Zwitserland stichtte kinderdorpen voor
oorlogswezen
haar noodlot
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
r
hem
RUMOER IN DE TONEELWERELD
CERUCHTEN OVER NIEUWE
PRIJSSTI-IGINGEN VOORBARIG
WOENSDAG 7 MAART 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
OOK IN NEDERLAND?
Bomenactie werd groot succes
(Van onze Haagse redacteur)
De tvveede Wereldoorlog heeft naar schatting dertig millioen doden ge
kost, dat is ongeveer een zeventigste deel van de totale bevolking der
aarde. Het aantal weeskinderen in Europa schat men op circa vier mil
lioen.
De meeste van deze kinderen vonden in de gezinnen van familieleden
weer het warme nestje, dat zy nodig hebben om goed te kunnen opgroeien.
Ook namen velerlei inrichtingen en tehuizen hen op. Maar een ontstellend
groot aantal mist nog altijd de verpleging, die aangepast is aan de bijzon
dere behoeften van de opgroeiende jeugd.
De Zwitser Walter Rober Corti, begaan met het lot van de vele misdeelde
kinderen, spoorde aan tot de stichting van een „Kinderdorp" in zijn land.
Het ls dezelfde Corti, die overtuigd, dat het leed der kinderen In alle
landen hetzelfde is thans aanknopingspunten In Nederland gezocht
heeft, om ook hier tot de stichting van zo'n kinderdorp te komen.
In Zwitserland staat vlak bij het
dorpje Trogen in de buurt van St.
Gallen een groep van tien tot twaalf
hulzen: Het Pestalozzidorp. Er zijn
e» reeds meer in Europa. Het Zwit
serse heeft als bijzondere eigenschap
dat het werkelijk internationaal is.
Zij heeft reeds enige bekendheid ver
worven, deze kinderstad met onge
veer twee honderd kinderen van zes
of zeven nationaliteiten, allen slacht
offertjes van de oorlog, voor wie so
ciaal en paedagogisch een oplossing
gevonden moest worden. Zij leven en
wonen hier in gezinsverband izy
het ook een groot gezin!) zonder
aanzien van afkomst, politieke rich
ting of religie, met elkaar school
gaande, spelende, musicerende, or
toneel spelend in hun zelf gebouwde
theater. Het is hun dorp, hün wereld.
In Oostenrijk is een dergelijk kin
derdorp eveneens in voorbereiding, zo
heeft een van de leiders ons onlangs
by een bezoek aan Salzburg mede
gedeeld. De gelden voor de oprichting
heeft men er zo goed als bij elkaar
Er zullen goed ingerichte woningen
gebouwd worden, waarin kinderloze
echtparen, of echtparen met één kind
ongeveer tien jongens en meisjes als
inwoning zullen krijgen. De taak van
deze pleegouders zal het zijn om. ge
holpen met deskundige adviezen, de
ze kinderen op te voeden en een pret
tige onbezorgde jeugd te verschaffen.
Zou zo'n kinderdorp in Nederland
niet mogelijk zijn? Ongetwijfeld. Er
Kou sociaal werk van onschatbare be
tekenis verricht kunnen worden. De
goede wil is meestal wel aanwezig,
doch de moeilijkheid is aan de gelden
te komen om het kinderdorp te fi
nancieren. De heer Corti heeft daar
voor een origineel denkbeeld geop
perd. Het is in Zwitserland doorge
voerd en heeft daar tot succes geleid.
Ook in Nederland zouden er ongetwij
feld goede resultaten van te ver
wachten zijn.
Vergissing van een
schatgraver.
De politie van Nickerie heeft
dezer dagen een mysterieuze
„diefstal" opgelost. Toen eind
vorig jaar een volkstelling ge
houden zou worden, had een
zekere Harry zich laten wijs
maken, dat hij zijn spaarpen
ningen aan de volkstellers zou
moeten afdragen Met bekwame
spoed groef hij een kuil en
stopte er f 11,000 en 2000 dol
lar in. Toen de volkstelling ach
ter de rug was ging de heer
Harry opgelucht zijn kapitaaltje
opgraven, maar groot was zijD
ontzetting, toen hij een lege
kuil terugvond.
