In de Duitse mentaliteit is nog vrijwel niets veranderd JIMMY BROWN, sportheld Beeldje no. BRITSE LAGERHUIS VESTIGDE EEN NA-00RI.0GS RECORD Chinese DONDERDAG 14 JUNI 1951 PROVINCIALE ZEEDWSB COURANT INDRUKKEN UIT DUITSLAND I Er wordt weer danig gestrooid met superlatieven (Van onze speciale verslaggever) Hamburg, Juni Nog nooit heb ik iemand zo op het socialisme horen schelden als mijn vriend Jochen. Tien jaar geleden hadden we elkaar het laatst gezien. Hij werd toen naar een „Strafcompagnie" gestuurd, omdat hij had geweigerd een lofhymne op het nazisme te zingen en ik had de wijk naar Zwitserland genomen. Wc hadden elkaar dus wel wat te ver tellen. Maar inplaats van over het verleden kregen wij het over de huidige situatie in Duitsland. In dit gesprek was het, dat myn schoolvriend hevig op de hedendaagse „party-dictatuur" afgaf. „Het is net als vroeger", barstte hij" al op het station uit. „Hier in Hamburg hebben de socialisten het voor 't zeggen. Wie geen lid van hun partij is heeft geen kans op een ge meentelijke betrekking. Wie het par- tijboek niet kan laten zien, heeft het moeilijker dan de „kameraden" als het 't verkrijgen van een vergunning betreft. En waarvoor allemaal heb je nu geen vergunning nodig? Je kunt zonder het een of ékider papiertje werkelijk niets beginnen. Later op de dag had ik gelegenheid op het hoofdkantoor van de vakver eniging een organisatie van liefst 5s/2 millioen leden, die tot alle pai*- tijen behoren op het onderwerp „dictatuur" nader in te gaan. Ik wilde namelyk weten, hoe de verhou ding tussen deze „aan geen party ge bonden" vakvereniging en de com munisten is. Men liet me een soort witboek zien, dat moest aantonen, dat de Duitse communisten getracht hebben en nog steeds trachten de lei ding van deze enorme organisatie in handen te krijgen. In dit witboek werd precies uiteen gezet, welke tactiek de communisten tot nu hadden gevolgd. Tenslotte ves tigde het er de aandacht op, dat het de plicht van officiële instellingen en grote bedrijven is, de communisten uit belangrijke functies te weren. Hoe kunnen wij dit nu anders berei ken, zo constateerde de heer H. Du- schek, dan door onze mensen, d.w.z. de kameraden, die wij ten volste kunnen vertrouwen, de leidende func ties te geven. En als de socialist Du- schek het over „onze kameraden" heeft, dan bedoelt hij daarmede niet de leden van de C.D.U. of noem maar op welke partij. AAN DE TOEKOMST DENKEN Toen Jochen genoeg gescholden had. wilde ik toch wel graag iets van ZIJN party weten. ..Mijn partij?" vroeg hij verbaasd. „Ik ben een func- tionnaris vanja. van de socialis ten. Je mag het gerust weten. Ik heb lang genoeg tegen de stroom op- gezwommen. Ik kan niet altyd con tra zijn. Ik moet ook aan mijn toe komst denken. Hoe zou ik ooit iets kunnen opbouwen, als ik me buiten de politiek zou houden Dat was nu precies dezelfde menta liteit, die Hitier nodig had om zijn duistere plannen te verwezenlijken. Men zal me geloven, dat me de borrel niet smaakte, waarop Jochen die avond tracteerde. ook al had hij hem door een lid van zijn partij voor de en-gros inkoopprijs gekregen. Voor mijn schoolmakker was ons weerzien niettemin aangenaam, want eindelijk kon hij eens zijn hart luch ten. Aan een Duitser, zo vond hij, kon hij zijn gevoelens nooit vertellen Maar ik vroeg me af, hoeveel Jochens er in Hamburg rondlopen en hoe groot de socialist Duschek dit aantal heeft geschat. „EHRG EFUEIIL" Het is niet gemakkelijk, anderen even openhartig aan het praten te krijgen, als Jochen. De Dyitser heeft zijn „Ehrgefühl" en geeft niet graag de ware reden bloot, die hem heeft bewogen lid van de een of andere partij te worden. Daarentegen zijn de Duitsers wel voor een politiek ge sprek te vinden. Echter