Overwinning van „Ike" op politieke
front voor Europa belangrijk
i
JIMMY BROWN, Sportheld no 1
Vereffende schuld
91NSBAG 16 OCTOBER 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
i
Eisenhower's dilemma (II)
Militair-van-de-daad kwetsbaarder
dan politicus-van-de-daad
(Van onze correspondent).
NEW-YORK, October. Tegenover Eisenhower's motieven om een
candidatuur voor het presidentschap te aanvaarden staan twee argu
menten, die de generaal bij zijn calculaties niet uit het oog verliest.
In de eerste plaats is er het „wielerwedstrijd"-aspect van de verkie
zingen. Op dit ogenblik staan er drie fietsen aan de start (hoewel dit
aantal in de komende maanden nog kan veranderen). Op de eerste zit
een Democraat, Truman of een ander. Op de tweede zit Robert A.
Taft, exponent van de isolationistische vleugel van de Republikeinse
partij. De derde is gereserveerd voor Eisenhower, die de internationale
en liberale vleugel der Republikeinen vertegenwoordigt.
Het is duidelijk, dat geen dezer „sprinters" bereid is nu reeds de
kop te nemen. In de eerste plaats bestaat er een reëel gevaar, dat een
concretisering van het probleem: isolationisme of internationalisme, de
Republikeinse partij in tweeën zou kunnen splitsen. Er is in dit op
zicht zelfs een precedent. In 1912 verkeerde nl. Robert Taft's vader,
William Howard Taft, in zo'n driehoekspositie. In het Republikeinse
kamp had hij zich gesteld gezien tegenover Teddy Roosevelt. Deze
persoonlijke strijd was zó fel, zó principieel, dat zich twee groepen af
splitsten. Het gevolg was, dat Woodrow Wilson de rol kreeg toebedeeld
van de derde hond, die om het been vocht en derhalve op de stoel in
het Witte Huis ging tronen.
Eisenhower, aldus beweren de in
timi, is geenszins van plan zich te
lenen voor de verkiezing van wie
de zwakste broeder in de strijd mo
ge zijn. Hij wacht dus tot Taft de
kop neemt. Taft aarzelt, omdat hij
in ernstige verlegenheid is ge
bracht door het optreden van zijn
isolationistische partijgenoot Joe
McCarthy, Senator uit Wisconsin,
die door velen wordt beschuldigd
van fascistische sympathieën en
werkmethoden. McCarthy heeft
zich maanden achtereen bezig ge
houden met het beschuldigen van
politieke tegenstanders om hun
„communistische motieven". Zijn
bewijsmateriaal was vervaarlijk
zwak. Zijn immuniteit als Senator
uiterst moeilijk te doorbreken. Een
tijd lang scheen het alsof hij. zo
niet juridisch, dan toch emotioneel
enig succes met zijn campagne zou
hebben. Doch in de laatste maan
den, nu de regeringspolitiek tegen
over het communisme zoveel krach
tiger is geworden, neemt de oppo
sitie tegen McCharty toe. Taft on-
i
In een tweede artikel over de
mogelijke candidatuur van
Generaal Eisenhower voor
het presidentschap van Ame
rika, stelt onze New-Yorkse
correspondent Robert Kiek,
duidelijk in het licht, hoe
nauw de belangen van Euro
pa daarbij betrokken zijn. Zo
nauw zelfs, dat het voor een
deel van Europa's loyaliteit
tegenover de Leider der At
lantische strijdkrachten zal
afhangen, of hij zich inder
daad in de Amerikaanse po
litieke strijd zal kunnen men
gen. Een Eisenhower-over-
winning op het politieke front
zou ook voor Europa zeer be
langrijk zijn.
110.
Het Griekse vuur is het vreselijk
ste strijdmiddel uit de oudheid. Om
streeks het jaar 650 werd het uitge
vonden door de Syriër Callinicos die
het naar Byzantium (Constantinopel)
bracht, waar het als staats-geheim
werd bewaard. In die dagen wist men
met staatsgeheimen zorgvuldiger om
te springn dan wij met de atoom-re
cepten van onze tijd, want de samen
stelling van het Griekse vuur, dat
uitsluitend in de rijksarsenalen werd
aangemaakt, is zo geheim gehouden
dat we tot op de huidige dag er niets
van weten. De berichten welke uit
die tijd er van gewagen, zijn in de
zelfde vage termen vervat als de
communiqué's van onze tegenwoordi
ge voorlichtingsdiensten.
