Het „wonder van de land verdeling"
in Calabrie
Grote ellende der holbewoners
DE RATTENBESTRIJDING
PRIJSST0P ALS BESCHERMING
TEGEN CONCURRENTIE?
4j)i£ ons Ojptcfuxp
Kleuterschole
Op 'f Matje
VRIJDAG 13 OCTOBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Tocht door de armste streek van Europa.
(Van onze correspondent)
ROME, October Toen ongeveer 10 maanden geleden minister-presi
dent De Gasperi verontrust door de wederrechtelijke toeeigening van land
door Galabresische dagloners en halfpachters, een bezoek bracht aan de
hongergebieden op de Hoogvlakte van Sila om zich ter plaatse van de on
voorstelbare ellende der daar levende holbewoners" te overtuigen, besloot
hy de ongelukkigen te hulp te komen door uitvaardiging van een onteige
ningsdecreet ten koste der grootgrondbezitters. De Persmensen die de mi
nister-president vergezelden troffen in lage, donkere, bouwvallige en on
gelooflik vervuilde hutten families aan van acht, twaalf en meer personen
en dikwijls woonden zelfs enige families samen in een hut.
De mensen waren ondervoed en
sommigen stierven een langzame
hongeraood. Overal heerste tubercu-
loze en andere ziekten. De sterfte
cijfers waren schrikwekkend
hoog. In de meeste dorpen, die noch
aan het spoorweg-, noch aan het we
gennet aangesloten waren, ontbra
ken de primitiefste hygiënische in
richtingen. Er was maar weinig wa
ter, geen afvalputten, geen apotheek,
geen vroedvrouw, geen onderwijzer en
niet eens een kerkhof! En 90% van
de bevolking was analphabeet. Al
leen al het feit, dat vier grootgrond
bezitters samen 240.000 hectaren land
bezaten, die slechts gedeeltelijk be
bouwd waren, geeft een beeld van de
onhoudbare sociale toestanden. Na
tuurlijk ontvouwden de communisti
sche propagandisten onder in lompen
gehulde landproletariërs een sterke
revolutionnaire werkzaamheid en
stookten ze op, om de landgoederen
der grootgrondbezitters met geweld
in hun bezit te nemen. In talrijke
dorpen, waar de opstandige boeren
Dezer dagen heeft de Italiaan
se Minister van Landbouw,
Segni, op de Sila-Hoogvlakte,
het achterlijkste Latifunda-ge-
bied van Calabrië, onder 400
landloze boerenfamilies grond
en bodem verdeeld, die de Staat
de grootgrondbezitters afgeno
men had. Dit is het eerste
landverdelingsexperiment van
een niet-communistische Rege
ring op democratische basis.
met rode vaandels en bewapend met
geweren erop uit getrokken waren,
om het grootgrondbezit te onteige
nen, kwam het tot bloedige botsingen
met de Carabinieri, zodat er drin
gend iets gedaan moest worden.
„Morgen kan het al te laat zijn. De
regering moet direct ingrijpen. Met
het oog op de onhoudbare toestan
den betekent verder aarzelen een
verscherping van de toestand". Zo
luidden de koppen in de burgerlijke
pers.
