Goud uit het
water
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Schoonheid van de stad Goes
In de greep van
de Woestijn
VRIJDAG 4 JANUARI 1952
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
EEN KANS GEMIST?
De alarmklok wordt geluid in
jongste nummer van Heemschut
Onder de tite-I: „Goes: een kans die gemist dreigt te worden" schrijft
de heer Corneiile F. Janssen in het jongste nummer van „Heemschut",
het orgaan van de gelijknamige bond, een artikel waarin hy meent de
alarmklok te moeten luiden, omdat enkele gevaren de schoonheid van deze
stad bedreigen. Vooral wordt hierbij critiek geleverd op het plan om een
toegangsweg door de Brouwersgang te maken.
De plattegrond van Goes groepeert
zijn straten dusdanig om de Grote
Markt, de Vlasmarkt, de Beesten
markt en de Haven met omliggende
kaaien, dat de stad zich naar buiten
toe sterk afsluit. Deze toestand is in
feite nog verergerd, aldus de schrij
ver. doordat men destijds de Rijksweg
Middelburg—Bergen op Zoom op een
aller ongelukkigste wijze half om, half
door de stad heeft aangelegd, zodat
o.m. de van ouds gebruikelijke en
meer natuurlijke toegangswegen tot
Goes onbereikbaar geworden zijn en
straten, die daartoe nooit bedoeld wa
ren, thans deze taak op zich moeten
nemen.
Men denkt er nu aan, via de Bees
tenmarkt en de Vlasmarkt een ver
binding tussen de rijksweg en de
Grote Markt tot stand te brengen.
Daartoe zou men een aantal panden
aan de Brouwersgang moeten amove-
ren. Het resultaat zal zijn, dat van de
korte kant van de Beestenmarkt de
helft gaat verdwijnen, wat een zeer
onbevredigend resultaat zal opleveren.
De verbreding van de verbinding
Beestenmarkt—Vlasmarkt kan zonder
schade geschieden, doch een door
braak van de Vlasmarkt zou twee al
leraardigste huisjes doen sneuvelen.
De schrijver vreest dat de aanleg van
deze in verhouding vrij brede straat,
de werking van de Beestenmarkt en
Vlasmarkt geheel zal opheffen. Hij
trekt in twijfel of deze doorbraak, wel
ke de ontsluiting van een gebied met
enkele bedrijven beoogt, wel zal bren
gen wat men hoopt. Hij ziet de betrok
ken bedrijven in deze smalle straten
liever naar het industrieterrein ver
plaatst.
De schrijver zou een doorbraak in
meer Oostelijke richting willen zoe
ken, nL door verbreding van de Zus
terstraat. Er zouden dan slechts on
ooglijke en versleten huisjes opge
ruimd behoeven te worden, terwijl via
het Kerkplein een korte en duidelij
ke verbinding met de Grote Markt tot
stand kan komen.
DEMPING VAN DE HAVEN?
Ook het havenprobleem brengt de
schrijver aan de orde. Wat betreft de
suggestie van de middenstand om de
Toch is 't zo I
2 6S
We hebben er vroeger reeds over
gesproken hoe sommige mierensoor
ten er slaven op na houden, die voor
hun meesters alle mogelijke werk
zaamheden moeten verrichten. Doch
ook in andere opzichten gedragen de
mieren zich zeer „menselijk". Want,
trekt de boer op regelmatige tijden
naar de weide om zijn vee te mel
ken, de mieren doen dit insgelijks.
Op allerlei wilde planten, tuin-
bouwgewassen en vruchtbomen ko
men bladluizen voor, die zich met
hun zuigsnuit in het blad boren en
de plantensappen opzuigen. Door de
sterke voortplanting hebben deze die
ren veel eiwit nodig, dat in het
plantensap echter weinig wordt aan
getroffen, in tegenstelling tot suiker,
waaraan dit sap juist zeer rijk is. De
bladluizen moeten dus zeer grote
hoeveelheden sap opzuigen om aan
het benodigde eiwit te komen en
krijgen daarbij een overdaad aan sui
ker binnen, welke suiker van tijd
tot tijd als glinsterende druppeltjes
het lichaam verlaat.
