Zigeuners stichtten monument
voor hun vriend
Wereldsituatie weerspiegelt zich
in de wereldraad der kerken
lies draait om Eva
ZATERDAG 6 OCTOBER 1951.
PROVINCIALEZEEÜWSECOURANT
LEGENDARISCHE FIGUUR
Baroncelli was vele jaren de
„Koning van de Camargue"
(Van onze correspondent)
Tartfs, October Maanden lang hebben de Zigeuners van heel Europa
geld bijeengebracht, om voor hun weldoener een gedenkteken op te richten
en de terugkeer te kunnen vieren van zyn stoffelijk omhulsel naar zijn ge
boorteplaats. Deze man, Felco de Baroncelli, Markies van Javon, die ook
wel de „Koning van de Camergue" genoemd werd, is thans, acht Jaar na
rijn dood, naar zijn geboorteland, de Provence, teruggebracht.
Baroncelli was sinds dertig jaar de
beste vriend der Zigeuners. In 1920
ontstond onder de Nomaden van
Europa een geweldige onrust en op
winding, toen de tijding verbreid
werd, dat een rijke man uit Lyon.
Laurent Wybert genaamd, het plan
had opgevat, de ruïne van het kasteel
Lourmarin weer op te bouwen. Want
in de keldergewelven van dit slot
plachten de Zigeuners uit alle delen
van de wereld bijeen te komen om
hun koning te kiezen. Voor hem was
er maar één man in de Provence, die
zoveel invloed had, dat hij deze euvel
daad zou kunnen verhinderen: Baron
celli die in de Camargue woonde,
het iandschap aan de monding van de
Rhone en die met Wybert bevriend
was Baroncelli steeg op zyn schim
mel'en reed naar Lyon, om de weder
opbouw van Lourmarin te verhinde
ren. Vergeefs bezwoer hij zyn vriend
van zijn plan af te zien. Toen Wybert
volhield, dat hy van Lourmarin de
.Villa Medici" van de Provence wil
de maken, verzocht Baroncelli hem
de Zigeuners tenminste de met ge
heimzinnige emblemen versierde kel
ders als plaats van samenkomst te
laten houden, om daar hun feesten te
vieren. Toen al zijn overredingskracht
faalde, waarschuwde Baroncelli voor
de magische krachten en de tover
kunst der Zigeuners. Doch Wybert
lachte hem slechts uit. Enige maan
den later stierf hij aan een hartver
lamming
LEGENDARISCHE FIGUUR
Baroncelli is een bijna legendari
sche figuur. Hij wend in 1869 in Aix
geboren en was door familiebanden
met de aanzienlijkste geslachten van
Toscana en Rome verbonden. Hij hield
echter hartstochtelijk veel van de
Provence en deed veel voor de herle
ving van het Provengaalse dialect en
de oude gebruiken van deze streek.
Zijn levensonderhoud verdiende hy
met het verhuren van zyn stieren
voor de stierengevechten. Aan zyn ta
fel noodde hij broederlyk boeren
knechts en edellieden. Zo was hij in
de loop van zijn lange leven bijna een
nationale „instelling", een beziens- i
waardigheid voor het vreemdelingen
verkeer geworden. De autobussen
stopten voor zijn bescheiden kasteel
en de reisleiders vestigden de aan
dacht op hem, als hy op zyn schim
mel gezeten was. Hoewel hij zyn af
stamming tot aan het vyftiende-
qfeuwse Florence kon terugleiden,
was hy toch van mening, dat zijn
voorouders uit veel verder verwijder
de streken kwamen: Evenals de
„Barbaren, de Roodhuiden en de Zi
geuners" stamden de Provengalen
van Atlantis af. In 1920 ontving hij
op zijn landgoed Roodhuiden, om met
hen de zeden en gebruiken van het
Verre Westen met die van de Ca
margue te vergelijken. Baroncelli
maakte op de Indianen zó'n onverge
telijke indruk, dat ze hem na hun te
rugkeer naar Amerika plechtig tot
„Trouwe Vriend" benoemden.
