Vijf vrouwen regeerden in het
verleden over Engeland
De Lente geurde te middernacht
op het Rembrandtplein
Even voor twaalfhet vreemde uur
Van Vrouw tof Vrouw
GEZELUGE JURKEN VOOR ONZE
SCHOOLGAANDE DOCHTERS
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 8 FEBRUARI 195?
Van Maria de Bloedige tot
Victoria de Grote
Elisabeth I legde de grondslag voor het
Brits Imperium.
Voor Elizabeth II, Engelunds nieuwe koningin, hebben vijfmaal vrouwen
de scepter over Engeland gezwaaid en onwillekeurig gaat in deze dagen
onze aandacht uit naar deze vyf koni nginnen. Het waren vrouwen van zeer
verschillend formaat, maar twee van haar brachten Engeland op de top
punten van z\jn glorie en aan twee andere bewaart het Engelse volk no«
steeds een levendige herinnering.
Maria de Bloedige was de eerste
vrouw, die geroepen werd om over
Engeland te regeren. Zij werd gebo
ren op 18 Februari 1516 als dochter
van Hendrik VIII en Catharina van
Arragon. Hendrik zag in haar reeds
op zeer jeugdige leeftijd een bruik
baar object om zijn invloed in Euro
pa te versterken. Al voor haar tiende
jaar smeedde hij huwelijksplannen al
naar gelang van de continentale
macht, waartoe ^ij overhelde. Zo ver
loofde hij haar onder meer met Karei
V van Spanje eü met de kroonprins
van Frankrijk. Geen van beiden ech
ter zou haar echtgenoot worden
In Catharina van Arragon had Ma
ria de Bloedige een uitstekende moe
der, van wie zij een voorbeeldige op
voeding ontving cn die haar onder
meer verscheidene talen leerde. In
1527 vielen zowel Catharina van Ar
ragon als Maria bij Hendrik VIII in
ongenade. Hendrik immers wenste
zoons en toen Catharina hem deze
niet bleek te schenken, besloot hij
zyn huwelijk met haar te verbreken.
De Paus weigerde om hieraan mede
werking te verlenen, doch Hendrik
liet zich niet dwingen. Door de Engel
se geestelijkheid liet hij zich uitroe
pen tot hoofd van de Engelse Kerk,
welke hij daarna losmaakte van Ro
me. In 1533 volgde de ontbinding van
het huwelijk met Catharina en Hen
drik huwde met Anna Boleyn. Nadat
deze in 1536 onthoofd was onder
valse .beschuldiging van echtbreuk
verzoende Hendrik zich met zijn
dochter Maria, nadat deze hem als
hoofd van de Anglicaanse kerk had
erkend. In het geheim bleef zij ech
ter de Rooms-Katholieke kerk trouw.
Hendrik huwde nog met Jane Sey
mour, Anna van Cleef, Catharina Ho
ward en Catharina Parr en werd.
toen hij overleed, opgevolgd door zijn
zoon Eduard VI. Na diens dood werd
Jane Grey tot zyn opvolgster opge
roepen. Zij was een dochter van een
zuster van Hendrik VIII. Maria
vluchtte uit Londen, maar weldra
bleek, dat het Engels» volk en de En
gelse adel heel weinig van Jane Grey
moesten hebben en dat Maria alge
meen beschouwd wérd als de wetti
ge opvolgster. In liet jaar 1553 deed
zij haar intrede in Londen. Spoedig
loonde zii zich openlijk haar sympa
thieën voor cte U.K. Kerk en zy oe-
gon met de stichters van de Angli
caanse Kerk gevangen te zetten.
Nadat in 1554 een opstand van anti-
Kathoiieken was onderdrukt en .Jane
Grey in een kerker -was onthoofd,
huwde Maria zich met Philips II van
Spanje. Zij deed alles om de Rooms-
Katholieke Kerk te steunen en trad
met grote gestrengheid op tegen de
Protestanten. Honaerden Angucaun-
se edelen en geestelijken verloren op
schavot en brandstapel hun leven. Zij
overleed in 1558. Zij was zelf zacht
aardig van karakter, maar onder in
vloed van Karei V en Philips II
deinsde zij voor niets terug, waar
het de bevordering van haar geloof
betrof. Aan de slachtoffers, die on
der deze geloofsijver het leven lieten,
dankt zij haar bijnaam Maria de Bloe
dige.
