Zigeuners stichtten monument voor hun vriend Wereldsituatie weerspiegelt zich in de wereldraad der kerken lies draait om Eva ZATERDAG 6 OCTOBER 1951. PROVINCIALEZEEÜWSECOURANT LEGENDARISCHE FIGUUR Baroncelli was vele jaren de „Koning van de Camargue" (Van onze correspondent) Tartfs, October Maanden lang hebben de Zigeuners van heel Europa geld bijeengebracht, om voor hun weldoener een gedenkteken op te richten en de terugkeer te kunnen vieren van zyn stoffelijk omhulsel naar zijn ge boorteplaats. Deze man, Felco de Baroncelli, Markies van Javon, die ook wel de „Koning van de Camergue" genoemd werd, is thans, acht Jaar na rijn dood, naar zijn geboorteland, de Provence, teruggebracht. Baroncelli was sinds dertig jaar de beste vriend der Zigeuners. In 1920 ontstond onder de Nomaden van Europa een geweldige onrust en op winding, toen de tijding verbreid werd, dat een rijke man uit Lyon. Laurent Wybert genaamd, het plan had opgevat, de ruïne van het kasteel Lourmarin weer op te bouwen. Want in de keldergewelven van dit slot plachten de Zigeuners uit alle delen van de wereld bijeen te komen om hun koning te kiezen. Voor hem was er maar één man in de Provence, die zoveel invloed had, dat hij deze euvel daad zou kunnen verhinderen: Baron celli die in de Camargue woonde, het iandschap aan de monding van de Rhone en die met Wybert bevriend was Baroncelli steeg op zyn schim mel'en reed naar Lyon, om de weder opbouw van Lourmarin te verhinde ren. Vergeefs bezwoer hij zyn vriend van zijn plan af te zien. Toen Wybert volhield, dat hy van Lourmarin de .Villa Medici" van de Provence wil de maken, verzocht Baroncelli hem de Zigeuners tenminste de met ge heimzinnige emblemen versierde kel ders als plaats van samenkomst te laten houden, om daar hun feesten te vieren. Toen al zijn overredingskracht faalde, waarschuwde Baroncelli voor de magische krachten en de tover kunst der Zigeuners. Doch Wybert lachte hem slechts uit. Enige maan den later stierf hij aan een hartver lamming LEGENDARISCHE FIGUUR Baroncelli is een bijna legendari sche figuur. Hij wend in 1869 in Aix geboren en was door familiebanden met de aanzienlijkste geslachten van Toscana en Rome verbonden. Hij hield echter hartstochtelijk veel van de Provence en deed veel voor de herle ving van het Provengaalse dialect en de oude gebruiken van deze streek. Zijn levensonderhoud verdiende hy met het verhuren van zyn stieren voor de stierengevechten. Aan zyn ta fel noodde hij broederlyk boeren knechts en edellieden. Zo was hij in de loop van zijn lange leven bijna een nationale „instelling", een beziens- i waardigheid voor het vreemdelingen verkeer geworden. De autobussen stopten voor zijn bescheiden kasteel en de reisleiders vestigden de aan dacht op hem, als hy op zyn schim mel gezeten was. Hoewel hij zyn af stamming tot aan het vyftiende- qfeuwse Florence kon terugleiden, was hy toch van mening, dat zijn voorouders uit veel verder verwijder de streken kwamen: Evenals de „Barbaren, de Roodhuiden en de Zi geuners" stamden de Provengalen van Atlantis af. In 1920 ontving hij op zijn landgoed Roodhuiden, om met hen de zeden en gebruiken van het Verre Westen met die van de Ca margue te vergelijken. Baroncelli maakte op de Indianen zó'n onverge telijke indruk, dat ze hem na hun te rugkeer naar Amerika plechtig tot „Trouwe Vriend" benoemden. ZIGEUNER VERERING Maar het aanzien, dat hy daar ge noot, was nog niet te vergelijken met de verering, die de Zigeuners voor hem koesterden. Baroncelli was in 1943 in Avignon gestorven en bij gezet. Doch de Zigeuners gingen naar zijn familie en verzochten zyn lijk naar de plaats terug te mogen brengen, waar het in de oorlog ver woeste kasteel van Baroncelli ge staan had. Daar staat ook het ge denkteken, waarvoor in heel Europa geld opgehaald was: een eenvoudige plaat op een voetstuk van drie cir kelvormige