Ex-Italiaan en ex-Duitser waren de grootste atoomverraders f VREEMDE JIMMY BROWN, sportheld no l Van Vrouw tot Vrouw BOERDERIJBOUW EIST DE VOLLE AANDACHT DONDERDAG 8 MAART 1951 PROVINCIALE ZEEUWSS CZJU RA NT Verdwenen professor Pontecorvo was fanatiek communist Zelfs Klaus Fuchs wist dit niet (Van onze correspondent). Londen, Maart Na een maandenlang onderzoek hebben de Britse, Ca nadese en Amerikaanse geheime ensten nu vastgesteld, dat de 38-jarige professor Bruno JPontecorvo, de genaturaliseerde Britse atoomgeleerde, die zes maanden geleden met zjjn gezin naar Rusland verdween, een fanatieke communist was, gedurende de gehele 7'A jaar, dat hy werkzaam was in de Britse en Canadese atoomcentra. Het is nu uitgesloten, dat hy door de Russen ontvoerd zou zyn, zoals in het begin nog verondersteld werd. De Westerse geheime diensten hebben thans reden om aan te nemen dat Pontecorvo ruim zeven jaar lang in geregeld contact met de Russische geheime agenten heeft gestaan en hen oa. bijzonderheden over atoomex plosieven heeft verstrekt, die zyn coilega-spion Kiaus Fuchs niet wist. (Fuchs, een voormalig Duitser, die verleden jaar in het Britse atoomcen trum Harwell gegrepen werd en thans een straf van 14 jaar uitzit, is nu statenloos. Verleden week werd in het Britse staatsblad aangekondigd dat zijn Britse nationaliteit hem ontnomen is). Het is thans vast komen te staan, dat Pontecorvo van het Kremlin bevel kreeg om naar Rusland te gaan, omdat h\| besloten had zyn ontslag aan te vragen by het atoomcentrum Harwell. Zyn nieuwe post, als professor in de natuurkunde aan de universiteit van Liverpool, die hy per 1 Januari 1951 wilde i.anvaarden, zou zyn waarde als ondergronds communistisch agent vrijwel te niet gedaan hebben, daar hy geen toegang meer tot de atoomlaboratoria van Harwell gehad zou hebben. De twee Sowjet-agenten, die hem j omdat hij nauw had samengewerkt verleden jaar Augustus benaderden met Dr. Alan Nunn May, de Britse i atoomgeleerde die enige jaren gele-! in een danshal ontmoet had. Na de val van Frankrijk in 1940 vluchtte Pontecorvo naar Amerika. Drie jaar later, in 1943, werd Pontecorvo ge plaatst bij het Canadese atoomonder- z'oekplan in Montreal en ontwierp de atoomhóogoven van het Chalk River atoomcentrum. In 1948 verkreeg hy de Britse nationaliteit. In 1949 werd hy overgeplaatst naar het atoomcen trum Harwell in Engeland. In Londen erkent men nu ronduit dat Ponteeorvo ruim zeven jaar lang de Canadese en Britse geheime diensten voor de gek heeft weten te houden. Te laat weet men thans, dat „good old Ponty" de meesterspion was- Vergeleken met hem was Klaus Fuchs slechts een stuntelige school jongensfiguur. (Nadruk verboden). In het Ryicsmuseum voor Volkenkunde, Het Nederlands Openlucht museum, te Arnhem, dat met Pasen weer geopend zal worden, is de „Voor jaarsschoonmaak" in volle gang. Op de uitgestrekte terreinen is een le gertje werklui bezig met het opknappen en verfraaien van de vele onder werpen, die straks de belangstelling van de bezoekers zullen trekken. De schilders hebben een belangrijk aandeel in deze taak. Op de achtergrond de bekende „Zaanse Buurt". toen Pontecorvo een voormalige Italiaan met zijn vrouw en drie zoontjes in Italië op vacantie was. hebben hem toen definitief de op dracht gegeven om naar Rusland te gaan, ,,om daar het communisme ver der te dienen-met het werken aan Sow jet-atoomwapens" Toen Pontecorvo om bedenktijd vroeg, (misschien is het leven in Rusland toch niet zo aantrekkelijk, zelfs niet voor een fanatiekeling