Sovjet-
t-redacteuren in Duitsland
verdwenen spoorloos
VREEMDE
haar noodlot
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
JAN MORKS 25 JAAR GELEDEN
TE MIDDELBURG OVERLEDEN
r
WOENSDAG 7 FEBRUARI 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Russische zuiveringen
Blik achter de coulissen
van de „Tagliche Rundschau"
(Van onze correspondent.)
Berlyn, Februari. Onmiddellijk na de intocht der Russische troepen in
Berlijn betrok een staf van Sovjet-journalisten een groot grijs gebouw aan
de Friedrichshaihn. Een week later verscheen het eerste nummer van het
ambtelijke orgaan der Sovjet-Russische controle-commissie in Duitsland,
de Tagliche Rundschau, in het royale formaat van Goebbels' „Völkischer
Beobachter" op welks persen dit Russisch dagblad in de Duitse taal ook
gedrukt werd. Van dit ogenblik af is de Taglische Rundschau het enige in
Oost-Duitsland verschijnende dagblad gebleven, dat ook in West-Berlljn en
West-Duitsland in uitgebreide kring gelezen wordt.
Niet dat dit blad zich in zo sterke
mate onderscheidt van de andere
persorganen der Sovjet-zóne. Ook de
TSgliche Rundschau brengt dagelijks
pagina-lange artikelen over commu
nistische grootheden, over Stacha-
now-methoden, over politieke agitatie
en de verwezenlijking van het com
munisme. Met deze taaie en eento
nige lectuur is vrijwel de ganse krant
fevuld, doch daar staat tegenover,
at de Tagliche Rundschau eveneens
herhaaldelijk hoofdartikelen publi
ceert, die de opvatting van het Krem
lin of di Sovjet-Russische controle
commissie weergeven en daarom van
belang zijn. Wie deze artikelen
schrijft, is overigens moeilijk uit te
vorsen. Volgens Russisch gebruik zijn
zij niet of slechts met initialen on
dertekend.
Het redactie-bureau van de Tagli
sche Rundschau is 'n ontoegankelijke
vesting. Zonder een schriftelijke toe
stemming van het Russische hoofd
kwartier kan men geen redacteur te
spreken krijgen. Het gehele personeel,
waaronder ook een groot aantal
Duitsers, is het strengste stilzwijgen
opgelegd over hetgeen op de redactie
geschiedt. Duitsers, zelfs als zij afde
lingschef zijn, zjjn overigens van alle
redactie-besprekingen uitgesloten. Zij
ontvangen hun richtlijnen recht
streeks van de hoofdredacteur, luite
nant-kolonel Nemtsjiekow. Wel mo
gen zij deelnemen aan de bedrijfs-
appèls, die elke Maandag gehouden
worden. Op deze appèls houdt een
Russische officier voordrachten over
actuele politieke vraagstukken en
worden ook feestelijke gebeurtenis
sen herdacht.
Luitenant-kolonel Nemtsjiekow is
voor het ganse personeel 'n gesloten
boek. Men weet alleen, dat hij in
Augustus van het vorig jaar uit
Moskou aankwam en onmiddellijk
Jacht op gevluchte
arrestant In Etten.
Maandagavond ging op de Markt
te Etten plotseling een 20-jarige ar
restant er vandoor, die werd opge
bracht door twee wachtmeesters van
de rijkspolitie. Een serie waarschu-
wingschoten had geen succes. Een
der kogels ketste af op de weg en
verwondde een voorbijganger aan het
been.
De arrestant, die zich aan inbraak
had schuldig gemaakt, was inmid
dels in een nabijgelegen weiland ge
vlucht, waar de achtervolging werd
voortgezet. Een der politiemannen
trof, nadat opnieuw waarschuwings
schoten vergeefs bleken, de vluchte
ling in het linkerbeen. Na een korte
behandeling in het ziekenhuis kon de
arrestant naar de cel worden overge
bracht.
Voorspoedig bedrijfsleven
op Curacao.
