In de Duitse mentaliteit is nog
vrijwel niets veranderd
JIMMY BROWN, sportheld
Beeldje
no.
BRITSE LAGERHUIS VESTIGDE
EEN NA-00RI.0GS RECORD
Chinese
DONDERDAG 14 JUNI 1951
PROVINCIALE ZEEDWSB COURANT
INDRUKKEN UIT DUITSLAND I
Er wordt weer danig gestrooid
met superlatieven
(Van onze speciale verslaggever)
Hamburg, Juni Nog nooit heb ik iemand zo op het socialisme horen
schelden als mijn vriend Jochen. Tien jaar geleden hadden we elkaar het
laatst gezien. Hij werd toen naar een „Strafcompagnie" gestuurd, omdat
hij had geweigerd een lofhymne op het nazisme te zingen en ik had de
wijk naar Zwitserland genomen. Wc hadden elkaar dus wel wat te ver
tellen. Maar inplaats van over het verleden kregen wij het over de huidige
situatie in Duitsland. In dit gesprek was het, dat myn schoolvriend hevig
op de hedendaagse „party-dictatuur" afgaf.
„Het is net als vroeger", barstte
hij" al op het station uit. „Hier in
Hamburg hebben de socialisten het
voor 't zeggen. Wie geen lid van hun
partij is heeft geen kans op een ge
meentelijke betrekking. Wie het par-
tijboek niet kan laten zien, heeft het
moeilijker dan de „kameraden" als
het 't verkrijgen van een vergunning
betreft. En waarvoor allemaal heb je
nu geen vergunning nodig? Je kunt
zonder het een of ékider papiertje
werkelijk niets beginnen.
Later op de dag had ik gelegenheid
op het hoofdkantoor van de vakver
eniging een organisatie van liefst
5s/2 millioen leden, die tot alle pai*-
tijen behoren op het onderwerp
„dictatuur" nader in te gaan. Ik
wilde namelyk weten, hoe de verhou
ding tussen deze „aan geen party ge
bonden" vakvereniging en de com
munisten is. Men liet me een soort
witboek zien, dat moest aantonen,
dat de Duitse communisten getracht
hebben en nog steeds trachten de lei
ding van deze enorme organisatie in
handen te krijgen.
In dit witboek werd precies uiteen
gezet, welke tactiek de communisten
tot nu hadden gevolgd. Tenslotte ves
tigde het er de aandacht op, dat het
de plicht van officiële instellingen en
grote bedrijven is, de communisten
uit belangrijke functies te weren.
Hoe kunnen wij dit nu anders berei
ken, zo constateerde de heer H. Du-
schek, dan door onze mensen, d.w.z.
de kameraden, die wij ten volste
kunnen vertrouwen, de leidende func
ties te geven. En als de socialist Du-
schek het over „onze kameraden"
heeft, dan bedoelt hij daarmede niet
de leden van de C.D.U. of noem maar
op welke partij.
AAN DE TOEKOMST
DENKEN
Toen Jochen genoeg gescholden
had. wilde ik toch wel graag iets van
ZIJN party weten. ..Mijn partij?"
vroeg hij verbaasd. „Ik ben een func-
tionnaris vanja. van de socialis
ten. Je mag het gerust weten. Ik
heb lang genoeg tegen de stroom op-
gezwommen. Ik kan niet altyd con
tra zijn. Ik moet ook aan mijn toe
komst denken. Hoe zou ik ooit iets
kunnen opbouwen, als ik me buiten
de politiek zou houden
Dat was nu precies dezelfde menta
liteit, die Hitier nodig had om zijn
duistere plannen te verwezenlijken.
Men zal me geloven, dat me de borrel
niet smaakte, waarop Jochen die
avond tracteerde. ook al had hij hem
door een lid van zijn partij voor de
en-gros inkoopprijs gekregen.
