Shangri-la, de verloren vallei JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Zeeuwse Almanak DE WEG NAAR AVEREEST BEGINT IN DE RECHTSZAAL DRIE HECTAREN PEELGR0ND MET KRUIS NA KRUIS Rijkswegenplan in verdrukking ROTTERDAM KRIJGT EEN GROTE MACHINE-TENTOONSTELLING Een verdrag voor Japan WOENSDAG 1 NOVEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 8 Jungle Pimpernels ontdekking achter „de Verboden Rotsen" AKKERS LOODRECHT IN DE BERGEN— In een gedeukte, verroeste Quonset-hut werd me een paar weken na die vliegtocht boven Centraal Nieuw Guinea Iets over het mysterie van Shangrl-la, ergens In het hart van dat eiland, ergens by de Verboden Rot sen, onthuld, en die mededelingen wam* merkwaardig genoeg om later over dat mystieke Shangri-la meer gegevens te verzamelen. De berghe- volking van Centraal Nieuw Guinea Is op de hoogte van een soort legen darische vallei, die zich ergens in het binnenland moet bevinden. Die bevolking spreekt daar alleen fluisterend over en tegenover de enkele, eenzame blanke, die him pad kruist, helemaal niet. Het Is een geesten- land. Daar wonen verschrikkelijke wezens. Het ene verhaal vertelt van reuzen, het andere over afzichtelijke dwergen. Wéér andere verhalen ge wagen van witte papoea's. In leder geval ls er geen enkel contact tus sen de bergbevolking en de bewoners van die ^spook-vallel." Een paar blanken in Nieuw Gui- tel Ijk van de WilhelminatoD. Een nea zijn op de hoogte van die ver- rauw en onmenselijk wild gebied, be- Eén dolven onder sneeuw en ijs. HtJ zoekt de dingen, die hij zoeken moet en halen, legenden en geruchten, van hen is Jan van Eechoud, thans Resident van Nieuw Guinea, de man die een indrukwekkend aantal toch ten dwars door de jungle maakte onder de allermoeilijkste omstandig heden. Een ander: Dr. Jean Victor de Bruyn, Jungle Pimpernel, die in de jaren dat hij samenleefde met de bergbevolking, allerlei vreemde geschiedenissen over dat gebied te horen kreeg. En een derde was een Amerikaan: mr. Richard Archbold, de ontdekkingsreiziger, die vóór we reldoorlog II verscheidene grote tochten door Australisch Nieuw Gui nea maakte en met plannen rond liep voor een tocht in net nog maag delijke centrum van het Nederland se gedeelte. Richard Archbold, de Amerikaan, stonden grote gebeurte nissen te wachten. In de jaren 1938—'39 vindt zijn grote expeditie plaats, een der groot ste en best voorbereide, die ooit ge organiseerd zijn. Het is het Ameri can Museum of Natural History, dat hem uitzendt. Doel: biologische on derzoekingen en het aanleggen van natuurhistorische verzamelingen. Terrein: het onbetreden gebied tus sen de Wilhelminatop en de Iden- burgrivier, meer speciaal de Noor delijke hellingen van de 5000 meter ioge, met sneeuw en Wilhelminatop. ijs bedekte Het wordt'niet alleen een Ameri kaanse, maar ook een Nederlandse expeditie. Enkele Nederlandse gede legeerden sluiten zich aan, en een dekkingsdetachement van het K. N. I. L. wordt eveneens ingedeeld. Ten slotte gaat men terra incognito ver kennen en weet men niet welke ont moetingen men zal hebben. Richard Archbold doolt en werkt wekenlang in het gebied Noordoos- vindt ze. Hij vergaart een enorme hoeveelheid maten aal en mr. Ri chard Archbold kan tevreden zijn. Maar deze Amerikaan is niet tevre den. Er is een gerucht, een verhaal, dat hem niet los laat. Een gerucht, dat hem al lang daarvoor is komen aanwaaien. Het gerucht dat vertelt over een mysterieuze vallei, ergens in dit land. Hij moet hier dicht in de buurt van dat dal zijn. Maar de dragers, bergpapoea's en dajaks, voelen niets voor ae bedoe lingen van hun leider. Ze willen veel liever terug Waarom achter spook- valleien aanjagen? En de dragers zien achterom en beramen de terug tocht. Het bekende verschijnsel van zo menige expeditie in dit land. DE ONTDEKKING. En dan ontdekt de Amerikaan Archbold, eigenlijk nog onverwacht, die vallet Op 18 Augustus 1939 is hem een