Het puikje van onze detectives werkt in stilte VREEMDE LANDARBEIDERS UIT MEXICO STROMEN NAAR DE V.S. 55 33 ATEKDAG 12 MEI 1M1 PROVINCIAL! 1HVWSE COURANT Nederlands Scotland Yard Strijd tegen internationale misdadigersbenden Min of meer onder druk van de publicatie* in de per» heeft de regering: een nieuw onderzoek gelaat inzake de zo veel besproken Veiser-af faire. Op nieuw «allen uitgebreide, tijdrovende en moeilijke recherche-werkzaamhe den moeten worden verricht. De aard van de Velser-affaire brengt mee, dat het onderzoek bezwaarlik aan de plaatselijke politieautoriteiten kan wor den opgedragen. De procureur-generaal van het Gerechtshof in Amster dam, die belast Is met de leiding van het onderzoek, kan dit echter moeilijk geheel alleen doen. Dat doei hfl dan ook niet. De mannen van de Rijksrecherche zijn ingeschakeld. Zjj ztyn de ogen en de oren van de procureurs-generaal. BH elk geval, by ieder onderzoek, dat door zijn bijzonder karakter niet door de gemeente- of Rijkspolitie kan worden behandeld, treden de mannen van de Rijksrecherche op. Hun werk is meestal van zo vertrouwelijke aard, dat zij ongaarne aan de weg timme ren. Zij zgn echter Nederland's beste en betrouwbaarste politiemannen. Door de detective-romans hebben de detectives van Scotland Yard, de Londense politie, een grote naam ge kregen. Naar alle waarschijnlijkheid verdienen de mannen die naam van Scotland Yard ten volle, maar het handjevol Rijksrechercheurs zou even beroemd kunnen zijn, wanneer zij dat zelf zouden willen. De Nederlandse evenknie van de detective van Scotland Yard geeft er echter de voorkeur aan, buiten de kring van de publieke belangstelling te bleven. BUREAU VOOR CRIMINELE VOORLICHTING Hoeveel goede Nederlandse burgers zouden weten wat het Bureau Crimi nele Voorlichting is en doet? Wij vre zen, dat hun aantal klein is. Toch is het werk van dit bureau van het al lergrootste belang voor de veiligheid van lijf en goed van iedere Nederlan der. Het bureau heeft namelijk tot taak de Justitie- en politie-autoritei- ten in Nederland inlichtingen te ver strekken en van voorlichting te die nen over bepaalde misdrijven van bij zondere aard. Dat lijkt op het eerste gezicht een voudiger dan het is. In werkelijkheid verricht het bureau diepgaande we tenschappelijke arbeid. Het is onder verdeeld in acht centrales. Een cen trale houdt zich bezig met falsifica- ten. Een andere met internationale misdadigers. Dan zijn er centrales ter bestrijding van de handel in vrou wen en kinderen en van de handel in ontuchtige lectuur, ter bestrijding van de smokkel In verdovende mid delen en diefstal van motorrijtuigen. Drie centrales houden zich bezig met de zware misdrijven tegen het leven, beroepsinbrekers, zakkenrollers en zwendel. Tot de voornaamste taak van de centrale voor falsificaten behoort het tegengaan van de valse munterij. Tot 1920 was er in Nederland van een ge organiseerde bestrijding van de val semunterij niets te bespeuren. Kreeg de politie hier of daar kennis van een geval van falsificatie, dan werd dit op eigen gelegenheid uitgewerkt. De betrokken politie-ambtenaar bleef onbekend met hetgeen elders in deze zelfde zaak mogelijk reeds was ont dekt. Omstreeks 1921 constateerde de directie van de Nederlandse Bank, dat de circulatie van valse Neder landse bankbiljetten, hoofdzakelijk in het buitenland, verontrustende vor men begon aan te nemen. Een der voornaamste oorzaken was de infla tie. Voor de valse munters in de lan den, die door de inflatie getroffen werden, leverde het namaken van bil jetten van het eigen land geen voor deel meer op. Op het ogenblik, dat de valse biljetten