Sovjet- t-redacteuren in Duitsland verdwenen spoorloos VREEMDE haar noodlot JIMMY BROWN, sportheld no. 1 JAN MORKS 25 JAAR GELEDEN TE MIDDELBURG OVERLEDEN r WOENSDAG 7 FEBRUARI 1951 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Russische zuiveringen Blik achter de coulissen van de „Tagliche Rundschau" (Van onze correspondent.) Berlyn, Februari. Onmiddellijk na de intocht der Russische troepen in Berlijn betrok een staf van Sovjet-journalisten een groot grijs gebouw aan de Friedrichshaihn. Een week later verscheen het eerste nummer van het ambtelijke orgaan der Sovjet-Russische controle-commissie in Duitsland, de Tagliche Rundschau, in het royale formaat van Goebbels' „Völkischer Beobachter" op welks persen dit Russisch dagblad in de Duitse taal ook gedrukt werd. Van dit ogenblik af is de Taglische Rundschau het enige in Oost-Duitsland verschijnende dagblad gebleven, dat ook in West-Berlljn en West-Duitsland in uitgebreide kring gelezen wordt. Niet dat dit blad zich in zo sterke mate onderscheidt van de andere persorganen der Sovjet-zóne. Ook de TSgliche Rundschau brengt dagelijks pagina-lange artikelen over commu nistische grootheden, over Stacha- now-methoden, over politieke agitatie en de verwezenlijking van het com munisme. Met deze taaie en eento nige lectuur is vrijwel de ganse krant fevuld, doch daar staat tegenover, at de Tagliche Rundschau eveneens herhaaldelijk hoofdartikelen publi ceert, die de opvatting van het Krem lin of di Sovjet-Russische controle commissie weergeven en daarom van belang zijn. Wie deze artikelen schrijft, is overigens moeilijk uit te vorsen. Volgens Russisch gebruik zijn zij niet of slechts met initialen on dertekend. Het redactie-bureau van de Tagli sche Rundschau is 'n ontoegankelijke vesting. Zonder een schriftelijke toe stemming van het Russische hoofd kwartier kan men geen redacteur te spreken krijgen. Het gehele personeel, waaronder ook een groot aantal Duitsers, is het strengste stilzwijgen opgelegd over hetgeen op de redactie geschiedt. Duitsers, zelfs als zij afde lingschef zijn, zjjn overigens van alle redactie-besprekingen uitgesloten. Zij ontvangen hun richtlijnen recht streeks van de hoofdredacteur, luite nant-kolonel Nemtsjiekow. Wel mo gen zij deelnemen aan de bedrijfs- appèls, die elke Maandag gehouden worden. Op deze appèls houdt een Russische officier voordrachten over actuele politieke vraagstukken en worden ook feestelijke gebeurtenis sen herdacht. Luitenant-kolonel Nemtsjiekow is voor het ganse personeel 'n gesloten boek. Men weet alleen, dat hij in Augustus van het vorig jaar uit Moskou aankwam en onmiddellijk Jacht op gevluchte arrestant In Etten. Maandagavond ging op de Markt te Etten plotseling een 20-jarige ar restant er vandoor, die werd opge bracht door twee wachtmeesters van de rijkspolitie. Een serie waarschu- wingschoten had geen succes. Een der kogels ketste af op de weg en verwondde een voorbijganger aan het been. De arrestant, die zich aan inbraak had schuldig gemaakt, was inmid dels in een nabijgelegen weiland ge vlucht, waar de achtervolging werd voortgezet. Een der politiemannen trof, nadat opnieuw waarschuwings schoten vergeefs bleken, de vluchte ling in het linkerbeen. Na een korte behandeling in het ziekenhuis kon de arrestant naar de cel worden overge bracht. Voorspoedig bedrijfsleven op Curacao. Hoewel het bedrijfsleven op Cura Cao in 1950 een terugloop van onge veer 25 vertoonde in vergelijking met 1949 veroorzaakt door vermin derde koopkracht uit de Zuid-Ameri kaanse landen zijn handel en in dustrie op een gunstig peil gebleven Aldus heeft dezer dagen de voorzitter van de Kamer van Koophandel op Curagao in een rede medegedeeld De raffinaderijen van het grote oliebedrijf, de C.P.LM., werkten het gehele jaar op volle