Zwitserland stichtte kinderdorpen voor oorlogswezen haar noodlot JIMMY BROWN, sportheld no. 1 r hem RUMOER IN DE TONEELWERELD CERUCHTEN OVER NIEUWE PRIJSSTI-IGINGEN VOORBARIG WOENSDAG 7 MAART 1951 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 OOK IN NEDERLAND? Bomenactie werd groot succes (Van onze Haagse redacteur) De tvveede Wereldoorlog heeft naar schatting dertig millioen doden ge kost, dat is ongeveer een zeventigste deel van de totale bevolking der aarde. Het aantal weeskinderen in Europa schat men op circa vier mil lioen. De meeste van deze kinderen vonden in de gezinnen van familieleden weer het warme nestje, dat zy nodig hebben om goed te kunnen opgroeien. Ook namen velerlei inrichtingen en tehuizen hen op. Maar een ontstellend groot aantal mist nog altijd de verpleging, die aangepast is aan de bijzon dere behoeften van de opgroeiende jeugd. De Zwitser Walter Rober Corti, begaan met het lot van de vele misdeelde kinderen, spoorde aan tot de stichting van een „Kinderdorp" in zijn land. Het ls dezelfde Corti, die overtuigd, dat het leed der kinderen In alle landen hetzelfde is thans aanknopingspunten In Nederland gezocht heeft, om ook hier tot de stichting van zo'n kinderdorp te komen. In Zwitserland staat vlak bij het dorpje Trogen in de buurt van St. Gallen een groep van tien tot twaalf hulzen: Het Pestalozzidorp. Er zijn e» reeds meer in Europa. Het Zwit serse heeft als bijzondere eigenschap dat het werkelijk internationaal is. Zij heeft reeds enige bekendheid ver worven, deze kinderstad met onge veer twee honderd kinderen van zes of zeven nationaliteiten, allen slacht offertjes van de oorlog, voor wie so ciaal en paedagogisch een oplossing gevonden moest worden. Zij leven en wonen hier in gezinsverband izy het ook een groot gezin!) zonder aanzien van afkomst, politieke rich ting of religie, met elkaar school gaande, spelende, musicerende, or toneel spelend in hun zelf gebouwde theater. Het is hun dorp, hün wereld. In Oostenrijk is een dergelijk kin derdorp eveneens in voorbereiding, zo heeft een van de leiders ons onlangs by een bezoek aan Salzburg mede gedeeld. De gelden voor de oprichting heeft men er zo goed als bij elkaar Er zullen goed ingerichte woningen gebouwd worden, waarin kinderloze echtparen, of echtparen met één kind ongeveer tien jongens en meisjes als inwoning zullen krijgen. De taak van deze pleegouders zal het zijn om. ge holpen met deskundige adviezen, de ze kinderen op te voeden en een pret tige onbezorgde jeugd te verschaffen. Zou zo'n kinderdorp in Nederland niet mogelijk zijn? Ongetwijfeld. Er Kou sociaal werk van onschatbare be tekenis verricht kunnen worden. De goede wil is meestal wel aanwezig, doch de moeilijkheid is aan de gelden te komen om het kinderdorp te fi nancieren. De heer Corti heeft daar voor een origineel denkbeeld geop perd. Het is in Zwitserland doorge voerd en heeft daar tot succes geleid. Ook in Nederland zouden er ongetwij feld goede resultaten van te ver wachten zijn. Vergissing van een schatgraver. De politie van Nickerie heeft dezer dagen een mysterieuze „diefstal" opgelost. Toen eind vorig jaar een volkstelling ge houden zou worden, had een zekere Harry zich laten wijs maken, dat hij zijn spaarpen ningen aan de volkstellers zou moeten afdragen Met bekwame spoed groef hij een kuil en stopte er f 11,000 en 2000 dol lar in. Toen de volkstelling ach ter de rug was ging de heer Harry opgelucht zijn kapitaaltje opgraven, maar groot