Cortisone: geneesmiddel tegen de gevaarlijke gewrichtsrheumatiek Twee Amerikanen en een Zwitser leverden prachtig werk Pas-pop naar Uw eigen model VERPLEEGSTER: EEN PRACHTIG, MAAR ZWAAR BEROEP Van Vrouw tot Vrouw Het dubbeltje rolt verder Chr. Volksonderwijs herdacht 60-jarig bestaan VRIJDAG 3 NOVEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 Het bericht over de toekenning van de Nobelprijs voor physiologie en geneeskunde aan de Amerikaanse geleerden Edward C. Kendall en Philip C. Hench en aan de Zwitserse chemicus Prof. Dr. Tadeus Reiclistein, die met zijn drieën de prijs van 150.000 Zweedse kronen zullen moeten delen, heeft opnieuw de aandacht der gehele wereld gevestigd op de betekenis van het hormoon „cortisone". Cortisone heeft grote bekendheid verworven als geneesmiddel tegen gewrichtsrheumatiek. De ellende die de gewrichtsrheuma tiek veroorzaakt is ontstellend groot en men stond er tot nu toe vrijwel machteloos tegenover. Een werkelijk afdoend geneesmiddel was nog steeds niet gevonden. En deze zeer pijnlijke ziekte komt vrij veel voor, zodat hier zeer grote sociale belangen mee ge moeid zijn- In Amerika lijden b.v. een millioen mensen aan deze ziekte en jaarlijks sterven er 40.000 van deze patiënten. Dr. P. Muntendam, staats secretaris voor de volksgezondheid, heeft er dezer dagen bij de opening van een rheumakliniek in Nijmegen nog op gewezen dat rheuma de ziekte is die de grootste sociale lasten ver oorzaakt. Maar door het werk van Kendall. Reichstein en Hench is er voor de genezing van rheuma zoveel goede verwachting en gegronde hoop ge wekt dat de Nobelstichting termen aanwezig achtte om dit pionierswerk te bekronen met de Nobelprijs. Cortisone komt voor in het mense lijk lichaam als één van de 28 hor monen van de bijnierschors. Het is een knap staaltje van chemisch groot meesterschap geweest van de hoog leraren Reichstein en Kendall onaf hankelijk van elkaar dit product ge- isoleerd te hebben uit het gecompli ceerde mengsel van hormonen van de bijnierschors. En na het isoleren is men er ook in geslaagd de stof te identificeren, d.w.z. vast te stellen welke structuur deze verbinding heeft Het is een gelukkige gedachte ge weest van de Amerikaanse rheumato- loog dr. Hench om na te gaan of het product van Kendall ook geneeskrach- tig zou kunnen werken ten opzichte van gewrichtsrheuma. Hij had nl. waargenomen zwangerschap, hon ger. geelzucht en chirurgische opera ties de pyn van rheumapatiënten kon den verlichten en de gewrichtszwel- Advertentie) Die slopende Rheumatiek maakt Q humeurig en ziek maar bovendien raakt (Jw hele gestel er van ondersteboven. Ga toch zó niet verder drijf die slopende pijnen uit Uw leden. Met Kruschen! Wonderlijk, wat die zes minerale zouten, waaruit Kruschen is samengesteld, voor U doen Met Kruschen voert ge de bloed- zuiverende organen precies datgene toe wat ze nodig hebben om weer met jeuedige kracht te kunnen functionne ren. Het bloed gaat weer krachtig stromen en de onzuiverheden, die nu oorzaak zijn van Uw .ergende jijn. worden langs natuurlijke weg afge voerd - regelmatig en radicaal. ling konden doen afnemen. En hij vermoedde dat die verlichting ver oorzaakt wordt door een stimulering van de bijnierschors. Hij achtte het waarschijnlijk dat het door Kendall geïsoleerde bijnierschors-hormoon cor tisone óók 'n dergelijk stimulerende werking zou kunnen uitoefenen en dus misschien ook het