Zeeland oud...
ZEELAND NIEUW
Franklin D. Roosevelt's geest
voorspelde Korea
OVER EEN KLOOSTERKERK EN
HET CELIBAAT
ZATERDAG 19 JANUARI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
MACKENZIE KING WAS SPIRITIST
Sensationele onthulling in Canada
(Van onze correspondent)
Londen, Januari Dat Canada gedurende een kwart eeuw door een spi
ritist geregeerd werd, is een onthulling, die ook op dit ogenblik, nu de ge
wezen premier Mackenzie King reeds lang overleden Is, nog als sensatie
inslaat. Behalve een paar vertrouwde vrienden wist niemand Iets af van
de metaphysische neigingen van King, die er streng voor waakte, dat hier
van niets tot de openbaarheid zou doordringen; hü wist maar al te goed,
hoe zyn politieke tegenstanders van deze neigingen gebruik gemaakt zou
den hebben. Overigens had Iving zich erop kunnen beroepen, dat hy door
niemand anders dan Koningin Victoria tot het spiritisme gebracht was.
Tegen het einde van de eerste we
reldoorlog verloor de Canadese
staatsman kort na elkaar zyn moe
der, die hij verafgoodde, zijn broer
MacDougall en zijn zuster Isabella.
King leed onder dit verlies des te
meer, omdat hy door een verkie-
zlngsreis verhinderd was aan het
sterfbed van zijn moeder te vertoe
ven. Door een vriendin, Lady Aber
deen, werd hij toen op het spiritisme
gewezen, dat de omgang met de ge
liefde doden mogelijk zou maken en
leerde hij het beroemde Amerikaanse
medium Etta Wried kennen, die in
de Engelse society groot aanzien ge
noot, sedert zij in 1911 onder om
standigheden, die, naar beweerd
werd, iedere mogelijkheid tot bedrog
uitsloten, boodschappen van de ge
storven Koningin Victoria over
bracht. King kwam tot de onwrikba
re overtuiging, dat het medium hem
de weg naar het rijk der geesten kon
effenen, toen de vrouw van een libe
rale senator het verloren geraakte
testament van haar vader dank zij
de aanwijzingen van Etta Wried in
een oude commode vond, die zich
in Frankrijk bevond!
Slechts met één bewoner van het
rijk der geesten hield hij op het ge
bied der politiek contact: met Frank
lin Delano Roosevelt, wiens woorden
door het medium Geraldine Gum-
mins overgebracht werden. King
consulteerde dit medium herhaalde
lijk. Roosevelt had er bij zijn vroe
gere collega na de waarschuwing van
zijn moeder op aangedrongen op zijn
post te blijven, omdat het land hem
nodig had; na korte tijd veranderde
hij echter van mening en verzocht
King aan zyn gezondheid te denken.
Bij een latere gelegenheid hoorde de
Canadese staatsman van Roosevelt,
resp. van zijn medium, dat in Azië
een oorlog zou uitbreken; de geest
van de Amerikaanse president voeg
de eraan toe, dat de Westelijke
staatslieden verkeerd deden, als ze in
de blokkade van Berlijn iets anders
zagen dan een grote bluf. Roosevelt
maakte toen geen gewag van Ko
rea, maar hij zei uitdrukkelijk, dat
men binnen twee jaar in het Verre
Oosten zou vechten.
Volgens de mededelingen van het
medium Cummins moet Mackenzie
King na deze séances zichtbaar on
der dé indruk zyn geweest, hoewel
hij steeds betoogde, dat hij geen
waarde hechtte aan boodschappen,
overgebracht door een medium en
zich alleen op zijn persoonlijk oordeel
en dat van zijn trouwe raadgevers
wilde verlaten.
(Nadruk verboden).
Japan vergoedt oorlogs
schade aan Indonesië
Vrijdag is een voorlopige overeen
komst ondertekend over de vergoe
ding van oorlogsschade door Japan
aan Indonesië. De inhoud van de over
eenkomst werd nog niet gepubli
ceerd, omdat de beide regeringen
haar nog moeten goedkeuren en me
de, omdat er over de visserijkwestie
nog geen overeenstemming kon wor
den bereikt.
