3 KAPPIE op toeg naar Hollywood HET EERSTE BAL VAN ONZE DOCHTER Vereffende schuld j Een warwinkel mm r 1 L Kruiswoord- puzzle PROVINCIALESEIUWSfCOURANT DONDERDAG 29 NOVEMBER 1951 „Ouderwetse" genoegelijk- heid verdwijnt. Men heeft wel eens van die ogen blikken, dat men terugdenkt aan jeugdjaren. Dan herinnert men zich het eerste bal, toen een lang verbei de wens in vervulling ging: een bal jurk. Tegenwoordig heeft men een „duurder" woord hiervoor gekozen, zoals „robe du soir" of avondtoilet, maar toch gaat er van het eerste meer bekoring uit Want een baljurk doet direct den ken aan het balboekje en de span ning of het wel voor de gehele avond gevuld zou worden. Ook de crinoline komt ons weer voor de geest en niet te vergeten het waaiertje, waarmee zo be vallij koelte kon worden toegewuifd Helaas verdwijnen met de steeds nieuwere vondsten de „ouderwetse" genoeglijkheden. De tijden, dat eerst de chaprone werd gevraagd of de heer het genoegen mocht smaken met de joffer te dansen, liggen al weer ver achter ons Onze dochter gaat nu wellicht voor het eerst naar een schoolfuif en dan behoeft 't geen verwondering te wekken als het voorschrift voor toelating luidt: dames in 't lang Dan dient er serieus beraadslaagd te worden over het kiezen van een avondjurk. Laat het meiske vooral een model en kleur nemen, welke haar jong houden, toch gedistingeerd maarr' kinderlijk! Toegegeven, dat dit 'n zéér moei lijke opgave is! Het moge dan geen usance meer zijn, dat de dame een diepe reveran- ce maakt als dank voor haar cava lier, toch is het alleraardigst een wijd model te kiezen waarmee men zo heerlijk kan ruisen. Dus bij voor keur een creatie van taftzijde. Wat denkt U bijvoorbeeld van een model, zoals de eerste afbeelding? Ruim vallend is de wijde rok, waar op aan de zoom een brede strook werd aangebracht van glimmend taft ter contrastering van de doffe ondergrond. Het kraagje is allerliefst en mocht men voor de mouwen een ander denkbeeld hebben, wel, niets belet U dat! Een gezellig buideltje, van dezelf de stof als de japon, biedt ruimte voor het fijne zakdoekje, lipstick en meer van dergelijke attributen. Zorg tevens voor een aardige corsage en j Uw meiske zal misschien even pret tige herinneringen aan haar eerste bal bewaren als Ui Voor ouderen is niet eens zo on aardig wat wij tijdens een der laat ste shows zagen toegepast: een avondjurk van zwarte zijde met in het voorpand een plooi van zilver grijze tule. Bovendien werd er een afneembaar jakje bij gedragen. Ver- der bleken naast de grijze tule ook I losse, zwart zijden panden aange bracht te zijn, die, omgeslagen, aan de binnenzijde eveneens zilvergrijs tule hadden. Doordat de panden als schortbanden aan de achterzijde wer den vastgestrikt, kreeg men een ge hele rok van die stof te zien. Geen gekke oplossing en zelfs een zeer dankbare, omdat zo'n avondjurk op drieërlei wijze te gebruiken is! RITA. Adver'nnlie RAT noch MUIS ontsnapf aan hei onweerstaanbare door Barbara Cartiand bed. Kunnen We morgen niet pra ten?" „Open de deur", herhaalde de mar kiezin, op zo dreigende, afschuwelij ke toon, dat Serena zich ten volle het gevaar en de haat, die haar uit de gang bedreigde, realiseerde. Ook Tor- qo besefte het, want zijn nekharen rezen op. Nog eens zei Serena: „Ik ben al in bed, mevrouw", maar haar stem klonk zwak. Andermaal ging de klink op en neer en werd hard op de deur ge bonsd, alsof de markiezin haar schou der er tegen zette. Toen verscheen er tussen deurstijl en deur een lang en dun, glinsterend stalen lemmet, dat geleek op de giftige tong van een slang. Serena zag het en voelde zich zó beklemd van schrik, dat ze nauwe lijks overeind kon blijven. Ze wist, dat dit wapen bevlekt was met het bloed van een vermoorde man en dat slechts een zwakke grendel haar nog scheid de van een door haat en bestialiteit bezeten maniak. Bevend keek ze rond naar een uit weg. Het venster