Blijdschap, maar ook bezorgdheid
C
Ned. Herv. kerk heeft een
kerkorde
Wat was hst lot van
Stalins zoon?
DE MOLEN „DE BRAK" TE SLUIS
Restauratie vordert goed
4$ée ons» op
België en het
plan Schuman
VRIJDAG 15 DECEMBER 1950
PROVIN ClALE ZEEUWSE COURANT
9
Stemmen uit de Kerken
De vorige week is in de Generale Synode van de Ned. Hervormde Kerk
de eindbeslissing gevallen over het ontwerp kerkorde. Een meerderheid
van twee derde der uitgebrachte stemmn was nodig voor aannmlng. Dit
percentage is zelfs ruimschoots overschreden. Daarmee is datgene een feit
geworden, waarover zovele jaren reeds gesproken is en wordt een periode
van ruim één en een kwart eeuw afgesloten. Met blijdschap, hoewel niet
zonder zorg, is deze beslissing vernomen. De Ned. Herv. Kerk zal een an
dere gestalte, een andere instelling moeten krijgen. Gedeeltelijk is deze
er reeds, maar gedeeltelijk ook nog niet.
Wanneer we terug zien op al die po
gingen en voorstellen tot reorgani
satie die er geweest zijn, dan is het
de laatste jaren wel heel vlug gegaan,
voor een Kerk althans.
Op 31 October 3945 kwam de Gene
rale Synode voor het eerst bijeen, na
dat de kerkorde was aangenomen. Er
is tuen een commissie voor een kerk
orde benoemd, die twee jaar later
een ontwerp aan de Synode aanbood.
Daarna is de Gen. Synode ruim an
derhalf jaar met deze kerkorde in
eerste lezing bezig geweest, waarna
ze is voorgelegd aan de Clasicale
Vergaderingen en Provinciale Kerk
besturen.
Midden September van dit j'aar
moesten alle stemmingen, gewenste
veranderingen en amendementen in-
tediend zijn. Op 20 November kwam
e Synode bijeen in verdubbeld getal,
uit iedere Clasis twee afgevaardigden,
om in tweede lezing de kerkorde te
behandelen. De vorige week is de
eindbeslissing gevallen en hiermede
Is dan defimtief een einde gekomen
aan de organisatie van 1816. Wan
neer de kerkorde het volgende jaar
ingevoerd wordt, heeft de N. H. Kerk
een kerkorde, waarin het wezen van
de Kerk tot uitdrukking komt en die
tevens aangepast is aan de tegen
woordige tijd.
De organisatie van 1816 was eigen
lijk vreemd aan het wezen van de
Kerk. Naar het voorbeeld van de
Staat, was aan de Kerk een organi
satie opgelegd. Kerkelijke vergade
ringen waren teruggebracht tot be
sturen, die volgens de ingevoerde re
glementen konden handelen, maar
luist niet over datgene wat een Kerk
tot Kerk maakt. De besturen konden
geen beslissingen nemen over dat,
wat de hoogste opdracht van de
Kerk is. de verkondiging van het
Evangelie. Zo deed de N,H. Kerk als
zodanig bijv. niet aan zending, terwijl
evenmin een oordeel kon worden uit
gesproken over de prediking, of deze
naar het Evangelie van Jezus Chris
tus verantwoord was of niet. Zo doen
de kon een ieder zijn eigen weg gaan
en doen wat goed was in zijn ogen.
Een gezameljjke gedragslijn voor het
leven, werken en vooral voor het be
lijden der Kerk, was uitgesloten. Ge-
volg is geweest dat er zich in de N.
H. Kerk verschillende groepen heb
ben gevormd, die soms fel tegenover
elkaar stonden. Het laatste beroep in
de N.H. Kerk was niet een beroep op
Gods Woord, maar op de reglemen
ten.
Sinds 1816 Is telkens gepleit voor
verandering, maar zonder resultaat.