Eerder is reeds gemeld, dat de Ja
panse herstelbetalingen aan Indone
sië niet zullen 'geschieden in geld,
doch in hoofdzaak door het verwer
ken van grondstoffen uit Indonesië.
in verzet tegen
de
Bavianen en regenvogels
op de startbanen
Niet ver van de enorme Victoria-
watervallen in donker Afrika, strijdt
de Westerse „beschaving" een moei
lijke strijd tegen de bewoners van de
jungle. Het gaat niet tegen leeuwen,
luipaarden of krokodillen. Het zyn
bavianen, die de strijd begonnen, al
dus ,,Time".
Sedert de regering van Noord-Rho-
desia vorig jaar een gebied aan de
jungle onttrokken heeft teneinde
daar het Livingstone-vliegveld te doen
aanleggen, dat bestemd is voor
straalvliegtuigen, hebben de bavia
nen zich al gedwarsboomd gevoeld.
Toen kwamen ze uit de bossen te
voorschijn. Grote grijze bavianen
kwamen aanzetten, met grote stok
ken in de poten. Ze liepen op de in
aanleg zijnde startbanen en lieten
daar de stokken en allerlei rommel
achter. Het vliegveld-personeel
trachtte de dieren op te jagen, door
ze met jeeps achterna te zitten. „We
schoten over hun koppen heen", zo
vertelde een employé, „want we kon
den ze gewoon niet doden; ze waren
te menselijk".
De bavianen lieten zich in de bossen
terugdryven. Maar 's nachts namen
ze wraak. Om de dieren af te schrik
ken had men brandende lampen op
de startbanen neergezet, doch in het
duister van de nacht kwam een
spookleger van bavianen aanzetten,
aangevoerd door een oude aap. Ze
sloegen op de lampen met stokken
en gooiden er stenen naar; ze balden
hun harige vuisten ertegen en dat
alles werd begeleid door een soort
krijgsgeschreeuw.
Sedertdien duurden de aanvallen
der bavianen voort. Vorige week be
sloot de leiding van het vliegveld het
veld af te rasteren met schrikdraad.
De bavianen bleven nu weg, maar de
jungle was niet overwonnenDe
regenvogels enorme ooievaarachti
ge junglebewoners, die elk jaar in de
regentijd naar Rhodesia plegen te ko
men versperren nu de startbanen
van de straalvliegtuigen en er is
geen schrikdraad, dat hen tegen
houdt.
Franklin D. Roosevelt.
Inbrekers-duo opereerde
drie jaar achtereen.
BLAMAGE VOOR POLITIE?
De loswerkman L. E. van V. en de
commissionnair H- J. van der H.. bei
den afkomstig uit Monster, hebben in
de afgelopen drie jaar een inbrekers
duo gevormd. Dat bleek ter zitting van
de rechtbank te 's-Gravenhage. waai
zij samen verschenen om verantwoor
ding af te leggen over de 23 inbraken,
die zij de afgelopen drie jaar in Mon
ster en omgeving hebben gepleegd. Zi.
stalen wat van hun gading was: jene
ver, costuums. geld, etc.
„Het is een blamage voor de politie
en de justitie dat aan dit tweetal met
zijn misdadige practijken niet eerder
een halt is toegeroepen en het gedu
rende drie jaar zijn gang heeft kunnen
gaan", zei de officier van justitie in
zijn requisitoir.
Hij eiste 3 jaar gevangenisstraf met
aftrek tegen Van der H. en twee jaar
met aftrek tegen Van der V.
