Shangri-la, de verloren vallei
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Zeeuwse Almanak
DE WEG NAAR AVEREEST
BEGINT IN DE RECHTSZAAL
DRIE HECTAREN PEELGR0ND
MET KRUIS NA KRUIS
Rijkswegenplan in
verdrukking
ROTTERDAM KRIJGT EEN GROTE
MACHINE-TENTOONSTELLING
Een verdrag
voor Japan
WOENSDAG 1 NOVEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
Jungle Pimpernels ontdekking achter
„de Verboden Rotsen"
AKKERS LOODRECHT IN DE BERGEN—
In een gedeukte, verroeste Quonset-hut werd me een paar weken na
die vliegtocht boven Centraal Nieuw Guinea Iets over het mysterie van
Shangrl-la, ergens In het hart van dat eiland, ergens by de Verboden Rot
sen, onthuld, en die mededelingen wam* merkwaardig genoeg om later
over dat mystieke Shangri-la meer gegevens te verzamelen. De berghe-
volking van Centraal Nieuw Guinea Is op de hoogte van een soort legen
darische vallei, die zich ergens in het binnenland moet bevinden. Die
bevolking spreekt daar alleen fluisterend over en tegenover de enkele,
eenzame blanke, die him pad kruist, helemaal niet. Het Is een geesten-
land. Daar wonen verschrikkelijke wezens. Het ene verhaal vertelt van
reuzen, het andere over afzichtelijke dwergen. Wéér andere verhalen ge
wagen van witte papoea's. In leder geval ls er geen enkel contact tus
sen de bergbevolking en de bewoners van die ^spook-vallel."
Een paar blanken in Nieuw Gui- tel Ijk van de WilhelminatoD. Een
nea zijn op de hoogte van die ver- rauw en onmenselijk wild gebied, be-
Eén dolven onder sneeuw en ijs. HtJ zoekt
de dingen, die hij zoeken moet en
halen, legenden en geruchten,
van hen is Jan van Eechoud, thans
Resident van Nieuw Guinea, de man
die een indrukwekkend aantal toch
ten dwars door de jungle maakte
onder de allermoeilijkste omstandig
heden. Een ander: Dr. Jean Victor
de Bruyn, Jungle Pimpernel, die in
de jaren dat hij samenleefde met
de bergbevolking, allerlei vreemde
geschiedenissen over dat gebied te
horen kreeg. En een derde was een
Amerikaan: mr. Richard Archbold,
de ontdekkingsreiziger, die vóór we
reldoorlog II verscheidene grote
tochten door Australisch Nieuw Gui
nea maakte en met plannen rond
liep voor een tocht in net nog maag
delijke centrum van het Nederland
se gedeelte. Richard Archbold, de
Amerikaan, stonden grote gebeurte
nissen te wachten.
In de jaren 1938—'39 vindt zijn
grote expeditie plaats, een der groot
ste en best voorbereide, die ooit ge
organiseerd zijn. Het is het Ameri
can Museum of Natural History, dat
hem uitzendt. Doel: biologische on
derzoekingen en het aanleggen van
natuurhistorische verzamelingen.
Terrein: het onbetreden gebied tus
sen de Wilhelminatop en de Iden-
burgrivier, meer speciaal de Noor
delijke hellingen van de 5000 meter
ioge, met sneeuw en
Wilhelminatop.
ijs bedekte
Het wordt'niet alleen een Ameri
kaanse, maar ook een Nederlandse
expeditie. Enkele Nederlandse gede
legeerden sluiten zich aan, en een
dekkingsdetachement van het K. N.
I. L. wordt eveneens ingedeeld. Ten
slotte gaat men terra incognito ver
kennen en weet men niet welke ont
moetingen men zal hebben.
Richard Archbold doolt en werkt
wekenlang in het gebied Noordoos-
vindt ze. Hij vergaart een enorme
hoeveelheid maten aal en mr. Ri
chard Archbold kan tevreden zijn.
