Een dag met de brievenbesteller door de Biesbosch HET RUSSISCHE GOUDGEHEIM MARGARET TRUMAN BEKEEK DE NACHTWACHT Uitgever smokkelde deviezen VRIJDAG 22 JUNI 1951 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT PER BOOT DOOR SMALLE KREEKJES Twee man acht uur onderweg voor 38 „klanten" (Van onze speciale verslaggever; Drimmelen, Juni „Als Ik onder de boot geschoten was, zou ik redde loos verloren geweest zgn, maar gelukkig hebben ze me weer uit het water gehaald", zo vertelt <le eenvoudige brievenbesteller J. Rolof, die nu reeds 32 Jaar door de Biesbosch trekt om daar aan dc schaarse bewoners hun post te bezorgen, z(jn onopgesmukte verhaal als h(j op zyn praatstoel ge zeten is. „Het is niet de enige keer, dat ik in het water gelegen heb. Trouwens onlangs was m(jn collega Verhoeven ook nog btfna verdronken. Dat scheelde een haar, maar lk kon hem gelukkig op het droge kragen". „Spreek me niet over de winter. Dan gaan we over het ijs, zoekend en tastend onze weg, vooral als er sneeuw ligt. Voorzichtig met een stok prikkend moeten we ons dan een pad banen en oppassen niet in wakken terecht te komen. Met bevroren oren ben ik eens van de reis teruggekeerd en ook hebben mijn kleren een keer stijf gestaan van de vorst, doordat ik door het ijs gezakt was. Levensgevaarlijk, ja! Maar het moet. We kunnen de mensen toch niet dagen lang zonder hun post la ten zitten. Als het maar half kan, gaan we de Biesbosch in, storm of geen storm, ijs of geen ijs". Het sobere relaas van mooie toch ten onder een stralende voorjaars hemel en van veel ontberingen bij hoog-opgaande golven, kletterende regens, of een bittere kou, typeert de man, die elke morgen weer* met zijn motorboot uitvaart voor het afleggen van zijn route, die ongeveer acht uur duurt. Rolof is uit het goede hout gesne den, een man van de oude stempel, voor wie plichtsbetrachting een hoog gebod is. Hij kent de Biesbosch als zijn broekzak, elk water, elke vaart, elk hoekje en de banken, die er in liggen. Hij weet precies, hoe hij reke ning moet houden met de getijen, welke plaatsen hg nog juist kan be reiken om niet bij laag water aan de grond te raken. Zijn 32-jarige erva ring hebben hem tot een betrouw baar besteller gemaakt in de bijna ontoegankelijke Biesbosch, waar de poststukken elke dag weer over het water besteld worden. 40 JAAR BESTELLER Des morgens om acht uur lag hg al op ons te wachten in het haventje van Drimmelen, zijn uitgangspunt. Puffend ging het de Amer op en het Steurgat in, een forse roeiboot op sleeptouw. Daarin stapte de bestel ler B. Verhoeven, die er in de Bies bosch al 39 jaar op heeft zitten en op 16 Februari 1952 zijn veertigjarig ju bileum viert, na enige tijd over. Rolof zoekt het bredere water op, Verhoeven nam de smalle, ondiepe kreekjes voor zijn rekening. Des middags om vier uur ontmoetten zij elkaar weer. Het was een mooie dag en voor de stedeling een feest om over het glin sterende water langs de hoge riet kragen, waarin de karekieten hun op gewekte karekiet, karekiet! lieten ho ren, te varen. De Biesbosch is mooi en geheimzinnig, vol afwisseling en toch weer bijna overal eender. Vis sers zaten rustig in hun bootje te hengelen en haalden zilveren voorns op. De bij het afnemend tg droogval lende zandplaten langs het riet nood den tot een zonnebad. Maar de post boot voer door, uren achtereen, nu en dan aanleggend bij een overspoeld stenen walletje, waaroverheen men alleen met halsbrekende toeren een boerderijtje kon bereiken, waar de kranten, de brieven en de drukwer ken een stukje van de buitenwereld in huis brengen. GEEN PLEZIERVAARTEN Want voor de P.T.T. zijn deze da- 17 In geweldige zwermen kunt U op war me avonden de ééndagsvliegen in rhythmische cadans boven het water zien dansem Deze