i<&
Australische woestijn bleek
geen woestijn te zijn
•m
I
Utrechtse Jaarbeurs met Heer
Bommel en Tom Poes
fe? as.'iss. <-mi-
NIEUWE BOEKEN
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Tracioren slaan in één uur 20 ha
kreupelhout plat
Op 't Matje
TEXTIELINDUSTRIE MAAKT
EEN DEPRESSIE DOOR
TjRUDAG
14 SEPTEMBER 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN
Boerderijen aan de lopende band
(Van onze correspondent)
Alelaïde (Zuid Australië). September Een enkele organisatie die uit
200.000 hectaren Zuid Australische woestijn aan de lopende band een boer
derij per veertien dagen wil maken en die ai hongerig uitkijkt naar nog een
andere 200.000 hectaren in de naburige staat Victoria.het klinkt wel
licht als zuivere kolder. Maar dat is toch precies wat hier in de Zuid Aus.
tralische heltt van de zogenaamde 90 mijl woestijn gebeurt en wat straks
ook in de Victoria helft van deze S millioen hectaren grote woestijn zal
gaan gebeuren.
De wijze, waarop men hier thans
de goede stukken" van de 90 mijl
in bloeiende boerderijen omzet, is
uiterst modern. Slechts dank zij de
moderne wetenschap en moderne
techniek is zoiets mogelijk. Nog niet
zolang geleden zou een pionier, die
zich aan een 2000 hectaren woestijn
zou gaan wagen zijn hele leven moe
ten zwoegen en nog heel wat werk
voor zijn nageslacht moeten laten
liggen. Doch met behulp van de mo
derne wetenschap en de moderne
techniek heeft men hier thans zo'n
„onbenullig stukje" in een paar we
ken tijds onder de knie.
Het tempo, waarin men hier in de
woestijn te werk gaat, zou men
.Amerikaans" kunnen noemen. Een
hele rij tractoren slaat in één uur
tijds 20 hectaren woestijn kreupel
hout plat. Een tweede rij vermaalt
letterlijk de taaie wortels der woes-
tijnplanten en ploegt de aarde om in
Beginsels.
Het was een zaak van mets, een
simpele diefstal, zoals wij ze in ons
knusse zaaltje, om zo te zeggen, even
geroutineerd -.veten af te doen als een
abattoirknecht de vette varkens. De
verdachte draaide er om heen en loog
met bekwaamheid. Hij deed het vol
gens de theorie van de Zuidafrikaanse
dichter Langenhoven, die in zijn da
gen leerde: „Om doeltreffend te lieg,
moe nie die wearheid heeltemaal om
draai nie; hou hom skuins" Nou, de
verdachte „hield hom skuins". maar
de rechter liet niet met zich dweilen
en haalde een gans eskadron getuigen
voor het hekje.
En dat liep allemaal van 'n leien
dakje, tót de Man-van-het-Principe
kwam: een uitgeloogde loodgieter,
rood van haar en fèl van oog.
De rechter knikte zijn nieuwe ge
tuige toe en declameerde te zijnen
gerieve het gebruikelijk prevelement
van de beide voorste vingers van de
rechterhand en vroeg vervolgens om
herhaling van het plechtig zinsver
band des eeds. Maar de man schudde
mistroostig het hoofd en zei: Nee!
Nee?, vroeg de rechter. Waar
om néé?
't Botst tegen me beginsels, zei
de man.