kon die, dat wist ze, niet bieden. Toen herinnerde ze zich 't plotseling: De deur in het to rentje! Ze rende erheen, wrong ze open, lichtte de klink van de kleine re trapdeur op en hoorde nog juist, dat de grendel op de deur van haar slaapkamer onder de druk van haai vervolgster bezweek. Haastig haar 117 Wilde ze haar beletten, met Justin bij diens aankomst te spreken? Of was er een andere en afschuwelijker reden Eensklaps richtte Torqo de kop op en gromde zachtjes. Opnieuw gromde de hond en nu kon Serena iemand zacht de gang horen afkomen. Toen werd er op de deur geklopt. „Wie is daar?" riep ze, met vaste stem te spreken. Als enig antwoord werd de klink opgelicht en duwde iemand tegen de deur. „Wie is daar?" herhaalde Serena, nu met scherper klank in haar s'em. Weer ging de klink omhoog. Plot seling werd Serena wanhopig bang, Wie probeerde er binnen te komen zonder zijn of haar naam te noe men? „Doe open. Serena, ik wil je spre ken". Het was de markiezin, maar ze sprak met een door opwinding vol komen verwrongen stem, die bijna onherkenbaar was. Er was iets schrikwekkends, iets dreigends en griezeligs geheimzinnigs in die stem ,,Wat wenst u, mevrouw?" vroeg Serena bevend. „Ik wil binnenkomen. Doe die deur open". Torqo gromde diep in zijn keel. „Het is heel laat, mevrouw", sta melde Serena. „Ik ben... ik ben in weg in het donker zoekend en met Torqo op de hielen, bereikte Serena de bibliotheek, juist op het ogenblik, dat de markiezin haar slaapkamer binnenstormde. In de bibliotheek wa ren de lichten ontstoken en de oude markies zat voor zijn lessenaar. „O, mylord", hijgde ze. „Help me toch! Ilc Eensklaps hield ze stil. Hij leunde voorover en ze zag, dat, terwyl hij de pen nog in de hand hield, zijn hoofd op de schouder was gevallen. Hier waren woorden overbodig, want twij fel was uitgesloten: de markies leef de niet meer. Hy was gestorven bij het schryven van zyn historieboek, op de wijze, zoals hij die moest verlangd hebben. Een ogenblik vergat ze alles: haar eigen vrees, haar eigen gevaar, in een overweldigend meegevoel. Met de oude markies had ze een vriend ver loren. Toen deed plotseling een ge luid haar opschrikken, een geluid, dat haar opnieuw tot vluchten noopte. 21e hoorde zachte voetstappen de stenen trap afkomen. Als een in 't nauw gedreven dier, dat een uitweg zoekt, rende Serena de deur van de bibliotheek uit. Geluk kig wist ze de weg langs de trap, die in de tuin uitkwam. Ze bereikte de deur en schoof de grendels weg. Nu voelde ze frisse lucht in het gezicht en was vry. Angst bleef haar echter voortja gen. Met Torqo achter zich aan, snel de ze wild over het grasveld, door het rosarium, nog door een ander deel van de tuin en kwam tenslotte bij het hek langs de rotsen. Op dat ogen blik brak de storm los, zette een blik semstraal de omgeving in fel licht, rolde de donder. Meteen stortte régen omlaag alsof alle sluizen des hemels waren geopend. Wéér klonk gerom mel en Serena kreeg het gevoel, dat ze nog altijd vervolgd werd. Het licht van de bliksem herinnerde haar aan dat wrede blinkende staalhet staal, waarmede de smokkelaar was vermoord. De regen verblindde haar; ze was alleen in het duister; alleen met haar vrees. Toen, plotseling, slaakte ze een kreet. Een kreet van schrik. Ze was op haar doelloze vlucht in het ledige gestapt, Serena voelde, hoe ze viel en trachtte die val te stuiten, maar te vergeefs. De donder verdoofde haar stem en toen was daar geen geluid behalve Torqo's somber geblaf en het slaan van de golven tegen de rot sen Veehouderij bereikte record-export. Blykens de voorlopige cyfers over de agrarische uitvoer in de eerste negen maanden van dit jaar, heeft de Nederlandse veehouderij in deze maanden reeds voor meer dan een milliard gulden geëxporteerd. Tegen over deze uitvoer staat vanzelfspre kend een invoer van veevoeder. Het is voor de eerste maal na de oorlog, dat de uitvoer van veehouderijpro ducten deze hoogte heeft bereikt. Hieronder volgen nog de cijfers in millioenen guldens van de zuiver agrarische uitvoer over de eerste drie kwartalen van 1950 en van 1951 voor de verschillende bedrijfstakken: akkerbouw 1950: 295,6, 1951: 360,5 veehouderij 1950: 756,0. 