Maar deze Amerikaan is niet tevre
den. Er is een gerucht, een verhaal,
dat hem niet los laat. Een gerucht,
dat hem al lang daarvoor is komen
aanwaaien. Het gerucht dat vertelt
over een mysterieuze vallei, ergens
in dit land. Hij moet hier dicht in
de buurt van dat dal zijn.
Maar de dragers, bergpapoea's en
dajaks, voelen niets voor ae bedoe
lingen van hun leider. Ze willen veel
liever terug Waarom achter spook-
valleien aanjagen? En de dragers
zien achterom en beramen de terug
tocht. Het bekende verschijnsel van
zo menige expeditie in dit land.
DE ONTDEKKING.
En dan ontdekt de Amerikaan
Archbold, eigenlijk nog onverwacht,
die vallet Op 18 Augustus 1939 is
hem een plaats bekend in 't stroom
gebied van de Baliem-rivter (die de
gehele vallei doorstroomt) waar de
meegenomen Guha, een vliegboot,
kan stijgen en dalen. En drie maan
den later staat Archbold's eerste bi
vak aan de Baliem en hijzelf aan
do vooravond van tien onvergetelij
ke dagen. Misschien wel de zeld
zaamste, meest lndrukwek kende da
gen van zHn leven. Want hjj bevindt
zich aan de poort van het legenda
rische dal, dat van hem de naam
krygt Grand Valley. De Grote Val
lei.
Gedurende tien dagen verkeert Ri
chard Archbold met een deel van z'n
mannen aan de ingang van die val
lei en ze doen de allermerkwaardig
ste ontdekkingen op land- en volken
kundig gebied. Daar, aan die ingang,
leven reuzen noch dwergen, maar
wel een groot, fors en zeer gezond
mensenras. De agrarische cultuur
staat op een buitengewoon hoog
pèil en men beschikt daar over een
drainage-systeem, dat zelfs de ak
kers en velden, die enkele duizenden
meters hoog tegen de vervaarlijk
schuine bei ghelllngen geplaatst zijn,
van water voorziet.
Het zijn tien dagen, boordevol ont
dekking van nieuw leven, en Arch
bold heeft maar één doel: verder
gaan. Heel die wonderlijke Grand
Valley doorkruisen en verkennen.
Maar de betreder van dit terra
incognita wikt, en Wereldoorlog II
beschikt. Er komt een radiobericht
uit de USA, dat Archbold terug
roept. En Archbold keert de ingang
van The Grand Valley de rug toe
en reist naar zijn vaderland.
De Grote Vallei blijft eenzaam
achter, en het leven gaat daar door,
zoals net tienduizenden Jaren lang
daar doorging.
(Vervolg op pag. 4).
In het Belgische parlement verwacht
men de indiening van een wetsvoor
stel tot het aanleggen van een ka
naal tussen Maas en Rijn. Het zou
beginnen in het Luikse en bij Ncuss
in de Rijn uitmonden. Een recht
streekse verbinding tussen het Bel
gische gebied van zware industrie en
het Roergebied zal ongetwijfeld van
hoge economische en strategische
waarde zijn, doch het gehele project
dat buiten de Nederlandse gren
zen getraceerd is zal ongehoorde
kosten met zich brengen. Voor een
gedeelte kan men immers wel ge-
bralk maken van een stroomdal door
de Ardennen, waardoor o.m. Ver-
viers een gemakkelijke aansluiting
op het kc -vaal krijgen kan, doch
daarna zal net plan neerkomen op
een doorboring van enkele grote
steenmassieven.
Zal België inderdaad het kanaal
verkrijgen dan moet dit wel een be
langrijke verschuiving in enkele ver
houdingen der internationale binnen
scheepvaart veroorzaken. Voor Ne
derland zou dit wel zeer in het bij
zonder gelden.
