Kussen op Zondag is verboden Nederlands cineast jubileert Openbare aangever waakt sver de Zondagsrust Gesprek met Otto van Neyenhoff Van Vrouw ioi Vrouw DUUR zijn Op 'f Mafje Mag onze Marine Franco- Spanje officieel bezoeken? VRIJDAG 15 DECEMBER 1950. PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 1 ENGELSE TRADITIE HOUDT ZICH TAAI IN LEVEN. (Van onze correspondent) LONDEN, December Er zouden In Engeland geen autoriteiten te vinden zjjn, die voor een minder strenge handhaving van het oude gebruik van de stille Zondag willen pleiten, als er niet zulke belangrijke dingen op het spel stonden als het welslagen van de grote Britse tentoon stelling in het volgende jaar. De regering, die rekent op een geweldige toestroom van vreemdelingen uit alle delen van de wereld (met overeen komstige record-ontvangsten aan deviezen) tracht wettelijk vast te leggen dat deze representatieve tentoonstelling van de Commonwealth ook op Zondag geopend mag worden- Op een vergadering van juristen, die zich kort geleden met deze kwes tie bezig hield, werd erop gewezen, dat volgens de sinds 1780 bestaande wet zelfs een kus, die een Engels man op Zondag aan zijn geliefde feeft, de overtreder een boete tot 00 gulden kan opleveren, als hij de pech heeft op heterdaad door een „openbare aangever" betrapt te wor den. Dat zo'n instelling ii/ Engeland het land van-de fairness, kan bestaan, is wonderlijk genoeg; maar de „open bare aangever" dateert uit de puri teinse tijd, evenals de wet betreffen de de Zondagsrust van 1780, die ge baseerd is op wetten van 1625 en 1677 en eigenlijk alleen door de aan gever in leven wordt gehouden. Het beroemde geval Houghton-le- Touzel heeft de kwestie van de Zon- plaats. wanneer uit een of andere vermakelijkheid materieel voordeel wordt verkregen. Het is dus niet ver boden om op Zondag te voetballen, maar wél om er entrée voor te hef fen. Ook concerten zijn alleen toelaat baar bij vrij entrée. EENVOUDIG VERDIEND Mrs. Houghton behoefde dus alleen maar te onderzoeken of in de een of andere vorm een geldelijke bijdrage werd gevraagd. Dan had de openbare aangever een zaak en zijn vrouw diende als getuige; dank zij haar ta lent voor gedaanteverwisselingen viel het nooit op. dat het steeds weer de zelfde persoon was die als getuige charge optrad. Daar de wet van 1780 een premie voor de aangever premie toekennen. Tenslotte konden echter verschillende zaken onder ver oordeling tot betaling van de kosten afgewezen worden, zodat Houghton de lust verging zijn practijk voort te zetten. Al is de openbare aangever thans ook ter ruste, Herbert H. Martin blijft waakzaam; hij is de voorzi S: van de „Vereniging voor de Hëiligmg van de Dag des Heren", een machti ge organisatie, die midden in Londen een gebouw kon kopen, dat 700.000 gulden gekost heeft. Deze vereniging waakt erover, dat Zondags iedere ac tiviteit onderdrukt wordt. Het zal niet gemakkelijk zijn om het voorstel van de regering te doen aannemen, waarby bepaald wordt, dat de tentoonstelling, die naar men hoopt 3 4 mihoen vreemdelingen zal trekken. Zondags geopend mag zijn. Aan beide kanten van het Lagerhuis, zowel bij de Labour-party als bij de conservatieven zitten mensen, die er niet voor te vinden zullen zijn hun steun aan de plannen van de rege ring te geven. (Nadruk verboden) dagsrust enige Ja™ geleden weer Omzetting salarisverhogingen rijks- en onderwijzend personeel in vaste toelage. Naar het A.N.P. verneemt is spoe dig een