3
KAPPIE op toeg naar Hollywood
HET EERSTE BAL VAN
ONZE DOCHTER
Vereffende schuld j
Een warwinkel
mm
r 1
L
Kruiswoord-
puzzle
PROVINCIALESEIUWSfCOURANT
DONDERDAG 29 NOVEMBER 1951
„Ouderwetse" genoegelijk-
heid verdwijnt.
Men heeft wel eens van die ogen
blikken, dat men terugdenkt aan
jeugdjaren. Dan herinnert men zich
het eerste bal, toen een lang verbei
de wens in vervulling ging: een bal
jurk. Tegenwoordig heeft men een
„duurder" woord hiervoor gekozen,
zoals „robe du soir" of avondtoilet,
maar toch gaat er van het eerste
meer bekoring uit
Want een baljurk doet direct den
ken aan het balboekje en de span
ning of het wel voor de gehele avond
gevuld zou worden.
Ook de crinoline komt ons weer
voor de geest en niet te vergeten
het waaiertje, waarmee zo be vallij
koelte kon worden toegewuifd
Helaas verdwijnen met de steeds
nieuwere vondsten de „ouderwetse"
genoeglijkheden. De tijden, dat eerst
de chaprone werd gevraagd of de
heer het genoegen mocht smaken
met de joffer te dansen, liggen al
weer ver achter ons
Onze dochter gaat nu wellicht
voor het eerst naar een schoolfuif
en dan behoeft 't geen verwondering
te wekken als het voorschrift voor
toelating luidt: dames in 't lang
Dan dient er serieus beraadslaagd te
worden over het kiezen van een
avondjurk. Laat het meiske vooral
een model en kleur nemen, welke
haar jong houden, toch gedistingeerd
maarr' kinderlijk!
Toegegeven, dat dit 'n zéér moei
lijke opgave is!
Het moge dan geen usance meer
zijn, dat de dame een diepe reveran-
ce maakt als dank voor haar cava
lier, toch is het alleraardigst een
wijd model te kiezen waarmee men
zo heerlijk kan ruisen. Dus bij voor
keur een creatie van taftzijde.
Wat denkt U bijvoorbeeld van een
model, zoals de eerste afbeelding?
Ruim vallend is de wijde rok, waar
op aan de zoom een brede strook
werd aangebracht van glimmend
taft ter contrastering van de doffe
ondergrond. Het kraagje is allerliefst
en mocht men voor de mouwen een
ander denkbeeld hebben, wel, niets
belet U dat!
Een gezellig buideltje, van dezelf
de stof als de japon, biedt ruimte
voor het fijne zakdoekje, lipstick en
meer van dergelijke attributen. Zorg
tevens voor een aardige corsage en j
Uw meiske zal misschien even pret
tige herinneringen aan haar eerste
bal bewaren als Ui
Voor ouderen is niet eens zo on
aardig wat wij tijdens een der laat
ste shows zagen toegepast: een
avondjurk van zwarte zijde met in
het voorpand een plooi van zilver
grijze tule. Bovendien werd er een
afneembaar jakje bij gedragen. Ver-
der bleken naast de grijze tule ook I
losse, zwart zijden panden aange
bracht te zijn, die, omgeslagen, aan
de binnenzijde eveneens zilvergrijs
tule hadden. Doordat de panden als
schortbanden aan de achterzijde wer
den vastgestrikt, kreeg men een ge
hele rok van die stof te zien.
Geen gekke oplossing en zelfs een
zeer dankbare, omdat zo'n avondjurk
op drieërlei wijze te gebruiken is!
RITA.
Adver'nnlie
RAT noch MUIS
ontsnapf aan hei
onweerstaanbare
door Barbara Cartiand
bed. Kunnen We morgen niet pra
ten?"
„Open de deur", herhaalde de mar
kiezin, op zo dreigende, afschuwelij
ke toon, dat Serena zich ten volle het
gevaar en de haat, die haar uit de
gang bedreigde, realiseerde. Ook Tor-
qo besefte het, want zijn nekharen
rezen op.