rheumalijden zou kunnen verlichten. Het resultaat van zijn onderzoek was zeer verrassend. Niet alleen ver dwenen de pijnen, maar de gewrichten kregen hun functies terug en de pa tiënt, die misschien in jaren niet had kunnen lopen, herstelde prachtig. Het bleek echter noodzakelijk te zijn de toediening van cortisone regel- matig te herhalen, net als de insuline- injecties bij suikerpatiënten. NIEUWE ACTIVITEIT. Hiermee was een nieuw veld van onderzoek ontsloten en-zowel aan het chemische als an het medische front ontstond grote activiteit om de berei ding èn toepassing van cortisone in de gewenste richting te ontwikkelen. De eerste vraag was: hoe komen we aan cortisone? Welnu, het bleék dat de gal van koeien een stof bevat waaruit langs zeer moeilijke en dure weg cortisone bereid kan worden. Deze bereiding omvatte aanvankelijk 37 trappen en voerde tot een opbrengst van 0.05 d.w.z. uit 100 kg. van deze grondstof was 50 gram cortisone te maken. In verband met déze bereiding heeft een Amerikaanse fabriek met enkele gro te abattoirs een contract afgesloten voor de levering van 200.000 runder- gallen per jaar. Inmiddels is het gelukt de bereiding van cortisone te vereenvoudigen. De prijs van cortisone bedroeg in Augus tus 1949 200 dollar per gram. In Sep tember 1950 was de prijs al gedaald tot 50 dollar per gram. In Amerika zijn al 6500 ziekenhuizen voorzien van cortisone. De kosten van de gemiddel de dosering bedragen 2.50 tot 5- dol lar per dag. OOK UIT PLANTENZADEN. Er is intensief gezocht naar andere bronnen voor grondstoffen waaruit cortisone bereid kan worden. En nu heeft men in de zaden van een Afri kaanse klimplant een stof gevonden, sarmentogenine, waaruit langs 20 trap pen cortisone bereid kan worden. Toen dit gevonden was is meteen een Amerikaanse expeditie naar Afrika gezonden om na te gaan of deze plant ook in cultuur gebracht kan worden en dan ook in andere klimaten dan het Afrikaanse, waar ze inheems is. Nu heeft men bij dit onderzoek in Afrika 35 strophantus-soorten, waar. Behoort U ook tot de categorie vrouwen, die niet zelf haar eigen ja ponnen maakt alleen omdat zij geen kans ziet zichzelf te passen? Zo ja, dan is er goed nieuws voor U. Of behoort U tot die acrobatische we zens die het presteren zich in zulke bochten te wringen dat zij met veel moeite alle correcties op de rug kunnen aanbrengen, maar dan later van een eerlijke vriendin moeten horen, dat de coupe van de japon toch niet ja d&t is? Wel, dan is het goede nieuws ook voor U bestemd. De mogelijkheid is geschapen, om voor een gering bedrag een paspop naar eigen maten te laten maken. Zo'n pop is geduldig: U kimt hierop de japonnen spelden en tot vervelens toe overspelden, net zo lang totdat er niets meer aan mankeert Deze pasvorm wordt op het lichaam gemodelleerd. Hiervoor worden vellen staniol, met hun papier beplakt gebruikt (op de foto links boven). Wanneer U stevig in de huls zit en alle plooitjes en kreukels zijn verwij derd. dan wordt de huls beplakt (rechts boven). Tja, daar staat U dan, volkomen ingebakerd. Hoe nu weer uit de huls te komen! Dit gaat heel eenvoudig, zoals de gehele procedure eenvoudig is. De rug van het „har nas1' wordt voorzichtig opengeknipt 'links onder), U stapt er uit, en de opening wordt onmiddellijk weer gedicht. In zo verre Uw aandeel. De afwerking: fixeren, bespuiten en het bevestigen op een standaard gebeurt zonder U. En zo krjjgt U