Voorkomen is beter dan genezen
De Assemblee der Ver. Naties
Kostschool of Universiteit?
Verenigde Staten komen met
moeilijk oplosbare problemen
PA BORRET IS ZIJN RUST KWIJT
Op bezoek bij het Instituut voor
Praeventieve Geneeskunde
SPIEGEL VAN HET ZOTTE LEVEN
Op 'i Maije
Nieuws
WOENSDAG 4 OCTOBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
V.N. toch de kern van een wereldregering
(Van onze correspondent).
NEW YORK, September. Een nieuwe techniek door de Ameri
kaanse regering ontwikkeld ten aanzien van de Verenigde Naties bracht
ons een merkwaardige uitspraak van een bekend New York's medicus
in gedachten. „Menigeen verliest uit het oog", zei hy, ,,dat de gezondste
plaats van het huis vaak de vuilnisemmer is. Daarin gooit de huisvrouw
nl. de beste voedingswaarden: de schillen van aardappelen en het' hart
van de kool." Zonder ook maar een ogenblik de oneerbiedige vergelijking
te willen uitstrekken tot de Verenigde Naties, heeft het menigeen ge
frappeerd, dat Washington zonder ook maar een hint te geven van
de eigen visie twee kernproblemen der internationale samenleving in
de schoot van de Assemblee der Verenigde Naties heeft geworpen: de
kwestie van de 38e parallel en die van Formosa. Het zjn beiden proble
men, waarmee de regering der V.S. zeker aan de vooravond van
Congresverkiezingen ietwat „zit"; zy zyn in eigen land nl.
een bron van eindeloze controverse. Dit zyn nu eenmaal de moeilijkheden
waarmee iedere regering op haar tjd te kampen heeft. Toch mag men
zich afvragen of Amerika deze kwesties naar de Assemblee heeft „af
geschoven" in eenzelfde geest, als waarin ouders een onhandelbare spruit
naar kostschool sturen, of in de reële verwachting, dat de wijzen van
Flushing Meadows gezamenlijk tot een realistische, practische en voor
de overgrote meerderheid aanvaardbare oplossing kunnen komen.
Eerljkheid vergt, dat onderscheid
wordt gemaakt tussen beide proble
men. Dat van de 38e parallel kan
men inderdaad als een O.V.N.-kwes
tie aanmerken, voorzover de Ameri
kaanse en Britse strijdkrachten in
Korea onder de O.V.N.-vlag optreden.
Het is duidelj'k, dat met de herove
ring van een vernietigd Zuid-Korea
de zaak nauweljks als afgedaan kan
worden beschouwd al was het slechts
omdat de mogeljkheid van een her
nieuwde aanval der Noord-Koreanen
op een later t jdstip hiermee nog niet
is uitgesloten. Om nog niet te spre
ken van de noodzaak voor een straf
maat voor de agressors. Daartegen
over beseffen de Amerikanen dat een
doortocht naar Noord-Korea door de
Chinezen zou kunnen worden uitge
legd als „dollar-imperialisme" en
althans door de Russische propagan
da als zodanig zou worden uitgebuit.
Tenslotte wil Washington zeer zeker
de Russen niet provoceren tot een
uitbreiding van het conflict door een
bezetting van Noord-Korea (door
voornameljk Amerikaanse troepen),
hetgeen de Russen zouden kunnen
beschouwen als een dolksteek in het
zwakke Aziatische „onderlijf".
Integendeel, Washington wil het
Kremlin zelfs de gelegenheid geven
z jn prestige te sauveren en de gehele
Koreaanse affaire door onderhande
lingen af te wikkelen. Het is zeker
niet onmogelyk dat de besprekingen
der Grote Dne ten dele hieraan zün
gewjd; het zon menigeen evenmin
verbazen als door tussenkomst van
bevriende mogendheden reeds thans
de eerste stappen voor zodanig over
leg worden ondernomen. Toch had
men verwacht, dat de V.S. als de na
tie, die spontaan voor de Zuid-Kore-
aanse Republiek in de bres sprong
vóór de O.V.N. nog formeel van de
agressie in Korea hadden kennis ge
nomen, de kwestie van de 38e parallel
zouden hebben opgebracht met een
uitgesproken recommendatie van
Washington.
