Met BU 169 de haven uit
JIMMY BROWN, no.
Een zacht „broeiivindje" op
Spakenburgse Binnenzee
ACTIE VAN KOLONEL LEDEL
IN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Middenstand heeft recht op
billijke beloning
AO U J VUL 1951
PROVINCIAL! ZEIDW5E COURANT
ROMANTIEK VAN OUDE VISSERSGENERATIE0
(Van onze speciale verslaggever)
SPAKENBURG, JulL „Geen tocht vanavond, Aart, gooi het anker
maar uut, het water is to dun!" Roelof Meester, schipper van de Bu
169, zwerft al van zyn dertiende Jaar op het IJsselmeer en als hy zegt, dat
ar „geen tocht" komt, geloof het dan maar gewis. Een Spakenburgse botter
zonder wind Is als een vogel met lamgeslagen vleugels, want de zeilen,
waarmede hun voorvaderen een halve eeuw geleden de wateren van de
Zuiderzee bevoeren, zün de Spakenburgse zonen trouw gebleven. Een bot
ter met dieselmotor zal er hier en daar tussen door-„stomen", maar naam
dat niet hebben. De palingvlssery wordt In Spakenburg nog bedreven
volgens het oude recept en mannen als Roelof Meester en Aart de Harder
zouden niet meer anders kunnen en willen.
Voor een stomer uit ürk of Enkhulzen trekken zy hun neus op; met een
krachtige motor en een beetje geluk ls het niet zo'n grote kunst de netten
vol te vangen, maar In een stoere schuit als die van Roelof Meester hangt
nog iets van die romantiek van oude vissersgeneraties, waarop Nederland
terecht trots gaat!
Die avond dobberden we op de I den op in de schemering. Als op een
Spakenburgse Binnenzee. De 20 pk. broeierige zomeravond dansten de
Ford-motor, die ons uit de Oude Ha- muggen in dichte zwermen boven het
ven had getrokken, was reeds lang
uitgesputterd. Als een vreemde inva-
sie-vloot, die voor anker waa gegaan,
lagen daar de meeuwen, die dit vre
dige schouwspel af en toe met hun
gekrijs verstoorden. Aan stuurboord
zijde piekten de zendmasten van Hui
zen tegen de avondhemel. Terwijl de
zon in het Westen langzaam zakte,
verloor de horizont zich in een gou
den waas, waarin soms zwarte stip
jes opdoken; botters en voorbijvaren
de schuiten van de Amersfoortse
vaart. Meester prutste op het achter
dek wat met de netten en de De Har
der rommelde de boel in het vooron
der bij elkaar; dit alles had nog
maar weinig met vissen te doen
Meester had niet veel hoop, dat hij
deze nacht nog „een trekje" zou kun
nen maken. „Broei wind je, Aart, dat
wordt vroeg kooi vanavond".
Beneden in het kombuis pruttelde
de koffie en dat bracht even wat af
leiding. Eten doen Roelof en Aart al-
ttjd gezamenlijk, of er moet wel zo'n
bries staan, dat het niet anders kan.
Deze avond hingen de zeilen slap:
niemand behoefde zich te haasten en
het was dan ook echt gezellig in de
hut Aart schonk nog eens een extra
bakkie en Roelof schoof een nieuw
pruimpje achter zijn kiezen.
,,DE GELEERDHEID"
Tgdens dat koffie-uurtje op de
Spakenburgse Binnenzee is er heel
wat gepraat We hebben het gehad
over net buta-gas, waarmede De
Harder de koffie bruin krijgt, over
de dure benzine van het 20 pk-mo-
tortje van Meester en ook Korea en
Perzië werden druk besproken. Maar
uiteindelijk kwamen we toch weer op
het Usselmeer terecht. Want de Ko
reaanse oorlog en de Perzische olie
mogen dan in ernstige mate een we
reldvrede bedreigen, voor een Spa
kenburgse visser is het uiteindelijk
belangrijker, hoe lang hij nog met
zijn botter uit kan varen.
Vraagt het aan de eerste de beste
visser, die U op de Oude Schans of
in de Oude Haven tegen het lijf loopt
en hij zal U kunnen vertellen, waar
om de Spakenburgse jeugd de overall
boven de schipperstrui moet verkie
zen en 's morgens in groten getale
naar „het febriek" trekt.
