Hurkos zag granaatsplinter, die
Tom in Vlissingen opliep
fVREEMDE
Vijftig jaar geleden overleed
Giuseppe Verdi
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
DE RUILVERKAVELINGSWET
WOENSDAG 24 JANUARI 1951
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
„FLYING DUTCHMAN" EN REPORTER ZOEKEN KRONINGSSTEEN
Scotland-Yard werkte voor
het eerst met een telepaath
(Van onze correspondent)
LONDEN Onder achtkoloms-koppen over zijn gehele voorpagina ver
scheen de Sunday Express (oplage ê/z mlllloen) Zondag met een exclusief
verslag over de naspeuringen inzake de gestolen kroningssteen, die de 39-
jarige Nederlandse telepaat Peter Hurkos gedurende de afgelopen week ln
Londen verricht heeft. „Kroningssteen verrassing", „Scotland Yard ziet
man met vreemde machten", „Het verbazingwekkende verhaal van de detec
tive en de Vliegende Hollander", luidden de gTote koppen van het verslag,
waarmee do Sunday Express de primeur van de week heeft behaald.
De gehele Londense pers was ver
leden week op zoek naar Hurkos,
sinds het bekend was, dat hij Dins
dag uit Nederland was aangekomen.
De geruchten gingen, dat Hurkos
onmiddellijk van Londen naar Schot
land was doorgereisd. De Sunday Ex
press echter, die zijn primeur met mi
litaire precisie had voorbereid, had
het geheim weten te houden, dat him
hoofdverslaggever Tom Tullett en
een fotograaf drie dagen lang met
Hurkos en de hem begeleidende
Scotland Yard-mannen in Londen
op sjouw waren geweest, terwijl de
rest van de pers heel Schotland door
kruiste op zoek naar de Nederlandse
telepaat.
Verleden week Dinsdag werd Hur
kos door een detective van de Yard
van het Londense vliegveld afgehaald
en in een politieauto naar Londen
gereden. Het was voor het eerst in
de hele geschiedenis van Scotland
Yard, dat men ooit de hulp van een
telepaat aanvaard had.
IN DE ABBEY
Onmiddellijk na aankomst begaf
Hurkos zich naar de Westminster
Abbey, vergezeld door detectives,
Tullett en de fotograaf. Alle andere
bezoekers moesten de Abbey verla
ten en de hekken werden gesloten.
Hurkos knielde een half urn* neer bij
de kroningsstoel, vanwaar de Stone
of Scone, die de zitting ervan vormde
gestolen werd op Kerstmorgen. Ter
wijl een stenograaf van de Yard aan
tekeningen maakte, zei Hurkos, dat
er vijf mannen bn de diefstal betrok
ken waren. Drie hunner waren in de
Abbey binnengedrongen en de ande
re twee hadden buiten met 'n vracht
wagen staan wachten. Enkele secon
den later noemde Hurkos twee groe
pen cijfers en zei, dat een der groe
pen het nummer van de auto was, die
bij de diefstal gebruikt werd.
Hierna zweeg de telepaat enige mi
nuten. Totdat hij, nog steeds geknield,
een aantal letters spelde. De steno
graaf schreef de woorden Lower Tha
mes Street op. Toen beschreef Hur
kos een oude kerk bij een rivier, een
brug en een kerkhof. Vervolgens dic
teerde hij weer een aantal letters, die
op de blocnote van de detective de
woorden Fashion-Street, Earl-Street
en Pennington-Street vormden. Daar
na, nog steeds in de Abbey, beschreef
Hurkos een café en gaf de naam er
van op. Toen noemde hij een aantal
mannelijke voornamen, waaronder
„Bill" en „Paddy". „Paddy uit Bel
fast" herhaalde hij, „en dat is een
student".
DE YARD STOND PAF
Hurkos stond op. Hij zag er afge
mat uit, maar vroeg om papier en
potlood en tekende een ruwe schets
van Lower Thames Street, waarop
hij een kerk, een rivier en een brug
aangaf. Ook tekende hij een aantal
kleine zijstraten in die Oost-Londen-
se buurt, en schreef de namen er bij.
