Shirley is nu het gelukkigste bakvisje van Engeland Middenstanders kwamen in Den Haag in het geweer JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Zij mag gratis aan een kunstacademie studeren PORTRET VAN DE PARISIENNE J' Vreemde toestanden in Amsterdamse fabriek. DONDERDAG 12 OCTOBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Haar werk het beste van dertigduizend kinderschilderijen (Van één onzer redacteuren) Met stralende ogen en vuurrode wangen stond Shirley Blomfield zestien jaar en onmeteiyk gelukkig, ontzettend zenuwachtig In een hoekje van de enorme tentoonstellingszaal en leerde haar toespraak uit het hoofd: „Ueve allemaal, ik dank U uit het diepst van myn hart." Geen wonder, dat je dankbaar bent en je geluk gewoon niet óp kunt, wanneer je als bakvisje ervaart, dat je werk uit dertigduizend klnder- schilderijen als het besté ls gekozen en je als beloning aan een kunst academie mag studeren, zonder dat daddy er een penny voor uit ztfn portemonnaie behoeft op te diepen! land hier op frisse, kleurige wijze aan de dag leggen. Met opzet gebruiken wij niet het woordje „talent", zoals ook de orga nisatoren met opzet alles hebben ge daan om de schijn weg te nemen, dat driehonderd kleine genieën hier acte de présence geven Natuurlijk, sommi ge schilderijen zijn gepenseeld door kunstenaars, in de dop, maar de mees te inzendertjes zijn normale bengels en meiskes. die alleen maar hun na tuurlijke scheppingsdrang hebben uit geleefd en daarbij de beschikking had dén over het grote observatievermo gen, het sterk ontwikkelde gevoel voor kleuren en vormen en de ongebreidel de fantasie, welke de meeste kinderen eigen zijn. PICASSO SLOEG DE SPIJKER OP DE KOP. De voorzitter van de Maatschappij voor Opvoeding in Kunst, de heer Stormenderhand heeft i schooljeugd van 5 tot 16 jaar een van Londens deftigste musea én het ver wende Lonriense publiek veroverd met de kostelijke expositie „Kunst van kinderen". Voor de derde maal werd deze georganiseerd door het Zondags- blad „Sunday Pictorial" en het aantal inzendingen overtrof ditmaal nog dat van voorgaande jaren. Een zeer des kundige jury moest niet minder dan 30.000 schilderijen en tekeningen van meisjes en jongens uit alle delen van het land keuren. Zij selecteerde ten slotte uit deze overvloed driehonderd werken, die in de zalen van de „Royal Institute Galleries" in Piccadilly wer den opgehangen en die nu al dagen lang duizenden kijkers trekken: kunst critici, leerkrachten, lords en ladies, maar óók taxichauffeurs, soldaten en welgedane Cockney-huismoeders. Nie mand. die zich kan onttrekken aan de charme de fantasie, de originaliteit, die peuters en pubers van stad en De tekening, die Shirley beroemd maakte maar Robbie verdient liever geld „Wij zijn volkomen rechtsonzeker door ondeskundige prijzen-controleurs" (Van onze Haagse redacteur) „Het is in het algemeen beslist onwaar, dat de 150.000 detaillisten de prijzen opdrijven. Van een marge-verhoging in de detailhandel van textiel is absoluut geen sprake". Zie daar een der uitspraken die wij noteerden uit de betogen der woordvoerders van de Koninklijke Nederlandse Midden standsbond de Ned. Christelijke Middenstandsbond en de Nederland se Katholieke Middenstandsbond, alsmede van het sociale orgaan van ar beid en detailhandel die dezer dagen in Den Haag uiteenzettingen gaven over de huidige ontwikkeling der prijzen en het regeringsbeleid te dien aanzien. De huidige loon- en prijspolitiek der regering, aldus de heer W. Perquin, die namens de Middenstandsbonden de conferentie presideerde, is te speci aal gezien uit het oogpunt der lonen en beoogt een te eenzijdige poging tot vermindering der bestaande spannin gen. Vele kleine ondernemers blijven be neden de 3000.inkomen por