Het feit, dat de V.S. de status van
Formosa willen overlaten aan de As
semblee is van andere orde. Want
hierdoor trachten de Amerikanen
langs een gracieuze weg zich te ont
trekken aan een bepaling van de
Caïro-overeenkomst van 1943, die
men thans liever zou willen verbeten.
Dit laatste feit op zichzelf is niet zo
schokkend, indien men in overweging
neemt, dat een oplossing, die zeven
jaar geleden ideaal scheen, thans,
tengevolge van de fluïde situatie, al
les behalve ideaal blijkt; dat voorts
het Kremlin nauweljks kan wj'zen
op een record voor zover het 't nako
men van internationale afspraken be
treft, is hoogstens een bjkomstig-
heid. Wanneer men de mérites van
de oplossing voor Formosa terzjde
laat, bljft de vraag: is een uitspraak
van een meerderheid der O.V.N.-le-
den (waarbj elk land in zjn besluit
mede geleid wordt door neven-consi
deraties) wenseljker dan een recht
streeks onderhandelen der betrokken
part jen? Het prestige der O. V.N. is
door de huidige gang van zaken in
Korea toegenomen; maar is het daar
door thans reeds gerechtvaardigd
en verstandig dit lichaam een
(moreel bindende) uitspraak te doen
geven over kwesties van deze aard?
Want men vergete niet, dat er bij het
huidige Oost-West conflict situaties
kunnen voorkomen waarbij het aan
de Westelijke mogendheden minder
aangenaam zou zjn, indien zj' in de
O.V.N. zouden worden voorgebracht.
Het Japanse vredesverdrag is daar
één van. Het kan Amerika niet aan
genaam zjn, indien de Russen die,
zoals bekend, fel gekant zjn tegen
Amerika's huidige plannen voor een
vredesverdrag met Japan deze
kwestie voor het internationale fo
rum zouden brengen. De 59 O.V.N. -
landen zouden de vordering van het
vredesverdrag (dat door Washington
als een dringende kwestie wordt be
schouwd) op zjn minst ernstig kun
nen vertragen.
Zj, die mene, dat de O.V.N. on
danks het moil jke begin en het vele
falen der eerte jaren toch be
stemd is om d kern te vormen van
een „wereldregring", verheugen zich
ui teraar d_ In di Amerikaanse optre
den. Z j zien er i een verder verster
ken van de Vereigde Naties, althans
een nieuwe pogig daartoe. Ache-
son's voorstel inake de organisatie
van nieuwe CV.N.-strjdkrachten
|t jft hen in die nenlng.
Daartegenover taan zij, die con
stateren, dat het -merikaans initia
tief, om te komen bt een strijdmacht
der Atlantische mgendheden, nog
niet in het stadiur. van practische
uitvoering is gekoien in verband
met de vele en grce moeiljkheden
onder de twaalf ge<kgestemde na
ties, die slechts latjzaam konden
worden overbrugd. I deze kringen
vindt men het tempt waarmee de
Amerikanen nu een, ng ettel jke ma
len gecompliceerder, srijdkracht der
O.V.N. in het leven tillen roepen,
ietwat te snel. Men is iideze kringen
uitermate verheugd ovr het Kore-
aans succes der O.V.N. tot dusver",
zoals er nadrukkeljk aa wordt toe
gevoegd. Men aarzelt ecter, of deze
ene zwaluw- reeds een CV.N.-zomer
kan maken en gevoelt teens, dat er
onmeteljke problemen vorden ge
schapen door een Ameria, dat de
ziel is van een NATO-strjmacht en
dat tegelijkert jd een leiderle rol zou
spelen in een O.V.N.-stj'dmacht,
waaraan de Russen wellict zouden
deelnemen (zonder echter h essentie
hun politiek van expansie o te ge
ven).
