Geen cel, maar gezamenlijke
arbeid in fabriek of op het land
Moeilijk maar dankbaar werk in
Jeugdgevangenis te Zntphen
Zeeuwse Almanak
NEDERLANDSE VEESTAPEL
BELANGRIJK UITGEBREID
SNELLE INDUSTRIALISATIE IN
OOSTELIJK FRIESLAND
INFRA-TARIA'S, HET BEEID"
DER TOEKOMST
PROVINCIALS ZEEUWSE COURANT
S
ONTSPOORDE JEUGD (II)
Goede resultaten van het progressieve stelsel.
(Van onze specale verslaggever).
ZUTPHEN, September. WH treden ergens een kamertje een cel
zou men dus elders zeggen binnen. Onmiddellijk staat een jongeman,
die enveloppen sorteert, op. Netjes ln de houding antwoordt hjj op de
vragen. HU is nog slechts enkele weken In Zntphen en daarheen overge
bracht uit een Huls van Bewaring.
»Hoe bevalt het je hier?"
gfioed meneer".
„Beter dan ln het Huls van Bewaring?"
„Ik ben van de hel In de hemel gekomen. Dat durf ik gerust te zeg
gen."
„Hoezo
,,De omgeving is hier prettiger en de sfeer. Ik kan hier vrU naar bul
ten kijken. Ook het eten ls beter, bovendien minstens tweemaal zoveel
als In het Huls van Bewaring."
De Jongen meent het, dat kan men zien. Hij voelt zich al wat opge
lucht, al zal hjj, als hU goed oppast, .toch minstens een maand ln dit ka
mertje opgesloten blUven, dag en nacht, vóór hem enkele vrijheden ge
boden worden.
In een andere „cel" doen we dezelfde ervaring op. Ook deze gevangene
ls pas gearriveerd.
In een derde kamertje zit een en
veloppen plakkende jongeman van
ander kaliber. Hij heeft reeds enige
vrijheden genoten, doch moest na een
ruzie met een ambtenaar naar de
„eerste klasse" worden teruggezet, 't
Is een onverschillige vent, die vindt,
dat hij zelf weinig aan zijn misdaad
kon doen en wtens verzekering, dat
hij nu wel zal oppassen, niet heel erg
geloofwaardig klinkt
De „eerste klasse" is een onderdeel
van het progressieve stelsel, dat in
Zutphen wordt toegepast, een
systeem, waarover de experts het
nog niet te volle eens zijn, doch dat
zijn deugdelijkheid, althans in de
Jeugdgevangenis, begint te bewijzen.
Langduriger ervaring zal moeten uit
maken, of het doeltreffend is.
Het progressieve stelsel bedoelt de
gestraften geleidelijk aan meer vrij
heden te verlenen, verantwoordelijk
heid op hun schouders te leggen, hen
op te nemen in de gevangenis-„ge-
meenschap" en er voor de jongelui
een erezaak van te maken, dat zij
het in hen gestelde vertrouwen niet
beschamen. Daartoe zijn zij in drie
klassen verdeeld. In de eerste, die
een maand duurt, leven zij in afzon
dering en worden zij voortdurend ge
observeerd, wat hun geestelijke, in
tellectuele cn physieke toestand be
treft. Men probeert hun geschiktheid
voor bepaalde vakken vast te stellen;
zij ontvangen onderwijs en verrichten
arbeid.
In de verlengde observatieklasse
duurt, dit onderzoek voort, doch over
dag werken de gedetineerden in de
bedrijven. Buiten de arbeidsuren wo
nen zij weer cellulair.
TWEEDK KLASSE.
