JIMMY BROWN, sportheld no. 1 SCHIPPERS EN HUN SCHEPEN JAPON MET BIJPASSEND JASJE PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT VRUDAG 22 JUNI 1951 VEELZEGGENDE NAMEN Met vertrouwen en volharding. OnlitngM maakte ik een praatje met een schipper van de binnenvaart en ik vroeg hein, hoe hij toch wel aan de naam „Avontuur" voor zijn schip was gekomen. Was liet schlppersleven zo vol avontuur, dat zulk een naam daarvan de aanduiding was? „Och nee, Meneer" antwoordde de schipper, „avontuurlijk Is het leven van een schipper op de binnenvaart niet bepaald. Vroeger was dat wel meer het geval, in de tijd van de zeilschepen. Toen was een schipper een „zwerver" en het was soms een „onderneming" om bij slecht weer een vracht over het Hollands Diep te brengen. Een zeilschip is zeer afhankelijk \an „weer en wind" en bij slecht weer kon een schipper dus wel eens een „avontuur" beleven, en nog wel een hachelijk ook. Het was hard werken op een zeilschip. Dan z'\jn vandaag aan de dag de schippers er wel wat be ter aan toe. Zeilschepen als vrachtschepen zie je niet veel meer, en die er nog zijn, hebben dan toch wel een hulpmotor, want anders komen ze hele maal niet meer aan bod. Het moei. tegenwoordig vlug gaan en de schepen ondervinden al „con currentie" genoeg van de vracht auto's, want net is nu eenmaal zo, dat een schipper een haven of kade nodig heeft om aan te leggen. Maar een vrachtauto kan bijna overal komen. Om b.v. aardappelen te laden, kun nen vrachtauto's het erf bij de boer oprijden, maar welke boerderij ligt zó gunstig aan het vaarwater dat de aardappels van het land zo in het schip geladen kunnen worden? En toch willen we niet klagen, je bent eenmaal als schipper geboren en er zijn er niet veel onder ons die ver langen naar een baantje op de wal. We zijn buas op onze schuit, dat is veel waard en we „vertrouwen" er op dat we met „volharding" ons hoofd boven water kunnen houden. We zijn niet graag „ambulant"; varen is het liefste wat we doen en de „industrie" heeft ons eveneens nodig. Met „Nep- tunus" hebben we niets te maken; „Mercurius", de god van de „koophan del" is ook onze god en met „ener gie" en niet te vergeten „zorg en vlyt" kunnen we het een eind bren gen. Nu het tegenwoordig bijna alle maal motorschepen zijn in de binnen vaart zult U wel begrijpen dat het voor ons hard werken io geweest om het zo ver te brengen. Ik neb in mijn jeugd „nooit gedacht" nog eens eige- Adverten rie naar van een motorschip te zullen zijn. Men zegt wel eens alle „verande ring" is nog geen verbetering, maar in dit geval is dat spreekwoord toch niet opgegaan, want met een zeil- schuit zouden we in deze tjjd geen droog brood meer kunnen verdienen. „Sine laborc nihil" we hebben hard moeten werken en cr dikwijls krom voor moeten liggen en zeker was er in het begin ook wel enig „risico" voor onze geldschieters aan verbonden. Het is ook niet altijd „crescendo" gegaan doch de meeste schippers hebben liet er goed afgebracht. Nu geven „res nova" (nieuwe zaken) natuurlijk ook „nieuwe zorg", maar met onze motor schepen kunnen we beter het „tempo" van deze tijd aan en door doelmatiger bouw (we hebben nu bijna allemaal een stuurhut, terwijl we vroeger altijd maar in de open lucht stonden) heb ben wc veel „vooruitgang" kunnen boeken. We blijven „paraat" en leven in „de goede verwachting" dat er al tijd wel schippers voor de binnenvaart nodig zullen blijven. ALTIJD WAT. Och het is „nooit volmaakt" en dik wijls is er „altijd wat", doch zo lang er rivieren en vaarten zijn, zal er toch voor ons schippers wel „hoop op wel vaart" zijn. „Eben Haëzer" (tot zover heeft de Heer ons geholpen) en wij vertrouwen nu maar dat „hoop op zegen" niet zal uitblijven. „De tjjd zal 't leren" zei mijn vader destijds