Koninklijk Besluit te ver wachten, waarin de twee salarisver hogingen van 5 procent, welke sinds 1 Januari 1948 gegeven zijn aan rijks- en onderwijzend personeel zullen wor den omgezet in een vaste toelage. De consequentie hiervan is voor de betrokkenen, dat de pensioengrond slag zal worden verhoogd met 10 pet. In deze grondslag zal tevens de z.g. Joekes gulden zijn geïncorpo- doen ODlevem Houehton waT Werk tornen van 25000 gulden per jaar reerd. Daarnaast is een regeling te aoen opleven. Hougnton was Kiern (belMtimrvrii) De rechters staken verwachten, waardoor betrokkenen bij een advocaat, waar hij gelegenheid kreeg in oude wetten te bladeren. Bij deze lectuur kwam hij op de wet van 1730, die zeer omvangrijk en ingewikeld is. Houghton nam twee jaar de tijd om in aJe bijzonderheden door te dringen. Toen nam hij ontslag uit zijn betrekking en vestigde zich als „openbare aangever". Hy werd daarbij gesteund door zijn vrouw, een buitengewoon knappe verschijning, die in staat was haar gezichtsuitdruk king binnen enkele ogenblikken zo te veranderen, dat zelfs ervaren detec tives meenden een geheel andere per soon voor zich te hebben. Houghton stuurde zijn vrouw en medewerkster erop uit, overal waar hij een overtre ding van de Zondagrust vermoedde. Zo'n overtreding vindt volgens de wet Otto van Neyenhoff Record-inzameling voor herbouw van kerk. Een te Baarlo gehouden huis-aan- huis-collecte voor een nieuw te bou wen kerk, ter vervanging van de oude. welke door de Duitsers werd opgeblazen, leverde het bedrag van 40.000 op. Baarlo heeft ongeveer 400 bewoonde woningen, zodat de inzame ling per huis gemiddeld ongeveer 100 opleverde. Ook de Graaf naar Frankrijk? Tussen de Graaf, de Limburgia- speler en tevens rechtsbuiten van het Nederlands elftal, en de Franse club Nancy zijn onderhandelingen gaande Voor een eventueel contract. Eex-st de volgende week zal er een beslissing worden genomen. (belastingvrij). De rechters staken verwachten, waardoor betrokkenen hun verachting voor de vreemde prac- geen nadeel zullen ondervinden van 't tijk van de aangever niet onder stoe- feit. dat gedurende 1950 deze verho len of banken, maar zij moesten hem gingen nog niet in de pensioengrond- volgens de wet de hem toekomende 1 slag waren opgenomen. Sinds enige weken is de vulkaan Etna op Sicilië weer in werking getreden De ziedende lavamassa, welke de berghell ng afstroomt, nadert langzaam de dorpen Milo en Renazzo, welker bewoners geevacueerd zijn. Ook het dorp Fornazzo wordt weer bedreigd. Er zijn nog geen aanwijzingen, dat de eruptie binnen afzienbare tijd zal afnemen. Een luchtfoto van de Etna. Duidelijk ziet men de met lava bedekte hellingen, en de dikke rookwolken welke uit de krater opstijgen. Antoon Molkeriboer kreeg legioen van eer. Dé kunstschilder en mozaïek-ont- Studiebeurzen voor Amerika. De Amerikaanse ambassade en de „United States Educational Founda- werper Antoon Molkenboer is door ü0n in the Netherlands" delen mede, de regering der Franse Republiek dat er ongeveer 20 gecombineerde benoqpid tot ridder in het legioen j beurzen beschikbaar zijn voor studie van eer als erkenning voor zijn wer ken in en voor Frankryk, vooral op kunstgebied. Van zijn werken noe men wij het onlangs te Kapelle Zee land) onthulde Franse oorlogsmonu ment in de koormozaïken in „le tom- beau de St. Francois de Sades te An- necy (Savois)." OPDRACHT VOOR EEN RODE KRUIS-FILM. (Van onze Haagse redacteur) DEN HAAG, December Het is