was zijD ontzetting, toen hij een lege kuil terugvond. Gestolen, dacht Harry en hij nam de politie in de arm, maar ook deze bracht geen klaarheid in de zaak. Deze week besloot de politie het hele geval op nieuw te reconstrueren. Zij ging graven en het resultaat was on verwacht: de politie vond het geld. Harry had op de verkeer de plek gezocht. In zijn vreugde dat de volkstellers hem niet ar mer hadden gemaakt, had hij zich enige meters in de plek vergist. r~ VERHALEN V. In Johann Strauss' bekende operet te „Die Fledermaus" komt een vrolij- ke gevangenis voor, waarvan de cipier Frosch een gevangene heel gemoede reerd een avond en een nacht „vrij" geeft om een schitterend feest te gaan bijwonen. Ofschoon die operette al in de 19de eeuw geschreven is, kunnen dergelijke toestanden in Oostenrijk nog altijd voorkomen. Dat bleek de zer dagen in een huis van bewaring in Stiermarken. Daar zaten S gevan genen samen in een cel en ze togen er op een avond met z'n drietjes op uit om op een bal masqué te gaan dansen. Ze hadden hun gelaat tevo ren onherkenbaar gemaakt dat moesten ze wel doen om hun welwil lende cipier geen onaangenaamheden te bezorgen. Ze hadden dol plezier en eerst tegen het aanbreken van de inorgen keerden ze, ietwat beneveld door de sterke drank, braai naar hun saaie logies terug. Van Oostenrijk naar Engeland. In de Londensp voorstad Bonthall wor den plannen gemaakt, die samengevat kunnen worden in de slagzin: Uw warm bad thuisbezorgd! Ouden van dagen zullen een warm bad kunnen bestellen, als ze niet over een badka mer beschikken De bedoeling is bij ontvangst der bestelling een wagen van de plaatseWhe geznndh-dsd- 90 liter heet water en een zinken bad kuip op wielen naar de besteller te laten brengen. Na gebruik wordt het bad dan weer afgehaald. Men ontwierp in 1945 het plan van een door kinderen te drijven wereldhandel. De Zwitserse jeugd bouwde haar kinderdorp zelf, dat wil zeggen, dat zij door middel van een soort estafettedienst stenen spijkers, ramen, cement, behang, kolen, schil derijen, enz., die zij cadeau kregen, van dorp tot dorp naar het bewuste terrein transporteerden. Voor alles echter bomen; daartoe moesten de kinderen aan een boseigenaar in hun gemeente vragen, of hij hun een boom cadeau wilde doen. Zij zouden hem dan zelf vellen, klein zagen en van dorp tot dorp brengen. Hieruit groeide de zgn. boomactie. Zij is in Zwitserland boven verwachting ge lukt. Het hout werd vakkundig aan de man gebracht en de gehele opbrengst naar het kinderdorp gestuurd. Er werden ongeveer 600 bomen gekapt. De opbrengst bedroeg in totaal 170.000 francs. Men ls er van uitgegaan, dat wat aan een volwassene niet gelukt, na melijk een boom cadeau krijgen, wel gelukt aan kinderen. Dit is een uit gangspunt gebleken. De Zwitsers stellen nu voor om zulke acties in alle landen ter wereld te voeren, waarbij de voorwerpen, die geschon ken en daarna verhandeld worden ten bate van de kinderdorpen, naar gelang van het land verschillend kunnen zijn. De verzamelde goederen kunnen de landen elkaar toesturen waarbij men er op rekent, dat spoor wegen en scheepvaartmaatschappijen aan de van kinderen afkomstige ver zoeken om vrye vracht, zullen vol doen. Het is een fantastisch, maar toch geen onuitvoerbaar plan, vooral wan neer men beseft, dat het doel is ver zachting van het leed van vele kin deren en het opkweken van een ge slacht, dat weer vertrouwen in de mensheid stelt. De wereld schrijdt voort op de voeten