Vlissinger reisde naar Tibet
Sport en wedstrijden
ASPRÖ
BIJ DE NEDERLANDSE PLOEGEN
WAS DE SAMENWERKING ZWAK
P
11
B
Muis
De brief van Karei
COMPOSITIE
Een Zeeuw van betekenis
Samuel van de Putte was totaal
27 jaar op reis!
In het maandblad van de vereniging „Oost en West" publiceerde dr. F.
W. Stapel een korte levensgeschiedenis van een moedig Zeeuws wereldrei-,
ziger uit het begin van do achttiende eeuw. Deze reiziger hU heette Sa
muel van de Putte was een geleerde en UQ strekte zjjn tochten zelfs uit
tot Tibet, en een deel van China. Omdat zyn naam in breder kring bekend
verdient te worden publiceerde dr. Stapel de korte levensgeschiedenis, die
hier thans volgt.
Samuel van de Putte werd in 1690
te Vlissingen geboren als lid van het
zelfde geslacht, waaruit de later zo
bekende minister Fransen van de
Putte, de bestrydor van het cultuur
stelsel, van de slaverny, het spece-
ryenmonopolie, etc. zou voortkomen.
Samuel studeerde te Leiden en pro
moveerde or 15 Februari 1714 tot
doctor in de Rechten. In zijn geboor
teplaats teruggekeerd, werd hy al
spoedig tot ha van de Vroedschap
gekozen, en was in de jaren 1716-
1717 tevens lid van de Schepenbank.
Zijn liefste wens was vreemde landen
en volkeren te leren kennen en op
zyn 28ste jaar trok hh er op uit en
wel allereerst naar Italië, welks
schatten van wetenschap en kunst
nog steeds velen tot zich trokken. Hij
bleef er drie jaar cn raakte er zó ver
trouwd met net Italiaans, dat hg in
later jaren de aantekeningen, op zijn
reizen gemaakt, voor een groot deel
in die taal opstelde.
NAAR PERZIë
In 1721 kwam hij weer in Vlissin
gen terug, maar ook ditmaal bleef hij
er niet lang, doch aanvaardde weldra
een nog groter reis. Van Constanti-
Jiopel uit doorkruiste hij de Griekse
Archipel, Egypte en het Sinaïtische
Schiereiland. Ten slotte belandde hij
in Aleppo, het beginpunt van diverse
karavaanwegen. Hier nam hij af
scheid van enige vrienden, die hem
tot daar hadden vergezeld, maar
thans naar het vaderland terugkeer
Advertentie.
de parel
der dranken
den en sloot zich aan by een kara
vaan naar Ispahan, de hoofdstad van
Pcrzlë. Van zijn ervaringen op deze
reis weten wy maar zeer weinig,
daar zijn dagboek, zoals beneden bly-
ken zal, is vernietigd. Wel weten wy
dat het personcol van de Nederlandse
loge in Perzië hem gastvrij ontving,
want dit personeel werd daarover in
1723 door do regering te Batavia op
de vingers getikt! De heren in Bata
via hielden niet van „dwarskijkers".
TE COCHIN
Herhaaldelijk vernemen wij uit de
journalen van missionarissen een en
ander van onze landgenoot; een en
kele maal ook uit de brieven van
Compagnies-dienaren. Zo blijkt uit
de correspondentie van het hoofd der
Nederlandse loge te Cochin, aan de
kust van Malabaar, dat hij daar in
Augustus 1724 onverwachts was ver
schenen, ernstig ziek en dodeiyk ver
moeid. Hy knapte slechts zeer lang
zaam op en maakte er een diepgaan
de studie van land, volle cn taal. Met
de inheemse vorst der plaats stond
hij op zo goede voet, dat deze hem
met een kostbare gouden armband
vereerde.
Eerst in 1726 kon Van de Putte
zijn reis hervatten. Hij bezocht nu al
lereerst Ceylon, dat van Cochin uit
gemakkelijk te bereiken was. Daarna
wilde hij net land van de Grootmo-
gol (Hindoestan) doorkruisen, maar
gewaarschuwd voor de wispelturig
heid van de vorst en zijn stadhou
ders tegenover blanken, deed hij het
vermomd als Islamitisch koopman,
waarbij zyn bijzondere gave om snel
en goed vreemde talen te leren, hem
zeer te stade kwam. Op deze om
zwervingen bezocht hij ook Nepal,
het geheimzinnige land op de Zuide-
lyke hellingen van de Himalaya. Van
deze reis zijn enkele aantekeningen
van Van de Putte's hand bewaard
gebleven, alsmede een schetskaart.