Hoewel het bedrijfsleven op Cura
Cao in 1950 een terugloop van onge
veer 25 vertoonde in vergelijking
met 1949 veroorzaakt door vermin
derde koopkracht uit de Zuid-Ameri
kaanse landen zijn handel en in
dustrie op een gunstig peil gebleven
Aldus heeft dezer dagen de voorzitter
van de Kamer van Koophandel op
Curagao in een rede medegedeeld
De raffinaderijen van het grote
oliebedrijf, de C.P.LM., werkten het
gehele jaar op volle capaciteit. Het
scheepvaartbedrijf van de C.P.I.M
had eind 1950 een vloot van 47 sche
pen met een laadvermogen van ruim
197.000 ton. Er waren in de verschil
lende takken van dienst ruim 12.000
personen werkzaam.
Volgens het Belgische blad „De Nieu
we Gids" vertoeven Westerling en zijn
vrouw nog in België.
VERHALEN
Een boer uit Urk, die de gewoonte
heeft een kalf bij het laten drinken
aan zijn hand te laten zuigen, had
het ongeluk dat een kalf zijn trouw
ring doorslikte.
Toen het kalf dezer dagen, inmid
dels koe gewordenwerd geslacht,
vond men in de maag de ring terug.
De eerste, die zich wendde tot het
Amerikaanse bureau voor de stabi
lisatie van de prijzen, dat gisteren
zyn deuren opende, was een geeste-
'Vke te Boston, die kwam vragen of
hij de tarieven voor het sluiten van
huwelijken en het dopen mocht ver
hogen. Het mocht.
Maar in het huwelijk is het ook
niet alttfd alles. Thomas R. Anderson
in Los Angeles kreeg echtscheiding
j z^n vrouw hem niet alleen zelf
altijd, aansprak als jij idioot", maar
net ook aan de papegaai geleerd
*7 Jn Camden N. J. onthulde
het plaatselijk dagblad, dat cr ver
leden jaar aan gemeente-eigendom
men voor 35.81,8 dollar gestolen was
en. 5°* de politie voor Jjlj.608 dollar
achterhaalde. Iedereen vraagt zich nu
af, waar de politie het surplus qe-
stolen heeft
met een grootscheepse zuivering be
gon. Eerst liet hij de v/aamemende
hoofdredacteur, de Oekraiense ma
joor Parchomenko, op de redactie ar
resteren. Daarna volgden Parchomen-
ko's plaatsvervanger, Psjenizyn en
majoor Slesinsky. Laatstgenoemde
leidde de de economische afdeling van
de uitgeverij de „Neue Welt", die de
Tftgliche Rundschau exploiteert. Hij
werd op een dienstreis door NVD-
beambten aangehouden, uit zjjn auto
gesleept en naar Karlshorst gebracht.
Zijn vrouw vertrok enkele dagen later
met de „blauwe express" onder bewa
king naar de Sowjet-Unle. Nemtsjie
kow ontsloeg tegelijk een aantal
Duitse medewerkers, die vroeger aan
nationaal-socialistiscse bladen ver
bonden waren geweest.
ERFENIS OPGERUIMD.
Hiermede was de erfenis van zjjn
voorganger, overste A.W. Kirsanow,
volledig opgeruimd. Deze Kirsanow
was de man, die in Mei 1945 als chef
van een tiental Russische collega's
aan de Friedrichshaihn zjjn intrek
nam. Daar hjj vóór de oorlog geruime
tijd Berlijnse correspondent was ge
weest van het agentschap Tass,
sprak Kirsanow behoorljjk Duits. Hjj
maakte een aantrekkelijk uitziende
krant, niet in de laatste plaats dank
zij de medewerking van een aantal
journalisten uit Goebbel's plat ge
bombardeerde ministerie van propa
ganda. Von Willknitz, die gedurende
de oorlog de berucht geworden mili
taire commentaren schreef en Neu-
dorf zijn nu nog aan de Tagliche
Rundschau verbonden. Laatstgenoem
de is zelfs chef der economische af
deling.
