JIMMY BROWN, sportheld no. 1
SCHIPPERS EN HUN SCHEPEN
JAPON MET BIJPASSEND JASJE
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRUDAG 22 JUNI 1951
VEELZEGGENDE NAMEN
Met vertrouwen en volharding.
OnlitngM maakte ik een praatje met een schipper van de binnenvaart en
ik vroeg hein, hoe hij toch wel aan de naam „Avontuur" voor zijn schip
was gekomen. Was liet schlppersleven zo vol avontuur, dat zulk een naam
daarvan de aanduiding was?
„Och nee, Meneer" antwoordde de schipper, „avontuurlijk Is het leven
van een schipper op de binnenvaart niet bepaald. Vroeger was dat wel
meer het geval, in de tijd van de zeilschepen. Toen was een schipper een
„zwerver" en het was soms een „onderneming" om bij slecht weer een
vracht over het Hollands Diep te brengen. Een zeilschip is zeer afhankelijk
\an „weer en wind" en bij slecht weer kon een schipper dus wel eens een
„avontuur" beleven, en nog wel een hachelijk ook. Het was hard werken
op een zeilschip. Dan z'\jn vandaag aan de dag de schippers er wel wat be
ter aan toe. Zeilschepen als vrachtschepen zie je niet veel meer, en die er
nog zijn, hebben dan toch wel een hulpmotor, want anders komen ze hele
maal niet meer aan bod.
Het moei. tegenwoordig vlug gaan
en de schepen ondervinden al „con
currentie" genoeg van de vracht
auto's, want net is nu eenmaal zo, dat
een schipper een haven of kade nodig
heeft om aan te leggen. Maar een
vrachtauto kan bijna overal komen.
Om b.v. aardappelen te laden, kun
nen vrachtauto's het erf bij de boer
oprijden, maar welke boerderij ligt zó
gunstig aan het vaarwater dat de
aardappels van het land zo in het
schip geladen kunnen worden?
En toch willen we niet klagen, je
bent eenmaal als schipper geboren en
er zijn er niet veel onder ons die ver
langen naar een baantje op de wal.
We zijn buas op onze schuit, dat is
veel waard en we „vertrouwen" er op
dat we met „volharding" ons hoofd
boven water kunnen houden. We zijn
niet graag „ambulant"; varen is het
liefste wat we doen en de „industrie"
heeft ons eveneens nodig. Met „Nep-
tunus" hebben we niets te maken;
„Mercurius", de god van de „koophan
del" is ook onze god en met „ener
gie" en niet te vergeten „zorg en
vlyt" kunnen we het een eind bren
gen.
Nu het tegenwoordig bijna alle
maal motorschepen zijn in de binnen
vaart zult U wel begrijpen dat het
voor ons hard werken io geweest om
het zo ver te brengen. Ik neb in mijn
jeugd „nooit gedacht" nog eens eige-
Adverten rie
naar van een motorschip te zullen
zijn. Men zegt wel eens alle „verande
ring" is nog geen verbetering, maar
in dit geval is dat spreekwoord toch
niet opgegaan, want met een zeil-
schuit zouden we in deze tjjd geen
droog brood meer kunnen verdienen.
„Sine laborc nihil" we hebben hard
moeten werken en cr dikwijls krom
voor moeten liggen en zeker was er
in het begin ook wel enig „risico" voor
onze geldschieters aan verbonden. Het
is ook niet altijd „crescendo" gegaan
doch de meeste schippers hebben liet
er goed afgebracht. Nu geven „res
nova" (nieuwe zaken) natuurlijk ook
„nieuwe zorg", maar met onze motor
schepen kunnen we beter het „tempo"
van deze tijd aan en door doelmatiger
bouw (we hebben nu bijna allemaal
een stuurhut, terwijl we vroeger altijd
maar in de open lucht stonden) heb
ben wc veel „vooruitgang" kunnen
boeken. We blijven „paraat" en leven
in „de goede verwachting" dat er al
tijd wel schippers voor de binnenvaart
nodig zullen blijven.
ALTIJD WAT.
Och het is „nooit volmaakt" en dik
wijls is er „altijd wat", doch zo lang
er rivieren en vaarten zijn, zal er toch
voor ons schippers wel „hoop op wel
vaart" zijn. „Eben Haëzer" (tot zover
heeft de Heer ons geholpen) en wij
vertrouwen nu maar dat „hoop op
zegen" niet zal uitblijven. „De tjjd zal
't leren" zei mijn vader destijds en dus
gaan we maar met „animo" verder,
een schipper is een „vrachtzoeker" die
houdt van „de vrijheid".
