Vlaming en Nederlander schreven samen een boek NEDERLANDSE SCHIPPER LIET TWEE MANNEN IN DE STEEK 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 5 JANUARI 1952 LETTERKUNDIGE KRONIEK Maar het bleven twee losse verhalen Iedereen weet nu wel, dat er iets hapert tassen de hedendaagse letteren van België en Nederland. Men schrijft vrijwel dezelfde taal (het moderne Vlaams is lang niet meer zo oubollig gekleurd als velen misschien vrezen) en toch worden nieuwe Vlaamse boekeu weinig in ons land gelezen. Literaire congressen onderstrepen het feit nog eens duidelijk, zonder dat er veel ver andert. Het Nederlands taalgebied, dat werkelijk al klein genoeg is, wordt daardoor nog eens onnodig in tweeën geknipt. Thans hebben twee vrienden, de Belg Hubert Lampo en de Nederlander Ben van Eysselsteyn samen 'n boek geschreven: Idomeneia en de Kentaur „In de Ned. literatuur het eerste gemeenschappelijk geschreven verhaal van een Vlaming en een Hollander"' zegt het voorwoord, ten onrechte, want van een „gemeenschappelijk geschreven verhaal" is geen sprake- Het boek be vat een thema met een variatie; een boeiend, mooi thema van Lampo en een veel zwakkere repliek van Van Eysselsteyn. Het boek valt dan ook volko men in twee helften uiteen; sterker: het verhaal „Idomeneia" is zoveel be ter, dat men de overigens ook zeer leesbare variant „Idomeneia's einde" waarschijnlijk spoedig vergeet. Nu zijn Lampo en van Eysselsteijn, al zrfn ze vrienden, geen gelijkwaardi ge partners, al was het alleen al door him leeftijd (resp. geboren 1920 en 1S98). Ze zijn het ook niet door de plaats, die ze in het letterkundig le ven van huif land innemen. Dat alles zegt dus weinig over de verhouding van &e Vlaamse tot de Ned. litera tuur, maar stellig mag men niet den ken, dat van Eysselsteijn in het na deel was want variaties kunnen een thema best op zij streven of over treffen. DE LIEFDE IN „IDOMENEIA" Het onderwerp is: de aardse liefde Idomeneia is een hetaire, de schoon ste vrouw van Athene. Zij is op straat begonnen, en opgeklommen tot de uit zonderlijke positie, die schone vrou wen ails eeuwen door hebben weten te bereiken. Zij heeft de omhelzing van ontelbare mannen en zelfs die van vrouwen gekend, maar nog nooit heeft zij iemand waarlijk lief gehad. H'ppandros is een kentaur, een van de Griekse fabelwezens, die half paard, half mens zijn, en dan ook met een mengeling van menselijke en paardachtige eigenschappen zrjn behept. Hippandros wordt verliefd op Idomeneia, die hij ontmoet wanneer zij in een vervallen tempel in het woud komt offeren. Daardoor wijst hij de liefde van Dione een vrouwe lijke kentaur en de speelgenote van af zijn kinderjaren, af. Hij is zo on gelukkig, dat de godin der liefde hem in een schone jonge man veran- Toch is 't zo I lüü De parasol- of bladsnijvüer, die on eereer de grootte heeft van onze rode bosmier, komt voor in de hete streken van Amerika, waar zij be kend slaat als Sauba en Coushie mier. In colonnes van somtijds tientallen meters lengte marcheren deze mie renbegeleid door soldaten, door de tropische wouden, waar zü in de boomkruinen stukken blad uitsnijden. Vaak zijn deze stukken vier maal zo groot als de dieren zelf en met deze buit beladen, trekken zij weer naar hun nest, waar de bladstukjes in speciale kamers worden onderge bracht en bewerkt. De bladstukjes viorden enige malen fijn gesneden en gekneed en daarna wordt van deze massa een kweekbed gemaakt, dat nergens tegen de wanden van de ka mer grenst, aangezien het van alle zijden bereikbaar moet zijn. Op dit kweekbed wordt een schim mel gekweekt die. wijl zij veel eiwit bevat, dient-om de leden van de mie- renstaat, en. in het bijzonder de lar ven, te voeden. Denk nu niet dat hier