na verloop van korte tijd de paspop naar Uw eigen model thuisbezorgd. Dan kimt U er Uw krachten op be proeven (rechts onder). Wanneer U de normale handigheid, die de vrouw eigen is, bezit, zult U hoogst tevreden zijn over de snelheid waarmee U dank zjj de pop, de japon In elkaar tovert. toe deze klimplant (strophantus sar- mentosus) behoort, aangetroffen. Men verwacht bij zoveel materiaal van on derzoek nog wel enige jaren nodig te hebben voordat de botanische experts tot een verantwoord advies kunnen komen over de cultuur van de plant die de grootste hoeveelheid sarmento genine kan leveren. Zo heeft het werk van Kendall, Reichstein en Hench belangrijke pers pectieven geopend voor de bestrijding van een ernstige ziekte en het heeft voor de wetenschap nieuwe terreinen ontsloten, die in de toekomst nog van grote betekenis kunnen zijn niet al leen voor de rheumabestrijding maar mogelijk ook voor andere therapeuti sche toepassingen. Dr. A E. SCHOUTEN. Drie harde en moeilijke leerjaren in het ziekenhuis. (Van onze speciale verslaggever) Verpleegsters in auto's; verpleegsters in trams; fietsend, lopend. Alt\jil in razende haast, 't Is zo'n alledaagse verschijning in de grote stad, dat je er haast niet op Iet. Ach ja, je ziet de fleurige verpleegsters-costuumpjes wel, je ziet de altyd opgewekte gezichtjes maar dat is ook alles. Je weet feitelijk te weinig van hun werk af om je voor hen te interesse ren. Eerst als je zelf in het zieken huis gelegen hebt, als je aan den lij ve ondervonden hebt, wat het beroep „verpleegster" betekent, dan ga je aandacht besteden aan een ieder af zonderlijk, die je ontmoet op straat of in de tram. DE EERSTE STAP. Gaat voor de eerste keer de grote deur van het ziekenhuis open ten te ken, dat het jonge meisje is aange nomen voor de opleiding tot verpleeg ster, dan zien wij het adspirant-zus- tertje onmiddellijk belanden in de di verse zalen, waar dus de z.g. „zaal patiënten" behandeld worden. Maar denk niet, dat ze haar patiënt ook maar 't onschuldigste poedertje mag toedienen daar komt niets van in. De eerste tijd is ze met recht, zoals ze trouwens ook genoemd wordt, „sopzuster" en dat betekent, dat ze de zaal mag boenen, een enkele zo goed als gezonde patiënt mag was sen, het eten mag binnenbrengen en meer van dergelijke „klusjes". Heeft ze zes maanden lang dit werk naar behoren vervuld en zijn er geen klachten, pver haar binnengekomen, dan gaat het witte schortje, waar ze zich al die tijd slechts in heeft mogen vertonen, plaats maken voor het uni form. Onder leiding van een oudere-jaars- verpleegster mag ze nu een beetje aandacht aan de patiënten besteden en heeft ze veel aanleg, dan is het haar ook toegestaan, haar eerste on derhuidsinjectie te geven. En daar komen heel wat zenuwen bij te pas! CURSUSSEN Begin October vangen de cursus sen aan voor adspirant-verpleegsters, welke cursussen gegeven worden door doktoren. In het eerste jaar krijgt het zustertje les in anatomie en ziekteleer en bij het overgangsex amen in Mei moet ze bewijzen, wat ze van die lessen heeft opgestoken. Slaagt ze, dan is dus haar tweede jaar ingegaan. Wederom in October beginnen de cursussen voor de tweede-Jaars ver pleegsters. In de komende acht maanden wordt ze onderwezen in in fectieziekten en algemene ziekteleer. Slaagt ze in Mei voor haar tweede overgangsexamen, dan krijgt ze be langrijker werkzaamheden te ver richten en is zij min