Trouwens één blik op de kaart van
de inpolderingswerken en het wordt
duidelijk, dat het vissersbestaan in
Spakenburg tot ondergang is ge
doemd. De oude garde echter gaat
door in weerwil van een donkere
toekomst en zal net zo lang „lie-
jen met de kuul" tot bij wijze van
spreken de laatste druppel water
in de Binnenzee zal zijn opgedroogd.
Overigens praat men in Spakenburg
maar weinig over de inpoldering. Er
zijn andere problemen, welke de vis
sers bezig houden. De concurrentie
van de „stomers", de steeds hdger
wordende onderhoudskosten, de kwes
tie van de ondermaatse vis„Het
is de geleerdheid, die onze visserij
dood maakt," zegt de oude Koele-
wijn van de BU 112 en daarmede
doelt hij op de maatregelen van de
visserijinspectie.
Ook Roelof Meester heeft zijn me
ning hierover: „Met de zeilen kom
je er niet meer tussen". In de jaren,
kort na de drooglegging van de Wie-
ringerraeer, toen was het nog een
gouden tijd. 's Maandagsmiddags
ging het dan in één ruk door naar
Enkhuizen en het was geen zeld
zaamheid, als met enkele honderden
ponden aal terug naar huis werd ge
varen.
AARDAPPELVLOOT
In de oorlog mocht er 's nachts
van 12 tot 4 niet gevaren worden en
in de avond alleen, wanneer alle lich
ten goed waren afgeschermd. Er is
echter ook een periode geweest, dat
de palingvisserij helemaal stil lag.
Dat begon, toen de Duitsers in de ha
venmond een botter lieten zinken,
omdat de Spakenburgers allen, stuk
voor stuk, weigerden, hun vloot over
ta brengen naar Stavoren. Enkele
maanden lang waren de botters ge
dwongen, in de haven te blijven, toen
kwam de havenmond weer vrij. De
beruchte hongerwinter brak aan en
alles, wat in Spakenburg drijven kon,
werd ingezet voor de „aardappel-
vloot". Dank zij deze dagelijkse toch
ten op Schokland en Zwartsluis ble
ven niet alleen de hongerende bevol
king in het achterland, maar ook de
Spakenburgse vissersfamilies aan het
eten.
Er waren onder die stoere blauw-
kielen knapen die voor de Duitse
laars geen duimbreed op zij gingen
en menig Engelse piloot heeft zijn
leven te danken aan zo'n tochtje on
der de aardappels, van Schokland
naar Spakenburg. Meester heeft tij
dens deze „aardappel-tochten" geen
Engelse piloten, maar wel twee Hol
landse meisjes aan boord gehad, die
op deze wijze aan de kost wilden ko
men. En dat is hen best gelukt, zes
weken lang......
Slechts een „klein zuchtje" rimpel-
Yoor de twee vissers was dit
der kleine insecten echter niets
dek.
snel ..PB
bijzonders. In de jaren '35, kort na de
verzoeting van het water, hadden zy
het wel anders meegemaakt. „Klom-
fen vol schepten we toen van het dek.
n neus, ogen en oren, ja zelfs de aal,
die gevangen werd, zat toen vol met
deze beestjes". Kleine, onschuldige,
niet-stekende beestjes, maar voor
een Spakenburgse visser, die op een
IJsselmeer vol paling, tot niets doen
is gedwongen, wordt zelfs een on
schuldige mug op den duur een kwel
ling.
„JE HEBT ALLES"
Met dit harde vissersbestaan is
Roelof Meester vergroeid. Op de oude
schuit, welke hij van zijn vader erfde,
voelt hij zich even „thuis", als in de
keuken van moeder de vrouw. Hoe
er 's nachts gevaren wordt? Mees
ter vindt het een gekke vraag, om
dat dat varen op het IJsselmeer
of het nu dag of nacht is voor
hem geen moeilijkheden oplevert. Er
gens in een hoekje van het kombuis
ligt een kompas, dik onder de stof.
„Niet nodig", zegt onze schipper, „je
hebt de lichien van Marken, je hebt
de zon de maan, je hebt alles
En dat laatste moet dan verklaren,
hoe Meester en al die andere Spa
kenburgse vissers op dat wijde, uit
gestrekte IJsselmeer dat soms
lang niet voor de poés is steeds
de juiste koers weten te vinden.