als deze professor!) waarschuwden de twee Russische agenten hem, dat, tenzij hij zich binnen een week tyd bij de Russische Ambassade te Hel sinki zou aanmelden, men dergelijke overtuigende bewijzen over zijn com munist-zijn zou indienen bii de Britse Ambassade in Rome, dat hij onmid dellijk gearresteerd zou worden. De atoomspion Fuchs, die evenals Pontecorvo in Harwell werkzaam was, had de Russen op de hoogte ge steld van het mechanisme van de atoombom en van de samenstelling van het uranium-explosief .,235' Maar Fuchs had nooit precies het be reidingsproces geweten van het nog veel krachtiger plutonium-explosief „Mark 11". Pontecorvo wel. En de Amerikaan se geheime dienst heeft vastgesteld, dat de enige atoombom, die de Rus sen tot nu toe in een proefneming tot ontploffing hebben gebracht, plutoni um bevatte Gedurende de 18 maanden dat ny te Harwell werkzaam is geweest heeft Pontecorvo de Britse geheime dienst volkomen voor de gek weten te houden en de drie eerste algemene „zuiveringen" van M.l. 5 met f!ans doorstaan. Na c arrestatie van Fuchs verleden voorjaar, w?rd Ponte corvo nog zes maal door M.l 5 ge test, daar men toen bilzondere aan dacht b— eedde aan de genaturali seerde Britse atoomgeleerden. Ponte corvo kwam er echter weer met vlag en wimnel door. Niet alleen M.L 5 maar ook de Canadese geheime diensten hebben gefaald over Pontecorvo. Voordat hij naar Harwell werd overgeplaatst, was hy drie jaar lang werkzaam ge weest in het gigantische Chalk River atoomcentrum, in Ontario. Canada. Al die tijd werd hg daar, evenals alle andere atoomgeleerden, gescha duwd, getest en nagegaan. Pontecor vo werd vooral in de gaten gehouden V VERHALEN I Billy Rainer, de eigenaar van Enge- lands oudste vlooientheater, zit met moeilijkheden. Het ziet er naar uit, dat zyn theater tijdens hel Festival of Britain niet zal kunnen optreden. Een nijpend gebrek aan vlooien is de oorzaak. Rainer heeft nu in verschil lende bladen advertenties geplaatst, waarin om twaalf vlooien gevraagd wordt. Stofzuigers en D.D.T. zijn mijn vijanden", zo verklaarde Rainer. Als hij zijn vlooien krijgt, dan kan hij met Pasen beginnen, want deze erva ren vlooïenkenner heeft niet lang no- den verraad pleegde en nu een 10-ja- rige straf uitzit, daar hy hulp ver- j leend had aan Russische spionnen in Canada. Maar in de ogen der Canadese ge heime dienst en de (beroemde) -Ca nadese Bereden Politie, die in en rond Chalk River atoomcentrum patrouil leren, was er weinig reden om Pon tecorvo te verdenken. In de papieren en gegevens, die men over hem had stond niets over zyn politieke rich ting vermeld, behalve het feit. dat hg uit Italië gevlucht was wegens het facistische regime van Mussolini. Te laat helaas, weet men nu, dat Pontecorvo reeds in 1936 tot over zijn oren in de Italiaanse communistische beweging zat, en dat dit de reden was van zijn vlucht voor het fascisme evenals „kameraad" Fuchs destyds uit Nazi-Duitsland vluchtte. GROTE SCHOK. Zyn thans definitief vastgestel de verraad is als een grote schok gekomen voor de andere atoomge leerden in Harwell, onder wie o.a. ruim een half dozijn ex-Duitse pro fessoren. Voor de der.de maal worden alle geleerden en ander atoomperso- neel te Harwell in totaal ruim duizend man opnieuw „gescreend" door M.l. 5. Het is geen wonder, dat men elk.' ar ar •ov. -tl aankykt. Zou den er nog andere spionnen zjjn Of „al do verraderslijst afgesloten zyn met Nunn May, Fuchs en Pontecor vo? De onplcizierige gevoelens die thans in het Harvell „atoomdorp" heersen, zijn