C
Chansons te Middernacht
JIMMY BROWN, sporiheld no.
Kleine vermoeide pianiste
ABONNEMENTSPRIJZEN VOOR DE
DAGBLADEN WORDEN VERHOOGD
Zeeuwse Almanak
NAJAAR OP „BERKENBOSCH"
DONDERDAG 7 DECEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1
S
AMSTERDAMS PODIUM
H.B.S.-melsje uit Den Helder vond haar weg via
administratie en rekenmachine naar het podium.
EEN NAUWE STEEG tussen Kalverstraat en N.Z. Voorburgwal, zwart
van duisternis en gierende wind, een donkere ader dwars door het oude
hart van Amsterdam getrokken. De wind jankt en gromt door die steeg
en kletst de regen op de dode muren en de ruiten. Eén van die ruiten is
mat verlicht. Het is de ruit van de bar, genaamd Liberty. In het midden
van die ruit hangt een portret, een portret, van een jong meisje. Daar
staat een naam by: Hanna Brizée. Het is haast middernacht. Ergens be
gint een klokltespel te spelen. Op het Rokin en in de Kalverstraat schie
ten menselyke silhouetten voorby. Die gaan naar huis. Men aarzelt. Wat
is daar achter die ruit en die muur daar in de steeg? Dan wordt 't grijs van
regen en er is geen keus meer. Naar binnen. De bar Liberty is als elk der
honderd zoveel bars in Amsterdam. De tapkast met de rij krukjes. De bar
keeper. Achter hem de batterij kleurige flessen. Daarboven, hangend aan
de zolder, oude bierpullen. Weinig licht en haast niets wat de moeite waard
is. De flessen vangen een deel van het licht, dat er geel en glftig-groen,
rood en diepbruin, doorspoelt, dwars over en door de namen: Hennessy,
Martini, Cinzano en Marsaala.
Het is een avond vol regen, wind
en grauwe guurheid, en het is niet
druk in de bar Liberty. Drie, vier
mannen hangen op de krukken.
Soms begint er één een gesprek; ver
moeid, lusteloos en onsamenhangend.
Het lijkt een handelsreiziger. Een
ander wordt als dokter aangespro
ken. Een derde kan van alles zijn,
één uit tien millioen. Er wordt niet
veel gedronken. Er zijn geen vrou-
Hanna Brizée,
j haar doel. haar droom
wen. En de barkeeper vertelt, dat
hy morgen gaat vissen, omdat het
óók niet alles is iedere avond en
elke nacht in de stank van ander
mans rook te moeten staan en in de
walm van alcohol. Hg drinkt koffie
met veel melk, die barkeeper. En hij
bekykt zijn bezoekers nèt even te
diepzinnig.
Het is daar, die avond, een beetje
triest, een beetje eenzaam en een bee
tje raar m ae Liberty-bar. Daar is
niets feestelijks, niets ï'omantisch en
niets dat aan de bohème doet denken.
Een beetje grijs, een beetje grauw,
een beetje koud en een beetje verlo
ren, zo is het daar. Buiten begint °an
stadsklok langzaam, haast plechtig,
het uur van middernacht te spelen.
De wind voert flarden en repen klank
aan. Alweer een dag voorbij en een
nieuwe kan beginnen. Oók in Liberty,
in die steeg vol wind en kou en norse,
kille regen.
KLANKEN.
En dan druppelt haast onver
wachts, een snoer van klanken, van
't allertederst pianospel, naar bene
den. Op een klein platvorm, tussen de
zolder en de vloer, is een meisje gaan
spelen. Hanna Brizée. Ze speelt old
favourites en moderne liedjes. Ze
speelt van Wenen en Parijs. Ze speelt
voortreffelijk en niets is zo verbaste
rend als dit gaaf en warm pianospel
tc middernacht, in zulk een bar met
zulk een sfeer. Dat is heel vreemd.