In 1945 is de eerste stap tot wezenlij
ke verandering gezet door het aan
nemen van de werkorde. Practisch
was toen geen terugkeer meer moge
lijk. Door de beslissing van de vorige
week is nu definitief een periode af
gesloten. De N.H. Kerk staat weer
in de rij van de belijdende kerken.
Z|j weet nu weer officieel van het
apostolaat, waarmee zij staat In deze
wereld. Zij ls weer een Kerk met een
Bedreiging met sabotage.
PLATBRANDEN VAN DEUSCIIE
TABAKSSCHUREN.
De voorzitter van do Tani-bond
(Boerenbond) in Oost-Snmatra heeft
volgens het Indonesische persbureau
„Antara" op een vergadering ge
dreigd, dat de Delische tabaksschu-
ren in brand zouden worden gestoken
indien Irian niet tot Indonesië terug
keert.
Voorts kondigde hij aan het houden
van grootscheepse betogingen en het
schoonkappen en omspitten van ta-
baksgronden in Deli en Serdang op 2
Januari a.s., aldus Antara.
De Soboi (Indonesische Vakcentra
le) zal zich onthouden van boycot
acties.
Inlichtingen, maar geen beloning.
Onlangs verscheen in een der Bel
gische kranten het bericht, dat Stalin
een millioen roebel zou hebben uitge
loofd aan degene, die zekerheid kon
verschaffen over het lot van zijn in
Duitse krijgsgevangenschap geraakte
en vermoedelijk overleden zoon.
Een voormalige Belgische krijgsge
vangene, Anzatole Prevot. wendde
zich daarop tot de Russische ambas
sade te Brussel met de mededeling,
dat bjj zijn weten Stalins zoon was
overleden in een kamp bij Schwein-
furt.
Op de Russische ambassade werd
deze mededeling genoteerd, doch Pre
vot kreeg te horen, dat niets bekend
was over een beloning van een mil
lioen roebel, die zou zijn uitgeloofd.
Het betreft hier een zoon uit het
eerste huwelijk van de Russische lei
der, die slecht met zijn vader die
om. tegen zijn huwelijk was gekant
overweg kon. De Duitsers hebben
toen ben bleek wien zij gevangen had
den genomen, alles in het werk ge
steld om propagandistisch voordeel uit
de gevangenneming van Djoegaswili
te trekken. Deze gaf echter ook tegen
over hen geen krimp. Het is vrij zeker,
dat hij in Beieren in Duitse krijgsge
vangenschap is overleden.
kerkorde, waarin staat uitgedrukt
dat zy een roeping heeft In deze we
reld, die zy moet vervullen ln op
dracht van het Evangelie dat haar is
toevertrouwd.
Is de organisatie van 1816 nu de
finitief voorbij als het komende jaar
de kerkorde wordt ingevoerd? Hoe
zou het mogelijk wezen een hele pe
riode met één stemming definitief
te laten eindigen? Gedeeltelijk was
de N. H. Kerk reeds over deze periode
heen. Gedeeltelijk zal ze een beëindi
ging vinden als de nu aangenomen
kerkorde wordt ingevoerd. Gedeelte
lijk ook zal die oude organisatie blij
ven hangen en voortduren onder de
kerkorde. Het beginsel van een kerk
orde mag dan een geheel andere zijn
dan van de reglementen, in de practi-
sche onderdelen is er heel wat van
de reglementen blijven hangen. En
bovendien nog dit. Een Kerk veran
dert in wezen zo maar niet wanneer
er een kerkorde wordt aangenomen.
Nodig is dat heel de geest wordt om
gezet; dat de ambten weer gaan
functioneren, zoals verwacht mag
worden in een Kerk van Christus;
dat in de kerkelijke vergaderingen
tot uiting komt de bewogenheid die
er moet zijn wanneer het. gaat om het
Evangelie in deze wereld. Zo als na
1816, ondanks alles, iets van de kerk
orde is blijven voortduren, zo zal na
1951, ook nog wel iets van de regle
menten blijven voortduren.
