Ook Holland kan een eigen
Alpenhut bouwen
Kerk vraagt een plaats in het
studentenleven
„VLIEGENDE MENS" ZAG GEEN
KANS DE VLEUGELS UIT TE SLAAN
ZATERDAG 28 JULI 1931
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
VACANTIE IN DE BERGEN (III)
Bergen ontsloten dankzij werk van
Oesterreichische Alpen-Verein
Een tocht naar de Tilisuna-Hiitte.
(Van een onzer redacteuren)
Zestienhonderd meter klimmen. Rustig en vooral langzaam. Eerst st(|gt
het pad geleidelijk lang de groene berghellingen in wijde lussen om de huis
jes van de bergboeren, die hier hun sober hestaantje hebben. Langs de
boerderijtjes en stallen, door de groene Alpen-welden, steeds steller om
hoog. Rechts, tegen de grote berghelling, liggen de bossen, donker-groen
en als een oerwoud zo dicht bijna. Links is 't panorama in het dal. Het dorp
dat ons uitgangspunt voor deze tocht was op 680 meter zinkt dieper
achter ons weg en naar mate we verder stijgen, komt steeds meer van de
omringende Alpenwereld achter de bergkammen te voorschijn: de Ferwall
en de Lechtaler Alpen met hun beroemde „Rote Wand" In de lage mor
genzon als een vlammend rotsmassief tussen de donkere berghellingen
en de eeuwig-witte Silvretta-toppen,
Het dal, waardoor we onze weg naar boven zoeken, wordt nauwer en
grilliger, het pad smaller en ruwer. De bossen maken plaats voor rotsen
en grote en kleinere verspreide steenblokken. Kr ligt ook nog sneeuw,
eerst hier en daar een beetje, maar al gauw een laag van twee en drie me
ter dik. Moeizaam gaat de tocht verder, dwars over 'n steile sneeuw.hel-
ling en dan weer naar boven, naai het Joch.
En als we dan eindelijk op dat juk tussen de Sehwarzhorn en de Seehorn
staan, ruim 2300 meter hoog, ligt ze voor ons: de Tillsuna Hütte, het doel
van de tocht. Na zes uur klimmen nog een kwartiertje w:eer dalen langs
het kleine meer en aan de voet van bergreuzen als de Weissplatte en de
Sulzfluh, op 2260 meter, vinden we rust en verkwikking In de „Hütte" van
de Oesterreichische Alpenverein. Eén van de véle, die her en der In de
bergen van Oostenrijk verspreid liggen.
Op zo'n tocht, vermoeiend natuur
lijk, maar toch wonder-mool, wordt
het ons, bergwandelaars uit het
vlakke, berg-loze Zeeland, pas goed
duidelijk, welk een prachtig werk
de Oesterreichische Alpenverein nu
al sinds jaar en dag verricht. Hüt-
ten, jeugdherbergen voor volwasse
nen als het ware, waar we kunnen
uitrusten, waar we altijd een goed
en fris bed vinden èn een stevig
maal, waar we 's avonds met an
dere bergwandelaars uit vele lan
den bijeenzitten en van het indruk
wekkende schouwspel genieten van
een ondergaande zon. achter de witte
bergkammen, van een majestueus
berglandschap in het zilveren tover-
licht van de maan.
Europa reist....
SLOT
En dit is dan weer het slot van de
korte reeks van reisnotities van een
tocht door zeven landen. In vier pan
die landen hebben wij overnacht. En
omdat er nu eenmaal mensen zijn.
die graag willen weten hoe de hotels
zijn en hoe het maal was, moge deze
slotnotitie aan de hotels zijn gewijd.
Ge kunt het in Oostenrijk natuur
lijk slecht treffen. Dat doet ge, als ge
bij een ex-Nazi terecht komt, die in
de glorietijd van Hitier nog altijd het
ideaal ziet. Het is ons overkomen, dat
wij de maitre d'hotel anderhalf uur
lang hoorden bluffen over de helden
daden van het Duitse leger in Noor
wegen, Afrika en Rusland. Toen wij
hem daarna vriendelijk verzochten
om daarmede op te houden, omdat wij
als Nederlanders, voor het eerst na
de oorlog in Oostenrijk, daar niet be
paald op gesteld waren, brulde de
waardige Hitier dienaar, dat hij een
Duits officier was en ons alleen om
dat wij gasten waren geen blauwe
ogen bezorgde. (Historisch!) Wij had
den pension besteld voor ruim een
week in dit edele Duitse huis, maar
zijn na één overnachting vertrokken.
