Waar zijn de klokken van
Arnemuiden gebleven?
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
K0REA-S0LDATEN KEREN NAAR
NEDERLAND TERUG
W. BOSSCHAART UIT SOUBURG
STAK VIJFTIG JAAR DE RING
KRIJGT U KINDERBIJSLAG?
Parlementsleden trokken
revolvers
ZATERDAG 22 SEPTEMBER 1951
PROVINCIAL* ZtKOf81 COURANT
11
DE ZINGENDE TORENS VAN ZEELAND
Vier van Nederlands oudste carillons
behoorden aan Zeeland
„Waar zgn de klokken van Arnemuiden?'*
Op een namiddag niet al te lang geleden stond midden in het pittoreske
Walcherse vissersdorp een zeer teleurgesteld tourlste. De klokken van Ar
nemuiden, waarop in zeker gevoelvol lied gezinspeeld wordt en die de oudste
nog gebruikte beiaard van Nederland vormen, bleken niet op hun plaats te
hangen!
Helaas, het is zo: de klokken van Arnemuiden hangen in Amsterdam.
Aan het eind van de vorige eeuw werd het 4-eeuwen oude carillon door de
vroede vaderen verkocht. Nu strooit het ztfn bronzen toontjes rond vanuit
de oostelijke toren van het Rijksmuseum: de klokken van Arnemuiden z(jn
min of meer een museumstuk geworden. Arnemuiden moet het voortaan
met een simpele luidklok doen en de minnaars van het schone lied en caril-
lonmuziek trekken teleurgesteld de Sloedara weer over
iiers, die
opleiding ontvingen aan de enige
aardschool ter wereld, die te
Tenzij ze weten, dat de beiaard van
Arnemuiden niet de enige ln Zeeland
was. Er zijn er nog enkele meer en
vlak voor de oorlog zou het zelfs
moeilijk geweest zyn de provincie te
verlaten zonder op een van haar „zin
gende torens" te stuiten.
Die liefde van de Zeeuwen voor
torenmuziek dateert niet van eergis
teren. Toen het In de 15e eeuw mode
werd het slaan der uren door een me
lodietje aan te kondigen, behoorden
zij tot de eersten, die melodieklokken
in hun torens ophingen. Tot aan de
verwoesting kon men in Sluis zo'n
oude „voorslag" van vier klokken nog
ieder kwartier horen pingelen. Mis
schien wel een historisch curiosum in
Nederland. Want bijna overal elders
werden die enkele klokken gaande
weg uitgebreid tot een compleet klok
kenspel, waarop men een gans reper-
toir ten gehore kon brengen.
Van deze alleroudste carillons wa
ren er voor de oorlog nog acht in Ne
derland over; vier daarvan, waaron
der de oudste, behoorden aan Zee
land: het oorspronkelijke spel van
Zierikzee, dat gegoten werd tussen
1550 en 1554. het nog gebruikte klok
kenspel van Arnemuiden, waarvan de
oudste klok uit 1553 dateert en de
beiaards van Tholen en Sint Maar
tensdijk, die maar weinig jonger zijn.
„VERKOCHT,
OMGESMOLTEN
De overige Zeeuwse spelen stam
men voor een deel uit een periode,
die wel zeer welluidend was. Want in
de eeuwen die volgden, ontstond een
ware wedgver tussen de rijke haven
plaatsen, niet alleen wie de grootste,
maar ook de meeste beiaards bezat.
Zo had Veere op een moment twee
carillons en Middelburg en Zierikzee
ieder drie.
Echter werd dit enthousiasme
spoedig gevolgd door een tijdperk van
verval en onverschilligheid ten aan
zien van de edele torenmuziek. Wie
de lijst van klokkenspelen nagaat,
leest, tot in de eerste jaren van onze
eeuw toe, van weinig nieuwe spelen,
maar des te meer in eentonige regel
maat de aantekening: „verkocht",
omgesmolten, verwijderd, verkocht,
omgesmoltenTwee van de drie
beiaards van Middelburg en Zierikzee
verdwenen, evenzo het tweede spel in
Veere; het klokkenspel van Arnemui
den werd verkocht, dat van Hulst
door brand verwoest, zonder dat het
werd vervangen. De in verschillende
plaatsen gebruikelijke Zondagbespe
lingen werden gestaakt en de speciale
beiaardconcerten steeds meer be
perkt Middelburg bleef een van de
plaatsen, waar men de tradi
tionele Meibespeling handhaafde.