VAN AMSTERDAM
NAAR VLISSINGEN
Reizen is ook in den jore 1950 nog
lang geen onverdeeld genoegen! Eén
onzer lezers is Zaterdag met de trein
van 14.42 van Amsterdam vertrolcken
naar de Scheldeslad. Tot Den Haag
moest hij staan: alles propvol In Den
Haag kwam er een plaats vrij. Maar
in Dordrecht werd een gedeelte van
de trein afgehaakt. Overstappen. En
weer staan! In Roosendaal weer over
stappen. De trein uit Nijmegen tjokvol,
zelfs ouden van dagen en moeders
met zuigelingen. Uitkomst in Bergen
op ZoomWeiveen! De stationschef
loopt langs de ramen en roept: Op
schuiven mensen! Allen moeten mee!
Natuurlijk moeten allen mee. En in
Goes komt er dan eindelijk wat meer
plaats, zodat de mensen kunnen zit
ten. Maar intussen hadden degenen,
die van Amsterdam kicamen van
Amsterdam naar Den Haag en van
Dordrecht tot Goes moeten staan!
Helaas, ze waren er toen nog niet
Ze moesten van station Vlissingen
nog naar de stad. In een bus voor 45
man, waarin veel meer dan 45 passa
piers een plaatsje moesten veroveren
Wéér staan, als haringen in een ton!
Ziedaar de vreugden van een reis
van Amsterdam naar Vlissingen. In
1950
Dat er harde woorden gevallen zijn
onderweg, met name aan het adres
van de Spoorwegen, trie zal het de
slachtoffers euvel duiden?
In het Rijksasyl voor psychopath en worden de
verpleegden opgevoed tot zelfstandigen.
n (slot)
(Van een speciale verslaggever)
De weg naar Avcreest begint meestal in de rechtszaal. En er is wel hjj-
na geen rechtszaal in dit land. waar niet zo nu en dan iemand ter beschik
king van de regering gesteld wordt.
Als die woorden nlt de mond van de president klinken weet de betrokke
ne vrjjwel steeds, wat daarmee bedoeld wordt. De deuren van het Rijks
asyl voor psychopaten zullen voor de man In kwestie geopend en weer ge
sloten worden. Wanneer en of ze ooit hem weer door zullen laten om de
weg naar de vrijheid af te leggen, weet de terbescliikklng gestelde niet en
elgenljjk weet niemand het. Immers, de ter beschikkingstelling geschiedt
voor onbepaalde tjjd en kan slechts dan ln een of andere vorm (proefver
lof, voorwaardelijk ontslag of onvoorwaardelijke vrijlating) worden opge
heven, als de geesteszieke als hersteld kan worden beschouwd, en til» bo
vendien aangenomen mag worden, dat hjj geen gevaar meer zal opleveren
voor de gemeenschap.
Mr. J. Thomassen, particulier secre
taris van Z.KJFÏ. Prins Bernhard se
dert 15 Januari 1946. heeft verzocht
deze functie binnenkort te mogen
beëindigen.
Pr. A- F. A. de Graaff. die met in
gang van 1 November 1950 benoemd
is tot particulier secretaris van
Z.K.H. de Prins der Nederlanden.
Onlangs hebben wij, in gezelschap
van de sociaal ambtenaar van het
Rijksasyl, de heer H. Alberts, dezelfde
weg afgelegd, die een ter beschikking
gestelde gaat. Met dit kardinale ver
schil, dat wij er een halve dag voor
hebben nodig gehad en dat de ver
pleegden van Avereest van dag tot
dag, van maand tot maand en soms
van jaar tot jaar leven, zonder dat 7-ü
ooit zekerheid hebben wanneer en cf
de laatste dag zal komen.
RUMOER OVER HET ASYL.
Er is onlangs rumoer geweest over
het asyl. Een ontsnapte verpleegde
sprak min of meer alarmerende woor
den over Avereest. Laat ons onmiddel
lijk vaststellen, dat tijdens onze rond
gang ons niets is gebleken van din
gen, die men als alarmerend zou moe
ten beschouwen.
Inderdaad, wij hebben kunnen con
stateren, dat dr. Hartsuiker geen
woord te vee] heeft gezegd, toen hij
het asyl overvol noemde. Per slot van
zaken is de bevolking van het asyl
sinds 1933 meer dan verdubbeld, ter
wijl er in die tijd nog geen vierkante
meter gebouw is bijgekomen. Boven
dien leek het ons, dat hier en daar
de gebouwen inwendig eens flink op
geknapt zouden moeten worden.
