Vlamingen en Walen hebben de
strijdbijl opgegraven
Wassende invloed van het Frans
J'
[moe
GEEN BOS GENOEG IN ONS LAND
UITZENDING VAN EEN AANTAL
NED. HERVORMDE PREDIKANTEN
AMSTERDAMS PODIUM
VOOR WIE DE KLOK LUIDT
DONDERDAG 24 JANUARI 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
De eeuwige taalstrijd
(Van onze correspondent.)
BRUSSEL, Januari Dwars over België In de richting Oost-West loopt
een denkbeeldige ljjn, welke de scheiding vormt tussen de twee taalgebie
den, het Nederlands en het Frans. Ten Noorden van deze iyn, welke de stad
Brussel tot een tweetalige stad maakt, spreekt men Nederlands of althans
iets wat er voor door moet gaan, terwijl in het Zuiden het Frans voertaal is.
levert deze vraag niet de minste
moeilijkheden op. Iemand uit Brugge
antwoordt natuurlijk „Vlaams" en
een Luikenaar zal zeker „Francais"
invullen. Het grote struikelblok
vormt echter het grensgebied. Groot-
Brussel bestaat uit een tiental afzon
derlijke gemeenten, compleet met
eigen burgemeester, gemeenteraad,
politie enz. Een gedeelte nu van deze
gemeenten heet Franstalig en een
ander deel Vlaamstalig te zijn. Over
de kwestie, welke taal er in een be-
naalde gemeente in het grensgebied
gesproken wordt, beslist de volkstel
ling. Spreekt de meerderheid van de
bevolking Vlaams, dan is het een
Vlaamstalige gemeente en andersom
voor het Frans.
ONREGELMATIGHEDEN.
Bg de laatste volkstelling schijnen
zich evenwel onregelmatigheden
voorgedaan te hebben, waardoor ge
meenten, welke tot dusver als Vlaams
te boek stonden, plotseling als Frans
Reeds lang geleden werden beide
talen na een hardnekkige en moei
lijke strijd van de Vlamingen als
officiële landstalen erkend en in theo
rie levert deze tweetaligheid dan ook
niet meer de minste moeite op. In
theorie, want in de practijk is het ge
krakeel over de taalrechten feitelijk
nooit opgehouden. Het is vooral het
grensgebied, daar waar het Frans en
het Vlaams in elkaar overvloeien,
waar nog dagelijks een felle, zij het
dan aan de oppervlakte niet erg goed
waarneembare strijd wordt gevoerd.
In het brandpunt van deze strijd
om het bestaan van een taal ligt de
stad Brussel met haar ontelbare
randgemeenten en voorsteden. Reeds
tientallen jaren hebben de verschil
lende, elkaar opvolgende regeringen
pogingen gedaan evenwicht te bren
gen in het taalgebruik en een oplos
sing te vinden voor een juiste afbake
ning van de taalgrens. Tot dusver is
echter nog geen enkel kabinet er in
geslaagd het zowel de Walen als de
Vlamingen naar de zin te maken.
Doordat de koningskwestie een
tijdlang de gemoederen heeft bezig
gehouden, was de taalstrijd de laatste
jaren enigszins in het vergeetboek
geraakt. Toen nu echter onlangs de
officieuze cijfers van een drie jaar
geleden gehouden volkstelling, welke
tevens taaltelling was, werden gepu
bliceerd, vonden zowel de Vlamingen
als de Walen daarin genoeg aanlei
ding om de strijdbijl weer op te gra
ven en elkaar te "if te gaan.
Buiten het aantal gebruikelijke
vragen moeten de inwoners van dit
land bij een volkstelling ook altijd
nog antwoorden op de vraag: „Welke
taal spreekt u waarmee dar be
doeld wordt, welke van de beide
landstalen gebruikt u als voertaal.
Voor het overgrote deel van het land
Misverstand.
Onlangs bracht een Indiase
torpedobootjager, de „Rajput"
een bezoek aan Darwin in
Noord Australië.
Tijdens de cocktailparty, aan
geboden aan de officieren van
de „Rajput", speelde op 'n ge
geven moment de band een
langzaam en plechtig klinkend
stuk. Een Australisch officier,
die meende dat het het natio
nale volkslied van India was,
ging in de houding staan en
zijn voorbeeld werd spoedig
gevolgd door de andere Au
stralische officieren'.
