Eenzame dodendans der Laskaren JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Vergeten zeelui in de kou Zeeuwse Almanak AMERIKAANSE VRACHTAUTO'S MAAKTEN HISTORIE Een gedwongen Huwelijk DINSDAG 19 DECEMBER 1950. PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Voor hen zal er geen gezellige Kerstmis zijn. In de greep der kou, der duisternis en eenzaamheid, ligt het haven complex. Niets is zo troosteloos, zo sinister en makaber als dat Amster damse havencomplex op die avond. Het doet denken aan een schilderij dat Willink begon en Pleter Breughel voltooide. Van Willink de sombere ach tergronden, do kapotgewaalde hemel en het keiharde, chroomstalen licht van de «intermaanvan Breughel de verwrongen silhouetten der paar mensen, die tegen de wind in hun schip zoeken. De grote, stille rompen van schepen liggen tegen de steigers geperst. Meertouwen staan strak en kreunen by iedere beweging, die de schepen maken. Uit patryspoorten en dekhuizen gloort hier en daar wat gelig licht. Twee schepen uit Noorwe gen, een paar Hollanders, een Amerikaan en een Brit. En dan ook een Panamees. Uit het dekhuis van één der Noren klinkt gramofoonmuziek, steeds hetzelfde «ijsje: de grote aria uit .Martha". Ik denk, dat het meisje van de matroos, die om die gramofoon heenhangt, ook wel Martha zal heten. De wind slaat diepe kerven in het water rondom de schepen en heimelijk kiokkert dat water tegen de zacht-deinende rompen. Gisteren, vandaag zün die schepen gekomen. Morgen zullen ze weer varen. Twee silhouetten tornen tegen de wind op en in het voorbijgaan zie ik dat het tóch mensen zijn, twee dunne, uitgedroogde menselijke skeletten. Met veel te wjjde broeken fladderend om veel te magere benen. Met veel te opzichtige petten en flodderjasjes. Het licht van een lantaarn valt over hen. Donkere gezichten met nóg don kerder ogen. Het zijn twee Laskaren, matrozen, die een paar jaar geleden nog Brits-Indiërs heetten. Hoe men dat tegenwoordig moet noemen weet men niet. En dat doet er ook weinig toe, want geen mens ter wereld in teresseert zich voor zoiets overbodigs als Laskaren. De twee Laskaren zijn vrij na aan de grens van openbare dronkenschap. Ze ^.eunen elkaar en proberen aldus hun schip bereiken. Dat schip is de Panamees verderop. Tenminste, 't vaért onder Panamese vlag. Niet zo'n beste vlag op de zeven zeeën. Maar voor Laskaren meer dan goed genoeg. LANGS DE STEIGER Twee levende silhouetten schuiven over de steiger en soms blijven ze staan om elkaar iets te vertellen. Wat vertellen twee dronken Laska ren elkaar in de nacht in een verla ten havenkwartier? Waarschijnlijk vervloeken ze hun schip, die Panamees. Misschien zoe ken ze Britsindische superlatieven, om hun afkeer van* een vuile zee en een stinkend bloedschip uit te druk ken. Na een bepaalde hoeveelheid al cohol is de wereld soms betrekke lijk aanvaardbaar, maar nóg vaker afzichtelijk, en hard als de witte tan den van een tijger. Onder de maan staan die twee Laskaren op de steiger. Achter hen ligt de stad, vóór hen het schip. De wind bolt de jasjes op en draait gro teske kurketrekkers in de broeks pijpen der Laskaren. Soms hebben ze ineens niets menselijks meer. Ze doen dan alleen nog maar denken aan twee stukjes modern speelgoed, die je met een sleuteltje moet opwinden èn die daarna met schokjes en ruk jes aflopen. Heel raar, heel gek, heel dwaas. Zo raar, gek en dwaas wa ren die twee Laskaren op die gruwe lijk verlaten steiger in de haven. EEN ANDER MENS Er kwam een ander mens voorby. Een Amerikaan. Ook van hem zou men