Francks Symphonie, een monument
van symphonische kunst
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
RATIONALE LEVENSVERZEKERING BANK N.Y.
Van Vrouw iot Vrouw
ld'
LU
VLEESPRIJZEN IN VLISSINGEN
.^agpfci
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 29 SEPTEMBER 1951
MUZIEKFEUILLETON
Wordt volgende week door het
Rotterdams Philharmonisch Orkest
te Middelburg gespeeld
ZES EX ZESTIG JAAR WAS CÉS AR FRAXCK, toen by /.ijn enige
xymphonie voltooide. Tot dan toe had hij weinig waardering van '/.ijn vak
genoten en van het publiek ondervonden, maar 7-Un getrouwe leerlingen
meenden, dat met dit nieuwe werk nu eindelijk de vele vooroordelen, die
de Paryse muziekwereld tegen hun leermeester koesterde, met één slag
verdwenen zouden zijn. Dat kon immers niet anders, want Franck had nu
een werk geschreven, dat zelf» zijn ergste tegenstanders wel moest over
tuigen, omdat het zo geniaal was. Onmiddeliyk toog de schare geestdriftige
volgelingen aan het werk om een uitvoering van de symphonie te be
werkstelligen, hoewel zij weinig medewerking ondervonden: het conserva
toriumorkest weigerde zelfs het werk te spelen, zy lieten zich echter niet
uit het veld slaan, want y.o redeneerden deze jonge mensen al»
Parijs het werk maar eenmaal gehoord heeft, dan is de tegenstand wel
verdwenen en daarom zetten zy door. Inderdaad slaagden zy er in
1889 in, een jaar voor Franck's dood, de symphonie uitgevoerd te krygen.
Zo brak de dag aan. waarop de
compositie voor het eerst in het
openbaar zou worden gehoord. Vol
verwachting zaten de leerlingen en
misschien ook wel Franck zelf in
de zaal: hoe zou het werk ontvan
gen worden? Eigenlijk was het naïef
om verwachtingen te koesteren,
want men wist immers, dat de
toonaangevende muziekkringen voor
Franck slechts een welwillend glim
lachje over hadden. Maar toch, dach
ten de leerlingen, wie weet komen
de .jOfficiële heren" ditmaal onder
de indruk van deze prachtige mu
ziek. Helaas echter, de nieuwe sym
phonie kon het bevroren glimlachje
op de gezichten van de Parijse mu-
ziekgroten niet ontdooien en hun hou
ding bleef star als voorheen. De
grote Gounod was hun tolk, toen hij
na de uitvoering een beetje verveeld
de opmerking maakte: „Dat was nu
de onmacht tot dogma verheven...!"
Men begreep de grootheid van Cé-
sar Auguste Franck niet, omdat men
in zy'n muziek niet hoorde of niet
wilde horen, hoe deze dichter In
klanken vertelde van zün diepste
geheimen.
HÜ schreef zyn werk niet in de
eerste plaats al» de symphonicus,
die al componerend steeds aan do
orkestklank denkt, maar als de or
ganist, die op een stille middag alleen
in een grote kerk op zyn orgelbank
voor zichzelf improviseert, die al
spelend zyn thema's in steeds nieu
we klankengnmma's ontwikkelt en
die de orgelregisters gebruikt zoals
een schilder 7.(jn palet. De warme
en soms triomfale klank van de tong-
stemmen wisselt hy af met het my
stieke mediteren van de strykers en
een heldere prestnntenklank doet hU
rosten op het fundament vnn diepe
pedaalstemmen. Zo componeerde
Franck en zo zag hij zyn orkest.
Men begrüpt dat pas goed, wan
neer men deze symphonie hoort on
der een dirigent, die het gehele werk
uit zijn hoofd leidt en daardoor de
indruk wekt een groot improvisator
te zijn, die voor het orkest staat, als
ware hij een organist achter zijn
speeltafel en die met enkele gebaren
de grote klankverscheidenheid sa
menvoegt tot een nieuwe eenheid.
HET WERK.