Voor mijn schoolmakker was ons
weerzien niettemin aangenaam, want
eindelijk kon hij eens zijn hart luch
ten. Aan een Duitser, zo vond hij, kon
hij zijn gevoelens nooit vertellen
Maar ik vroeg me af, hoeveel Jochens
er in Hamburg rondlopen en hoe
groot de socialist Duschek dit aantal
heeft geschat.
„EHRG EFUEIIL"
Het is niet gemakkelijk, anderen
even openhartig aan het praten te
krijgen, als Jochen. De Dyitser heeft
zijn „Ehrgefühl" en geeft niet graag
de ware reden bloot, die hem heeft
bewogen lid van de een of andere
partij te worden. Daarentegen zijn de
Duitsers wel voor een politiek ge
sprek te vinden. Echter eisen zulké
gesprekken soms heel veel van het
eduld van eea buitenlander. De
Juitsers zien de zaken meestal
slechts zwartwit. Tegenspreken
kunnen ze moeilik verdragen. Onge
wenste interrupties worden met „es
ist nicht wahr" afgedaan.
Ik herinner me. vier jaar geleden
voor een Duitse klas te hebben ge
staan. Ik maakte toen in uniform
een reportage over de honger in
Duitsland. Er werd destijds inder
daad honger geleden, maar hij was in
geen enkel opzicht met die uit de
Hollandse hongerwinter to vergelij
ken. In een groot Berlijns ziekenhuis
bijv. had men gelukkig niet één
Districtstelefoongidsen
komen eind 1952.
Het ligt in de bedoeling met de ge-
leidelyke invoering van districtstele
foongidsen te beginnen, zodra het
lopende overleg met de ondernemers
die deze gidsen zullen moeten verzor
gen. is afgesloten.
Voor zover thans kan worden be
oordeeld. zullen tegen hét einde van
1952 deze gidsen in elk telefoondis
trict kunnen zijn ingevoerd.
patiënt met hongeroedeem. Toen ik j
aan zeventien- en achttienjarige leer-1
lingen vertelde, dat het in.Nederland, j
droevig genoeg, heel wat erger is ge
weest. protesteerden niet alleen de
leerlingen, maar ook de onderwijzer,
die zei, dat ik waarschijnlijk had wil
len zeggen, dat het in Holland óók
eig is geweest.
En'ook nu weer kon ik het merken:
de Duitser heeft nog steeds geen af
scheid van zijn superlatieven geno
men. Als hij niet het beste, het groot
ste, het mooiste en het degelijkste
heeft of maakt, dan is hij het meest
te betreuren, het meest uitgebuite,
het meest onderdrukte volk.
Deze gedachtengang leest men uit
het volgende liedje, dat karakteris
tiek is voor het opnieuw ontwakende
Duitsland.
Die Fahne hoch, den Mut nur nicht verloren.
Die Knechtschaft dauert nur noch kurze Zeit,
Wir sind ein freies Volk und nicht zum Sklav'n geboren.
Ein fremdes Joch ist jedem Deutschen Leid.
Den Brüdem mussen wir die Treue halten,
Den Gefallenen, die den Endsieg nicht geschaut!
Vom Saargebiet bis hinauf zu den Balten
Klingt weiterhin der schone deutsche Laut.
Seit tausend Jahr'n sind wir das Reich der Mitte,
Beneidet von der ganzen gier'gen Schar,
Doch wenn sich zweie Streiten freut sich nur der Dritte,
Und heute noch ist dieses Sprichwort wahr.
Ein jeder geb' in seinem Fach das Beste
Und tue seine deutsche Ehrenpflicht,
Der Tag der Rache kommt! Und dann das allerletzte,
Wir zitier'n den Feind von uns'rem Hochgericht.
