Voorkomen is beter dan genezen De Assemblee der Ver. Naties Kostschool of Universiteit? Verenigde Staten komen met moeilijk oplosbare problemen PA BORRET IS ZIJN RUST KWIJT Op bezoek bij het Instituut voor Praeventieve Geneeskunde SPIEGEL VAN HET ZOTTE LEVEN Op 'i Maije Nieuws WOENSDAG 4 OCTOBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 V.N. toch de kern van een wereldregering (Van onze correspondent). NEW YORK, September. Een nieuwe techniek door de Ameri kaanse regering ontwikkeld ten aanzien van de Verenigde Naties bracht ons een merkwaardige uitspraak van een bekend New York's medicus in gedachten. „Menigeen verliest uit het oog", zei hy, ,,dat de gezondste plaats van het huis vaak de vuilnisemmer is. Daarin gooit de huisvrouw nl. de beste voedingswaarden: de schillen van aardappelen en het' hart van de kool." Zonder ook maar een ogenblik de oneerbiedige vergelijking te willen uitstrekken tot de Verenigde Naties, heeft het menigeen ge frappeerd, dat Washington zonder ook maar een hint te geven van de eigen visie twee kernproblemen der internationale samenleving in de schoot van de Assemblee der Verenigde Naties heeft geworpen: de kwestie van de 38e parallel en die van Formosa. Het zjn beiden proble men, waarmee de regering der V.S. zeker aan de vooravond van Congresverkiezingen ietwat „zit"; zy zyn in eigen land nl. een bron van eindeloze controverse. Dit zyn nu eenmaal de moeilijkheden waarmee iedere regering op haar tjd te kampen heeft. Toch mag men zich afvragen of Amerika deze kwesties naar de Assemblee heeft „af geschoven" in eenzelfde geest, als waarin ouders een onhandelbare spruit naar kostschool sturen, of in de reële verwachting, dat de wijzen van Flushing Meadows gezamenlijk tot een realistische, practische en voor de overgrote meerderheid aanvaardbare oplossing kunnen komen. Eerljkheid vergt, dat onderscheid wordt gemaakt tussen beide proble men. Dat van de 38e parallel kan men inderdaad als een O.V.N.-kwes tie aanmerken, voorzover de Ameri kaanse en Britse strijdkrachten in Korea onder de O.V.N.-vlag optreden. Het is duidelj'k, dat met de herove ring van een vernietigd Zuid-Korea de zaak nauweljks als afgedaan kan worden beschouwd al was het slechts omdat de mogeljkheid van een her nieuwde aanval der Noord-Koreanen op een later t jdstip hiermee nog niet is uitgesloten. Om nog niet te spre ken van de noodzaak voor een straf maat voor de agressors. Daartegen over beseffen de Amerikanen dat een doortocht naar Noord-Korea door de Chinezen zou kunnen worden uitge legd als „dollar-imperialisme" en althans door de Russische propagan da als zodanig zou worden uitgebuit. Tenslotte wil Washington zeer zeker de Russen niet provoceren tot een uitbreiding van het conflict door een bezetting van Noord-Korea (door voornameljk Amerikaanse troepen), hetgeen de Russen zouden kunnen beschouwen als een dolksteek in het zwakke Aziatische „onderlijf". Integendeel, Washington wil het Kremlin zelfs de gelegenheid geven z jn prestige te sauveren en de gehele Koreaanse affaire door onderhande lingen af te wikkelen. Het is zeker niet onmogelyk dat de besprekingen der Grote Dne ten dele hieraan zün gewjd; het zon menigeen evenmin verbazen als door tussenkomst van bevriende mogendheden reeds thans de eerste stappen voor zodanig over leg worden ondernomen. Toch had men verwacht, dat de V.S. als de na tie, die spontaan voor de Zuid-Kore- aanse Republiek in de bres sprong vóór de O.V.N. nog