De nieuweling, die in Avereest moet
worden opgenomen, komt eerst in
het achtergesticht Daar zijn een aan
tal observatiekamertjes, waar de ver
pleegden afzonderlijk worden opgeslo
ten. Deze observatie is uiteraard nood
zakelijk, omdat men pas na enige tijd
kan beoordelen, met wat voor geval
men te doen heeft.
OPVOEDING TOT
ZELFSTANDIGHEID.
Heeft de verpleegde eenmaal zijn
observatietijd achter de rug, dan be
gint men, als zijn geval althans niet
onmiddellijk als hopeloos ts gekwali
ficeerd, reeds direct met heel lang
zaam aan voor zlin genezing te wer
ken. Met een aantal andere verpleeg
den komt hij, zij het voorlopig nóg on
der streng toezicht en achter absoluut
gesloten deuren, in gemeenschap.
Zeer veel waarde hecht men in
Avereest ook aan de arbeidstherapie.
Iedere verpleegde, die dit maar enigs
zins kan, moet ooi. werken.
Als blijkt, dat een verpleegde to
zelfstandig is, dat hem wel wat meer
vrijheid kan worden gelaten, verhuist
hjj naar het voorgesticht. Maar ook
daar is vrijheid in soorten. De dagver,
blijven rijn wel merendeels niet op
slot, maar hier en daar houden toch
broeders steeds toezicht. In enkele
dagverblijven evenwel leven de ver-
pleegden helemaal zelfstandig. ZU ha
len b.v. zelf hun eten uit de keuken
en genieten nog andere voorrechten.
En zij. die heel dicht bij de vrijheid
staan, delen met elkaar zelfs een een
voudige, maar gezellig ingerichte zit
kamer.
OPEN WERKKAMP IN
HESSUM.
Dit alles geschiedt, om do ver»leest-
den zoveel mogelijk rijp te maken
voor een terugkeer in dè maatschap
pij. Hoever men bereid is daarbij te
gaan bleek ons tijdens het bezoek aan
het (open) werkkamp Hessum, gele
gen halverwege Vilsteren en Dalfsen.
Een, van zelfsprekend geselecteerde,
groep verpleegden leeft daar in ba
rakken en werkt in een in de buurt
gelegen, zeer belangrijke ontginning.
De ongeveer 40 mannen van het kamp
Hessum zijn ook in het laatste stadi
um voor de vrijlating. Zij genieten
een zeer grote mate van vrijheid. De
poort bijvoorbeeld altijd los en ook
de deuren van de barakken worden
nimmer afgesloten. Zelfs krijgen de
mannen, na een verblijf van een paar
weken, toestemming om Zondagsmid
dags van 2 tot 5 uur het kamp te ver
laten.
De hoofdverpleger, de heer De Haas,
vertelde ons, dat het percentage weg
lopers in dit kamp gering was.
In de meeste gevallen zijn de man
nen van Hessum rijp voor vrijlating
na een verblijf van vijf tot zes maan
den.
Men begrijpt dat dit moment van
enorme betekenis ls voor de betrok
kenen. Maar het is ook een gebeurte
nis, die aanleiding tot zulke grote
spanningen kan geven, dat de ver
pleegde soms al na een paar dagen ln
Avereest wordt teruggebracht
NAZORG.
Om dit laatste zoveel mogelijk te
voorkomen, wordt de grootste aan
dacht besteed aan de nazorg. Vrijwel
geen enkele verpleegde bijvoorbeeld
wordt vrijgelaten, als hij niet ergens
een onderkomen heeft en als hij niet
Zegel- en registratierechten.