ELIZABETH 1
Maria de Bloedige werd opgevolgd
door de tweede koningin van Enge
land, de in 1553 geboren dochter van
Hendrik VHI en Anna Boleyn, Eliza
beth. Gedurende de regering van Ma
ria de Bloedige was zij als onwettige
prinses verafschuwd in hofkringen en
slechts door list en huichelarij geluk
te het haar aan de dood te ontkomen.
Zij was een geniale vrouw met een
bijna mannelijk karakter, hoewel zij
zwak van gezondheid was. Zij her
stelde de Anglicaanse Kerk in aan
zien en werd in 1570 door de Paus in
de ban gedaan.
Onder haar regering beleefde En
geland zijn Gouden Eeuw. Zij bevor
derde de welvaart in Engeland ten
zeerste en deed de Spaanse heer
schappij ter zee te niet. Zy legde bo
vendien de grondslagen voor het
Britse koloniale rijk en maakte En
geland door de stichting van de
Beurs in 1567 onafhankelijk van. de
Antwerpse kapitaalmarkt. Nog steeds
is zij in zeer hoog aanzien by de En
gelsen gebleven. Zij wordt gevierd als
een der grootste vorstinnen, die over
deze staat de scepter heeft ge
zwaaid. In 1603 stierf zy.
MAKT STUAKT
Maria Stuart, werd geboren in
1662 en was de derde koningin van
Engeland en een dochter van Jaco
bus n. Zy huwde op 15 November
1677 met dc Prins van Oranje, Wil
lem III. Toen haar- katholieke vader
Jacobus II zich in Engeland gehaat
maakto cn het land tegen hem In
opstand kwam, verleende zij mede
werking aan de plannen van Willem
III, die haar vader besloot te ver-
dieven.
Met hem ging zy naar Engeland en
toen haar daar de troon werd -aange
boden op voorwaarde, dat Prins Wil
lem van Oranje niet meer dan prins
gemaal zou zijn, weigerde zij kort
weg. Het Engelse parlement besloot
daarna oin ook Willem Hl als koning
te erkennen.
Zy was een zeer goede vrouw voor
Willem Hl. Beiden zijn in goede her
innering gebleven bij het Engelse
volk. Maria Stuart overleed, in 1695
en werd op haar beurt, na het over-
ïyden van Willem III in 1702, opge
volgd door Anna Stuart, een in 1665
geboren dochter van Jacobus n.
ANNA STUART
Anna Stuart was een vrouw van
zeer bescheiden formaat. Wel werden
onder haar regering Engeland en
Schotland verenigd, maar zij was een
zwak koningin, die zich slechts wei
nig met de staatszaken bemoeide en
die zich geheel liet overheersen door
haar raadgevers. Zy bracht niet min
der dan negentien kinderen ter we
reld, die zij alle overleefde.
VICTORIA
De laatsle voorgangster van Eli
zabeth n is koningin Victoria ge
weest, geboren in 1819, op de troon
gekomen in 1837 en op hoge leeftyd
overleden in het jaar 1901. Zij werd
op zeer toevallige wyze koningin:
haar vader was namelijk erfgenaam
van de kinderloze koning Willem IV.
doch hg overleed in 1820. Victoria
werd toen opgevoed door haar oom
Leopold van Saksen-Coburgh, die in
1831 koning der Belgen werd en
huwde op diens aanraden in 1840
prins Albert van Saksen Coburgh.
Albert wist als prins-gemaal een
grote populariteit te veroveren en
Vreemde geluiden
kwamen uit de grond
De politie van Voghera (Ita
lië) stelde een onderzoek in
naar de oorsprong van vreem
de geluiden, die uit de grond
onder een filiaal van een bank
instelling leken te komen. Zy
ontdekte een vindingryke can-
didaat-bankrover, die reeds 15
nachten lang met een steek
vlam bezig was om -in te bre
ken in de stalen kluis.
Enrico Biglieri, de inbreker
in kwestie, had zijn eigen
drijfkracht-generator en elec-
trisch verlichtingsstelsel en zes
staalflessen met zuurstof. Hy
verklaarde slechts eenmaal
uit de tunnel, welke hij onder
.de bank boorde, te zijn geko
men om meer zuurstof te ha
len. Proviand had hij by zich.
