C Chansons te Middernacht JIMMY BROWN, sporiheld no. Kleine vermoeide pianiste ABONNEMENTSPRIJZEN VOOR DE DAGBLADEN WORDEN VERHOOGD Zeeuwse Almanak NAJAAR OP „BERKENBOSCH" DONDERDAG 7 DECEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURAN1 S AMSTERDAMS PODIUM H.B.S.-melsje uit Den Helder vond haar weg via administratie en rekenmachine naar het podium. EEN NAUWE STEEG tussen Kalverstraat en N.Z. Voorburgwal, zwart van duisternis en gierende wind, een donkere ader dwars door het oude hart van Amsterdam getrokken. De wind jankt en gromt door die steeg en kletst de regen op de dode muren en de ruiten. Eén van die ruiten is mat verlicht. Het is de ruit van de bar, genaamd Liberty. In het midden van die ruit hangt een portret, een portret, van een jong meisje. Daar staat een naam by: Hanna Brizée. Het is haast middernacht. Ergens be gint een klokltespel te spelen. Op het Rokin en in de Kalverstraat schie ten menselyke silhouetten voorby. Die gaan naar huis. Men aarzelt. Wat is daar achter die ruit en die muur daar in de steeg? Dan wordt 't grijs van regen en er is geen keus meer. Naar binnen. De bar Liberty is als elk der honderd zoveel bars in Amsterdam. De tapkast met de rij krukjes. De bar keeper. Achter hem de batterij kleurige flessen. Daarboven, hangend aan de zolder, oude bierpullen. Weinig licht en haast niets wat de moeite waard is. De flessen vangen een deel van het licht, dat er geel en glftig-groen, rood en diepbruin, doorspoelt, dwars over en door de namen: Hennessy, Martini, Cinzano en Marsaala. Het is een avond vol regen, wind en grauwe guurheid, en het is niet druk in de bar Liberty. Drie, vier mannen hangen op de krukken. Soms begint er één een gesprek; ver moeid, lusteloos en onsamenhangend. Het lijkt een handelsreiziger. Een ander wordt als dokter aangespro ken. Een derde kan van alles zijn, één uit tien millioen. Er wordt niet veel gedronken. Er zijn geen vrou- Hanna Brizée, j haar doel. haar droom wen. En de barkeeper vertelt, dat hy morgen gaat vissen, omdat het óók niet alles is iedere avond en elke nacht in de stank van ander mans rook te moeten staan en in de walm van alcohol. Hg drinkt koffie met veel melk, die barkeeper. En hij bekykt zijn bezoekers nèt even te diepzinnig. Het is daar, die avond, een beetje triest, een beetje eenzaam en een bee tje raar m ae Liberty-bar. Daar is niets feestelijks, niets ï'omantisch en niets dat aan de bohème doet denken. Een beetje grijs, een beetje grauw, een beetje koud en een beetje verlo ren, zo is het daar. Buiten begint °an stadsklok langzaam, haast plechtig, het uur van middernacht te spelen. De wind voert flarden en repen klank aan. Alweer een dag voorbij en een nieuwe kan beginnen. Oók in Liberty, in die steeg vol wind en kou en norse, kille regen. KLANKEN. En dan druppelt haast onver wachts, een snoer van klanken, van 't allertederst pianospel, naar bene den. Op een klein platvorm, tussen de zolder en de vloer, is een meisje gaan spelen. Hanna Brizée. Ze speelt old favourites en moderne liedjes. Ze speelt van Wenen en Parijs. Ze speelt voortreffelijk en niets is zo verbaste rend als dit gaaf en warm pianospel tc middernacht, in zulk een bar met zulk een sfeer. Dat is heel vreemd. Daarna zingt Hanna Brizée haar chansons. Ze zingt van Place Pigalle en douce France, en heel die kleine bar is vol van heimwee, romantiek en geheimzinnig clair-obscuur. Ver is de regen, ver de storm. Het ene chanson volgt het andere; niet zo bij- zonde'- mooi gezongen, iets te hees misschien, te verdroomd ook; te veel voor zichzelf alleen blijft die stem. Nu ja, waarom zou men zingen, vol uit en jong en klaar, op zulk een uur voor zulk een gezelschap Opnieuw wat pianospel, droefgees tig en wat week. Opnieuw chansons en dan beseft men dat dit jonge meis je veel meer weet van het geheim van "zo'n piano en de tover in zo'n oud en half doodgezongen chanson dan men in