94. Op de ochtend van de zevende dag kwam de
Amerikaanse kust in zicht. Jimmy had die nacht
niet zo rustig geslapen omdat een paar bruinvis
sen nieuwsgierig naar wat da&r nu wel in zee lag
te slapen, telkens aan zijn grote tenen waren ko
men snuffelen. Bovendien waren er geen bananen
meer, zodat hij in een tamelijk kwaad humeur aan
de laatste loodjes was begonnen. Stuurman Wil
lem Wieltjes had reeds enige uren lang radio-con
tact met de vaste wal en hij had geseind dat hy
vermoedde dat de zwemmer de kust zou bereiken
ongeveer 30 mijl ten zuiden van N< v.' York. Ta en
dat bekend werd en de radio liet er werkciyk
geen gras over groeien om het nieuws in drie ex
tra-bulletins de wereld ln te zenden verzamelde
zich daar een mensen menigte, die naar gerouti
neerde politiedeskundigen beweerden meer dan
700.000 koppen groot was. De massa stond schou
der aan schouder langs het strand en wie hele
maal vooraan stond moest het goed vinden dat
het water, opgezweept door dc branding hem
soms tot het middel kwam.
32 UUR ONAFGEBROKEN IN ZITTING.
Duttend en soezend hingen de leden in de banken.
Het Britse Lagerhuis is Maandag en Dinsdag op ueg geweest het record
van de langste zitting, gevestigd in 1881, te breken. Toen bleven de leden
41 uur en 30 minuten in onafgebroken zitting byeen. Nu Weef het bij
„slechts" 32 uur. waarmee eehter wel een na-oorlogs reeord werd bereikt.
De debatten liepen over de begroting van financiën en de regering hield
tyiergiek vast aan hel eenmaal opgestelde tydssc^ema om het andere
parlementair werk niet in de war te doen lopen.
verplaatst, wanneer als gevolg daar
van dc staat winst- of inkomstenbe
lasting zou derven.
Een enkele maal glipten wat leden
naar buiten om een hartige dronk te
Duttend en soezend hingen La-
bourmannen en Conservatieven in de
banken. Winston Churchill en pre
mier Attlee zaten grimmig tegen
over elkaar, diep onderuit gezakt in
hun stoelen, vastbesloten geen krimp
te geven in de Marathon-zitting. Een
aantal clausules van de begroting
was al goedgekeurd. De kwestie,
waarop de parlementsleden zich had
den vastgebeten, was de bepaling, dat
j de hoofdzetel van een bedryf niet
j naar overzees gebied mag worden
:- w 4> -x 44 4.- -x-x -x- -x- 4c- -x- -x- -x-x -x- -x 4:- 4:- 4:- -x -x
■X«*4e*4!-44X-4f**X-X44*44*-XX-X44-X4rX
Pijn voelt u met uw hersens. Wan
neer ons lichaam aan liejtig geweld
of grote hitte of koude is onderwor
pen, ervaren we dit eerst dan als
pijn, zodra die prikkeling via de ze
nuwen aan onze hersens is kenbaar
gemaakt. Een stevige slag met de ha
mer op uw duim schijnt ogenblikke
lijk de gewaarwording van pijn te
geven, doch in werkelijkheid voelt u
die pijn een onderdeel van een se-
sonde na de slag. Want voor hel
overbrengen van die prikkels door
nu? hele arm en schouder is tijd no
dig. Sinds Helmholz weten we dat
deze overbrenging geschiedt met
een snelheid van 33 m. per seconde
Dat u de pijn gelijktijdig met de slag
voelt, komt omdat ons lichaam be
trekkelijk klein is. Maar ook wanneer
11 een giraffe op zijn achterdeel slaat
zou het tijdsverloop tussen prikkel en
gewaarwording nog onmerkbaar zijn.
Wanneer uw arm tot de zon zou
kunnen reiken, wordt dit alles echter
anders. U zou dan wel is waar deer
lijk uw hand verbranden, doch geen
■pijn zou zich aan uw hersens aanmel
den, want de tijd die nodig is om
uw (150 millioen km.) lange arm te
doorlopen, zou ruim 140 jaren eisen.
En we mogen aannemen, dat u die
leeftijd niet bereikt, zodat u gedu
rende uw hele leven van die verbran
dingen niets zou hebben gevoeld.