onzer kinderen. In Nederland zijn we pas zo ver, dat het denkbeeld van de oprichting van een kinderdorp nog maar gelan ceerd kan worden. Aan de uitvoering van het denkbeeld zijn wy nog niet toe, doch er zijn mannen, die hun krachten eraan willen wijden. Wel licht, dat zy zo zij de symphatie van de bevolking kunnen winnen ook eenmaal trots ,een Nederlands kinderdorp kunnen tonen. (Nadruk verboden) Op de Boulevard tc Vlissingcn verrijst thans de nieuwe zeevaartschool. Het betonskelet is byna gereed. In 1952 hoopt men het gebouw in gebruik te kunnen nemen. Ko Arnoktt als formateur van een „sterk" gezelschap. Coördinatiebureau heelt weinig succes, maar aan wie de schuld? De directeur van het Rotterdams Toneel, Ko Arnoldi, heeft op een pers conferentie ernstige beschuldigingen geuit aan het adres van het Centraal Coördinatiebureau voor Toneel en van de leiding van enkele andere toneel gezelschappen, die geheel tegen de af spraken in, spelers wegkopen, waar door het Rotterdamse gezelschap ern stig gedupeerd is. Met name aan de Jachtopziener schoot mollenvanger neer In het Helvoirtse broek onder Vught was de H. bezig met mollen- vangen, hetgeen de aandacht van jachtopziener S. uit Vught niet ont gaan was. Enkele kilometers verder legde laatstgenoemde zich in hinder laag, wetend, dat de mollenvanger daar passeren moest. Toen de H. even later per fiets voorbij kwam, gelastte de jachtopziener hem halt te houden. De H. gaf hieraan geen ge hoor. waarop de jachtopziener enke le schoten uit zijn pistool loste. Ge troffen in het onderlijf, stortte de H. van ziin rijwiel. Hij moest naar een der Bossche ziekenhuizen worden overgebracht. De Vughtse recherche en het parket in Den Bosch hebben een onderzoek ingesteld. SPECULATIES VAN DE HANDEL Nog geen beslissing over de subsidies In industrie- en handelskringen doen hardnekkige geruchten de ronde, dat de subsidies op levensmiddelen zullen verdwynen, althans sterk Inge krompen zullen worden, aldus het A^fJP. Reeds worden stjjgingen van de consumentenprijzen van suiker van 75 cent op een gulden per kilogram, van van margarine van 37 op 60 tot 65 ct. per half pond en van „regeringsbrood" van 26 op 40 cent per 800 gram genoemd. Deze geruchten worden versterkt door het bericht, dat de aflevering- van suiker zou zyn stopgezet. Men verwacht daar verkleining of op heffing van subsidies en noemt dan prijzen, die naar inzicht dezer krin gen zouden moeten gelden, indien de subsidies geheel werden opgegeven. Dergelijke calculaties, of moet men zeggen speculaties? worden voor tal van andere levensmiddelen en vee voeder gemaakt. Met de meeste nadruk dient erop gewezen te worden, dat niemand op het ogenblik kan zeggen, wat gebeu ren gaat. Velen gaan bij hun redene ringen van het standpunt uit, dat de grondstoffenpryzen op de wereld markt zodanig gestegen zijn, dat de in de begroting van het landbouw- egalisatiefonds genoemde bedragen voor subsidie niet toereikend zullen zijn, waaruit geconcludeerd wordt, „dat de subsidies wel zullen verdwy nen". Een beslissing op deze punten ligt echter geheel by de nog te vormen Van officiële zijde werd op deze ge ruchten het volgende commentaar gegeven: De aflevering van suiker is formeel onder controle van 't bedrijf schap gesteld, teneinde abnormale be stellingen van industrie en grossiers te voorkomen. Normale leveranties kunnen onder goedkeuring van het bedrijfschap gedaan worden. Indus trie en handel kunnen dus gewoon hun gang gaan. Het