Mieren nu, zijn verzot op zoete
stoffen en daarom begeven zij zich
bij voorkeur naar planten waarop
zich bladluizen bevinden. De mier
gaat achter een bladluis zitten en
streelt het dier met de sprieten over
de rug. Aanvankelijk schijnt het dat
de bladluis hieraan weinig aandacht
besteedt, doch plotseling heft hij dan
het achterlijf omhoog en scheidt een
goudgele druppel af, die gretig door
de mier wordt opgezogen.
Kan hier dus met enige goede wil
inderdaad de vergelijking gemaakt
worden met de boer die zijn koeien
melkt, het is niet uitgesloten dat
sommige lezers deze vergelijking wat
gezocht vinden omdat hier de ver
zorging van het vee ontbreekt. Wel
nu, laten zij dan naar de weiden
gaan en zij zullen tevreden zijn!
Want daar is het nest van de gele
weidemier en deze houdt zijn vee in
derdaad in stallen. Hij maakt zijn
tochten onder de grond, waarbij hij
op zoek is naar groene, paarse, zwar
te of vleeskleurige wortelluizen die
zich tussen de wortels van grassen
en andere planten bevinden. Elke
luis wordt tussen de kaken genomen
en naar het nest gebracht, dat uit
gangen en holten bestaat, waardoor
heen kris-kras talloze wortels en wor
telstokken lopen. Op deze wortels
worden de wortelluizen gdeponeerd,
die hun zuigsnuit in de plant boren
en verder het leven leiden van de
bladluis.
De mireen behandelen deze ,Jcoei-
en" zorgzaam, zij brengen hen over
naar nieuwe graswortels, wanneer
de oude wortels uitdrogen, z\j ver
zorgen de luizeneieren liefderijk, als
ware dit hun eigen broedsel, en zor
gen voor het onderhoud en de ver
groting der stallen. Kortom, zij ge
dragen zich als goede veeboeren. En
bij vernieling van het nest begeven
de mieren zich eerst in grote getalen
naar de stallen om het vee te redden,
terwijl zij zich eerst later om de eigen
larven en poppen bekommeren!
Behalve de veehouderij beoefent
de mier echter ook nog de tuinbouw!
H. Pètillon.
haven te dempen en voor parkeerge
legenheid te benutten, stelt hij de
vraag of de schoonheid en de harmo
nie van het stadsbeeld aan de utiliteit
moet worden opgeofferd. Zolang niet
alles is geprobeerd om een redelijke
andere oplossing te verkrijgen, meent
hij dat dit zeer zeker niet het geval
mag zijn. Men zal moeten overgaan
tot het zoeken van parkeerruimte
aan de toegangswegen tot de stad. De
afstanden in Goes zijn niet zo groot,
dat de automobilist daar langer zou
moeten lopen om van het parkeer
terrein de winkelstraten te bereiken,
dan in Amsterdam.
Voorts wijst de heer Janssen nog op
enkele andere kleinere zaken, die z.i.
aan het karakter van Goes afbreuk
doen.
Hij wijst dan o.m. op de oude gas
lantaarns die met aluminiumverf zijn
beschilderd en nu brutaal blikkeren
aan de oude gevels, de lelijke mu
ziektent op de Markt, de gladde ma
chinale bakstenen op het middenveld,
waar vroeger „kinderhoofdjes" lagen,
het lelijke politiebureau dat met ge
schoren linden zou kunnen worden ge
camoufleerd en het stadhuis. De poor
ten en de stoep met hun fijne orna
ment en hun weke diepe profielen zijn
gereinigd met een zandstraal. Wèg
frijnslag, wèg fijne profielen, aldus de
schrijver. De hardsteen is zo schel
blauw geworden, zo meedogenloos ont
daan van alle patina, dat men van
verre meent propere copieën in schok-
beton te zien. In de lage toren is een
nis waarin o.a. met behulp van gele
tegels die vaak voor urinoirs gebruikt
worden, een monument voor de geval
lenen werd opgericht. Verder zijn de
lantarens van de toren, met lood dat
prachtig gepatineerd had, bekleed,
bronsgroen geschilderd.
