De Verzamelaar" verzamelaars verzamelt Sas van Gent mag niet aan dood water liggen! JIMMY BROWN, sportheld no. 1 n ALS HONGARIJE TEN OORLOG ZOU TRFKKEN DONDERDAG 5 JULI 1951 PROVINCIALE ZEEUW NL COURANI Lucifersdoosjes en jeneverflesjes Voorzitter Gelink komt nog 900.000 lucifersdoosjes tekort (Van onze correspondent) Den Haag, Juli Voor de tweede maal ginds in Mei van dit jaar de Vereniging „De Verzamelaar" werd opgericht, heeft deze in ons land, in Den Haag, een tentoonstelling, tevens ruilbeurs gehouden. De hele tentoon stelling duurde slechts 5 uur, Zondag van 's middags 1 tot 6 uur, maar zy was zeker de moeite waard gezien te worden en z(j was Interessant ge noeg om er U iets van te vertellen. never, gin, whisky, cognac, enz. De inhoud moet echt zijn, de flcsies moe ten origineel gecapsuleerd zijn en de fles moet in het groot bestaan. Som migen verzamelen ook flesjes van sherry, vermouth en wijnen, doch an deren beperken zich tot sterke drank. Piesjes met de planten er in waarvan de likeuren bereid worden of waar naar zy smaken, zijn favoriet. Deze hobby telt honderden' aanhangers en er zijn er bij die duizenden flesjes bijeengebracht hebben uit alle landen der aarde. Een merkwaadige conin- •Het verzamelen, zit de mensen in het bloed. Of het nu de schelpenver zameling van een primitieve inboor ling is, of de porseleincollectie van een Amerikaanse rijkaard, zij vinden hun oorsprong in de drang om zoveel mogelijk mooie of zeldzame dingen om zich heen te hebben, een drang, die nagenoeg in ieder mens aanwezig is. Iedereen is geneigd alles te bewa ren waaraan persoonlijke herinnerin gen verbondenz ijn. Men wordt echter pas een verzamelaar als men syste matisch te werk gaat en zich in het een of ander gaat specialiseren. Dan doet het er overigens maar heel wei nig toe wat men verzamelt. Mogen we U een kleine opsomming geven van wat er op de tentoonstel ling in Den Haag zoal te zien was? Daar was een enorme collectie luci fersmerken, voorts bieretiketten, kaasmerken, scheermesjesenveloppen, maximum kaarten, kroonkurken, speldjes, militaire uitmonsteringen, munten, medailles, plaquettes, an sichtkaarten (van het Koninklijk Huis en van Oud-Den Haag) en proefflesjes. GELUK Lucifersmerken, wat 'heb je daar nu aan?, zal een niet-verzamelaar zich wellicht afvragen. Die zijn toch niets waard? Och, ten eerste zijn ze na tuurlijk wel iets waard zodra er lief hebbers voor zijn, maar overigens, de waarde van iets wordt immers be- Êaald door het geluk, dat het brengt, e collectie lucifersmerken op deze tentoonstelling was het eigendom van de voorzitter der verenging, de 26-jarige Hagenaar R. J. Gelink. Hij verzamelt al sinds zijn achtste jaar. Hij heeft lucifersmerken uit alle lan den en alle werelddelen, afbeeldingen met koningen en vorstenhuizen. Ita liaanse series met filmsterren en Hol landse klederdrachten, Japanse series uit de oorlog met caricaturen van Churchill en Roosevelt, een Engelse serie die precies 100 jaar geleden werd uitgegeven ter gelegenheid van de grote tentoonstelling in het Cris- tal Palace en enkele exemplaren van The Merton Monster uit 1878, die ge vonden zijn bij opgravingen in Londen en waarvan er slechts 60 bestaan. Hij zal daarmee zeker in Engeland zelf een goed figuur slaan als hy over enige maanden meedoet aan een ten toonstelling in Londen, want alleen de B.M.L. B.S. (British Matchbox, Label Booklet Society), telt bijna 500 leden. De heer Gelink is zelf be stuurlid van deze society. Hij is trouwens een verzamelaar" in de zo veelste macht, want hij verzamelt verzamelingen. Om de schone lief hebberij van het verzamelen goed te kunnen propageren, legt hij van alle mogelijke verzamelobjecten kleine monster-collecties aan. Daarom jaa^t hij ook achter de etiketten van bier flessen, de omslagen van scheermes jes de merken, die op pakjes kaas geplakt zijn en wat dies