Amsterdamse bars pleegt te ontmoeten. Ineens weet men dat daar op dat klein, verdekt balcon een meisje zit dat artiste is. Na de chansons komt ze naar be- Dr, van Royen voerde besprekingen in Washington. Dr. J. H. van Royen, de Neder landse ambassadeur te Washington, is Woensdag door de Amerikaanse onderminister van buitenlandse za ken, Matthews, ontvangen, die met hem de laatste ontwikkelingen van de internationale toestand heeft be sproken. Dr. van Royen heeft over hetzelfde onderwerp voeling gehad met andere vertegenwoordigers van landen in het gebied van de Stille Oceaan, o.a. met de ambassadeurs van Indonesië en Canada. neden. Een meisje, zonder make up en met nogal slordig haar. Met een weinig artistieke blauwe blouse en een zwarte rok. Geen nagels als klei ne roofdierklauwen geen gepenseel de wimpers. Alleen maar Hanna Bri zée, die speelt en zingt in de bar Li berty. En limonade drinkt. En dan rukt de tijd terug: een jaar of tien, misschien iets minder. Een heel jong meisje in Den Helder, schoolgaand op de triomfen vierend op de planken van een zeer deftige zeer notabele plaatselijke to neelvereniging. Er is een gerucht om dat meisje van gedichten en liedjes en al die andere dingen, waaraan soms jonge H.B.S.-meisjes zich be zondigen, om ze te vergeten en op te bergen in de la van het sentimen teel archief. VIA KANTOREN. Dat meisje was Hanna Brizée. En later zocht ze haar weg in Amster dam, via kantoren, via administra ties en rekenmachines en al het grijs en grauw van het leven in vakken der grote kantoren van het grote Amsterdam. En ze zong. En ze speelde op piano's En de dag kwam, dat ze ging zingen en spelen in Quar- tier Latin in de Leidsestraat. Men wordt geboren als artiste en ik ge loof, dat Hanna Bx-izée zo'n geboren artiste is. Omdat ze de volle prijs betaalde en nóg aan het betalen is, voor de droom, waarin ze zich een maal vastbeet en die ze dóór en uit wil dromen. Een paar jaar van te leurstelling op teleurstelling. Van sollicitaties bij de grotei'e gezelschap pen: als tekstschrijfster, als chan- sonnière, pianiste, invaller in sket ches, declamatrice. Jaren van zoeken en tasten, de jaren van het zoeken naar jezelf en wachten op het ogen blik dat je kan zeggen: zie, ik heb het tóch gevonden. Een hard leven voor een jong meisje, dat haar droom niet prijs wilde geven, toen het leven haar aanpakte en beproefde. Maar ook dat was is in die droom verdis conteerd. En och, zegt Hanna Brizée, op het laatste ogenblik komt het le ven altijd tóch weer naar je terug en red je het weer. En dat is een opmer king, die bewonderenswaardig aan doet in de mond van zo'n jong meisje in de Liberty-bar. EEN BEETJE MOE. Ze zit daar: een beetje moe, maar volledig zichzelf. En geladen met plannen en idealen. Vol afweer en be hoedzaamheid ook. Het is een hard leven en het bestaan der jongens en meisjes, die nog niet arrivé zijn, gaat over het scherp van de snede. Maar daar is de droom en Hanna Brizée vond het waard daarvoor te vechten, iedere avond van 8 tot 1 uur, in bars en waar dan ook. Het is moeilijk in zo'n droom je zelf te blijven en door te gaan. Niet dóór het slyk en slik en bezinksel van de stad, maar vèr er boven. Ze loopt de trap weer op en speelt verder. Nieuwe snoeren pianoklan ken. nieuwe chansons. Ze lacht en in die lach ligt heel wat zelfverzekerd heid en overtuiging. Die blijft niet in de Liberty-bar. Die zingt en speelt straks op het Leideplein of daar, waar mensen zgn die kunst van kitsch te onderscheiden weten. Wie zó zingt en speelt, die komt er wel. Wie zo lang en zo bewust z'n droom' volgt, die ontmoet het leven. Buiten in de steeg fladderen uit- j hangborden in de kervende winter- wind. De hemel is een gebergte van wolken waardoor wat gelig maan- j licht filtert. Binnen, in de bar genaamd Liber ty, speelt en zingt Hanna Brizée, en spelend en zingend bouwt ze naar haar doel. dat wacht achter de