In de tweede klasse, die vier
maanden duurt, worden de gevane-
nen in de gemeenschap gebracht
voor bepaalde doeleinden en kunnen
zij binnen de klasse opklimmen. Zij
komen in aanmerking voor „gun
sten" tweede rang met eigen kop en
schotel; eerste rang met boekenkeu-
ze, roken, enz. Door het verlenen van
deze gunsten prikkelt men de jonge
mannen hun best te doen en tenslot
te de hoogste gunst te verwerven,
waarna zij naar de derde klasse be
vorderd kunnen worden. Hierin be
staat algehele gemeenschap, met dien
verstande, dat een gedeelte des
nachts nog in de kamer vertoeft,
terwijl een ander gedeelte doorlopend
bij elkaar is.
WERK IN DE STAD.
Terwijl wij met de directeur zitten
te praten, komen er buiten een paar
jongens aanfietsen. „Zij zijn naar
hun baas geweest", zegt de heer Wed-
zinga.
„Naar hun baas?"
„Ja", luidt zijn antwoord, „tegen
de tijd, dat zij voor voorwaardelij
ke invrijheidstelling in aanmerking
komen, kunnen zy voor twee of drie
maanden bij een particuliere patroon
geplaatst worden. Zij gewennen dan
aan meer vrijheid en leren zich op-
SCHIP EN STORM
Zondagmiddag zou de Colombie
vaar buiten. Bunkeren. En dan Maan
dagmorgen in alle vroegte langs een
behoorlijke omweg naar le Havre.
De wind besliste anders. De smalle
Vlissingse sluis is een enorme handicap
voor een groot schip dat van „De
Schelde" naar buiten moet. De Co
lombie zag er geen kans toe, Zondag
middag.
Maandagmiddag zou een nieuwe po
ging gedaan worden. De Octoberstorm
echter blies met evenveel animo als
Zondag. En al wederom is het niet
mogelijk gebleken om de prachtige
Franse passagiersboot naar buiten te
krijgen. Maandagavond lag zij nog
even mooi voor de sluis te stralen als
of zij voor haar plezier nog een nacht
je in Vlissingen bleef.
Pech hebben, noemen ze zo iets.
Want wat is er op „De Schelde" niet
gezwoegd om het schip op tijd klaar
te krijgen.' Alles was op tijd klaar
Maar de weersomstandigheden wier
pen roet in het eten. En van vertrek
ken was twee dagen lang geen sprake.
Dinsdagmorgen in alle vroegte.
nieuwe pogingweer geen succes.
Het werd tenslotte Dinsdagmiddag
voor de „Columbie" in de buitenhaven
kon bunkeren.
nieuw aanpassen aan de maatschap-
prj- Zij blijven onder mijn direct toe
zicht staan en vertoeven 's avonds en
's nachts nog in het gesticht".
Het gehele opvoedingsstelsel ln Zutphen
•berust op vertrouwen, een vertrouwen,
dat het personeel tracht te wekken
waarvoor men dan ook geselecteerde
ambtenaren nodig heeft en dat, zoals
in de practijk blijkt, door de jongens, die
het genieten, slechts zelden beschaamd
wordt. Sedert 1 Januari 1947 hebben 721
knapen bij particuliere bazen in de stad
gewerkt. Slechts ln 3 of 4 gevallen heeft
dat tot moeilijkheden geleid. Men verge-
te niet, dat men in elk geval met crimi
nele Jeugd te maken heeft! Wanneer één
der Jongelui vertrouwen schendt, wordt
hU meestal door de anderen sterk ver
guisd
Op het „Werksche Veld", de boer
derij, die de Jeugdgevangenis sedert
enige tijd tussen Zuthpen en Lochem
in een prachtige streek in exploitatie
heeft, zyn acht jongens onderge
bracht. ZU slapen in een bijgebouw
en werken overdag op het land, of bjj
het vee. Twaalf stevige knapen ko
men dagelijks uit de inrichting in
Zutphen dit team versterken. Er is
een toezichthoudende leider en er zjjn
enkele deskundigen; overigens bewe
gen de gedetineerden zich vry.
Nog geen enkele „boer", zoals de
hier verblijvende gevangenen doen
de anderen genoemd worden, heeft
enige aspiratie getoond voor een
vlucht!
