EELANDS KUST. EEN IDEAAL VAC ANTIELAND De kust van Zeeuwsch-Vlaanderen is Benelux-strand Zoutelande en Domburg zijn ideale Noordzee-badplaatsen SCHOUWEN? EEN PRACHTTAND ZEGGEN DE ZOMERGASTEN „JE MAG NIET VERGELIJKEN" PROVINCIALS ZEEUWS* COURANT 8 Op deze pagina treft de lezer een aantal artikelen aan, waarin gesprekken zyn weergegeven, die een onzer redacteuren voerde met zomergasten te Cad- zand, Domburg, Nieuwvliet, Westen-Schouwen en Zoutelande. Met hen werd gesproken over „Zeeland als vacantie- land" en daarbij bleek, dat allen, die hun vacantie in dit gewest doorbrengen, byzonder genieten van zee, strand, bos en duin, zoals die langs de Zeeuwse kust worden aangetroffen. Onze redacteur sprak ditmaal niet met gemeentebe sturen of V-V.V.-bestuurders. Het woord is dus aan de zomergasten NIEUWVLIET EN CADZAND-BAD België blijkt een groot aantrekkingspunt voor vele badgasten WIE BIJ MOEDER FAAS IX DE DUINEN van Nieuwvliet een flesje vruchtensap bestelt, haalt een zwarte hond uit een luie middagdommel, omdat het beest precies op het kelderluik ligt te'slapen. Een klant is echter belangrijker dan een hond en daarom zegt moe Faas: „Vort...." Traag verdwijnt het beest van z'n plaats en de bazin daalt af in de diepte. „Koel serveren" staat er op het flesje en daar wordt hier voor gezorgd, want zegt de waardin „of ik nou aan één verkoop of aan honderd, het moet goed zün Bijzonder dikwijls komt het echter niet voor, dat er honderd flesjes tege lijk uit de kelder gehaald moeten worden, want Nieuwvliet staat nog maar aan het begin van zijn „vreemdelingenloopbaan", maar het ziet er naar uit, dat het een veelbelovende carrière zal worden. Dat meenden we tenminste uit de woorden van moeder Faas te mogen opmaken, die ons al breiende haar denkbeelden ontvouwde over het vreemdelingenverkeer in haar dorp. Vreemdelingenverkeer kun je niet op eigen houtje bedrijven, meent moe Faas, daarvoor heb je medewerking nodig, vooral van de burgemeester. En daarom alleen al is „Sintepier", zoals Nieuwvliet in Vlaanderen wordt genoemd, een gezegend oord, want over de burgemeester raakt men hier niet uitgepraat. „Die man doet nou net alles wat-ie maar doen kan", al dus de breiende eigenares van „Eldo rado", „en 't valt tegenwoordig waar achtig niet mee met die planologische dienst en zo „In 1947 hadden we veel eigen men sen hier" vertelt zij verder, „ze gin gen 's avonds eens naar 't strand en kwamen wat gebruiken. Maar nu zit er geen geld meer onder de mensen en daarom was het in '48 al veel min der en in '49 ook. De gasten van bui ten zijn nu hoofdzaak en dat gaat nu redelijk." Europa reist.... IV In Nederland is alle water kalm en hebben alle mensen haast. In Oosten rijk heeft alle water haast en zijn de mensen kalm. Terwijl wij ons in onze vlakten heel wat mans voelen, weegt op de Tirolers het zinrijke besef van de betrekkelijkheid aller dingen: de reuzengestalten der Alpen omringen hen en maken de mens nietig. Zijt gij een groot man De Tiroler kijkt u aan en wordt niet geïmponeerd. Over honderd jaar zal niemand uw naam meer weten, noch uw werk. Maar in Tirol zullen de Alpen staan, zoals zij daar al sedert vele eeuwen staan en het water zal zich haasten van hun toppen naar de peilloze diepe dalen. De betrekkelijkheid aller dingen De Tirolers zagen de oude volkeren verhuizen. De Etrusken en de Illyriërs. Zij zagen de Romeinen hun legerwe- gen bouwen