Daarna zingt Hanna Brizée haar
chansons. Ze zingt van Place Pigalle
en douce France, en heel die kleine
bar is vol van heimwee, romantiek
en geheimzinnig clair-obscuur. Ver is
de regen, ver de storm. Het ene
chanson volgt het andere; niet zo bij-
zonde'- mooi gezongen, iets te hees
misschien, te verdroomd ook; te veel
voor zichzelf alleen blijft die stem.
Nu ja, waarom zou men zingen, vol
uit en jong en klaar, op zulk een
uur voor zulk een gezelschap
Opnieuw wat pianospel, droefgees
tig en wat week. Opnieuw chansons
en dan beseft men dat dit jonge meis
je veel meer weet van het geheim van
"zo'n piano en de tover in zo'n oud
en half doodgezongen chanson dan
men in Amsterdamse bars pleegt te
ontmoeten. Ineens weet men dat daar
op dat klein, verdekt balcon een
meisje zit dat artiste is.
Na de chansons komt ze naar be-
Dr, van Royen voerde
besprekingen in Washington.
Dr. J. H. van Royen, de Neder
landse ambassadeur te Washington,
is Woensdag door de Amerikaanse
onderminister van buitenlandse za
ken, Matthews, ontvangen, die met
hem de laatste ontwikkelingen van
de internationale toestand heeft be
sproken. Dr. van Royen heeft over
hetzelfde onderwerp voeling gehad
met andere vertegenwoordigers van
landen in het gebied van de Stille
Oceaan, o.a. met de ambassadeurs
van Indonesië en Canada.
neden. Een meisje, zonder make up
en met nogal slordig haar. Met een
weinig artistieke blauwe blouse en
een zwarte rok. Geen nagels als klei
ne roofdierklauwen geen gepenseel
de wimpers. Alleen maar Hanna Bri
zée, die speelt en zingt in de bar Li
berty. En limonade drinkt.
En dan rukt de tijd terug: een
jaar of tien, misschien iets minder.
Een heel jong meisje in Den Helder,
schoolgaand op de triomfen
vierend op de planken van een zeer
deftige zeer notabele plaatselijke to
neelvereniging. Er is een gerucht om
dat meisje van gedichten en liedjes
en al die andere dingen, waaraan
soms jonge H.B.S.-meisjes zich be
zondigen, om ze te vergeten en op
te bergen in de la van het sentimen
teel archief.
VIA KANTOREN.
Dat meisje was Hanna Brizée. En
later zocht ze haar weg in Amster
dam, via kantoren, via administra
ties en rekenmachines en al het grijs
en grauw van het leven in vakken
der grote kantoren van het grote
Amsterdam. En ze zong. En ze
speelde op piano's En de dag kwam,
dat ze ging zingen en spelen in Quar-
tier Latin in de Leidsestraat. Men
wordt geboren als artiste en ik ge
loof, dat Hanna Bx-izée zo'n geboren
artiste is. Omdat ze de volle prijs
betaalde en nóg aan het betalen is,
voor de droom, waarin ze zich een
maal vastbeet en die ze dóór en uit
wil dromen. Een paar jaar van te
leurstelling op teleurstelling. Van
sollicitaties bij de grotei'e gezelschap
pen: als tekstschrijfster, als chan-
sonnière, pianiste, invaller in sket
ches, declamatrice. Jaren van zoeken
en tasten, de jaren van het zoeken
naar jezelf en wachten op het ogen
blik dat je kan zeggen: zie, ik heb
het tóch gevonden. Een hard leven
voor een jong meisje, dat haar droom
niet prijs wilde geven, toen het leven
haar aanpakte en beproefde. Maar
ook dat was is in die droom verdis
conteerd. En och, zegt Hanna Brizée,
op het laatste ogenblik komt het le
ven altijd tóch weer naar je terug en
red je het weer. En dat is een opmer
king, die bewonderenswaardig aan
doet in de mond van zo'n jong meisje
in de Liberty-bar.
EEN BEETJE MOE.