ZIGEUNER VERERING
Maar het aanzien, dat hy daar ge
noot, was nog niet te vergelijken
met de verering, die de Zigeuners
voor hem koesterden. Baroncelli was
in 1943 in Avignon gestorven en bij
gezet. Doch de Zigeuners gingen
naar zijn familie en verzochten zyn
lijk naar de plaats terug te mogen
brengen, waar het in de oorlog ver
woeste kasteel van Baroncelli ge
staan had. Daar staat ook het ge
denkteken, waarvoor in heel Europa
geld opgehaald was: een eenvoudige
plaat op een voetstuk van drie cir
kelvormige treden met de emblemen
der „felibristen", zoals de voorvech
ters voor het behoud van het eigen
karakter der Provence zich noem
den.
Baroncelli was zozeer bezeten van
het idee, de traditie van het land te
doen herleven, dat hy ook de Mithras-
culte weer wilde invoeren. Dit is de
eredienst van de Heilige Stier, die
vóór het ontstaan van het Christen
dom uit Klein-Azië naar de Provence
gekomen was. De kerk, waar tegen
over het gedenkteken van de Zigeu
ners is opgericht, staat op een plaats,
waar vroeger een- tempel van de
Mithras gestaan had. Daar wilde Ea-
roncelli in een plechtige ceremonie
de oude eredienst doen herleven. De
jonge stier voor het offer was reeds
uitgekozen. Slechts een booodschap
van de Aartsbisschop van Aix, die
hem met ex-communicatie dreigde
deed de Markies van zijn plan afzien.
Baroncelli's stieren van het zuiver
ste Camargue-ras genoten beroemd
heid tot ver buiten de Provence. Men,
zegt, dat hun roem ook tot Goering
doorgedrongen was die 't plan opge
vat had op zyn jachtgronden de wilde
os van de Germanen te doen herle
ven. Te dien einde had hy zijn oog la
ten vallen op de stieren van Baron
celli; hij liet de Markies een hoog
bod doen, doch Baroncelli weigerde.
By de aanleg van de vestingwer
ken aan de Middellandse Zee werden
ook Baroncelli's bezittingen gesloopt,
wat de oude man niet meer overleef
de. Hij stierf moe, ziek en geruïneerd
enige maanden later in Avignon.
Twee dagen lang was de wagen met
het stoffelyk overschot van de Mar
kies onderweg naar zijn laatste rust
plaats. Het was 'n schitterende apo
theose, deze stoet voorafgegaan door
Zigeuners en stieren, die him koning
uitgeleide deden.
(Nadruk verboden)
Geen liften „op bevel".
De A.N.W.B. heeft onlangs onder
de aandacht van de minister van Oor
log gebracht, dat vele automobilisten
ernstig bezwaar hebben tegen het
feit, dat commandanten van mili
taire onderdelen het liften hadden in-
gelast in het kader van zgn. drop
pingsoefeningen. Bij deze oefeningen
werden militairen „ergens in Neder
land" langs de weg gedeponeerd, met
als opdracht, het bereiken van een
bepaald punt. In feite kwam dit er op
neer, dat zij vry grote afstanden door
Ons lanH lifforxl" 'mn
'moesten afleggen.
iet nut
ons land „liftend5
Afgezien van het feit, dat hel
van dergelijke oefeningen betwijfeld
mag worden, was de A.N.W.B. van
mening, dat door dit liften „op be
vel', dat velen onsympathiek aan
doet, de bereidwilligheid van de auto
mobilisten om ingevolge een des
tijds door Prins Bernhard gedaan
verzoek militaire verlofgangers in
nun auto mede te nemen, ongunstig
zou kunnen worden beïnvloed.
De minister heeft de A.N.W.B.
thans doen weten, dat de legerleiding
deze bezwaren deelt en maatregelen
zal nemen, dat dergelijke oefeningen
niet meer gehouden zullen worden.