„Ik moet jou even hebben", zegt
de directeur tot een gedrongen, po
tige knaap op deze boerderij. We ho
ren het gesprek aan, doch na alles
wat we gezien, ervaren en begrepen
hebben, niet meer verwonderd.
„Er moet voor jou een onderschei
ding in Amsterdam in ontvangst gé-
nomen worden. Ik kreeg daar een
brief over. Waar heb je die aan ver
diend?"
„Voor twee en een half Jaar tro-
pendienst, directeur".
„Zo, en zal ik die onderscheiding
nu maar namens jou ontvangen? Of
kun je zelf naar Amsterdam? Dat
zou je zeker wel graag willen?"
Natuurlijk wil hij het graag. Hy
zal te zijner tijd naar Amsterdam
gaan en een nieuw bewijs leveren
dat hij weer een plaats in de samen
leving waard is
RECLASSERING.
Nogmaals: men denke niet, dat de
inrichting een rusthuis is. In elk ge
val heeft men te doen met tot straf
gevangenis veroordeelden, die onder
strenge tucht en discipline moeten
staan. Doch de jongemannen in Zut
phen wdrden meer „verpleegd" dan
dat op hen vergelding wordt toege
past of een tydelijke isolering uit de
maatschappij, waarvoor zij gevaarlijk
waren.
Verreweg de meeste jongens zijn
dankbaar voor de harde les, die men
hun in Zutphen geleerd heeft. De sa
menleving mag dankbaar zijn dat
daar de grond wordt omgeploegd,
zodat het vers gestrooide zaad tot
stevige planten gedijen kan.
Vooroorlogs peil bereikt,
Bljjkens de door het Centraal Bu
reau voor de Statistiek verstrekte
uitkomsten van de herfsttelling 1950
telt de Nederlandse rundveestapel
thans 2.707.000 dieren, hetgeen ten
opzichte van September 1949 een uit
breiding betekent met 164.700 stuks
of ca. 1%. Het peil van September
1939 is hiermede op 26.000 stuks na
bereikt Het aantal melk- en kalf-
koeien steeg met rond 5% en be
draagt thans 1.515.600 stuks. Het
aantal stuks vrouwelijk jongvee on
derging een sterke uitbreiding, nl.
met 91.500 stuks of 9%. Hiervan
nam het aantal stuks drachtig jong
vee met 24.000 stuks. d.i. met 8% toe.
De varkensstapel is sinds Septem
ber 1949 met niet minder dan 407.000
stuks (23%) uitgebreid en omvat
thans 2-173.500 dieren, een aantal,
dat nog nimmer in Nederland is ge
teld. Het aantal mestvarkens nam
naar verhouding het sterkste toe, nl.
met rond 319.000 stuks of ca 39%.
De fokzeugenstapel kwam op 306.400
stuks cn is thans 10% groter dan in
September 1949.
De paarden- en schapenstapel zijn
daarentegen blykens de thans be
kendgemaakte desbetreffende uit
komsten van de in Mei jl. gehouden
landbouwtelling 1950 sterk inge-
Rumoer om Bas Dal.
Er is in Frankrijk enig rumoer
ontstaan rond de persoon van Bao
Dai, de voormalige keizer van An-
nam en thans staatshoofd van Frans
Indo-China, die sedert enige tijd in
Cannes aan de Riviera vertoeft. De
Franse socialist Boutbien heeft na-
melyk na terugkeer van een reis
door Vietnam op een persconferen
tie critiek geoefend op het „experi
ment met Bao Dai." Hij zei de de 51
millioen francs, die de Franse staat
maandelijks aan Bao Dai uitbetaalt,
slecht besteed te vinden.