capaciteit. Het scheepvaartbedrijf van de C.P.I.M had eind 1950 een vloot van 47 sche pen met een laadvermogen van ruim 197.000 ton. Er waren in de verschil lende takken van dienst ruim 12.000 personen werkzaam. Volgens het Belgische blad „De Nieu we Gids" vertoeven Westerling en zijn vrouw nog in België. VERHALEN Een boer uit Urk, die de gewoonte heeft een kalf bij het laten drinken aan zijn hand te laten zuigen, had het ongeluk dat een kalf zijn trouw ring doorslikte. Toen het kalf dezer dagen, inmid dels koe gewordenwerd geslacht, vond men in de maag de ring terug. De eerste, die zich wendde tot het Amerikaanse bureau voor de stabi lisatie van de prijzen, dat gisteren zyn deuren opende, was een geeste- 'Vke te Boston, die kwam vragen of hij de tarieven voor het sluiten van huwelijken en het dopen mocht ver hogen. Het mocht. Maar in het huwelijk is het ook niet alttfd alles. Thomas R. Anderson in Los Angeles kreeg echtscheiding j z^n vrouw hem niet alleen zelf altijd, aansprak als jij idioot", maar net ook aan de papegaai geleerd *7 Jn Camden N. J. onthulde het plaatselijk dagblad, dat cr ver leden jaar aan gemeente-eigendom men voor 35.81,8 dollar gestolen was en. 5°* de politie voor Jjlj.608 dollar achterhaalde. Iedereen vraagt zich nu af, waar de politie het surplus qe- stolen heeft met een grootscheepse zuivering be gon. Eerst liet hij de v/aamemende hoofdredacteur, de Oekraiense ma joor Parchomenko, op de redactie ar resteren. Daarna volgden Parchomen- ko's plaatsvervanger, Psjenizyn en majoor Slesinsky. Laatstgenoemde leidde de de economische afdeling van de uitgeverij de „Neue Welt", die de Tftgliche Rundschau exploiteert. Hij werd op een dienstreis door NVD- beambten aangehouden, uit zjjn auto gesleept en naar Karlshorst gebracht. Zijn vrouw vertrok enkele dagen later met de „blauwe express" onder bewa king naar de Sowjet-Unle. Nemtsjie kow ontsloeg tegelijk een aantal Duitse medewerkers, die vroeger aan nationaal-socialistiscse bladen ver bonden waren geweest. ERFENIS OPGERUIMD. Hiermede was de erfenis van zjjn voorganger, overste A.W. Kirsanow, volledig opgeruimd. Deze Kirsanow was de man, die in Mei 1945 als chef van een tiental Russische collega's aan de Friedrichshaihn zjjn intrek nam. Daar hjj vóór de oorlog geruime tijd Berlijnse correspondent was ge weest van het agentschap Tass, sprak Kirsanow behoorljjk Duits. Hjj maakte een aantrekkelijk uitziende krant, niet in de laatste plaats dank zij de medewerking van een aantal journalisten uit Goebbel's plat ge bombardeerde ministerie van propa ganda. Von Willknitz, die gedurende de oorlog de berucht geworden mili taire commentaren schreef en Neu- dorf zijn nu nog aan de Tagliche Rundschau verbonden. Laatstgenoem de is zelfs chef der economische af deling. Het bewind van overste Kirsanow werd overigens ook gekenmerkt door een vloed van arrestaties. 1926: Kabinetscrisis duurde114 dagen. Precies vjjf en twintig jaar geleden beleefde ons land ook een kabinetscrisis. Toen was het niet mr. Oud, maar ds. Kersten, die het kabinet-Coljjn ten val bracht. Op 11 Novem ber 1925 nam de Tweede Ka mer een motie van ds. Kersten aan, waarin afschaffing werd feëist van het gezantschap bij e Pauselijke Stoel. Als gevolg van deze beslis sing boden vier katholieke mi nisters hun ontslag aan. Pas op 4 Maart 1926 gelukte het aan jhr. mr. D. J. de Geer een nieuw kabinet te vormen. De kabinetscrisis had dus... 114 dagen geduurd. Een record n onze parlementaire geschie denis. We hopen dat er ditmaal vlugger een einde aan de kabi netscrisis gemaakt zal worden. Minister 's Jacob bezocht Den Helder. Op 9 Februari a.s. zal de minister van Oorlog en van Marine, mr. H. L. s'Jacob, een bezoek brengen aan Den Helder. De minister bezichtigt bij de ze gelegenheid