De schrijver meent dat hier de
goedwillende ontwetendheid heerst,
die met o zo'n roerende zorg voor het
oude schoon precies dat doet. wat ver
keerd is. Heemschut heeft er daarom
bij het gemeentebestuur op aangedron
gen, een commissie voor monumenten
en welstandsvraagstukken in het le
ven te roepen. Er zijn in Zeeland ge
noeg kundige en begaafde architecten
te vinden, die gaarne een deel van de
zorg voor de schoonheid van Goes
zullen dragen.
EEN ANDER GELUID.
Wij hebben over een en ander de
mening gevraagd van de directeur van
gemeentewerken, de heer J. Oranje,-
die op verschillende punten wel een
andere visie had. Wat betreft de
doorbraak bij de Brouwersgang, wel
ke mede een ontsluiting van het Noor
delijk stadsdeel beoogt, is nog geen
vastomlijnd plan klaar. Toegegeven
zij dat een doorbraak minder aesthe-
tisch verantwoord zou zyn, doch me
de door verdere verplaatsing van be
drijven, zou de Nieuwstraat e.d. een
dode straat worden. De aesthetica
moet dan wel wijken voor de utiliteit.
Aan de doorbraak-Zusterstraat wordt
reeds gedacht, doch naast de Brou
wersgang, want met eerstgenoemde
verbreding alleen wordt bet Noorde
lijk stadsbeeld niet gediend. De frijn
slag en weke diepe profielen in de
stadhuisgevel zijn niet weggespoten.
Zij waren reeds niet meer in het hard
steen aanwezig. De bakstenen op de
Markt hebben niet de zg. „Kinder
hoofdjes", doch een grintveld vervan
gen. De steen voor het monument, is
van dezelfde soort zandsteen welke
voor de restauratie van de Abdij te
Middelburg wordt gebruikt. En wat
tenslotte het schilderen van de toren
lantaarns betreft, dit heeft geen af
zichtelijker beeld geschapen dan dat
het reeds was. Er was geen sprake van
patina.
Televisie-besprekingen worden
heropend
Naar wij vernemen zullen op Maan
dag 14 Januari de besprekingen wor
den heropend tussen de Nederlandse
Televisiestichting en het bestuur van
de K.N.V.B.. Een der punten, welke
nader zal worden bestudeerd, is het
„life"-uitzenden van interland-wed
strijden.
Wordt het spoorkaartje
duurder?
De directie van de Nederlandse
Spoorwegen heeft bij de minister van
Verkeer en Waterstaat een voorstel
aanhangig gemaakt, om ook de reizi
gerstarieven te verhogen, aldus De
Maasbode. Zoals men weet werd in
November j-I. reeds overwogen om de
goederentarieven te verhogen.
Het juiste percentage van de nieuwe
verhoging voor het personenvervoer is
moeilijk aan te geven, daar de tarie
ven zeer gedifferentieerd zijn. Wel is
het de bedoeling deze verhoging over
de gehele linie te doen plaats vinden.
Het zal van het besluit van de mi
nister afhangen of deze tariefverho
ging al gauw in werking zal treden.
Morgen eerste aflevering van
door Kees Heemskerck
Zoals wij reeds eerder hebben aangekondigd, beginnen wij
morgen met de publicatie van de geheel nieuwe Zeeuwse roman
,.Goud uit het water", waarmede de schrijver Kees Heemskerck
debuteert.
