Vlaming en Nederlander
schreven samen een boek
NEDERLANDSE SCHIPPER LIET
TWEE MANNEN IN DE STEEK
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 5 JANUARI 1952
LETTERKUNDIGE KRONIEK
Maar het bleven twee losse
verhalen
Iedereen weet nu wel, dat er iets hapert tassen de hedendaagse letteren
van België en Nederland. Men schrijft vrijwel dezelfde taal (het moderne
Vlaams is lang niet meer zo oubollig gekleurd als velen misschien vrezen) en
toch worden nieuwe Vlaamse boekeu weinig in ons land gelezen. Literaire
congressen onderstrepen het feit nog eens duidelijk, zonder dat er veel ver
andert. Het Nederlands taalgebied, dat werkelijk al klein genoeg is, wordt
daardoor nog eens onnodig in tweeën geknipt.
Thans hebben twee vrienden, de Belg Hubert Lampo en de Nederlander
Ben van Eysselsteyn samen 'n boek geschreven: Idomeneia en de Kentaur
„In de Ned. literatuur het eerste gemeenschappelijk geschreven verhaal van
een Vlaming en een Hollander"' zegt het voorwoord, ten onrechte, want van
een „gemeenschappelijk geschreven verhaal" is geen sprake- Het boek be
vat een thema met een variatie; een boeiend, mooi thema van Lampo en een
veel zwakkere repliek van Van Eysselsteyn. Het boek valt dan ook volko
men in twee helften uiteen; sterker: het verhaal „Idomeneia" is zoveel be
ter, dat men de overigens ook zeer leesbare variant „Idomeneia's einde"
waarschijnlijk spoedig vergeet.
Nu zijn Lampo en van Eysselsteijn,
al zrfn ze vrienden, geen gelijkwaardi
ge partners, al was het alleen al door
him leeftijd (resp. geboren 1920 en
1S98). Ze zijn het ook niet door de
plaats, die ze in het letterkundig le
ven van huif land innemen. Dat alles
zegt dus weinig over de verhouding
van &e Vlaamse tot de Ned. litera
tuur, maar stellig mag men niet den
ken, dat van Eysselsteijn in het na
deel was want variaties kunnen een
thema best op zij streven of over
treffen.
DE LIEFDE IN „IDOMENEIA"
Het onderwerp is: de aardse liefde
Idomeneia is een hetaire, de schoon
ste vrouw van Athene. Zij is op straat
begonnen, en opgeklommen tot de uit
zonderlijke positie, die schone vrou
wen ails eeuwen door hebben weten
te bereiken. Zij heeft de omhelzing
van ontelbare mannen en zelfs die
van vrouwen gekend, maar nog nooit
heeft zij iemand waarlijk lief gehad.
H'ppandros is een kentaur, een van
de Griekse fabelwezens, die half
paard, half mens zijn, en dan ook
met een mengeling van menselijke
en paardachtige eigenschappen zrjn
behept. Hippandros wordt verliefd op
Idomeneia, die hij ontmoet wanneer
zij in een vervallen tempel in het
woud komt offeren. Daardoor wijst
hij de liefde van Dione een vrouwe
lijke kentaur en de speelgenote van
af zijn kinderjaren, af. Hij is zo on
gelukkig, dat de godin der liefde
hem in een schone jonge man veran-
Toch is 't zo I
lüü
De parasol- of bladsnijvüer, die on
eereer de grootte heeft van onze
rode bosmier, komt voor in de hete
streken van Amerika, waar zij be
kend slaat als Sauba en Coushie mier.
In colonnes van somtijds tientallen
meters lengte marcheren deze mie
renbegeleid door soldaten, door de
tropische wouden, waar zü in de
boomkruinen stukken blad uitsnijden.