Zacht en rustig zetten de celli en
de bassen het thema in. Andere in
strumenten nemen het over en dan
plotseling klinkt het opnieuw, doch
nu dwingender, driftiger zelfs. Het
schiet uit naar een hoge a, om daar
na met een markant rhythme terug
te keren in een dalende reeks tonen
en af te sluiten na twee maten, vol
dynamische verscheidenheid. Blaas
instrumenten kondigen reeds de ge
boorte van een nieuw thema aan,
dat dan molto cantabile zeer zan
gerig bij de strijkinstrumenten
verschijnt. Deze twee muzikale ge
dachten houdt Franck vast, totdat
de houtblazers en violen, onder
steund door het koper een derde the
ma inzetten, ditmaal stralend van
aard, dat met de beide voorgaande
motieven een groots spel van klank
en rhythme begint. Dit eerste deel
eindigt tenslotte met het eerste mo
tief, dat nu echter van karakter is
veranderd: het deemoedig vragen Is
een triomfaal antwoord geworden.
DE HARP,
In deze rubriek is reeds enkele
malen gewezen aan de hand van ver
scheidene muziekwerken op het bij
zonder effect van een harp. Ook in
deze symphonie van Franck valt dit
instrument op en is het de moeite
waard om er de aandacht op te ves
tigen. Het tweede deel van het werk
begint met harp-accoorden en piz-
zicati van de strijkers, die voorna
melijk twee aan twee in een drie-
Aduertentie
kwartsmaat zy'n gegroepeerd. Zij
vormen als het ware de wegbereiders
voor de melodie, die straks gaat ko
men. want zij zorgen voor een ont-
vankeiyke sfeer, zodat de luisteraar
vol aandacht wacht op de naderende
dingen. Het is de Engelse hoorn, die
deze nieuwe melodie tot spreken
of liever tot zingen brengt. Lyrisch
en zangerig klinkt dit lied door de
harpklanlcen en zwygt dan weer, ter-
wyl het aceoordenspel nog even
doorgaat. Dan komt het antwoord
bij de violen en opnieuw klinkt de
Engelse hoornsprekend van die
volmaakte en devote rust, die men
soms vindt in een gothische kathe
draal, waarvan de bogen een biddend
gebaar maken
Na een korte rust volgt het scher
zo, waarin nieuwe thema's klinken,
die allen aan elkaar verwant zijn.
Deze verwantschap wordt door
Franck consequent volgehouden in
de gehele Symphonie. In het derde
laatste deel hoort men bij de
celli en fagotten allereerst een nieuw
motief, een fris en zonnig thema,
waarna enige tijd later bij het ko
per een melodie met een meer my-
syterieus karakter begint, maar al
spoedig keren oude bekenden terug,
n.l. het derde thema van het eerste
deel en de melodie van de Engelse
hoorn uit het tweede deel.
Met dit materiaal werkt Franck
in het laatste deel van zijn sympho
nie, zoals alleen een volleerd orgel
meester dat kan doen, die het sym-
phonisch palet hanteert als een der
crootsten onder de toonkunstenaar».
Hy hrengt Indrukwekkende dynami
sche schakeringen aan. speelt met
donkere en lichte tinten en eindigt
tenslotte het werk met een brede
en forse streek, waarin het aan
vangsmotief van het laatste deel Is
verwerkt.
Naar Gounod's woord zou in deze
symphonie „de onmacht tot dogma
verheven" zyn, maar in werkeiykheid
is zy een monument van symphoni
sche kunst.
CONCERT R. PH. O.
Volgende week Zaterdag zal dit
werk te horen zijn tijdens het ju
bileumconcert, dat Eduard Flipse
met het Rotterdams Philharmonisch
Orkest in Middelburg geeft. Het pro
gramma vermeldt tevens het derde
planoconcert van Beethoven (in c-
klein), dat vorig jaar ook in Mid
delburg gespeeld werd door George
van Renesse met het Residentie-or
kest. Nu voert Marlnus Flipse dit
werk uit, het eerste van Beethoven's
De juiste koers
vaart U met een geïdealiseerde kapi
taalverzekering, gesloten bij onze
Bank, waardoor tevens een
jaarlijksrente voor Uw nabestaanden
verzekerd is. Lage premie!