De rechtbank zal over 14 dagen uit
spraak doen.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Twee gebeurtenissen in R.K. Kerk, die de
aandacht trokken
Over liet algemeen zyn er in de R.K. Kerk niet veel gebeurtenissen die
bijzonder de aandacht trekken omdat zy ingaan tegen de algemene gang
van zaken. Wat wy in protestantse kerken wel kunnen verwachten, dat
nl. een gemeente of een groep personen het niet eens is met beslissingen
die genomen zijn door hogere .instanties en dit openlyk verkondigt en er
'n actie van maakt, dat kunnen we in de Kerk van Rome zoveel moeilykei
verwachten. Het bisschoppelijk gezag vaagt immers alle tegenspraken
weg, althans ulterlyk. Er wordt voor gezorgd dat de genomen beslissingen
ook worden uitgevoerd.
Nu hebben wij de laatste weken in de dagbladen over een paar dingen
kunnen lezen, waarbij wy als buitenstaanders ons toch even hebben afge
vraagd: Hé, is dat daar ook mogelyk? We doelen natuurlyk op de actie te
Huissen, waar de deur van een kerk met breekijzers is opengebroken, en
op de dispensatie door de Paus verleend aan twee gehuwde Duitse predi
kanten, die naar de R.K. Kerk waren overgekomen en begeerden een
geestelijk ambt te blijven uitoefenen.
Allereerst dan iets over de achter
gronden van de actie te Huissen. Het
ging hier om een kerk, die een deel
is van een klooster en waar klooster
lingen, in dit geval paters Dominica
nen, geregeld de mis bedienen, aller
eerst voor de bewoners van het
klooster. Soms is het mogelijk, dat
inwoners van de plaats, waar het
i************************
181
„De oudsten van Gebal en hare wij
zen waren in U, verbeterende uwe
breuken; alle schepen der zeelieden
waren in 17, om onderlingen handel
met U te drijven". Aldus sprak zes
eeuwen vöör Chr. de profeet Ezechiël
tot de inwoners van Tyrus (Ezech.
27:9).
De stad, die de Joden met de naam
Gebal aanduidden, was ten tijde van i
Ezechiël reeds oer-oud, want lang
voor 3000 jaar voor Chr. was zij het I
belangrijkste handels- en scheep- j
vaartcentrum van de gehele Syrische
kust. De stad lag 30 km. ten N. van
het tegenwoordige Beiroet, vlak bij j
het huidige plaatsje Djöuni, waar het i
aan de zee tegen de helling van de j
Libanon gebouwd was. De oorspron-
kelijke naam was Gablu, „berg",
waarvan de Joden Gebal maakten. De
nabije heuvels worden thans met de
Arabische naam Dzjebel Sannin aan
geduid, waarbij het geen moeite kost
de klankovereenkomst te horen tus
sen Gebal en Dzjebel.
De Grieken maakten van de oor
spronkelijke naam Gablu wéér iets
anders, n.l. Bublu. En nu zijn we
door de naam van het méér dan 5000
jaar oxide stadje Gablu eindelijk be
land, waar we wezen wilden, n.l. bij
de Bijbel. Want Gablu was niet al
leen een welvarend scheepvaartcen-
trum, maar ook een middelpunt van
cultuur. Er bestond een nauw con
tact tussen het oude Egypte en Gablu.
Deze culturele en mercantiële betrek
kingen duurden voort ook tijdens het
Nieuwe Rijk in Egypte, hetgeen blijkt
uit een groot aantal El-Amarna-brie-
ven, welke uit Gablu afkomstig zijn.
Bovendien heeft er in Gablu een gro
te Egyptische nederzetting bestaan en
een reusachtig paleis.
Wat deze hoge culturele bloei en de
nauwe betrekkingen met Egypte be
tekende, kunt U nu wel raden: papy
rusrollen! Op deze papyrusrollen wer
den onder andere de boeken vhn het
Oude Testament geschreven, want
de langste boeken konden juist op een
rol papyrus van handels formaat. Dit
betekent, dat men evenveel rollen
had, als er bijbelboeken waren.- We
zeiden reeds, dat de Grieken de stad
Gablu met Bublu betitelden, geschre
ven als Biblus of Byblus. Een papy
rusrol uit Biblus (Gablu) werd op den
duur biblion genoemd, in de beteke
nis van geschrift of manuscript en de
verzameling papyrusrollen waarop het
Oude Testament was geschreven
kreeg de naam biblia, waaruit ons
woord Bijbel is gegroeid, niet in de
betekenis van boeken als zodanig,
maar van verzameling geschriften.