In een schippers familie heerst
meestal „eendracht"; we zijn erg op
elkaar aangewezen en de schippers
vrouw is meestal een „trouwe hulp"
voor haar man; zij kan even goed als
hij het stuurrad bedienen eu zo leven
wij in „harmonie" met elkaar. Wij
houdèn „familietrouw" in ere, ook al
zijn wij dikwijls eikaars „concurrent",
maar dat kan niet anders als je b.v.
met „vier gebroeders" uit een schip-
persfamilie stamt. Wij reizen „heen
en weer" tussen onze thuishaven en
de plaatsen waar wij onze vrachten
laden en wij blyvert „de hoop" koeste
ren, dat onze „onderneming" vrucht
zal bljjven dragen.
Maar nu zie ik, meneer, dat moe
der de vrouw wenkt, omdat het eten
klaar is en dus ga ik maar gauw aan
boord. Het beste er mee en als U lust
hebt komt U dan een volgende keer,
als wij weer hier llg'gen, gerust een
praatje maken".
tuumpje met wit-zyden piqué garne
ring op de omslagen van de mouwen
en aan de punt van de hals.
Jo Copeland bracht zijn ideeën tot
uiting in de tweede afbeelding: een
vlotte jurk, welke mede door haar zo
mers aandoende korte, wijde mouwen,
gretig aftrak zal vinden, wanneer de
zon haar warme stralen naar de aar
de zendt.
RITA.
Rott. Lloyd keert 8
dividend uit.
In haar jaarverslag over 1950
deelt de directie van de N.V. Konink
lijke Rotterdamsche Lloyd mede, dat
de uitkomsten van het bedrijf over
de eerste helft van het boekjaar nau-
wcljjks bevredigend waren. Er wer
den in die periode vele reizen ge
maakt met wanruimte, hetgeen met
de o.m. door de devaluatie sterk ge
stegen brandstoffenprjjzen, kosten
van uitrustingen en reparatie, tenge
volge had, dat de resultaten aanmer
kelijk minder werden dan gedurende
het voorafgaande jaar. Door de toe
neming van het ladingaanbod, die na
het uitbreken van het Koreaanse con
flict ontstond, gaf het tweede half
jaar daarentegen een veel beter re
sultaat te zien. De directie slaat ech
ter de steeds tcenemendc kosten op
allerlei gebied met zorg gade.
Na afschrijvingen, reserveringen
enz. heeft de maatschappij over 1950
2.940.000 ter beschikking voor een
dividenduitkering van 8
Kamerleden stellen vragen.
OVER BEVOORDELING VAN
DUITSE HAVENS EN OVER
BOUWVOLUME.
Het Tweede Kamerlid, de heer
Schiithuis heeft aan de ministers van
Buitenlandse Zaken en van Verkeer
en Waterstaat vragen gesteld over de
bevoordeling van Duitse zeehavens
door reductie, die door dc Duitse
spoorwegen verleend wordt op goe
derenvervoer van en naar deze ha
vens.
De heer Schiithuis vroeg of de mi
nisters termen aanwezig achtten om
bij de Westduitse regering stappen te
ondernemen, teneinde een einde aan
deze discriminatie te maken.
De heer Andriessen heeft aan de
Minister van Wederopbouw en Volks
huisvesting vragen gesteld over het
ontbreken van geldmiddelen bij de
gemeentebesturen om de hun toege
wezen bouwvolumen te realiseren.
101. Bij de stadsgrens van New York werd
Jimmy Brown opgewacht door een nog kolossa
lere auto, licht geel van kleur en van binnen met
groen leder bekleed. Hierin moest hij op verzoek
van de sadssecretaris plaats nemen, nadat deze
hem als symbolische daad de sleutels van de stad
op een paars fluwelen kussentje had aangeboden.
Jimmy vond dit maar een raai' gedoe. Tegen Piet
Potlood, die voorin naast de chauffeur had plaats
genomen, zei hij zachtjes: „ik had liever een paar
zoute haringen gehad dan die stomme dingen".
„Sssst", waarschuwde Piet Potlood, „die sleutels
zijn allebei van zuiver goud en je mag ze houden".
Ze reden eerst een tijdje door de buitenwijken van
New York, waar wel wat mensen langs de kant
stonden, die Jimmy hartelijk toewuifden, maar
na een half uurtje bereikten zij de city met zijn
honderden en honderden wolkenkrabbers, en daar
begon het lieve leven eerst goed. De open auto,
waarin Jimmy naast de stadssecretaris was ge
zeten, werd eensklaps omzwermd door wel twintig
politieagenten op zware motorfietsen en tot Jim
my's grote verbazing begon 't plotseling zwaar te
sneeuwen.......