van daag 25 jaar geleden, dat de thans algemeen bekende Haagse cineast Otto van Nejjenhoff de eerste voorzichtige schreden zette op de zeer glibberige paden der cinematogra fie en wel in het toenmalige filmfabriekje van een der pioniers der Neder landse film Willy Mullens. Als een jubileumgeschenk beschouwt hij de eer volle opdracht, welke het hoofdbestuur van het Nederlandse Rode Kruis hem juist dezer dagen verstrekte. Het betreft een populair-medische docu mentaire ter ondersteuning van de hoornvliestransplantatiecampagne welke 't Rode Kruis op grote schaal gaat voeren ten bate van de blinden, wie op deze wyze het licht kail1 weergegeven worden. Een gesprek met de heer Van Neij- enhoff krijgt geen bepaald intros pectief karakter, omdat de cineast geboeid is door het onderwerp, dat zijn gedachten reeds maanden bezig houdt. Want uit vele andere is het zijn eigen scenario, dat gekozen werd voor het filmpje, dat de nieuwe mens lievende campagne zal stimuleren. Het wil toch zienden doen zien, hoe men blinden tot zienden kan maken. Daarvoor is nodig een goede voor lichting. welke dit tere onderwerp op delicate, maar toch indringende wijze behandelt. Het is de bedoeling, dat men legateert, dat na zijn overlijden de hoornvliezen verwijderd en over gebracht mogen worden op blinden. Belangrijk is daarby, dat de film aantoont, dat er bij deze operatie na de dood geen sprake is van vermin king van het oog of het gezicht van de overledene. Toch is ook de toestem ming van de nabestaanden nodig voor de transplantatie. Het is dus een verheven doel, dat het Rode Kruis zich stelt. Denkt nu niet, dat men op het doek een oogoperatie te zien zal krijgen. Afgescheiden van de vraag, of velen in staat zouden zijn zulk een operatie te volgen, zou een dergelijke film juist een averechtse werking hebben. Toch is medische medewerking noodzakelijk en daarom zullen er in de oogkliniek van het Academisch Ziekenhuis te Utrecht opnamen gemaakt worden met toe stemming uiteraard der autoriteiten. De gesproken film zal twaalf mi- HET FRONT IN KOREA nuten duren en is dus voor de voor programma's bestemd, terwijl ook versies in andere talen mogelijk zijn. Bovendien zal er zowel een normaal als een smalfilm gemaakt worden. Dit is Otto van Neijenhoff alles zins toevertrouwd, want hij maakte voor en na de oorlog tal van speel films en documentaires. Wy noemen „De Suikerfreule" naar het bekende boek en toneelstuk van Johan Fabri- cius: „De Big van het Regiment", „Jonge Harten" (die op het eiland Texel speelde) en de film 40 jaar bij het Regeringsjubileum van H. M. Koningin Wilhelmlna. Van na de oorlog dateren o.m. zijn „Samen op weg", „Rembrandt" en „Napoleon contra Venus". Bovendien is hij medewerker aan het journaal van Fox. De heer Van Neijenhoff kent het klappen van de zweep in en bui ten ons land. Heeft hjj niet met Con rad Veith samengewerkt in de Britse studio's te Elstree en met andere gro ten in de filmwereld te Epernay by Parijs DE NEDERLANDSE FILM „Wat denkt u van de Nederlandse film?" vragen wfl enigermate aarze lend, omdat dit wel als een netelige vraag beschouwd mag worden. Het slachtoffer onzer weetgierig heid antwoordt resoluut en zonder na denken: „De Nederlandse film kan best een toekomst hebben, wahneer men niet met buitenlanders, maar met Nederlandse krachten die er zyn werkt en haar geen belemmeringen van overheidswege in de weg legt als de Verenigde Staten ten behoeve van Nederlanders, die met goed ge