Geen cel, maar gezamenlijke arbeid in fabriek of op het land Moeilijk maar dankbaar werk in Jeugdgevangenis te Zntphen Zeeuwse Almanak NEDERLANDSE VEESTAPEL BELANGRIJK UITGEBREID SNELLE INDUSTRIALISATIE IN OOSTELIJK FRIESLAND INFRA-TARIA'S, HET BEEID" DER TOEKOMST PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT S ONTSPOORDE JEUGD (II) Goede resultaten van het progressieve stelsel. (Van onze specale verslaggever). ZUTPHEN, September. WH treden ergens een kamertje een cel zou men dus elders zeggen binnen. Onmiddellijk staat een jongeman, die enveloppen sorteert, op. Netjes ln de houding antwoordt hjj op de vragen. HU is nog slechts enkele weken In Zntphen en daarheen overge bracht uit een Huls van Bewaring. »Hoe bevalt het je hier?" gfioed meneer". „Beter dan ln het Huls van Bewaring?" „Ik ben van de hel In de hemel gekomen. Dat durf ik gerust te zeg gen." „Hoezo ,,De omgeving is hier prettiger en de sfeer. Ik kan hier vrU naar bul ten kijken. Ook het eten ls beter, bovendien minstens tweemaal zoveel als In het Huls van Bewaring." De Jongen meent het, dat kan men zien. Hij voelt zich al wat opge lucht, al zal hjj, als hU goed oppast, .toch minstens een maand ln dit ka mertje opgesloten blUven, dag en nacht, vóór hem enkele vrijheden ge boden worden. In een andere „cel" doen we dezelfde ervaring op. Ook deze gevangene ls pas gearriveerd. In een derde kamertje zit een en veloppen plakkende jongeman van ander kaliber. Hij heeft reeds enige vrijheden genoten, doch moest na een ruzie met een ambtenaar naar de „eerste klasse" worden teruggezet, 't Is een onverschillige vent, die vindt, dat hij zelf weinig aan zijn misdaad kon doen en wtens verzekering, dat hij nu wel zal oppassen, niet heel erg geloofwaardig klinkt De „eerste klasse" is een onderdeel van het progressieve stelsel, dat in Zutphen wordt toegepast, een systeem, waarover de experts het nog niet te volle eens zijn, doch dat zijn deugdelijkheid, althans in de Jeugdgevangenis, begint te bewijzen. Langduriger ervaring zal moeten uit maken, of het doeltreffend is. Het progressieve stelsel bedoelt de gestraften geleidelijk aan meer vrij heden te verlenen, verantwoordelijk heid op hun schouders te leggen, hen op te nemen in de gevangenis-„ge- meenschap" en er voor de jongelui een erezaak van te maken, dat zij het in hen gestelde vertrouwen niet beschamen. Daartoe zijn zij in drie klassen verdeeld. In de eerste, die een maand duurt, leven zij in afzon dering en worden zij voortdurend ge observeerd, wat hun geestelijke, in tellectuele cn physieke toestand be treft. Men probeert hun geschiktheid voor bepaalde vakken vast te stellen; zij ontvangen onderwijs en verrichten arbeid. In de verlengde observatieklasse duurt, dit onderzoek voort, doch over dag werken de gedetineerden in de bedrijven. Buiten de arbeidsuren wo nen zij weer cellulair. TWEEDK KLASSE. In de tweede klasse, die vier maanden duurt, worden de gevane- nen in de gemeenschap gebracht voor bepaalde doeleinden en kunnen zij binnen de klasse opklimmen. Zij komen in aanmerking voor „gun sten" tweede rang met eigen kop en schotel; eerste rang met boekenkeu- ze, roken, enz. Door het verlenen van deze gunsten prikkelt men de jonge mannen hun best te doen en tenslot te de hoogste gunst te verwerven, waarna zij naar de derde klasse be vorderd kunnen worden. Hierin be staat algehele gemeenschap, met dien verstande, dat een gedeelte des nachts nog in de kamer vertoeft, terwijl een ander gedeelte doorlopend bij elkaar is. WERK IN DE STAD. Terwijl wij met de directeur zitten te praten, komen er buiten een paar jongens aanfietsen. „Zij zijn naar hun baas geweest", zegt de heer Wed- zinga. „Naar hun