jaar. Door de toenemende concurrentie, ook gevolg van de verruiming van de invoer in het kader der integratie- en liberalisatiepolitiek der regering, is van een doorberekening der prijzen in de kleinhandel weinig terechtgeko men. De belangrijke prijsstijgingen der grondstoffen op de wereldmarkt ten gevolge van de oorlog op Korea zijn aan ons aan grondstoffen arme land uiteraard niet ongemerkt voorbijge gaan. NIET GERECHTVAARDIGD. Volgens de middenstand getuigt net regeringsbeleid, dat een door de vak beweging geëiste algemene prijsstop afwees, van wijsheid van inzicht, om dat anders roofbouw op het bedrijfsle ven gepleegd zou zijn Maai- ander zijds acht men de prijscontróle-maat- regelen der regering tegenover de de taillisten in het algemeen niet ge rechtvaardigd (enige prijsopdrijvers onder hen uitgezonderd). Na onderzoek bleken immers de klachten van ongemotiveerde win sten ten aanzien van aardappelhande laren geuit volkomen onjuist. Kern van het gehele Ionen-prijzen-probleem is de arbeidsproductiviteit. Deze be draagt thans in óns land 92% van voor de oorlog, terwijl ze overal el ders (behale in West-Duitsland) bo ven de 100% ligt. Toch is ons productie-apparaat geenszins slechter dan voor de oorlog. Bij verhoogde arbeidsprestaties is een loonsverhoging mogelijk, die econo misch tenvolle verantwoord if. Terwijl de minister van Economi sche Zaken een blijk van vertrouwen gaf aan de schoenenhandel, waarvoor een reeks gereed liggende prijsbe- schikking ingetrokken werd, legde hij door zijn prijsbeschikking textielgoe- deren als het ware een odium op de textielhandelaren Maar van prijsop drijving kan door een ruime markt positie en een moordende concurren tie geen sprake zijn. Wat bereikt de minister evenwel? Hoe zonderling het moge klinken: een prijsopdrijvende werking, want de detaillist leunt graag aan tegen de toegestane maximum-prijzen. ERNSTIGE BEZWAREN. De middenstand heeft ernstige be zwaren tegen de calculatie van de vervangingswaarde, als men pas deze mag berekenen, wanneer nieuwe wa ren aanwezig zijp. Want dit betekent de liquidatie van het bedrijfskapitaal. Twenthe mag daarentegen de kost prijs baseren op de dagnotering van de New Yorkse markt PROEFPROCESSEN Wij zijn. aldus een der sprekers, vol komen rechtsonzeker door de ondes kundige controleurs der prijsbeheer- sing. van wier subjectief oordeel veel afhangt. Bij het uitblijven van rege- rings-instructies lokken de contro leurs proefprocessen uit. Dit is pijnlijk voor de middenstan ders. die ervoor aangezien worden, dat zij het leven duur maken. De prijsstijging der schoenen b.v. is beperkt tot 8 13% en men ontkende, dat de internationale toestand daarop van enige invloed geweest is. De de tailprijzen van de toekomst zijn nog in nevelen gehuld. Maar het publiek gaat b.v. schoe nen van lagere prijs, hoewel van goe de kwaliteit vragen en zo zal de wal langzamerhand wel het schip gaan keren 1 Herbert Read, die de tentoonstelling opende, vertelde bij die gelegenheid een historische anecdote. Vier jaar ge leden organiseerde de British Council in Parijs een kleine tentoonstelling van kinderkunst. Tot de bezoekers behoor de niemand minder dan de schilder Pi casso. die na zijn rondwandeling do<»r de zaal aan de heer Read toevertrouw de: ,,Op hun leeftijd kon ik schilderen als Raphael, maar het kostte mc vele jaren Inspanning om te leren tekenen, zoals deze kinderen het kunnen!" Met deze uitspraak karakteriseerde Picasso het verschil tussen de koele perfectie van het meesterwerk en de bruisende - italiteit en verkwikkende sp mtaniteit van het kind. in wiens ziel zoals de opvoedkundigen het zeg gen iets van de dichter leeft. Het gaat er slechts om de kleine in zijn te ken- en schilderarbeid aan te moedi gen, waarbij