NAAR TIBET
Van Nepal uit trok hij Tibet bin
nen en bereikte na een zware tocht
de hoofdstad L'hasa. Over zijn rei
zen door en verblijf in Tibet, waar
geen vreemdeling op straffe des
doods mocht binnenkomen, is slechts
een en ander bekend uit geschriften
van andere reizigers. Bovendien be
staat er een papiertje met een aan
tal Tibetaanse woorden, geschreven
door Van de Putte, soms met de Ita
liaanse vertaling er naast. Zyn jour
naal zou van enorme wetenschappe
lijke betekenis zijn geweest, daar hij
verscheidene jaren in Tibet heeft ge
woond en gewerkt,. Een Frans gees
telijke, le Père Gaubil, die eveneens
een deel van Tibet heeft doorreisd en
daar ook Van de Putte heeft ontmoet,
vertelt dat deze de Tibetaanse taal
volkomen beheerste, dank zy zijn
vriendschappelijke verhouding tot
enige lama s. Een geleerde Italiaanse
monnik, in de wetenschap kortweg
bekend als Fra Francesco, beroept
zich in zijn Breve Notizla del regno
del Tibet (korte aantekeningen over
het ryk van Tibet), nadrukkelijk op
schrifteiyke mededelingen van Van
de Putte, met wie hy dus in brief
wisseling moet hebben gestaan en die
hij als een autoriteit aanhaalt.
NAAR CHINA
Toen deze eindelyk Tibet verliet,
begaf hij zich eerst naar Tartarjje
en het beroemde Koekoe Noor (let
terlijk: het Blauwe Meer, maar we
gens de smaak van het water ook
wei het Zoute Meer genoemd). Van
daar wilde hij over de Chinese muur
in het Hemelse Rijk komen en Pe
king bezoeken. China was echter
voor Christenen gesloten. Over .fcijn
pogingen om er niettemin in te ko
men, handelt een der weinige parti
culiere brieven die van hem Dewaard
zrjn gebleven. Hij vertelt daarin, hoe
hij tot driemaal toe, telkens in een
andere vermomming, over de grens
trachtte te komen, wat echter tel
kens mislukte. Eindelijk echter nam
een Tartaars priester, die met een
karavaan naar Peking moest trek
ken om daar de jaarlijkse cijns af te
dragen, hem als kameeldrijver aan.
Eenmaal over de grens, verwisselde
hij zijn armoedige kameeldrijvers-uit
rusting voor de kostbare kleding van
een mandarijn. -«
DRIE JAAR IN CHINA
Drie jasfr heeft Van de Puttè in
China doorgebracht en is toen, in
1737, naar L'hasa teruggekeerd,
waar hij weer enige jaren verbleef.
Toen trok hij, via het brongebied van
Indus en Ganges, naar Hindoestan.
In ditzelfde jaar werd de hoofdstad
van dit ryk Delhi, door de Perzen
'verwoest, van welke tragedie Van de
Putto getuige moet zijn geweest.
Van 1739 af ontbreekt elk spoor van
hem tot 19 Juli 1742. In een brief van
die datum maakt de Nederlandse di
recteur van Bengalen, Johan Sich-
terman, melding van zijn aankomst
in Hugii. In het volgende jaar ver
trok Van de Putte eindelijk naar Ba
tavia. Reeds jaren te voren had hü
een deel zflner aantekeningen en ra
riteiten derwaarts gezonden, naar
zekere heer P. H. Lammens, een
vriend en stadgenoot.
