Model-hotel in het R.A.I.-gebouw
In Parijs worden geen huizen
gebouwd
JIMMY BROWN, sportheld
Waar oog en tong te gast kunnen gaan
Zeeuwse Almanak
Een gedwongen
Huwelijk
bijna
Daarom is de woningnood
onhoudbaar
no
DINSDAG S OCTOBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Belangwekkende tentoonstelling van het jubilerende
Horecaf.
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM, September. Het Is wel een zeer belangwekkende
tentoonstelling, welke de staatssecretaris voor Economische Zaken, mr.
W. O. L. v. d. Grinten, in het R.A.I.-gebouw te Amsterdam plechtig heeft
geopend. De Internationale Hotel-Restaurant-Café-Tentoonstelllng (HO
RECAF) wordt daar immers tot 8 October gehouden ter gelegenheid van
de herdenking van het feit, dat op 4 Octber 1890 besloten werd tot op
richting van de Nederlandse Hotelhoudersbond, thans de 800 leden tel
lende Horecaf-organisatie.
De leiding van het verreweg inte
ressantste deel der tentoonstelling is
toevertrouwd aan de heer J. F. Staal,
directeur van het Krasnapolsky Con
cern in de hoofdstad, die met mede
werking van architect A. Vogel erin
geslaagd is op een oppervlakte van
3000 m2, dus een derde deel van het
R.A.I.-gebouw, een modelhotel geheel
gelijkvloers te doen inrichten, waar
aan een bedrag van 500.000 ge
spendeerd is, dat door de vele fir
ma's, die erin exposeren, gedekt
werd.
Door de draaideur komt men in
ten ruime hall van 12 bij 12 meter,
met links de portiersloge, vestiaire
en conversatiezaal en rechts de re
ceptie en de bibliotheek met schrijf
tafels. Midden in de hall een monu
mentale bank, waar men rustig het
va-et-vient der gasten en bezoekers
kan gadeslaan, alsmede een blik wer
pen in het restaurant, dat met geraf
fineerde chique is ingericht. Ook
door het café links kan men dit res
taurant bereiken.
MEER EENVOUD.
Uit dit café komt men in het
eenvoudige, tweede klasse-hotel, na
wasserij en linnenkamer gepasseerd
te zijn. Met hoe weinig middelen men
toch comfortabele kamers kan in
richten wordt hier gedemonstreerd,
want slechte matrassen te korte en
piepende bedden evenals lakens en
dekens van niet voldoende lengte zijn
niet bepaald een reclame voor het
desbetreffende bedrijf. Verder treft
men hier douche-cellen, eenvoudige
badkamers en toiletten aan.
Logisch volgt hierop een cafétaria,
welke in vele bedrijven naar de geest
des tijds een al ruimer plaats gaat
innemen Het keukencomplex dat
daaraan grenst, omvat een afdeling
voor kouae dranken en gerechten,
een voor warme schotels, de patis
serie, de groenteschoonmaak- en
spoelkasten. t
Het restaurant biedt de inrichters
gelegenheid, om verschillende tafel
opstellingen en soorten van gedekte
tafels te demonstreren. Het wil ons
voorkomen, dat ook buitenlandse be
langstellende vakgenoten hier het
één en ander kunnen leren!
Natuurlijk mag de moderne bar in
een modern hotelcomplex niet ont
breken. Het heeft er alle schijn van,
of men de kostbaarste grondstoffen
voor het meubilair en textielbekle
ding dier inrichtingen reserveert.
Zou de duurte der cocktails en bor
rels daarmede soms enig verband
houden?
Enerzijds kan men uit de bar op
het fraai aangelegde buitenterras
komen, waar in een mooi Engelse
tuin de rieten meubelen het goed
doen. Anderzijds in de zeldzaam
fraaie Wintertuin, stellig een ook in
het buitenland en dus door buiten
landse gasten zeer gewaardeerd deel
van een hotel.
ZELDZAAM MOOIE
WINTERTUIN.