De mannen van de Yard stonden
paf.
Hoewel Hurkos nog nooit eerder in
Engeland is geweest, bleek zijn ge
schetste plattegrond geheel juist,
toen men hem vergeleek met politie-
kaarten. Sommige straatjes waren zo
klein, dat de detectives zelf er nog
nooit van gehoord hadden, maar ze
bleken inderdaad te bestaan en Hur
kos had zelfs geen fout gemaakt in
de spelling van de straatnamen.
Woensdag en Donderdag maakte
Hurkos met de detectives en de man
nen van de Sunday-Express een tocht
door Londen waarbij hij weer allerlei
details over de diefstal en dieven
aangaf.
Voordat hM naar België terugvloog,
verklaarde Hurkos: „Ik weet zeker,
dat vijf mannen de steen gestolen
hebben. Het zijn drie Schotten en
twee Engelsen. Ik weet, dat de steen
in Londen is en ik kan hem vinden".
In afwachting van zijn terugkeer
wordt 't volledige rapport van Hur
kos' bevindingen momenteel bestu
deerd door hoofd-inspecteur Tom
Barrat van Scotland Yard, die in
Schotland op zoek naar de steen was
geweest en zojuist onverrichterzake
is teruggekomen.
COLLEGA TULLET
VERTELT
Inmiddels hadden wij nog een uit
voerig gesprek met collega Tom Tul
lett, met wien wij meermalen hebben
samengewerkt, o.a. destijds bij het
opsporen en interviewen van de in
Norwich wonende Van der Reyden,
de agent, wiens naam in nauw ver-
Een nieuwe pachtvoorziening
VERHALEN
I
Maandagavond zijn in Londen boks
wedstrijden gehouden. Drieduizend
programma's waren ervoor gedrukt,
viaar de toeschouioers hebben het
niettemin zonder programma moeten
stellen. Het. bleek namelijk, dat zij in
Brighton waren gedrukt en in
Brighton heersen de pokken. Er wa
ren zelfs 9 gevallen met dodelijke af
loop'. Hals over kop werden de pro
gramma's vernietigd. Liever geen
lijstje met namen, dan een overigens
minieme kans op pokken in Londen,
dachten de wedstrijdorganisatoren.
Ook in Birmingham heeft men Maan
dag gebokst. Daar mèt programma's.
Op een gegeven moment sloegen Ge
orge Nuttal en Jim Norand elkaar tot
pruimenpuree en die goeie Jim gaf de
arme George zo'n hevige oplawaai te
gen zijn kakement, dat George van de
weeromstuit zijn tandbeschermer in
slikte. Half verstikt liep hij naar zijn
hoek in de ring en daar slaagde men
er in het apparaat uit de keel van Ge
orge te verwijderen. Maar toen Geor
ge die aardige Jiiri weer te lijf wilde
gaan, bleek, dat de scheidsrechter aan
deze de zege reeds had toegekend.
Arme George! En om nu maar bij
de edele pugilistiek te blijven. Argen
tinië heeft verleden week drie diplo
matieke vertegenwoordigers uit de
Verenigde Staten teruggeroepen. Het
waren de zwaargewicht bokser Cesar
Brion, de lichtgewicht José Gatica en
diens manager Preciosa. Alle drie wa-
ren zij consulaire ambtenaren in New
Vork. Zij waren, zoals dat in Argenti
nië vaker voorkomt, naar Amerika ge
zonden „om hun sportactiviteit te ver
gemakkelijken", dat wil zeggen zege
pralen voor Argentinië te behalen. Zij
faalden, Brion verloor hopeloos van
een middelmatige tegenstander, Gati
ca hield het maar twee minuten vol
tegen Ike Williams. De manager deelt
in de strop. En of het tineis bij senor
Peron en diens lieftallige Evita zo
aangenaam zal zijn, betwijfelen wij.
Geen rechthebbende meer.
