Een Vanderbilt als geldschieter
der communisten
Filmkeuringscommissie niet
enthousiast over televisie
Y BROWN, sportheld no. 1
STRIJD TEGEN DE TOENEMENDE
HANDEL IN VROUWEN
DINSDAG 4
1951.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MILLIONNAIR EN COMMUNIST
Zoon van een schatrijke nietsnut en
een puriteinse moeder
(Van onze correspondent)
New York, Augustus De geestrijke Franse aristocraten uit <le 18e
eeuw die in hun oververzadiging zo lang met het idee van een revolution-
naire omwenteling speelden tot de storm losbrak en niet geheel vol
gens hun eigen plannen hun gepoederde hoofden onder de guillotine leg
den, hebben in de tegenwoordige tijd opvolgers gevonden: de Amerikaanse
geld-aristocraten, die van mening schijnen te z\jn, dat een maatschappelijke
omwenteling zeer zeker gewenst zou zijn.
Een van de meest bekende vertegenwoordigers van deze groep, die in de
laatste tijd weer veel van zich doet spreken, is Frederik Vanderbilt Field,
zoon, kleinzoon en neef van millionnairs. Geboren in 1905 op de Fifth Ave
nue in New York als veelbenyde spruit uit een dynastie, die een groot aan
deel heeft gehad in de economische geschiedenis van Amerika, Deze erfge
naam en ïiakomeling van spoorwegkoningen en postministers is tegen
woordig de belangrijkste financier van de communistische party in de
Verenigde Staten.
Vanderbilt Field heeft ondanks zijn
communistische opvattingen zijn le
vensstijl niet veranderd; hij woont
nog steeds met zijn millioenen in zijn
luxueuze villa, waar hij voor zijn po
litieke vrienden, waartoe ook de par
tijleiders behoren, uitgezochte diners
geeft van honderd dollar per cou
vert. Toch geniet hy niet zoveel ver
trouwen als hg wel zou willen; hij is
wel president van verschillende anti
fascistische of ,,vredes"-organisaties,
maar in het heilige der heiligen van
de partijleiding laat men hem niet
toe. Daar hrj ook door zijn eigen
stand uitgestoten is, zit hij eigenlijk
tussen twee stoelen en hij voelt zelf
wel hoe dubbelzinnig zijn positie is.
Een man, die in alle luxe van de
sprookjesachtige rijke Amerikaanse
„upper ten" opgegroeid is, wordt na
tuurlijk niet zonder bijzondere aan
leiding revolutionnair. In dit geval
schynt het een verzet tegen de fami
lie geweest te zijn. Zijn vader was
„Billy" Bradhurst Osgood Field, een
schatrijke nietsnut, zijn moeder Lila
Vanderbilt Sloane, vurig aanhangster
van de Episcopale kerk, in wier huis
houden een vreemde mengeling heers
te van overdreven luxe en onver-
dragelijke puriteinsheid. Op haar
bruiloft waren 1000 mensen uitgeno
digd en vier detectives moesten de
cadeaux bewaken, die op een millioen
dollar geschat waren. De dochters uit
dit huwelijk wisten zich aan de hui
selijke sfeer te onttrekken door een
vroeg huwelijk, de oudste zoon Wil
liam werd ontdekkingsreiziger, om
maar zo ver mogelijk te kunnen
vluchten. De vader, die in 1935 we
duwnaar geworden was, trouwde in
een romantische opwelling met een
danseres, die hg in Duitsland had le
ren kennen en werd door de veront
waardigde familieleden uit het „So
cial Register", de geld-almanak van
Amerika, geschrapt; drie jaar latei-
is hij gescheiden.
VLECHT UIT HET MILIEU
Sociaal revolutionnair te worden
was voor deze zoon de vlucht uit het
milieu, waarin hii geboren was. Tij
dens een reis naar Engeland was hij
socialist geworden, op zijn 23ste jaar
werd hij lid van de party, door de
„Daily Worker", het communistische
blad, zwaar bespot als de „socialisti
sche milliardair'. Later maakte hij
een reis naar Rusland, waar hij, vol
gens zijn eigen woorden, „niets te
zien kreeg", maar toch had hij zich
inmiddels al zo ver naar links ont
wikkeld, dat hij ondanks zgn eigen
bezwaren naar de communisten over
ging, waarschijnlijk onder invloed van
een andere afvallige uit zijn kringen,
de zoon van John Pierpont Morgan,
die eveneens zijn geërfde millioenen
met hamer en sikkel wist te combi
neren.