maken van grote voorraden suiker, waartoe neiging be stond, wordt door deze maatregel te gengegaan. De gemelde geruchten over prijsstQgingen komen voort uit calculaties van industrie en handel. Justitie wil Haagse speelclubs aanpakken De Haagse Justitie ls voornemens processen te gaan voeren rond een aantal verenigingen, die rouletteclubs exploiteren. In de residentie bestaan, zoals wij onlangs mededeelden, op 't ogenblik ruim 40 speelgelegenheden die in wer kelijkheid of schijn door verenigingen worden geëxploiteerd. De „leden" ontvangen doorgaans spijs, drank en rookgerei gratis zodat men daarme de niet in conflict met de drankwet kan komen. Sommige verenigingsbe sturen verwennen hun leden zelfs met dinertjes tijdens het spel en la ten hen 's avonds, ook als zij buiten de stad wonen, met taxi's naar huis brengen. Het is in Den Haag algemeen be kend, dat bewoners van zeer ruime woningen, die een gedeelte daarvan voor een roulette vereniging als „clublokaal" beschikbaar stellen zeer hoge huren ontvangen; men noemt zelfs bedragen van 300 tot 500 per week. Vele clubs streven naar zo goed en deskundig mogelijk per soneel. Zo bestaat thans in Den Haag zelfs een school voorcroupiers. Het grote Cassino te Scheveningen is voor het komende seizoen aan twee particulieren verhuurd, die er een reeds bestaande luxueuze speel- club in willen onderbrengen. In de kring van terzake kundige Haagse juristen is men van mening, dat strafvervolging tegen een of eni ge (bestuurs) leden van deze amu- sementsveren'glngen zeer wel moge lijk moet zyn, mits men de juiste mensen op de juiste gronden kan aanpakken. 'gering. Alle geruchten, die omtrent deze zaken rond gaan, hangen dan ook volkomen in de lucht, weshalve ze niet bevestigd of ontkend kunnen worden. heer Jo Sternheim, leider van het Amsterdams Toneelgezelschap en be stuurslid van de vakorganisatie, ver wijt de heer Arnoldi onsportieve prac- tijken in dit opzicht. Hij ontkent ech ter, dat artisten uit zijn gezelschap zouden weggaan omdat ze niet met. hem kunnen samenwerken. ONDER TAFEI. Het Rotterdams Toneel, zo ging de heer Arnoldi verder, had het recht salarissen te betalen, 15 pet hoger dan door het C. C. B. was vastge steld. Rie Gilhuys beklaagde zich echter tegenover het bestuur en de heer Arnoldi, dat haar geen hoger salaris kon worden gegeven hoe wel zy uit de beste bron wist. dat dit elders wel gebeurde. In to neelkringen hoorde men hoe langer hoe meer, dat er gewerkt werd met bedragen onder tafel of met andere ontoelaatbare regelingen. DE MENING VAN JO STERNHEIM. De leiding van het Amsterdams to neelgezelschap heeft inmiddels ver klaard, het ten zeerste te betreuren, dat Ko Arnoldi een persconferentie heeft gehouden en daarin „de vuile was van de toneelwereld heeft uitge hangen". „Zelfs al was het geheel waar, wat de heer Arnoldi heeft gezegd", aldus de zakelijke leider van het A.T.G., de heer Jo Sternheim, „dan komt' het nog niet te pas zo te spreken." De heer Sternheim ging voort met te zeggen, dat het toneel in Rotter dam een probleem zal blijven, zolang er geen figuur gevonden wordt, een peiler, die ook de ideële kant van het toneel ziet, die daar de leiding in han den neemt. De heer Amoldi heeft nooit de gedachte van het centraal coördinatie-bureau aangehangen en hij heeft er nooit aan meegewerkt die te verwezenlijken. Door kijn houding heeft hij het werk van het C.C.B. ge hinderd en geremd. Op het moment, dat de heer Arnoldi in de coördinatie