Hille Butter reist de wereld rond -
in Volendam
0
Merkwaardige vrouw in een
kleurig vissersdorp
LIEVER PLOEGEN-ARBEID DAN
VERLENGING VAN ARBEIDSTIJD
EEN LUMINEUS PLAN
VAN PROFESSOR KOOPMANS
Zeeuwse Almanak
Frankrijk zwak?
H» ïtf ttsi.!?saï.-ïl,-E5
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
ZATERDAG 16 DECEMBER 1950.
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
MENSEN MEI' WIE WIJ SPRAKEN
„Ik heb geen geld voor de trein, maar mijn geest gaat sneller dan een
vliegtuig en zo ben ik dan toch vaak in verre landen". Hille Butter, een
der merkwaardigste mensen van het kleurige vissersdorp Volendam, maakt
geen grapje als zij dit zegt. Zij kent Marokko, Spanje, Parijs en Londen op
haar duimpje en zij kan U precies vertellen, hoe het in een harem toegaat,
ofschoon zjj daar nooit een voet heeft gezet.
Hille heeft talloze goede leermees
ters: mensen met internationale er
varing en dan niet tc vergeten haar
boeken, want zij is de enige Volen-
damse, die een eigen, zeer uitgebrei
de bibliotheek bezit, waaruit zij da
gelijks kennis put. Haar hobby is le
zen en dan liefst over reizen en over
het leven van de groten der aarde,
zowel uit de historie als de nog in le
ven zdjnden. Als zy het boek sluit en
stil rond kijkt in haar ovex-volle ka
mer, zweeft zy weg op de vleugels
van haar fantasie. Dan spreekt zij
met de mensen, die haar in haar
huisje bezochten, die haar nog steeds
schrjjven en bij een bezoek aan ons
land terugkomen om Hille de hand te
drukken.
Wie onverwacht binnenvalt en die
struise vrouw in haar fraaie kleder
dracht bezig ziet de honderden vaas
jes, doosjes en bibelots af te stoffen,
zal heus niet dadelijk denken, dat
haar dit alles werd geschonken door
mensen, wier naam meermalen prijk
te op de frontpagina van de groot
ste kranten ter wereld. En toch is
dat zo. Op een tafeltje ligt een dik
boek vol handtekeningen van be
roemde artisten en vermaarde politi
ci uit vele landen en zelfs vorsten
ontbreken niet aan deze bijzondere
frafologische verzameling. Zo be
zocht wjjlen Prins Hendrik meerma
len Hille's huisje, waar zijn poi'tret
nog steeds een ereplaats heeft.
„Ik vereerde de Prins als een Hei
lige", zegt Hille, „hy was zo gewoon;
hij zat hier met mensen uit zijn ge
volg en praatte met me net als ande
re mensen". De buren konden dit al
les niet goed begrijpen en zij vonden
die vele bezoekers van Hille soms
maar vreemd, wat vaak uit de toon
van hun opmerkingen bleek. Zo deel
de een buurvrouw eens mee, dat tij
dens de afwezigheid van Hille Buter
weer zo'n rare snuiter aan de deur
was geweest met een eigeel gezicht
en gekke ogen... Later bleek dat de j
kroonprins van Japan te zijn ge
weest, die belang stelde in dat Vo-
lendamse vrouwtje met haar boeken,
portretten en souvenirs. Al dat be
zoek heeft ertoe geleid, dat Hille een
soort verzamelaarster is geworden
van handtekeningen en portretten,
die haar album en kamerwanden vul
len. Corresponderen met allerlei men
sen doet zy na al die jaren nog graag.
Hoe zij aan al die relaties is geko
men? „Ach", zo verklaart Hille, „dat
kwam eigenljjk vanzelf. Als ik
iemand onder de vreemdelingen op de
dijk zag, die finders wês dan de an
deren, maakte ik een praatje en dan
vroeg ik meestal: Ga mee een kopje
koffie drinken in m'n huisje. Al pra
tende groeide dus vaak een contact
en vaker zelfs een goede vriendschap.
Zo ben ik dus eigenlijk mensen gaan
verzamelen, zoals een ander souve
nirs bijeen gaart. U moet bedenken,
dat ik veel van mensen houd!"
En dan de dieren: „Dat zijn mijn
grootste lievelingen en al kunnen ze
niet praten, toch begrijp ik ze best".
