De Verzamelaar"
verzamelaars
verzamelt
Sas van Gent mag niet aan
dood water liggen!
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
n
ALS HONGARIJE TEN OORLOG
ZOU TRFKKEN
DONDERDAG 5 JULI 1951
PROVINCIALE ZEEUW NL COURANI
Lucifersdoosjes en jeneverflesjes
Voorzitter Gelink komt nog
900.000 lucifersdoosjes tekort
(Van onze correspondent)
Den Haag, Juli Voor de tweede maal ginds in Mei van dit jaar de
Vereniging „De Verzamelaar" werd opgericht, heeft deze in ons land, in
Den Haag, een tentoonstelling, tevens ruilbeurs gehouden. De hele tentoon
stelling duurde slechts 5 uur, Zondag van 's middags 1 tot 6 uur, maar zy
was zeker de moeite waard gezien te worden en z(j was Interessant ge
noeg om er U iets van te vertellen.
never, gin, whisky, cognac, enz. De
inhoud moet echt zijn, de flcsies moe
ten origineel gecapsuleerd zijn en de
fles moet in het groot bestaan. Som
migen verzamelen ook flesjes van
sherry, vermouth en wijnen, doch an
deren beperken zich tot sterke drank.
Piesjes met de planten er in waarvan
de likeuren bereid worden of waar
naar zy smaken, zijn favoriet. Deze
hobby telt honderden' aanhangers en
er zijn er bij die duizenden flesjes
bijeengebracht hebben uit alle landen
der aarde. Een merkwaadige conin-
•Het verzamelen, zit de mensen in
het bloed. Of het nu de schelpenver
zameling van een primitieve inboor
ling is, of de porseleincollectie van
een Amerikaanse rijkaard, zij vinden
hun oorsprong in de drang om zoveel
mogelijk mooie of zeldzame dingen
om zich heen te hebben, een drang,
die nagenoeg in ieder mens aanwezig
is. Iedereen is geneigd alles te bewa
ren waaraan persoonlijke herinnerin
gen verbondenz ijn. Men wordt echter
pas een verzamelaar als men syste
matisch te werk gaat en zich in het
een of ander gaat specialiseren. Dan
doet het er overigens maar heel wei
nig toe wat men verzamelt.
Mogen we U een kleine opsomming
geven van wat er op de tentoonstel
ling in Den Haag zoal te zien was?
Daar was een enorme collectie luci
fersmerken, voorts bieretiketten,
kaasmerken, scheermesjesenveloppen,
maximum kaarten, kroonkurken,
speldjes, militaire uitmonsteringen,
munten, medailles, plaquettes, an
sichtkaarten (van het Koninklijk
Huis en van Oud-Den Haag) en
proefflesjes.
GELUK
Lucifersmerken, wat 'heb je daar nu
aan?, zal een niet-verzamelaar zich
wellicht afvragen. Die zijn toch niets
waard? Och, ten eerste zijn ze na
tuurlijk wel iets waard zodra er lief
hebbers voor zijn, maar overigens, de
waarde van iets wordt immers be-
Êaald door het geluk, dat het brengt,
e collectie lucifersmerken op deze
tentoonstelling was het eigendom
van de voorzitter der verenging, de
26-jarige Hagenaar R. J. Gelink. Hij
verzamelt al sinds zijn achtste jaar.
Hij heeft lucifersmerken uit alle lan
den en alle werelddelen, afbeeldingen
met koningen en vorstenhuizen. Ita
liaanse series met filmsterren en Hol
landse klederdrachten, Japanse series
uit de oorlog met caricaturen van
Churchill en Roosevelt, een Engelse
serie die precies 100 jaar geleden
werd uitgegeven ter gelegenheid van
de grote tentoonstelling in het Cris-
tal Palace en enkele exemplaren van
The Merton Monster uit 1878, die ge
vonden zijn bij opgravingen in Londen
en waarvan er slechts 60 bestaan.