werd opgenomen, aldus de heer Stern heim, was het met het C.C.B. ge beurd. Het Rotterdamse probleem ligt veel dieper. In Rotterdam gaat 't er om door te breken tot de paar dui zend mensen {lie zich aansluiten bij de smaak van Amsterdam en Den Haag en om ze op te vangen voor een be hoorlijk, breed opgezet toneel. Wat het Rotterdams toneel nodig heeft is een aantal door idealen be zielde spelers, die scheppend werk willen verrichten en niet voor een zacht prysje te koop zyn. Prol. dr. J. H. Gunning overleden Te Hilversum is op 91-jarige leef- tyd overleden prof. dr. J. H. Gun ning Wzn., oud-hoogleraar In de pae- dagogiek aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. Johannes Hermanus Gunning werd op 13 Juli 1859 te Utrecht geboren. Na aan de Gemeente-Universiteit te Amsterdam te hebben gestudeerd, promoveerde hij daar in 1882 tot doc tor in de klassieke letteren. Hij is verbonden geweest aan het gymna sium te Utrecht en aan dat te'Zwol le en in 1900 deed hij zijn intrede als privaat-docent in de paedagogiek aan de Rijksuniversiteit te Utrecht tot 1923. Van 1904 tot 1917 gaf hij In dezelfde functie col leges aan de Amsterdamse universi teit en na 1923 tot 1929 was hij bui tengewoon hoogleraar in de paeda gogiek te Utrecht. Jarenlang was hij ook voorzitter van de Ned. Bach-ver- eniging. Gevechten om m de trein te komen. Politierechter vindt, dat de Spoorwegen te lijdelijk toezien Op drukke stations komt het nog al eens voor, dat op spitsuren ware vechtpartijen ontstaan tussen hen. die een plaatsje in een trein willen veroveren. De 23-jarige schilder v d. S. uit Utrecht, die brj een dergelijk incident het gelaat van een mederei ziger, die hem eerst de voet dwars had gezet, met een ijze ren staaf had bewerkt, hoorde zich nu door de Utrechtse politierechter tot een onvoorwaardelijke gevange nisstraf van één maand veroordelen. De politierechter bleek echter ook niet over de houding van de spoorwe gen te spreken. Hij noemde die zelfs de hoofdschuldigen; bij wanordelijk heden en vechtpartijen ziet het spoor wegpersoneel lijdelijk toe, maar het denkt er niet over om in te grijpen, aldus stelde de politierechter vast en hij verbond daaraan de wens. dat de N.S.-directie zelf eens op de spits uren een derde klasse-reisje zou gaan ipaken. Nieuwe regeling voor het Moerdijkkanaal? Rapport over de waterwegen wordt nu spoedig gepubliceerd Het Bmsselse dagblad „De Nieu we Gids" verneemt in bevoegde kringen, dat de Belgische en de Ne derlandse instanties het eens gewor den zyn over de publicatie van het rapport van de experts der gemengde commissie voor de waterwegen. De rapporten, evenals de erby behoren de kaarten, zijn thans in druk. Zy zullen eind Maart of begin April aan de pers worden overhandigd. „De Nieuwe Gids" heiinnert zijn lezers er aan, dat beide betrokken landen het eens zijn over de kwestie Temeuzen en de Stop van Ternaaien. De Nederlanders zijn in het alge meen van oordeel, dat het Moerdfjk- kanaal slechts ten belope van 12 pro cent nuttig zou zijn voor de Neder landse economie, en dat rekening dient gehouden met het verlies aan landbouwgronden, welke het graven van het Moerdijkkanaal met zich zou brengen. Het blad meent te weten, dat Nederlandse politieke kringen er van overtuigd zyn, dat de kwestie 'n politieke oplossing moet krijgen. Het zou niet uitgesloten zyn, dat een nieuwe Nederlandse regering er in zou toestemmen het Moerdijkkanaal te laten graven. wereldgebeuren W ereldvredesraad