Een dag met de brievenbesteller
door de Biesbosch
HET RUSSISCHE GOUDGEHEIM
MARGARET TRUMAN BEKEEK
DE NACHTWACHT
Uitgever smokkelde deviezen
VRIJDAG 22 JUNI 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
PER BOOT DOOR SMALLE KREEKJES
Twee man acht uur onderweg
voor 38 „klanten"
(Van onze speciale verslaggever;
Drimmelen, Juni „Als Ik onder de boot geschoten was, zou ik redde
loos verloren geweest zgn, maar gelukkig hebben ze me weer uit het water
gehaald", zo vertelt <le eenvoudige brievenbesteller J. Rolof, die nu reeds
32 Jaar door de Biesbosch trekt om daar aan dc schaarse bewoners hun
post te bezorgen, z(jn onopgesmukte verhaal als h(j op zyn praatstoel ge
zeten is. „Het is niet de enige keer, dat ik in het water gelegen heb.
Trouwens onlangs was m(jn collega Verhoeven ook nog btfna verdronken.
Dat scheelde een haar, maar lk kon hem gelukkig op het droge kragen".
„Spreek me niet over de winter.
Dan gaan we over het ijs, zoekend
en tastend onze weg, vooral als er
sneeuw ligt. Voorzichtig met een stok
prikkend moeten we ons dan een pad
banen en oppassen niet in wakken
terecht te komen. Met bevroren oren
ben ik eens van de reis teruggekeerd
en ook hebben mijn kleren een keer
stijf gestaan van de vorst, doordat
ik door het ijs gezakt was.
Levensgevaarlijk, ja! Maar het
moet. We kunnen de mensen toch
niet dagen lang zonder hun post la
ten zitten. Als het maar half kan,
gaan we de Biesbosch in, storm of
geen storm, ijs of geen ijs".
Het sobere relaas van mooie toch
ten onder een stralende voorjaars
hemel en van veel ontberingen bij
hoog-opgaande golven, kletterende
regens, of een bittere kou, typeert de
man, die elke morgen weer* met zijn
motorboot uitvaart voor het afleggen
van zijn route, die ongeveer acht uur
duurt.
Rolof is uit het goede hout gesne
den, een man van de oude stempel,
voor wie plichtsbetrachting een hoog
gebod is. Hij kent de Biesbosch als
zijn broekzak, elk water, elke vaart,
elk hoekje en de banken, die er in
liggen. Hij weet precies, hoe hij reke
ning moet houden met de getijen,
welke plaatsen hg nog juist kan be
reiken om niet bij laag water aan de
grond te raken. Zijn 32-jarige erva
ring hebben hem tot een betrouw
baar besteller gemaakt in de bijna
ontoegankelijke Biesbosch, waar de
poststukken elke dag weer over het
water besteld worden.
40 JAAR BESTELLER
Des morgens om acht uur lag hg
al op ons te wachten in het haventje
van Drimmelen, zijn uitgangspunt.
Puffend ging het de Amer op en het
Steurgat in, een forse roeiboot op
sleeptouw. Daarin stapte de bestel
ler B. Verhoeven, die er in de Bies
bosch al 39 jaar op heeft zitten en op
16 Februari 1952 zijn veertigjarig ju
bileum viert, na enige tijd over.
Rolof zoekt het bredere water op,
Verhoeven nam de smalle, ondiepe
kreekjes voor zijn rekening. Des
middags om vier uur ontmoetten zij
elkaar weer.
Het was een mooie dag en voor de
stedeling een feest om over het glin
sterende water langs de hoge riet
kragen, waarin de karekieten hun op
gewekte karekiet, karekiet! lieten ho
ren, te varen. De Biesbosch is mooi
en geheimzinnig, vol afwisseling en
toch weer bijna overal eender. Vis
sers zaten rustig in hun bootje te
hengelen en haalden zilveren voorns
op. De bij het afnemend tg droogval
lende zandplaten langs het riet nood
den tot een zonnebad. Maar de post
boot voer door, uren achtereen, nu
en dan aanleggend bij een overspoeld
stenen walletje, waaroverheen men
alleen met halsbrekende toeren een
boerderijtje kon bereiken, waar de
kranten, de brieven en de drukwer
ken een stukje van de buitenwereld
in huis brengen.