Zijn geduld was bijna beloond,
toen de politie zijn onderaard
se practijken ontdekte.
Koningin Victoria hield oprecht van
hem. Zy zag in hem niet alleen haar
echtgenoot, maar ook de mededrager
van de verantwoordeiykheld voor het
welzijn van het Britse imperium. Hij
was haar voornaamste adviseur en
oefende daardoor grote invloed uit.
In 1861 overleed Albert.
Koningin Victoria bestuurde daar
na nog veertig jaar alleen het Britse
Ryk, waarby zjj niet aarzelde, wan
neer zy dat nodig achtte, af te wyken
van de adviezen van haar ministers.
Herhaaidelyk waarsehuwde zy de re
gering, wanneer zy meende, dat deze
zich op een verkeerde weg begaf. Zy
voerde een krachtige imperialistische
politiek en wist aan het Britse we
reldrijk zyn grootste uitbreiding, te
verlenen. Toen zy in 1901 overleed,
voelde iedereen als het ware instinc
tief, dat met haar dood een glorie
periode in de Engelse geschiedenis
een einde genomen had. Engeland
was op de kentering der tyden geko
men.
Een foto van de oude kroningsgewaden, die door leden van het Engelse
Vorstenhuis bij de kroningsplechtigheden worden gedragen.
AMSTERDAMS PODIUM.
Het is een paar minuten voor twaalf als ik uit de Reguliersbreestraat
kom en op de vluchtheuvel van het Rembrandtplein ga staan wachten op
Lijn 5. Boven het plein welft zich een nachthemel, die met de glorende maan
er achter doet denken aan het décor van een W'agner-tragedie. Het is het
zelfde armelijke beetje maanlicht dat door de plassen snéeuwwater spoelt.
En dat glanst op de hoge, trieste gestalte van de man die dit plein zyn
naam gaf: op Rembrandt. Op het trottoir hokken taxi-chauffeurs by elk
aar, de hoofden met de platte petjes weggedoken in him kraag. Achter de
hoge ramen van Heek zitten nog wat mensen te praten, te drinken en te
eten. De meisjes, die moeten afrekenen, staan van hun ene been op het an
dere te leunen. Ze hebben er genoeg van. Licht schynt achter de ruiten van
„De Kroon" Kelluers zyn bezig de stoelen by elkaar te zetten. Ook hier is
het afgelopen. Licht brandt, hel en overdadig, achter de ramen van Schiller.
En licht brandt in het nacht.établissement Femlna. Een geel en geheimzin
nig sehynsel vanachter goedgesloten gordijnen. Zonder introductie komt
men daar niet binnen. Uit de eafé's van het Thorbeckeplein, de Amstel-
straat en de overige stegen en straatjes, komen mensen. Meest mannen en
hier en daar een vrouw. Ze komen, verdwynen en blijven anoniem in de har
de, gure nacht van Amsterdam.
Vlak by de vluchtheuvel, waarop
ik sta te wachten, gaapt de aarde.
Er is wat met de rails of met een
leiding. Er is, 's nachts in Amster
dam, altijd iets in de grond te doen.
Ik kan precies in het groene tentje
lcyken. Twee mannen spitten in de
aarde, beschenen door het verblin
dend licht van een elëctrïsche lan
taarn. Wonderlijk, met hoeveel ener
gie die mensen bezig zijn zich die
per in te graven. De grond ligt in
een rulle stapel naast hen. Zelfs hier
op de vluchtheuvel, kun je die rui
ken. Zuur en bitter ls de geur. Een
geur, die op de een of andere manier
bij de nacht hoort.
Opeens richt de ene man zich op.
Misschien liebt u ook nog
zo'n geval thuis in de kast
liggen. Er staat ,J?oesie" bui
ten op de foeilelijke band, en de
witte bladen zijn beschreven, in
verbleekte ronde kinderletters
met allerhmde wonderlijke
rijmproeven over vergeetmy-
nieten aan een murmelend
beekje en dichters die naar
hunne veder grijpen.