Niets lokte ons minder aan, dan iedere
dag tegen deze held op te moeten kij
ken en wellicht iedere dag deze
sprookjes te moeten aanhoren.
Maar dit was de enige slechte erva
ring. De gemoedelijke Oostenrijkers
hebben ons verder omringd met bij
na tedere zorg. Zij hebben voor ons
gejodeld, zij hébben gezongen, zij
hebben de beste wijn uit hun kelders
gesleept en de beste stukken van hun
vee op meesterlijke wijze gebraden.
Zij bleken zindelijk engoedkoop.
Zij waren, kortom, voortreffelijke
gastheren. Met het Oostenrijkse volk
heeft men snel ■'.en hartelijk contacti
Het was goed, in Oostenrijk te zijn.
De Zwitsers zijn uit een geheel an
der hout gesneden. Zij zijn koeler en
stiver, zij zijn bovenal zakelijk. Zij
exploiteren hun natuurschoon en men
krijgt niet zo gemakkelijk dat eigen
aardige contact van mens tot mens,
dat in Oostenrijk regel is. Maar hun
hotels zijn luxueuzer dan de Oosten
rijkse en hun maaltijden zijn verfijn
der, en hun rekening is aanzienlijk
hoger dan die van hun Oosterburen.
Maar Zwitserland is dan ook een
schitterend land en ge moogt het niet
overslaan als ge de wijde wereld in-
trekt.
Over Italië hebben wij reeds iets
verhaald. Men ondervindt er in het
Noorden de terugslag van de hoge
prijzen. Italië is duur. En men lokt
U met goedkoop logies om de volgen
de morgen met een ontnuchterende
nota al uw illusies over een goedkope
overnachting weg te vagen.
Kies in Frankrijk uw hotel met
zorg. Ga te rade bij dat pronkjuweel
van een reisgids, de Guide Michelin.
Hij voert U naar oorden, waar het
niet duur Is en waar de Franse keu
ken door meesters in hun vak bedre
ven wordt. Gaat ge op goed geluk op
zoek naar een hotel, uw ervaringen
kunnen slecht zijn. En zij waren voor
ons tweemaal slecht Helaas, helaas.
maar het was eigen schuld.
Wat is het voordeel van al dat rei
zen der Europeanen, van deze volks
uitwisseling, die aan de gang is?
Dat men de dingen weer na thuis
komst met een breder blik kan zien,
dat men de mensen en de wereld meer
aU en eenheid ervaart, in al haar
grootheid, in al haar kleinheid. En dat
men weer het nuttige besef heeft, dat
Nederland de wereld niet is en dat
men goed doet ook eens buiten eigen
grenzen rond te neuzen. Om beter te
waarderen hoe goed het hier is. Om
minder te morren om wat elders beter
De Oostenrijkse Alpenvereniging
doet haar werk nu al vele jaren en
zonder dit werk, dat niet alleen de
verzorging der Hütten omvat, maar
bijv. ook het aangeven van routes
in zomer èn winter, zouden tochten
als hiervoor beschreven voor de
meesten van ons tot de onbereik
bare onmogelijkheden blijven beho
ren. Het aantal hutten loopt in de
honderden. Pfarrer Gunz de be
jaarde, maar altijd nog enthousiaste
voorzitter van de Sektion Vorarlberg.
die we in zijn pastorie in Tisis bij
Feldkirch opzochten liet ons een
album zien, waarin kort voor de
oorlog afbeeldingen van alle hutten
werden verzameld: vierhonderd-ne
genentwintig liefst, waarvan verre
weg de meeste in de daarvoor ge
schikte tijden van het jaar „be-
wirtschaftet" zijn, d.w.z, bewoond
door een exploitant de Wirt
die de bergtourist ontvangt en ver
zorgt. Die alles wat daarvoor no
dig is van uit het dal naar boven
moet dragen: bedden, matrassen,
dekens, lakens, voedsel en wat al
niet meer. Ja, zelfs het reusachtige
fornuis, waarop zgn dochter de
maaltijden bereidt, is gedemon
teerd natuurlijk op de rug van
een muildier naar boven gekomen.