De Indiase officieren, die
meenden dat het het Australi
sche volkslied moest zijn, gin
gen eveneens in de houding
staan. Het gehele gezelschap
9tond derhalve stokstijf in de
houding totdat de band een an
der wijsje inzette.
VERHALEN
I
Schrik niet-, maar er is iets ontzet
tends aan de hand. Er is een rivier
verdwenen, niet zo maar aan het an
dere eind van de aardbol, maar in
Europa. En het is niet eens een on
bekende rivier, het is de Inn, de Inn
van Innsbruck! De Oostenrijkse auto
riteiten hebben een brief geschreven
aan de Zwitsers met het verzoek, of
zij eens na willen gaan, wat er op
Zwitsers gebied met de Inn aan de
hand is; op Oostenrijks gebied zit er
geen water meer in sedert verleden
week al. De Zwitsers gingen op on
derzoek uit. Op Zwitsers gebied in de
lnn water in overvloed! En nu de
Oostenrijkers aan het zoeken waar 't
water dan toch blijft als het de grens
over isEr zijn ook diamanten
vefdwenen. Een Oostenrijker stapte
op het vliegveld van New York uit
en werd door de douane grondig on
derzocht. En ziet: uit de hakken van
zijn schoenen kwamen diamanten te
voorschijn ter waarde van 280.000 dol
lar. Nu zijn ze uit de schoenen ver
dwenen.... En bijna was er ook een
mens verdwenen, een heuse mensen
mens. Een pas gearriveerde Neder
landse emigrant zag in Potchefstroom
tn Transvaal een leeuw, die aan een
ketting lag. Hij dacht dat het dier
tam was en in een waaghalzerige bui
unlde hij de leeuw zoenen, vermoe
delijk om er een daverend verhaal
over naar huls te kunnen schrijven
Edoch: de leeuw beet razend toe en
slikte de halve neus van de over
moedige. De halve neus bleef over
En dan is er ten slotte een kleine
jongen verdwenen en dat is wel
een vreemd, maar tevens een ernstig
verhaalDe veertienjarige Joop
Funke uit Alkmaar wilde zo graag
naar Engeland. Vlak voor Kerstmis
kroop hij als verstekeling aan boord
van een schip en kwam zo Engeland
binnen. Hij werd teruggestuurd en
kwam in Antwerpen. Twee dagen
letter zat hij weer als blinde passa-
?rCr, °.p een sc'liP noar Engeland.
Verleden week kwam hij in Londen
aan Wilde zo graag in Engeland
olyuen. Nu werd hij met de City o)
Madras teruggestuurd. Hij is in de
mond van de Humber over boord
gevalleii en vermoedelijk verdron-
fcen. Of zou hij zwemmend de wal
hebben weten te bereiken
sprekend uit de bus kwamen. De
Vlaamse dagbladen gaven een uitleg
voor dit verschijnsel en beweerden,
dat er met de formulieren geknoeid
was en dat er van de zijde der Waal
se patroons pressie was uitgeoefend
op hun Vlaamse arbeiders om bij de
volkstelling op te geven, dat zg Frans
sprekend zijn.
De mogelijkheid voor een Vlaming
zich als Frans sprekend uit te geven,
bestaat zeker, daar vrjjwel -elke Vla
ming het Frans behoorlijk spreekt;
daarentegen heeft het merendeel der
Walen met de minste notie van de
tweec"rt landstaal, het Vlaams.
Deze, nog steeds niet officieel ge
publiceerde uitslagen der volkstelling
komen dus neer op een opschuiving
van de taalgrens ten nadele van de
Vlamingen, hoewel deze laatsten
en dat is het merkwaardige van het
geval ln bevolkingsaantal verre
de meerderen zgn van hun Waalse
broeders en nog steeds in zielental
boven hen uit blijven groeien.
Intrekking Belgische geldstukken
Met ingang van 1 April zullen in
België aan de circulatie worden ont
trokken: de zuiver nikkelen munt
stukken van 5 frank van het model
1930; de zuiver nikkelen vijffrank
stukken van het model 1938 en de
zinkenvijffrankstukken van het mo
del 1941, evenals de tydens de oor
log te Londen in omloop gebrachte
stalen muntstukken van 2 frank.
Over dertig jaar is de oorlogsschade hersteld
(Van onze speciale verslaggever).