Maar in andere plaatsen moest ieder
concert worden beëindigd, omdat het
beiaardmechaniek al te zeer verwaar
loosd was. Het carillon van Goes
werd niet meer bespeeld ln het laat
ste deel van de vorige eeuw, evenmin
dat van Sint Maartensdijk, terwijl in
Tholen het overbodig geworden bei-
aardklavier tenslotte uit de toren
werd weggesloopt. De klokken, die zo
lang elk doen en laten der burgers
hadden begeleid, met hen juichend
en klagende, terwijl ze soms meerma
len per dag bespeeld werden, moes
ten hier en daar de dienst weigeren,
toen er werkelijk iets te melden viel.
Toen na de laatste oorlog Nederland
zijn nationale vrijheid herkreeg, werd
de klokkentoren van Veere beklom
men dooreen trompetter, die de
vaderlandse liederen moest doen
weerklinken, welke sinds jaar en dag
het eigen repertoir waren geweest
van het klokkenspel achter zgn rug!
Is dit het einde geweest van het
„lied van de klok?"
Op een heldere Donderdagmiddag
bestegen wij met de beiaardier Jan
Kwist genoemde Veerse Stadhuisto
ren. Na enige toeren in het binnenste
van dit overslanke torentje, waar
balken en ladders consequent trach
ten dezelfde ruimte in te nemen, vin
den we ons terug in het eikenhouten
gebint ondei de open lantaarn. Boven
ons hangt het mooie 3-octaafs klok
kenspel, waaraan niet lang geleden
de 36ste klok wera toegevoegd. Het
werd grondig gerestaureerd! En vlak
voor ons in net speelkamertje staat
een beiaard-klavier, dat op de meest
moderne wijze met de klepels daar
boven verbonden is. Een wat wonder
lijk instrument overigens, waarbjj
twee rgen horizontale houten pinnen
de functie vervullen van de witte en
zwarte toetsen op de piano.
Op gezegde Donderdag beklimt Jan
Kwist de hoge bank achter dit kla
vier voor een van de regelmatig te
houden belaardooncerten, en het spel
neemt een aanvang. Niet met de vin
gers, maar met half gesloten vuisten:
aan de toetsen, waarvan een deel bo
vendien nog aan pedalen gekoppeld
Is, hangt immers een heel klokken
spel. En de zwaarste klokken vra
gen een aanslag van niet minder dan
ettelijke kilo's. Maar hoe rhythmisch
Is dit spel niettemin en hoe beheerst
Het mechanisme van de beiaard is
verbeterd en er is niets meer over
van dat wel bekoorlijke, maar ook
wat hulpeloze klokgeklimper uit
vroeger tyd. Rappe toonladdertjes en
verbijsterende tremolo's stromen de
klokkenstoel uit, terwijl een razend
snelle melodie tussen de klokken
heen en weer schijht te springen, j^n
alle kanten slaat het vibreert het en
klinkt het na^ terwijl het hele samen
stel van drdron, hefbomen en veren
tussen toetsen en klepels trekt en
schokt Toch, hoe delicaat is deze
muziek! Helder als glazen druppels
komen de tonen naar beneden vallen.
Een heel fijne muziek parelt langs de
oude Veerse gevels^erwtf! de
beiaardier, zelf vol vuur meezingend,
daarboven zijn stokkenklavier met
vuisten en voeten bewerkt!
MUSEUMSTUK KOMT
TOT LEVEN.
De Zeeuwse steden bobben, als ve
le andere plaatsen in Nederland, in de
laatste tientallen jaren de rijkdom
weer ontdekt, die wat vergeten boven
in hun torens hing. Uurwerktrom
mels werden hersteld en krijgen re
gelmatig een nieuwe melodie opgezet
de klokkenspelen zelf werden geres
taureerd en aangevuld. Er komt weer
voor regelmatige con
certen en geld voor beiaardiers,
hun
be laai
Mechelen.
Waar door de oorlog een klokken
spel verloren ging, zoals ln Middel
burg en Vlissingen, wordt dat door
een mooie 4-octaafa beiaard vervan
gen; terwijl zelfs het zwaargetelster-
de Sluis graag ln plaats van zijn 4
verdwenen klokken een klein carillon
zou stellen.