plaats bekend in 't stroom gebied van de Baliem-rivter (die de gehele vallei doorstroomt) waar de meegenomen Guha, een vliegboot, kan stijgen en dalen. En drie maan den later staat Archbold's eerste bi vak aan de Baliem en hijzelf aan do vooravond van tien onvergetelij ke dagen. Misschien wel de zeld zaamste, meest lndrukwek kende da gen van zHn leven. Want hjj bevindt zich aan de poort van het legenda rische dal, dat van hem de naam krygt Grand Valley. De Grote Val lei. Gedurende tien dagen verkeert Ri chard Archbold met een deel van z'n mannen aan de ingang van die val lei en ze doen de allermerkwaardig ste ontdekkingen op land- en volken kundig gebied. Daar, aan die ingang, leven reuzen noch dwergen, maar wel een groot, fors en zeer gezond mensenras. De agrarische cultuur staat op een buitengewoon hoog pèil en men beschikt daar over een drainage-systeem, dat zelfs de ak kers en velden, die enkele duizenden meters hoog tegen de vervaarlijk schuine bei ghelllngen geplaatst zijn, van water voorziet. Het zijn tien dagen, boordevol ont dekking van nieuw leven, en Arch bold heeft maar één doel: verder gaan. Heel die wonderlijke Grand Valley doorkruisen en verkennen. Maar de betreder van dit terra incognita wikt, en Wereldoorlog II beschikt. Er komt een radiobericht uit de USA, dat Archbold terug roept. En Archbold keert de ingang van The Grand Valley de rug toe en reist naar zijn vaderland. De Grote Vallei blijft eenzaam achter, en het leven gaat daar door, zoals net tienduizenden Jaren lang daar doorging. (Vervolg op pag. 4). In het Belgische parlement verwacht men de indiening van een wetsvoor stel tot het aanleggen van een ka naal tussen Maas en Rijn. Het zou beginnen in het Luikse en bij Ncuss in de Rijn uitmonden. Een recht streekse verbinding tussen het Bel gische gebied van zware industrie en het Roergebied zal ongetwijfeld van hoge economische en strategische waarde zijn, doch het gehele project dat buiten de Nederlandse gren zen getraceerd is zal ongehoorde kosten met zich brengen. Voor een gedeelte kan men immers wel ge- bralk maken van een stroomdal door de Ardennen, waardoor o.m. Ver- viers een gemakkelijke aansluiting op het kc -vaal krijgen kan, doch daarna zal net plan neerkomen op een doorboring van enkele grote steenmassieven. Zal België inderdaad het kanaal verkrijgen dan moet dit wel een be langrijke verschuiving in enkele ver houdingen der internationale binnen scheepvaart veroorzaken. Voor Ne derland zou dit wel zeer in het bij zonder gelden. VAN AMSTERDAM NAAR VLISSINGEN Reizen is ook in den jore 1950 nog lang geen onverdeeld genoegen! Eén onzer lezers is Zaterdag met de trein van 14.42 van Amsterdam vertrolcken naar de Scheldeslad. Tot Den Haag moest hij staan: alles propvol In Den Haag kwam er een plaats vrij. Maar in Dordrecht werd een gedeelte van de trein afgehaakt. Overstappen. En weer staan! In Roosendaal weer over stappen. De trein uit Nijmegen tjokvol, zelfs ouden van dagen en moeders met zuigelingen. Uitkomst in Bergen op ZoomWeiveen! De stationschef loopt langs de ramen en roept: Op schuiven mensen! Allen moeten mee! Natuurlijk moeten allen mee. En in Goes komt er dan eindelijk wat meer plaats, zodat de mensen kunnen zit ten. Maar intussen hadden degenen, die van Amsterdam kicamen van Amsterdam naar Den Haag en van Dordrecht tot Goes moeten staan! Helaas, ze waren er toen nog niet Ze moesten van station Vlissingen nog naar de stad. In een bus voor 45 man, waarin veel meer dan 45 passa piers een plaatsje moesten veroveren Wéér staan, als haringen in een ton! Ziedaar de vreugden van een reis van Amsterdam naar Vlissingen. In 1950 Dat er harde woorden gevallen zijn onderweg, met name aan het adres van de Spoorwegen, trie zal het de slachtoffers euvel duiden? In het Rijksasyl voor psychopath en worden de verpleegden opgevoed tot zelfstandigen. n (slot) (Van een speciale verslaggever) De weg naar Avcreest