treden met de emblemen der „felibristen", zoals de voorvech ters voor het behoud van het eigen karakter der Provence zich noem den. Baroncelli was zozeer bezeten van het idee, de traditie van het land te doen herleven, dat hy ook de Mithras- culte weer wilde invoeren. Dit is de eredienst van de Heilige Stier, die vóór het ontstaan van het Christen dom uit Klein-Azië naar de Provence gekomen was. De kerk, waar tegen over het gedenkteken van de Zigeu ners is opgericht, staat op een plaats, waar vroeger een- tempel van de Mithras gestaan had. Daar wilde Ea- roncelli in een plechtige ceremonie de oude eredienst doen herleven. De jonge stier voor het offer was reeds uitgekozen. Slechts een booodschap van de Aartsbisschop van Aix, die hem met ex-communicatie dreigde deed de Markies van zijn plan afzien. Baroncelli's stieren van het zuiver ste Camargue-ras genoten beroemd heid tot ver buiten de Provence. Men, zegt, dat hun roem ook tot Goering doorgedrongen was die 't plan opge vat had op zyn jachtgronden de wilde os van de Germanen te doen herle ven. Te dien einde had hy zijn oog la ten vallen op de stieren van Baron celli; hij liet de Markies een hoog bod doen, doch Baroncelli weigerde. By de aanleg van de vestingwer ken aan de Middellandse Zee werden ook Baroncelli's bezittingen gesloopt, wat de oude man niet meer overleef de. Hij stierf moe, ziek en geruïneerd enige maanden later in Avignon. Twee dagen lang was de wagen met het stoffelyk overschot van de Mar kies onderweg naar zijn laatste rust plaats. Het was 'n schitterende apo theose, deze stoet voorafgegaan door Zigeuners en stieren, die him koning uitgeleide deden. (Nadruk verboden) Geen liften „op bevel". De A.N.W.B. heeft onlangs onder de aandacht van de minister van Oor log gebracht, dat vele automobilisten ernstig bezwaar hebben tegen het feit, dat commandanten van mili taire onderdelen het liften hadden in- gelast in het kader van zgn. drop pingsoefeningen. Bij deze oefeningen werden militairen „ergens in Neder land" langs de weg gedeponeerd, met als opdracht, het bereiken van een bepaald punt. In feite kwam dit er op neer, dat zij vry grote afstanden door Ons lanH lifforxl" 'mn 'moesten afleggen. iet nut ons land „liftend5 Afgezien van het feit, dat hel van dergelijke oefeningen betwijfeld mag worden, was de A.N.W.B. van mening, dat door dit liften „op be vel', dat velen onsympathiek aan doet, de bereidwilligheid van de auto mobilisten om ingevolge een des tijds door Prins Bernhard gedaan verzoek militaire verlofgangers in nun auto mede te nemen, ongunstig zou kunnen worden beïnvloed. De minister heeft de A.N.W.B. thans doen weten, dat de legerleiding deze bezwaren deelt en maatregelen zal nemen, dat dergelijke oefeningen niet meer gehouden zullen worden. Nederlanders gaan bouwen in Australië. Een aannemingsfirma uit Utrecht, de firma J. Krap heeft met de rege ling van de Australische staat wjueensland een contract aangegaan ïnBrisbane eerst 300 en later 700 huizen te bouwen. In December a.s. zullen drie Sky- m<ujters van de KLM naar Australië vertrekken met 70 bouwvakarbeiders. Dertig hunner zullen vergezeld zyn van hun vrouw en kinderen. In het in Australië afgesloten con- tract is de bepaling opgenomen, dat van elke vier te bouwenliuizen er één bestemd zal zijn voor de arbeadem Sir ALVARY GASCOIGNE. de nieuwe Engelse ambassadeur Televisiezender voor Monte Carlo. Het particuliere radio-station van Monte-Carlo heeft het plan een tele visiezender te gaan bouwen op de Mont Agel, die op het vorstendom uitziet. In Juli 1949 waren daartoe reeds pogingen in het werk gesteld, in overeenstemming met de Franse ra dio-omroep. Thans zijn er nieuwe proefnemingen gedaan in Juli en Au gustus van dit jaar. Met behulp van een 200-watt-toestel, geplaatst op de Mont Agel, werden beelden overge bracht die in Monte Carlo, Cannes en Nice