Goes, Tholen, Sint Maartensdijk en
Zierikzee konden hun, in de oorlog
weggevoerde en letterlijk „onderge
doken" klokken weer opvissen uit
het LJsselmeer, een dulkpartij, waar
bij alleen enkele kleine klokjes van
het Goese carillon verdwenen. Deze
schade zal overigens binnenkort met
glorie zijn ingehaald, wanneer Goes
zyn weinig harmonieus allegaartje
van klokken door steeds bestemmen,
aanvullen en omsmelten tenslotte tot
een gave 4-octaafs beiaard zal heb
ben gerestaureerd.
Het Is te hopen, dat Sint Maar
tensdijk zyn 'toren eens zal kunnen
herstellen, zodat die, niet alleen de
luidklokken, maar zijn volledige bei- j
aard weer zal kunnen torsen. En dat
Tholen ln staat zal worden gesteld,
om zijn eerbiedwaardig oude carillon
dat nu bij de firma Eysbouts Laps
ln Asten betere tijden afwacht uit
te breiden en te restaureren, zoals
het dat zou wensen.
Misschien, dat Hulst, waar reeds
in de dertiger jaren een fonds i3 ge
sticht tot aanschaf van een nieuw
klokkenspel, de belangrijke som die
daarvoor nodig is nog eens bijeen zal
krijgen.
tenslotte is daar Zierikzee, dat
zttn enig overgebleven oude spel ln
1928 door een nieuw van 2 octaven
verving, de oorspronkelijke beiaard
tot een kijkspel degraderend. Maar
dat zal het binnenkort niet meer zijn
wanneer dit museumstuk zelfs tot
nieuw leven wordt geroepen. Het ligt
ln de bedoeling dit oudste klokken
spel van Nederland ln een speciale
stellage ln het museum weer op te
hangen, waar het door beoefenaars
van carillonmuziek, maar ook door
bezoekers van het museum, door U
en mij, via een normaal stokkenkla
vier zal kunnen worden bespeeld.
TINA KELLER.
IN HITTE, STOF EN ROOK
Thuisvaren is ook niet alles!
Een hoestend*, proestende en vuile troep soldaten rolde Zondagmorgen
19 Augustus op het station te Pusan de elf wagons lange trein uit, die heu
van Wonju naar het Zuiden van Korea had gebracht. Intens verhitte, stof
fige en met roet besmeurde gezichten waren het, waarop echter dwars
door alles heen toch een vreugdevolle glw* lag.
Weer een stapje dichter bU huls, weer wat verder op de lange, lange weg
van de frontlijn tot aan de straat-waar-Je-woont.
Die weg naar huis, het is een lan
ge. Door alle tijden, door alle oorlo
gen heen is het thuisvaren gepaard
gegaan met de gebruikelijke moei
lijkheden, ergernissen, misverstanden
en wanbegrippen en het zou ook al
een wonder zgn, als het hier anders
was gegaan.
Het begon „boven", waar een sol
datentroep zich tien dagen lang min
of meer verlaten voelde op een paar
sawah-veldjes zonder dat er enig de
finitief uitzicht was op een zekere
vertrekdatum. Maar uiteindelijk, op
de morgen van de 18de Augustus was
het dan zover en vertrokken om acht
uur precies de een en twintig trucks
Eenentwintig wagens brachten de ruim vierhonderd vrijwilligers van het Nederlandse Detachement Verenigde
Naties in Korea naar Wonju, vanwaar zij per trein verder naar Pusan vertrokken om zich ln te schepen naar
het vaderland. Foto toont de aankomst van de trucks op het station te Wonju.
VELE MALEN GEJONAST
Kwam uit in meer dan 150 wedstrijden.
Toen de 11-jarige Willem Bosschaart in 1901 te Souburg zijn eerste ring
stak, heeft hy vast niet vermoed, nog eens gehuldigd te zullen worden, om
dat hij vijftig jaar lang aan dit typisch Walcherse steekspel had deelgeno
men. Dat was Zaterdag j.L het geval, toen de Souburgse ringryders en de
Oranjevereniging hem een medaille schonken ter gelegenheid van dit bij
zondere jubileum. Bovendien werden er hartelijke woorden gesproken.
Die eerste wedstrijd in Souburg,
nu vijftig jaar geleden, leverde hem
al een eerste prijs van 6 op, en
dat was ln 1901 een flink bedrag!