en dus gaan we maar met „animo" verder, een schipper is een „vrachtzoeker" die houdt van „de vrijheid". In een schippers familie heerst meestal „eendracht"; we zijn erg op elkaar aangewezen en de schippers vrouw is meestal een „trouwe hulp" voor haar man; zij kan even goed als hij het stuurrad bedienen eu zo leven wij in „harmonie" met elkaar. Wij houdèn „familietrouw" in ere, ook al zijn wij dikwijls eikaars „concurrent", maar dat kan niet anders als je b.v. met „vier gebroeders" uit een schip- persfamilie stamt. Wij reizen „heen en weer" tussen onze thuishaven en de plaatsen waar wij onze vrachten laden en wij blyvert „de hoop" koeste ren, dat onze „onderneming" vrucht zal bljjven dragen. Maar nu zie ik, meneer, dat moe der de vrouw wenkt, omdat het eten klaar is en dus ga ik maar gauw aan boord. Het beste er mee en als U lust hebt komt U dan een volgende keer, als wij weer hier llg'gen, gerust een praatje maken". tuumpje met wit-zyden piqué garne ring op de omslagen van de mouwen en aan de punt van de hals. Jo Copeland bracht zijn ideeën tot uiting in de tweede afbeelding: een vlotte jurk, welke mede door haar zo mers aandoende korte, wijde mouwen, gretig aftrak zal vinden, wanneer de zon haar warme stralen naar de aar de zendt. RITA. Rott. Lloyd keert 8 dividend uit. In haar jaarverslag over 1950 deelt de directie van de N.V. Konink lijke Rotterdamsche Lloyd mede, dat de uitkomsten van het bedrijf over de eerste helft van het boekjaar nau- wcljjks bevredigend waren. Er wer den in die periode vele reizen ge maakt met wanruimte, hetgeen met de o.m. door de devaluatie sterk ge stegen brandstoffenprjjzen, kosten van uitrustingen en reparatie, tenge volge had, dat de resultaten aanmer kelijk minder werden dan gedurende het voorafgaande jaar. Door de toe neming van het ladingaanbod, die na het uitbreken van het Koreaanse con flict ontstond, gaf het tweede half jaar daarentegen een veel beter re sultaat te zien. De directie slaat ech ter de steeds tcenemendc kosten op allerlei gebied met zorg gade. Na afschrijvingen, reserveringen enz. heeft de maatschappij over 1950 2.940.000 ter beschikking voor een dividenduitkering van 8 Kamerleden stellen vragen. OVER BEVOORDELING VAN DUITSE HAVENS EN OVER BOUWVOLUME. Het Tweede Kamerlid, de heer Schiithuis heeft aan de ministers van Buitenlandse Zaken en van Verkeer en Waterstaat vragen gesteld over de bevoordeling van Duitse zeehavens door reductie, die door dc Duitse spoorwegen verleend wordt op goe derenvervoer van en naar deze ha vens. De heer Schiithuis vroeg of de mi nisters termen aanwezig achtten om bij de Westduitse regering stappen te ondernemen, teneinde een einde aan deze discriminatie te maken. De heer Andriessen heeft aan de Minister van Wederopbouw en Volks huisvesting vragen gesteld over het ontbreken van geldmiddelen bij de gemeentebesturen om de hun toege wezen bouwvolumen te realiseren. 101. Bij de stadsgrens van New York werd Jimmy Brown opgewacht door een nog kolossa lere auto, licht geel van kleur en van binnen met groen leder bekleed. Hierin moest hij op verzoek van de sadssecretaris plaats nemen, nadat deze hem als symbolische daad de sleutels van de stad op een paars fluwelen kussentje had aangeboden. Jimmy vond dit maar een raai' gedoe. Tegen Piet Potlood, die voorin naast de chauffeur had plaats genomen, zei hij zachtjes: „ik had liever een paar zoute haringen gehad dan die stomme dingen". „Sssst", waarschuwde Piet Potlood, „die sleutels zijn allebei van zuiver goud en je mag ze houden". Ze reden eerst een tijdje door de buitenwijken van New York, waar wel wat mensen langs de kant stonden, die Jimmy hartelijk toewuifden, maar na een half uurtje bereikten zij de city met zijn honderden en honderden