Hij zal daarmee zeker in Engeland
zelf een goed figuur slaan als hy over
enige maanden meedoet aan een ten
toonstelling in Londen, want alleen
de B.M.L. B.S. (British Matchbox,
Label Booklet Society), telt bijna
500 leden. De heer Gelink is zelf be
stuurlid van deze society. Hij is
trouwens een verzamelaar" in de zo
veelste macht, want hij verzamelt
verzamelingen. Om de schone lief
hebberij van het verzamelen goed te
kunnen propageren, legt hij van alle
mogelijke verzamelobjecten kleine
monster-collecties aan. Daarom jaa^t
hij ook achter de etiketten van bier
flessen, de omslagen van scheermes
jes de merken, die op pakjes kaas
geplakt zijn en wat dies meer zij en
het is verrassend welk een kleurige
aanblik deze zaken bieden, als ze
netjes gerangschikt en opgeplakt
zijn. Maar lucifersmerken blijft zijn
voornaamste hobby. Hij heeft er on
geveer 20.000, wat nog niet zoveel is,
Zoals vele afzonderlijke stammen
van gemeenschappelijke herkomst on
der de verzamelnaam Germanen wer
den aangeduid, zo werden (en worden)
ook vele volken van Oost-Europa on
der de naam Slaven samengevat. Tot
hen rekenen we momenteel o.a. de
Russen, Polen, Tsjechen, Serven, Bul
garen, Kroaten, enz.
Ten tijde van Karei de Grote woon
den verschillende van deze Slavische
stammen reeds langs de Dalmatische
kust, een gebied dat thans grotendeels
onder Joego-Slavië valt. In die tijd
had de stad die de zee langs deze kus
ten beheerste, t.w. Venetië, reeds een
grote macht en bloei bereikt. En het is
juist in deze stad dat de xoinzucht,
door de Kerk in die dagen als de
„zonde der gierigheid" betiteld, zich
in haar brutaalste vorm manifesteert.
Want de Christelyke Venetianen hiel
den op geregelde tijden razzia's in
Zuid-Slavonië, waar zij de bevolking
wegvoerden om deze als slaven te ver
kopen. Voor de weélte-artikelen die
Tenetië importeerde, voerde het werk
krachten naar Byzantium (Constan-
tinopel) en slavinnen naar het Rijk
van de Kalief uit. Dit was een winst
gevend handeltje en het „handelsma
teriaal" kreeg de naam die het reeds
droeg, n.l. slaven (is: Slaven).
Karei de Grote, die het met het
Christendom wèl meende, heeft in 786
Paus Hadrianus zelfs de les gelezen
over het feit, dat de slavenhandel der
Venetiaanse kooplieden ook in het ge
bied van de Kerkelijke Staat bedre
ven werd. Maar de Paus bleek niet bij
ms/chte dit euvel te keren. In de neu
zen der Venetianen riekte het geld
niet, noch in de reukorganen van vele
geslachten die na hen zouden komen.
Nu we het toch over geld hebben: het
is zuiver toeval dat een gulden twintig
stttiuer* telt.
H. Pétillon.
want hij schat, dat er in totaal wel
een millioen verschillende bestaan.
Hij staat met de hele wereld in cor
respondentie. krijgt zelfs brieven uit
Rusland en kan 't haast niet bijslof-
fen om alles te beantwoorden. „Op 't
ogenblik sta ik ongeveer 800 brieven
achter", zei hy ons. Het zal duidelijk
zijn, dat zulk een verzamelaar, die nu
bovendien de voldoening smaakt, dat
zijn particuliere pogingen der laatste
jaren, om contact tussen verschillen
de verzamelaars tot stand te brengen,
zijn uitgegroeid tot een nationale
vereniging, gelukkig is met zijn hob
by. Sterker, die hobby heeft hem
zelfs aan een baan g.eholpen, want hij
is foto-archivaris van de K.L.M. ge
worden, juist omdat hy daar door zijn
verzamelwoede uiterst geschikt voor
geacht werd.