1951: 1,005,0, tuinbouw 1950: 282,5, 1951: 326,2, totale land- en tuinbouw 1950: 1.334,1, 1951: 1.691,7. Het Britse Lagerhuis heeft de onder tekening van het Japanse vredesverdrag met grote meerderheid goedgekeurd. Veldmaarschalk Montgomery is Woensdagmorgen van het vliegveld Val kenburg vertrokken. 61. Nog voor de Maat goed en wel van de schrik bekomen was, zag hij plotseling Kappie uit de ravage te voorschijn komen. De ogen van de Maat rolden by na uit hun kassen, toen hy zag, hoe Kappie met een hoofs gebaar het pakje met de kostbare steen aan het bruidje overhan digde. „Ziehier mejuffrouw, het geschenk van Uw va der. Ik hoop, dat ge het ja in geluk en voorspoed zult dragen!" En met een zwierige buiging gaf hy haar de steen, die hij Trol in de verwarring in het luchtschip afhandig had weten te maken. De tranen schoten de Maat ln de ogen, toen hy naar dit gelukkige schouwspel keek en met een verheerlijkte blik mompelde hy in zich zelf: „En dat hebben wij nu mogelijk gemaakt! Zie toch hoe blij en gelukkig zij kijkt!" Inderdaad had het bruidje haar schrik hele maal vergeten en met een stralend gezicht be dankte zij Kappie. Doch plotseling verschenen er nog meer mensen op het toneel. Van de ene kant kwam de postbode, die vol trots een gebonden Trol de Trooster meevoerde en van de andere kant stormden twee agenten naderbij. Toen Mies op een morgen opstond En haar kamer binnen ging, Zag ze daar een kattenstaart, die Zomaar uit haar kleerkast hing. Wat de aard mannetjes dachten Pietje Knoopdrop ging op stap. Ja, gewoon op stap. Hy dacht bij zichzelf: Waar om zal lk altijd netjes in de „Wat brutaal", dacht Miesje woedend, „Lelijk beest, wat doe je hier! Wacht maar hoor, ik zal je krijgen, In katten heb ik geen plezier!" Toen ik vroeger op school zat wilden er minstens 5 van de 10 jongens piloot worden. Niet te verwonde ren hoor!, want het was ln de tyd dat onze, helaas over leden, bekende vliegenier Parmentier met de „Ulver" meedeed aan de Melbourne- race. Het hele land volgde ln spanning de wedstrijd en heel Amsterdam liep wer kelijk uit om de bemanning na terugkomst toe te jui chen. Wat van een vlieg tuig wel de meeste Indruk op ons maakte was de cock pit Als je soms eens een foto zag van al die instru menten zag je je In gedach ten al zitten met een prach tige K.L M,-pet op terwtil de motoren zwaar ronkten en het landschap onder je door gleed. Op het ogenblik zijn de 'nrkeerstoestellen wel twee. driemaal zo groot als de Uiver van voor de oorlog en als je er geen vprstan* van hebt is de cockpit van vandaag een warwinkel van allerlei meters, klokken, handles, pedalen, knopjes enz. enz. Wel tweehonderd instrumenten zitten er m •de piloot heen. Maar ze we ten er wel uit wUs te wor den! In grote Ujnen ls de indeling altijd gelijk. Er zijn drie groepen van Instrumen ten: le. die betrekking heb ben op de motor b.v. toeren, teller, drukmeters, thermo- tuin blijven spelen? Ik ga het hek door en het bos !n! Dit was natuurlijk niet braaf van Pietje vooral om dat hij nog pas 5 jaar was, maar goed, daar loopt hij met zijn handjes eigenwtjs op zijn rug ln de richting van het bos. „Waarom kom lk nu pas op dat plannetje?", dacht hU. „Het bos is veel mooier dan het tuintje van Pa en Moe. Hier zijn prachtige bomen, hier groeit veel mos en hier liggen grote bergen blade ren waar ik heerlijk in kan rollen!" en meteen begon hy te huppelen en te duike len tussen de bomen door dat het een lieve lust was. Totdath!1 Ineens door de bladeren heen zakte en onder de grond verdween. Hy tuimelde door een diep gat naar beneden, wel drie meier, en zat even later Boem!! ln