Het bewind van overste Kirsanow
werd overigens ook gekenmerkt door
een vloed van arrestaties.
1926: Kabinetscrisis
duurde114 dagen.
Precies vjjf en twintig jaar
geleden beleefde ons land ook
een kabinetscrisis. Toen was
het niet mr. Oud, maar ds.
Kersten, die het kabinet-Coljjn
ten val bracht. Op 11 Novem
ber 1925 nam de Tweede Ka
mer een motie van ds. Kersten
aan, waarin afschaffing werd
feëist van het gezantschap bij
e Pauselijke Stoel.
Als gevolg van deze beslis
sing boden vier katholieke mi
nisters hun ontslag aan. Pas
op 4 Maart 1926 gelukte het
aan jhr. mr. D. J. de Geer een
nieuw kabinet te vormen.
De kabinetscrisis had dus...
114 dagen geduurd. Een record
n onze parlementaire geschie
denis. We hopen dat er ditmaal
vlugger een einde aan de kabi
netscrisis gemaakt zal worden.
Minister 's Jacob bezocht
Den Helder.
Op 9 Februari a.s. zal de minister
van Oorlog en van Marine, mr. H. L.
s'Jacob, een bezoek brengen aan Den
Helder. De minister bezichtigt bij de
ze gelegenheid o.rn. het daar gestati-
onneerde wachtschip, het koninkljjk
instituut voor de Marine, de haven
werken van de nieuwe marinebasis,
de artillerie gevechtsinstructieschool,
de navigatie gevechtsihstructieschool
en de rjjkswerf.
Vandaag Is het vijftig jaar geleden, dat in de Grote Kerk te 's-Gravenhage het huweljjk
tussen H. M. Koningin Wilhelmina en Z.K.H. Prins Hendrik van Mecklenburg.Sehwerin.
van een schil derjj geeft een beeld van de huwelijksplechtigheid.
werd voltrokken
Deze reproductie
FEUILLETON
DOOR F. COPPERSMITH
27
Claire keek naar de heuvels, even
eens met mais- en korenvelden be
groeid. Waar het bos begon ontdekte
zij een stuk of zes lange blokhutten.
Meer was er niet te zien.
Dus dit was Bedforteen hand
vol gebouwtjes waarvan het groot
ste, waarin zij zich bevond, aan Egil-
son toebehoorde.
Veertien dagen waren zij onder
weg geweest, tot zij de avond te vo
ren in het donker, aangekomen wa
ren. Het eeuwigdurend gepiep van de
assen en het onophoudelijk schok
ken en stoten van de wagen zonder
veren waren gedurende de reis een
kwelling geweest. De aankomst was
dan ook een ware- opluchting ge
weest. De reizigers waren blij, dat
het einde der reis gekomen was, al
voelden zij zich nog steeds niet ge
rust Wat zou er nu gebeuren? Bo
vendien hadden enkele lantaarns een
schamel licht verspreid, zodat men
zich haast op de tast moest bewegen.
Juist toen Claire zich van haar uit
kijkpost wilde terugtrekken hoorde
zij kinderstemmen. Uit een der blok
hutten kwamen de vier kinderen van
het echtpaar, dat Egilson in dienst
had genomen, naar buiten, lachend
en joelend. Meteen ook hoorde Clai
re vlak bjj huis hoefgetrappel en zag
zij Egilson, blootshoofds op een zwart
paard wegrijden: zjjn lang geel haar
wapperde in de wind. Dan voelde zij
dat er iemand aan haar japon trok.
Het was het halfbloed-meisje Nancy,
met wie zjj de kamer deelde, Nancy
was achttien jaar oud en men zag
haar goed aan dat zjj een Indiaanse
moeder had gehad: glad, zwart haar,
en een bronskleurige huid, zwarte
ogen, die geen moment in rust wa
ren, stonden in een regelmatig, knap
gezicht.