Zijn moeder had die eerste tijd niet
veel op met de liefhebberij van haar
zoon, maar Willem zei: „Wel wer
ken en geen pretje, dat gaat niet!"
Het volgend jaar, toen er slechts
vijf rijders aan de bekende Pinkster-
rijderxj deelnamen, won Willem geen
prijs, maar dat la hem later nooit
meer overkomen en steeds ging hij
met een prijs voor zijn meisje en
later voor zijn vrouw naar huis. Deze
prijzen bestonden vroeger meestal
uit gouden en zilveren voorwerpen.
Later werden dat geldprijzen, toen
teveel van deze edele metalen weer
naar de goudsmid verhuisden.
Jaar in, jaar uit stak Willem Bos
schaart de ring op Pinkster-drie in
Souburg en ook in vele andere Wal-
De staats-seeretaris van Volksgezond
heid, dr. P. Muntendam, heeft Donder
dag de onlangs door hem in het leven
jeroepen commissie in zake de organi
satie van de tuberculosebestrijding ge-
.nstalleerd.
Hoe het geld besteed wordt
„Krijgt u kinderbijslag of niet?" vroegen de enqueteura en enquetri-
ces van het Nederlands instituut voor de publieke opinie onlangs aan de
Nederlandse bevolking. Het blijkt, dat 43 van alle gezinnen kinderby-
slag krijgt.
Van de groep met de laagste in
komens krijgt meer dan de helft n.l.
52 kinderbijslag. Van de welge-
stelden ontving 19 kinderbijslag.
Vooral kleding bleek met kinder-
böslag te worden gekocht.
„Waar gebruikt u die kinderbij
slag voor?", vroegen de enqueteurs
en enquetrices aan die vaders en
moeders, die kinderbijslag krijgen
21 gebruikte dit voor net kopen
van dure artikelen, en wel 13 voor
kleding, 2 voor schoenen, 2 voor
brandstoffen, 4 voor andere geld-
vragende doeleinden.
18 heeft geen speciale bestem
mingen voor de kinderbijslag en ge
bruikt deze voor de gewone aagelgk-
se gezinsuitgaven.
6 gebruikt het geld speciaal
voor de kinderen en wel:
4 om artikelen te kopen, die
de kinderen hard nodig hebben.
1 voor studie van de kinderen,
1 zet het op het spaarbankboek
je van de kinderen.
3 gaf nog andere antwoorden.
Sommige ondervraagden noemden
meer aan een bestedmgswijze.
Ongeveer de helft van de gezinnen,
die kinderbijslag krijgen, besteden
deze bijslag dus voor het kopen van
dure artikelen, hoofdzakelijk voor
kleding. Maar in ongeveer vier van
de tien gezinnen wordt de kinderbij
slag gewoon met het andere inko
men tegeltfk besteed.
W. Bosschaart
~.„.~..50 jaar ringryder.
cherse dorpen. 1913 was voor hen-
het drukste jaar. Toen werd overal
het feest van de 100-jarige onafhan
kelijkheid gevierd en daarom reed
Willem tweemaal in Souburg, een
maal in Vlissingen, in Middelburg
en in Veere.
OP DE LADDER.
„Als we vroeger de z.g, morgen-
prijs hadden gewonnen", zo vertelde
de nu 61-jarige Bosschaart „werden
we ook gejonast, maar dat deden
we met behulp van een ladder, waar
op de winnaar in de lucht werd ge
gooid. Het gebeurde dan dikwijls,
at ze de ladder aan een kant los-
Nieuws
Notedop
In sen
De geneesheren van sir Stafford
Cripps hebben medegedeeld, dat hij vol
ledig hersteld is. De thans 62-jarige
Cripps heeft geleden aan een tuberculeu
ze aandoening ln de ruggegraat.
Dit seizoen zijn meer dan 3000 pel
grims naar Mekka, als gevolg van de
hevige hittegolf, door een zonnesteek om
het leven gekomen.
Waarschijnlijk zal volgende maand
bij de „Privy Council" een beroep wor
den ingesteld tegen de uitspraak van het
Hooggerechtshof te Singapore, waarbij
Bertha Hertog aan baar ouders werd
toegewezen.
De leider der Finse boerenpartij.
Kekkonen, heeft een nieuwe coalitiere
gering gevormd in samenwerking met de
sociaal-democraten en de Zweedse volks
partij. De volksdemocraten hebben in het
nieuwe kabinet geen zitting.