Nu komt zulks wel meer voor. Wie
in niets gelooft, behalve in zichzelf,
moet de eed afleggen, maar wie zich
doopsgezind door het leven slaat mag
volstaan met de belofte. Als ge zegt:
ik geloof niet in enig God. dan repli
ceert de rechter: leg dan de ?ed maar
af. Maar als ge de Christelijke leer
belijdt vanuit het gezichtspunt der
doopsgezinde dogmatiek, dan kunt ge
volstaan met beloven. Dan kunt ge
de eed weigeren en ge hebt geen cen
tje last. Dat is gek. maar zo wenst
het de Wet. Wie de eed niet wil af
leggen kan zich beroepen op het ver
schoningsrecht (ontleend aan een be
grip, dat buiten de sfeer van de bad
kamer ligt). Maar dat recht komt
alleen in werking voor bezwaren, ont
leend aan iemands beschouwingen
over de godsdienst. Wie geen gods.
dienst heeft, heeft ook geen beschou
wingen, zo zegt de jurisprudentie. En
daar zou over te praten zijn. hetgeen
kon leiden tót vermenging van de
theologische met de juridische facul
teit en ik moet er niet aan denken
wat rampzalige consequenties d&dr-
aan verbonden zouden zijn.
Intussen: de rechter zat er mee,
want de eeds weigerachtige loodver-
zorger betoogde Waarlijk, gespeend te
zyn van alle doopsgezinde invloeden.
En enige andere gerubriceerde gods
dienst was hij niet toegedaan.
Is u atheïst?, vroeg de rechter.
Maar daar trapte de man niet in. Hij
zei daar ben ik te bescheiden voor,
ik k^jk maar naar de sterren
Wat is u dan wel?, drong de
Kadi aan.
Vervuld van de universele reli
giositeit der sferen, gelijk de wateren
de bodem der zeven zeeën van deze
aarde bedekken.
Dat klonk wel muzikaal, maar het
sloeg op geen enkele paragraaf van
de vele, die een Nederlandse rechter
tot zijn beschikking heeft. Desniette
min hield deze man vol. Het principe
van de eed was „vermatenaliseerd'
misbruik van het sociaal gerichte
Diepere Bewustzijn", zo zei hij met
alle registers open en ,daar botste
zyn doorleefde al-liefde uit het we-
zenloze> Wezensbeginsel pertinent te
genaan", hetgeen een vervelend ge
voel moet zijn, naar mijn bescheiden
oordeel.
De rechter moest het even verwer
ken. Maar toen zei hij dan ook op zijn
beste cavaleristenmanier, dat de eed
geen theologisch standaardwerk maar
een proeve van waarheidsliefde was.
Nou, verschoningsrecht had meneer
niet en of 'ie de waarheid maar
wilde spreken.
D&ar wil ik een eed op doen.
Mits voorbehoud van godsbegrip ten
aanzien van persoonlijk principe, zei
de loodgieter toeschietelijk
De rechter knikte verheiigd en de
zwerende vingers van de getuige gin
gen omhoog, zonder klacht of twist
geding. Er lopen veel vreemde jon
gens- rond in dit wonderlijke tranen-
een tempo van 5 hectaren per uur.
Wanneer alle machines en tractoren,
die men in Amerika besteld heeft, be
schikbaar zullen zijn, dan zal men
ieder jaar 12.000 hectaren in cultuur
kunnen brengen en tussen 20 en 30
boerderijen gereed kunnen hebben,
welke ieder een goed bestaan verze
keren aan een boerengezin. Wel een
tikje vlugger dan het verkrijgen van
nieuwe boerderijen uit de bodem van
het IJselmeer!
Natuurlijk kan alleen een grote
maatschappij iets dergelijks aan en
een maatschappij, wier leiders een
rotsvast vertrouwen hebben in de
mannen der wetenschap, die het ge
heim van de woestijn ontdekt hebben.
Het geheim is, dat de 90 mijl
woestijn in Zuid-Australië en Victo
ria feitelijkhelemaal geen woes
tijn is. Gedurende meer dan een eeuw
hebben de landbouwdeskundigen
voor een raadsel gestaan. Ér was vol
doende regenval in dit gebied, maar
Iedere poging om iets uit de woestijn
te halen, faalde volkomen. Het was
een van die onverklaarbare wonde
ren der natuur en de 90 myl woestijn
moest dan maar altijd een grote, dor
re plek in het vijfde werelddeel blij
ven.