Vaak zijn deze stukken vier maal zo
groot als de dieren zelf en met deze
buit beladen, trekken zij weer naar
hun nest, waar de bladstukjes in
speciale kamers worden onderge
bracht en bewerkt. De bladstukjes
viorden enige malen fijn gesneden en
gekneed en daarna wordt van deze
massa een kweekbed gemaakt, dat
nergens tegen de wanden van de ka
mer grenst, aangezien het van alle
zijden bereikbaar moet zijn.
Op dit kweekbed wordt een schim
mel gekweekt die. wijl zij veel eiwit
bevat, dient-om de leden van de mie-
renstaat, en. in het bijzonder de lar
ven, te voeden.
Denk nu niet dat hier een toeval
ligheid in het spe lis en dat de enige
taak van de mier eigenlijk bestaat
uit het aanslepen van bladeren, wel
ke tot rotting overgaan, zodat een
toevallig in die streken voorkomende
schimmel daarop kan gedijen. In te
gendeel, van toeval is hier geen spra
ke. maar wel van doelbewuste opzet.
Want, omdat deze mierenstaten ge
heel op het eiwit van deze bepaalde
schimmel zijn aangewezen, heeft de
koningin in haar mond een speciale
holte, waarin zij een bolletje van deze
schimmelcultuur ter grootte van 'n
halve milimeter bij de slichting
van de nieuwe staat medebrengt. Van
het „pootgoed" is men derhalve reeds
verzekerd! Dit stekje wordt in het
nieuwe nest op een speciale wijze ver
zorgd en, wanneer het tot een grote
re hoeveelheid is uitgegroeid, wordt
een deel hiervan op het kweekbed
uitgezet, waar het tot een ware schim-
meltuin uitgroeit. Somtijds heeft deze
tuin een omvang van 5 en 6 meter
en is dan één meter hoog.
Speciale werksters verzorgen deze
schimmeltvinen, snoeien en wieden,
zodat zich geen andere schimmels
hierop kunnen ontwikkelen. Zij zor
gen er ook voor dat de schimmel
niet gaat woekeren en zij verwijderen
de ongeschikt geworden stukjes blad
en vervangen deze door andere. Spe
ciale gangen, die naar de ktoeekka-
mers leiden, zorgen bouendien voor
toevoer van lucht, zodat de tempera
tuur en de vochtigheidsgraad in de
kamers geregeld kunnen worden!
Wie na dit alles nóg aan toeval
moge denken (er zijn zulke!), hem zij
hier toegevoegd dal het kweken van
deze schimmel*met haar eiwitrijke,
knotsvormige knopjes den mens,
merkwaardigerwijs, nog niet gelukt
is.
En weet U ivat U niet lukt? Een
kurken ba! met een straal van 1 me
ter op te tillen. Het zou de wereld
kampioen gewichtheffen zelfs niet
lukken!
H. Pétillon.
dert, die na talloze wederwaardighe
den Idomeneia's liefde weet te win
nen.
Het is een pseudo-klassiek verhaal,
doorspekt met toespelingen op eigen
tijdse gebeurtenissen; een procédé dat
vaak intrigerend en komisch werkt,
maar dat in zijn gemakkelijkheid
soms wat goedkoop dreigt te worden.
Dichters en filosofen uit onze tijd,
doen (soms onder zeer geslaagde
klassieke namen, b.v. Sar trosaller
lei uitspraken; huidige problemen
zijn in klassieke tijd verplaatst, etc-
Lampo slaagt erin, zyn veihaal tot
een fraai geheel af te ronden. Ido
meneia krijgt voor het eerst iemand
lief. Door allerlei verwikkelingen is
er echter na de volmaakte vervulling
van hun liefde maar één keus: vluch
ten of sterven. En Idomeneia kiest
sterven. Sterven vóór onvermijdelijk
het bederf in hun prachtige liefde
binnensluipt. Terwijl' de kamer begint
te branden omhelzen de gelieven
elkaar, en Hippandros nijpt haar de
keel dicht om daarna zelf op de vuur
dood te wachten.