wolkenkrabbers, en daar begon het lieve leven eerst goed. De open auto, waarin Jimmy naast de stadssecretaris was ge zeten, werd eensklaps omzwermd door wel twintig politieagenten op zware motorfietsen en tot Jim my's grote verbazing begon 't plotseling zwaar te sneeuwen....... ONS MODEHOEKJE Een zeer gewilde combinatie Is er immer reeds een zeer grote verscheidenheid op het gebied van de mantelcostuums en deux-pièces, thans komt dc Engelse mode-ontwer per Worth met dc combinatie: japon en bijpassend jasje. De jasjes van de ze Londensc couturier vergissen wij ons niet, dan ontwerpt hij ook voor 't Engelse vorstenhuis hebben veelal afgeronde revers en een garne ring van navy. Een andere specialiteit van hem is het halve ceintuurtje, dat zo ondeu gend uit de zijnaden te voorschijn springt en gesloten wordt door een dubbele gesp van klein formaat. De modekoning Michael Sherard, houdt er een andere mening op na en beweert, dat zyn smoking-idee voor het korte jasje met driekwart mouw de meest favoriete dracht zal worden. De tijd zal het uitwijzen. Uiteindelijk is het toch een kwestie van persoonlij ke smaak van de koopster, welke bij iedere vrouw gelukkig weer anders is. Mattle beziet de zaak van de prac- tische kant. Hij ontwierp creaties, welke zijn gebaseerd op jeugdig, vrou welijk zyn en. tevens op het „prettig zitten" van dc kleding. Iets, waarvoor heel veel te zeggen valt. Het grootste deel van zijn rokjes lijkt op het eerste gezicht nauw en recht, doch op zeer listige en kunsti ge wijze verbergen zy overslagen of Pseudo-vogelpest in Oostzaan. Door de vee-artsenijkundige dienst is te Oostzaan wederom een geval van pseudo-vogelpest geconstateerd. Ruim 800 kippen zijn door het des- tructorbedryf te Purmerend vernie tigd. Ook in Oyen bij Oss is een geval van pseudo vogelpest geconstateerd. zyn zij op sublieme wyze aan een zijde verwijd. Ook deze ontwerper gebruikt voor de japon het bijpassend jasje. Een ty perend voorbeeld is een eenvoudige, zwarte japon, gecompleteerd door een model met extra lange panden, waarop een ceintuur en twee enorme zakken waren aangebracht. Voor meer officiële gelegenheden wordt door hem voorgeschreven een jasje met overslag. "Tijdens zijn show liet hij een creatie zien van zacht nijl-groene Saharastof. rijkelijk ge garneerd met vossenbont langs de zoom en wijde mouwen. De japon was in dezelfde stof en kleur uitgevoerd. Om nu echter van Engeland weer terug te keren naar 't Zuiden, geven wq' enkele illustraties uit Frankrijk. Via een onbekend modehuis werd net eerste model de wereld ingestuurd. Een zeer charmant zwartzyden cos- schilderen, datgenewat ze niet zagen. Hoe kan dat? zullen jullie vragen. Dat kan inderdaad. Jullie hebben natuurlijk wel eens in een bioscoop ge- zelen. toen er een spannen de film werd vertoond. De film bëstaat uit twee ver schillende delen, le. de be wegende mensen, die je op het doek ziet en 2e. de muziek, die je h o o rtDie filmmuziek is door knappe mensen gemaakt, want de klanken, die je hoort, zijn volkomen een eenheid met de beelden, die je ziet. Maar dat de muziek belangrijk is, biykt wel, als plotseling door een storing het geluid wegvalt. Ineens is dc film dan niet echt meer. ineens ben je uit het verhaal en heb je het gevoel, of je naar bewegende plaatjes zit te kijken. Kijk, die schilders wilden ook niet alleen maar mooie plaatjes maken, nee, ze wilden ook het geluid, de sfeer gaan schilderen. La chen jullïe daarom? Wel, ik geloof toch, dat jullie wel eens de stripverhalen in de krant lezen» zoals die van Jimmy Brown. Als Jimmy voetbalt en hy geeft een reuze trap, dan zie je de bal gewoon wegsuizen. Achter de bal aan, zie je allemaal strepen en mooie ronde stof wolkjes. Hebben jullie op een echt voetbalveld wel