TOEVAL
Dat men een paar jaar geleden toch
eindelijk het geheim van de 90 mijl
woestijn ontsluierd heeft, is eigenlijk
heel toevallig gekomen. Men zocht
namelijk helemaal niet meer naar dat
geheim, want men had de woestijn
al lang opgegeven, maar men was
aan het zoeken naar het raadsel van
de nieuwe en plotseling opkomende
„kustziekte." Op bepaalde plaatsen
langs de Zuid-Australische kust trad
deze ziekte plotseling op. Vroeger ge
zond vee begon plotseling te verma
geren en verhongerde, hoewel er eten
genoeg was. Het geboorte cijfer on
der het vee daalde scherp en de wei
nige kalveren of lammeren waren
mismaakt of miezerig.
1 Na jaren van vruchteloos zoeken,
kwam men plotseling tot de ontdek
king, dat die „kustziekte" niets an
ders was als wat bij de mens de cre
tin de idiote lcropmens veroor
zaakt. De cretin heeft alle voorwaar
den om een gezond, intelligent mens
te worden doch hy is zoals reeds
lang geleden ontdekt werd een
idioot omdat zyn schildklier niet be
hoorlijk werkt en zyn organisme
daardoor een tekort aan jodium heeft.
Door toediening van dit element kan
genezing bewerkstelligd worden.
Bij de kustziekte bleken de planten
de noodzakelijke minltieuze hoeveel
heden fosfor en koper te missen en
de dieren de noodzakelijke sporen
koper en kobalt. Het opheffen van
het kopertekort bij de planten en die
ren was reeds lang geleden in ande
re landen uitgevonden en toegepast.
De Australische geleerden baanden
echter de weg om op goedkope wijze
het kobalt tekort van de „kustziekte"
op te heffen. Nu men het antwoord
had, behoorde de kustziekte verder
tot het verleden.
DE WOESTIJN BLOEIDE!
Deze ontdekking deed de geleer
den toch nog eens naar die raadsel
achtige 90 mijl woestijn kijken. En
zowaar, ook deze woestijn was geen
woestijn maar een stuk goede aarde
met alleen maar een tekort aan de
noodzakelijke 6poren van koper en
zink. Men „zaaide" deze mlnitieuze
hoeveelheden, hetgeen slechts een
tientje per hectare kost ende
woestijn bloeide! Nadat men nog
wat microben van elders in de dode
woestijn „gezaaid" had, was de weg
geheel open om van honderd duizen
den hectaren waardeloze woestijn
een provincie van welvarende boerde
rijen te maken.
De gezaaide sporen koper en zink
en de bacterieën van elders gaven de
stoot aan een gecompliceerde ketting
reactie in de dood lijkende aarde, en
enige jaren later groeit in de eerst
ontgonnen stukken de klaver en gra
zen de gezonde schapen met hun vet
te lammeren. Zo goed is er de grond,
dat een „Woestijn boerderij" van 400
hectaren gemakkelijk 1200 schapen
kan voeden en zodoende de boer een
goed bestaan kan bieden.
Deze fascinerende onderneming
hier in Zuid Australië, waarbij door
een particuliere onderneming letter
lijk een nieuwe provincie wordt ge
schapen, onderstreept nogmaals dui
delijk de kracht van de argumenten
van de talrijke lieden, die hier vech
ten voor een splitsing van de zes log
ge Australische staten.
Feestkleed over de Domstad
Buitenlandse deelname minder dan vorige jaren.
