Jeugdige gevangenen zitten
hun straftijd uit
LEZERS SCHRIJVEN
HITLER'S SS WAS OPGEBOUWD
VOLGENS BLOED-KIT-METHODE
Een bezoek aan de Bijzondere
Strafgevangenis te Zutphen
Van Vrouw tot Vrouw
cru^s)
Wogen miel en
cap uclten
STEMMEN UIT DE KERKEN
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
ONTSPOORDE JEUGD (I)
Jongemannen worden opgevoed tot een beter leven.
(Van onze speciale verslaggever).
ZUTPHEN", September. „Jeugdgevangenis", zeggen we tegen de
chauffeur van de taxi, die voor het Zutphense station in de stromende
regen op een vrachtje staat te wachten.
Een verdere aanduiding is overbodig. HO weet, waar het gebouw, aan
de rand van de stad, staat. Hjj kent blijkbaar de bewoners van „Lunet-
tenstein", zoals de Bijzondere Strafgevangenis voor Jonge Mannen
kortweg Jeugdgevangenis heet; hij is op de hoogte van het leven
daar en van de methoden, die er toegepast worden, want in een kort
gesprekje vat hjj z(jn karakteristiek ïn één woord samen: een rusthuis!
Even later hebben we gelegenheid zijn oordeel te toetsen aan de wer
kelijkheid. De directeur, de heer A. Wedzinga, heeft zich bereid verklaard
ons zijn inrichting te laten zien en er een en ander van te vertellen. Hij
begrijpt onze belangstelling: er Is een kentering in óns gevangeniswezen
waarneembaar; de methode van de langdurige eenzame opsluiting heeft
In veel gevallen niet tot het gewenste resultaat geleid. Er was geen en
kele waarborg, dat zij, die de gevangenis na er hun straftijd uitgezeten
te hebben, verlieten, als geestelijk herboren mensen de maatschappij
weer betraden, als individuen althans, die uit hun bestraffing zoveel le
ring hadden getrokken, dat de kans op een beter, op een deugdzamer le
ven aanmerkelijk gestegen was. Men wil het zwaartepunt tegenwoordig
vooral leggen op de heropvoeding, op het weder geschikt maken van de
ontspoorden voor hun deelneming aan een ordelijke samenleving.
Welnu: in de jeugdgevangenis in
Zutphen gaat men in sterke mate deze
richting uit. Dat is voor een jeugdge
vangenis des te verheugender, omdat
jonge mensen nog een lang leven voor
de boeg hebben, waarin gelegenheid
bestaat de zonden der jeugd goed te
maken en zich een bestaan op te bou
wen.
Onze
Foto-prijsvraag
Toen wy in Augustus de
fotowedstrijd uitschreven ter
gelegenheid van het bedoek
van H.M. de Koningin en
Z.K.H. Prins Bernhard aan
Zeeland, hebben wij niet kun
nen vermoeden, dat zoveel
amateur-fotografen deze ge
legenheid zouden willen aan
grijpen om de feestelijkheden
op de gevoelige plaat of film
vast te leggen. In grote ver
scheidenheid kwamen de in
zendingen bij onze redactie
binnen en al deze foto's wer
den door hen, die hiervoor
waren aangewezen, zorgvul
dig bekeken op technische en
artistieke kwaliteiten.
De inzenders zullen nog
enkele dagen geduld moeten
hebben. Einde volgende week
zullen wij de namen van de
prijswinnaars bekend maken
en de bekroonde foto's af
drukken.
„Een rusthuis", zei onze chauffeur.
Neen, dat is de jeugdgevangenis stel
lig niet. Maar een echte gevangenis
in de sombere, afschrikwekkende
voorstelling, die wij ons daarvan door
gaans maken, evenmin. Denken we bij
het woord gevangenis en meestal
nog terecht ook niet aan grauwe
gebouwen achter hoge muren met klei
ne, getraliede ramen, aan zware, ge
grendelde deuren, aan rammelende
sleutelbossen en norse cipiers, aan
sloeberige boevenpakjes en water en
brood?
Als wij het voorgebouw in Zutphen.
waarachter de eigenlijke gevangenis
min of meer verscholen ligt, betreden,
treffen ons in de hal al dadelijk twee
grote vazen kleurige najaarsbloemen.