- Hille lachte coquet een gouden tand
bloot en neemt een deel van haar
menagerie op haar schoot. Twee
schildpadden grote Tommie en
kleine Tommie die het al een
kwart eeuw goed hebben bij het
vrouwtje en de poes en de hond, die
zich jaloers tonen, als Hille de schild
padden een zoen op hun ouweman-
netjeskop geeft. Die schildpadden
kennen haar precies en kijken onbe
vreesd onder hun zware schild uit
als hun meesteres hen roept. In Vo
lendam, dat vroeger, vóór de grote
trek der toeristen begon, een vry
eng besloten gemeenschap was,
waarin men weinig van buitennissig-
heden moest hebben, nam men Hille
met haar „griezelige beesten" maar
met een tikje zout. Maar zij heeft ge
glimlacht, gelezen en haar eigen be
staan gevoerd, een leven van een
mens die verder kijkt en denkt dan
de grenzen van haar dorp. De schil
deres, die haar er. haar kinderen
vaak vroegen om te poseren, hadden
schik in deze levensbeschouwing en
menigmaal schonken daarom mees
ters van naam een stuk uit hun col
lectie aan de vrouw voor wie hun
schilderijen wezenlijk tot leven kwa
men. Daarom stuurden ook schrij
vers een exemplaar van hun laatste
boek en de niet artistiek geaarde be
zoekers snuffelden in hun bibliotheek
naar werken met reisverhalen en vol
kenkundige, beschouwingen, waar ze
Hille mee verrasten.
Als zij ons dit vertelt bedoelt zij
méér dan een inlichting te geven.
„Misschien weet u iemand" zo vraagt
ze, „die een boek voor me heeft over
oude kastelen, want dat heb ik nog
niet en kastelen interesseren mij bij
zonder sterft
De heer H. W. Flentrop, die bekend
heid verwierf als kerkorgelbouwer, is
op 84-jarige leeftijd te Purmerend
overleden.
Troepen van de Ver. Naties werden met hun materiaal ingescheept aan
boord van de evacuatieschepen aan het Hoengn:»m-bruggenhoofd. In totaal
werden hier 60.000 man geëvacueerd.
Niet altijd compensatie voor de huurverhoging.
Er komt een Centrale Raad
voor de Emigratie.
Hille Butter, die do gehele wereld in.
haar Volendamse huisje binnenhaalde
en de trotse bezitster is van talrijke
handtekeningen en portretten van
beroemde personen en van boeken
over verre landen.
Uit de tussen dc Tweede Kamer en
minister Joekes gewisselde stukken
over de begroting van sociale zaken
blijkt, dat de minister van mening is,
dat de verhoging van de arbeidspro
ductiviteit in het algemeen niet in de
eerste plaats moet worden gezocht in
verlenging van de werktijd tot meer
dan, 48 uur. Aan het toepassen van
ploegenstelsels, waar dit zonder ern
stig bezwaar mogelijk is. hecht hij
grote waarde. De aanschaffing van
kostbare installaties vindt immers
slechts haar optimale economische nut.
indien die installaties zo intensief
mogelijk kunnen worden gebruikt. De
minister waarschuwt, dat de zo nood
zakelijke verhoging van de arbeids
productiviteit niet zou worden bereikt,
i indien de betrokkenen voor het verle-
j nen van medewerking steeds als voor-
j waarde zouden stellen, dat eerst een
bepaalde prestatie door de andere
partij dient te zijn geleverd.
DE HUURVERLAGING.
Van de overheid kan niet worden
gevergd er voor te zorgen, dat door
niemand in Nederland enigerlei scha
de van de huurverhoging wordt on
dervonden. Een algemene voorziening,
b.v. in de vorm van een uniforme
huurtoeslag, ligt dan ook niet in het
voornemen. Wèl zal het uitc raard mo
gelijk z n om voor bepaalde catego
rieën. die ook thans reeds op een of
andere wijze bijstand genieten, deze
büstand overeenkomstig de behoefte
tc verhogen.
De minister deelde mede, dat het
werkloosheidscijfer zich gedurende de
laatste maanden aanmerkelijk gunsti
ger ontwikkelt dan aanvankelijk werd
verondersteld. Terwijl het aantal
werklozen per 31 Januari 1950: 104 116
bedroeg tegen 80.072 per 31 Januari
1949 stonden per 31 October 1950
gevormd worden. Een wetsontwerp tot
instelling van ue Centrale Raad is in
voorbereiding.