gereed waren, was zelfs de waarde van het echte biljet zo sterk teruggelopen, dat de heren valsemunters de door hen gemaakte kosten niet eens konden goed maken. We zagen in die jaren een grote vraag ontstaan naar waardevast bankpapier, zoals van Nederland en VERHALEN Burgemeester Schokking van Den Haag las dezer dagen een merkwaar dige geboorte-aangifte persoonlijk voor. Het kwam hierop neer. dat de heer Ooievaar, oud 703 jaar, van be roep stadsooievaar, aangifte kwam doen van zijn en zijn vrouw Lékker- bekje s kind, genaamd Lepelaartje. De burgemeester kreeg een beschuit met muisjes ter grootte van een wagen wiel aangeboden, welke hij zelf aan sneed. ter meubilering van de koffie. In feite is het Lepelaartje het officiële pas gepatenteerde koekje van de Haag- se banketbakkers, die de plechtigheid zelf hadden uitgedacht om het aldus aan de wereld te presenteren. Een huwelijk op klompen is geen alledaags voorkomende „plechtig heid maar in een Belgisch stadje is het voorgekomen. Niet alleen de jong gehuwden maar alle genodigden had den klompen aan tot zelfs de burge meester toe. die niet uit de toon wilde vallen. Als hij er niet afgevallen is, zit hij er nu nog, de koorddanser Helmuth norlands, die Donderdag twaalf meter boven een plein in Stockerau op een koord stapte, met het vaste voorne men daar ten minste 72 uur te blij ven. Mocht hem dit gelukken, dan mag h\i zich „werelduurrecordhouder koorddansennoemen. Vannacht heeft zijn vrouw, die ook in het „vak" zit, hem een paar uur tjes gezelschap gehouden, om een bab beltje met hem te houden. .Anders zou hij maar in slaap vallen en er af n" zei ze, met echtelijke bezorgd heid. Zwitserland. De banken konden en mochten daaraan niet meer voldoen, met het gevolg, dat er in dat waarde vast bankpapier een zwarte handel ontstond. INTERNATIONALE MISDADIGERS De centrale inzake internationale misdadigers, die in 1927 werd opge richt, houdt zich o.m. bezig met het verzamelen van gegevens omtrent in ternationale misdadigers in nauwe samenwerking met soortgelijke cen trales in het buitenland en het on derhouden van een nauw contact met die centrales. De successen, die dooi de centrale geboekt zijn, zijn groot. In 1928 reeds tijdens de Olympische Spelen in Amsterdam, wierpen de in ternationale samenwerking en de specialisatie goede vruchten af. Zes Poolse, drie Italiaanse en vier Griekse internationale zakkenrollers werden door Rijksrechercheurs in de hoofdstad in de kraag gepakt. Een goed voorbeeld van de inter nationale samenwerking is wel de ar restatie van twee geslepen misdadi- Sers, een Mexicaan en een Spanjaard, p 25 Januari 1930 werd aan een tweetal bankinstellingen te Amster dam en aan een reisbureau te Am sterdam en Rotterdam, een schrijven ontvangen van de „Bank of Mon treal" uit Mexico-City* waarin stond vermeld, dat bij genoemde bank een rekening was geopend ten name van Manuel Mui-iel Hernandez voor een zeker bedrag (voor verschillende banken variërende tussen 15 en 18.000,dollar), met verzoek dt be drag wel ter beschikking van ge noemde Hernandez te willen houden. Een wissel van de „Bank.of Mon treal" was tevens ingesloten. Mede gedeeld werd voorts, dat genoemde persoon geen relaties in Nederland had en dat hg zich zou legitimeren met een paspoort afgegeven door het Secretariaat van Buitenlandse Infor maties te Mexico-City op 28 Decem ber 1929. Ook was bijgevoegd een kaartje van de „Bank of Montreal", waarop de handtekening van Hernan dez was geplaatst. Een telegrafisch bericht van het bijkantoor van de „Bank of Montreal" te Londen meld de, dat wissel en brief vals waren. Het bleek Hernandez ernst te