Laten we onze hunkering naar zon
en zomer overigens niet overdrijven
aoor de zon te willen grijpen, maar
liever genoegen nemen met de warm
te. die zijna de lange winterslaap der
natuur, bereid is 'over ons uit te stor
ten.
Wist tf. dat de natuur behalve een
winterslaap ook een zomerslaap kent?
H, Pétillon.
nemen of een gebakken eitje te eten,
maar steeds wanneer de bel klonk,
renden ze naar binnen om te stem
men. Dat gebeurde 21 keer en telkens
bleef de regering in de meerderheid.
En alsmaar bleef de kalender staan
op 21 Maart dag waarop de zit
ting begon en als een kalm stro-
men<J beekje murmelden de debatten
voort over de scheef gezakte, met
kranten bedekte hoofden van zacht
snurkende parlementsleden, die een
wijle „vrij-af" hadden
Kort voor half elf Dinsdagavond
kwam voor de uitgeputte parle
mentsleden de verlossing de zitting
werd verdaagd tot Woensdagochtend.
H.K.H. Prinses Wilhelmlna heeft te Muiden de motorreddlngboot „Prins Hendrik" te water gelaten Het sehin
dat bestemd Is voor de Koninklijke Noord- en Zuid-Hollandse Redding Maatschappij, is een geschenk van dé
N.V Stoomvaart Maatschappij „Nederland", ln 1948 aan H. 51. Konln|ln Hllbelmlna gegeventer g."eenheid
van Haar 50-jarig regeringsjubileum. Het schip ls 19 in. lang, 5.05 m. breed en heefteen diepgang ran 1 '15 m De
Katerverplaatsing Is ol ton. De „Prins Hendrik' glijdt te uater. Na het wegnemen van de laatste beletselen slaat
H.K.H. 1 rinses Wilhetmlna het verloop van de te water lating gade. Naast Haar Z.K.H. Prins Bernhard
Twaalf Russen leiden
kloosterleven in Florence.
DANSGBOKP /AI.
UITVOERINGEN GEVEN.
Toen dc gracieuze Galina L'lanova.
de eerste ballerina van Rusland en
waarschijnlijk dc grootste danseres
ter wereld in het deftige Excelsior-
hotel te Florence aankwam, wachtte
haar een verrassing. Twee jonge
Amerikaanse toeristen hadden voor
een enorm boeket witte rozen gezorgd
met een kaart: „Met de complimen
ten van twee Amerikaanse kapitalis
ten'.
Galina Ulanova is samen met elf
andere Russische dansers en musici
voor de eerste maal ten Westen van
het IJzeren Gordijn. De twaalf zullen
opvoeringen geven in de „maand der
muziek" die deze week te Florence
begint. Ulanova zal o.a. de „Sterven
de Zwaan" van Saint-Saëns en het
adagio uit de Notenkraker-suite van
Tsiaikofski dansen.
Het Russische gezelschap leidt een
kloosterleven in de vrolijkste stad
van Italië. Zij worden voortdurend
vergezeld door iemand van de Russi
sche ambassade in Rome en komen
vrijwel niet in contact met de buiten
wereld. De kellners vertelden, dat de
Russen alles eten wat men hen voor
zet; zij vragen niets extra's. Geen van
hen drinkt wijn bij het eten of komt
in de bar van het notel, die speciaal
van wodka werd voorzien.
FEUILLETON
DOOR]
MYRA GAY
46
Terwijl deze gedachten door haar
hoofd dwarrelden, hoorde ze Steve
zeggen: „Neen. Hij is niet dood. Die
vent is zo sterk als een paard, schijnt
het. Hij is al uit het ziekenhuis weg.
Weigerde daar langer te blijven, hoe
wel hij een verschrikkelijke klap op
zijn achterhoofd heeft gehad en ze
bang waren voor een hersenschud
ding. Maar biecht nou eens op, Julie.
