Hurkos zag granaatsplinter, die Tom in Vlissingen opliep fVREEMDE Vijftig jaar geleden overleed Giuseppe Verdi JIMMY BROWN, sportheld no. 1 DE RUILVERKAVELINGSWET WOENSDAG 24 JANUARI 1951 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT S „FLYING DUTCHMAN" EN REPORTER ZOEKEN KRONINGSSTEEN Scotland-Yard werkte voor het eerst met een telepaath (Van onze correspondent) LONDEN Onder achtkoloms-koppen over zijn gehele voorpagina ver scheen de Sunday Express (oplage ê/z mlllloen) Zondag met een exclusief verslag over de naspeuringen inzake de gestolen kroningssteen, die de 39- jarige Nederlandse telepaat Peter Hurkos gedurende de afgelopen week ln Londen verricht heeft. „Kroningssteen verrassing", „Scotland Yard ziet man met vreemde machten", „Het verbazingwekkende verhaal van de detec tive en de Vliegende Hollander", luidden de gTote koppen van het verslag, waarmee do Sunday Express de primeur van de week heeft behaald. De gehele Londense pers was ver leden week op zoek naar Hurkos, sinds het bekend was, dat hij Dins dag uit Nederland was aangekomen. De geruchten gingen, dat Hurkos onmiddellijk van Londen naar Schot land was doorgereisd. De Sunday Ex press echter, die zijn primeur met mi litaire precisie had voorbereid, had het geheim weten te houden, dat him hoofdverslaggever Tom Tullett en een fotograaf drie dagen lang met Hurkos en de hem begeleidende Scotland Yard-mannen in Londen op sjouw waren geweest, terwijl de rest van de pers heel Schotland door kruiste op zoek naar de Nederlandse telepaat. Verleden week Dinsdag werd Hur kos door een detective van de Yard van het Londense vliegveld afgehaald en in een politieauto naar Londen gereden. Het was voor het eerst in de hele geschiedenis van Scotland Yard, dat men ooit de hulp van een telepaat aanvaard had. IN DE ABBEY Onmiddellijk na aankomst begaf Hurkos zich naar de Westminster Abbey, vergezeld door detectives, Tullett en de fotograaf. Alle andere bezoekers moesten de Abbey verla ten en de hekken werden gesloten. Hurkos knielde een half urn* neer bij de kroningsstoel, vanwaar de Stone of Scone, die de zitting ervan vormde gestolen werd op Kerstmorgen. Ter wijl een stenograaf van de Yard aan tekeningen maakte, zei Hurkos, dat er vijf mannen bn de diefstal betrok ken waren. Drie hunner waren in de Abbey binnengedrongen en de ande re twee hadden buiten met 'n vracht wagen staan wachten. Enkele secon den later noemde Hurkos twee groe pen cijfers en zei, dat een der groe pen het nummer van de auto was, die bij de diefstal gebruikt werd. Hierna zweeg de telepaat enige mi nuten. Totdat hij, nog steeds geknield, een aantal letters spelde. De steno graaf schreef de woorden Lower Tha mes Street op. Toen beschreef Hur kos een oude kerk bij een rivier, een brug en een kerkhof. Vervolgens dic teerde hij weer een aantal letters, die op de blocnote van de detective de woorden Fashion-Street, Earl-Street en Pennington-Street vormden. Daar na, nog steeds in de Abbey, beschreef Hurkos een café en gaf de naam er van op. Toen noemde hij een aantal mannelijke voornamen, waaronder „Bill" en „Paddy". „Paddy uit Bel fast" herhaalde hij, „en dat is een student". DE YARD STOND PAF Hurkos stond op. Hij zag er afge mat uit, maar vroeg om papier en potlood en tekende een ruwe schets van Lower Thames Street, waarop hij een kerk, een rivier en een brug aangaf. Ook tekende hij een aantal kleine zijstraten in die Oost-Londen- se buurt, en schreef de namen er bij. De mannen van de Yard stonden paf. Hoewel Hurkos nog nooit eerder in Engeland is geweest, bleek zijn ge schetste plattegrond geheel juist, toen men hem vergeleek met politie- kaarten. Sommige straatjes waren zo klein, dat de detectives zelf er nog nooit van gehoord hadden, maar ze bleken inderdaad te bestaan en Hur kos had zelfs geen fout gemaakt in de spelling van de straatnamen. Woensdag en Donderdag maakte Hurkos met de detectives en de man