formeel van de agressie in Korea hadden kennis ge nomen, de kwestie van de 38e parallel zouden hebben opgebracht met een uitgesproken recommendatie van Washington. Het feit, dat de V.S. de status van Formosa willen overlaten aan de As semblee is van andere orde. Want hierdoor trachten de Amerikanen langs een gracieuze weg zich te ont trekken aan een bepaling van de Caïro-overeenkomst van 1943, die men thans liever zou willen verbeten. Dit laatste feit op zichzelf is niet zo schokkend, indien men in overweging neemt, dat een oplossing, die zeven jaar geleden ideaal scheen, thans, tengevolge van de fluïde situatie, al les behalve ideaal blijkt; dat voorts het Kremlin nauweljks kan wj'zen op een record voor zover het 't nako men van internationale afspraken be treft, is hoogstens een bjkomstig- heid. Wanneer men de mérites van de oplossing voor Formosa terzjde laat, bljft de vraag: is een uitspraak van een meerderheid der O.V.N.-le- den (waarbj elk land in zjn besluit mede geleid wordt door neven-consi deraties) wenseljker dan een recht streeks onderhandelen der betrokken part jen? Het prestige der O. V.N. is door de huidige gang van zaken in Korea toegenomen; maar is het daar door thans reeds gerechtvaardigd en verstandig dit lichaam een (moreel bindende) uitspraak te doen geven over kwesties van deze aard? Want men vergete niet, dat er bij het huidige Oost-West conflict situaties kunnen voorkomen waarbij het aan de Westelijke mogendheden minder aangenaam zou zjn, indien zj' in de O.V.N. zouden worden voorgebracht. Het Japanse vredesverdrag is daar één van. Het kan Amerika niet aan genaam zjn, indien de Russen die, zoals bekend, fel gekant zjn tegen Amerika's huidige plannen voor een vredesverdrag met Japan deze kwestie voor het internationale fo rum zouden brengen. De 59 O.V.N. - landen zouden de vordering van het vredesverdrag (dat door Washington als een dringende kwestie wordt be schouwd) op zjn minst ernstig kun nen vertragen. Zj, die mene, dat de O.V.N. on danks het moil jke begin en het vele falen der eerte jaren toch be stemd is om d kern te vormen van een „wereldregring", verheugen zich ui teraar d_ In di Amerikaanse optre den. Z j zien er i een verder verster ken van de Vereigde Naties, althans een nieuwe pogig daartoe. Ache- son's voorstel inake de organisatie van nieuwe CV.N.-strjdkrachten |t jft hen in die nenlng. Daartegenover taan zij, die con stateren, dat het -merikaans initia tief, om te komen bt een strijdmacht der Atlantische mgendheden, nog niet in het stadiur. van practische uitvoering is gekoien in verband met de vele en grce moeiljkheden onder de twaalf ge<kgestemde na ties, die slechts latjzaam konden worden overbrugd. I deze kringen vindt men het tempt waarmee de Amerikanen nu een, ng ettel jke ma len gecompliceerder, srijdkracht der O.V.N. in het leven tillen roepen, ietwat te snel. Men is iideze kringen uitermate verheugd ovr het Kore- aans succes der O.V.N. tot dusver", zoals er nadrukkeljk aa wordt toe gevoegd. Men aarzelt ecter, of deze ene zwaluw- reeds een CV.N.-zomer kan maken en gevoelt teens, dat er onmeteljke problemen vorden ge schapen door een Ameria, dat de ziel is van een NATO-strjmacht en dat tegelijkert jd een leiderle rol zou spelen in een O.V.N.