Niet alle hutten zijn „bewirtschaf-
tet." Er zijn er, waarvoor de leden
van de Alpenverein ergens beneden
in het dorp een sleutel kunnen krij
gen, en er zijn er ook enkele, die
zo maar openstaan, de zg. Wetter-
schützliütten, die bij plotseling op
komende onweders een schuilplaats
bieden.
OMVANGRIJKE ORGA
NISATIE.
Het is zonder meer duidelijk, dat
achter dit werk een omvangrijke or
ganisatie moet staan en ware het
niet, dat de Alpen-Verein gesteund
werd door haar vele en vaak zeer
actieve afdelingen (Sektionen), dan
zou de exploitatie van al deze hut
ten zeker zeer moeilijk, zo niet on
mogelijk zijn.
de Oostenrijkse Al-
Htttte te
De Sektioncn. waarvan de meest'-
ln Oostenrijk zelf of in Duitsland
zijn. exploiteren n.L ieder
of meer hu» ten en in deze om
standigheid vinden we ook de ver
klaring van de namen van vele dier
hutten, die naar een stad of een I
streek genoemd zijn. In Vorarlberg
liggen bijv. de Strassburger en de
Lindauer Hütte (Rhtttlkon), de Tü-
binger en de Wiesbadener (Silvret-
ta), de Wormser en de Heilbronner
Hütte (Ferwall).
De beide laatste liggen wel wat I
ver uit elkaar een wandeling van
10 of 11 uur! en men zou halver-1
wege, biiv. aan de voet van de Ma-
derer Spitze, nog wel eens graag
een nieuwe hut bouwen.
HOLLaXDISCHE HtiTTE. j
Voor de vele Nederlanden», die j
deze zomer Oostenrijk reeds bezocht
hebben of er in de resterende va-
cantieweken nog zullen komen, is
he| prettig te weten, dat sedert
enige tyd pogingen worden aange
wend ergens In
pen ook een Hollandische
stichten.
Er is immers ook een bloeiende
Sektion Holland van de Alpenverein, j
die reeds geruime tijd geleden is
begonnen met het vormen van een j
Bouwfonds! Het begin is er dus en
wanneer nu maar velen hun steen- j
tje willen bijdragen, behoeft het heus
niet meer zo lang te duren voor de
Hollandische Hütte er staatDan
zullen de Nederlandse bergwande-
laars niet meer uitsluitend de gas
ten van andere Sektionen behoeven
te zijn. maar zelf aan anderen gast
vrijheid kunnen aanbieden.
De vraag is natuurlijk: wéér moet
deze Hollandische Hütte komen?
Wij hebben er in Oostenrijk over
gesproken met verschillende voor
aanstaande figuren uit de Oester
reichische Alpenverein, die allen
zonder voorbehoud het plan voor
het bouwen van een Hollandische
Hütte van ganser harte toejuichten.
Pfarrer Gunz en bijv. ook Herr Ga-
mohn. inspecteur voor de hutten in
Vorarlberg, legden echter de nadruk
op een paar punten, die bij de keu
ze van de plaats beslist niet uit het
oog verloren mogen worden.
De hut moet aldus deze
ras-bergenthousiasten in elk
geval zó liggen, dat iedere berg
wandelaar, ook de weinig gerou
tineerde, haar kan bereiken. Ze
moet gemakkelijk toegankelijk
In de jachthaven van Terneuzcn is het in het zomerseizoen een grote druk
te. Een foto van het „Mastbos".
Laatste waarschuwing aan
speelclubs.
I De Amsterdamse polltte heeft na-
mens de officier van Justitie ln de
hoofdstad aan de besturen van *lle
speelclubs ln Amsterdam een waar-
<huwmg uitgereikt, waarin gezegd
[wordt dat deze clubs hun activiteit
op zeer korte termijn moeten beéindl-
I geu. De HnagM poHtle zal eenzelfde
maatregel in Den Haag nemen.