Het Amerikaanse vliegend reuzen
fort, dat sinds enige dagen vermist werd.
moet als verloren worden beschouwd. Er
was een bemanning van 14 koppen aan
boord.
Vrijdag is te Hamburg de conferen
tie van de Europese Beweging over Duits
land door Paul Spaak geopend.
Generaal H. G. Winkelman 2al op 6
October ax aan de Hofweg in Den Haag
een gedenkteken voor gesneuvelde grena
diers en Jagers onthullen.
Woensdag is by Gekenldrchen in
West^Duitsland de 35-jarige Nederlandse
schipper J. van S. van het Rotterdamse
schip „Damco 4" verdronken.
HET ITALIAANSE
VREDESVERDRAG
De Noord-Atlantische Raad heeft
Donderdag een verklaring uitgege
ven, waarin wordt gezegd, dat alle
belemmeringen voor samenwerking op
basis van gelijkheid in de Noord-At
lantische gemeenschap dienen te wor
den opgeruimd. De Raad heeft be
sloten een ministercomité, samenge
steld uit België, Canada, Italië. Ne
derland en Noorwegen in te stellen
om de verdere versterking van de
Noord-Atlantische gemeenschap en
de uitwerking van niet-militaire
voorzieningen van het pact te over
wegen.
Onrust in Maranhao.
In de Braziliaanse staat Maranhao
duurt de onrust rondom de nieuwe
gouverneur, Eugenio de Barros, voort.
Verschillende afgevaardigden in dc-
wetgevende vergadering van de staat
trokken revolvers, toen de benoeming
van een nieuwe gouverneur ter spra
ke kwam.
Volgens te Rio de Janeiro ontvan
gen berichten hebben zich in kleine
plaatsen ln het binnenland van Ma
ranhao botsingen voorgedaan, waar
bij doden en gewonden zijn gevallen
In de stad Sao Joao Dos Passos zou
een opstand zijn uitgebroken.
Op de vraag, wat hij dacht te doen
om de orde te herstellen, antwoordde
de Barros: „Wat kan ik doen?"
Leden van de oppositie hebben ge
dreïgd hem te doden, als hij zich in
de straten van de hoofdstad, Sao Lulz.
zou wagen.
in de richting van Wonju. waar een
trein stond te wachten, die hen naar
Pusan zou brengen. Het weer werkte
mee. in die zin. dat het warm en
was, zodat na enige tijd ieder-
lik onder het stof zatmaar
och. dat zttn ze wel gewend, en als
je naar huls gaat, kijk je helemaal
zo nauw niet
LIGGEN!
De trein staat te wachten. Een
trein die, ln vergelijking met het vo
rig Jaar. een hele vooruitgang was:
je kon tenminste liggen.
Het vorig jaar, tn de kou, zonder
ramen, zonder banken, met meer
vee- dan personenwagens. Nu een
lange trein van elf wagens, die alle
voor personenvervoer waren inge
richt. O, stel U niet voor lezer, aat
er comfortabele banken waren. Een
stellingen-rek aan weerszijden, gelijk
men aat aantreft ln een magazijn,
was de „ligplaats" voor elke man. Ze
lagen drie hoog, de zwetende en stof-
soldaten en het was in die ,cou-
warm en benauwdnee,
r kunt U zich zelfs op de warmste
dag in Nederland, geen voorstelling
van maken.
DE TREIN GING
Toen ging de trein. We waren stil
ging de
:rbazing.
ge< Hp
wasniets. We keken elkaar aan
alsof er een wonder gebeurde
De weg naar Pusan is een lange.
Achttien uren duurt de reis tegen
woordig (het vorig jaar zou het een
week geweest zyn) en in die achttien
uren moet de ene tunnel na de ande
re „genomen" worden. Een chauf
feur neeft me verteld, dat het er 46
waren. Ik weet dat niet, maar ik kan
U wel verzekeren, dat het geen pret
je la om een kwartier lang in die
stikhete trein te zitten terwijl dikke
rookwolken met vuil en viezigheid je
naar adem doen happen, terwgl alles,
maar dan ook alles, dik onder roet en
vet komt te zitten en er geen water
is om je te wassen.