Tegenover hen. die zich er niet mede
kunnen verenigen, dat de emigratie,
berust bij een neutraal orgaan dat
een soort internationale arbeidsbe
middeling bedrijft, wijst de minister
er op. dat het toch noodzakelijk is,
dat het algemeen emigratiebeleid bij
de overheid blijft berusten.
OUDERDOMS WETGEVING
Over het ontwerp-ouderdomswetge-
ving zeide de minister nog. dat het
uitgangspunt van het wetsontwerp zal
zijn een verzekeringsregeling met pre
miebetaling. waarbij gestreefd wordt
naar een gematigd omslagstelsel, wel
ke regeling zoveel mogelijk de gehele
bevolking zal omvatten.
Sommige Kamerleden meenden, dat
de regering van plan is aan de be
drijfspensioenfondsen een belangrijk
deel, misschien vrijwel het geheel,
van de ouderöoms- en weduwen ver
zorging van het Nederlandse volk op
53.120 werklozen ingeschreven tegen te dragen. Deze mening is niet juist.
49.246 per 31 October 1949. Voo. al j Het in voorbereiding zijnde wetsont-
wanneer rekening wordt gehouden j werp op de ouderdomsverzekering be-
met de groei van de bevolking en met j oogt een bodemvoorziening te verle-
de aantallen gedemobiliseerden en ge- nen, in de orde van grootte van de
epatrieerden, voor wie werkgelegen
heid moest worden gezocht, springt
de gunstige ontwikkeling van het
werkloosheidscijfer in het oog.
EMIGRATIE.
Op de door velen gestelde vragen
over de emigratie antwoordde de mi
nister o.m. dat de instelling van een
Centrale Raad voor dc Emigratie be
vorderd zal worden. Uit die raad zul
len een cmigratiebestuur en een cen
traal bureau, ter vervanging van de
Stichting Landverhuizing Nederland
Verzekerden en Industrie worden geholpen.
(Van onze economische medewerker)
De loontrekker, die de prijzen ziet stijgen, zal via zijn vakbond een loons
verhoging proberen te bereiken. Driemaal is hem dit na 1945 gelukt. Maar
al die anderen, zij die van een pensioen of een lijfrente leven, zij die een
verzekcringssom hebben geïnd, vissen achter het net.
Het bedrag, waarvoor zij zich indertijd verzekerd hebben, krijgen zy in
guldens precies uitgekeerd, maar in guldens die door de prijsstijging steeds
meer in waarde gaan dalen, 10-000 in 1938 hebben thans een reële waarde
van minder dan 5.000. Dit is probleem nummer 1, dat uit sociale overwe
gingen om oplossing roept.
WITTE MUS
Hebt ge wel eens gehoord van de
mysterieuze „witte wijven", die in
vroeger tijden in Limburg en Gelder
land, in Friesland en in Overijssel
hebben rondgewaard? Menigeen heeft
ze daar gezien in het schemerdonker
en in de nacht, hoog door de lucht
zwevend met lange, witte gewaden
wapperend tegen de zwaar-bewolkte
hemel? Soms jaagden ze de mensen
schrik aan, maar soms deden ze
evenals de kabouters 's nachts het
zware werk voor de boeren. Men zag
ze nooit overdag, want dan leefden ze
diep onder de grond
Eigenlijk passen de „witte wijven"
niet meer in onze tijd. Wij vertellen
elkaar immers andere mysterieuze
verhalen over vliegende schijven en
zo
Op Schouwen heeft men nooit „wit
te wijven" gekend, maar nu meldt
onze correspondent uit Zonnemaire,
dat daar op de hofstede van de heer
Berman een „witte mus" is gesigna
leerd, zo maar temidden van gewone
huismussen. Zou dit beestje misschien
iets te maken hebben met de „witte
wijven" van vroeger? Die hebben zich
wellicht aangepast aan de toestanden
van onze dagenAan een „witte
vrouw" gelooft immers niemand meer,
maar zo'n witte mus kan iedereen
zien
Wie weet gebeurt het dan in Zon
nemaire nog wel eens precies, zoals
het vroeger in Limburg en Gelderland
geschiedde: dan vindt Boer Berman
's morgens zijn stal aangeveegd en
zijn land geploegd, dan is in de keu
ken de vaat gewassen en de vloer ge
dweild
Boer Berman moet die mus maar in
ere houdenAd. Int.