zijn, want op 3 Februari daaropvolgend vervoegde hfl zich by de kassier van een reisbureau te Amsterdam. De te lefonische waarschuwing aan de Centrale kwam nog juist op tyd om deze vreemdeling en diens vriend ten kantore van dit reisbureau te kunnen arresteren. Hun aanwezigheid bleek daar grote opschudding teweegge bracht te hebben. Intussen had de Mexicaanse poli tie, mede door de verstrekte gegevens van de Centrale, de hand weten te leggen op 'n bende van 20 internatio nale oplichters, die in Midden- en Zuid-Amerika opereerde en waartoe ook de beide te Amsterdam aange houden personen behoorden. (Nadruk verboden). Der» week ie de 20.000tU K.L.M.- luchtrelzlger geboekt, die voor het eerst de evenaar passeerde. Amerikaanse tanks bt het bergland van Korea. ILLEGALE EMIGRANTEN En vallen ten prooi aan grote ellende. (Van onze correspondent) New York, Mei Een van de treurigste hoofdstukken in de economische en sociale politiek van het Noord-Amerikaanse continent is het probleem van de Mexicaanse seizoenarbeiders, die over de grens naar de Verenigde Staten stromen, in de hoop de werkloosheid in hun vaderland te ontlopen, doch vaak slechts om in het land van hun verlangen aan een nog grotere ellende ten prooi te vallen. Het verschil in levensstandaard in de twee lan den is zo groot, dat het Zuiden van de V.S. een bijna magische aantrek kingskracht uitoefent op de landarbeiders in Mexico, die zich veelal met een onvoorstelbaar laag dagloon van 15 dollarcents tevreden moeten stel len. Nu bestaat er ten noorden van de grens op de grote farms en „ran ches" in het seizoen een grote behoefte aan landarbeiders, die jaariyks meer dan een millioen Mexicanen ertoe brengt „zwart" over de grens te komen Daar deze grens voor het grootste gedeelte gevormd wordt door de Rio Grande, moeten de meesten van hen over de rivier zwemmen, waar door ze de bijnaam „wetbacks", de „natte ruggen", hebben gekregen. De grens over te komen lukt vrijwel altijd, daar ter bewaking van deze 2500 km. lange grens slechts 900 grenswachters, dus slechts één op bijna 3 km., ter beschikking staan. gale arbeider, die zich over deze be handeling zou beklagen, met uitleve ring aan de deportatie-ambtenaren bedreigd wordt. Door de belangheb benden wordt dit systeem, dat de vooruitstrevende kringen in Amerika reeds lang een doorn in het oog is, verdedigd met het oog op het ernsti ge gebrek aan landarbeiders. De vak honden, die tot nu toe moedig, doch zonder enig succes tegen deze weer galoze verlaging van de loonstan- daard gestreden hebben, beweren, dat er slechts zelden van een tekort spra ke is. en dan nog maar in enkele stre ken en dat het door een organisatie ter verdeling van de beschikbare werkkrachten kan worden verholpen. Zoals de toestanden nu zijn worden de in Texas, Arizona en Californië wonende arbeiders door de geweldige stroom uit het Zuiden ieder jaar Dij honderdduizenden gedwongen naar het Noorden te trekken, waar zij ho- Wat de immigranten dan echter in het land van hun verlangen te wach ten staat, is allesbehalve een paradijs. Dat ze zich strafbaar maken door il legaal over de grens te gaan, kan hen nog het minste schelen, daar alle ge vangenissen ter wereld niet voldoen de zouden zijn om ze op te nemen. Niemand heeft er ook belang bij deze arme duivels te arresteren, daar ze de goedkoopste arbeidskrachten zijn van alle volkeren. Zonder enige be scherming zijn zij aan de genade van hun nieuwe werkgevers overgelaten, bfj wie ze om werk bedelen. Ze zijn al gelukkig als ze maar 25 cents per uur krijgen, tegenover 88 cents, die de wettelijke seizoenarbeiders mogen eisen. Doeh vaak krijgen ze