o.rn. het daar gestati- onneerde wachtschip, het koninkljjk instituut voor de Marine, de haven werken van de nieuwe marinebasis, de artillerie gevechtsinstructieschool, de navigatie gevechtsihstructieschool en de rjjkswerf. Vandaag Is het vijftig jaar geleden, dat in de Grote Kerk te 's-Gravenhage het huweljjk tussen H. M. Koningin Wilhelmina en Z.K.H. Prins Hendrik van Mecklenburg.Sehwerin. van een schil derjj geeft een beeld van de huwelijksplechtigheid. werd voltrokken Deze reproductie FEUILLETON DOOR F. COPPERSMITH 27 Claire keek naar de heuvels, even eens met mais- en korenvelden be groeid. Waar het bos begon ontdekte zij een stuk of zes lange blokhutten. Meer was er niet te zien. Dus dit was Bedforteen hand vol gebouwtjes waarvan het groot ste, waarin zij zich bevond, aan Egil- son toebehoorde. Veertien dagen waren zij onder weg geweest, tot zij de avond te vo ren in het donker, aangekomen wa ren. Het eeuwigdurend gepiep van de assen en het onophoudelijk schok ken en stoten van de wagen zonder veren waren gedurende de reis een kwelling geweest. De aankomst was dan ook een ware- opluchting ge weest. De reizigers waren blij, dat het einde der reis gekomen was, al voelden zij zich nog steeds niet ge rust Wat zou er nu gebeuren? Bo vendien hadden enkele lantaarns een schamel licht verspreid, zodat men zich haast op de tast moest bewegen. Juist toen Claire zich van haar uit kijkpost wilde terugtrekken hoorde zij kinderstemmen. Uit een der blok hutten kwamen de vier kinderen van het echtpaar, dat Egilson in dienst had genomen, naar buiten, lachend en joelend. Meteen ook hoorde Clai re vlak bjj huis hoefgetrappel en zag zij Egilson, blootshoofds op een zwart paard wegrijden: zjjn lang geel haar wapperde in de wind. Dan voelde zij dat er iemand aan haar japon trok. Het was het halfbloed-meisje Nancy, met wie zjj de kamer deelde, Nancy was achttien jaar oud en men zag haar goed aan dat zjj een Indiaanse moeder had gehad: glad, zwart haar, en een bronskleurige huid, zwarte ogen, die geen moment in rust wa ren, stonden in een regelmatig, knap gezicht. „Het is tijd om naar beneden te gaan, Missy", zei Nancy, de aan spreektitel gebruikend van de neger slaven voor de blanke vrouwen. Het vertrek, dat de beide meisjes moesten delen was zo klein, dat zij zich achter elkaar langs het bed moesten wringen. En de trap naar beneden leek meer op een ladder Beneden wachtte reeds de vrouw van Weber, de moeder van de vier kinderen. Angstig vroeg zij Claire: „Wat gebeurt er nu met ons? Nie mand schjjnt het te weten. Als ont- bjjt kregen we brood en melk, maar waar slapen we voortaan? Waar is ons onderdak? En hoe moet het met de kinderen? Met dit negerinnetje Anton Karas naar ons land. Anton Karas, componist van de filmmuziek in „The third man", zal na een tournée door Amerika en Enge land in ons land enkele concerten ge ven. Hjj zal optreden in'Rotterdam, Haarlem, Amsterdam, Den Haag en Groningen. kan ik niet eens spreken. Die ver staat mij net zo min als ik haar „Nancy is geen negerin", ant woordde Claire, „zjj is een halfbloed. Zij heeft een Indiaanse moeder". Naxjcy stond er bjj en liet haar wit te tanden zien, vriendeljjk lachend, Maar of zij werkeljjk lachte of uit drukking gaf aan haar verachting, konden de blanke vrouwen niet uit maken. „Waar is m'neer Egilson naar toe?" informeerde Claire. „Weet ik niet", zei Nancy, „hjj zegt nooit waarheen hij gaat". Claire vroeg niet verder, maar ging naar buiten. De gehele morgen wist niemand van de emigranten eigenlijk wat er van hen verwacht werd. Claire zorg de, dat haar landslieden tenminste een kop thee kregen, alsmede een bord soep. Als zjj Nancy iets vroeg kreeg zij geen antwoord of de in lichtingen waren verkeerd. Toen ze om thee vroeg, wees Nancy een zak meel aan. Hout