Deze critiek heefte weerklank ge-»
vonden bij vele Fransen, die aanstoot
nemen aan Bao Dai's langdurige
verblijf aan de Riviera en van me
ning zijn dat hy het lot van zyn in
stryd verkerend volk behoort te de
len. Enige bladen doen uitkomen, dat
Frankrijk aan Bao Dai meer ten
koste legt dan aan de president van
de Franse republiek.
Prins Bernhard ondergaal
lichte operatie.
Z. K. H. Prins Bernhard zal voor
het ondergaan van een lichte operatie
in het academisch ziekenhuis te
Utrecht worden opgenomen. Het ver
blijf in het ziekenhuis zal vermoede
lijk slechts korte tijd duren.
Het dak stortte in.
Te Tilburg is in «en pand, dat on
bewoonbaar was verklaard, het dak
ingestort. In de woning verbleven
de echtgenote van de bewoner en
haar baby van zeven maanden. Ge
lukkig stortte de zoldering niet in,
zodat zich geen persoonlijke onge
lukken voordeden. Het gezin, uit vier
personen bestaande, heeft thans het
huis moeten ontruimen. Het echtpaar
trok destijds clandestien in de be
trokken woning in verband met het
huisvestingsprobleem. Voorlopig
wordt het gezin bij de politie onder
dak verleend.
krompen. Het aantal landbouwpaar-
den daalt gestadig. Vergeleken met
Mei 1949 bedraagt de vermindering
23.500 stuks of 8.5%. Het aantal nog
niet in het landbouwbedrijf mede
werkende paarden van 2 jaar en jon
ger daalde met ca. 9600 dieren, 23%.
Mede in verband met de voortschrij
dende mechanisatie geeft het aantal
medewerkende landbouwpaarden van
2 jaar en ouder een achteruitgang
te zien, nl. van 233.500 stuks in 1949
tot 219.500 stuks in 1950 (6%).
De schapenstapel vertoonde een
daling ten opzichte van Mei 1949 met
ruim 74.000 stuks (16%) en bereikte
daarmede een dieptepunt. Zo daalde
het aantal ooilammeren, bestemd
voor de fokkerij, ten opzichte van
Het Wereldgebeuren
Margate
Gedachtig aan de oude wjjsheid, dat een gezonde ziel in een gezond
lichaam woont, wordt ln de jeugdgevangenis in Zutphen veel aan gym
nastiek en sport gedaan. Strenge discipline, Ilchaamsarbeld, samenwer
king, aanpassing en gehoorzaamheid leggen de grondslag voor een her
plaatsing in de vrUe maatschappij.
Voorbeeld van gemeentelijke samenwerking.
(Van onze speciale verslaggever).
LEEUWARDEN, September. Een voorbeeld van nauwe gemeente
lijke samenwerking In het gemeenschappelijk zowel als algemeen be
lang, in ons land tot nu toe ongekend, biedt ons een zevental gemeenten
In Oostelijk Friesland, die ertoe zyn overgegaan een publiekrechtelijk
orgaan: een Industrlescliap op te richten.
Nieuwe, frisse Ideeën zyn er dikwerf uit dit deel van ons land gekomen
en het zou wel eens kunnen wezen, dat dit voorbeeld elders gaarne en
gTetig navolging zal vinden.
40.000 dieren (19%). De sterkste in
krimping kwam voor in de categorie
der fokrammen (56%). De totale
schapenstapel bedraagt thans slechts
57% van die in 1939.
1949 met ruim 12-000 stuks (10%) r
cn het aantal fokooien met ruim het Tweede Kamerlid, de heer D. de
Het was toch vroeger zo, .dat een
belangrijk deel der Nederlandse in
dustrie in bet Westen en het Oosten
gelegen was, maar de aanmerkelijke
verbetering der verbindingen te wa
ter en te land boden de gelegenheid
tot het profiteren van de gunstige
mogelijkheden, welke ook andere pro
vincies te bieden hebben.
De afsluitdijk heeft met name de
provincie Friesland nader gebracht
tot het hart van het land en de ver
bindingen met die andere belangrijke
Noordelijke provincie, Groningen,
zijn evenzeer aanzienlijk verbeterd.