Ze zit daar: een beetje moe, maar
volledig zichzelf. En geladen met
plannen en idealen. Vol afweer en be
hoedzaamheid ook. Het is een hard
leven en het bestaan der jongens en
meisjes, die nog niet arrivé zijn, gaat
over het scherp van de snede. Maar
daar is de droom en Hanna Brizée
vond het waard daarvoor te vechten,
iedere avond van 8 tot 1 uur, in bars
en waar dan ook. Het is moeilijk in
zo'n droom je zelf te blijven en door
te gaan. Niet dóór het slyk en slik
en bezinksel van de stad, maar vèr er
boven.
Ze loopt de trap weer op en speelt
verder. Nieuwe snoeren pianoklan
ken. nieuwe chansons. Ze lacht en in
die lach ligt heel wat zelfverzekerd
heid en overtuiging. Die blijft niet in
de Liberty-bar. Die zingt en speelt
straks op het Leideplein of daar,
waar mensen zgn die kunst van
kitsch te onderscheiden weten. Wie
zó zingt en speelt, die komt er wel.
Wie zo lang en zo bewust z'n droom'
volgt, die ontmoet het leven.
Buiten in de steeg fladderen uit- j
hangborden in de kervende winter-
wind. De hemel is een gebergte van
wolken waardoor wat gelig maan- j
licht filtert.
Binnen, in de bar genaamd Liber
ty, speelt en zingt Hanna Brizée, en
spelend en zingend bouwt ze naar
haar doel. dat wacht achter de
droom. Onthoudt de naam. U hoort
van Hanna Brizée, die zingt te mid
dernacht van Place Pigalle en douce
France.
ANTHONY VAN KAMPEN.
De Canadese Regering heeft wapenmateriaal voor de uitrusting van een
gehele divisie aan het Nederlandse leger beschikbaar gesteld. Te Montreal
werden de eerste stukken aan boord van het Nederlandse stoomschip .Ju
lian Willem Friso" ingeladen. V.l.n.r. de heer Heldsingen, kapitein van de
„Friso"; de lieer A. H. J. Lovink, de Nederlandse Ambassadeur in Canada:
Luitenant Generaal Charles Foulkes, Chef van de Generale staf van het
Canadese leger en Generaal Majoor R. O. G. Morton, bevplhebber van het
Commando Quebec kijken naar het inladen van een M10 tank. waarop
een kanon gemonteerd is.
Drie Nederlanders
vermoord op Java.
Drie Nederlandse employé's van de
H.V-A. zijn op de thee-onderneming
Sidamanik bij Siantav door een bende
overvallen en gedood. De planters H.
Middelkamp en W. Westendorp, wer
den ter plaatse doodgeschoten. De
opzichter van de autowerkplaats, H.
F. G. Ostwald, is in het hospitaal te
Siantar aan zware verwondingen
overleden. De bende wachtte de
slachtoffers, die met ongeveer 43.000
rupiahs aan loongelden met een jeep
onderweg waren, in een hinderlaag
op.
Sterke stijging papierprijs maakte haar nodig.
Zo gering mogelijk.
PAARD IN HULST
In Hulst, waar onlangs de populaire
burgemeester Truffino zo glorieus ju
bileerde, biedt de gemeente een paard
te koop aan, en in een advertentie dd.
5 December staat dan ook te lezen:
Het Gemeentebestuur van
Hulst biedt te koop aan:
HET PAARD GENAAMD
DOLF.
Wij kenden het ros Beyaard en het
paard, van Sinterklaas. Wij kennen het
paard genaamd Dolf helaas niet. Maar
het moet een bizonder paard zijn
want waarom zou anders de naam
Dolf er by zijn genoemd? De Hulste
naars moeten het kennen, misschien
is het een paard van de reiniging. In
kleine steden kent iedereen iedereen
In Hulst strekt zich die kennis blijk
baar ook uit tol de gemeentepaarden.
Vandaar: Het paard genaamd Dolf'
evenknie van Beyaard, het ros der
Heemskinderen!