een donker hol op zyn zitvlak. „Ou", zei Pietje, „dat doet pijn! Wat gemeen om zo'n gat te gra ven. Waar ben ik!" „Je bent op bezoek bij twee aardmannetjes!" hoorde Pietje zeggen. „Maar voort aan moet je even aanklop pen, voordat je zomaar naar binnen komt vallen'" Pietje was nu een beetje aan het donker gewend. Hy zag een klein olielampje branden op een tafeltje waaraan twee Mies nam heel kordaat een vaas op, Smeet die met een mooie boog ln de richting van het staartje Waar het ding aan stukken vloog. meters enz.; 2e. Navlgatie- instrumenten b.v. snelheids- meters, bochtaanwijzers, hoogtemeters, kunstmatige horizon, kompas enz.; 3e Allerlei instrumenten waar op de piloot kan aflezen hoeveel benzine er nog is, of de remkleppen goed staan, of de wielen zyn ingetrok ken enz. Dan zijn er natuur lijk de stuurknuppels en d» mannetjes met lange baar den zaten te eten van een lekker beukennotenbroodje. „Er zat een gat in de grond!" stamelde Pietje verlegen. „Natuurlyk!" ant woordden de mannetjes. „Iedereen heeft toch een deur ln zyn huis en die deur laten We niet openstaan en daarom leggen we er 's avonds bladeren over heen, Heb je al gegeten?" Pietje vond het best leuke mannetjes en hy ging bi.1 hen aan tafel zitten en at smakelyk mee. „Wat doen jullie hier?" vroeg Pietje onbescheiden. „Wy denken als maai!" legden de aard mannetjes uit. „Wy doen niets anders dan denken en daarom vinden wij het eigeniyk wel goed, wanneer er iemand op bezoek komt, want dan kunnen wy ten minste vertellen wat wy denken! Moet je nog een sneetje brood?" „Graag", zei Pietje. „En wat denkt U nu?" „Wy denken!", vervolgden de mannetjes „dat jy Pietje bent en dat jy woont ln dat huisje aan de rand van het bos". „Dat is zo", lachte Pietje opgewekt. „Juist" gingen de mannetjes verder „Wij denken ook dat Jouw moeder er niets van weet dat jij hier bent. wy weten dus dat jU een ongehoor zaam kereltje hent. Maar dat is nog niet het ergste want jouw moeder loont je natuurlyk te zoeken. 2e is ongerust want in het bos wonen allerlei dieren en 1e kon dus net zo goed zijn op gegeten dan dat je hier rus tig met ons zit te babbelen! Moet je nog een stukje beu kennotenbrood??" Pietje had een kleur gekregen „N...nee!", stamelde hy. „tk geloof dat U goed denkt... moeder is natuurlyk onge rustik ga maar gauw!" De mannetjes hielpen Pietje weer door het gat naar bo ven eh toen rende de jongen snel naar huis terug. De twee aardmannetjes lachten in hun baardjes. Toen gin gen ze weer naar beneden om verder te gaan denken Maar de kat bleef riLStig zitten. Toen greep Mies een schildertf. JPanrf', ook dat vloog naar de staart toe, Brokken vlogen naar alle ztf. voetensturen, de gas-handles en de hefbomen voor het be- dienen van verschillende in strumenten, een radio zend en ontvanginrlchting en een radar-lnstallatle. Vroeger op school reeds vereerden wy de vliegers als helden. ziin het ook. Zli en de K.L.M. lieten en laten de wereld zien hoe een klein land groot kan zyn. Maar de staart bleef onbewogen Liggen uit de kast vandaan. „Hé", sprak Mies, „daar snap ik niets van, Nu zal ik eens kijken gaan!" Domme muis, het was het bontje Van haar nieuwe winterjas! Schilderij en vaas aan brokken Miesje, dat komt niet te pas! w Van L. naar R.: 1. huis dier. 3. Dier op de boerdery. 6. Kon. Marine (Eng.) (afk.) 8. Meisjesnaam. 9. Vallei. 11. Hok van een dier. 14. Ver voeging van „zyn". 15. Wa ter in Friesland. 16 Meisjes naam. 17. Uitroep. 18. Pa trouille-leider bil Padvinders (afk). 20. voorzetsel. 22. Noot. 25. Paard. 26. Gods dienst. 28, Onbekend. 29. Kledingstuk. 30. Indien. Van B. naar ben.: 1. Vo gel. 2. Meisjesnaam. 4. On der andere (afk.). 5. Jon gensnaam. 7. Lui. 9. Lid woord. 10. Soort onderwijs 12. Gezang. 13. Uil. 18. Trek dier. 19. Wild rund ln Zuid- Afrika. 21 Duik. 23. lede 24. Dominee. 27. Kraai. 28 Nederland.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 8