De regering houdt rekening met de
mogelijkheid, dat de ingediende wets
ontwerpen tot verhoging van de- op
centen op de zegel- en registratiekos
ten pas na L Jan.a_v van kracht zui
len worden: Daarom is een wetsont
werp ingediend dat ten doel heeft de
bestaande- heffingen- voorlopig te ver
lengen:
Gèorge Bernard Shaw, de 94-jarige
toneelschijver, die vorige maar.d na een
val ln zijn tuin is geopereerd, is „veel
zwakker" geworden, volgens een me
dedeling uit zijn huiselijke omgeving.
Hier liggen 23.000 Duitsers begraven.
In de Peel nabj) Venray rusten bijna 23.000 doden onder 23.000 witte
kruisen. In een zakelijke symmetrie rijen, zich de kruisen eindeloos ver
over drie hector en Peelgrond en temidden van deze enorme dodenakker
staat een groot eenvoudig kruis, dat wit afsteekt tegen de grijze lucht...
Een zware legerauto rijdt langzaam en heel ln de verte zijn enkele
mannen aan het graven. Steeds zijn er nog dodentransporten
Sinds 1945 rijden zware legertrucks
naar het kerkhof. Eerst waren het de
Amerikanen, later de Engelsen, die
veelal met behulp van Duitse krijgs
gevangenen dit werk verrichtten. Ten
slotte hebben de Nederlanders alles
overgenomen. Enige soldaten en bur
gers uit Venray onder leiding van een
luitenant zijn er thans nog werkzaam.
Daar volgens internationale overeen
komst, na een oorlog de lijken der ge
sneuvelden dienen geïdentificeerd te
worden, heeft men tj*ens van de ge-
Wegverkeer ontstemd.
De organisaties op verkeersgebied,
die samenwerken in het Centraal
Overleg, heben in een adres aan de
Tweede Kamer haar ernstig misnoe
gen uitgesproken over de besteding
van de belastinggelden, die het weg
verkeer opbrengt, aldus de Tele
graaf.
Er is een Rijkswegenplan, dat
758 mihoen kost, om dringend no
dige nieuwe wegen aan te leggen en
bestaande te verbeteren. Dat plan,
zo wordt in het adres gezegd, ligt
te vergeten in een donkere gesloten
Iade. Hoewel het wegverkeer jaar
lijks aan benzinebelasting ongeveer
140 mihoen, aan motorbelasting
50 millioen en aan weeldebelasting
op auto's, 10 millioen, samen 206
millioen, opbrengt, wordt thans
slechts 40 millioen aan wegenbouw
besteed, 160 millioen wegverkeer-
geld gaat aldus naar elders.
De grote grief van de organisaties
op het gebied van het wegverkeer
ls, dat de regering thans wel 290
millioen wil investeren in de Spoor
wegen, gezien het ingediende „wets
ontwerp1951".
Voortaan 5 telefoongidsen
voor interlocaal gebruik.
KOSTEN BXJDI EEN TIENTJE
De P.T.T. komt door de gestegen
druk- en papierkosten niet meer uit
met de prijs* voor de interlocale tele
foongidsen. Daarom zal de eerstko
mende interlocale telefoongids, die in
Januari, verschijnt, niet meer de
naamlijst van de aangeslotenen op 't
telefoonnet I" A>»?te*tia8t Lcvatten.
En 'r. ,u; gids, die Sn de tweede helft
van 1951 verschijnt, zullen ook Den
Haag en Rotterdam niet meer wor
den opgenomen. Wie een volledige
gids wil hebben voor alle aangeslo
tenen in ons land zal voortaan
10 50 per half jaar moeten neer
tellen. (3 x 1-50 voor de gidsen van
Amsterdam, Rotterdam en Den Haag
en 6 voor de interlocale gids).
legenheid gebruik gemaakt de stoffe
lijke overschotten van alle Duitsers,
die gestorven zijn gedurende de afge
lopen oorlog, bij elkaar te brengen in
een plaats dicht bij de grens. Hiervoor
werd de Venrayse Peel uitgekozen.