De slagboom-affaire tussen de Russisc he en Engelse bezetters van Berlijn heeft nog een staartje. De Britse mili
taire poiltie is een scherpe controle gaan uitoefenen op alle Oostduitse lichters. De bcmanntngsljsten moeten
voorzien zijn van een stempel van het Britse Hoge Commissariaat. Voorts maakt do militaire politie alle aante
keningen op hun documenten met de meeste nauwkeurigheid. Ten gevolge hiervan liggen er op het ogenblik on
geveer 50 lichters in de Spandau sluis in de Britse zóne van Berlijn. Britse militaire politie ijdens het uitoefenen
van de scherpe controle, (links). De lange rj lichters in de sluis (rechts).
(Advertentie)
Zuurbrand op Uw maag kunt geblussen
in even weinig tijd
als ge 'n lucifer uitblaast
Juist die prompte weldadige weking
van Rennies maakt de Rennies-i-me-
die zo gewild. Maak er een vast» ge
woonte van, altjd een paar Renues
bj U te steken, om gewapend tetjn
tegen elke aanval. Met een paar ftn-
nies b j de hand Runt ge weer ruaig
alles eten, waarvan ge zo hout,
maar dat wel eens verkeerd vst.
Rennies zjn handig verpakt én
voor één en ge kunt ze onopva-
lend innemen gewoon maar late
smelten op de tong. zonder water o
wat ook. En ze zjn nog smakelijk
bovendien! -
Vraag Uw Apotheker of Drogist een volgende dag een telegram van de
SISleï- Vandaag1noeMol* Poolfirma kreeg om met m jn vrouw
lijk komen ze U morgen te pis. eeD Sr00t h°tel te k°"
Bankbediende, die met een shilling negen ton won,
blijft met de bus naar z'n kantoor gaan.
Londen, October „Ik ga weer heel gewoon met de bus naar kantoor en
ben niet eens van plan om een auto te kopen" was de reactie van de 45-
jarige Engelse bankbediende, die zojuist 918.320 gulden gewonnen heeft
voor een shilling, het hoogste bedrag, dat ooit door een voetbalpool Is uit
betaald.
Achttien jaar lang had George Borrett, uit Huyton nabij Liverpool, elke
week zjn voetbalcoupon ingevuld. Een shilling per week besteedde hj
eraan en geen penny meer, want George was een zuinig man. Jaren gele
den had h j eens een pr js van 40 gewonnen. „Ook dat was stom geluk",
zei hj, „want ik weet van voetbal alleen, dat er elf skiers In een team
zitten".
Verleden week had zijn 12-jarige
zoontje David zoals gewoonlijk weer
de uitslagen uit de krant voorgelezen,
terwjl Pa Borrett zjn couponcopie
nalas. Er moesten acht wedstrjden
voorspled worden, waarin de teams
geljkgespeeld hadden. „Ik stond net
op het punt om de jongen een draai
om zjn oren te geven, toen hij zes,
zeven en toen voor de achtste keer
„Geljkgespeeld" gilde. Ik dacht, dat
hij me weer voor de gek hield, zoals
hij al eens eerder gedaan had om me
te doen geloven, dat ik gewonnen
had. Maar het was waar! Toen ik de
Belangrijke onderzoekingen op het gebied van
besmettelijke ziekten.
(Van onze speciale verslaggever).
LEIDEN, September. „Voorkomen is beter dan genezen. Dat weet
ieder wel, maar handelt iedereen ook ernaar? De meeste geneesheren
begeven zich gaarne naar het echte geneeswerk, wyden hun krachten
aan de zieken thuis of in de ziekenhuizen, maar het is uitermate moei-
ljk werkers te krjgen uit medische kring voor werkzaamheden en on
derzoekingen op het gebied der hygiëne en de preventie. Maar gelukkig
valt er een kentering waar te nemen."
Zo sprak tot ons in het moderne,
doch reeds lang te kleir geworden
landelijk aan de doodlopende Was-
senaarsweg te Leiden gelegen In
stituut voor Praeventieve Genees
kunde, de Directeur, prof. dr. R.
Remmelts, vroeger bekend gynaeco
loog te Amsterdam en daarna 16
jaar hoogleraar aan de Medische
Hogeschool te Batavia.
Ons bezoek aan het belangwekken
de en voor onze volksgezondheid
Jonge schrijvers en tekenaars hielden het twee jaar vol
met hun maandblad.