Behalve in de communistische bla den is weinig ophef gemaakt van 't Vredescongres, dat eind Februari in Oost-Berljn is gehouden. Dit congres is uitgegaan van de Wereldvredes- raad, een nevenorganisatie van de Kominform en een verlengstuk van de Russische buitenlandse politiek, zoals de wordingsgeschiedenis van de raad getuigt. Sinds de oprichting van de Kominform immers is Mos kou begonnen met de „vredescam pagne", een grootscheepse propa gandistische uitbuiting van het woord vrede. De bedoeling van de campag ne was tweeledig: ten eerste cle ge dachte verbreiden, dat de Sowjct- Unie kampioen van de vrede is en ten tweede het verlangen naar vredo onder de gewone mensen exploiteren om het geestelijk of.militair verzet tegen het Sowjet-communisme to verzwakken. De vredescampagne werd ingezet met een „wereldcon gres van intellectuelen" te Warschau, waaraan weliswaar ook oprechte ide alisten deelnamen maar waarvan de touwtjes in handen waren van in de tactiek van Lenin geschoolde com munisten. In 1949 werd te Parijs op nieuw een dergelijk congres gehou den en daarop werd besloten een per manent comité voor de vrede ofte wel een vredesraad in het leven to roepen. De leiding van het bestuur werd opgedragen aan Lafitte. een bekende communistische organisa tor. Op het volgende congres, in Stockv holm, werd besloten de atoomwapens in de ban te doen en het land. dat het eerst van dit wapen gebruik zou maken als schuldig aan een oorlogs misdaad te verklaren. De vredesraad, die inmiddels een netwerk van co- mité's en sub-comité's had geweven, was er in geslaagd 400 millioen hand tekeningen voor verbod van atoom wapens te verzamelen, grotendeels afkomstig uit de landen achter het yzeren gordijn. Op het jongste congres in Berlijn werd over de atoombom niet meer gerept, doch wel scherp stelling ge nomen tegen de Ver. Naties. In en kele resoluties werd het terugtrek ken van de buitenlandse troepen uit Korea geëist en het brandmerken van China tot agressor een onrecht vaardige daad genoemd. Besloten werd verder een delegatie naar Lake Success te zenden, die er op zal aan dringen, dat de UNO het handvest getrouw zal blijven en zich niet als werktuig van de Amerikanen zal la ten gebruiken. In de Prawda, het partyblad in Rusland, verscheen een toelichtend artikel, waarin het heette: De Ver. Naties moeten kiezen tussen voldoen aan de eisen van de wereldvredes- raad en het lot ondergaan van de Volkenbond. Sommigen zien in dat artikel een dreiging van Moskou om de V. N. te verlaten indien volhard wordt in de politiek jegens Korea. Wie zich blindstaart op woorden zonder zich rekenschap te geven van de betekenis achter de letters zal zich misschien '-ten imponeren door de vredescampagne en menen, dat er toch wel wat goeds steekt in het ver zet tegen oorlogsvoorbereidingen. Dat wordt anders by een poging om scherp te definiëren wat de Sowjet- propagandisten onder de term vrede verstaan. Dat is in wezen: alles wac de Sowjetdoeleinden ten goede komt in strijd voor de „vrede", verzet te gen deze doeleinden staat gelijk met oorlogsophitsing. Op deze manier zijn natuurlijk op simpele wijze de vredelievende schapen van de oorlogs zuchtige bokken te scheiden. Maar in het Westen bestaat nog voldoende critiscne zin om dit ge goochel met woorden als „vrede" en „democratie" op zijn juiste, zeer be trekkelijke waarde te schatten. De Nederlandse planter, die Vrijdag nacht het slachtoffer van een moordaan slag werd, is aan zijn