Kees Heemskerck is als schrijver nog een onbekende, maar
tvij twijfelen er geen ogenblik aan of dat „onbekende" zal zeer
spoedig tot het verleden behoren. Zijn buitengewoon levendig
geschreven verhaal, dat zich geheel afspeelt in de wereld van
de oestervissers en -handelaars van Yerseke, zal onze lezers
boeien door de originele opzet en de knappe uitwerking. Zij
zullen in grote spanning de belevenissen van de hoofdpersonen
van het verhaal volgen en daarbij ook nog een bijzonder aardi
ge kijk krijgen op het oesterbedrijf, zoals het zich de laatste
tientallen jaren heeft ontwikkeld.
De mensen, die een rol spelen in het verhaal van Kees Heems
kerck, dragen echt Zeeuwse namen. Men zal er van de Velde
in tegenkomen en Sinke's, een de Wee en een de Putter, Wa-
verijns en een V er schuur e.H et spreekt vanzelf, dat al deze na
men gefingeerd zijn en dat elke poging om iemand te herken
nen op een mislukking moet uitlopen. Desondanks zijn alle figu
ren echt Zeeuws en dit zal er zeer zeker toe bijdragen, dat deze
eersteling van een debuterend auteur uit onze eigen provincie t
\in Zeeland met grote belangstelling zal worden begroet.
FEUILLETON
DOOR:
M. VER NON
18
Plotseling herinnerde ze zich haar
verlangen om de geheimzinnige stad
te betreden en zc had hard-op kun
nen lachen. Gary had gelijk gehad
het was een idiote, gevaarlijke, be
lachelijke onderneming geweest, die
moeilijkheden eenvoudig uitlokte. De
gedachte aan Gary deed haar voor
de eerste maal het woord tot Yhula
richten. „En my'n verloofde? Wat ge
beurt er met hem?" vroeg ze.
„Hij is veilig en goedverzorgd. U
hoeft niet bang te zijn".
„Hoe kan ik dat geloven?" riep
het meisje uit, maar Jane Frask leg
de een hand op haar arm.
„Ik weet zeker dat dat in orde is",
sprak ze sussend, en wendde zich nog
maals tot Yhula. „Misschien zoudt u
van uw broer gedaan kunnen krijgen
dat hij me spoedig een onderhoud
toestaat, dat zou de lucht opklaren
en iedereen meer op zyn gemak
brengen", stelde ze voor.
„Ik zal doen wat ik kan", sprak
Yhula bedenkelijk, en daarmee moes
ten ze tevreden zijn.
Maar er gingen vele dagen voorbij
voor de sheik him de eer van zijn te
genwoordigheid toestond dagen
waarin hun zenuwen tot het uiterste
gespannen waren. Ze werden vrien
delijk behandeld, hun verblijfplaats
en voeding was goed verzorgd,
maar de onzekerheid en onbestemd
heid van hun lot speelde hen parten.
Ze kenden de bedoelingen van Sheik
Amid ten opzichte van hen niet, kon
den daar ook niet naar raden, en er
konden allerlei akelige dingen ge
beuren. Het enige waaraan ze hou
vast hadden was zijn uitlating dat
wanneer er eenmaal ongewenste be
zoekers binnen de muren waren ge
komen, ze er nooit weer uitkwamen
en ze wisten maar al te goed dat
hij er de man niet naar was hen met
loze bedenksels te dreigen.