volg hun candidaatsexamen hebben gedaan of een opleiding hebben vol tooid gelijkstaand aan die van een Amerikaans instituut voor hoger on derwijs. De leeftijdsgrens voor het verkrijgen van deze beurzen is be paald op 35 jaar. De beurzen, die verstrekt zullen worden voor studie van „business administration", Amerikaanse ge schiedenis en literatuur, journalistiek en onderwysmethoden, zijn bedoeld voor het studiejaar 1951/52. de zwaardrukkende vermakelijkheids belasting". Otto van Neijenhoff is cineast, maar ook en juist daardoor minnaar van het schone, dat onze wereld rijk is. Hij was de initiatiefnemer en is de directeur van de Stichting Schone Vorm", die het mooie souvenir wil bevorderen, Hy heeft in de afgelopen zomer met succes de strijd tegen de „kitsch", welke toeristen en vreem delingen veelal als souvenirs van hun verblyf in ons land meenemen, aan gebonden met een verkoopstentoon- stelling in de kelder va n Gouda's Middeleeuwse Raadhuis. Met voldoening denkt hy aan dit pogen terug en hij verzekert, het ko mende seizoen ook elders in het land deze campagne voor het waarlyk schone souvenir te zullen voortzetten met medewerking van fabrikanten, die zijn streven van harte gaarne steunen. Zo kan een kunstenaar ook buiten zjjn eigen vakgebied veel schoons bieden! En daarbij jong blyven, als de jeugdige, joviale Otto van Neijen hoff! (Nadruk verboden) ,Met zit in de lucht", zei een populaire film intertijd en dat komt in onze rubriek ook nogal eens voor. Dit namelijk, dat enige lezeressen tegelijk in een brief hetzelfde onderwerp aansnijden, met de vraag: zeg u nu eens, wat u er van denkt? Zulke brieven krijgen dan, zusterlijk vereend 'n elastiekje om en als het tijdstip er gunstig voor is springt het dxiveltje uit het doosje. Het duveltje had ditmaal een aardig rood-en- gouden mutsje op, en 'n pracht van een witte wattenbaard U begrijpt het al: het was Sint Nicolaastijd en vele moeders braken zich dit jaar het hoofd over het schoentje, dat leeg bij de schoorsteen stond. Het kind van anno 1950, de goe- den niet te na gesproken, laat zich niet meer zoet houden met een poppenledikantje uit een sigarenkistje en een winkeltje van beplakte lucifersdoosjes. Vele moeders schreven mij, met een diepe zucht, dat zij het roe rend met mij eens zijn wat be treft de versobering, maar dat het in de practijk dikwijls een onmogelijke opgave blijkt. Een lezeres beklaagt de moeders, wier kinderen „toch vooral dat moeten hebben wat de hele klas(!) heeft. Met twaalf jaar al een fiets: een polshorloge (gis teren 4.50 reparatie betaald), zelfs een permanent! Geen won der, dat menig gezin te kort komt". Nu zou ik niet durven beweren, dat een levensstandaard als bo vengenoemd algemeen voor komt, maar het beginsel zit er toch bij de meeste kinderen al vroeg in. Het zou aardig zijn om eens een enquête te houden naar aanleiding van uit de schoenen geviste verlanglijstjes om vast te stellen, tegen welk gemiddeld bedrag 't Nederland se kind Sinterklaas wil aan slaan. Wy zouden er waarschijn lijk van achterover vallen al wordt dat bedrag in werke lijkheid misschien ook lang niet besteed. Hoe komt het grut er bij? Dat schrijft maar met het blankste gezicht van de wereld echte poppenwagens en poppen met slaapogen en driewielers en complete spoorwegemplacemen ten en levensgrote schoolbor den op. Verlangen met acht jaar een zwemabonnement en met tien jaar een fiets, met twaalf jaar een polshorloge en met veertien een