ONS MODEHOEKJE
Een zeer gewilde combinatie
Is er immer reeds een zeer grote
verscheidenheid op het gebied van de
mantelcostuums en deux-pièces,
thans komt dc Engelse mode-ontwer
per Worth met dc combinatie: japon
en bijpassend jasje. De jasjes van de
ze Londensc couturier vergissen
wij ons niet, dan ontwerpt hij ook
voor 't Engelse vorstenhuis hebben
veelal afgeronde revers en een garne
ring van navy.
Een andere specialiteit van hem is
het halve ceintuurtje, dat zo ondeu
gend uit de zijnaden te voorschijn
springt en gesloten wordt door een
dubbele gesp van klein formaat.
De modekoning Michael Sherard,
houdt er een andere mening op na en
beweert, dat zyn smoking-idee voor
het korte jasje met driekwart mouw
de meest favoriete dracht zal worden.
De tijd zal het uitwijzen. Uiteindelijk
is het toch een kwestie van persoonlij
ke smaak van de koopster, welke bij
iedere vrouw gelukkig weer anders is.
Mattle beziet de zaak van de prac-
tische kant. Hij ontwierp creaties,
welke zijn gebaseerd op jeugdig, vrou
welijk zyn en. tevens op het „prettig
zitten" van dc kleding. Iets, waarvoor
heel veel te zeggen valt.
Het grootste deel van zijn rokjes
lijkt op het eerste gezicht nauw en
recht, doch op zeer listige en kunsti
ge wijze verbergen zy overslagen of
Pseudo-vogelpest in
Oostzaan.
Door de vee-artsenijkundige dienst
is te Oostzaan wederom een geval
van pseudo-vogelpest geconstateerd.
Ruim 800 kippen zijn door het des-
tructorbedryf te Purmerend vernie
tigd.
Ook in Oyen bij Oss is een geval
van pseudo vogelpest geconstateerd.
zyn zij op sublieme wyze aan een zijde
verwijd.
Ook deze ontwerper gebruikt voor
de japon het bijpassend jasje. Een ty
perend voorbeeld is een eenvoudige,
zwarte japon, gecompleteerd door
een model met extra lange panden,
waarop een ceintuur en twee enorme
zakken waren aangebracht.
Voor meer officiële gelegenheden
wordt door hem voorgeschreven een
jasje met overslag. "Tijdens zijn show
liet hij een creatie zien van zacht
nijl-groene Saharastof. rijkelijk ge
garneerd met vossenbont langs de
zoom en wijde mouwen. De japon was
in dezelfde stof en kleur uitgevoerd.
Om nu echter van Engeland weer
terug te keren naar 't Zuiden, geven
wq' enkele illustraties uit Frankrijk.
Via een onbekend modehuis werd net
eerste model de wereld ingestuurd.
Een zeer charmant zwartzyden cos-
schilderen, datgenewat
ze niet zagen. Hoe kan dat?
zullen jullie vragen. Dat
kan inderdaad.
Jullie hebben natuurlijk
wel eens in een bioscoop ge-
zelen. toen er een spannen
de film werd vertoond. De
film bëstaat uit twee ver
schillende delen, le. de be
wegende mensen, die je op
het doek ziet en 2e. de
muziek, die je h o o rtDie
filmmuziek is door knappe
mensen gemaakt, want de
klanken, die je hoort, zijn
volkomen een eenheid met
de beelden, die je ziet. Maar
dat de muziek belangrijk is,
biykt wel, als plotseling
door een storing het geluid
wegvalt. Ineens is dc film
dan niet echt meer. ineens
ben je uit het verhaal en
heb je het gevoel, of je naar
bewegende plaatjes zit te
kijken. Kijk, die schilders
wilden ook niet alleen maar
mooie plaatjes maken, nee,
ze wilden ook het geluid, de
sfeer gaan schilderen. La
chen jullïe daarom? Wel, ik
geloof toch, dat jullie wel
eens de stripverhalen in de
krant lezen» zoals die van
Jimmy Brown. Als Jimmy
voetbalt en hy geeft een
reuze trap, dan zie je de bal
gewoon wegsuizen. Achter
de bal aan, zie je allemaal
strepen en mooie ronde stof
wolkjes. Hebben jullie op
een echt voetbalveld wel
eens strepen achter de bal
aan gezien? Natuurlijk niet!