begrypelijk. Bruno Pontecorvo bijvoorbeeld had al zijn collega-geleerden zo door en door overtuigend weten te bedriegen dat zelfs de in hetzelfde laboratorium werkende spion Fuchs niet eens wist, dat hij een mede-communist was! (Dit werd door Fuchs onlangs onder ede verklaard, nadat M.l. 5 hem in de gevangenis een verhoor over Pon tecorvo had afgenomen). Pontecorvo's verleden is nu als een legkaart in elkaar gepast door de Westerse geheime diensten, die hun onderzoek hebben beëindigd in Enge land, Canada, de Verenigde Staten, Frankryk en Italië. In het kort is het als volgt: In 1936 vluchtte hij als communist uit Italië naar Frankrijk, uit angst voor het Mussolini regime. Twee jaar lang werkte hij toen In het Parijse laboratorium van atoom professor Jolliot Curie. In 1938 trouwde hij de Zweedse Marianne Nordholm, drie weken, nadat hy haar Wat is dat toch aardig met zo'n vrouwenrubriek in de krant. Een zekere Saskia schrijft een kolom over eer die haar toekomt" en prompt grijpt ergens ver van haar vandaan bij het lezen een dorpsmeisje naar de pen. On getwijfeld een lief en fris kind dat. precies schrijft zoals zy denkt. Zo ongeveer van: Hoor eens mevrouw, ik ben het wel niet u eens dat de samenleving van daag de dag staat of valt met het gedrag van de vrouw. Madr ,Jk wou u ook eens iets over jongens laten horen. Mijn vriendinnen en ik gaan ook wel eens met vrienden naar de stad en nu vind ik het altijd zo jammer dat al die jongens misbruik maken van je vriend schap. Brengt een jongen ;ic na afloop van film, concert of iets dergelijks thuis, beginnen ze onderweg al over zoenen te praten. Kom je bij je huis, wil len ze per se een zoen omdat je „het liefste meisje bent dat ze ooit gezien hebben". Mor gen zeggen ze dat weer tegen een ander, denk ik. Ik kan niet als mijn vriendinnen eraan meedoen. Stel dat je later eens een jongen ontmoet van wie je veel gaat honden en je hebt dan zo met jongens gedaan, non, ik zou er veel spijt van hebben. En zegt u nu eens of ik daar verkeerd aan doe. Waarom doen al die jongens zo misselijk f Als zij nu als vrienden met ons omgingen, zouden we later veel meer van het mooie en goede kunnen genieten. Ik weet wel dat er meisjes zyn die het leuk vinden om gezoend te worden door een jongen hoewel ze toch niets voor die jongen voelen. Maar er zijn er ook wel die geen nee durven zeggen, om dat ze bang zyn uitgelachen te worden. Ik ben ook wel eens uitgelachen als ik nee zei, maar verschillende jongens hebben een poosje later gezegd dat ik „een verduvelde goede kameraad" ben, en dat is ook wat waard." Beste Greet je ja, hoe kom ik aan dat Greet je f Mis schien omdat ik dacht aan dat beroemde Greetje, dat ook zo resoluut en een beetje kattig haar begeleider Faust afpoeier de. Was zij altijd maar zo kat tig gebleven. Maar wat ik zeggen wilde, Greetje: zie je wel dat wij het samen aan het slot van je brief toch weer eens zjjnf Want ik zette een dikke streep onder de bewering, dat de vrouw al tijd verantwoordelijk is. En jij komt tot de ontdekking, dat het meisje dat Nee.' durft zeg gen eigenlijk veel meer in aan zien is bij de jonge heren, die eens proberen hoe ver zij wél gaan kunnen. Want dat doen de meesten, beste kind. Er zijn mannen, jonge en oudere, die werkelijk een vrouw zoeken: dat wil zeggen een wezen dat tegelijk kameraad en minnares weet te zijn. Die manspersonen, die vaak óók het nodige te* horen krijgen over hun degelijkheid, maken kennis met een aardig meiske, riemen haar eens ter dege op (degelijkheid veron derstelt nog geen vissen- bloed!) 