bromfiets Waarom? Omdat zij het dag aan dag voor ogen zien, door bluf ferige kameraadjes horen ver kondigen als minimum-eis van een behoorlijk kinderbestaan en zich allerakeligst armoedig gevoelen met 'n rieten poppen- wiegje met eigengenaaide be kleding of een nieuw school- étui. O, de Tantaluskwelling van de SinterklaasuitstallingenAl WAABOM MOET HET ALTIJD dat dure, geperfectionneerde, volmaakt uitgevoerde speel goed. Eén zo'n poppenwagen-op -kogellagers compleet tot en met regenzeiltje en windscherm in de straat en alle kleine meisjes kijken met minachting op haar prentenboekje en cho coladeletter neer. En nu kunnen wij natuurlijk kort en goed ver klaren, dat Bruin zo'n wagen bij ons niet trekken kan, en het met Sinterklaas neerkomt op een kleinigheid met een vro lijk gezicht of anders helemaal niets maar kinderen zijn voor zulke redeneringen maar ten dele vatbaar. W ij blijven veilig binnens huis: z ij hebben de vriendjes en klasgenootjes te braveren, zij moeten op een leeftijd waarop zij nog o zo benauwd zijn voor de positie van uitbij- ter hun geminachte cadeau- ijes verdedigen zonder de nood zaak van die goedkoopte te be seffen. Moesten wij hun daarom maar zoveel mogelijk hun zin geven? Om nog zoveel niet! Als een moeder mij in een brief met de stukken aantoont, dat zy per maand ongeveer vijf gulden overhoudt, terwijl de kleren kast schreeuwt om aanvulling dan zou zij wel mal zijn om schulden te gaan maken terwil- le van de verlanglijstjes der kinderen. Neen en nog eens neen: zelfs als wij, moeders, 't betalen kunnen, moeten toy de kinderen toch al vroeg wennen aan de ouderwetse stelregel, dat mooi en duur volstrekt niet broer en zus zijn. Bovendien wie jong gewend werd zich jets te ontzeggen, zal als volwassene getraind zyn tn zelfdiscipline. Laat het leven sober zijn, doch rijk aan feesten", is een slagzin, die meer dan ooit het toepassen waard is. Als wij feest dan maar opvatten in de zin van gezellige familiepret tegen minimum kos ten. Het komt er op aan om, slechte tijd of niet, onzekinderen te gewennen aan een eigenge- naaid poppenuitzet, 'n eigenge- plakt prentenboek, aan kleine, zinvolle geschenken en vooral aan met zorg gekozen boeken. Laten wij verder, meer nog dan tot nu gebeurt, proberen in sa menwerking iets tot stand te brengen. Waarom kan een hele buurt niet een avond of wat bij eenkomen, met bijeengezameld gebruikt speelgoed op tafel, om met vereende krachten daar iets aardigs en fleurigs van te maken en tegen minimumprij zen te verkopen? Er zijn zoveel handige naaisters onder de moeders en bedreven knutse laars onder de vaders. Als die nu eens in een groep ouders de leiding namen en onderricht ga ven, zou in combinatie heel wat tot stand gebracht kunnen wor den. Sinterklaas is alweer voor bij, maar 't idee lijkt me voor komende gelegenheden toch de moeite van overwegen waard. Het is geen hoogvliegende illu sie: er zyn buurtverenigingen, die dit idee al lang in practijk brengen, tot groot genoegen van ouders en kinderen beiden. En zou het ook niet eens hoog tijd worden, dat diverse vrou wenbonden gingen protesteren tegen de aanmaak van al dat peperdure speelgoed, dat vele ouders tot financieel wanbeheer verleidt, eh veie kinderen tot geblaseerde opscheppertjes maakt? SASKIA. Bruiloft. Het was allemaal begonnen met 'n huwelfjk. Precies andersom als in de boeken van wijlen Courths Mahler, waar de graaf altyd op bladzij 347 stralend opblikt tot zijn schuchtere