Ook in het oude Vlissingen wordt druk gebouwd JIMMY BROWN, sportheld no. 1 ZUSTER KENNY'S STRIJD TEGEN DE KINDERVERLAMMING DINSDAG 11 SEPTEMBER 1951 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT DE GATEN WORDEN GEVULD Door samenwerking kon zeer veel bereikt worden! Wie eens wil ervaren wat door overleg en samenwerking bereikt kan worden, moet eens in Vlissingen „onder aan de boulevard" gaan kijken. Onder aan de boulevard, d.w.z. in die buurt tussen de Boulevard De Ruy- ter en SpuistraatBellamypark, die sinds mensenheugenis tot een van de minst aantrekkelijke stadsdelen heeft behoord. Oude, donkere huizen, vaak in een ernstig vervallen toestand, gelegen aan nauwe, rommelige straten en straatjes. En nu? Het ene nn het andere oude huls verdween onder de mokerslagen van de sloper, althans voor zover de verwoestingen van de oorlog niet voor volledige vernietiging hadden gezorgd. En op de plaats, waar vroeger deze rommelige bebouwing stond, wonen nu de mensen vaak dezelfde! in keurige nieuwe woninkjes, die daar in het afgelopen half jaar werden ge bouwd. Dezelfde mensenDat is juist het aardige in deze nieuwe wijk van het oude Vlissingen. De mensen woonden er sinds jaar en dag in hun eigen huisje. Niet veel fraais vaak, maar toch hun eigendom en waar woon je prettiger dan in een eigen huis, waaraan je zelf van alles kunt doen? Dat je helemaal kunt inrich ten zoals je dat zelf wilt? De oorlog had ook in dit deel van Vlissingen veel verwoestingen aan gericht en na de bevrijding moest dus ook voor deze wijk een herbouw plan wonden gemaakt: het plan-Bree- waterstraat. Maar plannen maken, betekent nog lang niet altijd, dat er gebouwd wordt ook Het gemeentebestuur heeft echter de eigenaren van vernielde en zwaar beschadigde woninkjes bij elkaar ge roepen en met hen gesproken. Want eendracht maakt nog altijd macht en wat een eigenaar op z'n eentje nooit zou gelukken, zou wellicht in eendrachtige samenwerking tot stand te brengen zijn. De gemeente had goed gezien: 27 eigenaars toonden zich al dadelijk bereid en de anderen volgden vrij spoedig. Zó werd het mogelijk, dat nu „onder aan de bou levard" 33 keurige nieuwe woningen verrezeri, allen naar één plan ge bouwd weliswaar, maai* voor ver schillende eigenaars, die bovendien de vrijheid behielden om aan onder- Een zelfde verschijnsel wordt door verschillende mensen op een totaal andere wijze beleefd. Om een grof voorbeeld hiervan te hebben, behoe ven we slechts te denken aan de neder laag van Duitsland, welke voor ons vreugde, moaar voor de vijand diepe neerslachtigheid betekende. Niet alleen worden indrukken van de buitenwereld op verschillende wijze door ons beoordeeld en ver werkt, maar zij worden ook verschil lend door ons waargenomen. Wat nor male ogen bijv. als rood ervaren, ziet iemand met een bepaalde kleuren blindheid als geel. Zijn waarneming van hetzelfde voorwerp is dus afwij kend van de onze en dit verschijnsel speelt zich door de hele natuur af. Beroemd zijn in dit opzicht de proe ven die de Oostenrijkse zoöloog Karl von Frisch met bijen heeft genomen om na te gaan op welke wijze deze die ren kleuren kunnen waarnemen. Hij wende de bijen aan honing, die op blauw papier werd geserveerd. Daarna legde hij links een rood, en rechts een blauw papier en verwijderde het oor spronkelijke. De bijen bleken toen slechts belangstelling voor het blauwe papier te koesteren. Von Frisch was echter een veel te geroutineerd en scherpzinnig waarnemer om hieruit zonder meer de conclusie te trékken, dat deze dieren daarom blauw ook in derdaad als kleur zien, want ook een kleurenblinde zal zich met blauw en rood zelden vergissen, omdat hij de ene kleur veel donkerder ziet dan de andere. Daarom legde hij het blauwe pa pier tussen papieren van alle moge lijke