UTRECHT, 12 September Wie wil weten, of het druk is geweest op de
eerste Jaarbeursdagen, kan dat het beste vragen aan Heer Bommel
Alsof hy de directeur zelf is, wandelt de oudbollige teddybeer met de klei
ne Tom Poes achter de loketten en iedere Jaarbeursbezoeker houdt even
zijn pas in, om dit tafereeltje glimlachend gade te slaan. Olüe Bommel,
Tom Poes ende lichtjes, dat zijn in deze dagen ongeveer de attracties
voor de Utrechtenaren, die deze 57ste Jaarbeurs meer waarderen, dan wel
ke voorgaande ook. En geen wonder; de Utrechtse middenstand heeft over
de straten en pleinen van de oude Domstad een feestkleed gespreid, dat
doet denken aan Amsterdam in de dagen van de kroningsfeesten. Na vtff
uur, als de Jaarbeurshallen zijn leeggestroomd, lykt het, of heel het Sticht
is samengestroomd rond het Vreeburg, Oude Gracht en Zadelstraat, waar
liehtaccolades en Mercuriushoeden in fantastische kleuren schitteren te
gen de donkere avondlucht.
Deze promotie van Utrecht tot
lichtstad heeft burgemeester De Ra-
nitz aan de vooravond van de Jaar
beurs met één handomdraai (aan de
lichtschakelaar) bewerkstelligd. En
zoals gezegd, de Utrechtenaren
zijn daar maar wat blij om. De za
kenman interesseert het uiteraard
minder, of de lichtjes goed en mooi
branden. Een beurs is er om zaken
te doen en daarover was niet te kla
gen. De liftboy kwam ten minste
„kooien" te kort, om al zijn klanten
naar hogere sferen te brengen. Al
leen de juffrouw van de „inlichtin
gen" vond het bezoek maar „zo zo".
„Vooral minder buitenlanders", luid
de haar commentaar. Eén wilde we
ten, waar steunzolen te krijgen wa
ren en een ander hoe laat de trein
naar Wenen ging
Het bezoek heeft zich deze eerste
dagen in elk geval niet in zo groten
getale aangediend, dat er buiten en
binnen de gebouwen als het ware
files ontbonden. Maar degenen, die
ter beurze togen, kwamen om te ko
pen en hebben gekocht. De orders
werden grotendeels geplaatst op
kwaliteitsartikelen. Dit geldt niet
voor een speciale branche: deze op
merking hoorden wij van alle kanten.
50.000 STOELEN.
Engeland heeft deze week een or
der geplaatst van 50.000 stoelen. Dit
deelde de heer W. Snoeker, directeur
van de Nederlandse Export Meubel
stichting, op de Jaarbeurs mede.
Het grauwe, hoge Jaarbeursge
bouw aan het Vreeburg, ziet er nu
een heel stuk vriendelijker uit met
al die prachtige bloemen en ook op
de binnenplaats, tussen de buiten
landse paviljoens,, hebben de Neder
landse tuinders, zoals elk jaar, him
beste beentje voorgezet. De buiten
landse deelname domineert minder
dan andere jaren, het aantal buiten
landse paviljoens is dan ook geslon
ken tot één grote barak, waar Bel
gië, Duitsland, Indonesië, Tunisië,
Hongarije en Oostenryk met hun wa
ren pronken. De Zuiderburen doen
dat als vanouds met glas en aarde
werk, tapijten en radio s en Indonesië
met thee en rubber. Tegenover de
stand van de Republiek Indonesië
prijkt de zwarte adelaar van de
Bundesrepublik Deutschland, waar
Hernn Schwarz iedereen begroet met
een Herzlich Willkommen. Neen, dan
is er in Tunisië meer te zien. De exo
tische juffrouw mag dan weliswaar
vloeiend Bussums spreken, Jericho-
dadels komen toch echt uit Afrika.