-stj'dmacht, waaraan de Russen wellict zouden deelnemen (zonder echter h essentie hun politiek van expansie o te ge ven). De slagboom-affaire tussen de Russisc he en Engelse bezetters van Berlijn heeft nog een staartje. De Britse mili taire poiltie is een scherpe controle gaan uitoefenen op alle Oostduitse lichters. De bcmanntngsljsten moeten voorzien zijn van een stempel van het Britse Hoge Commissariaat. Voorts maakt do militaire politie alle aante keningen op hun documenten met de meeste nauwkeurigheid. Ten gevolge hiervan liggen er op het ogenblik on geveer 50 lichters in de Spandau sluis in de Britse zóne van Berlijn. Britse militaire politie ijdens het uitoefenen van de scherpe controle, (links). De lange rj lichters in de sluis (rechts). (Advertentie) Zuurbrand op Uw maag kunt geblussen in even weinig tijd als ge 'n lucifer uitblaast Juist die prompte weldadige weking van Rennies maakt de Rennies-i-me- die zo gewild. Maak er een vast» ge woonte van, altjd een paar Renues bj U te steken, om gewapend tetjn tegen elke aanval. Met een paar ftn- nies b j de hand Runt ge weer ruaig alles eten, waarvan ge zo hout, maar dat wel eens verkeerd vst. Rennies zjn handig verpakt én voor één en ge kunt ze onopva- lend innemen gewoon maar late smelten op de tong. zonder water o wat ook. En ze zjn nog smakelijk bovendien! - Vraag Uw Apotheker of Drogist een volgende dag een telegram van de SISleï- Vandaag1noeMol* Poolfirma kreeg om met m jn vrouw lijk komen ze U morgen te pis. eeD Sr00t h°tel te k°" Bankbediende, die met een shilling negen ton won, blijft met de bus naar z'n kantoor gaan. Londen, October „Ik ga weer heel gewoon met de bus naar kantoor en ben niet eens van plan om een auto te kopen" was de reactie van de 45- jarige Engelse bankbediende, die zojuist 918.320 gulden gewonnen heeft voor een shilling, het hoogste bedrag, dat ooit door een voetbalpool Is uit betaald. Achttien jaar lang had George Borrett, uit Huyton nabij Liverpool, elke week zjn voetbalcoupon ingevuld. Een shilling per week besteedde hj eraan en geen penny meer, want George was een zuinig man. Jaren gele den had h j eens een pr js van 40 gewonnen. „Ook dat was stom geluk", zei hj, „want ik weet van voetbal alleen, dat er elf skiers In een team zitten". Verleden week had zijn 12-jarige zoontje David zoals gewoonlijk weer de uitslagen uit de krant voorgelezen, terwjl Pa Borrett zjn couponcopie nalas. Er moesten acht wedstrjden voorspled worden, waarin de teams geljkgespeeld hadden. „Ik stond net op het punt om de jongen een draai om zjn oren te geven, toen hij zes, zeven en toen voor de achtste keer „Geljkgespeeld" gilde. Ik dacht, dat hij me weer voor de gek hield, zoals hij al eens eerder gedaan had om me te doen geloven, dat ik gewonnen had. Maar het was waar! Toen ik de Belangrijke onderzoekingen op het gebied van besmettelijke ziekten. (Van onze speciale verslaggever). LEIDEN, September. „Voorkomen is beter dan genezen. Dat weet ieder wel, maar handelt iedereen ook ernaar? De meeste geneesheren begeven zich gaarne naar het echte geneeswerk, wyden hun krachten aan de zieken thuis of in de ziekenhuizen, maar het is uitermate moei- ljk werkers te krjgen uit medische kring voor werkzaamheden en on derzoekingen op het gebied der hygiëne en de preventie. Maar gelukkig valt er een kentering waar te nemen." Zo sprak tot ons in het moderne, doch reeds lang te kleir geworden landelijk aan de doodlopende Was- senaarsweg te Leiden gelegen In stituut voor Praeventieve Genees kunde, de Directeur, prof. dr. R. Remmelts, vroeger bekend gynaeco loog te Amsterdam en daarna 16 jaar hoogleraar aan de Medische Hogeschool te Batavia. Ons