„Het is tijd om naar beneden te
gaan, Missy", zei Nancy, de aan
spreektitel gebruikend van de neger
slaven voor de blanke vrouwen.
Het vertrek, dat de beide meisjes
moesten delen was zo klein, dat zij
zich achter elkaar langs het bed
moesten wringen. En de trap naar
beneden leek meer op een ladder
Beneden wachtte reeds de vrouw
van Weber, de moeder van de vier
kinderen. Angstig vroeg zij Claire:
„Wat gebeurt er nu met ons? Nie
mand schjjnt het te weten. Als ont-
bjjt kregen we brood en melk, maar
waar slapen we voortaan? Waar is
ons onderdak? En hoe moet het met
de kinderen? Met dit negerinnetje
Anton Karas naar ons land.
Anton Karas, componist van de
filmmuziek in „The third man", zal na
een tournée door Amerika en Enge
land in ons land enkele concerten ge
ven. Hjj zal optreden in'Rotterdam,
Haarlem, Amsterdam, Den Haag en
Groningen.
kan ik niet eens spreken. Die ver
staat mij net zo min als ik haar
„Nancy is geen negerin", ant
woordde Claire, „zjj is een halfbloed.
Zij heeft een Indiaanse moeder".
Naxjcy stond er bjj en liet haar wit
te tanden zien, vriendeljjk lachend,
Maar of zij werkeljjk lachte of uit
drukking gaf aan haar verachting,
konden de blanke vrouwen niet uit
maken.
„Waar is m'neer Egilson naar
toe?" informeerde Claire.
„Weet ik niet", zei Nancy, „hjj
zegt nooit waarheen hij gaat".
Claire vroeg niet verder, maar ging
naar buiten.
De gehele morgen wist niemand
van de emigranten eigenlijk wat er
van hen verwacht werd. Claire zorg
de, dat haar landslieden tenminste
een kop thee kregen, alsmede een
bord soep. Als zjj Nancy iets vroeg
kreeg zij geen antwoord of de in
lichtingen waren verkeerd. Toen ze
om thee vroeg, wees Nancy een zak
meel aan. Hout om een vuur aan te
maken was er niet. Maar Claire ont
dekte bij de stal een hoge stapel
houtblokken.
Na het eten gin^ Claire op verken
ning uit. De koeienstal was leeg.
(Wordt vervolgd)
Moeder spoorde
moordenaar van haar
dochter op.
AFRIKAANSE BLAUWBAARD
GEARRESTEERD.
In een stadje bij Casablanca, in
Noord Afrika, heeft de politie een
Blauwbaard gearresteerd, die ver
moedelijk 17 vrouwen en meisjes
heeft vermoord. Hjj moordde uitslui
tend om zijn slachtoffers te kunnen
beroven van kleding en eventuele
sieraden, die hjj verkocht aan han
delaren in tweedehands goederen,
aldus „De Stem".
De moeder van een verdwenen
dochter kwam de moordenaar op het
spoor, doordat zij de klederen van
haar dochter ontdekte in een maga
zijn van tweedehands goederen.
Aanvankelijk wilde de verkoper niet
vertellen van wie hij de goederen
had gekocht, doch na lang aanhou
den zei hjj dat een zekere Mohamed
Ben Maeti hem de goederen had aan
geboden.
Mohamed, die door de moeder werd
opgespoord en uitgeleverd aan de po
litie, vertelde, dat hij het meisje had
gedood om haar kleren en sieraden.
Hjj had haar onthoofd en de* resten
verborgen in een diepe put. De Afri
kaanse Blauwbaard voerde zijn
slachtoffers naar een afgelegen
plaats en onthoofde hen. In diepe
putten heeft men nog drie lijken ge
vonden.
Men heeft aanwjjzingen, dat de
Blauwbaard in totaal minstens ne
gen personen vermoord moet hebben,
doch waarschjjnlijk is, dat hij in to
taal 17 slachtoffers heeft gemaakt.