(Van onze Haagse redacteur).
Den Haag, October Er heeft
zich de laatste paar jaar in ons land
een groepje cartoon-tekenaars ont
wikkeld, dat niet alleen 't bewijs ge
leverd heeft dat Nederland op dit ge
bied niet bij andere landen behoeft
achter te staan, doch bovendien zulke
voortreffel jke specimen van deze b j-
zondere kunst heeft gebracht, dat
menig blad in Amerika er trots op
zou zjn als het deze tekeningen kon
publiceren.
Het woord cartoon laat zich moei-
ljk vertalen. Het zjn geestige met
enkele ljnen geschetste tekeningen,
die niet meer bedoelen dan de be
schouwer een ogenblik van vroljk-
heid te verschaffen. Men zou het ge
tekende poppen kunnen noemen, ra
ke, zotte beelden, die geen onder
schrift behoeven.
„MANDRIL".
De jonge kunstenaars kregen ge
legenheid hun oeuvre te publiceren
in het maandblad „Mandril", dat
twee jaar geleden werd opgericht en
dat ondanks de financiële moeilijkhe
den, waar voor. het steeds gestaan
heeft, de strijd om het bestaan heeft
volgehouden. In 1948 kwamen enke
le vooraanstaande Amsterdamse
journalisten bij elkaar om een bj hen
ger jpte idee te bespreken, namel jk
de idee van een nieuw maandblad
voor Nederland in de trant van de
New Yorker, waarin behalve 'n keur
van uitstekende cartoons een verza
meling geschreven kolder van een
verf jnd gehalte is opgenomen.
De schrijvers kreeg men b j elkaar,
ook enkele tekenaars werden gevon
den, maar wie zou zjn geld durven
steken in een zo hachel jke onderne
ming: een voor Nederland nieuw
soort blad met vr j hoge exploitatie
kosten en maar een schijntje abonné's
en wat losse verkoop? Men vond
iemand bereid, die er zjn geld aan
wilde wagen. De uitgever wist dat de
„Mandril" geen gouden ring zou dra-
fen en dat de aap zonder die ring
us wel een heel lelijk ding zou zjn
leljk, wat zjn financiële ver
wachtingen betreft. Hj was echter
idealistisch genoeg om het groepje
toegewijde medewerkers de gelegen
heid te bieden zich maandeljks met
geestige en ook met ernstige artike
len en met opvallend goede cartoons
tot een geselecteerd publiek te wen
den.
NA TWEE JAAR.
Twee jaar lang heeft men het nu
volgehouden; op bescheiden wjze is
dat in een typisch Amsterdams ca-
fétje gevierd, met een dronk en met
een jubileumnummer van de „Man
dril", waarvoor o.a. Eric van der
Steen en Anna Flaman bijdragen
hebben geleverd en waarin een serie
alleraardigste cartoons is opgeno
men. Wellicht, dat het blad nog eens
een bloeiperiode tegemoet gaat. Dat
zou verheugend zjn, omdat het een
bljvende plaats onder de Nederland
se periodieken verdient. Op het ogen
blik ziet 't er nog naar uit, dat men
zal moeten bijven vechten om zich te
handhaven. Bewondering moet men
daarom hebben voor de redactie, de
directie en de verdere medewerkers,
die vr jwel belangeloos hun krachten
aan de „Mandril" geven.
zo uitermate belangrjke Instituut
had als aanleiding het feit, dat in
November naar Engels en Ameri
kaans voorbeeld daar voor het eerst
een school in gezondheidszorg geo
pend zal worden en wel een éénjari
ge cursus gedurende 2 of 3 dagen
per week met epidemiologie en sta
tistiek als hoofdvakken voor medici,
die reeds als bedrijfsartsen werk
zaam zjn. Het ideaal van prof. Rem
melts, die zelf door bemiddeling van
de Rockefeller Foundation 96 dagen
in Amerika voor studiedoeleinden
vertoefde en steun voor de verwe-
zenljking daarvan van dezelfde
Amerikaanse Stichting krijgt, is op
de duur een cursus te krijgen voor
medici, die zich een heel jaar lang,
zonder daarvoor een diploma te ver
langen, aan deze speciale vakken
wjaen, om zich daarna als directeur
van een ziekenhuis of Geneeskundi-
fe Dienst, als school- of bedrijfsarts,
an wel als Inspecteur voor de
Volksgezondheid een positie te ver
werven.