Duitsers gaan Boertanger
moerassen in cultuur
brengen
De Duitsers gaan de Boertanger
moerassen langs de Nederlandse
grens in cultuur brengen. Het betreft
hier een oppervlakte van 200.000 ha.,
waarop 5000 boeren een bestaan zou
den kunnen vinden. Over 10 jaar zou
het plan, waarvan de kosten 100 mil
lioen mark bedragen, verwezenlijkt
zijn.
Het vraagstuk der
millioenen vluchtelingen
EEN B JGING VAN DE
KEDE
Dr. van Heuven Goedhart, de Ho-
ge-Commissaris van de Verenigde
Naties voor de vluchtelingen, heeft
voor de economische en sociale raad
van de Verenigde Naties te Genève
verklaard, dat onrust onder bijna tien
millioen vluchtelingen in West-Duits-
land en Oostenrijk, indien genegeerd,
zou kunnen uitgroeien tot een bedrei
ging van de vrede.
Het vraagstuk is niet slechts een
vluchtelingenvraagstuk, doch een
probleem van sociale en economische
stabiliteit in Midden-Europa".
„De politiek extremistische bewe
gingen, die in Duitsland verantwoor
delijk waren voor het uitbreken van
de Tweede Wereldoorlog tierden op
algemene ontevredenheid en wanhoop
en dezelfde toestand begint zich in
Duitsland en Oostenrijk te herhalen",
zo betoogde de Hoge-Commissaris.
Noodweer in Mexico eiste
honderden doden.
Ten gevolge van de stormen- en
overstromingen in de laatste twee
weken in Mexico zijn tenminste 263
mensen om het leven gekomen. Men
verwacht echter, dat het getal der
doden nog sterk zal stijgen als de
reddingspatrouilles doorgedrongen
zijn in het woeste gebied tussen de
golf van Mexico en de Sierra Madre.
Piloten, die over dit gebied gevlogen
zijn melden over afstanden van kilo
meters en kilometers geen tekenen
van leven te hebben gezien, hoewel
hier kleine steden en dorpen liggen.
Cycloon teisterde Martinique
Maandagmorgen is het Zuiden van
het eiland Martinique (West-Indië)
en de omgeving van Fort de France
door een cycloon geteisterd, die zich
met een snelheid van ongeveer 180
km per uur in Westelijke richting be
woog. Bomen werden ontworteld, hui
zen en hoogspannings- en telefoonka
bels vernield. In het bijzonder de ba-
nanenaanplantingen hebben zwaar
geleden. Hoewel het de zwaarste
ramp zou zijn, die in de laatste twin
tig jaar het eiland heeft getroffen,
wordt nog geen melding gemaakt
van slachtoffers.
Door het Perzische oliegeschil zijn
ook de Bahreineilanden meer in de
belangstelling komen te staan. Zij
liggen in de Perzische Golf aan de
Oostkust van Arabië en vormen een
onafhankelijke Arabische staat onder
bescherming van de Engelse regering.
Evenmin als in Arabië zijn de Engel
sen er in geslaagd hier aardolie aan
te boren, maar in 1932 gelukte dit
wel aan de Amerikanen en de olie
concessies bevinden zich dan ook ste
vig in hun handen. Bovendien werd
in de laatste wereldoorlog op de
Bahreineilanden een Amerikaans gar
nizoen gelegd, in verband met de
grote vervoeren van geallieerd oor
logsmateriaal via Iran naar Rusland.
Hoe belangrijk dit alles ook in po
litiek opzicht moge zijn, voor van
daag moet het ons meer belangstel
ling inboezemen, dat het zoetwater-
reservoir der Bahreineilanden zich
midden in zee bevindt. Duikers wor
den naar een bepaalde plaats ge
roeid, springen met een waterzak in
zee en duiken naar de bodem, waar
uit het zoete water opwelt. Daar vul
len zij de waterzak, die aan boord
wordt gebracht en op deze wijze voor
zien zij in de behoefte aan water van
de inlandse bevolking.
Hier is sprake van een krachtige
zoetwaterbron in de zeebodem, die
gevoed wordt door een ondergrondse
rivier, waarvan de oorsprong waar
schijnlijk gezocht moet worden in de
bergen van Oman, in Arabië, op een
afstand van 800 kilometer.