Incasseerder verloor
portefeuille met f 20.000,
i E Incasseerder van de firma R.
Mees en Zoonen te Rotterdam had
1 Donderdagmiddag by twee banken ln
de binnenstad een bedrag van
20.179,31 afgehaald.
Toen h(J op de frugweg was naar
zijn flr a. kwam hy tot de ontdek
king. dat hjj z(jn jportefetilile kwllt
was. Direct ging ny langs dezelfde
route terug, maar de verschillende
loketbeambte- hadden niets gevon
den.
Men acht de mogelilkhcK. niet uit
gesloten, dat hy de portefeuille naast
z(jn binnenzak heeft gestoken.
zijn vanuit verschillende richtin-1
gen. Deze dingen worden soms
al te gemakkelijk over het hoofd
gezien en ze z(jn toch uitermate
belangrijk voor de exploitatie.
Daarvan kan de Sektlon Vorarl
berg, die zelf enige hutten ex
ploiteert, uit ervaring meepraten.
Een andere eis is, dat de meer
geoefende alpinist van „zyn" hut
uit ook zwaardere tochten moet
kunnen maken, liefst echte ..Klet-
ter-touren", en da: in de naaste
omgeving in de winter ook goe
de ski-gebieden liggen.
Zulke punten zgn In Oostenrhk
natuurlijk voldoende aanwezig. In
het Oetztaler gebied, zo goed als
in de Dolomieten en in Vorarlberg,
maar ook in Salzkammergut.
IN DE OETZTALER ALPEN?
Zjjn wij wel ingelicht, dan gaan
de gedachten van het SektionHbe-
stuur uit naar de Oetztaler Alpen,
waar men reeds een stukje grond ln
optie zou hebben. De tekeningen voor
i hot zyn trouwens al vrywel
klaar en in het najaar zal aan de
leden een maquette vertoond kunnen
worden.
Het belangrijkste is in elk geval, dat
de hut er kómt. waar dan ook. En
dat is alleen mogelijk wanneer de
Nederlandse bergvrienden hun eigen
Sektion van de Oesterreichische Al
penverein daadwerkelijk steunen bij
de uitvoering van de inderdaad
mooie plannen.
Een iraale foto van de Wormser-Hütte by het Kreuzjoeh boven Schruns.
Op 2350 meter hoogte gelegen, biedt deze hut een prachtig uitzicht over
Rhatikon, Silvretta en Ferwall en op de achtergrond ziet men nog de voor
bij het Klostertal gelegen Lechtaler Alpen. Links het pad, waarover men
van Sehruns uit langs de laatste berghelling de hut bereikt.
LUCHTVAARTSHOW TE YPENBURG
Vreemde capriolen en keurige formaties boven het
vliegveld
filerende Meteors, fluitende Vampires, sieriyke zwrefvliegtuigen. Har
vard»., Sea-otter*de duizenden belangstellenden die Vrijdagmiddag naar
het vliegveld Ypenburg waren gekomen ter gelegenheid van de opening
van de derde Internationale luchtvaartshow- hebben waar voor hun geld ge.
had. Begunstigd door goed weer hebben de zeven deelnemende landen aan
deze show een staaltje gegeven van hun avlati*ch kunnen, dat aan me
nigeen kreten van bewondering ontlokte.
In vlot tempo werden de 26 pro- j
grammapunten afgewerkt en nauwe
lijks was het formatievlieger, door 5 „i
Harvards van de Ryksluchtvaart-
school, voorby. of daar verschenen in ziel
de verte 27 Harvards van het com- zijn parachute in te roepen en landde
mando luchtvaart-opleidingen en 12
Gloster Meteors van de luchtmacht,
die in de lucht de letters ILSY vorm
den.
De veteraan, Willem van der Graft,
die de 60 reeds gepasseerd is en meer
dan 20 jaar vliegïnstructeur was bij
de Nationale Luchtvaartschool ont
brak niet op het programma. Met
zijn Pipercup haalde hy de meest
vreemde capriolen uit boven het veld.
„Niet te geloven", zeiden ingewijden.