Meer dan twee derden van de 30.000 ha. bos, die Nederland in de Twee
de Wereldoorlog verloor, is op het ogenblik door herbeplantingen herwon
nen. Het zal echter nog ruim 30 jaar duren voor de kale plekken, die ln
onze bossen te zien zyn, door de opgroeiende jonge aanplant gevuld zullen
zyn.
De aanleg van onze bossen zal dan zyn verbeterd en de bomen zullen een
betere houtsoort voortbrengen, want het Staatsbosbeheer, dat een belang-
ryk aandeel heeft in het herstel van ons bosbezit, zorgt ervoor, dat de
kwaliteit van de jonge aanplant zo hoog mogelyk is.
Staatsbosbeheer kan dit doen, om
dat het beslist over de verdeling van
de financiële steun, die het Rgk geeft
aan particulieren, provincies en ge
meenten by de herbeplantingen van
gekapte bossen, kale wegen en er
ven. Over het algemeen betaalt de
staat 50% van de kosten, wanneer
althans Staatsbosbeheer de plannen
voor herstel van de bebossing van
een landgoed of streek heeft goedge
keurd.
Tot nu toe zijn ongeveer 7500 aan
vragen ingediend. Ruim 6400 hiervan
werden reeds behandeld; 900 aanvra
gen moesten worden afgewezen.
Over twee jaar, zo schat het
Staatsbosbeheer, zal ieder plekje
grond in ons land, waar vóór de ooi-
log een boom stond, die sneuvelde
tijdens de bezetting, weer geplant
zijn. Dat betekent niet, dat over twee
jaar in Nederland weer even veel
hout voor de mgnen en industrie ge
produceerd wordt als vóór de oorlog.
NOG TEKORT.
Het tekort bijv. aan mgnhout zal
nog enkele jaren biyven bestaan. Ge
lukkig behoort de populier, waarvan
het hout door de industrie gevraagd
wordt men gebruikt het voor de
lucifer-fabricage, voor fineerwerk,
voor emballage endoodkisten
tot de boomsoorten, die snel tot volle
wasdom komen, zodat over dit hout
enkele jaren eerder beschikt kan
worden dan over de naaldhoutsoor
ten. Wat eikenhout betreft zal de
spoeling nog vele jaren dun zgn want
de eiken hebben vele tientallen jaren
nodig om tot wasdom te komen.
Ons land is percentsgewijs na En
geland het minst beboste land van
Europa. Slechts 7% van de opper
vlakte is bos. Het Staatsbosbeheer
is van mening, dat dit onvoldoende is.
De behoefte aan recreatie-gelegen-
heid wordt door de sterke bevol
kingsaanwas steeds groter, terwijl
bebossing van groot belang is voor
het tegengaan van winderosie, waar
van vooral de provincies Noord-Bra
bant en Drente te Igden hebben.
Staatsbosbeheer wy*st er in in dit
verband op, dat ook in de polders van
de drooggelegde Zuiderzee bossen
moeten worden aangelegd.
Er bestaan wel plannen hiertoe,
maar in landbouwkringen rijst ver
zet hiertegen. Men is echter bg
Staatsbosbeheer de opvatting toege
daan, dat ten minste 7% van de pol
ders bebost moet worden en niet 3%
zoals in de bedoeling ligt. De hout
voorziening van ons land is hiermede
ook gemoeid, vooral in tijden van
nood, wanneer de invoer van hout be
perkt is of geheel stil staat.
De eerste voor de Nederlandse Ma
rine bestemde Catalina-vliegboot, die
naar ons land is overgevlogen, is Dinsdag
bij de landing bij de Aviolanda-fabrieken
op de Oude Maas bij Papendrecht be
schadigd. De inzittenden bleven onge
deerd.
Drie maanden geëls.t tegen
politie-Inspecteur.
In hoger beroep heeft de procu
reur-generaal bn het Amsterdams ge
rechtshof, mr. J. Hoeffelman, beves
tiging gevraagd van het vonnis, dat
de Utrechtse rechtbank geveld heeft
over de 42-jarige thans geschorste
hoofdinspecteur van politie en corps
chef te Zuilen H. V. Deze hoofdin
specteur was wegens mishandeling
van arrestanten en ook van een ge
tuige, en voorts wegens een poging
de aan hem ondergeschikte recher-
cheurs te bewegen eveneens bij de
verhoren met geweld op te treden,
veroordeeld tot drie maanden gevan-
genistraf. De officier van Justitie bg
de Utrechtse rechtbank, die acht
maanden had geëist, was evenals de
verdachte van dit vonnis in hoger be
roep gegaan.
