Generaal MacArthur, bekwaam maar hooghartig veldheer VREEMDE JIMMY BROWN, sportheld no. 1 De carrière van een geboren militair TEVREDENHEID IN WEST-EUROPA OVER TRUMANS BESLUIT DONDERDAG 12 APRIL 1951 PROVINCIALE ZEEVWSE COURANT TRUMAN ZETTE DE BLANKE MIKADO AF Zijn inzichten over beleid in Azië maakte conflict met Washington onvermijdelijk Een goed Hollands spreekwoord zegt, dat hoge bomen veel wind vangen. Rondom de bekwame en krachtige persoonlijkheid van MacArthur echter, rondom diens sleutelpositie in Azië als uitvoerder van het geallieerde be- tleld is de afgelopen maanden een storm gaande geweest, die als zelden tevoren staatslieden, diplomaten, militairen en journalisten heeft meege sleept en in twee kampen verdeeld. Critiekloze bewonderaars van de sterke man, van de man van de daad, ztfn allengs scherp komen te staan tegen over bittere critici van de eigenzinnige en hooghartige generaal. Toen nu de laatste weken het optreden van MacArthur de goede ver standhouding tussen Amerika en de Europese bondgenoten ernstig dreigde te verstoren, toen dit optreden een uiterst gevaarlijke uitbreiding van het conflict in Korea deed vrezen, leek een sensationele climax onvermUdelgk- President Truman kon zich niet meer aan duideljjk optreden onttrek ken. De climax is gekomen: generaal MacArthur is afgezet. De vloed aan reactie en commentaar, die nog geen our na dit besluit uit alle hoofd steden in de wereld loskwam, bewijst wel, hoezeer overal het probleem MacArthur een brandende kwestie was geworden. zich gedesillusioneerd terug in Aus tralië met de belofte aan de Philip- pino's „I shall return". Hij keerde terug. In Jan. '44 begon het beroem de „kikker-springen" langs de kust van Nieuw-Guinea, dat hem op 20 Oct. '44 weer op Leyte op de Philip- prjnen bracht. De onverwacht snelle capitulatie van Japan stelde de geallieerden voor het bezettingsprobleem. Juist de hoedanigheden, die zo vaak in MacArthur gecritiseerd waren, ztjn koele hooghartigheid, zijn superi eure, zijn ..Olympische" wijze van optreden, werden thans be schouwd als noodzakelijke eigen schappen van de man, die een god- keizer naar zijn hand zou moeten zetten. MacArthur werd de blanke mikado van Japan, de bezettingsdic tator, die vanuit de zesde verdieping van een tot hoofdkwartier ingericht levensverzekeringspaleis in de mil- Uoenenstad Tokio zijn bevelen gaf. DOMINEREND KARAKTER. Het karakter van MacArthur is ongetwijfeld mede bepaald door de sterke binding aan zijn moeder, die meer dan zijn op verre poster ver toevende vader zijn opvoeding heeft geleid. Deze binding heeft als com pensatie geleid tot een sterk ont wikkeld gevoel van eigenwaarde, een krachtige mannelijkheid naar buitën, een koele superieure relatie jegens medewerkers en ondergeschikten. Mac Douglas beschikt echter tegelij- kertyd over een meer dan norma le intelligentie en ontwikkeling, zo dat zijn houding tevens zwakkere naturen aantrekt en de weinige ge lijkwaardige persoonlijkheden min stens respect inboezemt. De onafhankelijke, soms mokken de natuur van de generaal, moest hem wel herhaaldelijk in conflict brengen met de burgerlijke functiona rissen in Washington. Afgunst van door hem voorbijge streefde oudere generaals, wanbegrip van bureauambtenaren, politieke te genstellingen, speelden daarbij een rol, maar ook de omstandigheid, dat de lastige veldheer toeh wel z~er vast geroest zat in zijn puur militaire mentaliteit. De beroemde toespraak van Mac Arthur tot de Regenboog-divisie, waarin hij zijn ideeën over de oorlog als periodiek verschijnsel klaar en realistisch weergeeft, is in dat op zicht veelzeggend. Er klinkt een kou de verachting in voor politici en nooit-meer-oorlog idealisten. MacAr thur is ervan overtuigd, dat bescha vingen geboren worden en ten on der gaan op het slagveld en dat de oorlog zijn oorsprong vindt in een eeuwig en onoplosbaar conflict, in het wezen van de menselyke hartstoch ten. Blijvende vrede is slechts mo gelijk door verbetering van de mens zelf en dat is eerl probleem, waar- meen de theologen zich al door de eeuwen heen hebben bezig