Deze avond koersen we niet, maar
lagen we stil aan de ankerketting,
ongeveer 10 km buiten de Eemmon-
ding. De Harder, die zo'n beetle ma
troos van de boot ls, had de fok la
ten zakken en de lap voor op de
boegspits geplaatst, waarna de hele
familie van de BU 169 schipper,
matroos en koksmaat (want zo voel
den wy ons op deze tocht) onder
zeil ging. Slapen tussen opgerolde
visnetten, stapels touw, dekzeilen en
wat Spakenburgse blauwe kielen is
een eigenaardige gewaarwording. Je
gaat dromen van een Spakenburgse
schone, die de trossen losgooit, van
muggenplagen zonder end en paling
monsters, met drakerige koppen. En
juist wanneer Ie dreigt verslonden te
worden... wordt je wakker op 'n dei
nend schip, waarvan de zeilen klap
peren
Een zacht Noorderbriesje was plot
seling het water van het IJsselmeer
komen beroeren en zelfs ervaren vis
sers als Meester en De Harder wa
ren er door verrast. Want volgens de
schipper was het een vaststaand „na
tuurverschijnsel", dat by windstille
avond, de volgende morgen een Zui
delijk briesje opstak. Er zat deze
nacht dan ook hoogstens „één trek
je" in. De wekker boven de kooi van
De Harder wees kwart voor twee; de
beste tyd om te vissen - van 9 tot
1 uur was reeds verstreken. Maar
wie weet, „vissen is 90% geluk" en
Meester en De Harder zijn nog opti
mistisch genoeg, om aan een beetje
geluk te geloven. Binnen de minuut
stond de zaak „onder stoom", stak
de BU 169 zijn kop in de donkere
nacht en ging het Noordwaarts, ver
der het Diep ln. En al was onze
kennis van ae palingvisserij tot dus
ver beperkt tot dat ene paling
kraampje-op-de-hoek toen daar
plotseling het buiswater over onze
schoenen spoelde, voelde we als bg
intuïtie: „Nu gaat het gebeuren!"
Het is inderdaad gebeurd, misschien
niet zo precies en zo opwin
windend als wij gedroomd hadden,
maar toch volgens de regels van de
oude visserskunst, zoals die nog in
alle simpelheid, maar ook met
alle moeilijkheden van dien, op het
IJsselmeer wordt bedreven.
Vissen met „de kuul", met de kuil-
netten, is nog de meest in gebruik
zijnde methode, maar er zijn er ook
nog, die de aal met haakjes trachten
Een whep vol „nest" is nog lang geen paling. Maar alle kleine iwetjes'
helpen, denkt De Harder en onder het toeziend oog van de schipper, Mees
ter, zorgt hy, dat er geen spierinkje verloren gaat.
V®r. voor hog«r onderwas op
G«ref grondslag.
Donderdag werd te Utrecht in het
kader van de Vrye Universiteitsdagen
de 70ste jaarvergadering van de Ver
eniging voor Hoger Onderwijs op Ge
reformeerde grondslag gehouden.
In zijn openingswoord memoreerde
de voorzitter, prof. dr. W. H. Gispen,
de stichting van een soortgelijke vlni-
versiteit als de Vrtje, te Potchef-
stroom Ln Zuid-Afrika. De bloei van
de Vrhe Universiteit behandelend,
zeide hy. dat verdere bloei alleen ge
waarborgd ia, als men zal biyven tiit-
^aan van de Gereformeerde beglnse-
Na deze inleiding hield da. D. Bies-
ma een referaat over „Het beginsel
der wijsheid". In de inJddag gaf de
medische hoogleraar, prof. ar. A. Th.
Knoppers, een overzicht van de stand
van zaken by dc medische faculteit.
Men zal met Ingang van September
a-s. zich kunnen lat'-n inschreven als
student in de medicijnen aan de V.U.
Voorlopig zal de opleiding nog slechts
gaan tot het candidaatsexameo.
Tenslotte koos de vergadering dr. J.