de volwassene nooit als meester, maar steeds als helper moet optreden. Dat is het grote geheim van de tekenonderwijs-vernicuwing, waar mee niet alleen in Engeland, maar ook in ons land zulke treffende resultaten zijn bereikt. Juist om die nieuwe me thode onder de aandacht te brengen van het grote publiek dat in zijn schooljaren stuntelig kuben en groene flessen probeerde na te tekenen is een expositie als de Londense zo bui tengewoon nuttig en dankbaar, want er bestaan op dit gebied nog heel wat misverstanden! EOTHEN.SCHOOL WERD BEROEMD. De dag vóór de opening bood de „Sunday Pictorial" alle inzendertjes en hun ouders in het museum een par tijtje aan. In de grote expositiezaal za ten de meisjes in hun mooiste jurken en de jongens met een nette vouw in hun eerste lange broek aan tafel en verorberden enorme hoeveelheden lek kers. terwyl het oog van de B.B.C.-te- levisiecamera rusteloos rondspeurde en de schijnwerpers een onbarmhartige hitte uitstraalden. Daarna bewonder den de kinderen eikaars scheppingen en bestormden Shirley Blomfield de winnares van de hoofdprijs, een som van 250 voor een studie aan een kunstacademie om handtekeningen. Even later troffen wij het donker- ogig meisje een beetje bedremmeld over de plotselinge roem aan bij haar inzendingen: een knappe, gekleurde tekening „Oogstarbeiders", die be kroond werd en een gevoelig schilde rijtje. „Lezende meisjes". Shirley is een pupil van de Eothen-school in Ca- terham. een plaatsje in Surrey. Niet alleen zij. maar ook haar school en haar lerares tekenen zijn befaamd ge worden door de „Sunday Pictorial"- tentoonstellingen. Was de winnares van vorig jaar, Claude Williams, niet eveneens afkomstig van Eothen en zijn Jean Easter. Ruth Lewis en andere meisjes, wier werk ditmaal werd on derscheiden. ook niet als leerlingen op deze school ingeschreven? SHIRLEY STRAALDE! „Ik tekende al toen ik nog maar héél klein was", vertelde Shirley ons toen de fotografen en handtekeningsjagers haar een ogenblikje met rust lieten. „Maar vóór 1949 had ik nooit iets ge- exposeerd, behalve wat kerstkaarten op een ouderavond van onze school. Vorig jaar zouden mijn vriendin Clau dia Williams en ik ieder werk in naar de .Children's Art"-tentoonstelling en toen ging Claudia met de eerste prijs strijken en kreeg ik de tweede. Ik ben nu haast 17 jaar en moet nog een jaar op school zitten, maar daarna ga ik mét Claudia naar de kunstacademie in Chelsea". Zij straalde, toen zij er aan toevoegde: „Wat lijkt me dat heerlijk! Ik heb nooit gedacht, dat me nog eens zó'n geluk te beurt zou vallen!" Shirley zelf beseft wel. dat zij nog maar aan het begin staat en nog veel, héél veel moet leren, maar ge kunt het haar niet kwalijk nemen, dat zij zich zelf in haar toekomstdromen al ziet als een beroemde schilderes, gevierd en bewonderd over de gehele aard bolEn al die andere kinderen, die met zoveel enthousiasme thuis of op school palet en penseel hanteren, voe len zij dezelfde roeping? Wij hebben het aan een tweetal gevraagd: de 13- jarige Joan Firth uit Batley, die een bloemenvaas op het doek had overge bracht en de 12-jarige Robbie Wyborn uit Stratford, 'die op verbluffend rake wijze een groep vissers had getekend „Ik later schilderen? Niks hoor. ik word lekker huisvrouw!" was het be scheid van Joan. En Robbie zei ver achtelijk: „Mij ook niet gezien. Ik wil ingenieur worden, ik wil veel geld ver dienen!" Nee, wonderkinderen hebben wfl niet ontmoet, daar temidden van al die meesterwerken in de statige zalen aan het statige Piccadilly In verband met de ontginningswerken in de Peel, wordt het gemis van goede verbindingswegen in deze streek nijpend. De destijds speciaal voor de turfafvoer aangelegde kanalen, worden ten gevolge van de steecis min der wordende