Eenzame dodendans der Laskaren
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Vergeten zeelui in de kou
Zeeuwse Almanak
AMERIKAANSE VRACHTAUTO'S
MAAKTEN HISTORIE
Een gedwongen
Huwelijk
DINSDAG 19 DECEMBER 1950.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Voor hen zal er geen gezellige Kerstmis zijn.
In de greep der kou, der duisternis en eenzaamheid, ligt het haven
complex. Niets is zo troosteloos, zo sinister en makaber als dat Amster
damse havencomplex op die avond. Het doet denken aan een schilderij dat
Willink begon en Pleter Breughel voltooide. Van Willink de sombere ach
tergronden, do kapotgewaalde hemel en het keiharde, chroomstalen licht
van de «intermaanvan Breughel de verwrongen silhouetten der paar
mensen, die tegen de wind in hun schip zoeken. De grote, stille rompen
van schepen liggen tegen de steigers geperst. Meertouwen staan strak en
kreunen by iedere beweging, die de schepen maken. Uit patryspoorten en
dekhuizen gloort hier en daar wat gelig licht. Twee schepen uit Noorwe
gen, een paar Hollanders, een Amerikaan en een Brit. En dan ook een
Panamees. Uit het dekhuis van één der Noren klinkt gramofoonmuziek,
steeds hetzelfde «ijsje: de grote aria uit .Martha". Ik denk, dat het
meisje van de matroos, die om die gramofoon heenhangt, ook wel Martha
zal heten. De wind slaat diepe kerven in het water rondom de schepen en
heimelijk kiokkert dat water tegen de zacht-deinende rompen. Gisteren,
vandaag zün die schepen gekomen. Morgen zullen ze weer varen.
Twee silhouetten tornen tegen de
wind op en in het voorbijgaan zie ik
dat het tóch mensen zijn, twee dunne,
uitgedroogde menselijke skeletten.
Met veel te wjjde broeken fladderend
om veel te magere benen. Met veel
te opzichtige petten en flodderjasjes.
Het licht van een lantaarn valt over
hen. Donkere gezichten met nóg don
kerder ogen. Het zijn twee Laskaren,
matrozen, die een paar jaar geleden
nog Brits-Indiërs heetten. Hoe men
dat tegenwoordig moet noemen weet
men niet. En dat doet er ook weinig
toe, want geen mens ter wereld in
teresseert zich voor zoiets overbodigs
als Laskaren.
De twee Laskaren zijn vrij na aan
de grens van openbare dronkenschap.
Ze ^.eunen elkaar en proberen aldus
hun schip bereiken. Dat schip is
de Panamees verderop. Tenminste, 't
vaért onder Panamese vlag. Niet
zo'n beste vlag op de zeven zeeën.
Maar voor Laskaren meer dan goed
genoeg.
LANGS DE STEIGER
Twee levende silhouetten schuiven
over de steiger en soms blijven ze
staan om elkaar iets te vertellen.
Wat vertellen twee dronken Laska
ren elkaar in de nacht in een verla
ten havenkwartier?
Waarschijnlijk vervloeken ze hun
schip, die Panamees. Misschien zoe
ken ze Britsindische superlatieven,
om hun afkeer van* een vuile zee en
een stinkend bloedschip uit te druk
ken. Na een bepaalde hoeveelheid al
cohol is de wereld soms betrekke
lijk aanvaardbaar, maar nóg vaker
afzichtelijk, en hard als de witte tan
den van een tijger.
Onder de maan staan die twee
Laskaren op de steiger. Achter hen
ligt de stad, vóór hen het schip. De
wind bolt de jasjes op en draait gro
teske kurketrekkers in de broeks
pijpen der Laskaren. Soms hebben ze
ineens niets menselijks meer. Ze doen
dan alleen nog maar denken aan
twee stukjes modern speelgoed, die
je met een sleuteltje moet opwinden
èn die daarna met schokjes en ruk
jes aflopen. Heel raar, heel gek, heel
dwaas. Zo raar, gek en dwaas wa
ren die twee Laskaren op die gruwe
lijk verlaten steiger in de haven.
EEN ANDER MENS
Er kwam een ander mens voorby.
Een Amerikaan. Ook van hem zou
men mogen veronderstellen, dat hij
die avond niet uitsluitend coca-cola
en koffie-verkeerd gedronken had.