In ieder geval staat het vast dat
het Griekse vuur bestond uit een
mengsel van stoffen, die ontvlamden
als zij met water in aanraking kwa
men en daarom hoofdzakelijk in de
strijd ter zee gebruikt loerden om vij
andelijke schepen in brand te steken.
Als hoofdbestanddelen van dit meng
sel wordt naphta, zwavel en hars ge
noemd, doch ook benzine, ongebluste
kalk, salpeter en dergelijke stoffen.
Het mengsel werd geworpen of ge
spoten door een metalen buis, welke
gewoonlijk in de voorsteven van het
schip was ingebouwd en die dus als
vlammenwerper dienst deed. Later
gebruikte men hiervoor een pers
pomp met straalpijp.
Doch hiermede was het inventief
vermogen der Byzantijnen niet uitge
put, want zij vervaardigden ook bom
men en handgranaten, die zij met
Grieks vuUr vulden en die vanuit de
mast of door middel van werpmachi-
nes tussen de vijand werden geslin
gerd, waar zij vreselijke verwoestin
gen aanrichtten.
Door deze strijdmiddelen werd de
Arabische vloot verpletterend versla
gen en kon in 772 Byzantium succes
vol tegen dezelfde vijand worden
verdedigd. Ook de Russische horden,
die de stad met hun kleine schepen
herhaaldelijk bedreigden, waren tegen
deze methoden niet opgewassen.
De overweging dat de wreedste
middelen om een ander te verdelgen
aanzienlijk ouder zijn dan het Rode
Kruis, de sociale wetten of het Leger
des Heils, schijnt wat deprimerend.
Doch daar staat als een zonnige licht
straal tegenover dat ééns onze Wes
terse cultuur van deze methoden niets
heeft willen weten. De jonge Chris
telijke beschaving heeft tijdens het
Tweede Lateraanse Concilie in 1139
net gebruik van dergelijk onmense
lijk oorlogstuig kortweg verboden. En
tot aan de Eerste Wereldoorlog 'van
1914 heeft men zich daaraan gehou
den. (Hetgeen niet uitsluit, dat er in
die tussenliggende jaren ook nog wel
een en ander is geschied dat tot over
peinzing stemt!)
Tot overpeinzing dwingt tevens de
perspomp, welke hierboven werd ge
noemd, en waarvan de uitvinding in
onze schoolboekjes aan Jan van der
Heyden wordt toegeschreven. Inder
daad blijkt ook deze uitvinding weer
veel ouder te zijn dan wij aanvanke
lijk dachten.
H. Pétillon.
dervindt daarvan de tijdelijke na
delen en tracht zich dus op groter
afstand van McCarthy te plaatsen.
Zo is nu eenmaal het politieke spel.
Indien het komt tot 'n duel Taft
Eisenhower in het Republikeinse
kamp, dan heeft Taft het aanzien
lijk gemakkelijker dan de generaal.
Taft is een geboren en getogen po
liticus. Men moge zijn reactionnaire
1 sympathieën fel bestrijden, er be
staat geen twijfel aan, dat zijn per
soonlijke integriteit zo hoog moet
worden aangeslagen als slechts on-
dei; politici mogelijk is. Tegenover
deze man-van-het-woord heeft de
man-van-de-daad het altijd moeilijk.
Hem valt meer concreets in de
schoenen te schuiven.
EUROPA'S WEERBAARHEID.
Er is één daad, die Eisenhower
moet verrichten om Taft, of elk an
der politicus, voor goed de mond te
snoeren. Dat is de organisatie van
Europa's weerbaarheid zo ver bui
ten het stadium van papieren plan
nen te brengen, dat hij met een ge
rust hart een opvolger in het hoofd
kwartier van SHAPE kan installe
ren en zich een paar maanden lang
in het verkiezingsgewoel in Ame
rika kan gaan mengen.