Inlichtingen vrijblijvend bij de:
Schickide IW. ROTTERDAM. TtL *27CO i h»M wtegtewoordifet*
81. Onverschrokken zette Jimmy Brown zijn
tocht door de stad voort met hem volgend als zijn
schaduw, Sijmen Sabbel, die er overigens heel
wat minder dapper by liep. Met al die loslopende,
verscheurende dieren in de stad, voelde hij zich
allesbehalve op zyn gemak. „Als ik nu eens de
kleinere dieren ging verzamelen, baas", zei hij
tegen Jimmy. „Die moeten we tenslotte óók te
rug zien te krygenJimmy wilde hier juist
iets op terug zeggen, toen hij plotseling zijn vin
ger op de mond legde en een stap terug deed...
,.De leeuw Piet'", zei hij fluisterend tegen Symen
Sabbel. Dit woord was voldoende voor de brave
oppasser om zo bleek als een sneeuwbal te wor
den en hals over kop het hazenpad te kiezen.
Bijna steigerend van angst, verdween hij in Zuid
westelijke richting... Jimmy zag hem vol min
achting na. „Goed", bromde hy, „goed, dan zal ik
meneer Piet alleen tot de orde roepen".
Jimmy haalde eens diep adem en stapte toen, de
yzeren staaf ln zijn rechter vuist, de Grote Markt
op
Toos zag hem het eerste. „Daar komt Jimmy
aan", zei ze met een van agitatie overslaande
stem. De leeuw Piet was onmiddellijk op zyn qui-
vive. Toos en Trien zagen hoe zyn manen eens
klaps recht overeind gingen staan en hoe er von
ken spatten uit zyn ogen. De marmotten en
Karei de Kangeroe, maakten dat zij weg kwa
men
Doe als de textielfabrikant, die het risico van alkalivrij voor alles en nog wat niet neemt?
£ci\fci£oTV SPECIAAL ALKALIVRIJ VOOR WOL
Kies de zekerheid van het overvette satijnzachte Echfalon-sop en houd Ütv wol als nieuw.
typische
lemt. Het
pianoconcerten, dat de
„Beethoveniaanse geest" adem!
werd voor het eerst door de compo
nist zelf uitgevoerd op de öe April
van het jaar 1803 in Wenen, waar-
by het een groot succes oogstte.
Het programma van Zaterdag
meldt verder de ouverture
ramma van Zaterdag ver-
er de ouverture „Carnaval
Romain" van Berlioz, die gecompo
neerd werd met gebruikmaking van
muziek uit de tweede acte van Ber
lioz* reeds lang vergeten opera
„Benvenuto Cellini", en als Neder
lands werk „Saul en David" van
Wagenaar.
Wie het programma in zijn geheel
overziet, zal het wellicht betreuren,
dat Marinus Flipse een werk speelt,
dat vorig jaar in Middelburg nog
een uitstekende uitvoering kreeg,
maat' aan de andere kant, kan men
zich er oprecht over verheugen, dat
de uit te voeren werken aan diri-
Sent, solist en orkest stuk voor stuk
e gelegenheid bieden een brlllant
concert te geven.
En dat venvacht Zeeland van de
Zeeuwse Flipses.
De venvachtingen zyn hoog
spannen!
e=
De eerste klap is een daalder
waard maar de eerste stap
stellig wel een tientje. Tan-
minste als het een goede, fer
me, welgeleide stap is. Want het
zijn zulke kleine voeten, die
deze stap moeten ondernemen,
en de ladder, de wiebelige lad
der der wetenschap is zo hoog,
de top verliest zich bijna in de
TyolJcen. Daar heel boven wenkt,
misschien, voor de gestadige
klimmer een professoraat of
driedubbele academische titel.
Maar onverbiddelijk moet altijd
eerst die onderste sport geno
men worden en unit u gelo
ven, dat die misschien de ge
wichtigste is van allemaal?
Nooit van zijn leven, ook niet
bij de geleerdste en magistraal-
ste promotie, zal een mens zich
zo important voelen als bij de
eerste stap over de drempel van
de lagere school. O ja, ik weet
het wel: de glorie van die eer
ste schooldag is wat verbleekt,
sinds stellig driekwart van het
vaderlandse grut op zijn vierde
jaar begint met zich te onder
werpen aan iets dat, door welk
verzachtend woord ook vooraf
gegaan, zich ook al aandient als
onderwijs.