Schouten tot directeur der vereni
ging. in plaats van mr. J. Terpstra,
die deze functie 15 jaar heeft bekleed.
te verschalken. Deze hoekaal" of
„hangertjes" zoals de Spakenburgers
zeggen, zijn minder lekker dan de
„leggertjea" of „kuulaal". Nauwelijks
hingen de netten aan het „kuulhout"
of de motor zweeg en was er nog
slechts de kracht van de wind, welke
ondanks het geklapper van de zei
len niet zo byster groot bleek te
zijn. Tot overmaat van ramp gingen
de hemelsluizen open en dat noopte
de visser in alleryl zjjn fok-zeilen te
stryken; want Meester ia zuinig op
zgn materiaal
De vangst van de BU 169 was niet
groot, de palingen waren te tellen...
maar in dit geval zou Meester er
geen pruimpje minder om nemen en
De Harder bewaarde zfjp goed hu
meur. Terecht! Want nog is er leven
in de Oude Haven en draait de klok
van de visafslag, nog roken de roke-
rgen, wordt er druk geteerd by
Nieuwboer op de werf en blijft Jan
Duyst. de taanbaas. actief. En zo
lang het een windstilte, broeierig zo
meravond is, waardoor de netten leeg
blgven, maken de Spakenburgse vis
sers zich nog geen zorgen
EEN GEVECHT IN 1831
Twist tussen Noord en Zuid
In 1815 werd na de val van Napoleon door het Weense Congres Noord
en Zuid-Nederland ln één staat verenigd. Men meende, dat het voor de
rust en vrede in Europa nodig was, dat aan de Franse Noordgrens een
staat werd gevormd, die sterk genoeg zou kunnen zyn, dit land te weer
staan.
Naar de wensen der bewoners van de samengevoegde gebieden werd niet
gevraagd. Deze kregen zonder meer opdracht dit gezameniyke huis te ae-
cepteren. Een aantal jaren ging alles redeiyk weL Er waren wel conflicten
maar die komen nu eenmaal overal wel eens voor. Tenslotte bleek echter,
dat de belangen der belde delen en de opvattingen der belde volkeren mo
ver uiteen liepen dat een duurzaam samenwonen onmogeiyk geacht werd.
De Zon- en Feestdagen zgn bij de Spakenburgers „afdagen". Dan liggen
in 't knusse binnenhavent je de botters als haringen Ln een ton aan de kade gemeerd.
Nieuwe leningsvoorwaarden voor
publiekrechtelijke lichamen.
Naar wg van de zgde van het mi
nisterie van financiën vernemen, zijn
nieuwe normen gesteld voor de voor
waarden, waartegen de lagere pu-
bllekrechteiyke lichamen leningen
kunnen aangaan.
De hoogste rentevorm voor deze le
ningen is thans 4 procent en geldt
voor leningen met een gemiddelde
looptgd van tenminste 15 jaren. De
hoogst toelaatbare rente voor lenin
gen van lagere publiekrechteiyke li
chamen is thans bij een gemiddelde
looptgd van: tenminste 1 jaar, doch
korter dan 2 jaar: 2% 2 tot 3
jaar: 2% 3 tot 4 jaar: 2%
4 tot 5 jaar: 3 5 tot 6 jaar: 3*4
6 tot 10 jaar: 3% 10 tot 15
jaar: 3% meer dan 15 jaar 4
De rente van kasgeldleningen mag
ten hoogste 1% procent per jaar be
dragen voor leningen korter dan één
jaar en ten hoogste 2 procent voor
leningen aangegaan voor één jaar.
In de overige bepalingen terzake
van het aangaan van leningen, o.a.
die ten aanzien van vervroegde of
versterkte aflossing, is geen wijziging
gebracht.
Stijging van de consumptie
in België.
Volgens een studie van professor
Baudhuin van de universiteit van
Leuven besteden de Belgen thans vier
maal zoveel geld aan voedsel als in
1938. Daarbij zgy de voedselprgzen
drie en een half maal hoger, zodat er
in elk geval een aanmerkelijke wer
kelijke stijging der consumptie is in
getreden. Ook voor algemene levens-
kosten geven de Belgen thans vol
gens prof. Baudhuin vier maal meer
uit dan in 1938. De gemiddelde index
der kleinhandelsprijzen bedroeg in
1950 3,8 maal meer dan in 1938. Voor
al het gebruik van auto's is toegeno
men. Men gebruikt in België thans
dubbel zoveel benzine als voor de
oorlog en het vervoer op de Brussel
se tram loopt als gevolg van de po
pulariteit van de auto voortdurend
Latere winkelsluiting op
Donderdagavond?
Het overleg tussen de commissie
voor de Middenstand uit de Tweede
Kamer en minister Albregts heeft er
toe geleid, dat in het optwerp-winkel-
sluitingswet de mogelgkheid voor de
gemeentebesturen zal worden open
gelaten om de Donderdagavond als
koopavond te bestemmen, aldus
meldt de Volkskrant
Voorts zal in het ontwerp het slui
tingsuur voor sigarenwinkels op 7 uur
worden gesteld.