een toeval ligheid in het spe lis en dat de enige taak van de mier eigenlijk bestaat uit het aanslepen van bladeren, wel ke tot rotting overgaan, zodat een toevallig in die streken voorkomende schimmel daarop kan gedijen. In te gendeel, van toeval is hier geen spra ke. maar wel van doelbewuste opzet. Want, omdat deze mierenstaten ge heel op het eiwit van deze bepaalde schimmel zijn aangewezen, heeft de koningin in haar mond een speciale holte, waarin zij een bolletje van deze schimmelcultuur ter grootte van 'n halve milimeter bij de slichting van de nieuwe staat medebrengt. Van het „pootgoed" is men derhalve reeds verzekerd! Dit stekje wordt in het nieuwe nest op een speciale wijze ver zorgd en, wanneer het tot een grote re hoeveelheid is uitgegroeid, wordt een deel hiervan op het kweekbed uitgezet, waar het tot een ware schim- meltuin uitgroeit. Somtijds heeft deze tuin een omvang van 5 en 6 meter en is dan één meter hoog. Speciale werksters verzorgen deze schimmeltvinen, snoeien en wieden, zodat zich geen andere schimmels hierop kunnen ontwikkelen. Zij zor gen er ook voor dat de schimmel niet gaat woekeren en zij verwijderen de ongeschikt geworden stukjes blad en vervangen deze door andere. Spe ciale gangen, die naar de ktoeekka- mers leiden, zorgen bouendien voor toevoer van lucht, zodat de tempera tuur en de vochtigheidsgraad in de kamers geregeld kunnen worden! Wie na dit alles nóg aan toeval moge denken (er zijn zulke!), hem zij hier toegevoegd dal het kweken van deze schimmel*met haar eiwitrijke, knotsvormige knopjes den mens, merkwaardigerwijs, nog niet gelukt is. En weet U ivat U niet lukt? Een kurken ba! met een straal van 1 me ter op te tillen. Het zou de wereld kampioen gewichtheffen zelfs niet lukken! H. Pétillon. dert, die na talloze wederwaardighe den Idomeneia's liefde weet te win nen. Het is een pseudo-klassiek verhaal, doorspekt met toespelingen op eigen tijdse gebeurtenissen; een procédé dat vaak intrigerend en komisch werkt, maar dat in zijn gemakkelijkheid soms wat goedkoop dreigt te worden. Dichters en filosofen uit onze tijd, doen (soms onder zeer geslaagde klassieke namen, b.v. Sar trosaller lei uitspraken; huidige problemen zijn in klassieke tijd verplaatst, etc- Lampo slaagt erin, zyn veihaal tot een fraai geheel af te ronden. Ido meneia krijgt voor het eerst iemand lief. Door allerlei verwikkelingen is er echter na de volmaakte vervulling van hun liefde maar één keus: vluch ten of sterven. En Idomeneia kiest sterven. Sterven vóór onvermijdelijk het bederf in hun prachtige liefde binnensluipt. Terwijl' de kamer begint te branden omhelzen de gelieven elkaar, en Hippandros nijpt haar de keel dicht om daarna zelf op de vuur dood te wachten. Lampo schreef 'n zeer gaaf en boeiend verhaal en het enige wat men hem kwalijk kan nemen is dat hij Hippan dros precies dezelfde woorden laat zeggen tot Idomeneia, wanneer hij haar voor het eerst in menselijke ge daante ontmoet, als die welke Meaul- nes tot Yvonne de Calais sprak bij de eerste ontmoeting. De heilige ernst van een leven werd hier gebruikt in een spel en Lampo moet dit bewust hebben gedaan, want hij wijdde zelfs een studie aan Alain-Fournier, de auteur van Le Grand Meaulnes. DE LIEFDE IN „IDOMENEIA'S EINDE" Ben van Eysselsteyn laat nu het verhaal doorgaan, om te beweren dat het bederf van het begin af aan in de liefde aanwezig is. Men vraagt zich af, of deze opvatting sterk genoeg is om een antithese te vormen. Idomeneia wilde sterven omdat zij wist dat verval en bederf onherroepe lijk komen zouden, ook al waren zij en Hippandros er op die éne nacht „vrij" van. Het lykt haast een spits vondigheid op deze smalle versehils- basis een nieuw verhaal te bouwen dat