Deze noodzaak bestaat niet min
der tegenover president Truman.
Want ongeacht het feit of Truman
al of niet de Democratische candi
datuur aanvaardt, als president is
hij bij machte om Eisenhower aan
zijn bureau in het SHAPE-hoofd-
kwartier te ketenen onder het mot
to, dat ,,'s generaals taak daar nog
niet is beëindigd".
Vandaar, dat het voltooien van
deze taak zo belangx-ijk is voor de
historie van AmerikaansEuropese
samenwerking op lange termijn.
Het is zeker niet juist om deze sa
menwerking uitsluitend te verbin
den aan Eisenhower's overwinning
in de Amerikaanse verkiezings
strijd. Het concept voor samenwer
king (waarvoor Eisenhower m de
oorlogsjaren reeds de grond voor
bereidde) moet worden toegeschre
ven aan de beste elementen van
beide Amerikaanse poltieke par
tijen.
IN HANDEN VAN ÉEN MAN.
Maar het nut voor Europa van
Eisenhower's overwinning in de
Amerikaanse verkiezingsstrijd is
onmiskenbaar. Het betekent, dat de
uitvoerende macht van het leiden
de land der Westelijke alliantie in
handen zal zijn van een man, die
Europa kent, die een continu en
consequent buitenlands Amerikaans
beleid symboliseert, en een stabiele
koers van trans-Atlantische samen
werking steeds voor ogen zal staan.
Het dilemma? Dat het voltooien
van de taak in Europa, het verwe
zenlijken van een functionnerend
NATO-apparaat, dat niet door het
minste of geringste nieuwe econo
mische of politieke probleem in de
grond geboord kan worden, voor
slechts een gering deel afhankelijk
is van „Generaal Ike". Hij kan lei
ding geven, steun bieden, koersen
uitstippelen. Maar Londen, Brussel,
Parijs, Stockholm, Den Haag moe
ten de voornaamste besluiten ne
men, de bijdragen bepalen. Daar
door zijn zij, willens en wetens, me
de-verantwoordelijk voor Eisenho
wer's beslissing ten aanzien van
zijn toekomstige politieke rol.
(Nadruk verboden).
de
A.s. Donderdag zullen uit Oostende 18 Urkers en enige IJmuidenaren
met hun familie'» naar Argentinië vertrekken om daar de visvangst te gaan
beoefenen. De Urkers arriveren Woensdag in Oostende, de IJmuidense fa-
millt's zijn reeds aan boord van de vaartuigjes, die hen naar het nieuwe
vaderland zullen brengen.
Critiek op verdeling
der belastingdruk.
VERGADERING NED. KATH.
MIDDENSTANDSBOND
Een definitieve oplossing van
moeilijkheden in het middenstandsle
ven zal eerst verkregen worden door
een volledige sanexing. maar niet zo
als deze wordt uitgewerkt in het on
langs vex-schenen z.g.n. middenstands
program van de PA.d.A.. aldus de
bondsvoorzitter van de Nederlandse 5
Kath. Middenstandsbond, de heer J.
A. Koots te Venlo. op de Bondsver
gadering, welke Maandag te Utrecht
werd gehouden. De Kath. Midden
standsbond wenst sanering van bin
nen uit, door economische en be-
drijfstechnisehe voorlichting en door
o.m. een gezonde vestigingswet. De
heer Koots had critiek op de wijze
waarop de belastingdruk wordt ver
deeld. Met name achtte spr. de belas
ting op winst boven SOOÖ.een een
zijdige belasting van het bedrijfsle
ven.
Prins Bernhard naar
V. S. vertrokken.
Prins Bernhard is Maandag van het
vliegveld Soesterberg naar de Ver.
Staten vertrokken.
De reis heeft in het bijzonder ten
doel een bezoek te brengen aan een
aantal Amerikaanse marine-instellin
gen, waar een aantal Nederlandse
marine-officieren en onderofficieren
thans cursussen volgt, waarbij speci
ale nadruk valt op anti-onderzeeboot
maatregelen en vliegdiensttraining.