Lampo schreef 'n zeer gaaf en boeiend
verhaal en het enige wat men hem
kwalijk kan nemen is dat hij Hippan
dros precies dezelfde woorden laat
zeggen tot Idomeneia, wanneer hij
haar voor het eerst in menselijke ge
daante ontmoet, als die welke Meaul-
nes tot Yvonne de Calais sprak bij de
eerste ontmoeting. De heilige ernst
van een leven werd hier gebruikt in
een spel en Lampo moet dit bewust
hebben gedaan, want hij wijdde zelfs
een studie aan Alain-Fournier, de
auteur van Le Grand Meaulnes.
DE LIEFDE IN „IDOMENEIA'S
EINDE"
Ben van Eysselsteyn laat nu het
verhaal doorgaan, om te beweren dat
het bederf van het begin af aan in de
liefde aanwezig is. Men vraagt zich
af, of deze opvatting sterk genoeg is
om een antithese te vormen.
Idomeneia wilde sterven omdat zij
wist dat verval en bederf onherroepe
lijk komen zouden, ook al waren zij
en Hippandros er op die éne nacht
„vrij" van. Het lykt haast een spits
vondigheid op deze smalle versehils-
basis een nieuw verhaal te bouwen
dat slechts aantoont wat iedereen
wel weet. Idomeneia in elk geval.
Had Ben van Eysselsteijn nu kans
gezien om zijn antithese in een even
sterk en gaaf verhaal te belichamen,
dan zou men met onverdeeld genoe
gen ziin variatie lezen en dan was die
misschien ook overtuigender gewor
den. Heel in het kort luidt die: Het
blijkt dat Hippandros Zeus' lievelings
kentaur is; hij redt hem en Idomeneia
door hen op Hippandros' bede in
kentauren te veranderen. (We zullen
dan maar aannemen dat Lampo's
Hippandros Idomeneia alleen maar
bewusteloos neep, een visie die- het
verhaal niet ten goede komt, en ook
is de wijze waarop van E. met de
Griekse Goden omspringt nog al érg
vrijmoedig. De Grieken zelf namen
het niet zo nauw, maar ze stelden hen
toch nimmer voor als ordinaire men
sen, „ordinair" in de slechte beteke
nis van het woord genomenDe weer
in kentauren veranderde mensen ont
snappen naai- de wouden, waar Hip
pandros vroeger leefde. Idomeneia
kan niet aan het kentaur zijn wen
nen: ze blijft vrouw in kentaurenge
daante en onbevredigd. Tenslotte ver
andert Aphrodite haar weer in een
vrouw, en zij gaat terug naar Athene,
zonder afscheid te nemen van Hip
pandros, die eenzaam in het woud
achterblijft. En de lezer ziet daar
geenszins een noodlottigheid in. maar
denkt: ja, dat dank je de koekoek.
Door de gelieven als kentauren met
zo verschillende gevoelens te bezielen
die uit het kentaurzijn ontspruiten,
wordt de these: elke liefde draagt
het bederf reeds in zich, zeer van
zelf sprekend. Met een gelijkwaardi
ge partner b-v. Dione, de kentaurin
uit Lampo s verhaal, had men het
probleem der liefde mogelyk een
nieuw facet kunnen geven; thans valt
van Eysselsteijns verhaal enkel op
als een algehele overbodigheid, die de
gaafheid van Lampo's verhaal
schaadt, omdat het achteraf allerlei
gevoelens „hineininterpretiert", die
men niet gemakkelijk meer vergeten
kan. Het resultaat van deze vriend
schappelijke samenwerking tussen
Noord en Zuid is helaas, dan ook
niet onverdeeld gunstig te noemen.
HANS WARREN
Ben van Eysselsteijn en Hubert Lam
po: Idomeneia en de Kentaur A. A.
M. Stols, 's Gravenhage 1951,
Angstig avontuur in bootje.