tere, bijna doorzich- ge wezentjes met hun grote, vliezige vleugels en die eigenaardige dunne draden aan het einde van het lichaam, zijn echter geen vliegen. Zij zijn ver want aan de roofzuchtige libellen, doch, anders dan hun vraatzuchtige neven, doen zij iverkelijk geen vlieg kwaad. Het zonderlinge is, dat één dagsvliegen zelfs niet kunnen eten, want hun monddelen zijn totaal gede genereerdHun larven in het water doen echter soms jaren nie£ an ders dan zich volstoppen. Deze kleine rovers groeien onder veelvuldige ver veningen op en als het laatste omhul sel als een vlot op de waterspiegel achter blijft, is het moeilijk te geloven dat het volwassen, onschuldige insect zich als larven-baby zo misdragen heeft. De ééndagsvlieg, die dan te voorschijn is getreden, kent geen an dere drijfveer dan zich voort te plan ten. Alle andere instincten z^jn hem vreemd. Vandaar dat zijn korte leven vaak slechts enkele uren duurt. Hun lijken kunt U in deze tijd des morgens bij honderdtallen langs de wateroevers aantreffen. Het zijn de stille getuigen van een onwezenlijke droom op een zwoele avond aan het einde van de lente. Dat herinnert ons aan de langste dag. Wist U dat op hetzelfde halfrond, de langste en de kortste dag kunnen sa menvallen? Veertig jaar geleden was dit bijna het geval. H. Pétillon, gelijkse boottochten door de Bies bosch geen pleziervaarten. Zij zijn noodzaak en een dure noodzaak. Want in het gebied, dat zich uit strekt van een eind ten Oosten van de Moerdijkbruggen tot bgna aan Werkendam en Sleeuwijk. een af stand van hemelsbreed tussen de 25 en 20 km de diepte van de Bics bosch bedraagt ongeveer 10 km - be zoeken Rolof en Verhoeven slechts 38 huisgezinnen, waarvan eerstgenoem de met de motorboot 13 en Verhoeven 25. Voor een besteller in de grote stad betekenen 38 „klanten" bij wijze van spreken een peuleschilletje. De beide Biesbosse postbodes zijn er een hele dag mee druk. Dat wil zeggen voor twee man loon, benevens het onderhoud van de boten en de brand stof voor de motor. Voornamelijk bezorgen zg brieven, kranten, officiële stukken en andere drukwerken. Telt men op een dag het totaal aan porti, waarvoor deze brie ven, enz., gefrankeerd zjjn op, dan vormt dit bedrag slechts een fractie van de uitgaven. Toch kunnen de posterijen zich niet aan hun plicht onttrekken. Zg vatten die zelfs zeer serieus op. De bestellers verrichten als zij bij de „nederzettingen" in dit waterland komen, allerlei handelin gen, waarmede de P.T.T. zich ge woonlijk ook op de postkantoren be zig houdt; het verkopen van zegels, het uitbetalen van giro-cheques en het in ontvangst nemen van giro stortingen, het uitbetalen en innen van postwissels, het innen van be lastingen, het uitbetalen van ouder domsrente, het in ontvangst nemen van postpakettèn. enz. Men kan na melijk moeilijk verlangen, dat een be woner diep in de Biesbosch er een halve of een hele dag met de roei boot op uittrekt, om op het dichtst- bggelegen postkantoortje een zegel van twee cent te kopen, of het geld van zijn krantenabonnement per postwissel over- te maken. Trouwens ook in andere streken van ons vader land met een zeer verspreide bevol king, zijn de bestellers ware engelen in de nood. Men moet deze mannen zien aan leggen op de onmogelijkste plaatsen. over glibberige stenen zien klauteren en een smal pad opzoeken om dan nog een heel eind te lopen om bg het huis te komen, waar zij het een en ander af te geven hebben. In één van de polders moet de post bode, wanneer hg zgn bootje gemeerd heeft, zelfs een half uur heen en een half uur terug lopen om het doel van zijn opdracht te bereiken. Het wereldgebeuren 22 Juni 1941 Vandaag ia het tien jaar geleden, it de Duitse troepen f den geprotesteerd la tegen het wets- overgingen