Het verschijnsel van zoetwaterbron
nen in zee is niet zeldzaam. Bij laag
water kan dit ook waargenomen wor
den bij Dover en in de monding van
de Humber. Ook in de Golf van Spe-
zia vermengt het zoete water van
een bron zich met het zeewater, maar
in deze gevallen is de bron toch veel
minder krachtig dan bij de Bahreinei
landen. Bovendien is het voor de
bevolking dezer eilanden veel minder
bezwaarlijk om uit deze bron te put
ten aangezien zij sinds onheugelij
ke tijden met parelduiken in haar on
derhoud voorziet. Want buiten Ceylon
worden in de Perzische Golf de mooi
ste parels gevonden.
U weet natuurlyk, dat die parels
uit de pareloester komen. Maar wist
U ook dat mosselen parels kunnen
bevatten?
W. Pêtillon.
Ontwrichting van het gezinsleven
Duitsland verdubbelde in 1950 het aantal in Nederland ingevoerde
grote films ten opzichte van 1949. Amerika viel terug van 394 op 334
grote films. Frankryk gaf een vermeerdering van ongeveer dertig pro
cent, Rusland bracht het aantal van negen op vyftien, Italië voerde 18
grote films in en Oostenrijk 9. Deze cijfers zyn ontleend aan het jaar
verslag van de Centrale Commissie voor de Filmkeuring, dat thans ver
schenen is. In dit verlag wordt tevens gewag gemaakt van de gevaren
van de televisie.
In September 1949 bereikte de cen-
rale commissie van de zijde van een
•xploitant het verzoek om in een film
it het commentaar en uit de Neder-
xndse titels de woorden Cairo en
Igypte te mogen verwijderen om po-
itieke redenen. Het onderwerp van
e film was de handel in verdoven-
le middelen in Egypte. De huishou
delijke commissie van de centrale
filmkeuringscommissie meende dat
geen vrijheid kon worden gevonden
om aan het verzoek te voldoen. Ach
teraf bleek echter dat de producent
van de film zijn verzoek gedaan had
aan alle filmverhuurkantoren ter we
reld op verzoek van de Egyptische
regering. Nadat de huishoudelijke
commissie by het ministerie van bin
nenlandse zaken een advies had inge
wonnen, werd besloten aan het ver
zoek van de producent te voldoen. In
het algemeen worden de films in Ne
derland gekeurd in de samenstelling
waarin ze hier zullen worden ver
toond, dus van Nederlandse voettitels
voorzien.
De televisie maakte in de vergade
ringen van de huishoudelijke commis
sie meermalen een punt van bespre
king uit. Zoals de situatie zich thans
ontwikkelt, aldus het verslag, moet
er rekening mee worden gehouden,
dat binnen enkele jaren de televisie
ook Nederland zal veroveren. Als
men de berichten uit Amerika moet
geloven, dat aldaar de gezinnen door
de televisie totaal worden ontwricht,
dan ziet de toekomst er ook voor ons
land somber uit, om van het vraag
stuk der filmuitzendingen per tele
visiezender maar niet te spreken. De
huishoudelijke commissie blijft haar
aandacht ten volle aan het vraagstuk
der televisie wyden.
Dit Is het opera-gebouw van San Francisco, de plaats waar de bespre
kingen over het vredesverdrag met Japan gehouden zullen worden.
SOCIAAL KWAAD IN INDONESIË
Ergerlijke toestanden.
Drs. J. H. W. Warners, tot voor 2'.2
jaar predikant der Ned. Hervormde
Kerk, ging in 1948 op verzoek van het
Nederlandse ministerie van Sociale
Zaken naar Indonesië om maatrege
len voor te bereiden tegen prostitutie
en de handel in vrouwen.
De handel in blanke slavinnen, zo
schrijft Dolf Welling in „Vrij Neder
land", is in de Westerse wereld te
ruggedrongen naar het grauwe papier
van de Schund-romannetjes. In Indo
nesië daarentegen is de handel in
vrouwen naar omvang en gevolgen
huiveringwekkend. Alleen in Djakarta
en Priok zijn 20.000 of 30.000 publieke
vrouwen. Volgens de cijfers van drs.
Warners is onder deze vrouwen en
meisjes het geslachtsziektepercentagc
90 en verscheidene hebben kinderen,
dikwijls ook geïnfecteerd en invalide.
Al is namelijk de internationale
vrouwensmokkel van geen belang
meer men smokkelt niet gemak
kelijk meer iemand over zee een an
der land binnen uit Indonesië zelf
bleek de vrouwenhandel een ware
racket. Het is thans veelal niet eens
nodig de meisjes uit het ouderlijk huis
weg te kopen; dikwyls komen zij uit
eigen beweging naar de stad. om de
armoe te ontlopen. Na een jarenlange
bezetting en een vrijheidsstrijd met
verschroeide aardetactiek. is die ar
moede in sommige gebieden ondraag
lijk.