begint meestal in de rechtszaal. En er is wel hjj- na geen rechtszaal in dit land. waar niet zo nu en dan iemand ter beschik king van de regering gesteld wordt. Als die woorden nlt de mond van de president klinken weet de betrokke ne vrjjwel steeds, wat daarmee bedoeld wordt. De deuren van het Rijks asyl voor psychopaten zullen voor de man In kwestie geopend en weer ge sloten worden. Wanneer en of ze ooit hem weer door zullen laten om de weg naar de vrijheid af te leggen, weet de terbescliikklng gestelde niet en elgenljjk weet niemand het. Immers, de ter beschikkingstelling geschiedt voor onbepaalde tjjd en kan slechts dan ln een of andere vorm (proefver lof, voorwaardelijk ontslag of onvoorwaardelijke vrijlating) worden opge heven, als de geesteszieke als hersteld kan worden beschouwd, en til» bo vendien aangenomen mag worden, dat hjj geen gevaar meer zal opleveren voor de gemeenschap. Mr. J. Thomassen, particulier secre taris van Z.KJFÏ. Prins Bernhard se dert 15 Januari 1946. heeft verzocht deze functie binnenkort te mogen beëindigen. Pr. A- F. A. de Graaff. die met in gang van 1 November 1950 benoemd is tot particulier secretaris van Z.K.H. de Prins der Nederlanden. Onlangs hebben wij, in gezelschap van de sociaal ambtenaar van het Rijksasyl, de heer H. Alberts, dezelfde weg afgelegd, die een ter beschikking gestelde gaat. Met dit kardinale ver schil, dat wij er een halve dag voor hebben nodig gehad en dat de ver pleegden van Avereest van dag tot dag, van maand tot maand en soms van jaar tot jaar leven, zonder dat 7-ü ooit zekerheid hebben wanneer en cf de laatste dag zal komen. RUMOER OVER HET ASYL. Er is onlangs rumoer geweest over het asyl. Een ontsnapte verpleegde sprak min of meer alarmerende woor den over Avereest. Laat ons onmiddel lijk vaststellen, dat tijdens onze rond gang ons niets is gebleken van din gen, die men als alarmerend zou moe ten beschouwen. Inderdaad, wij hebben kunnen con stateren, dat dr. Hartsuiker geen woord te vee] heeft gezegd, toen hij het asyl overvol noemde. Per slot van zaken is de bevolking van het asyl sinds 1933 meer dan verdubbeld, ter wijl er in die tijd nog geen vierkante meter gebouw is bijgekomen. Boven dien leek het ons, dat hier en daar de gebouwen inwendig eens flink op geknapt zouden moeten worden. De nieuweling, die in Avereest moet worden opgenomen, komt eerst in het achtergesticht Daar zijn een aan tal observatiekamertjes, waar de ver pleegden afzonderlijk worden opgeslo ten. Deze observatie is uiteraard nood zakelijk, omdat men pas na enige tijd kan beoordelen, met wat voor geval men te doen heeft. OPVOEDING TOT ZELFSTANDIGHEID. Heeft de verpleegde eenmaal zijn observatietijd achter de rug, dan be gint men, als zijn geval althans niet onmiddellijk als hopeloos ts gekwali ficeerd, reeds direct met heel lang zaam aan voor zlin genezing te wer ken. Met een aantal andere verpleeg den komt hij, zij het voorlopig nóg on der streng toezicht en achter absoluut gesloten deuren, in gemeenschap. Zeer veel waarde hecht men in Avereest ook aan de arbeidstherapie. Iedere verpleegde, die dit maar enigs zins kan, moet ooi. werken. Als blijkt, dat een verpleegde to zelfstandig is, dat hem wel wat meer vrijheid kan worden gelaten, verhuist hjj naar het voorgesticht. Maar ook daar is vrijheid in soorten. De dagver, blijven rijn wel merendeels niet op slot, maar hier en daar houden toch broeders steeds toezicht. In enkele dagverblijven evenwel leven de ver- pleegden helemaal zelfstandig. ZU ha len b.v. zelf hun eten uit de keuken en genieten nog andere voorrechten. En zij. die heel dicht bij de vrijheid staan, delen met elkaar zelfs een een voudige, maar gezellig ingerichte zit kamer. OPEN WERKKAMP IN HESSUM. Dit alles geschiedt, om do ver»leest- den zoveel mogelijk rijp te maken voor een terugkeer in dè maatschap pij. Hoever men bereid is daarbij te gaan bleek ons tijdens het bezoek aan het (open) werkkamp Hessum, gele gen halverwege Vilsteren en Dalfsen. Een, van zelfsprekend geselecteerde, groep verpleegden leeft daar in ba rakken en werkt in een in de buurt gelegen, zeer belangrijke ontginning. De ongeveer 40 mannen van het kamp Hessum zijn ook in het laatste stadi um voor de vrijlating. Zij genieten een zeer grote mate van vrijheid. De poort bijvoorbeeld altijd los en ook de deuren van de barakken worden nimmer afgesloten. Zelfs krijgen de mannen, na een verblijf van een paar weken, toestemming om Zondagsmid dags van 2 tot 5 uur het kamp te ver laten. De hoofdverpleger, de heer De Haas, vertelde ons, dat het percentage weg lopers in dit kamp gering was. In de meeste gevallen zijn de man nen van Hessum rijp voor vrijlating na een verblijf van vijf tot zes maan den. Men begrijpt dat dit moment van enorme betekenis ls voor de betrok kenen. Maar het is ook een gebeurte nis, die aanleiding tot zulke grote spanningen kan geven, dat de ver pleegde soms al na een paar dagen ln Avereest wordt teruggebracht NAZORG. Om dit laatste zoveel mogelijk te voorkomen, wordt de grootste aan dacht besteed aan de nazorg. Vrijwel geen enkele verpleegde bijvoorbeeld wordt vrijgelaten, als hij niet ergens een onderkomen heeft en als hij niet Zegel- en registratierechten. De regering houdt rekening met de mogelijkheid, dat de ingediende wets ontwerpen tot verhoging van de- op centen op de zegel- en registratiekos ten pas na L Jan.a_v van kracht zui len worden: Daarom is een wetsont werp ingediend dat ten doel heeft de bestaande- heffingen- voorlopig te ver lengen: Gèorge Bernard Shaw, de 94-jarige toneelschijver, die vorige maar.d na een val ln zijn tuin is geopereerd, is „veel zwakker" geworden, volgens een me dedeling uit zijn huiselijke omgeving. Hier liggen 23.000 Duitsers begraven. In de Peel nabj) Venray rusten bijna 23.000 doden onder 23.000 witte kruisen. In een zakelijke symmetrie rijen, zich de kruisen eindeloos ver over drie hector en Peelgrond en temidden van deze enorme dodenakker staat een groot eenvoudig kruis, dat wit afsteekt tegen de grijze lucht... Een zware legerauto rijdt langzaam en heel ln de verte zijn enkele mannen aan het graven. Steeds zijn er nog dodentransporten Sinds 1945 rijden zware legertrucks naar het kerkhof. Eerst waren het de Amerikanen, later de Engelsen, die veelal met behulp van Duitse krijgs gevangenen dit werk verrichtten. Ten slotte hebben de Nederlanders alles overgenomen. Enige soldaten en bur gers uit Venray onder leiding van een luitenant zijn er thans nog werkzaam. Daar volgens internationale overeen komst, na een oorlog de lijken der ge sneuvelden dienen geïdentificeerd te worden, heeft men tj*ens van de ge- Wegverkeer ontstemd. De organisaties op verkeersgebied, die samenwerken in het Centraal Overleg, heben in een adres aan de Tweede Kamer haar ernstig misnoe gen uitgesproken over de besteding van de belastinggelden, die het weg verkeer opbrengt, aldus de Tele graaf. Er is een Rijkswegenplan, dat 758 mihoen kost, om dringend no dige nieuwe wegen aan te leggen en bestaande te verbeteren. Dat plan, zo wordt in het adres gezegd, ligt te vergeten in een donkere gesloten Iade. Hoewel het wegverkeer jaar lijks aan benzinebelasting ongeveer 140 mihoen, aan motorbelasting 50 millioen en aan weeldebelasting op auto's, 10 millioen, samen 206 millioen, opbrengt, wordt thans slechts 40 millioen aan wegenbouw besteed, 160 millioen wegverkeer- geld gaat aldus naar elders. De grote grief van de organisaties op het gebied van het wegverkeer ls, dat de regering thans wel 290 millioen wil investeren in de Spoor wegen, gezien het ingediende „wets ontwerp1951". Voortaan 5 telefoongidsen voor interlocaal gebruik. KOSTEN BXJDI EEN TIENTJE De P.T.T. komt door de gestegen druk- en papierkosten niet meer uit met de prijs* voor de interlocale tele foongidsen. Daarom zal de eerstko mende interlocale telefoongids, die