Vis-d-vis deze smeltende zangen
is dan een plaatje geplakt, een
ouderwets jdakplaat je met een
bloemenkorf of een kruis met
rozen. Er zijn vulgaire exem
plaren bij van minder draag
krachtige vriendinnen, maar
ook luxe voorstellingen, waar
óver vAj \ndert\id ademloos ver
rukt zijn geweest. Daar zijn de
bloemen in het korfje, of de
jurk van het prinsesje van zij-
d e, zo rose als marsepein, zo
geel als saffraan.
Zijn wij destijds met oud
tantes gezegend geweest, dan
zal er ook ergens een poëem
schuilen, geschreven in een be
verige dameshand en geflan
keerd door een ruikertje ge
droogde bloempjes, bijeenge
houden door een heus blauw
lintje.
Aan zo'n blad moest ik den
ken, toen ik dezer dagen toe
vallig een dun boekje ra han
den kreeg, zo fijn, zo boeiend,
zo ongelofelijk vieux jendat
ik al lezend alle besef van de
werkelijkheid verloor. „Maïs
öu sont les «eiges d' antan f"
staat er voorin, en inderdaad:
Waar is de sneeuw van voor-
verleden jaarWaarheen is,
onherroepelijk, de lieflijkheid,
de rust, de esprit gevlucht
"waarvan de zachte beschaafde
stem in dit boekje van amper
vijftig bladzijden verhaaltf
Dit land, deze mensen, dig
schimmig oprijzen voor onze
verbaasde ogen, zijn verdeden
tijd, voorgoed en evenwel
heeft de vertelster dit alles be
leefd, en zij is nog geen tach
tig jaar. Gaat de tijd zo snel,
verandert het aangezicht van
do wereld, zo onherroepelijk
Het wordt ons bang te moede:
als wij naar de tachtig jaar lo
pen, hoe zal onze wereld er dan
uitzien
Zullen wij dan misschien met
enige weemoed verhalen van
bomen langs stadsgrachten, die
dan overal hebben plaats ge
maakt voor neon-booglampen
langs as f altboulevards f Of van
huizen voor èèn gezin, met een
tuintje ervoor die dan allang
zijn opgeslokt door woonblok
ken met een recreatiegazon in
het midden? Zal er nog een
klok in onze huiskamer tikken,
of zal in onze wooncél met in
gebouwd bed en centrüle ver
warming en verlichting een
koude electrische wijzerplaat
aan de zcand de «ren geluidloos
aftellen
Laten wij er niet aan den-, r
leen, het icordt ons Ml om het
hart (dat dan misschien is ver-
vangen door een kunstig ge
construeerd mechanisme, dat
gegarandeerd onslijtbaar is), en
ons liever met de vingers in de
oren buigen over dit boekje met
zijn ouderwets stofomslag en
rustige, ietwat zachtzinnig ^iro
nische stijl. Een stijl met opge
irokken wenkbrauwen, die
zegt: Ja lieve kind, het was
alles hopeloos antiek, maar wij
argeloze heden waren er blij
mee.'LAdt ons dat onschuldig
vermaak.
Jong goed, dat zweert bij de
Svync'opated Tophatters en zich
alleen maar boksend en hakken
stampend vermaken kan, moet.
deze bladzijden vooral niet in
kijken. Want het is ongelofelijk
I Albumblad met I
gedroogde
bloemen i
ir -•<- -:e -je -x-
lioe saaihoe stil, hoc primitief
er omstreeks 1890 geleefd
werdGelèèfd......
Stelt u zich voor: het Gooi
was toen nóg een landelijke
streek, waar af en toe een
eenzaam buiten aan de straat-
weg stond te dromen. De ver
telster reed naar Laren in een
vigilante, en dat ging op zyn
zeven gemakken, want bij de
tol te Muiden werden zij en
haar zusjes door vader uit de
wagen getild, om te laten zien
hoe zy gegroeid waren Hann-
dorff, het grote hotelwas toen
nog een.boerderijtje.
Ja, men ondernam wereld
reizen in die tijd. Van Amster
dam naar Noordwijk was een
hele onderneming, maar een
plezierige. Eerst met het spoor
naar Piet Gijzenbrug (wij leer
den het nog op school, u ook?)
e?» dan met een tentwagentje
naar Noordwijk. Dat was toen
nog een heel gewone, rustige
vissersplaats met een dorps
straat van lage witte huisjes
onder een rood dak en kleuri
ge tuintjes ervoor. Geen bou
levard, geen hotels, geen mon
daine attracties, geen con
cours d' èlèganée, AUeen maar
een vissersdorp en een paar
eenzame villa's op de top van
een duin.