CANADA HEEFT GROOT
IMMIGRATIEPROGRAM
Meer dan tienduizend
Nederlanders welkom
De Canadese minister van immi
gratie heeft Zaterdag te Winnipeg
verklaard, dat Canada dit jaar moge
lijk 150.000 immigranten zal ontvan
gen, van wie 10 a 12.000 Nederlanders
Vorig jaar beeft Canada 74.000 immi
granten toegelaten.
De Immigratie van Nederlandse boe
rengezinnen noemde de minister „Een
der best geslaagde Immigratiepro
gramma's sinds de oorlog".
GEESTELIJK l.EVEN IN AUSTRALIË
Samenwerking met Presbyteriaanse kerk
De -geestelijke en sociale zorg voor de Nederlanders, die naar Australië
.•migreerden, vragen grote aandacht- Zy komen ln een voor hen onbekend
land. zyn niet op de hoogte van de mentaliteit der bevolking, van de levens
omstandigheden en van hun taal. Dit laatste vormt een grote handicap. Van
groot belang is het daarom, dat zy in Australië worden opgevangen door
"landgenoten, die Engels verstaan en die in de moeliyke aanvangsperiode
geestelyk steun en hulp kunnen verlenen. Dit ls de mening van ds. M. J. J.
Bonting, die voor de Ned. Herv. Kerk een reis naar Australië maakte en die
ons enige zyner indrukken gaf.
Ds. Bonting nam de geestelgke
verzorging der emigranten op de uit
reis op zich en legde in Australië
contacten met de Px-esbyteriaanse
kerk. Voorts besprak hij de komst
van Ned. Hex-v. predikanten naar
Australië. De Presbyteriaanse kerk
komt wat de kerkorde en de liturgie
betreft vrijwel met de N. H. Kerk
overeen. Er bestaan slechts onderge
schikte afwgkingen. De leden van de
Ned. Herv. kerk kunnen zich in de
Presbyteriaanse Kerk het beste thuis
voelen. De Nederlander, die naar de
ze kerk gaat en de Engelse taal niet
machtig is, verstaat er niets en zo
ontstaat een vervi-eemding.
Van belang is het nu dat er Ned.
Van belang is 't nu dat er Ned Herv.
predikanten naar Australië gaan,
gen. Het is geenszins de bedoeling er
Geweldige sneeuwmassa's, welke langs de berghellingen in Zwitserland
naar beneden stortten, hebben een groot aantal huizen verwoest, wegen ge
blokkeerd en telefoonverbindingen verbroken. Talrijke slachtoffers waren
te betreuren. Een beeld uit Andermatt. een bergdorp dat zeer te lijden heeft
gehad van de lawines: de overblijfselen van een huis van drie verdiepingen,
dat door de lawine getroffen werd. Er vielen geen slachtoffers, daar het
huis tydig was ontruimd (foto boven). De foto links toont het door twee fa
milies bewoonde huis „VVur Mühle" In Andermatt hetwelk door de lawine
totaal werd vernield en waarby negen personen bedolven werden; acht van
hen verloren hierby het leven.
De foto rechts toont een reddingsbrigade bezig met het bergen van de
stoffeiyke overschotten van twee broers, die in een stal op de Ohrenplatte
naby Diesbach in Glarnerland overvallen werden door de lawine terwyi zy
bezig waren het vee te verzorgen. Tussen de belde groepen mannen van de
reddingsbrigade ligt het kadaver van een der omgekomen beesten.
Dat het menseiyk optimisme onsterfelyk, onuitroeibaar is, hóé peiiioos
diep en bltter-zout de tranenzee dezer Planeet ook moge zyn, wordt elk
jaar opnieuw treffend bewezen door de moed, het vertrouwen en de hard
nekkigheid, waarmee ganse volksgemeenschappen zich na de laatste slag
van twaalf op Oudejaarsavond opnieuw aan hun bezigheden begeven. Aan
goede bezigheden en slechte. Aan nuttige en aan misdadige. Aan noodza
kelijke en volmaakt overbodige. Zo is het overal in de wereld, zo is het in
Nederland, zo ln Amsterdam.