slechts aantoont wat iedereen wel weet. Idomeneia in elk geval. Had Ben van Eysselsteijn nu kans gezien om zijn antithese in een even sterk en gaaf verhaal te belichamen, dan zou men met onverdeeld genoe gen ziin variatie lezen en dan was die misschien ook overtuigender gewor den. Heel in het kort luidt die: Het blijkt dat Hippandros Zeus' lievelings kentaur is; hij redt hem en Idomeneia door hen op Hippandros' bede in kentauren te veranderen. (We zullen dan maar aannemen dat Lampo's Hippandros Idomeneia alleen maar bewusteloos neep, een visie die- het verhaal niet ten goede komt, en ook is de wijze waarop van E. met de Griekse Goden omspringt nog al érg vrijmoedig. De Grieken zelf namen het niet zo nauw, maar ze stelden hen toch nimmer voor als ordinaire men sen, „ordinair" in de slechte beteke nis van het woord genomenDe weer in kentauren veranderde mensen ont snappen naai- de wouden, waar Hip pandros vroeger leefde. Idomeneia kan niet aan het kentaur zijn wen nen: ze blijft vrouw in kentaurenge daante en onbevredigd. Tenslotte ver andert Aphrodite haar weer in een vrouw, en zij gaat terug naar Athene, zonder afscheid te nemen van Hip pandros, die eenzaam in het woud achterblijft. En de lezer ziet daar geenszins een noodlottigheid in. maar denkt: ja, dat dank je de koekoek. Door de gelieven als kentauren met zo verschillende gevoelens te bezielen die uit het kentaurzijn ontspruiten, wordt de these: elke liefde draagt het bederf reeds in zich, zeer van zelf sprekend. Met een gelijkwaardi ge partner b-v. Dione, de kentaurin uit Lampo s verhaal, had men het probleem der liefde mogelyk een nieuw facet kunnen geven; thans valt van Eysselsteijns verhaal enkel op als een algehele overbodigheid, die de gaafheid van Lampo's verhaal schaadt, omdat het achteraf allerlei gevoelens „hineininterpretiert", die men niet gemakkelijk meer vergeten kan. Het resultaat van deze vriend schappelijke samenwerking tussen Noord en Zuid is helaas, dan ook niet onverdeeld gunstig te noemen. HANS WARREN Ben van Eysselsteijn en Hubert Lam po: Idomeneia en de Kentaur A. A. M. Stols, 's Gravenhage 1951, Angstig avontuur in bootje. Met het. Finse s.s. „Carelia" zijn drie uitgeputte Oostduitse vluchtelin gen in de haven van Kopenhagen aangekomen. De „Carelia" had hen by het eiland Oeland in de Oostzee tijdens een sneeuwstorm opgepikt uit een klein roeibootje. In dat bootje hadden ze, komende van Swinemuen- de, drie en een half etmaal rondge zwalkt. De Deense vreemdelingenpolitie wilde hen in Kopenhagen niet aan land laten gaan. Zij zullen nu met de Carelia" verder reizen naar Neder land, vanwaar zij naar West-Duits- land hopen te kunnen komen. Schilderstuk terecht. Het schilderij „Christus bespot" van de Vlaamse primitieve schilder Albert Bouts, dat verleden week uit de kerk van de Kamerrijkabdij te Brussel verdween, is teruggevonden. Een kunsthandelaar uit Brussel heeft het kostbare doek aan de justitiële instanties overhandigd. Hij verklaar de het schilderij van een onbekende gekocht te hebben voor de prijs van fr. 500. Zoals gebruikelijk in de kunsthandel, heeft de antiquair naam en adres genoteerd van de ver koper, doch het bleek de recherche reeds spoedig, dat deze gefingeerd waren. Het kunstwerk is door de ru we wijze waarop het uit zrjn omlijs ting is gebroken, op drie plaatsen licht beschadigd. Inbrakenreeks in Heerlen opgehelderd SPEURHOND DEED ZIJN WERK. De Heerlense politie heeft een die venbende van tien man gearresteerd, die minstens 40 Inbraken heeft ge pleegd. Sinds 1949 is deze bende in Heerlen werkzaam geweest. Dat de politie de bende tenslotte kon oprollen is voornamelijk te danken geweest aan een wachtmeester van de rijkspolitie te Maastricht, die met