door hun trotse bergen over de Brenner, over de Reschenpas, over de Thurnpas en de vele andere passen. De Romeinen gingen ten on der en over dezelfde wegen trokken (fe eerste verkojidigers van het Chris tendom naar het barre Noorden. Het iverden in de middeleeuwen de han delswegen van Noord naar Zuid. Het werden de wegen, waarlangs de ko ningen en keizers van het Heilige Roomse Rijk hun heimwee naar het Zuiden stilden en waarlangs de Kruisvaarders trokken naar het Hei lage Land. Via Oostenrijks wegen werden de schatten van Venetië en het Oosten geruild voor die van Zuid Duitsland en het Noorden en reeds in 1800 trokken jaarlijks 25.000 voertui gen over de Brenner. Napoleon trok door de Alpen, maar ook Heinrich Heine en Goethe en Walter Scott. De Tirolers weten dat. Thans zien zij de drommen toeristen komen uit alle oorden der wereld, tweemaal per janr: voor de wintersport en in de zo mer. Zij sloven zich niet uit om deze toeristen luxe te bieden, zoals Zwit serland doet. Tirol is een eenvoudig land. Maar wel zijn die Tirolers goed hartig en vriendelijk en de toeristen weten dat en zij komen. Ja, dat water. In dunne straaltjes druipt het uitde gletschers, waar de Edelweiss nog bloeit en de gentiaan. Maar op de bergweiden heeft het zich al verzameld in beekjesge hoort er voortdurend het gerinkel der koeien- klokken en de echo van het knallen van de zweep der herdersjongens. Het haast zich voort, het water, in talloze watervallen stort het zich honderden meters langs de rotswanden en door de bossen. En al het eenmaal zover is gekomen, dan zijn de beekjes tot rivieren geworden, rivieren, die haast „Als we maar eens een busdienst hadden van Breskens naar Cadzand onderlangs de dijk, dan zou je hier eens wat zien. En reclame meneer, dat is belangrijk." De breinaalden tikken en het koolzuur ruist in het glas Er is inderdaad veel reclame no dig om Nieuwvliet een zelfde bekend heid te geven als bijvoorbeeld Noord- wijk, maar dan zou er in Nieuwvliet wat meer in Noordwijkse trant die nen te geschieden. Maar juist het ontbreken van die „badplaats-allures" is een van de grote aantrekkelijkhe den, die dit West-Zeeuwsch-Vlaamse plaatsje kan bieden. Dat bleek ons even later bij een bezoek aan de kampeertent van de heer en mevrouw Blokdijk uit Scher- merhora. „Waarom bent U juist in de Nieuw- vlietse duinen terecht gekomen?" vroegen wij. RUST. Meneer Blokdijk roerde in een gro te pan tomatensoep („buitenlucht maakt hongprig") en dacht niet lang na over zijn antwoord. „Dat,is gauw gezegd", vond hij, „Rust en nog eens rust. En die vinden we hier." „Ik houd er niet van en mijn vrouw evenmin om met 'k weet- niet-hoeveel andere kampeerders op een weitje te worden gezet bij een hoop verbouwde autobussen. Dan heb je, net als thuis, weer met buren te maken. Vanzelfsprekend is het hier wat minder comfortabel zonder wa terleiding en zo, maar dat beetje comfort hebben wc graag over voor de vrijheid." „Verder is er nog een belangrijk punt", en de heer Blokdijk noemde hier iets. dat van bijzonder groot be lang is voor de gehele kuststreek van Zeeuwsch-Vlaanderen: „We zijn met de fiets of met de bus in een ogen blikje de grens over. zodat we ook nog een beetje in België kunnen rond' toeren." België heeft een grote aantrek kingskracht voor de meeste gasten van de Zceuwsch-Vlaamse kust. Vooral in Cadzand-bad is dat te mer ken. Daar trekken hele stoeten