Bovendien is er in die periode sinds
1816 heel wat gebeurd in kerkelijk
Nederland, waarbij de N.H. Kerk di
rect was betrokken, dat niet met het
aannemen van een kerkorde kan wor
den afgeschud en ongedaan gemaakt.
Mede door de reglementen, die het
belijdende karakter van de Kerk in
haar geheel belemmerden, zijn er
conflicten geweest, die scheidingen
hebben veroorzaakt, welke aan ons
land een reeks van protestantse ker
ken hebben gegeven, die nog altijd
pijnlijk laat zien de gedeeldheid van
net Protestantisme.
Ook wanneer in 1816 de kerkorde
van Dordrecht, waaronder de Ger.
Kerken enz. nu nog leven, van kracht
was gebleven, waren deze scheidin
gen misschien toch gekomen; maar
het feit ligt er dat de organisatie van
Koning Willem I de botsingen toch
wel veel heviger heeft gemaakt, voor
al voor hen die over te weinig geduld
beschikten zjj zijn er geweest aan
beide zijden.
Nu is het dan zo ver dat de N. H.
Kerk wederom een kerkorde heeft.
De practijk zal meteen uitwijzen hoe
zij werkt. Er moge dan in deze Kerk
heel wat veranderd wezen, er is toch
ook nog veel. dat niet veranderd is
en dat wel zou moeten zijn. Hoeveel
vragen liggen hier nog niet, die moei
zaam een oplossing zullen moeten
vinden. Voor een belangrijk deel ko
men ze voort uit het feit dat de N.
H. Kerk geen eenheid was, maar uit
een viel in verschillende groepen. Er
was, ondanks alles, nog wel een be
sef bij elkaar te behoren, maar wat
betekent dit als er geen verantwoor
delijkheid voor elkaar is en men niet
weet dat allen te samen één gemeen
schap vormen. De apostel Paulus
gebruikt daarvoor het beeld van het
lichaam met vele leden. De Kerk is
een lichaam, waarvan Christus Jezus
het hoofd is en alle leden door Hem
worden geregeerd. Hier moet nu voor- j
al de kerkorde een dienende en rege-
lende taak krygen.
Een belangrijke beslissing is geval
len. De kerkorde ls aangenomen. Er
is blijdschap en zorg uitgesproken.
Blijdschap is er by hen die, uit liefde
voor de N. H. Kerk, een belangrijk
gedeelte van hun leven hebben ge
streden voor reorganisatie. Hun blijd
schap zal niet zonder zorgen zyn. nu
de tijd is aangebroken om de Kerk
te doen leven en werken onder een
kerkorde, zo dat deze geen caricatuur
wordt.
Er zyn ook zorgen uitgesproken,
vooral door hen die op de een of an
dere wijze ongerust z\jn over het be-
lüdend karakter der Kerk. Hoe moet
het gaan met de leertucht, ook al
wordt die dan ook pas over tien in
gevoerd? Toch zjjn ook by dezen de
zorgen niet onvermengd met blijd
schap. Daarvoor is er voldoende besef
dat de organisatie zoals ze was, een
Kerk onwaardig is.
H.
De traditie getrouw worden door de leden van het kerkkoor te Quedgeley
in Engeland enige weken voor het Kerstfeest de Kerstliederen, geheel In
oude trant in de open lucht gerepeteerd. Tijdens de repetitie: uit dit ta
fereel blijkt wel zeer duidelijk de oud -Engelse Kerstsfeer.
Publiekrechtelijke regeling
voor bestrijding van
runder-t.b.c.
(Van onze Haagse redacteur).