..dat je dat allemaal doen kunt met
zo'n pipertje". Maar Willem van der
Graft deed het met zijn pipertje. zo
als trouwens de „Ellenhammer" be
stuurd door Sylvest Jensen, het nog
„deed" al was het nauwelijks denk
baar dat dit toestelletje 41 jaar gele
den „je van het" was op luchtvaart
gebied. Naast de nieuwe Fokker S 13
stak de „Ellenhammer" wel vreemd
af en hij gaf de toeschouwer een dui
delijk beeld van wat er in de afgelo
pen 40 jaren op het gebied van de
luchtvaart is gepresteerd.
Het solostunten met de Fokker S 11
Instructor, gevlogen door Gerben
Sonderman. vormde naast het for-
mattevliegen door een escadrille van
vier Vampire straaljagers van het
71e squadron van de R.A.F. wellicht
de sensatie van de middag. Velen
keken uiteraard met belangstelling
en wellicht een zweempje sensatie-
lust uit naar het programmapunt
„Rudolf Boehlen. de vliegende mens"
en het feit dat dit nummer tot het
laatst toe bewaard werd, hield de
spanning onder de toeschouwers er
wel in. Maar Rudolf Boehlen was
Vrijdagmiddag geen „vliegende
mens".
STEMMEN UIT DE KERKEN.
Positie van de predikant moeilijk,
maar belangrijk
De examina van de middelbare scholen zijn weer ten einde. Enige dui
zenden jongeren, die gedurende een bepaald aantal jaren de Hogere Bur
ger Scholen en de Gymnasia mede hebben bevolkt, hebben een doel bereikt.
Jarenlang hebben zij gehunkerd naar het einddiploma, dat zjj nu als een
begeerde buit ln hun bezit hebben.
Het eindexamen is een doei. Het is geen einddoel. De j-eslaagden kun
nen niet op hun lauweren gaan rusten, al zullen ze nu dubbel genieten van
hun vacantie. De vraag: wat nu? komt onmiddeliyk op. Eerst na het eind
examen wordt de keuze voor het leven gedaan en beslist ln welke werk
kring zy zullen gaan. Dan wordt ook beslist of ze nog verder zullen stu
deren, dan wel direct een werkkring zullen zoeken.
In ieder geval zal er van de dui
zenden geslaagden een groot percen
tage belanden op de Universiteiten.
Al is in de loop van deze eeuw het
karakter van de Universiteit en van
de studenten-samenleving veranderd,
toch blijven zij een geheel eigen
stempel behouden. Allereerst zullen
de studenten in aanraking komen
met degenen, met wie zij samen één
vakopleiding hebben. Een hogeschool
wordt langzamerhand steeds meer
een vakschool, door de steeds verder
gaande specialisatie van de studie.
Doch een Universiteit wil veel meer
zijn dan dat ze alleen maar opleidt
voor een bepaald vak, wat ze boven
dien in vele gevallen nog slecht doet
ook. Wat komt er bijv. terecht van de
vakopleiding van een leraar?
Buiten en boven hetgeen er aan
vakopleiding gegeven wordt, wil de
Universiteit zijn een brandpunt van
cultuurleven. Zij moet als het goed
is de studerenden in aanraking
brengen met alle aspecten van het
leven. Daarom is het zo goed wan
neer studenten zich niet alleen bewe
gen in de kring van hen met wie zij
samen op de collegebanken zitten.
In dit studentenleven vraagt nu
ook de Kerk een plaats. Wanneer het
gaat om alle aspecten van het leven,
behoort zij er ook bij te zijn. Na de
oorlog zijn er aan alle Universiteiten
studenten-predikanten gekomen, die
een bepaalde werkkring hebben en
zoeken in de studenten-samenleving.
Zo het Evangelie van betekenis is
voor de gehele samenleving van een
volk, zo moet zy zeker een plaats
hebben aan de Universiteit, waar de
toekomstige leiders van het volk
worden gevormd.