baas?" „Ja", luidt zijn antwoord, „tegen de tijd, dat zij voor voorwaardelij ke invrijheidstelling in aanmerking komen, kunnen zy voor twee of drie maanden bij een particuliere patroon geplaatst worden. Zij gewennen dan aan meer vrijheid en leren zich op- SCHIP EN STORM Zondagmiddag zou de Colombie vaar buiten. Bunkeren. En dan Maan dagmorgen in alle vroegte langs een behoorlijke omweg naar le Havre. De wind besliste anders. De smalle Vlissingse sluis is een enorme handicap voor een groot schip dat van „De Schelde" naar buiten moet. De Co lombie zag er geen kans toe, Zondag middag. Maandagmiddag zou een nieuwe po ging gedaan worden. De Octoberstorm echter blies met evenveel animo als Zondag. En al wederom is het niet mogelijk gebleken om de prachtige Franse passagiersboot naar buiten te krijgen. Maandagavond lag zij nog even mooi voor de sluis te stralen als of zij voor haar plezier nog een nacht je in Vlissingen bleef. Pech hebben, noemen ze zo iets. Want wat is er op „De Schelde" niet gezwoegd om het schip op tijd klaar te krijgen.' Alles was op tijd klaar Maar de weersomstandigheden wier pen roet in het eten. En van vertrek ken was twee dagen lang geen sprake. Dinsdagmorgen in alle vroegte. nieuwe pogingweer geen succes. Het werd tenslotte Dinsdagmiddag voor de „Columbie" in de buitenhaven kon bunkeren. nieuw aanpassen aan de maatschap- prj- Zij blijven onder mijn direct toe zicht staan en vertoeven 's avonds en 's nachts nog in het gesticht". Het gehele opvoedingsstelsel ln Zutphen •berust op vertrouwen, een vertrouwen, dat het personeel tracht te wekken waarvoor men dan ook geselecteerde ambtenaren nodig heeft en dat, zoals in de practijk blijkt, door de jongens, die het genieten, slechts zelden beschaamd wordt. Sedert 1 Januari 1947 hebben 721 knapen bij particuliere bazen in de stad gewerkt. Slechts ln 3 of 4 gevallen heeft dat tot moeilijkheden geleid. Men verge- te niet, dat men in elk geval met crimi nele Jeugd te maken heeft! Wanneer één der Jongelui vertrouwen schendt, wordt hU meestal door de anderen sterk ver guisd Op het „Werksche Veld", de boer derij, die de Jeugdgevangenis sedert enige tijd tussen Zuthpen en Lochem in een prachtige streek in exploitatie heeft, zyn acht jongens onderge bracht. ZU slapen in een bijgebouw en werken overdag op het land, of bjj het vee. Twaalf stevige knapen ko men dagelijks uit de inrichting in Zutphen dit team versterken. Er is een toezichthoudende leider en er zjjn enkele deskundigen; overigens bewe gen de gedetineerden zich vry. Nog geen enkele „boer", zoals de hier verblijvende gevangenen doen de anderen genoemd worden, heeft enige aspiratie getoond voor een vlucht! „Ik moet jou even hebben", zegt de directeur tot een gedrongen, po tige knaap op deze boerderij. We ho ren het gesprek aan, doch na alles wat we gezien, ervaren en begrepen hebben, niet meer verwonderd. „Er moet voor jou een onderschei ding in Amsterdam in ontvangst gé- nomen worden. Ik kreeg daar een brief over. Waar heb je die aan ver diend?" „Voor twee en een half Jaar tro- pendienst, directeur". „Zo, en zal ik die onderscheiding nu maar namens jou ontvangen? Of kun je zelf naar Amsterdam? Dat zou je zeker wel graag willen?" Natuurlijk wil hij het graag. Hy zal te zijner tijd naar Amsterdam gaan en een nieuw bewijs leveren dat hij weer een plaats in de samen leving waard is RECLASSERING. Nogmaals: men denke niet, dat de inrichting een rusthuis is. In elk ge val heeft men te doen met tot straf gevangenis veroordeelden, die onder strenge tucht en discipline moeten staan. Doch de jongemannen in Zut phen wdrden meer „verpleegd" dan dat op hen vergelding wordt toege past of een tydelijke