Oostelijk Friesland met name mag
niet alleen aangemerkt worden als
een industriegebied der toekomst,
doch is stellig ook als wooncentrum,
rijk aan natuurschoon als het is, zeer
aantrekkelijk.
Voor het onderwijs wordt door tal
van inrichtingen uitstekend gezorgd
en de middenstand biedt welvoorziene
winkels.
Anderzijds heeft dit deel der pro
vincie een arbeidsoverschot van dui
zenden, die graag werk willen vinden
in de industrie.
Volgens onderzoekingen van het
Economisch Technologisch Instituut
voor Friesland staan 135.000 mensen
klaar, om de handen niet aan de
ploeg, maar aan de machines te
slaan. De Burgemeesters van Acht-
karspelen, Heerenveen, Ooststelling
werf, Opsterland, Smallingerland,
Tietjerkstradeel en Westellingwerf
hebben onder leiding van het lid van
Gedeputeerde Staten van Fiüesland,
Loor, de handen ineen geslagen, ten
einde de industrialisatie in Oostelyk
Friesland met energie te bevorderen.
Sinds de bevrijding zo deelde
ons de heer T. Marseille, medewer
ker aan het Economisch Technolo
gisch Instituut voor Friesland (E.T.
I.F.) te Leeuwarden mede is de
toeneming van het aantal industrieën
in Oostelijk Friesland niet minder
dan 25 pet. Daar waren reeds fabrie
ken van meubelen, kinderwagens,
matrassen, autopeds, schaatsen, con
serven en koek exclusief de bekende
zuivelindustrieën. Daar zijn nieuwe
bedrijven verrezen op het gebied van
de fabricage van kantoormachines,
autopeds, meubelen, koeksoorten en
kruidendrogerijen.
Acht en dertig honderd mannen en
vrouwen zijn thans in de grote be
drijven (die boven 25 man personeel)
werkzaam, waarbij de zuivelindustrie
wederom buiten beschouwing is ge
laten. Dit betekent sinds 1945 een
toeneming van 900 man.
De zuivel is heden ten dage niet
meer zo arbeidsintensief, omdat
daarby de machines een al grotere
rol gaan spelen.
Vandaar de noodzaak voor vele
jonge boeren, voor wie er ook geen
grond meer beschikbaar is. om te
verhuizen naar de drooggelegde
Noord-Oostpolder of elders in Neder
land, maar ook om te emigreren naar
Canada, Australië of Nieuw-Zeeland.
Vandaar ook, dat industrialisatie in
Oostelijk-Friesland, hoe zonderling
zulks ook moge klinken, een waar
boerenbelang is. Deze industrialisa
tie-bevordering geschiedt door het
bouwryp maken van aan goede
spoor-, water- en landwegen gele
gen terreinen en door daarop ook ge
bouwen neer te zetten, die als werk
plaatsen verhuurd worden. Zowel de
Gemeentebesturen als het Industrie
schap als de gehele bevolking ver
lenen daarbij hun volledige medewer
king.
AMSTERDAMS POL1UM.
Het oude, goede eethuisje verdwijnt langzaam
maar zeker.
Het is een dier grenzeloze en wonderlijke barmhartigheden der Natuur,
dat de mensheid zich in de dagen dezer jaren niet bewust is van al datgene,
wat haar aan goeds, nobels, eerlyks en vertrouwds systematische en be
wust ontnomen wordt. Realiseerde men zich het wél, de door Ortego Y
Gasset beschreven „Opstand der Horden" ware er kinderspel bij en de to
tale „Ondergang van het Avondland" (plus Morgenland) hadden bereids
plaats gevonden.
Neen, wjj passen ons aan! Wie zich niet aanpast wordt uitgestoten en
gerubriceerd onder de halfzachten en artisten, de idioten en soortgelijke
minderwaardigen. WjJ passen ons aan de machine aan, en aan het plastiek.