Ja, ook in Amsterdam, waar de stadsklokken de eerste helft dezer eeuw
voorgoed uit- en de tweede helft inluidden.
Heel Amsterdam luisterde. Wie vroom is liet peinzend de zinvolle bete
kenis van het Uron-Dagen-Maanden-Jaren op zich inwerken. Wie niet, die
hield het by Laat-de-Klok-maar-luyen en Waarom-zoue-we-treure En zo
luidde de klok voor ieder eender en ieder anders.
Jazeker, heel Amsterdam. Want
een paar uur daarna zet het telepa-
tisch fenomeen onzer eeuw, genaamd
Trilby, adviezen gevend aan jong en
oud, aan arm en rgk, achter het Fre-
deriksplein znn nobel werk ten bate
van een twgfelmoedige, achterdoch
tige, wanhopende mensheid weer
voort.
Tramconducteurs staan weer op
voorbalcons nét als in '46, '47, '48, '49
en '50 manend om „naar-voren-door-
te-lopen-alstublieft". De Beursklok
roept de heren van handel en bedrgf
weer op voor het dagelijkse gebed
tot de Mammon en het Gouden Kalf
tronend op het Damrak.
De journalisten in de krantenwijk
aan de Nieuwe Zijds persen hun brein
ten bloede om nóg een nieuw fleurig,
optimistisch Nieuwjaarsartikel uit
te broeden. In Extase op het Leidse-
plein („Exclusief: breng uw vrouw
mee, Matige Prgzen" (nou...nou...!)
Open van 10 uur 's avonds tot 4.00
uur 's nachts) pleegt John Kristel
opnieuw z'n zeer exclusieve muziek
voor nóg exclusiever uitgaand Am
sterdam en eventueel voor goed-bg-
kas-zittende „buitenmannen" (zónder
hun vrouw).
In Alhambra draait de documen
taire film „Bali, eiland der Goden"
voor een schamel publiek en
in City kan men men de lange queus
waarnemen der drommen, die geen
dag en geen uur meer menen te kun
nen leven, alvorens ze de Grootste
Show-film Aller Tijden, znnde „An
nie get your gun", hebben beleefd en
beleden. Het Rembrandthuis is, als
alle jaren tevoren, leeg en eenzaam,
omdat geen sterveling meer behoefte
heeft aan etsen en tekeningen van
een zekere Amsterdammer, genaamd
Rembx-andt. Cor Ruys viert in het
Centraal Theater z'n eerste triomfen
in de nieuwe eeuw-helft met „Zo
gaat het soms" en in het Koloniaal...
och nee... Indisch Instituut danst de
Indonesiër Indra Kamadjojo betove
rende en luisterrgke Indonesische
dansen. Tenzg hy tot boycot vervalt
terwille van de onvex*vulde wensdro-
men van enkele zijner volksgenoten,
voor wie de gordel van smaragd in
compleet is zonder de parel Irian.
En Wim Sonneveld demonstreert
in het snikheet Leidseplein-theater
opnieuw dat men als cabartier suc
ces kan hebben, zonder heel of half
schuine dingen te zeggen, iets dat
zgn oude leermeesteres, Corrie Vonk,
blgkbaar opnieuw moet leren inzien.
En in De Kleine Komedie staat
Hermans, alsmaar kletsend over lou
ter niets en alsmaar bgzonder gees
tig. Zoals alleen de Limburger en de
Brabander blgkbaar in dit natte land
van binnen-uit geestig vermogen te
zgn.
En in de zwoele tempeltjes, gewijd
aan de allerminimaalste kleinkunst,
die op het Torbeckeplein, kan men
getuige zgn van de allergrootste ver
veling tegen de allerduurste prgzen.
En bg Eylders, by het Leidseplein
zitten de a'rtisten bg elkaar net als
alle dagen van alle jaren, verbitterd
over zülk een wereld, zülke mensen
en zó weinig kansen voor hun werk.
Niet zo lang na de laatste slag van
twaalf, uitstervend over de huizen
zee van Amsterdam, vulden de ker
ken rich met mensen, die geloven en
vertrouwen kunnen. Zelfs in zo'n we
reld en zulk een mensdom.