Met het. Finse s.s. „Carelia" zijn
drie uitgeputte Oostduitse vluchtelin
gen in de haven van Kopenhagen
aangekomen. De „Carelia" had hen
by het eiland Oeland in de Oostzee
tijdens een sneeuwstorm opgepikt uit
een klein roeibootje. In dat bootje
hadden ze, komende van Swinemuen-
de, drie en een half etmaal rondge
zwalkt.
De Deense vreemdelingenpolitie
wilde hen in Kopenhagen niet aan
land laten gaan. Zij zullen nu met de
Carelia" verder reizen naar Neder
land, vanwaar zij naar West-Duits-
land hopen te kunnen komen.
Schilderstuk terecht.
Het schilderij „Christus bespot"
van de Vlaamse primitieve schilder
Albert Bouts, dat verleden week uit
de kerk van de Kamerrijkabdij te
Brussel verdween, is teruggevonden.
Een kunsthandelaar uit Brussel heeft
het kostbare doek aan de justitiële
instanties overhandigd. Hij verklaar
de het schilderij van een onbekende
gekocht te hebben voor de prijs van
fr. 500. Zoals gebruikelijk in de
kunsthandel, heeft de antiquair
naam en adres genoteerd van de ver
koper, doch het bleek de recherche
reeds spoedig, dat deze gefingeerd
waren. Het kunstwerk is door de ru
we wijze waarop het uit zrjn omlijs
ting is gebroken, op drie plaatsen
licht beschadigd.
Inbrakenreeks in Heerlen
opgehelderd
SPEURHOND DEED ZIJN WERK.
De Heerlense politie heeft een die
venbende van tien man gearresteerd,
die minstens 40 Inbraken heeft ge
pleegd. Sinds 1949 is deze bende in
Heerlen werkzaam geweest. Dat de
politie de bende tenslotte kon oprollen
is voornamelijk te danken geweest aan
een wachtmeester van de rijkspolitie
te Maastricht, die met zijn speurhond
Dico een groot aantal diefstallen tot
klaarheid heeft kunnen brengen. De
veertig inbraken hebben het stel op
zijn minst f 10.000 opgeleverd. De
leeftijd van de inbrekers, die allen zijn
ingesloten, varieert van 17 tot 45 jaar
Parijse terrassen
worden duurder
De talloze Parijzenaars en toeris
ten die graag bij mooi weer op een
caféterrasje zitten, hebben in de bla
den een ontstellend bericht kunnen
lezen.
Volgens een officiële mededeling
zal de belasting op terrassen met
honderd procent en de belasting op
in de open lucht geschonken alcohol
houdende drank met zestig procent
worden verhoogd. Tot nu toe werd op
de grote boulevards per vierkante
meter terras ongeveer vier duizend
francs belasting per jaar betaald.
Ook in het dierenrijk blijkt men de vorderingen van de techniek te appre
ciëren en net zoals iedere echtgenoot die zijn vrouw telefoneert dat hij niet
tijdig voor eten thuis kan zijn, zo krijgt ook Tippy de wind van voren. Het
ziet er naar uit dat het niet de eerste keer is dat hy haar belt met een derge
lijk verhaal, anders zou zijn vrouwtje Cobina hem niet zo verontwaardigd
de les lezen. De ruzie loopt nog al hoog en het draait erop uit dat één van
beiden in gerechtvaardigde verontwaardiging de hoorn op de liaak smijt.
Niet alleen U heeft plezier in de situatie. Ook de bezoekers van de nacht
club In New York waar Tippy en Cobina ieder in een eigen telefooncel een
serie mimische expressies ten beste gaven, genoten van de grappige toneel
tjes.
HACHELIJK AVONTUUR OP EILAND.
Echtgenote diende aanklacht in.