zijn speurhond Dico een groot aantal diefstallen tot klaarheid heeft kunnen brengen. De veertig inbraken hebben het stel op zijn minst f 10.000 opgeleverd. De leeftijd van de inbrekers, die allen zijn ingesloten, varieert van 17 tot 45 jaar Parijse terrassen worden duurder De talloze Parijzenaars en toeris ten die graag bij mooi weer op een caféterrasje zitten, hebben in de bla den een ontstellend bericht kunnen lezen. Volgens een officiële mededeling zal de belasting op terrassen met honderd procent en de belasting op in de open lucht geschonken alcohol houdende drank met zestig procent worden verhoogd. Tot nu toe werd op de grote boulevards per vierkante meter terras ongeveer vier duizend francs belasting per jaar betaald. Ook in het dierenrijk blijkt men de vorderingen van de techniek te appre ciëren en net zoals iedere echtgenoot die zijn vrouw telefoneert dat hij niet tijdig voor eten thuis kan zijn, zo krijgt ook Tippy de wind van voren. Het ziet er naar uit dat het niet de eerste keer is dat hy haar belt met een derge lijk verhaal, anders zou zijn vrouwtje Cobina hem niet zo verontwaardigd de les lezen. De ruzie loopt nog al hoog en het draait erop uit dat één van beiden in gerechtvaardigde verontwaardiging de hoorn op de liaak smijt. Niet alleen U heeft plezier in de situatie. Ook de bezoekers van de nacht club In New York waar Tippy en Cobina ieder in een eigen telefooncel een serie mimische expressies ten beste gaven, genoten van de grappige toneel tjes. HACHELIJK AVONTUUR OP EILAND. Echtgenote diende aanklacht in. Een wel zeer merkwaardig en hachelijk avontuur beleefden twee leden van de bemanning van een Nederlands zeiljacht de „Anna Elisabeth", toe behorende aan de heer B. uit Heemstede op het onhergbergzame eiland Floreana, ten Zuiden van het Panamakanaal. Beide mannen werden door de kapitein van het jacht, de heer Lamberti uit Valkenburg, onder valse voor wendsels aan land gezet en daarna op laffe wyze in de steek gelaten. Door de echtgenote van een der (inmiddels weer goed terecht gekomen) slachtoffers, mevrouw Strobel te Hoorn, is bij de Officier van Justitie te Alkmaar een aanklacht tegen schipper Lamberti ingediend. Op 7 Augustus van het vorig jaar verliet de Anna Elisabeth IJmuiden voor een reis om de wereld, met aan boord de Duitser Strobel en de Belg Valje. De heer Lamberti had het jacht voor twee jaar gehuurd. EEN HOOPJE KLEREN...... Op 9 November 1951 werd een baai nabij het eiland Floreana be reikt. zo meldt het Algemeen Dag blad, en daar werden beide mannen met een nogal mysterieuze opdracht aan land gezet. Zy moesten trach ten een zekere Duitse familie Witt- mer te bereiken om brieven uit een in die baai drijvende z.g. postton te laten afstempelen. De heer Lamberti gaf voor hier ..een zaakje" in te zien. Strobel en Valje begaven zich aan land en op zoek naar de familie Witt.- mer die evenwel onvindbaar bleek. Bij hun terugkomst was de Anna Elisabeth verdwenen, met aan boord vrijwel al hun bezit tingen ter waarde van ruim 800 dol lar. Op het strand lag slechts een hoopje kierenDe onderzoekings tocht over het eiland kostte de man nen twintig uur. Voedsel of drinken was er niet. Tenslotte vond men met behulp van een eilandbewoner toch de familie Wittmer en na vier weken kon de heer Strobel aan boord klimmen van een passerende Amerikaanse boot. die hem naar Ecuador bracht. Van daaruit wil hij trachten zijn oorspron kelijke doel Australië te bereiken. Valje is op het eiland achtergeble- Halve eeuw Rotterdamse Droogdok Maatschappij Op Woensdag 23 Januari a.s. zal de Rotterdamse Droogdok Maatschappij (Rotterdam Dockyard), een van de grootste werven van de Rotterdamse haven, vijftig jaar bestaan. Die morgen zal ter