na afloop van het werk helemaal geen gel<L daar ze hun loon reeds in de vorm van eten zouden hebben verteerd. Bo vendien is volgens de wet nooit de werkgever strafbaar, terwgl een ille- gore lonen kunnen krygen. Even Biecht zyn de sociale toestan den in de grote landbouwbedrijven van het Zuiden en verschillende uni versiteiten en sociologische institu ten hebben zich reeds verdiensteiyk temaak t door deze toestanden aan e kaak te stellen. De „New York Times" schrijft, dat iedere gemiddel de Amerikaan, Indien hg hiervan op de hoogte was, er verontwaardigd over zou zijn. Wie nog in een ver vuilde stroohut kan wonen, heeft ge luk gehad; voor de meesten zijn de sterren het enige dak. Aan apothe kers en doktersnulp kan niet gedacht worden. Onder de Spaans-Amerikaan se bevolking van het Zuiden, waarvan ongeveer drie millioen onderdanen van de Verenigde Staten zyn, is het sterftecijfer tengevolge van diptheri- tis en tuberculose 5 tot 10 keer zo hoog als onder de Engels-Amerika nen en negers in hetzelfde gebied. Xatuuriyk heeft het niet aan be moeiingen ontbroken om aan deze onhoudbare toestanden, die de posi tie van de vroegere Poolse landarbei ders op de landgoederen der Pruissi- sche „Jonkers" nog rooskleurig doen schijnen, een einde te maken. Hierbg doen zich ook bepaalde politieke over wegingen gelden, daar de Sowjet- Unie in de UNO by de kwestie van de afschaffing van slavenwerk iede re aanval op haar concentratiekam pen steeds kon afweren door te wij zen op de Mexicaanse seizoenarbei ders, ae „lijfeigenen" van de farms in het Zuiden der Verenigde Staten. Doch de grootgrondbezitters van het Zuiden, die uitstekende relaties in het Congres hebben, zijn tot nu toe steeds sterker geweest. In de laatste tgd is men er echter eerder voor te vinden maatregelen te nemen tegen deze ongecontroleer de immigratie, met het oog op het daaraan verbonden gevaar van com munistische infiltratie. „Terwgl op Ellis Island iedere gewezen Nazi naar lijf en ziel onderzocht wordt", schreef onlangs een blad. „zou Stalin Jn een kleine vermomming zonder moeite over de Mexicaanse grens kunnen ko men en niemand zou het merken als hij in New York aankwam". Zulke woorden zijn voor de Amerikanen een waarsch u wingssein hartverwarmende humor Een kostelijke rol y a n James Steward Zes jaar al vermaakt de wereld zich met „Harvey" een blijspel van Mary Chase. Direct na de oorlog maakte het furore in Amerika. Het werd er be kroond met de hoogste onderscheiding voor literatuur, de Pulltzer-prys. Daarna veroverde het ook Europa In Nederland werd het door Comedia gelanceerd met Han Bentz van den Berg in de hoofdrol. En het lag voor de hand, dat Hollywood in al dit uitbundig succes een aanleiding zou vin den, het blijspel ook nog eens te verfilmen. Het ia Inmiddels gebeurd. De schrijfster, die met al haar lauweren wel op fluweel was komen te zitten, bedong een exorbitant hoge prijs: een millioen dollar plus een percentage van de winst. Ze kreeg wat ze vroeg: het hoogste bedrag, dat ln Holly wood ooit aan filmrechten voor een toneelstuk betaald werd! Van die prijs hebben de makers van de film overigens geen spijt gehad, want de film „Harvey' doet niets onder voor het toneelstuk en oogst terecht even grote successen. - „HARVEY" is nu dan ook in Neder land op het witte doek te zien, echter evenals in het oorspronkelijke to neelstuk zonder de hoofdfiguur Harvey zelf. Want Harvey is een on zichtbaar reuzenkonijn wit en ruim1 1 meter 80 hoog dat alleen maar bestaat in de verbeelding van de heer Dowd, Elwood P. Dowd om wel te wezen. Deze heer Dowd bewoont met zijn zuster Veta en haar huwbare, vergeefs