Nog eens zei Serena: „Ik ben al in
bed, mevrouw", maar haar stem
klonk zwak.
Andermaal ging de klink op en
neer en werd hard op de deur ge
bonsd, alsof de markiezin haar schou
der er tegen zette. Toen verscheen er
tussen deurstijl en deur een lang en
dun, glinsterend stalen lemmet, dat
geleek op de giftige tong van een
slang.
Serena zag het en voelde zich zó
beklemd van schrik, dat ze nauwe
lijks overeind kon blijven. Ze wist, dat
dit wapen bevlekt was met het bloed
van een vermoorde man en dat slechts
een zwakke grendel haar nog scheid
de van een door haat en bestialiteit
bezeten maniak.
Bevend keek ze rond naar een uit
weg. Het venster kon die, dat wist
ze, niet bieden. Toen herinnerde ze
zich 't plotseling: De deur in het to
rentje! Ze rende erheen, wrong ze
open, lichtte de klink van de kleine
re trapdeur op en hoorde nog juist,
dat de grendel op de deur van haar
slaapkamer onder de druk van haai
vervolgster bezweek. Haastig haar
117
Wilde ze haar beletten, met Justin
bij diens aankomst te spreken? Of
was er een andere en afschuwelijker
reden
Eensklaps richtte Torqo de kop op
en gromde zachtjes.
Opnieuw gromde de hond en nu
kon Serena iemand zacht de gang
horen afkomen. Toen werd er op de
deur geklopt.
„Wie is daar?" riep ze,
met vaste stem te spreken.
Als enig antwoord werd de klink
opgelicht en duwde iemand tegen de
deur.
„Wie is daar?" herhaalde Serena,
nu met scherper klank in haar s'em.
Weer ging de klink omhoog. Plot
seling werd Serena wanhopig bang,
Wie probeerde er binnen te komen
zonder zijn of haar naam te noe
men?
„Doe open. Serena, ik wil je spre
ken".
Het was de markiezin, maar ze
sprak met een door opwinding vol
komen verwrongen stem, die bijna
onherkenbaar was. Er was iets
schrikwekkends, iets dreigends en
griezeligs geheimzinnigs in die stem
,,Wat wenst u, mevrouw?" vroeg
Serena bevend.
„Ik wil binnenkomen. Doe die deur
open".
Torqo gromde diep in zijn keel.
„Het is heel laat, mevrouw", sta
melde Serena. „Ik ben... ik ben in
weg in het donker zoekend en met
Torqo op de hielen, bereikte Serena
de bibliotheek, juist op het ogenblik,
dat de markiezin haar slaapkamer
binnenstormde. In de bibliotheek wa
ren de lichten ontstoken en de oude
markies zat voor zijn lessenaar.
„O, mylord", hijgde ze. „Help me
toch! Ilc
Eensklaps hield ze stil. Hij leunde
voorover en ze zag, dat, terwyl hij de
pen nog in de hand hield, zijn hoofd
op de schouder was gevallen. Hier
waren woorden overbodig, want twij
fel was uitgesloten: de markies leef
de niet meer. Hy was gestorven bij
het schryven van zyn historieboek, op
de wijze, zoals hij die moest verlangd
hebben.
Een ogenblik vergat ze alles: haar
eigen vrees, haar eigen gevaar, in een
overweldigend meegevoel. Met de
oude markies had ze een vriend ver
loren. Toen deed plotseling een ge
luid haar opschrikken, een geluid, dat
haar opnieuw tot vluchten noopte. 21e
hoorde zachte voetstappen de stenen
trap afkomen.
Als een in 't nauw gedreven dier,
dat een uitweg zoekt, rende Serena
de deur van de bibliotheek uit. Geluk
kig wist ze de weg langs de trap, die
in de tuin uitkwam. Ze bereikte de
deur en schoof de grendels weg. Nu
voelde ze frisse lucht in het gezicht
en was vry.