Gestolen, dacht Harry en hij
nam de politie in de arm, maar
ook deze bracht geen klaarheid
in de zaak. Deze week besloot
de politie het hele geval op
nieuw te reconstrueren. Zij ging
graven en het resultaat was on
verwacht: de politie vond het
geld. Harry had op de verkeer
de plek gezocht. In zijn vreugde
dat de volkstellers hem niet ar
mer hadden gemaakt, had hij
zich enige meters in de plek
vergist.
r~
VERHALEN
V.
In Johann Strauss' bekende operet
te „Die Fledermaus" komt een vrolij-
ke gevangenis voor, waarvan de cipier
Frosch een gevangene heel gemoede
reerd een avond en een nacht „vrij"
geeft om een schitterend feest te gaan
bijwonen. Ofschoon die operette al in
de 19de eeuw geschreven is, kunnen
dergelijke toestanden in Oostenrijk
nog altijd voorkomen. Dat bleek de
zer dagen in een huis van bewaring
in Stiermarken. Daar zaten S gevan
genen samen in een cel en ze togen
er op een avond met z'n drietjes op
uit om op een bal masqué te gaan
dansen. Ze hadden hun gelaat tevo
ren onherkenbaar gemaakt dat
moesten ze wel doen om hun welwil
lende cipier geen onaangenaamheden
te bezorgen. Ze hadden dol plezier en
eerst tegen het aanbreken van de
inorgen keerden ze, ietwat beneveld
door de sterke drank, braai naar hun
saaie logies terug.
Van Oostenrijk naar Engeland. In
de Londensp voorstad Bonthall wor
den plannen gemaakt, die samengevat
kunnen worden in de slagzin: Uw
warm bad thuisbezorgd! Ouden van
dagen zullen een warm bad kunnen
bestellen, als ze niet over een badka
mer beschikken De bedoeling is bij
ontvangst der bestelling een wagen
van de plaatseWhe geznndh-dsd-
90 liter heet water en een zinken bad
kuip op wielen naar de besteller te
laten brengen. Na gebruik wordt het
bad dan weer afgehaald.
Men ontwierp in 1945 het plan van
een door kinderen te drijven
wereldhandel. De Zwitserse jeugd
bouwde haar kinderdorp zelf, dat wil
zeggen, dat zij door middel van een
soort estafettedienst stenen spijkers,
ramen, cement, behang, kolen, schil
derijen, enz., die zij cadeau kregen,
van dorp tot dorp naar het bewuste
terrein transporteerden. Voor alles
echter bomen; daartoe moesten de
kinderen aan een boseigenaar in hun
gemeente vragen, of hij hun een
boom cadeau wilde doen. Zij zouden
hem dan zelf vellen, klein zagen en
van dorp tot dorp brengen. Hieruit
groeide de zgn. boomactie. Zij is in
Zwitserland boven verwachting ge
lukt.
Het hout werd vakkundig aan de
man gebracht en de gehele opbrengst
naar het kinderdorp gestuurd. Er
werden ongeveer 600 bomen gekapt.
De opbrengst bedroeg in totaal
170.000 francs.
Men ls er van uitgegaan, dat wat
aan een volwassene niet gelukt, na
melijk een boom cadeau krijgen, wel
gelukt aan kinderen. Dit is een uit
gangspunt gebleken. De Zwitsers
stellen nu voor om zulke acties in
alle landen ter wereld te voeren,
waarbij de voorwerpen, die geschon
ken en daarna verhandeld worden
ten bate van de kinderdorpen, naar
gelang van het land verschillend
kunnen zijn. De verzamelde goederen
kunnen de landen elkaar toesturen
waarbij men er op rekent, dat spoor
wegen en scheepvaartmaatschappijen
aan de van kinderen afkomstige ver
zoeken om vrye vracht, zullen vol
doen.
Het is een fantastisch, maar toch
geen onuitvoerbaar plan, vooral wan
neer men beseft, dat het doel is ver
zachting van het leed van vele kin
deren en het opkweken van een ge
slacht, dat weer vertrouwen in de
mensheid stelt. De wereld schrijdt
voort op de voeten onzer kinderen.