mogen veronderstellen, dat hij die avond niet uitsluitend coca-cola en koffie-verkeerd gedronken had. Hij begon een gesprek met de twee Laskaren, maar de wind blies het weg en ik ving alleen een paar klan ken op, die leken op brother dit en brother dat... en op bloody bastards en al zulks meer. Veel te veel om te herhalen in een zich zo respecterend Ome Jan zorgde voor een Kerstverrassing. In Rome heeft de Bank van Lening bekend gemaakt, dat al le in de maanden Mei en Juni beleende voorwerpen bij wijze van Kerstgeschenk gratis aan de eigenaren zullen worden te ruggeven. Hiermede- Is een oude traditie, welke door de oorlog werd on derbroken, in ere hersteld. Elk jaar werd door loting bepaald, welke maanden genomen zou den worden. Dader van inbraken te Bergen op Zoom aangehoude ne gemeentepolitie van Handel bij Eindhoven heeft in samenwerking met de gemeentepolitie van Bergen op Zoom een goede slag geslagen door de hand te leggen op de dader van ver scheidene inbraken die de laatste tijd in Bergen op Zoom werden gepleegd. De verdachte, I. S. uit Bergen op Zoom heeft bekend de inbraken te hebben gepleegd. De man is geen onbekende van de politie maar het is een psychopaath. Hij is in verzekerde bewaring gesteld en zal de volgende week voor de offi cier van justitie te Breda worden voorgeleid. NATUUR. Behoort onweer in December al tot de zeer hoge uitzonderingen, een weersgesteldheid, zoals Walcheren Zondagmorgen had, heeft zich sinds mensenheugenis niet voorgedaan. Het bliksemde, er vielen keiharde donder slagen, het regende, hagelde, sneeuw de en stormde en dat in de tweede helft van December. Het zou aardig zijn, als nagegaan kon worden, of zich een dergelijk na tuurproces in de tweede helft van De cember in Zeeland ooit eerder heeft gemanifesteerd. Wie heeft op dit gebied betrouwbare gegevens? blad als dit. En daar stonden ze, twee mechanische Laskaren en één ruige, dikke Yankee-sailor, en met z'n drieën vormde dit drieluik van niet-uitsluitehd koffiedrinkers de ge- personificeerde eenzaamheid, daar op die steiger in de nacht. Met op de achtergrond de rustende schepen, met daarboven die maan met z'n kleur van glanzend chroomstaai en met 't klotsende water, klotsend door de grote aria uit „Martha", die nog steeds aanstond. IN DE KOU Het was erg koud, en de twee Las karen en die ene Yankee-sailor stonden te trappelen en te stamp voeten. Ze vloekten op het weer, de stad, de zee en de 'schepen. Op alle schepen in het algemeen en op hün schip in het bijzonder. En trappelend en stampvoetend dansten ze een al lervreemdst ballet. Die dans deed denken aan een dodendans. Men zou echter de tekenstift van een Holbein of de pen van een Dante moeten be zitten om dat beeld der eenzame dan sers vast te leggen. Want daar stonden ze, een levend plukje menselgk aanspoelsel der zee. Met misschien ergens een huis maar met meer waarschijnlijkheid nérgens een huis. De onbekende havelozen der wereldzeeën. Gebeten door de kou van het Noorden, uitgedroogd door de hitte van het Zuiden, doorweekt van de wilde stuifzeeën dér roaring fourties en fifties. Levende have van vuile, stinkende schepen; met als huis een benauwd foc'sle aan boord, en aan de wal nog nèt goed genoeg als prooi der middernacht-ratten. Niemand die hen kent, niemand die zich geroepen voelt hen te willen kennen. De Yankee-sailor zoekt z'n schip op en de twee Laskaren blij ven achter. Eén zoekt naar iets in de zak van z'n jasje. Shag en vloei. Maar de wind is te sterk en het lukt niet. En draaiend en rollend gaat de dodendans