Maar er zijn ook blanke prostituées.
enkele buitenlandse vrouwen en een
aantal Nederlandse en Indisch-Ne-
derlandse meisjes, in Soerabaja zelfs
ruim 200. Sommigen werden moreel
geschokt in de interneringskampen en
verloren al hun familieleden tijdens
de Japanse bezetting, anderen werden
door het Nederlandse gouvernement
na de oorlog uitgezonden op bitter
lage salarissen en zochten zich een
vriendje, dat inmiddels gerepatrieerd
is. Deze meisjes willen niet terug
naar het ..bekrompen Holland". Wie
is voor hen moreel verantwoordelijk?
De Indonesische autoriteiten be
schouwen de bestrijding van vrou
wenhandel en prostitutie als een on-
Vrijheid was van korte duur
Zaterdagmiddag wist een der ge
vangenen van de rijkswerkinrichting
te Hoorn in een onbewaakt ogen
blik te ontsnappen.
De man had zich op een zolder
verstopt, wist toen de aandacht van
de buitenwacht was afgeleid over
een muur te klimmen en zwom ten
slotte een gracht over.
Eenmaal in vrijheid zette hg koers
in Zuidelijke richting. In een huisje
by een volkstuintje in Amsterdam
Noord vond hij een oud pak, dat hij
wisselde met zijn gevangeniskleding.
Zondag wilde hij de reis naar Zui
delijker gebieden voortzetten, maar
een agent van politie ontdekte hem
bij de Tolhuispont en nu zit de man
weer in Hoorn.
De vreugde was van korte duur.
derdeel van hun streven. Indonesië op
Europees peil te brengen. Op voor
stel van drs. Warners werden aan
enkele middelbare scholen proeven
genomen met facultatieve voorlich
ting op sexueel gebied en de resulta
ten waren zonder uitzondering zeer
gunstig. De overheid is thans begon
nen met cursussen voor kamponghoof
den en mobiele bioscopen rijden de
afgelegen dessa's af voor filmvertonin
gen die inzicht geven in het gevaar
van geslachtsziekten. Er worden re
habilitatietehuizen ingericht voor ar-
beidstherapie en zo wordt nu al aan
perventie, repressie en rehabilitatie
verheugend veel gedaan. Op de be
groting van Indonesië staat voor dit
werk een post van R. 7 millioen.
Mosjar wil uit vrees vergiftigd
te worden niets anders dan
melk.
Er is in Perzië een commissie inge
steld van ministers, die een onder
zoek zal instellen naar de vechtpartij
waarbij, zoals reeds gemeld, de mi
nister van P.T.T., Mosjar door een
provinciale afgevaardigde met een
actetas op het hoofd werd geslagen.
Zondagavond zijn een bed en wat
meubilair naar het parlementsge
bouw overgebracht voor Mosjar. die
in de laatste 24 uur niets anders
heeft gebruikt dan een glas melk,
dat hem door een bediende werd ge
bracht, om „vergiftiging te voorko
men".
Consumptie in dalende lijn
Blijkens cijfers, uitgegeven door
het Centraal Bureau voor de Statis
tiek, traden in 1949 door de devalu
atie en in 1950 als gevolg van de
herbewapening, op de wereldmark
ten nieuwe prijsstijgingen op. die
ook in Nederland tot prys ver hogin
gen leidden. De daling van de con
sumptie zette, mede onder de in
vloed daarvan, ook in 1950 door.
De belangrijkste dalingen traden
op bij genotmiddelen. De tweede
helft van 1950 gaf in Juli cn Sep
tember bijzondq^ grote inkopen te
zien, vooral aan textiel en schoei
sel, terwffl ook in Januari, Februari
en Maart 1951 textielgoederen,
schoeisel en voedingsmiddelen in meer
dan normale vorm werden ingesla
gen. Deze inkopen zgn te verklaren
enerzijds als voorzorgsmaatregel i.v.
m. de oorlogsdreiging, anderzijds als
een poging om nog te kopen voor
dat de prijzen nog verder zouden
stijgen, aldus het C.B.S. In April
1951 kwam de reactie. De inkopen
daalden sterk, vooral die van textiel
en schoeisel.