tinten, van helder wit tot diep zwart. Steeds keerden de bijen echter naar het blauwe papier terug en daar uit kon de conclusie worden getrok ken, dat bijen blauw inderdaad als kleur zien. Met rood was dit echter niet het geval, want rood en zwart bleek voor hen geen verschil uit te maken. Ziet de bij de rode klaproos dus als een zwarte bloem? Neen, deze bloem wordt als ultra-violet gezien, een kleur die wij niet kunnen waarnemen en die dus ook niet kan worden omschreven. Wanneer men een zwart glas, dat alleen ultra-violet licht doorlaat, op een klaproos legt, blijkt, dat bijen deze bloemen kunnen zien. Wordt het zwar te glas vervangen door een doorschij nend glas, dat de ultra-violette stra len tegenhoudt, dan zien de bijen de klaproos niet. Maar niet alleen bij rood en zwart is de kleurenwereld van de bij ver schillend van de onze, ook witte bloe men moeten zij anders zien. Talrijke witte bloemen absorberen de ultra violette stralen en kaatsen de rest van het witte licht terug, dat door bijen dus als blauw-groen wordt waargeno men. Wanneer een bij een blanke steekt, ziet hij dan een blauw-groen vel, waaruit een ultra-violette druppel bloed parelt? Ons voorstellingsvermo gen schiet hier heus te kort! Tussen twee haakjes: bloed behoeft niet altijd rood te zijn. Ook voor onze ogen kan het zich als blauw verto nen! H. Pétillon. delen van het interieur naar eigen smaak en eigen draagkracht varia ties aan te brengen: een marmeren schoorsteen of stenen in de woonka mer, tegeltjes in de keuken of een netjes wit gekalkte muur, een dou checelletje boven of een flinke berg- kast In het algemeen hebben de mensen maar weinig meer in hun nieuwe eigendom behoeven te steken dan de vergoeding, die zij voor hun oude panden hebben gekregen. Dat zij nu best tevreden zijn, is duide lijk! Inmiddels is de gemeente nog be zig met de aanleg van de straten en een eenvoudige beplanting. Het wordt inderdaad een aantrekkelijke wijk. En het gemeentebestuur hoopt hier op de ingeslagen weg te kun nen voortgaan. Er kan hier nog meer gebouwd worden. Nü reeds, maar vooral wanneer straks het gebouw, dat defensie nog in ge bruik heeft, hier ook eens zou kun nen verdwijnen. TER NAVOLGING. Er zijn bij de herbouw van het oude deel van Vlissingen echter meer voorbeelden van succesvolle samen werking aan te wijzen. Bij vroegere gelegenheden schreven wij reeds over de nieuwe woningen aan de Graves traat en omgeving. Die staan er inmiddels al weer geruime tijd. Zo lang zelfs, dat voor de eigenaren de kwestie van het onderhoud al weer urgent is geworden. Wat zou er gaan gebeuren? Ieder op zijn ügen houtje. De één groen schilder- A'erk aan zijn voorgevel en de an- ier crème? Het huis van Jansen veer keurig in de verf, maar dat van z'n buurman kaal en verveloos om- lat het er nog niet aanzit? Ook hier heeft men door samen- jpreking een prachtige oplossing ge vonden, die toch eigenlijk weinig meer betekent dan het beroemde ei van Columbus. Er is door de geza- melijke eigenaars een fonds gevormd, waarin iedereen maandelijks zijn bij drage stort. Een paar eigenaars, die het volle vertrouwen van allen heb ben, beheren dit fonds en nu ge schiedt het buiten-onderhoud voor gezamelxjke rekening. Voordeliger, beter en netter! Alles tegelijk en in één en de zelfde kleur! Wij geloven, dat dit voorbeeld van samenwerking navolging verdient. Een plan voor. het verder volbou wen van de Gravestraat bevindt zich momenteel in een vèr-gevorderd sta dium. OP HET EILAND. Op het Eiland gebeurt nog niets. Tenminste niet wat de herbouw be treft. Toch is er wel enige kans, dat hier binnen niet al te lange tijd twee bedrijfspanden met woningen zullen verrijzen, mogelijk zelfs met een blokje woningen aan de stadskant nog daarnaast. Maar verder zal men hier