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een wetsontwerp ruilverkavelings-
wet. Ter bekorting van de procedure
bevat het ontwerp een aantal voor
zieningen. De bekorting is vooral van
belang, omdat de tijd, welke verloopt
tussen de stemming en dc inbezitne
ming van de nieuwe kavels zo kort
mogelijk moet zijn in verband met
de neiging, die bij sommige boeren
wel bestaat om op het laatst minder
zorg te besteden aan de over te dra
gen kavels. De belangrijkste voor
zieningen in dit verband zijn dan
ook de splitsing van het plan van
ruilverkaveling en het in een vroeger
stadium opmaken van het plan van
toedeling. Volgens deze nieuwe opzet
behoeft met het opmaken van het
plan van toedeling namelijk niet
meer op het beëindigen van de gedin
gen over de rechten te worden ge
wacht, terwijl het vaststellen van 't
plan van toedeling en het opmaken
en overschrijven van de acte reeds
kan geschieden, ongeacht nog lopen
de gedingen over geldelijke verreke
ningen.
WIJZIGINGEN OP PACHT
GEBIED.
Een ingrijpende herziening bevat 't
wetsontwerp ten aanzien van de
gacht. De bestaande wet regelde
ieromtrent in art. 19 slechts, dat 't
recht van pacht wordt geregeld of
opgeheven onder regeling van de gel
delijke gevolgen daarvan. Het ont
werp wijdt aan de pacht een afzon
derlijke paragraaf.
De bezwaren tegen de bestaande'
regeling zijn tweeërlei In de eerste
plaats was de pachter rechthebben
de, hetgeen betekende, dat de proce
dure inzake vaststelling van rechten
op hem van toepassing was. Bij een
feschil over een pachtovereenkomst
.v. wanneer deze werd ontkend of de
inhoud werd betwist, besliste daar
over dus niet de pachtrechter, maar
de arrondissementsrechtbank. Vol
gens de nieuwe opzet wordt de pach
ter niet meer als rechthebbende aan
gemerkt. Uitgegaan wordt nu van
geregistreerde pachtovereenkomsten,
in gevallen van een geschil beslist de
pachtrechter.
Niet altijd zullen voor een nieuwe
pachtverhouding de partijen zonder
moeilijkheden tot elkaar zijn te bren
gen en indien men hierin al voor het
grootste gedeelte langs vrijwillige
weg is geslaagd, dan kan nog de te
genwerking van een enkeling een
goede regeling voor het gehele ge
bied of voor een belangrijk deel doen
mislukken. Als sluitstuk van de re
geling van de pacht zal wanneer een
goede regeling op vrijwillige basis
door de tegenwerking van 'n enkeling
dreigt te mislukken en diens belan
gen niet van dien aard zijn, dat hij
zich door die regeling terecht ern
stig geschaad zou kunnen achten, de
mogelijkheid moeten bestaan een
pachtverhouding op te leggen, d.w.z.
aan een verpachter, die zijn grond
dus reeds had verpacht, een andere
pachter toe te wijzen.
De rechten van de pachter, wiens
pachtovereenkomst op de voorge
schreven wijze i3 geregisteerd, kun
nen daardoor in het ontwerp op de
zelfde wijze als de rechten van de ei
genaren worden gewaarborgd door
te bepalen, dat hij recht heeft op 't
verkrijgen van een zoveel mogelijk
gelijkwaardige pachtovereenkomst.
Zeventien personen zijn om het le
ven gekomen en 28 werden gewond
toen de posttrein van Valencia naar
Barcelona bij een onbewaakte over
weg in botsing kwam met een vracht
auto.
Het silhouet van de opklapbrug bjj Broek ln Waterland tekent zich scherp
af tegen de voortjagende wolkenlucht, die zich weerspiegelt in de zilveren
rimpeling van het water.
band werd gebracht met het Enge-
land-Spiel.
„Ik kan geen touw vastknopen aan
deze Hurkos, maar Ik moet je zeg
gen, dat ik perplex sta", zei Tom,
terwijl wjj door het met Nederlandse
en Belgische krantenknipsels gevul
de plakboek van Hurkos bladerden,
dat deze zolang heeft afgestaan tot
hij weer in Londen terug is.