gehouden. Het probleem MacArthur. Daar aan zgn twee kanten verbonden, een zuiver persoonlijke, verband hou dend met karakter en mentaliteit van de generaal en een politieke, die tevens de achtergrond vormt van het rumoer om de opperbevelhebber en de herhaalde conflicten De thans 71-jarige Douglas Mac Arthur, stammend uit een oud Schots geslacht, dat in de loop der geschie denis vele bekende „vechtjassen" heeft opgeleverd, was als het ware reeds bij zijx geboorte voortbestemd een militair in hart en nieren te worden. Zijn vader vocht tegen de Indianen en in ie Amerikaanse bur geroorlog bracht hg het tot gene raal en in 1900 tot eerste militaire gouverneur op de Philippijnen. Deze avontuurlijke loopbaan heeft grote invloed gehad op het teven van de jonge Douglas, die van kinds af aan het militaire denken en optre den, de officiers-sfeer met de pap lepel kreeg ingegoten. Douglas door liep de bekende militaire academie van West-Point, werd in 1903 bg zijn vader op de Philippijnen gede tacheerd en later als militair-waar nemer naar Japan, Siam, Java, Ma- lakka, Ceylon en India gezonden. In de eerste wereldoorlog onderscheidde hij zich bij ie gevechten in Frank rijk als commandant van de Rain- bowdivisie, werd bevorderd tot bri gade-generaal, kreeg na de oorlog verschillende commando's in de V.S. tot hij in 1930 een voorlopig hoog tepunt in zijn carrière bereikte door de benoeming tot chef van de gene rale staf. MacArthur reisde in die periode ook veel door Europa. Weinig bekend is, dat hij in 1928 de Olympische Spelen in Amsterdam bijwoonde als leider van het Amerikaanse team. BLANKE MIKADO. In Juli 1941 bereikte MacArthur zijn welhaast natuurlijke bestem ming. President Roosevelt benoemde hem tot opperbevelhebber van alle Amerikaanse strijdkrachten in het Verre Oosten. Reeds een half jaar later, na de verraderlijke Japanse overval op Pearl Harbour, kreeg de nieuwe opperbevelhebber gelegenheid zijn bekwaamheden in strategie en tactiek te ontplooien. De Philippijnen moesten aan de in manschappen en materiaal superieure Japanners wor den prijsgegeven; MacArthur trok VERHALEN I Eén dezer nachten zakte een echt- paar in de Rubensstraat te Den Haag met een daverende klap door de echte lijke sponde. Buurman beneden schrok zo geweldig, dat hij kwaad werd. Hij sleepte een ladder uit zijn huis, zette die tegen de gevel, klom er op en sloeg de ruiten in bij het onfortuin lijke echtpaar. Toen dit naar buiten kwam kreeg het van de verbolgen be neden-buurman nog een pak slaag op de koop toe. De politie is in de zaak gemengd. Een wegenwacht, die op de route Den HaagRotterdam patrouilleerde, keek dezer dagen wel wat vreemd op, toen hy bü het vliegveld Ypenburg werd aangeklampt door een radeloze bromfietser, die hem gejaagd vertelde, dat uit een mand, die hij achter op .zijn gemotoriseerd vehikel had, een biggetje was ontsnapt. Hij bedacht zich echter niet lang, klom weer op zijn motor en tufte in snelle vaart in de aangeduide richting. Reeds na enkele honderden meters zag hij ver in het natte weiland een dartele figuur, waarin hij de vermiste krulstaart meende te herkennen. Hij sprong over een sloot en rende het land in „om dit varkentje 'ns even te wassen". Dat was echter gemakkelij ker gezegd dan gedaan, want het ging onmiddellijk aan de haal. Samen met de inmiddels hijgend gearriveerde eigenaar en een hulpvaardige boer werd een wilde jacht ingezet, waarbij de vluchteling geruime tijd aan het langste eind bleef trekken. Tenslotte wist de wegenwacht na een vertwijfelde sprint het vrijheidsdron- ken biggetje te grijpen, nèt op het ogenblik, dat hel de drukke Rijksweg op wilde rennen, waar. het ongetwij feld in een ommezien tot varkenslap jes zou zijn gereduceerd. Vijf minuten later was de adspirant-biggenjager weer met een schroefsleutel in de weer om een gestrande auto tot voort gaan te bewegen Dean Achesonde grote tegenspeler van MacArthur. MacArthurs optreden in Azië sinds de capitulatie van Japan is uit deze mentaliteit te verklaren. De generaal ziet Azië als een front, waar de eerste en mogelijk beslis sende fase