MAXIMUM-KAAKT
Een van de aardigste verzamelob
jecten op de tentoonstelling was wel
de zg. maximum-kaart. Dit zijn an
sichtkaarten waarop aan de voorkant
een postzegel is geplakt, die dezelfde
afbeelding draagt als de kaart zelf
en is afgestempeld in een plaats, die
met die afbeelding nauw verbonden
is. Als het kan, moet ook de tijd van
afstempeling nog daarmee in over
eenstemming zijn, zodat een maxi
mum aan verbindingen bereikt
wordt. Zo zagen we b.v. een kaart
uitgegeven ter gelegenheid van het
regeringsjubileum van Koningin Wil-
helmina met een postzegel die dezelf
de beeltenis droeg als de kaart, afge
stempeld in Amsterdam op de dag
van de troonafstand om 11 uur. het
uur waarop die afstand plaats vond.
SCHIEDAM.
Een rage die vooral de laatste tijd
in ons land veel opgang maakt, is het
verzamelen van proefflesjes van je-
cldentie ls, dat de meeste verzamel-
laars in de buurt van Schiedam wo
nen!
Enfin, als de vereniging ooit by U
in de buurt een tentoonstelling houdt.
Ïaat U dan eens k(jken, ook al bent
T geen verzamelaar. Misschien wordt
U net dan wel. De volgende tentoon
stelling. tevens ruilbeurs, zal in Sep
tember in Amsterdam worden gehou
den.
VERZAMELEN
En dan nog wat, de vereniging ver
zamelt verzamelaars! Als U iets
verzamelt, U kunt zich melden bij het
secretariaat van' „De Verzamelaar".
Den Haag. Iedereen is welkom, want
verzamelen is niet aan rang of stand
of aan Iets anders gebonden. De ver
eniging telt onder haar leden, leraren
en advocaten, maar ook machine
bankwerkers en glazenwassers.
Op de aardappel vei ling te Grootehroek-Bovenkarspel. de grootste op dit
gebied in ons land, worden thans dagelijks ongeveer 300 schuiten of pun
ters mei aardappelen aangevoerd. Reeds geniime tyd voor de aanvang van
de veiling liggen de zwaar beladen vaartuigjes by het veilinggebouw te
wachten. Een overzicht van de „aardappelvloot".
„ZEELAND IN ANDERMANS OGEN" (Sint)
Laatste Schelde-inham in
Zeeuwsch-Vlaanderen gaat dicht
Het slot van een belangwekkende excursie.
Nergens maakt men zich langs het Kanaal TerneuzenSas van Gent
in industriële kringen drukker om, dan om het rapport Van Steenberghe-
Cauwelaert over de Belgisch-Nederlandse waterwegen. De commissie is
het namelijk niet eens kunnen worden over hetgeen er dient te geschieden
mt het Kanaal TerneuzenSas van Gent en als er gebeurt wat de Belgen
graag willen, dankomt Sas van Gent met zijn hele industrie aan een
dode kanaalarm te liggen!
De Belgen willen nameiyk, evenals de Nederlanders, een breder kanaal
naar Gent en een grote zeesluis in Terneuzen, maar zy willen het kanaal
om Sas van Gent heen leggen, via Westdorpe en het spreekt van/elf, dat
men daar in de Nederlandse kanaalzone minder dan niets voor voelt.
De plannen voor kanaal en sluis
iijn eenvoudig. De bestaande kanaal-
liep te is 8.75 meter, de toekomstige
moet 12,50 zijn, de bestaande bodem
breedte is 24 meter, de toekomstige
moet 72 meter zijn. De tegenwoordige
zeesluis is 140 meter lang en 18 me
ter breed en kan slechts gedurende
beperkte tijd schutten, de nieuwe
sluis moet 300 meter lang en 35 me
ter breed zyn en onbeperkt kunnen
schutten.
Dit alles zal ongeveer 255 millioen
gulden kosten en tegenwoordig krabt
men zich nog wel eens achter de oren
voor men een dergelijk bedrag op ta
fel legt. Vermoedelijk zullen er dus
nog wel wat jaartjes verstrijken, voor
men het kanaal moderniseert.