naar een huwelijk snakken de dochter Myrtle Mae een deftig patriciërshuis in het nette plaatsje Glendora. Daar had hij zich als al gemeen geacht ingezetene een prach tige carrière kunnen opbouwen. De heer Dowd echter is tot het inzicht gekomen, dat baantjesjagerij, eer zucht en de talloze soortgelijke menselgke strevingen niet alleen ver moeiend zgn voor de mens zelf, maar bovendien een pest voor de maat schappij, waar iedereen ten slotte met iedereen overhoopt komt te lig gen en alle vertrouwen en geloof in het goede en in de mensen zoek raakt. En dus heeft de heer Elwood P. Dowd zgn beoeiingen om 'n goe de positie te veroveren opgegeven, alle aansporingen ter zake van zgn zuster voor kennisgeving aangeno men en zich met behulp van kleine maar geregelde doses alcohol in een betere wereld van alleen maar zachte kleuren teruggetrokken. In die wereld van zgn verbeelding leeft dan Harvey, het reuzenkonijn. En samen met Har vey zwalkt de heer Dowd door het on veilige leven, dank zij Harvey niets meer van de onaangename kanten van dit leven voelend. Deze heer Dowd is niet zo maar een dwaze, op goedkope lach geportret teerde, alcoholicus (zijn hele alco holisme is trouwens maar bgzaak) maar eigenlijk eenheel menselgke en ontroerende figuur. Want zo komiek als hij misschien ook mag zgn, hg is het syoombl van de mens die niet meer in de tred kan lopen van het harde materialisme van deze tgd en, omdat hg nog graag in illusies wil blijven geloven, uit de werkelijkheid tracht te vluchten. En heeft hg zo bezien niet iets van ieder mens? Ondertussen is de voortdurende, on zichtbare aanwezigheid van het reu zenkonijn Harvey voor al de lieden, die in Elwood's omgeving met beide benen op de grond pogen te leven, wel een obsessie. En daar de goege meente Elwood minder en minder als een begenadigd gelukzalig mens gaat beschouwen, doch meer en meer als een krankzinnige, brengt Elwood's zuster hem ten slotte maar (met Har vey) naar een sanatorium voor gees teszieken. Wanneer zij echter aan de dienstdoende arts tracht uit te leg gen hoe een onzichtbaar konijn haar voortdurend moeilijkheden bezorgt, meent deze arts dat niet Elwood maar diens zuster geestesziek is: Ve ta wordt in behandeling genomen en Elwood trekt met Harvey weer de vrijheid in, die reeks kroegjes af, waarlangs dagelijks zijn pad leidt. Talloos vele verwikkelingen vloeien hieruit voort. De vergissing wordt in gezien en de hele staf van het sana torium gaat jacht maken op Elwood P. Dowd, die niets vermoedend en geen kwaad achtend met Harvey door het leven slentert. Zgn achtervolgers vinden hem met enige moeite, maar wanneer Elwood met hen over Har vey en met Harvey over hen praat. „Mag ik tl myn vriend Harvey vooretellenT" James Stewart als Elwood F. Dowd ea Peggy Dowd als de verpleegster ln „Harvey", vergeten ze, dat ze kwamen om een geesteszieke op te halen en raken ge heel onder de ban van het charman te irreële optimisme des heren Dowd, die hen hun eigen tekort in het leven te duidelijker doet inzien. Na alle dolle verwikkelingen komt ten slotte ieder, die aanvankelijk tegen Harvev bezwaren had, tot het besef hoe troosteloos de wereld zou zijn zonder illusies die ons op de been kunnen houden. Zo'n illusie is Harvey, die hoe hinderlgk soms ook voor ieder die met de heer Dowd te maken kreeg een stukje van het leven is gewor den. En niemand wil hem after all nog missen, laat staan uitroeten. Harvey is kostelijk in deze film: al krijgen we hem nooit te zien, voort durend voelen we zgn weldadige aan wezigheid. Dat is dan te danken aan het spel van de oude Josephine Hull, die hier prachtig de rol speelt van