In de ziekenhuizen van Amster
dam gingen specialisten, dokters en
verpleegsters door hun feestnacht en
dag te offeren voor het behoud van
de een of andere onbekende mens,
die zich in pynen ligt te wentelen.
Zg vragen zich niet af of het zin
heeft zoveel werk te verrichten aan
het naakte bestaan van één mens, nu
ergens anders op 't ander halfrond
der Aarde, de duizenden vallen. En
die ook weten dat atoombommen aan
de lopende band worden afgeleverd
in de Atoomsteden, hier in het Wes
ten en daar in het Oosten. Ze gaan
door met heilige inconsequentie Gelijk
de diaconessen morgen en overmor
gen en daarna door deze stad zullen
gaan. Op weg naar mensen, die alleen
maar pgn hebben. En hulp nodig heb
ben. En zoals in de Beggnhof, achter
de Kalverstraat, begijnen bidden voor
heel deze dodelijk bevreesde, gepgnig-
de, verontruste wereld.
De klokken van Amsterdahi luid
den voor alle Amsterdamers. Voor
hen, die in Extase dansen, in La Cu-
bana, in Dubarry. Voor de mannetjes
en vrouwtjes in de tehuizen voor
ouden van dagen.
Die er al een, indrukwekkende rg
uren, dagen maanden en jaren heb
ben opzitten en waarbij er zijn, die
eigenlijk helemaal geen behoefte
meer hebben aan méér uren, dagen,
maanden en jaren. Omdat ze over
zgn. Net zo over als de kleine, oude
zeeman die voor een groot kantoor-
complex op 't Frederiksplein op fiet
sen past en altijd kouwe voeten heeft.
Net zo overbodig als de paar laatste
straatmuzikanten van Amsterdam,
die met de moed der wanhoop dóór-
spelen, terwijl geen sterveling naar
hen luistert. Voor die zeeman en die
straatmuzikanten, voor de manne
tjes en wgfjes in de tehuizen, voor de
ongeneeslgk zieken lgkt het me moei-
lgk te geloven in een Nieuw Jaar en
een Nieuwe Eeuwhelft.
De ernstige bronzen stemmen der
stad Amsterdam hebben verteld, dat
het jaar uit is. Maar de finale in
brons was tegelijk een praeludium in
brons. Het praeludium tot een nieuw
Amsterdams jaar. Die klokken luid
den voor alle Amsterdammers, on
geacht hun politiek en geloof, hun
armoede of welstand, him leeftgd, in
richt, optimisme, geloof of ongeloof
in dat wat komen gaat. Ja, voor elk
van hen luidde de klok. Voor ieder
eender en voor ieder anders.
Zoals er voor elk der lezers dezer
regels een klok ging luiden, waar dan
ook in Nederland. Moge dat brons
uw hart een beetje hebben ver-
warmd, moge er door dat donker-
ringend brons heen, dwars door uw
hart en in uw hai*t variaties hebben
geklonken van het beste, hoogste, no
belste thema dat we zo bitterhard
verlangen: vrede.
ANTHONY VAN KAMPEN
een eigen, kerk te stichten. De Ne
derlandse predikanten zullen echter
in verband met de taaionwennigheid
kunnen helpen.
Dit werk bevindt zich in een sta
dium van voorbereiding. Men wil een
aantal Ned. Hervormde predikanten
naar Australië zenden, o.a. naar het
doorgangskamp Badhurst, naar Syd
ney en Melbourne. De predikanten
zullen de Nederlanders kunnen inlei
den in de kerkelijke verhoudingen in
het land en zy zullen ook op sociaal
gebied bgstand kunnen verlenen.
De Presbyteriaanse kerk heeft
hiervoor alle medewerking toegezegd.
Zg zal de Nederlandse predikanten
salariëren. Deze zullen hier pioniers
werk moeten doen.
Er bestaat volgens ds. Bonting in
Australië een vrij opgewekt kerkelgk
leven. Men kent er evenwel niet het
kerkewerk, met name het huisbe
zoek, zoals in ons land. Ook de Ne
derlandse gelovigen zelf hebben hier
een grote taak. Zg kunnen het gods
dienstige werk in Australië nieuw
leven in blazen.
Het wereldgebeuren
Eisenhower bij de
Duitsers
Het bezoek van generaal Eisenho
wer aan de Amerikaanse troepen in
Duitsland en zijn eerste contact met
leidende politici der Westduitse repu
bliek heeft naar het schynt er toe
-bggedragen een aantal weerstanden
te verzwakken, waarmee West-Duits-
land tegenover de problemen van zijn
deelneming aan de Westelijke verde
diging staat.