Een wel zeer merkwaardig en hachelijk avontuur beleefden twee leden
van de bemanning van een Nederlands zeiljacht de „Anna Elisabeth", toe
behorende aan de heer B. uit Heemstede op het onhergbergzame eiland
Floreana, ten Zuiden van het Panamakanaal. Beide mannen werden door de
kapitein van het jacht, de heer Lamberti uit Valkenburg, onder valse voor
wendsels aan land gezet en daarna op laffe wyze in de steek gelaten. Door de
echtgenote van een der (inmiddels weer goed terecht gekomen) slachtoffers,
mevrouw Strobel te Hoorn, is bij de Officier van Justitie te Alkmaar een
aanklacht tegen schipper Lamberti ingediend.
Op 7 Augustus van het vorig jaar
verliet de Anna Elisabeth IJmuiden
voor een reis om de wereld, met aan
boord de Duitser Strobel en de Belg
Valje. De heer Lamberti had het
jacht voor twee jaar gehuurd.
EEN HOOPJE KLEREN......
Op 9 November 1951 werd een
baai nabij het eiland Floreana be
reikt. zo meldt het Algemeen Dag
blad, en daar werden beide mannen
met een nogal mysterieuze opdracht
aan land gezet. Zy moesten trach
ten een zekere Duitse familie Witt-
mer te bereiken om brieven uit een
in die baai drijvende z.g. postton te
laten afstempelen. De heer Lamberti
gaf voor hier ..een zaakje" in te zien.
Strobel en Valje begaven zich aan
land en op zoek naar de familie Witt.-
mer die evenwel onvindbaar bleek.
Bij hun terugkomst was de
Anna Elisabeth verdwenen, met
aan boord vrijwel al hun bezit
tingen ter waarde van ruim 800 dol
lar. Op het strand lag slechts een
hoopje kierenDe onderzoekings
tocht over het eiland kostte de man
nen twintig uur. Voedsel of drinken
was er niet.
Tenslotte vond men met behulp
van een eilandbewoner toch de familie
Wittmer en na vier weken kon de
heer Strobel aan boord klimmen van
een passerende Amerikaanse boot.
die hem naar Ecuador bracht. Van
daaruit wil hij trachten zijn oorspron
kelijke doel Australië te bereiken.
Valje is op het eiland achtergeble-
Halve eeuw Rotterdamse
Droogdok Maatschappij
Op Woensdag 23 Januari a.s. zal de
Rotterdamse Droogdok Maatschappij
(Rotterdam Dockyard), een van de
grootste werven van de Rotterdamse
haven, vijftig jaar bestaan. Die morgen
zal ter gelegenheid van dit jubileum
op de werf een gedenkplaat onthuld
worden en aan de directie namens
het gehele personeel worden aangebo
den door de voorzitter van het jubi
leumcomité A. Teerds.
Des middags is er een officiële re
ceptie en de twee daaropvolgende
avonden zijn er in de Ahoyhallen per
soneelsfeesten. Daar de R.D.M. met
ongeveer 5000 man werkt, worden er
op die avonden 10.000 feestgenoten
verwacht.
Ter gelegenheid van dit jubileum
wordt een jubileumboek uitgegeven.
Van Vrouw tof Vrouw
Er stond een stukje in de
krant, zo maar een aardig stuk
je van een buitensteedse cor
respondent, en het opschrift
lokte Saskia aan: ,flet geheim
van het sparen: op de klein
tjes passen." Aha: dat was iets
om uit te knippen en in het
geheugendoosje te leggen. Ik
las het stukje eens door, en
trok bij diverse gesuggereerde
bezuinigingen Saskia aan het
oor: Geen spaarbranders onno
dig laten branden, meisje: denk
erom. Maar onder het uitknip
pen duikelde de ondeugende
gedachte mij door het hoofd:
Arme deskundige mevrouw met
uw welgemeende adviezen. Wat
zal u dit stukje weer een boze
brieven bezorgen in dè trant
van: O ja? Dacht u dat w ij dat
niet wisten? U hebt gemakke
lijk praten en zo voort.
En kijk, een week later ver
schijnt er al een boos ingezon
den stuk, echt zo'n stuk op
hoge benen, van een gegriefde
huisvrouw: „Als ons geen bete
re raadgevingen kunnen wor
den gegeven, kan men het beter
laten, dan hebben wij tenmin
ste één ding minder om ons te
ergeren." Pats. Die zit.