Elwood's zozeer gekwelde zuster Ve ta ze kreeg daarvoor dan ook een Academy Award en vooral van James Stewart als Elwood P. Dowd. Een rol als deze is Steward op het lijf geschreven. Reeds in verschillende films van Frank Capra speelde hij het type van een jonge, wat van de werkeiykheld gekeerde, onverbeter- lgke idealist en in deze film „Harvey" heeft hy dit type mens met nog meer verfijning leven gegeven. De char mante wazigheid van deze figuur, zijn heerlijk simpele houding tegen over het leven met de grote proble men krijgen in Stewart's vertolking een gevoeligheid en een menselijk heid, waardoor de toeschouwer by alle koddige amusement, ten diepste ontroerd wordt. Hartverwarmende humor brengt deze film, die door re gisseur Henry Koster met veei zorg gemaakt werd: berekend op de lach maar met zoveel beheersing en schroom, dat nergens een goedkoop effect de pakkende zuiverheid van deze zeer milde humor komt versto ren. En bij alle goeds is ook het pracht-rollelje dat Cecil Kellawav maakte van de sanatorium-directeur het zien alleen al waard. Kortom: yHai-vey" mooet U niet missen! Een film die U kostelijk zal vermaken en U ongetwijfeld ook met enige levens blijheid weet toe te rusten, die het U mogelijk maakt de sombere voorpa gina's van deze tgd beter te verdra gen! LONG-SHOT Mevrouw van Hille Gaerthé 70 jaar. Op 17 Mei hoopt de letterkundige Catharina Magdalena van Hille—Gaer thé haar zeventigste verjaardag te vieren. Van haar hand verschenen on der meer: Onder het Stroodak, Het kabouterhuis. Aan de zonzijde. De plaats, waarop gij staat t Verstopte huuske; Kool en rozen, Tuintjes, De feesten van Det en Nol, In knop. Le vensdagen, Rosarium, Ln de lente. Hei lige Kerstnacht Stille wegen, De heg. Achtergrond en Achter het yaartje. H«t wereldg«b«ur«n Hongkong j Engeland was wel ln een befetje de licate positie gebracht door de be- j achuldiging van Mc Arthur, dat de Britse export naar communistisch China een „aanzieniyke steun" bete- kende voor de Chinese strydkrach- ten ln Korea. Het ln menseiyk, dat de nieuwe Britse minister van han del, sir Hartley Shawcross, daar mis schien wat al te scherp tegen inging door van ..nonsens" te praten. Maar deze aangelegenheid heeft meer dan één kant. Men kan de Engelsen wel geloven. als ze zeggen dat ze geen materialen van strategisch belang ln betekenen de hoeveelheden aan Peking-China hebben geleverd imet uitzondering dan van rubber uit Malakka, maar «laartegen zullen nu maatregelen wor- den getroffen), doch hoe zit het met Hongkong? Biykens de verklaringen i van sir Hartley «tuurde Engeland In het eerste kwartaal van alt J&sr slechts voor 1.3 millioen aan goede ren naar communistisch China en da ar b(j waren geen strategische ma terialen. maar ln diezelfde periode a voor niet minder dan 43 mil- van Hongkong naar het vasts- land van China en dat is een cijfer, dat toch wel te denken geeft, af is het aanzieniyk minder dan verleden jaar en al betreft dit natuuriyk niet uitsluitend Britse goederen, maar ar tikelen van allerlei oorsprong, ook Amerikaanse. Deze handelsbeweging geeft ook daarom te denken, ornaat, al wordt er enige contrdle uitgeoefend op de goederen, die rechtstreeks naar Chi na gaan, grote hoeveelheden vla een (dikwijls slechts kleine) omweg on gecontroleerd dat land bereiken, nog afgezien van de smokkelhandel, die een grote omvang heeft. Het la ter- slotte een klein Kunstje om allerlei zendingen, die van belang zgn voor China's oorlogvoering ln Korea, schynbaar een andere bestemming te geven. Dat weet men in Engelancf en m Hongkong natuurlijk zeer goed en daaraan is weinig te doen zolang men niet veel