In een conferentie van een uitge
breide delegatie uit de Stichting voor
de Landbouw met de minister van
Landbouw. Visserij en Voedselvoor
ziening en zijn naaste medewerkers
is in principe overeenstemming be
reikt zo vernemen wij over de
vraag of de t.b.c.-bestrijding onder het
rundvee in de toekomst zal moeten
behoren tot de onderwerpen, waarvan
de regeling een taak van het publiek
rechtelijk georganiseerde agrarische
bedrijf zal zijn.
In diezelfde bijeenkomst stelde de
Stichting voor de Landbouw de minis
ter in kenr.is van haar mening, dat het
wenselijk is een Agrarische Commissie
in te stellen bij de Sociaal Economi
sche Raad, die thans op verzoek van
de minister wordt voorbereid. Het
overleg hierover leidde evenwel nog
niet tot overeenstemming.
Wat de voorbereiding van een ont
werp algemene maatregel van bestuur
tot instelling van een landbouwschap
betreft, zijn de plannen van de Stich
ting reeds ver gevorderd.
De minister zegde toe, het thans ten
departemente voorbereide ontwerp
van wet op de kwaliteitscontrole van
agrarische producten aan de Stichting
om advies voor te leggen.
Evenals zovele andere waardevolle gebouwen werd de korenmolen „De
Brak" te Sluis in 1944 door het oorlogsgeweld getroffen. Dit geschiedde
31 October, de dag vóór de bevryding van Sluis. Hiermede was de oudste
stenen molen van Zeeuwsch Vlaanderen vernield.
Spaanse en Franse belegeringen ver
dwenen en niet meer opgebouwd,
daar hieraan door economische ach
teruitgang der stad blijkbaar geen
behoefte meer bestond.
1) De historische gegevens zijn ont
leend aan het bekende boekje van
jkvr. S. Collot d' Escury „De molens
van Zeeuwsch Vlaanderen".
Onmiddeliyk na de bevrijding wer
den plannen beraamd tot volledige
restauratie Goede samenwerking
tussen gemeentebestuur, monumen
tenzorg, provincie en tegenwoordige
eigenaar leidde tot succes. Sluis zou
zyn molen terugkrygen en dit is voor
dit stadje, met het oog op het tour
isme in de zomermaanden van grote
betekenis. De moeilijkheden, na de
verkregen goedkeuring tot restaura
tie waren echter nog niet voorbij.
Voor een goede restauratie is ge
schikt, passend materiaal nodig en
ook moet men geschikte arbeidskrach
ten hebben. Deze laatste vond men
in de Limburgse molenbouwers W.
Adriaans en Zoon uit Weerd. die na
Kiek zie, da's noe'n bitje moeie-
lek, en 'k d'r lank over ge
docht ok nog, ma' ik wille 't d'r
toch nog 's over
En da' bin de Zeeuwen die as
ons en Zeeland verlaete, of
nog zu' gae' verlaete.
Noodgedwoenge of gedeeltelek
uut eige verkiezienge, ma' ze
gae' of bin a gegae'.
De éénen omda' z'n óf je en z'n
grond d'r nog bie deu 't wae-
ter wegspoelden of in de kre
ken wier 'esleurdü!
Den aoren omda'fn ier de' kan-
se nie kreeg om z'n boere-be-
drief uut t'oefene.
Gebrek an grond, dus gebrek
an meugelek'ede om voruut te
komme, da' bin dienge die as 'n
mens doe beslute om z'n geluk
ieveransten aors te perbeere as
in z?n eige vertrouwde omge-
vienge. En geweunlek bin 't de
slechtste mense nie, die as de
moed en de krachte kunne op-
.brienge, om 't op 'n vreemde
plekke te gae' perbeere (en vol
t'ouwe) om 'n nieuw bestae' op
te bouwe.
Ma'n bitje weemoed zit d'r vo
d'achterbluvers en vo de mense
die gae' toch wè in.
Ons werke en ploetere 'ier ok,
van eiges! Ma' me bin t'uus éél
Me gae' Dunderdags nae' de
mart, a me wille en spreke in
ons eige taele mee onze fermiel-
je, onze vriende en kennisse.
