Zeeland oud... ZEELAND NIEUW Franklin D. Roosevelt's geest voorspelde Korea OVER EEN KLOOSTERKERK EN HET CELIBAAT ZATERDAG 19 JANUARI 1952 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 MACKENZIE KING WAS SPIRITIST Sensationele onthulling in Canada (Van onze correspondent) Londen, Januari Dat Canada gedurende een kwart eeuw door een spi ritist geregeerd werd, is een onthulling, die ook op dit ogenblik, nu de ge wezen premier Mackenzie King reeds lang overleden Is, nog als sensatie inslaat. Behalve een paar vertrouwde vrienden wist niemand Iets af van de metaphysische neigingen van King, die er streng voor waakte, dat hier van niets tot de openbaarheid zou doordringen; hü wist maar al te goed, hoe zyn politieke tegenstanders van deze neigingen gebruik gemaakt zou den hebben. Overigens had Iving zich erop kunnen beroepen, dat hy door niemand anders dan Koningin Victoria tot het spiritisme gebracht was. Tegen het einde van de eerste we reldoorlog verloor de Canadese staatsman kort na elkaar zyn moe der, die hij verafgoodde, zijn broer MacDougall en zijn zuster Isabella. King leed onder dit verlies des te meer, omdat hy door een verkie- zlngsreis verhinderd was aan het sterfbed van zijn moeder te vertoe ven. Door een vriendin, Lady Aber deen, werd hij toen op het spiritisme gewezen, dat de omgang met de ge liefde doden mogelijk zou maken en leerde hij het beroemde Amerikaanse medium Etta Wried kennen, die in de Engelse society groot aanzien ge noot, sedert zij in 1911 onder om standigheden, die, naar beweerd werd, iedere mogelijkheid tot bedrog uitsloten, boodschappen van de ge storven Koningin Victoria over bracht. King kwam tot de onwrikba re overtuiging, dat het medium hem de weg naar het rijk der geesten kon effenen, toen de vrouw van een libe rale senator het verloren geraakte testament van haar vader dank zij de aanwijzingen van Etta Wried in een oude commode vond, die zich in Frankrijk bevond! Slechts met één bewoner van het rijk der geesten hield hij op het ge bied der politiek contact: met Frank lin Delano Roosevelt, wiens woorden door het medium Geraldine Gum- mins overgebracht werden. King consulteerde dit medium herhaalde lijk. Roosevelt had er bij zijn vroe gere collega na de waarschuwing van zijn moeder op aangedrongen op zijn post te blijven, omdat het land hem nodig had; na korte tijd veranderde hij echter van mening en verzocht King aan zyn gezondheid te denken. Bij een latere gelegenheid hoorde de Canadese staatsman van Roosevelt, resp. van zijn medium, dat in Azië een oorlog zou uitbreken; de geest van de Amerikaanse president voeg de eraan toe, dat de Westelijke staatslieden verkeerd deden, als ze in de blokkade van Berlijn iets anders zagen dan een grote bluf. Roosevelt maakte toen geen gewag van Ko rea, maar hij zei uitdrukkelijk, dat men binnen twee jaar in het Verre Oosten zou vechten. Volgens de mededelingen van het medium Cummins moet Mackenzie King na deze séances zichtbaar on der dé indruk zyn geweest, hoewel hij steeds betoogde, dat hij geen waarde hechtte aan boodschappen, overgebracht door een medium en zich alleen op zijn persoonlijk oordeel en dat van zijn trouwe raadgevers wilde verlaten. (Nadruk verboden). Japan vergoedt oorlogs schade aan Indonesië Vrijdag is een voorlopige overeen komst ondertekend over de vergoe ding van oorlogsschade door Japan aan Indonesië. De inhoud van de over eenkomst werd nog niet gepubli ceerd, omdat de beide regeringen haar nog moeten goedkeuren en me de, omdat er over de visserijkwestie nog geen overeenstemming kon wor den bereikt. Eerder is reeds gemeld, dat de Ja panse herstelbetalingen aan Indone sië niet zullen 'geschieden in geld, doch in hoofdzaak door het verwer ken van grondstoffen uit Indonesië. in verzet tegen de Bavianen en regenvogels op de startbanen Niet ver van de enorme Victoria- watervallen in donker Afrika, strijdt de Westerse „beschaving" een moei lijke strijd tegen de