eisen zulké gesprekken soms heel veel van het eduld van eea buitenlander. De Juitsers zien de zaken meestal slechts zwartwit. Tegenspreken kunnen ze moeilik verdragen. Onge wenste interrupties worden met „es ist nicht wahr" afgedaan. Ik herinner me. vier jaar geleden voor een Duitse klas te hebben ge staan. Ik maakte toen in uniform een reportage over de honger in Duitsland. Er werd destijds inder daad honger geleden, maar hij was in geen enkel opzicht met die uit de Hollandse hongerwinter to vergelij ken. In een groot Berlijns ziekenhuis bijv. had men gelukkig niet één Districtstelefoongidsen komen eind 1952. Het ligt in de bedoeling met de ge- leidelyke invoering van districtstele foongidsen te beginnen, zodra het lopende overleg met de ondernemers die deze gidsen zullen moeten verzor gen. is afgesloten. Voor zover thans kan worden be oordeeld. zullen tegen hét einde van 1952 deze gidsen in elk telefoondis trict kunnen zijn ingevoerd. patiënt met hongeroedeem. Toen ik j aan zeventien- en achttienjarige leer-1 lingen vertelde, dat het in.Nederland, j droevig genoeg, heel wat erger is ge weest. protesteerden niet alleen de leerlingen, maar ook de onderwijzer, die zei, dat ik waarschijnlijk had wil len zeggen, dat het in Holland óók eig is geweest. En'ook nu weer kon ik het merken: de Duitser heeft nog steeds geen af scheid van zijn superlatieven geno men. Als hij niet het beste, het groot ste, het mooiste en het degelijkste heeft of maakt, dan is hij het meest te betreuren, het meest uitgebuite, het meest onderdrukte volk. Deze gedachtengang leest men uit het volgende liedje, dat karakteris tiek is voor het opnieuw ontwakende Duitsland. Die Fahne hoch, den Mut nur nicht verloren. Die Knechtschaft dauert nur noch kurze Zeit, Wir sind ein freies Volk und nicht zum Sklav'n geboren. Ein fremdes Joch ist jedem Deutschen Leid. Den Brüdem mussen wir die Treue halten, Den Gefallenen, die den Endsieg nicht geschaut! Vom Saargebiet bis hinauf zu den Balten Klingt weiterhin der schone deutsche Laut. Seit tausend Jahr'n sind wir das Reich der Mitte, Beneidet von der ganzen gier'gen Schar, Doch wenn sich zweie Streiten freut sich nur der Dritte, Und heute noch ist dieses Sprichwort wahr. Ein jeder geb' in seinem Fach das Beste Und tue seine deutsche Ehrenpflicht, Der Tag der Rache kommt! Und dann das allerletzte, Wir zitier'n den Feind von uns'rem Hochgericht. 94. Op de ochtend van de zevende dag kwam de Amerikaanse kust in zicht. Jimmy had die nacht niet zo rustig geslapen omdat een paar bruinvis sen nieuwsgierig naar wat da&r nu wel in zee lag te slapen, telkens aan zijn grote tenen waren ko men snuffelen. Bovendien waren er geen bananen meer, zodat hij in een tamelijk kwaad humeur aan de laatste loodjes was begonnen. Stuurman Wil lem Wieltjes had reeds enige uren lang radio-con tact met de vaste wal en hij had geseind dat hy vermoedde dat de zwemmer de kust zou bereiken ongeveer 30 mijl ten zuiden van N< v.' York. Ta en dat bekend werd en de radio liet er werkciyk geen gras over groeien om het nieuws in drie ex tra-bulletins de wereld ln te zenden verzamelde zich daar een mensen menigte, die naar gerouti neerde politiedeskundigen beweerden meer dan 700.000 koppen groot was. De massa stond schou der aan schouder langs het strand en wie hele maal vooraan stond moest het goed vinden dat het water, opgezweept door dc branding hem soms tot het middel kwam. 32 UUR ONAFGEBROKEN IN ZITTING. Duttend en soezend hingen de leden in de banken. Het Britse Lagerhuis is Maandag en Dinsdag op ueg geweest het record van de langste zitting, gevestigd in 1881, te breken. Toen bleven de leden 41 uur en 30 minuten in onafgebroken zitting byeen. Nu Weef het bij „slechts" 32 