Waarom ging jij naar het Golden Ga-
te Park?"
Ze zuchtte vermoeid. „Ilt had een
afspraak met Kip Kirk om hem bij de
muziektent te ontmoeten". Ze draai
de er niet meer omheen, maar gaf
Steve de feiten zoals ze waren.
Hij keek haar aan alsof ze ln een
heks was veranderd.
„Had jij een afspraak met Kip
Kirk? Waarvoor ter wereld was dat
nodig?" donderde hy.
Er was een foto van Kip Kirk in de
krant en het was alsof die een waar
schuwende blik op Julie wierp en haar
beval haar mond te houden.
,Dat kan ik je niet vertellen, Ste
ve. Nu nog niet", zei ze langzaam.
.„Maar ik had er een grondige reden
voor. Dat moet je geloven".
Steve keek verbaasd. -Tenslotte
stootte hy eruit: „Maar je had de ke
rel nog nooit gezien voordat ik je aan
hem voorstelde na de repetitie!"
Julie sprak moe: Tk had hem op
de brug al gezien". Alsof dat alles
verklaarde.
„Straks beken je ook nog dat je
hem hebt neergeslagen", zei Steve.
Zijn stem klonk mat.
Julie schudde haar hoofd. „Natuur-
lyk niet, Steve. Ik wachtte op hem.
Hij kwam niet opdagen. Daarom ging
ik terug om jou te zoeken en je alles
te vertellen. Maar toen kwam Parker
Haines en in zyn tegenwoordigheid
kon ik niets zeggen",
„Je zit er lelijk tussen, Julie".
nd Steve. Hij dacht een ogenblik na.
„Wist iemand anders dat ie vanmor
gen naar het Golden Gate Park
ging?"
Ze dacht na. Ze scheen een heel
eind te moeten terugdenken. Tenslot
te zei ze: „Ja, Willie Low. Ik vroeg
hem of hy zover meeging".
„Dat maakt de hele zaak helemaal
énig, Julie. Gewoon énig".
HOOFDSTUK XL
Steve bleef die middag by haar. Hy
belde zijn kantoor op en zei dat hij
voor een cliënte een opdracht moest
vervullen. „En dat is geen leugen",
zei hij tegen Julie toen hy de hoorn
neerlegde. „Jy bent een van mijn
waardevolste cliënten. Ik zal er voor
zorgen dat je niets overkomt".
Julie deed een dutje in haar slaap
kamer met de deur op slot. Ze dacht:
Het is merkwaardig, maar ik kom tot
rust als Steve in de buurt is. Ik ver
onderstel dat dat geen compliment
voor hem is, want als ik verliefd op
hem was, zou ik juist erg gespannen
en opgewonden zijn!
Toen bedacht ze dat dat dan mis
schien geen liefde, maar genegenheid
was. Ze was nog met het probleem
bezig toen ze in slaap viel.
Ze ontwaakte heel plotseling en
met een dodelijke schrik. Een ogen
blik lang begreep ze niet waarom ze
zo bang was. Toen wist ze het. Ze had
de zwarte jurk net het schootje dat
de zakken bedekte, uitgetrokken en
in de kast gehangen zonder aan het
jade beeldje te denken.
In paniek rende ze naar de kast en
nam het beeldje uit de zak. Ze gaf een
diepe zucht en voelde de opluchting
in haar opstygen. Het jade beeldje
was veilig. Ik moet dit afschuwelijke
stuk jade naar Kip brengen. Dan zul
len die avonturen misschien ophouden,
dacht ze.
Zc kleedde zich met zorg en dwong
haar handen tot kalmte terwijl ze
haar gezicht opmaakte. Ze trok de
zwarte jurk aan
Steve klopte aan de deur. „Schiet
op, Julie, we zyn laat".