nen van de Sunday-Express een tocht door Londen waarbij hij weer allerlei details over de diefstal en dieven aangaf. Voordat hM naar België terugvloog, verklaarde Hurkos: „Ik weet zeker, dat vijf mannen de steen gestolen hebben. Het zijn drie Schotten en twee Engelsen. Ik weet, dat de steen in Londen is en ik kan hem vinden". In afwachting van zijn terugkeer wordt 't volledige rapport van Hur kos' bevindingen momenteel bestu deerd door hoofd-inspecteur Tom Barrat van Scotland Yard, die in Schotland op zoek naar de steen was geweest en zojuist onverrichterzake is teruggekomen. COLLEGA TULLET VERTELT Inmiddels hadden wij nog een uit voerig gesprek met collega Tom Tul lett, met wien wij meermalen hebben samengewerkt, o.a. destijds bij het opsporen en interviewen van de in Norwich wonende Van der Reyden, de agent, wiens naam in nauw ver- Een nieuwe pachtvoorziening VERHALEN I Maandagavond zijn in Londen boks wedstrijden gehouden. Drieduizend programma's waren ervoor gedrukt, viaar de toeschouioers hebben het niettemin zonder programma moeten stellen. Het. bleek namelijk, dat zij in Brighton waren gedrukt en in Brighton heersen de pokken. Er wa ren zelfs 9 gevallen met dodelijke af loop'. Hals over kop werden de pro gramma's vernietigd. Liever geen lijstje met namen, dan een overigens minieme kans op pokken in Londen, dachten de wedstrijdorganisatoren. Ook in Birmingham heeft men Maan dag gebokst. Daar mèt programma's. Op een gegeven moment sloegen Ge orge Nuttal en Jim Norand elkaar tot pruimenpuree en die goeie Jim gaf de arme George zo'n hevige oplawaai te gen zijn kakement, dat George van de weeromstuit zijn tandbeschermer in slikte. Half verstikt liep hij naar zijn hoek in de ring en daar slaagde men er in het apparaat uit de keel van Ge orge te verwijderen. Maar toen Geor ge die aardige Jiiri weer te lijf wilde gaan, bleek, dat de scheidsrechter aan deze de zege reeds had toegekend. Arme George! En om nu maar bij de edele pugilistiek te blijven. Argen tinië heeft verleden week drie diplo matieke vertegenwoordigers uit de Verenigde Staten teruggeroepen. Het waren de zwaargewicht bokser Cesar Brion, de lichtgewicht José Gatica en diens manager Preciosa. Alle drie wa- ren zij consulaire ambtenaren in New Vork. Zij waren, zoals dat in Argenti nië vaker voorkomt, naar Amerika ge zonden „om hun sportactiviteit te ver gemakkelijken", dat wil zeggen zege pralen voor Argentinië te behalen. Zij faalden, Brion verloor hopeloos van een middelmatige tegenstander, Gati ca hield het maar twee minuten vol tegen Ike Williams. De manager deelt in de strop. En of het tineis bij senor Peron en diens lieftallige Evita zo aangenaam zal zijn, betwijfelen wij. Geen rechthebbende meer. Bij de Tweede Kamer is ingediend een wetsontwerp ruilverkavelings- wet. Ter bekorting van de procedure bevat het ontwerp een aantal voor zieningen. De bekorting is vooral van belang, omdat de tijd, welke verloopt tussen de stemming en dc inbezitne ming van de nieuwe kavels zo kort mogelijk moet zijn in verband met de neiging, die bij sommige boeren wel bestaat om op het laatst minder zorg te besteden aan de over te dra gen kavels. De belangrijkste voor zieningen in dit verband zijn dan ook de splitsing van het plan van ruilverkaveling en het in een vroeger stadium opmaken van het plan van toedeling. Volgens deze nieuwe opzet behoeft met het opmaken van het plan van toedeling namelijk niet meer op het beëindigen van de gedin gen over de rechten te worden ge wacht, terwijl het vaststellen van 't plan van toedeling en het opmaken en overschrijven van de acte reeds kan geschieden, ongeacht nog lopen de gedingen over geldelijke verreke ningen. WIJZIGINGEN OP PACHT GEBIED. Een ingrijpende herziening bevat 't wetsontwerp ten aanzien van de gacht. De bestaande wet regelde ieromtrent in art. 19 slechts, dat 't recht van pacht wordt geregeld of opgeheven onder regeling van de