Maar, zeggen de Industriëlen
van Sas van Gent, als men begint,
dan moet men de Nederlandse plan
nen volgen, die het kanaal door Sas
van Gent laten lopen en alleen het
afbreken van 180 woningen In Zel-
zaete nodig maken en ten koste van
alles voorkomen, dat dit bloeiende In
dustriecentrum aan dood water komt
te liggen.
HET HAD BETER GEKUND.
Zo ziet men, dat ieder deel van Zee
land zijn eigen problemen heeft. De
zeventien journalisten, die na Aar
denburg de kanaalzóne en de Braak
maninpoldering bezochten, namen er
met grote belangstelling kennis van.
Of men destijds niet beter meteen
het kanaal een grotere capaciteit had
kunnen geven? Het is een der vra
gen, die zy stellen.
Maar neen, zeggen de Nederlan
ders. Dat ging niet. De Nederlanders
hadden wel degelyk direct een groter
kanaal en met name een grotere
sluis willen maken, maar de interne
Belgische tegenstellingen maakten,
dat die plannen niet doorgingen.
Antwerpen zag liever, dat Gent niet
voor flinke vrachtschepen bereikbaar
is. Nu varen er schepen tot 8000 ton
door de zeesluis, maar als er een Li-
bertyschip in Terneuzen geschut
moet worden, dan kunnen ze geen
speelkaart tussen de scheeps- en de
sluis wand wurmen I
En al weer: 255 millioen kost deze
kan aal verbetering, 87 millioen kost
het Moerdijkkanaal en 13 millioen de
verbreding van de stop van Ternaay-
en. Zal dit kanaal ooit zijn kans krij
gen?
Laat men, als het er komt, in ieder
geval aan Sas van Gent en zijn be
langen denken!
DE BRAAKMAN.
Het slot van deze journalistenex
cursie door Zeeland was dan onder
meer een bezoek aan de inpoldering
van de laatste Scheldc-inham in
Zeeuwsch-Vlaanderen: de Braakman.
Niet minder dan 1550 ha. goede land
bouwgrond wordt hier ingedijkt, ter
wijl er in de nieuwe polder 160 ha.
water overblijft, die wellicht tot re
creatieoord zal worden. Landbouw,
veeteelt, fruitteelt, zij zullen alle in
de Braakmanpolder kunnen worden
uitgeoefend. Slaagt men erin om in
derdaad een bebost recreatiegebied te
vormen, dan kan dat voor het toeris
me van grote betekenis worden.
In dit voorjaar werd de spuisluis
aanbesteed, de afsluitdyk wordt dit
jaar nog aanbesteed, in 1952 zal met
behulp van Phoenlxcaissons, die
thans in het kanaal naar Sas van
Gent liggen, het sluitgat gedicht. In
1953-'54 volgt de afwerking van de
nieuwe grond. Dan neemt de land
bouw het bewind daar over. Vermoe
delijk zullen er circa 100 flinke be
drijven in komen.
In hoeverre dan Hoek, Philippine
en Biervliet een nieuwe toekomst
krygen, is een vraag, die niet beant
woord kan worden. De totale kosten
der kunstwerken bedragen rond 7,5
millioen,
ZEELAND TELT MEE.
Zulke cyfers vervullen met respect
en het bleek, dat de journalisten van
elders er van onder de indruk waren,
Zy hadden geen idee gehad van dit
belangrijke werk.
Alleen al daaruit kan worden op
gemaakt. dat het goed is. dat zij van
aangezicht tot aangezicht tegenover
de Zeeuwse problemen kwamen te
staan. En dat zij, ondanks al die pro
blemen. tot de conclusie kwamen, dat
i Zeeland werkt en leeft en vecht en
ploetert voor zijn toekomst en dat het
een provincie is, die meetelt onder elf
juwelen aan de kroon der Nederland
se maagd.
EXCURSIESLOT.