Nederlanders gaan
bouwen in Australië.
Een aannemingsfirma uit Utrecht,
de firma J. Krap heeft met de rege
ling van de Australische staat
wjueensland een contract aangegaan
ïnBrisbane eerst 300 en later
700 huizen te bouwen.
In December a.s. zullen drie Sky-
m<ujters van de KLM naar Australië
vertrekken met 70 bouwvakarbeiders.
Dertig hunner zullen vergezeld zyn
van hun vrouw en kinderen.
In het in Australië afgesloten con-
tract is de bepaling opgenomen, dat
van elke vier te bouwenliuizen er één
bestemd zal zijn voor de arbeadem
Sir ALVARY GASCOIGNE.
de nieuwe Engelse ambassadeur
Televisiezender voor
Monte Carlo.
Het particuliere radio-station van
Monte-Carlo heeft het plan een tele
visiezender te gaan bouwen op de
Mont Agel, die op het vorstendom
uitziet.
In Juli 1949 waren daartoe reeds
pogingen in het werk gesteld, in
overeenstemming met de Franse ra
dio-omroep. Thans zijn er nieuwe
proefnemingen gedaan in Juli en Au
gustus van dit jaar. Met behulp van
een 200-watt-toestel, geplaatst op de
Mont Agel, werden beelden overge
bracht die in Monte Carlo, Cannes en
Nice uitstekend werden ontvangen.
Gezien deze resultaten, bestudeert
de raad van beheer van het radio
station het bouwen van een eigen te
levisie-zender. Men is van mening
dat dit plan binnen drie jaar zeer
goed uitvoerbaar is. Men durft nu
reeds te zeggen dat de ontvangst bin
nen een straal van meer dan 100 ki
lometer verkregen kan worden en
zelfs in Marseille.
Bonn vraagt de V.N. om
toezicht op verkiezingen.
De Britse Hoge Commissaris in
Duitsland, Sir Ivone Kirkpatrick, heeft
als voorzitter van de geallieerde Hoge
Commissie een nota van de West-
Duitse regering ontvangen, waarin de
ze vraagt de Ver. Naties op de hoogte
te stellen van het West-Duitse ver
zoek, onder internationaal toezicht
vrkiezingn voor geheel Duitsland te
houden. De nota zal naar de regerin
gen van Engeland, Amerika en Frank
rijk worden gezonden ter doorzending
aan de Ver. Naties. De West-Duitse
regering, die vermoedelijk de volgende
week een desbetreffende wet zal aan
nemen, zou later nadere bijzonderhe
den aan de V.N. doen toekomen.
Nederlandse roomboter
naar Canada.
Nederlandse boterexporteurs zijn
er in geslaagd een order te bemachti
gen voor de uitvoèr van 450 ton bo
ter naar Canada. De uit te voeren bo
ter is speciaal bereid om aan de Ca
nadese smaak te voldoen. Zij werd
vervaardigd uit zoete room en heeft
een betrekkelijk hoog zoutgehalte.
Vrijdag 12 October a.s. zal de hoe
veelheid van 450 ton te Antwerpen
worden ingeladen voor vervoer naar
Canada.
Met een kopje thee bij de hand en een pijpje rokend luistert eerste minister
Attlee naar een spreker op het 50ste jaarlijkse Labour-Party Congres te
Scarborough, belangrijk niet het oog op de aanstaande algemene verkiezin
gen in Engeland.
Rootendaler tippelde
naar Rome.
Bij zijn familie te Roosendaal is het
bericht binnengekomen, dat de 20-ja-
rige Huub Heitzer behouden in Rome
is aangekomen. De knaap heeft de af
stand van bijna 2000 km geheel gelo
pen. Hij heeft er ruim anderhalve
maand over gedaan om via de Arden
nen, Frankrijk en Zwitserland Italië
te bereiken.