Toen ik met Hurkos op stap ging
dacht ik, dat wordt boerenbedrog
meneer. Ik geloof niet aan helder
ziendheid. Maar Hurkos scheen mpn
gedachten te lezen en begon me din
gen over mezelf te vertellen, die vol
komen klopten. Hij zei, dat ik tijdens
de oorlog zwaar gewond was ge
weest en dat hij een groot litteken
op mijn rechterbeen zag. Hij wees 't
precies aan, boven mijn knie. Hij zei
zelfs hoe en waar ik dat had opgelo
pen. Alles was juist.
Op 2 November 1944 werd ik na-
melnk gewond door een granaatsplin
ter in Vlissingen, toen wjj daar met
de Britse commandotroepen een lan
ding over de Schelde gemaakt had
den van Breskens uit. Mijn rechter
been was behoorlijk kapot.
Als Hurkos door mijn kleren kan
heenzien, geloof ik ook, dat hij de
steen kan vinden.
In spanning wacht Engeland thans
op de terugkeer van Hurkos en het
volgende bedrijf van de jacht op de
steen. Zal de „sensational Flying
Dutchman" hem vinden Tom Tullett
is ervan overtuigd en heeft er al wed
denschappen op afgesloten. Ztfn
hoofdredacteur is sceptischer en zegt:
„Ik geloof niets, voor ik het ding met
eigen ogen zie".
(Nadruk verboden)
Nieuw Zeeland heeft
werkkrachten nodig
Nieuw Zeeland heeft een groot
aantal werkkrachten nodig. Er is
behoefte aan arbeiders in de bouw
vakken en werkkrachten voor de bos
bouw, fabrieken en andere. Ook
meisjes in de huishoudingen, ver
pleegsters en fabrieksmeisjes kun
nen opgenomen worden. Dit verklaar
de minister-president van Nieuw
Zeeland, de heer Holland, die thans
in ons land vertoeft voor het hou
den van besprekingen over emigra
tiemogelijkheden naar zijn land.
Het is de bedoeling van Nieuw-
Zeeland voor een deel bij te dragen
in de kosten van het vervoer en de
vestiging van emigranten naar dat
land. Na twee jaar werkzaam te zijn
geweest, kunnen de emigranten
Nieuw Zeelanders worden. Nieuw
Zeeland wil ongeveer 12000 emigran
ten per jaar opnemen. Maandag
heeft de heer Holland besprekingen
gevoerd met de minister-president dr.
W. Drees en de minister van Sociale
Zaken, mr. A. M. Joekes.
Brand van de „Bie"
eist twee doden
D.q 24-jarige leerling-machinist
Krantz van het Zweedse tankschip
„Bie", dafc ten Zuid-Oosten van de
Doggersbank in brand is geraakt, is
overleden. De brand van de „Bie"
heeft thans twee doden geëist. De
kajuitsjongen, Lago, moest als ver
mist worden opgegeven toen de be
manning haar brandend schip ver
liet.
MUZIEKFEUILLETON
„Maestro delle tivoluzione"
componeerde prachtige opera's
Hij gaf nieuwe vorm aan de Italiaanse Opera
„Hoe zal hy heten?" vroeg in 181S de ambtenaar van de burgerlijke stand
uit Roncole aan de herbergier Verdi en het antwoord klonk wat aarzelend:
„Joseph
Aldus werd de zoon van de dorpsherbergier Verdi in de registers van de
gemeente Roncole ingeschreven, maar niemand in het dorp dacht er aan om
dit joggle Joseph te noemen. Dat was immers een Franse naam en die paste
niet voor een Italiaanse knaap. Neen, Giuseppe, dat klonk beter. Nu kon Na
poleon wel verklaren, dat Roncole Frans was en dat de Inwoners Franse
namen moesten dragen, doch daarmede veranderde hjj de Italiaanse gezind
heid niet. Nog geen jaar later werd Roncole bevrijd, tenminste als men het
zo noemen mag, want deze „bevrijding" geschiedde door kozakken, die nogal
hardhandig te werk gingen. Moeder Verdi vond het daarom maar beter om
met haar baby een tijdje te verdwijnen en vluchtte met de kleine Giuseppe
in de klokkentoren-van het dorp. Zo begon het leven van Verdi, de grote
operacomponist, die 50 jaar geleden 27 Januari 1901 te Milaan over
leed.