gelegenheid van dit jubileum op de werf een gedenkplaat onthuld worden en aan de directie namens het gehele personeel worden aangebo den door de voorzitter van het jubi leumcomité A. Teerds. Des middags is er een officiële re ceptie en de twee daaropvolgende avonden zijn er in de Ahoyhallen per soneelsfeesten. Daar de R.D.M. met ongeveer 5000 man werkt, worden er op die avonden 10.000 feestgenoten verwacht. Ter gelegenheid van dit jubileum wordt een jubileumboek uitgegeven. Van Vrouw tof Vrouw Er stond een stukje in de krant, zo maar een aardig stuk je van een buitensteedse cor respondent, en het opschrift lokte Saskia aan: ,flet geheim van het sparen: op de klein tjes passen." Aha: dat was iets om uit te knippen en in het geheugendoosje te leggen. Ik las het stukje eens door, en trok bij diverse gesuggereerde bezuinigingen Saskia aan het oor: Geen spaarbranders onno dig laten branden, meisje: denk erom. Maar onder het uitknip pen duikelde de ondeugende gedachte mij door het hoofd: Arme deskundige mevrouw met uw welgemeende adviezen. Wat zal u dit stukje weer een boze brieven bezorgen in dè trant van: O ja? Dacht u dat w ij dat niet wisten? U hebt gemakke lijk praten en zo voort. En kijk, een week later ver schijnt er al een boos ingezon den stuk, echt zo'n stuk op hoge benen, van een gegriefde huisvrouw: „Als ons geen bete re raadgevingen kunnen wor den gegeven, kan men het beter laten, dan hebben wij tenmin ste één ding minder om ons te ergeren." Pats. Die zit. Ik heb dat kribbelige stukje van „een huisvrouw" óók uit geknipt, naast de aanmaning 'om óp de kleintjes te passen, gelegd, en beide schrifturen aandachtig vergeleken. En mag ik na die vergelijking die boze huisvrouw blijkbaar één uit duizend die toeet wat zuinig zijn betekent heel voorzich tig aan de mouw trekken, en vijf minuten haar aandacht ver zoeken? Saskia licht de regering niet voor, is een huisvrouw die da delijks in de practijk staat, gèèn hulp heeft, niet over een uit puilende huishoudbeurs be schikt en van vaders- èn moe derszijde erfelijk belast is met een aanleg tot zuinigheid. Is dat recommandatie genoeg om eens een goed woordje te mogen doen voor dat gewraakte arti keltje (waarvan is de schrijf ster niét persoonlijk ken)? Kijk eens, lieve huisvrouw, 7t bent om te beginnen niet billijk. De ondervraagde des kundige zei toch niet, dat haar raadgevingen alleen maar be doeld waren voor vrouwen van arbeiders en kleine midden standers? U eet géén roombo ter dus u kunt die plus mi nus zestig cent prijsverschil niét op zij leggen. Maar mis schien zijn er vrouwen uit be ter gesitueerde kringen, die dank zij de sneeuwbui van be lastingbiljetten (daarvan hebt nu weer geen last!) die op haar mans bureau neerdwar relt, langzaam aan óók over margarine gaan denken. Die dames kunnen zich dat zinne tje wél in het oor knopen, even als de opmerking van het be zuinigen door derde klas te gaan reizen. En wat dat „omzetten" van lakens betreft: u beweert, dat het grootste gedeelte der Ne derlandse huisvrouwen dit al lang van haar moeders heeft geleerd. Maar er moet dus nog een kleinste gedeelte zijn voor wie dit gloednieuwe wijsheid is, waarmee zij haar voordeel kun nen doen. Hebben die vrouwen geen recht op voorlichting? Bovendien: weet u wel dat er heel wat jonge huisvrouwen zijn, die werkelijk, wat zuinig beheer betreft, van toeten noch blazen weten, omdat zij niet de minste vooropleiding hebben r Doorhalen wat al bekend is "V .r gehad? Wij, vrouwen, zijn al tijd zo gauw geneigd, de din gen alleen maar van eigen standpunt te bezien, en te ver onderstellen, dat iedereen denkt en doet zoals wij. Ook heeft de vrouw met de smalle beurs het volstrekt onredelijke gevoel, dat zij de enige