meer zij en het is verrassend welk een kleurige aanblik deze zaken bieden, als ze netjes gerangschikt en opgeplakt zijn. Maar lucifersmerken blijft zijn voornaamste hobby. Hij heeft er on geveer 20.000, wat nog niet zoveel is, Zoals vele afzonderlijke stammen van gemeenschappelijke herkomst on der de verzamelnaam Germanen wer den aangeduid, zo werden (en worden) ook vele volken van Oost-Europa on der de naam Slaven samengevat. Tot hen rekenen we momenteel o.a. de Russen, Polen, Tsjechen, Serven, Bul garen, Kroaten, enz. Ten tijde van Karei de Grote woon den verschillende van deze Slavische stammen reeds langs de Dalmatische kust, een gebied dat thans grotendeels onder Joego-Slavië valt. In die tijd had de stad die de zee langs deze kus ten beheerste, t.w. Venetië, reeds een grote macht en bloei bereikt. En het is juist in deze stad dat de xoinzucht, door de Kerk in die dagen als de „zonde der gierigheid" betiteld, zich in haar brutaalste vorm manifesteert. Want de Christelyke Venetianen hiel den op geregelde tijden razzia's in Zuid-Slavonië, waar zij de bevolking wegvoerden om deze als slaven te ver kopen. Voor de weélte-artikelen die Tenetië importeerde, voerde het werk krachten naar Byzantium (Constan- tinopel) en slavinnen naar het Rijk van de Kalief uit. Dit was een winst gevend handeltje en het „handelsma teriaal" kreeg de naam die het reeds droeg, n.l. slaven (is: Slaven). Karei de Grote, die het met het Christendom wèl meende, heeft in 786 Paus Hadrianus zelfs de les gelezen over het feit, dat de slavenhandel der Venetiaanse kooplieden ook in het ge bied van de Kerkelijke Staat bedre ven werd. Maar de Paus bleek niet bij ms/chte dit euvel te keren. In de neu zen der Venetianen riekte het geld niet, noch in de reukorganen van vele geslachten die na hen zouden komen. Nu we het toch over geld hebben: het is zuiver toeval dat een gulden twintig stttiuer* telt. H. Pétillon. want hij schat, dat er in totaal wel een millioen verschillende bestaan. Hij staat met de hele wereld in cor respondentie. krijgt zelfs brieven uit Rusland en kan 't haast niet bijslof- fen om alles te beantwoorden. „Op 't ogenblik sta ik ongeveer 800 brieven achter", zei hy ons. Het zal duidelijk zijn, dat zulk een verzamelaar, die nu bovendien de voldoening smaakt, dat zijn particuliere pogingen der laatste jaren, om contact tussen verschillen de verzamelaars tot stand te brengen, zijn uitgegroeid tot een nationale vereniging, gelukkig is met zijn hob by. Sterker, die hobby heeft hem zelfs aan een baan g.eholpen, want hij is foto-archivaris van de K.L.M. ge worden, juist omdat hy daar door zijn verzamelwoede uiterst geschikt voor geacht werd. MAXIMUM-KAAKT Een van de aardigste verzamelob jecten op de tentoonstelling was wel de zg. maximum-kaart. Dit zijn an sichtkaarten waarop aan de voorkant een postzegel is geplakt, die dezelfde afbeelding draagt als de kaart zelf en is afgestempeld in een plaats, die met die afbeelding nauw verbonden is. Als het kan, moet ook de tijd van afstempeling nog daarmee in over eenstemming zijn, zodat een maxi mum aan verbindingen bereikt wordt. Zo zagen we b.v. een kaart uitgegeven ter gelegenheid van het regeringsjubileum van Koningin Wil- helmina met een postzegel die dezelf de beeltenis droeg als de kaart, afge stempeld in Amsterdam op de dag van de troonafstand om 11 uur. het uur waarop die afstand plaats vond. SCHIEDAM. Een rage die vooral de laatste tijd in ons land veel opgang maakt, is het verzamelen van proefflesjes van je- cldentie ls, dat de meeste verzamel- laars in de buurt van Schiedam wo nen! Enfin, als de vereniging ooit by U in de buurt een tentoonstelling houdt. Ïaat U dan eens k(jken, ook al bent T geen verzamelaar. Misschien wordt U net dan wel. De volgende tentoon stelling. tevens ruilbeurs, zal in Sep tember in Amsterdam worden gehou den. VERZAMELEN