Ook de Herenmode verandert
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Nieuwe artikelen op succesvolle
Herenmodebeurs in het oude Frascati
HET DORP NIEUWLAND KAN
DIT JAAR JUBILEREN
JANTJE VAN SLUIS NAAR DE
GENTSE TENTOONSTELLING
natuur^
m
tciifafoit
Een gedwongen
Huwelijk
DAMES BESTORMEN HAAGSE
HERENBURCHT
WOENSDAG 4 OCTOBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
0
(Van onze speciale verslaggever).
Amsterdam, October Wie als Heer der Schepping de mond vol heeft
met schampere opmerkingen over de grilligheid en ongedurigheid der da
mesmode, na daaraan pijnlyk herinnerd te zijn door recente aanslagen op
zijn portefeuille (want portemonnaies behoren ook al tot de snel verdwij
nende artikelen) doet men beter na de ervaringen, welke men op de zo
juist in de hoofdstad gehouden herenmodebeurs heeft kunnen opdoen om
trent de stage veranderingen, waaraan ook de herenmode onderhevig is,
een braaf stilzwegen in acht te nemen.
Want, mijne heren, ook Uw mode wisselt zo al niet met de seizoenen,
dan toch in elk geval in een langzamer tempo en het stempel van Amerika
drukt evenals dat van Parijs bij de dames op Uw kledingswijze.
Het initiatief ging in feite uit van
enige bekende dassenfabrikanten, die
van oordeel zijn dat de Jaarbeurs te
Utrecht voor de heren-textielbranche
geen geschikte verkoopgelegenheid
is, omdat de duizenden kijkers de
werkelijke kopers verdringen. Dus
hebben verschillende fabrikanten in
herenmode-artikelen dit jaar voor
het eerst in het oude, vermaarde Am
sterdamse Veilingslokaal Frascati
aan de Nes de eerste herenmode
beurs laten inrichten. Met witte plas-
tic-overhuiving en fraai aangeklede
stands was het oude kavalje der Vei
lingzaal volkomen onherkenbaar,
toen de wethouder voor het Onder
wijs en Kunstzaken. Mr. A. de Roos,
deze eerste expositie opende, die
daarna nog door Burgemeester mr.
Arn. J. d'Ailly bezocht werd.
Dank zij het grote succes dat men
reeds de eerste dag mocht boeken,
heeft men reeds besloten op grotere
schaal en in een andere lokaliteit in
de hoofdstad tweemaal 's jaars zulk
een alleen voor de handel toeganke
lijke beurs te houden.
HOED OF GEEN HOED?
De aanwezigheid ter beurze van
Nederlands grootste heren-hoedenfa-
brikanten gaf ons aanleiding tot de
vraag hoe het nu staat met deze
branche. Tot onze verbazing verna
men wij dat wat hoge zijden betreft
twee fabrieken in Eindhoven volop
werk hebben. De hoge hoeden schij
nen dus bij feestelijke of droevige
plechtigheden nog altijd in bepaalde
kringen in zwang te zijn.
De commerciële leider ener bekende
fabriek te Bussum gaf ons een inte
ressant exposé over het dragen van
hoeden. Hij, zelf oud-journalist, wees
ons op het feit, dat het dragen van
een hoed het waardigheidsgevoel van
de mens doet toenemen. In de middel
eeuwen droegen de heren wel, de sla
ven geen hoeden.
Gedurende de oorlogsperiode raak
te het hoedendragen uit, het bloots
hoofds lopen in de mode. Er was door
de ellende, waarin velen verkeerden
en door het gebrek aan goede grond
stoffen een zekere onverschilligheid
onder de mensen, die ook in hun kle
ding tot uiting kwam. Volgens sta
tistieke gegevens droeg direct na de
oorlog in ons land slechts 40 der
mannelijke bevolking 'n hoed en daar
bij behoorden slechts weinigen der
jonge generaties. Dit percentage, al
dus onze zegsman, is thans snel stij
gende, hetgeen ook uit de omzetcij
fers der vaderlandse industrieën
blijkt. Uit Australië en Engeland
worden thans goede viltsoorten ge
ïmporteerd en Italië komt straks ook
weer op de markt.