STAP VOOR STAP
Hoewel in de Italiaanse Grondwet
een vooruitstrevende landbouwpoli
tiek voorgeschreven wordt, aarzelde
de regering eerst gedeeltelijk om
technische, gedeeltelijk om politieke
redenen, om deze maatregelen uit te
voeren. Men zag in Rome wel in, dat
de verdeling van de latifunda en de
bevordering van de dagloners tot de
klasse der bezittende boeren, niet een
voudig door een pennestreek tot stand
was te brengen. Hiervoor waren hui
zen en hofsteden voor de nieuwe boe
renfamilies. schuren voor het vee en
landbouwwerktuigen ter bewerking
van de velden nodig. In het bijzonder
zag men in, dat hiervoor geweldige
financiële middelen vereist zouden
zijn. daar men niet volgens commu
nistisch voorbeeld de grootgrondbe
zitters zonder schadevergoeding kon
onteigenen, maar de bestaande wet
ten over het particuliere eigendom
moest respecteren en volgens streng
democratische principes moest optre
den. Het was in één woord het
eerste burgerlijke landonteigenings-
experiment en de regering besloot
voorlopig stap voor stap te werk te
gaan. Het is kenmerkend,, dat, toen
ae plannen der regering" langzamer
hand begonnen te rijpen, niet alleen
de grootgrondbezitters, die hun be
langen en privileges wilden redden,
tegen de nieuwe landbouwpolitiek
storm liepen, doch ook de communis
ten, die in hun pers, bij openbare be
togingen en in het parlement de
„reactionnaire manoeuvres" becriti-
seerden en zoveel mogelijk trachtten
te saboteren. Onder het parool „het
land voor de boeren" verkondigde de
regering 't ,,project-Ségni", dat de
volgende punten omvat: Van de grote
en middelgrote landgoederen moeten
400.000 hectaren tegen redelijke ver
goeding afgestaan en onder bezit-
tingsloze boeren en landarbeiders ver
deeld worden. Door déze maatregel-
worden ongeveer 8.000 grondbezitters
fetröffen en bet afgestane land komt
en goéde aan meer dan een kwart
millioen boerènfamilies. Voor de uit
voering, die over een periode van 10
jaar verdeeld wordt, stelt de Staat
rond 500 milliard Lire ter beschik
king.
TEVREDENHEID EN GELUK
DER ARME BOEREN
De toewijzing, die inmiddels ge
schied is, had plaats, in het trooste
loze Sila-dorp Santé Severina, dat op
een kale, van water en plantengroei
geheel verstoken heuvel ligt. De 400
boerenfamilies, die ieder 3 a 4 hecta
ren grond kregen, werden zo onpar
tijdig mogelijk door het lot aangewe
zen. Zij .konden hun stukken land op
grond van contracten, die hun dooi
de Minister van Landbouw overhan-1
digd werden, onmiddellijk in be
zit nemen; ook werd hun in ieder op
zicht ondersteuning beloofd bjj ae
bebouwing en verbetering van hun
frond van de zijde der speciaal voor
it doel opgerichte officiële hulpor
ganisatie. De landverdeling geschied
de zonder fanfares, zonder politieke
toespraken en luidsprekers. Doch men
zag voor het eerst op de afgetobde
door armoede en eUende getekende
gezichten der boeren een murfukkihg j
van diepe tevredenheid én eert glans j
van onbegrijpelijk geluk. Sinds
eeuwen waren ze de onderdrukte I
knechten van de grote heren in Ro-
me en Napels, de zich nooit om hun
lot bekommerd hadden. Ze werden
zonder enige bescherming uitgebuit.
Ook deStaat had ze vergeten, dip- j
zelfde Staat, die in Afrika prachtige
wegen aanlegde en in de. Libysche 1
Woestijn modelsteden met moderne,
kostbare irrigatie-installaties bouwde.
Alleen de communisten schenen zich
hun lot aan te trekken, maar zij de-,
den hét öhi agitatorische redenen,
evenals ze om agitatorische redenen
de nieuwe maatregelen van de rege
ring verwierpen en trachtten te tor
pederen. Want het is natuurlijk een
voudiger met hoogdravende phrases
'n plan te becritiseren, dan 't in de
daad om te zetten.
VAN COMMUNISME GENEZEN
Misschien waren het deze of derge
lijke overwegingen, die vijf boeren in
Santé Severina spontaan tot een De-
slissende stap bewogen. Na de ver
loting van grond en bodem overhan
digden ze ae minister zwijgend hun
lidmaatschapskaarten der communis
tische partij en brachten op deze wij
ze tot uitdrukking, dat ze van een ge
vaarlijke illusie genezen waren. Geen
enkele van de communistische func
tionarissen die nog geen jaar gele
den in de politiek onervaren boeren
tot onbezonnen daden opstookten,
was bij de landverdeling aanwezig.
Zelfs de Calabresische afgevaardigde
en communistische leider Spezzano
schitterde door afwezigheid. Waren
zij, nadat ze steeds hadden beweerd,
dat de regering haar beloften nooit
zou nakomen zich ervan bewust dat ze
op de Hoogvlakte van Silla een be
slissende slag verloren hadden?
