Generaal MacArthur, bekwaam
maar hooghartig veldheer
VREEMDE
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
De carrière van een geboren militair
TEVREDENHEID IN WEST-EUROPA
OVER TRUMANS BESLUIT
DONDERDAG 12 APRIL 1951
PROVINCIALE ZEEVWSE COURANT
TRUMAN ZETTE DE BLANKE MIKADO AF
Zijn inzichten over beleid in Azië maakte
conflict met Washington onvermijdelijk
Een goed Hollands spreekwoord zegt, dat hoge bomen veel wind vangen.
Rondom de bekwame en krachtige persoonlijkheid van MacArthur echter,
rondom diens sleutelpositie in Azië als uitvoerder van het geallieerde be-
tleld is de afgelopen maanden een storm gaande geweest, die als zelden
tevoren staatslieden, diplomaten, militairen en journalisten heeft meege
sleept en in twee kampen verdeeld. Critiekloze bewonderaars van de sterke
man, van de man van de daad, ztfn allengs scherp komen te staan tegen
over bittere critici van de eigenzinnige en hooghartige generaal.
Toen nu de laatste weken het optreden van MacArthur de goede ver
standhouding tussen Amerika en de Europese bondgenoten ernstig dreigde
te verstoren, toen dit optreden een uiterst gevaarlijke uitbreiding van het
conflict in Korea deed vrezen, leek een sensationele climax onvermUdelgk-
President Truman kon zich niet meer aan duideljjk optreden onttrek
ken. De climax is gekomen: generaal MacArthur is afgezet. De vloed
aan reactie en commentaar, die nog geen our na dit besluit uit alle hoofd
steden in de wereld loskwam, bewijst wel, hoezeer overal het probleem
MacArthur een brandende kwestie was geworden.
zich gedesillusioneerd terug in Aus
tralië met de belofte aan de Philip-
pino's „I shall return". Hij keerde
terug. In Jan. '44 begon het beroem
de „kikker-springen" langs de kust
van Nieuw-Guinea, dat hem op 20
Oct. '44 weer op Leyte op de Philip-
prjnen bracht.
De onverwacht snelle capitulatie
van Japan stelde de geallieerden
voor het bezettingsprobleem. Juist
de hoedanigheden, die zo vaak in
MacArthur gecritiseerd waren, ztjn
koele hooghartigheid, zijn superi
eure, zijn ..Olympische" wijze
van optreden, werden thans be
schouwd als noodzakelijke eigen
schappen van de man, die een god-
keizer naar zijn hand zou moeten
zetten. MacArthur werd de blanke
mikado van Japan, de bezettingsdic
tator, die vanuit de zesde verdieping
van een tot hoofdkwartier ingericht
levensverzekeringspaleis in de mil-
Uoenenstad Tokio zijn bevelen gaf.
DOMINEREND KARAKTER.
Het karakter van MacArthur is
ongetwijfeld mede bepaald door de
sterke binding aan zijn moeder, die
meer dan zijn op verre poster ver
toevende vader zijn opvoeding heeft
geleid. Deze binding heeft als com
pensatie geleid tot een sterk ont
wikkeld gevoel van eigenwaarde, een
krachtige mannelijkheid naar buitën,
een koele superieure relatie jegens
medewerkers en ondergeschikten.
Mac Douglas beschikt echter tegelij-
kertyd over een meer dan norma
le intelligentie en ontwikkeling, zo
dat zijn houding tevens zwakkere
naturen aantrekt en de weinige ge
lijkwaardige persoonlijkheden min
stens respect inboezemt.
De onafhankelijke, soms mokken
de natuur van de generaal, moest
hem wel herhaaldelijk in conflict
brengen met de burgerlijke functiona
rissen in Washington.
Afgunst van door hem voorbijge
streefde oudere generaals, wanbegrip
van bureauambtenaren, politieke te
genstellingen, speelden daarbij een rol,
maar ook de omstandigheid, dat de
lastige veldheer toeh wel z~er vast
geroest zat in zijn puur militaire
mentaliteit.