'maar beginnen toch eerst eens met haar te praten. „nee" te zeggen En al pratende verkennen zij het terrein van de kameraad schap. Heeft zij nog voor iels anders belangstelling dan voor kleren, een goede positie en uitgaan? Wat leest zij, wat vindt zij mooi, waarover denkt zy? Is zij zuinig (haar fiets ziet er altijd keurig uit), orde lijk (er mist geen knoop aan haar mantelen betrouwbaar (als je om acht uur afspreekt is zy er am acht uur/. En zo vaak nog een hele huurceél meer. Is dat alles naar genoegen bevonden, dan is het woord pas aan de vrijage het klinkt misschien weinig ro mantisch, maar uit dit hout snijdt men deugdelijke echtge noten, zo van het slag die bij de zilveren bruiloft tegen de zoons zeggen: Als je naar een v^rouw uitkijkt, zoek er dan een als je moeder. Trouwens, dat doen de heren zoons uit zo'n huwelijk in de regel al uit zichzélf. Maar nu zijn er andere jonge mannen en ik vrees dat hun aantal die van de degelijke vrijers bovengenoemd. m,eer en meer gaat overtreffen die de vrouw, elke vrouw, zo on geveer als publiek eigendom beschouwen, over wie zij alles maar mogen zeggen wat zij vnllen en met wie zij na vijf minuten al op de meest intie me voet mogen verkeren. Deze jonge mannen zoeken niet een vrouw, nog mindnr hun vrouw, maar zovéél mo gelijk loszinnige avontuurtjes met elk meisje dat hun in han den valt. Krijgen zij eens een keertje de pin op de neus, om- dut zij zich in een of ander „grietje" vergist hebben, dan wreken zij zich onder hun kor nuiten door te smalen over dat stijve ingebeelde schepsel, dat de moderne eis van vlotheid en sportiviteit" niet verstaat. En nu ligt het alwéér aan de meisjes of die veelgeroemde vlotheid voort zal woekeren totdat élke verloving en city huwelijk op drift is geraakt of dat de ouderwetse, degelijke vrijage nog kans ov slagen zal behouden. Natuurlijk is het geen pretje om als uitbijtster te boek te staan, en uitgelachen worden is een pijnlijke erva ring voor een levenslustig jong ding dat graag onder haar leeftijdgenoten populair is. Maar karakter is nu eenmaal een moeilijk bezit in deze tyd, en de kudde staat ov alle ge bied klaar om de eenling die er een eigen afwijkende mening op na houdt, uit te jouwen. Dat is geen prettig risico, Greetje maar als het je werkelijk te doen is om ge lukkig getrouwd te zijn met die ene die je toch napier aan het hart ligt dan al die vrij postige eendagsvliegen: blijf dan vooral en vooral, dapper en met een lachend gezicht, resoluut „Nee" zeggen. Ten eerste heeft onze Samenleving schreeuwend behoefte aan ka rakters. En ten tweede aan jonge vrouwen, die een „ver duveld goede kameraad" weten te zijn. Want het is met alle vlotheid en sportiviteit nog zo, dat de jongen vraagt, maar dat het meisje „Iazegt. Met dat .Ja" draagt zij dus uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor elk huwelijk. En zo zie je, Greetje, dat wij het kringetje weer rond zijn. SASKIA. Lager bouwprijzen en hoger rendement (Van onze Haagse redacteur). Den Haag. Maart „Het verantwoord bouwen in deze tyd van boerde- dig om zijn dieren te trainenEte riJ<m en anuere agrarische gebouwen vraagt steeds meer de belangstelling", moeilijkheid is verder, dat een circus- aldus de heer Leenstra van het bouwbureau van de Landbouw. Niet in de ulo slechts drie maanden kan optre den. Dan wordt zij stijf van ouderdom en onbruikbaar. laatste plaats dringt dit probleem zich op tengevolge van ,de belangryke stijging van de bonwkosten in vergelyking tot de vooroorlogse periode. Dat