door. Vier sinistere figu ren: twee Laskaren en hun twee ein deloos gerekte schaduwen, die voort- tjlen en in elkaar krimpen over de lange houten steigerbalken. Begeleid door de aria uit „Martha". OVERAL SCHEPEN Er zijn meer van die dodendansen in meer havenkwartieren in de we reld. Overal liggen schepen, bemand met Laskaren. En overal staan ze te dansen in de kou of liggen ze te hij gen in de hitte. Geen sterveling, die zich om hèn bekommert; en waarom zou men ook? Daar valt geen eei aan te behalen voor middernachte lijke zendingsgenootschappen; er waar ik vaak hoorde van organisa ties, die het welzijn beogen van al- leenreizende jonge meisjes, daa; hoorde ik nog nooit van een instan tie, die zich het lot aantrekt var eenzame Laskaren op nachtelijke steigers. En dat kan men ook niet verwachten. Zulk soort wordt ge schuwd. Het slechtste zeemanshuis is nog te goed voor hen. Straks gaan we allemaal weèi Kerstfeest vieren. Met soft lights, soft music en soft drinks. Met enge lenhaar, wat mild sentiment en met O Tannenbaum, o Tannenbaum. In dat uur zullen deze Laskaren en an deren op andere steigers in andere havenplaatsen der wereld, staan te drentelen en te stampvoeten. Voor hen geen Tannenbaum, of een in een verloren tingeltangel van de pret- buurt. Ook daar zijn tenslotte soft lights en 1 soft music. En ze zullen in de nacht der nach ten hun schepen opzoeken en op de steigers hun dodendansen uitvoeren. Door niemand gezien, door niemand bemind, door niemand gehaat. Alleen maar vergeten en verloren. ANTHONY VAN KAMPEN. Het wereldgebeuren. liet dames-handbalelftal van de Sportvereniging „Tonido" uit Goes, dat in de le klas, afd. Zeeland, speelt. Boven (v.l.n.r.): mevr. Milhous-Jankhe, mej. C. Oostdijk, mej. M. Jacobs, mevr. M. Cosjjn-Beuns, Mej. W. Bru èl. Midden: mej. J. vtn Dalen, mej. R. die Laat, mevr. F. Hollestelle-Minnaard- Onder: mej. C. Braèl, mej. S. Schil- lemans en mej. N. Weezepoel. Ver. Staten, Canada en Engeland leverden een bijdrage voor onze wederopbouw. (Van onze speciale verslaggever) Dank zij in de eerste plaats Nederlands eigen energie en volharding, maar in de tweede plaats ook dank zij de hulp, die uit het buitenland ontvingen, is ons land het voorbeeld geworden van een snelle en grondige «-ederopbouw na de tragische jaren, «-aarin hier zo veel verwoest is en verloren is gegaan. Amerika, Canada en Engeland hebben in dit herstel een gewaardeerd aandeel geleverd. Een aandeel, dat wij-in-Nederland uit het oog hebben verloren en een aandeel, dat door de genoemde landen vermoedelijk onbewust wordt geleverd en wel, omdat het niets heeft te maken met de Marshall-hulp. Het is een bijdrage, die uit de oorlogsjaren letterlijk is overgebleven. Met name bestaat die vergeten, maar wel degeljjk aanwe zige hulp uit een aar leger van Amerikaanse, Canadese en Engelse zwa re vrachtauto's, door deze landen na het beëindigen van de oorlog hier ach tergelaten; voor Nederland een welkome aanvulling van het zo zwaar ge havende transportautopark. „Er is veel te reconstrueren", ver telde zo'n willekeurige autobezitter Cees van Stuyvenberg. Hij is in het bezit van een G.M.C:-vrachtauto van 7 ton, die hij kort na de bevrijding in een zogenaamde „dump" heeft ge kocht; met de vrachtauto rijdt hij sinds eind 1945 materialen: hij ver voert dus, in opdracht. „In de wagen heb ik een rijboékj'e gevonden. Daar staan intéressante gegevens ih; wan neer men eens zou informeren bij de fabriek in Amerika en bij de legeron derdelen, die verder worden "ge noemd Op 21 October 1943 