van de strijd tussen het Douglas MacArthurde blanke Mikado. internationale communisme en het blok van Atlantische Staten wordt uitgevochten. Voor dc Aziatische denkwijze, voor het sterke nationa listische getij, waarvoor de term „het ontwaken van Azië" is uitge vonden, heeft hy geen oog. Onmid- dellgk na de succesvolle communis tische opmars in China, zond hij dringende verzoeken aan Washing ton meer troepen en vliegtuigen naar Japan te zenden Als het aan hem gelegen had was Tsjang Kai Tsjek niet alleen met materiaal gesteund, maar ook met actief ingrgpen van Amerikaanse strijdkrachten. In Washington heerste echter door toedoen van de generaals Wedemey- er en Marshall en van Acheson, de grote tegenspeler van MacArthur, een andere geest. DE KANS KWAM. De onverwachte agressie in Korea echter vorig jaar gaf MacArthur ge legenheid tot de daad over te gaan en de juistheid van zijn standpunt te de monstreren. Zonder eerst Truman's toestem ming te vragen gaf de generaal zijn strijdkrachten in Japan bevel de Zuid-Koreanen te hulp te snellen. De emoties, ontstaan door de communis tische argressie. leidden tot een abrup te koersverandering in Washington. Er werden vooltstrijdkrachten naar Formosa gezonden, de erkenning en toelating tot de V.N. van rood-China was van de baan, de papieren van Tsjang Kai Tsjek stegen in waarde. MacArthur vloog naar Formosa, con fereerde met de verslagen Chinese ge neraal en liet zich fotograferen, ter wijl hij Madame Tsjang Kai Tsjek de hand kuste. De strijd in Korea ver liep gunstig en mede als gevolg van het doordrijven van MacArthur werd de 38ste breedtegraad over schreden. Het vertrouwen in de mili taire glorie van de opperbevelhebber werd echter geschokt door grootspra- kige aankondiging van een slotoffen- sief, die gevolgd werd door een Chi nese doorbraak en een pijnlijke terug tocht. De tegenslag werd te boven ge komen en krachtiger dan tevoren ging MacArthur zgn persoonlijke denkbeelden over het doel van de oorlog in Korea najagen. KWETSBAAR. Zijn herhaalde schokkende verkla ringen, die zoveel stof deden opwaai en en in strijd waren met de officiële politiek van Washington, maakte zijn positie steeds kwetsbaarder. De grootste misslag beging Mac vorige maand, toen hij op eigen initiatief de Chinese commandant te velde uitno digde tot een bespreking en aan die uitnodiging de bedreiging van een offensief tegen communistisch China vastknoopte. Daarmee gedroeg de be velhebber zich als een buffel in de di- de bondgenoten een uitweg in felle aanvallen op de persoon van Mac Arthur. President Truman heeft zgn best fedaan de bevelhebber de hand boven et hoofd te houden. Vorig jaar reis de hg speciaal naar een eiland in de Stille Oceaan om met MacArthur het regeringsstandpunt te bespreken en eventuele meningsverschillen uit de weg te ruimen. Tgdens zjjn bezoek aan Washing ton na de geruchtmakende „atoom bom-verklaring" citeerde de Brit se premier Attlee, een spreker in het Hogerhuis, die in een debat had ge. zegd: „Velen in ons land vragen zich af of MacArthur naar een derde we reldoorlog drüft". Truman schijnt ge ïrriteerd te hebben 'geantwoord, dat hg het volste vertrouwen had in Mac Arthur als een van de grootste mili taire leiders van alle tgden. Later kreeg MacArthur toch tact vol te verstaan, dat de bevelhebber zich van politieke verklaringen dien de te onthouden. DOWN. MacArthur hield zich niet aan dit duidelijke advies. Erger nog, hg legde de hem verstrekte aanwgzingen over het in grote lijnen te volgen beleid ten dele naast zich neer. Dinsdag im mers is onthuld, dat hem op 20 Maart een geheim memorandum van de ge zamenlijke stafchefs is toegezonden, waarin pogingen werden aangekon digd om door diplomatiek onderhan delen tot een regeling voor Korea te geraken. MacArthur zag daarin geen aanleiding zijn beleid te wijzigen en ging door met zijn agressieve verkla ringen. die de mogelijkheden tot di plomatiek contact slechts konden on dermijnen. Zo is Dinsdag de bom gebarsten. Truman heeft de knoop doorgehakt en MacArthur naar Washington te ruggeroepen. De val is diep. Is