Hij begon een gesprek met de twee
Laskaren, maar de wind blies het
weg en ik ving alleen een paar klan
ken op, die leken op brother dit en
brother dat... en op bloody bastards
en al zulks meer. Veel te veel om te
herhalen in een zich zo respecterend
Ome Jan zorgde voor
een Kerstverrassing.
In Rome heeft de Bank van
Lening bekend gemaakt, dat al
le in de maanden Mei en Juni
beleende voorwerpen bij wijze
van Kerstgeschenk gratis aan
de eigenaren zullen worden te
ruggeven.
Hiermede- Is een oude traditie,
welke door de oorlog werd on
derbroken, in ere hersteld. Elk
jaar werd door loting bepaald,
welke maanden genomen zou
den worden.
Dader van inbraken te
Bergen op Zoom aangehoude
ne gemeentepolitie van Handel bij
Eindhoven heeft in samenwerking met
de gemeentepolitie van Bergen op
Zoom een goede slag geslagen door de
hand te leggen op de dader van ver
scheidene inbraken die de laatste tijd
in Bergen op Zoom werden gepleegd.
De verdachte, I. S. uit Bergen op
Zoom heeft bekend de inbraken te
hebben gepleegd.
De man is geen onbekende van de
politie maar het is een psychopaath.
Hij is in verzekerde bewaring gesteld
en zal de volgende week voor de offi
cier van justitie te Breda worden
voorgeleid.
NATUUR.
Behoort onweer in December al tot
de zeer hoge uitzonderingen, een
weersgesteldheid, zoals Walcheren
Zondagmorgen had, heeft zich sinds
mensenheugenis niet voorgedaan. Het
bliksemde, er vielen keiharde donder
slagen, het regende, hagelde, sneeuw
de en stormde en dat in de tweede
helft van December.
Het zou aardig zijn, als nagegaan
kon worden, of zich een dergelijk na
tuurproces in de tweede helft van De
cember in Zeeland ooit eerder heeft
gemanifesteerd.
Wie heeft op dit gebied betrouwbare
gegevens?
blad als dit. En daar stonden ze,
twee mechanische Laskaren en één
ruige, dikke Yankee-sailor, en met
z'n drieën vormde dit drieluik van
niet-uitsluitehd koffiedrinkers de ge-
personificeerde eenzaamheid, daar op
die steiger in de nacht. Met op de
achtergrond de rustende schepen, met
daarboven die maan met z'n kleur
van glanzend chroomstaai en met 't
klotsende water, klotsend door de
grote aria uit „Martha", die nog
steeds aanstond.
IN DE KOU
Het was erg koud, en de twee Las
karen en die ene Yankee-sailor
stonden te trappelen en te stamp
voeten. Ze vloekten op het weer, de
stad, de zee en de 'schepen. Op alle
schepen in het algemeen en op hün
schip in het bijzonder. En trappelend
en stampvoetend dansten ze een al
lervreemdst ballet. Die dans deed
denken aan een dodendans. Men zou
echter de tekenstift van een Holbein
of de pen van een Dante moeten be
zitten om dat beeld der eenzame dan
sers vast te leggen.
Want daar stonden ze, een levend
plukje menselgk aanspoelsel der zee.
Met misschien ergens een huis maar
met meer waarschijnlijkheid nérgens
een huis. De onbekende havelozen
der wereldzeeën. Gebeten door de kou
van het Noorden, uitgedroogd door
de hitte van het Zuiden, doorweekt
van de wilde stuifzeeën dér roaring
fourties en fifties. Levende have van
vuile, stinkende schepen; met als
huis een benauwd foc'sle aan boord,
en aan de wal nog nèt goed genoeg
als prooi der middernacht-ratten.
Niemand die hen kent, niemand die
zich geroepen voelt hen te willen
kennen. De Yankee-sailor zoekt z'n
schip op en de twee Laskaren blij
ven achter. Eén zoekt naar iets in de
zak van z'n jasje. Shag en vloei.
Maar de wind is te sterk en het lukt
niet. En draaiend en rollend gaat de
dodendans door. Vier sinistere figu
ren: twee Laskaren en hun twee ein
deloos gerekte schaduwen, die voort-
tjlen en in elkaar krimpen over de
lange houten steigerbalken. Begeleid
door de aria uit „Martha".