er dieren zijn, die zo hun ple- Hoewel op zichzelf een inconvenient, zit daar dus dit goede in, dat men ziertje hebben, heeft de politie in in breder kring genoodzaakt wordt, zich met dit vraagstuk te bemoeien. Winschoten ervaren. Zij meende na- i j>e behoefte aan betere agrarische bedryfsruimten is enorm groot. Ze- h(bben°ontLlTdiTals'trekSi^wla ker dl' hrl,t van de srbeld ln de tandbomv moet In en om de bedrijtsgebou- gebruikt, maar niet volgens de voor- i wen verricht worden. Indien men derhalve in de landbouw streeft naar een schriften was ingespannen. Later hogere productie op meer economische wijze, d.w.z. tegen lagere kosten ^\eeJiLd<tihn„n^ liefhebbe- en met minder arbeid, zal men ook terdege aandacht moeten besteden aan tij zijn schouders onder de kar duw- -• de functie welke de gebouwen ln dit proces vervullen. de. Werd het beest onder de kar weg gehaald, dan voelde het zich geen hond meer. De hond Is razend op kar- duwen. Volgens zijn baas is het zo erg, dat, wanneer de hond thuis voor hei raam zit en er komt een handkar voorbij, er geen houden meer aan is. Door de betrekkelijk lange levens duur van de gebouwen in Neder land ls men gewend solide te bouwen beschikt de landbouw thans over een voorraad boerderijen, welke voor een belangrijk deel stammen uit de Brand, dacht een benedenbewoner tyd, toen de mechanisatie nog moest van een huis in Enschede, toen hij aanvangen en de nieuwe inzichten vocht van het plafond in zijn kamer I omtrent stalhygiëne en stalvoedering zag druppelen. Hij rende de trap op, i nog geen gemeengoed waren. maar de deur van bovenbuurman was I Wanneer men in onze tijd boerde- op slot. De politie heeft daarna het ryen bouwt, zonder dat men daarby druppel-mysterie opgelost. Zij vond gesteund wordt door de wetenschap, in de kamer van buurman een distil- dat hetgeen men bouwt ook volkomen leerketel en daarmede ivas ook de 1 verantwoord is. dan wordt het hoog scheikundige samenstelling van het tyd, dat landbouwpractyk, landbouw- bluswater" bepaald. Buurman is nu wetenschap en bouwkunde de handen in arrest en zijn clandestiene stokerij ineen slaan om de agrarische bouw is in beslag genomen tot voorwerp van onderzoek te ma in Japan deed men het echt. In een leen. school te Kofoe brak brand uit. Blus- sen was onmogelijk, omdat de brand slang te kort was. Toen opende men de deuren van een wijnopslagplaats BIJZONDER ASPECT In Nederland heeft dit vraagstuk vlak naast de school. Driehonderd li- i een bijzonder aspect gekregen "door ter van het kostelijk nat werden op de verwoesting in de oorlog van ruim het vuur gegoten. Zo bleef de school i 8000 boerderyen die. zy het niet alle behouden. 1 weer opgebouwd moesten worden. De rentabiliteit van deze herbouw en ook van de nieuwbouw vraagt de aan dacht door de verhoogde bouwkos ten tot plm. 300 van vóór de oor log. Wij weten nog zeer weinig van de optimale investering in de land bouw, wat de gebouwen betreft. De aanpassing van de gebouwen aan de mechanisering in de bedryven, is een gebied dat nader onderzocht moet worden. Tot nu toe zijn er heel wat perso nen en instanties welke zich met de agrarische bouw bezig houden, helaas zonder dat hier tussen de zo nodige coördinatie aanwezig is. Gelukkig worden thans pogingen aangewend om tussen deze groeperingen althans tot een gesprek te komen, waarbij de hoop en de verwachting gekoesterd wordt, dat dit zal leiden tot een meer doelbewust streven in de juiste rich ting. Een belangrijk onderdeel daarby zal zyn het streven de bouwkosten te