bezoek aan het belangwekken de en voor onze volksgezondheid Jonge schrijvers en tekenaars hielden het twee jaar vol met hun maandblad. (Van onze Haagse redacteur). Den Haag, October Er heeft zich de laatste paar jaar in ons land een groepje cartoon-tekenaars ont wikkeld, dat niet alleen 't bewijs ge leverd heeft dat Nederland op dit ge bied niet bij andere landen behoeft achter te staan, doch bovendien zulke voortreffel jke specimen van deze b j- zondere kunst heeft gebracht, dat menig blad in Amerika er trots op zou zjn als het deze tekeningen kon publiceren. Het woord cartoon laat zich moei- ljk vertalen. Het zjn geestige met enkele ljnen geschetste tekeningen, die niet meer bedoelen dan de be schouwer een ogenblik van vroljk- heid te verschaffen. Men zou het ge tekende poppen kunnen noemen, ra ke, zotte beelden, die geen onder schrift behoeven. „MANDRIL". De jonge kunstenaars kregen ge legenheid hun oeuvre te publiceren in het maandblad „Mandril", dat twee jaar geleden werd opgericht en dat ondanks de financiële moeilijkhe den, waar voor. het steeds gestaan heeft, de strijd om het bestaan heeft volgehouden. In 1948 kwamen enke le vooraanstaande Amsterdamse journalisten bij elkaar om een bj hen ger jpte idee te bespreken, namel jk de idee van een nieuw maandblad voor Nederland in de trant van de New Yorker, waarin behalve 'n keur van uitstekende cartoons een verza meling geschreven kolder van een verf jnd gehalte is opgenomen. De schrijvers kreeg men b j elkaar, ook enkele tekenaars werden gevon den, maar wie zou zjn geld durven steken in een zo hachel jke onderne ming: een voor Nederland nieuw soort blad met vr j hoge exploitatie kosten en maar een schijntje abonné's en wat losse verkoop? Men vond iemand bereid, die er zjn geld aan wilde wagen. De uitgever wist dat de „Mandril" geen gouden ring zou dra- fen en dat de aap zonder die ring us wel een heel lelijk ding zou zjn leljk, wat zjn financiële ver wachtingen betreft. Hj was echter idealistisch genoeg om het groepje toegewijde medewerkers de gelegen heid te bieden zich maandeljks met geestige en ook met ernstige artike len en met opvallend goede cartoons tot een geselecteerd publiek te wen den. NA TWEE JAAR. Twee jaar lang heeft men het nu volgehouden; op bescheiden wjze is dat in een typisch Amsterdams ca- fétje gevierd, met een dronk en met een jubileumnummer van de „Man dril", waarvoor o.a. Eric van der Steen en Anna Flaman bijdragen hebben geleverd en waarin een serie alleraardigste cartoons is opgeno men. Wellicht, dat het blad nog eens een bloeiperiode tegemoet gaat. Dat zou verheugend zjn, omdat het een bljvende plaats onder de Nederland se periodieken verdient. Op het ogen blik ziet 't er nog naar uit, dat men zal moeten bijven vechten om zich te handhaven. Bewondering moet men daarom hebben voor de redactie, de directie en de verdere medewerkers, die vr jwel belangeloos hun krachten aan de „Mandril" geven. zo uitermate belangrjke Instituut had als aanleiding het feit, dat in November naar Engels en Ameri kaans voorbeeld daar voor het eerst een school in gezondheidszorg geo pend zal worden en wel een éénjari ge cursus gedurende 2 of 3 dagen per week met epidemiologie en sta tistiek als hoofdvakken voor medici, die reeds als bedrijfsartsen werk zaam zjn. Het ideaal van prof. Rem melts, die zelf door bemiddeling van de Rockefeller Foundation 96 dagen in Amerika voor studiedoeleinden vertoefde en steun voor de