thans de rol van MacArthur Republikeinen vrezen: „Een München in het Verre Oosten". Het nieuws van MacArthur's ontslag is ln vrijwel alle Europese landen gun stig ontvangen. Truman's besluit wordt gezien als herstel van de eensge. zlndheid onder de bondgenoten en vermindering van de kans op uitbreiding van het Koreaanse conflict. Alleen in de Ver. Stalen is scherpe critiefe ge leverd op de president. Hieronder enkele uitlatingen. kaanse politiek bü De Republikeinse senator Know- land zeide, dat het ontslag van Mac Arthur wel eens de inleiding kon zijn tot een „München in het Verre Oos ten". Hij zag in Truman's maatregel een overwinning voor Acheson en diens politiële in het Verre Oosten. De republikeinse senator Robert Taft noemde het ontslag van Mac Arthur een „tragische vergissing". De democratische senator Robert Ken- zeide het te betreuren, dat het optreden van de president noodzake lijk was. 'De Republikeinse senator Homer Capehart noemde het ontslag van MacArthur „de grootste van Tru man's blunders". EEN KEUZE. in Engeland gaf het Labour-parle- mentslia Crossman, van oudsher scherp cnticus van MacArthur, als commentaar: Truman heeft getoond moed tot optreden te bezitten. Het Inkt me goed er by te zeggen, dat Herbert Morrison, de nieuwe Britse minister van Buitenlandse Zaken, het in de af gelopen weck zeer duidelijk heeft ge maakt, dat president Truman had te kiezen tussen instandhouding van de Brits-Amerikaanse samenwerking of liet blgven dulden van MacArthur's insubordinatie". Een woordvoerder van het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken zeide: „Een dergelijke stap, ofschoon pijnlijk vanwege MacArthur's glorie rijk verleden, zal eens te meer bewn- zen dat de Ver. Staten en hun bond genoten een vreedzame oplossing wensen van alle hangende problemen. In zakenkringen te Bombay werd het nieuws over het ontslag van MacArthur met instemming ontvan gen. De goudmarkt vertoonde een r~ ringe daling, aangezien het ontsl van MacArthur werd gezien als een „lichte vermindering van de interna tionale spanning en van de oorlogs dreiging in het Oosten". In Japan was een van de eerste niet-officiële reacties op het bericht van MacArthur's ontslag, dat dit een „hellevaart voor president Truman" zou betekenen. In Japanse bladen wordt uiting gegeven aan meegevoel voor MacArthur en aan bezorgdheid over de gevolgen van zgn ontslag. Zoals MacArthur het verloop van de stryd in Korea ziet. Stalin lqjkt lachend toe hoe zijn partner de Chinese communistenleider Mao Tse-Toeng de Amerikaanse kanonnen voedt met Chinese divisies. „Net zo lang schie ten tot Mao er genoeg van ferygt" is het standpunt van MacArthur. 44. De start van de grote Kanaalwedstryd bood een machtige aanblik. Overal dobberden de kleine stoombootjes aan boord waarvan de stuurlieden al hun best deden contact met hun zwemmers te krygen. Dat was een heel karwei en in sommige gevallen duurde het wel een half uur voordat men elkaar in het halfduister had gevonden. Ook Piet Potlood zat op een van die stoombootjes. Hy stond naast de schipper, die met belde handen het stuur rad omkneld hield en terwijl deze zyn weg zocht door het woelige water, tuurde Piet Potlood in het rond om Jimmy te ontdekken. Maar \v££t hy ook keek... er was geen Jimmy te zien. Af en toe zet te Piet Potlood allebei zijn handen aart zijn mond en dan schreeuwde hij uit volle borst: „Jjjjimmmy, waar ben je, Jjjjimmmy steek een hand de lucht in als je mij hoort". Maar er was niemand, die een teken van herkenning gaf. „Ik begrijp er niets van", mompelde hg ongerust. „Ik hoop maar, dat hem niets is overkomen". „We moeten wachten tot het wat lichter wordt", zei de schipper. uitgespeeld Hoogstwaarschijnlijk niet. Hg heeft vele machtige mede standers ln de Ver. Staten, een grote mate van populariteit en een groot deel van de Republekeinse par ty achter zich. Ongetwyfeld is in de Ver. Staten een campagne op handen om Ache son te doen vallen, MacArthur in ere te herstellen en zyn denkbeelden te doen zegevieren. Voorlopig is een duidelijk antwoord gegeven op deze uitdaging: beperking