Onlangs is er een bespreking ge
weest van studenten-predikanten
lazen we in een van onze dagbladen
te samen met de hoofdbesturen
van de Ned. Chr. Studenten Vereni
ging en de Vrijzinnig Chr. Studenten
Bond. Op deze conferentie is gespro
ken over dc plaats van de Kerk in
het universiteitsleven. De Kerk ls
hier een nieuwe figuur, zo werd in het
bericht gezegd. Zg moet daar een
eigen plaats krggen en haar werk zal
zo doeltreffend mogelijk moeten zyn
BEWEEGLIJK KARAKTER.
Zo iets is gemakkeiyker gezegd
het af en aan. En waar zyn tegen
woordig de plaatsen waar studeren
den te vinden zgn? Het percentage
van hen, die mee doen aan de gezel
ligheidsverenigingen, wordt steeds
geringer. Bovendien wordt er steeds
meer geklaagd over overladen werk
programma's, met het gevolg, dat er
voor de verdieping van het leven geen
tyd over blijft. De strijd om zich een
bestaansmogelgkheid te veroveren
eist voor velen alle beschikbare tyd
Op.
In deze, dikwijls zo ongrgpbare
massa nu. moet de studenten-predi
kant werken en in die wereld, waar
de exacte wetenschappen tegenwoor
dig de boventoon voeren, en waar
sengnbaar en werkelgk nihilisme
heersen, moet hy een kring vormen,
die een zekere invloed kan uitoefe
nen. Deze kring zal moeten zyn een
kerkelgk vormingscentrum, waar ge
loof en wetenschap met elkaar in
aanraking komen.
Wie zich even indenkt ln de positie
van zulk een studenten-predikant, zal
spoedig tot de conclusie komen dat
hij staat op een van de moeilykste,
maar tevens op een van de belang
rijkste posten in onze samenleving.
In de gehouden conferentie, waarover
we zoeven reeds spraken, kwam dat
dan ook tot uiting. Hoe kan bewust
kerkelijke scholing gegeven worden
en wel zo, dat men daarmee niet al
leen raakt een betrekkelgk gesloten
groep, maar doordringt in heel het
studentenleven? Dit is wel de centra
le vraag, waarmee alle andere ver
bonden zyn. Zo ergens, dan wordt
aan de Universiteit het denken ge
vormd en het leven gericht. „Van uit
de Kerk gezien, mag het Chr. geloof
zich daar niet terug trekken en mag
het Evangelie niet dood gezwegen
worden. Het is hoog tyd, dat de Chr.
Gemeente, bewuster en krachtiger
dan vroeger het geval was. haar sa
mengaan met de universitaire-wereld
verstaat en in de hedendaagse crisis
haar dienende en getuigende op
dracht in de ogen ziet en daaraan ge
verschillende wgze. door kerkdien
sten, catechisaties, appèls, voordrach
ten, vragenuren, godsdienstige voor
lichting, cursussen over het Chr. ge
loof en het kerkelgk leven, uitgave)
van bepaalde geschriften, conferen
ties enz. wordt getracht de vervreem
ding van Kerk en Universiteit
enigszins op te heffen.
Er zgn tegenwoordig ook in de
predikantenwereld al heel wat speci
alisten. Onder deze heeft de studen
ten-predikant wel de allermoeilgkste
opdracht.
Het percentage studenten dat Zee
land leverde is, vergeleken by andere
provincies, klein geweest. Nu er meer
mogelijkheden voor een goede vóór
opleiding zgn, wordt het aantal gro
ter. Daarom is het misschien niet on
dienstig de aandacht te vestigen op
dit stuk kerkewerk. zoals het direct
betrokken is op de studenten-samen
leving.
H.
Fanny BlankereKoen ontving Don-
hoorzaam is". Zo schreef onlangs een derda? vóór de athletiekwedstrUden te
dan gedaan. Een studenten-gemeen- van de studenten-predikanten. VUssingen een pop in Walchers cos-
schap heeft altyd een beweeglijk ka- 1 Universiteit t. Kerk zyn langza- i«um. Blijkbaar was zg met dit ge-
rakter. Als de golven van de zee ebt i nierhand van elkaar vervreemd. Opschenk nogal ingenomen.
Hy raakte, nadat hij op 2500 meter
hoogte het vliegtuig verliet in een
■rille" en bleek niet in staat te zyn
nn vleugels" uit te slaan. Hy z«g
sn toen genoodzaakt de hulp vnn
daarmede, vry ver buiten het vlieg
veld. op de begane grond.