bewoners van de jungle. Het gaat niet tegen leeuwen, luipaarden of krokodillen. Het zyn bavianen, die de strijd begonnen, al dus ,,Time". Sedert de regering van Noord-Rho- desia vorig jaar een gebied aan de jungle onttrokken heeft teneinde daar het Livingstone-vliegveld te doen aanleggen, dat bestemd is voor straalvliegtuigen, hebben de bavia nen zich al gedwarsboomd gevoeld. Toen kwamen ze uit de bossen te voorschijn. Grote grijze bavianen kwamen aanzetten, met grote stok ken in de poten. Ze liepen op de in aanleg zijnde startbanen en lieten daar de stokken en allerlei rommel achter. Het vliegveld-personeel trachtte de dieren op te jagen, door ze met jeeps achterna te zitten. „We schoten over hun koppen heen", zo vertelde een employé, „want we kon den ze gewoon niet doden; ze waren te menselijk". De bavianen lieten zich in de bossen terugdryven. Maar 's nachts namen ze wraak. Om de dieren af te schrik ken had men brandende lampen op de startbanen neergezet, doch in het duister van de nacht kwam een spookleger van bavianen aanzetten, aangevoerd door een oude aap. Ze sloegen op de lampen met stokken en gooiden er stenen naar; ze balden hun harige vuisten ertegen en dat alles werd begeleid door een soort krijgsgeschreeuw. Sedertdien duurden de aanvallen der bavianen voort. Vorige week be sloot de leiding van het vliegveld het veld af te rasteren met schrikdraad. De bavianen bleven nu weg, maar de jungle was niet overwonnenDe regenvogels enorme ooievaarachti ge junglebewoners, die elk jaar in de regentijd naar Rhodesia plegen te ko men versperren nu de startbanen van de straalvliegtuigen en er is geen schrikdraad, dat hen tegen houdt. Franklin D. Roosevelt. Inbrekers-duo opereerde drie jaar achtereen. BLAMAGE VOOR POLITIE? De loswerkman L. E. van V. en de commissionnair H- J. van der H.. bei den afkomstig uit Monster, hebben in de afgelopen drie jaar een inbrekers duo gevormd. Dat bleek ter zitting van de rechtbank te 's-Gravenhage. waai zij samen verschenen om verantwoor ding af te leggen over de 23 inbraken, die zij de afgelopen drie jaar in Mon ster en omgeving hebben gepleegd. Zi. stalen wat van hun gading was: jene ver, costuums. geld, etc. „Het is een blamage voor de politie en de justitie dat aan dit tweetal met zijn misdadige practijken niet eerder een halt is toegeroepen en het gedu rende drie jaar zijn gang heeft kunnen gaan", zei de officier van justitie in zijn requisitoir. Hij eiste 3 jaar gevangenisstraf met aftrek tegen Van der H. en twee jaar met aftrek tegen Van der V. De rechtbank zal over 14 dagen uit spraak doen. STEMMEN UIT DE KERKEN Twee gebeurtenissen in R.K. Kerk, die de aandacht trokken Over liet algemeen zyn er in de R.K. Kerk niet veel gebeurtenissen die bijzonder de aandacht trekken omdat zy ingaan tegen de algemene gang van zaken. Wat wy in protestantse kerken wel kunnen verwachten, dat nl. een gemeente of een groep personen het niet eens is met beslissingen die genomen zijn door hogere .instanties en dit openlyk verkondigt en er 'n actie van maakt, dat kunnen we in de Kerk van Rome zoveel moeilykei verwachten. Het bisschoppelijk gezag vaagt immers alle tegenspraken weg, althans ulterlyk. Er wordt voor gezorgd dat de genomen beslissingen ook worden uitgevoerd. Nu hebben wij de laatste weken in de dagbladen over een paar dingen kunnen lezen, waarbij wy als buitenstaanders ons toch even hebben afge vraagd: Hé, is dat daar ook mogelyk? We doelen natuurlyk op de actie te Huissen, waar de deur van een kerk met breekijzers is opengebroken, en op de dispensatie door de Paus verleend aan twee gehuwde Duitse predi kanten, die naar de R.K. Kerk waren overgekomen en begeerden een geestelijk ambt te blijven uitoefenen. Allereerst dan iets over de achter gronden van de actie te Huissen. Het ging hier om een kerk, die een deel is van een klooster en waar klooster lingen, in dit geval paters Dominica nen, geregeld de mis bedienen, aller eerst voor de bewoners van het klooster. Soms is het mogelijk, dat inwoners van de plaats, waar het i************************ 181 „De oudsten van Gebal en hare wij zen waren in U, verbeterende uwe breuken; alle schepen der zeelieden waren in 17, om onderlingen handel met U te drijven". Aldus sprak zes eeuwen vöör Chr. de profeet Ezechiël tot de inwoners van Tyrus (Ezech. 