De beroemde toespraak van Mac
Arthur tot de Regenboog-divisie,
waarin hij zijn ideeën over de oorlog
als periodiek verschijnsel klaar en
realistisch weergeeft, is in dat op
zicht veelzeggend. Er klinkt een kou
de verachting in voor politici en
nooit-meer-oorlog idealisten. MacAr
thur is ervan overtuigd, dat bescha
vingen geboren worden en ten on
der gaan op het slagveld en dat de
oorlog zijn oorsprong vindt in een
eeuwig en onoplosbaar conflict, in het
wezen van de menselyke hartstoch
ten. Blijvende vrede is slechts mo
gelijk door verbetering van de mens
zelf en dat is eerl probleem, waar-
meen de theologen zich al door de
eeuwen heen hebben bezig gehouden.
Het probleem MacArthur. Daar
aan zgn twee kanten verbonden,
een zuiver persoonlijke, verband hou
dend met karakter en mentaliteit
van de generaal en een politieke, die
tevens de achtergrond vormt van het
rumoer om de opperbevelhebber en
de herhaalde conflicten
De thans 71-jarige Douglas Mac
Arthur, stammend uit een oud Schots
geslacht, dat in de loop der geschie
denis vele bekende „vechtjassen"
heeft opgeleverd, was als het ware
reeds bij zijx geboorte voortbestemd
een militair in hart en nieren te
worden. Zijn vader vocht tegen de
Indianen en in ie Amerikaanse bur
geroorlog bracht hg het tot gene
raal en in 1900 tot eerste militaire
gouverneur op de Philippijnen. Deze
avontuurlijke loopbaan heeft grote
invloed gehad op het teven van de
jonge Douglas, die van kinds af
aan het militaire denken en optre
den, de officiers-sfeer met de pap
lepel kreeg ingegoten. Douglas door
liep de bekende militaire academie
van West-Point, werd in 1903 bg
zijn vader op de Philippijnen gede
tacheerd en later als militair-waar
nemer naar Japan, Siam, Java, Ma-
lakka, Ceylon en India gezonden. In
de eerste wereldoorlog onderscheidde
hij zich bij ie gevechten in Frank
rijk als commandant van de Rain-
bowdivisie, werd bevorderd tot bri
gade-generaal, kreeg na de oorlog
verschillende commando's in de V.S.
tot hij in 1930 een voorlopig hoog
tepunt in zijn carrière bereikte door
de benoeming tot chef van de gene
rale staf.
MacArthur reisde in die periode
ook veel door Europa. Weinig bekend
is, dat hij in 1928 de Olympische
Spelen in Amsterdam bijwoonde
als leider van het Amerikaanse team.
BLANKE MIKADO.
In Juli 1941 bereikte MacArthur
zijn welhaast natuurlijke bestem
ming. President Roosevelt benoemde
hem tot opperbevelhebber van alle
Amerikaanse strijdkrachten in het
Verre Oosten. Reeds een half jaar
later, na de verraderlijke Japanse
overval op Pearl Harbour, kreeg de
nieuwe opperbevelhebber gelegenheid
zijn bekwaamheden in strategie en
tactiek te ontplooien. De Philippijnen
moesten aan de in manschappen en
materiaal superieure Japanners wor
den prijsgegeven; MacArthur trok
VERHALEN
I
Eén dezer nachten zakte een echt-
paar in de Rubensstraat te Den Haag
met een daverende klap door de echte
lijke sponde. Buurman beneden schrok
zo geweldig, dat hij kwaad werd. Hij
sleepte een ladder uit zijn huis, zette
die tegen de gevel, klom er op en
sloeg de ruiten in bij het onfortuin
lijke echtpaar. Toen dit naar buiten
kwam kreeg het van de verbolgen be
neden-buurman nog een pak slaag op
de koop toe. De politie is in de zaak
gemengd.