Na enige dagen in Rome te hebben
vertoefd om een audiëntie bij de Paus
te hebben meegemaakt, keert de Roo
sendaal se globetrotter liftend naar
Brabant terug.
Scheepsramp onder de
Amerikaanse kust.
Het Amerikaanse stoomschip „South
ern Isles" is Vrijdag bij het aanbre
ken van dc dag. op ongeveer 300
kilometer uit de kust van de Ameri
kaanse staat Noord-Carolina in
tweeën gebroken en meteen gezonken.
De Amerikaanse kustwacht vernam
eerst van het ongeluk, toen een an
der schip, de „Charlotte Lykes", radio
grafisch mededeelde, twee opvarenden
van de „Southern Isles" te hebben
gered. Twee vliegtuigen van de Ame
rikaanse kustwacht nemen deel aan
de nasporingswerkzaamheden-
Nader wordt nog gemeld, dat de
„Charlotte Lykes" zeven opvarenden
van de „Southern Isles" heeft opge
vist. Men heeft vijf lijken zien drij
ven.
STEMMEN UIT DE KERKEN
Ook hier spanning tussen Oost en West
De moeilijkheden, die er in de wereld zyn, weerspiegelen zich in de We
reldraad van Kerken. Het is te begrypen, dat een organisatie, welke kerken
omvat, welke liggen over heel de aarde, niet onberoerd kan blijven wanneer
de politieke scheidingslijnen steeds sterker gemarkeerd worden. Iedere afge
vaardigde op een vergadering of in een commissie van de Wereldraad heeft
z(jn eigen kerk tot achtergrond. Daarvan kan hij zich niet losmaken. En die
eigen kerk leeft en werkt onder bepaalde verhoudingen, die in leder land
weer anders liggen.
De grote tegenstelling in de huidige wereld is die, welke we gewoon zijn
aan te duiden met de twee windstreken: Oost en West. Politiek Is er geen
gesprek meer mogeltfk tussen deze twee groeperingen van landen. De
eindeloze conferenties en besprekingen zonder enig resultaat, z(jn vol
doende bewijs.
Nu zijn er in de Wereldraad vertegenwoordigd kerken, die liggen achter
verschillende ijzeren gordijnen, zoals de Tsjechische en Hongaarse kerk Ib
Europa en de Chinese kerk in Azië. Waar politiek geen gesprek meer mo
gelijk is, daar is dit kerkelijk nog wel mogelijk, omdat boven de nationale
gebondenheid van een christen, moet liggen de binding aan het Evangelie.
Toch wordt het gesprek er niet gemakkelijker op wanneer er internatlonak-
spanningen zijn. De nationale gebondenheid telt mee. Die is zo maar niet
uit te schakelen en zo is het te begrijpen dat de spanning in de wereld ook
tot uiting komt in de Wereldraad van Kerken.
Dat begon het vorig jaar duidelijk
te worden toen het conflict (lang
zamerhand zijn we gewoon geworden
van „oorlog" te spreken) in Korea
uitbrak. Het Centrale Comité van de
Wereldraad was toen juist in verga
dering bijeen in Toronto. Er is toen
van dit Comité een boodschap uitge
gaan, waarin gewapende agressie
nl. van Noord Korea als vorm van
nationale politiek werd veroordeeld.
„Daarom juichen wij het toe, dat de
Ver. Naties, als instrument van de
Film die zes maal bekroond werd
HOLLYWOODS Academy of Motion Pictures riep de film „All about
Eve" uit tot de beste Amerikaanse film van 1950. Behalve deze hoge on
derscheiding werden nog vyf andere „Academy Awards" aan deze film toe
gekend: sehryver-regisseur Joseph L. Manklewicz, verwierf een „Oscar"
(zoals de popnlaire benaming luidt voor het gouden beeldje dat als Acade
my Award wordt uitgereikt) voor z(jn scenario en een voor zijn regie. Char
les Le Maire kreeg er een voor zyn costuumontwerpen, W. D. Flick en Ro
ger Ilenan samen eveneens een voor him geluidsregie en de zesde Oscar"
ging naar George Sanders voor de beste vertolking van een bijrol. Niet zon
der reden oogstte „All about Eve" (hier uitgebracht onder de titel „Alles
draait om Eva") al deze onderscheidingen: het is een opvallend goed ver
zorgde, weloverwogen gemaakte speelfilm, uitermate boeiend en vol ver
rassende kwaliteiten. Maar haar grootste en meest verrassende verdienste
werd echter niet niet een Academy Award onderscheiden: het indrukwek
kende spel van Bette Davis.