vraag naar turf, overbodig en derhalve gedempt. Op het ogenblik is men in de omgeving van Someren bezig naast een kortge leden gedempt kanaal een weg aan te leggen, wat by de bodemgesteldheid van de Peel niet zo eenvoudig is. Het is noodzakelijk de oude veenlaag tot op een diepte van ongeveer 2 meter uit te graven en door zand te ver vangen. Met bulldozers wordt het zand als het ware in de ontstane kana len geschoven. Parijse vrouw is niet huiselijk, maar charmant, spaarzaam en ijverig. (Van onze correspondent). PARIJS, October. Staat u me toe u vandaag eens voor te stellen: de Parisienne, de Parijse vrouw dus. Daar staat ze tegenover u, en het valt u meteen op, dat ze veel kleiner is dan de Nederlandse vrouw. Ge middeld is mademoiselle de Paris maar één meter acht en vijftig. Dan ls ze natuurlijk donker, maar daar let u niet zo gauw op. Wat u onmiddel lijk vaststelt, is, dat ze duidelijk, maar met smaak is opgemaakt en dat ze met een benijdenswaardige elegance ls gekleed. Nog al een kunst „zult u zeggen", als je geld hebt is het helemaal niet moeilijk om elegant gekleed te gaan. Maar dan vergist u zich, want Ma rianne, de Parisienne, die wjj u mogen voorstellen, werkt op een atelier, verdient honderd zestig gulden per maand en daar moet ze van rond komen. Toch ziet ze er altyd even charmant uit. Dat komt, omdat de Franse en vooral de Paryse vrouw een opval lende aanleg heeft om met een niets iets aardigs te maken. Zij gaat op haar vrye Zaterdagmidag wat langs de étalages van de grote modemaga zijnen slenteren, daarna koopt ze in een warenhuis 'n goedkoop, maar fleurig lapje stof en daar tovert ze dan met de chique en niet te beta len modellen van de winkels langs de Champs Elysées als voorbeeld een alleraardigst toiletje van in elkaar. Nee, Marianne zal u niet vragen met haar mee naar huis te gaan om eens een kijkje in haar woning te nemen. Haar appartementje is klein en donker zelfs een beetje armoe dig. Tenminste voor Nederlandse be- jn, aangezien ons land nu een- bekend staat om zjjn gezellige interieurs. Maar Marianne werkt de fehele dag, eet tussen de middag in e cantine van haar atelier en veel thuis is zij niet. Meer dan de helft van alle vrouwen werkt in Frankrijk. Maar Marinanne is nog niet ge trouwd. Ze zou wel graag willen, ze is zonder dat iemand dat trouwens weet. ook wel bezig te sparen voor een uitzet, maar ze heeft haar „prin ce charmant" nog niet gevonden. Er zyn in Frankrijk meer trouwlustige meisjes dan trouwlustige jongens en het gevolg is, dat dat trouwen niet altijd zo'n eenvoudige zaak is. LICHTZINNIG? En dit brengt me tevens op een enigszins pijnlijk onderwerp. Een on derwerp, dat we moeilijk kunnen bespreken als Marianne er bij is. Maar onze Parlsienne gaat net even een nieuwe lippenstift - kopen en we kunnen dus ons hart luchtende Pa rijse vrouw heeft in het buitenland vaak de naam lichtzinnig te zijn. Is dat waar? Laat ik onmiddellijk mogen vast stellen, dat de mensen, die Frankrijk kennen, niet begrijpen waar deze re putatie vandaan komt. Natuurlijk, er zijn in Parijs wijken, waar je zo tegen een uur of vijf 's avonds heel wat lichtzinnige juffer tjes kunt tegen komen. Maar is er een wereldstad aan te wijzen, waar deze nachtvogels niet bestaan? Met de aard van de Franse vrouw in het algemeen heeft dat echter niet te maken. De Parisienne is zeer ze ker niet lichtzinniger dan de gemid delde vrouw bij ons. Wanneer Je in Parijs een miesje op straat na zou fluiten, loop je kans van de voorbij- gangers een pak slaag te krijgen. Dat doet men in Parijs gewoon niet. Een vrouw op straat aanspreken? Probeert u het maar niet, het is verloren moeite en u gaat voor een lompe buitenlander door. Nee, de Parissienne is spaarzaam, y'vcrig, zc kan koken, zodat