op de Sowj» Credietwezenj zullen zich de 22ste Juni 1941 hei Effectenhandel protesteert legen wetsontwerp regeling: credietwezen. Nadat reeds van versch MadflBpri Credietwe iet-Unie. Velen ontwerp ..Regeling heeft ook de Vereniging voor de Ef fectenhandel nogmaals haar bezwa ren kenbaar gemaakt. In de effec tenbeurs te Amsterdam werd een Krote.stvergadering gehouden, waar- (j vele leden en genodigden van hun belangstelling en instemming bl(jk gaven. Verschillende sprekers waren van mening, dat de ondernemers in het bedryrsleven ernstige gevolgen vre zen van de totstandkoming van dit wetsontwerp en verwachten, dat bij een beperking van de credietverle- ning, de kleine bedrijven zullen moe- - v ten sluiten en de grote hun activiteit Oost-Pruisen tot de Karpathen re moeten inkrimpen. Voorts werd de ken de^formaties an^ ^t^Oostelg zg. coördinatie van het toezicht van inneren toen op een zonnige Zondag morgen het grote nieuws als een lo pend vuurtje over ons land ging. Ieder besefte instinctief, dat een nieuwe fase in de oorlog was aan gebroken en de geallieerden er een machtige bondgenoot bjj hadden ge kregen. Om zeven uur s morgens las dr. Göbbels over alle Duitse zendei s Hitiers snorkende oproep voor: ..Op dit ogenblik voltrekt zich een op mars. die in uitgestrektheid en om vang de grootste ls. welke de wereld aanschouwd heeft. Van De brievenbesteller J. Rolof, die reeds 32 jaar lang elke «lag de Biesbosch intrekt om er bjj de sehaarve bewo ners de post te bezorgen. de overheid en de credletpolitlek van het bankwezen gelaakt en weid het ontwerp zelfs gevaarlijk genoemd, omdat wel eens een bankrun zou kun nen ontstaan. SPROOKJE VAN STAUN? Veronderstelling en realiteit (Van onze correspondent i l>nin Interesseerde zich niet voor goud In /.(jn tgd bereikte de Russi sche goudproductie haar laagste punt, b(jna het nulpunt. Stalin heeft in 1927 de goudproductie georganiseerd en uitgebreid. Sindsdien behoort het gwud tot de belangrijkste Russische staatsgeheimen. Aan deze kant van het IJzeren Gordijn wordt dit geheim bovendien nog met geruchten om ringd. Kort geleden fluisterde men, dat Moskou van plan was «-en goud offensief te beginnen, teneinde de Westelijke valuta's te ondermijnen; Oost-Europa wilde het Westen met goud ter waarde van milliard roebel overstromen. Dit zou dus een uitbreiding van de koude oorlog betekenen, of wel een verplaatsing van de politiek naar dc economie. Reeds in de jaren van 1920 tot i 1940 bestond deze angst en bedrei- i ging; de laatste jaren werd er tel- kens alarm geslagen. als er zoge- i naamd of werkelijk Russisch goud op I de vrije markten gesignaleerd werd. waar voor tegenover de officiële front. De taak van dit front is niet meer het beschermen van afzonder lijke staten, maar de beveiliging van Europa en daarmee de redding van allen. Ik heb derhalve heden beslo- i ten het lot en de toekomst van het Duitse Rijk en ons volk weder In de hand van onze soldaten te leg- I gen i Het monsterverbond Hitler-Stalin. dat 1939 zulk een opzien baarde en dat ingewijden een kort leven voor spelden. waa dus verbroken. De Na zi's achtten dc tgd gekomen eerst met Rusland af te rekenen alvorens de plannen ten opzichte van Enge land en Amerika te voltooien. Zelfs nu zijn militaire deskundigen ?r eens of Hitlers oogpunt van strategie juist was. Weliswaar is de veldtocht EEN EENVOUDIGE BEREKENING Indien men deze bewering over een geweldige goudproductie wil ge loven. dan blijkt uit het eenvoudige rekensommetje van 18 millioen oun- priis van 35 dollars per ounce '31.1 jces A 35 dollar, dat de jaarlijkse goud- - -00 dollar betaald productie 630 millioen Met dit motorbootje van de P.T.T. va art de besteller in de Biesbosch er op uit. Het roodgeverfde