van de oorlog ln Korea of uitbreiding van het con flict tot een oorlog ln geheel Azië en mogelijk tot een wereldoorlog. Voor zover het van het Westen af hangt is gekozen voor het eerste. Daarmee is de opluchting te verkla ren, die het sensationele ontslag van MacArthur voorstander van het tweede heeft teweeg gebracht. Truman..... tot mijn grote spijt- ontslagen. Hel wereldgebeuren Adenauer in Parijs Aan het bezoek van de Westduitse bondskanselier dr. Konrad Adenauer aan Pargs worden nogal hoogdraven de beschouwingen vastgeknoopt, waarin het heet, dat thans een nieuw tydperk in de Frans-Duitse betrek kingen is begonnen en zich een ge beurtenis van historische betekenis afspeelt. Dat is lichtelijk overdreven. De kwestie is eenvoudig, dat Ade nauer sinds kort behalve kanselier ook minister van Buitenlandse Zaken is. Als deelhebber in het plan Schu- San diende ook de Westduitse rege- ig haar minister naar de conferen tie in Pargs te zenden, waar het ont- werp-plan besproken zal worden en dus kan in feite aan de reis van Ade nauer niet meer belang worden toe gekend dan aan de komst van zgn vier collega's, onder wie mr. Stikker en Morrison. Het bijzondere zit alleen in de om standigheid, dat bezoeken van Duitse staatslieden aan Frankrgk zeer zeld zaam zijn. Bepaald innig zgn de ban den van vriendschap tussen Frankrijk en Duitsland in de laatste eeuw niet geweest, bepaald groot is het weder- zgds vertrouwen niet. De Franse cul tuur, de levensstijl, de esprit, ver staat zich moeilijk met de zwaarwich tige, sentimentele en telkens in bruut heid ontaardende Duitse geestesge steldheid. Waarom de Nazi's Parijs spaarden van bombardementen Waarschijniyk omdat zg ondanks hun machtsvertoon toch respect hadden voor de culturele hoofdstad van Euro pa. Revenons nos moutons. Het laat ste bezoek van een Duitse kanselier was in 1931. Heinrich Brüning, lei dend staatsman in de steeds zwakker wordende republiek van Weimar, reisde naar Parijs om een handelsver drag te tekenen. Tevens wilde hg van de gelegenheid gebruik maken een betere verstandhouding met de Fran se buur te bewerkstelligen. Brüning bedoelde het goed, maar hg werd door het wassende Nazi-getij van zijn post weggespoeld en zgn op volgers hadden andere plannen met Marianne. In zyn kwaliteit als minister van Buitenlandse Zaken heeft Adenauer voorgangers in Streseman en Von Ribbentrop. Streseman kwam in Parijs het Kel- log-Briand pact tekenen, een verdrag, waarin de oorlog als middel om inter nationale geschillen op te lossen bui ten de wet werd gesteld. Alsof een aantal plechtige woorden voldoende waren om een nieuwe wereldbrand te voorkomen. Het pact overleefde spoe dig zich zelf. Von Ribbentrop zette in 1939 voet in Pargs om met de Franse ministers te confereren over de toenemende spanning over Polen. Dat was na het accoord van München, waardoor het Duitse prestige enorm was toegeno men en de bezoeker geen moeite meer deed zgn arrogantie onder diplomatie ke vriendelgkhcid tc verbergen. Dr. Adenauer bezoekt Pargs onder weer gans andere omstandigheden. Wel heeft West-Duitsland het afgelo- Een jaar aanzieniyk aan zelfstandig- eid gewonnen, maar er is toch geen sprake van een machtspositie, die te vergeiyken is met de Franse. Deze verhouding is wellicht gunstig om een sfeer te scheppen, die het oude wantrouwen enigszins doet ver bleken. Adenauer moge door zijn conserva tisme en zgn al te zelfstandig optre den niet in alle Duitse kringen even gezien zijn, in het buitenland'heeft hg zich de naam verworven een ge matigd en bekwaam man te zyn, hel der in zijn uiteenzettingen en begif tigd met een gezonde dosis gevoel voor humor. Anders dan zgn politieke tegenstander dr. Schumacher, die met ziin fel nationalistische uitlatingen afschrikwekkend op het buitenland werkt. Daar bovendien Adenauer zich in zyn redevoeringen een trouw voor stander voor meer eenheid in Europa toent en meer dan eens zgn Franse collega Schuman lof heeft toege zwaaid, wordt verwacht, dat hy in Parijs 'n gunstige indruk zal achter laten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5