En dan nog wat, de vereniging ver zamelt verzamelaars! Als U iets verzamelt, U kunt zich melden bij het secretariaat van' „De Verzamelaar". Den Haag. Iedereen is welkom, want verzamelen is niet aan rang of stand of aan Iets anders gebonden. De ver eniging telt onder haar leden, leraren en advocaten, maar ook machine bankwerkers en glazenwassers. Op de aardappel vei ling te Grootehroek-Bovenkarspel. de grootste op dit gebied in ons land, worden thans dagelijks ongeveer 300 schuiten of pun ters mei aardappelen aangevoerd. Reeds geniime tyd voor de aanvang van de veiling liggen de zwaar beladen vaartuigjes by het veilinggebouw te wachten. Een overzicht van de „aardappelvloot". „ZEELAND IN ANDERMANS OGEN" (Sint) Laatste Schelde-inham in Zeeuwsch-Vlaanderen gaat dicht Het slot van een belangwekkende excursie. Nergens maakt men zich langs het Kanaal TerneuzenSas van Gent in industriële kringen drukker om, dan om het rapport Van Steenberghe- Cauwelaert over de Belgisch-Nederlandse waterwegen. De commissie is het namelijk niet eens kunnen worden over hetgeen er dient te geschieden mt het Kanaal TerneuzenSas van Gent en als er gebeurt wat de Belgen graag willen, dankomt Sas van Gent met zijn hele industrie aan een dode kanaalarm te liggen! De Belgen willen nameiyk, evenals de Nederlanders, een breder kanaal naar Gent en een grote zeesluis in Terneuzen, maar zy willen het kanaal om Sas van Gent heen leggen, via Westdorpe en het spreekt van/elf, dat men daar in de Nederlandse kanaalzone minder dan niets voor voelt. De plannen voor kanaal en sluis iijn eenvoudig. De bestaande kanaal- liep te is 8.75 meter, de toekomstige moet 12,50 zijn, de bestaande bodem breedte is 24 meter, de toekomstige moet 72 meter zijn. De tegenwoordige zeesluis is 140 meter lang en 18 me ter breed en kan slechts gedurende beperkte tijd schutten, de nieuwe sluis moet 300 meter lang en 35 me ter breed zyn en onbeperkt kunnen schutten. Dit alles zal ongeveer 255 millioen gulden kosten en tegenwoordig krabt men zich nog wel eens achter de oren voor men een dergelijk bedrag op ta fel legt. Vermoedelijk zullen er dus nog wel wat jaartjes verstrijken, voor men het kanaal moderniseert. Maar, zeggen de Industriëlen van Sas van Gent, als men begint, dan moet men de Nederlandse plan nen volgen, die het kanaal door Sas van Gent laten lopen en alleen het afbreken van 180 woningen In Zel- zaete nodig maken en ten koste van alles voorkomen, dat dit bloeiende In dustriecentrum aan dood water komt te liggen. HET HAD BETER GEKUND. Zo ziet men, dat ieder deel van Zee land zijn eigen problemen heeft. De zeventien journalisten, die na Aar denburg de kanaalzóne en de Braak maninpoldering bezochten, namen er met grote belangstelling kennis van. Of men destijds niet beter meteen het kanaal een grotere capaciteit had kunnen geven? Het is een der vra gen, die zy stellen. Maar neen, zeggen de Nederlan ders. Dat ging niet. De Nederlanders hadden wel degelyk direct een groter kanaal en met name een grotere sluis willen maken, maar de interne Belgische tegenstellingen maakten, dat die plannen niet doorgingen. Antwerpen zag liever, dat Gent niet voor flinke vrachtschepen bereikbaar is. Nu varen er schepen tot 8000 ton door de zeesluis, maar als er een Li- bertyschip in Terneuzen geschut moet worden, dan kunnen ze geen speelkaart tussen de scheeps- en de sluis wand wurmen I En al weer: 255 millioen kost deze kan aal verbetering, 87 millioen kost het Moerdijkkanaal en 13 millioen de verbreding van de stop van Ternaay- en. Zal dit kanaal ooit zijn kans krij gen? Laat men, als het er komt, in ieder geval aan Sas van Gent en zijn be langen denken! DE BRAAKMAN. Het slot van deze journalistenex cursie door Zeeland was dan onder meer een bezoek aan de inpoldering van de laatste Scheldc-inham in Zeeuwsch-Vlaanderen: de Braakman. Niet minder dan 1550 