uitstekend werden ontvangen. Gezien deze resultaten, bestudeert de raad van beheer van het radio station het bouwen van een eigen te levisie-zender. Men is van mening dat dit plan binnen drie jaar zeer goed uitvoerbaar is. Men durft nu reeds te zeggen dat de ontvangst bin nen een straal van meer dan 100 ki lometer verkregen kan worden en zelfs in Marseille. Bonn vraagt de V.N. om toezicht op verkiezingen. De Britse Hoge Commissaris in Duitsland, Sir Ivone Kirkpatrick, heeft als voorzitter van de geallieerde Hoge Commissie een nota van de West- Duitse regering ontvangen, waarin de ze vraagt de Ver. Naties op de hoogte te stellen van het West-Duitse ver zoek, onder internationaal toezicht vrkiezingn voor geheel Duitsland te houden. De nota zal naar de regerin gen van Engeland, Amerika en Frank rijk worden gezonden ter doorzending aan de Ver. Naties. De West-Duitse regering, die vermoedelijk de volgende week een desbetreffende wet zal aan nemen, zou later nadere bijzonderhe den aan de V.N. doen toekomen. Nederlandse roomboter naar Canada. Nederlandse boterexporteurs zijn er in geslaagd een order te bemachti gen voor de uitvoèr van 450 ton bo ter naar Canada. De uit te voeren bo ter is speciaal bereid om aan de Ca nadese smaak te voldoen. Zij werd vervaardigd uit zoete room en heeft een betrekkelijk hoog zoutgehalte. Vrijdag 12 October a.s. zal de hoe veelheid van 450 ton te Antwerpen worden ingeladen voor vervoer naar Canada. Met een kopje thee bij de hand en een pijpje rokend luistert eerste minister Attlee naar een spreker op het 50ste jaarlijkse Labour-Party Congres te Scarborough, belangrijk niet het oog op de aanstaande algemene verkiezin gen in Engeland. Rootendaler tippelde naar Rome. Bij zijn familie te Roosendaal is het bericht binnengekomen, dat de 20-ja- rige Huub Heitzer behouden in Rome is aangekomen. De knaap heeft de af stand van bijna 2000 km geheel gelo pen. Hij heeft er ruim anderhalve maand over gedaan om via de Arden nen, Frankrijk en Zwitserland Italië te bereiken. Na enige dagen in Rome te hebben vertoefd om een audiëntie bij de Paus te hebben meegemaakt, keert de Roo sendaal se globetrotter liftend naar Brabant terug. Scheepsramp onder de Amerikaanse kust. Het Amerikaanse stoomschip „South ern Isles" is Vrijdag bij het aanbre ken van dc dag. op ongeveer 300 kilometer uit de kust van de Ameri kaanse staat Noord-Carolina in tweeën gebroken en meteen gezonken. De Amerikaanse kustwacht vernam eerst van het ongeluk, toen een an der schip, de „Charlotte Lykes", radio grafisch mededeelde, twee opvarenden van de „Southern Isles" te hebben gered. Twee vliegtuigen van de Ame rikaanse kustwacht nemen deel aan de nasporingswerkzaamheden- Nader wordt nog gemeld, dat de „Charlotte Lykes" zeven opvarenden van de „Southern Isles" heeft opge vist. Men heeft vijf lijken zien drij ven. STEMMEN UIT DE KERKEN Ook hier spanning tussen Oost en West De moeilijkheden, die er in de wereld zyn, weerspiegelen zich in de We reldraad van Kerken. Het is te begrypen, dat een organisatie, welke kerken omvat, welke liggen over heel de aarde, niet onberoerd kan blijven wanneer de politieke scheidingslijnen steeds sterker gemarkeerd worden. Iedere afge vaardigde op een vergadering of in een commissie van de Wereldraad heeft z(jn eigen kerk tot achtergrond. Daarvan kan hij zich niet losmaken. En die eigen kerk leeft en werkt onder bepaalde verhoudingen, die in leder land weer anders liggen. De grote tegenstelling in de huidige wereld is die, welke we gewoon zijn aan te duiden met de twee windstreken: Oost en West. Politiek Is er geen gesprek meer mogeltfk tussen deze twee groeperingen van landen. De eindeloze conferenties en besprekingen zonder enig resultaat, z(jn vol doende bewijs. Nu zijn er in de Wereldraad vertegenwoordigd kerken, die liggen achter verschillende ijzeren gordijnen, zoals