vaartuigje is een welkome gast bü de eenzame boer derijen. HAASTIGE VACANTIEGANGERS Allerlei bezoekers in Amsterdam. Er zgn in deze dagen voor een Amsterdamse chroniqueur eigeniyk maar twee dingen waarover hg met goed fatsoen schrijven kan: over de Amster damse uitvoeringen van het Holland-Festival (waarover je naast veel goeds evenveel hatelijks kunt spuien) en over Amsterdam als vacantie- doel van schier eindeloze mensendro mmen. Volgende keer over het Festi val, vandaag over de vacantle. Er stonden twee mannetjes op het trottoir van 't Damrak, vlak voor de Rode Leeuw, en ze wilden allebei en tegelijk naar de overkant; ik denk naar de Bijenkorf. Ik taxeerde ze sa men op 160 of daaromtrent, en de last der jaren scheen hen die dag wel allerminst te drukken. Want ze had den plezier, ontzaglijk veel plezier, iomaar midden in de winter van hun even. Het waren geen Amsterdam- je mannetjes, maar mannetjes er- rens van buiten, waarschijnlijk doen- le hun éne jaarlijkse vrije gestichts lag uit te vieren. En dat uitvieren geschiedde zeer deugdelijk. Het ple- sier vloog uit dat oude, grauwe, ver- lorde en verschraalde mannetjes- luo. Ze lachten uit hun tandeloze oekjes en er stond een machtige hoe veelheid blijdschap en verrukking in hun. achter barrières van kraaien- schuilgaande, ogen. Misschien ze ergens een biertje gedron ken, of twee biertjes. Aangezien het bier redelijk best is in deze tijden, en aangezien de beide broeders er niet naar uitzagen dat ze iedere dag iets met bier te maken hadden, waren ze in het stadium van vrolijk tot hoogst vrolijk. En dat was een heerlijk en feestelijk geval. Ze waren één dag met vacantie in Amsterdam uit. Met twee biertjes en 'n hart vol spanning en emotie. Eén dag geen vier grg'ze muren. Een dag Amsterdam met zon en biertjes. En het plezier over een krankzinnig druk Damrak, waar je maar niet over kunt komen. Het was zeer leerzaam, vonden wij. Het onderwees ons dat men op z'n levensavond niet altijd een netevreter hoeft te zijn. Hoewel je daaraan zou twijfelen, als je tegen woordig tegen de gezichten dezer mensheid aankijkt. OP DE STOEP. Op de stoep van het Stedelijk Mu seum stonden twee aardige meisjes. De meisjes zelf zagen we eigenlijk niet, alleen een aantal bulten, rug tassen, opgerolde dekens en tassen. Daaronder en -achter bevonden zich feitelijk pas die meisjes. Met hun aardige gezichtjes, hoewel nogal erg verband. Op een soort bandelier, die over de rugzakken liep, stond „Australia". Daar kwamen ze dus vandaan, met al die tassen, zakken en dekens. Een van de twee hield een boekje in haar hand en las de ander iets voor over schilderijen. Daarop verdwenen ze allebei met elk 50 kilo bagage. Die meisjes „deden" Holland. DóAr- voor, en waarschijnlijk voor nog een paar Europese provincies, waren ze helemaal van Australië gekomen. Een kleinigheid, als men de moeite neemt de landkaart erbij te halen. Ze liepen niet over van sex appeal in haar schoenen met zolen van een kwart decimeter met haar grove wollen kousen, de lange flodderende rokken en met van die rare petjes. Er gin gen twee stadsmeisjes voorbij, die nogal minderwaardig die twee Australische vriendinnen opnamen, en toen wat zeiden over idioten. Ze vergisten zich. Die twee anderen wa ren de wijzen. Zij, met haar plastiek bloesjes, waarin ze er uitzagen als slordig verpakte ulevellen, waren idioot. Maar dat wisten ze niet. En ze zullen het ook nooit weten. Zoals ze ook nooit Australië zullen zien. Alleen Amsterdam. AARDIGE DOCHTER. Een vriend belde me op en zei dat miss Truman de Nachtwacht in het Rijksmuseum zou gaan bekijken. Om dat we toch iets te doen hadden in het Museum hebben we dat meege maakt, en ik zag voor het eerst de aardige dochter van de grote Harry. Wij voor