verwe- zenljking daarvan van dezelfde Amerikaanse Stichting krijgt, is op de duur een cursus te krijgen voor medici, die zich een heel jaar lang, zonder daarvoor een diploma te ver langen, aan deze speciale vakken wjaen, om zich daarna als directeur van een ziekenhuis of Geneeskundi- fe Dienst, als school- of bedrijfsarts, an wel als Inspecteur voor de Volksgezondheid een positie te ver werven. Zover is men nog niet, maar het geen thans in wording is, acht prof. Remmelts reeds zeer belangrjk. Want al meer ondernemers zien in. van hoe grote betekenis de praeven tieve geneeskunde voor henzelf, hun bedrijf en hun arbeiders is. In 1929 werd op instigatie van prof. dr. E. Gorter in nauwe samen werking met de Leidse Universiteit het Instituut gesticht en in 1941 het hui«ige gebouw in gebruik genomen. Mer, is reeds lang eruit gegroeid, heef wegens ruimtegebrek twee af- delinjen buitenshuis moeten vesti- fen n 9000 m2 grond voor de uit- reidng met een nieuwe vleugel aan gekocht. TAAK VAN HET INSTITUUT. De tiak van het Instituut bestaat in de eerste plaats uit speurwerk in de maaschappj en in zjn laborato ria. Dai in de tweede plaats, om onder a» bevolking uit te dragen, wat metisch mogeljk is. Het stelt zijn lokaliteiten, museum en biblio theek ter beschikking van iedereen die zich op preventief-geneeskundig terrein beweegt en vormt volksgroe pen, waar bepaalde problemen aan de orde gesteld worden. En in de der de plaats ziet het Instituut zijn taak in het geven van voorlichting en onderwijs op universitair niveau en aan afgestudeerden. RONDGANG DOOR HET INSTITUUT. Met prof. dr. J. D. Verlinde, de eenvoudige, sympathieke jonge ge leerde, die zjn moeiljke proeven ook voor de leek op glasheldere wjze uit te leggen en de betekenis van vele instrumenten, kolven, reageer buisjes en flesjes in zjn laboratoria te verduideljken weet, vertelde ons van zijn onderzoekingen op het ge bied der zo gevreesde kinderverlam ming en van andere besmettelijke ziekten. Zjn werk wordt ook elders zo belangrijk geacht, dat uit Ame rika ongevraagd een som gelds daar voor werd aangeboden. Stallen met proefdieren: muizen, apen, konjnen, marmotten, enz. .staan hem evenals kippeneieren ter beschikking voor zijn proeven ter bestrjding van vi rus-ziekten en ter verbetering der vaccinatie-methoden. Prof. dr. A. de Waart houdt zich vooral bézig met de vitamine-pro blemen. Want te grote hoeveelheden vitaminen kunnen schadeljk zjn. En dan bestudeert hj het probleem der bloedvatverkalking. Want, aldus deze hoogleraar, droogjes, de wereld wordt geregeerd door mensen met ver kalkte hersens! Op 13 October begint onder zjn men om mjn prijs in ontvangst te nemen, dacht ik dat het minstens 50.000 zou zjn. Toen ik het grote champagnefeest zag, dat was aange richt in het Grosvenor House Hotel in Park Lane, dacht ik dat het dan wel meer moest zijn. Misschien wel 200.000. Maar ik zag wel alles draaien, toen ik onder fanfares een cheque voor ruim 900.000 In myn handen kreeg. Ik keek naar myn vrouw, maar die lag op de grond. Ze was flauwgeval len. Toen ze bygebracht was, kon ze alleen maar halfhuiiend zeggen: „Het is belachelyk. Het zal mjn hele huis houden in de war sturen. Ik hoop niet, dat George zyn baantje opgeeft, maar ik wil wel nieuwe gordjnen hebben en een nieuw kleed in de voorkamer". EEN HOOFD VOL ZORGEN. Pa Borrett heeft echter ook een hoofd vol zorgen. Sinds zjn foto in alle bladen heeft gestaan is hj zijn rust kwijt en kan niet meer