zo- merhuismensen en kampeerders morgens langs het strand, wandelend en op de fiets richting Knocke. Hier kan men zowel van het mondaine badleven in Knocke genieten als van de rust van het Zeeuwsch-Vlaamse land. CADZAXD-BAD. Cadzand-bad is een badplaats met een eigen sfeer. De kampeerders en de zomerhuisjesgasten komen 's mor gens vroeg naar het „centrum" om daar hun dagelijkse inkopen te doen en verdwijnen dan weerDe rest van de dag liggen ze op het wijde stra nd of gaan ze naar België. Onder- Elke badplaats heeft een eigen karakter, dat haar juist in de Jj. ogen der gasten aantrek kol ij- ker maakt boven andere vacan- tie-centra. Wij kwamen door de vele gc- r sprekken met zomergasten in Zeeland tot de volgende conclu- sie over het karakter van de I plaatsen, die wij voor deze re- ®j; portage bezochten. Cadzand: Gezellig, niet te x groot en dicht by Knocke. Domburg: Internationaal, maar zonder een benauwen- de drukte. Xieuwvliet: Ideaal voor kampeerders, slechts enkele g kilometers van de grens. Westen-Schouwen: rustig. prachtige combinatie van bos-duin-strand. Zoutelande: Uitgezocht voor gezinnen met kinderen. i Zeeland* kust. voor kinderen een ideaal racanfieoord. I tussen is het echter „dagjesmensen- tijd" geworden. Van overal komen er bussen aanzetten met schoolkinderen, met verenigingen en met ouden van dagen en soms zijn er dagen met dui zenden bezoekers. Ze eten wafels en drinken vruchtensap, verorberen een ijswafel en wandelen langs zee. Dat gaat zo door tot een uur of zeven en eerst dan wordt het voor de echte Cadzandse badgast goed gezellig. Om en bij zevenen komen ze weer aanzetten, de kampeerders, de zomer huisbewoners en de pensiongasten. Dan zijn ze allen leden geworden van de „familie-Cadzand." Gezellig zitten ze op een terrasje, maken wat mu ziek op een banjo of een guitaar, soms gaat er een achter een piano zitten, een andere keer luistert men naar de radio („Brussel en Antwer pen geven altijd fijne muziek men is vrolijk en plezierig, kortom in de avonduren is het in Cadzand een plesante boel Jeanne Cosijn en Lenie Lisman, twee werkende meisjes uit Breda, die hier hun vacantie doorbrengen, ver tellen ons van de heerlykheden. die Cadzand blijkt te bieden; „Het is hier stil, maar toch niet zo. dat je je ver veelt; je bent in een wip in België en de mensen zijn reuze vriendelijk. Al leen......" de gezichten van Jeanne en Lenie betrekken een beetje, want ze zijn tenslotte Brabantse meisjes en houden van een beetje leut... „Waar óm wordt er hier 's avonds niet ge danst? Dan zou het nog plezieriger zijn!" Het is daar in Zeeuwsch-Vlaande ren nog niet zo'n gek vacantieland en de meeste (99 van de 100) gasten hebben er het best naar hun zin. Het Zuidelijkste strand van Xederland is tegelijkertijd een centraal punt In de Beneluxkust. Een niet te onderschat ten voordeel! JE ZIET ER NIEMAND Alles bij elkaar: bos, duin, strand en zee ..Hier houdt de wereld op zegt de bestuurder van de bus. die ons naar Westen-Schouwen bracht en zo staan we dan in een verre uithoek van Zcr- lands noordelijkste eiland. Het lijkt er op, dat de chauffeur gelijk heeft, want behalve een man in een consumptletent, enkele meters verder, is er niemand te zien. Alleen een paar kalfjes dartelen vrolijk over dr weg en een konijn schiet haastig het bos In. Je zou hier Robinson t'rusoè kunnen spelen, maar dan moet je toch wel over veel fantasie