Ik heb dat kribbelige stukje
van „een huisvrouw" óók uit
geknipt, naast de aanmaning
'om óp de kleintjes te passen,
gelegd, en beide schrifturen
aandachtig vergeleken. En mag
ik na die vergelijking die boze
huisvrouw blijkbaar één uit
duizend die toeet wat zuinig
zijn betekent heel voorzich
tig aan de mouw trekken, en
vijf minuten haar aandacht ver
zoeken?
Saskia licht de regering niet
voor, is een huisvrouw die da
delijks in de practijk staat, gèèn
hulp heeft, niet over een uit
puilende huishoudbeurs be
schikt en van vaders- èn moe
derszijde erfelijk belast is met
een aanleg tot zuinigheid. Is dat
recommandatie genoeg om eens
een goed woordje te mogen
doen voor dat gewraakte arti
keltje (waarvan is de schrijf
ster niét persoonlijk ken)?
Kijk eens, lieve huisvrouw,
7t bent om te beginnen niet
billijk. De ondervraagde des
kundige zei toch niet, dat haar
raadgevingen alleen maar be
doeld waren voor vrouwen van
arbeiders en kleine midden
standers? U eet géén roombo
ter dus u kunt die plus mi
nus zestig cent prijsverschil
niét op zij leggen. Maar mis
schien zijn er vrouwen uit be
ter gesitueerde kringen, die
dank zij de sneeuwbui van be
lastingbiljetten (daarvan hebt
nu weer geen last!) die op
haar mans bureau neerdwar
relt, langzaam aan óók over
margarine gaan denken. Die
dames kunnen zich dat zinne
tje wél in het oor knopen, even
als de opmerking van het be
zuinigen door derde klas te
gaan reizen.
En wat dat „omzetten" van
lakens betreft: u beweert, dat
het grootste gedeelte der Ne
derlandse huisvrouwen dit al
lang van haar moeders heeft
geleerd. Maar er moet dus nog
een kleinste gedeelte zijn voor
wie dit gloednieuwe wijsheid is,
waarmee zij haar voordeel kun
nen doen. Hebben die vrouwen
geen recht op voorlichting?
Bovendien: weet u wel dat
er heel wat jonge huisvrouwen
zijn, die werkelijk, wat zuinig
beheer betreft, van toeten noch
blazen weten, omdat zij niet de
minste vooropleiding hebben
r Doorhalen wat al
bekend is
"V
.r
gehad? Wij, vrouwen, zijn al
tijd zo gauw geneigd, de din
gen alleen maar van eigen
standpunt te bezien, en te ver
onderstellen, dat iedereen denkt
en doet zoals wij. Ook heeft de
vrouw met de smalle beurs het
volstrekt onredelijke gevoel,
dat zij de enige is die tot zui
nigheid gedwongen of ver
maand wordt. Maar zij zou raar
staan kijken als zij kon zien
wat het huisvrouwen uit in
tellectuele en vrije beroepen
een hoofdbreken kost om haar
man en kinderen behoorlijk te
iweden en in de kleren te hou
den.
Dan, mijn beste huisvrouw,
is u in uw repliek niet eerlijk.
U noemt vier bezuinigingsmo
gelijkheden uit het artikel op
en schampert dan, dat u en
uw standgenoten daar niets aan
hebben. Maar de raadgeefster
gaf er tien waarom, praat
u niet over die resterende zes?
Raadgevingen, waarmee alle
vrouwen uit alle standen haar
voordeel kunnen doen: niet op
rekening kopenalles contant
betalen. Niet meer kopen dan
nodig is. (Bent u ook zo ge
schrokken van die ene wegge
gooide broodkorst per dagdie
tot 22 broden! per jaar aan
groeit?) Een plastic tafellaken
over het gewone. Spaarlamp-
jes. op plaatsen waar niet veel
licht nodig is. Zuinig zijn met
gas.