toch moeten wachten tot 1953, wanneer de sluizenbouw gereed zal zijn. Tot zo lang neemt dat werk te veel terrein in beslag. Natuurlijk zijn er ook in de oude stad nog tal van „gaten" in de be bouwing, maar reeds vele zijn toch ook al weer opgevuld. Met name in de ^mgeving van de Zeilmarkt, de Wiljftlminastraat. enz. valt er echter nog heel '.vat te doen. Verheugend is het echter, dat er op het ogenblik goede kansen zijn voor een bebouwing van de hoek Handhaving van maximum inhoudsgrens woningen. Onlangs zgn door de minister van Wederopbouw en Volkshuisvesting bij wgze van uitzondering enkele bouwplannen van woningen, groter dan vijfhonderd kubieke meter goed gekeurd. Behalve, dat voor een over schrijding van de maximum inhouds grens op zichzelf in deze gevallen bij zondere motieven waren aan te voe ren, gold hierbij als overweging, dat de betrokkenen, die reeds geruime tijd geleden te goeder trouw him plan nen hadden ingediend. than3 door niet-goedkeuring te zeer zouden zijn gedupeerd. In de toekomst zullen der gelijke uitzonderingen evenwel niet meer worden gemaakt. De maxi- mum-inhoudsgrens van vijf honderd kubieke meter in de z.g. vrije sector blgft streng gehandhaafd. Ernstige straffen voor kapitein en stuurman. De Raad voor de Scheepvaart heeft Zaterdag uitspraak gedaan inzake de stranding van het m.s. „Volkerak" op 17 Maart van dit jaar op het En gelse eiland Wight. De Raad heeft de Rotterdamse kapitein C. D. de be voegdheid ontnomen om als kapitein op kustvaartuigen te varen voor de tijd van drie maanden en de stuurman H. S. uit Heerenveen de bevoegdheid ontnomen om als stuurman op kust vaartuigen te varen voor de trjd van twee maanden. Beiden hadden schuld aan de stranding. WalstraatNieuwstraat, waarvoor een plan voor een winkel met 9 wo ningen is ingediend. Ook voor ver schillende andere terreinen liggen er wel plannen, maar die zijn allemaal toch nog vrrj vaag en waarschijnlijk nog ver van hun verwezenlijking verwijderd. DE BOULEVARDS. Een belangrijke factor in de her bouw van Vlissingen vormen natuur lijk de boulevards: het front van de stad naar de zeezijde. Verschillende flatgebouwen zijn hier de laatste tijd verrezen, terwijl andere nog in aan bouw zijn. Maar er zijn nog meer plannen in voorbereiding, met name voor de Boulevard de Ruyter, en wanneer de voortekenen niet bedriegen, zal hier binnen niet al te lange tjjd een be bouwing zyn ontstaan, die zelfs nog verder gaat dan die van vóór de oorlog. Dit betreft dan het gedeelte van de boulevard ongeveer tegenover de Gevangentoren, waar, in aansluiting op de mooie, nu bijna voltooide nieu we flat, in de eerste plaats een blok van 24 woningen (d.w.z. 8 panden van drie-hoog) gebouwd zal worden. Deze bouw bevindt zich reeds in een zeer vergevorderd stadium van voorbereiding. Het ligt in de bedoe ling in het verlengde hiervan nog dertig soortgelijke woningen op te trekken. Ook aan de Boulevard Bankert zgn de kansen voor enkele nieuwe pan den o.m. naast pension Truida en ook bij de hoek van de Oprit vrij gunstig en, zoals bekend, wordt op het ogenblik aan het einde van de Boulevard Evertsen een flat voor „De Schelde" gebouwd. Ook aan de boulevards vullen zich de gaatjes en wellicht zal het niet meer zo heel lang behoeven te du ren, voor het „zeefront" van Vlis singen voor een belangrijk deel geslo ten zal zijn. Hetzelfde verschijnsel ziet men trouwens op tal van punten in de oude stad, in zeer sterke mate zelfs in de wijk tussen de Badhuisstraat en de Van Dishoeckstraat, waar het laatste jaar de bebouwing weer bijna volledig is „opgevuld." Vlissingen herstelt zich langzaam, maar zeker van zijn oorlogsverwon dingen en vóór we een paar jaar verder zijn, zal men wellicht kunnen constateren, dat alle pessimisme ten spijt veel materiële