In de gehele branche werken in ons
land bijna 1000 personen en wij ex
porteren naar Zweden, Denemarken
en vooral naar West-Duitsland,
waar een nijpend tekort aan hoeden
bestaat. De import van Amerikaanse,
Engelse, Franse, Oostenrijkse en Ita
liaanse hoeden doet de winkeliers met
grote voorraden zitten, want de prij
zen liggen nog vrij hoog.
De Bussumse fabriek komt met een
nieuwe vinding op de markt. Een Al
pino in hoedvorm van ongeapprêteer-
de haarvilt, 80 gram licht, waarvan
het geheim ligt in het feit, dat de
rand de dubbele dikte van de bol
heeft. Deze hoed kan tegen de regen
en is opvouwbaar zonder kreukels
achter te laten.
PETTEN VERDWIJNEN.
De pettenindustrie behoort tot die,
welke tot verdwijnen gedoemd is.
Want ook op het platteland gaat het
dragen vai petten sterk achteruit,
ornaat ook daar de jeugd de voor
keur er aan geeft, zeker des zomers,
blootshoofds te lopen.
Daar zijn meer artikelen, die er
(definitief) uitliggen. Denk aan de
bretels, mouw- en sokkenophouders,
manchet- en boordenknopen, over
hemden met losse boorden, losse
manchetten, stijve of slappe boorden,
parapluies, butterfly-dassen en cos-
tuums met vesten.
Sprekende met dassenfabrikanten,
vernamen wij, dat in het genre op
zichtige dassen met drukke fel-kleu-
rige Amerikaanse patronen, de vraag
belangrijk gedaald is en dat smaak
vollere dessins zowel in dassen als in
shawls thans veel gevraagd worden.
In de overhemdenindustrie gaat
men zich voornamelijk toeleggen op
de hemden met vaste boorden, terwijl
bij de betere genres een extra-boord
er bij geleverd wordt.
WAAR BLIJVEN DE
AMSTERDAMSE MEISJES?
De opleving der herenindustrie heeft
evenwel een probleem zeer nijpend
gemaakt, nl. dat van het gebrek aan
vrouwelijke werkkrachten. Men
maakt zich in ingewijde kringen hier
over veel zorgen. Tal van fabrieken
moeten orders weigeren, omdat zij
geen personeel kunnen krijgen.
Ter beurze heeft men Amsterdams
actieve Burgervader hierover gespro
ken en deze heeft toegezegd een diep
gaand onderzoek te zullen laten in
stellen naar de vraag, of bij het even
zeer bestaande tekort aan vrouwelijk
dienstpersoneel de kantoren soms al
le Amsterdamse meisjes opslokken.
Want waar blijven deze jongedames
anders? (Nadruk verboden).
Het ontstond 300 jaar geleden
In 't jaar 1631 werd de St. Jooslandpolder, groot 266 ha. ingedijkt.
Daardoor ontstond een nieuw eiland in 't midden van de vele watergeu
len tussen Walcheren en Zuld-Beveland. Daar de polder niet ver van Ar-
nemuiden lag, gingen de eerste bewoners in Arnemuiden ter kerk. Lang
zamerhand ontstond een dorpsstraat, het tegenwoordige Oude Dorp.
Daar de aanwas aan de Noord-
Westzijde steeds groter werd, kon in
1644 de Middelburgse polder groot
283 ha. worden ingedijkt. Deze naam
zegt reeds, dat het nieuwe land het
eigendortr was van de stad Middel
burg. 't Volgende jaar werd het tot
een ambachtsheerlijkheid verheven
onder de naam van Nieuwland. Mid
delburg had daar het tienderecht.