Reële consumptie per hoofd per
bevolking (indexcijfer 1947 100):
Voedings- en genotmiddelen; 3 e
halfj. 1948: 98; le halfj. 1950: 90,5;
le halfj. 1951: 92. Duurzame cons,
goederen: le halfi 1948: 310: le
halfj. 1950: 99.5: le halfj. 3951:
99,5. Overige goederen en diensten:
le halfj. 1948: 101: le halfj. 1950:
93; le halfj. 1951: 8&.
Te Enschede werd de derde Inter
nationale Marathon gehouden, wel
ke race gewonnen werd door de Fin
Veiko Karvonen, die de tocht in 2
uur 29 min. 0,2 sec. aflegde. We
zien de winnaar hier tijdens de
tocht te Haaksbergen; achter hem
de Fransman Charles Cerou. Op de
voorgrond een aantal toeschouwers
in de oude klederdracht van de
,,01teslaegers."
59. Zo snel zij konden brachtén Trien en Toos
hun buit naar het apenhok, waar zy de sleutels
zo goed mogelyk verborgen onder wat vers stro.
„En nu terug", beval Toos, „we moeten alles
proberen om de rest van de sleutels in één keer
over te brengen, want als wij nóg eens terug
moeten, heb je alle kans, dat wij op het laatste
ogenblik no gtegen de lamp lopen." Wéér slopen
de twee chimpansees naar het opzichterskantoor
tje; zij duwden de deur open, grepen zoveel sleu
tels als zij maar konden en met him armen vol
verdwenen zy zo snel mogelijk. Er bleef er niet
één achterBlazend en steunend van inspan
ning droegen zy alles naar hun hok, waar zij
met eén zucht van verlichting de sleutels by de
andere voegden. „Ziezo", zei Toos tevreden, „dat
zit er tenminste op! Ik had niet gedacht, dat 't
ons zo gemakkelijk zou vallen om......" „Zwyg
nou maar", antwoordde Trien, ,,'t grote werk
gaat nu pas beginnen, want, waar denk jij,
dat de leeuw Piet al die sleutels voor nodig
heeft? Toch zeker niet om er mee te gaan zitten
kienenIk heb er wel een vermoeden van..."
Toos keek haar vriendin met grote ogen aan.
„Denk jij dat hydat hijmet die sleu
telszei ze aarzelend. Maar ze durfde het
grote woord niet uit te spreken.
Het wereldgebeuren
San Fransisco
Iets meer dan zes jaar nadat de
eerste atoombommen op Hirosjima
en Nagasaki vrjj onverwacht nog
een einde maakten aan de oorlog met
Japan, begint dan eindelijk toch de
conferentie, welke de toestand van
vrede met het Rijk van de Rijzende
Zon moet herstellen. En de vraag,
die zich, nu 51 landen zich hiertoe
te San Francisco om de conferentie
tafel scharen, aan ons opdringt, is
in de eerste plaats deze:
„Wat is er van de eensgezindheid
van 1945 overgebleven?" Bitter wei
nig. De wereld is weer uiteengeval
len in twee groepen, die elkaar oog
wel niet openlijk met de wapenen,
maar in elk geval toch op bjjna
elke andere denkbare wijze bestry-
den. Groepen, waarvan Amerika en
Rusland de leiding hebben en waar
tussen zich nog een natuurlijk
veel minder importante -„derde,
macht" beweegt, die poogt zich van
overheersing van welke zijde ook
vry te houden.
Het zyn natuurlijk in hoofdtrek
ken dezelfde verhoudingen, die ook
aan de conferentietafel van San
Francisco aan den dag zullen tre
den: de Ver. Staten en Sovjet-Rus
land als de grote tegenstanders en
daartussen het blok van de Aziati
sche staten, waarvan overigens de
belangrijkste India, Birma en
China niet aanwezig wilden of
mochten zyn. Toch speelt hierbij dit
maal nog een ander element een
woordje mee: de bezwaren van hen.
die toch maar heel moeilijk accoord
kunnen gaan met meteen volledig
afzien van herstelbetalingen door
Japan. Tot deze groep van „be
zwaarden" behoort Nederland. Wel
iswaar heeft minister Stikker tij
dens een onderhoud met journalisten
te New York Zaterdag nog erkend
te beseffen, dat het moeilijk anders
kan en ook verklaard, dat Neder
land als staat bereid is de streep
door de rekening te halen. Maar hoe
moet het nu met de schadevergoe
ding van de 200.000. Nederlandse
onderdanen, die door toedoen van de
Jappen al hun bezittingen hebben
verloren. Déarover wil minister Stik
ker in San Francisco eerst nog wel
eens een hartig woordje spreken!