Het bestuur van de Vereniging „De
Nederlandsche Dagbladpers 1945" deelt
mede:
Een zeer ingrijpende verhoging van
de prijs van het courantenpapier tot
meer dan het zesvoudige van de
vooroorlogse prijs, gepaard gaande
aan een nieuwe belangrijke stijging
van andere bedrijfsonkosten. heeft de
Algemene Vergadering van de Vereni
ging „De Nederlandsche Dagbladpers
1945" genoopt tot het nemen van het
besluit de abonnementsprijzen der
dagbladen met ingang van 1 Januari
1951 te verhogen. Van deze vereniging
zijn de uitgevers van alle Nederlandse
dagbladen lid en het genomen besluit
bindt hen allen. Het gevolg is dat de
abonnementsprijs van ons blad na 1
Januari a.s. zal moeten zijn: 37 cent
per week en 4.55 per kwartaal en
franco per post 4.80.
Niet dan na langdurig overleg is tot
deze maatregel besloten. Ofschoon
sinds 1945, het jaar der bevrijding van
ons land. de bedrijfsonkosten der dag
bladen telken jare door verschillende
oorzaken met zeer grote bedragen zijn
gestegen, is steeds het streven geweest,
de abonnementsprijzen laag te houden.
Dat streven doet zich ook bij de hier
aangekondigde verhoging gelden,
want zij is niet voldoende om de stij
ging der kosten te dekken.
De prijs van het courantenpapier
wordt in hoofdzaak beïnvloed door
fluctuaties op de wereldmarkt. Oorza
ken. die zich bij de nu opgetreden
zeer grote stijging hebben doen gelden,
zijn o.a. de sterke stijging der prijzen
van de grondstoffen, die voor de fa
bricage van het courantenpapier die
nen, en het enorme, nog steeds snel
toenemende gebruik van dit papier
door de Verenigde Staten. De Neder
landse dagbladen gezamenlijk zullen
in het jaar 1951. volgens de thans be
schikbare gegevens, alleen voor cou
rantenpapier zeven millioen gulden
meer moeten besteden dan in 1950.
Het totale bedrag, met het papier ge
moeid. zal ongeveer negenentwintig
millioen gulden zijn. Zulke sommen
geven een indruk van de hoge kosten,
aan de productie van dagbladen ver
bonden.
Het dagblad is een artikel, dat ver
beneden de kostende prijs aan zijn
Fabrieksbrand in Cuiemborg
Dinsdagavond is brand ontstaan in
een meubelfabriek te Culenborg.
De brand begon in de lakspuiterij
der fabriek en breidde zich uit tot
de bovenverdieping. Beide onderdelen
van het complex brandden geheel uit.
De Indonesische afgevaardigde bij
de V. N Palar. heeft aan de directeur
van het Int. Kindemoodfonds uit naam
van zijn regering een chèque van 100.000
i dollar overhandigd.
lezers wordt geleverd. De opbrengst
van advertenties moet voor een be
langrijk deel mede dienen om de kos
ten te dekken. Dat de directies der
dagbladen niettemin, ondanks de con
junctuurgevoeligheid die dit voor hun
ne bedrijven meebrengt, aan zo laag
mogelijke abonnementsprijzen blijven
vasthouden heeft een goede reden. Z:j
zijn er zich welbewust van dat de ide-
ele taak van het dagblad Sot zijn ver
spreiding op zo groot mogelijke schaal
noopt. Iedereen moet een dagblad
kunnen lezen. Deze overweging heeft
zich ook bij het nu genomen besluit
ceer krachtig doen gelden en de ver
hoging van de abonnementsprijs be
perkt. Dat zij niet uit kon blijven is
Algemene Vergadering van de
Vereniging ..De Nederlandsche Dag
bladpers 1945" als een harde noodzaak
ingezien.
Verbinding met Ambon
heropend.
In een officiële instructie heeft de
territoriaal troepencommandant van
Oost-Indonesië bekend gemaakt, dat
de vaart op de stad Ambon per K.P.
M. en met inheemse zeilprauwen, is
heropend. Reispassen worden ver
strekt op militaire vergunning.