Me weune in onze eige omge-
vienge waer a'me gebore bin en
op den eigesten grond die deu'
onze voo'ouwers ok a beweund
en bewerkt wier. En onze fer-
mielje weunt 'ier overao, in stad
en durp, en me voele in voo'-
spoed en tegenspoed; me bin
ondermekaore, me bin t'uus!
En noe ginter?
'N nieuw land, mee nieuwe
meugelek'ede en aore mense!
Uut eel verschillende previn-
cies.
Goeie en minder goeie mense,
net as ons bin, ma'eel aors op
gevoed en dae' deu' eel aors
van levensopvattienge soms.
Ik wete wè, de Zeeuwen zitte
nog 'a biemekaore, z'è ulder
eige uereenegienge en ze doe
d'r besten om den band vast
t'ouwe, dae' bin me zeker van'.
Ma' toch weetjetoch is 't
'n stikje Zeeland da' ver bie
gaet, en da'za' ondergae' in 't
grote g'eel van z'n nieuwen om-
gevienge. Wan noe nog praete
z'ulder Zeeuws, ok ginter! Noe
nog draege z'ulder mooie
Zeeuwse drachte (Nie aol netu-
relek ma'da's 'ier net eender).
Ze leze ulder Zeeuwse krante
wan'ze bin Zeeuwen, en da' za'
nog taemélek lank zo bluve!
Ma' toch, a'me ons verstand noe
is goed laete waerke dan
Den
Noord Oost polder
moete me wè begriepe, da'kan
mee die Zeeuwen zo nie deu'
gae! Da'kan 'rt bitje langer of
wa' korter dure, ma' 't leve gae
vèder 'ier net as op 'n aore plek
ke. Ma 't joenge geslacht gae'
z'n eige anpasse! Meer nog en
gauwer aS d'ouwentjes. En 't
is ma 't beste van al ok, d'r is
toch niks an te doe.
En aalles-wa' dae' gebore'ordt,
of ze noe Zeeuwse ouwers of
grootouwers die kenne Zee
land nie! En je kan zokke joen
ge mense nie kwaelek neme, da'
ze d'r dan ok nie vo' vqele.
Dat 'orre de beweuners van den
nieuwen polder die d'r eige dae'
eelemaele t'uus zu'voele.
Die gae' d'r eige taele spreke,
en die zu' d'r gin b'oef te mi an
om 'n krante te leze uut Zee
land.
En die dus geleldelek an zu' gae'
loslaete van Zeeland.
Ze gae' krante leze van ginter,
neturelek 'ulder belange bin
dae' en ze bin Nederlanders die
as tegemekaore wè 's zu' zeg
ge: JVfien ouwers kwaeme uut
Zeeland, en ik dae' nog fer-
mielje, en ons gae d'r soms nog
ib'è's nae toe ok".
Ma' da's dan 'ok aolles.
Noe is 't nog taemelek nieuw,
noe ka'j in Kampen, Vollen'ove
of in de Lemmer Walcherse
mussen tegenkomme, in wien-
kels, straete of autobusse. Noe
'oor je dae' soms aneens Zeeuws
praete.
Ma' 't gae verbie, zoas aolles in
deze waereld!
En ik zou nie graeg taille zegge
da 't nie goed ls zo, of da 't
aors zou moete!
Wa' 'k wè zou taille zegge is
dit:
Ik 'oope van 'arte da't julder in
den Noord-Oost Polder mag
goe' gqe' en da' julder de voo'-
spoed magge'n waer as je vo
waerke! Spaerzaem bin je van
'uvs uutdus de kanse stae' goed
vo' julder.
Ma' me gae' mekaore verlieze
da's zeker! Julder verlieze ons
en ons verlieze julder op den
langen duur.
En da' stemt toch 'n bitje wee-
mbedig.