GEEN PLEZIERVAARTEN
Want voor de P.T.T. zijn deze da-
17
In geweldige zwermen kunt U op war
me avonden de ééndagsvliegen in
rhythmische cadans boven het water
zien dansem Deze tere, bijna doorzich-
ge wezentjes met hun grote, vliezige
vleugels en die eigenaardige dunne
draden aan het einde van het lichaam,
zijn echter geen vliegen. Zij zijn ver
want aan de roofzuchtige libellen,
doch, anders dan hun vraatzuchtige
neven, doen zij iverkelijk geen vlieg
kwaad. Het zonderlinge is, dat één
dagsvliegen zelfs niet kunnen eten,
want hun monddelen zijn totaal gede
genereerdHun larven in het water
doen echter soms jaren nie£ an
ders dan zich volstoppen. Deze kleine
rovers groeien onder veelvuldige ver
veningen op en als het laatste omhul
sel als een vlot op de waterspiegel
achter blijft, is het moeilijk te geloven
dat het volwassen, onschuldige insect
zich als larven-baby zo misdragen
heeft. De ééndagsvlieg, die dan te
voorschijn is getreden, kent geen an
dere drijfveer dan zich voort te plan
ten. Alle andere instincten z^jn hem
vreemd. Vandaar dat zijn korte leven
vaak slechts enkele uren duurt.
Hun lijken kunt U in deze tijd des
morgens bij honderdtallen langs de
wateroevers aantreffen. Het zijn de
stille getuigen van een onwezenlijke
droom op een zwoele avond aan het
einde van de lente.
Dat herinnert ons aan de langste dag.
Wist U dat op hetzelfde halfrond, de
langste en de kortste dag kunnen sa
menvallen? Veertig jaar geleden was
dit bijna het geval.
H. Pétillon,
gelijkse boottochten door de Bies
bosch geen pleziervaarten. Zij zijn
noodzaak en een dure noodzaak.
Want in het gebied, dat zich uit
strekt van een eind ten Oosten van
de Moerdijkbruggen tot bgna aan
Werkendam en Sleeuwijk. een af
stand van hemelsbreed tussen de 25
en 20 km de diepte van de Bics
bosch bedraagt ongeveer 10 km - be
zoeken Rolof en Verhoeven slechts 38
huisgezinnen, waarvan eerstgenoem
de met de motorboot 13 en Verhoeven
25. Voor een besteller in de grote
stad betekenen 38 „klanten" bij wijze
van spreken een peuleschilletje. De
beide Biesbosse postbodes zijn er een
hele dag mee druk. Dat wil zeggen
voor twee man loon, benevens het
onderhoud van de boten en de brand
stof voor de motor.
Voornamelijk bezorgen zg brieven,
kranten, officiële stukken en andere
drukwerken. Telt men op een dag het
totaal aan porti, waarvoor deze brie
ven, enz., gefrankeerd zjjn op, dan
vormt dit bedrag slechts een fractie
van de uitgaven. Toch kunnen de
posterijen zich niet aan hun plicht
onttrekken. Zg vatten die zelfs zeer
serieus op. De bestellers verrichten
als zij bij de „nederzettingen" in dit
waterland komen, allerlei handelin
gen, waarmede de P.T.T. zich ge
woonlijk ook op de postkantoren be
zig houdt; het verkopen van zegels,
het uitbetalen van giro-cheques en
het in ontvangst nemen van giro
stortingen, het uitbetalen en innen
van postwissels, het innen van be
lastingen, het uitbetalen van ouder
domsrente, het in ontvangst nemen
van postpakettèn. enz. Men kan na
melijk moeilijk verlangen, dat een be
woner diep in de Biesbosch er een
halve of een hele dag met de roei
boot op uittrekt, om op het dichtst-
bggelegen postkantoortje een zegel
van twee cent te kopen, of het geld
van zijn krantenabonnement per
postwissel over- te maken. Trouwens
ook in andere streken van ons vader
land met een zeer verspreide bevol
king, zijn de bestellers ware engelen
in de nood.