de Tsjechische en Hongaarse kerk Ib Europa en de Chinese kerk in Azië. Waar politiek geen gesprek meer mo gelijk is, daar is dit kerkelijk nog wel mogelijk, omdat boven de nationale gebondenheid van een christen, moet liggen de binding aan het Evangelie. Toch wordt het gesprek er niet gemakkelijker op wanneer er internatlonak- spanningen zijn. De nationale gebondenheid telt mee. Die is zo maar niet uit te schakelen en zo is het te begrijpen dat de spanning in de wereld ook tot uiting komt in de Wereldraad van Kerken. Dat begon het vorig jaar duidelijk te worden toen het conflict (lang zamerhand zijn we gewoon geworden van „oorlog" te spreken) in Korea uitbrak. Het Centrale Comité van de Wereldraad was toen juist in verga dering bijeen in Toronto. Er is toen van dit Comité een boodschap uitge gaan, waarin gewapende agressie nl. van Noord Korea als vorm van nationale politiek werd veroordeeld. „Daarom juichen wij het toe, dat de Ver. Naties, als instrument van de Film die zes maal bekroond werd HOLLYWOODS Academy of Motion Pictures riep de film „All about Eve" uit tot de beste Amerikaanse film van 1950. Behalve deze hoge on derscheiding werden nog vyf andere „Academy Awards" aan deze film toe gekend: sehryver-regisseur Joseph L. Manklewicz, verwierf een „Oscar" (zoals de popnlaire benaming luidt voor het gouden beeldje dat als Acade my Award wordt uitgereikt) voor z(jn scenario en een voor zijn regie. Char les Le Maire kreeg er een voor zyn costuumontwerpen, W. D. Flick en Ro ger Ilenan samen eveneens een voor him geluidsregie en de zesde Oscar" ging naar George Sanders voor de beste vertolking van een bijrol. Niet zon der reden oogstte „All about Eve" (hier uitgebracht onder de titel „Alles draait om Eva") al deze onderscheidingen: het is een opvallend goed ver zorgde, weloverwogen gemaakte speelfilm, uitermate boeiend en vol ver rassende kwaliteiten. Maar haar grootste en meest verrassende verdienste werd echter niet niet een Academy Award onderscheiden: het indrukwek kende spel van Bette Davis. Bette Davis speelt in „All about Eve" de rol van een oudere actrice. Margo Channing, wier grote talenten haar hysterie doen verontschuldigen. Zij neemt een bedeesd en wat zielig meisje dat haar bewondert, Eve Har rington. bij zich in huis. maar dit meisje blijkt achter een masker van bescheidenheid en deerniswekkende tragiek slechts een koel berekenende vrouw. Met een uiterste aan cynisme heeft ze zich ten doel gesteld zich een carrière bij hot toneel te verove ren en daartoe wil ze Margo Chan ning van nabij bestuderen, opdat ze behalve van ae bescherming vooral ook van de zwakheden dezer actrice kan profiteren. Margo Channing heeft hiertegen geen verweer: ze ervaart als actrice over haar hoogtepunt heen te zijn en ervaart tevens, dat ze niet alleen haar schrijver maar ook haar regisseur, die bovendien haar echtgenoot is, aan haar bescherme- lingetje dreigt te verliezen. De vrouw Margo Channing kan het dan nog slechts winnen aoor de actrice Mar go Channing de nederlaag te laten Iyden; de carrière van Eve Harring ton ligt open. Van de centrale figuur Eve, om wie het verhaal draait, geeft Anne Bax ter een voortreffelijke vertolking. Zy toont een geleidelijke ontwikke ling- van betrouwbaarheid naar per versiteit in de tekening van haar fi guur en daarom maakt ze die fi guur wel interessant maar mist ze ae kans om van de aanvang af een indrukwekkende creatie te leveren door de tekening van een zeer gecom pliceerd karakter. Werkelijk indrukwekkend is Betty Davis in de rol van die verouderde actrice, die weet haar hoogtepunt achter zich te hebben maar zich ver schuilt achter een masker van cyni sche levenswijsheid en onverschillig heid. En aangrijpend is Bette Davis vooral daar, waar ze de tragiek toont van deze vrouw in haar mach teloosheid: het trieste verval van een wereld die op