isolering uit de maatschappij, waarvoor zij gevaarlijk waren. Verreweg de meeste jongens zijn dankbaar voor de harde les, die men hun in Zutphen geleerd heeft. De sa menleving mag dankbaar zijn dat daar de grond wordt omgeploegd, zodat het vers gestrooide zaad tot stevige planten gedijen kan. Vooroorlogs peil bereikt, Bljjkens de door het Centraal Bu reau voor de Statistiek verstrekte uitkomsten van de herfsttelling 1950 telt de Nederlandse rundveestapel thans 2.707.000 dieren, hetgeen ten opzichte van September 1949 een uit breiding betekent met 164.700 stuks of ca. 1%. Het peil van September 1939 is hiermede op 26.000 stuks na bereikt Het aantal melk- en kalf- koeien steeg met rond 5% en be draagt thans 1.515.600 stuks. Het aantal stuks vrouwelijk jongvee on derging een sterke uitbreiding, nl. met 91.500 stuks of 9%. Hiervan nam het aantal stuks drachtig jong vee met 24.000 stuks. d.i. met 8% toe. De varkensstapel is sinds Septem ber 1949 met niet minder dan 407.000 stuks (23%) uitgebreid en omvat thans 2-173.500 dieren, een aantal, dat nog nimmer in Nederland is ge teld. Het aantal mestvarkens nam naar verhouding het sterkste toe, nl. met rond 319.000 stuks of ca 39%. De fokzeugenstapel kwam op 306.400 stuks cn is thans 10% groter dan in September 1949. De paarden- en schapenstapel zijn daarentegen blykens de thans be kendgemaakte desbetreffende uit komsten van de in Mei jl. gehouden landbouwtelling 1950 sterk inge- Rumoer om Bas Dal. Er is in Frankrijk enig rumoer ontstaan rond de persoon van Bao Dai, de voormalige keizer van An- nam en thans staatshoofd van Frans Indo-China, die sedert enige tijd in Cannes aan de Riviera vertoeft. De Franse socialist Boutbien heeft na- melyk na terugkeer van een reis door Vietnam op een persconferen tie critiek geoefend op het „experi ment met Bao Dai." Hij zei de de 51 millioen francs, die de Franse staat maandelijks aan Bao Dai uitbetaalt, slecht besteed te vinden. Deze critiek heefte weerklank ge-» vonden bij vele Fransen, die aanstoot nemen aan Bao Dai's langdurige verblijf aan de Riviera en van me ning zijn dat hy het lot van zyn in stryd verkerend volk behoort te de len. Enige bladen doen uitkomen, dat Frankrijk aan Bao Dai meer ten koste legt dan aan de president van de Franse republiek. Prins Bernhard ondergaal lichte operatie. Z. K. H. Prins Bernhard zal voor het ondergaan van een lichte operatie in het academisch ziekenhuis te Utrecht worden opgenomen. Het ver blijf in het ziekenhuis zal vermoede lijk slechts korte tijd duren. Het dak stortte in. Te Tilburg is in «en pand, dat on bewoonbaar was verklaard, het dak ingestort. In de woning verbleven de echtgenote van de bewoner en haar baby van zeven maanden. Ge lukkig stortte de zoldering niet in, zodat zich geen persoonlijke onge lukken voordeden. Het gezin, uit vier personen bestaande, heeft thans het huis moeten ontruimen. Het echtpaar trok destijds clandestien in de be trokken woning in verband met het huisvestingsprobleem. Voorlopig wordt het gezin bij de politie onder dak verleend. krompen. Het aantal landbouwpaar- den daalt gestadig. Vergeleken met Mei 1949 bedraagt de vermindering 23.500 stuks of 8.5%. Het aantal nog niet in het landbouwbedrijf mede werkende paarden van 2 jaar en jon ger daalde met ca. 9600 dieren, 23%. Mede in verband met de voortschrij dende mechanisatie geeft het aantal medewerkende landbouwpaarden van 2 jaar en ouder een achteruitgang te zien, nl. van 233.500 stuks in 1949 tot 219.500 stuks in 1950 (6%). De schapenstapel vertoonde een daling ten opzichte van Mei 1949 met ruim 74.000 stuks (16%) en bereikte daarmede een dieptepunt. Zo daalde het aantal ooilammeren, bestemd voor