Aan het confectiecostuura en aan de radio. Aan de krant en aan de gezei-
schapsreis. Aan de film en aan de auto. Aan de voetbalwedstrijd en aan de
oorlog.
We doen alles ln massa. We z(jn eenheidsmensen geworden. We doen ai-
les tezamen en alles gelijk. Dat heet collectiviteit en sommigen achten dit
winst Men kan het ook reddeloos verloren gaan ran de individualiteit,
der persoonlijkheid, (door een beroemd Dnita dichter eens 't hoogst bezit
der aardbewoners genoemd), noemen.
Deze loodzware inleiding, zwanger
aan pessimisme en treurnis, is te dan
ken aan het feit dat de samensteller
der Amsterdamse podia gisteren op 't
Damrak, in der haast een paar brood
jes moest kopen in een eetgelegen
heid. Jawel, zo noemt men zulke ge-
stichtjes niet meer. Dat heet anders.
Dat heet snelbuffet of automatiek.
Of automataria. Of delicataria. Of
in goed Nederlands: snackbar.
Eventueel buffettaria, T5r zijn nog 'n
stuk of wat andere aanduidingen,
maar ze schieten me zo snel niet te
binnen.
Dat Damrakse eethuisje had ech
ter een naam, die ik nog niet eerder
gesignaleerd had: Special taria. Men
kan zo'n naam alleen maar origineel
en welluidend noemen. En zeer Hol
lands.
Ik zat daar en at die broodjes. Er
waren meer volksgenoten bezig zich
te restaureren. Wat handelsreizi
gers. Een paar winkelbedienden. Die
juffrouwen uit de provincie, die het
winkelen een kwartier onderbraken.
En dan nog allerhand volk, waaraan
ieder merk van echtheid en soort
ontbrak.
Men kauwde broodjes en slobber
de koffie. Men zat naast elkaar aan
de witte, stenen toonbank, die al
leen maar schoon en blank en wit
was. Zoals dat Special taria wit en
blank en maagdelijk was. Zoals de
stoeltjes en tafeltjes blank en onper
soonlik waren. Zoals, alles, letterlyk
ólles daar, leder onderdeel, onper
soonlijk was. Het was een cel. Een
eet-cel. Er was niets feestelijks, niets
menselyks, aan. Het was alleen maar
wit en schoon. Het had geen gram
sfeer en geen grein „klimaat". Het
was... niets. Nu ja, een cel.
Boven ons, kauwenden, hing zij.
Ons aller vriendin, het coca cola
meisje. Bruin en gezond, vitaal en
uitdagend. Ze lachte haar coca-cola-
lach en er lag iets van spot en wee
moed in die lach om die paar hon
derd overgebleven wereldbewoners
die deze werelddrank niet nemen.
En dan was er het fosco meisje, dat
we ook allemaal kennen. En het
chocomel-meisje.
En dan ook nog het joy-meisje. En
zo wordt daar iedere drank door een
jong, stralend, lieflijk meisje voor
gesteld, met uitzondering alleen nog
van het maggi aroma, dat het in de
loop van al die jaren zover nog niet
gebracht heeft, en nog steeds geen
schutsengel bezit.
En we zaten en stonden daar en
kauwden. Ieder individueel en ge
zamenlijk kauwden we die broodjes,
in die cel van witte steen en glan
zend chroomstaai. Waar alles elec-
tro-automatisch werd gekoeld. Met
die schone tafeltjes en glimmende
stoeltjes. Met de lange, witte dag
lichtlampen. Met de gonzende fans
en de flonkerende kasregisters.