Men moet deze mannen zien aan
leggen op de onmogelijkste plaatsen.
over glibberige stenen zien klauteren
en een smal pad opzoeken om dan
nog een heel eind te lopen om bg het
huis te komen, waar zij het een en
ander af te geven hebben.
In één van de polders moet de post
bode, wanneer hg zgn bootje gemeerd
heeft, zelfs een half uur heen en een
half uur terug lopen om het doel van
zijn opdracht te bereiken.
Het wereldgebeuren
22 Juni 1941
Vandaag ia het tien jaar geleden,
it de Duitse troepen f
den geprotesteerd la tegen het wets- overgingen op de Sowj»
Credietwezenj zullen zich de 22ste Juni 1941 hei
Effectenhandel protesteert
legen wetsontwerp regeling:
credietwezen.
Nadat reeds van versch
MadflBpri
Credietwe
iet-Unie. Velen
ontwerp ..Regeling
heeft ook de Vereniging voor de Ef
fectenhandel nogmaals haar bezwa
ren kenbaar gemaakt. In de effec
tenbeurs te Amsterdam werd een
Krote.stvergadering gehouden, waar-
(j vele leden en genodigden van hun
belangstelling en instemming bl(jk
gaven.
Verschillende sprekers waren van
mening, dat de ondernemers in het
bedryrsleven ernstige gevolgen vre
zen van de totstandkoming van dit
wetsontwerp en verwachten, dat bij
een beperking van de credietverle-
ning, de kleine bedrijven zullen moe- - v
ten sluiten en de grote hun activiteit Oost-Pruisen tot de Karpathen re
moeten inkrimpen. Voorts werd de ken de^formaties an^ ^t^Oostelg
zg. coördinatie van het toezicht van
inneren toen op een zonnige Zondag
morgen het grote nieuws als een lo
pend vuurtje over ons land ging.
Ieder besefte instinctief, dat een
nieuwe fase in de oorlog was aan
gebroken en de geallieerden er een
machtige bondgenoot bjj hadden ge
kregen.
Om zeven uur s morgens las dr.
Göbbels over alle Duitse zendei s
Hitiers snorkende oproep voor: ..Op
dit ogenblik voltrekt zich een op
mars. die in uitgestrektheid en om
vang de grootste ls. welke de wereld
aanschouwd heeft. Van
De brievenbesteller J. Rolof, die reeds
32 jaar lang elke «lag de Biesbosch
intrekt om er bjj de sehaarve bewo
ners de post te bezorgen.
de overheid en de credletpolitlek van
het bankwezen gelaakt en weid het
ontwerp zelfs gevaarlijk genoemd,
omdat wel eens een bankrun zou kun
nen ontstaan.
SPROOKJE VAN STAUN?
Veronderstelling en realiteit
(Van onze correspondent i
l>nin Interesseerde zich niet voor goud In /.(jn tgd bereikte de Russi
sche goudproductie haar laagste punt, b(jna het nulpunt. Stalin heeft in
1927 de goudproductie georganiseerd en uitgebreid. Sindsdien behoort het
gwud tot de belangrijkste Russische staatsgeheimen. Aan deze kant van
het IJzeren Gordijn wordt dit geheim bovendien nog met geruchten om
ringd. Kort geleden fluisterde men, dat Moskou van plan was «-en goud
offensief te beginnen, teneinde de Westelijke valuta's te ondermijnen;
Oost-Europa wilde het Westen met goud ter waarde van milliard roebel
overstromen. Dit zou dus een uitbreiding van de koude oorlog betekenen,
of wel een verplaatsing van de politiek naar dc economie.