Ze hadden vernomen dat Gary zich
in de Salaamlik of 't gastenverblijf,
bevond. Dat lag in de vleugel van
het witmarmeren gebouw aan de an
dere kant van waar ze zelf waren op
gesloten. Hij en Mara voelden de ge
vangenschap het meest, zij maakten
zich zorgen en raakten in woede
hoewel het meisje terwille van Jane
trachtte haar opstandigheid te ver
bergen. Wat Jane zelf betreft, zij
was bijna tevreden bijna? Ze was
tevreden dat zou men hebben gezwo
ren. Ze lag op de zachte van kussens
voorziene divan een onnoemelijke
hoeveelheid cigaretten te roken, en
stopte zich vol met het zoete, bepoei-
erde Turkish Delight, waarvan altijd
grote hoeveelheden op de Moorse ta
feltjes stonden en schreef zonder op
houden of onderbreking. Tot hun ver
bazing had Yhula hun een kleine
kofferschrijfmachine in bruikleen
aangeboden, zodat Mara in staat was
haar werk voort te zetten, waar ze
om meer dan een reden blij om was.
Ze kon tenminste niet piekeren ter
wijl haar vingers over de toetsen vlo
gen en ze het haast onleesbare
schrift van juffrouw Frask ontcijfer
de.
Op een dag opperde ze het denk
beeld dat de Arabieren misschien
zouden vermoeden dat hun iets was
overkomen wanneer ze niet naar het
kamp terugkeerden, en hulp zouden
halen, maar Jane was niet optimist.
„Ik ben bang dat we niet op lïulp
van die zijde kunnen rekenen", zei
ze. „Zodra ze onraad ruiken nemen
ze de benen en onze tenten en uit
rusting bovendien", voegde ze er
grimmig aan toe. „Geloof me, deze
Arabieren zijn er meesters in om
zichzelf niet te kort te doen. Sommi
gen zijn natuurlijk trouw; maar de
losse krachten die de toeristen voor
een paar weken huren, geven geen
steek om hun tijdelijke werkgevers.
En waarom zouden ze ook? Dus als
ze in de gaten krijgen dat we niet te
rug komen, beschouwen ze dat als
een prachtige kans om onze eigen
dommen in te pikken en er vandoor
te gaan".
(Wordt vervolgd).
Subsidie Nat. Steunfonds
schept geschil.
Minister Lieftinck is het niet eens
met Algemene Rekenkamer.
Tijdens de bezetting ontstond de
stichting Nationaal Steunfonds te
Amsterdam, waarvan thans bij de
Tweede Kamer de begroting is in
gediend, in het kader van een wets
ontwerp ter vaststelling van het slot
der algemene rekening van rrjksont-
vangsten en -uitgaven.
Men zal zich wellicht herinneren,
dat tijdens de bezetting door de ver
zetsbeweging een bedrag van
500.000 werd buitgemaakt bij een
overval op het postkantoor te Rot
terdam. Dit bedrag kwam ten goede
aan het N.S.F. Thans vormt dit des
tijds illegaal verworven kapitaaltje
een punt van geschil tussen minister
Lieftinck en de Algemene Rekenka
mer. Onze minister van Financiën
betoogt, dat de 500.000 als een
geldlening dient te worden beschouwd
terwijl de Algemene Rekenkamer de
ze post op de begroting niet wenst
goed te keuren. Zij is namelijk van
mening, dat de regering in deze de
medewerking van de begrotingswet
gever had dienen te vragen.
Het N.S.F. bestaat nog voort en
de minister stelt zich on het stand
punt, dat alle uitgaven tydens en na
de bezetting voor het ondergronds
verzet gedaan aan het N.S.F. ver
goed dienen te worden.
Happy new year!
Tijdens de wedstrijd Celtic-Ran
gers op Nieuwjaarsdag te Glas
gow gespeeld, kwam het tot
een complete oorlog, aldus
„De Telegraaf'. In het mid
den van de tweede helft kre
gen de Rangers die een 3-1
voorsprong hadden, een vrye
schop te nemen. De Schotse
internationaal Waddell knalde
de bal in het net en toen begon
de „pret". Op alle rangen werd
gevochten en verhitte Celic-
supporters wierpen stenen en
flessen naar de spelers van de
Rangers. Vrouwen en kinderen
klommen over de tribunehek
ken om zich in veiligheid te
brengen. Tientallen vielen
flauw, terwijl velen gewond
raakten. Een kwartier lang
zochten E.H.B.O.-patrouilles
hun weg door de mensenmassa
om de slachtoffers te berei
ken. Velen moesten ter plaatse
behandeld worden. Drie man
nen moesten met ernstige ver
wondingen naar het ziekenhuis
worden vervoerd. Happy New
Year!!