In zijn prilste jeugd maakte hij al
kennis met strijd enin de toren
met muziek. Vrijheidsstrijd en mu
ziek, twee elementen, die hij later,
toen hij de „Maestro delle rivoluzio-
ne" werd genoemd, zo voortreffelijk
zou weten te verbinden.
Op 7 jarige leeftijd kreeg Verdi zijn
eerste muzieklessen in de herberg op
een oud spinet en op 10 jarige leef
tijd was hij al organist der kerk. Toen
hij 18 was, stelde een muziekliefheb
ber uit het naburige Busseto hem
in de gelegenheid toelatingsexamen
te doen voor het conservatorium te
Milaan, doch op formele gronden
(hij was o.a. de leeftijdsgrens gepas
seerd) werd hij afgewezen. Daar
door was hij gedwongen zijn oplei
ding buiten dit officiële instituut te
82. Inderdaad stonden de volgende avond de kran
ten vol over de raadselachtige verdwijning van
Jimmy Brown. Meneer Goochem had de heren
journalisten zo volledig mogelijk ingelicht Hij
had hun verteld, dat Jimmy zo'n brave jongen
was, dat hij feitelijk veel liever baby-sitter zou
zijn geworden of adminastrateur bij de Bond van
Drophandelaren en dat hij alleen beroepsbokser
was geworden omdat hij nu eenmaal voor we
reldkampioen in de wieg was gelegd. „Want dat
wil ik U wel verklappen, mijne heren", had me
neer Goochem gezegd, „Jimmy Brown is de groot
ste wereldkampioen van alle tijden. Dat weet
ieder die ook maar zóveel afweet van de boks-
sport, dat beseft de eerste de beste, die hem twee
tellen in de ring heeft zien staan. Hij is een ge
boren wereldkampioen en als hij straks tegen
Joe Dynamite moet aantreden dan weet ik wel,
wie er gaat winnen. Maar helaas., mijne heren,
zrjn tegenstanders weten dat ook en daarom zijn
zij zo misdadig geweest hem voor alle zekerheid
maar uit de weg te ruimen. Ik zeg u dat dit een
gi'oot en ten hemel schreiend schandaal is." De
heren van de pers vonden dat ook en zij schreven
aandoenlijke verhalen in hun diverse bladen.
„Wdar is Jimmy Brown?" schreven zij met le
vensgrote koppen boven hun artikelen.
volgen, hetgeen hem zyn gehele le
ven lang een heetje heeft geërgerd.
Hjj trouwde met de dochter van zijn
weldoener, kreeg twee kinderen, die
echter beiden stierven, waarna hg
kort daarna zijn vrouw verloor. Hg
was toen nog geen 26 jaar oud
Verdi had Inmiddels naam gemaakt
als componist van goede opera's",
doch toen hij na de dood van zijn
vrouw contractueel verplicht was een
komische opera te leveren, zag hij
geen kans een redelijk resultaat te
GUISEPPE VERDI
bereiken, zodat het publiek dit laat
ste werk onbarmhartig uitfloot.
„Geen noot componeer ik meer!",
barstte de jonge Verdi na dit fias
co los tegen zijn vrienden, „Geen
noot zet ik meer op papier". Het
ging er inderdaad op lyken, dat
Verdi vastbesloten was zijn com
ponistenloopbaan er aan te geven.
Het bloed kruipt echter, waar het
niet gaan kanen na anderhalf
jaar begon lxü weer te schrijven:
opnieuw ontstond er een opera.