Angst bleef haar echter voortja
gen. Met Torqo achter zich aan, snel
de ze wild over het grasveld, door het
rosarium, nog door een ander deel
van de tuin en kwam tenslotte bij het
hek langs de rotsen. Op dat ogen
blik brak de storm los, zette een blik
semstraal de omgeving in fel licht,
rolde de donder. Meteen stortte régen
omlaag alsof alle sluizen des hemels
waren geopend. Wéér klonk gerom
mel en Serena kreeg het gevoel, dat
ze nog altijd vervolgd werd. Het licht
van de bliksem herinnerde haar aan
dat wrede blinkende staalhet
staal, waarmede de smokkelaar was
vermoord. De regen verblindde haar;
ze was alleen in het duister; alleen
met haar vrees.
Toen, plotseling, slaakte ze een
kreet. Een kreet van schrik. Ze was
op haar doelloze vlucht in het ledige
gestapt, Serena voelde, hoe ze viel en
trachtte die val te stuiten, maar te
vergeefs. De donder verdoofde haar
stem en toen was daar geen geluid
behalve Torqo's somber geblaf en het
slaan van de golven tegen de rot
sen
Veehouderij bereikte
record-export.
Blykens de voorlopige cyfers over
de agrarische uitvoer in de eerste
negen maanden van dit jaar, heeft
de Nederlandse veehouderij in deze
maanden reeds voor meer dan een
milliard gulden geëxporteerd. Tegen
over deze uitvoer staat vanzelfspre
kend een invoer van veevoeder. Het
is voor de eerste maal na de oorlog,
dat de uitvoer van veehouderijpro
ducten deze hoogte heeft bereikt.
Hieronder volgen nog de cijfers in
millioenen guldens van de zuiver
agrarische uitvoer over de eerste
drie kwartalen van 1950 en van 1951
voor de verschillende bedrijfstakken:
akkerbouw 1950: 295,6, 1951: 360,5
veehouderij 1950: 756,0. 1951: 1,005,0,
tuinbouw 1950: 282,5, 1951: 326,2,
totale land- en tuinbouw 1950: 1.334,1,
1951: 1.691,7.
Het Britse Lagerhuis heeft de onder
tekening van het Japanse vredesverdrag
met grote meerderheid goedgekeurd.
Veldmaarschalk Montgomery is
Woensdagmorgen van het vliegveld Val
kenburg vertrokken.
61. Nog voor de Maat
goed en wel van de
schrik bekomen was, zag
hij plotseling Kappie uit
de ravage te voorschijn
komen. De ogen van de
Maat rolden by na uit
hun kassen, toen hy zag,
hoe Kappie met een
hoofs gebaar het pakje
met de kostbare steen
aan het bruidje overhan
digde.
„Ziehier mejuffrouw,
het geschenk van Uw va
der. Ik hoop, dat ge het
ja in geluk en voorspoed
zult dragen!" En met een
zwierige buiging gaf hy
haar de steen, die hij Trol
in de verwarring in het
luchtschip afhandig had
weten te maken.
De tranen schoten de Maat ln de ogen, toen
hy naar dit gelukkige schouwspel keek en met
een verheerlijkte blik mompelde hy in zich
zelf: „En dat hebben wij nu mogelijk gemaakt!
Zie toch hoe blij en gelukkig zij kijkt!"
Inderdaad had het bruidje haar schrik hele
maal vergeten en met een stralend gezicht be
dankte zij Kappie.
Doch plotseling verschenen er nog meer
mensen op het toneel. Van de ene kant kwam
de postbode, die vol trots een gebonden
Trol de Trooster meevoerde en van de andere
kant stormden twee agenten naderbij.
Toen Mies op een morgen
opstond
En haar kamer binnen
ging,
Zag ze daar een
kattenstaart, die
Zomaar uit haar kleerkast
hing.