Aan Joodse winkeliers en aan an-
deren, die op Zaterdag hun zaak ge-
sloten hebben, kan worden toegestaan
des Zondags van 8 tot 2 uur geopend
te zijn.
Wet op de gevaarlijke
werktuigen.
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp, betreffende de vei
ligheidsvoorschriften voor 't gebruik
van gevaarlgke werktuigen en bevei
ligingsmiddelen (wet op de gevaar
lgke werktuigen).
De in ons land reeds jaren be
staande wetgeving op het gebied van
de arbeidersbescherming heeft niet
kunnen verhinderen, dat ten gevolge
van de werkzaamheden met gevaar
lgke werktuigen en toestellen nog
geregeld ernstige ongevallen geschie
den. De controlerende ambtenaren
krggen veelal te laat van gevaarlgke
toestanden kennis.
In het Zuiden voelde men zich achter
gesteld bij het Noorden en het Noor
den vond. dat het Zuiden teveel werd
bevoordeeld. Langzaam aan hoopten
de grieven zich op en op 25 Augustus
1830 barstte de bom. In Brussel brak
een formeel oproer uit. Het eind van
het lied was. dat de beide volken, ten
slotte toch loten van één stam. gewa
pend tegenover elkaar kwamen te
staan. De eindstrijd die in 1831 werd
gestreden, heeft de naam van 10-daag-
sen veldtocht gekregen-
KOLONEL LEDEL.
Ook in Zeeuwsch-Vlaanderen is ge
durende die tijd gevochten. In Oost
burg was onze districtscommandant,
de kolonel Ledel, gelegerd. Deze kreeg
de 2de Augustus 1831 opdracht de Bel
gen aan te vallen en de Kapitale Dam
en het Verlaat op hen te veroveren.
Gewapende burgers, vrijwillige jagers
te paard en een afdeling veldartille
rie zouden dit karwei, op zich nemen.
Omstreeks 8 uur 's morgens stonden
onze troepen achter de dijk van de
Magdalenapolder opgesteld, zodanig,
dat ze niet door de vijand konden
worden gezien, maar toch dicht bij
het te veroveren doel waren. Een
kanonschot, te lossen door één der
kannonneerboten. die in de Braakman
kruisten, zou het sein tot de aanval
zijn. Zodra de scheepsklok op de boot
van de bevelhebber acht uur aanwees,
viel het schot. Direct daarop klonk
het „Voorwaarts" en begon de wed
loop. De Kapitale Dam is slechts en
kele minuten gaans lang en voor de
Belgen goed en wel wisten, wat er
gebeurde, waren er reeds een aantal
schanspalen weggebroken en bevon
den onze troepen zich binnen de ver
sterking.
TOTAAL VERZET.
De Belgische commandant, die zich
van geen aanval bewust was geweest
het water goot met bakken uit de
hemel en bovendien meende ieder,
dat men aan de conferentietafel wel
alles zou uitvechten! kon geen goed
georganiseerde verdediging meer op
touw zetten en weldra was de schans
in Nederlandse handen. Intussen had
den andere compagniën ook het Ver
laat ingenomen. Een aantal man
schappen onder bevel van een lui
tenant werd naar de Isabellasluis ge
stuurd en deze zag kans dit doel
eveneens te vermeesteren.
ALARM
Het succes was dus volledig, maar
er werd alarm gemaakt in België!
Van alle kanten kwamen grote afde
lingen soldaten opdagen. Met alle
kracht werd aangevallen en getracht
de Nederlanders weer uit de pas ver
overde stellingen te verjagen. Ook
van Nederlandse zijde werden verse
troepen in de strijd gebracht, zodat
het gevecht toenam in omvang en
hevigheid. Generaal de Koek, speci
aal overgekomen uit Middelburg, om
de actie te leiden, liet een mooie bui
tenplaats, die dan weer in banden der
onzen, dan weer in handen der tegen
partij was. platbranden, opdat de vij
andelijke troepen er geen dekking
meer konden zoeken. Op de duur ble
ven onze troepen dc baas en door het
oude beproefde middel van onder wa
ter zetten ditmaal van de Clara-
polder. en het bouwen van veld-
versterkingen. werd de schans zo
sterk gemaakt, dat de manschappen
ze schertsend „Gibraltar" noemden.