En zo rusten hier op de zogenaamde
„Paardenkop" kruis na kruis op deze
Dodenakker reeds 23.000 Duitsers, ge
sneuvelden maar ook zij die tijdens de
bezetting een natuurlijke dood zijn ge
storven of die zijn gedood door bin
nenlandse strijdkrachten, illegaliteit
enz. Bovendien ook zij die om wat
voor reden dan ook, maar het meest
wegens desertie, door de Duitsers zelf
zijn gefusilleerd of die de hand aan
zichzelf sloegen.
Dezer dagen zijn 12.000 kruisen van
beton aangekomen om de houten te
vervangen. Men hoopt in Februari
1951 alle graven van nieuwe kruisen
te hebben voorzien. Het aantal graven
zal dan tot 24.000 zijn gestegen. Dan
zal ook de bebossing en beplanting
gereed zijn en het kerkhof officieel
worden geopend.
Intussen is net zover nog niet. De
legertruck rijdt nog steeds met zijn
droeve last ln de wijde Peel.
„Wie zal dat betalen".
In Roosendaal is Maandagmid
dag een monument van de we
deropbouw onthuld, dat zo
als gebruikelijk met enige
plechtigheid gepaaid ging. On
der de vele autoriteiten die de
onthulling bijwoonden bevond
zich ook de directeur-generaal
van de Volkshuisvesting, dr.
Z. Y. van der Meer.
Nauwelijks was het doek van
het beeld weggetrokken, of er
klonk muziek uit de luidspre
ker. Men luisterde, ernstig, zo
als het bij een onthulling be
taamt. Maar dat duurde niet
lang, slechts enkele seconden.
Het publiek gnuifde en ook do
heren bij het monument kon
den een glimlach niet onder
drukken. Wat was het geval?
De man, die voor de muzikale
entourage moest zorgen, had
het bekende plaatje opgezet
van „Wie zal dat betalen".
Demonstratie van binnen-
en buitenlandse nijverheid.
(Van onze speciale verslaggever)
Rotterdam, October In dezelfde
grote hallen, waarin ln de afgelopen
zomer de tentoonstelling „Rotterdam
Ahoy"! een record aantal bezoekers
trok, zal volgend jaar van 30 Mei tot
metaal- en houtbewerking, met in
richt worden van machines voor de
meaaal- en houtbewerking, met in
begrip van machine-gereedschappen
en staal. Zij zal een duidelijk en Im
posant overzicht bieden van wat op
dit gebied ln het binnen- en in het
buitenland te koop is en de bezoekers
onmiddellijk ergens aan de slag kan
ian>
Maar ondanks alle pogingen van de
leiding van Avereest om er voor te
zorgen, dat de vrijgelatenen op de
juiste wijze worden opgevangen, is de
nazorg ar. Hartsuiker nog bij lange
na niet voldoende. Thans zijn de cij
fers zo, dat ongeveer 20 procent van
de vrijgelatenen zich gedurende een
periode van 10 jaar en 50 procent zich
gedurende een periode van een paar
jaar weet te handhaven.
die wel voornamelijk uit technici en
industriëlen zullen bestaan, de gele-
fenheid geven met het oog op de ver-
era industrialisatie in ons land, die
machines aan te schaffen, waarvan
het grootste rendement verwacht
mag worden. Want niet alleen zal
geëxposeerd worden, ook zal deze
tentoonstelling het karakter dragen
van een beurs.
De of-ganisatoren, de leden van de
Stichting Technisch Centrum, allen
importeurs van machines, waren van
oordeel, dat de Jaarbeurs niet volle
dig beantwoordt aan de wensen, die
zö ten aanzien van het exposeren en
verkopen van machines koesteren.
Op de Jaarbeurs namelijk toont men
zeer veel machines van allerlei soort
door elkaar; er komen veel bezoe
kers die geen kopers worden en dus
een rustige handel belemmeren en
de kosten aan het een of twee maal
per jaar naar de Jaarbeurs brengen
van zware en dure apparaten met de
daarbij behorende bedieningsman
schappen zijn niet in overeenstem
ming met de resultaten, die de beurs
oplevert Door de aanstaande ten
toonstelling in Rotterdam, die in de
toekomst om de twee of drie jaar
en misschien zelfs elk jaar her
haald zal worden, denkt men deze
bezwaren te kunnen ondervangen.