We hebben al vele malen verteld,
dat industrialisatie, uitbreiding en
I vernieuwing van industrieën, geld
veel geld eisen. Waar moet dit kapi- j
taal vandaan komen? Gedeeltelijk van
de ondernemingen zelf. die een deel
van haar winst niet uitkeren en zo
was het ten minste vroeger van de
enkeling, die geld had gespaard en dit
door het kopen van aandelen in de
industrie belegde. Deze belegger wist.
dat er aan die belegging risico's ver
bonden waren: de zaak kon goed gaan
en dan kreeg hij veel dividend en er
konden tegenslagen zijn en dan kwam
er weinig of geen dividend.
Deze stroom van kapitalen van par
ticulieren is thans nagenoeg opge
droogd. De zware belastingen en de
zucht om op de oude voet te kunnen
blijven leven, heeft van het sparen op
enigszins grote schaal weinig over ge
laten. Daarentegen zijn er vooral
na 1945 veel gelden terecht geko
men bij de verzekeringsmaatschap
pijen en pensioenfondsen, de z.g. in
stitutionele beleggers, omdat de oude
dagsvoorziening een steeds groter
plaats ging innemen.
Deze moeten dus de hun toever
trouwde gelden voor het kweken van
renten beleggen (bet totaal verzeker
de bedrag bij de levensverzekerings
maatschappijen wordt op 14.000.000.000
geschat). Zij wensen hierbij geen ri
sico te lopen; zij beleggen deze kapi
talen dus nagenoeg niet in de indus
trieën. omdat die geen volledige terug
betaling noch een vaste rente kunnen
garanderen. Er is dus wel een over
vloed van kapitaal, maar dit komt
niet daar waar men het kan gebrui
ken. Di is probleem nummer 2, dat
van economische aard is.
Prof. Koopmans, voortbouwende
op een gedachte van prof. Ten Does-
schate in een prae advies voor de Ver
eniging voor de Staatshuishoudkunde
heeft nu voor beide problemen een
oplossing trachten te vinden, waardoor
toch de verzekerde kapitalen naar de
ondernemingen stromen en ander
zijds de verzekerde een betere waar
borg krijgt tegen de ontwaarding van
het geld.
RISICO'S.
Hij erkent, dat deelneming in onder
nemingen risico's meebrengt en dat
men deze dan ook zeker moet durven
nemen, doch desondanks kan men
trachten die risico's zo klein mogelijk i dan bij de huidige methode het geval
len, maken daar een pakket of depót-
fractiebewijzen uit, die b.v. 1/1000
waard zijn van dit depót. De werkelij
ke waarde schommelt natuurlijk
steeds, omdat die originele aandelen
steeds van koers veranderen. Zo'n de-
pötfractie kost daarom ter beurze ook
van dag tot dag een verschillend oe-
drag.
Prof. Koopmans wil nu van deze
depótfractiebewijzen gebruik maken,
er daarbij van uitgaande dat, als de
waarde van het geld daalt, zo'n depót
in waarde zal stijgen, omdat het in
feite fabrieken en goederen vertegen
woordigt. Elke polis moet daarom z.i.
niet meer luiden in guldens maar in
een aantal depötfracties. De premie of
de koopsom moet bij het aangaan van
de verzekering voorts worden bere
kend naar de koers van het depót op
de dag van betalen.
Is de datum van uitkering aangebro
ken, dan krijgt men dus geen vast be
drag zoals hans. doch de tegenwaarde i
van de depótfracties op dat ogenblik.
Hoewel er dus voor de verzekerde een
zeker risico bestaat, wijkt daarentegen
de koopkracht van het uitgekeerde be
drag niet af in elk geval minder af
uitkeringen ingevolge' de Noodwet
Ouderdomsvoorziening.
VOLKSGEZONDHEID.
De minister deelt voorts mede, dat
een voorstel tot herziening van de Ge
zondheidswet, van een Ziekenfonds
wet en van een Wet op de Genees
middelenvoorziening in de loop van
1951 kan worden tegemoet gezien.
Eduard von Steiger
president van Zwitserland.
Eduard von Steiger is in een ge
combineerde partijzitting voor 1951 tot
Bondspresident van Zwitserland ge
kozen. De 69-jarige von Steiger, die
de enige candidaat was. is minister
van justitie en politie en bekleedde in
1950 het vïee-premierschap in het ka
binet.
Kans op oorlog één
op vijftig.
De Canadese minister-president
Louis St. Laurent verklaarde Woens
dag;, dat de wereld thans niet in een
nieuwe wereldoorlog zal worden ge
stort.