En als men daar zo zit, in zo'n
griezelig zindelijk, spookachtig wit
en glanzend hokje op het Damrak,
en men kauwt droefgeestig het da
gelijks brood, met al die lachende,
gezonde, mollige, stralende, vitale
meisjes boven en achter en voor
zich, dan krijgt men heimwee naar
die paar oude, halfvergeten, wegge
stopte eethuisjes, waar 't minder
electro-automatisch wordt gekoeld,
maar waar men nog als mens kan
eten en niet als automaat tussen tien
millioen andere automaten. Dit is,
in de klassieke betekenis van het
woord, geen „eten" meer. Dit is snel
bij-laden. Even bunkeren. Het is
even ver verwijderd van de antieke
kunst die men In vroeger tijden
„spijzigen" noemde als Californië
van de Himalaya. Hier is de spijzi
ging verworden tot een machinale
handeling. Een edel bedrijf, oud als
de mensheid, is gedegradeerd tot
automatische handeling. Dat is, in
feite, de tragiek van het „belegde
broodje", genuttigd in de chroomsta-
len, verplastiekte eetcellen onzer ste
den.
Een paar dagen geleden las ik ln
een krant dat er een belangrijke de
monstratie had plaatsgevonden bjj
Dikker en Thijs. Dikker en Thijs is
een vermaarde eetgelegenheid in de
Lei^sestraat, waar men met burger-
mansportemonnaie overigens rustig
aan voorbij kan gaan. Bij Dikker en
Het Engelse politieke badseizoen
heeft deze week zijn hoogtepunt be
reikt met de grote jaarlijkse Labour-
conferentie in Margate. Om de een
of andere onverklaarbare reden hou
den Labour, de Conservatieven en
Liberalen deze jaaronferentle altijd
aan zee. Meestal belegden de laat-
sten haar in het voorjaar, Labour
met Pinksteren en de Conservatie
ven in de Herfst. Dit jaar echter heb
ben de algemene verkiezingen deze
traditie lichtelijk in de war geschopt
en houden de drie partijen hun poli
tieke badfestijnen in opeenvolgende
weken.
De Liberalen hebben het hunne
zo juist geëindigd in Scarborough,
aan de Noord-Oost-kust. Zij beves
tigden nogmaals dat zij ondanks hun
tegenslag in de afgelopen verkiezin
gen een onafhankelijke party zullen
blijven en geen alliantie zullen aan
gaan met de Conservatieven in de
volgende verkiezingsstrijd, waarvoor
reeds 150 liberale candidaten zijn
aangewezen.
Labour troont deze week in Mar-
fate, Londen'a „Zandvoort aan de
ee" en de Conservatieven zullen de
volgende week samenzwermen in
Blackpool, aan de Westkust.
Opmerkelijk is de weinig ceremo
niële stemming op deze belangrijke
conferenties-aan-zee! De frisse zee
bries schnnt het zijne bh te dragen
aan de altijd zo genoeglijke atmos
feer. Elk jaar opnieuw proberen de
partij-officials om de feestzaal van
de plaatselijke „Wintergardens" of
de bal- en concertzaal van het ,.Lido"
in een stemmig uitziende conferen
tiehal te veranderen. Maar elk jaar
opnieuw gluren er foto's van baako-
ninginnen over de haastig opgehan
gen partijleuzen en liggen er slier
ten gekleurde serpentines in de hoe
ken van de zaal, restanten van het
Zaterdagavondbal vóór de conferen
tie.
De atmosfeer is op al deze confe
renties vrijwel dezelfde, of men bij
Labour komt, of bij de Conservatie
ven of Liberalen. Altijd zitten er
een dikke duizend gedelegeerden op
lange rijen wiebelende klapstoeltjes
op ae gladde dansvloer. De partijlei
ders, achter hun groene tafels, zitten
steevast op het toneel tegen een
achtergrond van palmen en papieren
rozen, onwennig knipperend tegen
de felle lichten der schijnwerpers.
De pers zit altijd opgevouwen
knieën onder de kin in het half
in de dansvloer gezonken orkest-
ruim. En even stelselmatig legt op
alle Labourconferenties de micro
foon van de plaatselijke „Sunshine
Serenaders" het af tegen de dave
rende stem van Aneurin Bevan, de
minister van Gezondheid.