Deze wintertuin laat verschillende
nieuwe ideeën zien. Bij de ingang
links af een tropische hoek, waarin
de planten zo natuurgetrouw moge
lijk, wat groeiwijze betreft, ver
werkt zijn. Dit zijn de Bromeuaceën,
die in de bomen leven in Symbiose
(samenleving), dus geen parasieten,
die onderverdeeld zijn in soorten, als
Cryptanthus, Arachelia's, Nudilari-
ums, Vriesia's, ook Hertshoornva
rens (Platycerium). Wortels hebben
ze haast niet. Ze leven van het vuil
van vogels, dode bladeren en wat
van de stammen afdruipt. Het water
bewaren ze tussen de bladeren. Er
zijn soorten, die- voor tien maanden
water vergaren en zo de droge pe
riode doorkomen.
Aan de andere zijde zien wij, hoe
met zeer weinig kosten op artistieke
wijze met planten gewerkt kan wor
den in kleine ruimten met wandrek
ken, pergola's, vogels, vissen, plant-
bakken, terwijl ze toch zeer houdbaar
zijn. Deze wandversiering wordt in
Zweden zeer veel aangetroffen en
blijft zelfs in een verwarmde kamer
goed.
Behalve deze plantversiering tref-
WELKOM MEDEBURGER!
De heer C. van Damme, die zeven
tien jaren in Wemeldinge woonde,
heeft zoals hij dat in een advertentie
in één der Zuid-Bevelandse bladen
uitdrukt, „zijn medeburgerschap van
Wemeldinge beëindigd".
In zijn advertentie dankt hij het
gemeentebestuur van Wemeldinge
„voor het welslagen van zijn vesti
gingsvergunning te Vlissingen", de
predikant voor zijn „aangename om
gang op Kerkelijk gebied", de dokter
voor zijn „accuraat optreden bij on
gesteldheid", alle vaklieden „voor hun
prompte en nette bediening", dankt
hij allen die hem bijstonden in dagen
van zware beproeving en zegt hij tot
allen, die hij kent of niet kent „Weest
allen van mij gegroet. Wanneer God
het belieft in Zijn ontfermende gena
de, welnu dan tot weerziens".
Een advertentie, zoals men er niet
veel ziet. Waar men even om glim
lacht. En die toch even treft.
Hoe goed, is men geneigd te zeg
gen, moet het zijn in die kleine levens
gemeenschap van Wemeldinge, dat
iemand die afscheid neemt zich ge
drongen voelt het zó te doen. Kom
daar eens om in een wereldstad!
Welkom, medeburger, in Vlissingen.
fen fraaie aquaria der Nederlandse
Heide Mij. het oog evenals het oor
te gast gaat aan de welgebekte af
gezanten van Avifauna te Alphen
a.d. Rijn, welke snel in populariteit
toenemende onderneming hier een
alleszins sympathieke inzending ex
poseert.
NIEUWE VINDINGEN.
En dan komen wy in de luxe afde
ling en in het hotelflat met eigen
pantry of kitchinette. Inderdaad
heeft de architect zich hier voor
grote puzzle gesteld gezien, maar
voortreffelijke oplossingen bereikt.
Daar zijn tal van originele stands,
waarmede de exposanten een goede
beurt maken. De firma, die het oude,
beproefde recept van „Elke dag een
glaasje" ingezonden heeft, laat haar
producten zien en proeven in een
alleraardigst Oud-Hollands huisje,
waar een zevental collega's of con
currenten op het gebied van het
edele vocht laten zien, dat ook zij
de distilleerkunst «tachtig zijn. Daar
tegenover staat een collectieve inzen
ding van diegenen, die betogen, dat
een ander alcoholisch product weer
het best is en ook een aantal stands
van niet-alcoholhoudende dranken.
Echte wijnkenners zullen bij een
achttal bekende importeurs en han
delaren de merken hunner keuze
kunnen vinden. Ook de gezamenlijke
Luxemburgse wijnhuizen ontbreken
met een fraaie coUectieve stand niet
op het appèl.
Dat het zetten van koffie en thee
in vele restaurants en café's alles
zins verbetering behoeft, zal wel nie
mand willen ontkennen. Hier kunnen
dank zij het Theebureau en vele ver
nuftige nieuwe apparaten de vakge
noten, maar ook de huisvrouwen veel
lering opdoen.