OVERAL SCHEPEN
Er zijn meer van die dodendansen
in meer havenkwartieren in de we
reld. Overal liggen schepen, bemand
met Laskaren. En overal staan ze te
dansen in de kou of liggen ze te hij
gen in de hitte. Geen sterveling, die
zich om hèn bekommert; en waarom
zou men ook? Daar valt geen eei
aan te behalen voor middernachte
lijke zendingsgenootschappen; er
waar ik vaak hoorde van organisa
ties, die het welzijn beogen van al-
leenreizende jonge meisjes, daa;
hoorde ik nog nooit van een instan
tie, die zich het lot aantrekt var
eenzame Laskaren op nachtelijke
steigers. En dat kan men ook niet
verwachten. Zulk soort wordt ge
schuwd. Het slechtste zeemanshuis
is nog te goed voor hen.
Straks gaan we allemaal weèi
Kerstfeest vieren. Met soft lights,
soft music en soft drinks. Met enge
lenhaar, wat mild sentiment en met
O Tannenbaum, o Tannenbaum. In
dat uur zullen deze Laskaren en an
deren op andere steigers in andere
havenplaatsen der wereld, staan te
drentelen en te stampvoeten. Voor
hen geen Tannenbaum, of een in een
verloren tingeltangel van de pret-
buurt.
Ook daar zijn tenslotte soft lights en 1
soft music.
En ze zullen in de nacht der nach
ten hun schepen opzoeken en op de
steigers hun dodendansen uitvoeren.
Door niemand gezien, door niemand
bemind, door niemand gehaat. Alleen
maar vergeten en verloren.
ANTHONY VAN KAMPEN.
Het wereldgebeuren.
liet dames-handbalelftal van de Sportvereniging „Tonido" uit Goes, dat
in de le klas, afd. Zeeland, speelt.
Boven (v.l.n.r.): mevr. Milhous-Jankhe, mej. C. Oostdijk, mej. M. Jacobs,
mevr. M. Cosjjn-Beuns, Mej. W. Bru èl. Midden: mej. J. vtn Dalen, mej. R.
die Laat, mevr. F. Hollestelle-Minnaard- Onder: mej. C. Braèl, mej. S. Schil-
lemans en mej. N. Weezepoel.
Ver. Staten, Canada en Engeland leverden een bijdrage
voor onze wederopbouw.
(Van onze speciale verslaggever)
Dank zij in de eerste plaats Nederlands eigen energie en volharding,
maar in de tweede plaats ook dank zij de hulp, die uit het buitenland
ontvingen, is ons land het voorbeeld geworden van een snelle en grondige
«-ederopbouw na de tragische jaren, «-aarin hier zo veel verwoest is en
verloren is gegaan.
Amerika, Canada en Engeland hebben in dit herstel een gewaardeerd
aandeel geleverd. Een aandeel, dat wij-in-Nederland uit het oog hebben
verloren en een aandeel, dat door de genoemde landen vermoedelijk
onbewust wordt geleverd en wel, omdat het niets heeft te maken met de
Marshall-hulp. Het is een bijdrage, die uit de oorlogsjaren letterlijk
is overgebleven. Met name bestaat die vergeten, maar wel degeljjk aanwe
zige hulp uit een aar leger van Amerikaanse, Canadese en Engelse zwa
re vrachtauto's, door deze landen na het beëindigen van de oorlog hier ach
tergelaten; voor Nederland een welkome aanvulling van het zo zwaar ge
havende transportautopark.
„Er is veel te reconstrueren", ver
telde zo'n willekeurige autobezitter
Cees van Stuyvenberg. Hij is in het
bezit van een G.M.C:-vrachtauto van
7 ton, die hij kort na de bevrijding in
een zogenaamde „dump" heeft ge
kocht; met de vrachtauto rijdt hij
sinds eind 1945 materialen: hij ver
voert dus, in opdracht. „In de wagen
heb ik een rijboékj'e gevonden. Daar
staan intéressante gegevens ih; wan
neer men eens zou informeren bij de
fabriek in Amerika en bij de legeron
derdelen, die verder worden "ge
noemd
Op 21 October 1943 controleerde de
chef van de lopende band in de Pon-
tiac-fabriek een zo juist gereedgeko
men wagen en gaf aan zijn assistent
ter optekening in het rijboekje op:
Merk „Pontiac" bouwjaar 1943
motornummer 27017362 chassisnum-
110
„Dat was iets anders, onderbrak hij
haar toornig.