Men sluit het relaas van een excur
sie gemeenlijk af met woorden van
dank aan de organisatoren. De Com
missaris der Koningin jhr. mr. A. F.
C. de Casembroot zond de invitaties
tot deelneming de wereld in. Hij heeft
zich daarmede de dankbaarheid ver
worven van alle deelnemers. De Gede
puteerden, de gemeentebesturen, de
autoriteiten van de Rijkswaterstaat,
de particuliere bedryven, die bezocht
werden, zij hebben alle hun belang-
ryke deel bijgedragen tot het welsla
gen van deze interessante tocht. De
directe leiding had de heer C. Lijn
zaad, directeur der Stichting Zeeland
voor Maatschappelijk en Cultureel
Werk. Er zijn ook hem vele dankbare
woorden toegesproken en die waren
verdiend. De organisatie klopte als
een bus.
En daarmede is dan deze Zeeuwse
reportage in een Zeeuws blad ten ein
de. Het zou niet juist geweest zjjn.
als de Zeeuwen over wat journalisten
opmerkten in ons gewest, alleen
maar hadden kunnen lezen in niet
Zeeuwse bladen.
Het is wel eens goed, Zeeland ook
eens met vreemde ogen te zien.
De Socialistische Internationale'heeft
eenstemmig de beginselverklaring over
de ..doelstellingen en taken van het de
mocratische socialisme" goedgekeurd.
gonncn, gaven z(j ln ccn persconfe
rentie met veel mooie woorden een
overzicht van hun bouwplannen.
Thans wordt In Boedapest gefluisterd,
dat hun onderzoekingen alleen ten
doel hadden een plan uit te werken
om op een gegeven ogenblik niet al
leen alle gebouwen en Inrichtingen
van militair belang maar ook de stad
zelf als eventueel steunpunt voor de
vyand in haar geheel in de lucht te
doen vliegen. De bevolking van Boe
dapest zal in dit geval binnen enkele
uren geëvacueerd worden en dan zal
Rakosl op de knop drukken en de
..Koningin van dc bonau" in een ruï
ne veranderen.
Het wereldgebeuren
COMMUNISTISCHE PLANNEN
Wordt de Hongaarse hoofdstad
opgeblazen
(Van onze correspondent»
Boedapest. Juli In de laatste jaren z(jn ontelbare geruchten ergens
door het IJzeren Gordijn geslopen en vele vluchtelingen hebben op hun
zelfverkozen „weg naar de vrijheid" in hun armzalige bagage een over
vloed van berichten en informaties meegebracht, die op de binnenlandse
toestanden In de Oostelijke volksdemocratieën een geheel ander Ueht wer
pen dan de communistische propaganda dat doet. In het Westen heeft men
Inmiddels reeds lang geleerd feiten en geruchten van elkaar te onderschei
den en ook de nieuwe berichten, die kort geleden uit Boedapest binnen
kwamen 't Is begrijpelijk, dat over de bron hiervan generlei mededelin
gen kunnen worden gedaan worden nauwkeurig onderzocht, hoewel ze
voor het grootste gedeelte slechts een bevestiging gaven voor wat men
reeds over do binnenlandse toestanden in Hongarije wist.
De Hongaarse communisten zijn in
geen enkel opzicht zeker van hun
zaak. Hun bezorgdheid geldt in dc
eerste plaats het leger, dat als onbe
trouwbaar beschouwd wordt, hetgeen
de secretaris-generaal van de partij.
Matthias Rakosi. geruime tijd gele
den ln de ministerraad openlijk uit
gesproken heeft. In zijn critiek. die
aan duidelijkheid niets te wensen
overliet, beweerde Rakosi, dat het
staatsbestuur corrupt en de politie
wegens wreedheden en sadistische
pijnigingen by het volk gehaat was.