Record bij K.L.M
De PH-TDI (Enschede) met ge
zagvoerder Johnson heeft het traject
van Montreal naar Amsterdam in
een recordtijd afgelegd. Woensdag
vertrok het toestel uit Montreal en
precies 10 uur en 7 minuten daarna
landde het op Schiphol. De oude re
cordtijd was 13 uur en 35 minuten.
Voor een van de vrouwelijke pas
sagiers, mevr. Dukero-Besselink uit
Aruba, was deze recordvlucht een
meevaller. Zij was met het K.L.M.-
toestel naar Nederland vertrokken
om in het Wilhelminagasthuls te
Amsterdam een hersenoperatie te
ondergaan. Doordat het vliegtuig van
een gunstige wind profiteerde, kon
zij zich enige uren eerder onder dok
tersbehandeling stellen.
„Holland in rep en roer"
Beledigend voor
geslacht Van Dedem?
Enkele brieven van Multatuli, be
waard in het Multatuli-museum heb
ben geleid tot een kort geding, dat
Donderdag voor de president van de
Amsterdamse rechtbank, mr. C. W.
Thöne heeft gediend.
De directeur van dit museum. Henri
A. Ett, bestudeerde deze brieven,
waaronder er een was, door Multatuli
gericht aan de in 1911 overleden we
duwe Pruimers, geboren baronesse van
Dedem. Deze weduwe deed einde vo
rige eeuw veel stof opwaaien, omdat
de voogdijraad haar wilde ontzetten
uit de voogdij over haar kind. Door
kerkelijke instanties werd in die tijd
bovendien een dominee uit zyn ambt
ontzet, omdat men aannam, dat hij
de vader van dit kind was. In zijn
brief troostte Multatuli de weduwe.
De heer Ett heeft deze destijds zo
notoire zaak nog eens uitgezocht en
bovendien nog twee andere zaken en
daarover een boek bij de uitgeverij
Meulenhoff gepubliceerd, getiteld
„Holland in rep en roer".
Mr. W. K. baron van Dedem, offi
cier van justitie bij de Amsterdamse
politierechter, heeft thans zowel de
schrijver als de uitgever laten dag
vaarden, omdat de weduwe Pruimers
een tante van zijn vader was (zijn
eigen oud-tante dus) en hij het boek
in strijd acht met de zorgvuldigheid,
die in het dagelijks leven ten opzich
te van een ander moet worden be
tracht.
Mr. C. Reinders Folmer, die optrad
voor eiser eiste verbod van verkoop
van het boek.
Mr. D. Schut jr.. vroeg zich namens
gedaagde partij af: „Waar gaan we
heen. wanneer publicatie in boek
vorm over historische en vroeger ook
reeds gepubliceerde feiten van rechts
zaken als onrechtmatige daad wordt
beschouwd?" Hij drong er bij de pre
sident op aan, dat deze de eis van zijn
tegenpleiter niet zou inwilligen.
Uitspraak 10 Januari.
Sow jet-vliegtuig brengt
medicijn naar Algiers
GENEESMIDDEL TEGEN ZIEKTE
VAN HODGKINS.
Een diplomatiek vliegtuig van de
Sowjet-Unie heeft Donderdag Ber
lijn verlaten met aan boord een ge
neesmiddel tegen de ziekte van
Hodgkins, een levensgevaarlijke ziek
te. Het doel is Parijs, waar het ge
neesmiddel in een ander vliegtuig
overgebracht zal worden om naar
Algiers gevlogen te worden. Het is
bestemd voor een functionaris al
daar, naar men meent van Franse
nationaliteit.