Gevechten zijn er bij ..Gibraltar" ech
ter niet meer geleverd. Enkele dagen
later werd er een einde aan deze
broederstrijd gemaakt en gingen de
beide delen van het koninkrijk ieder
huns weegs.
de het water, toen de koffiepot leeg terug. In de laatste twee jaren be-
,^eester en De Harder waren droeg de vermindering van het aantal
uitverteld, De eerste lichten flikker-1 trampass?giers vijftien procent.
15. Jimmy was zo „geladen", dat hy zonder
aan te kloppen by meneer Van Knullenburgh
binnenstapte. De directeur lag in zgn sluimerstoel
te dutten. Hij had de hele middag vast geslapen,
maar nu de etenstijd naderde, lag hg nog een
beetje na te soezen. Hy opende met enige moeite
zyn ogen en keek Jimmy lichtelgk verstoord aan.
„t Is hier de gewoonte, dat 't personeel aanklopt,
wanneer het wenst binnen te treden", zei hy op
een geërgerde toon. „Maar ik zal dit door de vin
gers zien, omdat Ik wel Inzie, dat je manieren op
het punt van de etiquette nog veel te kort «chie-
ten. Ga naar de keuken en maak voor my bloem
kool met sausgsjes klaar, zoals ik reeds eerde:
heb bevolen. Ik wens griesmeelpap met bruin?
suiker als toetje en maak ook een fles rode wyn
open. Er staan er nog genoeg in de kelder".
Jimmy zei niets, maar hy knerste zo afgryselijk
met zijn tanden dat een kanarievogel ln zyn kool
er van begon te sidderen- „Zóóóó", zei Jimmy ein
delijk. „Meneer wenst het een en ander, maar
heeft hy zich reeds afgevraagd wat zijn dieren
wensen, de dieren waarvoor hy als dierentuin
directeur van a tot z verantwoordeiyk ls?"
Directeur Unilever:
,.Ik zie niet ln, waarom de winke
lier. de grossier en de handelsreiziger
minder recht zouden hebben op een
behoorlijke beloning dan de fabrikant,
do boer en de arbeider", aldus dr.
Paul Rykens, voorzitter van de Raad
van Bestuur van de Unilever, in zijn
rede in dc algemene vergadering van
deze maatschappij.
In deze rede nam hy het op voor de
middenstanders en wees er op dat zy.
als distributors, een even belangrijke
groep vormen als de producenten.
Weliswaar worden de uiteindeiyke
kosten voor de consument een weinig
hoger, maar daar staat dan tegen
over dat deze de vrije keus heeft by
de besteding van zyn geld. In het al
gemeen achtte de heer*Rykens het
niet mogeiyk om een juiste beloning
voor de tussenpersonen aan te geven.
Deze loopt immers voor de verschil
lende artikelen sterk uiteen. Verge
leken by het ijzige ideaal van een
straf gerationaliseerde verdeling
houdt het systeem, zoals wy dat ken
nen, onvermgdeiyk enige verspilling
in. Deze verspilling is echter de
prys, die wy betalen voor één van
de elementaire rechten van de
mens de vryheld van keuze by
de consument. Het is tevens de prys,
die wy betalen voor de technische
vooruitgang. Want de concurrentie
vormt een van de krachtigste prik
kels voor het aanbrengen van techni
sche verbeteringen.
Anti-neger relletjes
in Illinois.
In de Amerikaanse staat Illinois
hebben zich Vrgdagmorgen ongere
geldheden voorgedaan naar aanlei-
j ding van het feit, dat een neger
chauffeur, Harvey Clark, een woning
betrok in een voorstad van Chicago,
j waar verder geen negers wonen. Elf
personen, onder wie drie soldaten en
drie politiemannen, moesten naar het
ziekenhuis vervoerd worden. Men
wierp brandende fakkels ln de wo
ning, zodat de brandweer er aan te
pas moest komen. Negen personen
werden gearresteerd. Clark heeft
schadevergoeding van tweehonderd
duizend dollar geëist, omdat hg door
de politie mishandeld zou zyn.
Volger» een publicatie van het Brit-
«e ministerie van arbeid, bestond ln 1950
ongeveer veertig procent van het aantal
vrouwelijke werknemers in Groot Brit.
unnlë uit gehuwden.