eens strepen achter de bal aan gezien? Natuurlijk niet! Dus hier is iets getekend, wat in werkelijkheid niet bestaat. Het is alleen ge daan, om je het idee te ge ven, dat die bal een reuze snelheid heeft endat idee krijgen jullie ook. Als Jimmy op zijn racefiets te gen een boom aanrijdt, zie je tussen de fiets en de boom sterren en ballen van daan schieten. Je hoort als het ware: Pang!! Maar de schilders vonden dat nog lang niet genoeg. Op het laatst heten ze op het doek zelfs het hele onderwerp weg en schilderden alleen maar datgene, wat ze hoor den of wat ze in hun bin- Moderne Kunst De vorige week heb ik het bekende gezegde „Over smaak valt niet te twisten" aangehaald. Het is nu een maal altijd zo, dat de ene iets bewonderd, dat de an der juist erg lelijk vindt. Daarom komt me vandaag dit gezegde ook goed van pas, nu ik eens een babbel tje wil houden over de mo derne schilderkunst. Weet je wat eigenlijk het verschil is tussen de schilders van- vroeger en nu? Vroeger ging een schilder er echt voor zitten om datgene, wat hij zag, zo nauwkeurig mo gelijk op zijn schildersdoek over te brengen. Uren lang zat hij kleuren te mengen om dan eindelijk precies die tint te vinden, die ook het onderwerp had. Ze schilder den zo zuiver mogelijk? de natuur na en daarin waren ze ronduit meesterlijk. Er waren maar weinig uitzon deringen. Iedereen schilder de haast zo, ieder in zijn eigen stijl natuurlijk, maar ze legden op hun doeken vast, datgene, wat ze met hun eigen ogen voor zich zagen. Het is dus niet te verwonderen, dat er talent volle artisten kwamen, die wel eens iets anders wilden schilderen. Ja, ze wilden „Zo", riep ze. „Nu rol ik even Het behang op tafel uit. Smeer het dan flink dik met lijm in! Goed zo!", lachte onze guit. Heel voorzichtig pakte Mies De ingesmeerde strook behang. Maar ze keek niet naar de emmer! Oh, daar viel ze. Pats-Pang-Rang! Miesje zat van oor tot tenen Vol met plaksel en ze schrok Toen ze omkeek en haar staart zag! Dat was nèt een vlaggestok! Miesje dacht: Mijn kleine kamer Moet beslist een nieuw behang. Het papier dat er nu opzit Dat verveelt me al zo lang Snel vond ze een leuk patroontje. Kocht daar negen rollen van En daarbij een groot pak plaksel, Zo, laat zien muis, wat je kan! Het pak lijm ging in een emmer, Toen deed Mies er water bij En vervolgens ging ze roeren, Tot het was een dikke brij want de zon scheen zo fijn. Met een mandje vol bloemen kwam Anneke aan En ze bleef met een lach by het vogeltje staan. „zyn die bloemen niet mooi? en ze ruiken zo fynü" „Tjip tjip tjip Anke lief dat is Brem en Jasmijn!" „Tjip tjip tjip ook de boom en de lucht en de sloot! Alles groeit door de zon Alles leeft, niets is dood!" Zo sprak Annel& lief met het vogeltje klein. Maar toen kwam er een joch dat niéts mooi vond en fyn. En hy rukte de bloemen uit Ankje haar mand. En hy smeet ze geknakt langs de weg aan de kant. En hy smeet ook een steen naar het vogeltje klein. Want hy voelde zich flink maar deed anderen pyn. nenste voelden. Als je dus voor een schilderij komt te staan, waarop alleen maar fel gekleurde sterren staan met een hoop strepen en er staat onder: „een aanrij ding", dan heeft de schilder alleen maar willen uitbeel den de klap, die de aanrij ding gaf en de spanning van dat moment Zo kan ik na tuurlijk nog andere voor beelden geven. Met dat al, wil ik vast niet zeggen, dat alle moderne, zogenaamde abstracte kunst, mooi is. Ze ker niet! Er moet natuur lijk ergens een grens zyn en soms kan ik cr ook geen touw meer aan vast knopen. Het gaat er alleen maar om, dat je een beetje begrijpt, hoe de schilders tot hun vreemde werken kunnen komen en ik hoop, dat ik daarin geslaagd ben. De avonturen van

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 6