Bette Davis speelt in „All about
Eve" de rol van een oudere actrice.
Margo Channing, wier grote talenten
haar hysterie doen verontschuldigen.
Zij neemt een bedeesd en wat zielig
meisje dat haar bewondert, Eve Har
rington. bij zich in huis. maar dit
meisje blijkt achter een masker van
bescheidenheid en deerniswekkende
tragiek slechts een koel berekenende
vrouw. Met een uiterste aan cynisme
heeft ze zich ten doel gesteld zich
een carrière bij hot toneel te verove
ren en daartoe wil ze Margo Chan
ning van nabij bestuderen, opdat ze
behalve van ae bescherming vooral
ook van de zwakheden dezer actrice
kan profiteren. Margo Channing heeft
hiertegen geen verweer: ze ervaart
als actrice over haar hoogtepunt
heen te zijn en ervaart tevens, dat ze
niet alleen haar schrijver maar ook
haar regisseur, die bovendien haar
echtgenoot is, aan haar bescherme-
lingetje dreigt te verliezen. De vrouw
Margo Channing kan het dan nog
slechts winnen aoor de actrice Mar
go Channing de nederlaag te laten
Iyden; de carrière van Eve Harring
ton ligt open.
Van de centrale figuur Eve, om wie
het verhaal draait, geeft Anne Bax
ter een voortreffelijke vertolking.
Zy toont een geleidelijke ontwikke
ling- van betrouwbaarheid naar per
versiteit in de tekening van haar fi
guur en daarom maakt ze die fi
guur wel interessant maar mist ze
ae kans om van de aanvang af een
indrukwekkende creatie te leveren
door de tekening van een zeer gecom
pliceerd karakter.
Werkelijk indrukwekkend is Betty
Davis in de rol van die verouderde
actrice, die weet haar hoogtepunt
achter zich te hebben maar zich ver
schuilt achter een masker van cyni
sche levenswijsheid en onverschillig
heid. En aangrijpend is Bette Davis
vooral daar, waar ze de tragiek
toont van deze vrouw in haar mach
teloosheid: het trieste verval van een
wereld die op talent gebouwd was.
maar door schijn geregeeerd wordt
en dan nog onderhevig is aan corrup
tie en geïntrigeer.
Talrijke opmerkelijke bijrollen telt
deze bijzonder bloeiende maar cyni
sche film: Thelma Ritter als de
huishoudster Birdie, de filmregisseur
Gregory Ratoff in de rol van een to-
neelproducer, George Sandei's als een
van sarcasmen en corruptie levende
criticus en ten slotte Gay Merrill, die
niet alleen in 't dagelijks leven maar
ook in deze film optreedt als Bette
Davis' achtgenoot.
Evenals in zijn vorige (ook al on
derscheiden) film A letter to three
wives" toonde Mankiewicz zich ook
hier niet een regisseur die een film
bepaald domineert: hij laat bijzonder
veel ruimte aan de creativiteit van
zijn acteurs. Maar door 'n zeer zorg-
vuldige camera-behandeling en een
intelligente montage, hoedt hij zich
ervoor slechts verfilmd toneel te pre
senteren.
LONG-SHOT.