gel delijke gevolgen daarvan. Het ont werp wijdt aan de pacht een afzon derlijke paragraaf. De bezwaren tegen de bestaande' regeling zijn tweeërlei In de eerste plaats was de pachter rechthebben de, hetgeen betekende, dat de proce dure inzake vaststelling van rechten op hem van toepassing was. Bij een feschil over een pachtovereenkomst .v. wanneer deze werd ontkend of de inhoud werd betwist, besliste daar over dus niet de pachtrechter, maar de arrondissementsrechtbank. Vol gens de nieuwe opzet wordt de pach ter niet meer als rechthebbende aan gemerkt. Uitgegaan wordt nu van geregistreerde pachtovereenkomsten, in gevallen van een geschil beslist de pachtrechter. Niet altijd zullen voor een nieuwe pachtverhouding de partijen zonder moeilijkheden tot elkaar zijn te bren gen en indien men hierin al voor het grootste gedeelte langs vrijwillige weg is geslaagd, dan kan nog de te genwerking van een enkeling een goede regeling voor het gehele ge bied of voor een belangrijk deel doen mislukken. Als sluitstuk van de re geling van de pacht zal wanneer een goede regeling op vrijwillige basis door de tegenwerking van 'n enkeling dreigt te mislukken en diens belan gen niet van dien aard zijn, dat hij zich door die regeling terecht ern stig geschaad zou kunnen achten, de mogelijkheid moeten bestaan een pachtverhouding op te leggen, d.w.z. aan een verpachter, die zijn grond dus reeds had verpacht, een andere pachter toe te wijzen. De rechten van de pachter, wiens pachtovereenkomst op de voorge schreven wijze i3 geregisteerd, kun nen daardoor in het ontwerp op de zelfde wijze als de rechten van de ei genaren worden gewaarborgd door te bepalen, dat hij recht heeft op 't verkrijgen van een zoveel mogelijk gelijkwaardige pachtovereenkomst. Zeventien personen zijn om het le ven gekomen en 28 werden gewond toen de posttrein van Valencia naar Barcelona bij een onbewaakte over weg in botsing kwam met een vracht auto. Het silhouet van de opklapbrug bjj Broek ln Waterland tekent zich scherp af tegen de voortjagende wolkenlucht, die zich weerspiegelt in de zilveren rimpeling van het water. band werd gebracht met het Enge- land-Spiel. „Ik kan geen touw vastknopen aan deze Hurkos, maar Ik moet je zeg gen, dat ik perplex sta", zei Tom, terwijl wjj door het met Nederlandse en Belgische krantenknipsels gevul de plakboek van Hurkos bladerden, dat deze zolang heeft afgestaan tot hij weer in Londen terug is. Toen ik met Hurkos op stap ging dacht ik, dat wordt boerenbedrog meneer. Ik geloof niet aan helder ziendheid. Maar Hurkos scheen mpn gedachten te lezen en begon me din gen over mezelf te vertellen, die vol komen klopten. Hij zei, dat ik tijdens de oorlog zwaar gewond was ge weest en dat hij een groot litteken op mijn rechterbeen zag. Hij wees 't precies aan, boven mijn knie. Hij zei zelfs hoe en waar ik dat had opgelo pen. Alles was juist. Op 2 November 1944 werd ik na- melnk gewond door een granaatsplin ter in Vlissingen, toen wjj daar met de Britse commandotroepen een lan ding over de Schelde gemaakt had den van Breskens uit. Mijn rechter been was behoorlijk kapot. Als Hurkos door mijn kleren kan heenzien, geloof ik ook, dat hij de steen kan vinden. In spanning wacht Engeland thans op de terugkeer van Hurkos en het volgende bedrijf van de jacht op de steen. Zal de „sensational Flying Dutchman" hem vinden Tom Tullett is ervan overtuigd en heeft er al wed denschappen op afgesloten. Ztfn hoofdredacteur is sceptischer en zegt: „Ik geloof niets, voor ik het ding met eigen ogen zie". (Nadruk verboden) Nieuw Zeeland heeft werkkrachten nodig Nieuw Zeeland heeft een groot aantal werkkrachten nodig. Er is behoefte aan arbeiders in de bouw vakken en werkkrachten voor de bos bouw, fabrieken en andere. Ook meisjes in de huishoudingen, ver pleegsters en fabrieksmeisjes kun nen opgenomen worden. Dit verklaar de minister-president van Nieuw Zeeland, de heer Holland, die