Hel wereldgebeuren
Bedevaart naar
Berchtesgaden
De krant geeft als spiegel van het
dag-eiyks gebeuren van tijd tot tyd
berichten, die toch het meeste te zeg
gen hebben tot degenen, die het re
cente verleden mee heben dóórleefd.
De dood van Pétain en van de Duit
se kroonprins Wilhelm roepen wel
licht herinneringen op bij ouderen, die
de eerste wereldoorlog meemaakten,
herinneringen, die toch al enigszins
verbleekt zyn. Dc naam Berchtesga
den ligt verser en bij meer mensen
in het geheugen. Berchtesgaden was
Hitiers verbTyfplaats bg Milncher..
zyn „arendsnest" en het bericht, dat
een Duits persbureau hierover de we
reld inzond is wanriyk interessant en
leerzaam. Het Beierse kabinet heeft
namelyk besloten maatregelen te ne
men om te voorkomen, dat Berchtes
gaden een „nationaal heiligdom" voor
de Duitsers wordt. Dat duizenden
binnen- en buitenlandse toeristen het
„arendsnest" bezoeken is nog tot
daarentoe. Maar er zgn Duitsers, die
het doen by wyze. van bedevaart en
naar huis terugkeren met stukken
steen, die zij niet als souvenirs be
waren. doch als reliquieën vereren.
En dat is zelfs de Beierse minister
van binnenlandse zaken te bar ge
worden. Hy heeft meegedeeld, dat de
bunker van de bergvesting ommuurd
en de weg naar Hitiers theehuis op
de berg afgesloten zal worden. De
Beierse politie krijgt opdracht scherp
toe te zien op de gedragingen van
gidsen, die de bezoekers rondleiden.
Waar deze plotselinge voortvarend
heid van de Beierse regeerders van
daan komt ls niet bekend. Er zijn er
gerlijker verschynselen in het heden
daagse Duitsland dan deze romanti
sche en kinderiyke Hitler-verering.
waar niets tegen gedaan wordt. De
Deense journalist Adolph Rasten. die
voor het Kopenhaagse blad „Politi-
ken". een onderzoek instelde naar
het lot der Duitse Joden in het jaar
1951, doet daarover een boekje open.
Een van zgn conclusies Is (ontleend
aan V.N.)
Anti-semitisme is weêr een normaal
verschijnsel. Joodse kerkhoven wor
den geschondenleegstaande synago
gen als zwijnenstal of kippenhok ge
bruikt; Ariërs, die met Joden om
gaan, krijgen dreigbrieven. Rechts
herstel? In de Beierse Landdag werd
uitgesproken, dat het in strijd zou
zijn met het recht en op misdaad je
gens het Duitse volk zou neerko
men, wanneer de Joden vergoeding
voor geleden schade zouden krijgen.
Wat kan men anders verwachten, als
de hoogste chef voor ambtenarenza
ken te Bonn niemand anders is dan
ministerialdirektor Hans Globke.
een van de opstellers van de Neuren-
bergse rassenwetten.
Over 15 jaar, voorspelt Rasten,
zullen er geen Joden meer zyn in
Duitsland, omdat de ouderen dan uit
gestorven en de jongeren zullen zijn
geëmigreerd. Er zjjn er op het ogen
blik nog 22.000 van de 694.280 van
1933 over.
Dc gebeurtenissen volgen elkaar
snel, maar de Duitse mentaliteit ver
andert slechts bedroevend langzaam.
In dat verband verdient weer een
ander berichtje de aandacht. Binnen
kort zullen dertig vooraanstaande
figuren uit democratische kringen
naar Nederland komen om zich beter
op de hoogte te stellen van de demo
cratische opvattingen en begrippen,
die in ons land en in West Europa
in het algemeen heersen. Een soort
spoedcursus dus. De gasten zullen
van 16 September tot 2 October wor
den ondergebracht in de volkshoge
school Olaertsduyn te Rockanje en
het geheel staat onder leiding van
een organisatie met de fraaie naam
Nederlandse coördinatiecommissie
voor culturele betrekkingen met
Duitsland.