7 FEBRUARI 1926
Hij bracht het „Middelburgs Muziekcorps"
tot grote bloei.
Deze week is het vjjf en twintig jaar geleden, dat de klokken van
de Middelburgse Lange Jan een afscheidslied over de stad beierden, een
afscheid voor altjjd aan Jan Morks, die hen als beiaardier talloze malen
tot leven had gewekt en die in de winter van 1926 ten grave werd
gedragen. De klanken van de treurmars uit Hftndels oratorium „Sam
son" begeleidden de componist van het Zeeuwse Volkslied naar z\jn
laatste rustplaats, terwjj! de tamboers van het Middelburgs Muziek
corps met dof tromgeroffel de baar van hun directeur vergezelden.
Diezelfde mars had meermalen geklonken aan de voet van de toren,
in de Abdjj, als daar het muziekcorps Zondagsmorgens onder Morks
leiding concerteerde. Vjjf en twintig jaar geledenveel is er inmid
dels veranderd. Morks naam leeft echter nog steeds voort en daarom is
het goed een ogenblik stil te staan bij de betekenis van deze Middel
burgse kapelmeester voor het Zeeuwse muziekleven.
Morks schreef geen onsterfelijke mu
ziek en was geen ivoren-torenartist,
die onbegrepen door het leven ging.
Hoofdzaak was voor hem het die
nen van de muziek en hierin zjjn
medemens vreugde te verschaffen.
Tallozen bracht hjj i~ contact met
de muziek, voornamelijk door zijn
concerten met het Middelburgs Mu
ziekcorps.
Op 26-jarige leeftjjd kwam Morks
als kapelmeester van het muziek
corps der Schutterij naar de Zeeuw
se hoofdstad ,een jonge man nog.
Al spoedig kreeg hij te maken met
eigenaardige praktijken, die toen-
dertijd (1891) in het corps als nor
maal wei-den beschouwd.
Er werd geblazen, zekermaar
er erd pas enthousiast geblazen
als de geestdrift door middel van
alcohol op peil was gebracht. De
muzikanten werden immers per re
petitie betaald en daarom kon er
een borreltje wel af
Onmiddellijk begon Morks met de
hervorming van het corps. Hjj bracht
er discipline in en wist de muzikan
ten te bezielen met grote liefde
voor de muziek. Het duurde niet
lang of de jonge kapelmeester was
een man van gezag geworden, die
vastbesloten zjjn eigen weg ging.
Hjj ging zjjn eigen wegdaar
door maakte hjj zich niet uitsluitend
vrienden, maar ontmoette hjj ook
mensen, die minder goed met hem
konden opschieten. Zijn optreden
maakte soms de indruk, dat hjj een
man met een gesloten, ja soms wat
nors karakter was, maar in werke
lijkheid had hjj een groot en goed
hart .Steeds stond hjj voor zijn mu
zikanten op de bres en waar nodig
hielp hij hen ook op ander dan mu
zikaal terrein.
Van zjjn hand verschenen124
composities. waarvan enkele zeer
geliefd waren en nog steeds zijn.
Wie kent b.v. niet zjjn Kleppermars
wellicht overbodig het te noe
men het Zeeuwse Volkslied Van
groot belang waren vooral zijn
transcripties voor het Middelburgs
Muziekcorps. Toen immers was er
nog geen radio, die het mogelijk
maakte, dat iedereen in aanraking
kon komen met goede muziek.
Morks arrangeerde tal van bekende
werken voor zijn muziekgezelschap,
waardoor hij velen, die anders nooit
in de gelegenheid zouden zjjn ge
weest deze muziek te horen, nader
tot de kunst bracht.
UITEENLOPENDE WERKEN.