door Li verpool lopen zonder door een menig te nieuwsgierigen omringd te wor den. Driemaal in de afgelopen week moest hj, toen hij met zijn vrouw aan het winkelen was, door de per soneelsuitgang naar buiten gesmok keld en door de manager in een taxi feduwd worden. Hj heeft al 500 be- elbrieven ontvangen om geld, tele visietoestellen, motorfietsen en zelfs auto's. Een wildvreemde zond hem een w het verzoek of hij len. Dan zijn er nog de talloze mensen, die hem afkeurende brieven hebben gezonden over het feit, dat hj „ge gokt" heeft op de voetbalpools! Ge orge is nl ook diaken van de Doops gezinde kerk in Huyton. Hierop heeft hij op een „perconferentie" geant woord, dat er niets verkeerds in zit in een gokje en dat h j ook nu nog el ke week zjn coupons gaat invullen als hobby. Ook zjn werk voor de kerk zet h j voort. „Ik wil geen luxe", zegt George, „ik bljf in mjn zelfde baantje en bljf gewoon met de bus naar kantoor gaan. Wel kr jg ik nu twee maanden vacantie en ga met mijn vrouw, zoon en schoonmoeder een reis door Euro pa maken. Daarna koop ik wel een groter huis en David stuur ik naar een betere school. Wat h j worden wil „Bankbediende, net als zjn vader". i begrafenisrekening van 430 met t verzoek of hj het haar wou beta- Instltuit voor Praeventieve Geneeskunde aan de Wassenaarsewcg te Lelden. leiding het bloedonderzoek van alle Leidse schoolkinderen, wie 20 c.c. Woed zal worden afgetapt. Ook de nieuwste Amerikaanse machines staan hem ter beschikking voor het stofwisselingsonderzoek. Prof. dr. S. T. Bok is geenszins een droge statisticus. Deze gr jze ge leerde moet al heel gezellig college geven. Hj is er n.l. van overtuigd, dat de statistiek en de kunst van het groeperen der cjfers al heel be- trekkeljk zjn. „Doktoren weten zelf notabene nooit, wat hun eigen kin deren mankeert. Wj, statistici, ne men niet als anderen zo onze pet af voor statistieken. Want het trek ken van betrouwbare conclusies is o. zo moeiljk!" Tenslotte hebben wj nog een kjk- ie genomen in de afdeling voor gees telijke volksgezondheid, waar ar- beidspsychologische en sociaal-psy chologische vraagstukken, selectie- en kinder-beschermingsproblemen behandeld worden en wel met zeer moderne testapparaten. Twee belangrjke onderzoekingen zjn door deze afdeling gedaan. Ten eerste het verloop der jeugdcrimina liteit In Amsterdam en in Alkmaar tussen 19381945. Een ten tweede het verloop van de resultaten der voogdijkinderen in Amsterdam en in Groningen tussen 19301936 door de kinderrechter in gezinsvoogdj gesteld. In de statuten van de Wereldge zondheidsorganisatie staat deze defi nitie van gezondheid: een staat van volkomen lichamelijk, geestelijk en maatschappeljk wel bevinden en niet slechts de afwezigheid van ziekten of gebreken. Dit betekent een uitbreiding der taak van de hygiënist, die zich hoe langer hoe meer moet gaan specia liseren en in ons land daarvoor in het Leidse Instituut een alleszins waardevolle aanvulling vindt voor zijn universitaire studies! Jubileumfeest. Er was een klein doch vrolyk feest geweest in het cafeetje, waar Dikke Mien pittige lafenis pleegt te schen ken voor allerhand. trekkend volk van water en weg. Ên nou was het die avond later dan hoogste tijd ge worden, hetgeen bj wjle in de bes te families gebeurt. Uit hoofde van wet en plicht had een jeugdig agent aan de gesloten kroegdeur geram meld, waarop hem via de brieven bus de raad was verstrekt in Ko rea een snel levensend te zoeken. Aanhoudend