Reeds in de jaren van 1920 tot
i 1940 bestond deze angst en bedrei-
i ging; de laatste jaren werd er tel-
kens alarm geslagen. als er zoge-
i naamd of werkelijk Russisch goud op
I de vrije markten gesignaleerd werd.
waar voor tegenover de officiële
front. De taak van dit front is niet
meer het beschermen van afzonder
lijke staten, maar de beveiliging van
Europa en daarmee de redding van
allen. Ik heb derhalve heden beslo-
i ten het lot en de toekomst van het
Duitse Rijk en ons volk weder In
de hand van onze soldaten te leg-
I gen
i Het monsterverbond Hitler-Stalin.
dat 1939 zulk een opzien baarde en
dat ingewijden een kort leven voor
spelden. waa dus verbroken. De Na
zi's achtten dc tgd gekomen eerst
met Rusland af te rekenen alvorens
de plannen ten opzichte van Enge
land en Amerika te voltooien.
Zelfs nu zijn militaire deskundigen
?r eens of Hitlers
oogpunt van strategie
juist was. Weliswaar is de veldtocht
EEN EENVOUDIGE
BEREKENING
Indien men deze bewering over
een geweldige goudproductie wil ge
loven. dan blijkt uit het eenvoudige
rekensommetje van 18 millioen oun-
priis van 35 dollars per ounce '31.1 jces A 35 dollar, dat de jaarlijkse goud-
- -00 dollar betaald productie 630 millioen
Met dit motorbootje van de P.T.T. va art de besteller in de Biesbosch er op
uit. Het roodgeverfde vaartuigje is een welkome gast bü de eenzame boer
derijen.
HAASTIGE VACANTIEGANGERS
Allerlei bezoekers in Amsterdam.
Er zgn in deze dagen voor een Amsterdamse chroniqueur eigeniyk maar
twee dingen waarover hg met goed fatsoen schrijven kan: over de Amster
damse uitvoeringen van het Holland-Festival (waarover je naast veel
goeds evenveel hatelijks kunt spuien) en over Amsterdam als vacantie-
doel van schier eindeloze mensendro mmen. Volgende keer over het Festi
val, vandaag over de vacantle.
Er stonden twee mannetjes op het
trottoir van 't Damrak, vlak voor de
Rode Leeuw, en ze wilden allebei en
tegelijk naar de overkant; ik denk
naar de Bijenkorf. Ik taxeerde ze sa
men op 160 of daaromtrent, en de
last der jaren scheen hen die dag wel
allerminst te drukken. Want ze had
den plezier, ontzaglijk veel plezier,
iomaar midden in de winter van hun
even. Het waren geen Amsterdam-
je mannetjes, maar mannetjes er-
rens van buiten, waarschijnlijk doen-
le hun éne jaarlijkse vrije gestichts
lag uit te vieren. En dat uitvieren
geschiedde zeer deugdelijk. Het ple-
sier vloog uit dat oude, grauwe, ver-
lorde en verschraalde mannetjes-
luo. Ze lachten uit hun tandeloze
oekjes en er stond een machtige hoe
veelheid blijdschap en verrukking in
hun. achter barrières van kraaien-
schuilgaande, ogen. Misschien
ze ergens een biertje gedron
ken, of twee biertjes. Aangezien het
bier redelijk best is in deze tijden, en
aangezien de beide broeders er niet
naar uitzagen dat ze iedere dag iets
met bier te maken hadden, waren ze
in het stadium van vrolijk tot hoogst
vrolijk. En dat was een heerlijk en
feestelijk geval.
Ze waren één dag met vacantie in
Amsterdam uit. Met twee biertjes en
'n hart vol spanning en emotie. Eén
dag geen vier grg'ze muren. Een dag
Amsterdam met zon en biertjes. En
het plezier over een krankzinnig druk
Damrak, waar je maar niet over
kunt komen. Het was zeer leerzaam,
vonden wij. Het onderwees ons dat
men op z'n levensavond niet altijd
een netevreter hoeft te zijn. Hoewel
je daaraan zou twijfelen, als je tegen
woordig tegen de gezichten dezer
mensheid aankijkt.