Het is wel aan te nemen, want niet
alleen de v^f boeren, die zo demon
stratief hun lidmaatschap van de
Communistische Partij opgaven, zijn
van Moskou's heilsleer grondig gene
zen, doch ook alle anderen, die deze
keer nog niet in aanmerking konden
komen, maar die het „wonder der
landverdeling" meebeleefd hebben en
weten, dat ook zy eens aan de beurt
zullen komen.
(Nadruk verboden)
Grote lichtcourant op de
Potsdamerplatz.
De door de Westberlijnse pers op
de Potsdamerplatz, btf de grens
met de Sowjetrussische sector, op
gerichte lichtcourant is thans in wer
king gesteld. De letters van deze
lichtcourant zijn ruim een halve me
ter hoog en kunnen tot ver in de
Sowjetsector gezien worden. Na het
in werking treden van de installatie
begon men in de Sowjetsector te
werken met luidsprekers, door mid
del waarvan anti-Amerikaanse leu
zen en communistische liederen ten
gehore werden gebracht.
Het Oostduitse nieuwsbureau A.D.
N. noemde de lichtcourant-actie een
„poging om de Postdamerplatz tot
een centrum van provocaties tegen
de vreedzame opbouw in de democra
tische sector te maken".
Aan de Oostelijke zijde van de sec
torgrens verzamelden zich velen om
naar de nieuwsuitzending op de met
tweeduizend lampen uitgeruste in
stallatie te kijken. Als eerste bericht
werd gegeven de tekst van MacAr-
thur's tweede ultimatum aan de
Noordkoreanen.
Wlntercampagne vangt aan!
De schade, welke zowel in de steden als op het platteland door de bruine
ratten wordt aangericht, heeft nog altijd een dermate grote omvang, dat
doeltreffende bestrijding als een nationaal belang van de eerste orde moet
worden beschouwd, aldus het Ministerie van Landbouw, Visserij en Voed
selvoorziening. Afgezien van de voortdurende bedreiging van de volksge
zondheid, welke de ratten als dragers en verspreiders van kwaadaardige
ziektekiemen opleveren, berokkenen zjj vooral de boeren belangrijke nade
len.
Het is dan ook in aller belang, dat
de grootst mogelijke medewerking
wordt verleend aan de bestrijdings-
campagne, die de plantenziektenkun-
dige diénst telkenjare in het gehele
land organiseert. Ook gedurende het
a.s. winterseizoen zullen deze geco
ördineerde streekacties worden ge
houden. Wil men hiervan het grootst
mogelijk resultaat kunnen verwach
ten, dan is 't zaak, dat iedereen, die
ook maar op enigerlei wijze euvel
van ratten ondervindt, de burge
meester van de gemeente, waarin hij
woonachtig is, hiervan onverwijld in
kennis stelt. Voor de bestrijding op
het platteland verdient het aanbeve
ling, dat de landbouw-organisaties
van daadwerkelijke medewerking
blijk geven. De rattenbestrijding op
het platteland is in eerste instantie
een boerenbelang.
Vorig jaar namen 633 gemeenten
deel aan de bestrijdingsactie. Dit be
tekent 62.4% van de oppervlakte van
het gehele land. In de provincie Gro
ningen was de medewerking in ver
gelijking met voorafgaande jaren
aanmerkelijk groter. In de provin
cies Utrecht, Noord-Brabant, Fries
land, Noord- en Zuid-Holland werd
ook grotere medewerking ondervon
den. Verder blijkt, dat de deelname
in Noord- en Zuid-Holland verreweg
hét gróótst ls, namelijk resp. 83,5 en
91.3%, terwijl dicht daarop Utrecht
en Zeeland met resp. 77,3% en 71.3%
volgen.
De deelname was in de provincie
Gelderland (37 5%) het geringst.
Het is te betreuren, dat er echter
nog gemeenten zijn. die niet deelne
men aan de actie.
Binnenkort overleg over grens van
f 3600. Yoor Rijkspersoneel.