gevolgen van de oorlog zijn uitgewist. Ook al zal er dan nog steeds gebouwd moe ten worden om in de nog altgd nij pende woningbehoefte te kunnen voorzien. Van hun oude, bouwvallige huisjes verhuisden vele Vlissingers naar een der nieuwe woninkjes van het plan-Breewaterstraat". Onze foto iaat een van deze, vaak schilderachtige, maar toch weinig geriefelijke oude woningen zien, die dezer dagen reeds werden gesloopt. Op de achtergrond een rijtje nieuwe huisjes. TIENDUIZENDEN MENSEN LEREN LOPEN Haar leven was een zegen voor de mensheid. (Van onze correspondent) New York, September Evenals de namen van Florence Nightingale en Marie Curie zal ook de naam van Elizabeth Kenny in de toekomst met eerbied en dankbaarheid genoemd worden als die van een moderne wel- doenster der mensheid. Deze verpleegster heeft tienduizenden verlamde'len, die door^de Westelijke jgealheer- mensen weer leren lopen en moet nu zelf het lot onder ogen zien, binnen kort door de dood van een vreselijke ziekte verlost te worden. Zuster Kenny had twee vurige wensen: haar eigen methode ter be handeling van de kinderverlamming algemeen erkend te zien en in haar geboortedorp in de Australische rim boe, het dorpje Toowoomba, een huis je met bloemen en eucalyptusbomen te bezitten. Ze heeft dc vervulling van haar beide wensen mogen bele ven. Maar terwijl in haar omgeving steeds meer slachtoffers der kinder verlamming door haar geneeswijze nieuwe hoop krijgen, is Zuster Kenny zelf ten prooi gevallen aan een veel Vertegenwoordigers van 49 landen hebben te San Francisco het vredesver drag ondertekend, dat een einde maakt aan de staat van oorlog tussen Ja pan en de geallieerden. Yosjida, de premier van Japan, tekent, terwijl de leden valt de delegatie toezien, het verdrag voor zijn land. ergere ziekte dan de kinderverlam ming en kan zg de langzaam, en on verbiddelijk voortschrijdende symp tomen met de wetende ogen van een verpleegster aan haar eigen lichaam waarnemen: het is de ziekte van Parkinson die ongeneeslijk is. Toch is Zuster Kenny 'nog naar de V. S. gevlogen, waar ze haar „testa ment" wil publiceren, een soort leer boek voor de behandeling van de kin derverlamming. Ze heeft nooit be weerd deze ziekte te kunnen genezen, maar is er slechts van overtuigd, dat de slachtoffers van deze ziekte niet voor hun verdere leven verlamd of vergroeid behoeven te blijven. Van New York wil ze naar Kopenhagen' vliegen, waar een internationaal con gres ter bestrijding van de kinderver lamming zal worden gehouden. Daar na zal ze naar huis terugkeren en rustig het einde van haar leven tege- moetzien, dat volgens dc dankbare getuigenis van veertig ziekenhuizen, die ze opgericht en duizenden zieken, wier Igden zij verlicht heeft, een ze gen voor de mensheid is geweest. ONBEKEND. In 1910, het jaar. dat haar bijzon dere roeping zou blijken, was Zuster Kenny een onbekende jonge verpleeg ster ergens aan de rand van de woes tijn van Queensland. Op een zomer avond werd ze door een radeloze far mer bjj zgn twaalfjarig dochtertje geroepen, dat ernstig ziek was. Zus ter Kenny herkende direct de voorbo den van de kinderverlamming maar wat moest ze doen De dichtst bijzijnde dokter woonde mijlen ver weg. Op haar telegram seinde de dokter terug: ..Kinderverlamming. Stop. Geen behandeling. Stop. Doe wat u kunt". Zuster Kenny wist niets van de officiële medische opvattingen over de kinderverlamming. Ze wist maar één ding: ze moest dit kind helpen, de pgn verzachten. Ze scheur de een laken in repen, doopte deze in kokend water en legde ze op de pijn lijke plaatsen. Het kind werd rusti ger en viel in slaap. Toen het wak ker werd. vroeg het meisje weer om warme omslagen, die haar zo goed geholpen hadden. Dit werd gedaan en twee maanden later kon het meisje weer lopen. Toen