En daerom zè' ik noe: kom nog
is 'an, as je tied en gelegent'etd
kunne vinde. Ons zu perbeere
om van tied tot tied bie julder
te kieke.
Ons bin den ouwen stam en jul
der de nieuwe bevolkienge van
'n nieuw land!
Laete me 't beste 'oope vo' aol-
lebei. respect me wezelek wè
no' julder!
Sterkte mense, en tot ziens a't
meugelek is.
BESPIEGHELAER.
de bevrijding reeds tientallen molens
en maalderijen uit de moeilijkheden
hielpen. Het waren dezelfden die in
1939. één jaar voor de oorlog, de
Brak restaureerden nadat deze van
1933-1939 niét gedraaid had; mensen
die vol liefde dit werk deden en doen,
MATERIAAL BIJEEN
Zij slaagden erin een passende In
ventaris te kopen in Miil. Deze molen
kreeg daardoor een sloopvergunning
en had anders moeten blijven staan
tot hij door bouwvalligheid een ge
vaar voor de omgeving zou worden.
Ook het transport van de vier 800 kg.
zware wieken en de 4300 kg zware
molenas leverde aanvankelijk bezwa
ren op doordat de Provincial Stoom-
bootdienst bezwaren maakte maar
ook dit kwam in orde en thans is het
materiaal compleet.
Met grote voortvarendheid woVdt
hier gewerkt. De zes zolders zijn al
len aangebracht, de molenas van
4300 kg werd in drie uur trjds met
grote handigheid naar boven geta
keld, het binnenmetselwerk is bijna
voltooid en het steigerwerk voor bui
tenmetselwerk is Zaterdag aange
bracht. Uiterlijk 1 Juni moet het
werk opgeleverd worden, maar men
hoopt dat de Brak reeds geruime tijd
daarvoor lustig draait.
Jammer, dat het wagenhuis, dat er
naast geprojecteerd is, straks het
uitzicht belemmeren zal.
EEN STEEN
In de molen bevindt zich nog een
ingemetselde steen, waarop een hand
staat afgebeeld. De volgende in scrip
tie is op de steen aangebracht: ..De-
sen eersten steenen molen gena'amt
De Brak heeft laaten bouwen D. H.
en Johs van Wcenegem en vrouw
Catharina van Uffelen, Anno 1739.
Den eersten steen gelegt door Jacob
van Weenegem den 3 July en Den
eersten spijker geslagen 'door Cle
ment Pieter van Uffelen".
Sedert 1880 is deze molen in het
bezit van het geslacht Sanders,
merkwaardig genoeg allen lzaacs.
De molen heeft een steenhoogte
van 22 meter, de leap welks betimme
ring inmiddels geheel gereed is heeft
een hoogte van 5,60 meter en de bij
zonder grote oppervlakte van 83 m2.
HET BEDRIJF
Het ligt in de bedoeling dat er zo
wel met windkracht als met electri-
sche karcht gemalen zal worden.
De inventaris van de tegenwoordi
ge noodmaaldery aan de kade is ver
ouderd en zal door nieuwe vervan
gen worden die gemonteerd wordt
beneden in de gerestaureerde molen
Boven krijgt de wind zijn kans en de
zware stenen liggen gedeeltelijk
reeds op de plaats.
In de oorlogsdagen was De Brak
van grote betekenis voor de omwo
ners. Menig hectolitertje graan werd
in deze moeilijke tijd verpulverd en
bewees zijn dienst op de juiste plaats.
Het is de enige molen'die zich nog
in Sluis bevindt. In de dagen van
grote bloei der stad waren er ze
ven. 1).
Ze stonden allen op of bii de wal
len nl. 1 de Heilige Geestmolen bij de
Westpoort, 2 id. by de Zuidpoort, 3
een molen vlak daarbij 4 een op de
Zuidkeure. 5 een aan "het einde van
de thans niet meer bestaande Hendrik
Janzstraat. 6 de Heilige geestmolen
bij de Oostkeuze en 7 de Gravenmo-
len bij de Oostpoort. De bekende
stadskaarten van Jacob van Deven
ter vermelden alleen de eerste drie
molens. De anderen zijn door de ver
schillende verwoestingen bij Staatse,
Het wereldgebeuren.