Aan deze ondei*werpen zal ook de
Prins bijzondex-e aandacht besteden.
Prins Bernhard wordt omstreeks
het einde van deze maand hier te lan
de terugverwacht.
Faillissement aangevraagd
van de ,,Expoge".
Het faillissement is aangevraagd
van de Nederlandse vereniging van
ex-politieke gevangenen uit de bezet
tingstijd. Het hoofdbestuur deelde
meae, dat twee Hilversumse heren
een vordering hebben op de toenmali
ge afdeling Hilversum van de „Expo-
a", wegens een door die afdeling in
7 ingericht zomerkamp. De afde
ling is inmiddels uit de vereniging
getreden. De Haagse Rechtbank zal
Donderdag a.s. moeten uitmaken'wie
de verantwoordelijkheid draagt voor
het door de afdeling genomen besluit
om het kamp in te richten.
Brand aan boord van
de „Arendskerk".
Aan boord van de „Arendskerk" is
Maandag brand uitgebx-oken, toen
het schip gelost werd in de haven van
Hongkong. De bi'andweer had een uur
nodig om de brand te'blussen. Per
soonlijk^ ongevallen deden zich niet
Voor.
Gastvrouw bewusteloos
geslagen en een fles inkt
door de ruiten.
In Rotterdam gebeuren vreemde
dingen. In het Oostelijk deel van de
staa vierde een familie feest, maar
toen de jolflt. het hoogtepunt had be
reikt brak een twist uit, waaxwan de
gastvrouw het slachtoffer werd. Zij
werd door de gasten bewxisteloos ge
slagen en vond zichzelf enige tijd la
ter volkomen van iedereen verlaten,
terug. De gasten hadden de benen ge
nomen en en passant een tas met
nylonkousen, handschoenen en nog
meer meegenomen.
In het Westen van Rotterdam
in de Watergeusstraat gebeurde
ook iets vreemds. Een bewoonster
vond 's morgens haar meubelen en
kledingstukken bevlekt met inkt.
's Nachts had men een apothekers-
fles vol met inkt door de ruiten ge
gooid.
De politie is er al achter, wie dat
vermoedelijk gedaan zal hebben, nl.
een man, die zjjn wraak heeft wil
len koelen op een vrouw in die straat.
Hy heeft zich alleen in het adres ver
gist. Deze man maakt er zijn wex-k
van om ruzies te beslechten door het
toepassen van dergelijke maatrege
len. Hij gooide al eens een fles zout
zuur ergens door een venster. Het
gaat er nu maar om de winkelier te
vinden, die de inkt in de fles heeft
verkocht, teneinde het bewijs in han
den te krygen.
Te Brugge is het tweede academi
sche jaar van het Europa-college ge
opend.
Te Brussel is thans de Tentoonstel
ling „De eeuw van Bourgondië". die in
Nederland de naam ..Bourgondische
Pracht" droeg, geopend.
door Barbara Cartland
80
„Houd die ouwe kerel hie voor de
gek?" vroeg de rover, zich tot Serena
wendend, die hem kalm verzekerde,
dat ze inderdaad geen juwelen hezat.
De man stopte daarop de beurs van
Lord Wrotham en diens eigen siera
den in een diepe zak van zijn zwarte
jas.
„Pech", schertste hij. „Volgende
keer, hoop ik, beter".
„En ik hoop, dat je voor deze
streek opgehangen zult worden, ke
rel", riep Lord Wrotham woedend uit.
„Mogen we nu doorrijden?"
„Zoals u wilt, mooie meneer", gaf
de rover spottend-beleefd te kennnen.
Hij trad een paar passen achteruit,
maar hield zyn pistool nog opgehe
ven.
„Met je armen omhoog tot ik uit
zicht ben", zei hg tot de koetsier.
Meteen wierp hg zich op het paard,
dat kalm onder een boom stond te
wachten, maar juist toen hij wilde
wegrgden, verhief Serena haar stem.
„Wacht, alsjeblieft", riep ze,
„wacht!"
Verbaasd keek hij haar aan.
„Wel dame, wat is er?" vroeg hij.