-ixter (midden) speelt de rol van een berekenend parasiterend is-
carrière te maken zich Indringt in het leven van een gevierd ae
trice (Bette Dm vla) en haar echtgenoot (Gay Merrill)
wereldorde, zo snel besloten is om
deze agressie te beantwoorden en om
met hun gezag een politionele maat
regel goed te keuren, die elke, bij de
Ver. Naties aangesloten natie be
hoort te steunen".
Dit is een zeer duideiij'ke en beslis
te uitspraak geweest, die duizenden,
over heel de wereld, op dat moment,
als uit het hart gegrepen was.
Onmiddellijk is er echter critiek
los gekomen en hoe meer het conflict
in Korea tot een oorlog werd en de
legers van de Ver. Naties optrokken
naar de Noord-grens van Noord-
Korea en China in deze oorlog zich
mengde, hoe meer critiek er los
kwam tegen de uitspraak van Toron
to.
Deze zomer nu, is het Centrale Co
mité van de Wereldraad weer bijeen
feweest, ergens in Zwitserland. Er
relgde misschien niet zo zeer een
volkomen breuk met de kerken ach
ter het ijzeren gordijn, maar het was
gebleken dat verschillende kerken
zich zo maar niet achter de uitspraak
van Toronto wilden stellen, omdat zy
van oordeel waren dat er een politie
ke keuze was gedaan, hetgeen zij af
keurden.
De secretaris, dr. Visser 't Hooft,
heeft op de laatst gehouden bijeen
komst een overzicht gegeven van de
moeilijkheden in het laatste jaar, om
de kerken, zoals deze zich in 1948
aaneengesloten hadden, te samen te
houden. Speciaal wees hij op China,
waar van regeringswege een sterke
drang op de kerken wordt uitge
oefend om alle band met de Wereld
raad en met de kerken in andere de
len van de wereld, te verbreken.
DRIE CONCRETE DINGEN
In verband nu met de toenemende
wereldspanningen en de verklaring
van Toronto, zijn er drie concrete
dingen die de aandacht trekken.
le. De Hongaarse Protestantse
bisschop Albert Bereczky, heeft op
de vergadering in Zwitserland, waar
hij zyn kerk vertegenwoordigde, een
verklaring afgelegd, waarin hij zijn
bezwaren tot uitdrukking brengt te
gen de leiding, die door het Centrale
Comité aan de Wereldraad wordt ge
geven. Tevens deelde hij zyn besluit
mee. dat hij daarom moest bedanken
als lid van het Centrale Comité, maar
als waarnemer" aanwezig zou bly-
ven. De band wordt dus niet hele
maal doorgesneden. De mogelykheid
van gesprek blijft, wat verheugend
1 is. Maar een directe verantwoorde-
lykheïd wil de Hongaarse bisschop
niet meer dragen.
L 2e. Het besluit van Bereczky is ge-
genomen zo heeft hy verklaard
omdat de laatste vergadering van
het Centrale Comité niet in staat
bleek te zyn de fouten, door de ver
gadering van het vorige jaar ge
maakt. te herstellen. Er is in Zwit
serland wederom een verklaring aan-
genomen, die in veel opzichten de in
druk maakt dat daaraan in verlegen-
heid „gedokterd" is. De oorlog wordt
daarin verafschuwd en de kerken
i worden opgeroepen alles te doen wat
m hun macht is, „om te verhinderen
dat de huidige spanningen en beperk-
te conflicten tot een derde wereld-
oorlog lelden". ..Het is als christenen
i onze plicht, zowel de vrede als de ge-
rechtigheid te zoeken." „Toch moeten
we de vrede niet kopen tegen de prijs
der tyrannie en evenmin in de naam
van de gerechtigheid naar de oorlog
i uitzien alB een weg die naar gerech
tigheid leidt of als een grond tot
h°2den proeft in deze woorden de
spanningen van de nationale achter
gronden. Bisschop Bereczky heeft la
ter geschreven dat er in het Centrale
Comité velen waren „die het met ons
eens zijn of ons tenminste begrijpen".