Wat de aard
mannetjes dachten
Pietje Knoopdrop ging op
stap. Ja, gewoon op stap.
Hy dacht bij zichzelf: Waar
om zal lk altijd netjes in de
„Wat brutaal", dacht
Miesje woedend,
„Lelijk beest, wat doe
je hier!
Wacht maar hoor, ik
zal je krijgen,
In katten heb ik geen
plezier!"
Toen ik vroeger op school
zat wilden er minstens 5
van de 10 jongens piloot
worden. Niet te verwonde
ren hoor!, want het was ln
de tyd dat onze, helaas over
leden, bekende vliegenier
Parmentier met de „Ulver"
meedeed aan de Melbourne-
race. Het hele land volgde
ln spanning de wedstrijd en
heel Amsterdam liep wer
kelijk uit om de bemanning
na terugkomst toe te jui
chen. Wat van een vlieg
tuig wel de meeste Indruk
op ons maakte was de cock
pit Als je soms eens een
foto zag van al die instru
menten zag je je In gedach
ten al zitten met een prach
tige K.L M,-pet op terwtil de
motoren zwaar ronkten en
het landschap onder je door
gleed. Op het ogenblik zijn
de 'nrkeerstoestellen wel
twee. driemaal zo groot als
de Uiver van voor de oorlog
en als je er geen vprstan*
van hebt is de cockpit van
vandaag een warwinkel van
allerlei meters, klokken,
handles, pedalen, knopjes
enz. enz. Wel tweehonderd
instrumenten zitten er m
•de piloot heen. Maar ze we
ten er wel uit wUs te wor
den! In grote Ujnen ls de
indeling altijd gelijk. Er zijn
drie groepen van Instrumen
ten: le. die betrekking heb
ben op de motor b.v. toeren,
teller, drukmeters, thermo-
tuin blijven spelen? Ik ga
het hek door en het bos !n!
Dit was natuurlijk niet
braaf van Pietje vooral om
dat hij nog pas 5 jaar was,
maar goed, daar loopt hij
met zijn handjes eigenwtjs
op zijn rug ln de richting
van het bos.
„Waarom kom lk nu pas
op dat plannetje?", dacht hU.
„Het bos is veel mooier dan
het tuintje van Pa en Moe.
Hier zijn prachtige bomen,
hier groeit veel mos en hier
liggen grote bergen blade
ren waar ik heerlijk in kan
rollen!" en meteen begon
hy te huppelen en te duike
len tussen de bomen door
dat het een lieve lust was.
Totdath!1 Ineens door
de bladeren heen zakte en
onder de grond verdween.
Hy tuimelde door een diep
gat naar beneden, wel drie
meier, en zat even later
Boem!! ln een donker hol
op zyn zitvlak. „Ou", zei
Pietje, „dat doet pijn! Wat
gemeen om zo'n gat te gra
ven. Waar ben ik!" „Je
bent op bezoek bij twee
aardmannetjes!" hoorde
Pietje zeggen. „Maar voort
aan moet je even aanklop
pen, voordat je zomaar naar
binnen komt vallen'" Pietje
was nu een beetje aan het
donker gewend. Hy zag een
klein olielampje branden op
een tafeltje waaraan twee
Mies nam heel kordaat
een vaas op,
Smeet die met een mooie
boog
ln de richting van het
staartje
Waar het ding aan
stukken vloog.
meters enz.; 2e. Navlgatie-
instrumenten b.v. snelheids-
meters, bochtaanwijzers,
hoogtemeters, kunstmatige
horizon, kompas enz.; 3e
Allerlei instrumenten waar
op de piloot kan aflezen
hoeveel benzine er nog is, of
de remkleppen goed staan,
of de wielen zyn ingetrok
ken enz. Dan zijn er natuur
lijk de stuurknuppels en d»
mannetjes met lange baar
den zaten te eten van een
lekker beukennotenbroodje.