HET EINDE
Hy wenste zijn 27-jarige reis te be
ëindigen met een bezoek aan Bata
via, de befaamde hoofdstad van Ne-
derlands-Indië. Daar aangekomen
hield hy zich bezig met het ordenen
zijner gegevens. Maar een rustige
„zit" had hii nog steeds niet gekre
gen en na de Ommelanden en Ban
tam te hebben doorkruist, trok hij
naar Malakka, waar hij nog .weer een
jaar bleef. Toen begon hij ernstig aan
de thuisreis te denken, die hy over
land wilde maken. Medio Augustus
1745 kwam hij van Malakka op Ba
tavia aan on nam zijn intrek by de
heer Lammens. Daar werd hij ern
stig ziek en overleed 27 September
d.a.v. Te voren had hij Lammens by
testamentaire beschikking de betreu
renswaardige opdracht gegeven, zyn
dagboek en verzamelingen te ver
branden. Dit is door de executeur in
derdaad gedaan! Later kwam uit
koffers en dozen nog een en ander
te voorschijn en toen Lammers liet
volgende jaar, 1746, repatrieerde,
nam hij nog een kleine collectie mee,
die hy aan de bloedverwanten van de
overledene overhandigde. Het waren
o.a. monsters van diverse houtsoor
ten, zaden, harsen, mineralen enz.
Ook. nog een aantal papiertjes met
aantekeningen en kaartjes, benevens
een Bataviase Courant van 6 October
1745, waarin een necrologie van Van
de Putte is opgenomen. De erven
hebben dit alles afgestaan aan het
Zeeuwsch Genootschap van Weten
schappen te Middelburg, waar het
thans nog berust.
NA DE RONDE VAN NEDERLAND.
Er werd meer strijd geleverd dan vorig jaar.
Do Belgische outsider Bogaerts heeft de vierde Itonde van Nederland
op zyn naam gebracht Voor een compleet Belgisch succes zorgden voorts
de drie andere Belgen, die achter de winnaar eindigden en de gehele Bel
gische B-ploeg, die eerste werd in het ploegenklassement. Pas op 11 min,
achterstand van Bogaerts. is de eerste Nederlander geklasseerd: Gerrit
Voorting, en de grote Schulte werd tiende.
De Nederlandse wielerwercld heeft
rake klappen moeten incasseren in
deze Ronde. Want evenmin als de
Feyter heeft Bogaerts in zyn eigen
land een grote naam. Dat zy dan ook
in België aangenaam hebben verrast
door hun zeer goede prestaties is be-
grypelyk. Maar in hoofdzaak komt
het Belgische succes voort uit de
goede samenwerking der renners zo
wel ln de A- als de B-plocg. Ploeglei
ders, soigneurs e.a. hebben openlijk
verklaard, dat dit aan onze kant weer
het zwakke punt was. En op dit ge->
bied kunnen wij zeker nog wel wat
van de Belgen leren. De 5e en de 6e
plaats van Voorting en Schoenmakers
„everden voor belde renners het bui
tenkansje op, dat Pellenaars hen
TENNIS
TOURNOOI VAN S.J.E.F.
De tennisclub „S.J.E.F.' 'te Aar
denburg hield het jaariyks tournooi
om het clubkampioenschap. KampL
oen werd, evenals vorig jaar, dr. H,
P. de Jong. Bij de dames werd mevr,
G. Bakker-Bakker kampioene.
De uitslagen waren:
Kwartfinale heren: H. de Jong—J.
Trapman 6-1, 6-1; R. WyllemanW.
Trapman 6-3, 6-3; P. StaalJ. Pari-
daan 7-5, 3-6, 6-4; J. BakkerG. van
Vooren 6-1, 8-6.
Halve finale: H. de JongR. Wyl
leman 6-3, 7-5; P. StaalJ. Bakker
2-6, 6-3, 5-7.
Finale: H. de JongJ. Bakker 6-1,
6-1.
Kwartfinale dames: mej. M. Ha
verlandmej. N. Uitdenbogaart 6-2,
6-2; mevr. van Dongenmevr. Bak
ker 1-6, 1-6; mevr. Rijkmej; A.-van
Vooren 6-0, 6-1.
Halve finale: mej. M. Haverland
mevr. de Jong 4-6, 8-6, 6-1; mevr.
Bakkermevr. Rijk 6-1, 6-2.
Finale: mevr. Bakkermej. M.-
Haverland 6-4, 6-2-.
AUTOMOBILISME
RONDE VAN FRANKRIJK
Van 30 Augustus tot 10 September
a.s. zal de Ronde van Frankryk voor
automobielen ^worden gehouden, wel
ke georganiseerd is door de automo
bielclub Nice-Cote d'Azur en het Pa-
rijse blad „1'EquIpe". Deze ronde be
staat uit zes etappes en bovendien
zullen de deelnemers op 31 Augustus
een parcours LuchonLuchon moe
ten afleggen over de cols van de Pey-
resourde, de Aspin en de Tourmalet
(232 km.), zodat de totaal af te leg
gen afstand van deze ronde 5239- km.
zal bedragen.