OP DE STOEP.
Op de stoep van het Stedelijk Mu
seum stonden twee aardige meisjes.
De meisjes zelf zagen we eigenlijk
niet, alleen een aantal bulten, rug
tassen, opgerolde dekens en tassen.
Daaronder en -achter bevonden zich
feitelijk pas die meisjes. Met hun
aardige gezichtjes, hoewel nogal erg
verband. Op een soort bandelier, die
over de rugzakken liep, stond
„Australia". Daar kwamen ze dus
vandaan, met al die tassen, zakken en
dekens. Een van de twee hield een
boekje in haar hand en las de ander
iets voor over schilderijen. Daarop
verdwenen ze allebei met elk 50 kilo
bagage.
Die meisjes „deden" Holland. DóAr-
voor, en waarschijnlijk voor nog een
paar Europese provincies, waren ze
helemaal van Australië gekomen. Een
kleinigheid, als men de moeite neemt
de landkaart erbij te halen. Ze liepen
niet over van sex appeal in haar
schoenen met zolen van een kwart
decimeter met haar grove wollen
kousen, de lange flodderende rokken
en met van die rare petjes. Er gin
gen twee stadsmeisjes voorbij, die
nogal minderwaardig die twee
Australische vriendinnen opnamen,
en toen wat zeiden over idioten. Ze
vergisten zich. Die twee anderen wa
ren de wijzen. Zij, met haar plastiek
bloesjes, waarin ze er uitzagen als
slordig verpakte ulevellen, waren
idioot. Maar dat wisten ze niet. En
ze zullen het ook nooit weten. Zoals
ze ook nooit Australië zullen zien.
Alleen Amsterdam.
AARDIGE DOCHTER.
Een vriend belde me op en zei dat
miss Truman de Nachtwacht in het
Rijksmuseum zou gaan bekijken. Om
dat we toch iets te doen hadden in
het Museum hebben we dat meege
maakt, en ik zag voor het eerst de
aardige dochter van de grote Harry.
Wij voor ons zouden niet willen rei
zen als Margaret. Ons te gehaast en
te veel ineens. Even daarvoor had ze
bij mr. d'Ailly naar een speeldoos ge
luisterd, en nu moest ze alweer De
Nachtwacht zien. Wij voor ons zgn
zó, dat we vele uren achtereen naar
zo'n speeldoos zouden willen luiste
ren, naar al die liedjes die we vroe
ger (12 jaar) bij onze tante Coba op
allergeheimzinnigste manier uit zo'n
behekst kastje vandaan hoorden tin
kelen: van Robert Ie Diable tot de
grote aria's uit Martha en Mignon
toe. Zoals wij ook graag drie uur voor
de Nachtwacht zitten te dromen,
peinzen en fantaseren. Om er steeds
minder van te begrijpen en er steeds
meer van te gaan houden. Margaret
mocht één versje horen en onze
Nachtwacht deed ze in iets minder
dan vijf minuten. Wij zijn niet jaloers
op Margaret Ook al vond ze Rem
brandt dan charming en marvellous.
Als we geld hadden (maar we héb
ben 't niet) en Margaret waren, de
den we dat anders. Maar ten slotte
is het Mar vacantie en niet de onze.
O ja, en dan waren er nog die jon-
gram) prijzen tot
wérden (transito-goud kost tegen
woordig ongeveer 43 dollar).
HET „SIBERISCHE
TRANSVAAL"
De veronderstellingen over het
Russische goudbezit lopen zeer uit
een: de goudvoorraad wordt tussen
3 en 30 milliard dollar geschat, de
jaarlijkse goudproductie tussen 2 en
18 millioen ounces. Alleen al deze
fantastische verschillen manen tot
voorzichtigheid in de beoordeling.