„Nee. Het was alleen in een andere
phase. Als ze je eenmaal heeft waar
ze je hebben wil, zal ze precies zo
wreed en zelfzuchtig zijn. Ik heb in
hetzelfde huis als Marcia gewoond. Ik
ken haar".
Elliott perste zijn lippen op elkaar
en ze zag, dat het hem moeite kostte
zijn drift te beheersen.
„Luister, Teresaik kan niet van
je verwachten dat je vriendschappe
lijke gevoelens koestert tegenover
Marcia. Dat zou In deze omstandighe
den te veel gevraagd zijn. En ik weet
zeer wel, dat ik me, wat jou "betreft,
niet helemaal behoorlijk gedragen
heb, maar ik ben bereid dit zoveel
mogelijk goed te maken. Zou je je
niet bij de situatie neer kunnen leg
gen in plaats van te gehoorzamen aan
de natuurlijke neiging tot hebberig
heid en nijd?"
Teresa keek hem nadenkend aan.
Geloof je werkelijk dat ik hebberig
en nijdig ben, Ell? Heb je me heus zo
slecht leren kennen?"
Hij beantwoordde haar blik en dit
maal werden zijn ogen donker en
groot.
„Het spijt me", zei hij, „dat neem ik
terug".
„Dank je".
„Maar zo komen we niet verder",
riep hij ongeduldig uit. „Je móét het
ook vanuit ons gezichtspunt kunnen
zien. Het is belachelijk van je, hoog
dravende dingen te zeggen over het
beschermen van mij tegen Marcia's
wreedheid".
„Elliott, ik druk me niet al te best
uit, dat weet ik. Het ismoeilijk
de goede woorden te vinden als je niet
voorbereid bent".
Ze wendde baar blik af en beet op
haar lip, om het beven te voorkomen.
„Maar ik ben je vrouw en
.Alleen door een beschikking die je.
zelf eens onwaarschijnlijk hebt ge
noemd". viel hij haar snel in de rede.
„Dat doet niets ter zake", zei Tere
sa langzaam. „We hebben 'iet aan
vaard als voldoende reden om te
trouwen. Ik heb van je gehouden en ik
heb met je geleefd. Ell. Dat kan je
niet uitwissen alsof het nooit bestaan
had. Dede dingen die tussen jou
en mij gebeurd zijn. betékenen iets. Ik
wil niet dat die zo maar opzij gescho
ven worden, terwille van Marcia's ar
gumenten".
Ze sprak met een zekere waardig-,
heid die haar een ongewilde autori-
door:
Mary Burchell
tiet verschafte. Hij bleef daar niet on
gevoelig voor, want hij wierp haar een
sombere blik toe en begon langzaam
in de kamer op en neer te lopen alsof
hij over iets nadacht.
"Eindelijk stond hy stil naast haar
stoel en toen hij weer begon te spre
ken was zijn stem niet langer ver
toornd.
„Ik wil nietverkleinen wat er
tussen ons geweest is, Teresa", en aan
de toon van zijn stem kon ze horen,
dat hij zich bepaalde gebeurtenissen
met waarachtig gevoel herinnerde.
„Maar door een vervloekte samenloop
van omstandigheden en door mijn
eigen dwaasheid, ben ik met de ver
keerde vrouw getrouwd. Wat kan ik
anders doen dan trachten die vergis
sing ongedaan te maken?"
Hij had dit niet als een letterlijke
vraag bedoeld, maar zy antwoordde
zeer categorisch:
(Wordt vervolgd).
mer 324231/AZ cylinders 6 ge
wicht, 4630 kg. laadvermogen 2'/2
ton twee voorbanden, twee maal
vier achterbanden en één reserve
band". Op 22 October 1943 schreef de
eerste „tijdelijke berijder zijn naam in
het rijboek: Coporal Chester King. Het
inrijden van de wagen geschiedde op
de 1100 cpijljange..weg naar één van
de grqrte- ve'rzehdhavens. Een stempel
van de Militaire Politie van een En
gelse haven verklaart, dat de voor
troepentransport ingerichte vrachtauto
op 12 Februari 1944 daar aankwam.