Een wegenwacht, die op de route
Den HaagRotterdam patrouilleerde,
keek dezer dagen wel wat vreemd
op, toen hy bü het vliegveld
Ypenburg werd aangeklampt door een
radeloze bromfietser, die hem gejaagd
vertelde, dat uit een mand, die hij
achter op .zijn gemotoriseerd vehikel
had, een biggetje was ontsnapt.
Hij bedacht zich echter niet lang,
klom weer op zijn motor en tufte in
snelle vaart in de aangeduide richting.
Reeds na enkele honderden meters
zag hij ver in het natte weiland een
dartele figuur, waarin hij de vermiste
krulstaart meende te herkennen. Hij
sprong over een sloot en rende het
land in „om dit varkentje 'ns even te
wassen". Dat was echter gemakkelij
ker gezegd dan gedaan, want het ging
onmiddellijk aan de haal. Samen met
de inmiddels hijgend gearriveerde
eigenaar en een hulpvaardige boer
werd een wilde jacht ingezet, waarbij
de vluchteling geruime tijd aan het
langste eind bleef trekken.
Tenslotte wist de wegenwacht na een
vertwijfelde sprint het vrijheidsdron-
ken biggetje te grijpen, nèt op het
ogenblik, dat hel de drukke Rijksweg
op wilde rennen, waar. het ongetwij
feld in een ommezien tot varkenslap
jes zou zijn gereduceerd. Vijf minuten
later was de adspirant-biggenjager
weer met een schroefsleutel in de
weer om een gestrande auto tot voort
gaan te bewegen
Dean Achesonde grote
tegenspeler van MacArthur.
MacArthurs optreden in Azië
sinds de capitulatie van Japan is
uit deze mentaliteit te verklaren.
De generaal ziet Azië als een front,
waar de eerste en mogelijk beslis
sende fase van de strijd tussen het
Douglas MacArthurde blanke
Mikado.
internationale communisme en het
blok van Atlantische Staten wordt
uitgevochten. Voor dc Aziatische
denkwijze, voor het sterke nationa
listische getij, waarvoor de term
„het ontwaken van Azië" is uitge
vonden, heeft hy geen oog. Onmid-
dellgk na de succesvolle communis
tische opmars in China, zond hij
dringende verzoeken aan Washing
ton meer troepen en vliegtuigen naar
Japan te zenden Als het aan hem
gelegen had was Tsjang Kai Tsjek
niet alleen met materiaal gesteund,
maar ook met actief ingrgpen van
Amerikaanse strijdkrachten.
In Washington heerste echter door
toedoen van de generaals Wedemey-
er en Marshall en van Acheson, de
grote tegenspeler van MacArthur,
een andere geest.
DE KANS KWAM.
De onverwachte agressie in Korea
echter vorig jaar gaf MacArthur ge
legenheid tot de daad over te gaan en
de juistheid van zijn standpunt te de
monstreren.
Zonder eerst Truman's toestem
ming te vragen gaf de generaal zijn
strijdkrachten in Japan bevel de
Zuid-Koreanen te hulp te snellen. De
emoties, ontstaan door de communis
tische argressie. leidden tot een abrup
te koersverandering in Washington.
Er werden vooltstrijdkrachten naar
Formosa gezonden, de erkenning en
toelating tot de V.N. van rood-China
was van de baan, de papieren van
Tsjang Kai Tsjek stegen in waarde.
MacArthur vloog naar Formosa, con
fereerde met de verslagen Chinese ge
neraal en liet zich fotograferen, ter
wijl hij Madame Tsjang Kai Tsjek de
hand kuste. De strijd in Korea ver
liep gunstig en mede als gevolg
van het doordrijven van MacArthur
werd de 38ste breedtegraad over
schreden. Het vertrouwen in de mili
taire glorie van de opperbevelhebber
werd echter geschokt door grootspra-
kige aankondiging van een slotoffen-
sief, die gevolgd werd door een Chi
nese doorbraak en een pijnlijke terug
tocht. De tegenslag werd te boven ge
komen en krachtiger dan tevoren
ging MacArthur zgn persoonlijke
denkbeelden over het doel van de
oorlog in Korea najagen.