Het grote geheim is Oost-Siberië, het
gebied van de rivier Kolyma, een van
de koudste streken ter wereld. Over
dit „Siberisch Transvaal" werden eni
ge tijd geleden berichten bekend, die
tegelijk prachtig en afschuwelijk wa
ren; zij verschenen zelfs in het Lon-
dense blad ..Economist" (Mei 1948).
In dit koudste hoekje van de aarde
moet een „sprookjesachtige" hoeveel
heid goud voorkomen, en wel in een
gebied, dat driemaal zo groot is als
Engeland en dat onder de naam „on
derneming Dalstroi" met behulp van
dwangarbeiders geëxploiteerd wordt.
Het aantal van deze dwangarbeiders
wordt soms op enige honderdduizen
den, soms op enige millioenen ge
schat. Hierdoor zou de Russische
goudproductie tot 16 a 18 millioen
ounces gestegen zijn, d.w.z. twee der
de van de wereldproductie. Op deze
wijze zou men een reusachtige hoe
veelheid goud verzameld hebben
wel te verstaan sinds het einde van
de oorlog; want vóór die tijd waren
er niet voldoende arbeidskrachten be
schikbaar
dollar be-
gens van de Amsterdamse jeugdher
berg. Bij de Magere Brug stonden er
twee te praten en we luisterden een
paar flarden gesprek af. Er waren de
vorige avond ook wat Amerikaanse
jongens geweest In die jeugdherberg.
En een paar negers. Het scheen dat
die Amerikanen daar iets tegen ge
had hebben. Ze lusten geen nikkers.
En in het kader van het Atlantisch
Charter en de Rechten van de mens
hadden ze geprobeerd die negers er
uit te werken. Tenslotte zijn er gren
zen. Maar de andere jongens (die
nog nét niet zo ver waren dat ze be
grip hadden van de allergrootste leu
gen aller tijden, die „Mythe-van-het-
Ras" heet) namen dat niet en er was
zo het een en ander voorgevallen.
Met als resultaat dat de negers ble
ven. Hetgeen wij hartverheffend
uiterst plezierig vinden. Juist bij
jongens. Wij die onze jeugd begraven
hebben, schrijven nog aïieen maar
over zulke dingen. Of spreken erover.
Of beleggen meetings. Of zeggen:
„We zouden"of „we moesten"...
Jongens hebben daar een andere
methode voor. Die slaan elkaar op
hun bek, als 't ze niet aanstaat. Het
geen onder bepaalde omstandigheden
uiterst humaan, ontroerend sympa
thiek en koninklijk van stijl is.
Haddc ik meer ruimte tot m'n be
schikking, ik ging nog even op dit
soort dingen door. Om op de nood
zaak van vacantles te wijzen en spe
ciaal op de noodzaak dat Hollanders
in Amerika en Australië komen, en
de Amerikanen en Australiërs hier.
Heel de wereld en liefst de jeugd
moest elk jaar één maand in een an
der land mogen zgn. Om te ontdek
ken hoe heerlijk mooi die wereld en
hoe sympathiek overal de mensen
zijn. De Amerikanen in het Noorden,
de negers in het Zuiden, de Grieken
In het nabije en de Chinezen in het
Verre Oosten. En de Russen in Rus
land.
Eenmaal zei een oude, wijze pries
ter ons, toen we 't in een aanval van
dwaze weltschmerz over de slechte
wereld hadden: „M'n waarde, wijs me
toch eens de straten, waarin de slech
te mensen wonen".
We wisten ze niet,
Gg wel?