Het middel is" in de nacht, op een
dringend verzoek uit Algiers, bereid
door de uitvinder professor Ender-
lein en heet endobiont-chondritin.
57. Met het passeren van de Serrari van Rinaldi
had Jimmy Brown niet veel moeite. In één der
bochten liep hij de Italiaan vlot voorbij, maar met
Armando's Betha Parisia kreeg hij méér moei
te. Deze wist natuurlijk al lang, dat Jimmy hem
al enige ronden lang op de hielen' zat en met een
verbeten gezicht probeerde hy Jimmy de baas te
blijven. Hij vergde het uiterste van zyn wagen,
die dat dient te worden toegegeven een
knappe snelheid ontwikkelde. Op het lange rechte
eind was hy Jimmy gedecideerd de baas, maar
in de bochten verloor hij telkens terrein, Arman
do begon nu in de bochten ook meer risico's te
nemen en zodoende wist hij twee ronden lang te
voorkomen, dat Jimmy hem voorbij schoot, maar
langzaam maar zeker begon hy te beseffen dat
hij Jimmy op den duur niet zou kunnen houden.
Jimmy zat hem vlak op de hielen en deze loerde
op elke gelegenheid om plotseling néast de Betha
Parisia te springen om hem daarna voorbjj te
schieten. Toen begon Armando een heel gemene
tactiek toe te passen. Hij begon Jimmy te hinde
ren door vlak voor zijn wielen te gaan ryden. „De
schavuit!" bromde Jimmy. „Ik zal 'm leem!"
Hel wereldgebeuren
Ontmoeting in
Washington
Het moet Churchill, die op het
ogenblik in gezelschap van zijn
belangrijkste medewerkers de
Atlantische Oceaan oversteekt, er
by zjjn bezoek aan Washington na
tuurlijk in de eerste plaats om te
doen zijn de betrekkingen tussen zijn
land en de Ver. Staten te verbeteren.
Uit het poneren van deze stelling
mag men natuurlyk niet de conclusie
trekken, dat de verhouding bepaald
slecht zou zün, maar van echt
hartelijke betrekkingen of intense sa
menwerking tussen het Capitool en
Washington kon in het jongste ver
leden toch ook niet gesproken wor
den. Het is heel goed denkbaar, dat
de omstandigheid, dat het Labour-re-
giem Washington niet zo goed „lag"
als wel wenselijk zou zijn geweest,
hiervan voor een deel de schuld heeft.
In elk geval heeft Churchill van
het moment af, dat hij het roer in
Londen heeft overgenomen, doelbe
wust aangestuurd op verbetering van
de BritsAmerikaanse betrekkingen
en tegelijkertijd op een versteviging
van de positie, welke Groot-Brittan -
nië in het algemeen in de wereld In
neemt. Dit betekent natuurlijk, dat
Churchill moet streven naar een ver
sterking van het vertrouwen in de
politieke kracht en de financiële so
liditeit van het oude Albion. Tal van
maatregelen, welke na Churchills
overwinning werden uitgevaardigd,
wezen duidelijk in deze richting en
men kan er dan ook zeker van zyn,
dat Churchill by zijn a.s. besprekin
gen in Washington eveneens vóór al
les versterking van het vertrouwen
zal trachten te bereiken.
Aan een bespreking tussen de po
litieke leiders van twee groot
machten zitten natuurlyk altijd
ook twee kanten. In dit geval een
Engelse kant en een Amerikaanse.