KWETSBAAR.
Zijn herhaalde schokkende verkla
ringen, die zoveel stof deden opwaai
en en in strijd waren met de officiële
politiek van Washington, maakte zijn
positie steeds kwetsbaarder. De
grootste misslag beging Mac vorige
maand, toen hij op eigen initiatief de
Chinese commandant te velde uitno
digde tot een bespreking en aan die
uitnodiging de bedreiging van een
offensief tegen communistisch China
vastknoopte. Daarmee gedroeg de be
velhebber zich als een buffel in de di-
de bondgenoten een uitweg in felle
aanvallen op de persoon van Mac
Arthur.
President Truman heeft zgn best
fedaan de bevelhebber de hand boven
et hoofd te houden. Vorig jaar reis
de hg speciaal naar een eiland in de
Stille Oceaan om met MacArthur het
regeringsstandpunt te bespreken en
eventuele meningsverschillen uit de
weg te ruimen.
Tgdens zjjn bezoek aan Washing
ton na de geruchtmakende „atoom
bom-verklaring" citeerde de Brit
se premier Attlee, een spreker in het
Hogerhuis, die in een debat had ge.
zegd: „Velen in ons land vragen zich
af of MacArthur naar een derde we
reldoorlog drüft". Truman schijnt ge
ïrriteerd te hebben 'geantwoord, dat
hg het volste vertrouwen had in Mac
Arthur als een van de grootste mili
taire leiders van alle tgden.
Later kreeg MacArthur toch tact
vol te verstaan, dat de bevelhebber
zich van politieke verklaringen dien
de te onthouden.
DOWN.
MacArthur hield zich niet aan dit
duidelijke advies. Erger nog, hg legde
de hem verstrekte aanwgzingen over
het in grote lijnen te volgen beleid
ten dele naast zich neer. Dinsdag im
mers is onthuld, dat hem op 20 Maart
een geheim memorandum van de ge
zamenlijke stafchefs is toegezonden,
waarin pogingen werden aangekon
digd om door diplomatiek onderhan
delen tot een regeling voor Korea te
geraken. MacArthur zag daarin geen
aanleiding zijn beleid te wijzigen en
ging door met zijn agressieve verkla
ringen. die de mogelijkheden tot di
plomatiek contact slechts konden on
dermijnen.
Zo is Dinsdag de bom gebarsten.
Truman heeft de knoop doorgehakt
en MacArthur naar Washington te
ruggeroepen. De val is diep.
Is thans de rol van MacArthur
Republikeinen vrezen: „Een München in het
Verre Oosten".
Het nieuws van MacArthur's ontslag is ln vrijwel alle Europese landen gun
stig ontvangen. Truman's besluit wordt gezien als herstel van de eensge.
zlndheid onder de bondgenoten en vermindering van de kans op uitbreiding
van het Koreaanse conflict. Alleen in de Ver. Stalen is scherpe critiefe ge
leverd op de president. Hieronder enkele uitlatingen.
kaanse politiek
bü
De Republikeinse senator Know-
land zeide, dat het ontslag van Mac
Arthur wel eens de inleiding kon zijn
tot een „München in het Verre Oos
ten". Hij zag in Truman's maatregel
een overwinning voor Acheson en
diens politiële in het Verre Oosten.
De republikeinse senator Robert
Taft noemde het ontslag van Mac
Arthur een „tragische vergissing".
De democratische senator Robert
Ken- zeide het te betreuren, dat het
optreden van de president noodzake
lijk was.
'De Republikeinse senator Homer
Capehart noemde het ontslag van
MacArthur „de grootste van Tru
man's blunders".
EEN KEUZE.
in Engeland gaf het Labour-parle-
mentslia Crossman, van oudsher
scherp cnticus van MacArthur, als
commentaar:
Truman heeft getoond moed tot
optreden te bezitten. Het Inkt me
goed er by te zeggen, dat Herbert
Morrison, de nieuwe Britse minister
van Buitenlandse Zaken, het in de af
gelopen weck zeer duidelijk heeft ge
maakt, dat president Truman had te
kiezen tussen instandhouding van de
Brits-Amerikaanse samenwerking of
liet blgven dulden van MacArthur's
insubordinatie".