ons zouden niet willen rei zen als Margaret. Ons te gehaast en te veel ineens. Even daarvoor had ze bij mr. d'Ailly naar een speeldoos ge luisterd, en nu moest ze alweer De Nachtwacht zien. Wij voor ons zgn zó, dat we vele uren achtereen naar zo'n speeldoos zouden willen luiste ren, naar al die liedjes die we vroe ger (12 jaar) bij onze tante Coba op allergeheimzinnigste manier uit zo'n behekst kastje vandaan hoorden tin kelen: van Robert Ie Diable tot de grote aria's uit Martha en Mignon toe. Zoals wij ook graag drie uur voor de Nachtwacht zitten te dromen, peinzen en fantaseren. Om er steeds minder van te begrijpen en er steeds meer van te gaan houden. Margaret mocht één versje horen en onze Nachtwacht deed ze in iets minder dan vijf minuten. Wij zijn niet jaloers op Margaret Ook al vond ze Rem brandt dan charming en marvellous. Als we geld hadden (maar we héb ben 't niet) en Margaret waren, de den we dat anders. Maar ten slotte is het Mar vacantie en niet de onze. O ja, en dan waren er nog die jon- gram) prijzen tot wérden (transito-goud kost tegen woordig ongeveer 43 dollar). HET „SIBERISCHE TRANSVAAL" De veronderstellingen over het Russische goudbezit lopen zeer uit een: de goudvoorraad wordt tussen 3 en 30 milliard dollar geschat, de jaarlijkse goudproductie tussen 2 en 18 millioen ounces. Alleen al deze fantastische verschillen manen tot voorzichtigheid in de beoordeling. Het grote geheim is Oost-Siberië, het gebied van de rivier Kolyma, een van de koudste streken ter wereld. Over dit „Siberisch Transvaal" werden eni ge tijd geleden berichten bekend, die tegelijk prachtig en afschuwelijk wa ren; zij verschenen zelfs in het Lon- dense blad ..Economist" (Mei 1948). In dit koudste hoekje van de aarde moet een „sprookjesachtige" hoeveel heid goud voorkomen, en wel in een gebied, dat driemaal zo groot is als Engeland en dat onder de naam „on derneming Dalstroi" met behulp van dwangarbeiders geëxploiteerd wordt. Het aantal van deze dwangarbeiders wordt soms op enige honderdduizen den, soms op enige millioenen ge schat. Hierdoor zou de Russische goudproductie tot 16 a 18 millioen ounces gestegen zijn, d.w.z. twee der de van de wereldproductie. Op deze wijze zou men een reusachtige hoe veelheid goud verzameld hebben wel te verstaan sinds het einde van de oorlog; want vóór die tijd waren er niet voldoende arbeidskrachten be schikbaar dollar be- gens van de Amsterdamse jeugdher berg. Bij de Magere Brug stonden er twee te praten en we luisterden een paar flarden gesprek af. Er waren de vorige avond ook wat Amerikaanse jongens geweest In die jeugdherberg. En een paar negers. Het scheen dat die Amerikanen daar iets tegen ge had hebben. Ze lusten geen nikkers. En in het kader van het Atlantisch Charter en de Rechten van de mens hadden ze geprobeerd die negers er uit te werken. Tenslotte zijn er gren zen. Maar de andere jongens (die nog nét niet zo ver waren dat ze be grip hadden van de allergrootste leu gen aller tijden, die „Mythe-van-het- Ras" heet) namen dat niet en er was zo het een en ander voorgevallen. Met als resultaat dat de negers ble ven. Hetgeen wij hartverheffend uiterst plezierig vinden. Juist bij jongens. Wij die onze jeugd begraven hebben, schrijven nog aïieen maar over zulke dingen. Of spreken erover. Of beleggen meetings. Of zeggen: „We zouden"of „we moesten"... Jongens hebben daar een andere methode voor. Die slaan elkaar op hun bek, als 't ze niet aanstaat. Het geen onder bepaalde omstandigheden uiterst humaan, ontroerend sympa thiek en koninklijk van stijl is. Haddc ik meer ruimte tot m'n be schikking, ik ging nog even op dit soort dingen door. Om op de nood zaak van vacantles te wijzen en spe ciaal op de noodzaak dat Hollanders in Amerika en Australië