Om met dat laatste te begin
nen: wist u dat wij allen, tot
en met Saskia, nog veel te
kwistig met gas omspringen?
Bij een onlangs gehouden kook-
wedstrijd was de proefmaaltijd
gekookt door een lerares van
het gasbedrijf: zij had er een
kwart m3 gas voor gebruikt.
Niemand van de deelneemsters
haalde dat minimum; sommi
gen hadden zelfs hei dubbele
nodig, en onderling kwamen
nog verschillen van 200 l. voor.
Rekent u maar eens uit, wat
200 l. per dag teveel, of 6 m3
in de maand, op uw gasreke-
ning voor verschil maakt. Is
het werkelijk nodig, uw was
te koken, of kunt u misschien
met een handwarm sop van een
goed wasmiddel en zo mogelijk
regenwater volstaan?
Kookt u de aardappelen in
een sloot water op een volle
pit, of gebruikt u een treefje
met een vaar vingers water er
onder. en draait u het gas op
klein als er flink stoom onder 't
deksel uitkomt? Met een kook-
ring kunt u öp die pan aard
appelen de melk voor de pap
tot aan het kookpunt gratis
voorverwarmen. Zo zijn er dui
zend kleine handigheden en
goede gewoonten, die bij elkaar
minstens een paar gulden per
maand uitsparen, zonder dat
onze levensstandaard eronder
lijdt.
Wat zegt u van de volgende
(doorhalen wat al bekend is!):
Laat geen gas of licht onnodig
branden. Schaf de mattenklop
per af. Gebruik een vlextil-
doekje in plaats van een zeem.
Plak en stukje zilverpapier ach
ter de toiletzeep. Eet tarwe
brood in plaats van wit. Bak
eens saucijsjes in plaats van ge
hakt: de prijs is hetzelfde, maar
n hebt tweemaal zoveel jus.
Zet twee lusjes tegenover elk
aar aan uw keukenhanddoek.
Strijk bij voorkeur 's morgens;
haal slopen, lakens, hand- en
droogdoeken door de wringer
Laat geen kraan onnodig lek
ken: een dun straaltje vult per
jaar een zwembad.
Dit is zomaar een greep uit
Saskia's grabbelton. Wie meer
ontdekt heeft op dit terrein,
zij neme de pen op en schrijve
aan ondergetekende, tot nut
van het algemeen. Als het op
een heel boekdeel uitloopt, stu
ren wij het naar de huishou
delijke voorlichtingsdienst.
SASKIA.
ven. Hij zou er een boek willen schrij
ven.
De door mevrouw Strobel ingedien
de aanklacht zal door de Justitie be
handeld worden, nadat een nader on
derzoek zal zijn ingesteld. Het jacht
„Anna Elisabeth" is intussen te Ta
hiti aangekomen, doch van het ver
dwijnen van twee opvarenden is bij de
autoriteiten aldaar geen melding ge
maakt.
Hel wereldgebeuren
Schermutseling
tussen Oost en West
Het nieuwe Westelijke voorstel
inzake maatregelen, welke de
Ver. Naties zouden moeten ne
men om, zoals het in de officiële
toelichting heet, „de kansen op oor
log te verminderen", heeft in het
Russische kamp natuurlijk de gebrui
kelijke verontwaardigde protesten
opgeroepen. Dit bewijst nog eens op
nieuw, dat het probleem van de col
lectieve veiligheid niet op eenvoudi
ge wijze is op te lossen. Wysjinski
had ditmaal enkele sterke troeven
in de hand en de belangrijkste daar
van lag waarschijnlijk wel in zijn
opmerking, dat "de staten-leden van
de' Ver. Naties kennelyk zelf aller
minst in grote meerderheid enthou
siast zijn voor het Amerikaanse plan,
waarvan Dean Acheson persoonlijk
de opsteller schijnt te zijn. Nog niet
de helft van de landen, die „uitge
nodigd" wei-den, zou zich bereid ver
klaard hebben te willen mee doeri
aan een eventueel te vormen inter
nationaal „schaduw leger','. Het is
dan ook moeilijk de Russische mi
nister van buitenlandse zaken te
weerspreken, wanneer hij beweert,
dat er op deze wijze van Achesons
plan niet veel terecht kan komen.