HET OUDE DORP
Voor het te stichten dorp werden
4 gemeten uitgebakend voor een be
graafplaats en voor de toekomstige
kerk en voor een paar straten, later
nog met 4 gemeten 100 roeden ver
groot. De ligging van het nieuwe
dorp was gunstiger dan die van het
dorp in de St. Jooslandpolder, want
het lag tegenover het Havenkanaal
naar Middelburg. Er was een veer
op de havendijk, dat verpacht werd.
Behalve boerderijen kwamen er
ook enkele andere woningen in de
nieuwe polder. De eerste huizen
stonden op 'de tegenwoordige Molen
dijk, later werden er ook gebouwd
aan de straat, die naar het genoem
de veer naar Walcheren leidde.
Omdat de bewoners altijd over het
water moesten, 't zij naar Arnemui
den, 't zij naar Middelburg om ter
kerk te gaan, werd behoefte gevoeld
om op Nieuwland een zelfstandige
kerkelijke gemeente te stichten met
een eigen kerkgebouw. De bewoners
van de St. Jooslandpolder konden
hierbij ook opgenomen worden.
DE KERK
Op 15 Februari 1650 besloot de
stad Middelburg aan het verzoek tot
stichting van een kerk te voldoen,
als de bewoners der Middelburgse
Na 5 eeuwen trouwe dienst uit logeren!
Wie regelmatig In het gemeentehuis van Sluis komt, zal daar in de hal
het houten manneke missen. Vorige week namelijk is het verhuisd naar Gent,
waar het op de grote Zeeuwse Tento onstelling zal prijken bij andere voort
brengselen van kunst en cultuur.
Ieder, die in Sluis woont of in de buurt daarvan, kent natuurlijk de legende
van Jantje van Sluis. Vele Zeeuwen, die straks wellicht naar de tentoonstel
ling in Gent zullen gaan, weten echter weinig uit het veelbewogen leven vau
dit houten manneke, dat; zoveel jaren parmantig de hamer gezwaaid heeft
om iedereen in Sluis de tijd te laten horen.
In de 15e eeuw werd dit houten
beeld op het Belfort van Sluis ge
plaatst. Een oude stadsrekening ver
schaft hierover enig licht. Aan Ja-
coppe van Huusse wordt zijn loon
uitbetaald voor het snijden van een
houten man. die op de toren van
het „scepenhuse" is geplaatst en
voor het leveren van hout.
Anthonise Beildescriver ontvangt
eveneens zijn aandeel, voor het op
schilderen, terwijl enige tyd later
Daneele Bouchout het zijne ontvangt
voor het vastmaken van het manne
ke op de toren. Hieruit moet wel
worden afgeleid dat het manneke
vele jaren daar de uren heeft ge
slagen.
BELEG VOOR DE STAD.
Zoals het zo vaak gebeurd, is er
ook om Jantje een legende geweven.
De Spanjaarden zouden een aanval
op de stad Sluis ondernemen. Een
Spaans bevelhebber, een zekere Du
Ferrail, zou met ongeveer 4000 Wa
len de stad bestormen. Met onge
duld wachtten de soldaten op het
aangegeven uur om tot de aanval
over te gaan. Maar Jantje sloeg niet
en de tijd voor de aanval brak niet
aan. Hierdoor dachten de Walen dat
er verraad was gepleegd en ze trok
ken terug. De bezetting van de stad
onder leiding van gouverneur Van
der Noot opende het vuur op de
vluchtende vijand die vijfhonderd do
den achter liet.
DE \*ERKLARING.
Het niet slaan van het uurwerk
wordt als volgt verklaard. De zorg
voor het uurwerk was opgedragen
aan de zoon van de klokwachter.
Deze was echter op de bedoelde dag
dronken van een kermis thuis geko
men en liet daarom het opwinden
van het uurwerk over aan zijn neef,
die daarvan echter geen verstand
had. Hij draaide waarschijnlijk de
veer te ver door, met het resultaat,
dat het uurwerk weigerde.