Een novum voor Nederland is een
zeer gecompliceerde, maar in feite
eenvoudig te bedienen „National"
monster-hotel-kasregister. Deze ma-1
chine is speciaal gebouwd, om het
administratieve werk in de receptie
van hotels vlugger en doelmatiger
te kunnen verrichten. Zij vervaar-
digt in één handeling de rekening j
voor de gast en de ooekhoudkaart
voor het hotel, terwijl tegelijkertijd
op de boekingsstukken, waaruit de
rekening samengesteld is. het bewijs
gedrukt wordt, dat de betreffende
post correct is overgenomen.
Botsing tussen Joegoslavische en
Abanese grenspatrouiNes.
Volgens een Tass-bericht uit Tira
na, de hoofdstad van Albanië, heeft
het Albanese nieuwsagentschap mel
ding gemaakt van een botsing tus
sen Yoegoslavische en Albanese
grenspatrouilles. Dit zou Vrijdag j.l.
in het gebied van Padesj gebeurd zijn.
Volgens het agentschap zouden tus
sen 21 en 29 September Yoegoslavi
sche vliegtuigen vier keer „de grens
geschonden" hebben.
Op 40 meter hoogte 58 uren in
evenwicht op een rijwiel.
De Oostenrijkse koorddanser, Harry
Daves, is er in geslaagd zich gedu
rende 58 uren in evenwicht te hou
den op een rijwiel. Hij bleef zolang
op een kabel die gespannen was tus
sen de twee torens van het stadhuis
te Klagenfurt in Karinthië.
Fransen veroverden
„militaire hoofdstad" van
Vietminh.
Een Franse vliegende colonne, die
uit Hanoi was opgerukt, heeft Zon
dag de „militaire hoofdstad" van de
Vietminh, Thai Ngoejen, veroverd.
De inneming geschiedde met behulp
van valschermtroepen.
Het offensief werd Zaterdag vóór
het aanbreken van de dag ingezet. De
actie had ten doel Hanoi en de door
de Fransen bezette rijstschuur te be
schermen in verband met de ver
overing door de Vietminh van de
Franse buitenpost Dongkhe, ongeveer
200 km. naar het noorden, op 18
September j.l.
Een Amerikaanse infanterist, die een gewonde makker van het ge
vechtsterrein op Korea over een afstand van bijna twee kilometer naar
een medische post heeft gedragen, is aan het einde van zyn krachten
gekomen op het moment, dat manschappen de gewonde van zijn schou
ders willen tillen.
door
Mary Burchell
Het meisje pakte de kleine inkoop
met overdreven zorg in en terwijl zij
het pakje aan Teresa overhandigde,
keek ze haar nieuwsgierig aan en
zei: „Wel gefeliciteerd, als ik dat zo
zeggen mag, juffrouw Vaylon".
„Dank u", antwoordde Teresa stem
mig.
Ze dacht, als alleen het engagement
al zoveel deining veroorzaakt, wat
zal er dan wel gebeuren, als Marei a
haar dreigement volvoert en in mijn
plaats met hem trouwt?
Ze huiverde bij de gedachte, de
straten van Malever door te moeten,
wanneer dat geschiedde. Toen kal-
Stadsbevolking moet n aar het platteland.
(Van onze correspondent).
PARIJS, September. Laten we het royaal toegeven: de woningnood
in Parijs begint onhoudbaar te worden. Je weet wel, dat er 500.000 Pa
rijzen aars zijn, die een woning zoeken, dat er honderdduizenden gedwon
gen in donkere, dure hotelkamers leven, maar hoe erg het probleem in
werkelijkheid is, dat merk je pas wanneer je zelf gedwongen bent te
gaan verhuizen.
Dan duurt het niet lang voor je er achter bent, dat het gewoon niet
mogelijk is om zelfs maar twee kamertjes en een keukentje te huren.
Men heeft na de oorlog in Parijs practiseh niet gebouwd en men is niet
van plan in de hoofdstad grote bouwplannen te gaan verwezenlijken.