drukken. Men vergisse zich ech ter niet. Indien men de ind-'xlijst der prijzen opslaat, maken de bouwkos ten met 300 nog niet zo'n heel slecht figuur. Buiten de gebouwen wordt in de landbouw geïnvesteerd door aanschaffing van tractoren, ma chines kunstmest, zaaizaad en poot- goed, bestrijdingsmiddelen e.d., waar van de aanschaffingsprys deels meer dan 300 deels ongeveer 300 van de vooroorlogse bedraagt. Niettemin is de algemeen gangba re opvatting, dat investering in ge bouwen van dit prijsniveau niet ver antwoord is. Dit blijkt terstond uit de verkoopprys van een boerdery. Zelfs nu de vraag naar boerderyen zo by- zonder grbot is, zal in den regel nie mand er aan denken een boerderij te kopen wanneer hy de nieuwe bouw kost-en van thans volledig zou moe ten. betalen ongeacht de bepalingen van de prijsbeheersing. De boer is wel bereid over te gaan tot aanschaffing van dure bedryfs- middelen, doch hy is dat niet ten aan zien van (naar verhouding) even dure gebouwen. Hieruit kan maar één conclusie getrokken worden en wel deze, dat de bouw van agrarische opstallen alleen roaar voortgang kan hebben óf tegen lagere bouwprijzen by eenzelfde rendement als thans, óf tegen desnoods dezelfde bouwprijzen maar dan met een hoger rendement voor de bedrijfsvoering, of tegen la gere bouwprijzen by een hoger ren dement. Men zal goed doen zyn pyl op de laatste mogelijkheid te richten. Het paard zou men achter de wagen span nen, indien men in een tyd van hoge bouwkosten zijn toevlucht zou zoeken in de primitieve bouw. Hsi wereldgebeuren Bonn ontvoogd Stap voor stap wordt Duitsland ontvoogd en geleidelyk nadert de dag, dat de republiek van Bonn weer een gelijkberechtigde staat zal zyn in juJuropa. Deze week hebben de drie Westerse bezetters, Amerika Frank rijk en Engeland een gul geoaar ge maakt jegens Bonn. een gebaar, dat kanselier Adenauer de uitlating .zeer voldaan" ontlokte. Het is Westduits- land toegestaan een ministerie van Buitenlandse Zaken in te stellen, dat zonder overleg met de geallieerdo voogden, die de naam Hoge Commis sarissen dragen, onderhandelingen kan voeren met andere landen en diplomatieke betrekkingen kan aan knopen. Tot dusver was Duitsland in een aantal landen ook in Ne derland slechts vertegenwoordigd door een consul of een chargé d' affaires. Dat kan nu een diplomaat van hogere rang worden, een promo tie, die het gestegen aanzien van Bonn symboliseert. Geheel tevreden zyn de "Duitse politici nog niet; zij wensen uiteindelyk het bezettings statuut niet ontmand en verzacht, maar afgeschaft te zien, opdat Duits land op dezelfde voet komt te staan als de geallieerden. Geen verslagen vijand meer, die onder de duim gehou den moet worden, doch een waarde vol bondgenoot, die met respect dient te worden behandeld. De geallieerden handelen niet overhaast; een al te snel tempo van ontvoogding zou wel licht de publieke opinie verontrusten. Bij een consequente doortrekking van de huidige lyn is echter de tyd niet ver meer af, dat aan alle Duitse wensen is voldaan, het verleden of ficieel vergeten en begraven en het festijn der verbroedering met een diplomatiek „prosit" en „lang leve de nieuwe vriendschap" besloten is. Men kan tenslotte niet tot in lengte van dagen nazeuren over Nazi's en oorlogsmisdadigers, elk volk heeft zijn perioden van uitspattingen en nationalistische roes Vijf en een half jaar is verstreken sinds in Potsdam een accoord werd getekend, waarin de Grote Vier dc verplichting op zich namen Duits land de komende decennia militair machteloos en