Dus hier is iets getekend,
wat in werkelijkheid niet
bestaat. Het is alleen ge
daan, om je het idee te ge
ven, dat die bal een reuze
snelheid heeft endat
idee krijgen jullie ook. Als
Jimmy op zijn racefiets te
gen een boom aanrijdt, zie
je tussen de fiets en de
boom sterren en ballen van
daan schieten. Je hoort als
het ware: Pang!! Maar de
schilders vonden dat nog
lang niet genoeg. Op het
laatst heten ze op het doek
zelfs het hele onderwerp
weg en schilderden alleen
maar datgene, wat ze hoor
den of wat ze in hun bin-
Moderne Kunst
De vorige week heb ik
het bekende gezegde „Over
smaak valt niet te twisten"
aangehaald. Het is nu een
maal altijd zo, dat de ene
iets bewonderd, dat de an
der juist erg lelijk vindt.
Daarom komt me vandaag
dit gezegde ook goed van
pas, nu ik eens een babbel
tje wil houden over de mo
derne schilderkunst. Weet
je wat eigenlijk het verschil
is tussen de schilders van-
vroeger en nu? Vroeger
ging een schilder er echt
voor zitten om datgene, wat
hij zag, zo nauwkeurig mo
gelijk op zijn schildersdoek
over te brengen. Uren lang
zat hij kleuren te mengen
om dan eindelijk precies die
tint te vinden, die ook het
onderwerp had. Ze schilder
den zo zuiver mogelijk? de
natuur na en daarin waren
ze ronduit meesterlijk. Er
waren maar weinig uitzon
deringen. Iedereen schilder
de haast zo, ieder in zijn
eigen stijl natuurlijk, maar
ze legden op hun doeken
vast, datgene, wat ze met
hun eigen ogen voor zich
zagen. Het is dus niet te
verwonderen, dat er talent
volle artisten kwamen, die
wel eens iets anders wilden
schilderen. Ja, ze wilden
„Zo", riep ze. „Nu rol
ik even
Het behang op tafel uit.
Smeer het dan flink dik
met lijm in!
Goed zo!", lachte onze
guit.
Heel voorzichtig pakte
Mies
De ingesmeerde strook
behang.
Maar ze keek niet
naar de emmer!
Oh, daar viel ze.
Pats-Pang-Rang!
Miesje zat van oor
tot tenen
Vol met plaksel en
ze schrok
Toen ze omkeek en haar
staart zag!
Dat was nèt een
vlaggestok!
Miesje dacht:
Mijn kleine kamer
Moet beslist een nieuw
behang.
Het papier dat er nu opzit
Dat verveelt me al zo lang
Snel vond ze een leuk
patroontje.
Kocht daar negen rollen
van
En daarbij een groot
pak plaksel,
Zo, laat zien muis,
wat je kan!
Het pak lijm ging
in een emmer,
Toen deed Mies er
water bij
En vervolgens ging ze
roeren,
Tot het was een dikke brij
want de zon scheen zo fijn.
Met een mandje vol bloemen
kwam Anneke aan
En ze bleef met een lach
by het vogeltje staan.
„zyn die bloemen niet mooi?
en ze ruiken zo fynü"
„Tjip tjip tjip Anke lief
dat is Brem en Jasmijn!"
„Tjip tjip tjip ook de boom
en de lucht en de sloot!
Alles groeit door de zon
Alles leeft, niets is dood!"
Zo sprak Annel& lief
met het vogeltje klein.
Maar toen kwam er een joch
dat niéts mooi vond en fyn.
En hy rukte de bloemen
uit Ankje haar mand.
En hy smeet ze geknakt
langs de weg aan de kant.
En hy smeet ook een steen
naar het vogeltje klein.
Want hy voelde zich flink
maar deed anderen pyn.
nenste voelden. Als je dus
voor een schilderij komt te
staan, waarop alleen maar
fel gekleurde sterren staan
met een hoop strepen en er
staat onder: „een aanrij
ding", dan heeft de schilder
alleen maar willen uitbeel
den de klap, die de aanrij
ding gaf en de spanning van
dat moment Zo kan ik na
tuurlijk nog andere voor
beelden geven. Met dat al,
wil ik vast niet zeggen, dat
alle moderne, zogenaamde
abstracte kunst, mooi is. Ze
ker niet! Er moet natuur
lijk ergens een grens zyn en
soms kan ik cr ook geen
touw meer aan vast knopen.
Het gaat er alleen maar om,
dat je een beetje begrijpt,
hoe de schilders tot hun
vreemde werken kunnen
komen en ik hoop, dat ik
daarin geslaagd ben.
De avonturen
van