Het is begrijpelijk dat, toen de ge
schriften ook werkelijk de boekvorm
aannamen, het woord biblion ter aan
duiding van „boek" gehandhaafd
bleef. Als zodanig heeft biblion, dat in
zijn oervorm „berg" betekende, het
eerste werkelijke boek, de codex, dat
oorspronkelijk boomstam of hout aan
duidde, verdrongen! Over verdringen
gesproken, weet U dat U bij een jaars-
wisseling nooit meer uw oude kalen
der door een nieuwe moet laten ver
dringen!
Want als ge 28 opeenvolgende ka
lenders bezit, behoeft U, noch uw
laatste afstammeling ooit nog een
nieuwe kalender aan te schaffen!
H. Pétillon.
1750 met Waag en
5mt Joris Doelen
De Middelburgsche Balans
1950 met een boom
Waar is de tijd gebleven, dat
w.e op het stoepje van Sint Jo
ris zaten, op de Balans? Wij, dat
waren dan de kopstukken uit de
5e klasse van de Middelburgse
H.B.S. 's Middags vóór school
tijd zaten we daar en we voel
den ons de élite, het Sanhedrin,
de leading men, onze kleine so
ciëteit was zeker niet minder
select dan de groote, op wier
stoep we neergestreken zaten!
Met critisch oog, zij het niet
zonder sympathie aanschouwden
we de bevallige parade van de
leerlingen der Middelbare Meis
jesschool, die een wijs en goed
moedig Stadsbestuur in onze on
middellijke nabijheid had ge
huisvest, en we vonden, dat het
leven Goed was. Vermoedelijk
vonden de meisjes dat ook. Om
de feestelijkheid te verhogen
sproeide op zomerse dagen een
joyeuze fctotein weidse water-
waaieringen in de lichte Zeeuw
se wind, een groot bouquet pam
pagras wuifde met witte plui
men naar ongeziene verten en
over alles heen ruiste zachtjes
'n drietal brede bomen. Dat was
1910 en een beetje buiten de or
de is deze herinnering wel we
zouden het immers over 1750
hebben misschien wil de le
zer het vergeven? Waar het hart
van vol is
Maar was het verschil nu zo
groot tussen 1750 en 1910? Na
tuurlijk, de 18e een V was een
andere tijd, de polsslag van het
leven klopte toen nog lomer
dan in onze jongensjaren, het
gravuretje met de gezapig keu
velende soldaten, de wacht op
het bankje in de zon, de gemoe
delijke commeere, het lanter
fantend hondje, spreekt duide
lijke taal; van verkeerseisen
had men blijkbaar nimmer nog
gehoord. En bovenal: de Balans
stond er nog, het Waaggebouw,
dat aan dit plein zijn elegante,
enigszinszins Zuidelijk aandoen
de naam verleende. Her was een
„aangenaam en vermakelijk"
plein, die Balans in 1750. Het
was in 1910, toen er geen Waag
meer stond en het aanvankelijk
daarachter verscholen „Com-
merciehuis" was vrij gekomen,
ingetogen en verscholen achter
hek en bomen aan zijn binnen
plaats, niet minder zwierig nog,
integendeel zijn vorm was zui
verder geworden, minder rom
melig, en de blanke, sierlijke
Sint Joris sloot het volkomen
gaaf naar het Noordoosten af.
Gaaf was onze Balans, in 1910,
in 1750.
Het plaatje 1950 is een plaat
je van een Gat. O zeker, het
puin is netjes opgeruimd, er
staan wat brave burgermans
huisjes, er is een sprietige licht
mast van wie weet hoe efficiën
te zakelijkheid. Maar het blijft
een dom, een wezenloos gat.
Hier passeerde dan de barbarij.