thans in ons land vertoeft voor het hou den van besprekingen over emigra tiemogelijkheden naar zijn land. Het is de bedoeling van Nieuw- Zeeland voor een deel bij te dragen in de kosten van het vervoer en de vestiging van emigranten naar dat land. Na twee jaar werkzaam te zijn geweest, kunnen de emigranten Nieuw Zeelanders worden. Nieuw Zeeland wil ongeveer 12000 emigran ten per jaar opnemen. Maandag heeft de heer Holland besprekingen gevoerd met de minister-president dr. W. Drees en de minister van Sociale Zaken, mr. A. M. Joekes. Brand van de „Bie" eist twee doden D.q 24-jarige leerling-machinist Krantz van het Zweedse tankschip „Bie", dafc ten Zuid-Oosten van de Doggersbank in brand is geraakt, is overleden. De brand van de „Bie" heeft thans twee doden geëist. De kajuitsjongen, Lago, moest als ver mist worden opgegeven toen de be manning haar brandend schip ver liet. MUZIEKFEUILLETON „Maestro delle tivoluzione" componeerde prachtige opera's Hij gaf nieuwe vorm aan de Italiaanse Opera „Hoe zal hy heten?" vroeg in 181S de ambtenaar van de burgerlijke stand uit Roncole aan de herbergier Verdi en het antwoord klonk wat aarzelend: „Joseph Aldus werd de zoon van de dorpsherbergier Verdi in de registers van de gemeente Roncole ingeschreven, maar niemand in het dorp dacht er aan om dit joggle Joseph te noemen. Dat was immers een Franse naam en die paste niet voor een Italiaanse knaap. Neen, Giuseppe, dat klonk beter. Nu kon Na poleon wel verklaren, dat Roncole Frans was en dat de Inwoners Franse namen moesten dragen, doch daarmede veranderde hjj de Italiaanse gezind heid niet. Nog geen jaar later werd Roncole bevrijd, tenminste als men het zo noemen mag, want deze „bevrijding" geschiedde door kozakken, die nogal hardhandig te werk gingen. Moeder Verdi vond het daarom maar beter om met haar baby een tijdje te verdwijnen en vluchtte met de kleine Giuseppe in de klokkentoren-van het dorp. Zo begon het leven van Verdi, de grote operacomponist, die 50 jaar geleden 27 Januari 1901 te Milaan over leed. In zijn prilste jeugd maakte hij al kennis met strijd enin de toren met muziek. Vrijheidsstrijd en mu ziek, twee elementen, die hij later, toen hij de „Maestro delle rivoluzio- ne" werd genoemd, zo voortreffelijk zou weten te verbinden. Op 7 jarige leeftijd kreeg Verdi zijn eerste muzieklessen in de herberg op een oud spinet en op 10 jarige leef tijd was hij al organist der kerk. Toen hij 18 was, stelde een muziekliefheb ber uit het naburige Busseto hem in de gelegenheid toelatingsexamen te doen voor het conservatorium te Milaan, doch op formele gronden (hij was o.a. de leeftijdsgrens gepas seerd) werd hij afgewezen. Daar door was hij gedwongen zijn oplei ding buiten dit officiële instituut te 82. Inderdaad stonden de volgende avond de kran ten vol over de raadselachtige verdwijning van Jimmy Brown. Meneer Goochem had de heren journalisten zo volledig mogelijk ingelicht Hij had hun verteld, dat Jimmy zo'n brave jongen was, dat hij feitelijk veel liever baby-sitter zou zijn geworden of adminastrateur bij de Bond van Drophandelaren en dat hij alleen beroepsbokser was geworden omdat hij nu eenmaal voor we reldkampioen in de wieg was gelegd. „Want dat wil ik U wel verklappen, mijne heren", had me neer Goochem gezegd, „Jimmy Brown is de groot ste wereldkampioen van alle tijden. Dat weet ieder die ook maar zóveel afweet van de boks- sport, dat beseft de eerste de beste, die hem twee tellen in de ring heeft zien staan. Hij is een ge boren wereldkampioen en als hij straks tegen Joe Dynamite moet aantreden dan weet ik wel, wie er gaat winnen. Maar helaas., mijne heren, zrjn tegenstanders weten dat ook en daarom zijn zij zo misdadig geweest hem voor alle zekerheid maar uit de weg te ruimen. Ik zeg u dat dit een gi'oot en ten hemel schreiend schandaal is." De heren van de pers vonden dat ook en zij schreven aandoenlijke verhalen in hun diverse