Men vindt en terecht dat er in de oorlog te veel mensen van buiten
in de hoofdstad zijn gaan wonen en dat het veel gezonder is, wanneer
deze lieden weer terug naar het land zouden gaan. Dus bouwt men wel
in de provincie en zelfs op een veel grotere schaal dan men in Nederland
vaak wel denkt. Hele nieuwe stadjes verrijzen daar en zo hoopt men de
overtollige bevolking van de grauwe huizen, die men Parijs noemt, weer
wat over het Franse platteland te kunnen verspreiden. Dit is ook zeker
nodig, want er zijn in het Zuiden van Frankrijk hele plaatsjes, waarvan
de huizen ruïnes zjjn geworden, omdat de bewoners het land verlieten
om in de stad te gaan wonen.
Met dat al zitten wij in Parijs nu
toch maar met de gebakken peren. Wil
je op een normale manier een andere
woning hebben, dan word je geplaatst
op een hopeloos lange wachtlijst. Zelfs
al heb je voorrang wat er voor een
buitenlander natuurlijk niet bij is
dan is de kans. dat je werkelijk een
huis krijgt, vrijwel nihil.
Dit wil echter nog niet zeggen, dat
er geen lege huizen zijn. Verre van
dat. Men behoeft slechts bepaalde
„agences" op te bellen of men biedt
een keur van appartementen aan. Je
hebt het slechts voor het kiezen: Drie
kamers met keuken en een badkamer
in de buurt van de Champs Elysees?
Zeker meneer. Millioen francs sleutel-
geld. Is dat wat aan de hoge kant?
Dan hebben we nog drie kamers en
een keukentje in Montmartre. Voor
een half millioen francs kunt u de
sleutel meteen mee krijgen.
VERBODEN SLEUTELGELDEN.
Natuurlijk is het streng verboden
om sleutelgeld te vragen en de politie
zit er ook inderdaad flink achterheen.
Maar wanneer de eigenaar twee oude
bedden, een houten tafel en een sche
ve kast laat staan en men is zo gek
om voor die oude meubelen een half
millioen francs te betalen, dan kan
daar toch niemand iets op te zeggen
hebben? En zo weet de ongelukkige,
die een huis zoekt, dat hij dik zal moe
ten dokken om onderdak te komen.
Daar staat tegenover, dat de huren
belachelijk laag zijn. Voor een behoor,
li.ike etage betaalt men niet meer dan
250 gulden per jaar. Maar daar zit nu
juist de kneep. Omdat de huren zo
laag gehouden worden, denkt geen
particulier erover om huizen te laten
zetten. Iemand, die wat huizen bezit,
geeft aan belasting en aan onderhoud
meer uit dan de huur oplevert. Het
gevolg is. dat hij niets aan zijn huis.
jes laat doen. En aangezien het huur-
probleem al tientallen jaren bestaat
is er in heel Parijs vrijwel geen kozijn
aan te wijzen, dat geverfd is. De mees
te huizen in Parijs zijn eigenlijk wit
of beige van kleur. Daar kom je ach
ter, wanneer de staat een enkele keer
wel eens èen geval laat schoon maken.
Maar dat neemt niet weg dat heel Pa
rijs. grijs, soms zelfs zwart van kleur
is. Die kleur heeft overigens een bij
zondere charme of schilderachtigheid.
Dat neemt echter niet weg, dat on
danks die charme duizenden huizen,
die met enig onderhoud nog tientallen
jaren langer zouden kunnen leven, nu
op invallen staan.
WEINIG INWONERS.
Het probleem van het samenwonen
kent- men in Parijs niet op grote
schaal. Ten eerste zijn de huizen over
het algemeen werkelijk te klein om
er twee families in te stoppen en bo
vendien is de Parijzenaar zo'n indivi
dualist in hart en nieren, dat samen
wonen gewoon onmogelijk is.
Over een maand sta ik op straat.
Daarom ben ik naar de concierge van
een grote woonkazerne gegaan. Die
concierges zijn machtige, oppermach
tige dames. Zij heersen over het lot
van vele daklozen en zij steken hun
macht niet onder stoelen of banken.
Zij tonen je onmiddellijk, dat je maar
een heel, een bitterklein mannetje
bent. Dat er geen kwestie, hoort u me
goed, geen kwestie van is. zelfs
een heel bescheiden kamertje te huren.