controleerde de chef van de lopende band in de Pon- tiac-fabriek een zo juist gereedgeko men wagen en gaf aan zijn assistent ter optekening in het rijboekje op: Merk „Pontiac" bouwjaar 1943 motornummer 27017362 chassisnum- 110 „Dat was iets anders, onderbrak hij haar toornig. „Nee. Het was alleen in een andere phase. Als ze je eenmaal heeft waar ze je hebben wil, zal ze precies zo wreed en zelfzuchtig zijn. Ik heb in hetzelfde huis als Marcia gewoond. Ik ken haar". Elliott perste zijn lippen op elkaar en ze zag, dat het hem moeite kostte zijn drift te beheersen. „Luister, Teresaik kan niet van je verwachten dat je vriendschappe lijke gevoelens koestert tegenover Marcia. Dat zou In deze omstandighe den te veel gevraagd zijn. En ik weet zeer wel, dat ik me, wat jou "betreft, niet helemaal behoorlijk gedragen heb, maar ik ben bereid dit zoveel mogelijk goed te maken. Zou je je niet bij de situatie neer kunnen leg gen in plaats van te gehoorzamen aan de natuurlijke neiging tot hebberig heid en nijd?" Teresa keek hem nadenkend aan. Geloof je werkelijk dat ik hebberig en nijdig ben, Ell? Heb je me heus zo slecht leren kennen?" Hij beantwoordde haar blik en dit maal werden zijn ogen donker en groot. „Het spijt me", zei hij, „dat neem ik terug". „Dank je". „Maar zo komen we niet verder", riep hij ongeduldig uit. „Je móét het ook vanuit ons gezichtspunt kunnen zien. Het is belachelijk van je, hoog dravende dingen te zeggen over het beschermen van mij tegen Marcia's wreedheid". „Elliott, ik druk me niet al te best uit, dat weet ik. Het ismoeilijk de goede woorden te vinden als je niet voorbereid bent". Ze wendde baar blik af en beet op haar lip, om het beven te voorkomen. „Maar ik ben je vrouw en .Alleen door een beschikking die je. zelf eens onwaarschijnlijk hebt ge noemd". viel hij haar snel in de rede. „Dat doet niets ter zake", zei Tere sa langzaam. „We hebben 'iet aan vaard als voldoende reden om te trouwen. Ik heb van je gehouden en ik heb met je geleefd. Ell. Dat kan je niet uitwissen alsof het nooit bestaan had. Dede dingen die tussen jou en mij gebeurd zijn. betékenen iets. Ik wil niet dat die zo maar opzij gescho ven worden, terwille van Marcia's ar gumenten". Ze sprak met een zekere waardig-, heid die haar een ongewilde autori- door: Mary Burchell tiet verschafte. Hij bleef daar niet on gevoelig voor, want hij wierp haar een sombere blik toe en begon langzaam in de kamer op en neer te lopen alsof hij over iets nadacht. "Eindelijk stond hy stil naast haar stoel en toen hij weer begon te spre ken was zijn stem niet langer ver toornd. „Ik wil nietverkleinen wat er tussen ons geweest is, Teresa", en aan de toon van zijn stem kon ze horen, dat hij zich bepaalde gebeurtenissen met waarachtig gevoel herinnerde. „Maar door een vervloekte samenloop van omstandigheden en door mijn eigen dwaasheid, ben ik met de ver keerde vrouw getrouwd. Wat kan ik anders doen dan trachten die vergis sing ongedaan te maken?" Hij had dit niet als een letterlijke vraag bedoeld, maar zy antwoordde zeer categorisch: (Wordt vervolgd). mer 324231/AZ cylinders 6 ge wicht, 4630 kg. laadvermogen 2'/2 ton twee voorbanden, twee maal vier achterbanden en één reserve band". Op 22 October 1943 schreef de eerste „tijdelijke berijder zijn naam in het rijboek: Coporal Chester King. Het inrijden van de wagen geschiedde op de 1100 cpijljange..weg naar één van de grqrte- ve'rzehdhavens. Een stempel van de Militaire Politie van een En gelse haven verklaart, dat de voor troepentransport ingerichte vrachtauto op 