droom. Onthoudt de naam. U hoort van Hanna Brizée, die zingt te mid dernacht van Place Pigalle en douce France. ANTHONY VAN KAMPEN. De Canadese Regering heeft wapenmateriaal voor de uitrusting van een gehele divisie aan het Nederlandse leger beschikbaar gesteld. Te Montreal werden de eerste stukken aan boord van het Nederlandse stoomschip .Ju lian Willem Friso" ingeladen. V.l.n.r. de heer Heldsingen, kapitein van de „Friso"; de lieer A. H. J. Lovink, de Nederlandse Ambassadeur in Canada: Luitenant Generaal Charles Foulkes, Chef van de Generale staf van het Canadese leger en Generaal Majoor R. O. G. Morton, bevplhebber van het Commando Quebec kijken naar het inladen van een M10 tank. waarop een kanon gemonteerd is. Drie Nederlanders vermoord op Java. Drie Nederlandse employé's van de H.V-A. zijn op de thee-onderneming Sidamanik bij Siantav door een bende overvallen en gedood. De planters H. Middelkamp en W. Westendorp, wer den ter plaatse doodgeschoten. De opzichter van de autowerkplaats, H. F. G. Ostwald, is in het hospitaal te Siantar aan zware verwondingen overleden. De bende wachtte de slachtoffers, die met ongeveer 43.000 rupiahs aan loongelden met een jeep onderweg waren, in een hinderlaag op. Sterke stijging papierprijs maakte haar nodig. Zo gering mogelijk. PAARD IN HULST In Hulst, waar onlangs de populaire burgemeester Truffino zo glorieus ju bileerde, biedt de gemeente een paard te koop aan, en in een advertentie dd. 5 December staat dan ook te lezen: Het Gemeentebestuur van Hulst biedt te koop aan: HET PAARD GENAAMD DOLF. Wij kenden het ros Beyaard en het paard, van Sinterklaas. Wij kennen het paard genaamd Dolf helaas niet. Maar het moet een bizonder paard zijn want waarom zou anders de naam Dolf er by zijn genoemd? De Hulste naars moeten het kennen, misschien is het een paard van de reiniging. In kleine steden kent iedereen iedereen In Hulst strekt zich die kennis blijk baar ook uit tol de gemeentepaarden. Vandaar: Het paard genaamd Dolf' evenknie van Beyaard, het ros der Heemskinderen! Het bestuur van de Vereniging „De Nederlandsche Dagbladpers 1945" deelt mede: Een zeer ingrijpende verhoging van de prijs van het courantenpapier tot meer dan het zesvoudige van de vooroorlogse prijs, gepaard gaande aan een nieuwe belangrijke stijging van andere bedrijfsonkosten. heeft de Algemene Vergadering van de Vereni ging „De Nederlandsche Dagbladpers 1945" genoopt tot het nemen van het besluit de abonnementsprijzen der dagbladen met ingang van 1 Januari 1951 te verhogen. Van deze vereniging zijn de uitgevers van alle Nederlandse dagbladen lid en het genomen besluit bindt hen allen. Het gevolg is dat de abonnementsprijs van ons blad na 1 Januari a.s. zal moeten zijn: 37 cent per week en 4.55 per kwartaal en franco per post 4.80. Niet dan na langdurig overleg is tot deze maatregel besloten. Ofschoon sinds 1945, het jaar der bevrijding van ons land. de bedrijfsonkosten der dag bladen telken jare door verschillende oorzaken met zeer grote bedragen zijn gestegen, is steeds het streven geweest, de abonnementsprijzen laag te houden. Dat streven doet zich ook bij de hier aangekondigde verhoging gelden, want zij is niet voldoende om de stij ging der kosten te dekken. De prijs van het courantenpapier wordt in hoofdzaak beïnvloed door fluctuaties op de wereldmarkt. Oorza ken. die zich bij de nu opgetreden zeer grote stijging hebben doen gelden, zijn o.a. de sterke stijging der prijzen van de grondstoffen, die voor de fa bricage van het courantenpapier die nen, en het enorme, nog steeds snel toenemende gebruik van dit papier door de Verenigde Staten. De Neder landse dagbladen gezamenlijk zullen in het jaar 1951. volgens de thans be schikbare gegevens, alleen voor cou rantenpapier zeven millioen gulden meer moeten besteden dan in 1950. Het totale bedrag, met het papier ge moeid. zal ongeveer negenentwintig millioen gulden zijn. Zulke