ha. goede land bouwgrond wordt hier ingedijkt, ter wijl er in de nieuwe polder 160 ha. water overblijft, die wellicht tot re creatieoord zal worden. Landbouw, veeteelt, fruitteelt, zij zullen alle in de Braakmanpolder kunnen worden uitgeoefend. Slaagt men erin om in derdaad een bebost recreatiegebied te vormen, dan kan dat voor het toeris me van grote betekenis worden. In dit voorjaar werd de spuisluis aanbesteed, de afsluitdyk wordt dit jaar nog aanbesteed, in 1952 zal met behulp van Phoenlxcaissons, die thans in het kanaal naar Sas van Gent liggen, het sluitgat gedicht. In 1953-'54 volgt de afwerking van de nieuwe grond. Dan neemt de land bouw het bewind daar over. Vermoe delijk zullen er circa 100 flinke be drijven in komen. In hoeverre dan Hoek, Philippine en Biervliet een nieuwe toekomst krygen, is een vraag, die niet beant woord kan worden. De totale kosten der kunstwerken bedragen rond 7,5 millioen, ZEELAND TELT MEE. Zulke cyfers vervullen met respect en het bleek, dat de journalisten van elders er van onder de indruk waren, Zy hadden geen idee gehad van dit belangrijke werk. Alleen al daaruit kan worden op gemaakt. dat het goed is. dat zij van aangezicht tot aangezicht tegenover de Zeeuwse problemen kwamen te staan. En dat zij, ondanks al die pro blemen. tot de conclusie kwamen, dat i Zeeland werkt en leeft en vecht en ploetert voor zijn toekomst en dat het een provincie is, die meetelt onder elf juwelen aan de kroon der Nederland se maagd. EXCURSIESLOT. Men sluit het relaas van een excur sie gemeenlijk af met woorden van dank aan de organisatoren. De Com missaris der Koningin jhr. mr. A. F. C. de Casembroot zond de invitaties tot deelneming de wereld in. Hij heeft zich daarmede de dankbaarheid ver worven van alle deelnemers. De Gede puteerden, de gemeentebesturen, de autoriteiten van de Rijkswaterstaat, de particuliere bedryven, die bezocht werden, zij hebben alle hun belang- ryke deel bijgedragen tot het welsla gen van deze interessante tocht. De directe leiding had de heer C. Lijn zaad, directeur der Stichting Zeeland voor Maatschappelijk en Cultureel Werk. Er zijn ook hem vele dankbare woorden toegesproken en die waren verdiend. De organisatie klopte als een bus. En daarmede is dan deze Zeeuwse reportage in een Zeeuws blad ten ein de. Het zou niet juist geweest zjjn. als de Zeeuwen over wat journalisten opmerkten in ons gewest, alleen maar hadden kunnen lezen in niet Zeeuwse bladen. Het is wel eens goed, Zeeland ook eens met vreemde ogen te zien. De Socialistische Internationale'heeft eenstemmig de beginselverklaring over de ..doelstellingen en taken van het de mocratische socialisme" goedgekeurd. gonncn, gaven z(j ln ccn persconfe rentie met veel mooie woorden een overzicht van hun bouwplannen. Thans wordt In Boedapest gefluisterd, dat hun onderzoekingen alleen ten doel hadden een plan uit te werken om op een gegeven ogenblik niet al leen alle gebouwen en Inrichtingen van militair belang maar ook de stad zelf als eventueel steunpunt voor de vyand in haar geheel in de lucht te doen vliegen. De bevolking van Boe dapest zal in dit geval binnen enkele uren geëvacueerd worden en dan zal Rakosl op de knop drukken en de ..Koningin van dc bonau" in een ruï ne veranderen. Het wereldgebeuren COMMUNISTISCHE PLANNEN Wordt de Hongaarse hoofdstad opgeblazen (Van onze correspondent» Boedapest. Juli In de laatste jaren z(jn ontelbare geruchten ergens door het IJzeren Gordijn geslopen en vele vluchtelingen hebben op hun zelfverkozen „weg naar de vrijheid" in hun armzalige bagage een over vloed van berichten en informaties meegebracht, die op de binnenlandse toestanden In de Oostelijke volksdemocratieën een geheel ander Ueht wer pen dan de communistische propaganda dat doet. In het Westen heeft men Inmiddels reeds lang geleerd feiten en geruchten van elkaar te onderschei den en ook