12 Februari 1944 daar aankwam. Chauffeur en wagen namen deel aan moordende oefenritten door duinen, langs de stranden en later zelfs uit landingsboten dwars door zee. Het was 30 Mei 1944, toen wagen en baas in een geïsoleerd kamp werden onder gebracht. En de aantekeningen wijzen weer uit, dat de vrachtauto behoorde tot de tweede invasie-eenheid; de spitsafbijters dus. Op 6 Juni 1944 begon voor de vrachtwagens een periode van dag en nacht moeten rijden, van de ene ge vechtsactie in de andere. Van de don kergroene auto was een zwart-gebla- kerd voertuig overgebleven, toen er in het ryboekje achter de naam Ches ter King een kruisje werd geplaatst met de datum: 16 December 1944 De wagen bleef bij Eindhoven met een doorgeschoten benzineleiding staan en werd zo gevonden door een Canadese eenheid. De reparatieploeg hiervan knapte het voertuig op en op 24 Ja nuari 1945 meldde zich de nieuwe Kerstgeschenk en Nieuwjaarsgift naar Korea. NI WIN ZORGT VOOR VRIJWILLIGERS De Niwin zendt 20 December a.s. als nieuwjaarsgift naar de militairen van 't Ned^landse detachement Ver enigde Naties in ^orea: 700 blikken (elk inhoudende 12 chocolade repen) en 1400 blikjes sigaretten van 50 stuks. Tevens stelt zij pogingen in het werk aan deze militairen door tussenkomst van de Nederlandse missie te Tokio een kerstverrassing te doen toekomen. Cadetten veroverden een kanon. De cadetten van de Kon. Mi litaire Academie te Breda heb ben tijdens een nachtelijke tocht een kanon buitgemaakt, dat dateert uit het jaar 1795. Om dit kanon, dat op het terras van theehuis „Den Deyl" in het Mastbos bij Breda stond, be staat reeds lang een sportieve strijd tussen de eigenaar van huize „den Deyl" en de cadet ten. Het kanon heeft thans een ereplaats gekregen op de bin nenplaats van het kasteel van Breda. Op de voordeur van huize „den Deyl" hebben de overwin naars een oorkonde achtergela ten, waarin de commissie zich garant stelt, dat het kanon in onbeschadigde toestand zal worden geretourneerd. chauffeur: de Canadese soldaat George Brooker, die prompt in het houten stuur zijn initialen grifte: G. B. Op 6 Mei 1945 registreerde de Rot terdamse politie, dat met doorgescho ten banden nabij de Maasbrug door de oprukkende Canadezen was achterge laten een vrachtauto, merk Pontiac, enz. enz. Op last van de Rijksverkeers inspectie Zuid-Holland verhuisde de wagen naar een „dumpterrein". VOOR NEDERLANDS WEDEROPBOUW. Het duurde tot December 1945, toen een verkleumd stelletje mensen op het veld verscheen. Eén van' hen stapte op de Pontiac toe, die na een dik half jaar onbeheerd staan in weer en wind niet fraaier was geworden. Maar Cees van Stuyvenberg had zijn keus ge maakt en nam trots en verheugd zijn „toewijzing Rijksverkeersinspectie", mee naar huis, waar de gehele familie vol respect om de met de invasiester ren getooide wagen ging staan. Met echt-Hollandse degelijkheid werd de vrachtauto gereviseerd, ge spoten en van een gesloten cabine en een nieuwe laadbak voorzien, ditmaal geschikt voor het vervoer van zand, grint en stenen met een capaciteit van maximaal zeven .ton. Van de dag af, dat de wagen, genummerd H-21595, de eerste rit maakte, is er heel wat mee vervoerd: zowel in het Noorden van het land als in het Zuiden; nu davert de vrachtauto tien- tot vijftiel maal per dag over één van de wegen in het Westen, geladen met zand voor de uit breiding van een stad. Ruim 300.000 km. is er met de wa gen, die door de fabriek voor 1000 mijl werd gegarandeerd, afgelegd, onnoem bare hoeveelheden materialen voor de wederopbouw