Dat zij zo dagelijks dozijnen daklozen
krijgt, enz. Dan zeg je, dat het na
tuurlijk is, dat haar hulp betaald,
royaal betaald-zal worden. Ze taxeert
je dan en zegt, dat sleutelgeld door de
wet verboden is. Enfin,'je blijft nog
wat zeuren en het resultaat is. dat
ze nog wel eens zal kijken. Waarna je
met gebogen hoofd de straat op gaat.
(Nadruk verboden)
Op de teentjes getrapt.
Een architect uit Helmond, de heer
J. Stevens, maakte eind Juli een stu
diereis naar Noord-Afrika en bezocht
onder meer Tunis. Tijdens de bezich
tiging van enkele bouwwerken al
daar had hij het ongeluk (of, zoals
later bleek, het geluk) bij het ach
teruitlopen een man op de tenen te
gaan staan. Het was een loten ver
koper van de Franse nationale loterij,
die tegen de heer Stevens begon uit
te varen. Om de zaak in het reine te
brengen kocht de architect toen maar
een lot en vergat het voorval.
Nadat de trekking van de loterij
was geschied, bleek de winnaar van
de hoofdprijs van 20 millioen francs
maar niet te komen opdagen. Her
haaldelijk werd in de Franse dagbla
den het nummer opgeroepen. Zo'n
advertentie kwam onder ogen van
de heer Stevens, toen hy een bede
vaart naar Lourdes maakte. Op het
ogenblik toert hij door Frankrijk
met een vorstelijke twaalfcylinder
auto
Ballon landde km. van zee.
Op een luchtvaartdag, georgani
seerd door het Leeuwarder zaken
centrum, is Zaterdag de heer Boes
man met twee passagiers opgeste
gen in de ballon „Cannegieter."
De ballon is later veilig geland op
een drassig stuk land bij St. Jaco-
baparochie, op een km. van de Wad
denzee.
meerde ze zichzelf met de overwe
ging, dat wanneer Marcia won, het
eerste wat haar te doen zou staan,
was om Malever zo spoedig mogelijk
te verlaten.
Toen ze de winkel uitging, bespeur
de ze, dar er achter haar gefluisterd
werd en ze veronderstelde dat de win
keljuffrouw rondverteld had, dat hoe
gek ook, dit het meisje was waarmee
Elliott Burdern trouwen ging. Buiten
de winkel aarzelde Teresa een ogen
blik, terwijl ze in haar gedachten de
verschillende opdrachten van haar
tante doorliep en zich afvroeg, of ze
niets vergeten had. Toen ze hiermee
bezig was, hield er naast het trottoir
een grote auto stil en door het open
raam riep Elliott's stem haar toe:
„Hallo, Teresa, waar ga jij naar toe?
Kan ik je ergens afzetten?"
„Hallo, Elliott!" Ze kwam naar
hem toe en begon toen te glimlachen,
alsof alleen al zijn aanwezigheid haar
genoegen deed, wat ook het geval
was. „Ik ben op weg naar huis, ik
hoef heus niet afgezet te worden".
Hij leunde naar buiten en opende
het portier.
„Spring erin, dan breng ik je weg.
Ik moet toch min of meer die kant
uit."
Teresa stapte zonder verder tegen
stribbelen in de auto en, omziend
naar de winkel die ze juist verlaten
had, zag ze dat de meeste bediendes
van Rogers en Dayborn, (om van de
klanten maar niet te spreken) zich
by de open deur gegroepeerd hadden.
Instinctief keek ze naar Elliott om
te ontdekken of deze ongewenste be
langstelling hem hinderde, maar ze
zag, dat die eenvoudig voor hem niet
bestond.
Dat was een van Elliott's aardige
kanten, dacht ze, glimlachend. Hij
deed voortdurend dingen, die de aan
dacht op hem vestigden, maar hij was
zich allerbeminlijkst onbewust van
deze aandacht.
„Heb je het erg druk gehad van
daag?" vroeg ze terwijl ze voortijlden
in de richting van het huis der Vay-
lons. Ze dacht, dat ze dit alleen maar
vroeg, om iets te zeggen maar terwijl
ze sprak wist ze dat ze onbewust de
zekerheid zocht, dat hij Marcia nog
niet gezien had.