Ten aanzien van tegenstrijdige berich
ten over hetgeen 't Rijk als werkgever
zal doen, nu bij algemene vergunning
de aanvankelijk bij de 5 pet. -salaris
verhoging gestelde grens van 3600 gul
den zal kunnen worden overschreden,
verneemt het A.N.P., dat op korte ter
mijn over deze aangelegenheid bespre
kingen met het Georganiseerd Over
leg kunnen worden verwacht.
Voor de werkzaamheden in de Oosterpolder is een drijvende asphaltfabriek
gebouwd, die op het ogenblik bij Kampen ligt. Wanneer de proefnemin
gen met deze asphaltfabriek een gunstig verloop hebben, zal de drijvende
werkplaats misschien deze week nog naar Flevostad vertrekken. Boven op
deze foto: werklieden bezig inet het in gereedheid maken van dakbedek
kingen. Onder: de ketels waarin asphalt wordt gemaakt.
Waar Mussolini vroeger
sprak
THANS EXPOSITIE VAN DOOR
DUITSERS GESTOLEN
KUNSTVOORWERPEN
Het schilderij van Leonardo da
Vinei „Leda en de Zwaan", dat Hit-
Ier voor tien millioen lire kocht, be
hoort tot de 50 kunstwerken, die
Italië terugeist en die in Rome ge-
exposeerd worden.
De schilderden, beeldhouwwerken
en tapijten, die tentoongesteld wor
den, behoren tot de honderden
kunstschatten, die tijdens de oorlog
uit Italië werden gestolen of illegaal
verkocht en later in Hitiers en Goe-
ring's privé-collecties of in Duitse
schuilkelders en bunkers werden te
ruggevonden. Met hulp van de geal
lieerde bezettingsautoriteiten heeft
een Italiaanse commissie de laatste
vijf jaar de bovengenoemde kunst
voorwerpen opgespoord.
Zij zullen geëxposeerd worden in
de palazzo Venezia, op het balcon
waarvan Mussolini vroeger de Ita
lianen toesprak.
Voorzitter van Verbond van Middenstandsverenigingen
verdedigt de loon- en prijspolitiek van de Regering.
Naar aanleiding van mededelingen, die dezer dagen op een persconfe
rentie door de woordvoeders van de drie grote middenstandsbonden zjjn
gedaan, heeft thans de voorzitter van het Nederlands Verbond van Mid
denstandsverenigingen, de heer H. Neuteboom, bezwaren tegen het „onor
ganisatorische optreden" van deze drie bonden naar voren gebracht.
De bonden waren van oordeel, dat
indien de middenstand werd vrijgela
ten in het prijsbeleid, er zeker geen
ongemotiveerde prijsstijging zou ko
men en geen onredelijke winsten zou
den worden gemaakt. Deze stelling
noemde de heer Neuteboom ondoor
dacht. Hij repliceerde: „Indien juist
is, dat ondanks oplopende markt de
concurrentie oorzoak is van prijs
bevriezing in de detailhandel, dan
kan geen bezwaar gemaakt worden
tegen verplichte prijsvaststelling. De
prijsstop zou dan juist een bescher
ming zijn tegen de concurrentie"
Ais gunstige tendenzen in de loon-
en prijspolitiek noemde de heer Neu
teboom de inperking der concurren
tie en de dalende omzetten, die ver
oorzaakt werden door dalende koop
kracht. De 5% loonsverhoging stimu
leert de omzetten en herstelt de
koopkracht enigszins. Minimum-prij
zen en koopkrachtverhoging geven
aan de middenstand de mogelijkheid
tot de door de regering gewenste me
dewerking om de inflatorische strek
king van de internationale prijsstij
gingen te vermijden.
De heer Neuteboom zelde. dat het
voor de textielhandel vastgestelde
prijsbeleid niet toonaangevend mag
zijn voor alie bedrijfstakken. Hij was
voorts ontstemd over de marge van
3% op de bestaande winstmarge.
Volgens hem was dit niet eens een
vergoeding voor de meer te betalen
omzetbelasting.
De heer Neuteboom besloot met de
wens uit te spreken, dat de regering
de weg zou weten te vinden tot rede
lijke bescherming van het onmisbare
element, dat de middenstand in de
samenleving vormt.