komen, en de Amerikanen en Australiërs hier. Heel de wereld en liefst de jeugd moest elk jaar één maand in een an der land mogen zgn. Om te ontdek ken hoe heerlijk mooi die wereld en hoe sympathiek overal de mensen zijn. De Amerikanen in het Noorden, de negers in het Zuiden, de Grieken In het nabije en de Chinezen in het Verre Oosten. En de Russen in Rus land. Eenmaal zei een oude, wijze pries ter ons, toen we 't in een aanval van dwaze weltschmerz over de slechte wereld hadden: „M'n waarde, wijs me toch eens de straten, waarin de slech te mensen wonen". We wisten ze niet, Gg wel? ANTHONY VAN KAMPEN. draagt In de vgf jaar na de oorlog zou nierdoor een goudvoorraad ont staan zijn van 3.15 milliard dollar (ter vergelijking diene, dat de Ame rikaanse goudvoorraad op het ogen blik meer dan 22, de wereldvoorraad, voor zover zichtbaar, bgna 40 milli ard dollar bedraagt i Op het einde van de oorlog, die de Sowjct-Unie 2 a 3 milliard dollar aan goud gekost heeft, kan de Rusische goudvoorraad niet zeer groot zijn. Ook na de oor log heeft Moskou neg goud verkocht, d.w.z. met goud-goederen in het Westen gekocht. De Russische goud voorraad kan dus, zelfs aangenomen dat de productie buitengewoon groot is, nauwelijks 3 milliard dollar bedra gen, wat tenslotte toch nog een be hoorlijk bedrag is. STERILISATIE Wat zou men er echter mee berei ken, zelfs als een derde hiervan in het Westen op de markt gegooid werd? De Westelijke staten hebben voldoende ervaring om toevloeiend goud. dat de geldcirculatie zou doen stijgen en de prijzen zou doen dalen, te „steriliseren". Moskou zou boven dien het goud niet cadeau geven, maar grondstoffen en machines zijn aan onze kant van de wereld ook schaars geworden. Ligt het in de bedoeling van Rus land voor zijn goud oorlogsmateriaal aan te schaffen en de Westelijke ge meenschap op deze wijze te ondermij nen of zelfs uiteen te drijven? FANTASIE EN WERKELIJKHEID Dit zgn vergaande veronderstellin gen, vooral omdat het heel goed mo gelijk is, dat de geheimzinnige Rus sische goudvoorraad weer eens op fantasie "zal blijken te berusten. De Bank voor Internationaal Betalings verkeer. die waarschijnlgk als vak kundige het beste van deze kwestie op de hoogte is schat de Russische goudproductie sinds 1940 op 4 mil lioen ounces per jaar. Vermenigvul digt men dit met 35, dan bedraagt de waarde hiervan 140 millioen; over tien jaar is dat 1,4 milliard dollar of 5,6 milliard roebel. Het geheim is dus niet zo groot en de goudvoor raad krimpt bg nadere beschouwing sterk in. Bovendien zou door een groot aanbod van goud op de vrije markten de goudprijs zeer snel moe ten dalen en zelfs een druk op de of ficiële goudprijs uitgeoefend moeten worden, wil het doel: een chaos on der de Westelijke valuta's te doen ontstaan, bereikt worden. De Russen kunnen echter heel goed rekenen, ook in goud. Ze zouden het niet weg gooien, zelfs al hadden ze een over vloed. (Nadruk verboden) besluit uii 'g i it Vleermuizenkolonle in beukenboom. Te Vught moest een eeuwen oude beukenboom, een reus onder zijn soortgenoten, wor den omgehaald omdat hij ge vaar opleverde voor het ver keer. Toen deze boom geveld was deed men een wonderlijke ontdekking. Over een lengte van 8 meter was hij hol, hoe blozend hij zich uiterlijk ook vertoonde. De holte heeft blijk baar toch ergens voor gediend, want bij een nader onderzoek telde men een vleermuizenko lonle van ongeveer driehon derd stuks. Deze vliegende zoogdieren hingen er hun mid dagdutje te doen. In andere oude bomen zal nu een onder zoek worden ingesteld. in het Oosten het begin geworden van de ondergang van het Derde Rijk. maar het heeft weinig ge scheeld of de Sowjet-Unie was onder de druk van de toegebrachte slagen bezweken en op den duur waa