Ik neem aan, dat het instituut
kleuterschool in zijn soort voor
treffelijk is, in een schreeuwen
de behoefte voorziet en voor de
meerderheid der kleintjes (en
der moeders), een ware uit
komst is. Schrijft u mij dus,
wat ik u bidden mag, geen
hooggestemde lofzangen op dit
voorportaal der wetenschap,
met zijn tafeltjes, stoeltjes, bloe
metjes, kleedjes, plakbockjes,
vlechtmatjes en al die genoeg
lijkheid meer. Het is lief, het is
veilig, het is heerlijk voor al die
grote-sladskinders zonder be
hoorlijke speelruimte.
Maar Saskia, u moet het haar
maar vergeven, vliegt het bij
tijden aan dat zo'n klein mens
van vier jaar zich óók al, in
deze steenwoestijn der moderne
samenleving, moet reppen om
ergens op tijd te zijn en een ge
deelte van ae lieve zonnige dag
moet doorbrengen tussen vier
muren. Ik heb het mijn dochter
nooit kunnen aandoen, met het
gevolg, dat zij, nauioelyks zes
jaar oud, pril en onbevangen en
grenzenloos nieuwsgierig, over
de drempel van de échte school
binnenstapte.
En nu zij, na twee jaren van, ik
mag gerust zeggen, onvermengd
genoegen afscheid heeft geno
men van haar eerste Juf, en met
behoorlijke minachting voor de
„kleine ukkies" het rijk der
middelklassen is binnengehup
peld nu moet mij een kleine
lofzang van het erkentelijk hart.
Een lofzang op deze parel der
juffen, die tevens bedoeld is als
hulde aan al die toegewijde,
hard werkende artisten in haar
vak, aan wie wij, moeders, onze
kinderen, op hoop van zegen,
toevertrouwen.
Want hoe vaak komt zoiets in
de krant? Ridderorden worden
uitgestrooid met een kwistig
heid, als gold het pepernoten.
Als een of andere dame een
fractie van een seconde eerder
dan welke andere dame ter we
reld over een serie hekken wipt
of een stuk water afzwemt is zij
niet minder dan een nationale
heldin, wier prestatie met kop
pen als olifanten in de kranten
verschijnt en die onder bloemen
en eerbewijzen wordt bedolven,
joyeuze intochten in open rijtui
gen houdt en met plechtige
ernst ondervraagd wordt om
trent de brandende kwesties van
de dag. En ik vraag, onnozel
misschien, maar in gemoede:
wie wordt er, behalve die me
vrouw zelf wellicht, ook maar
een haar beter van, die fractie
van een seconde?
Maar als de juffrouw van de
EEN
UIT DE
LOTERIJ
eerste klas, na een jaar ploete
ren tussen de vier muren van
haar lokaal, het koppeltje klei
ne analphabeten, dat bij haar
binnen werd geloodst als een
stel ordelijke scholieren met een
behoorlijke bagage aan kennis
èn andere verworvenheden aan
haar opvolgster aflevert: hoe
veel bloemstukken, kransen,
taarten, medailles worden haar
dan overhandigd, en in hoeveel
klinkende toespraken wordt zij
gehuldigd?
Wel, dat alles kan immers best
wachten tot zij minstens vijf-en-
twintig jaar met dat bijltje heeft
gehakt. Maar weet iemand, be
halve de deskundigenwel hoe
zioaar dat bijltje is?
O, zeker, de meeste ouders, de
moeders vooral, geven grif toe,
dat zo'n baantje van schooljuf
frouw niet meevalt. Vooral niet
met die grote klassen van te
genwoordig; hoe houdt zij die
stil en hoe levert ze het om zo'n
stel woelwaters nog wat te le
ren óók! In drie maanden lezen
ze al uit een boekje: ga er aan
staan!
Maar ach, dat leren op zichzelf
is de grootste toer niet. Maar
er komt zo oneindig veel meer
kijken. Dat beetje lezen-schrij-
ven-rekenen-taal is nog maar
een klein gedeelte van het ka
pitaal aan onschatbare maat
schappelijke, zedelijke en gees
telijke waarden, die zo'n ras
echte, voor haar taak bereken
de Juf opbrengt.