bruid, over wier oranjebebloesemd hoofd de pereiende klanken van Wag ners Lohengrin wentelen. Zo staat 't altyd omstreeks bladzy 347 ge hoeft er mij niet op aan te kijken. Courths Mahler terzijdeln het ge val van Pieternella Gaasblok was het drama dan met een huwelijk begón- nen. Hetgeen overigens meer naar de werkelijkheid des barren levens is. Hendrik Blauwsteert, de caféhou der, die vandaag de getuigerol ver vulde, deed een omstandig en duide lijk verhaal ln de sfeer der oorlogs correspondenten. De zus van Pieter nella was die dag getrouwd met Wil lem Peerdewei en d'r was, nadat de bruidsstoet ten stadhuize het boekje met de twaalf bemoedigende lijntjes had afgehaald, een stevige borrel ge dronken vanwege de vreugd en tot heil van 't paar. En omdat de families tóch zo ge zellig bijmekaar zaten, had Pieternel la die het bier best maar de borrel beter vond een oude bloedvete ter sprake gebracht, stammend uit de tijd toen haar moeder uit bakeren was. geweest bij de achterneef van Willem Peerdewei. „Jullie hebbe me moeder minder brood gegeve dan je hier an borrels opzuipt", had ze ge zegd en toen was het allemaal Korea-met-Chinezen geworden. Menheer de prezedent, in no- taim lagen d'r vier vrouwen over me kaar te kriele as... as... as varkens, zei de caféhouder. Heeft Pietemella bosjes haar getrokken uit het hoofd van mevrouw Peerdewei - Bosjes? Menheer ze plukte dat mens of 't een gans was* En maar spoege èn maai- slaan èn maar schreeuwe. 't Was kepleet de slag by Waterloo. Pieternella, die een teder hoofd doekje droeg met allemaal rozen en seringen, schoof het op agressie en interventie en provocatie van de we- derpartyders. Mijntje van Giel had 'r ouwe zuursmoel genoemd en Teun- tje van Kris van Sieme had 'r 'n lel lebel geheten, waarna de ouwe me vrouw Peerdewei de zaak over de 38ste breedtegraad had gejaagd, zeg gende dat Pietertje net zo vergiftig krankjorum was als d'r ouwe jene- vervaer en d'r ontaard-vervuilde moeder. Ik la me ouwelui niet in de goot schoppe door de griebus, zei het meisje met de tedere hoofddoek en de rechter paste op die zinsnede een keurige correctie toe. Hy zei: als Pie ternella naar de politie gelopen was lnstede van zich tot plukarbeid te begeven dan zouden de rollen thans wellicht andei's verdeeld zyn geweest. D'r is géén recht, beweerde Pietje met een zenuwbibber, maar du rechter betoogde, dat ze het tegen deel te ervaren zou krijgen. Mevrouw Peerdewei, die teuterig voor de tafel schoof, had dikke vlok ken grys haar in een krant meege bracht vanwege het wettig en over tuigend bewijs en de rechter keek naar het opengevouwen dagblad, alsof er adders en schorpioenen langs de letters kropen. Het werd veertig gulden boete, want ge kunt de bruilofsvreugd nu eenmaal niet ongestraft zó hoog op voeren, dat ge des bruidegoms moe der kaalplukt als ware zij een braad kip. Vragen van de heer van der Goes van Naters. Het Tweede Kamerlid, de heer v. d. Goes van Naters (P.v.d.A) heeft aan de ministers van buitenlandse zaken en marine vragen gesteld over het bezoek van een Nederlands flottilje aan een Spaanse haven (Valencia) en de daaraan verbonden officiële plecn- tigheden. De heer v. d. Goes van Na ters vraagt o.m. of een manifestatie van sympathie met Franco-Spanje niet in strijd is met de onlangs door de Ver. Naties aangenomen resolutie om Spanje en de daarbij door de Neder landse gedelegeerde afgelegde verkla ring.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7