En tochde reis was nog zo
slecht niet. Natuurlijk voerde ze door
de bergen, hoe zou het anders kunnen
in dit land van louter groenbegroeide
rotsen. Maar hoeverder naar het
Zuiden, des te vrediger zien ze er
uit. Er staan weer huizen. Er lopen
weer mensen met vrij behoorlijke kle
ding aan en het land Is er bebouwd.
En och, vanuit een trein bekeken, ln
dit Jaargetijde en met de wetenschap,
dat Je het voor het laatst ziet, wel,
de gevoelens zijn dan milder. Een
zonsondergang, die de bergen rood
kleurt kon zelfs nog uitroepen van
bewondering opwekken uit het ge
moed van harde soldaten
En de nacht is, zo goed en zo
kwaad als dat ging in de verzengen
de hitte, doorgebracht met wat slui
meren. Velen nebben echter geen oog
dicht gedaan ofschoon ze niet wilden
bekennen, dat het wellicht van blijd
schap was
En zo kwam de volgende dag om
negen uur 's morgens de trein met
„dutchies" in Pusan aan. Grote
trucks brachten de mannen naar een
kamp, dat als laatste tijdelijke ver
blijfplaats dient
Natuurlijk is dat kamp ook niet al
les zoals geen enkel kamp ooit zal
zijn. Het gemopper en gekanker
en heus nTet altijd ten onrechte
zakt echter naarmate het uur van
vertrek nadert
W. W. DUSSEL
Kolonel Brouwer hoofd zeemacht
der militaire miss>e in Indonesië.
Met de functie van hoofd der af
deling Zeemacht van de Ned. mili
taire missie in Indonesië is belast de
kapitein-luitenant ter zee L. Brou
wer, die tevens tijdelijk is bevorderd
tot de rang van kapitein ter zee.
Voor hel eerst ln de geschiedenis
van Spanje U e«n Japanner opgetreden
als toreador. Het Is de negentienjarige in
Hiroshima geboren Augusto Yatojo en
zyn optreden in de arena bracht vele
toeristen naar de Vista Alegre te Madrid.
Het oordeel was: Yatojo deed bet best.
lieten by het opvangen, zodat we er
onderaan kwamen te hangen."
Willem Bosschaart heeft een prfi-
zencollectie, waarby zeven bekers,
een van de stad Oostende, in 1946
gewonnen en natuurlhk vele medail
les behoren. Het is één keer voor
gekomen, dat hy de beker van de
burgemeester van Souburg niet won
en dat was toen een byzonderheid,
waarover iedereen sprak.
Zaterdag J.l. was het zyn beste dag.
Behalve dat hy een beker en de pol
lepel won bn de wedstryden, kreeg
hy twee medailles en een oorkonde
ter gelegenheid van zjjn merkwaar
dig jubileum.
Totaal heeft deze nestor van de
ringryders, meer dan 150 wedstrijden
op zyn naam staan en hy is nog niet
van plan er mee op te houden Zo
lang Willem Bosschaart op de baar
verschijnt, zal hg een geducht tegen
stander blgven!
75. Barend Bol en zyn vtouw Re waren nog
ïoolt van hun leven met zo'n vreselijke schrik
■/akker geworden. „W-w-w-at is dat!!?" vroeg
Fie Bol, terwijl zij ais een duveltje uit een doosje
uit haar dekens oprees. Ook Barend, haar man,
zat met een schok rechtop in zgn bed. „Misschien
s het een aardbeving", stamelde hij met bleke lip
pen. Het echtpaar Bol dreef in Kuitendara een
'oedbeklante galanterie-winkel, die zy De Con-
urrent" hadden gedoopt, hetgeen een beetje over-
reven was, daar Kuitendam geen tweede bedrgf
n galanterieën rijk was. Ge«jkttid!g sprongen zij
iit het bed en holden in him nachtgoed naar bene
den, onderweg nog tot meerdere spoed aangezet
door het alarmerende geluld van brekend glas
werkToen Barend ztfn winkel binnenstormde,
deinsde hy achteruit en ook Flc, zyn vrouw, had
moeite zich staande te houden. Er was geen thee
pot, geen kop of schoteltje, geen 6tukje glaswerk
zo groot als een hand dat nog heel was. Alles lag
aan gruzelementen en temidden van deze ver
schrikkelijke ravage stond Nelis het Nyipaard vrij
beduusd te kijken. „We dromen. Barend we dro
men, dat er een nijlpaard tn onze winkel staat",
jammerde Fle Bol, terwyi zy ln snikken uitbarstte.