WANDELSPORT
WANDELTOCHTEN ROND
BERGEN OP ZOOM
De W.S.V. „De Wandelende Krab
ben" te Bergen op Zoom organiseert
op Zaterdag 30 Juni-en Zondag 1 Ju
li wandeltochten rësp. over afstanden
van 20 en 30 ,km, en van. 20, 30 en 45
km. Iéder, die de tocht volbrengt, ont
vangt eén medaille met lint; groepen
of verenigingen* van' minstens 11 tip
pelaars krijgen een wandbordje.
jicb'%
VerKoudheid?
TAFELTENNIS
Tafeltenniscompetitle
eindelijk voortgezet.
SCHELDE 1 EN SCHELDE 3
KAMPIOEN.
Er hebben zich in de afdeling Zee
land van de N.T.TTB. ernstige moei
lijkheden voorgedaan, waardoor de
competitie geruime tijd moest worden
onderbroken. Deze moeilijkheden zijn
thans echter opgelost, zodat de reste
rende wedstrijden met spoed zullen
worden afgewerkt.
In de 2de klasse won De Schelde
met 82 van de P.Z.E.M. en doordat
de COAK zich teruggetrokken heeft,
is De Schelde kampioen geworden.
Wilno klopte Spirit met 6—4, zodat
de stand nu als volgt luidt: Schelde
13—25; COAK 12—21; Wilno 15—20;
S.O.S. 13—16; Goes 15—14; Sorry 15
—14; Spirit 14—10; P.Z.E.M. 15—8;
V.S.V. 16—0.
In de 3e klasse speelden Be Fair en
De Schelde 2 geiyk (55), waardoor
vroeg voor zyn Tour de France-plocg.
Faanhof en Peters, maar ook Wagt-
dic nog al eens met pech te
in deze ronde, hielden
mans,
kampen had
zich behooriyk staande in elk ge
vecht. Dc winnaar van vorig jaar La-
keman, die nu vermoeid terug kwam
van de zesdaagse in Londen, eindigde
pas op de 34e plaats en uiteindelijk
valt ons dc 25e plaats van Lambrichs
niet mee. In een Ronde spelen echter
ook de geluksfactoren een grote rol
en de verstandhouding in de ploegen.
BELGEN BETERE
ETAPPERIJDpRS.
Zeker ls het dat er dit jaar veel,
maar dan ook veel meer stryd gele
verd ls dan vorig jaar. Vele renners
hebben moeten vechten om het einde
te halen, want Zaterdag in Klooster-
zande was dit al duidelijk merkbaar.
En nog eens kwam duidelijk aan het
licht, dat renners, die in een of ande
re course tot de kopstukken benóren
nog geen etapperrjders zyn. Zeer ze
ker waren de Belgen op dit punt mèer
f;ehard dan de Nederlanders en onze
andgenoten hadden er dan toch zeker
voor moeten zorgen dat onze Zuider
buren liefst geen al te grote voor
sprong hadden, toen zij in de buurt
van de eigen streek kwamen. De
voorsprong die de Belgen Donderdag
avond reeas hadden, nebben zij, toen
de karavaan naar St. Niklaas trok,
ruimschoots kunnen consolideren.
Feitelijk hebben zy op eigen kasseien
de genadeslag toegebracht aan onze
favorieten. Nederland vraagt voor de
volgende ronde een jonge generatie,
want dc oudjes als Schulte, Lam
brichs, de Hoog e.a. hebben hun beste
dagen gehad.
--)
het vermoedeiyk op een beslissings
wedstrijd tussen deze twee ploegen
zal uitlopen. De P.Z.E.M. 2 werd in
eigen huis met 64 geklopt door Wil
no 2. De stand is hier: Be Fair 15
29; Schelde 2 13—24; Wilno 2 14—15;
COAK 2 9—13; Goes 2 12—12; P.Z.E.
M. 2 16—12; Sorry 2 12—9; Spirit 2
11—3; V.S.V. 2 12—0.
p
s1
111(01
m
a
co) (0)
m
m
B
(O)
in de zon
Als het zomers heel
erg warm is,
Blijft'geen mens of dier
in huis.