In Belgische geïnteresseerde krin
gen toont men zich nog steeds zeer
terughoudend ten aanzien van net
plan-Schuman, Zoals reeds eerder is
gemeld bedraagt de productieprijs
van een ton steenkool in België thans
fr. 690. En deze prijs zou op grond
van de in het kader van het plan-
Schuman te sluiten overeenkomst
moeten dalen tot fr. 620 per ton. Het
verlies zou voor de helft worden ge
neutraliseerd door een subsidie van
de Eelgische staat, terwijl 't restant
uit een gemeenschappelyke kas der
aan het plan deenemende landen zou
worden aangevuld. De Belgische my-
nen zouden zich hiertegenover als
tegenprestatie echter een bijzondere
inspanning moeten getroosten om tot
een rationalisatie der mijnen te gera
ken, zodat binnen een termijn van
vijf jaar de Belgische prijs fr. 620 per
ton zou bedragen en geen subsidie
meer nodig zou zijn. Tegelijkertijd
zou België zijn grenzen moeten open
stellen voor buitenlandse steenkool
(in de practijk zou dit vooral neerko
men op Duitse steenkool) tot een
hoeveelheid van een millioen ton in
het eerste jaar, twee millioen in het
tweede jaar van de overeenkomst
enz. tot het vijfde jaar. Na deze ter
mijn van vijf jaar zou België zich
aan de beslissingen van de hoge in
ternationale commissie moeten on
derwerpen en zou het bv. kunnen
worden gedwongen, aldus verklaart
men te Brussel, zijn productie tegen
de prijs van de Europese markt, zijn
de fr. 470 per ton te verkopen! Men
onderstreept in dit verband, dat het
noodzakelijk is. dat de Belgische mij
nen door een betere explotatie hun
prijzen op een lager niveau brengen,
doch men is anderzijds van oordeel
dat België zich niet te Veel kan laten
dwingen door beslissingen van de ho-
autoriteit van het plan-Schuman,
aangezien het anders na overgangs
termijn van vijf jaar geen enkel mid
del ter verdediging meer zou hebben.
In het bijzonder meent men hier in
dit verband, dat het moeilijk zal zijn
beslissingen te accepteren van de ho
ge autoriteit betreffende het sluiten
van bepaalde mijnen in België, de
pryzen en de vaststelling der binnen
landse productie. Bovendien is men
van oordeel, dat de vijftig jaar, waar
over de overeenkomst zou lopen, een
te lange periode is en dat het moge
lijk zou moeten zijn door middel van
een redelijke termijn van opzegging
zich eerder van de aangegane ver
plichtingen te ontdoen.
Men meent verder te weten, dat de
hoge autoriteit van het Schuman-
plan van oordeel is dat België op
grond van de huidige conjunctuur
25 millioen ton steenkool oer jaar
moet leveren. Het zou in dat geval
rechtvaardig zijn. zo redeneert men,
dat het complex der landen van het
Schuman-plan een gedeelte betaalt
van de kosten, die nodig zijn om be
paalde mijnen in bedrijf te houden.
Naast het probleem van de steen
kool rijst verder nog dat der Belgi
sche ijzer- en staalindustrie, die ten
aanzien van de grote loonversehillen
der partners van het plan-Schuman
bescherming zal behoeven.
Het blad La Libre Belgiaue schryft
dat de Belgische regering al het mo
gelijke doet om de vrees der belang
hebbenden in de kolenmijnen en de
ijzer- en staalindustrie te doen ver
dwijnen. Des ondanks zijn de meeste
belanghebbende Belgen niet erg ge
brand op het plan Schuman.