de fokkerij, ten opzichte van Het Wereldgebeuren Margate Gedachtig aan de oude wjjsheid, dat een gezonde ziel in een gezond lichaam woont, wordt ln de jeugdgevangenis in Zutphen veel aan gym nastiek en sport gedaan. Strenge discipline, Ilchaamsarbeld, samenwer king, aanpassing en gehoorzaamheid leggen de grondslag voor een her plaatsing in de vrUe maatschappij. Voorbeeld van gemeentelijke samenwerking. (Van onze speciale verslaggever). LEEUWARDEN, September. Een voorbeeld van nauwe gemeente lijke samenwerking In het gemeenschappelijk zowel als algemeen be lang, in ons land tot nu toe ongekend, biedt ons een zevental gemeenten In Oostelijk Friesland, die ertoe zyn overgegaan een publiekrechtelijk orgaan: een Industrlescliap op te richten. Nieuwe, frisse Ideeën zyn er dikwerf uit dit deel van ons land gekomen en het zou wel eens kunnen wezen, dat dit voorbeeld elders gaarne en gTetig navolging zal vinden. 40.000 dieren (19%). De sterkste in krimping kwam voor in de categorie der fokrammen (56%). De totale schapenstapel bedraagt thans slechts 57% van die in 1939. 1949 met ruim 12-000 stuks (10%) r cn het aantal fokooien met ruim het Tweede Kamerlid, de heer D. de Het was toch vroeger zo, .dat een belangrijk deel der Nederlandse in dustrie in bet Westen en het Oosten gelegen was, maar de aanmerkelijke verbetering der verbindingen te wa ter en te land boden de gelegenheid tot het profiteren van de gunstige mogelijkheden, welke ook andere pro vincies te bieden hebben. De afsluitdijk heeft met name de provincie Friesland nader gebracht tot het hart van het land en de ver bindingen met die andere belangrijke Noordelijke provincie, Groningen, zijn evenzeer aanzienlijk verbeterd. Oostelijk Friesland met name mag niet alleen aangemerkt worden als een industriegebied der toekomst, doch is stellig ook als wooncentrum, rijk aan natuurschoon als het is, zeer aantrekkelijk. Voor het onderwijs wordt door tal van inrichtingen uitstekend gezorgd en de middenstand biedt welvoorziene winkels. Anderzijds heeft dit deel der pro vincie een arbeidsoverschot van dui zenden, die graag werk willen vinden in de industrie. Volgens onderzoekingen van het Economisch Technologisch Instituut voor Friesland staan 135.000 mensen klaar, om de handen niet aan de ploeg, maar aan de machines te slaan. De Burgemeesters van Acht- karspelen, Heerenveen, Ooststelling werf, Opsterland, Smallingerland, Tietjerkstradeel en Westellingwerf hebben onder leiding van het lid van Gedeputeerde Staten van Fiüesland, Loor, de handen ineen geslagen, ten einde de industrialisatie in Oostelyk Friesland met energie te bevorderen. Sinds de bevrijding zo deelde ons de heer T. Marseille, medewer ker aan het Economisch Technolo gisch Instituut voor Friesland (E.T. I.F.) te Leeuwarden mede is de toeneming van het aantal industrieën in Oostelijk Friesland niet minder dan 25 pet. Daar waren reeds fabrie ken van meubelen, kinderwagens, matrassen, autopeds, schaatsen, con serven en koek exclusief de bekende zuivelindustrieën. Daar zijn nieuwe bedrijven verrezen op het gebied van de fabricage van kantoormachines, autopeds, meubelen, koeksoorten en kruidendrogerijen. Acht en dertig honderd mannen en vrouwen zijn thans in de grote be drijven (die boven 25 man personeel) werkzaam, waarbij de zuivelindustrie wederom buiten beschouwing is ge laten. Dit betekent sinds 1945 een toeneming van 900 man. De zuivel is heden ten dage niet meer zo arbeidsintensief, omdat daarby de machines een al grotere rol gaan spelen. Vandaar de noodzaak voor vele jonge boeren, voor wie er ook geen grond meer beschikbaar is. om te verhuizen naar de drooggelegde Noord-Oostpolder of elders in Neder