sommen geven een indruk van de hoge kosten, aan de productie van dagbladen ver bonden. Het dagblad is een artikel, dat ver beneden de kostende prijs aan zijn Fabrieksbrand in Cuiemborg Dinsdagavond is brand ontstaan in een meubelfabriek te Culenborg. De brand begon in de lakspuiterij der fabriek en breidde zich uit tot de bovenverdieping. Beide onderdelen van het complex brandden geheel uit. De Indonesische afgevaardigde bij de V. N Palar. heeft aan de directeur van het Int. Kindemoodfonds uit naam van zijn regering een chèque van 100.000 i dollar overhandigd. lezers wordt geleverd. De opbrengst van advertenties moet voor een be langrijk deel mede dienen om de kos ten te dekken. Dat de directies der dagbladen niettemin, ondanks de con junctuurgevoeligheid die dit voor hun ne bedrijven meebrengt, aan zo laag mogelijke abonnementsprijzen blijven vasthouden heeft een goede reden. Z:j zijn er zich welbewust van dat de ide- ele taak van het dagblad Sot zijn ver spreiding op zo groot mogelijke schaal noopt. Iedereen moet een dagblad kunnen lezen. Deze overweging heeft zich ook bij het nu genomen besluit ceer krachtig doen gelden en de ver hoging van de abonnementsprijs be perkt. Dat zij niet uit kon blijven is Algemene Vergadering van de Vereniging ..De Nederlandsche Dag bladpers 1945" als een harde noodzaak ingezien. Verbinding met Ambon heropend. In een officiële instructie heeft de territoriaal troepencommandant van Oost-Indonesië bekend gemaakt, dat de vaart op de stad Ambon per K.P. M. en met inheemse zeilprauwen, is heropend. Reispassen worden ver strekt op militaire vergunning. Naar het Walcherse duinzand Wild gezwiep van de dorre Hotste ngels in de sloten begeleidt Ziverl- mans op zijn wandeltochtje naar Walcherens duinrand. De pluimen wflzen als driftig wapperende vaantjes alle in de richting Z.O., want de Noord wester weet van geen ophouden en zelfs het riet schynt te bibberen in de gure najaarswind. Overal staan de weilanden vol plassen, restanten van het hemelwater, dat de regenrecord-maand November in geweldige hoeveelheden heeft doen neerpiassen: telkens ziet men langs de wegen nog bietenvvagens, die worden ontdaan van bergen slik en de sporen der wielen liggen als smalle slingerende en overstromende beken door de akkers. te dag een gewaardeerde vrolyke noot. Op 't kasteeltje ontvang ik grif toestemming voor een intieme ken nismaking met het najaarsbos, ver neem terloops, dat een waterrat in deze omgeving heeft vertoefd en dan steven ik, geleid door m'n intuïtie, op een man af, in wien ik de boswach ter vermoed. Eentonig gramv schuift een ge sloten wolkendek over „Duinbeek'" en „Berkenbosch". Het kasteeltje, nagenoeg weer geheel zichtbaar na de laatste stormaanval op het dor rende blad van het omringend ge boomte, schijnt onder de indruk van de sombere sfeer, die ook op mens en dier een loden last legt. De anders zo vrolijke groeten der voorbijgan gers zijn vervangen door nauwelijks ernstig te nemen tikken aan de pet. De kokmeeuwen staan kleumend en als in de aarde vastgeschroefd; zelfs een groep knollen op een akker staan paars van de koude, nu de neerzwie- pende regenvlagen de beschermende aarde rondom hen heeft weggespoeld. NIET TE GELOVEN Ben ik hier op dezelfde plaats, waar, toen de eerste reuzenhaai dit jaar aanspoelde, de bos-anemoontjes bloeiden en de primula's hun kleu rige schermen langs de slootrand uit stalden? 