Onze eerste reactie, toen deze
foto ons op fafel viel, was: mogen
we een jeugd, die met zoiets
wordt opgescheept, nihilisme
verwijten? Dit is nihil in 't
kwadraat. Maar dan zoekt een
mens alweer gauw iets hoop
vols, je kan ten slotte niet boos
blijven. Gelukkig is daar dan
het brede gebaar van die éne
boom. Wat zegt het? Een aan
klacht? Een elegie? Een zege
ning? Laten we niet romantisch
zijn, het betekent niets van dit
alles. Maar het is een voorbeeld.
Zoals de zon een voorbeeld is,
a'ie schijnt over goeden en bo
zen, zoals de regen een voor
beeld is, die regent over wijzen
en dwazen, over schoon en le
lijk. Zo ontplooit deze boom zijn
zuivere adel in sublieme onver
schilligheid voor wat zich af
speelt aan zijn voet. Oneindig is
liet geduld van de boom, hij
vervult zijn opdracht en vraagt
niet verder. Als wij eens als die
bomen worden mochten. Mis
schien, de jeugd
Mr. J. C. VAN SCHAGEN.
**.*2.^».*#*****************J
klooster staat, hier ook ter kerk
gaan. In de meeste gevallen is het
niet mogelyk. Ook kan soms iedereen
in bepaalde kloosterkerken biechtge
legenheid vinden.
In het geval Huissen werd de
kloosterkerk niet helemaal gesloten,
maar wel voor degenen, die niet tot
de. kloostergemeenschap behoorden.
Behalve deze kloosterkerk is er in
Huissen ook een parochiekerk. Een
gedeelte van de Huissenaren echter
wil persé die kloosterkerk open hou
den voor iedereen. In de parochie
kerk komen ze dan alleen voor de
doop, het vormsel en het huwelijk.
Wie in de geschiedenis van de
kloosterorden enigszins thuis is, weet
dat er nog al eens moeilijkheden heb
ben gezeten tussen de bedienaars
van een kloosterkerk en de parochie-
geestelijkheid. Overal kan worden
opgemerkt dat vele Rooms Katholie
ken juist voor deze kloosterkerken
een sterke voorkeur hebben. De Pa
ters staan in het algemeen in hoog
aanzien.
In de middeleeuwen hebben de pau
sen kloosterorden gesticht o.a.
ook die der Dominicanen die niet
onder het gezag van de plaatselijke
bisschop stonden. De pausen wilden
de mogelijkheid scheppen dat deze
monnikorden geheel vrij zouden zijn,
vooral in die bisdommen, waar de
bisschoppen wereldlijke heersers wa
ren en zich niet al te veel om geeste
lijke aangelegenheden bekommerden.
Uit die situatie is natuurlyk een
groot aantal conflicten ontstaan. Te
genwoordig kent men alleen het
geheel vrij zyn van het bisschoppelijk
gezag van de kloosterorden wat be
treft de „binnenkant". Vandaar dat
in het geval Huissen de kerk geslo
ten kon worden op bisschoppelijk ge
zag.
Al is de rust in Huissen weer ge
keerd, toch is hier gebleken dat een
oud probleem er nog altyd is, nL de
verhouding tussen kloosterling-pries
ters, die prediken en bij wie mag
worden gebiecht, en de wereldlijke
geestelijken. Om de een of andere re
den prefereren velen blijkbaar de
zielszorg van de paters der kloosters
boven die van de geestelijkheid der
parochiekerken.
DISPENSATIE VAN
CELIBAAT
Het tweede geval dat onze aandacht
trok was het feit dat de paus dispen
satie van het celibaat heeft verleend
aan geestelijken. Dat zij vroegere pre
dikanten waren, doet eigenlijk weinig
ter zake. Maar we horen er even van
op, dat er priesters kunnen zijn In de
R.K. Kerk, die een wettige vrouw
hebben.