17. Jimmy wandelde rustig door de stad. Hij
had uit de portemonnale van meneer de Jong wat
klein geld by zich gestoken, niet te veel, want een
dief wilde-ie niet worden en tevens had hij zich
gewapend met een wandelstok. Hy voelde zich
eigenlijk heel tevreden en bemerkte tot zün ge
noegen, dat vrijwel niemand naar hem keek. Och.
dacht hij, zo mooi zijn de mensen nu ook niet. Ik
val niet eens op als een bijzonder lelijk exemplaoi
Hier en daar bleef hij eens voor een winkel sta" -
totdat een aanplakbiljet zijn aandacht trok.
Hei wereldgebCin-^n.
Nog altijd wachten de twee voor
naamste verslagen landen uit de laat
ste wereldoorlog op een vredesver
drag. Een verdrag met Duitsland is
nog niet in zicht, maar in het land
van de Rijzende Zon staan de zaken
er beter voor. Amerika is zeer gepor
teerd voor afdoening van zaken wat
betreft Japan. Foster Dulles, de repu
blikeinse adviseur van Acheson is
sinds Juni, toen hij 'n reis naar Tokio
ondernam, speciaal belast met de voor
bereidingen voor een vredesverdrag
met Japan. Hij is daarbij met voort
varendheid aan de slag gegaan. Er
zijn reeds bssprekingen achter de rug
en de weerstanden in Amerika zelf
tegen een schappelijke behandeling
van Japan vrijwel overwonnen. Alles
is gereed om aait het opstellen van
een verdrag te beginnen. Het zal ech
ter allereerst ter sprake moeten ko
men in de geallieerde commissie voor
het Verre Oosten, die sinds het begin
van dit jaar door de Sowjet-Unie ge
boycot wordt. Amerika heeft duidelijk
laten merken, dat het zich niets van
die obstructie zal aantrekken. Als
Washington meent, dat er eindelijk
eens over Japan gesproken moet wor
den. zal er over gesproken worden.
De oorlog in Korea en het vooruit
zicht van een spoedige beslissende
eindfase hebben de Sowjet-Unie in
een dwangpositie gebracht in het ge
val Japan. En wellicht is het daaraan
ook te danken, dat Moskou thans be
reid is gevonden deel te nemen aan
besprekingen die het vredesverdrag
met Japan zouden moeten bevorderen.
De Sowjet-Unie kan dus van de ge
legenheid gebruik maken te tonen, dat
het van goeden wille is. Zoals méestal
het geval is hebben de Russen hun
boycot van de commissie voor het
Verre Oosten onopvallend beëindigd
en de volgende weken zullm zij zich
aan nog wel meer „onopvallende ver
loocheningen" bezondigen. Dat doet er
echter niets toe, als er maar van goe
de trouw sprake is. De gesprekken
tussen Foster Dulles en Malik, die
thans voor de deur staan, zullen in dat
opzicht veel duidelijk maken.
De betekenis van Ruslands eventu
ele besluit om aan de vredesconfe
rentie over Japan deel te nemen, komt
in een des te duidelijker licht te staan,
als men bedenkt, dat er op deze bij
eenkomst geen sprake zal zijn van een
veto-recht De Sowjet-Unie zal hier
dus alleen maar kunnen beraadslagen
zonder stok achter de deur en zich bij
de uitslag der stemmingen dienen neer
te leggen.
Er zit aan de besprekingen over Ja
pan meer vast dan een formeel ver
drag. Er zal beslist dienen te worden
over territoriale vraagstukken als die
welke de Sachalin en de Koerillen be
treft (deze eilanden-groep is de facto
reeds door de Russen bezet). En ook
Formosa zal ter sprake komen Dezer
dagen wordt een officiële verklaring
van Washington verwacht over het Ja
panse vredesverdrag. Dan zal moeten
blijken wat de Russen van plan zijn
en or het tot een voltallige vredescon
ferentie zal kunnen komen.