Er is nog een andere legende.
Een tamboer zou zo hard op zyn
trommel hebben geslagen, dat de vij
and meende dat er een leger in aan
tocht was tot ontzet van de stad. Als
beloning nu zou de tamboer ge
vraagd hebben zijn beeltenis op de
toren te plaatsen.
Hoe het ook zij, Jantje van Sluis
heeft eeuwen lang aan de bevolking
voortreffelijke diensten bewezen. Hy
heeft de langslapers gewekt en des
avonds de „plakkers" tot bezinning
geroepen. In 1944 overleefde hy de
ramp die het Belford trof. Enkele
jaren vertoefde hij op een rommelige
zolder. Toen ging hij naar een schil
der die hem weer wat opknapte.
De schilder stak hem in een fris
Middeleeuws costuum en in deze kle
dij prijkt hij sindsdien in de hal van
het gemeentehuis. Rustig wacht hy
daar de tijd af dat hij weer de uren
over het stadje zal laten dreunen.
Na vijf eeuwen trouwe dienst is hij
thans uit logeren in Gent. Naar
Vlaanderen omdat hij een van de
eerste beiaardiers is en naar de
Zeeuwse tentoonstelling omdat hij
in het Zeeland zoveel iaren heef* ge
streden voor de nationale onafhan
kelijkheid!
polder en die van de St. Jooslandpol
der wilden verklaren de kerk te zul
len onderhouden, Voor de armen te
zorgen, enz. De bewoners waren hier
toe bereid en tekenden in voor een
som in ponden van 233-18.00 of
1403.40. De Staten van Zeeland
gaven 100 ponden of 600. Er was
dus reeds een kapitaal van 2003.40.
De aanbesteding van de nieuwe
kerk had plaats op 12 Maart 1650.
In de zomer werd nog met de bouw
begonnen. Volgens de stadsrekenin
gen van Middelburg was van 1 Aug.
1650 tot 1 Aug. 16ol totaal voor de
bouw der kerk 2665.60 uitgegeven.
De stad had alzo uit eigen kas
662.20 te betalen. In een aer kerk
ramen kwam een geschilderd glas
met het wapen van Middelburg.
De kerk was lang 20 meter en lang
10 meter. De hoofdingang was aan
(Advertentie)
Wol was je VEILIG
ALKAUVRIJ
de Westzijde. Midden op het kerkdak
stond een torentje, waarin op 20
Aug. 1650 de klok uit de Zusterkerk
te Middelburg werd gehangen. De
datum waarop de kerk ingebruik
werd genomen is niet bekend, maar
in Augustus werd gepredikt door
predikanten uit Middelburg en Arne
muiden.
BENOEMINGEN
De eigenlijke stichtingsdatum der
nieuwe Hervormde gemeente is 11
Nov. 1650, omdat toen de eerste
kerkeraadsleden werden gekozen. Op
11 December 1650 werd Frangois
Paul Stafmaker benoemd tot koster,
voorlezer en schoolmeester. Op 1
Maart 1651 volgde de benoeming van
de stokman-hondenslager.
Het duurde vry lang, eer de ge
meente een eigen predikant had.
Eerst op 25 Augustus 1652 werd de
proponent Johannes Miggrodius,
kleinzoon van de beroemde Veerse
predikant Jan van Miggrode, als
predikant bevestigd.
DE GROEI
Door vestiging van mensen uit
verschillende delen van Zeeland werd
het dorp steeds groter. In 1657 werd
op de Molendijk een molen gebouwd.
Ambachtslieden, zoals smid, wagen
maker en timmerman van 't Oude
Dorp, kwamen zich op Nieuwland
vestigen.
Daar de kerk later te klein werd,
had op 7 Juli 1791 de aanbesteding
plaats voor het bouwen van twee
nieuwe zijvleugels tegen 1025 pon
den 6150).