3e. Het derde feit dat in verband met
de genoemde spanningen de aandacht
trekt, is het bedanken van de Chinese
professor Tsa-Chen Chao, een van de
zeven voorzitters van de Wereldraad.
Dit is een niet gering verlies. De
Wereldraad moet een voorzitter mis
sen. die een grote internationale ken
nis heeft, doordat hij vroeger als se
cretaris van de Christen-studenten
beweging de wereld rond trok en die
als geen ander de vertegenwooordiger
van de Protestantse kerken in China
is geweest. Prof. Chao komt in zijn
bedankbrief ook terug op de uit
spraak van Toronto, ..waarin ik de
stem van Wall-Street moest herken
nen". Ook kan hij het niet begrypen
dat de Wereldraad der Kerken zich
afkerig heeft getoond van de z.g.n.
vredesactie van Stockholm.
Zo weerspiegelt zich de wereldsi
tuatie in de Wereldraad der Kerken.
Van koeien, muziek
boter.
en
Een Deense boer. Knud Ei-
lersen uit Falster, legde vorig
jaar radio aan in zijn stallen
om de koeien b(j het voederen
en melken muziek te verschaf
fen. De muziek blijkt de dieren
goed te hebben geaaan want zij
leverden gemiddeld 266 kilo bo
ter per jaar. De gemiddelde
opbrengst in Denemarken is
lo5 kilo boter per koe per jaar.
Bouw van een nieuwe
stuwdam in Frankrijk.
Er bestaat bij de bronnen van de
Loire, aan de voet van de berg Ger-
bier-de Jonc, een voor Frankrijk geo-
graphisch unicum. Dit is te danken
aan het relief van het centraal mas
sief, het oude bergsysteem uit het pri
maire tijdperk, dat in het tertiaire
tijdperk door het opduwen van de
Alpen, een enorme ..schouderstoof*
kreeg, waardoor plotseling zijn Zuid-
Oostgrens omhoog kwam.
De technici hebben ontdekt, dat zij
door een ondergronds kanaal van 17
kilometer lengte een val van bijna
650 meter kunnen opwekken in de
streek van Montpezat en vervolgens
op tamelijk eenvoudige wijze de hy
draulische hulpbronnen van het bek
ken van de Loire zouden kunnen be
nutten.
De installatie van Isarles-Montpe-
zat maakt het boren van *5 km lange
gangen nodig. Voor de gehele stuw
dam-inrichting behoeft slechts 37.000
kubieke meter beton gebruikt te wor
den. De centrale van Montpezat zou
reeds in Oct. 1953 kunnen „draaien".
De kosten ervan zullen wel een 10
milliard francs bedragen, maar het zal
voor Frankrijk weer een besparing
aan steenkoolinvoer geven van 250.000
ton per jaar, of van 165.000 ton petro
leum.
Plan voor dienstplicht
in Indonesië.
De legerleiding heeft aan de rege
ring een plan voorgelegd voor de in
voering van dienstplicht in Indonesië,
aldus wordt medegedeeld in een arti
kel van de chef van de staf der land
macht. kolonel Nasution. geschreven
ter gelegenheid van de „legerdag" in
Indonesië. Volgens dit plan voor de
dienstplicht zal het leger te velde over
drie jaar bestaan uit dienstplichtigen
en zal Indonesië over tien jaar be
schikken over een volledig militie-
leger. Jaarlijks kan een half millioen
man onder de wapenen worden ge
roepen, maar er zijn er slechts 30.000
nodig.
Kolonel Nasution constateert, dat
de Nederlandse militaire missie een
belangrijk aandeel heeft in de uitvoe
ring van het programma tot opleiding
van nieuwe krachten voor het Indo
nesische leger-
Binnenkort kan de benoeming ver
wacht worden van de kolonel der cava
lerie B. A. de Veer tot militair attaché,
tevem* luchtmachtattaché, aan de Neder
land®» ambassade te Brussel.