ANTHONY VAN KAMPEN.
draagt In de vgf jaar na de oorlog
zou nierdoor een goudvoorraad ont
staan zijn van 3.15 milliard dollar
(ter vergelijking diene, dat de Ame
rikaanse goudvoorraad op het ogen
blik meer dan 22, de wereldvoorraad,
voor zover zichtbaar, bgna 40 milli
ard dollar bedraagt i Op het einde
van de oorlog, die de Sowjct-Unie 2
a 3 milliard dollar aan goud gekost
heeft, kan de Rusische goudvoorraad
niet zeer groot zijn. Ook na de oor
log heeft Moskou neg goud verkocht,
d.w.z. met goud-goederen in het
Westen gekocht. De Russische goud
voorraad kan dus, zelfs aangenomen
dat de productie buitengewoon groot
is, nauwelijks 3 milliard dollar bedra
gen, wat tenslotte toch nog een be
hoorlijk bedrag is.
STERILISATIE
Wat zou men er echter mee berei
ken, zelfs als een derde hiervan in
het Westen op de markt gegooid
werd? De Westelijke staten hebben
voldoende ervaring om toevloeiend
goud. dat de geldcirculatie zou doen
stijgen en de prijzen zou doen dalen,
te „steriliseren". Moskou zou boven
dien het goud niet cadeau geven,
maar grondstoffen en machines zijn
aan onze kant van de wereld ook
schaars geworden.
Ligt het in de bedoeling van Rus
land voor zijn goud oorlogsmateriaal
aan te schaffen en de Westelijke ge
meenschap op deze wijze te ondermij
nen of zelfs uiteen te drijven?
FANTASIE EN WERKELIJKHEID
Dit zgn vergaande veronderstellin
gen, vooral omdat het heel goed mo
gelijk is, dat de geheimzinnige Rus
sische goudvoorraad weer eens op
fantasie "zal blijken te berusten. De
Bank voor Internationaal Betalings
verkeer. die waarschijnlgk als vak
kundige het beste van deze kwestie
op de hoogte is schat de Russische
goudproductie sinds 1940 op 4 mil
lioen ounces per jaar. Vermenigvul
digt men dit met 35, dan bedraagt
de waarde hiervan 140 millioen; over
tien jaar is dat 1,4 milliard dollar of
5,6 milliard roebel. Het geheim is
dus niet zo groot en de goudvoor
raad krimpt bg nadere beschouwing
sterk in. Bovendien zou door een
groot aanbod van goud op de vrije
markten de goudprijs zeer snel moe
ten dalen en zelfs een druk op de of
ficiële goudprijs uitgeoefend moeten
worden, wil het doel: een chaos on
der de Westelijke valuta's te doen
ontstaan, bereikt worden. De Russen
kunnen echter heel goed rekenen,
ook in goud. Ze zouden het niet weg
gooien, zelfs al hadden ze een over
vloed.
(Nadruk verboden)
besluit uii
'g i
it
Vleermuizenkolonle in
beukenboom.
Te Vught moest een eeuwen
oude beukenboom, een reus
onder zijn soortgenoten, wor
den omgehaald omdat hij ge
vaar opleverde voor het ver
keer. Toen deze boom geveld
was deed men een wonderlijke
ontdekking. Over een lengte
van 8 meter was hij hol, hoe
blozend hij zich uiterlijk ook
vertoonde. De holte heeft blijk
baar toch ergens voor gediend,
want bij een nader onderzoek
telde men een vleermuizenko
lonle van ongeveer driehon
derd stuks. Deze vliegende
zoogdieren hingen er hun mid
dagdutje te doen. In andere
oude bomen zal nu een onder
zoek worden ingesteld.
in het Oosten het begin geworden
van de ondergang van het Derde
Rijk. maar het heeft weinig ge
scheeld of de Sowjet-Unie was onder
de druk van de toegebrachte slagen
bezweken en op den duur waa aan
een botsing tussen het Nazisme en
het communisme niet te ontkomen.
Stalin heeft zich nooit illusies ge
maakt over de Duitse plannen met
Rusland, die immers uitvoerig in
„Mcin Kampf' te lezen waren. Hit-
ler haatte net bolsjewisme, dat hg
als een duivelse uitvinding van het
Joodse vernuft beschouwde. Het
monsterverbond was ondanks de
vriendschapsbetuigingen een zakelij
ke overeenkomst, die beide partgen
het respvt gaf, dat zij nuttig oordeel
den. By naakte machtspolitiek wij
ken alle beginselen en kan wie van
daag vriend is morgen vjjand zjin.