onder toezicht te hou den als logisch uitvloeisel van de in de oorlog gestelde eis: onvoorwaar- delyke overgave. Sindsdien is de ont wikkeling anders verlopen, dan dc staatslieden hadden voorzien. De Russen hebben in Oostduitsland hun eigen autoritaire methoden ge volgd en de macht in handen gespeeld van Pieck en Grotewohl en de verdere communistische élite. De Oder-Nelsse grens is vastge steld als een uitgemaakte zaak, on verschillig of dit de Duitse nationale trots krenkt of niet De Russische bezetters hebben niet gedongen naar de Duitse vriendschap, doch eenvou dig van hun zóne een volksdemocra tie gemaakt, die staat of valt by de gratie van Moskou. Oost-Duitsland heeft eenzelfde status gekregen al6 Bulgarije, Roemenië en Hongarye, die van satellietstaat zonder eigen bui tenlandse politiek en zonder moge lijkheid voor eigen belangen op te komen. Communistische leiders, die dat wel doen, zyn Titoïsten, die op de nominatie komen voor liquidering. Het is begrijpelyk, dat Moskou halsstarrig vasthoudt aan het ac coord van Potsdam en de Westeiyke mogendheden keer op keer beschul digt van schending van dit verdrag. Formeel hebben zy daarmee boven dien gelyk. De herbewapening van Westduis- land, die de Amerikanen voor berei den, is flagrant in tegenspraak met de verplichting Duitsland weerloos te houden om een opleving van het Pruisische militarisme by voorbaat in de kiem te smoren. Het Russische verwyt is er echter een van pot- en ketelstyl. Als de Rus sen zelf in het Oosten van Duitsland meedogenloos hun eigen plannen ten uitvoer brengen kunnen zy bezwaar- lyk van de geallieerden verwachten, dat deze braaf by elke beslissing de tekst van het Potsdammer accoord nasnuffelen om te zien of er bezwaren zijn. Het Westen kan niet met dezelf de autoritaire methoden tewerk gaan als Moskou; de Westerse levensstyl laat zich nu eenmaal moeilyk ver staan met zuiveringen en geheime politie. Dus wordt in Bonn de vriend schap gekocht met concessies, in de hoop dat de vriendschap betrouw baar zal zyn. De jongste verzachting van het bezettingsstatuut is zulk een concessie. Maandag zijn zeven personen, die communisten worden genoemd, te Athe- ne terechtgesteld. Zij waren beschuldigd van het opnieuw oprichten van het „front van de pacifistische jeugd", een onwettig verklaarde organisatie. De 62-jarige nachtportier van het vliegveld Ypcnburg, J. A. de Heus is op de weg voor dit vliegveld door een auto aangereden en gedood. 15. Toen Jlmmy bemerkte, dat hy in elk geval bleef dryven, voelde hij zich niet meer zó onwen nig in het water. Hy begon zich langzamerhand de bewegingen te herinneren, welke Dirk de Dui ker hem kort tevoren had voorgedaan en het vol gende ogenblik realiseerde hy zich, dat hy zwóm. Hg maakte zwemslagen en hg kwam voor uit, hetgeen Dirk de Duiker met zichtbare tevre denheid waarnam. „Brede slagen maken", riep hy goedgemutst, „en lekker lang uitdrijven. Goed zo, het gaat al prachtig". En werkelyk, ook Jimmy zelf zag, dat het prachtig ging. Krachtig en regel matig sloeg hij armen en benen uit en hij voelde, dat hij als een bruinvis door het water begon te schieten. En hoewel hij er een heel ernstig gezicht by trok, begon hij er nu zelf ook plezier in te krij gen. „Kom d'r maar uit", riep Dirk de Duiker, „je kimt zwemmen en het komt er nu alleen nog maar op aan een beetje routine op te doen". Hij stak Jimmy een hand toe, toen deze uit het water klom. „Ik moet zeggen", zei hy, „dat het my hard is meegevallen".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5