of meer vol waardig verpleegster geworden. ;De cursussen in het derde en laat ste jaar, in tegenstelling tot de vo rige jaren in Mei beginnend, betref fen hoofdzakelijk die over chirurgie. In de practgk mag ze het geleerde van de voorgaande jaren toepassen en ze kan de patiënten dan bij haast alle voorkomende gevallen helpen. In dit jaar mag ze z.g. spierinjecties toedienen: peniciline en wat dies meer zij. In October volgt het eind examen A; de geslaagde verpleeg sters zijn dan, wat hun studie betreft, gereed, hetgeen tot uiting komt in 't z.g. „witte kruisje" dat hun wordt uitgereikt. VOORKEUR VOOR MANNEN Tijdens een praatje, dat wij maak ten met een van de zusters, vroegen wij: En zuster, wie behandelt u in het ziekenhuis het liefst? Het antwoord was er uit, voordat ze het wist: „Mannen", zei ze. „Begrijpt u mij niet verkeerd, het gaat er om. dat mannen als ze ziek zijn, minder las tig zijn dan vrouwen. Ik zie het zo: de man is thuis de baas en is daar om in zijn eigen huis lastig. („Dank u", zeiden wij, doch dit is slechts tus sen haakjes). Bij de vrouw is 't pre cies omgekeerd, thuis durven ze niets te zeggen („Hm", zeiden wij, doch dit is wederom slechts tussen haakjes) en in het ziekenhuis kunnen ze doen en laten wat ze zelf willen". Wat is 't ideaal van de verpleeg ster? was de volgende vraag. „Er zijn twee soorten zusters met natuurlijk twee soorten idealen. De eerste wil na het eindexamen 't liefst trouwen en dat gebeurt meestal ook en de tweede categorie heeft zich als uiteindelijk doel gesteld hoofdver pleegster te worden. Maar zo gemak kelijk gaat dit natuurlijk niet: via eerste verpleegster (en dat duurt al heel wat jaartjes) word je dank zij je grote aantal practijkjaren en dan nog uitsluitend, wanneer je uitzon derlijk goed bent, benoemd tot hoofd verpleegster". Ja, het is een lange, maar wondermooie weg. (Nadruk verboden) Ja, zo gaat het als men op con certen speelt (zou Hildebrand zeggen) ik bedoel: als men in kranten schrijft. Dan krijgt men voor dezelfde kolom van de één bij wijze van spreken een ruiker rozen thuisgestuurd en van de ander een cactus, die alle stekels opzet. Alles op papier ge lukkig: dat lijkt wel heel erg, maar de stekels doen geen pijn en Saskia kan tegen een stootje. „Keer het dubbeltje nog eres om", adviseerde ik, en daar had je het lieve leven gaande. Jlde- vrouw,ik vond dat schrijven van u zo'n waar woord. Hou er me aan, zo moet het". (Huisvrouw I). „Uw stuk heeft velen van ons ge er gerd". (Huisvrouw II). „Met grote instemming las ik uw stuk je mijn moeder heeft mij in mijn jeugd dat omkeren geleerd". (Tante van uit Indonesië geëva cueerde pleegneven) ,J)aarom doe ik u 'i verzoek om het adres waar ik een huishoudboekje voor mij als vrijgezel zou kunnen krij gen". (Marineman. Begin met 'n opschrijfboekje, Sjoerd, en stuur het na een poosje maar eens aan Saskia!). „Als spaarbankdirecteur vond ik vanzelfsprekend uw ar tikel „Keer het dubbeltje nog eres om", voortreffelijk". (Lezer in de stad). „Wij, die zelf van spaarzame ouders zijn, hebben ook reeds afgedaan met sparen wij vertrouwen de regeringshuis houdster niet en nemen daarom meer van de genotmiddelen, dan voorheen". (Lezer op het platte land). En dan zijn daar de zes kantjes van Jan Otto, schuim- bek-kend van woede (en toch met al die schuimbekkerij een brief naar mijn hart, omdat er geen woord Frans bij is en Sas kia gesommeerd wordt