Natuurlijk zijn er in deze Jaar
beurs-étalage weer tal van nieuwe
snufjes te bewonderen. Zo zal het
de huisvrouwen interesseren, dat
er een nieuw type handstofzuiger te
koop is, electrische strijkijzers en
naaimachines, van alle gemakken
voorzien en damasten tafellakens,
van de Nederlandse vrouw. Daarvoor
De regennMntoJ I» een niet te ontberen klöllngtukjto verrk.Vmèt een fik.e 1>UI. Qelnlddg
zorgt ons grillige klimaat, dat ons tul op.ue meest ong g u Iv, eonfecUe-lndnutrle le-
sehien juist) bii regenweer zo voordelig mogelijk uit moet
De foto's tenen dS'moJe.lei. L
treuse-geel met aparte, ruim vallende capuc
schikt voor lange, slanke fij
is gevoerd met een harmon
Ie leren ceintuur zijn zwart. 1
mantel uitgevoerd in militaire
In een afstekende, donkere tint. ue groie /.annm »«Kcu V,rTTId. "f Hrltain"-emblêern
van een Engels modehuis, Is het bijpassende hoedje gegarneerd met het „Festival of Britain -embleem.
schikt voor
mantel uitgevoerd IrTmHitaire stijl. Hjj is van een licht, kleur wollen gabardine en gegarneerdmrtjmopen
Dc grote zakken zorgen voor een apart effect. Daar de jas het ontwerp is
'i. i „...orar.ord mol hpl ..Fputlvul of Britain -embleem.
met bloemen bedrukt, welke dank
zij de plastic bovenlaag, na elk
kopje thee, dat is omgegooid, kun
nen worden afgewassen. Voor dc
sportliefhebbers zijn er ballen met
patentventielen en de nieuwste ten
nisschoenen, naar Franse mode.
In de Beatrix- en Irenehal,
waar men struikelt over de crau-
peauds en divanbedden, ontdekt
men steeds meer meubels van rotan.
Tenslotte zijn het de radio-liefheb
bers, die bij Philips en Erres hun
hart op kunnen halen. En het laat
ste technische snufje, een Duitse
vinding, zagen we ergens op de der
de verdieping, bij een Twentse fir
ma: 's werelds kleinste recording-
machine, die men in de binnenzak
kan stoppen, terwijl ze 2Vi uur lang
een gesprek opneemt.
TELEX-DEMONSTRATIE.
Ook kykers kunnen in die kleine
roefjes van het grote Vreeburg-pa
viljoen genoeg interessants beleven.
De P.T.T. geeft demonstraties met
telex-apparaten
Geen koper, en ook geen stand
houder, hebben we tenslotte naar
zift indruk gevraagd. Daarvoor
hadden we deze middag Henk Salet
en Wim Borgers, beiden zesde klas
lagere school. Met z'n tweetjes wa
ren ze dank zij een vrijkaartje
van Pa op Jaarbeursavontuur
gegaan, „Loop al van m'n twaalfde
jaar hier", verklaarde Henkie als
oudste, „en as ik het zeggen mag,
de spoortreinen waren weer best!"
KAMERLEDEN IN TWENTE
Orderboeken beginnen leeg te geraken.
De textielindustrie maakt de laatste vier d vjjf maanden een depressie
door, in het bijzonder op de binnenlandse markt. De orderboeken, vooral
die voor de binnenlandse markt zijn leeg of beginnen leeg te geraken. Dit
deelde dc heer A. van Heek Hzn., voorzitter van de Kamer van Koophan
del en Fabrieken van Twenthe en Salland mede, tijden* een bezoek, dat
een groep Eerste en Tweede Kamerleden Woensdag bracht aan een fabriek
voor textielindustrie te Enschede.
gelegenheid in de textielindustrie «al
hebben.
De heer Van Heek merkte op, dat
de zeer hoge belastingen, die op het
bedrijfsleven drukken, een ernstige
belemmering vormen voor de moder
nisering der bedrijven. Hij constateer
de, dat de prohibitieve belastinghef
fing in de na-oorlogse jaren de finan
ciële ruggegraat aan het bedrijfsle-
De heer Van Heek zeide in het ver
volg van zijn rede. dat de textielin
dustrie zich nog meer dan tot dus
verre op export en exportspreiding
zal moeten gaan toeleggen Hy hoop
te, dat de onderhandelingen over een
nieuw handelsverdrag met Indonesië,
die binnenkort beginnen, met succes
zouden worden bekroond.