Zover is men nog niet, maar het
geen thans in wording is, acht prof.
Remmelts reeds zeer belangrjk.
Want al meer ondernemers zien in.
van hoe grote betekenis de praeven
tieve geneeskunde voor henzelf, hun
bedrijf en hun arbeiders is.
In 1929 werd op instigatie van
prof. dr. E. Gorter in nauwe samen
werking met de Leidse Universiteit
het Instituut gesticht en in 1941 het
hui«ige gebouw in gebruik genomen.
Mer, is reeds lang eruit gegroeid,
heef wegens ruimtegebrek twee af-
delinjen buitenshuis moeten vesti-
fen n 9000 m2 grond voor de uit-
reidng met een nieuwe vleugel aan
gekocht.
TAAK VAN HET INSTITUUT.
De tiak van het Instituut bestaat
in de eerste plaats uit speurwerk in
de maaschappj en in zjn laborato
ria. Dai in de tweede plaats, om
onder a» bevolking uit te dragen,
wat metisch mogeljk is. Het stelt
zijn lokaliteiten, museum en biblio
theek ter beschikking van iedereen
die zich op preventief-geneeskundig
terrein beweegt en vormt volksgroe
pen, waar bepaalde problemen aan
de orde gesteld worden. En in de der
de plaats ziet het Instituut zijn taak
in het geven van voorlichting en
onderwijs op universitair niveau en
aan afgestudeerden.
RONDGANG DOOR HET
INSTITUUT.
Met prof. dr. J. D. Verlinde, de
eenvoudige, sympathieke jonge ge
leerde, die zjn moeiljke proeven
ook voor de leek op glasheldere wjze
uit te leggen en de betekenis van
vele instrumenten, kolven, reageer
buisjes en flesjes in zjn laboratoria
te verduideljken weet, vertelde ons
van zijn onderzoekingen op het ge
bied der zo gevreesde kinderverlam
ming en van andere besmettelijke
ziekten. Zjn werk wordt ook elders
zo belangrijk geacht, dat uit Ame
rika ongevraagd een som gelds daar
voor werd aangeboden. Stallen met
proefdieren: muizen, apen, konjnen,
marmotten, enz. .staan hem evenals
kippeneieren ter beschikking voor
zijn proeven ter bestrjding van vi
rus-ziekten en ter verbetering der
vaccinatie-methoden.
Prof. dr. A. de Waart houdt zich
vooral bézig met de vitamine-pro
blemen. Want te grote hoeveelheden
vitaminen kunnen schadeljk zjn. En
dan bestudeert hj het probleem der
bloedvatverkalking. Want, aldus deze
hoogleraar, droogjes, de wereld wordt
geregeerd door mensen met ver
kalkte hersens!
Op 13 October begint onder zjn
men om mjn prijs in ontvangst te
nemen, dacht ik dat het minstens
50.000 zou zjn. Toen ik het grote
champagnefeest zag, dat was aange
richt in het Grosvenor House Hotel
in Park Lane, dacht ik dat het dan
wel meer moest zijn. Misschien wel
200.000.
Maar ik zag wel alles draaien, toen
ik onder fanfares een cheque voor
ruim 900.000 In myn handen kreeg.
Ik keek naar myn vrouw, maar die
lag op de grond. Ze was flauwgeval
len. Toen ze bygebracht was, kon ze
alleen maar halfhuiiend zeggen: „Het
is belachelyk. Het zal mjn hele huis
houden in de war sturen. Ik hoop
niet, dat George zyn baantje opgeeft,
maar ik wil wel nieuwe gordjnen
hebben en een nieuw kleed in de
voorkamer".
EEN HOOFD VOL ZORGEN.