de dokter dit hoor de, zei hij tegen Zuster Kenny: „U hebt deze patiënte tegen alle weten schappelijke regels in behandeld. Ik mag u niet aanraden hiermee door te gaan, maar als u zelf de moed hebt op eigen risico te handelen, zult u misschien eens beroemd zijn". VERLOVING VERBROKEN. Zuster Kenny had de moed. Ze had Het wereldgebeuren Weinig innemende tactiek Elke dag opnieuw en telkens bij elk vraagstuk trachten de Duitsers zich te ontworstelen aan de „greep der bezet ting", West-Duitsland kan blijkbaar niet afwachten totdat het de gerede kans krijgt om weer zelfstandig zijn plaats in de rij der naties in te ne men. Men heeft de oorlog verloren, en nu moet men maar weer zo snel mo gelijk de oude verhoudingen herstel len, omdat het er toch eenmaal van moet komen. Voor Duitsland heeft de oorlog afgedaan, dus moet dit het ook maar voor de overwinnaar zijn. Nu is het in Duitslands problemen zo gesteld, dat er beslist wel eens grieven van de bezette mogendheid zijn die steek houden. De bezetters zijn niet feilloos bij het uitstippelen van hun politiek. Maar het doet nu eenmaal onprettig aan als de „verdruk te partij" nooit eens zoekt naar een elegante wijze om de gesprekspartner op die fouten attent te maken. Men komt altijd maar direct met grof ge schut Zo zjjn dan thans ook de be sprekingen tussen de Duitsers en de geallieerden over de ontbinding van de centrale verkoopsorganisatie voor kolen uit het Ruhrgebicd volkomen vastgelopen. Er is om de kolen al heel wat te doen geweest en men kan dat begrijpen, omdat het voor Duitsland de sleutel vormt voor de ontwikkeling van zijn economische vooruitgang. D< Duitse delegatie (in Düsseldorf) heeft nu verzocht om de zitting van de com missie die de liquidatie van het ver koopbureau behandelt, te verdagen Want de delegatie meent eerst over leg te moeten plegen met haar rege ring over een memorandum dat de geallieerde Hoge Commissarissen heb ben opgesteld en waarin de West- Duitse regering en de Duitse vakver enigingen wordt verweten dat zij on danks hun toezegging streven naar d<- oprichting van een nieuwe centrale verkoopsorganisatie. De West-Duitse minister van econo mische zaken, prof. Erhard, heeft in middels de ontbinding van de Duitse centrale verkoopsorganisatie van ko- den dus wordt geëist, een der meest omstreden punten van het ogenblik genoemd. Naar hij heeft verklaard, staat men aan Duitse zijde op het standpunt dat men geen afstand kan doen van een centrale kolenverkoop. Daar de geallieerden nu eenmaal een andere mening zijn toegedaan, ziet hij geen mogelijkheid voor overeenstem ming of compromis. Het is dus duide lijk uit zijn woorden op te maken dat men van Duitse zijde er niet aan denkt van het standpunt af te wijken. Waarom men er van Duitse kant zo straf op staat dat er een centrale ko- lenverkooporganisatie zal worden ge vormd, is duidelijk als men de over wegingen van de Duitsers verneemt: zonder centrale leiding zou het niet mogelijk zijn de scherpe verschillen tussen de prijzen van de dure Ameri kaanse kolen (import) en die der ver schillende Duitse kolensoorten over de verbruikers te verdelen. Ook de vereniging van de Duitse ijzer- en staalindustrie, die overigens zeer veel belang bij het kolenvraag- stuk heeft, is om haar standpunt ge vraagd inzake deze kolenkwestie. Zij heeft als haar mening te kennen ge geven dat met de ontbinding gewacht moet worden totdat het Hoge Gezags orgaan van de Europese Kolen- en Staalunie zal zijn gevormd. Aan dit gezagsorgaan zou dan over gelaten moeten worden te onderzoe ken welke veranderingen in de orga nisatie en taken van het centrale ver koopbureau in overeenstemming met de doelstellingen van het Schuman- plan raadzaam en te verantwoorden geacht moeten worden. Maar dat plan- Schuman ïs er nog niet en de Duitsers zijn er niet het felst op geborneerd. Men krijgt dus zo'n indruk dat de Duitse ijzer- en staalindustrie even een wissel wil trekken op een zeer verre toekomst, een toekomst vol ongewis heden. Als men het maar op de lange baan heeft geschoven, dan ziet men tegen die tijd wel weer wat er dan te doen staat Dat is juist het weinig innemende van de Duitse tactiek. 