Naar het Walcherse duinzand
Wild gezwiep van de dorre Hotste ngels in de sloten begeleidt Ziverl-
mans op zijn wandeltochtje naar Walcherens duinrand. De pluimen wflzen
als driftig wapperende vaantjes alle in de richting Z.O., want de Noord
wester weet van geen ophouden en zelfs het riet schynt te bibberen in de
gure najaarswind.
Overal staan de weilanden vol plassen, restanten van het hemelwater,
dat de regenrecord-maand November in geweldige hoeveelheden heeft
doen neerpiassen: telkens ziet men langs de wegen nog bietenvvagens,
die worden ontdaan van bergen slik en de sporen der wielen liggen als
smalle slingerende en overstromende beken door de akkers.
te dag een gewaardeerde vrolyke
noot.
Op 't kasteeltje ontvang ik grif
toestemming voor een intieme ken
nismaking met het najaarsbos, ver
neem terloops, dat een waterrat in
deze omgeving heeft vertoefd en dan
steven ik, geleid door m'n intuïtie, op
een man af, in wien ik de boswach
ter vermoed.
Eentonig gramv schuift een ge
sloten wolkendek over „Duinbeek'"
en „Berkenbosch". Het kasteeltje,
nagenoeg weer geheel zichtbaar na
de laatste stormaanval op het dor
rende blad van het omringend ge
boomte, schijnt onder de indruk van
de sombere sfeer, die ook op mens
en dier een loden last legt. De anders
zo vrolijke groeten der voorbijgan
gers zijn vervangen door nauwelijks
ernstig te nemen tikken aan de pet.
De kokmeeuwen staan kleumend en
als in de aarde vastgeschroefd; zelfs
een groep knollen op een akker staan
paars van de koude, nu de neerzwie-
pende regenvlagen de beschermende
aarde rondom hen heeft weggespoeld.
NIET TE GELOVEN
Ben ik hier op dezelfde plaats,
waar, toen de eerste reuzenhaai dit
jaar aanspoelde, de bos-anemoontjes
bloeiden en de primula's hun kleu
rige schermen langs de slootrand uit
stalden? 't Is haast niet te geloven!
En tochde natuur heeft in
elk seizoen zijn verrassingenals
mijn blikken langs de slootkant glij
den, stuiten ze opeen paar
bloeiende primula's. Zo laat in 't
kille najaar en speciaal op deze tries-
Er werden niet veel wapens
ingeleverd.
NOG STEEDS GEWAPENDE
BENDEN OP JAVA.
De resultaten van de oproep van
de Sultan van Djokja, tot het inle
veren van wapens zijn zeer teleur
stellend te noemen, aldus deelde de
woordvoerder van het ministerie van
defensie aan Aneta mede. Tot op he
den heeft zich geen enkele strijd
organisatie by de autoriteiten ge
meld. De aanmeldingen kwamen van
individuëlen. Het aantal ingeleverde
wapens is ook zonder betekenis; vele
waren verouderd of defect.
De woordvoerder schatte de sterk
te van de gewapende groepen in
West- en Midden Java. die zich niet
hebben aangemeld op 2000 man.
Op de vraag of er na afloop van de
aanmeldingstermyn (4 December)
acties zullen worden ingezet, zei de
woordvoerder, dat het thans nog
niet de tijd is om dergelijke militaire
acties te beginnen.
VROEG OF LAAT.
Gezamenlijk begeven we ons langs
de paden op weg naar de moeras-
cypressen, de wachters aan de ronde
bosvgver. We voeren een zwaar ge
sprek over het feit, of die pas ont
dekte primula's vroeg of laat
bloeien, laten dat als onoplosbaar in
het midden en vestigen onze aan
dacht op de houtzwammen, die hun
hoogtij vieren, als de bodempadde-
stoelen er het bijltje bij hebben i
neergelegd.