Hij wees er op, dat de reusachtige
verzekeringsmaatschappij Lloyd's
het risico op een algemene oorlog
vóór September 1951 een op vijftig
heeft gesteld en hij zeide: „ik ben
even optimistisch als zy."
Dr. Drees feliciteerde
80-jarige president
van Oostenrijk.
Het wereldgebeuren.
De Franse diplomatie heeft zich
sedert het einde van de oorlog Lot op
j heden allerlei onaangename dingen
moeten laten zeggen en allerlei onge
vraagde adviezen moeten aanhoren.
Ze wordt door de Russen geminacht
als spreekbuis van een volkomen aan
de Amerikanen onderworpen midden-
staat. Ze moet zachte en soms ook
vrij energieke ribbestootjes van de zij
de van Washington en Londen in
casseren, die trachten Frankrijk ge
dwee te maken met het dreigement,
dat het geen steun meer zal krijgen.
Ze krijgt af cn toe herinneringen uit
de jaren 1940 tot 1944 opgedist en
moet aanduidingen slikken, dat
Frankrijk zijn bestaan dankt aan de
Engelsen en Amerikanen.
Het is geen wonder, dat in Frank-
rijks openbare mening soms een waar
minderwaardigheidscomplex tot uit
drukking komt. Wij zijn zwak, hoort
men dikwijls. Geen leger, geen veili
ge bronnen voor grondstoffen, niet
voldoende geld, bijna een derde com
munisten in de volksvertegenwoordi
ging. In de Raad der Groten geduid,
j tegenover de kleine zonder autoriteit:
tegenover Duitsland machteloos, om
dat het steeds door Engeland en Ame
rika overstemd wordt. Veroordeeld
i een passieve rol te spelen en in het
I kielzog van Amerika te varen,
i Vele van deze argumenten mogen
juist zijn. doch v- men het beeld
eens van Amerikaans perspectief uit
beschouwt en wel van een onbevoor
oordeeld. objectief perspectief, dan
ziet het er anders uit Frankrijk is
de draaischijf van de Europese politiek
i en strategie. Samen niet de andere
I West-Europese staten, die Frankrijk
om de Europese vlag trachte te ver-
I zamelen, legt het niet alleen het even-
wicht tussen de beide strijdende reu
zen, maar vormt het ook de schei-
dingsmuur, de bufferstaat. De Franse
politiek beheerst het veld dre krach-
i ten. Heel simpel duidelijk uitgedrukt:
I Frankrijk beslist, of Europa de Ame
rikaanse of Russische politiek zal
volgen en ook. of Europa een eigen
politieke richtlijn zal hebben- Een
I Amerikaans blad. dat tot dit inzicht
fekomen was. maakte onlangs Parijs
et verwijt dat het de sleutel tot de
situatie in' de hand had. maar niet
kon besluiten of het de deur zou
openen of sluiten.
Dit is heel juist gezien: Frankrijk
kan niet besluiten een politiek van
eenzijdige isolatie te volgen, die on
vermijdelijk met de schelle bliksem
en de algehele verwoesting van dc
atoombom moet eindigen. Frankrijk
tracht, soms weliswaar op enigszins
onzekere wijze, uit de visieuze cirkel
te komen. Het is waarschijnlijk altijd
nog beter, dat de sleutel in de soms
zenuwachtig trillende handen van
Franse diplomaten ligt, dan in de
hand van een Caesartype als Mac-
Arthur of van een wereldrevolutio
nair, wiens blik vertroebeld wordt
door doctrinaire visioenen.
Van Washington uit gezien, heeft
Frankrijk echter ook de toestand in
het Verre Oosten grotendeels in de
hand. Honderdvijftig duizend Franse
soldaten bezetten een sleutelstelling
in Indochina. Als ze teruggetrokken
worden, omdat Parijs er genoeg van
heeft zulke geweldige offers aan
mensen en geld te brengen voor het.
ideaal van de Westelijke solidariteit
en kapitalen te verdedigen, die reeds
belangrijk overtroffen worden door
de uitgaven voor vijf jaar koloniale
oorlog, dan slaat het communisme
een bres in het blanke front in Azië
dan zijn Korea en Burma verloren,
dan wordt de strijd der Amerikanen
in Korea en die der Britten in Mala
ya hopeloos. Hier heeft de Franse
sleutel reeds één deur gesloten. De
Franse communisten weten wel,
waarom ze de oorlog in Indochina 'n
..vuile oorlog" noemen; het is de oor
log. die verhindert, dat het Verre
Oosten geheel onder de knoet van
Moskou raakt en het is de oorlog,
die het spook van een geweldige bot
sing tussen geel en blank voorlopig
nog verjaagt.
arag xuei ai ui eis gevai nu«u« ai i ,„r
te maken. Zo zal elke belegger zijn
geld nooit op één paard zetten, doch
zijn risico verdelen door het kopen
van verschillende soorten aandelen.