Iets anders is het echter met de
beschuldiging, welke Wysjinski heeft
uitgesproken, toen hij zeide, dat de
Amerikanen met hun voorstel eigen
lijk alleen maar een poging deden
om door anderen de kastanjes uit
het vuur te laten halen. De geschie
denis van de strijd in Korea heeft
de wereld toch wel voldoende dui
delijk gemaakt, dat ook zij offers
weten te brengen wanneer het gaat
om de verdediging van een geza
menlijk belang. Dat de Amerikanen
daarbij óók hun eigen belang op het
oog hebben, kan niemand hen toch
met reden kwalijk nemen.
Aan hun afwijzing van het nieu
we Westerse plan hebben de
Russen echter ook een positief
voorstel verbonden: Ter verminde
ring van de internationale spanning
en ter bespoediging van de liquida
tie van de oorlog in Korea, zou de
Veiligheidsraad op korte termijn bij
eengeroepen moeten worden.
Wij geloven niet, dat men van dit
plan, wanneer het eventueel mocht
worden aanvaard, veel mag verwach
ten. Wysjinski zelf zal dit waar
schijnlijk ook niet doen. De herin
nering aan de besprekingen der Gro
te Vier onder leiding van de V.N.-
voorzitter, dr. Nervo, die evenmin
veel resultaat hebben opgeleverd,
liggen nog vers in het geheugen!
Maar de Russen bedienen zich graag
van dergelijke „grote gebaren" bij
de bestrijding van voorstellen uit de
Westerse wereld. .Ze zien er waar
schijnlijk een goede kans in voor liun
steeds op propaganda gerichte acti
viteit en wij mogen ons dus geluk
kig prijzen, dat met name de Ame
rikaanse leiders in het laatste jaar
steeds meer blijk hebben gegeven,
dat zij niet gemakkelijk in deze Rus
sische „propaganda-val" zijn te lok
ken.
Behalve door deze nieuwe wending
in de debatten van de Ver Na
ties, hebben de eerste dagen yan
het nieuwe jaar niet veel schokken
de gebeurtenissen aan het politieke
front opgeleverd. Of het moest het
nog niet bevestigde bericht uit
Washington zijn, dat de Amerikanen
zouden overwegen met Churchill ook
eens te praten over de mogelijkheid
van erkenning van Koning Faroek
in diens nieuw-aangemeten hoeda
nigheid van staatshoofd van E?vn-
te èn de Soedan. Het is begrijpelijk,
dat de Amerikanen veel prijs stellen
op rust in het Midden-Oosten en
indien enigszins mogelijk ook op
medewerking van Egypte aan de
Westerse verdedigingsorganisatie.
Maar het zal Truman ongetwiifeld
toch niet gemakkelijk vallen Chur
chill te bewegen volledig aan de
Egyptische verlangens toe te geven.
Of het moest zo zijn, dat Londen
èn Kaïro beide met het conflict min
of meer verlegen zijn en daarom een
Amerikaanse bemiddeling met vreug
de zouden begroeten
Hoe het ook zij, indien het bericht
werkelijk op waarheid berust, kan
men veilig aannemen, dat de op han
den zynde besprekingen tussen de
Amerikaanse en Britse leiders ei-
onverwacht een nieuw en pikant as
pect by krijgen.
„KareJ Doorman"
weer naar de Wes'
Onder bevel van kapitein ter zee
G. Koudijs zal Hr. Ms. 'vliegkamp
schip „Karei Doorman" op 10 Ja
nuari a.s. uit Rotterdam vertrekken
voor een reis naar de Nederlandse
Antillen.