27:9). De stad, die de Joden met de naam Gebal aanduidden, was ten tijde van i Ezechiël reeds oer-oud, want lang voor 3000 jaar voor Chr. was zij het I belangrijkste handels- en scheep- j vaartcentrum van de gehele Syrische kust. De stad lag 30 km. ten N. van het tegenwoordige Beiroet, vlak bij j het huidige plaatsje Djöuni, waar het i aan de zee tegen de helling van de j Libanon gebouwd was. De oorspron- kelijke naam was Gablu, „berg", waarvan de Joden Gebal maakten. De nabije heuvels worden thans met de Arabische naam Dzjebel Sannin aan geduid, waarbij het geen moeite kost de klankovereenkomst te horen tus sen Gebal en Dzjebel. De Grieken maakten van de oor spronkelijke naam Gablu wéér iets anders, n.l. Bublu. En nu zijn we door de naam van het méér dan 5000 jaar oxide stadje Gablu eindelijk be land, waar we wezen wilden, n.l. bij de Bijbel. Want Gablu was niet al leen een welvarend scheepvaartcen- trum, maar ook een middelpunt van cultuur. Er bestond een nauw con tact tussen het oude Egypte en Gablu. Deze culturele en mercantiële betrek kingen duurden voort ook tijdens het Nieuwe Rijk in Egypte, hetgeen blijkt uit een groot aantal El-Amarna-brie- ven, welke uit Gablu afkomstig zijn. Bovendien heeft er in Gablu een gro te Egyptische nederzetting bestaan en een reusachtig paleis. Wat deze hoge culturele bloei en de nauwe betrekkingen met Egypte be tekende, kunt U nu wel raden: papy rusrollen! Op deze papyrusrollen wer den onder andere de boeken vhn het Oude Testament geschreven, want de langste boeken konden juist op een rol papyrus van handels formaat. Dit betekent, dat men evenveel rollen had, als er bijbelboeken waren.- We zeiden reeds, dat de Grieken de stad Gablu met Bublu betitelden, geschre ven als Biblus of Byblus. Een papy rusrol uit Biblus (Gablu) werd op den duur biblion genoemd, in de beteke nis van geschrift of manuscript en de verzameling papyrusrollen waarop het Oude Testament was geschreven kreeg de naam biblia, waaruit ons woord Bijbel is gegroeid, niet in de betekenis van boeken als zodanig, maar van verzameling geschriften. Het is begrijpelijk dat, toen de ge schriften ook werkelijk de boekvorm aannamen, het woord biblion ter aan duiding van „boek" gehandhaafd bleef. Als zodanig heeft biblion, dat in zijn oervorm „berg" betekende, het eerste werkelijke boek, de codex, dat oorspronkelijk boomstam of hout aan duidde, verdrongen! Over verdringen gesproken, weet U dat U bij een jaars- wisseling nooit meer uw oude kalen der door een nieuwe moet laten ver dringen! Want als ge 28 opeenvolgende ka lenders bezit, behoeft U, noch uw laatste afstammeling ooit nog een nieuwe kalender aan te schaffen! H. Pétillon. 1750 met Waag en 5mt Joris Doelen De Middelburgsche Balans 1950 met een boom Waar is de tijd gebleven, dat w.e op het stoepje van Sint Jo ris zaten, op de Balans? Wij, dat waren dan de kopstukken uit de 5e klasse van de Middelburgse H.B.S. 's Middags vóór school tijd zaten we daar en we voel den ons de élite, het Sanhedrin, de leading men, onze kleine so ciëteit was zeker niet minder select dan de groote, op wier stoep we neergestreken zaten! Met critisch oog, zij het niet zonder sympathie aanschouwden we de bevallige parade van de leerlingen der Middelbare Meis jesschool, die een wijs en goed moedig Stadsbestuur in onze on middellijke nabijheid had ge huisvest, en we vonden, dat het leven Goed was. Vermoedelijk vonden de meisjes dat ook. Om de feestelijkheid te verhogen sproeide op zomerse dagen een joyeuze fctotein weidse water- waaieringen in de lichte Zeeuw se wind, een groot bouquet