Zij tovert speelse, instinctief
handelende natuurwezens om in
kleine mensen, die zich leren
voegen (met lust) in een ver
band en spelregels in acht ne
men. Zij brengt hun, met zachte
maar vaste hand, het bewust
zijn èn de vreugde bij van gees
telijke functies: opletten, opne
men, onthouden, combineren.
reproduceren. Een vergadering
volwassenen wordt na drie
kwartier onrustig: schuifelt,
hoest, fluistert. Een Iclas kinde
ren van amper zes jaar brengt
onder haar rustig beslag in per
fecte stilte en aandacht drie
kwartier belangstelling op voor
een leeslesje van twee bladzij
den. Zij maakt kleine onbehol
pen knuisten verbluffend hand
vaardig: zie hen schrijven en te
kenen dat het een lieve lust is.
Zij leert kleine hoofden, die al
leen maar begrip hebben voor
concrete zaken, zich geanimeerd
bezighouden met zoiets abstracts
als getallen.
Ik beloof tl dat het weinig min
der dan een mirakel is om een
kleuter van zes zover te krijgen,
dat hij een woord als „bezeren"
in één oogopslag herkent, of
zonder aarzelen weet hoeveel
zeventien min negen is. Dat zün
alle echter nog ondergeschikte
mirakelen, het eenvoudig A.B.C.
van de taak, waarvoor de ge
meenschap haar betaalt. Maar
al dat andere, de gulle toegift,
die zij daarbij onverplicht
schenkt, die geen inspecteur
controleren en geen ouder
schatten kan. Arbeidsvreugde,
welgemanierdheid, orde, net
heid, stiptheid.
Een wondermens is zij, altijd
opgewekt} altijd gelijkmatig van
humeur, alt yd vol belangstel
ling, ook voor de kleinste klei
nigheden: een haarstrik, een
nieuwe jurk, een verjaardag.
Zij moet alles tegelijk zijn: har
telijk en strena, vrolijk en
waakzaam, speels en aandach
tig; zij moet kunnen straffen
zonder rancune en belonen zon
der partijdigheid. Zij moet kun
nen zingen als een lijster en te
kenen als een Daan Hoeksema.
En vertellen o vertellen als
Moeder de Gans zelf.
Houdt haar in ere, moeders! Als
uw kind huppelend naar school
gaat en thuiskomt, boordevol
verhalen over onze Juf, wier ge
zag boven alles gaat - dan hebt
tl een lot uit de loterij getrok
ken.
SASKIA.
LEZERS SCHRIJVEN.
Antwoord van de
slagersorganisatie.
Het kan zyn nut hebben, dat men
zyn klachten uitspreekt en aan de
orde stelt. Want dan kunnen mis
verstanden uit de wereld worden ge
holpen. Maar daarby moeten deze
klachten natuurlyk op waarheid be
rusten en mag men niet schrijven
dat in Rotterdam de pryzen by alle
slagers zoveel lager liggen, dan in
Vlissingen.
Want dat is niet waar.
Er zyn daar inderdaad slagers, die
een lagere prys berekenen, maar
U vindt er ook vele slageryen, die
een veel hogere prijs vragen.
Wanneer de heer de Bart, volgens het
courantenverslag, in een vergadering
van een Coöperatie, opmerkt, dat de
slagers op een kilo varkensvlees 2
verdienen en op een kilo rundvlees
1,50, dan is dit volkomen met de
waarheid in strijd. Er worden dan
ook geen bewijzen daarvoor aange
voerd en dat zou ook niet mogeiyk
zijn.
Wanneer deze coöperatie ook
dreigt met de oprichting van een
slagery, dan zal men in de practyk
ervaren, dat de verdiensten in de
slagery momenteel slecht zyn.
Overal in de wereld is het vlees
schaars en zyn de pryzen bijzonder
hoog.
De verwachting, dat de vleesprij-
zen zullen kunnen dalen, moet dan
ook als «en droombeeld worden ge
zien.
Dat het vlees zo duur is, moet
worden toegegeven, doch dat wordt
veroorzaakt cfoor het feit, dat het
vee bij inkoop zoveel kost.
De slager kan er niets aan doen,
want hij is genoodzaakt, zijn vee
voor pryzen te betrekken, waarop de
regering een bepaalde invloed heeft
uitgeoefend. Dit geschiedt niet alleen
om te zorgen, dat de boer een be
hoorlijke prys krygt, maar vooral om
ons arme land aan deviezen te hel
pen.