is die tot zui nigheid gedwongen of ver maand wordt. Maar zij zou raar staan kijken als zij kon zien wat het huisvrouwen uit in tellectuele en vrije beroepen een hoofdbreken kost om haar man en kinderen behoorlijk te iweden en in de kleren te hou den. Dan, mijn beste huisvrouw, is u in uw repliek niet eerlijk. U noemt vier bezuinigingsmo gelijkheden uit het artikel op en schampert dan, dat u en uw standgenoten daar niets aan hebben. Maar de raadgeefster gaf er tien waarom, praat u niet over die resterende zes? Raadgevingen, waarmee alle vrouwen uit alle standen haar voordeel kunnen doen: niet op rekening kopenalles contant betalen. Niet meer kopen dan nodig is. (Bent u ook zo ge schrokken van die ene wegge gooide broodkorst per dagdie tot 22 broden! per jaar aan groeit?) Een plastic tafellaken over het gewone. Spaarlamp- jes. op plaatsen waar niet veel licht nodig is. Zuinig zijn met gas. Om met dat laatste te begin nen: wist u dat wij allen, tot en met Saskia, nog veel te kwistig met gas omspringen? Bij een onlangs gehouden kook- wedstrijd was de proefmaaltijd gekookt door een lerares van het gasbedrijf: zij had er een kwart m3 gas voor gebruikt. Niemand van de deelneemsters haalde dat minimum; sommi gen hadden zelfs hei dubbele nodig, en onderling kwamen nog verschillen van 200 l. voor. Rekent u maar eens uit, wat 200 l. per dag teveel, of 6 m3 in de maand, op uw gasreke- ning voor verschil maakt. Is het werkelijk nodig, uw was te koken, of kunt u misschien met een handwarm sop van een goed wasmiddel en zo mogelijk regenwater volstaan? Kookt u de aardappelen in een sloot water op een volle pit, of gebruikt u een treefje met een vaar vingers water er onder. en draait u het gas op klein als er flink stoom onder 't deksel uitkomt? Met een kook- ring kunt u öp die pan aard appelen de melk voor de pap tot aan het kookpunt gratis voorverwarmen. Zo zijn er dui zend kleine handigheden en goede gewoonten, die bij elkaar minstens een paar gulden per maand uitsparen, zonder dat onze levensstandaard eronder lijdt. Wat zegt u van de volgende (doorhalen wat al bekend is!): Laat geen gas of licht onnodig branden. Schaf de mattenklop per af. Gebruik een vlextil- doekje in plaats van een zeem. Plak en stukje zilverpapier ach ter de toiletzeep. Eet tarwe brood in plaats van wit. Bak eens saucijsjes in plaats van ge hakt: de prijs is hetzelfde, maar n hebt tweemaal zoveel jus. Zet twee lusjes tegenover elk aar aan uw keukenhanddoek. Strijk bij voorkeur 's morgens; haal slopen, lakens, hand- en droogdoeken door de wringer Laat geen kraan onnodig lek ken: een dun straaltje vult per jaar een zwembad. Dit is zomaar een greep uit Saskia's grabbelton. Wie meer ontdekt heeft op dit terrein, zij neme de pen op en schrijve aan ondergetekende, tot nut van het algemeen. Als het op een heel boekdeel uitloopt, stu ren wij het naar de huishou delijke voorlichtingsdienst. SASKIA. ven. Hij zou er een boek willen schrij ven. De door mevrouw Strobel ingedien de aanklacht zal door de Justitie be handeld worden, nadat een nader on derzoek zal zijn ingesteld. Het jacht „Anna Elisabeth" is intussen te Ta hiti aangekomen, doch van het ver dwijnen van twee opvarenden is bij de autoriteiten aldaar geen melding ge maakt. Hel wereldgebeuren Schermutseling tussen Oost en West Het nieuwe Westelijke voorstel inzake maatregelen, welke de Ver. Naties zouden moeten ne men om, zoals het in de officiële toelichting heet, „de kansen op oor log te verminderen", heeft in het Russische kamp natuurlijk de gebrui kelijke verontwaardigde protesten opgeroepen. Dit bewijst nog eens op nieuw, dat het probleem van de col lectieve veiligheid niet op eenvoudi ge wijze is op te lossen. Wysjinski had