Pa Borrett heeft echter ook een
hoofd vol zorgen. Sinds zjn foto in
alle bladen heeft gestaan is hj zijn
rust kwijt en kan niet meer door Li
verpool lopen zonder door een menig
te nieuwsgierigen omringd te wor
den. Driemaal in de afgelopen week
moest hj, toen hij met zijn vrouw
aan het winkelen was, door de per
soneelsuitgang naar buiten gesmok
keld en door de manager in een taxi
feduwd worden. Hj heeft al 500 be-
elbrieven ontvangen om geld, tele
visietoestellen, motorfietsen en zelfs
auto's. Een wildvreemde zond hem
een w
het verzoek of hij
len.
Dan zijn er nog de talloze mensen,
die hem afkeurende brieven hebben
gezonden over het feit, dat hj „ge
gokt" heeft op de voetbalpools! Ge
orge is nl ook diaken van de Doops
gezinde kerk in Huyton. Hierop heeft
hij op een „perconferentie" geant
woord, dat er niets verkeerds in zit
in een gokje en dat h j ook nu nog el
ke week zjn coupons gaat invullen
als hobby. Ook zjn werk voor de
kerk zet h j voort.
„Ik wil geen luxe", zegt George,
„ik bljf in mjn zelfde baantje en bljf
gewoon met de bus naar kantoor
gaan. Wel kr jg ik nu twee maanden
vacantie en ga met mijn vrouw, zoon
en schoonmoeder een reis door Euro
pa maken. Daarna koop ik wel een
groter huis en David stuur ik naar
een betere school.
Wat h j worden wil
„Bankbediende, net als zjn vader".
i begrafenisrekening van 430 met
t verzoek of hj het haar wou beta-
Instltuit voor Praeventieve Geneeskunde aan de Wassenaarsewcg
te Lelden.
leiding het bloedonderzoek van alle
Leidse schoolkinderen, wie 20 c.c.
Woed zal worden afgetapt. Ook de
nieuwste Amerikaanse machines
staan hem ter beschikking voor het
stofwisselingsonderzoek.
Prof. dr. S. T. Bok is geenszins
een droge statisticus. Deze gr jze ge
leerde moet al heel gezellig college
geven. Hj is er n.l. van overtuigd,
dat de statistiek en de kunst van
het groeperen der cjfers al heel be-
trekkeljk zjn. „Doktoren weten zelf
notabene nooit, wat hun eigen kin
deren mankeert. Wj, statistici, ne
men niet als anderen zo onze pet
af voor statistieken. Want het trek
ken van betrouwbare conclusies is o.
zo moeiljk!"
Tenslotte hebben wj nog een kjk-
ie genomen in de afdeling voor gees
telijke volksgezondheid, waar ar-
beidspsychologische en sociaal-psy
chologische vraagstukken, selectie-
en kinder-beschermingsproblemen
behandeld worden en wel met zeer
moderne testapparaten.
Twee belangrjke onderzoekingen
zjn door deze afdeling gedaan. Ten
eerste het verloop der jeugdcrimina
liteit In Amsterdam en in Alkmaar
tussen 19381945.
Een ten tweede het verloop van
de resultaten der voogdijkinderen in
Amsterdam en in Groningen tussen
19301936 door de kinderrechter in
gezinsvoogdj gesteld.
In de statuten van de Wereldge
zondheidsorganisatie staat deze defi
nitie van gezondheid: een staat van
volkomen lichamelijk, geestelijk en
maatschappeljk wel bevinden en niet
slechts de afwezigheid van ziekten
of gebreken.
Dit betekent een uitbreiding der
taak van de hygiënist, die zich hoe
langer hoe meer moet gaan specia
liseren en in ons land daarvoor in
het Leidse Instituut een alleszins
waardevolle aanvulling vindt voor
zijn universitaire studies!
Jubileumfeest.
Er was een klein doch vrolyk feest
geweest in het cafeetje, waar Dikke
Mien pittige lafenis pleegt te schen
ken voor allerhand. trekkend volk
van water en weg. Ên nou was het
die avond later dan hoogste tijd ge
worden, hetgeen bj wjle in de bes
te families gebeurt. Uit hoofde van
wet en plicht had een jeugdig agent
aan de gesloten kroegdeur geram
meld, waarop hem via de brieven
bus de raad was verstrekt in Ko
rea een snel levensend te zoeken.