land, maar ook om te emigreren naar Canada, Australië of Nieuw-Zeeland. Vandaar ook, dat industrialisatie in Oostelijk-Friesland, hoe zonderling zulks ook moge klinken, een waar boerenbelang is. Deze industrialisa tie-bevordering geschiedt door het bouwryp maken van aan goede spoor-, water- en landwegen gele gen terreinen en door daarop ook ge bouwen neer te zetten, die als werk plaatsen verhuurd worden. Zowel de Gemeentebesturen als het Industrie schap als de gehele bevolking ver lenen daarbij hun volledige medewer king. AMSTERDAMS POL1UM. Het oude, goede eethuisje verdwijnt langzaam maar zeker. Het is een dier grenzeloze en wonderlijke barmhartigheden der Natuur, dat de mensheid zich in de dagen dezer jaren niet bewust is van al datgene, wat haar aan goeds, nobels, eerlyks en vertrouwds systematische en be wust ontnomen wordt. Realiseerde men zich het wél, de door Ortego Y Gasset beschreven „Opstand der Horden" ware er kinderspel bij en de to tale „Ondergang van het Avondland" (plus Morgenland) hadden bereids plaats gevonden. Neen, wjj passen ons aan! Wie zich niet aanpast wordt uitgestoten en gerubriceerd onder de halfzachten en artisten, de idioten en soortgelijke minderwaardigen. WjJ passen ons aan de machine aan, en aan het plastiek. Aan het confectiecostuura en aan de radio. Aan de krant en aan de gezei- schapsreis. Aan de film en aan de auto. Aan de voetbalwedstrijd en aan de oorlog. We doen alles ln massa. We z(jn eenheidsmensen geworden. We doen ai- les tezamen en alles gelijk. Dat heet collectiviteit en sommigen achten dit winst Men kan het ook reddeloos verloren gaan ran de individualiteit, der persoonlijkheid, (door een beroemd Dnita dichter eens 't hoogst bezit der aardbewoners genoemd), noemen. Deze loodzware inleiding, zwanger aan pessimisme en treurnis, is te dan ken aan het feit dat de samensteller der Amsterdamse podia gisteren op 't Damrak, in der haast een paar brood jes moest kopen in een eetgelegen heid. Jawel, zo noemt men zulke ge- stichtjes niet meer. Dat heet anders. Dat heet snelbuffet of automatiek. Of automataria. Of delicataria. Of in goed Nederlands: snackbar. Eventueel buffettaria, T5r zijn nog 'n stuk of wat andere aanduidingen, maar ze schieten me zo snel niet te binnen. Dat Damrakse eethuisje had ech ter een naam, die ik nog niet eerder gesignaleerd had: Special taria. Men kan zo'n naam alleen maar origineel en welluidend noemen. En zeer Hol lands. Ik zat daar en at die broodjes. Er waren meer volksgenoten bezig zich te restaureren. Wat handelsreizi gers. Een paar winkelbedienden. Die juffrouwen uit de provincie, die het winkelen een kwartier onderbraken. En dan nog allerhand volk, waaraan ieder merk van echtheid en soort ontbrak. Men kauwde broodjes en slobber de koffie. Men zat naast elkaar aan de witte, stenen toonbank, die al leen maar schoon en blank en wit was. Zoals dat Special taria wit en blank en maagdelijk was. Zoals de stoeltjes en tafeltjes blank en onper soonlik waren. Zoals, alles, letterlyk ólles daar, leder onderdeel, onper soonlijk was. Het was een cel. Een eet-cel. Er was niets feestelijks, niets menselyks, aan. Het was alleen maar wit en schoon. Het had geen gram sfeer en geen grein „klimaat". Het was... niets. Nu ja, een cel. Boven ons, kauwenden, hing zij. Ons aller vriendin, het coca cola meisje. Bruin en gezond, vitaal en uitdagend. Ze lachte haar coca-cola- lach en er lag iets van spot en wee moed in die lach om die paar hon derd overgebleven wereldbewoners die deze werelddrank niet nemen. En dan was er het fosco meisje, dat we ook allemaal kennen. En het chocomel-meisje. En dan ook nog het joy-meisje. En zo wordt daar iedere drank door een