Julie greep haar zwarte avondman
tel met de opstaande kraag van
roodkleurige zilvervos. Ze trok die
dankbaar aan. Ze was koud tot in
haar gebeente en haar tanden klap
perden, hoewel de centrale verwar
ming op volle kracht stond. Ze nam
haar avondtasje, en stopte haar
beursje met klein geld en haar poeier
doos erin. Met de lange zwarte hand
schoenen in haar hand en een zwart
chlffonzijden doekje over haar hoofd,
haastte ze zich naar Steve.
Steve grinnikte. „Prima, prima"
vond hij. ..Je bent een echte schat".
Julie antwoordde: „Dat zeg je om
dat het waar is!" Deze vrolijk bedoel
de opmerking kwam er niet al te vlot
uit. 1
„Ik ga meedoen aan dat dinertje
van jou met Marcia en Li Su, engel
tje". zei Steve.
„Wat!" riep Julie ontsteld uit.
„Maar Steve, dat kun je niet doen!
Het-het is een dames-party! Je kunt
echt niet mee!"
„Luister eens, engel", zei Steve
met een stem die zo onbuigzaam was
als de rots van Gibraltar, „ik laat je
niet uit mijn gezicht tot die uitzen
ding vanavond voorby is. Be vind het
toch al een onzinnig plan om vlak
voor die uitzending nog met een paar
juffies te gaan eten. Maar als je van
plan bent om die afspraak te houden,
dan ga ik mee".
„Als je maar goed wilt onthouden,
mijnheer de tiran Ferris, dat ik een
cliënt van je ben en geen zielig hond
je dat je in de gietregen ergens hebt
gevonden en waarover je je hebt ont
fermd. Ik ben volkomen vrij".
Steve wierp haar een woedende blik
toe. „Ik ga mee. Dank je wel dat je er
zo allerliefst op hebt aangedrongen
Julle. Dat was erg aardig van je.
In zeker op-
ze het prettig vinden ais
Vooral omdat Ik meega om er op 1
te zien dat niemand die idiote nek van
jou breekt!"
Julie dacht snel na.
zicht zou ze het pret
Steve er by was. Ze was zenuwachtig.
En waarschijnlijk zou Steve's aanwe
zigheid Li Su ervan weerhouden om
over het jade beeldje te spreken.
„Als ik erby ben zal het geen da
mespartij zijn", hielp Steve haar her
inneren. Hy boog zich naar haar over
en kuste haar even op de lippen.
Julie dacht: Ik vina die kussen van
Steve te prettig. Ze besloot zo spoe
dig mogelyk op iemand anders ver
liefd te worden, als ze er de kans toe
kreeg. Om van Steve te gaan houden
zou niet deugen voor Jufie Page.
IWordt veivolgdj
Bijna alle proefprocessen zyn op Ju-
lische zandbanken gelopen. Eén is
in behandeling gekomen voor het
Het wereldgebeuren
Prijzenoorlog
De bittere concurrentiestrijd, die
thans ln dc Ver. Staten aan de gang
is en de naam ..prijzenoorlog" draagt,
heeft een zonderlinge oorsprong. De
strijd begon onmiddellijk nadat het
opperste gerechtshof dc ..Fair Trade"
practüken ongrondwettelijk had ver
klaard. Fair Trade is niets anders
dan een vorm van nrijsbeheersing.
voorgeschreven door bepaalde grote
fabrikanten, die hun goederen slechts
verkopen uan dc grossiers en fabri
kanten onder beding, dat zij tegen de
voorgestelde prijs aan het publiek
orden doorverkocht, geen cent meer
en geen cent minder. Dergelijke voor
waarden vinden hun oorsprong in
het optreden van de „bokser-winkels",
die bun omzetten trachtten te ver
groten door met kleinere winstmar
ges genoegen te nemen. Teneinde de
winkeliers, die niet in de „bokser-
prijzen" geïnteresseerd waren, té ge
rieven, kwamen de fabrikanten er toe
bindende afspraken te maken over de
detailprijzen, een procedure, die lang
zamer/tand volkomen normaal werd.