Rotte boomstronken staan er in
overvloed (er is daar stevig gevoch- j
ten. waarbij menige boom het loodje 1
moest leggen). Elk van deze stompen 1
draagt een schilderachtige last van
kleurige zwammen, oranje, violet, I
bruin, grijs, en diep zwart. Soms I
drie soorten op één stronk. De bos-
wachter krygt plezier in de vele vor
men en tinten, vaak zo onopvallend
te midden van het afwisselend kleu
rengamma der afgevallen bladeren
van eiken, elzen, abelen, berken, beu
ken en hun heesterachtige onder
groei. 't Ligt er bovendien vol met
de groene knikkers, de galappels, die
van de eikebladeren loslieten en ana-
nasgallen, die van de takjes zijn ge
tuimeld.
We praten er nog druk over, als ik
blij verrast een stevige knotszwam
terugvind. Voor 't eerst vond ik die
in 't bos van Wissekerke, de tweede
keer in Zuid Limburg en nu weer
hier. Het ding heet Xylaria poly-
morpha, wat zoveel moet betekenen
als: de veelvormige houtzwam. Nu
Het wereldgebeuren.
Bemiddelings
poging
Twee berichten hebben gisteren de
hoop doen herleven, dat alsnog een re
geling Z3l worden gevonden voor Ko
rea. die het ergste zal afwenden.
Het eerste heeft betrekking op het
beroep van dertien landen in Azië en
het. Midden-Oosten, gericht tot com
munistisch China en de Noordkorea-
nen. Daarin wordt de communisten
verzocht de zaak niet op de spits te
drijven en de 38ste breedtegraad niet
te over.schri.jden. Niemand weet nog
hoe de Chinese communisten daarop
zullen reageren. Dat de oproep een
voudig terzijde zal worden gelegd is
niet waarschijnlijk. De dertien landen,
die de oproep ondertekenden, nemen
een tussenpositie in tussen Moskou en
Washington. Hun argumenten kunnen
niet worden afgedaan met de gebrui
kelijke schimpscheuten op Westers im
perialisme en oorloasophitsing. China
is in de eerste plaats een Aziatisch
land en Mao's propaganda laat het
graag voorkomen alsof het communis
tisch regiem de belangen verdedigt van
geheel Azië. Op zichzelf vertegenwoor
digen de dertien landen met als be
langrijkste India. Indonesië en Egypte
geen militaire macht van betekenis.
Maar zij vertegenwoordigen een milli-
oenenbevolking en de stem van Pan
dit Nehroe heeft bij de nationalistische
bewegingen in Azië een gezaghebben
de klank. Al enkele malen hebben de
Chinese communisten blijk gegeven
niet onwelwillend te staan tegenover
bemiddelingspogingen van India. De
onwelwillendheid is tot dusver eeko
men van de zijde der Amerikanen,
waarvan velen in Pandit Nehroe de
voorvechter zagen van een „Aziatisch
München".
In spanning kan worden afgewacht
hoe het antwoord zal zijn van de Chi
nese communisten op de oproep.
Het tweede bericht, dat de spanning
iets heeft doen afnemen is door Reu
ter vanuit Seoel verspreid. Volgens
dit bericht heeft de Amerikaanse le
gerstafchef. generaal Collins, ver
klaard dat er zijns inziens geen tac-
tisch-militaire reden is voor het ge
bruik van de atoombom in Korea.
Overweging is hierbij waarschijnlijk,
dat een atoombom over een uitgestrekt
gebied grote verwoestingen zou aan
brengen, maar verder aan de militaire
situatie weinig zou veranderen. Het
maakt militair gesproken een groot
verschil of de atomische wapens wor
den aangewend om een offensief te
stuiten dan wel als vergeldingswapens
teneinde de tegenstander te demorali
seren en tot staken van de strijd te
dwingen.
D^t laatste was het geval met de
eerste atoombommen op Nagasaki en
Hirosjima. De verklaring van Collins
heeft de onzekerheid of de Amerika
nen als laatste redmiddel hun toe
vlucht zullen nemen tot een soortge
lijke actie grotendeels weggenomen.