alstublieft een standpunt in te nemen). Jan Otto zal zijn repliek hebben, laat hij zich maar schrap zetten tegen het slot. Doch ik wil eerst enige boze rimpels gladstrijken. Maar mijn lieve, beste huismoeders uit de arbeidende stand (behoren wij daar eigenlijk niet allemaal toe, als het goed is?) hoe komt u er bij dat Saskia uitgerekend voor verspilsters en fuifnummers zou uitmaken? Natuurlijk zijn er hele volksstammen huisvrouwen, die wél het dubbeltje omkeren, die tot laat in de nacht bezig zijn met stoppen en breien en ver maken en verstellen, die nooit vacantie hebben, nooit uitgaan, aan geen stukje nieuw toekomen en die zich dus van Saskia's ic aar schuwing niets komma niets behoeven aan te trekken! Maar zij vormen de meerderheid niet' Anders stond het er wel stukken beter met ons voor. Wij moeten ook eens wat verder kijken dan onze huisdeur. Saskia rookt niet, Saskia drinkt niet, en zo zijn er duizenden vrouwen. Maar wie geven dan die zeshonderd milli oen gulden per jaar aan alcohol en bijna evenveel aan rokerij uit? Als vrij de babies hi de wieg mee- :ellen wordt dat al f 120 per hoofd per jaar kan dat uit in een land, dat op de pof moet leven? Neen, er deugt werkelijk iets niet aan het geldelijk beheer van de gemiddelde Nederlander. Voordat Saskia haar kolom over dat dubbeltje schreef, heeft zij eerst maandenlang rechts en links haar licht opgestoken bij mensen van allerlei slag en ve lerlei inzicht. Fabrikanten, klein handelaren, werkgevers en werk nemers en de algemene klacht is: De goeden niet te na gesproken, gaan de meeste mensen op de wonderlijkste manier met hun geld om. In het krijt staan is geen schande meer. Het ene gat wordt met het andere gestopt. Als er een feest in de stad is, een kermis of een circus, weten de leveran ciers al dat zij' de volgende week bij heel veel huisvrouwen niet om hun geld behoeven te ko men. Waarom zendt de Kamer van Koophandel een waarschuwing rond om toch de goede gewoonte getrouw te blijven van contant te betalen wanneer dat niet broodnodig zou zijn? Waarom krijgt een fabrikant van biscuits, als de nieuwe loonronde in zicht is, een bestelling van du\zend(!) blikken per week meer voor een combinatie van zogenaamde volkswinkels? De fout schuilt nog niet zozeer hierin: dat velen hun geld onoor deelkundig besteden, módr dat wij, als volk in zijn geheel, dik in de schuld zitten en leven alsof wij schatrijk zijn. Het gaat niet, zoals een lezer beweert, om de keuze: nylons (die Saskia nooit draagt omdat zij het een dwaze dracht vindt in ons guur klimaat) of gebreide sajetten kousen maar wij hebben te kiezen tussen nylons op de pof of standaardkousen d contant. Soberheid voor iedereen is geen antieke gewoonte van onze grootouders die wij niet meer kunnen invoeren, zomin als de trekschuit of de tondeldoos. Neen: soberheid behoort weer 'n algemene karaktertrek te worden, die elk van ons, vrou wen, haar kinderen moet in scherpen zo niet, dan zal de harde werkelijkheid het over eni ge tijd wel voor ons doen. Als Jan Otto mij schrijft: „Wij wil len appelen en ijs, brood en taart, een onverstelde overall, en een betaalde smoking; wij willen boeken, muzieklessen, dancings, auto's, rijke kleren en wij zul len ze hebben ook!" dan is dat tenminste klare wijn en Saskia ts erkentelijk voor dit glas vol Alleen is 't maar zo jammer, dat het niet een kwestie is van nu eens anders de koek verdelen. Wij hebben met