pam pagras wuifde met witte plui men naar ongeziene verten en over alles heen ruiste zachtjes 'n drietal brede bomen. Dat was 1910 en een beetje buiten de or de is deze herinnering wel we zouden het immers over 1750 hebben misschien wil de le zer het vergeven? Waar het hart van vol is Maar was het verschil nu zo groot tussen 1750 en 1910? Na tuurlijk, de 18e een V was een andere tijd, de polsslag van het leven klopte toen nog lomer dan in onze jongensjaren, het gravuretje met de gezapig keu velende soldaten, de wacht op het bankje in de zon, de gemoe delijke commeere, het lanter fantend hondje, spreekt duide lijke taal; van verkeerseisen had men blijkbaar nimmer nog gehoord. En bovenal: de Balans stond er nog, het Waaggebouw, dat aan dit plein zijn elegante, enigszinszins Zuidelijk aandoen de naam verleende. Her was een „aangenaam en vermakelijk" plein, die Balans in 1750. Het was in 1910, toen er geen Waag meer stond en het aanvankelijk daarachter verscholen „Com- merciehuis" was vrij gekomen, ingetogen en verscholen achter hek en bomen aan zijn binnen plaats, niet minder zwierig nog, integendeel zijn vorm was zui verder geworden, minder rom melig, en de blanke, sierlijke Sint Joris sloot het volkomen gaaf naar het Noordoosten af. Gaaf was onze Balans, in 1910, in 1750. Het plaatje 1950 is een plaat je van een Gat. O zeker, het puin is netjes opgeruimd, er staan wat brave burgermans huisjes, er is een sprietige licht mast van wie weet hoe efficiën te zakelijkheid. Maar het blijft een dom, een wezenloos gat. Hier passeerde dan de barbarij. Onze eerste reactie, toen deze foto ons op fafel viel, was: mogen we een jeugd, die met zoiets wordt opgescheept, nihilisme verwijten? Dit is nihil in 't kwadraat. Maar dan zoekt een mens alweer gauw iets hoop vols, je kan ten slotte niet boos blijven. Gelukkig is daar dan het brede gebaar van die éne boom. Wat zegt het? Een aan klacht? Een elegie? Een zege ning? Laten we niet romantisch zijn, het betekent niets van dit alles. Maar het is een voorbeeld. Zoals de zon een voorbeeld is, a'ie schijnt over goeden en bo zen, zoals de regen een voor beeld is, die regent over wijzen en dwazen, over schoon en le lijk. Zo ontplooit deze boom zijn zuivere adel in sublieme onver schilligheid voor wat zich af speelt aan zijn voet. Oneindig is liet geduld van de boom, hij vervult zijn opdracht en vraagt niet verder. Als wij eens als die bomen worden mochten. Mis schien, de jeugd Mr. J. C. VAN SCHAGEN. **.*2.^».*#*****************J klooster staat, hier ook ter kerk gaan. In de meeste gevallen is het niet mogelyk. Ook kan soms iedereen in bepaalde kloosterkerken biechtge legenheid vinden. In het geval Huissen werd de kloosterkerk niet helemaal gesloten, maar wel voor degenen, die niet tot de. kloostergemeenschap behoorden. Behalve deze kloosterkerk is er in Huissen ook een parochiekerk. Een gedeelte van de Huissenaren echter wil persé die kloosterkerk open hou den voor iedereen. In de parochie kerk komen ze dan alleen voor de doop, het vormsel en het huwelijk. Wie in de geschiedenis van de kloosterorden enigszins thuis is, weet dat er nog al eens moeilijkheden heb ben gezeten tussen de bedienaars van een kloosterkerk en de parochie- geestelijkheid. Overal kan worden opgemerkt dat vele Rooms Katholie ken juist voor deze kloosterkerken een sterke voorkeur hebben. De Pa ters staan in het algemeen in hoog aanzien. In de middeleeuwen hebben de pau sen kloosterorden gesticht o.a. ook die der Dominicanen die niet onder het gezag van de plaatselijke bisschop stonden. De pausen wilden de mogelijkheid scheppen dat deze monnikorden geheel vrij zouden zijn, vooral in die bisdommen, waar de bisschoppen wereldlijke heersers wa ren en zich niet al te veel om geeste lijke aangelegenheden bekommerden. Uit die situatie is natuurlyk een groot aantal conflicten ontstaan. Te genwoordig kent men alleen het geheel vrij zyn van het bisschoppelijk gezag van de