Albert Verwey, de dichter en
zijn mooie levendige vrouw-Kit
ty van Vloten woonden er op
Villa Nova, waar een sein tot
stoppen uithing voor de tram
naar Rijsburg. Kitty was niet
alleen mooi maar ook ongelo
felijk vooruitstrevend. Zy liet,
waar alle dames buitenshuis
zomin zonder hoed als zonder
handschoenen zouden lopen
haar rossige krullen vrijuit
waaien in de zeewind. En droeg
losse jakjes van Fizise geweven
stof; denk u dat in, terwijl al
les wat vrouw was zich reeg
en inpende van de oksels tot de
knieën.
En de duinen geurden toen
nog, op warme zomermiddagen,
yidar bloemen en kruiden, de
tijm boven alles uit.
Kom daar nu, eens om: de
duinen zijn drooggezogen door
de waterleiding, al de heerlij
ke flora, Jac. P. Thjjsse's won
derland, heeft zich voet voor
voet teruggetrokken.
Eet doet bijna pijn dit boekje
Verder te lezen, dat zo argeloos
openhartig voortkeuvelt ofcr
dingen die wij nooit zullen ken
nen. Naar school gaan met een
opengewerkte boezelaar en een
voile (het staat er heus!) bij
winderig weer.
Als er een kinderpartij in
zicht kwam, zaten alle kleitie
meisjes op school met papillot
ten of vlechten in het haar:
wat een stoppelveld moet dat
geleken hebben. Maar hoog
moed moet pijn lijden immersj
en zo'n toegetakeld hoofd
maakte de geneugten des te
schoner. Wat Icon er heerlijker
zijn dan een party met een pop
penkast, met of zonder salon-
taal? Ilc had een lief ding gé-
geven als iJc die ponder" had
mogen bijwonen.
O, u moet lezen van die
dorpswaarts kerende schapen
in Drente, van de Sinterklaas-
taféls en de Kroningsfeesten,
van de stilte cn de verfijning,
de schilderachtigheid en de
ruimte. Om dan, opeens, op te
schrikken van het vreemd ver
haal van een artistiek begaaf
de, langzaam tot krankzinnig
heid vervallende vriendin
Die duistere finale maakt het
boekje niet somberder, maar
wel echter. Diep in was de
mens toch niet zoveel anders
dan nu maar ach, hoe prach
tig was het leven. U moet het
boekje eens lezen, als u van
gedroogde bloemen houdt.
.Jeugdherinneringen" van Ma
rie Cremers.
SASKIA
Het licht van de lantaarn valt over
zijn gezicht. Het is vol groeven eri vol
kleine kerven. En de ogen staan wijd
opengesperd in het hoofd. Er gaan
steeds mensen voorby, maar niemand
let op die twee, die graven in de
nacht. En toch is dat gezicht anders
dan van al die andere mensen. Heeft
die graver iets gezien in de wonden,
die hij bezig_ is te slaan in de aarde
van het plein?
Wat kun je zien in zulke aarde
van stokoud Amsterdam? De geesten
van de nacht? De tritons en dolfijnen
(lie in het hart der aarde zouden le
ven? Of heksen en harpijen, die daar
woonden op de plaats, waar nu het
plein'is en waarvan men nooit meer
hoorde? Of ruiste daar soms iets
voorby tussen de korst der aarde en
de verloren verre diepten? Of stond
die man alleen maar wat te dromen?-
Over z'n lot om in dit uur te moe
ten graven in de korst der aarde van
zijn stad?
Het was een griezelig gezicht.
Twintig jaar voor man, die
zijn vrouw vergiftigde.
Donderdag heeft de rechtbank te
's Hertogenbosch de dertigjarige J.
W. uit Eindhoven, wegens moord op
zyn echtgenote door middel van ver
giftiging, veroordeeld tot een gevan
genisstraf van twintig jaar met af
trek van het voorarrest. W. diende
verleden jaar Maart zyn vrouw, die
haai- vierde kind verwachtte, een
hoeveelheid langzaam werkend ver
gif toe. De vrouw overleed enkele
weken later. De officier van justitie
had tegen W. levenslang geëist.
was die mail alleen maar moe en zag
hij over stinkend zand en duffe klei
restanten van een schone droom?