aan een botsing tussen het Nazisme en het communisme niet te ontkomen. Stalin heeft zich nooit illusies ge maakt over de Duitse plannen met Rusland, die immers uitvoerig in „Mcin Kampf' te lezen waren. Hit- ler haatte net bolsjewisme, dat hg als een duivelse uitvinding van het Joodse vernuft beschouwde. Het monsterverbond was ondanks de vriendschapsbetuigingen een zakelij ke overeenkomst, die beide partgen het respvt gaf, dat zij nuttig oordeel den. By naakte machtspolitiek wij ken alle beginselen en kan wie van daag vriend is morgen vjjand zjin. De gevolgen van de befaamde 22ste Juni 1941 zijn enorm geweest en tot in onze tijd voelbaar, meer «lan ons lief is. Voor de Russische bydrage tot de capitulatie van Hitler-Duits- land en daarmee tot onze bevrijding kunnen wij dankbaar zijn. De over winningen van het Rode Leger, te beginnen b|j de slag In Stalingrad. zijn tijdens donkere uren evenzovelc hartversterkingen geweest. De schaduwzijden van het bondge nootschap met de Sowjet-Unie tijdens de oorlog zijn echter na 1945 over duidelijk geworden. De hoop, dat het Russische communisme zijn agressie ve vlegeljaren te boven was en tot blijvende samenwerking bereid zou allengs fn rook. Dc zijn, vervloog Russische leiders hebben meedogen loos het maximum aan winst be haald uit de oorlogsomstandigheden, teneinde de Sowjet-Unie een onge kende machtspositie te geven. Op «ie conferenties te Teheran en Jalta werd daartoe reeds de grondslag ge legd. Langzamerhand is na 1945 net beruchte „IJzeren Gordijn" neerge laten. In Oost-Europa zijn vazal-re giems geïnstalleerd en de Russische invloedssfeer is tot de Elbe doorge schoven. West-Europa is een betrek kelijk klein niet-communistisch deel ?eworden van een Euraziatisch con- inent, waarover een schaduw ligt van hamer en sikkel. Het Kremlin is meer dan ooit het centrum gewor den. van waaruit de communistische partijen in -uidere landen worden geïnstrueerd. Hitiers aanval heeft uiteindelijk het communisme de wind in de zeilen geblazen en de kiem gelegd voor het huidige Oost-West conflict met de daaraan verbonden koude oorlog. Een resultaat, dat dc Führer niet voorzien had. Tien maanden gevangenis straf. De Economische Kamer van dc Haarlemse rechtbank deed uitspraak in een deviezenfraude, die door dc officier van justitie, mr. J, Wlarda. de grootste werd genoemd, welke ooit in Nederland Is berecht. Het betrof een smokkelarij tot een bedrag van 16 millioen Belgische francs, waaraan de verdachte. de uitgever J. H. G. ongeveer 500.000 zou hebben verdiend. G. genoot een groot vertrouwen bij het deviezeninstitiuit en had een bijna blanco volmacht om over Bel gische francs te beschikken. De officier van justitie heeft tegen verdachte tien maanden onvoorwaar delijke gevangenisstraf en een voor waardelijke boete van 400.000 met een proeftijd van drie jaar geëist. De Economische Kamer van de Haar lemse rechtbank veroordeelde hem tot tien maanden gevangenisstraf zonder bijkomende straffen. Rotterdamse Korenbeurs bestond 40 jaar. De vereniging dc „Rotterdamse Korenbeurs" vierde in het PaJace- hotel te Scheveningen haar 40-jarig jubileum. In de ochtenduren werden bloemen gelegd op de graven van vier in de afgelopen jaren overleden voorzitters; in de namiddag werd een receptie gehouden. De voorzitter der feestcommissie, de heer H. F. Hulzinga, hield een herdenkingsrede, waarin hij memoreerde, hoe veertig jaar geleden het vak in kalmte en rust beoefend kon worden en hoe snel en koortsig thans het leven der handelaren is. Spr. wees onder meer op de goede verstandhouding met de overheid en zeide tenslotte, dat de „Rotterdamse Korenbeurs" haar plaats in de we reld te alle tijde zal moeten be houden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5