krachtiger maatregelen treft. En die wilde men liever niet treffen omdat inderdaad de positie van Hongkong (men denke alleen maar aan water en voedsel, waar voor het van het vasteland afhanke lijk Is, nog afgezien van de handel in omgekeerde richting) zeer precair zou worden wanneer China een te gen-blokkade zou instellen. Bovendien zou dit de tydciyk op de achtergrond geraakte gedachten aan een Chinees Hongkong sterk doen verlevendigen, zodat de kwestic- Hongkong van de economische in de politieke sfeer zou worden gebracht, hetgeen nog wel eens verder-strek- kende gevolgen zou kunnen hebben. Die staan de Engelsen zo duideiyk voor de geest, dat er in Engeland al stemmen opgingen om Amerika een defensie-garantie te vragen voor Hongkong, wanneer dit betrokken zou worden in een blokkade van com munistisch China. Intussen verdedigde air Hartley de tot dusver gevolgde gedragslijn door te verwijzen naar het feit, dat welis waar de Verenigde Staten een embar go hadden ingesteld op de handel met China, maar dat de Verenigde Naties dat tot dusverre niet hadden gedaan. Engeland gedroeg zich als alle ande re landen, uitgezonderd Amerika. Daarin komt overigens nu ver moedelijk een wijziging sinds bij de commissie voor aanvullende maatre gelen van de U.N.O.-Assemblee een Amerikaanse resolutie in behandeling is, waarin op een embargo op alle le veranties van wat als oorlogsmateri aal kan worden beschouwd wordt aangedrongen. Tot dusverre kon daarover geen overeenstemming wor den bereikt, maar Juist in de laatste dagen scheen Engeland daarmede in beginsel accoord te gaan. wat. gezien het hele verloop van de McArthur-af- faire en de stemming in Amerika, wel haast niet anders kon. Marshall gaf daarover tijdens zyn verder ver hoor onverholen zijn voldoening te kennen. In Engeland voelt men zich er ech ter wel beklemd over. De hele positie van Hongkong als Britse kolonie staat hier op het spel. Maar men er kent. dat het Britse belang moet wij ken voor dat der collectieve veilig heid, zoals dat belichaamd wordt ge acht in de actie der Verenigde Naties tegen de agressie in Korea. De zaak is nog niet in kannen en kruiken. Maar het gaat kennelijk wel in de richting van een blokkade, ondanks de omstandigheid, dat Engeland ni*t in oorlog is met het door dat land de jure erkende communistische China. Een lastige situatie, waarvan men aan de overzijde alleen maar het bes te kan hopen. „Laat maar ritten'' Een Haagse restaurantkell- ner kwam tot de ontdekking, dat hg bijna duizend gulden te veel in kas had. Bij haastig af rekenen schijnen kellner en klant een briefje van duizend voor een tientje of een lapjr van vijfentwintig gulden le hebben aangezien. De klant is niet meer komen opdagen. De kellner vraagt zich af of de rest van het briefie als bedieningsgeld 'be doeld kan zijn geweest. Dewey wil communistisch China uitsluiten. Op het jaarlijkse diner van de re- Sublikemse commissie van de Staat Few York heeft gouverneur Thomas Dewey aangedrongen op een volledig embargo door de vrije wereld op alle handel op communistisch China. Dewey ontvouwde een programma van elf punten voor de politiek van de V. S. in Azië en Europa. Hierin werd aangedrongen op een krachtige politiek tegenover het communisme en een versterking van de Amerikaanse defensie. Turkije. Griekenland, Spanje en Joego-Slavië zouden tot het Noordatlantisch pact moeten worden toegelaten. De Oost-BerIlJr.se magistraat heeft verordend, dat alle straten, die de naam dragen van prinsen of koningen, de naam krijgen van „grote geleerden, kunstenaars of politiek» voorvechters".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5