Blijkens een artikel, dat hierover
geschreven is in „De Nieuwe Eeuw"
van 5 Jan. jl. heeft men ook in de
kerk, die onder het pauselijk opper
gezag staat, daarvan heel vreemd op
gekeken: „Deze verrassende gebeur
tenis heeft sommige mensen onge
rust gemaakt. Zij hechten te veel aan
wat altijd zo geweest is en te weinig
aan het gezag van Christus' plaats
bekleder, die niet alleen bij dogma
tische beslissingen, maar ook in het
dagelijks bestuur van Christus' ge
meenschap wordt geleid door de P,
Geest".
Regel is voor priesters de ver
plichting van het celibaat, d.w.z.
verplichte ongehuwde staat voor R.
K. geestelyken met hogere wijdingen.
Zij zijn verplicht in allé opzichten
„kuis" te leven.
In de Bijbel vinden we van deze
verplichting geen spoor. Van de dis
cipelen is in elk geval Petrus ge
trouwd geweest. Langzamerhand is
de verplichting voor priesters celiba
tair te leven de kerk binnengedron
gen. Regels, met een door heel de
kerk aangenomen geldigheid, zijn er
echter niet geweest getuige het feit
dat het in de R.K. Kerk van Ooster
se ritus, (vooral op de Balkan; niet te
verwarren met de OostersOrtho-
doxe kerk; ze staat ook onder de
paus) heel gewoon is, dat gehuwde
personen tot priester worden gewijd.
Op het concillie van Trente, in het
midden der 16e eeuw, is er nog ge-
Het wereldgebeuren
Engeland tussen
Amerika en Europa
Het is niet gemakkelijk uit te ma
ken wat deze week de belang
rijkste gebeurtenis der wereldpo
litiek is geweest. De rede van Chur
chill voor het Amerikaanse Congres
öf zijn mededelingen aan een te zyncr
ere aangericht banket in Ottawa met
betrekking tot de organisatie van een
verenigd Europa en net Europese le-
fer? De plotseling weer fel opgelaai-
e stryd tussen Egyptische „verzets
groepen" en de Engelse legereenhe
den of het hartstochtelijk beroep, dat
de Britse prime-minister in Washing
ton op de zeevarende volken heeft
gedaan om Engeland tenminste oen
morele steun te geven bij de verdedi
ging van de belangen van de wereld
handel in het Suez-gebied? De eens
gezinde uitspraken van Amerika er.
Engeland over een eventuele schen
ding in de toekomst van de wapen
stilstand in Korea, welke op dit ogen
blik nog by lange na niet in zicht
schijnt? Of de nadrukkelijke verkla
ring van de Amerikaanse minister
van buitenlandse zaken Dean Ache-
son met betrekking tot de verhouding
tussen Oost en west, welke in feite
hierop neerkwam, dat zolang de
communistische leiders niet bereid
blijken tot een redelijk vergelijk met
de democratische wereld te komen,
het alleen mogelijk zal zijn de vrede
te bewaren door er voortdurend op
uit te zyn het „evenwicht der krach
ten" te verzekeren?
Het zijn allemaal woorden en belof
ten. waarmede de Westerse leidende"
staatslieden natuurlijk vrij gemakke
lijk royaal kunnen zijn, zolang zij er
niet in slagen de daden te stellen,
waarnaar de mensheid snakt. Niet,
dat we het recht zouden hebben hun
daarvan direct een verwijt te maken
we wéten nu eenmaal, dat de situ
atie uiterst moeilijk, zo niet hachelijk
is maar het is toch wel diep-te-
leurstellend, dat de mens, die niets
vuriger verlangt, dan vrede en, als
het kan, ook een beetje voorspoed
voor zichzelf en zijn kinderen, tel
kens weer moet luisteren naar ver
zekeringen en verklaringen, die hem
doen huiveren om de verborgen drei
ging van dood en verderf, welke ach
ter de woorden der politici schuil
gaat.