beschikken, want de stalling by de consumptietent staat vol motoren en fietsen. Van der Klooster heet de man, die over deze voertuigen het oppertoezicht uitoefent en die over de toonbank van de consumptietent de gasten tal van frisse artikelen levert. „Je kunt hier duizend man neerlaten, zonder dat ze elkaar zien", verklaart van der Klooster en hy kan het weten, want al Jaren bedient hU de gasten van Westen-Schouwen en hy kent de streek door en door. „Je gaat de gasten kennen en dik wijls zie je elk jaar dezelfde gezich ten" verklaart hij, „de mensen Komen hier graag." Dat willen we geloven, want dc na tuur is byzondcr mooi. Kilometers strand, brede duinen en uitgestrekte bossenWat wil een vacan tiegan- ger nog meer? Als burgemeester jhr. R. Röell van Haamstede deze vraag hoorde, zou hy zeker tal van wensen weten te noe men en de eerste daarvan zou onge twijfeld een betere verkeersverbin ding van Schouwen met overig Ne derland zijn en in verband daarmede herstel van het vliegveld te Haamste de. Dat zou immers tevens vele mo- gelykheden voor de sport- en zweef vliegerij betekenen? Wy hadden ons evenwel voorgenomen geen autoritei ten te vragen, maar de gasten zelf... „Pappa yssie kope...." hebben, zoals alle water in Tirol, die kolken en bruisen en waarop geen schip zich een weg zoekt. Soms kijken de Tirolers met een glimlach van hun haastig water naar de haastige .toeristen, die Ooostenrijk in deze zomer overheersen. Zij weten het wel: in al die toeristen zal straks het heimwee leven naar de eeuwige sneeuw, naar het eeuwige ijs, naar het diepe groen der wouden, naar de vriendelijkheid der dalen. Hoe haas tig ook het water was en de toeris ten waren. Alleen in Oostenrijks bergmeren is het water als in Holland. Als spiegels liggen zij hoog in de bergketels, tus sen naakte rotsen, blinkend wit. En als spiegels liggen zij in de lagere da len: donkergroen als de groene bossen rondom, rimpelloos en door geen windvlaag beroerd. Verwonderd zien de toeristen erop neer. Het grijpt hen even, dat spiegel gladde, kalme water. Omdat het zo totaal verschillend is van alle andere water. Zo stil en zo onwerkelijk. Oordeel van Engelsman over Domburg: service bijzonder groot MENEER VAN BIJLERT UIT WAGENINGEN geeft leiding aan een aantal kinderen, dat een groot fortencomplex bouwt op het strand van Zoutelande. Met zijn schop projecteert hy in het zand een ingewikkeld lijnenstelsel, dat het grondplan vormt voor de nieuwe verdedigingswerken. Hier een gracht en daar een dam, een walletje-zus en een bergje-zo, en enthousiast bouwt meneer Van Bylert en bouwen de kinderen van vele badgasten aan het nieuwe fort. Tja, de kinderenzij vormen eigenlyk een van de voornaamste redenen, waarom de heer en mevrouw Van Bijlert elk jaar hun vacantie zo graag in Zoutelande doorbrengen. Niet om forten te bouwen, maar omdat dc kleintjes in Zoutelande zo volop genieten van strand en van zee. en allen waren tevreden. Gelukkig voor Zoutelande. Tevreden mensen plegen immers terug te komen IN DOMBURG. Domburg is de cosmopoliet onder de Zeeuwse badplaatsen. Men ont moet er ouden van dagen uit Kapelle, die hun jaarlijks uitstapje maken, maar men ziet er ook een grijze dame uit Edinburgh met haar hondje wan delen. Men vindt er vrolijke Belgen, die onder leiding van meneer pastoor de zee komen bekijken,* en nog geen tien meter verder loopt een reder uit Oslo met een zeilpet