Deelnemers aan de samenkomst
met de genei-aal hebben de mening
uitgesproken, dat deze by een volgend
bezoek aan Duitsland ook Bonn zou
bezoeken. Zulk een bezoek had vol
gens een regeringsspreker thans nog
niet kunnen geschieden daar Duits
land nog geen lid van het Atlanti
sche Pact is en dus geen onderhande-
lings partner voor Eisenhower kon
zijn.
Eisenhowers afscheid van de bonds
republiek had zeker in een betere
psychologische atmosfeer plaats dan
zijn aankomst.
Zoals eei-der gemeld was deze aan
komst vergezeld gegaan van een
koor van zure herinneringen aan ver
meende anti-Duitse instelling van de
generaal. Dinsdag uitten zich de
spi-ekers van de Westduitse regeling
en van de parlementaire oppositie
met kennelijke voldoening over hun
kennismaking met de persoon van
Eisenhower.
In het bijzonder is men voldaan
over de inrichten, welke Eisenhower
tgdens de informele gesprekken met
Duitsers heeft vertolkt en welke hg
in een verklaring bij zgn afscheid ook
voor het grote publiek heeft beves
tigd. Het kabinet heeft Dinsdagoch
tend het rapport van Adenauer over
zgn gesprek met de generaal gehoord
en heeft doen verklaren, dat het een
zeer grote waarde hecht „aan de ve
le vriendelgke woorden van de gene
raal". In het bgzonder heeft het ka
binet zijn voldoening uitgesproken
over Eisenhowers streep onder het.
verleden en over de verklaring, dat
hg de eer van de Duitse soldaat in
het algemeen niet aangetast acht.
Het kabinet heeft voorts met voldoe
ning kennis genomen van Eisenho
wers verKlanng bij zijn aankomst,
dat soldaten en eenheden onder zijn
bevel volledig gelgk gesteld zullen
zijn.
Ook de socialist Ollenhauer, die na
mens dr. Schumacher de ontvangst
ter ere van de generaal bezocht, heeft
voor zgn fractie voldoening uitge
sproken over zijn contact met de ho
ge gast Eisenhower had volgens Ol
lenhauer begrip getoond voor het so
cialistische standpunt, dat in een At
lantische verdediging „gelgke rech
ten, gelgke kansen en gelgke offers"
voor alle deelnemende landen moes
ten bestaan
De socialistische pers herhaalde nog
eens deze eisen. Voor Duitsland staat
volgens de sociaaldemocratische
„Westfalische Rundschau" de vraag
van de herkrijging van zijn politieke
vrijheid voorop. De Duitsers moeten
deze vrijheid eerst krijgen voor zij
haar kunnen waarderen en zij willen
volgens dit blad eerst graag weten
wat ze te verdedigen zullen hebben
en hoe. Zij wensen geen verdedigings
systeem, dat voor Duitsland de „ver
brande aarde" in het vooruitricht
stelt.
De Duitse reacties omvatten voorts
enkele amper bedekte uitingen aan
het adres van Parijs. Zo zegt het
greotste onafhankelijke dagblad „die
Welt", dat Eisenhowers verklaring,
dat het verleden voorby is, nu ook
verstaan moet worden door „alle
vrne naties, die als tegenstander te
genover Duitsland hebben gestaan".
Zo zou volgens dit blad Eisenhowers
streep onder het verleden een goed
uitgangspunt kunnen bieden voor de
oplossing van de vraagstukken, die
voortspruiten uit de nog bestaande
grieven.
Volgens het te Stuttgart verschg-
nende blad „Deutse Zeitung" is de les
van Eisenhowers Europese reis, dat
Amerikanen en Britten steeds weer
zg aan zy staan wanneer werkelijk
gevaar dreigt en dat de Duitse bui
tenlandse politiek op dit feit dient te
zijn ingesteld. „Veiligheid kunnen wij
slechts vinden bg hen, die haar in
grijpbare vorm te bieden hebben. Lie
den op het contingent, die dit niet in
zien of door hun waandenkbeelden
van een Europese derde macht niet
kunnen begrijpen, rien door een bril
met matglazen" aldus dit blad.