jong, stralend, lieflijk meisje voor gesteld, met uitzondering alleen nog van het maggi aroma, dat het in de loop van al die jaren zover nog niet gebracht heeft, en nog steeds geen schutsengel bezit. En we zaten en stonden daar en kauwden. Ieder individueel en ge zamenlijk kauwden we die broodjes, in die cel van witte steen en glan zend chroomstaai. Waar alles elec- tro-automatisch werd gekoeld. Met die schone tafeltjes en glimmende stoeltjes. Met de lange, witte dag lichtlampen. Met de gonzende fans en de flonkerende kasregisters. En als men daar zo zit, in zo'n griezelig zindelijk, spookachtig wit en glanzend hokje op het Damrak, en men kauwt droefgeestig het da gelijks brood, met al die lachende, gezonde, mollige, stralende, vitale meisjes boven en achter en voor zich, dan krijgt men heimwee naar die paar oude, halfvergeten, wegge stopte eethuisjes, waar 't minder electro-automatisch wordt gekoeld, maar waar men nog als mens kan eten en niet als automaat tussen tien millioen andere automaten. Dit is, in de klassieke betekenis van het woord, geen „eten" meer. Dit is snel bij-laden. Even bunkeren. Het is even ver verwijderd van de antieke kunst die men In vroeger tijden „spijzigen" noemde als Californië van de Himalaya. Hier is de spijzi ging verworden tot een machinale handeling. Een edel bedrijf, oud als de mensheid, is gedegradeerd tot automatische handeling. Dat is, in feite, de tragiek van het „belegde broodje", genuttigd in de chroomsta- len, verplastiekte eetcellen onzer ste den. Een paar dagen geleden las ik ln een krant dat er een belangrijke de monstratie had plaatsgevonden bjj Dikker en Thijs. Dikker en Thijs is een vermaarde eetgelegenheid in de Lei^sestraat, waar men met burger- mansportemonnaie overigens rustig aan voorbij kan gaan. Bij Dikker en Het Engelse politieke badseizoen heeft deze week zijn hoogtepunt be reikt met de grote jaarlijkse Labour- conferentie in Margate. Om de een of andere onverklaarbare reden hou den Labour, de Conservatieven en Liberalen deze jaaronferentle altijd aan zee. Meestal belegden de laat- sten haar in het voorjaar, Labour met Pinksteren en de Conservatie ven in de Herfst. Dit jaar echter heb ben de algemene verkiezingen deze traditie lichtelijk in de war geschopt en houden de drie partijen hun poli tieke badfestijnen in opeenvolgende weken. De Liberalen hebben het hunne zo juist geëindigd in Scarborough, aan de Noord-Oost-kust. Zij beves tigden nogmaals dat zij ondanks hun tegenslag in de afgelopen verkiezin gen een onafhankelijke party zullen blijven en geen alliantie zullen aan gaan met de Conservatieven in de volgende verkiezingsstrijd, waarvoor reeds 150 liberale candidaten zijn aangewezen. Labour troont deze week in Mar- fate, Londen'a „Zandvoort aan de ee" en de Conservatieven zullen de volgende week samenzwermen in Blackpool, aan de Westkust. Opmerkelijk is de weinig ceremo niële stemming op deze belangrijke conferenties-aan-zee! De frisse zee bries schnnt het zijne bh te dragen aan de altijd zo genoeglijke atmos feer. Elk jaar opnieuw proberen de partij-officials om de feestzaal van de plaatselijke „Wintergardens" of de bal- en concertzaal van het ,.Lido" in een stemmig uitziende conferen tiehal te veranderen. Maar elk jaar opnieuw gluren er foto's van baako- ninginnen over de haastig opgehan gen partijleuzen en liggen er slier ten gekleurde serpentines in de hoe ken van de zaal, restanten van het Zaterdagavondbal vóór de conferen tie. De atmosfeer is op al deze confe renties vrijwel dezelfde, of men bij Labour komt, of bij de Conservatie ven of Liberalen. Altijd zitten er een dikke duizend gedelegeerden op lange rijen wiebelende klapstoeltjes