Men zal goed doen bij alles wat in de
komende dagen over het overleg in
Washington wordt gepubliceerd, dit
in het oog te houden. Want al gaat
het natuurlijk óók om het gezamen
lijk positie kiezen van twee groot
machten, men zal toch niet kunnen
wegcijferen, dat deze beide in een ge
heel verschillende positie verkeren:
een macht in opkomst nog altyd
in opkomst! en een macht, die
haar positie reeds gedurende een
reeks van jaren ziet achteruitgaan
en afbrokkelen. Opgang en neergang
komen hier met elkaar in aanraking
en men kan veilig aannemen, dat
ontmoetingen als deze niet alleen van
betekenis zijn voor de situatie van
het moment, maar waarschijnlijk ook
mede-beslissend voor .een nieuw po
litiek wereldbeeld, waarvan de eer
ste, nog min of meer vage contouren
reeds zichtbaar worden, maar dat
toch zeker nog geruime tijd nodig zal
hebben om zich in werkelijk duide
lijke lijnen af te tekenen.
Bij deze algemene belangen, welke
bij de komende besprekingen
ongetwijfeld op de voorgrond
zullen staan, komen natuurlijk ook
nog een aantal practische problemen
aan de orde: Korea en de verhouding
tot communistisch en nationalistisch
China, het Midden-Oosten en de
troubles met Egypte en Perzië, het
Oostenrijkse vredesverdrag, het Eu
ropese leger, DuitslandMen zou
aan deze reeks nog .vele andere pun
ten kunnen toevoegen, maar eigen
lijk zijn het allemaal toch slechts fa
cetten van één probleem, dat de ge
hele wereldsituatie beheerst: de ge
spannen verhouding van de Westerse
landen tot Moskou.
Wat dit laatste betreft, is genoeg
zaam bekend, dat Churchill nog al
tyd met de gedachte rondloopt, dat
een nieuwe poging tot toenadering
op dit moment zin zou kunnen heb
ben. Men is het daarmede in Wash
ington lang niet voor de volle hon
derd procent eens. Dat is evenzeer
bekend! Ook hierover zal Churchill
dus wel eens willen praten. Wanneer
hij zou kunnen bereiken, dat Wash
ington ten opzichte van eventueel
door hem te ondernemen pogingen
om bijv, door een persoonlijke ont
moeting met Stalin enige ontspan
ning teweeg te brengen, althans de
welwillende houding van een niet uit
gesproken toestemming aannam, zou
wellicht reeds veel gewonnen zijn.
Ook op dit punt kunnen de bespre
kingen te Washington dus van be
slissende betekenis zyn.
Derde onderwijs-congres
van de P.v.dA
„Ouders moeten het rech* hebben
zelf de school voor hun kinderen
te kiezen"
In Utrecht werd Donderdag het
derde onderwijscongres van de P.v.d.
A. gehouden.
Prof. dr. I. C. van Houte uit Am
sterdam, die als eerste spreker het
woord voerde, zei dat 't kind, om zijn
menswording te bevorderen, de ge
meenschap met andere kinderen
zoekt, anders kan het niet gedijen.
Daarom is de school geen onderdeel
der gezinsopvoeding. Zij is van ge
heel andere aard.
De heer C. Kleiwegt, die daarna
sprak, erkende het recht van de
ouders de school te kiezen, die zij
voor hun kinderen gewenst achten.
Er mag, volgens spr., onder geen
beding geestelijke dictatuur bestaan.
De differentiëring moet niet kunnen
leiden tot armetierige, te kleine scho
len. Spr. dacht hierby aan z.g. syn-
thesescholen, welke bij het buitenge
woon lager onderwijs al verwezen
lijkt zyn.
Bloedige jaarwisseling
in Panama.
Elf personen hebben in Panama bij
de jaarwisseling het leven verloren,
terwijl vele anderen verwondingen op
liepen. Het aantal slachtoffers is ho
ger dan ooit tevoren. Vier personen
zijn vermoord, vier kwamen tenge
volge van verkeersongelukken om het
leven, twee werden gedood door an
dere ongelukken en één verdronk.
Het eerste slachtoffer was een vrouw,
die in een dansgelegenheid te Pana
ma-City door haar jaloerse echtge
noot werd doodgestoken.