uur. waarmee eehter wel een na-oorlogs reeord werd bereikt. De debatten liepen over de begroting van financiën en de regering hield tyiergiek vast aan hel eenmaal opgestelde tydssc^ema om het andere parlementair werk niet in de war te doen lopen. verplaatst, wanneer als gevolg daar van dc staat winst- of inkomstenbe lasting zou derven. Een enkele maal glipten wat leden naar buiten om een hartige dronk te Duttend en soezend hingen La- bourmannen en Conservatieven in de banken. Winston Churchill en pre mier Attlee zaten grimmig tegen over elkaar, diep onderuit gezakt in hun stoelen, vastbesloten geen krimp te geven in de Marathon-zitting. Een aantal clausules van de begroting was al goedgekeurd. De kwestie, waarop de parlementsleden zich had den vastgebeten, was de bepaling, dat j de hoofdzetel van een bedryf niet j naar overzees gebied mag worden :- w 4> -x 44 4.- -x-x -x- -x- 4c- -x- -x- -x-x -x- -x 4:- 4:- 4:- -x -x ■X«*4e*4!-44X-4f**X-X44*44*-XX-X44-X4rX Pijn voelt u met uw hersens. Wan neer ons lichaam aan liejtig geweld of grote hitte of koude is onderwor pen, ervaren we dit eerst dan als pijn, zodra die prikkeling via de ze nuwen aan onze hersens is kenbaar gemaakt. Een stevige slag met de ha mer op uw duim schijnt ogenblikke lijk de gewaarwording van pijn te geven, doch in werkelijkheid voelt u die pijn een onderdeel van een se- sonde na de slag. Want voor hel overbrengen van die prikkels door nu? hele arm en schouder is tijd no dig. Sinds Helmholz weten we dat deze overbrenging geschiedt met een snelheid van 33 m. per seconde Dat u de pijn gelijktijdig met de slag voelt, komt omdat ons lichaam be trekkelijk klein is. Maar ook wanneer 11 een giraffe op zijn achterdeel slaat zou het tijdsverloop tussen prikkel en gewaarwording nog onmerkbaar zijn. Wanneer uw arm tot de zon zou kunnen reiken, wordt dit alles echter anders. U zou dan wel is waar deer lijk uw hand verbranden, doch geen ■pijn zou zich aan uw hersens aanmel den, want de tijd die nodig is om uw (150 millioen km.) lange arm te doorlopen, zou ruim 140 jaren eisen. En we mogen aannemen, dat u die leeftijd niet bereikt, zodat u gedu rende uw hele leven van die verbran dingen niets zou hebben gevoeld. Laten we onze hunkering naar zon en zomer overigens niet overdrijven aoor de zon te willen grijpen, maar liever genoegen nemen met de warm te. die zijna de lange winterslaap der natuur, bereid is 'over ons uit te stor ten. Wist tf. dat de natuur behalve een winterslaap ook een zomerslaap kent? H, Pétillon. nemen of een gebakken eitje te eten, maar steeds wanneer de bel klonk, renden ze naar binnen om te stem men. Dat gebeurde 21 keer en telkens bleef de regering in de meerderheid. En alsmaar bleef de kalender staan op 21 Maart dag waarop de zit ting begon en als een kalm stro- men<J beekje murmelden de debatten voort over de scheef gezakte, met kranten bedekte hoofden van zacht snurkende parlementsleden, die een wijle „vrij-af" hadden Kort voor half elf Dinsdagavond kwam voor de uitgeputte parle mentsleden de verlossing de zitting werd verdaagd tot Woensdagochtend. H.K.H. Prinses Wilhelmlna heeft te Muiden de motorreddlngboot „Prins Hendrik" te water gelaten Het sehin dat bestemd Is voor de Koninklijke Noord- en Zuid-Hollandse Redding Maatschappij, is een geschenk van dé N.V Stoomvaart Maatschappij „Nederland", ln 1948 aan H. 51. Konln|ln Hllbelmlna gegeventer g."eenheid van Haar 50-jarig regeringsjubileum. Het schip ls 19 in. lang, 5.05 m. breed en heefteen diepgang ran 1 '15 m De Katerverplaatsing Is ol ton. De „Prins Hendrik' glijdt te uater. Na het wegnemen van de laatste beletselen slaat H.K.H. 1 rinses Wilhetmlna het verloop van de te water lating gade. Naast Haar Z.K.H. Prins Bernhard Twaalf