en de nieuwe projecten zijn ermede vervoerd. Bijna honderd banden heeft de wa gen versleten, terwijl in het totaal meer dan 250,000 liter benzine door de leidingen zijn gevloeid. Behoudens kleine voorzieningen is er aan de auto weinig vernieuwd en Van Stuyvenberg verklaarde, dat de H-21595 nog lange tijd over de we gen van Nederland zal kunnen rijden en dat hij op deze wijze, mèt de dui zenden andere auto's van de oorlogs productie, een groot aandeel kan heb ben in Neerlands werkzaamheden voor de industrialisatie en de woningbouw. 57. Intussen was meneer Goochem er niet in geslaagd Jimmy Brown een beetje angst in te boezemen voor zijn nieuwe tegenstander. 's Is een van de kundigste en sterkste boksers die wij hier hebben", zei hy tegen Jimmy. „Jij ziet in hem alleen maar een voddenbaal die door een klap met een warm brood al tegen de vlakte zou gaan, maar ik verzeker je, dat je, als je er zó over biyft denken, wel eens van een koude ker mis zou thuis komen. Pas op Jimmy, onderschat je tegenstanders nooit. Dat is het verkeerdste dat je zou kunnen doen! Jimmy luisterde wel naar zijn leermeester doch slechts met een half oor. Hij vermaakte zich intussen met de punchingball, die hy met zijn beide vuisten bewerkte als ware het ding een Turkse trom. „Goed, Gerrit, goed." bromde hij. „Ik zal wel op m'n tellen passen, dat beloof ik je, maar je moet toch met een heel an der soort tegenstanders komen opdagen, voordat ik erzelf een beetje pleizier in krijg. Als het zo doorgaat met die slappe partijtjes, ga ik net zo lief pingpongen". Mijnheer Goochem zuchtte eens diep. Nationale noodtoestand De afkondiging van de nationale •loodtoestand in de Ver. Staten be- .vijst, dat het de Amerikanen thans olop ernst is met de opbouw van een ;ecluchte militaire macht. Van een al- ;emenc mobilisatie in de strikte zin an de term het onder de wapenen oepen van alle lichtingen is geen prake, wel echter van een geleidelij ke mobilisatie, waardoor binnen ai- henbare tijd de sterkte zal worden be reikt van tijdens de tweede wereld oorlog. Het verloop van de oorlog in Korea en vooral ook de debacle van McArthurs offensief is een sterke sti mulans geweest tot Trumans jongste proclamatie. De Chinese communisten hebben het gewaagd de Ver. Staten op scherpe wijze uit te dagen en zij to nen zich vooralsnog niet bevreesd voor de militaire consequenties daarvan. Dc hoogste Amerikaanse militaire lei ders hebben trouwens moeten erken nen, dat op dit ogenblik een actie te gen China, nog buiten beschouwing gelaten de houding van de Sowjet- Unie, een uitputtende strijd zou wor den zonder kans op een snelle beslis sing. Het is na maanden van vechten dank zij technische overmacht gelukt het betrekkelijk kleine Noordkoreaan- se leger te verslaan; tegen het Chinese millioenenleger valt zelfs met techni sche superioriteit weinig te beginnen. Er is onlangs onthuld, dat thans dc Amerikaanse keurtroepen in Koren staan en bij een onverhoedse aanval in een geheel ander deel van de we reld niet voldoende geoefende strijd krachten meer beschikbaar zouden zijn om hulp te bieden. Dit is waar schijnlijk ook de Russische bedoeling: dc Amerikanen binden op fronten, geschapen door agressie van de satel- liet-staten en het Russische militaire apparaat geheel intact houden. Alleen al geografisch hebben hier de Russen een groot voordeel, omdat de Ameri kanen steeds gebonden zijn aan lange verbindingslinies overzee. President Truman heeft Vrijdag in zijn radiorede een realistisch beeld van de toestand gegeven. De groep