bladen. „Wdar is Jimmy Brown?" schreven zij met le vensgrote koppen boven hun artikelen. volgen, hetgeen hem zyn gehele le ven lang een heetje heeft geërgerd. Hjj trouwde met de dochter van zijn weldoener, kreeg twee kinderen, die echter beiden stierven, waarna hg kort daarna zijn vrouw verloor. Hg was toen nog geen 26 jaar oud Verdi had Inmiddels naam gemaakt als componist van goede opera's", doch toen hij na de dood van zijn vrouw contractueel verplicht was een komische opera te leveren, zag hij geen kans een redelijk resultaat te GUISEPPE VERDI bereiken, zodat het publiek dit laat ste werk onbarmhartig uitfloot. „Geen noot componeer ik meer!", barstte de jonge Verdi na dit fias co los tegen zijn vrienden, „Geen noot zet ik meer op papier". Het ging er inderdaad op lyken, dat Verdi vastbesloten was zijn com ponistenloopbaan er aan te geven. Het bloed kruipt echter, waar het niet gaan kanen na anderhalf jaar begon lxü weer te schrijven: opnieuw ontstond er een opera. De periode was begonnen, waarin Verdi de vrijheidsstrijd als onder werp voor zijn opera's nam. Met gro te geestdrift werden deze door de patriotten in Italië ontvangen en al spoedig klonk als nieuwe strijdkreet door Italië „Vivat Verdi!! Weg met de Oostenrijkse overheersing. Vivat Verdi!!" Hierbij werd de naam van de componist dubbelzinnig gebruikt, omdat zg gevormd werd door de be ginletters van „Vittorio E-manuele Re a'Italia", Victor Emmanuel, koning van Italië. In deze leus brachten de Italianen het streven tot uitdrukking om hun land tot eenheid te brengen onder de kroon van Sardinië. In die tijd ontstonden o.a. „Nabuc- codonosor" een opera waarin de strgd van de Joden tegen Nebukad- nezar werd uitgebeeld; „Giovanna d'Arco", over het verzet van de Fran sen tegen de Britten; „Attilla", hande lend over de opstand van Rome te gen Attilla en de „Battaglia di Leg- nano". waarin de strijd van de Ita lianen tegen de Oostenrijkers tot uit drukking werd gebracht. Deze laat ste opera werd om politieke redenen Het wereldgebeuren Herhaald aanbod Enige uren voor de eindstemming over de Amerikaanse resolutie, waar in China tot „agressor" wordt ge brandmerkt is Peking onverwachts met een hernieuwd vredesaanbod gekomen door bemiddeling van In dia. De eerste indruk daarvan is, dat de Chinese machthebbers de resolu tie toch onaangenaam vinden en be reid zijn enig water in de wijn te doen. Om deze reden heeft de politie ke commissie van de V.N. de debat ten twee dagen geschorst. Eigenlijk verschillen de nieuwe Chinese voor stellen slechts bitter weinig van de oude. Het enige punt van betekenis is, dat Peking thans bereid is tot een wapenstilstand hangende de onder handelingen over Korea en andere geschillen in het Verre Oosten. Vori ge week nog wilden de Chinezen van geen „staakt het vuren" horen zolang niet eerst deze onderhandelin gen tot een goed einde waren ge bracht. Deze kleine concessie tast de hoofdinhoud van de verdere Chinese eisen niet aan. Peking blijft er op staan, dat alle buitenlandse troepen uit Korea worden teruggetrokken, Formosa door de Amerikaanse strijd krachten wordt ontruimd en rood China tot de V.N. wordt toegelaten. De jongste stap van Peking kan waarschijnlijk beschouwd worden als een diplomatieke manoeuvre om de aarzelende delegaties in de V.N. nog aarzelender te maken. Schijnbaar wordt wat meer welwillendheid ge toond, in wezen blijft het oude stand punt gehandhaafd. Wat de Chinezen voortdurend dwars zit en elke regeling in Korea vrijwel onmogelijk maakt is de sta tus van Formosa. De Amerikanen staan in deze kwestie zeker niet sterk. Bij de in 1943 te Cairo geslo ten overeenkomst hebben de Ver. Staten zich verbonden. Formosa, dat toen door de Japanners was bezet, na de tweede wereldoorlog terug te geven aan China. Deze verplichting is niet nagekomen. Op het ogen blik, dat de Noordelijken Zuid-Korea binnenvielen werd op aandringen van generaal MacArthur