Ik mag u niet verhelen, zeide de
heer Van Heek, dat in onze kringen
de grote importen van bepaalde soor
ten textiel uit België met grote on
gerustheid worden gadegeslagen en
dat dit ongetwijfeld reeds nu en in
de toekomst zijn invloed op de werk-
ANTON COOLEN Dorp aan de ri
vier. (Nijgh en Van Ditmar, Rot
terdam).
Er is een veertiende druk versche
nen van dit aardige, gemoedelijke
boek, waarin verteld wordt van het
leven in een dorpje aan de Maas.
Dokter van Taeke is de centrale fi
guur waaromheen dit boek is geschre
ven en met hem beleven we de droe
fenissen en de vreugden in dit dorp.
zien we de deugden en de ondeugden.
Alles is levenswarm en echt geschre
ven, zoals alleen een geboren vertel
ler en dat is Anton Coolenü
dat kan. Ook nu weer is de uitgave
keurig verzorgd.
SAPPER: Bulldog Drummond in
Dartmoor. Uitg. A. W. Bruna en
Zoon, Utrecht.
Dit laatste- boek, dat de schryver
vóór zyn dood voltooide, is bijzonder
spannend. Ieder die een van deze be
kende Bulldog Drummond-verhalen
heeft gelezen, weet hoe ryk aan avon
tuur ze zijn en hoezeer de schrijver
de belangstelling weet gaande te hou
den. Dit te meer door de logische
wyze, waarop de hoofdfiguur Drum
mond de schuldigen, die verantwoor
delijk zyn voor misdaden ontmaskert.
Een boek voor hen, die in de vacantie
verstrooiing zoeken in lichte, maar
toch spannende lectuur.
..EEN LEEFNET VOL", door Jan
P. Schreiner. Uitg. N.V. Uitge-
rersmij. AE. E. Kluwer. Deventer-
Djakarta.
Dit nieuwe werkje van Jan Schrei
ner is niet zyn eerste op het gebied
van de hengelsport. „Een leefnet vol"
is een belangrijke aanwinst voor de
boekenkast van een hengelsporten
thousiast, vooral nu deze sport zich
in een stijgende belangstelling mag
verheugen. Maar ook niet-hengel-
aars zullen zonder twyfel met veel
genoegen dit vlotte boekje lezen, dat
een schat van waardevolle gegevens
bevat voor de hengelaars. Schreiner
vertelt vele amusante ervaringen
over het vissen op voorns, brasem en
karpers. Voorts bevat dit boekje en
kele hoofdstukken over de biologie
van vissen, over waterplanten en
over de voorschriften, die de wet
heeft gesteld op het vissen. De teke
naar Kruysen zorgde voor vele aar
dige tekeningen.