talent gebouwd was. maar door schijn geregeeerd wordt en dan nog onderhevig is aan corrup tie en geïntrigeer. Talrijke opmerkelijke bijrollen telt deze bijzonder bloeiende maar cyni sche film: Thelma Ritter als de huishoudster Birdie, de filmregisseur Gregory Ratoff in de rol van een to- neelproducer, George Sandei's als een van sarcasmen en corruptie levende criticus en ten slotte Gay Merrill, die niet alleen in 't dagelijks leven maar ook in deze film optreedt als Bette Davis' achtgenoot. Evenals in zijn vorige (ook al on derscheiden) film A letter to three wives" toonde Mankiewicz zich ook hier niet een regisseur die een film bepaald domineert: hij laat bijzonder veel ruimte aan de creativiteit van zijn acteurs. Maar door 'n zeer zorg- vuldige camera-behandeling en een intelligente montage, hoedt hij zich ervoor slechts verfilmd toneel te pre senteren. LONG-SHOT. -ixter (midden) speelt de rol van een berekenend parasiterend is- carrière te maken zich Indringt in het leven van een gevierd ae trice (Bette Dm vla) en haar echtgenoot (Gay Merrill) wereldorde, zo snel besloten is om deze agressie te beantwoorden en om met hun gezag een politionele maat regel goed te keuren, die elke, bij de Ver. Naties aangesloten natie be hoort te steunen". Dit is een zeer duideiij'ke en beslis te uitspraak geweest, die duizenden, over heel de wereld, op dat moment, als uit het hart gegrepen was. Onmiddellijk is er echter critiek los gekomen en hoe meer het conflict in Korea tot een oorlog werd en de legers van de Ver. Naties optrokken naar de Noord-grens van Noord- Korea en China in deze oorlog zich mengde, hoe meer critiek er los kwam tegen de uitspraak van Toron to. Deze zomer nu, is het Centrale Co mité van de Wereldraad weer bijeen feweest, ergens in Zwitserland. Er relgde misschien niet zo zeer een volkomen breuk met de kerken ach ter het ijzeren gordijn, maar het was gebleken dat verschillende kerken zich zo maar niet achter de uitspraak van Toronto wilden stellen, omdat zy van oordeel waren dat er een politie ke keuze was gedaan, hetgeen zij af keurden. De secretaris, dr. Visser 't Hooft, heeft op de laatst gehouden bijeen komst een overzicht gegeven van de moeilijkheden in het laatste jaar, om de kerken, zoals deze zich in 1948 aaneengesloten hadden, te samen te houden. Speciaal wees hij op China, waar van regeringswege een sterke drang op de kerken wordt uitge oefend om alle band met de Wereld raad en met de kerken in andere de len van de wereld, te verbreken. DRIE CONCRETE DINGEN In verband nu met de toenemende wereldspanningen en de verklaring van Toronto, zijn er drie concrete dingen die de aandacht trekken. le. De Hongaarse Protestantse bisschop Albert Bereczky, heeft op de vergadering in Zwitserland, waar hij zyn kerk vertegenwoordigde, een verklaring afgelegd, waarin hij zijn bezwaren tot uitdrukking brengt te gen de leiding, die door het Centrale Comité aan de Wereldraad wordt ge geven. Tevens deelde hij zyn besluit mee. dat hij daarom moest bedanken als lid van het Centrale Comité, maar als waarnemer" aanwezig zou bly- ven. De band wordt dus niet hele maal doorgesneden. De mogelykheid van gesprek blijft, wat verheugend 1 is. Maar een directe verantwoorde- lykheïd wil de Hongaarse bisschop niet meer dragen. L 2e. Het besluit van Bereczky is ge- genomen zo heeft hy verklaard omdat de laatste vergadering van het Centrale Comité niet in staat bleek te zyn de fouten, door de ver gadering van het vorige jaar ge maakt. te herstellen. Er is in Zwit serland wederom een verklaring aan- genomen, die in veel opzichten de in druk maakt dat daaraan in verlegen- heid „gedokterd" is. De oorlog wordt daarin verafschuwd en de kerken i worden opgeroepen alles te doen wat m hun macht is, „om te verhinderen dat de huidige spanningen en beperk- te conflicten tot een derde wereld- oorlog lelden". ..Het is als christenen i onze plicht, zowel de vrede als de ge- rechtigheid te zoeken." „Toch moeten we de vrede niet kopen tegen de prijs der tyrannie en evenmin in de naam van de gerechtigheid naar de oorlog i uitzien alB een weg die naar gerech tigheid leidt of als een grond tot h°2den proeft in deze woorden de spanningen van de nationale achter gronden. Bisschop Bereczky heeft la ter geschreven dat er in het Centrale Comité velen waren „die het met ons eens zijn of ons tenminste begrijpen". 