iedere maaitijd een feest wordt, ze is be leefd en elegant. Ze is niet huiselijk, dat geef ik gaarne toe. Zij gaat graag uit, houdt erg veel van dansen, ziet zo mogelijk alle nieuwe films en geeft meer geld voor haar kleren uit dan voor haar interieur. Wanneer zij getrouwd is, heeft ze gemiddeld nog geen twee kinderen en haar eerste krygt zy vaak later dan bij ons. Maar zij is een uiterst zorgzame moeder. SLANK BLIJVEN. En dan is er nog iets. waar ik met enige omzichtigheid op zou willen wyzen. In Nederland gebeurt het nog wel eens, dat een vrouw, wanneer ze eenmaal getrouwd is en kinderen heeft, haar uiterlijk een beetje be gint te vergeten. Zij wordt van slank en-van stevig, mollig en dan rond uit dik. De getrouwde Parisienne heeft haar uiterlijk meer in bedwang. Zij zal er altijd voor blijven zorgen, dat z\j er aardig uitziet. Dat ze vooral niet te dik wordt, dat ze jeug dig gekleed blyft. Het gevolg is. dat het opvallend is, hoe weinig dikke en hoe veel slanke Mariannes je ziet. Vaak gaat die slankheid over in ma gerheid; volwassen vrouwen die 48 tot 49 kilo wegen, vormen geen uit zondering. Maar van de tien Pari- siennes zijn er zeven of acht die er lief uitzien. Laat ik tot slot mijn verontschul diging mogen maken voor deze lof zang op Marianne. Ik heb niets, maar aan ook niets ten nadele wil len zeggen van de Nederlandse vrouw en ik ben ook niet verliefd op één of andere Marianne, die als voor beeld gediend zou hebben. Misschien ben ik wel verliefd op Marianne, het symbool van Frankrijk. Maar wie, die la douce France kent. wil me vertellen dat hij in zyn hart niet een klein plaatsje voor Marianne heeft gereserveerd (Nadruk verboden). Het Wereldgebeuren 108. Hy kwam zelfs boven op de jurytent terecht, waar hy zelf als voorzitter de dag was begonnen. Het strak gespannen linnen brak de val en met een sierlijke boog vloog meneer Babbel, midden tussen een groepje lieden die nog druk het vreemde verloop van de koers stonden te bepra ten. Drikus Drilboor stond er ook bij en hij zei juist: „Toch mocht ik die Babbel wel al was het dan geen hoogvlieger..." toen deze hem als het ware om de hals vloog. „Waar kom jy vandaan?" riep Drikus in opperste verzazing uit. Menecx Babbel had net nog gelegenheid naar de heme1 te wyzen en toen ging hy van de graat. En dit was tevens het einde van de ronde van Dwaal- huizen. Met meneer Babbel kwam 't na een uur tje weer best in orde, maar waar was Jimmy gebleven? Heinemann's aftreden Hoewel het aftreden van de West- Duitse minister van Binnenlandse Zaken, Heinemann. sedert weken ver wacht werd, heerst er thans in Bonn een vry nerveuze stemming over de eerste breuk in het door Adenauer 'n jaar geleden gevormde kabinet. Er gaan onder de politici stemmen op over de wenselijkheid van nieuwe ver kiezingen. Voorts zijn oude pleidooien voor de overschakeling der regering op een coalitie, die ook de sociaalde mocraten zou omvatten, hervat, al dus de A.N.P.-correspondent. Adenauer geldt echter als sterke tegenstander van opneming der so cialisten in zun regering. Heinemann's aftreden in verband met zyn meningsverschillen met Adenauer over de tactiek door Duits land te volgen in de kwestie der mili tarisering, valt samen met een ver sterkte activiteit van een deel der geestelykheid. De evangelische kerk onder leiding van ds. Niemöller neeft zich scherp uitgesproken tegen het huidige straffe tempo. Dat dr. Heine mann vlak daarop zyn reeds weken bestaande voornemen om uit de rege ring te treden onherroepelyk heeft gemaakt, wordt beschouwd als het logische gevolg daarvan. Heinemarn is als president der Evangelische kerk in Duitsland nauw met aeze kringen verbonden en behoort in elk geval tot diegenen, die voor het behoud der banden met Oost-Duitsland