Trouwens, volgens de laatste gege
vens zouden Attlee en Truman het in
Washington erover eens zijn gewor
den, dat Azië in geen geval als het
belangrijkste strijdtoneel mag worden
beschouwd in de strijd tegen de com
munistische expansiedrang. Ook dat
heeft misschien enige ongerustheid
weggenomen. De vrees namelijk, dat
Amerika zich te zeer in Azië zal vast
bijten en daardoor de verdediging van
West-Europa in het gedrang komt.
spo ren
veelvormig is hij, soms als een een
voudige Herculesknots, dan zeer ge-
wei-achtig vergroeid en zelfs als een
zwart truffelachtig geval tegen de
kant van een stronk geplant.
DE LUCHTWORTELS.
We bekijken de luchtwortels,
waarmee de moerascypressen zich in
een luchtafsluitende bodembegroei-
pi
ing weten staande te houden; we vin
den een bloederig karkas van een
duif, door een roofvogel geslagen en
geplukt; we treffen nog een dag
koekoeksbloem bloeiend aan en
scheiden dan. De boswachter verder
't bos in en Zwerfmans door het
winderig duin naar de zee, die, lang
voor hoogtij, reeds de duinvoet beukt.
De lucht hangt vol met uiteenge-
spatte schuimdeeltjes, maar daar-
j tussen voel ik bij tussenpozen de
harde klappen van regendruppels.
Nog geen vijf minuten later ben ijc
op de vlucht voor een steeds toene
mende regenvlaag, die me noodzaakt
mijn toevlucht in „liften" te zoeken.
Als ik, in de cabine van de vracht
auto, mijn zakdoek grgp om mijn ge
laat van veel overtollig nat te ont
doen, treft my de verrassing van de
dag.
GLIBBERIGE INHOUD.
47. Die avond in het Odeon werden eerst wat
amateurpartijtjes afgewerkt en daarna zouden
nog vóór de pauze Jimmy Brown en Mike Moker
in de ring verschijnen. Jimmy was samen met
meneer Goochum naar het Odeon gegaan en daar
aangekomen, had hjj zich door meneer Goochum
een beetje laten masseren, hetgeen hem zoveel
plezier deed, dat hij op de masseertafel zo maar
in slaap was gesukkeld. Meneer Goochum had
met grote ogen naar dit tafereel staan kijken.
„Wat een ijzeren Hein is 't toch", bromde hij. „Ik
ben alleen bang, dat hij wat al te kalm is, want
een bokser moet altyd een beetje wedstrijdzenu-
wen hebben. Dat is altyd goed". „Jimmy!" riep
hij. „Wordt 's wakker. Je moet straks de eerste
wedstrijd van je leven boksen en dan moet je
niet slaperig zijn". „Wa-blief?" vroeg Jimmy
dromerig. „Wattister met dat boksen. Zeggeris,
gun je me nou niet eens een klein tukkie?"
Meneer Goochum stak van wanhoop zijn twee
armen in de lucht. „Zo'n stuk koelbloed". riep
hij. „En daar moet ik een wereldkampioen van
maken!"
j De stevige zwarte knotszwammen
i blijken een zachte, glibberige inhoud
j te hebben. Van enkele is de harde
i „bast" gebroken en mijn tastende
i vingers grijpen in een griezelig aan-
voelend mengsel. Wat niet weg-
neemt, dat Zwerfmans thuis nog na-
genoot van de tocht bij het onder-
zoek van de sporen onder de micros-
coop. B^ honderden lagen ze in 't
gezichtsveld, nauw aaneengesloten
j banaantjes met een rond vochtvlekje
juist in het midden.
I De wonderlijke cellen, die er voor
I zorgen, dat ook deze zwam zijn
I plaatsje in de natuur behoudt.
BAREND ZWERFMANS.
j Noot: In de kop van mijn vorig ar-
tikel stond een drukfout Bedoeld
was niet: een bijzondere wespen-
[soort, maar: een bijzonder wes-
1 penj aar.