de nieuwe berichten, die kort geleden uit Boedapest binnen kwamen 't Is begrijpelijk, dat over de bron hiervan generlei mededelin gen kunnen worden gedaan worden nauwkeurig onderzocht, hoewel ze voor het grootste gedeelte slechts een bevestiging gaven voor wat men reeds over do binnenlandse toestanden in Hongarije wist. De Hongaarse communisten zijn in geen enkel opzicht zeker van hun zaak. Hun bezorgdheid geldt in dc eerste plaats het leger, dat als onbe trouwbaar beschouwd wordt, hetgeen de secretaris-generaal van de partij. Matthias Rakosi. geruime tijd gele den ln de ministerraad openlijk uit gesproken heeft. In zijn critiek. die aan duidelijkheid niets te wensen overliet, beweerde Rakosi, dat het staatsbestuur corrupt en de politie wegens wreedheden en sadistische pijnigingen by het volk gehaat was. Zonder de hulp van Sowjet-Rusland. zo voegde hy eraan toe. zou men een binnenlandse opstand waarschijnlijk niet kunnen bedwingen. Maar bestaat hier dan inderdaad gevaar voor? In de laatste vijf jaar is de industrie ln Boedapest op onevenredige wijze uit gebreid en kunstmatig ongevoerd. Dit had tot gevolg een sterke toeneming van de arbeidersbevolking, die echter in plaats van een ondersteuning van deze zogenaamde arbeidersregering veeleer een voortdurend innerlijk ge vaar vormt, wat ook bij een volk. aat overgeleverd is aan verarming en slavenwerk, niet anders te verwach ten is. NIET WERKELOOS. Dat de communisten tegenover de ze toestanden niet werkeloos blijven, spreekt vanzelf. Opmerkelyk is ech ter dc wijze, waarop onbarmhartige maatregelen verzonnen en voorbe reid worden. Enige maanden geleden vernamen de Inwoners van Boedapest tot hun grote verbazing, dat in nun stad een moderne ondergrondse aan gelegd zou worden naar het voor beeld van de Metro in Moskou. Daar geen enkele Boedapester de verkeers technische noodzaak van deze onder grondse inzag, vroeg men zich af, welke redenen men zou hebben voor een dergelijke kostbare aanleg in een door oorlog en de Sowjet-Russische bezetting volkomen verarmd land. In middels ls er uit de kringen der hoogste ambtenaren, die ook niet he lemaal ondoordringbaar zyn. voldoen de uitgelekt om de eigenlijke drijfve ren van het plan te begrijpen. VERNIETIGING. Rakosi heeft uit zijn ontmoedigen de opvattingen over de betrouwbaar heid van Boedapest de conclusie ge trokken, dat de hoofdstad in geval ■van een bewapend conflict door een „druk op een knop" geneutraliseerd moet worden. Zyn idee is reeds door een eerste daad voorbereid: minister Gerö werd naar Moskou gezonden, waar hy in opdracht van net Hon gaarse Politbureau het plan van de vernietiging van Boedapest in geval van oorlog uitlegde en hiervoor de ondersteuning van Sowjet-Rusland inriep. Het Kremlin schijnt zyn vol ledige toestemming gegeven te heb ben, daar men wel inzag welke be tekenis Boedapest heeft als sleutel stad tussen het Oosten en het Wes ten: in ieder geval verschenen spoe dig na het bezoek van Gerö in Mos kou twee Russische specialisten, na tuurlijk zeer vredelievende mensen, zoals Ingenieur Sawelew van het „Metroproject", het Moskouse insti tuut voor stedenbouw en zijn collega Daniliew van de Metrostrci, de Mos kouse onderneming voor Metrobouw. De bouwplannen, waarmede deze ex perts zich bezighielden, waren echter van zeer bijzondere aard en de teke ningen en documenten, die ze by hun vertrek van Boedapest mee naar Moskou namen, zyn geenszins be stemd voor de vreedzame opbouw van een stad. die nog de diepe spo ren van de laatste oorlog draagt, maar ter voorbereiding van een nieu we, veel ergere verwoesting, waar door Boedapest, dat eens een van de mooiste steden van Europa was. bin nen enkele minuten vernietigd kan worden, opdat het niet in handen van de vijand zal vallen. Toen de twee „Metro-specialisten" In October hun werkzaamheden be- Een persbureau Een kantoor van twee