Toen ontstond dus een kruiskerk.
Op de kerk kwam een nieuwe to
ren, waarin een grotere klok werd
fehangen. De vernieuwde kerk werd
0 Nov. 1791 in gebruik genomen.
Nieuwe bedijkingen hadden het
eiland in omvang doen toenemen. De
twee ambachtsheerlykheden St.
Joosland en Nieuwland werden in
1815 gecombineerd tot de burgerlijke
gemeente Nieuw- en St. Joosland.
e bewoners werden uit hun isole
ment verlost, toen in 1818 een dam
werd gelegd van het Oosthavenhoofd
der oude Middelburgse haven recht
op de veerdam van Nieuwland. De
zandweg op de Oostdijk werd in
1823 bestraat. Dat werd de tegen
woordige Nieuwlandse weg.
In 1835 werd het uurwerk uit de
afgebroken kerk van West-Souburg
in de toren van Nieuwland aange
bracht. De oude pastorie, die met
de voorgevel naar de Veerstraat
stond, werd in 1866 vervangen door
de tegenwoordige, die de voorgevel
naar de Lange weg heeft. De tegen
woordige kerk is gebouwd in 1882 en
ingewijd op 6 Mei 1883.
B. J. d/ M.
Mary Burchell
46
Toen zei zyn stem koud:
„Vind je het niet erg, als ik ie daar
afzet en dadelijk doorrijd? Ik heb
erge haast, want ik heb me al verlaat
voor een afspraak."
„Nee het hindert niets, natuurlijk
niet" (ze moest proberen die enthou
siaste toon te onderdrukken). ,.Je
had heus de moeite niet mogen ne
men me te brengen".
„Noem je dat moeite. Teresa?"
zei hy glimlachend, terwijl de auto
langzamer begon te ryden. „Pas op,
breek je nek niet", voegde hij er op
gewekt aan toe, 't portier voor haar
openend, haast eer de auto stopte.
„Dat zal ik niet doen", verzeker
de ze hem, uitstappend voor hij haar
kussen konvoor het geval hy
dat van plan was geweest.
En ze wuifde hem na met een ge
voel van opluchting, dat, begreep ze,
licht hysterisch was. Eerst toen de
auto uit het gezicht was, begon ze
zich af te vragen, voor welke af
spraak hy te laat zou zijn. En dat
opende nieuwe onzekerheden. Het
kon net zo goed een persoonlijke, als
een zakelijke afspraak zijn. Het was
inderdaad waarschijnlijker, dat het
een particuliere afspraak gold, om
dit uur van de dag. Dan ging hij dus
misschien naar de gevaarlijke Par-
riers. En als zij het niet waren, kon
Marcia best ergens anders te gast
zyn.
Elliott en Marcia hadden een tijd
lang in dezelfde kringen verkeerd en
niets was waarschijnlijker, dan dat ze
elkaar toevallig eigens zouden ont
moeten. Teresa voelde zich zo ter
neergedrukt, toen deze nieuwe reden
tot ongerustheid zich aan haar voor
deed. dat ze wel op de stoep van de
voordeur wilde gaan zitten huilen.
Met grote krachtsinspanning be
dwong ze de nerveuze angstgolven,
die haar bedreigden en langzaam en
lusteloos ging ze de treden op en
trok aan de bel. 't Dienstmeisje, dat
de deur opende, leek iets te willen
zeggen, maar Teresa was zo duide
lijk in haar eigen gedachten ver
diept, dat ze aarzelde. Op dat mo
ment kwam mevrouw Vaylon snel
de trap af en de hall in.
„O, Teresa, ik dacht dat je de ver
pleegster was", liep ze uit. „De dok
ter zei, dat hy er dadelijk een zenden
zou".
„Een verpleegster?" Teresa ont
waakte uit haar sombere overpein
zingen.
„Waarom is er een verpleegster
nodig, tante Lydia? Is er iemand
ziek?"