Chauffeur en wagen namen deel aan
moordende oefenritten door duinen,
langs de stranden en later zelfs uit
landingsboten dwars door zee. Het
was 30 Mei 1944, toen wagen en baas
in een geïsoleerd kamp werden onder
gebracht. En de aantekeningen wijzen
weer uit, dat de vrachtauto behoorde
tot de tweede invasie-eenheid; de
spitsafbijters dus.
Op 6 Juni 1944 begon voor de
vrachtwagens een periode van dag en
nacht moeten rijden, van de ene ge
vechtsactie in de andere. Van de don
kergroene auto was een zwart-gebla-
kerd voertuig overgebleven, toen er
in het ryboekje achter de naam Ches
ter King een kruisje werd geplaatst
met de datum: 16 December 1944
De wagen bleef bij Eindhoven met een
doorgeschoten benzineleiding staan en
werd zo gevonden door een Canadese
eenheid. De reparatieploeg hiervan
knapte het voertuig op en op 24 Ja
nuari 1945 meldde zich de nieuwe
Kerstgeschenk en Nieuwjaarsgift
naar Korea.
NI WIN ZORGT VOOR
VRIJWILLIGERS
De Niwin zendt 20 December a.s.
als nieuwjaarsgift naar de militairen
van 't Ned^landse detachement Ver
enigde Naties in ^orea: 700 blikken
(elk inhoudende 12 chocolade repen)
en 1400 blikjes sigaretten van 50
stuks. Tevens stelt zij pogingen in
het werk aan deze militairen door
tussenkomst van de Nederlandse
missie te Tokio een kerstverrassing
te doen toekomen.
Cadetten veroverden
een kanon.
De cadetten van de Kon. Mi
litaire Academie te Breda heb
ben tijdens een nachtelijke
tocht een kanon buitgemaakt,
dat dateert uit het jaar 1795.
Om dit kanon, dat op het terras
van theehuis „Den Deyl" in het
Mastbos bij Breda stond, be
staat reeds lang een sportieve
strijd tussen de eigenaar van
huize „den Deyl" en de cadet
ten. Het kanon heeft thans een
ereplaats gekregen op de bin
nenplaats van het kasteel van
Breda.
Op de voordeur van huize
„den Deyl" hebben de overwin
naars een oorkonde achtergela
ten, waarin de commissie zich
garant stelt, dat het kanon in
onbeschadigde toestand zal
worden geretourneerd.
chauffeur: de Canadese soldaat George
Brooker, die prompt in het houten
stuur zijn initialen grifte: G. B.
Op 6 Mei 1945 registreerde de Rot
terdamse politie, dat met doorgescho
ten banden nabij de Maasbrug door de
oprukkende Canadezen was achterge
laten een vrachtauto, merk Pontiac,
enz. enz. Op last van de Rijksverkeers
inspectie Zuid-Holland verhuisde de
wagen naar een „dumpterrein".
VOOR NEDERLANDS
WEDEROPBOUW.
Het duurde tot December 1945, toen
een verkleumd stelletje mensen op het
veld verscheen. Eén van' hen stapte op
de Pontiac toe, die na een dik half
jaar onbeheerd staan in weer en wind
niet fraaier was geworden. Maar Cees
van Stuyvenberg had zijn keus ge
maakt en nam trots en verheugd zijn
„toewijzing Rijksverkeersinspectie",
mee naar huis, waar de gehele familie
vol respect om de met de invasiester
ren getooide wagen ging staan.
Met echt-Hollandse degelijkheid
werd de vrachtauto gereviseerd, ge
spoten en van een gesloten cabine en
een nieuwe laadbak voorzien, ditmaal
geschikt voor het vervoer van zand,
grint en stenen met een capaciteit van
maximaal zeven .ton. Van de dag af,
dat de wagen, genummerd H-21595, de
eerste rit maakte, is er heel wat mee
vervoerd: zowel in het Noorden van
het land als in het Zuiden; nu davert
de vrachtauto tien- tot vijftiel maal
per dag over één van de wegen in het
Westen, geladen met zand voor de uit
breiding van een stad.