ons tien millioe- nen een koek om te delen, die tot de laatste kruimel geléénd is en terugbetaald móet worden. Wiè zal dat betalen, Jan Otto, wan neer uw „fuiven, als de Girondij nen in de schaduw der guilloti ne" afgelopen is? De arbeider, Jan Otto, en de huisvrouw, en de boer de kleine man, die altijd het gelag betaalt, onder elk eco nomisch stelsel. Ik zal er niet verder op doorgaan, maar als antwoord een andere brief aan halen: „Ik ben een oud man van 78 jaar: ik heb als metaalbewer ker in een sobere en eenvoudige tijd geleefd. Ik heb hard moeten arbeiden, heb geen enkele vorm van weelde gekend, maar zou tot op heden niet graag willen ruilen met de hedendaagse ouders, met hun comfort, hoge salarissen en lonen, kinder- en vacantietoeslag en meer soorten geestelijk bederf. De hedendaagse mannen en vrou wen weten niet beter, of hun droom of wens moet direct finan cieel in vervulling gaan. Waar is by velen, waar ik kom de cultuur, de wetenschap, de kunst? Wel Saskia, daar heeft mijn huis van gedreund! Die taal hoort u nu eens van een heel eenvoudige jongen, zonder trots, pretentie of verbeelding, maar feitelijk van binnen veel schatrijker dan mijn welgestelde buren". Wel. Jan Ot to: een doodgewone arbeider, die in de zwartste kapitalistische tijd eerst een blikken fluit, dan een clarinet, vervolgens een piano en tenslotte een viool bijeen spaart, muzieklessen neemt en daarbij nog drie zoons niet allereerst tot welgestelde, maar tot gelukkige mensen opvoedt. Is dat toch niet een tikkeltje menswaardiger en verdienstelijker dan die fuiverij, die bromfietsen en die deelnemers aan het congres van dancings? SASKIA. Herdenkingsrede van de heer H. W. Tilanus De Vereniging voor Chr. Volksonder wijs heeft Woensdag te Utrecht ir Esplanada het 60-jarig bestaan her dacht. De heer H. W. Tilanus. die zij 25-jarig jubileum als bestuurslid va deze organisatie vierde, hield in zij kwaliteit van voorzitter een herden kingsrede. waarin hij teruggreep nacr de oprichting der vereniging. Deze op richting greep plaats na een versch van mening in de Kring van Chi Nationaal Schoolonderwijs over het a' of niet beschikbaar stellen van de schoolgebouwen voor godsdienstoefe ningen voor de „afgescheidenen". Door de offergezindheid van een aanvanke lijk kleine groep leden kon een ste vige basis worden gelegd voor het Chr. Volksonderwijs. De heer Tilanus zei voorts, dat een strijdhouding ten opzichte van andere Chr. schoolorganisaties niet meer past en dat deze tijd. vol van dreiging, noopt tot onderlinge waardering der Christenen met eerbiediging van ie ders opvattingen en kerkelijke in zichten. De minister van Onderwijs, prof. dr. F. J. Th. Rutten. bracht de gelukwen sen der regering over en sprak de wens uit, dat de vereniging haar werk met vrucht zal kunnen voortzetten. Vervolgens spraken nog ds. E. Em- men. namens de Generale Synode van de Ned. Herv. Kerk, dr. G. Kalsbeek, directeur van het Hervormd Paeda- gogisch Seminarium en vertegenwoor digers der verschillende Chr. organi saties op onderwijsgebied. Mr. A. Evenhuis, secretaris der ver eniging, hield 's middags een referaat over de taak van het Chr. Volksonder wijs. Op 'i Matje ONTSPOORDE GUUSJE Ze heette Guus je en ze droeg een rood truitje van angorawol, lekker pluizig. Nou was ze zelf niet plui- zerig te noemen; ik schatte de troel op 'n pond of honderdzestig en dat mag voor twintig lentes goed-aan-de wicht