beuken verstrekte hem en zijn inmiddels op het feestterrein verschenen maat ten leste toegang tot de met slingers versierde zaal, alwaar ome Hannes en tante Nel, met velerlei vriend en magen, zich het stof van vjfentwin- tig jaren orgeldraaiers-leven uit de monden hadden gespoeld. Op het buf fet had een karton hulde gebracht aan de Jubellaressen Hoerra, en de feestelingen zelf hadden er in alco holische vrede onder gelegen, slui merend naar een nieuwe dageraad. De rest was in de running metWeln, Weib und Gesang. Er was ontruiming gesommeerd, er waren bonboekjes te voorschjn gehaald, ter andere zjde had men gesproken van bloedljers en dienst kloppers en het verloop van zaken deed dus vermoeden, dat de affaire een soort Uno-debat ging eindi gen. Als nou Jet van Dirk van Koosle Glommers maar niet die ene agent in z'n gezicht had gespuwd... Vuile stinkfassist, had ze gezegd. En als die andere agent nou maar niet zo kordaat met een stuk gummi was gaan maaien och, dan zou veel aspirien en veel zure haring nog verkoelend hebben kunnen werken. Maar ollee, het was ietwat anders gegaan. Het was daar de „battle of Dikke Mien" geworden onder de kruisvaardersleuze van overgeven of jlings sneven. Voor vierhonderd gulden schaai in me kefee, zei de eigenaresse van ochtend beverig. Mot de pliesie me dat nou vergoeie. meneer de edel achtbaar? Mag de justitie me dat andoen as allenigstaand weduw zijn de? De rechter begon bij het begin. De sluitingstijd was zeer' overschreden. Déér zat des poedels kern, de oor sprong der herrie, de bron der ver zamelde narigheden. Jet van Dirk, die bijna van d'r zelve ging vanweges de alterasie, wist niks meer. Er was een diep- duistere vergetelheid over haar brein gedaald nopens gans dees wilde avond. „Ze hebbeme op me harses geslage; ik ben d'r een maand hart stikke kepot van 'weest". zei ze vin nige Blauwe Ai, die stoelen had ont wricht en agenten had geteisterd, verwees alles naar de malaria. „Ik heb met lijf en leje twintig jaar me vorstin en me koningin en de hele Nederlandse hoogheid gediend in dat vergelegen Indië, zei hj. Trouw op me post en niks van Soekarno. Dat kost je malaria en dat vreet an je zenuwen. Ik heb er soms de knob bels van op me poten, dat ken de zuster getuigen. Nou, dat was het. Zenuwen van de tropen van twintig jaar trouw op me post. Blieft er re kening mee te houwen as het even ken." Willem van de Zemelkant. die een fraai koperen boordeknoop droeg, had er weinig aan toe te voegen. Hy had een beetje méé gerammeld, dat was bekend en daar wou'die niet om lie gen, da's kinderwerk. Waarom sloeg u?, wilde de rechter weten. Daarom, zei Willem en dat leek 'm logisch en beslissend. Er kwam een zondvloed van straf fen los en de vrouwen weenden met groot geween. Maar Ai sprak na mens allen en annonceerde hoger beroep vanwege de provekasie. ,,We leve in een vrij land en we motte ons recht." - Zo zj het. besloot de rechter en vroeg om de volgende zaak. in een Notedop Zaterdag heeft de inspecteur-gene raal van de Rijkspolitie, de heer A. W. de Koningh, wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd, afscheid ge nomen. Mevrouw C. B. Ford, weduwe van de bekende Amerikaanse autokoning, wij len Henry Ford. is op M-jarige leeftijd te Detroit in Amerika overleden. Garry Davis, die thans gehuwd is met de Hollywoodse danslerares Audrey Peters, tracht zijn Amerikaans staatsbur gerschap te herkrijgen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7