Zonder de hulp van Sowjet-Rusland.
zo voegde hy eraan toe. zou men een
binnenlandse opstand waarschijnlijk
niet kunnen bedwingen. Maar bestaat
hier dan inderdaad gevaar voor? In
de laatste vijf jaar is de industrie ln
Boedapest op onevenredige wijze uit
gebreid en kunstmatig ongevoerd. Dit
had tot gevolg een sterke toeneming
van de arbeidersbevolking, die echter
in plaats van een ondersteuning van
deze zogenaamde arbeidersregering
veeleer een voortdurend innerlijk ge
vaar vormt, wat ook bij een volk. aat
overgeleverd is aan verarming en
slavenwerk, niet anders te verwach
ten is.
NIET WERKELOOS.
Dat de communisten tegenover de
ze toestanden niet werkeloos blijven,
spreekt vanzelf. Opmerkelyk is ech
ter dc wijze, waarop onbarmhartige
maatregelen verzonnen en voorbe
reid worden. Enige maanden geleden
vernamen de Inwoners van Boedapest
tot hun grote verbazing, dat in nun
stad een moderne ondergrondse aan
gelegd zou worden naar het voor
beeld van de Metro in Moskou. Daar
geen enkele Boedapester de verkeers
technische noodzaak van deze onder
grondse inzag, vroeg men zich af,
welke redenen men zou hebben voor
een dergelijke kostbare aanleg in een
door oorlog en de Sowjet-Russische
bezetting volkomen verarmd land. In
middels ls er uit de kringen der
hoogste ambtenaren, die ook niet he
lemaal ondoordringbaar zyn. voldoen
de uitgelekt om de eigenlijke drijfve
ren van het plan te begrijpen.
VERNIETIGING.
Rakosi heeft uit zijn ontmoedigen
de opvattingen over de betrouwbaar
heid van Boedapest de conclusie ge
trokken, dat de hoofdstad in geval
■van een bewapend conflict door een
„druk op een knop" geneutraliseerd
moet worden. Zyn idee is reeds door
een eerste daad voorbereid: minister
Gerö werd naar Moskou gezonden,
waar hy in opdracht van net Hon
gaarse Politbureau het plan van de
vernietiging van Boedapest in geval
van oorlog uitlegde en hiervoor de
ondersteuning van Sowjet-Rusland
inriep. Het Kremlin schijnt zyn vol
ledige toestemming gegeven te heb
ben, daar men wel inzag welke be
tekenis Boedapest heeft als sleutel
stad tussen het Oosten en het Wes
ten: in ieder geval verschenen spoe
dig na het bezoek van Gerö in Mos
kou twee Russische specialisten, na
tuurlijk zeer vredelievende mensen,
zoals Ingenieur Sawelew van het
„Metroproject", het Moskouse insti
tuut voor stedenbouw en zijn collega
Daniliew van de Metrostrci, de Mos
kouse onderneming voor Metrobouw.
De bouwplannen, waarmede deze ex
perts zich bezighielden, waren echter
van zeer bijzondere aard en de teke
ningen en documenten, die ze by hun
vertrek van Boedapest mee naar
Moskou namen, zyn geenszins be
stemd voor de vreedzame opbouw
van een stad. die nog de diepe spo
ren van de laatste oorlog draagt,
maar ter voorbereiding van een nieu
we, veel ergere verwoesting, waar
door Boedapest, dat eens een van de
mooiste steden van Europa was. bin
nen enkele minuten vernietigd kan
worden, opdat het niet in handen van
de vijand zal vallen.
Toen de twee „Metro-specialisten"
In October hun werkzaamheden be-
Een persbureau
Een kantoor van twee kleine ka
mertjes. in 1851 door een Duitse
bankbedlende te Londen gesticht,
was het begin van het huidige Engel
se wereldpersbureau Reuter, dat
thans 100 jaar bestaat. Reuter be
roemt zich erop niet alleen het groot
ste persbureau ter wereld te zijn.
maar ook snel en betrouwbaar.
Snelheid ls een oude traditie van
Reuter, die stamt uit de tijd, toen
zyn stichter, de jonge Julius Reuter,
aantoonde, hoe het verstrekken van
nieuws aan de kranten van de we
reld tot een kwestie van minuten kon
worden gemaakt terwijl men vroeger
genoegen had genomen met dagen en
zelfs weken vertraging. Aanvanke-
iyk legde hij zich toe op verspreiding
van handelsnieuws.