verwondingen over leden. FEUILLETON OR F. COPPERSMITH 49 Keats bond in. Hij stamelde nog enige woorden verschrikt het hoofd omwendend toen Egilson de deur van het huis dreunend achter zich dicht sloeg. Meteen trad Flagler, die even als de anderen de ontmoeting tussen Keats en Claire had gehoord, zonder er echter iets van te begrijpen, om dat zij tamelyk zacht hadden gespro ken, op luitenant Keats toe: „Ik ben de sheriff hier, luitenant, en ik zal het vertrek van alle bewoners direct regelen!" Keats voelde zich kennelijk opgelucht over deze woorden. Hij 14. Dirk de Duiker stond juist op het punt Jimmy, die sprakeloos onder de waterspiegel ver dwenen was, na te springen, toen deze naar boven kwam. Hóe, dat begreep hij zelf niet. En hij wilde juist wat lucht Inzuigen, om een doordringend „help, ik verdrink!" uit te stoten, toen hij hoorde, dat Dirk de Duiker hem met zijn handen aan zijn mond stond toe te schreeuwen dat hij zwèmmen moest. „Zwèmmen moet je" gilde hij, „zwèmmen met je handen en je benen. En als je het niet doet, moet je 't zelf maar weten. Ik haal je er niet uit!" Jimmy begreep, dat er niets anders voor hem op zat dan te doen wat zijn vriend Dirk hem com mandeerde, zodat hij woest met zijn armen en be nen begon te spartelen, hetgeen in elk geval tot gevolg had, dat hij niet opnieuw kopje-onder ging. „Een beetje rustiger", schreeuwde Dirk van de kant. „Zo lijk je meer op een zeepklopper dan op een zwemmer". Jimmy hoorde amper, wat ziin zwemmeester hem toeriep, maar hij besefte zelf wel, dat wat hij deed, nog niet veel op zwemmen leek. trok de sheriff terzijde om met hem de maatregelen te bespreken. Maar Weber en Hilthy wachtten al niet meer op bevelen. Zij haastten zich naar de stal, spanden dc paarden voor de wagens en begonnen onmiddellijk met het opladen. Nancy kwam met een stapel kleren naar buiten, juist toen Keats weer zijn paard besteeg en waarschuwde dat het vertrek over een uur zou ge schieden. Twee soldaten kregen bevel een oogje in het zeil te houden, waar na Keats met de overige soldaten naar de andere farm reed. Ook Flag ler en Bradley vertrokken haastig naar hun huis om te redden wat er te redden viel. Claire sloeg het tumult gade zonder zich in staat te voelen actief ot> to treden. Zij zag hoe iedereen druk in de weer was; toen zij eindelijk het huis betrad, zag zij, dat Egilson weer rustig aan dc schietgaten stond te zagen. Claire liep op hem toe, doch hij scheen haar niet te horen. Daar om tikte ze hem op de schouder. Egilson keek op, maar nog vóór hij iets kon zeggen vroeg het meisje: „Kunt U niet veel beter met ons mee gaan, mijnheer Egilson U zet uw le ven op het spel door alleen hier to blijven. Toe, ga met ons mee", pleit te zij. Toen Egilson zich omdraaide schrok Claire. Zijn ogen schitterden staal hard toen hjj uitviel: „Hoe dikwijls moet ik U nu nog zeggen dat U hier niet thuis hoort? Bent U het niet met mij eens dat U er veel beter aan gedaan had in Boston te blijven? Nu is het de hoogste tijd als U uw leven wilt redden. Over een half uur ver trekt men. En U behoeft geen angst te hebben, want ik hoorde, dat luite nant Keats U kende. Hft zal onder weg wel uitstekend voorU zorgen. Voor het laatst zeg ik U nu, dat ik U niet meer op deze farm wil zien!" Claire bloosde. Zij begreep niets van deze ruwe uitval en stamelde: „Neem me niet kwalijk, ik zal me niet meer in uw aangelegenheden mengen!" (Wordt vervoigaj.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5