„Er zat een gat in de
grond!" stamelde Pietje
verlegen. „Natuurlyk!" ant
woordden de mannetjes.
„Iedereen heeft toch een
deur ln zyn huis en die deur
laten We niet openstaan en
daarom leggen we er
's avonds bladeren over
heen, Heb je al gegeten?"
Pietje vond het best leuke
mannetjes en hy ging bi.1
hen aan tafel zitten en at
smakelyk mee. „Wat doen
jullie hier?" vroeg Pietje
onbescheiden. „Wy denken
als maai!" legden de aard
mannetjes uit. „Wy doen
niets anders dan denken en
daarom vinden wij het
eigeniyk wel goed, wanneer
er iemand op bezoek komt,
want dan kunnen wy ten
minste vertellen wat wy
denken! Moet je nog een
sneetje brood?" „Graag",
zei Pietje.
„En wat denkt U nu?"
„Wy denken!", vervolgden
de mannetjes „dat jy Pietje
bent en dat jy woont ln dat
huisje aan de rand van het
bos". „Dat is zo", lachte
Pietje opgewekt. „Juist"
gingen de mannetjes verder
„Wij denken ook dat Jouw
moeder er niets van weet
dat jij hier bent. wy weten
dus dat jU een ongehoor
zaam kereltje hent. Maar
dat is nog niet het ergste
want jouw moeder loont je
natuurlyk te zoeken. 2e is
ongerust want in het bos
wonen allerlei dieren en 1e
kon dus net zo goed zijn op
gegeten dan dat je hier rus
tig met ons zit te babbelen!
Moet je nog een stukje beu
kennotenbrood??" Pietje
had een kleur gekregen
„N...nee!", stamelde hy. „tk
geloof dat U goed denkt...
moeder is natuurlyk onge
rustik ga maar gauw!"
De mannetjes hielpen Pietje
weer door het gat naar bo
ven eh toen rende de jongen
snel naar huis terug. De
twee aardmannetjes lachten
in hun baardjes. Toen gin
gen ze weer naar beneden
om verder te gaan denken
Maar de kat bleef riLStig
zitten.
Toen greep Mies een
schildertf.
JPanrf', ook dat vloog
naar de staart toe,
Brokken vlogen naar
alle ztf.
voetensturen, de gas-handles
en de hefbomen voor het be-
dienen van verschillende in
strumenten, een radio zend
en ontvanginrlchting en een
radar-lnstallatle.
Vroeger op school reeds
vereerden wy de vliegers als
helden. ziin het ook. Zli
en de K.L.M. lieten en laten
de wereld zien hoe een klein
land groot kan zyn.
Maar de staart bleef
onbewogen
Liggen uit de kast
vandaan.
„Hé", sprak Mies, „daar
snap ik niets van,
Nu zal ik eens kijken
gaan!"
Domme muis, het was
het bontje
Van haar nieuwe
winterjas!
Schilderij en vaas aan
brokken
Miesje, dat komt niet te
pas!
w
Van L. naar R.: 1. huis
dier. 3. Dier op de boerdery.
6. Kon. Marine (Eng.) (afk.)
8. Meisjesnaam. 9. Vallei. 11.
Hok van een dier. 14. Ver
voeging van „zyn". 15. Wa
ter in Friesland. 16 Meisjes
naam. 17. Uitroep. 18. Pa
trouille-leider bil Padvinders
(afk). 20. voorzetsel. 22.
Noot. 25. Paard. 26. Gods
dienst. 28, Onbekend. 29.
Kledingstuk. 30. Indien.
Van B. naar ben.: 1. Vo
gel. 2. Meisjesnaam. 4. On
der andere (afk.). 5. Jon
gensnaam. 7. Lui. 9. Lid
woord. 10. Soort onderwijs
12. Gezang. 13. Uil. 18. Trek
dier. 19. Wild rund ln Zuid-
Afrika. 21 Duik. 23. lede
24. Dominee. 27. Kraai. 28
Nederland.