De periode was begonnen, waarin
Verdi de vrijheidsstrijd als onder
werp voor zijn opera's nam. Met gro
te geestdrift werden deze door de
patriotten in Italië ontvangen en al
spoedig klonk als nieuwe strijdkreet
door Italië „Vivat Verdi!! Weg met
de Oostenrijkse overheersing. Vivat
Verdi!!" Hierbij werd de naam van
de componist dubbelzinnig gebruikt,
omdat zg gevormd werd door de be
ginletters van „Vittorio E-manuele Re
a'Italia", Victor Emmanuel, koning
van Italië. In deze leus brachten de
Italianen het streven tot uitdrukking
om hun land tot eenheid te brengen
onder de kroon van Sardinië.
In die tijd ontstonden o.a. „Nabuc-
codonosor" een opera waarin de
strgd van de Joden tegen Nebukad-
nezar werd uitgebeeld; „Giovanna
d'Arco", over het verzet van de Fran
sen tegen de Britten; „Attilla", hande
lend over de opstand van Rome te
gen Attilla en de „Battaglia di Leg-
nano". waarin de strijd van de Ita
lianen tegen de Oostenrijkers tot uit
drukking werd gebracht. Deze laat
ste opera werd om politieke redenen
Het wereldgebeuren
Herhaald aanbod
Enige uren voor de eindstemming
over de Amerikaanse resolutie, waar
in China tot „agressor" wordt ge
brandmerkt is Peking onverwachts
met een hernieuwd vredesaanbod
gekomen door bemiddeling van In
dia. De eerste indruk daarvan is, dat
de Chinese machthebbers de resolu
tie toch onaangenaam vinden en be
reid zijn enig water in de wijn te
doen. Om deze reden heeft de politie
ke commissie van de V.N. de debat
ten twee dagen geschorst. Eigenlijk
verschillen de nieuwe Chinese voor
stellen slechts bitter weinig van de
oude. Het enige punt van betekenis
is, dat Peking thans bereid is tot een
wapenstilstand hangende de onder
handelingen over Korea en andere
geschillen in het Verre Oosten. Vori
ge week nog wilden de Chinezen
van geen „staakt het vuren" horen
zolang niet eerst deze onderhandelin
gen tot een goed einde waren ge
bracht. Deze kleine concessie tast de
hoofdinhoud van de verdere Chinese
eisen niet aan. Peking blijft er op
staan, dat alle buitenlandse troepen
uit Korea worden teruggetrokken,
Formosa door de Amerikaanse strijd
krachten wordt ontruimd en rood
China tot de V.N. wordt toegelaten.
De jongste stap van Peking kan
waarschijnlijk beschouwd worden als
een diplomatieke manoeuvre om de
aarzelende delegaties in de V.N. nog
aarzelender te maken. Schijnbaar
wordt wat meer welwillendheid ge
toond, in wezen blijft het oude stand
punt gehandhaafd.
Wat de Chinezen voortdurend
dwars zit en elke regeling in Korea
vrijwel onmogelijk maakt is de sta
tus van Formosa. De Amerikanen
staan in deze kwestie zeker niet
sterk. Bij de in 1943 te Cairo geslo
ten overeenkomst hebben de Ver.
Staten zich verbonden. Formosa, dat
toen door de Japanners was bezet,
na de tweede wereldoorlog terug te
geven aan China. Deze verplichting
is niet nagekomen. Op het ogen
blik, dat de Noordelijken Zuid-Korea
binnenvielen werd op aandringen van
generaal MacArthur en tegen de aan
vankelijke adviezen van minister
Acheson in, Formosa tot steunpunt
van Amerikaanse strijdkrachten ge
maakt. Formosa werd daarmee dus
gebonden aan Korea en het is geen
wonder, dat de Chinezen nu hetzelf
de doen en ontruiming van Formosa
eisen gelijktijdig met een regeling
voor Korea.
Deze week heeft Ernest Gross, de
plaatsvervangend leider der Ameri
kaanse delegatie, een openhartige
verklaring afgelegd over Formosa.