kloosterorden wat be treft de „binnenkant". Vandaar dat in het geval Huissen de kerk geslo ten kon worden op bisschoppelijk ge zag. Al is de rust in Huissen weer ge keerd, toch is hier gebleken dat een oud probleem er nog altyd is, nL de verhouding tussen kloosterling-pries ters, die prediken en bij wie mag worden gebiecht, en de wereldlijke geestelijken. Om de een of andere re den prefereren velen blijkbaar de zielszorg van de paters der kloosters boven die van de geestelijkheid der parochiekerken. DISPENSATIE VAN CELIBAAT Het tweede geval dat onze aandacht trok was het feit dat de paus dispen satie van het celibaat heeft verleend aan geestelijken. Dat zij vroegere pre dikanten waren, doet eigenlijk weinig ter zake. Maar we horen er even van op, dat er priesters kunnen zijn In de R.K. Kerk, die een wettige vrouw hebben. Blijkens een artikel, dat hierover geschreven is in „De Nieuwe Eeuw" van 5 Jan. jl. heeft men ook in de kerk, die onder het pauselijk opper gezag staat, daarvan heel vreemd op gekeken: „Deze verrassende gebeur tenis heeft sommige mensen onge rust gemaakt. Zij hechten te veel aan wat altijd zo geweest is en te weinig aan het gezag van Christus' plaats bekleder, die niet alleen bij dogma tische beslissingen, maar ook in het dagelijks bestuur van Christus' ge meenschap wordt geleid door de P, Geest". Regel is voor priesters de ver plichting van het celibaat, d.w.z. verplichte ongehuwde staat voor R. K. geestelyken met hogere wijdingen. Zij zijn verplicht in allé opzichten „kuis" te leven. In de Bijbel vinden we van deze verplichting geen spoor. Van de dis cipelen is in elk geval Petrus ge trouwd geweest. Langzamerhand is de verplichting voor priesters celiba tair te leven de kerk binnengedron gen. Regels, met een door heel de kerk aangenomen geldigheid, zijn er echter niet geweest getuige het feit dat het in de R.K. Kerk van Ooster se ritus, (vooral op de Balkan; niet te verwarren met de OostersOrtho- doxe kerk; ze staat ook onder de paus) heel gewoon is, dat gehuwde personen tot priester worden gewijd. Op het concillie van Trente, in het midden der 16e eeuw, is er nog ge- Het wereldgebeuren Engeland tussen Amerika en Europa Het is niet gemakkelijk uit te ma ken wat deze week de belang rijkste gebeurtenis der wereldpo litiek is geweest. De rede van Chur chill voor het Amerikaanse Congres öf zijn mededelingen aan een te zyncr ere aangericht banket in Ottawa met betrekking tot de organisatie van een verenigd Europa en net Europese le- fer? De plotseling weer fel opgelaai- e stryd tussen Egyptische „verzets groepen" en de Engelse legereenhe den of het hartstochtelijk beroep, dat de Britse prime-minister in Washing ton op de zeevarende volken heeft gedaan om Engeland tenminste oen morele steun te geven bij de verdedi ging van de belangen van de wereld handel in het Suez-gebied? De eens gezinde uitspraken van Amerika er. Engeland over een eventuele schen ding in de toekomst van de wapen stilstand in Korea, welke op dit ogen blik nog by lange na niet in zicht schijnt? Of de nadrukkelijke verkla ring van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Dean Ache- son met betrekking tot de verhouding tussen Oost en west, welke in feite hierop neerkwam, dat zolang de communistische leiders niet bereid blijken tot een redelijk vergelijk met de democratische wereld te komen, het alleen mogelijk zal zijn de vrede te bewaren door er voortdurend op uit te zyn het „evenwicht der krach ten" te verzekeren? Het zijn allemaal woorden en belof ten. waarmede de Westerse leidende" staatslieden natuurlijk vrij gemakke lijk royaal kunnen zijn, zolang zij er niet in slagen de daden te stellen, waarnaar de mensheid snakt. Niet, dat we het recht zouden hebben hun daarvan direct een verwijt te maken we wéten nu eenmaal, dat de situ atie uiterst moeilijk, zo niet hachelijk is maar het is toch wel diep-te- leurstellend, dat de mens, die niets vuriger verlangt, dan vrede en, als