65. Trien en Toos werkten als paarden om alle hokken zo snel mogelijk te ontsluiten. Alles kreeg zgn vrijheid, ook Krgndert de Krokodil en Pytha de Slang. Dat werkje knapte Toos op, zg het ook bibberend en bevend, want ze vond het allebei erg griezelige dieren. „Jullie mag niemand kwaad doen hooi*", zei Toos met nadruk. „Het is de Nacht der Vrijheid en er heerst vrede in het rijk der dieren. Dat heeft de leeuw Piet uitdrukkelijk gezegd. Ga maar zo gauw als je kunt naar de uit gang. En daar moet je op de leeuw Piet wachten". Toos maakte zich zo gauw mogelijk uit de voeten, want vertrouwen deed zij ze geen van beide. Zg haastte zich naar de Pinguïns, wier hok zg wijd open gooide. „Vooruit lui, naar buiten!" riep zij opgewekt. Meneer Marinus Magister, de leider van de Pinguinkolonie keek Toos een beetje verstoord aan. Hg had met verbazing het geren en gedraaf van alle in vrijheid gestelde dieren aanschouwd en dat was hem maar half bevallen. „Waar is dat al lemaal voor nodig?" vroeg hg. „Wij hebben het hier toch goed. Wat moeten wij buiten de dieren tuin beginnen? Ik voel er eigenlijk niets voor. Doe jullie maar wat je wilt, maar ik blijf hier en al mijn pinguïns blijven ook hier". Toos keek Mari nus Magister verachtelijk aan. „Jij bent de eerste onderkruiper", zei ze vals. „Maar reken erop, dat ik het de leeuw Piet zal overbrieven. HQ komt jul lie persoonlijk stuk voor stuk behandelen!" ook de zelfverloochening haar verlo ving met een jonge veefokker te ver breken, omdat hg haar voor de keus wilde stellen alleen echtgenote en huisvrouw te zijn óf haar beroep ver der uit te oefenen. Nu had ze de ge hele kracht van haar persoonlijkheid vrij voor haar zieken. Zuster Kenny was van mening, dat de door de ziek te veroorzaakte spiercontracties niet de ware oorzaak waren van de defor maties en verlammingsverschijnse len, doch dat deze door ae voortduren de onbeweeglijkheid van de ledema ten bewerkt werden. Daar moest men volgens haar mening tegen vechten. De regering van Queensland stelde haar een kliniek ter beschikking, waar Zuster Kenny met verbeten ijver, soms achttien uur per dag, op haar manier met de ziekte worstelde. De artsen, die haar aan het werk za gen. lachten haar dikwijls uit en de verpleegsters deden zo vijandig, dat sommigen van haar ontslagen moes ten worden. In 1935 decreteerde een Koninklijke Commissie zelfs, dat Zus ter Kenny zich niet meer bezig mocht houden met patiënten, die aan kin derverlamming leden. Maar zij gaf de strijd niet op, die in het geheel 30 jaar geduurd heeft. In 1939 had ze de erkenning van ge heel Australië gewonnen. Van daar uit ging ze naar de V. S.. waar haar ithode in het begin door de medi ae organisaties verworpen werd: maar al spoedig gaf de Universiteit van Minnesota haar een kans, daar na de Medische Faculteit van Minne apolis en tenslotte kreeg ze in Min neapolis de leiding over een kliniek voor haar behandelingsmethode. Zelfs haar vroegere tegenstanders moeten thans toegeven, dat met de methode Kenny 85 procent van de zieken in Australië .geheel of gedeel telijk genezen konden worden. (Nadruk verboden) Stijgend aantal verkeers ongevallen. Volgens de cijfers van het centraal bureau voor de statistiek steeg het aantal verkeersongevallen in ons land van 29.620 in het le halfjaar iaKA tot 34.922 in het le halfjaar 1950 1951.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5