heten, niet soms? Blozend 'ïyk de bellefleuren stond ze daar stevig te staan op haar spekleren zolen en ze weende met groot gewapper van een zakdoek als een beddelaken. Mochten, waarde lezer en lieve lezeres, in uw ontroerde ziel gevo'- lens van meeiy rijzen hoor da- eerst even wat Guusje gegapt had bij de mevrouw, die haar goed voer en een warme stal had gegeven in ruil voor stofzuigen en matjeskloppen. Vierenzestig gulden, een gouden ket tinkje, drie servetringen, platina oor bellen, twee visschalen, een asbak, een pak kaarsen, een kistje sigaren, zestien zijden broekjes (zestien ny lonkousen bij de vleet, een blik ana nas, een pot jam, een zeemleren lap, vier electrische lampen, een gouden medaljon, een zilveren schenkkurk enfin, het leek wel of de grif fier een afslager op een openbare verkoping was, zo lang was de lijst der gestolen goederen, die hg met opgewekte stem declameerde. De rechter begon naar de motieven te wroeten, maar hij ontmoette slechts gillerige snikjes. Daarom be val hij, dat Guusje haar tranenvloed had af te dammen. Waarom hebt u dat alles wegge nomen en verstopt in uw koffers? Wat wilde u daarmee? Kweenie, zei het kind. Was mevrouw niet goed voor je? Best. J De grijze mevrouw gaf een menslie vend verslag van al de zorg en narig heid. 6 Hebt u er haar over onderhouden wilde de Kadi weten. Ach nee, zei de mevrouw, dat zou zulk een pijnlijke stemming hebben geschapen. Ze begreep het zo óók wel. Ik heb later bij een heleboel dingen een briefje gelegd: „Guusje wil je dit niet wegnemen, want het is een herinnering". En van die din gen bleef ze dan ook af, mijnheer de president Het kind is heus niet on gevoelig De rechter frunnikte aan zijn bef en zocht naar een woord. Ge moet re kenen: grjjze engelen komen hier ten slotte niet iedere dag. Maar ten leste is het u te bar ge worden Ochnee, het was zo navrant pijn lijk. Maar mijn man heeft het aan gegeven, want die miste een kist si- faren en die zijn zo duur tegenwoor- ig. Dat speet hem ernstig, ja dat trof hem bepaald. Het woord was aan de advocaat, die tegen een eis van twee maanden had te vechten. Hij was 'r van geschrok ken zei 'ie met een effen gezicht en dat meisje moest naar de dokter want er zaten een paar schroefjes los, klaar als de zon. En dan maar toezicht en voorwaardelijk met een half eskadron reclasseerders en een troep zorgzame zielen, want er zat een versloeberde jeugd in armoei en ruzie achter die zestien zijden broek jes. Allemaal complexen en verdrin ging met sublimering in de nylon. Freud zus en Künkel zo en beleefd in de aandacht aanbevelend. Maar het slot was het mooiste. Het grijze mevrouwtje rees bevend van haar bankje en zei: Als Guusje d'r straf gehad heeft kan ze desgewenst terugkomen. Mijn man is verschei den en het kind is lang niet onge voelig; het betoog van de verdedi- ïr heeft my zeer geroerd. 'e dachten, dat de rechter deze me vrouw subiet naar de psychiater zou verwijzen. Hy keek haar peinzend aan en vatte voorts nadrukkelijk 't angora-wollen truitje in het oog. Wikkend, wegend en wagend. Het liep uit op een rapport; de rechter wil Guusjes leven leren kennen van kinderstoel tot volgepropte koffers. Over een maand of zo zullen we we ten, wat er over haar ontspoorde le ven besloten is. Het ambt van rechter kan bijster moeilijk zyn. Als ik het wasik zou sterven aan de slapeloze nachten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7