Aan het strand het
dan heerlijk.
Ja, zo denkt ook
Mies de muis.
Kijk maar eens, hier
staat ons muisje.
„Oei", zegt ze „wat is
het heet,
Ik ga weg, ik ga
naar zee toe.
Op mijn voorhoofd staat
het zweet!"
Maar ze komt eerst
langs een winkel,
Waar men badpakjes
verkoopt
En ook mooie zonnebrillen.
„Leuk zeg, als je daarin
loopt!"
Mies is graag een heel
mooi muisje
Dus, ze neemt zo'n
pakje mee.
Oók een mooie zonnebril.
Én zó stapt Miesje
naar de zee.
Heerlijk ligt ze daar te
rusten
Met de bril al op haar
neus,
In haar kleurig
zonnepakje.
Mies wordt bruin, ja
het is heusl
Als de voorkant mooi
getint is,
Draait de kleine muis
zich om.
„Ben je bruin alleen
van voren
Staat dat vast en zeker
dom!"
Thuis zet Miesje snel
haar bril af
Ook haar pakje trekt ze
uit.
„Oh!", roept ze daar voor
de spiegel,
„Tjasses, toat zie ik eruit!"
Karei en Jan hadden
steeds by elkaar in de zelfde
klas gezeten. Het waren
dikke vrienden geworden en
het was erg jammer dat Ka-
rel, nu ongeveer twee
maanden geleden, naar Gou
da ging verhuizen. Ja, zyn
vader had een andere be
trekking gekregen en dan
verhuist meestal de hele fa
milie. Maar Karei die altyd
een echte grapjas was, liet
zyn vriend Jan niet in de
steek, O nee, de beide vrien
den schreven elkaar brie
ven.
fofocS t*"*09*0}
'fa*-
Vanmorgen kwam er weer
een brief uit Gouda in Jan's
brievenbus vallen. „Het zal
my benieuwen wat hy nu
weer voor een grap met me
uithaalt", lachte Jan, terwijl
hn gehaast de brief open
scheurde.
Jullie zult begrijpen dat
hy vreemd opkeek toen hij
de brief (die hiernaast
staat afgedrukt) zag. Eerst
begreep hy er niets van
maar later vond hy de op
lossing toch.
Vanzelfsprekend moeten
jullie het ook proberen. Al
leen wil ik vertellen hoe
Jan het geheim vond. Hy
keek naar de ondertekening
die in plaats van Jzqdk Ka-
rel moest zün ennaar
het Jaartal 0840 dat natuur
lijk 1951 betekend.
I a j v 51
uba uajaooS ia©A
•uadepi uaAjftq
sjoo ubj{ af ua paot jaq nap
-utA aapaopj ua JapsA "viaui
-oil n apnoo Jbbu Svp eip
do uio iqaq Ujx af jo ueSBJA
af jn apn-tt ntf maq 3paf
3epsuaoA\ JiaaM apuaSjoA
ij* *Bp I9A\ J9J{9Z W9AV »f
'uef 9}sag
IS6I P"»r 91 'Bpnoo
'V fl Z "zua *xu9 'a si o
"01 a 'a «i v isujisoido
Als ik Jullie zou vragen-
„wat is een compositie?"
dan antWoorden jullie na
tuurlijk: „Een compositie ls
een muziekstuk en iemand
die een compositie maakt,
ig een componist!" Op zo'n
antwoord* valt niets aan te
merken, maar er zyn ook
nog andere mensen, die
composities maken als byv.
kunstschilders, reclame-ont
werpers, architecten, eta
leurs, goede tuinmannen
enz. Alg ik een woordenboek
opsla, staat er als uitleg
voor het woord „Composi
tie": Samenvoeging van ver
schillende delen tot één ge
heel, b.v. in een kunstwerk.