In Nederland zijn we pas zo ver,
dat het denkbeeld van de oprichting
van een kinderdorp nog maar gelan
ceerd kan worden. Aan de uitvoering
van het denkbeeld zijn wy nog niet
toe, doch er zijn mannen, die hun
krachten eraan willen wijden. Wel
licht, dat zy zo zij de symphatie
van de bevolking kunnen winnen
ook eenmaal trots ,een Nederlands
kinderdorp kunnen tonen.
(Nadruk verboden)
Op de Boulevard tc Vlissingcn verrijst thans de nieuwe zeevaartschool.
Het betonskelet is byna gereed. In 1952 hoopt men het gebouw in gebruik
te kunnen nemen.
Ko Arnoktt als formateur van een „sterk" gezelschap.
Coördinatiebureau heelt weinig
succes, maar aan wie de schuld?
De directeur van het Rotterdams
Toneel, Ko Arnoldi, heeft op een pers
conferentie ernstige beschuldigingen
geuit aan het adres van het Centraal
Coördinatiebureau voor Toneel en van
de leiding van enkele andere toneel
gezelschappen, die geheel tegen de af
spraken in, spelers wegkopen, waar
door het Rotterdamse gezelschap ern
stig gedupeerd is. Met name aan de
Jachtopziener schoot
mollenvanger neer
In het Helvoirtse broek onder
Vught was de H. bezig met mollen-
vangen, hetgeen de aandacht van
jachtopziener S. uit Vught niet ont
gaan was. Enkele kilometers verder
legde laatstgenoemde zich in hinder
laag, wetend, dat de mollenvanger
daar passeren moest. Toen de H.
even later per fiets voorbij kwam,
gelastte de jachtopziener hem halt te
houden. De H. gaf hieraan geen ge
hoor. waarop de jachtopziener enke
le schoten uit zijn pistool loste. Ge
troffen in het onderlijf, stortte de H.
van ziin rijwiel. Hij moest naar een
der Bossche ziekenhuizen worden
overgebracht. De Vughtse recherche
en het parket in Den Bosch hebben
een onderzoek ingesteld.
SPECULATIES VAN DE HANDEL
Nog geen beslissing over de subsidies
In industrie- en handelskringen doen hardnekkige geruchten de ronde,
dat de subsidies op levensmiddelen zullen verdwynen, althans sterk Inge
krompen zullen worden, aldus het A^fJP.
Reeds worden stjjgingen van de consumentenprijzen van suiker van 75
cent op een gulden per kilogram, van van margarine van 37 op 60 tot 65 ct.
per half pond en van „regeringsbrood" van 26 op 40 cent per 800 gram
genoemd.
Deze geruchten worden versterkt door het bericht, dat de aflevering-
van suiker zou zyn stopgezet.
Men verwacht daar verkleining of op
heffing van subsidies en noemt dan
prijzen, die naar inzicht dezer krin
gen zouden moeten gelden, indien de
subsidies geheel werden opgegeven.
Dergelijke calculaties, of moet men
zeggen speculaties? worden voor
tal van andere levensmiddelen en vee
voeder gemaakt.
Met de meeste nadruk dient erop
gewezen te worden, dat niemand op
het ogenblik kan zeggen, wat gebeu
ren gaat. Velen gaan bij hun redene
ringen van het standpunt uit, dat de
grondstoffenpryzen op de wereld
markt zodanig gestegen zijn, dat de
in de begroting van het landbouw-
egalisatiefonds genoemde bedragen
voor subsidie niet toereikend zullen
zijn, waaruit geconcludeerd wordt,
„dat de subsidies wel zullen verdwy
nen".
Een beslissing op deze punten ligt
echter geheel by de nog te vormen
Van officiële zijde werd op deze ge
ruchten het volgende commentaar
gegeven: De aflevering van suiker is
formeel onder controle van 't bedrijf
schap gesteld, teneinde abnormale be
stellingen van industrie en grossiers
te voorkomen. Normale leveranties
kunnen onder goedkeuring van het
bedrijfschap gedaan worden. Indus
trie en handel kunnen dus gewoon
hun gang gaan. Het maken van grote
voorraden suiker, waartoe neiging be
stond, wordt door deze maatregel te
gengegaan. De gemelde geruchten
over prijsstQgingen komen voort uit
calculaties van industrie en handel.