niet veel heil verwachten van de gekozen Amerikaanse koers. De commentaren in de Duitse pers maken het duidelyk, dat men de zin van de jongste rede van de Ameri kaanse hoge-commissaris McCloy be grepen heeft. Een Zuid-Duits blad zegt het kort en bondig aldus: „Wij kunnen ons aan bepaalde taken niet onttrekken". De Amerikaanse stem men in Duitsland stuwen de cam pagne, die er op gericht is het Duitse volk rijp te maken voor de aanvaar ding van een militaire taak. Zy geven daarbij te verstaan, dat de tijd dringt en by de ondërhandelingen in de eerst volgende vier of zes weken wordt een beslissing verwacht over de vraag in welke vorm Duitsland zyn bydrage aan de verdediging zal kunnen geven. Het orgaan der Amerikaanse be zetting heeft, nadat McCloy zijn rede gehouden heeft, de Duitsers nog eens --> het hart gedrukt dat volgens ashington de Duitse bydrage aan de Europese verdediging het gehele ze nuwstelsel van de Europese samen werking beroert. De Washingtonse opvatting is, zo zegt het orgaan, dat de tijd gekomen is, dat men zich aan beide zijden van de Ryn niet meer over historische verwikkelingen druk dient te maken, doch liever zijn aan dacht dient te besteden aan „het over heersende probleem van het commu nistische gevaar". De bereidheid tot militaire mede werking wordt door Washington be schouwd als een toetssteen voor de echtheid van de Duitse wil tot samen werking. In Dortmund heeft de sociaal-de mocraat Schumacher nog: eens de so cialistische voorwaarden voor een Duitse militaire bydrage gesteld. Het komt er op neer. dat hy een gelyk- berechtigde verhouding van bondge nootschap wenst. Kanaalzwemmende politici. Twaalf leden van de Britse Labour Party hebben het plan om de volgende zomer de 34 km. lange kanaaltocht van Do ver naar Kaap Gris-Nez in estafetteverband te volbrengen. Zij zullen een boodschap van „goodwill" van de jeugdsectie van de Engelse Labourpartij overbrengen aan de jonge Fran se socialisten. Aan deze estafet te zullen ten minste twee meis jes deelnemen, van wie de jong de jaar zal zijn. Complot onder personeel. De recherche van de politie in Am sterdam-Noord is er dezer dagen in geslaagd een zeer groot complot on der het personeel'van een fabriek in het Noordeiyk deel van Amsterdam te ontmaskeren. De goederen, die in deze fabriek vervaardigd worden, werden per vrachtauto het land door gebracht. Personeel van de fabriek verwerkt het dan ter plaatse. De verantwoor ding van het verbruikte materiaal werd niet juist bijgehouden. Hierdoor slaagden verscheidene personeelsle den erin goederen achter te houden en deze als verwerkt te doen boeken. Aan dit spelletje deed vrijweï het ge hele personeel mee en er zou moge- lyk nooit iets van gemerkt zyn, wa re het niet, dat een van de chauf feurs te brutaal werd en daardoor de aandacht van de boekhouding op val se opgaven vestigde. De politie heeft thans twee chauffeurs, acht voorlie den, een opkoper en diens zoon ge arresteerd. Mogelijk zullen nog meer arrestaties volgen. De totale waarde van het gestolen goed bedraagt ette- lyke duizenden guldens. Brand op Amsterdamse gracht. Dinsdagavond heeft ©en felle brand een gedeelte van een perceël aan de O.Z. Achterburgwal te Amsterdam, waarin een inpakbedryf was geves tigd, verwoest. De vlammen vonden gretig voedsel in de in het gebouw opgestapelde partyen koloniale wa ren, meel en verpakkingsmateriaal. Een brandweerman kwam in de gracht terecht, toen een slang los schoot en de krachtige waterstraal hem wegspot. Hy was echter weer spoedig op het droge. Er is Desloten geen nader onderzoek in te stellen naar het ongeluk, op 2 Fe bruari jJ. op de route Amsterdam—Lon den. aan een KJ..M.-vrachtvliegtuig over komen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5