't Is haast niet te geloven! En tochde natuur heeft in elk seizoen zijn verrassingenals mijn blikken langs de slootkant glij den, stuiten ze opeen paar bloeiende primula's. Zo laat in 't kille najaar en speciaal op deze tries- Er werden niet veel wapens ingeleverd. NOG STEEDS GEWAPENDE BENDEN OP JAVA. De resultaten van de oproep van de Sultan van Djokja, tot het inle veren van wapens zijn zeer teleur stellend te noemen, aldus deelde de woordvoerder van het ministerie van defensie aan Aneta mede. Tot op he den heeft zich geen enkele strijd organisatie by de autoriteiten ge meld. De aanmeldingen kwamen van individuëlen. Het aantal ingeleverde wapens is ook zonder betekenis; vele waren verouderd of defect. De woordvoerder schatte de sterk te van de gewapende groepen in West- en Midden Java. die zich niet hebben aangemeld op 2000 man. Op de vraag of er na afloop van de aanmeldingstermyn (4 December) acties zullen worden ingezet, zei de woordvoerder, dat het thans nog niet de tijd is om dergelijke militaire acties te beginnen. VROEG OF LAAT. Gezamenlijk begeven we ons langs de paden op weg naar de moeras- cypressen, de wachters aan de ronde bosvgver. We voeren een zwaar ge sprek over het feit, of die pas ont dekte primula's vroeg of laat bloeien, laten dat als onoplosbaar in het midden en vestigen onze aan dacht op de houtzwammen, die hun hoogtij vieren, als de bodempadde- stoelen er het bijltje bij hebben i neergelegd. Rotte boomstronken staan er in overvloed (er is daar stevig gevoch- j ten. waarbij menige boom het loodje 1 moest leggen). Elk van deze stompen 1 draagt een schilderachtige last van kleurige zwammen, oranje, violet, I bruin, grijs, en diep zwart. Soms I drie soorten op één stronk. De bos- wachter krygt plezier in de vele vor men en tinten, vaak zo onopvallend te midden van het afwisselend kleu rengamma der afgevallen bladeren van eiken, elzen, abelen, berken, beu ken en hun heesterachtige onder groei. 't Ligt er bovendien vol met de groene knikkers, de galappels, die van de eikebladeren loslieten en ana- nasgallen, die van de takjes zijn ge tuimeld. We praten er nog druk over, als ik blij verrast een stevige knotszwam terugvind. Voor 't eerst vond ik die in 't bos van Wissekerke, de tweede keer in Zuid Limburg en nu weer hier. Het ding heet Xylaria poly- morpha, wat zoveel moet betekenen als: de veelvormige houtzwam. Nu Het wereldgebeuren. Bemiddelings poging Twee berichten hebben gisteren de hoop doen herleven, dat alsnog een re geling Z3l worden gevonden voor Ko rea. die het ergste zal afwenden. Het eerste heeft betrekking op het beroep van dertien landen in Azië en het. Midden-Oosten, gericht tot com munistisch China en de Noordkorea- nen. Daarin wordt de communisten verzocht de zaak niet op de spits te drijven en de 38ste breedtegraad niet te over.schri.jden. Niemand weet nog hoe de Chinese communisten daarop zullen reageren. Dat de oproep een voudig terzijde zal worden gelegd is niet waarschijnlijk. De dertien landen, die de oproep ondertekenden, nemen een tussenpositie in tussen Moskou en Washington. Hun argumenten kunnen niet worden afgedaan met de gebrui kelijke schimpscheuten op Westers im perialisme en oorloasophitsing. China is in de eerste plaats een Aziatisch land en Mao's propaganda laat het graag voorkomen alsof het communis tisch regiem de belangen verdedigt van geheel Azië. Op zichzelf vertegenwoor digen de dertien landen met als be langrijkste India. Indonesië en Egypte geen militaire macht van betekenis. Maar zij vertegenwoordigen een milli- oenenbevolking en de stem van Pan dit Nehroe heeft bij de nationalistische bewegingen in Azië een gezaghebben de klank. Al enkele malen hebben de Chinese communisten blijk gegeven niet onwelwillend te staan tegenover bemiddelingspogingen van India. De onwelwillendheid is tot dusver eeko men van de zijde der Amerikanen, waarvan velen in Pandit Nehroe de voorvechter zagen van een „Aziatisch München". In spanning kan worden afgewacht hoe het antwoord zal zijn van de Chi nese communisten op de oproep. Het tweede bericht, dat de spanning iets heeft doen afnemen is door Reu ter vanuit Seoel verspreid. Volgens dit bericht heeft de Amerikaanse le gerstafchef. generaal Collins, ver klaard dat er zijns inziens geen tac- tisch-militaire reden is voor het ge bruik van de atoombom in Korea. Overweging is hierbij waarschijnlijk, dat een