om een vuur aan te maken was er niet. Maar Claire ont dekte bij de stal een hoge stapel houtblokken. Na het eten gin^ Claire op verken ning uit. De koeienstal was leeg. (Wordt vervolgd) Moeder spoorde moordenaar van haar dochter op. AFRIKAANSE BLAUWBAARD GEARRESTEERD. In een stadje bij Casablanca, in Noord Afrika, heeft de politie een Blauwbaard gearresteerd, die ver moedelijk 17 vrouwen en meisjes heeft vermoord. Hjj moordde uitslui tend om zijn slachtoffers te kunnen beroven van kleding en eventuele sieraden, die hjj verkocht aan han delaren in tweedehands goederen, aldus „De Stem". De moeder van een verdwenen dochter kwam de moordenaar op het spoor, doordat zij de klederen van haar dochter ontdekte in een maga zijn van tweedehands goederen. Aanvankelijk wilde de verkoper niet vertellen van wie hij de goederen had gekocht, doch na lang aanhou den zei hjj dat een zekere Mohamed Ben Maeti hem de goederen had aan geboden. Mohamed, die door de moeder werd opgespoord en uitgeleverd aan de po litie, vertelde, dat hij het meisje had gedood om haar kleren en sieraden. Hjj had haar onthoofd en de* resten verborgen in een diepe put. De Afri kaanse Blauwbaard voerde zijn slachtoffers naar een afgelegen plaats en onthoofde hen. In diepe putten heeft men nog drie lijken ge vonden. Men heeft aanwjjzingen, dat de Blauwbaard in totaal minstens ne gen personen vermoord moet hebben, doch waarschjjnlijk is, dat hij in to taal 17 slachtoffers heeft gemaakt. 7 FEBRUARI 1926 Hij bracht het „Middelburgs Muziekcorps" tot grote bloei. Deze week is het vjjf en twintig jaar geleden, dat de klokken van de Middelburgse Lange Jan een afscheidslied over de stad beierden, een afscheid voor altjjd aan Jan Morks, die hen als beiaardier talloze malen tot leven had gewekt en die in de winter van 1926 ten grave werd gedragen. De klanken van de treurmars uit Hftndels oratorium „Sam son" begeleidden de componist van het Zeeuwse Volkslied naar z\jn laatste rustplaats, terwjj! de tamboers van het Middelburgs Muziek corps met dof tromgeroffel de baar van hun directeur vergezelden. Diezelfde mars had meermalen geklonken aan de voet van de toren, in de Abdjj, als daar het muziekcorps Zondagsmorgens onder Morks leiding concerteerde. Vjjf en twintig jaar geledenveel is er inmid dels veranderd. Morks naam leeft echter nog steeds voort en daarom is het goed een ogenblik stil te staan bij de betekenis van deze Middel burgse kapelmeester voor het Zeeuwse muziekleven. Morks schreef geen onsterfelijke mu ziek en was geen ivoren-torenartist, die onbegrepen door het leven ging. Hoofdzaak was voor hem het die nen van de muziek en hierin zjjn medemens vreugde te verschaffen. Tallozen bracht hjj i~ contact met de muziek, voornamelijk door zijn concerten met het Middelburgs Mu ziekcorps. Op 26-jarige leeftjjd kwam Morks als kapelmeester van het muziek corps der Schutterij naar de Zeeuw se hoofdstad ,een jonge man nog. Al spoedig kreeg hij te maken met eigenaardige praktijken, die toen- dertijd (1891) in het corps als nor maal wei-den beschouwd. Er werd geblazen, zekermaar er erd pas enthousiast geblazen als de geestdrift door middel van alcohol op peil was gebracht. De muzikanten werden immers per re petitie betaald en daarom kon er een borreltje wel af Onmiddellijk begon Morks met de hervorming van het corps. Hjj bracht er discipline in en wist de muzikan ten te bezielen met grote liefde voor de muziek. Het duurde niet lang of de jonge kapelmeester was een man van gezag geworden, die vastbesloten zjjn eigen weg ging. Hjj ging zjjn eigen wegdaar door maakte hjj zich niet uitsluitend vrienden, maar ontmoette hjj ook mensen, die minder goed met hem konden opschieten. Zijn optreden maakte soms de indruk, dat hjj een man met een gesloten, ja soms wat