Justitie wil Haagse
speelclubs
aanpakken
De Haagse Justitie ls voornemens
processen te gaan voeren rond een
aantal verenigingen, die rouletteclubs
exploiteren.
In de residentie bestaan, zoals wij
onlangs mededeelden, op 't ogenblik
ruim 40 speelgelegenheden die in wer
kelijkheid of schijn door verenigingen
worden geëxploiteerd. De „leden"
ontvangen doorgaans spijs, drank en
rookgerei gratis zodat men daarme
de niet in conflict met de drankwet
kan komen. Sommige verenigingsbe
sturen verwennen hun leden zelfs
met dinertjes tijdens het spel en la
ten hen 's avonds, ook als zij buiten
de stad wonen, met taxi's naar huis
brengen.
Het is in Den Haag algemeen be
kend, dat bewoners van zeer ruime
woningen, die een gedeelte daarvan
voor een roulette vereniging als
„clublokaal" beschikbaar stellen zeer
hoge huren ontvangen; men noemt
zelfs bedragen van 300 tot 500
per week. Vele clubs streven naar
zo goed en deskundig mogelijk per
soneel. Zo bestaat thans in Den Haag
zelfs een school voorcroupiers.
Het grote Cassino te Scheveningen
is voor het komende seizoen aan
twee particulieren verhuurd, die er
een reeds bestaande luxueuze speel-
club in willen onderbrengen.
In de kring van terzake kundige
Haagse juristen is men van mening,
dat strafvervolging tegen een of eni
ge (bestuurs) leden van deze amu-
sementsveren'glngen zeer wel moge
lijk moet zyn, mits men de juiste
mensen op de juiste gronden kan
aanpakken.
'gering. Alle geruchten, die omtrent
deze zaken rond gaan, hangen dan
ook volkomen in de lucht, weshalve
ze niet bevestigd of ontkend kunnen
worden.
heer Jo Sternheim, leider van het
Amsterdams Toneelgezelschap en be
stuurslid van de vakorganisatie, ver
wijt de heer Arnoldi onsportieve prac-
tijken in dit opzicht. Hij ontkent ech
ter, dat artisten uit zijn gezelschap
zouden weggaan omdat ze niet met.
hem kunnen samenwerken.
ONDER TAFEI.
Het Rotterdams Toneel, zo ging de
heer Arnoldi verder, had het recht
salarissen te betalen, 15 pet hoger
dan door het C. C. B. was vastge
steld. Rie Gilhuys beklaagde zich
echter tegenover het bestuur en de
heer Arnoldi, dat haar geen hoger
salaris kon worden gegeven hoe
wel zy uit de beste bron wist.
dat dit elders wel gebeurde. In to
neelkringen hoorde men hoe langer
hoe meer, dat er gewerkt werd met
bedragen onder tafel of met andere
ontoelaatbare regelingen.
DE MENING VAN
JO STERNHEIM.
De leiding van het Amsterdams to
neelgezelschap heeft inmiddels ver
klaard, het ten zeerste te betreuren,
dat Ko Arnoldi een persconferentie
heeft gehouden en daarin „de vuile
was van de toneelwereld heeft uitge
hangen".
„Zelfs al was het geheel waar, wat
de heer Arnoldi heeft gezegd", aldus
de zakelijke leider van het A.T.G., de
heer Jo Sternheim, „dan komt' het
nog niet te pas zo te spreken."
De heer Sternheim ging voort met
te zeggen, dat het toneel in Rotter
dam een probleem zal blijven, zolang
er geen figuur gevonden wordt, een
peiler, die ook de ideële kant van het
toneel ziet, die daar de leiding in han
den neemt. De heer Amoldi heeft
nooit de gedachte van het centraal
coördinatie-bureau aangehangen en
hij heeft er nooit aan meegewerkt die
te verwezenlijken. Door kijn houding
heeft hij het werk van het C.C.B. ge
hinderd en geremd. Op het moment,
dat de heer Arnoldi in de coördinatie
werd opgenomen, aldus de heer Stern
heim, was het met het C.C.B. ge
beurd. Het Rotterdamse probleem
ligt veel dieper. In Rotterdam gaat 't
er om door te breken tot de paar dui
zend mensen {lie zich aansluiten bij de
smaak van Amsterdam en Den Haag
en om ze op te vangen voor een be
hoorlijk, breed opgezet toneel.