Van verre wiegde een lijzig liedje
aan.
Ergens was 'n cafédeur geopend cn
ze vergaten die te sluiten. En het be
gon te regenen. De druppels sloegen
hard en nors op het groene tentje
over het gat in de Amsterdamse
aarde.
Zelden ervoer ik zo lyfeiyir de nacht
in Amsterdam als in die minuten.
Iedereen die daar was, wist niets
van de ander. Of haast niets, zoals
die twee gravers. En toch hoorden
we op een vreemde eigenaardige ma
nier by elkaar.
De man die was opgestaan ging
weer graven. Ili heb z'n gezicht, niet
meer gezien. En dus weet ill niet,
welke ontmoeting hy had, daar be
neden. Natuurlyk zijn het geen dolfij
nen of harpyen geweest. Maar wat
dan? En waarom stond die man in
eens zo wild vereenzaamd daar te
Daar was iyn 5.
Vanuit het donker van de Bank
dreef eén gestalte aan. Vormloos,
verwaaid en klein. Maar de tram
was er al en ik had geen tijd te kij
ken wat het was. Het volgde me en
kwam na me in de tram. Ik rook
het, want de wind woei als de derde
met ons mee. Het was een kleine
man, die iedereen in Amsterdam o«v-
trent het Rembrandtplein wel kent.
De bloemenman. Eer ik hem zag,
door ANTHONY v. KAMPEN
rook ik wat hy had meegebracht:
zes struikjes goudige mimosa, die
lieflyk en timide in z'n mand lagen.
De tram reed de Utrechtsestraat
in. Van verre hoorde ik de klokken
roepen. De geur van gas en zure
aarde was nu de geur van een beto
verde kust, waaraan mimosa groeit.
Het was de lente'in de nacht.
Veel later dacht Ik aan die man,
die aan het graven was in de aarde
van een verwinterd Amsterdam. Di
zag opnieuw die aarde, de spade en
liet gezicht. Hij had het ook geroken.
Eerder dan ik. Dat had de wln,d ge
daan, dio hem de lente bracht ónder
liet gore tentzeil, precies te midder
nacht.
Zyn dit, geen gezellige jurkjes voor uw schoolgaande dochter? Leuli
voor tweeërlei stof, maar toch ook heel aardig in één stof, waarby u dan
b.v. afstekende knopen en ceintuur neemt met een wit kraagje, of langs
de randen van zypandjes cn heupstukjes een vrolyk bordunrsteekje
aanbrengt.
U begint met de patronen van voor-
en rugpand langs de ingetekende lijn
door te knippen. De heupstukjes en
de, geplooide zijbanen van de rok zijn
voor en achter eender. U knipt ze dus
4 x, waarvan twee in tegenovergestel
de richting. Als u aan de middenvoor-
en achterbaantjes van lijfje en rok
wat bredere naden knipt, kunt u de
zypandjes en heupstukjes breed op
stikken wat vooral bij effen stof heel
aardig staat.
U stikt dus de zijpanden op voor-
en rugpand en sluit de zij- en schou
dernaden, waarbij u de rugschouders
iets inhoudt. Naai' verkiezing kunt u
voor of achter een split je aan de hals
knippen, dat u met reepjes stof af
werkt en met knopen en lusjes sluit.
De halsrand zet u tussen de dubbele
stof van de kraag, tenzij u een wit
kraagje wilt hebben. Dan werkt u de
halsrand met een schuin reepje stof
af, zodat de kraag er met de hand in
gehecht ban worden. U voorziet de
onderkant van de mouw van een split-
je en stikt hem ingerimpeld tussen een
boordje van 3 x 17 cm. Over de kop
even ingehouden, worden de mouwen
naad op naad vallend ingezet. U ver
bindt de voor- en achterbaan van de
rok met de zijbanen. legt x op o val-
Ipnd de plooien in m stikt de heup- Dat er ook nog andere combinaties
i- !L°Pvi van tweeërlei stof met dit modelletje
rok aan het iyfre. zetten, dat waar mogeiijk. zijn, ziet u zelf wel, niet
aangegeven licht ingerimpeld wordt waar?
De ceintuur maakt u 76 x 3 cm. ELLA BEZEMftR.