De Amerikaanse regering zo zeide
hij, wenst, dat bij een beslissing over
Formosa de nationale belangen en de
veiligheid van Amerika ten volle ver
zekerd zgn. Dc Ver. Staten zullen
niet deelnemen aan enige conferentie
over Formosa waarop de nationalis
tische regering van Tsjang Kai-Sjek
niet vertegenwoordigd is.
Hier wreekt zich weer de onzeker e
en onjuiste Amerikaanse politiek in
Azië. Het zou Engeland, India en de
andere Aziatische landen gemakke
lijker vallen zich krachtig achter
Amerika te scharen bg een veroorde
ling van communistisch China indien
niet eerder begane en haast niet meer
te herstellen fouten van Washington
Peking toch steeds weer een schijn
van recht geven. De enige kans om
nog tot een regeling voor Korea te
komen zou zijn: gelijk oversteken.
Van Chinese zijde dus terugtrekking
uit Korea en van Amerikaanse zgde
terugtrekking uit Formosa en er
kenning van het communistisch be
wind met loslaten van Tsjang Kai-
sjek. Maar daartoe zullen de Ameri
kanen wel niet bereid zijn.
verboden en later als „1* Assedio di
Harlem" (het beleg van Haarlem)
vertoond.
In 1859 trouwde Verdi met de ope
razangeres Gluseppina Strepponi, die
vroeger bij hem had gezongen, doch
later haar stem had verloren. Verdi
zag haar weer terug in 1847. toen zij
zich teruggetrokken had in Parijs.
Na 1850 ontstaan de prachtigste
werken als „Rigoletto", „II Trovato-
re", „La Travatia" en niet te verge
ten de „Aïda", die hg in 1871 compo
neerde in opdracht van de Egypti
sche regering ter gelegenheid van de
opening van het Suezkanaal. Ook
zijn „Requiem" werd in deze periode
geschreven.
GEEN BELCANTO
Verdi benaderde de Italiaanse ope
ra van een andere kant dan zijn
voorgangers. Bg hen was het er ont
te doen de zang zo fraai mogelijk te
ontwikkelen en kwam de muzikale
expressie van de tekstinhoud op de
tweede plaats. Het „belcanto" vierde
immers hoogtij. Niet echter bij Verdi,
want hg maakte zgn muziek juist
dienstbaar aan de tekst. Dat was ook
te Th er ken bg zijn uitvoeringen. Zo
stelde hg b.v. een zanger met een
prachtstem, doch zonder grote ver
standelijke vermogens in het geheel
niet op prijs, maar werkte veel liever
met een man, wiens stem misschien
niet helemaal in orde was, doch die
over grote intelligentie beschikte. In
tegensteKing tot de toen heersende
gewoonten, had hij talloze repetities
voor een opvoering nodig en tijdens
die voorbereidingen kon hg soms bij
zonder lastig zijn, omdat hij dan zijn
eigen opvattingen over regie e.d. wil
de doorzetten.
Op 79-jarige leeftgd voltooide hij
zgn laatste opera, namelgk „Fal-
staff". Onder de partituur schreef
hg: „Tutto e finito (Alles is uit),
maar toch was zijn inspiratie nog niet
uitgeput: hij componeerde enkele
koorwerken.
Op 21 Januari 1901 werd hg door
een beroerte getroffen en zes dagen
later ging de „Maestro della rivolu-
zione" heen.
„Mijn begrafenis zal eenvoudig zgn
en zal by het aanbreken van de dag
geschieden, zonder zang, zonder mu
ziek" had hg in zijn testament be
paald. Aldus geschiedde het in de
vroege morgen van de 30e Januari.
Langs de route, die de stoet nam
stonden echter duizenden, die de com
ponist de laatste eer wilden bewijzen.
Een maand later werd door de Ita
liaanse regering het stoffelijk over
schot bijgezet in het „Casa di Ripo-
so", het'tehuis voor bejaarde musici,
door Verdi gesticht. Toen werd er
wel muziek uitgevoerd, onder leiding
van de toen nog jonge Toscanini.
deK.