3e. Het derde feit dat in verband met de genoemde spanningen de aandacht trekt, is het bedanken van de Chinese professor Tsa-Chen Chao, een van de zeven voorzitters van de Wereldraad. Dit is een niet gering verlies. De Wereldraad moet een voorzitter mis sen. die een grote internationale ken nis heeft, doordat hij vroeger als se cretaris van de Christen-studenten beweging de wereld rond trok en die als geen ander de vertegenwooordiger van de Protestantse kerken in China is geweest. Prof. Chao komt in zijn bedankbrief ook terug op de uit spraak van Toronto, ..waarin ik de stem van Wall-Street moest herken nen". Ook kan hij het niet begrypen dat de Wereldraad der Kerken zich afkerig heeft getoond van de z.g.n. vredesactie van Stockholm. Zo weerspiegelt zich de wereldsi tuatie in de Wereldraad der Kerken. Van koeien, muziek boter. en Een Deense boer. Knud Ei- lersen uit Falster, legde vorig jaar radio aan in zijn stallen om de koeien b(j het voederen en melken muziek te verschaf fen. De muziek blijkt de dieren goed te hebben geaaan want zij leverden gemiddeld 266 kilo bo ter per jaar. De gemiddelde opbrengst in Denemarken is lo5 kilo boter per koe per jaar. Bouw van een nieuwe stuwdam in Frankrijk. Er bestaat bij de bronnen van de Loire, aan de voet van de berg Ger- bier-de Jonc, een voor Frankrijk geo- graphisch unicum. Dit is te danken aan het relief van het centraal mas sief, het oude bergsysteem uit het pri maire tijdperk, dat in het tertiaire tijdperk door het opduwen van de Alpen, een enorme ..schouderstoof* kreeg, waardoor plotseling zijn Zuid- Oostgrens omhoog kwam. De technici hebben ontdekt, dat zij door een ondergronds kanaal van 17 kilometer lengte een val van bijna 650 meter kunnen opwekken in de streek van Montpezat en vervolgens op tamelijk eenvoudige wijze de hy draulische hulpbronnen van het bek ken van de Loire zouden kunnen be nutten. De installatie van Isarles-Montpe- zat maakt het boren van *5 km lange gangen nodig. Voor de gehele stuw dam-inrichting behoeft slechts 37.000 kubieke meter beton gebruikt te wor den. De centrale van Montpezat zou reeds in Oct. 1953 kunnen „draaien". De kosten ervan zullen wel een 10 milliard francs bedragen, maar het zal voor Frankrijk weer een besparing aan steenkoolinvoer geven van 250.000 ton per jaar, of van 165.000 ton petro leum. Plan voor dienstplicht in Indonesië. De legerleiding heeft aan de rege ring een plan voorgelegd voor de in voering van dienstplicht in Indonesië, aldus wordt medegedeeld in een arti kel van de chef van de staf der land macht. kolonel Nasution. geschreven ter gelegenheid van de „legerdag" in Indonesië. Volgens dit plan voor de dienstplicht zal het leger te velde over drie jaar bestaan uit dienstplichtigen en zal Indonesië over tien jaar be schikken over een volledig militie- leger. Jaarlijks kan een half millioen man onder de wapenen worden ge roepen, maar er zijn er slechts 30.000 nodig. Kolonel Nasution constateert, dat de Nederlandse militaire missie een belangrijk aandeel heeft in de uitvoe ring van het programma tot opleiding van nieuwe krachten voor het Indo nesische leger- Binnenkort kan de benoeming ver wacht worden van de kolonel der cava lerie B. A. de Veer tot militair attaché, tevem* luchtmachtattaché, aan de Neder land®» ambassade te Brussel.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 7