In een winkelëtalage staan
allerlei verschillende artike
len. De étaleur probeert nu
die artikelen zo op te stel
len, dat de mensen er voor
zullen blijven staan. Hy
moet dus alles zo rangschik,
ken, dat het een eenheid
wordt, waar de voorbygan-
gerg met plezier naar ky-
ken. Etaleurs zyn vaak
grote kunstenaars. Vooral in
de grote steden zie Je de
mooie etalages. Zo ook
heeft de architect zyn com
positie te makèn. In een
huis zitten ramen, muren,
dakgoten, deuren, daken,
scfcqoritt&en enz. enhy
moet, als hy zyn ontwerp
maakt, alles zo opstellen,
dat de mensen zullen zeg
gen: „Wat een prachtig huis
is dat!" De componist heeft
zyn noten, de tuinman zyn
paden, struiken, vyvers en
bloemen, de kunstschilder
zorgt, dat zyn doek een
evenwichtig geheel wordt.
Ieder van jullie heeft ge
voel voor compositie. Han-
gen' jullie een nieuw ge
kocht schildery zo maar er
gens aan de muur? Niets
hoor! Daar wordt somslang
over gesproken: iets naar
rechts, Iets naar links
totdat de juiste plaats is ge
vonden, Uit alles blijkt wel,
dat goede smaak het be
langrijkste is. Men zegt wel
eens: over smaak valt niet
te twisten, maar toch.
als je iets niet mooi vindt,
moet j» je eens afvragen:
waaróm vind ik dat niet
mooi. Meestal komt de com
positie dan niet overeen met
jouw smaak. Jyzou het
anders gedaan hebben.
HET GEBEURDE OP
DE SCHOORSTEEN
In een klein huisje, aan
de rand van de stad, woon
den vader en moeder Derk-
sen met bun twee leuke kin-
cjen, GcJrrit <n Truui.
Gerrit en Truus hadden
ieder een speelgoedbeest.
Truus een grappig konijntje
en Gerrit een spaarvarken.
Het varken stond op de
schoorsteen en keek met
zyn twee kleine kraaloogjes
de kamer in. „Poeh", mop
perde hy. „Ik sta hier maar
en het enige wat ik beleef
is, dat ik elke morgen door
mevrouw Derksen word af
gestoft en dat Gerrit iedere
week een dubbeltje in myn
dikke rug stopt. Ik wou,
dat lk een konyntje was.
Truus loopt de hele dag met
een konyntje in haar armen.
Soms aait ze het over de
kop, soms stopt ze het lek
ker in een ledlkantje en al
tijd mag het met Truus mee.
Iklk sta hier maar en
niemand kykt naar me om!"
Het varken gchudde droevig
zyn kopje. Ineens zag hy
Truus met haar konyntje
de kamer binnenkomen.
„Kom Truus", zei moeder
Derksen. „Je moet naar bed
toe. Zeg Je konyntje maar
wel te rusten!" Toen ge
beurde het. Truus stapte op
de schoorsteen toe en zette
haar konyn vlak naast het
varken. Het spaarvarken
werd er verlegen van en
eerst toen iedereen naar bed
was en de kamer stil en ver
laten, durfde hij wat te zeg
gen. „Dag konyntje", zei hy
^acht. J^ag varkantje", zei
het konyntje met een lief
stemmetje, „ik moet je
eigeniyk nog bedanken!"
„Moet je my bedanken??"
vroeg het varken. „Ja, weet
jeikik ben maar
een lelyk konyntje. Ze heb
ben me niet mooi gemaakt
en ik kostte helemaal niet
duur. Ik heb een heel jaar
in de winkel gelegen, maar
niemand wilde me hebben,
totdatGerrit me kwam
halen. „Oh ja?" vroeg het
varkentje verlegen „en
toen??" „Gerrit wilde iets
kopen voor Truus, want ze
was jarig en weet jede
centjes die hy daarvoor no
dig had, heb je in je dikke
buik bij elkaar gespaard.
Dus als jy er niet was ge
weest, had Gerrit me nooit
kunnen kopen!" Nu bedacht
het spaarvarken zich plots,
dat Gerrit een paar weken
geleden zeven dubbeltjes uit
zyn lijf had geschud. „Wat
leukl" stamelde hy, „dus ik
ik„Ja!" lachte
het konyntje. „Dus jö bent
heel erg belangrijk. Ik ben
reuze biy, dat ik by Truus
terecht ben gekomen. Ze
houdt heel veel van me en
ik weet zeker, dat een ryk
meisje me niet had aange
keken. Daarom ben ik biy,
dat ik maar een lelyk ko
nijntje ben!"
Toen sliep het tweetal te
vreden in.