Rekent U bij de inkoopprijs alle
komende kosten voor slachten, keu
ren, uitbenen, panklaar maken en
bezorgen, voor papier, telefoon huur,
belasting en al die andere zakelijke
kosten, dan maakt ook dit per ki
logram uitgebeend vlees een belang
rijk bedrag uit.
En de lonen en sociale lasten daar
op, zyn volgens de Collectieve Ar
beidsovereenkomst beschermd.
Moet daaraan worden getornd?
De regering ziet in het belang van
de consumenten nauwkeurig toe op
alle prysregelingen en heeft ook van
de pryzen, welke in Vlissingen wor
den berekend, kennis genomen.
Wanneer deze prijzen niet econo
misch verantwoord zouden zyn, dan
hadden de Vlissingse slagers bericht
Advertentie
ontvangen, dat ze moesten worden
herzien. Dit was echter niet nodig,
want de op het ogenblik in Vlissin
gen geldende pryzen voor vlees, ble
ken by calculatie, verantwoord te
zyn.
Wy vragen ons af heeft de sla
ger recht op een redelyk bestaan?
In Rotterdam is de concurrentie zo
groot, dat vele slagers daar van
minder moeten loven, dan een onge
schoolde arbeider.
Kan dit de bedoeling zijn van de
georganiseerde, door hun bonden be
schermde werknemers
Indien U daar ontkennend op ant
woordt, dan komen de in Vlissingen
berekende vleesprijzen de slagers eer-
lyk toe.
En er is bij deze prijzen geen spra
ke van, dat gespaard kan worden
voor de oude dag.
De slagers van Vlissingen.
Met bovenstaand verweer kunnen
wy volkomen accoord gaan.
Algemene Nederlandse Slagershond.
Advertentie
een verstandige
vrouw koopt
uitsluitend
gemltlnlsoerdo
wol en wolgoedi
WAAROM
GEEN VERKEERSAGENT?
Heeft U wel eens een kykje geno
men by het kruispunt bij dc garage
van de heer De Muynk en de glashan-
del van de heer Prins te Vlissingen,
tegen de tyd, dat het personeel van
„De Schelde" naar huis gaat? Dan
komt U tot de ontdekking, dat er dan
talloze auto's, fietsers en bromfiet
sers langs dit kruispunt komen. Toch
staat er op deze piekuren geen ver
keersagent, die het drukke verkeer
zou kunnen regelen.
Zyn de ziekenhuizen in Vlissingen
misschien nog niet vol genoeg? En
beseffen de moeders uit het nieuwe
stadsgedeelte niet, dat zij haar kin
deren blootstellen aan gevaar op dit
drukke punt, wanneer zy vader uit de
fabriek gaan halen?
Laten de moeders toch haar kinde
ren thuishouden.
Vlissingen L. Despinois.
Reclame-congres met
Mystery-train.
Te Utrecht wordt van 2 tot 4 Oc
tober het 14c congres gehouden van
het „Genootschap van Reclame."
Naast een aantal lezingen, biedt
het programma dc deelnemers enige
verrassingen. Zo zal de eerste dag
een „Mystery-Train" het Utrechtse
station uitrollen naar een onbekende
bestemming, waar de avond fecste-
iyk zal worden doorgebracht. Op
de vooravond van het congres, op 2
October heeft een ontmoetingsavond
plaats in de „Bibliothèque desVins",
tijdens welke de dichter J. W. F.
Werumeus Buning een wijn-college
geeft,
Bevolkingsonderzoek in
Doornspijk gaat toch door.
Het bevolkingsonderzoek op long-
tuberculose in Doornspyk, waartegen
een predikant zich op religieuze
Sonden met succes verzet had, zal
ch doorgang vinden, zo meldt de
stichting massa-onderzoek uit Apel
doorn, onde* wier leiding het onder
zoek zal worden gehouden.
Na het besluit het onderzoek,
gezien de tegenstand waar het op
zou stuiten, niet in te stellen, heeft
men de besprekingen met het ge
meentebestuur van Doornsphk voort
gezet. Het grote aantal actieve tu
berculose gevallen op de Noord-Ve-
luwe maakt het, volkomen onverant
woord dit onderzoek achterwege te
laten of uit te stellen. De besprekin
gen hebben er toe geleid, dat het
onderzoek begin November zal be
ginnen. De burgemeester van Doorn
spyk, de heer U. de Vries zal zyn
volleaige medewerking verlenen.