Aan één aspect van al die verkla
ringen, welke in de afgelopen
week de voorpagina's van de
kranten hebben gevuld, willen we in
dit overzicht nog even aandacht wij
den: de verklaringen van Churchill en
Eden over de plaats, die in hun ogen
het Verenigd-Europa van de toe
komst in de wereld zal innemen.
Churchill heeft zich nogmaals een
warm voorstander van dit Verenigd
Europa getoond, maar hy heeft te
vens onomwondenuitgesproken, dat
Engeland daarvan geen deel kan uit
maken. Hy heeft in ander verband
en op een andere plaats de wereld
ook verzekerd, dat hij niet naar Ame
rika is gegaan als een bedelaar, die
hulp en bijstand behoeft, maar als
Sartner, die staal en militaire uitrus-
ng nodig heeft om in geval van nood
zijn bijdrage in de gemeenschappelijke
strijd te kunnen leveren.
Deze uitspraken hebben dit gemeen,
dat zij aantonen, dat Churchill het
oude Albion nog altijd beschouwd
wenst te zien als een wereldmacht,
welke in staat is haar taak te ver
vullen naast de Ver. Staten en welke
andere macht ter wereld ook. Enge
land kan niet berusten in „degrada
tie" tot een West-Europese mogend
heid, welke op gelijke voet met
Frankrijk, de Benelux of Italië deel
hebber in een West-Europese gemeen
schap zou zijn. Dat was duidelijke
taal en daarvoor moeten we Chur
chill dankbaar zijn. Voor Europa was
het echter bovendien nog nuttig er
nota van te nemen, dat de Engelsen de
Europese organisatie zien als integre
rend bestanddeel van de Noord-At
lantische samenwerking. West-Europa
als federatieve eenheid naast Enge
land, de Ver. Staten, Canada en de
anderen, dèt is dus de figuur voor de
toekomst en wij geloven, dat het een
figuur is, welke ook reële waarbor
gen biedt voor een harmonische op
bouw van een vrije, democratische
wereld.
België en Frankrijk beleefden deze
week de ontknoping van hun re-
geringscrises. Voor België bete
kende dit maar heel weinig verande
ring, want het oude kabinet-Pholien
keerde vrijwel in zijn geheel terug, zij
het dan met een andere kapitein op
de brug. Ten aanzien van Frankrijk
ligt de situatie echter geheel anders.
Daar is de radicale leider Faure er
tenslotte toch in geslaagd een coali
tie tot stand te brengen, waarin ook
de socialisten hem steun zouden ver
lenen. Welke concessies de nieuwe
premier daarvoor heeft moeten doen,
is nog niet bekend, maar het lijkt
weinig waarschijnlijk, dat Faure be
reid gevonden zou zyn op het punt
van de schoolkwestie en de glijdende
loonschaal aan de bekende socialisti
sche bezwaren in belangrijke mate te
gemoet te komen. Wanneer de minis-
terlijst éénmaal bekend gemaakt zal
zijn, zal de nieuwe Franse regerings
leider echter wel spoedig, met een
verklaring voor den dag komen, wel
ke veel, dat nu nog duister is, zal op
helderen. Zolang zullen we dus moe
ten afwachten.
sproken over de mogelijkheid het celi
baat op te heffen, wat sommigen wil
den. Ook nu weer zijn de gedachten
van enkele Rooms Katholieken in de
ze richting gegaan, blijkens genoemd
artikel.
Over de achtergronden van het celi
baat is het laatste woord nog niet
gezegd. Verschillende wijzen van zien
staan hier tegenover elkaar. De
practische voordelen zyn natuurlijk,
dat een ongehuwde priester zich ge
heel kan vrij houden voor de kerk en
dat van een priester nooit een heel
gezin afhankelijk is.
Pater Cornelissen noemt de daad
van de paus bij deze instantie „baan
brekend We zouden echter graag
iets meer willen weten van dit baan
brekende, daar de pauselijke dispen
satie alleen wordt gegeven „wan
neer de echtgenote van deze persoon
toestemt en zich tevens bereid ver
klaart in een klooster te leven of
zich de altijd durende zuiverheid op
te leggen". H