„Ja". Haar tante was zenuwach
tiger dan ze haar ooit gezien had.
„Marcia.
Ze is van haar paard gevallen. Dok
ter Barnaby zegt, dat het niet ho
peloos is, maar het is afschuwelijk
haar daar zo stil cn als dood te zien
liggen. Hij zegt dat het een ernstige
hei'senschudding is en dat, als we
haar een week of twee volkomen rus
tig houden, alles in orde zal komen.
Maar het is erg naar. Ilc wou, dat de
verpleegster nu maar kwam".
HOOFDSTUK V
Nog steeds haar tante aanziende,
tastte Teresa naar een stoel en ging
zitten. Het gevoel van schuldige
vreugde was haar tot dusverre onbe
Een torpedo-vormig metalen gevaarte, waarin zich registratie-Instru
menten bevonden, en dat was voorzien van achterwaarts gerichte vleu
gels, werd door een Nava RF-61 vliegtuig op zeer grote hoogte losgela
ten (boven) De snelheid waarmee het gevaarte oorspronkelijk naar be
neden kwam, was groter dan die van het geluid, zodat men kon eontró-
leren hoe vleugels zich houden wanneer een vliegtuig met een snelheid
vliegt, die groter is dan het geluid. Later werd de snelheid automatisch
getemperd door duikremmen (op de foto onder in geopende toestand),
en daarna door een parachute (op de grond naast het gevaarte). Toen
het gevaarte in de Californische woestijn werd teruggevonden, bleken alle
registratie-instrumenten nog in tact te zjjn.
Revolutie op de Sociëteit „De Witte".
(Van onze Haagse redacteur).
Niets is bestendig op deze aarde. Ook niet de oude tradities van een
zo deftige en ouderwetse sociëteit als de Nieuwe of Litteraire in de Re
sidentie, welke meer algemeen bekend is als De Witte op het Plein op
een steenworp afstands van het historische Binnenhof en van vele Re
geringsgebouwen gelegen.
Als die oude muren van het statige gebouw eens konden spreken!
Welk een verhalen en misschien ook wel geheimen uit het Parlement,
de zittende en staande magistratuur, de diplomatie, het leger en de
vloot en de Haagse society zouden dan wereldkundig worden. Weest maar
niet bang, die muren zwijgen
Maar toch gaat de moderne tyd niet ongemerkt voorby aan deze So
ciëteit, waar nog altyd Nederlands politiek gemaakt heet te worden,
waar in lees-, speel-, conversatie-, restaurant- en bibliotheekzalen (de
volgorde is volkomèn willekeurig gekozen!) de dingen van de dag be
handeld en waar sommigen beweren belangrijke beslissingen voorbereid
en genomen worden. Die moderne tyd eist gelykheid van rechten voor
man en vrouw.
Nu was het tot nu toe zo. dat da
mes alleen in uitzonderingsgevallen
op z.g.n. geëmancipeerde dagen haar
voetstappen in deze mannenburcht
mochten plaatsen evenals in het Wit
te Paviljoen van wijlen de Prins von
Wied, zo prachtig gelegen aan de
Scheveningse Boulevard tussen Sein
post en het Grand Hotel.
Tot die geëmancipeerde dagen be
hoorden zowaar enkele dansavonden
in het winterseizoen. Men begrijpt,
dat zulks eigenlijk reeds veel op een
kend. Maar nu onderging ze dat.
Het kwam als een warme, maar
schrikaanjagende vloed over haar
heen. En je zou willen roepen wat
verrukkelijk! en dan: ik bedoel wat
vreselijk! Het betekende plotseling
bevrijding van angst en tegelijkertijd
de overtuiging, dat die bevrijding
geen reden tot vreugde mocht zijn.
Teresa trachtte oplettend naar tan
te Lydia te luisteren. Ze probeerde
zelfs iets toepasselyks te zeggen,
dat van medegevoel moest getuigen,
dat ze niet onderging, maar be
hoorde te ondergaan.