Bij het doorbladeren van 't reper
toire-album van het Middelburgs
Muziekcorps uit 1916 en volgende
jaren, treft men de meest uiteenlo
pende werken aan: Bach's z.g. Aria
op de G-snaar, Aase's Tod van
Grieg. Tr&umerei van Schumann,
Ave Maria van Schubert, gedeelten
uit de Elias van Mendelssohn, het
Adagio Cantabile uit Beethoven's
Pathetique, „Caro mio ben" van
Giordanï, de Egmont-ouverture van
Beethoven -verder operafragmenten
van Wagner enz.
Thans zal men wellicht dergeljjke
arrangementen niet meer geheel
verantwoord achten. Destijds had
deze muziek echter weinig andere
wegen om tot de grote massa te
komen dan de harmonie- en fanfa
re-corpsen. Overigens waren deze
transcripties uit louter technisch
oogpunt bezien, wei verantwoord,
want Morks was een uitstekend vak
man, die grote zorg aan de instru
mentatie besteedde.
Mr. Schokking lid van
Raad van State.
Mr. W. F. Schokking, oud-minister
van Oorlog en van Marine, is be
noemd tot lid van de Raad van State.
De benoeming gaat 15 Februari a.s.
in.
93. De volgende dag reeds ontving meneer
Goochum een brief waarin hjj werd uitgenodigd
een bespx-eking „op hoog niveau" te komen hou
den met „hjj, die zich noemt Henkie Geldmaker".
De twee heren kwamen bjjeen in „De Dronken
Dragonder", waar meestal dit soort gesprekken
werden gevoerd. „Kjjk 's. Goochum", zei Henkie,
„Jouw pupil staat door die affaire zo gezegd in
het licht van de publiciteit en wat dat betreft, zit
ei wel muziek in. Maar om nou aan zo'n partijtje
ook nog de wereldtitel te verbinden, daar dénkt
Joe niet aan en ik trouwens ook niet. We vinden
allebei, dat die Brown daar nog niet rijp voor is.
Hjj staat pas een blauwe Maandag in de ring en
om nou al tegen de wereldkampioen om de titel
te boksen, dat is te veel eer voor zo'n jeugdig
knapie". Meneer Goochum keek Henkie Geld
maker eens van onder zijn wenkbrauwen aan en
zei toen op langzame toon „Wij willen alléén
om de wereldtitel boksen en als de uitdaging niet
wordt geaccepteerd door Joe, dan leest-ie van
avond in de kranten enige dingen, waar-ie ver
steld van zal staan. Je weet misschien, Henkie,
dat ik nog al een potje kan breken bij de pers".
Henkie Geldmaker keek Gerrit Goochum vrij vals
aan, maar hjj knipperde toch even met zjjn ogen.
Op 7 Februari 1929 sloot Morks
voor het laatst de ogen. Reeds in
October 1928 van het jaar daarvoor
had hij zjjn werk grotendeels moe
ten neerleggen tengevolge van zjjn
sterk minder wordend gezichtsver
mogen. Dezer dagen zagen wjj een
van zjjn laatste manuscripten. Het
vastberaden handschrift is aarzelend
gewordende hand, die zoveel
muziek in noten hrl genoteerd, had
zijn kracht verloren
Wanneer wjj thans Morks willen
herdenken, dan eri wjj in hem een
vakkundig musicus en componist,
die zjjn grote werkkracht geheel in
dienst gesteld heeft van de harmo-
niemuziek.
Het wereldgebeuren
Ernst of
camouflage
De nota-wisseling tussen Moskou
en het Westen over een eventuele
bjjeenkomst van de Grote Vier ter
bespreking van de Duitse herbewa
pening is thans afgesloten. De Rus
sen hebben zich bereid verklaard
naar Parjjs te komen om over het
opstellen van een enda te praten
een voorbereidende conferentie
en als er verder niets tussen
komt kan dus het diplomatieke spel
beginnen.