Men moet natuurlijk wel erg rijk
zijn om op die manier te kunnen be
leggen. Geen nood. Er bestaan z.g. in-
vestmenttrusts, die deze taak overne
men. Zij kopen al die soorten aande-
ia de radiozender „Rot Weisz Rot"
in de Amerikaanse zóne van Wenen
de president van Oostenrijk, dr. Karl
haar geld in de j
Het idee is goed bedacht. W« «H. ^^0S'aU^at^r 7e-
nu moeten afwachten, of de verzeke- j noemcje zender is uitgezonden en
nngsmaatschappijen er iets voor voe- i waarjn gelukwensen van bekende
„or>wiPn\ staatslieden uit verschillende lan-
(Nadruk verboden). ^en wercjen uitgesproken.
is. Het tweede voordeel is dan. dat de
investmenttrusts
dustrie pompen.
Wie biedt er voor een
boze brief van Truman
De bekende brief van presi
dent Truman aan de recensent
Paul Hume, waarin hij deze
een pak slaag beloofde in ver
band met zijn critiek op het
optreden van zijn (Trumans)
dochter Margaret, zal waar
schijnlijk voor een liefdadig
doel tegen een goede prijs 1
verkocht worden.
55. Die twee mannen waren niemand anders
dan Pat Poot en Mike Moker. Zij verlieten zo snel
mogelyk het Odeon-gebouw en begaven zich naar
een klein kroegje in de nabijheid. „Nou, wat heb
ik je gezegd!" zei Pat tegen Mike. „Dit heer
schap is een gevaar voor de boksery. Eerst sloeg
hy mij tot grutjes, toen j ou en nu weer Koert. Als
hij de kans krijgt, slaat hij ons allemaal tot moes
en nou vraag ik mij af of wij ons zo maar goed
schiks naar de slachtbank moeten laten voeren.
Als dat zo doorgaat zijn wij allemaal binnen een
halfjaar brodeloos. Dan is er nog maar één bok
ser, naar wie de mensen willen komen kijken".
Mike Moker zat nadenkend voor zich uit te kij
ken. „Je hebt gelyk", mompelde hij mistroostig,
maar hoe maken wij er een einde aan? Straks
mept-ie Loetje Lobbes d'r uit en Krijn de Kraker
en Karei Kopstoot en dan mogen wij met z'n allen
toezien hoe meneer Brown wereldkampioen wordt
en met onze centjes gaat strijken". Pat boog zich
naar Mike over en fluisterde hem iets in zijn fraai
gevormd bloemkool-oor
Stewardess redde
vliegtuig-passagiers.
De 27-jarige stewardess Martha
Schmidt heeft kans gezien alle 20
passagiers en haar tien medeleden
van de bemanning in veiligheid te
stellen, toen een viermotorig toestel
van de „Swissair" op het vliegveld
van Sydney (Nieuw Schotland) in de
mist tegen een lichtmast vloog en
neerstortte.
Nauwelijks waren de inzittenden
in veiligheid of het toestel stond in
lichte laaie. Het brandde geheel uit.
Dokters die zich naar de plaats van
de ramp spoedden, behoefden geen
hulp te verlenen. De stewardess ver
toonde geen spoor van opwinding of
zenuwachtigheid. „Er was helemaal
geen paniek" zo vertelde zij nog.
„toen ik een jongetje onder het
wrak uittrok, lachte het."
Groene Kruis-penningmees-
ter verduisterde 10.000.
In de algemene ledenvergadering
van de afdeling Lochem van het Groe
ne Kruis is medegedeeld dat de afde
ling door frauduleus beheer van de
penningmeester A. L. voor f 10.601 is
benadeeld.
De verduistering kwam aan het
licht toen bekend werd dat voor het
bedrijf van L. surveillance van beta
ling was verleend en een controle op
de boekhouding van het Groene Kruis
werd ingesteld.