Maar het enige wat ze in gedach
ten vormde, waren stuntelige, melo
dramatische zinnetjes. Ik ben ge
red! Ze kan hem nu niet zien
niet voor na het huwelyk. Misschien
zal haar macht gebroken zyn, als ze
hem terugziet. O, de bevrijding!
Arme Marcia, maar het is haar
verdiende loon. Het is alsof God
het voor me opneemt maar zo
mèg ik niet denken. Tenminste
«Wordt vervolgd'
101. Jimmy Brown was niet van plan te
wachten tot het agent IJsbrand IJskil zou belie
ven hem uit de boom te schieten. Hij klom, nog
altijd met meneer Babbel op zijn rug, zo hoog
mogelijk de boom in, zo hoog, dat de twee kla
bakken beneden hem door het gebladerte niet
meer konden ontwaren. En toen hy eenmaal in de
kruin van de boom zat, werd blykbaar de oude
junglegeest weer vaardig over Jimmy, de aap.
revolutie geleek en dat slechts na
lange aarzeling hiertoe besloten is.
Maar van 14 October af is het hek
helemaal van de dam. Dan kunnen
volgens de jongste clubmededelingen
dames en minderjarigen van 16 jaar
en ouder, die behoren tot het gezin
van een lid, mits zy in gezelschap
zyn van een lid of van een introducé
regelmatig de Witte gaan bezoeken.
Op de le étage zyn hiervoor een spe
ciale eetzaal, een zaal voor conver
satie en lezen, alsmede een speelzaal
aangewezen. Commissarissen gaan
zowaar nog verder en stellen tevens
een opschikkamertje in de garderobe
naast de hoofdingang en een toilet
inrichting op de entresel ter beschik
king van de dames.
Maar nu komen de beperkende be
palingen, waarop de dames en min
derjarigen enz. goed gelieven te letten.
Zij moeten vergezeld zyn van een
heer-lid of introducé en van een vol
ledig ingevuld en ondertekend intro
ductieformulier, dat tegen betaling
van enkele zilverlingen verkrijgbaar
en slechts één dag geldig is. Een tien-
rittenkaart geeft 20 reductie.
Uitsluitend voor de dames-huisge
noten der leden kan men zich per jaar
abonneren.
VERSCHIL!
Voelt u het subtiele verschil? Zus
ters en meerderjarige dochters der
leden alsmede huishoudsters kunnen
onder deze categorie begrepen wor
den. Maar wij zijn er nog niet en
evenmin de dames, want dezen mo
gen alleen per lift naar de le etage
gaan en niet langs het monumentale
trappenhuis en haar terugweg moet
wederom per lift afgelegd worden.
De heren-leden en introducé's heb
ben wel toegang tot de dames-zalen
maar de dames mogen het laatst
overgebleven deel der herenburcht;
de herenzalen niet betreden. Kies
heidshalve worden de heren-leden of
de introducé's, die dames of minder
jarigen binnenleiden of geïntrodu-
ceerden, aansprakelijk gesteld voor
alle financiële verplichtingen tegen
over de sociëteit, welke van dit be
zoek het gevolg zyn of daarmede ver
band houden. En als stok achter de
deur dreigen commissarissen, dat zy
steeds de bevoegdheid hebben niet
alleen in bepaalde gevallen dames te
weigeren, maar de gelegenheid tot
bezoek in het algemeen weer op te
heffen.
Enfin op 14 October a.s. zal de
feestelijke entree der dames geschie
den.
Er zal (in avondkleding) een feest
diner met daarop aansluitend een
dansavond plaats vinden. En onge-
twyfeld zal al wat tot de Haagse so
ciety behoort aanwezig willen zyn
om te zien welke dames in wat voor
nieuwe creaties gehuld tot de eersten
behoren, die aan de bestorming van
deze mannenburcht deelnemen.
(Nadruk verboden).