Daarbij komt dan natuurlijk nog de
kwestie van de ongetwyfeld snel
herlevende Japanse concurrentie op
de Aziatische markt de eerste
symptomen zijn reeds geconstateerd
welke in Nederlandse én Indone
sische handelskringen met grote
vrees wordt tegemoet gezien.
De bepalingen van het vredesver
drag betekenen geografisch, dat Ja
pan wordt teruggebracht tot zijn
grenzen van 1894, toen het zijn eer
ste expansie-oorlog, tegen China
begon. Het doet definitief afstand
van zyn veroveringen in de Stille
Oceaan, van zijn aanspraken op Ko
rea. Zuid-Sachalin en Formosa en
gaat er mede accoord, dat de Rioe-
Kioe- en de Bonin-eilanden, die on
middellijk ten Zuiden van het eigen
lijke Japan liggen, onder trustschap
van de Ver. Naties worden gesteld
met de Ver. Staten als bewindvoer
der.
Dit zijn natuurlijk gewichtige pun
ten en voor eenbelangrijk deel ook
pijnlijke doornen in het oog van de
Aziatische landen en de Russen,
maar veel meer gaat het toch om
iets, dat niet in het vredesverdrag
staat: de vestiging van Amerikaan
se bases op de vier hoofd-eilanden
van Japan zelf. De Amerikanen zul
len hiertoe een afzonderlijk verdrag
met Japan sluiten, dat onmiddellijk
na het van kracht worden van de
vredesovereenkomst in werking zou
treden. De bezettingstroepen moeten
dan Japan binnen negentig dagen
verlaten, maar Uncle Sam blijft...
Dat het rijk van keizer Hirohito
en de blanke Mikado MacArthur op
deze wijze practisch geheel in de
Westerse sfeer wordt ingeschakeld,
valt noch bij het Kremlin, noch in
de Aziatische wereld in goede aar
de. Niemand, die zich daarover zal
verbazen! De Aziatische versie van
de Monroe-leer eist nu eenmaal,
dat Azië aan de Aziaten blijft.
In dit punt schuilt ook het groot
ste gevaar van de conferentie van
San Francisco. Gromyko, die na
tuurlijk met geen ander doel uit
Moskou is overgekomen dan om een
zo scherp mogelijke obstructie te
voeren tegen de Amerikaanse poli
tiek, zal zeker niet nalaten de Azi
atische gedelegeerden te steunen en
te stijven in hun verzet, zodat het
resultaat van de conferentie wel eens
zou kunnen zyn, dat de kloof tussen
Azic en de Westerse wereld aanzien
lijk wordt verbreed. Iets wat de
Russen maar al te graag zouden
zien!
Ook Australië cn Nieuw-Zeeland
hadden hun bezwaren tegen het door
Foster Dulles opgestelde vredesver
drag, maar daaraan ls tegemoet ge
komen door het drievoudig verbond,
dat deze beide landen met de Ver.
Staten hebben kunnen sluiten en dat
men dan ook vooral moets zien als
een barrière tegen een mogelyke
nieuwe Japanse agressie in de toe
komst. Want die vreest men toch
altyd nog in de Australische wereld.
Voor Engeland is dit verbond van
twee leden van zijn Gemenebest met
de V.S. overigens wel heel pijnlijk.
Het betekent toch, dat beide leden
in sterke mate in de Amerikaanse
sfeer worden getrokken zonder dat
Londen hierin ook maar een woord
je heeft mogen meespreken. Het
wordt met de dag duidelijker, dat
Washington zich, als het er op aan
komt, niet zo heel veel van Londen
aantrekt, hetgeen trouwens ook in
menige andere sector van het in
ternationale leven de laatste tijd
wel duidelijk is geworden.
Al met al, blijft de conferentie van
San Francisco toch een buitenge
woon interessante gebeurtenis, wel
ker verloop de wereld gespannen zal
volgen. Hier zullen ongetwyfeld be
hoorlijke troeven worden uitge
speeld, die voor het behoud van de
vrede ook wel eens van veel ge
wicht kunnen blijken.
Hoe is dat mogelijk
Volgens een bericht van het
nieuwsbureau „Exchange Telegranh"
is een vliegtuig met 62 personen aan
boord Zondag naby Mexico City in
tweeën gebroken. De piloot slaagde
er echter in een noodlanding uit te
voeren. Niemand liep enig letsel op.