op. Daarom zou Domburg niet écht Domburg zijn, als we daar geen man van buiten de landsgrenzen ontmoet hadden Ernest Joseph woont in Londen en kan maar niet genoeg van de Noord zee krijgen („those wavesso very- nice"). Hij springt en duikt er in dat het een lust is om naar te kijken en als hij met zijn hoofd schudt, vlie gen de druppels meters ver. Waarom hij naar Domburg kwam Als kleine jongen bracht hy 15 jaar geleden een bijzondere prettige vacan tie in Domburg door en sindsdien is er zoveel gebeurd, dat hy wel eens wilde zién, hoe het hier na de oorlog was geworden. „Er is niet veel veranderd", vertelt hij ons lachend, „het strand is gelijk gebleven en in het dorp zijn er wat nieuwe huizen gebouwd. That's all. Voor de rest is alles precies als vijf tien jaar geleden. „Zet u vooral in de krant, dat wij Engelsen de mensen hier zo vreselijk behulpzaam vinden. Ze doen letteriyk alles voor je en ge ven daardoor een service, die je by ons niet zult aantreffen". De jonge Engelsman spreekt met grote nadruk en je kunt hem aan zien, dat hy het meent. „Domburg is dus te vergelijken met badplaatsen in uw land?" is onze vraag. „Voor kinderen is het hier ideaal", zegt mevrouw Van Bijlert. „en voor cle ouders evenzeer. Er zijn hier ge lukkig geen rieten strandstoelen, zo dat je uit je strandhuisje alle richtin gen uit kunt kijken om te, zien waar de kleinen zitten. De paalhoofden zorgen voor een fijne afsluiting en geven tegelijkertijd aan het strand een intiem karakter". Haar man vindt de boten van en naar Antwerpen, die vlak langs de kust komen, een grote attractie en bovendien „de uitstapjes naar Veere, Middelburg en Vlissingen zijn ook niet te versmaden. Leuk is ook, dat je bijvoorbeeld uit Vlissingen met bussen naar Brugge kunt". Even stokt het gesprek, want een van de Bijlerts-junioren komt met enorme snelheid aanrennen, vliegt het houten huisje binnen en roept met groot geluid: „Pappa-ijssie-kope Voor kinderen is het hier zeker een ideaal oord. Daar kan de ijscoman van meepraten. Hy smeert met grote zwaaien de hoorntjes vol. incasseert dubbeltjes en nog voordat iedereen voorzien is, komt er een meisje bui ten adem aanlopen: „Komt u gauw mee", ze trekt de ijscoman aan zijn witte jasje, „we zijn van een school reisje en moeten naar de bus, maar eerst krijgen we nog een ijsje van de juffrouw." Haastig zet de ijsman zijn voertuig weer in beweging, want waar kinderen zijn, ligt voor hem een boterham. Het gesprek in het strandtentje is ondertussen verder gegaan en enthou siast vertellen de heer en mevrouw Van Bijlert over „het prachtige fiets pad", de „vriendelijke mensen", „het leuke dorp", kortom één ding staat als een paal boven waterZeeland (en vooral Zoutelande) heeft hun hart gestolen. En zij zijn niet de enigen, die zo enthousiast vertellen over dit plaatsje in de duinen van Walche ren Wie we ook spraken, daar op het brede strand aan ae Noordzee, al len waren dezelfde mening toegedaan „Zeker", is het besliste antwoord. „Domburg is ideaal als rustig zeebad. Toch ontbreekt hier iets, namelijk ontspanning in de avonduren. Wat meer muziek, enfin, u begrijpt maar voor het overigealles in orde". Vele Zeeuwen zullen zich met recht over het oordeel van mr. Ernest Jo seph verheugen. Domburg had reeds lang voor de oorlog een grote reputa tie als internationale badplaats en het is prettig om uit de mond van een buitenlander te horen, dat