De partjjen hebben op 't ogenblik
de volge.iue stellingen betrokKcn: De
Westerse geallieerden willen West-
Duitsland opnemen in het Atlanti
sche verdedigingsstelsel en hebben
reeds het pad geëf.'rnd voor weder
oprichting van Duitse legereenhe
den. MacCloy is zelfs zover gegaan
Axrred iviupp mitsgaoers cnkeie an
dere Duitse oorlogsmisdadigers de
vrijheid te geven. Krupps eerste daad
buiten de gevangenismuren was het
beleggen van een persconferentie,
waarop hjj aankondigde weer een
rol te ambiëren in de wapenindustrie.
Het verleden heeft geleerd, dat
Krupp in dat opzicht aardig wat
kan presteren. De Russen verzetten
zich met hand en tand tegen her
bewapening en mengen daarbij di
plomatiek bedreigingen en conces
sies dooreen. Algemeen wordt aan
genomen, dat zjj inderdaad bereid
zijn om op bepaalde punten toe te
geven als zjj daarmee herrjjzenis
van het Duitse militarisme kunnen
verhinderen. Zjj speculeren daarbij
op de gezindheid in Frankrijk waar
men nu ook niet bepaald geestdriftig
is over het vooruitzicht spoedig
Duitse divisies te zien marcheren.
Welke aanwjjzingen zjjn er nu,
dat Moskou tot concessies bereid is?
In de eerste plaats de hardnekkig
heid, waarmee Otto Grotewohl, ae
Oostduitse premier, aanbod op aan
bod doet om te onderhandelen over
hereniging van Oost- en West-
Duitsland. Zjjn eerste ï-echtstreekse
beroep op collega Adenauer, de
Westduitse bondskanselier, had geen
succes. Adenauer gaf nul op het re
quest. Geen nood, Grotewohl ver
klaarde Adenauer tot een „knecht
van de Amerikaanse imperialisten"
en richtte zich over diens ho®fd
heen „ot de Westduitse bevolking
en het parlement met hernieuwde
voorstellen tot onderhandelen. Hjj
verklaarde zich daarbij in principe
bereid tot algemene en vrjje verkie
zingen in geheel Duitsland. Een be
langrijke concessie voorwaar, want
indien in Oost-Duitsland democra
tie in Westerse vorm wordt toege
laten komen de huidige communis
tische machthebbers op wankele
stoelen te zitten. Het schijnt, dat
bepaalde lagere functionarissen
van de S.E.D. al ongerust begonnen
te worden over de houding van Gro
tewohl, die natuurlijk geïnspireerd
is door zijn Russische vrienden. Het
ljjdt ook geen twjjfel, dat hereni
ging van Duitsland op de minimum
voorwaarden, die in het Westen ge
steld worden, het einde zou zijn
van het „voll-jdemocratisch" bewind
in Oost-Duitsland.
Een tweede aanwijzing is het on
bevestigde bericht, dat de befaamde
Volkspolitie in de Oostelijke zóne
aanzienlijk wordt ingekrompen. Van
Westerse zjjde zjjn daarvoor al ver
scheidene verklaringen aan de hand
gedaan. De pessimisten zien er pure
camouflage in. De getrainde man
schappen zouden weliswaar voor
een deel naar huis gestuurd zjjn.
maar in stilte zouden jonge recru-
ten worden aang^ ./orven. Anderen
menen, dat de industrie gebrek
heeft aan geschoolde werkkrachten
en om die reden lecen van de Volks
politie zijn gedemobiliseerd.
De optimisten zien er een bewns
in, dat het Rusland ernst is met ae
pogingen om tot een „neutraal"
Duitsland te komen. Als argument
voor de herbewapening van West-
Duitsland is immers steeds aange
voerd. dat per slot van rekening de
Russen in Oost-Duitsland begonnen
zijn met het oprichten van de^Volks-
politie, de kern van een nieuw Duits
leger. Door ontbinding of beperking
van de Volkspolitie zou dit argu
ment zjjn kracht verliezen.
Welke van bovenstaande verkla
ringen de juiste is? Wie zal het zeg
gen. De komende conferentie van
de Grote Vier zal de Russische troe
ven ter tafel brengen.