Wat het Rotterdams toneel nodig
heeft is een aantal door idealen be
zielde spelers, die scheppend werk
willen verrichten en niet voor een
zacht prysje te koop zyn.
Prol. dr. J. H. Gunning
overleden
Te Hilversum is op 91-jarige leef-
tyd overleden prof. dr. J. H. Gun
ning Wzn., oud-hoogleraar In de pae-
dagogiek aan de Rijksuniversiteit te
Utrecht.
Johannes Hermanus Gunning werd
op 13 Juli 1859 te Utrecht geboren.
Na aan de Gemeente-Universiteit te
Amsterdam te hebben gestudeerd,
promoveerde hij daar in 1882 tot doc
tor in de klassieke letteren. Hij is
verbonden geweest aan het gymna
sium te Utrecht en aan dat te'Zwol
le en in 1900 deed hij zijn intrede als
privaat-docent in de paedagogiek
aan de Rijksuniversiteit te Utrecht
tot 1923. Van 1904 tot 1917
gaf hij In dezelfde functie col
leges aan de Amsterdamse universi
teit en na 1923 tot 1929 was hij bui
tengewoon hoogleraar in de paeda
gogiek te Utrecht. Jarenlang was hij
ook voorzitter van de Ned. Bach-ver-
eniging.
Gevechten om m de trein
te komen.
Politierechter vindt, dat de
Spoorwegen te lijdelijk toezien
Op drukke stations komt het nog
al eens voor, dat op spitsuren ware
vechtpartijen ontstaan tussen hen.
die een plaatsje in een trein willen
veroveren. De 23-jarige schilder v
d. S. uit Utrecht, die brj een dergelijk
incident het gelaat van een mederei
ziger, die hem eerst de
voet dwars had gezet, met een ijze
ren staaf had bewerkt, hoorde zich
nu door de Utrechtse politierechter
tot een onvoorwaardelijke gevange
nisstraf van één maand veroordelen.
De politierechter bleek echter ook
niet over de houding van de spoorwe
gen te spreken. Hij noemde die zelfs
de hoofdschuldigen; bij wanordelijk
heden en vechtpartijen ziet het spoor
wegpersoneel lijdelijk toe, maar het
denkt er niet over om in te grijpen,
aldus stelde de politierechter vast
en hij verbond daaraan de wens. dat
de N.S.-directie zelf eens op de spits
uren een derde klasse-reisje zou gaan
ipaken.
Nieuwe regeling
voor het Moerdijkkanaal?
Rapport over de waterwegen
wordt nu spoedig gepubliceerd
Het Bmsselse dagblad „De Nieu
we Gids" verneemt in bevoegde
kringen, dat de Belgische en de Ne
derlandse instanties het eens gewor
den zyn over de publicatie van het
rapport van de experts der gemengde
commissie voor de waterwegen. De
rapporten, evenals de erby behoren
de kaarten, zijn thans in druk. Zy
zullen eind Maart of begin April aan
de pers worden overhandigd.
„De Nieuwe Gids" heiinnert zijn
lezers er aan, dat beide betrokken
landen het eens zijn over de kwestie
Temeuzen en de Stop van Ternaaien.