Russen leiden kloosterleven in Florence. DANSGBOKP /AI. UITVOERINGEN GEVEN. Toen dc gracieuze Galina L'lanova. de eerste ballerina van Rusland en waarschijnlijk dc grootste danseres ter wereld in het deftige Excelsior- hotel te Florence aankwam, wachtte haar een verrassing. Twee jonge Amerikaanse toeristen hadden voor een enorm boeket witte rozen gezorgd met een kaart: „Met de complimen ten van twee Amerikaanse kapitalis ten'. Galina Ulanova is samen met elf andere Russische dansers en musici voor de eerste maal ten Westen van het IJzeren Gordijn. De twaalf zullen opvoeringen geven in de „maand der muziek" die deze week te Florence begint. Ulanova zal o.a. de „Sterven de Zwaan" van Saint-Saëns en het adagio uit de Notenkraker-suite van Tsiaikofski dansen. Het Russische gezelschap leidt een kloosterleven in de vrolijkste stad van Italië. Zij worden voortdurend vergezeld door iemand van de Russi sche ambassade in Rome en komen vrijwel niet in contact met de buiten wereld. De kellners vertelden, dat de Russen alles eten wat men hen voor zet; zij vragen niets extra's. Geen van hen drinkt wijn bij het eten of komt in de bar van het notel, die speciaal van wodka werd voorzien. FEUILLETON DOOR] MYRA GAY 46 Terwijl deze gedachten door haar hoofd dwarrelden, hoorde ze Steve zeggen: „Neen. Hij is niet dood. Die vent is zo sterk als een paard, schijnt het. Hij is al uit het ziekenhuis weg. Weigerde daar langer te blijven, hoe wel hij een verschrikkelijke klap op zijn achterhoofd heeft gehad en ze bang waren voor een hersenschud ding. Maar biecht nou eens op, Julie. Waarom ging jij naar het Golden Ga- te Park?" Ze zuchtte vermoeid. „Ilt had een afspraak met Kip Kirk om hem bij de muziektent te ontmoeten". Ze draai de er niet meer omheen, maar gaf Steve de feiten zoals ze waren. Hij keek haar aan alsof ze ln een heks was veranderd. „Had jij een afspraak met Kip Kirk? Waarvoor ter wereld was dat nodig?" donderde hy. Er was een foto van Kip Kirk in de krant en het was alsof die een waar schuwende blik op Julie wierp en haar beval haar mond te houden. ,Dat kan ik je niet vertellen, Ste ve. Nu nog niet", zei ze langzaam. .„Maar ik had er een grondige reden voor. Dat moet je geloven". Steve keek verbaasd. -Tenslotte stootte hy eruit: „Maar je had de ke rel nog nooit gezien voordat ik je aan hem voorstelde na de repetitie!" Julie sprak moe: Tk had hem op de brug al gezien". Alsof dat alles verklaarde. „Straks beken je ook nog dat je hem hebt neergeslagen", zei Steve. Zijn stem klonk mat. Julie schudde haar hoofd. „Natuur- lyk niet, Steve. Ik wachtte op hem. Hij kwam niet opdagen. Daarom ging ik terug om jou te zoeken en je alles te vertellen. Maar toen kwam Parker Haines en in zyn tegenwoordigheid kon ik niets zeggen", „Je zit er lelijk tussen, Julie". nd Steve. Hij dacht een ogenblik na. „Wist iemand anders dat ie vanmor gen naar het Golden Gate Park ging?" Ze dacht na. Ze scheen een heel eind te moeten terugdenken. Tenslot te zei ze: „Ja, Willie Low. Ik vroeg hem of hy zover meeging". „Dat maakt de hele zaak helemaal énig, Julie. Gewoon énig". HOOFDSTUK XL Steve bleef die middag by haar. Hy belde zijn kantoor op en zei dat hij voor een cliënte een opdracht moest vervullen. „En dat is geen leugen", zei hij tegen Julie toen hy de hoorn neerlegde. „Jy bent een van mijn waardevolste cliënten. Ik zal er voor zorgen dat je niets overkomt". Julie deed een dutje in haar slaap kamer met de deur op slot. Ze dacht: Het is merkwaardig, maar ik kom tot rust als Steve in de buurt is. Ik ver onderstel dat dat geen compliment voor hem is, want als ik verliefd op hem was, zou ik juist erg gespannen en opgewonden zijn! Toen bedacht ze dat dat dan mis schien geen liefde, maar genegenheid