68. De agent Karei Klabak had in zijn leven
veel vreemde dingen beleefd, maar het schouw
spel dat zich in dit nachtelyk uur aan zyn blik
ontrolde, deed het bloed in zyn aderen stollen. Als
aan de grond genageld, bleef hy staan kyken
naar het vreemde tafereel voor de ingang van de
stedelijke dierentuin, ,,'t L-l-l-ykt w-w-wel of alle
d-d-dieren zyn 1-1-losgebroken," zei hy. zich zelf
gelijktydig in de arm knypend om te controleren
of hij bezig was iets heel naars te dromen. Hij
was immers vroeger een keer tydens een nachte
lijke ronde in slaap gesukkeld. Toen hy echter
met zijn eigen oren hóórde, hoe een grote tijger
even brulde tegen een kangeroe, die hem blyk-
baar op de tenen was gaan staan, wist de agent
Karei genoeg. Hij had moeite zijn sjako op zyn
te berge rijzende haren te houden en trok zich
ijlings om de hoek van de Breestraat terug. Zijn
knieën knikten zo verschrikkelijk, dat hij zich
aan de pui van de firma Porremans moest vast
grijpen om niet als een zoutzak in elkaar te zij
gen. „D-d-dat dat nou uitgerekend in mijn wyk-
moet gebeuren", steunde hy amechtig. „Wat
moet ik in 's hemelsnaam doen Straks komt het
hele stel mijn richting uit en en wat moet ik dón
beginnen?" Voorzichtig gluurde de agent Karei
om de hoek, in stilte hopend, dat alle dieren weer
zoet naar hun hok zouden gaan
ven heeft ontnomen. Waar deze rug
gegraat ontbreekt, zal ook de werk
gelegenheid door de bedrijven niet op
eenzelfde wyze kunnen worden ge
steund als dit in vroegere perioden
van depressie steeds het geval Is ge
weest, nl. door op voorraad te gaan
werken of wel ae productie tegen
verliesgevende pryzen van de hana te
doen. De financieringsmoeiiykheden,
waarvoor de industrie zich mede ten
gevolge van deze belastingheffing
geplaatst ziet, zullen, helaas, los van
elke van overheidswege opgelegde
beperking, automatisch tot een aan-
zienlyke vermindering van de inves
teringen leiden, aldus de heer Van
Heek.
EUGèNE FROMENT1N: De mees
ters van weleer. (Les mat tres d'au-
trefors) Uitgeversmij. Ad. Donker,
N.V. Rotterdam.
Eugène Fromentin was In de vorige
eeuw een vooruitstrevend Frans schil
der. die bovendien enkele boekwerken
over schilderkunst schreef en deswe
gen kort voor zyn dood in 1876 ge
kozen werd tot lid van de Academie
frangaise. Hy had een bedachtzame,
bespiegelende aard. wars van moder
nismen. en znn studies over oude
Vlaamse en Hollandse meesters, van
Rubens tot Van Eyck. dragen daar.
van het stempel, zy zijn geschreven
in een heldere styl zonder quasi-diep-
zinnigheid op een deskundige cause-
rende toon. Oorspronkelijk waren de
studies herinneringen aan een reis
van 24 dagen door België en Neder
land om er de voornaamste musea
te bezoeken. Het driekwart eeuw oude
reisverslag geldt nog steeds als een
der beste bundels over Nederlandse
schilderkunst.
Dr. H van de Waal, hoogleraar aan
de Rijksuniversiteit te Leiden, zorg
de voor een onberispeiyke vertaling.
Het boek bevat een aantal afbeeldin
gen en tevens een uitvoerig register
van Nederlandse schilders.
J. Philip Krusemann, Den Haag,
Diverse uitgaven op muzikaal ter
rein.
Het fonds van Philip Krusemann is
bekend om zyn werken, die de mu
ziek betreffen. Ongetwyfeld heeft
deze uitgeverij op dit terrein pioniers
werk verricht, met name voor het
populaire boek over de muziek. On
langs verschenen enkele nieuwe uit
gaven in de reeks korte biografieën
van grote componisten, die geschikt
zijn, om de belangstellende een glo
baal inzicht te verschaffen in het le
ven van de toondichters, die hun lief
de bezitten. (Muziek-Serie).
Voorts verscheen in dit fonds een
zak-lexicon van de muziek, dat met
name bij het muziek-onderwys goede
diensten zal kunnen bewyzen.
J. W. F. WERUMEUS BUNING:
Jacob en de Engel, Sonnetten, lie
deren, balladen en andere verzen.
Uitgave: N.V. Em. Querido Uitge
versmij.
J. W. F. Werumeus Buning is een
onzer vooraanstaande Nederlandse
dichters, die ln zyn werk de levens
lust meer bemint dan de tragiek en
de berusting.
Zyn nieuwe bundel bevat weer tal van
voortreffeiyke verzen, maar het
sterkst zyn de balladen, o.a. enkele
Franse vertalingen.