nors karakter was, maar in werke lijkheid had hjj een groot en goed hart .Steeds stond hjj voor zijn mu zikanten op de bres en waar nodig hielp hij hen ook op ander dan mu zikaal terrein. Van zjjn hand verschenen124 composities. waarvan enkele zeer geliefd waren en nog steeds zijn. Wie kent b.v. niet zjjn Kleppermars wellicht overbodig het te noe men het Zeeuwse Volkslied Van groot belang waren vooral zijn transcripties voor het Middelburgs Muziekcorps. Toen immers was er nog geen radio, die het mogelijk maakte, dat iedereen in aanraking kon komen met goede muziek. Morks arrangeerde tal van bekende werken voor zijn muziekgezelschap, waardoor hij velen, die anders nooit in de gelegenheid zouden zjjn ge weest deze muziek te horen, nader tot de kunst bracht. UITEENLOPENDE WERKEN. Bij het doorbladeren van 't reper toire-album van het Middelburgs Muziekcorps uit 1916 en volgende jaren, treft men de meest uiteenlo pende werken aan: Bach's z.g. Aria op de G-snaar, Aase's Tod van Grieg. Tr&umerei van Schumann, Ave Maria van Schubert, gedeelten uit de Elias van Mendelssohn, het Adagio Cantabile uit Beethoven's Pathetique, „Caro mio ben" van Giordanï, de Egmont-ouverture van Beethoven -verder operafragmenten van Wagner enz. Thans zal men wellicht dergeljjke arrangementen niet meer geheel verantwoord achten. Destijds had deze muziek echter weinig andere wegen om tot de grote massa te komen dan de harmonie- en fanfa re-corpsen. Overigens waren deze transcripties uit louter technisch oogpunt bezien, wei verantwoord, want Morks was een uitstekend vak man, die grote zorg aan de instru mentatie besteedde. Mr. Schokking lid van Raad van State. Mr. W. F. Schokking, oud-minister van Oorlog en van Marine, is be noemd tot lid van de Raad van State. De benoeming gaat 15 Februari a.s. in. 93. De volgende dag reeds ontving meneer Goochum een brief waarin hjj werd uitgenodigd een bespx-eking „op hoog niveau" te komen hou den met „hjj, die zich noemt Henkie Geldmaker". De twee heren kwamen bjjeen in „De Dronken Dragonder", waar meestal dit soort gesprekken werden gevoerd. „Kjjk 's. Goochum", zei Henkie, „Jouw pupil staat door die affaire zo gezegd in het licht van de publiciteit en wat dat betreft, zit ei wel muziek in. Maar om nou aan zo'n partijtje ook nog de wereldtitel te verbinden, daar dénkt Joe niet aan en ik trouwens ook niet. We vinden allebei, dat die Brown daar nog niet rijp voor is. Hjj staat pas een blauwe Maandag in de ring en om nou al tegen de wereldkampioen om de titel te boksen, dat is te veel eer voor zo'n jeugdig knapie". Meneer Goochum keek Henkie Geld maker eens van onder zijn wenkbrauwen aan en zei toen op langzame toon „Wij willen alléén om de wereldtitel boksen en als de uitdaging niet wordt geaccepteerd door Joe, dan leest-ie van avond in de kranten enige dingen, waar-ie ver steld van zal staan. Je weet misschien, Henkie, dat ik nog al een potje kan breken bij de pers". Henkie Geldmaker keek Gerrit Goochum vrij vals aan, maar hjj knipperde toch even met zjjn ogen. Op 7 Februari 1929 sloot Morks voor het laatst de ogen. Reeds in October 1928 van het jaar daarvoor had hij zjjn werk grotendeels moe ten neerleggen tengevolge van zjjn sterk minder wordend gezichtsver mogen. Dezer dagen zagen wjj een van zjjn laatste manuscripten. Het vastberaden handschrift is aarzelend gewordende hand, die zoveel muziek in noten hrl genoteerd, had zijn kracht verloren Wanneer wjj thans Morks willen herdenken, dan eri wjj in hem een vakkundig musicus en componist, die zjjn grote werkkracht geheel in dienst gesteld heeft van de harmo- niemuziek. Het wereldgebeuren Ernst of camouflage De nota-wisseling tussen Moskou en het Westen over een eventuele bjjeenkomst van de Grote Vier ter bespreking van de Duitse herbewa pening