was. Ze was nog met het probleem bezig toen ze in slaap viel. Ze ontwaakte heel plotseling en met een dodelijke schrik. Een ogen blik lang begreep ze niet waarom ze zo bang was. Toen wist ze het. Ze had de zwarte jurk net het schootje dat de zakken bedekte, uitgetrokken en in de kast gehangen zonder aan het jade beeldje te denken. In paniek rende ze naar de kast en nam het beeldje uit de zak. Ze gaf een diepe zucht en voelde de opluchting in haar opstygen. Het jade beeldje was veilig. Ik moet dit afschuwelijke stuk jade naar Kip brengen. Dan zul len die avonturen misschien ophouden, dacht ze. Zc kleedde zich met zorg en dwong haar handen tot kalmte terwijl ze haar gezicht opmaakte. Ze trok de zwarte jurk aan Steve klopte aan de deur. „Schiet op, Julie, we zyn laat". Julie greep haar zwarte avondman tel met de opstaande kraag van roodkleurige zilvervos. Ze trok die dankbaar aan. Ze was koud tot in haar gebeente en haar tanden klap perden, hoewel de centrale verwar ming op volle kracht stond. Ze nam haar avondtasje, en stopte haar beursje met klein geld en haar poeier doos erin. Met de lange zwarte hand schoenen in haar hand en een zwart chlffonzijden doekje over haar hoofd, haastte ze zich naar Steve. Steve grinnikte. „Prima, prima" vond hij. ..Je bent een echte schat". Julie antwoordde: „Dat zeg je om dat het waar is!" Deze vrolijk bedoel de opmerking kwam er niet al te vlot uit. 1 „Ik ga meedoen aan dat dinertje van jou met Marcia en Li Su, engel tje". zei Steve. „Wat!" riep Julie ontsteld uit. „Maar Steve, dat kun je niet doen! Het-het is een dames-party! Je kunt echt niet mee!" „Luister eens, engel", zei Steve met een stem die zo onbuigzaam was als de rots van Gibraltar, „ik laat je niet uit mijn gezicht tot die uitzen ding vanavond voorby is. Be vind het toch al een onzinnig plan om vlak voor die uitzending nog met een paar juffies te gaan eten. Maar als je van plan bent om die afspraak te houden, dan ga ik mee". „Als je maar goed wilt onthouden, mijnheer de tiran Ferris, dat ik een cliënt van je ben en geen zielig hond je dat je in de gietregen ergens hebt gevonden en waarover je je hebt ont fermd. Ik ben volkomen vrij". Steve wierp haar een woedende blik toe. „Ik ga mee. Dank je wel dat je er zo allerliefst op hebt aangedrongen Julle. Dat was erg aardig van je. In zeker op- ze het prettig vinden ais Vooral omdat Ik meega om er op 1 te zien dat niemand die idiote nek van jou breekt!" Julie dacht snel na. zicht zou ze het pret Steve er by was. Ze was zenuwachtig. En waarschijnlijk zou Steve's aanwe zigheid Li Su ervan weerhouden om over het jade beeldje te spreken. „Als ik erby ben zal het geen da mespartij zijn", hielp Steve haar her inneren. Hy boog zich naar haar over en kuste haar even op de lippen. Julie dacht: Ik vina die kussen van Steve te prettig. Ze besloot zo spoe dig mogelyk op iemand anders ver liefd te worden, als ze er de kans toe kreeg. Om van Steve te gaan houden zou niet deugen voor Jufie Page. IWordt veivolgdj Bijna alle proefprocessen zyn op Ju- lische zandbanken gelopen. Eén is in behandeling gekomen voor het Het wereldgebeuren Prijzenoorlog De bittere concurrentiestrijd, die thans ln dc Ver. Staten aan de gang is en de naam ..prijzenoorlog" draagt, heeft een zonderlinge oorsprong. De strijd begon onmiddellijk nadat het opperste gerechtshof dc ..Fair Trade" practüken ongrondwettelijk had ver klaard. Fair Trade is niets anders dan een vorm van nrijsbeheersing. voorgeschreven door bepaalde grote fabrikanten, die hun goederen slechts verkopen uan dc grossiers en fabri kanten onder beding, dat zij tegen de voorgestelde prijs aan het publiek orden doorverkocht, geen cent meer en geen cent minder. Dergelijke voor waarden vinden hun