„Beestachtig druk", zei hij. met de
voldane lach van een man, die beha
gen schept in een druk leven. „Ik ben
zelfs tijdens de luiich op de gieterij
gebleven. Dat komt ervan, als je de
dag begint met het kopen van enga
gements ringen". zei hij plagend.
„Wel, wiens schuld was dat?"
vroeg Teresa en haar stem klonk vro
lijk, want ze dacht: Het is alles goed!
hij heeft haar niet gezien. Of hij de
Parriers al of niet kent, hij heeft in
leder geval geen tijd gehad, er van
daag heen te gaan. Hij zegt zelf, dat
hij geen gelegenheid heeft gehad de
gieterij te verlaten. Het is weliswaar
een uitstel, maar hy heeft haar niet
gezien.
Maar de beklagenswaardige kort
heid van dit uitstel werd haar duide
lijk toen ze merkte, dat ze het huis
van de Vaylons naderde.
Misschien zou hij met haar naar
binnen willen gaan. Marcia zou naar
buiten kunnen komen en hem uitno
digen. Alles was mogelijk! Ze was
gek geweest, hem toe te staan, haar
naar Marcia's eigen voordeur te
brengen.
(Wordt vervolgd
Het Wereldgebeuren
De 38e breedtegraad
De Zuidkoreaanse president Syng-
man Rhee heeft eind vorige week
zonder blikken of blozen verklaard,
dat er geen 38ste breedtegraad be
staat op Korea en de troepen van
de Ver. Naties dus vrijelijk het Noor
delijk deel kunnen binnentrekken. In
aansluiting op deze verklaring zijn
de Zuidkoreanen Zondag de volgens
Rhee niet bestaande grens overge
trokken op weg naar de Noordkore-
aanse hoofdstad. Het was te ver
wachten dat MacArthur en de an
dere militaire leiders hun militaire
successen niet halverwege zouden
afbreken uit vrees voor politieke
complicaties. De kans om de Noord-
koreaanse strijdkrachten te vernie
tigen en een communistische satel
lietstaat binnen enkele maanden te
liquideren ligt voor het grijpen en
MacArthur is er de man niet naar
deze kans voorbij te laten gaan. De
verleiding is te groot. De oorspron
kelijke bedoeling was anders. De
actie op Korea is destijds begonnen
onder de vlag van de Ver. Naties
teneinde agressie af te straffen, de
aanvallende Noordkoreanen tot hun
punt van uitgang terug te werpen
en vervolgens besprekingen te ope
nen om ae moeilykheden op Korea
langs vreedzame weg te regelen. Het
was toen moeilijk te voorzien, dat
het met de landing bij Intsjon be
gonnen grote tegenoffensief zo snel
succes zou hebben. De onverwachtse
ineenstorting van het Noordkoreaan-
se front heeft natuurlijk de vraag
doen rijzen of het eigenlijk niet veel
gemakkelijker is de Noordelijken een
oplossing militair op te leggen in
plaats er over te confereren. Presi
dent Truman heeft aanvankelijk nog
geaarzeld en op een persconferentie
doen weten, dat de beslissing over
het al dan niet overschrijden van
de 38ste breedtegraad bij de Ver.
Naties ligt en niet bij de legerleiding.
MacArthur bleek een andere mening
toegedaan. Volgens de generaal luidt
de opdracht van de Ver. Naties het
herstel van orde en rust op Korea
en heeft hij het recht alle maatrege
len te nemen om deze opdracht te
vervullen.
Uit de eerste debatten in Lake
Success is wel gebleken, dat de meer
derheid binnen de Ver. Naties dit
standpunt steunt. Een door Engeland
geïnspireerd voorstel om de grens
tussen Noord- en Zuid-Korea weg te
nemen en een verenigd Korea onder
voorlopig toezicht van de Ver. Na
ties te stellen maakt goede kans
aangenomen te worden.