op ae gladde dansvloer. De partijlei ders, achter hun groene tafels, zitten steevast op het toneel tegen een achtergrond van palmen en papieren rozen, onwennig knipperend tegen de felle lichten der schijnwerpers. De pers zit altijd opgevouwen knieën onder de kin in het half in de dansvloer gezonken orkest- ruim. En even stelselmatig legt op alle Labourconferenties de micro foon van de plaatselijke „Sunshine Serenaders" het af tegen de dave rende stem van Aneurin Bevan, de minister van Gezondheid. Labour's „vijfdaagse" in Margate deze week is de grootste conferentie die de partij ooit gehouden heeft en er zyn 1500 gedelegeerden aanwe zig. Hun stemmen vertegenwoordi- fen meer dan zes millioen partijle- en, vakbondsleden en aangesloten organisaties. Woensdag en Donder dag zijn de twee belangrijkste da gen. Woensdag zal Herbert Morison het nieuwe partijprogramma ..La bour and the New Society" voordra gen. Aneurin Bevan zal antwoorden in het debat. Ernest Bevin, ue minister van bui tenlandse zaken, die Woensdag te Southampton arriveert uit Amerika, zal morgen antwoorden in het debat over de buitenlandse politiek van de Labourpartij. Het speciale memo randum over buitenlandse politiek en defensie, dat door het hoofdbe stuur van de partij hiervoor is sa mengesteld, zal geïntroduceerd wor den door de minister van Defensie, Shinwell. Hugh Dalton zal antwoor den in het debat over de Europese eenheid. Nieuw bestuur Labour. Bij de verkiezingen voor het be stuur van de Labourpartij heeft de minister van Gezondheid Aneurin Bevan de meeste stemmen behaald, namelijk 849.000. Voor het eerst wer den twee jongere parlementsleden in het bestuur gekozen, die zich wel eens „heethoofdig" in het parlement hebben gedragen. De afdeling van het bestuur, waar in vertegenwoordigers der kiesdis tricten zitting hebben, werd als volgt samengesteld: Bevan, James Grif fiths. nunister van koloniën, Herbert Morrison, plaatsvervangend minis ter-president; Hugh Dalton, minis ter voor de Stedenbouwplannen; Emanuel Shinwell. minister van De fensie; Tome Drieberg en Iman Mi- kardo. Thys was gedemonstreerd. Een nieu we machine. Met behulp van zoiets als infra-rode stralen kan men nu 'n kip in twee minuten gaar en doorbak ken opgediend krijgen. De smaak blykt perfect te zijn. Nieuwe perspectieven! Nieuwe mo gelijkheden: de Infra-taria's. Achter in de cel graast het slachtvee, pluim vee en andere levende have. Binnen drie minuten kunt U zo'n kip, of een deel van die koe, op Uw bord krij gen. Want de tussenfase van het slachten zal binnenkort wel even eens verwaarloosd kunnen worden. En dat alles onder motto: geruisloos, electro-automatisch gekoeld, super hygiënisch, ultra-snel. En eerst dón zullen wij gelukkig zijn. Gans een middagmaal binnen drie minuten be steld, geserveerd, verwerkt en afge rekend. En ze zullen er weer staan, in die cellen: de handelsreizigers en de klerken; de ateliersmeisjes en de chauffeurs. Jan de burgerman en de makelaar in effecten. Er zal dan niet één van die oude eethuisjes, met mahoniehouten stoeltjes en zand op de grond, meer bestaan. Nu ja, misschien een enkel in het museum van oudheden; en onze kin deren zullen zich er aan vergapen: aan die rare, ongemakkelijke, donke re, onhandige, trage achterafjes, waar hun vaders en grootvaders zich voedsel toedienden. Nee waar ze s p ij z i g d e n. De komst van Special Taria's en die der Infra Rode toebereiding zijn twee nieuwe klepels in de doodsklok, die al jarenlang bezig is het goede, persoonlijke, individuele eethuisje uit, en de collectivistische gaarkeu ken, die ruif der horden, in te luiden. ANTHONY VAN KAMPEN

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5