in Januari, verschijnt, niet meer de naamlijst van de aangeslotenen op 't telefoonnet I" A>»?te*tia8t Lcvatten. En 'r. ,u; gids, die Sn de tweede helft van 1951 verschijnt, zullen ook Den Haag en Rotterdam niet meer wor den opgenomen. Wie een volledige gids wil hebben voor alle aangeslo tenen in ons land zal voortaan 10 50 per half jaar moeten neer tellen. (3 x 1-50 voor de gidsen van Amsterdam, Rotterdam en Den Haag en 6 voor de interlocale gids). legenheid gebruik gemaakt de stoffe lijke overschotten van alle Duitsers, die gestorven zijn gedurende de afge lopen oorlog, bij elkaar te brengen in een plaats dicht bij de grens. Hiervoor werd de Venrayse Peel uitgekozen. En zo rusten hier op de zogenaamde „Paardenkop" kruis na kruis op deze Dodenakker reeds 23.000 Duitsers, ge sneuvelden maar ook zij die tijdens de bezetting een natuurlijke dood zijn ge storven of die zijn gedood door bin nenlandse strijdkrachten, illegaliteit enz. Bovendien ook zij die om wat voor reden dan ook, maar het meest wegens desertie, door de Duitsers zelf zijn gefusilleerd of die de hand aan zichzelf sloegen. Dezer dagen zijn 12.000 kruisen van beton aangekomen om de houten te vervangen. Men hoopt in Februari 1951 alle graven van nieuwe kruisen te hebben voorzien. Het aantal graven zal dan tot 24.000 zijn gestegen. Dan zal ook de bebossing en beplanting gereed zijn en het kerkhof officieel worden geopend. Intussen is net zover nog niet. De legertruck rijdt nog steeds met zijn droeve last ln de wijde Peel. „Wie zal dat betalen". In Roosendaal is Maandagmid dag een monument van de we deropbouw onthuld, dat zo als gebruikelijk met enige plechtigheid gepaaid ging. On der de vele autoriteiten die de onthulling bijwoonden bevond zich ook de directeur-generaal van de Volkshuisvesting, dr. Z. Y. van der Meer. Nauwelijks was het doek van het beeld weggetrokken, of er klonk muziek uit de luidspre ker. Men luisterde, ernstig, zo als het bij een onthulling be taamt. Maar dat duurde niet lang, slechts enkele seconden. Het publiek gnuifde en ook do heren bij het monument kon den een glimlach niet onder drukken. Wat was het geval? De man, die voor de muzikale entourage moest zorgen, had het bekende plaatje opgezet van „Wie zal dat betalen". Demonstratie van binnen- en buitenlandse nijverheid. (Van onze speciale verslaggever) Rotterdam, October In dezelfde grote hallen, waarin ln de afgelopen zomer de tentoonstelling „Rotterdam Ahoy"! een record aantal bezoekers trok, zal volgend jaar van 30 Mei tot metaal- en houtbewerking, met in richt worden van machines voor de meaaal- en houtbewerking, met in begrip van machine-gereedschappen en staal. Zij zal een duidelijk en Im posant overzicht bieden van wat op dit gebied ln het binnen- en in het buitenland te koop is en de bezoekers onmiddellijk ergens aan de slag kan ian> Maar ondanks alle pogingen van de leiding van Avereest om er voor te zorgen, dat de vrijgelatenen op de juiste wijze worden opgevangen, is de nazorg ar. Hartsuiker nog bij lange na niet voldoende. Thans zijn de cij fers zo, dat ongeveer 20 procent van de vrijgelatenen zich gedurende een periode van 10 jaar en 50 procent zich gedurende een periode van een paar jaar weet te handhaven. die wel voornamelijk uit technici en industriëlen zullen bestaan, de gele- fenheid geven met het oog op de ver- era industrialisatie in ons land, die machines aan te schaffen, waarvan het grootste rendement verwacht mag worden. Want niet alleen zal geëxposeerd worden, ook zal deze tentoonstelling het karakter dragen van een beurs. De of-ganisatoren, de leden van de Stichting Technisch Centrum, allen importeurs van machines, waren van oordeel, dat de Jaarbeurs niet volle dig beantwoordt aan de wensen, die zö ten aanzien van het exposeren en verkopen van machines koesteren. Op de Jaarbeurs namelijk toont men zeer veel machines van allerlei soort door elkaar; er komen veel bezoe kers die geen kopers worden en dus een rustige handel belemmeren en de kosten aan het een of twee maal per jaar naar de Jaarbeurs brengen van zware en dure apparaten met de daarbij behorende bedieningsman schappen zijn niet in overeenstem ming met de resultaten, die de beurs oplevert Door de aanstaande ten toonstelling in Rotterdam, die in de toekomst om de twee of drie jaar en misschien zelfs elk jaar her haald zal worden, denkt men deze bezwaren te kunnen ondervangen. 