Wat zullen de Sovjet-Unie en com
munistisch China doen? Zich neer
leggen bij de feiten of alsnog Noord-
Korea militaire hulp bieden. Het eer
ste is waarschijnlijker dan het twee
de. De Russen hebben zich tot dus
ver in het Koreaanse conflict vry
gematigd getoond en zich angstval
lig er van weerhouden actief aan de
strijd deel te nemen. Het lijkt wel of
zij zich volkomen vergist hebben in
de reacties van de Amerikanen op
het Noordkoreaanse avontuur en zich
nu in achterhoedegevechten terug
willen trekken zoals zij destijds de
blokkade van Berlijn ongedaan heb
ben ge.maakt nadat de besluitvaar
digheid van de tegenstander was ge
bleken.
Wel zal misschien gepoogd worden
geruime tijd een guerilla-strijd op
Korea gaande te houden teneinde de
strijdkrachten van de V.N. te bin
den.
Hoe dan ook. Korea is voor Moskou
onmiskenbaar een nederlaag gewor
den en dat heeft in het Westen het
optimisme versterkt en de vrees
voor een ophanden zijnde oorlog wat
weggenomen.
Amerikaanse torpedojager
op een mijn gelopen.
Een tweede Amerikaanse torpedo-
bootjager de „Mansfield", is voor de
kust van Noord-Korea op een mijn
gelopen. Zeven personen werden ge
wond. De „Mansfield" kon op eigen
kracht een Japanse haven bereiken.
Ambon opnieuw beschoten.
„ZUID-MOLUKKEN" VRAAGT
INTERVENTIE.
De vertegenwoordiger van de „Re
publiek Zuid-Molukken" in Neder
land deelt mede, dat hij „in verband
met de aanval, die de Republik Indo
nesia uit de zee en uit de lucht op
Ambon heeft ondernomen en waar
door de Republiek Zuid-Molukken
met algehele vernietiging bedreigd
wordt, interventie heeft gevraagd bij
de V-Raad en bjj de regeringen van
Australië en Nederland.
Volgens mededeling van het bureau
Zuid-Molukken in Den Haag, zijn de
plaatsen Wai en Tulehu op het eiland
Ambon, op 28 September j.l. aange
vallen door acht schepen (w.o. drie
korvetten) en twee bommenwerpers
van de Republik Indonesia. Beide
plaatsen werden door de vijand bezet.
De korvetten drongen ook de baai
van Ambon binnen en beschoten de
stad. Onder de burgerbevolking zou
den veel slachtoffers zyn gevallen. Op
Zondagochtend 1 October is Ambon
opnieuw beschoten. Op het tijdstip
van deze beschieting vierde de Chris
tengemeenschap het Heilig Avond
maal in de kerk.
Opvoeding lot openbare
gezondheidszorg.
(Van onze Haagse redacteur).
Maandag is in het Instituut voor
Praeventieve Geneeskunde te Leiden
een veertiendaagse conferentie begon
nen onder auspiciën van de Wereld
gezondheidsorganisatie der Verenig
de Naties, waar 44 wijkverpleegsters
uit 10 verschillende landen zullen
bijeenkomen ter behandeling van het
onderwerp: Opvoeding tot openbare
100. ...op een manier, zoals alleen apen dat
klaar spelen en het scheen hem niets te hinderen,
dat op zijn rug nog bengelde, de thans hevig gil
lende meneer Babbel. „Sta of ik schiet",
schreeuwde beneden de agent IJsbrand met een
brok stengim onder de arm rondhuppelend. „Niet
schieten, niet schieten!" gilde meneer Babbel, die
wel inzag, dat als het op schieten Uitliep, het be
paald slecht met hem zou aflopen.
Uit ons land zullen 17 wijkver
pleegsters hieraan deelnemen.
Gebeente van Naundorff
weer bijgezet.
In alle stilte is de kist met het ge
beente van Naundorff (Charles Louis
de Bdurbon) Maandagmorgen vroeg
opnieuw bijgezet in de grafkelder bij
de Haagse Poort te Delft, nadat dr.
J. P. L. Hulst uit Leiden Woensdag
middag j.l. de stoffelijke resten had
onderzocht.
Omtrent de resultaten van dit on-
derzoek is nog niets bekend gemaakt.