Labour's „vijfdaagse" in Margate
deze week is de grootste conferentie
die de partij ooit gehouden heeft en
er zyn 1500 gedelegeerden aanwe
zig. Hun stemmen vertegenwoordi-
fen meer dan zes millioen partijle-
en, vakbondsleden en aangesloten
organisaties. Woensdag en Donder
dag zijn de twee belangrijkste da
gen. Woensdag zal Herbert Morison
het nieuwe partijprogramma ..La
bour and the New Society" voordra
gen. Aneurin Bevan zal antwoorden
in het debat.
Ernest Bevin, ue minister van bui
tenlandse zaken, die Woensdag te
Southampton arriveert uit Amerika,
zal morgen antwoorden in het debat
over de buitenlandse politiek van
de Labourpartij. Het speciale memo
randum over buitenlandse politiek
en defensie, dat door het hoofdbe
stuur van de partij hiervoor is sa
mengesteld, zal geïntroduceerd wor
den door de minister van Defensie,
Shinwell. Hugh Dalton zal antwoor
den in het debat over de Europese
eenheid.
Nieuw bestuur Labour.
Bij de verkiezingen voor het be
stuur van de Labourpartij heeft de
minister van Gezondheid Aneurin
Bevan de meeste stemmen behaald,
namelijk 849.000. Voor het eerst wer
den twee jongere parlementsleden
in het bestuur gekozen, die zich wel
eens „heethoofdig" in het parlement
hebben gedragen.
De afdeling van het bestuur, waar
in vertegenwoordigers der kiesdis
tricten zitting hebben, werd als volgt
samengesteld: Bevan, James Grif
fiths. nunister van koloniën, Herbert
Morrison, plaatsvervangend minis
ter-president; Hugh Dalton, minis
ter voor de Stedenbouwplannen;
Emanuel Shinwell. minister van De
fensie; Tome Drieberg en Iman Mi-
kardo.
Thys was gedemonstreerd. Een nieu
we machine. Met behulp van zoiets
als infra-rode stralen kan men nu 'n
kip in twee minuten gaar en doorbak
ken opgediend krijgen. De smaak
blykt perfect te zijn.
Nieuwe perspectieven! Nieuwe mo
gelijkheden: de Infra-taria's. Achter
in de cel graast het slachtvee, pluim
vee en andere levende have. Binnen
drie minuten kunt U zo'n kip, of een
deel van die koe, op Uw bord krij
gen. Want de tussenfase van het
slachten zal binnenkort wel even
eens verwaarloosd kunnen worden.
En dat alles onder motto: geruisloos,
electro-automatisch gekoeld, super
hygiënisch, ultra-snel. En eerst dón
zullen wij gelukkig zijn. Gans een
middagmaal binnen drie minuten be
steld, geserveerd, verwerkt en afge
rekend.
En ze zullen er weer staan, in die
cellen: de handelsreizigers en de
klerken; de ateliersmeisjes en de
chauffeurs. Jan de burgerman en de
makelaar in effecten. Er zal dan
niet één van die oude eethuisjes,
met mahoniehouten stoeltjes en zand
op de grond, meer bestaan.
Nu ja, misschien een enkel in het
museum van oudheden; en onze kin
deren zullen zich er aan vergapen:
aan die rare, ongemakkelijke, donke
re, onhandige, trage achterafjes,
waar hun vaders en grootvaders
zich voedsel toedienden. Nee
waar ze s p ij z i g d e n.
De komst van Special Taria's en
die der Infra Rode toebereiding zijn
twee nieuwe klepels in de doodsklok,
die al jarenlang bezig is het goede,
persoonlijke, individuele eethuisje
uit, en de collectivistische gaarkeu
ken, die ruif der horden, in te luiden.
ANTHONY VAN KAMPEN