Een woordvoerder van het Franse
ministerie van Buitenlandse Zaken
zeide: „Een dergelijke stap, ofschoon
pijnlijk vanwege MacArthur's glorie
rijk verleden, zal eens te meer bewn-
zen dat de Ver. Staten en hun bond
genoten een vreedzame oplossing
wensen van alle hangende problemen.
In zakenkringen te Bombay werd
het nieuws over het ontslag van
MacArthur met instemming ontvan
gen. De goudmarkt vertoonde een r~
ringe daling, aangezien het ontsl
van MacArthur werd gezien als een
„lichte vermindering van de interna
tionale spanning en van de oorlogs
dreiging in het Oosten".
In Japan was een van de eerste
niet-officiële reacties op het bericht
van MacArthur's ontslag, dat dit een
„hellevaart voor president Truman"
zou betekenen. In Japanse bladen
wordt uiting gegeven aan meegevoel
voor MacArthur en aan bezorgdheid
over de gevolgen van zgn ontslag.
Zoals MacArthur het verloop van de stryd in Korea ziet. Stalin lqjkt
lachend toe hoe zijn partner de Chinese communistenleider Mao Tse-Toeng
de Amerikaanse kanonnen voedt met Chinese divisies. „Net zo lang schie
ten tot Mao er genoeg van ferygt" is het standpunt van MacArthur.
44. De start van de grote Kanaalwedstryd bood
een machtige aanblik. Overal dobberden de kleine
stoombootjes aan boord waarvan de stuurlieden
al hun best deden contact met hun zwemmers te
krygen. Dat was een heel karwei en in sommige
gevallen duurde het wel een half uur voordat men
elkaar in het halfduister had gevonden. Ook Piet
Potlood zat op een van die stoombootjes. Hy stond
naast de schipper, die met belde handen het stuur
rad omkneld hield en terwijl deze zyn weg zocht
door het woelige water, tuurde Piet Potlood in het
rond om Jimmy te ontdekken. Maar \v££t hy ook
keek... er was geen Jimmy te zien. Af en toe zet
te Piet Potlood allebei zijn handen aart zijn mond
en dan schreeuwde hij uit volle borst: „Jjjjimmmy,
waar ben je, Jjjjimmmy steek een hand de lucht
in als je mij hoort". Maar er was niemand, die een
teken van herkenning gaf. „Ik begrijp er niets
van", mompelde hg ongerust. „Ik hoop maar, dat
hem niets is overkomen". „We moeten wachten
tot het wat lichter wordt", zei de schipper.
uitgespeeld Hoogstwaarschijnlijk
niet. Hg heeft vele machtige mede
standers ln de Ver. Staten, een
grote mate van populariteit en een
groot deel van de Republekeinse par
ty achter zich.
Ongetwyfeld is in de Ver. Staten
een campagne op handen om Ache
son te doen vallen, MacArthur in
ere te herstellen en zyn denkbeelden
te doen zegevieren. Voorlopig is een
duidelijk antwoord gegeven op deze
uitdaging: beperking van de oorlog
ln Korea of uitbreiding van het con
flict tot een oorlog ln geheel Azië
en mogelijk tot een wereldoorlog.
Voor zover het van het Westen af
hangt is gekozen voor het eerste.
Daarmee is de opluchting te verkla
ren, die het sensationele ontslag van
MacArthur voorstander van het
tweede heeft teweeg gebracht.
Truman..... tot mijn grote spijt-
ontslagen.
Hel wereldgebeuren
Adenauer in Parijs
Aan het bezoek van de Westduitse
bondskanselier dr. Konrad Adenauer
aan Pargs worden nogal hoogdraven
de beschouwingen vastgeknoopt,
waarin het heet, dat thans een nieuw
tydperk in de Frans-Duitse betrek
kingen is begonnen en zich een ge
beurtenis van historische betekenis
afspeelt. Dat is lichtelijk overdreven.