Aanhoudend beuken verstrekte
hem en zijn inmiddels op het
feestterrein verschenen maat ten
leste toegang tot de met slingers
versierde zaal, alwaar ome Hannes
en tante Nel, met velerlei vriend en
magen, zich het stof van vjfentwin-
tig jaren orgeldraaiers-leven uit de
monden hadden gespoeld. Op het buf
fet had een karton hulde gebracht
aan de Jubellaressen Hoerra, en de
feestelingen zelf hadden er in alco
holische vrede onder gelegen, slui
merend naar een nieuwe dageraad.
De rest was in de running metWeln,
Weib und Gesang.
Er was ontruiming gesommeerd,
er waren bonboekjes te voorschjn
gehaald, ter andere zjde had men
gesproken van bloedljers en dienst
kloppers en het verloop van zaken
deed dus vermoeden, dat de affaire
een soort Uno-debat ging eindi
gen.
Als nou Jet van Dirk van Koosle
Glommers maar niet die ene agent
in z'n gezicht had gespuwd... Vuile
stinkfassist, had ze gezegd. En als
die andere agent nou maar niet zo
kordaat met een stuk gummi was
gaan maaien och, dan zou veel
aspirien en veel zure haring nog
verkoelend hebben kunnen werken.
Maar ollee, het was ietwat anders
gegaan. Het was daar de „battle of
Dikke Mien" geworden onder de
kruisvaardersleuze van overgeven
of jlings sneven.
Voor vierhonderd gulden schaai
in me kefee, zei de eigenaresse van
ochtend beverig. Mot de pliesie me
dat nou vergoeie. meneer de edel
achtbaar? Mag de justitie me dat
andoen as allenigstaand weduw zijn
de?
De rechter begon bij het begin. De
sluitingstijd was zeer' overschreden.
Déér zat des poedels kern, de oor
sprong der herrie, de bron der ver
zamelde narigheden.
Jet van Dirk, die bijna van d'r
zelve ging vanweges de alterasie,
wist niks meer. Er was een diep-
duistere vergetelheid over haar brein
gedaald nopens gans dees wilde
avond. „Ze hebbeme op me harses
geslage; ik ben d'r een maand hart
stikke kepot van 'weest". zei ze vin
nige
Blauwe Ai, die stoelen had ont
wricht en agenten had geteisterd,
verwees alles naar de malaria. „Ik
heb met lijf en leje twintig jaar me
vorstin en me koningin en de hele
Nederlandse hoogheid gediend in dat
vergelegen Indië, zei hj. Trouw op
me post en niks van Soekarno. Dat
kost je malaria en dat vreet an je
zenuwen. Ik heb er soms de knob
bels van op me poten, dat ken de
zuster getuigen. Nou, dat was het.
Zenuwen van de tropen van twintig
jaar trouw op me post. Blieft er re
kening mee te houwen as het even
ken."
Willem van de Zemelkant. die een
fraai koperen boordeknoop droeg, had
er weinig aan toe te voegen. Hy had
een beetje méé gerammeld, dat was
bekend en daar wou'die niet om lie
gen, da's kinderwerk.
Waarom sloeg u?, wilde de
rechter weten.
Daarom, zei Willem en dat leek
'm logisch en beslissend.
Er kwam een zondvloed van straf
fen los en de vrouwen weenden met
groot geween. Maar Ai sprak na
mens allen en annonceerde hoger
beroep vanwege de provekasie. ,,We
leve in een vrij land en we motte
ons recht."
- Zo zj het. besloot de rechter
en vroeg om de volgende zaak.
in een Notedop
Zaterdag heeft de inspecteur-gene
raal van de Rijkspolitie, de heer A. W.
de Koningh, wegens het bereiken van de
pensioengerechtigde leeftijd, afscheid ge
nomen.
Mevrouw C. B. Ford, weduwe van
de bekende Amerikaanse autokoning, wij
len Henry Ford. is op M-jarige leeftijd te
Detroit in Amerika overleden.
Garry Davis, die thans gehuwd is
met de Hollywoodse danslerares Audrey
Peters, tracht zijn Amerikaans staatsbur
gerschap te herkrijgen.