„Kunt u mij niet helpen?" smeek
te Serena. „Deze man lsis bezig.
mij te ontvoeren. Als u mij maar een
kans wilt geven, kan ik nu ontsnap
pen".
Lord Wrotham trad naar voren en
legde een hand op haar arm.
„Goede hemel, Serena, ben je gek
geworden? Aan zo'n kerel kun je
geen hulp vragen?"
„Liever een dief", antwoordde Se
rena, „dan een beest zoals u, mylord".
De rover keek van de een naar de
ander en zei toen lachend: „Een
vreemd geval. Wat betekent dit al
les? Is het waar, dame. dat dit heer
schap u tegen uw wil meeneemt?"
„Volkomen waar", verzekerde Se
rena. „Deze heer (hier klonk spot in
haar stem) heeft mij uit Mandrake
ontvoerd. U kent het kasteel wel; 't
kan niet ver van hier zijn".
„Ja, ik ken Mandrake", antwoordde
de rover. „Wilt u daarheen terug?"
„Als 't u blieft", sprak Serena. „Ik
zal er heen lopen als u me de richting
94. „Nelis", zei Jimmy op strenge toon tegen
het nylpaard, „nu moet je op je eigen houtje pro
beren naar de dierentuin terug te keren, want ik
hoor in de verte de leeuw Piet zo tekeer gaan dat
ik er het mijne van wil hebben. „En denk er om,
Nelis, géén straatje omlopen, maar rechtdoor
naar de dierentuixx. Anders zit er wat voor je op
hoor. Ik zet je zonder maixkeren veertien dagen
achter elkaar op enkel brandnetels!" Nelis keek
Jimmy enigszins lodderig aan en zei met een
dubbelslaande tong: „Zeker baas, Nelis zal g-geen
s-s-straatjes meer omlopen, m-maar als een zoete
jongen n-n-n-naar de dierentuin terug gaan".
„Dat is je geraden ook", bromde Jimmy, terwijl
hij op een draf in de richting begon te lopen, waar
hij de leeuw Piet nog steeds als een dolleman
hoorde brullexx.
Toen Jimmy op de plek aan kwam waar de leeuw
Piet met de touwen om zijn achterpoten lag te
worstelen het was vrjj dicht in de buurt van de
hoofdingang van de dierentuin staakte de
leeuw Piet plotseling zfln gebrul. Hg legde zijn
oren vals in zyn nek en beet Jimmy toe: „Maak
me eens los als je durft, gemene aap, dan zal ik
tussen mijn kiezen gehakt van je maken!" Jim
my Brown keek de leeuw Piet recht in de ogen:
„Dat pak slaag van daar straks schijn je al weer
vergeten te zijn, meneer. Moet ik je soms weer
op een paar opstoppers tracteren".
De leeuw Piet barste in een hoongelach los.
wilt wijzen en me de kans geeft, weg
te komen, zonder dat de koets me
volgt en deze „heer" me opnieuw kan
opvangen".
„Voor lopen is 't een heel eind", zei
de rover. „Dus
„Genoeg van die oixzin", viel Lord
Wrotham hem boos in de rede. „Sere
na, ik beveel je, weer in de koets te
gaan en geen woorden te verknoeien
met deze gemene kerel. Je zult je zelf
in veel groter moeilijkheden brengen
door je aan de genade van een struik
rover over te leveren".
„Niets kan erger zijn dan zich in
uw macht te bevinden, mylord", ver
klaarde Serena en zich naar de rover
begevend, legde zij de hand op de hals
van zijn paard. „Help me alsjeblieft,
meneer", herhaalde ze.
Het licht van de maan scheen vol
op haar gelaat en ze zag er heel jong
en kinderlijk uit met haar blonde, in
wanorde geraakt haar. De rover keek
haar aan en lachte hartelijk.
„Ik mag een boon zyn als dit rxiet
het vreemdste verzoek is, dat ik ooit
van een dame heb ontvangen. Maar
niemand zal voortaan zeggen, dat
een struikrover geen dame ln nood
kan helpen. Ik geloof u. dame of in
elk geval ik waag het erop. Kunt u
duo rijden?"
„Natuurlyk" .antwoordde Serena.