atoombom over een uitgestrekt gebied grote verwoestingen zou aan brengen, maar verder aan de militaire situatie weinig zou veranderen. Het maakt militair gesproken een groot verschil of de atomische wapens wor den aangewend om een offensief te stuiten dan wel als vergeldingswapens teneinde de tegenstander te demorali seren en tot staken van de strijd te dwingen. D^t laatste was het geval met de eerste atoombommen op Nagasaki en Hirosjima. De verklaring van Collins heeft de onzekerheid of de Amerika nen als laatste redmiddel hun toe vlucht zullen nemen tot een soortge lijke actie grotendeels weggenomen. Trouwens, volgens de laatste gege vens zouden Attlee en Truman het in Washington erover eens zijn gewor den, dat Azië in geen geval als het belangrijkste strijdtoneel mag worden beschouwd in de strijd tegen de com munistische expansiedrang. Ook dat heeft misschien enige ongerustheid weggenomen. De vrees namelijk, dat Amerika zich te zeer in Azië zal vast bijten en daardoor de verdediging van West-Europa in het gedrang komt. spo ren veelvormig is hij, soms als een een voudige Herculesknots, dan zeer ge- wei-achtig vergroeid en zelfs als een zwart truffelachtig geval tegen de kant van een stronk geplant. DE LUCHTWORTELS. We bekijken de luchtwortels, waarmee de moerascypressen zich in een luchtafsluitende bodembegroei- pi ing weten staande te houden; we vin den een bloederig karkas van een duif, door een roofvogel geslagen en geplukt; we treffen nog een dag koekoeksbloem bloeiend aan en scheiden dan. De boswachter verder 't bos in en Zwerfmans door het winderig duin naar de zee, die, lang voor hoogtij, reeds de duinvoet beukt. De lucht hangt vol met uiteenge- spatte schuimdeeltjes, maar daar- j tussen voel ik bij tussenpozen de harde klappen van regendruppels. Nog geen vijf minuten later ben ijc op de vlucht voor een steeds toene mende regenvlaag, die me noodzaakt mijn toevlucht in „liften" te zoeken. Als ik, in de cabine van de vracht auto, mijn zakdoek grgp om mijn ge laat van veel overtollig nat te ont doen, treft my de verrassing van de dag. GLIBBERIGE INHOUD. 47. Die avond in het Odeon werden eerst wat amateurpartijtjes afgewerkt en daarna zouden nog vóór de pauze Jimmy Brown en Mike Moker in de ring verschijnen. Jimmy was samen met meneer Goochum naar het Odeon gegaan en daar aangekomen, had hjj zich door meneer Goochum een beetje laten masseren, hetgeen hem zoveel plezier deed, dat hij op de masseertafel zo maar in slaap was gesukkeld. Meneer Goochum had met grote ogen naar dit tafereel staan kijken. „Wat een ijzeren Hein is 't toch", bromde hij. „Ik ben alleen bang, dat hij wat al te kalm is, want een bokser moet altyd een beetje wedstrijdzenu- wen hebben. Dat is altyd goed". „Jimmy!" riep hij. „Wordt 's wakker. Je moet straks de eerste wedstrijd van je leven boksen en dan moet je niet slaperig zijn". „Wa-blief?" vroeg Jimmy dromerig. „Wattister met dat boksen. Zeggeris, gun je me nou niet eens een klein tukkie?" Meneer Goochum stak van wanhoop zijn twee armen in de lucht. „Zo'n stuk koelbloed". riep hij. „En daar moet ik een wereldkampioen van maken!" j De stevige zwarte knotszwammen i blijken een zachte, glibberige inhoud j te hebben. Van enkele is de harde i „bast" gebroken en mijn tastende i vingers grijpen in een griezelig aan- voelend mengsel. Wat niet weg- neemt, dat Zwerfmans thuis nog na- genoot van de tocht bij het onder- zoek van de sporen onder de micros- coop. B^ honderden lagen ze in 't gezichtsveld, nauw aaneengesloten j banaantjes met een rond vochtvlekje juist in het midden. I De wonderlijke cellen, die er voor I zorgen, dat ook deze zwam zijn I plaatsje in de natuur behoudt. BAREND ZWERFMANS. j Noot: In de kop van mijn vorig ar- tikel stond een drukfout Bedoeld was niet: een bijzondere wespen- [soort, maar: een bijzonder wes- 1 penj aar.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5