en tegen de aan vankelijke adviezen van minister Acheson in, Formosa tot steunpunt van Amerikaanse strijdkrachten ge maakt. Formosa werd daarmee dus gebonden aan Korea en het is geen wonder, dat de Chinezen nu hetzelf de doen en ontruiming van Formosa eisen gelijktijdig met een regeling voor Korea. Deze week heeft Ernest Gross, de plaatsvervangend leider der Ameri kaanse delegatie, een openhartige verklaring afgelegd over Formosa. De Amerikaanse regering zo zeide hij, wenst, dat bij een beslissing over Formosa de nationale belangen en de veiligheid van Amerika ten volle ver zekerd zgn. Dc Ver. Staten zullen niet deelnemen aan enige conferentie over Formosa waarop de nationalis tische regering van Tsjang Kai-Sjek niet vertegenwoordigd is. Hier wreekt zich weer de onzeker e en onjuiste Amerikaanse politiek in Azië. Het zou Engeland, India en de andere Aziatische landen gemakke lijker vallen zich krachtig achter Amerika te scharen bg een veroorde ling van communistisch China indien niet eerder begane en haast niet meer te herstellen fouten van Washington Peking toch steeds weer een schijn van recht geven. De enige kans om nog tot een regeling voor Korea te komen zou zijn: gelijk oversteken. Van Chinese zijde dus terugtrekking uit Korea en van Amerikaanse zgde terugtrekking uit Formosa en er kenning van het communistisch be wind met loslaten van Tsjang Kai- sjek. Maar daartoe zullen de Ameri kanen wel niet bereid zijn. verboden en later als „1* Assedio di Harlem" (het beleg van Haarlem) vertoond. In 1859 trouwde Verdi met de ope razangeres Gluseppina Strepponi, die vroeger bij hem had gezongen, doch later haar stem had verloren. Verdi zag haar weer terug in 1847. toen zij zich teruggetrokken had in Parijs. Na 1850 ontstaan de prachtigste werken als „Rigoletto", „II Trovato- re", „La Travatia" en niet te verge ten de „Aïda", die hg in 1871 compo neerde in opdracht van de Egypti sche regering ter gelegenheid van de opening van het Suezkanaal. Ook zijn „Requiem" werd in deze periode geschreven. GEEN BELCANTO Verdi benaderde de Italiaanse ope ra van een andere kant dan zijn voorgangers. Bg hen was het er ont te doen de zang zo fraai mogelijk te ontwikkelen en kwam de muzikale expressie van de tekstinhoud op de tweede plaats. Het „belcanto" vierde immers hoogtij. Niet echter bij Verdi, want hg maakte zgn muziek juist dienstbaar aan de tekst. Dat was ook te Th er ken bg zijn uitvoeringen. Zo stelde hg b.v. een zanger met een prachtstem, doch zonder grote ver standelijke vermogens in het geheel niet op prijs, maar werkte veel liever met een man, wiens stem misschien niet helemaal in orde was, doch die over grote intelligentie beschikte. In tegensteKing tot de toen heersende gewoonten, had hij talloze repetities voor een opvoering nodig en tijdens die voorbereidingen kon hg soms bij zonder lastig zijn, omdat hij dan zijn eigen opvattingen over regie e.d. wil de doorzetten. Op 79-jarige leeftgd voltooide hij zgn laatste opera, namelgk „Fal- staff". Onder de partituur schreef hg: „Tutto e finito (Alles is uit), maar toch was zijn inspiratie nog niet uitgeput: hij componeerde enkele koorwerken. Op 21 Januari 1901 werd hg door een beroerte getroffen en zes dagen later ging de „Maestro della rivolu- zione" heen. „Mijn begrafenis zal eenvoudig zgn en zal by het aanbreken van de dag geschieden, zonder zang, zonder mu ziek" had hg in zijn testament be paald. Aldus geschiedde het in de vroege morgen van de 30e Januari. Langs de route, die de stoet nam stonden echter duizenden, die de com ponist de laatste eer wilden bewijzen. Een maand later werd door de Ita liaanse regering het stoffelijk over schot bijgezet in het „Casa di Ripo- so", het'tehuis voor bejaarde musici, door Verdi gesticht. Toen werd er wel muziek uitgevoerd, onder leiding van de toen nog jonge Toscanini. deK.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1951 | | pagina 5