oorsprong in het optreden van de „bokser-winkels", die bun omzetten trachtten te ver groten door met kleinere winstmar ges genoegen te nemen. Teneinde de winkeliers, die niet in de „bokser- prijzen" geïnteresseerd waren, té ge rieven, kwamen de fabrikanten er toe bindende afspraken te maken over de detailprijzen, een procedure, die lang zamer/tand volkomen normaal werd. Er zijn tal van proefprocessen ge- erd tegen deze ,.fair-trade"-over- eenkomst door organisaties ten groe pen wier standpunt (vaak ook te recht) luidde, dat deze vorm van prijsbeheersing in de eerste plaats niet in het belang van het publiek was en in de tweede plaats, dat de in dustrie, door verkoopprijzen vast te stellen, ver buiten haar boekje ging. „De fabrikant heeft er niets mee te maken", kon men horen zeggen. ..hoe wij hun artikelen verkopen, zolang zy er maar hun fabrieksprijs voor krHgei Bijn ridlsche behandeling gek opperste gerechtshof en dit college deed dc uitspraak, dat de prijsvast stelling door de industrie niet te ver enigen is met de Amerikaanse grond wet, Deze uitspraak werd het signaal voor dc prijzenoorlog. Het tijdstip had voor dc grote warenhuizen nauwelijks gunstiger kunnen vallen. De meeste bedrijven hadden in de .afgelopen tien maanden alles ingekocht, waarop zij maar beslag konden leggen. Korea, de vrees voor oorlog, voor verdere stijging van dc grondstoffenprijzen speelden daarbij een rol. In eerste instantie had ook het pu bliek veel gekocht, maar het tijdstip van verzadiging bleef biet uit Aldus groeiden de voorraden van dc waren huizen aan zonder evenredige afvloei ing naar de klanten. Er waren koopjes te kust en te keur. Eén warenhuis in iedere stad behoefde slechts het woord „drasti sche prysverlaging" te adverteren, of de rest volgde het voorbeeld. Sommi ge manufacturiers schreeuwden „ver raad" en de machtige producenten van graag gewilde artikelen (o.a. Parker vulpennen) verklaarden, dat zij „uit straf" geen nieuwe leveran ties zouden doen aan dc bedrijven, die zich niet langer aan dc vastgestelde prijzen hielden. Maar andere produ centen, die zich meer en meer be vreesd begonnen te tonen voor „slap te". zagen in deze pryzenoorlog een ideale aanleiding om de productie weer in iets hoger tempo te hervatten, omdat er straks zeker weer nieuwe voorraden door de warenhuizen zou den worden gekocht Bitter ongelukkig waren echter dc kleinere, zelfstandige winkels. Een warenhuis, dat tegenover hoge vaste lasten doorgaans een behoorlijke om zet heeft, kon zich gemakkelijker ver oorloven de pryzen tc drukken en zelfs hier en daar oude winkelstukken tegen verlies tc verkopen, dan de kleinere lieden. Die konden wel een paar procent laten vallen, maar toch niet neer. En middenstandsvereni gingen kloppen thans hard by de re gering aan en lopen de deur van hoge functionarissen plat, om een einde aan de prijzenoorlog te maken. Het argument daarvoor is. dat het aantal faillissementen van de kleinere win kelstand" anders niet te overzien zal zyn en dal de middenstand zal wor den „uitgegroeid", waardoor de gro tere bedrijven „het rijk alleen" zouden krijgen. Deze alarmkreten zyn wellicht wat somber van toon. Met belangstelling mag worden afgewacht hoe de verde re ontwikkeling van het pryspcll zal zyn. Drie babies van vierling overleden. Van de vierling, die Maandagavond in het gezin Jongbloed uit Zwanen burg bij Halfweg werd geboren, zijn in ae loop van ae nacht twee jongens en een meisje overleden. De moeder en het overgebleven meisje maken het redelijk goed. Westerling in Frankrijk. Naar het A.N.P. verneemt, mag thans als zeker worden aangenomen, dat de ex-kapitein van het K.N.I.L., WesUtitaet ip Frankryk vertoeft.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5