kleine ka mertjes. in 1851 door een Duitse bankbedlende te Londen gesticht, was het begin van het huidige Engel se wereldpersbureau Reuter, dat thans 100 jaar bestaat. Reuter be roemt zich erop niet alleen het groot ste persbureau ter wereld te zijn. maar ook snel en betrouwbaar. Snelheid ls een oude traditie van Reuter, die stamt uit de tijd, toen zyn stichter, de jonge Julius Reuter, aantoonde, hoe het verstrekken van nieuws aan de kranten van de we reld tot een kwestie van minuten kon worden gemaakt terwijl men vroeger genoegen had genomen met dagen en zelfs weken vertraging. Aanvanke- iyk legde hij zich toe op verspreiding van handelsnieuws. Hy verhuisde naar LoDden en in 1858 begon hij een nieuwsdienst voor kranten. Dc „Morning Advertiser" was de eerste krant, die zich, na een gratis proefdienst van drie maanden, abonneerde. langzamerhand volgden andere bladen en het nieuwe persbu reau „was er", toen ook „The Times" zich abonneerde. De betrouwbaarheid van het Reu- ternleuws werd al spoedig zo alge meen erkend, dat zelfs regeringen hierop staat maakten. Toen Julius Reuter in 1871 En gels baron gemaakt in 1899 stierf en door zyn zoon werd opgevolgd, braken moeilijke tijden aan voor net Kersbureau. Het ging in belangrijk- eid achteruit, kwam in andere han den en moest in 1934 vroeger tot standgekomen overeenkomsten, krachtens welke Reuter het meren deel van het wereldnieuws beheerste, opgeven. In 1941 werd Reuter het eigendom van dc gehele Britse dagbladpers, doordat de aandelen half om half het eigendom werden van de provinciale en de landelijke Britse persorganisa ties. Christopher Chancellor, een jon ge Schot, kreeg tot taak het bedrijf weer op te bouwen en hy slaagde er in Reuter zyn oude elan te hergeven. Van de vindingrykheid, die Reuter ook in deze dagen van radiotelefonie en spocdtelcgrammen ten toon wist te spreiden is de primeur van D-dag een voorbeeld. Toen ln 1944 de gehele wereld wachtte op het nieuws dat D-dag was aangebroken, slaagde Reuter, zonder te beschikken over bijzondere facili teiten, er niet alleen in de wereldpri meur te behalen met het bericht over de landing op de Normandische kust. doch zelfs dc officiële bekendmaking enkele uren voor te zijn. Op het ogenblik beeft Reuter over de gehele wereld 20Ö0 eigen redacteu ren, verslaggevers, artikelenschrij- vers. vertalers, telexisten en admini stratief personeel in dienst. Uitbreiding, ontwikkeling en aan passing kan vele kosten met zich meebrengen ln de wisselende om standigheden van de huidige wereld. Toch heeft Reuter geen grote kapi taalreserves. Het bestaat slechts van het nieuws, dat het verkoopt. 7. Jimmy Brown liep regelrecht naar het apen hok, in de eerste plaats, omdat hij in de mening verkeerde, dat dit aan zyn speciale zorgen zou worden toevertrouwd, maar ook, omdat hy er toch een beetje naar verlangde voor het eerst na vele jaren weer eens een paar rasgenoten te ontmoe ten. Het was maar goed, dat er een bordje met de toelichting „Apenhuis" was aangebracht, an ders zou Jimmy gedacht hebben, dat hy by de enigszins verwaarloosde kippenren van meneer Knullenburgh was aangeland. Hy stapte een beet je schuw naar binnen en ontdekte in het schemer donker helemaal achter in het hok, twee figuren. die vadsig in een hoek lagen te slapen. „Goeie middag", zei Jimmy vriendelyk, „ik stoor toch niet". Er kwam echter geen antwoord en geen van de twee figuren maakte ook maar aanstalten de ogen op te slaan. Toen zei Jimmy: „Grrbekok- kelok, grrrbekokkelok, umfrigrrresbos brrrlssis- sossibas". Hy had de twee chimpansees in hun eigen oerwoudtaai aangesproken, die hy nog lang niet verleerd was en de uitwerking was eenvou dig verbysterend. Binnen twee seconden ston den de twee chimpansees voor de tralies Jimmy aan te staren alsof hij een spookverschijning was.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5