De kwestie is eenvoudig, dat Ade
nauer sinds kort behalve kanselier
ook minister van Buitenlandse Zaken
is. Als deelhebber in het plan Schu-
San diende ook de Westduitse rege-
ig haar minister naar de conferen
tie in Pargs te zenden, waar het ont-
werp-plan besproken zal worden en
dus kan in feite aan de reis van Ade
nauer niet meer belang worden toe
gekend dan aan de komst van zgn
vier collega's, onder wie mr. Stikker
en Morrison.
Het bijzondere zit alleen in de om
standigheid, dat bezoeken van Duitse
staatslieden aan Frankrgk zeer zeld
zaam zijn. Bepaald innig zgn de ban
den van vriendschap tussen Frankrijk
en Duitsland in de laatste eeuw niet
geweest, bepaald groot is het weder-
zgds vertrouwen niet. De Franse cul
tuur, de levensstijl, de esprit, ver
staat zich moeilijk met de zwaarwich
tige, sentimentele en telkens in bruut
heid ontaardende Duitse geestesge
steldheid. Waarom de Nazi's Parijs
spaarden van bombardementen
Waarschijniyk omdat zg ondanks hun
machtsvertoon toch respect hadden
voor de culturele hoofdstad van Euro
pa.
Revenons nos moutons. Het laat
ste bezoek van een Duitse kanselier
was in 1931. Heinrich Brüning, lei
dend staatsman in de steeds zwakker
wordende republiek van Weimar,
reisde naar Parijs om een handelsver
drag te tekenen. Tevens wilde hg van
de gelegenheid gebruik maken een
betere verstandhouding met de Fran
se buur te bewerkstelligen.
Brüning bedoelde het goed, maar hg
werd door het wassende Nazi-getij
van zijn post weggespoeld en zgn op
volgers hadden andere plannen met
Marianne.
In zyn kwaliteit als minister van
Buitenlandse Zaken heeft Adenauer
voorgangers in Streseman en Von
Ribbentrop.
Streseman kwam in Parijs het Kel-
log-Briand pact tekenen, een verdrag,
waarin de oorlog als middel om inter
nationale geschillen op te lossen bui
ten de wet werd gesteld. Alsof een
aantal plechtige woorden voldoende
waren om een nieuwe wereldbrand te
voorkomen. Het pact overleefde spoe
dig zich zelf.
Von Ribbentrop zette in 1939 voet
in Pargs om met de Franse ministers
te confereren over de toenemende
spanning over Polen. Dat was na het
accoord van München, waardoor het
Duitse prestige enorm was toegeno
men en de bezoeker geen moeite meer
deed zgn arrogantie onder diplomatie
ke vriendelgkhcid tc verbergen.
Dr. Adenauer bezoekt Pargs onder
weer gans andere omstandigheden.
Wel heeft West-Duitsland het afgelo-
Een jaar aanzieniyk aan zelfstandig-
eid gewonnen, maar er is toch geen
sprake van een machtspositie, die te
vergeiyken is met de Franse.
Deze verhouding is wellicht gunstig
om een sfeer te scheppen, die het
oude wantrouwen enigszins doet ver
bleken.
Adenauer moge door zijn conserva
tisme en zgn al te zelfstandig optre
den niet in alle Duitse kringen even
gezien zijn, in het buitenland'heeft
hg zich de naam verworven een ge
matigd en bekwaam man te zyn, hel
der in zijn uiteenzettingen en begif
tigd met een gezonde dosis gevoel
voor humor. Anders dan zgn politieke
tegenstander dr. Schumacher, die met
ziin fel nationalistische uitlatingen
afschrikwekkend op het buitenland
werkt.
Daar bovendien Adenauer zich in
zyn redevoeringen een trouw voor
stander voor meer eenheid in Europa
toent en meer dan eens zgn Franse
collega Schuman lof heeft toege
zwaaid, wordt verwacht, dat hy in
Parijs 'n gunstige indruk zal achter
laten.