communistische staten onder leiding van Moskou streeft naar uitbreiding van het totalitaire stelsel over steeds meer landen en schuwt daarbij geen enkel middel, of het nu rechtstreekse agressie of ondermijning van binnen uit is. Dat dwingt de landen met een Westerse levensstijl tot tegenmaatre gelen. Onderhandelingen op basis van goede wil. wederzijds vertrouwen en wederzijds verlangen om de vrede te bewaren zijn zinloos. Alleen onder handelingen op zakelijke basis, waar bij de wederzijdse machtsverhoudin gen bepalend zijn, kunnen succes hébben. Het communisme heeft alleen maar respect voor macht, een politiek van toegeeflijkheid leidt slechts tot nieuwe eisen. Dat is ook de mening van Churchill, wiens advies zoals bekend luidt: Ga praten met Moskou, maar zorg eerst zo sterk te zijn, dat de Russische lei ders inzien met een agressieve hou ding niets meer te kunnen winnen. De Ver. Staten hebben onbetwist de leiding in de groep van Westerse sta ten. Dat schept grote verplichtingen in alle delen van de wereld. Korea heeft getoond, dat improviseren tegen een goedvoorbereide tegenstander een ge vaarlijke bezigheid is. Paraat zijn en de communistische leiders ook doen weten, dat men paraat is. kan alleen verdere agressie voorkomen. Dat is dan ook de betekenis van de nationale noodtoestand in de Ver. Staten. Dat er groepen zijn in de Ver. Staten, die deze paraatheid zouden willen misbruiken om zelf tot de aan val over te gaan of die om zakelijke reden ingenomen zijn met de koorts achtige bewapening, is weer een an der hoofdstuk. Prijsvraag ten bate van de Kankerbestrijding. Het Nederlands Kankerinstituut or ganiseert, mede onder auspiciën van het Koningin Wilhelminafonds, een grote landelijke prijsvraag ten bate van de kankerbestrijding. Niet min der dan 2V; millioen prijsvraagformu lieren worden deze maand door de post in het gehele land huis aan huis bezorgd. Op het formulier zijn re clamevignetten van 52 industrieën, fabrieken enz. in ons land afgebeeld. Aan de achterzijde staan een gelijk aantal op deze vignetten betrekking hebbende vragen, die beantwoord moeten worden. Men mag twaalf (12) fouten maken of eenzelfde aantal vra gen onbeantwoord laten om toch aan de prijsvraag mee te kunnen doen. De opbrengst, die bestaat uit het boven het verschuldigde briefporto extra geplakte bedrag aan postzegels minimum 50 cent, maximum één gulden komt geheel ten goede aan de kankerbestrijding. Het instituut hoopt met deze prijs vraag een bedrag van 100.000 a 150.000 gulden binnen te krijgen, dat zal wor den gebruikt voor de aankoop van een behandelingsapparatuur voor de Röntgenkamer. De radio-therapeu tische afdeling, waarop door de oor log een achterstand is ontstaan, moet dringend worden vernieuwd. Voor een volledige modernisering van de apparatuur wordt vijf ton nodig ge acht. Emigranten vieren Kerstmis JOHAN VAN OLDEXBAKNEVELT NAM KERSTBOMEN EN CADEAUTJES MEE Vrijdagmiddag vhf uur is de „Johan van Oldenbamevelt" met 1400 emi granten uit Amsterdam naar Austra lië vertrokken. Aan boord van het schip bevonden zich 500 kinderen, die met zorg van de civiele dienst van de Stoomvaartmaatschappij „Neder land" cadeautjes zullen ontvangen Kerstbomen zijn meegenomen, om de emigranten voor de laatste maal 'n echt Europees kerstfeest te laten vieren. Op de terugreis doet de ..Johan van Oldenbamevelt" Indonesië aan en neemt van daar repatriërenden mee terug naar Nederland. Begin Maart wordt het schip in de Amsterdam se haven terug verwacht.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5