Ruim 300.000 km. is er met de wa
gen, die door de fabriek voor 1000 mijl
werd gegarandeerd, afgelegd, onnoem
bare hoeveelheden materialen voor de
wederopbouw en de nieuwe projecten
zijn ermede vervoerd.
Bijna honderd banden heeft de wa
gen versleten, terwijl in het totaal
meer dan 250,000 liter benzine door de
leidingen zijn gevloeid.
Behoudens kleine voorzieningen is
er aan de auto weinig vernieuwd en
Van Stuyvenberg verklaarde, dat de
H-21595 nog lange tijd over de we
gen van Nederland zal kunnen rijden
en dat hij op deze wijze, mèt de dui
zenden andere auto's van de oorlogs
productie, een groot aandeel kan heb
ben in Neerlands werkzaamheden voor
de industrialisatie en de woningbouw.
57. Intussen was meneer Goochem er niet in
geslaagd Jimmy Brown een beetje angst in te
boezemen voor zijn nieuwe tegenstander. 's Is
een van de kundigste en sterkste boksers die wij
hier hebben", zei hy tegen Jimmy. „Jij ziet in
hem alleen maar een voddenbaal die door een
klap met een warm brood al tegen de vlakte zou
gaan, maar ik verzeker je, dat je, als je er zó
over biyft denken, wel eens van een koude ker
mis zou thuis komen. Pas op Jimmy, onderschat
je tegenstanders nooit. Dat is het verkeerdste dat
je zou kunnen doen! Jimmy luisterde wel naar
zijn leermeester doch slechts met een half oor.
Hij vermaakte zich intussen met de punchingball,
die hy met zijn beide vuisten bewerkte als ware
het ding een Turkse trom. „Goed, Gerrit, goed."
bromde hij. „Ik zal wel op m'n tellen passen, dat
beloof ik je, maar je moet toch met een heel an
der soort tegenstanders komen opdagen, voordat
ik erzelf een beetje pleizier in krijg. Als het zo
doorgaat met die slappe partijtjes, ga ik net zo
lief pingpongen". Mijnheer Goochem zuchtte eens
diep.
Nationale
noodtoestand
De afkondiging van de nationale
•loodtoestand in de Ver. Staten be-
.vijst, dat het de Amerikanen thans
olop ernst is met de opbouw van een
;ecluchte militaire macht. Van een al-
;emenc mobilisatie in de strikte zin
an de term het onder de wapenen
oepen van alle lichtingen is geen
prake, wel echter van een geleidelij
ke mobilisatie, waardoor binnen ai-
henbare tijd de sterkte zal worden be
reikt van tijdens de tweede wereld
oorlog. Het verloop van de oorlog in
Korea en vooral ook de debacle van
McArthurs offensief is een sterke sti
mulans geweest tot Trumans jongste
proclamatie. De Chinese communisten
hebben het gewaagd de Ver. Staten op
scherpe wijze uit te dagen en zij to
nen zich vooralsnog niet bevreesd voor
de militaire consequenties daarvan.
Dc hoogste Amerikaanse militaire lei
ders hebben trouwens moeten erken
nen, dat op dit ogenblik een actie te
gen China, nog buiten beschouwing
gelaten de houding van de Sowjet-
Unie, een uitputtende strijd zou wor
den zonder kans op een snelle beslis
sing. Het is na maanden van vechten
dank zij technische overmacht gelukt
het betrekkelijk kleine Noordkoreaan-
se leger te verslaan; tegen het Chinese
millioenenleger valt zelfs met techni
sche superioriteit weinig te beginnen.
Er is onlangs onthuld, dat thans dc
Amerikaanse keurtroepen in Koren
staan en bij een onverhoedse aanval
in een geheel ander deel van de we
reld niet voldoende geoefende strijd
krachten meer beschikbaar zouden
zijn om hulp te bieden. Dit is waar
schijnlijk ook de Russische bedoeling:
dc Amerikanen binden op fronten,
geschapen door agressie van de satel-
liet-staten en het Russische militaire
apparaat geheel intact houden. Alleen
al geografisch hebben hier de Russen
een groot voordeel, omdat de Ameri
kanen steeds gebonden zijn aan lange
verbindingslinies overzee.