De Nederlanders zijn in het alge
meen van oordeel, dat het Moerdfjk-
kanaal slechts ten belope van 12 pro
cent nuttig zou zijn voor de Neder
landse economie, en dat rekening
dient gehouden met het verlies aan
landbouwgronden, welke het graven
van het Moerdijkkanaal met zich zou
brengen. Het blad meent te weten,
dat Nederlandse politieke kringen er
van overtuigd zyn, dat de kwestie 'n
politieke oplossing moet krijgen. Het
zou niet uitgesloten zyn, dat een
nieuwe Nederlandse regering er in
zou toestemmen het Moerdijkkanaal
te laten graven.
wereldgebeuren
W ereldvredesraad
Behalve in de communistische bla
den is weinig ophef gemaakt van 't
Vredescongres, dat eind Februari in
Oost-Berljn is gehouden. Dit congres
is uitgegaan van de Wereldvredes-
raad, een nevenorganisatie van de
Kominform en een verlengstuk van
de Russische buitenlandse politiek,
zoals de wordingsgeschiedenis van
de raad getuigt. Sinds de oprichting
van de Kominform immers is Mos
kou begonnen met de „vredescam
pagne", een grootscheepse propa
gandistische uitbuiting van het woord
vrede. De bedoeling van de campag
ne was tweeledig: ten eerste cle ge
dachte verbreiden, dat de Sowjct-
Unie kampioen van de vrede is en
ten tweede het verlangen naar vredo
onder de gewone mensen exploiteren
om het geestelijk of.militair verzet
tegen het Sowjet-communisme to
verzwakken. De vredescampagne
werd ingezet met een „wereldcon
gres van intellectuelen" te Warschau,
waaraan weliswaar ook oprechte ide
alisten deelnamen maar waarvan de
touwtjes in handen waren van in de
tactiek van Lenin geschoolde com
munisten. In 1949 werd te Parijs op
nieuw een dergelijk congres gehou
den en daarop werd besloten een per
manent comité voor de vrede ofte
wel een vredesraad in het leven to
roepen. De leiding van het bestuur
werd opgedragen aan Lafitte. een
bekende communistische organisa
tor.
Op het volgende congres, in Stockv
holm, werd besloten de atoomwapens
in de ban te doen en het land. dat het
eerst van dit wapen gebruik zou
maken als schuldig aan een oorlogs
misdaad te verklaren. De vredesraad,
die inmiddels een netwerk van co-
mité's en sub-comité's had geweven,
was er in geslaagd 400 millioen hand
tekeningen voor verbod van atoom
wapens te verzamelen, grotendeels
afkomstig uit de landen achter het
yzeren gordijn.
Op het jongste congres in Berlijn
werd over de atoombom niet meer
gerept, doch wel scherp stelling ge
nomen tegen de Ver. Naties. In en
kele resoluties werd het terugtrek
ken van de buitenlandse troepen uit
Korea geëist en het brandmerken
van China tot agressor een onrecht
vaardige daad genoemd. Besloten
werd verder een delegatie naar Lake
Success te zenden, die er op zal aan
dringen, dat de UNO het handvest
getrouw zal blijven en zich niet als
werktuig van de Amerikanen zal la
ten gebruiken.
In de Prawda, het partyblad in
Rusland, verscheen een toelichtend
artikel, waarin het heette: De Ver.
Naties moeten kiezen tussen voldoen
aan de eisen van de wereldvredes-
raad en het lot ondergaan van de
Volkenbond. Sommigen zien in dat
artikel een dreiging van Moskou om
de V. N. te verlaten indien volhard
wordt in de politiek jegens Korea.
Wie zich blindstaart op woorden
zonder zich rekenschap te geven van
de betekenis achter de letters zal
zich misschien '-ten imponeren door
de vredescampagne en menen, dat er
toch wel wat goeds steekt in het ver
zet tegen oorlogsvoorbereidingen.
Dat wordt anders by een poging om
scherp te definiëren wat de Sowjet-
propagandisten onder de term vrede
verstaan. Dat is in wezen: alles wac
de Sowjetdoeleinden ten goede komt
in strijd voor de „vrede", verzet te
gen deze doeleinden staat gelijk met
oorlogsophitsing. Op deze manier
zijn natuurlijk op simpele wijze de
vredelievende schapen van de oorlogs
zuchtige bokken te scheiden.
Maar in het Westen bestaat nog
voldoende critiscne zin om dit ge
goochel met woorden als „vrede" en
„democratie" op zijn juiste, zeer be
trekkelijke waarde te schatten.
De Nederlandse planter, die Vrijdag
nacht het slachtoffer van een moordaan
slag werd, is aan zijn verwondingen over
leden.