„Serena, jou dwaas kind",
schreeuwde Lord Wrotham. „Ben je
helemaal gek geworden? Die ellendi-
fe kerel zal je nooit op Mandrake
rengen".
Hij trad vooruit, maar het pistool
van de rover was recht op zijn maag
gericht en dus hield zijn lordschap
ietwat onzeker zyn schreden in.
„Daarvoor zul je boeten", zei hij
vloekend.
„Houd je mond", vermaande de ro
ver, „of ik zal je een aderlating ge
ven. Terug, smeerlap".
Hg steeg af. tilde Serena van de
grond, zette haar op de rug van het
paard en sprong weer in het zadel.
Het meisje sloeg de armen om hem
heen, de struikrover greep de teugels,
schoof het pistool in de holster en
nam hoffelijk zijn hoed af.
„Ik wens u goede nacht, mylord",
zei hij buigend tot de woedend'e man
naast de koets.
(Wordt vervolgd).
Mussolini's lijk in
kathedraal van Pavia?
Volgens Italiaanse bladen zou het
stoffelijk overschot van Mussolini
zich achter de, muur van het altaar
van de oude klooster-kathedraal van
Pavia in Noord-Italië bevinden. Het
lyk van de in April 1945 door Itali
aanse partisanen vermoorde ex-dicta
tor werd aanvankelijk op het kerkhof
van Milaan ter aarde besteld. Een
jaar na de moord werd het door fas
cisten gestolen. De Italiaanse rege
ring wist het weer in handen te krij
gen en heeft het op een geheim ge
houden plaats opnieuw doen begra
ven. Zij zegde de familie van Musso
lini toe haar in 1955 de plaats der
teraardebestelling te zullen medede
len.
Het wereldgebeuren
Het rommelt....
Hot rommelt ln het Midden-Oosten
enhet rommelt in het Brit
se wereldrijk. Op dit laatste
verschijnsel is de laatster weken in
deze rubriek a. enige malen gewezen,
maar op gevaar af eentonig te wor
den, willen wtf dit thema vandaag
toch nóg eens aanroeren. Pin dan
meer in het bijzonder in verband nu t
Engelands positie in het ze. Midden
oosten. Want het ls juist dit deel van
de wereld, waarin in deze dagen alle
spanningen tezamen schijnen te ko
men en het is weer Engeland, dut
hier het kind van de rekening dreigt
te worden.
Perzië en Egypte: naar belangrijk
heid gemeten, toch heus geen groot
machten in het huidige wereldbestel,
maar beide landen met een groots
verleden, met een cultuurgeschiede
nis die vèr terugreikt tot in de tijd
zelfs, waarin van een Westerse cul
tuur nog geen sprake was. Landen
ook. waarin Engeland reeds vele Ju-
ren belangrijke bases bezat, steun
punten van zijn machtig wereldrijk,
welke nu dreigen verloren te gaan.
Men zou in dit verband misschien
kunnen herinneren aan het spreek
woord van de kuil. die voor een ander
gegraven werd. Want het is toch zo,
dat Engeland in de achter ons lig
gende jaren er in belangrijke mate
toe heeft bijgedragen, dat de Franse
invloed uit het Midden-Oosten ver
dween. We behoeven maar te herinne
ren aan nieuw verworven onafhanke
lijkheid van Syrië en de Libanon,
waarin Engeland zeker toch zijn
steentje heeft bijgedragen met de be
doeling de invloed van Frankrijk in
dit gebied te elimineren. En al is dit
gelukt, de zaken zjjn daarna toch wel
een beetje anders gelopen, dan men
zich in Londen had voorgesteld. Toen
de Arabische Liga ontstond, meende
men aanvankelijk nog, dat deze de En
gelse positie zou steunen. In plaats
daarvan heeft men echter in de Ara
bische landen de anti-Engelse stem
ming steeds meer terrein zien winnen
en na de Fransen, dreigen nu ook de
Britten uit het Midden-Oosten te ver
dwijnen. Met de moord op Koning
Abdoellah van Jordanië is deze zo
mer een belangrijke steunpilaar
wellicht de laatste betrouwbare -
aan de Engelsen ontvallen en nadien
is het hard bergafwaarts gegaan:
eerst Perzië, daarna Egypte, Irak,
Cyprus
Aan één ding twijfelt niemand
meer: in Perzië ls het voor de
Engelsen afgelopen. Terwijl wij
dit overzicht schrijven is de be
handeling van het Brits-Perzisch ge
schil door de Veiligheidsraad juist
begonnen, maar we kunnen ons toch
moeilijk voorstellen, dut deze een glo-
rleuse terugkeer van de Britten naar
Abadan zou kunnen bewerkstelligen.