Hy verhuisde naar LoDden en in
1858 begon hij een nieuwsdienst voor
kranten. Dc „Morning Advertiser"
was de eerste krant, die zich, na een
gratis proefdienst van drie maanden,
abonneerde. langzamerhand volgden
andere bladen en het nieuwe persbu
reau „was er", toen ook „The Times"
zich abonneerde.
De betrouwbaarheid van het Reu-
ternleuws werd al spoedig zo alge
meen erkend, dat zelfs regeringen
hierop staat maakten.
Toen Julius Reuter in 1871 En
gels baron gemaakt in 1899 stierf
en door zyn zoon werd opgevolgd,
braken moeilijke tijden aan voor net
Kersbureau. Het ging in belangrijk-
eid achteruit, kwam in andere han
den en moest in 1934 vroeger tot
standgekomen overeenkomsten,
krachtens welke Reuter het meren
deel van het wereldnieuws beheerste,
opgeven.
In 1941 werd Reuter het eigendom
van dc gehele Britse dagbladpers,
doordat de aandelen half om half het
eigendom werden van de provinciale
en de landelijke Britse persorganisa
ties. Christopher Chancellor, een jon
ge Schot, kreeg tot taak het bedrijf
weer op te bouwen en hy slaagde er
in Reuter zyn oude elan te hergeven.
Van de vindingrykheid, die Reuter
ook in deze dagen van radiotelefonie
en spocdtelcgrammen ten toon wist
te spreiden is de primeur van D-dag
een voorbeeld.
Toen ln 1944 de gehele wereld
wachtte op het nieuws dat D-dag was
aangebroken, slaagde Reuter, zonder
te beschikken over bijzondere facili
teiten, er niet alleen in de wereldpri
meur te behalen met het bericht over
de landing op de Normandische kust.
doch zelfs dc officiële bekendmaking
enkele uren voor te zijn.
Op het ogenblik beeft Reuter over
de gehele wereld 20Ö0 eigen redacteu
ren, verslaggevers, artikelenschrij-
vers. vertalers, telexisten en admini
stratief personeel in dienst.
Uitbreiding, ontwikkeling en aan
passing kan vele kosten met zich
meebrengen ln de wisselende om
standigheden van de huidige wereld.
Toch heeft Reuter geen grote kapi
taalreserves. Het bestaat slechts van
het nieuws, dat het verkoopt.
7. Jimmy Brown liep regelrecht naar het apen
hok, in de eerste plaats, omdat hij in de mening
verkeerde, dat dit aan zyn speciale zorgen zou
worden toevertrouwd, maar ook, omdat hy er toch
een beetje naar verlangde voor het eerst na vele
jaren weer eens een paar rasgenoten te ontmoe
ten. Het was maar goed, dat er een bordje met
de toelichting „Apenhuis" was aangebracht, an
ders zou Jimmy gedacht hebben, dat hy by de
enigszins verwaarloosde kippenren van meneer
Knullenburgh was aangeland. Hy stapte een beet
je schuw naar binnen en ontdekte in het schemer
donker helemaal achter in het hok, twee figuren.
die vadsig in een hoek lagen te slapen. „Goeie
middag", zei Jimmy vriendelyk, „ik stoor toch
niet". Er kwam echter geen antwoord en geen
van de twee figuren maakte ook maar aanstalten
de ogen op te slaan. Toen zei Jimmy: „Grrbekok-
kelok, grrrbekokkelok, umfrigrrresbos brrrlssis-
sossibas". Hy had de twee chimpansees in hun
eigen oerwoudtaai aangesproken, die hy nog lang
niet verleerd was en de uitwerking was eenvou
dig verbysterend. Binnen twee seconden ston
den de twee chimpansees voor de tralies Jimmy
aan te staren alsof hij een spookverschijning was.