Besprekingen over een
vredesverdrag met Japan.
Acheson, de Amerikaanse minister
van Buitenlandse Zaken, heeft op
ziin wekelijkse persconferentie ver
klaard, dat de Ver. Staten met de
Sow jet-Unie en de andere landen van
de commissie voor het Verre Oosten
besprekingen voeren over voorstel
len voor een vredesverdrag met Ja
ps»'
De bewaerschole of kleuter-
schole dae' zit noe de toekom-
ste van ons Vaoderland, de
blomme van ons' durp, ma' 'z
't nog nie in de gaete. De guus
van aorrebeiërs, van rieke boe
ren en burgers, van vissers en
soms 'n eel deftigen, wèl of nie
van ae del; aolles deurmekaore,
as 'n ideaol van vee' mense, ma
den eesten tied merreke me' nie
vee van die zegenienge.
Den eesten dag van 'n nieu
wen „cursus" is wè 't mooiste
om mee t.e maeke.
De Moeders bin soms 't meeste
angdae, en zenewachtig, meer as
de neuswieze guus, en de goeie
raedgevienge, soms eele and-
leidienge 'oe j' „ulder" hinders
moe b'andéle, deurkruuse de
lucht. En ze dien}ce nog at die
vriendelék lachende Juf naer
ulder luustert ok, of perbeert 't
omt'ouwe!
Juffrouw, wil 'j d'r om dien-
ke 'at 'n nie van de schommel
valt, ie is zovee wild ee. O, is
ier gin schommel?
Juffrouw, a 't 'n vee verve
lend is, geeft 'n dan gerust 'n
draoi rond z'n 'ooren 'oor, ie
luustert anders toch nie.
Juffrouw, je slaet die guus
toch nie ee? Daer bin ons tege
weetje.
Zeker 'oor, 't komt in orde,
zeit Juf tegen aollebei.
Slae, nie slae, me zu' wè zie,
dienkt ze bie d'r eige.
Juffrouw, Kaotje van ons is
nog 'n bitje bangig, za'j 'n bitje
op d'r lette da' ze nie in 'n oekje
za' gae zitte knieze?
Jao 'oor 'k za' d'r om dienke,
knikt Juf wee geruststellend.
Wild, nie toild, bangig, nie ban
gig, ....a 't ie ouwers eest ma
's weg bin, sommeste bin erger
as 'ulder guus.
Juffrouw, op 't schooltje op
ons durp krege z' om ooi lev el-
ve sukelaodemelk, is dat 'ier ok
zo? Nie? waerom nie? Moete
die aerreme hinders dan zomae
zonder drienke bluve zitte?
Juffrouw, lere 'z ier ok 'n
bitje leze? Nie! waeromnie?
Juffrouw, 'oe laete komme re
wee uut ïchole? 'k Bin zo be
nauwd da' 'k 't nie za uut-
'ouwe? Ie nog nooit zolank va'
me weg 'ewist ee!
Juffrouw, 'ier bin de boter-
amme vo' Jantje, ie mag se pas
om ellef uur 'oor!
En eindelienge gaet de schae-
re nae binnen, en de Moeders
nog naepraetende in groepjes,
nae' uus.
Binnen kieke de hindert a's
'n katte in 'n vreemd pak'uus.
Wat èjulder ier 'n oardige
stoele, zeit 'r een a'ze gezete
bin.
7c Wille nae me moeder!!!
brult er aneens 'n oaren, en twi
aore bin klaer om te ellepe jan-
ke.
Wie kent er 'n mooi vers
je? vraegt Juf gauw!
Ikke!, zeit er een.
Kom'tan is 'ier vo'de klas
en ziengt et is!
Nooit.' zei 'n, 'k za wè
wiezer weze.
Dan mae 'n oaren, zeit de
.Juf, wie van de meisjes dan?
En d'r is 'n wurm dat mee 'n
eel maeger en dun piepstem
metje ziengt van'n vogelein
op groenen tak.
Mooi, zei Juf.