Mogelijk zal er wel een vorm gevon
den worden, waarin dc Anglo-Iranian
een redelijke genoegdoening krijgt,
maar met de machtspositie van Al
bion in Perzië is en blijft het gedaan.
Hetzelfde geldt voor Egypte, waar
de Engelsen zelf al accoord willen
gaan met een terugtrekking van hun
troepen, mits Egypte zien bereid
tcont zijn plaats in een Westers ver
dedigingssysteem voor het Midden-
Oosten in te nemen. En waren het.
zo'n zeventig jaar geleden ook hier
niet de Fransen, die door het toen
nog oppermachtige Albion uit hun
posities werden verdreven
Voorlopig wijzen de Egyptenaxx-n
de Westerse voorstellen van de hand.
maar wij kxinnen ons toch moeilik
voorstellen, dat zy er werkelijk in
zullen slagen elke Westerse invloed
uit hurx land en met name uit het
Suez-gebied te verwijderen.
Bij dit alles rest ons natuurlijk nog
de vraag wat uit dit alles groeien
moet. Engelands neergang is voor
de Westerse wereld immers al jaren
een vaststaand feit, waarbij tenslotte
ook Londen zelf zich zal hebben neer
te leggen. Maar zou het voor dc Wes
terse wereld zelfs niet beter zijn, dat
hier langzamerhand een hecht Ara
bisch blok groeit, dat in bondgenoot
schap met de vroegere overheersers
èn het machtige Amerika een bol
werk zal kunnen worden tegen een
eventuele Russische agressie. Of,
wanneer men aan de positief agres
sieve bedoelingen van Moskou geen
geloof wil hechten, dan toch minstens
een krachtig en door oen sterk natio
naal bewustzijn bezield verbond van
volken, die door de geographische lig
ging van hun landen èn door hun van
beide wereldmachten zo sterk ver
schillende geaardheid wellicht een
factor van grote betekenis kunnen
worden in de stryd om het behoud
van de vrede.
Nieuwe Britse ambassadeur
in Den Haag.
H.M. de Koningin heeft agrement
verleend voor de benoeming van Sir
Nevile Montague Butler tot Britse
ambassadeur in Nederland als opvol
ger van Sir Philip Nicols, die op eigen
verzoek de dienst verlaten zaL De
nieuwe ambassadeur is sedert
1947 ambassadeur in Brazilië.
Indonesische bendeleider
door bevolking gedood.
De bevolking van de Desa Somowo
in het onderdistrict Salatiga, die in
de laatste tijd veel te lijden heeft van
rampokkers, heeft een dezer dagen
een berucht bendeleider gedood. Hy
verscheen ln de avonduren met zttn
bende op een huwelijksfeest in de
Desa. De bevolking verjoeg de bende
en zette een klopjacht in. De meeste
bendeleden wisten te ontkomen, doch
de leider viel in 'n ravijn, waarop hij
door de menigte met stenen werd be
kogeld, totdat hy overleed.
Vice-premier Soewirjo heeft ver
klaard, dat de Indonesische regering
een wetsontwerp heeft ter handha
ving van de openbare veiligheid. Di
verse factoren houden de uitvoering
er van echter nog tegen. De politie
arresteerde de administrateur van 'n
berg-cultuuronderneming in het
Djemberse, die een als waarschuwing
bedoeld schot loste op drie houtdie
ven en één hunner dodelijk verwond
de.
Ter gelegenheid van het dertigjarig
bestaan der Nederlandse Bachvereniging
heelt de Koningin het haar aangeboden
bescherm vrouwschap aanvaard.