dit dorp na zoveel moeilyke Jaren weer mee- telt. Mr. Joseph sprak eeriyk en open hartig en in zijn woorden klonk ook de critiek van een jongere generatic: waarom zo weinig ontspanning in de avonduren Deze opmerking geldt niet alleen voor Domburg, maar voor meer Zeeuwse badplaatsen. Zouden de plaatseiyke V.V.V.'s dit geluid op de juiste wijze verstaan Wat hebben zij voor wensen Wy zyn op weg gegaan, dc bos.sc-n van- Westen-Schouwen in. op zoek naar mensen, die bereid waren ons hun indrukken te vertellen. Op smal le bospaadjes en op het brede strand hebben wy hen staande gehouden en gevraagd: „Hoe is Westen-Schou wen?" Toen irf'ons gebleken, dat van der Klooster het bij het rechte eind had. want allemaal hadden ze het naar hun zin en allen wilden ze vol gend jaar terugkomen. „Ik kom zelf uit een toeristencen trum". vertelde ons ir. W. van Loon uit Geleen, „maar daar mis je het water. Je hebt hier wat de natuur betreft letterlijk alles! Duinen, bos sen. strand en zee. Het is geweldig uitgestrekt, zodat je van niemand last hebt en daardoor lykt het bijzon der rustig. Jn het yooi-seizoen mis schien té rustig, want je ziet er nie mand." „Eén ding vond Ik buitenge woon Interessant, namelyk de ex cursie naar de vogelkolonie. Als leek heb je geen klee. hoe aardig dat is. M\jn excursiegenoten en ik 7.yn er zonder grote verwachtin gen heen gegaan en allen geen uitgezonderd kwamen we geest driftig terug." „Veel gemak heb je ook van het V.V.V.-plattegrondje. dat overal is te krijgen en dat een goede gids vormt bij fietstochtjes. Over fietstochten ge sproken: „w-eet U, wat aardig is? Op de fiets over het strand van Westen- Schouwen naar Renesse." „Zierikzee acht ik een buitenge woon aantrekkelijk plaatsje en ik heb er met veel genoegen gewandeld." „Mijn vrouw en ik hebben op Schou wen werkelfjk écht genoten", aldus besloot ir. van Loon. Zo was het oordeel van één der gasten. Anderen spraken vol lof over de bevolking („vriendelijke mensen, die zich niet haasten";, over dc ge meentebesturen staan altijd voor je klaar" i. en over de uitzicht toren het is daar prachtig" Is het na het voorgaande eigenlijk niet overbodig om dc vraag te stel len: „Is Westen-Schouwen een ideaal vacantie-oord Het antwoord is immeft bekend. Een verloofd meisje uit Rotterdam zei het ons kernachtig: „Schouwen? Wij spreken al van óns Schouwen!" PRINSES BEATRIX EN HAAR VRIENDINNEN Zoals bekend heeft Prinses Bea trix met haar vriendinnen op Schou wen vorige week een bijzonder pret tige vacantie doorgebracht. Dank zy de vriendelijke bemiddeling van de burgemeester van Haamstede, jhr. mr. R. Röell, konden wij de zeven meisjes, onder wie zich Prinses Bea trix bevond, vier schriftelykc vragen over Westen-Schouwen voor leggen. De meisjes hebben aan het slot van hun vacantie deze vragen samen be sproken en korte, maar niettemin veelzeggende -antwoorden geformu leerd. Hieronder volgen dc vragen met de antwoorden van Prinses Beatrix en haar vriendinnen. 1. Wat trok jullie het meest aan op Schouwen? Antwoord: De natuur en de zee. 2. Zouden jullie graag nog eens te rug willen komen Antwoord: Dolgraag. 3. Hoe vonden jullie de bewoners van Schouwen Antwoord: Vriendelijke en behulp zame mensen. 4. Vinden jullie, dat Schouwen ver geleken kan worden met andere va- cantiestreken. .Antwoord: Je mag geen vergcly- kingen maken

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5