De gevolgen van de befaamde 22ste
Juni 1941 zijn enorm geweest en tot
in onze tijd voelbaar, meer «lan ons
lief is. Voor de Russische bydrage
tot de capitulatie van Hitler-Duits-
land en daarmee tot onze bevrijding
kunnen wij dankbaar zijn. De over
winningen van het Rode Leger, te
beginnen b|j de slag In Stalingrad.
zijn tijdens donkere uren evenzovelc
hartversterkingen geweest.
De schaduwzijden van het bondge
nootschap met de Sowjet-Unie tijdens
de oorlog zijn echter na 1945 over
duidelijk geworden. De hoop, dat het
Russische communisme zijn agressie
ve vlegeljaren te boven was en tot
blijvende samenwerking
bereid zou
allengs fn rook. Dc
zijn, vervloog
Russische leiders hebben meedogen
loos het maximum aan winst be
haald uit de oorlogsomstandigheden,
teneinde de Sowjet-Unie een onge
kende machtspositie te geven. Op «ie
conferenties te Teheran en Jalta
werd daartoe reeds de grondslag ge
legd. Langzamerhand is na 1945 net
beruchte „IJzeren Gordijn" neerge
laten. In Oost-Europa zijn vazal-re
giems geïnstalleerd en de Russische
invloedssfeer is tot de Elbe doorge
schoven. West-Europa is een betrek
kelijk klein niet-communistisch deel
?eworden van een Euraziatisch con-
inent, waarover een schaduw ligt
van hamer en sikkel. Het Kremlin is
meer dan ooit het centrum gewor
den. van waaruit de communistische
partijen in -uidere landen worden
geïnstrueerd. Hitiers aanval heeft
uiteindelijk het communisme de wind
in de zeilen geblazen en de kiem
gelegd voor het huidige Oost-West
conflict met de daaraan verbonden
koude oorlog.
Een resultaat, dat dc Führer niet
voorzien had.
Tien maanden gevangenis
straf.
De Economische Kamer van dc
Haarlemse rechtbank deed uitspraak
in een deviezenfraude, die door dc
officier van justitie, mr. J, Wlarda.
de grootste werd genoemd, welke ooit
in Nederland Is berecht.
Het betrof een smokkelarij tot een
bedrag van 16 millioen Belgische
francs, waaraan de verdachte. de
uitgever J. H. G. ongeveer 500.000
zou hebben verdiend.
G. genoot een groot vertrouwen bij
het deviezeninstitiuit en had een
bijna blanco volmacht om over Bel
gische francs te beschikken.
De officier van justitie heeft tegen
verdachte tien maanden onvoorwaar
delijke gevangenisstraf en een voor
waardelijke boete van 400.000 met
een proeftijd van drie jaar geëist. De
Economische Kamer van de Haar
lemse rechtbank veroordeelde hem
tot tien maanden gevangenisstraf
zonder bijkomende straffen.
Rotterdamse Korenbeurs
bestond 40 jaar.
De vereniging dc „Rotterdamse
Korenbeurs" vierde in het PaJace-
hotel te Scheveningen haar 40-jarig
jubileum. In de ochtenduren werden
bloemen gelegd op de graven van
vier in de afgelopen jaren overleden
voorzitters; in de namiddag werd een
receptie gehouden. De voorzitter
der feestcommissie, de heer H. F.
Hulzinga, hield een herdenkingsrede,
waarin hij memoreerde, hoe veertig
jaar geleden het vak in kalmte en
rust beoefend kon worden en hoe
snel en koortsig thans het leven der
handelaren is.
Spr. wees onder meer op de goede
verstandhouding met de overheid en
zeide tenslotte, dat de „Rotterdamse
Korenbeurs" haar plaats in de we
reld te alle tijde zal moeten be
houden.