17. Jimmy wandelde rustig door de stad. Hij had uit de portemonnale van meneer de Jong wat klein geld by zich gestoken, niet te veel, want een dief wilde-ie niet worden en tevens had hij zich gewapend met een wandelstok. Hy voelde zich eigenlijk heel tevreden en bemerkte tot zün ge noegen, dat vrijwel niemand naar hem keek. Och. dacht hij, zo mooi zijn de mensen nu ook niet. Ik val niet eens op als een bijzonder lelijk exemplaoi Hier en daar bleef hij eens voor een winkel sta" - totdat een aanplakbiljet zijn aandacht trok. Hei wereldgebCin-^n. Nog altijd wachten de twee voor naamste verslagen landen uit de laat ste wereldoorlog op een vredesver drag. Een verdrag met Duitsland is nog niet in zicht, maar in het land van de Rijzende Zon staan de zaken er beter voor. Amerika is zeer gepor teerd voor afdoening van zaken wat betreft Japan. Foster Dulles, de repu blikeinse adviseur van Acheson is sinds Juni, toen hij 'n reis naar Tokio ondernam, speciaal belast met de voor bereidingen voor een vredesverdrag met Japan. Hij is daarbij met voort varendheid aan de slag gegaan. Er zijn reeds bssprekingen achter de rug en de weerstanden in Amerika zelf tegen een schappelijke behandeling van Japan vrijwel overwonnen. Alles is gereed om aait het opstellen van een verdrag te beginnen. Het zal ech ter allereerst ter sprake moeten ko men in de geallieerde commissie voor het Verre Oosten, die sinds het begin van dit jaar door de Sowjet-Unie ge boycot wordt. Amerika heeft duidelijk laten merken, dat het zich niets van die obstructie zal aantrekken. Als Washington meent, dat er eindelijk eens over Japan gesproken moet wor den. zal er over gesproken worden. De oorlog in Korea en het vooruit zicht van een spoedige beslissende eindfase hebben de Sowjet-Unie in een dwangpositie gebracht in het ge val Japan. En wellicht is het daaraan ook te danken, dat Moskou thans be reid is gevonden deel te nemen aan besprekingen die het vredesverdrag met Japan zouden moeten bevorderen. De Sowjet-Unie kan dus van de ge legenheid gebruik maken te tonen, dat het van goeden wille is. Zoals méestal het geval is hebben de Russen hun boycot van de commissie voor het Verre Oosten onopvallend beëindigd en de volgende weken zullm zij zich aan nog wel meer „onopvallende ver loocheningen" bezondigen. Dat doet er echter niets toe, als er maar van goe de trouw sprake is. De gesprekken tussen Foster Dulles en Malik, die thans voor de deur staan, zullen in dat opzicht veel duidelijk maken. De betekenis van Ruslands eventu ele besluit om aan de vredesconfe rentie over Japan deel te nemen, komt in een des te duidelijker licht te staan, als men bedenkt, dat er op deze bij eenkomst geen sprake zal zijn van een veto-recht De Sowjet-Unie zal hier dus alleen maar kunnen beraadslagen zonder stok achter de deur en zich bij de uitslag der stemmingen dienen neer te leggen. Er zit aan de besprekingen over Ja pan meer vast dan een formeel ver drag. Er zal beslist dienen te worden over territoriale vraagstukken als die welke de Sachalin en de Koerillen be treft (deze eilanden-groep is de facto reeds door de Russen bezet). En ook Formosa zal ter sprake komen Dezer dagen wordt een officiële verklaring van Washington verwacht over het Ja panse vredesverdrag. Dan zal moeten blijken wat de Russen van plan zijn en or het tot een voltallige vredescon ferentie zal kunnen komen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5