het kan, ook een beetje voorspoed voor zichzelf en zijn kinderen, tel kens weer moet luisteren naar ver zekeringen en verklaringen, die hem doen huiveren om de verborgen drei ging van dood en verderf, welke ach ter de woorden der politici schuil gaat. Aan één aspect van al die verkla ringen, welke in de afgelopen week de voorpagina's van de kranten hebben gevuld, willen we in dit overzicht nog even aandacht wij den: de verklaringen van Churchill en Eden over de plaats, die in hun ogen het Verenigd-Europa van de toe komst in de wereld zal innemen. Churchill heeft zich nogmaals een warm voorstander van dit Verenigd Europa getoond, maar hy heeft te vens onomwondenuitgesproken, dat Engeland daarvan geen deel kan uit maken. Hy heeft in ander verband en op een andere plaats de wereld ook verzekerd, dat hij niet naar Ame rika is gegaan als een bedelaar, die hulp en bijstand behoeft, maar als Sartner, die staal en militaire uitrus- ng nodig heeft om in geval van nood zijn bijdrage in de gemeenschappelijke strijd te kunnen leveren. Deze uitspraken hebben dit gemeen, dat zij aantonen, dat Churchill het oude Albion nog altijd beschouwd wenst te zien als een wereldmacht, welke in staat is haar taak te ver vullen naast de Ver. Staten en welke andere macht ter wereld ook. Enge land kan niet berusten in „degrada tie" tot een West-Europese mogend heid, welke op gelijke voet met Frankrijk, de Benelux of Italië deel hebber in een West-Europese gemeen schap zou zijn. Dat was duidelijke taal en daarvoor moeten we Chur chill dankbaar zijn. Voor Europa was het echter bovendien nog nuttig er nota van te nemen, dat de Engelsen de Europese organisatie zien als integre rend bestanddeel van de Noord-At lantische samenwerking. West-Europa als federatieve eenheid naast Enge land, de Ver. Staten, Canada en de anderen, dèt is dus de figuur voor de toekomst en wij geloven, dat het een figuur is, welke ook reële waarbor gen biedt voor een harmonische op bouw van een vrije, democratische wereld. België en Frankrijk beleefden deze week de ontknoping van hun re- geringscrises. Voor België bete kende dit maar heel weinig verande ring, want het oude kabinet-Pholien keerde vrijwel in zijn geheel terug, zij het dan met een andere kapitein op de brug. Ten aanzien van Frankrijk ligt de situatie echter geheel anders. Daar is de radicale leider Faure er tenslotte toch in geslaagd een coali tie tot stand te brengen, waarin ook de socialisten hem steun zouden ver lenen. Welke concessies de nieuwe premier daarvoor heeft moeten doen, is nog niet bekend, maar het lijkt weinig waarschijnlijk, dat Faure be reid gevonden zou zyn op het punt van de schoolkwestie en de glijdende loonschaal aan de bekende socialisti sche bezwaren in belangrijke mate te gemoet te komen. Wanneer de minis- terlijst éénmaal bekend gemaakt zal zijn, zal de nieuwe Franse regerings leider echter wel spoedig, met een verklaring voor den dag komen, wel ke veel, dat nu nog duister is, zal op helderen. Zolang zullen we dus moe ten afwachten. sproken over de mogelijkheid het celi baat op te heffen, wat sommigen wil den. Ook nu weer zijn de gedachten van enkele Rooms Katholieken in de ze richting gegaan, blijkens genoemd artikel. Over de achtergronden van het celi baat is het laatste woord nog niet gezegd. Verschillende wijzen van zien staan hier tegenover elkaar. De practische voordelen zyn natuurlijk, dat een ongehuwde priester zich ge heel kan vrij houden voor de kerk en dat van een priester nooit een heel gezin afhankelijk is. Pater Cornelissen noemt de daad van de paus bij deze instantie „baan brekend We zouden echter graag iets meer willen weten van dit baan brekende, daar de pauselijke dispen satie alleen wordt gegeven „wan neer de echtgenote van deze persoon toestemt en zich tevens bereid ver klaart in een klooster te leven of zich de altijd durende zuiverheid op te leggen". H

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 5