Verscheië kenne 't ei geste
liedje en amme vier keer van
da' vogelein g'oore, zeit 'n
dikke joengen: Ik vin d'r
niks an.
Zo, zei Juf, zieng jie dan
is mooier!
En mee z'n anden in z'n zak-
ke en z'n ood achterover, ziengt
'n'ard: „En van je'n eela, ola,
'ouwd er de moed ma in".
Nee, nee.', zei Juf, dat vin
ik nie mooi!
Ikke wè!, zeit de zanger,
en dan lcriege z'aol 'n pampier-
tje en 'n potlood en noe meuge
ze tekene wa'ze wille. Da's ma'
vee moeilijk, as aolles mag en
de meeste kieke ma' benauwd.
Een wilt 't eest in de Juf d'r
oore zegge wat of 't worre za',
ma' 'n aore joengen zit te
luusteren en daerom doet 'n 't
noe nie mi.
En dan tekent Juf op 't school
bord zovee mooi; *n kabouter
onder 'n paddestoel, die zit te
schule vo' de regen! Ze bin der
stille van en eigelek aoddeze
dat aollemaele ok wille tekene,
a' ze 't goed bedienke. Nae 'n
poosje zeit de Juf: Lel ma
neer je potlood, dan gae me
eest pront zitte en dan saeme
zienge. De'n eenen wil niet
op'ouwe mee tekene, de aoren
toil niet zienge, ma Juf speelt
op de piano en ziengt zellef, en
zo langzaem an gae ze mee doe,
eest 'n paer en dan meer en op
't lest aollemaele en 'n ieder
ouwd er zo'n eigen tempo op-
nae, daerom 'oor 'j iederen re
gel drie keren deurmekaore.
Ma Juf is nie van slag af te
brienge, en zo'obbele ze saeme
nae 't end, en ze zeit: „mooi
zo", nae ieder versje. Eigelek
is da'te kras uutgedrukt, ma
't ellept en dae' is 't om begon-
ne.
Ze beginne a meer tuus te
geraeke, en aneens zeit 'n
meisje: Juf, dat joenk daer,
zeit 'n lillek woord!
Oóóóóóü! loeit'eel de klas, 't
is toch èrreg!.'!
Z'è bepaeld nog nooit 'n lillek
woord gezeid. En ze kieke mee
afschuw nae den zondaer.
Die geeft 'r niks om, 'k
wete d'r nog vee meer! knikt 'n
mee trots, enne nog lilleker ok!
zo zeit 'n vol belofte.
'Eel de klas is vol veront-
waerdegienge enbenieuwd!
Ma Juf wil ze glad nie 'oore,
da's vee' jammer, aars konne ze
nog meer roepe en ,,'t is
toch"!!!
Ma' ie knipoogt a', wacht ma',
strek amme buten bin! En in 't
plezierige voruutzichte, gae ze
wee zoet nae Juf kieke.
En aneens is' tied, en gae ze
as vee zoete guus 'and an 'and
■nae buten.
't Wee'zie is geweldig, 'n
reize rond de waereld kan gin
groter blieschap gee.
Juffrouw, is aolles goed
gegae? Wezelek? De moeders
bin stomverbaesd da'die guus 't
overleefd
Juffrouw, den diën, eid 'n 'n
bitje ordentelik gewist, z'n fe
soen g'ouwe? Zo, zo.
Juffrouw, zeit'n klein
vrouwtje, 'k doch a'nk zou
staerreve!
'n Bitje vroeg, dienkt Juf, ma
ze zeit: o, ie icas zovee zoe
te, 'k d'r gin kind on g'aod
'oor.
En daer gae de Ixevéliengen,
van middeg wee terug en zo
aolle kommende daege, ma 't
begin omme g'aod en da'kriege
ma' een keer. 't Begin nae'de
maetschappeleke en Christele-
ke deugde is gemaekt, me zu'n
d'r verder ma' 't beste van
'oope.
BESPIEGHELAER.
H.M. de Koningin heeft op het pa
leis op de Dam te Amsterdam, de nieu
we Australische ambassadeur, mr. A.
Stirling ontvangen teneinde hem in de
gelegenheid te stellen zijn geloofsbrie
ven te overhandigen.