FEUILLETON
OR F. COPPERSMITH
49
Keats bond in. Hij stamelde nog
enige woorden verschrikt het hoofd
omwendend toen Egilson de deur van
het huis dreunend achter zich dicht
sloeg. Meteen trad Flagler, die even
als de anderen de ontmoeting tussen
Keats en Claire had gehoord, zonder
er echter iets van te begrijpen, om
dat zij tamelyk zacht hadden gespro
ken, op luitenant Keats toe: „Ik ben
de sheriff hier, luitenant, en ik zal
het vertrek van alle bewoners direct
regelen!" Keats voelde zich kennelijk
opgelucht over deze woorden. Hij
14. Dirk de Duiker stond juist op het punt
Jimmy, die sprakeloos onder de waterspiegel ver
dwenen was, na te springen, toen deze naar boven
kwam. Hóe, dat begreep hij zelf niet. En hij wilde
juist wat lucht Inzuigen, om een doordringend
„help, ik verdrink!" uit te stoten, toen hij hoorde,
dat Dirk de Duiker hem met zijn handen aan zijn
mond stond toe te schreeuwen dat hij zwèmmen
moest. „Zwèmmen moet je" gilde hij, „zwèmmen
met je handen en je benen. En als je het niet doet,
moet je 't zelf maar weten. Ik haal je er niet uit!"
Jimmy begreep, dat er niets anders voor hem op
zat dan te doen wat zijn vriend Dirk hem com
mandeerde, zodat hij woest met zijn armen en be
nen begon te spartelen, hetgeen in elk geval tot
gevolg had, dat hij niet opnieuw kopje-onder ging.
„Een beetje rustiger", schreeuwde Dirk van de
kant. „Zo lijk je meer op een zeepklopper dan op
een zwemmer". Jimmy hoorde amper, wat ziin
zwemmeester hem toeriep, maar hij besefte zelf
wel, dat wat hij deed, nog niet veel op zwemmen
leek.
trok de sheriff terzijde om met hem
de maatregelen te bespreken. Maar
Weber en Hilthy wachtten al niet
meer op bevelen. Zij haastten zich
naar de stal, spanden dc paarden voor
de wagens en begonnen onmiddellijk
met het opladen.
Nancy kwam met een stapel kleren
naar buiten, juist toen Keats weer
zijn paard besteeg en waarschuwde
dat het vertrek over een uur zou ge
schieden. Twee soldaten kregen bevel
een oogje in het zeil te houden, waar
na Keats met de overige soldaten
naar de andere farm reed. Ook Flag
ler en Bradley vertrokken haastig
naar hun huis om te redden wat er
te redden viel.
Claire sloeg het tumult gade zonder
zich in staat te voelen actief ot> to
treden. Zij zag hoe iedereen druk in
de weer was; toen zij eindelijk het
huis betrad, zag zij, dat Egilson weer
rustig aan dc schietgaten stond te
zagen. Claire liep op hem toe, doch
hij scheen haar niet te horen. Daar
om tikte ze hem op de schouder.
Egilson keek op, maar nog vóór hij
iets kon zeggen vroeg het meisje:
„Kunt U niet veel beter met ons mee
gaan, mijnheer Egilson U zet uw le
ven op het spel door alleen hier to
blijven. Toe, ga met ons mee", pleit
te zij.
Toen Egilson zich omdraaide schrok
Claire. Zijn ogen schitterden staal
hard toen hjj uitviel: „Hoe dikwijls
moet ik U nu nog zeggen dat U hier
niet thuis hoort? Bent U het niet
met mij eens dat U er veel beter aan
gedaan had in Boston te blijven? Nu
is het de hoogste tijd als U uw leven
wilt redden. Over een half uur ver
trekt men. En U behoeft geen angst
te hebben, want ik hoorde, dat luite
nant Keats U kende. Hft zal onder
weg wel uitstekend voorU zorgen.
Voor het laatst zeg ik U nu, dat ik
U niet meer op deze farm wil zien!"
Claire bloosde. Zij begreep niets
van deze ruwe uitval en stamelde:
„Neem me niet kwalijk, ik zal me
niet meer in uw aangelegenheden
mengen!" (Wordt vervoigaj.