is thans afgesloten. De Rus sen hebben zich bereid verklaard naar Parjjs te komen om over het opstellen van een enda te praten een voorbereidende conferentie en als er verder niets tussen komt kan dus het diplomatieke spel beginnen. De partjjen hebben op 't ogenblik de volge.iue stellingen betrokKcn: De Westerse geallieerden willen West- Duitsland opnemen in het Atlanti sche verdedigingsstelsel en hebben reeds het pad geëf.'rnd voor weder oprichting van Duitse legereenhe den. MacCloy is zelfs zover gegaan Axrred iviupp mitsgaoers cnkeie an dere Duitse oorlogsmisdadigers de vrijheid te geven. Krupps eerste daad buiten de gevangenismuren was het beleggen van een persconferentie, waarop hjj aankondigde weer een rol te ambiëren in de wapenindustrie. Het verleden heeft geleerd, dat Krupp in dat opzicht aardig wat kan presteren. De Russen verzetten zich met hand en tand tegen her bewapening en mengen daarbij di plomatiek bedreigingen en conces sies dooreen. Algemeen wordt aan genomen, dat zjj inderdaad bereid zijn om op bepaalde punten toe te geven als zjj daarmee herrjjzenis van het Duitse militarisme kunnen verhinderen. Zjj speculeren daarbij op de gezindheid in Frankrijk waar men nu ook niet bepaald geestdriftig is over het vooruitzicht spoedig Duitse divisies te zien marcheren. Welke aanwjjzingen zjjn er nu, dat Moskou tot concessies bereid is? In de eerste plaats de hardnekkig heid, waarmee Otto Grotewohl, ae Oostduitse premier, aanbod op aan bod doet om te onderhandelen over hereniging van Oost- en West- Duitsland. Zjjn eerste ï-echtstreekse beroep op collega Adenauer, de Westduitse bondskanselier, had geen succes. Adenauer gaf nul op het re quest. Geen nood, Grotewohl ver klaarde Adenauer tot een „knecht van de Amerikaanse imperialisten" en richtte zich over diens ho®fd heen „ot de Westduitse bevolking en het parlement met hernieuwde voorstellen tot onderhandelen. Hjj verklaarde zich daarbij in principe bereid tot algemene en vrjje verkie zingen in geheel Duitsland. Een be langrijke concessie voorwaar, want indien in Oost-Duitsland democra tie in Westerse vorm wordt toege laten komen de huidige communis tische machthebbers op wankele stoelen te zitten. Het schijnt, dat bepaalde lagere functionarissen van de S.E.D. al ongerust begonnen te worden over de houding van Gro tewohl, die natuurlijk geïnspireerd is door zijn Russische vrienden. Het ljjdt ook geen twjjfel, dat hereni ging van Duitsland op de minimum voorwaarden, die in het Westen ge steld worden, het einde zou zijn van het „voll-jdemocratisch" bewind in Oost-Duitsland. Een tweede aanwijzing is het on bevestigde bericht, dat de befaamde Volkspolitie in de Oostelijke zóne aanzienlijk wordt ingekrompen. Van Westerse zjjde zjjn daarvoor al ver scheidene verklaringen aan de hand gedaan. De pessimisten zien er pure camouflage in. De getrainde man schappen zouden weliswaar voor een deel naar huis gestuurd zjjn. maar in stilte zouden jonge recru- ten worden aang^ ./orven. Anderen menen, dat de industrie gebrek heeft aan geschoolde werkkrachten en om die reden lecen van de Volks politie zijn gedemobiliseerd. De optimisten zien er een bewns in, dat het Rusland ernst is met ae pogingen om tot een „neutraal" Duitsland te komen. Als argument voor de herbewapening van West- Duitsland is immers steeds aange voerd. dat per slot van rekening de Russen in Oost-Duitsland begonnen zijn met het oprichten van de^Volks- politie, de kern van een nieuw Duits leger. Door ontbinding of beperking van de Volkspolitie zou dit argu ment zjjn kracht verliezen. Welke van bovenstaande verkla ringen de juiste is? Wie zal het zeg gen. De komende conferentie van de Grote Vier zal de Russische troe ven ter tafel brengen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5