'T WAS IN DE MEI.
Het was verkwikkend, in de grie
perige atmosfeer van deze doordrenk
te herfstmiddag plotseling zulk een
lente-achtig tafereel te zien ontbloei
en voor de groene tafel, waarachter
het Recht zit te rechten.
T'en waren geen koningskinderen,
maar ze hadden malkander wèl lief.
Dat konden we met een half oog be
kijken. Hij. die op het bankje der zon
daren zat, was een fors jonkman van
omtrent 23 jaren, welgeschapen en
krullend van haar. Zij. die naast een
.bonk van een boer in de zetels der
getuigen floreerde, was een jonge uit
gave van Ingrid Bergman. Achter de
rug van het brok agrarisch saggerijn
straalde ze met twee ogen paradijselijk
naar de verdachtenbank, waar de jon
gen met een zenuwlachje vanwege
de plechtstatigheid wel een opkik
kert je gebruiken kon.
En toen gingen de boeken open.
Nou, dat was een roman en de grif
fier. die het proza voordroeg, gaf er
een feestelijk rhythme aan. Gans van
pas, want we krijgen hier wel somber
der zonden, dan de vernieling waar
aan de jongen zich had schuldig ge
maakt. Hij had. zo zong de griffier, op
een avond in het priLle voorjaar, de
zijdeur van een belendend schuurhuis
staande op het erf van en behorende
tot de boerenbedoening van Frederik
Gortenbier, totaal uit de hengels ge
trapt en twee planken alsmede een
dwarsbalk van dezelfder deur tot ka
chelhout bevorderd. Hetgeen geschied
de van binnenuit, nademaal de jonge
man met zyn Ingrid Bergman en zijn
liefde schuiling had gezocht in voor
zegd schuurhuis.
Wat zocht u in die schuur? wilde
de rechter weten.
En geef daar nou 's antwoord op, als
je drie-en-twintig bent en je hebt de
liefde van Ingrid Bergman als assu
rantiepolis voor je verdere leven. De
jongen hapte een weinig naar lucht en
hij zei: We zaten daar maar een beetje
te praten, edelachtbare.
Met die jongedame daar? wilde
de Kadi weten en dat was een beet
je zuigerig, want het stond open en
bloot in de dagvaarding.
De jongen knikte en het meisje
werd een pioenroos: het zal je over
komen, dat een rechter aldus in het
openbaar naar je vrijetijdsbesteding
zit te informeren.
Getuige Frederik Gortenbier kwam
door zijn neus een zeurderig klaaglied
zingen. Hij had gezien, dat „die meid
en d'r vrijer" zyn schuurtje waren
binnen gestapt, „en ik wil dat geflik
flooi niet onder m'n pannen hebben".
Derhalve had hij de openstaande deur
zachtens dichtgedrukt, hebben Frede
rik voorts het hangslot, dat losjes aan
de deur hing, dichtgeklapt. Zo zaten
Ingrid en Willem met hun boordevoL
ie harten plotseling opgesloten.
Wou u ze vangen? informeerde
de rechter met een ernstig gezicht.
Maar de boer zei. dat hij ze vast wilde
houden tot de volgende morgen.
Waarin hij niet geslaagd was, want
Willem had zich. als ware hij Mac
Arthur in Korea, een doortocht ge
baand door de afgrendeling.
Het meisje kwam getuigen, dat het
heus een beetje geregend had „en me
haar was pas gepermanent, edelacht
bare, en toen zei Wim: we zullen effe
schuilen in die schuur".
U pleit noodweer-exces? infor
meerde het Recht, maar het Evaatje
snapte de mop niet Ze zei. dat hét
geen noodweer geweest was. het re
gende erg zachtjes, maar me haar
ziedu
De rechter zag het; hij dacht na met
de ogen dicht. En hij maakte er
omdat ten slotte ook iedere rechter
jong geweest is vijftien gulden
boete van. En de schade moet vergoed
worden.
Ze stapten gearmd de zaal uit nie
mand ziende dan elkaar. Als ze trou
wen zal 'k ze een bloemetje sturen
Op kosten van de directie.