ditmaal enkele sterke troeven in de hand en de belangrijkste daar van lag waarschijnlijk wel in zijn opmerking, dat "de staten-leden van de' Ver. Naties kennelyk zelf aller minst in grote meerderheid enthou siast zijn voor het Amerikaanse plan, waarvan Dean Acheson persoonlijk de opsteller schijnt te zijn. Nog niet de helft van de landen, die „uitge nodigd" wei-den, zou zich bereid ver klaard hebben te willen mee doeri aan een eventueel te vormen inter nationaal „schaduw leger','. Het is dan ook moeilijk de Russische mi nister van buitenlandse zaken te weerspreken, wanneer hij beweert, dat er op deze wijze van Achesons plan niet veel terecht kan komen. Iets anders is het echter met de beschuldiging, welke Wysjinski heeft uitgesproken, toen hij zeide, dat de Amerikanen met hun voorstel eigen lijk alleen maar een poging deden om door anderen de kastanjes uit het vuur te laten halen. De geschie denis van de strijd in Korea heeft de wereld toch wel voldoende dui delijk gemaakt, dat ook zij offers weten te brengen wanneer het gaat om de verdediging van een geza menlijk belang. Dat de Amerikanen daarbij óók hun eigen belang op het oog hebben, kan niemand hen toch met reden kwalijk nemen. Aan hun afwijzing van het nieu we Westerse plan hebben de Russen echter ook een positief voorstel verbonden: Ter verminde ring van de internationale spanning en ter bespoediging van de liquida tie van de oorlog in Korea, zou de Veiligheidsraad op korte termijn bij eengeroepen moeten worden. Wij geloven niet, dat men van dit plan, wanneer het eventueel mocht worden aanvaard, veel mag verwach ten. Wysjinski zelf zal dit waar schijnlijk ook niet doen. De herin nering aan de besprekingen der Gro te Vier onder leiding van de V.N.- voorzitter, dr. Nervo, die evenmin veel resultaat hebben opgeleverd, liggen nog vers in het geheugen! Maar de Russen bedienen zich graag van dergelijke „grote gebaren" bij de bestrijding van voorstellen uit de Westerse wereld. .Ze zien er waar schijnlijk een goede kans in voor liun steeds op propaganda gerichte acti viteit en wij mogen ons dus geluk kig prijzen, dat met name de Ame rikaanse leiders in het laatste jaar steeds meer blijk hebben gegeven, dat zij niet gemakkelijk in deze Rus sische „propaganda-val" zijn te lok ken. Behalve door deze nieuwe wending in de debatten van de Ver Na ties, hebben de eerste dagen yan het nieuwe jaar niet veel schokken de gebeurtenissen aan het politieke front opgeleverd. Of het moest het nog niet bevestigde bericht uit Washington zijn, dat de Amerikanen zouden overwegen met Churchill ook eens te praten over de mogelijkheid van erkenning van Koning Faroek in diens nieuw-aangemeten hoeda nigheid van staatshoofd van E?vn- te èn de Soedan. Het is begrijpelijk, dat de Amerikanen veel prijs stellen op rust in het Midden-Oosten en indien enigszins mogelijk ook op medewerking van Egypte aan de Westerse verdedigingsorganisatie. Maar het zal Truman ongetwiifeld toch niet gemakkelijk vallen Chur chill te bewegen volledig aan de Egyptische verlangens toe te geven. Of het moest zo zijn, dat Londen èn Kaïro beide met het conflict min of meer verlegen zijn en daarom een Amerikaanse bemiddeling met vreug de zouden begroeten Hoe het ook zij, indien het bericht werkelijk op waarheid berust, kan men veilig aannemen, dat de op han den zynde besprekingen tussen de Amerikaanse en Britse leiders ei- onverwacht een nieuw en pikant as pect by krijgen. „KareJ Doorman" weer naar de Wes' Onder bevel van kapitein ter zee G. Koudijs zal Hr. Ms. 'vliegkamp schip „Karei Doorman" op 10 Ja nuari a.s. uit Rotterdam vertrekken voor een reis naar de Nederlandse Antillen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1952 | | pagina 6