President Truman heeft Vrijdag in
zijn radiorede een realistisch beeld
van de toestand gegeven. De groep
communistische staten onder leiding
van Moskou streeft naar uitbreiding
van het totalitaire stelsel over steeds
meer landen en schuwt daarbij geen
enkel middel, of het nu rechtstreekse
agressie of ondermijning van binnen
uit is. Dat dwingt de landen met een
Westerse levensstijl tot tegenmaatre
gelen. Onderhandelingen op basis van
goede wil. wederzijds vertrouwen en
wederzijds verlangen om de vrede te
bewaren zijn zinloos. Alleen onder
handelingen op zakelijke basis, waar
bij de wederzijdse machtsverhoudin
gen bepalend zijn, kunnen succes
hébben. Het communisme heeft alleen
maar respect voor macht, een politiek
van toegeeflijkheid leidt slechts tot
nieuwe eisen.
Dat is ook de mening van Churchill,
wiens advies zoals bekend luidt: Ga
praten met Moskou, maar zorg eerst
zo sterk te zijn, dat de Russische lei
ders inzien met een agressieve hou
ding niets meer te kunnen winnen.
De Ver. Staten hebben onbetwist de
leiding in de groep van Westerse sta
ten. Dat schept grote verplichtingen in
alle delen van de wereld. Korea heeft
getoond, dat improviseren tegen een
goedvoorbereide tegenstander een ge
vaarlijke bezigheid is. Paraat zijn en
de communistische leiders ook doen
weten, dat men paraat is. kan alleen
verdere agressie voorkomen.
Dat is dan ook de betekenis van de
nationale noodtoestand in de Ver.
Staten. Dat er groepen zijn in de Ver.
Staten, die deze paraatheid zouden
willen misbruiken om zelf tot de aan
val over te gaan of die om zakelijke
reden ingenomen zijn met de koorts
achtige bewapening, is weer een an
der hoofdstuk.
Prijsvraag ten bate van de
Kankerbestrijding.
Het Nederlands Kankerinstituut or
ganiseert, mede onder auspiciën van
het Koningin Wilhelminafonds, een
grote landelijke prijsvraag ten bate
van de kankerbestrijding. Niet min
der dan 2V; millioen prijsvraagformu
lieren worden deze maand door de
post in het gehele land huis aan huis
bezorgd. Op het formulier zijn re
clamevignetten van 52 industrieën,
fabrieken enz. in ons land afgebeeld.
Aan de achterzijde staan een gelijk
aantal op deze vignetten betrekking
hebbende vragen, die beantwoord
moeten worden. Men mag twaalf (12)
fouten maken of eenzelfde aantal vra
gen onbeantwoord laten om toch aan
de prijsvraag mee te kunnen doen.
De opbrengst, die bestaat uit het
boven het verschuldigde briefporto
extra geplakte bedrag aan postzegels
minimum 50 cent, maximum één
gulden komt geheel ten goede aan
de kankerbestrijding.
Het instituut hoopt met deze prijs
vraag een bedrag van 100.000 a 150.000
gulden binnen te krijgen, dat zal wor
den gebruikt voor de aankoop van
een behandelingsapparatuur voor de
Röntgenkamer. De radio-therapeu
tische afdeling, waarop door de oor
log een achterstand is ontstaan, moet
dringend worden vernieuwd. Voor
een volledige modernisering van de
apparatuur wordt vijf ton nodig ge
acht.
Emigranten vieren Kerstmis
JOHAN VAN OLDEXBAKNEVELT
NAM KERSTBOMEN EN
CADEAUTJES MEE
Vrijdagmiddag vhf uur is de „Johan
van Oldenbamevelt" met 1400 emi
granten uit Amsterdam naar Austra
lië vertrokken. Aan boord van het
schip bevonden zich 500 kinderen, die
met zorg van de civiele dienst van
de Stoomvaartmaatschappij „Neder
land" cadeautjes zullen ontvangen
Kerstbomen zijn meegenomen, om de
emigranten voor de laatste maal 'n
echt Europees kerstfeest te laten
vieren.
Op de terugreis doet de ..Johan van
Oldenbamevelt" Indonesië aan en
neemt van daar repatriërenden mee
terug naar Nederland. Begin Maart
wordt het schip in de Amsterdam
se haven terug verwacht.