Er zijn tal van proefprocessen ge-
erd tegen deze ,.fair-trade"-over-
eenkomst door organisaties ten groe
pen wier standpunt (vaak ook te
recht) luidde, dat deze vorm van
prijsbeheersing in de eerste plaats
niet in het belang van het publiek
was en in de tweede plaats, dat de in
dustrie, door verkoopprijzen vast te
stellen, ver buiten haar boekje ging.
„De fabrikant heeft er niets mee te
maken", kon men horen zeggen. ..hoe
wij hun artikelen verkopen, zolang
zy er maar hun fabrieksprijs voor
krHgei
Bijn
ridlsche
behandeling gek
opperste gerechtshof en dit college
deed dc uitspraak, dat de prijsvast
stelling door de industrie niet te ver
enigen is met de Amerikaanse grond
wet, Deze uitspraak werd het signaal
voor dc prijzenoorlog. Het tijdstip had
voor dc grote warenhuizen nauwelijks
gunstiger kunnen vallen. De meeste
bedrijven hadden in de .afgelopen tien
maanden alles ingekocht, waarop zij
maar beslag konden leggen. Korea,
de vrees voor oorlog, voor verdere
stijging van dc grondstoffenprijzen
speelden daarbij een rol.
In eerste instantie had ook het pu
bliek veel gekocht, maar het tijdstip
van verzadiging bleef biet uit Aldus
groeiden de voorraden van dc waren
huizen aan zonder evenredige afvloei
ing naar de klanten.
Er waren koopjes te kust en te
keur. Eén warenhuis in iedere stad
behoefde slechts het woord „drasti
sche prysverlaging" te adverteren, of
de rest volgde het voorbeeld. Sommi
ge manufacturiers schreeuwden „ver
raad" en de machtige producenten
van graag gewilde artikelen (o.a.
Parker vulpennen) verklaarden, dat
zij „uit straf" geen nieuwe leveran
ties zouden doen aan dc bedrijven, die
zich niet langer aan dc vastgestelde
prijzen hielden. Maar andere produ
centen, die zich meer en meer be
vreesd begonnen te tonen voor „slap
te". zagen in deze pryzenoorlog een
ideale aanleiding om de productie
weer in iets hoger tempo te hervatten,
omdat er straks zeker weer nieuwe
voorraden door de warenhuizen zou
den worden gekocht
Bitter ongelukkig waren echter dc
kleinere, zelfstandige winkels. Een
warenhuis, dat tegenover hoge vaste
lasten doorgaans een behoorlijke om
zet heeft, kon zich gemakkelijker ver
oorloven de pryzen tc drukken en
zelfs hier en daar oude winkelstukken
tegen verlies tc verkopen, dan de
kleinere lieden. Die konden wel een
paar procent laten vallen, maar toch
niet neer. En middenstandsvereni
gingen kloppen thans hard by de re
gering aan en lopen de deur van hoge
functionarissen plat, om een einde
aan de prijzenoorlog te maken. Het
argument daarvoor is. dat het aantal
faillissementen van de kleinere win
kelstand" anders niet te overzien zal
zyn en dal de middenstand zal wor
den „uitgegroeid", waardoor de gro
tere bedrijven „het rijk alleen" zouden
krijgen.
Deze alarmkreten zyn wellicht wat
somber van toon. Met belangstelling
mag worden afgewacht hoe de verde
re ontwikkeling van het pryspcll zal
zyn.
Drie babies van vierling
overleden.
Van de vierling, die Maandagavond
in het gezin Jongbloed uit Zwanen
burg bij Halfweg werd geboren, zijn
in ae loop van ae nacht twee jongens
en een meisje overleden. De moeder
en het overgebleven meisje maken het
redelijk goed.
Westerling in Frankrijk.
Naar het A.N.P. verneemt, mag
thans als zeker worden aangenomen,
dat de ex-kapitein van het K.N.I.L.,
WesUtitaet ip Frankryk vertoeft.