Zeker, daarachter, door glazen tocht
deuren ervan gescheiden, strekt zich
de diepe, grote vleugel uit, met aan
weerszijden, in drie lagen boven elk
aar, lange rijen celdeuren. Het geheel
kan in één blik overzien worden. Hier
en daar staat een ambtenaar men
spreekt in Zutphen niet van cipiers
en lopen enkele gedetineerden, die
corvéediensten verrichten. Aan de
deuren der kamertjes men gebruikt
de benaming cellen niet hangèn
voor hét bovenste, glazen gedeelte
gordijntjes, die van buitenaf opzij ge
schoven kunnen worden. Sommige van
deze deuren hebben krukken, zodat de
jongens ze des. avonds zelfstandig
kunnen openen en sluiten, wanneer zij
zich naar de gemeenschappelijke re
creatiezalen willen begeven om zich
daar te verpozen.
HUMANE HUISVESTING.
De kamertjes zien er niet eens on
vriendelijk uit; een opklapbed, de de
kens netjes opgevouwen, een kastje,
een tafel en een stoel, platen aan de
wand en een raam op normale hoogte,
waarvan de sponningen tegelijk de
tralies zijn, zodat zij niet opvallen.
Geen geribd- of matglas, doch gewoon
vensterglas, waardoor de gedetineer
den een vrij uitzicht hebben op de
binnenplaats of over de velden.
De toiletten en wasplaatsen zijn el
ders en verscheidene douche-cellen
bieden gelegenheid tot baden. Er is
een ruime kerk met verdienstelijke
Het systeem van Amerikaanse gangsterbenden nagevolgd
(Van onze correspondent)
Kopenhagen, September. Het is geen toeval, dat de SS en de Gestapo
met Amerikaanse gangsterbenden vergeleken worden. Volgens nieuwe we
tenschappelijke onderzoekingen is aangetoond, dat de organisatie van mis-
dadigersbenden in de Verenigde Staten precies overeenstemde met die van
Hitler's „élite".
Tot dit resultaat kwam de Deense geleerde en universiteitsdocent Karl O.
Christiansen. In zjjn mededelingen tegenover het Deense blad „Information"
doet hjj verrassende onthullingen.
misdaden te begaan, dan hij tot op dat
ogenblik reeds begaan heeft.
Hitier en Himmler kenden dit sys
teem en pasten het cynisch en doelbe
wust toe. Zij noemden het de ,.bloed-
kit-methode". Bloed diende, als kit, om
de leden aan de bende te binden. Het
is .bekend dat Hitier een boek over
Dsjingis-Khan gelezen had, waarin
deze methode beschreven werd. Dit
boek werd onder de Nazi-leiders ver
deeld.
In het algemeen waren de slachtof
fers zich er niet van bewust, dat men
gebruik maakte van een sluw door
dachte en bewust toegepaste tactiek
om berouwvolle medewerkers vast te
houden. Er bestaan echter ook bewij
zen voor het tegendeel. Een voorbeeld
hiervan is Franck, die zich in het be
gin van de oorlog tegen onmenselijke
methoden verzette. Spoedig daarop
werd hij tot gouverneur-generaal van
Polen benoemd en door Hitier ge
dwongen zulke ongehoorde wreedhe
den te begaan, als wij ons nauwelijks
kunnen voorstellen. Franck wist heel
goed, waarom men hem op deze post
geplaatst had en hij kende de onver
biddelijke wetten van zijn „bende", die
hem voor de keus stelde geliquideerd
te worden óf te bewijzen, dat hij het
vertrouwen van de bendeleiders ver
diende".
(Nadruk verboden)
„In Amerika heeft men een weten
schappelijk onderzoek ingesteld naar
het wezen der misdadigersbenden. die
ik bestudeerd heb, omdat ik belang
stelde in het probleem, waarom Deen
se onderdanen dienst namen bij de
,,Waffen-SS" en omdat de Deense re
gering mij verzocht dit probleem te
onderzoeken.
Dè gehele organisatie der Gestapo
en SS, die regelrechte misdadigers-
troepen waren, doet denken aan het
systeem der Amerikaanse gangsterben
den. In iedere gemeenschap van mis
dadigers heerst een krachtig ontwik
kelde zin voor solidariteit en degene,
die tegen dit solidariteitsgevoel zon
digt. stelt zich bloot aan strenge straf
fen. Het is trouwens een feit. dat on-
der misdadigers een veel strengere
morele maatstaf geldt dan bij zoge
naamde „sociale elementen".
Als een lid van een misdadigers-
bende de solidariteit schendt en met
de bende wil breken, kunnen er twee
dingen gebeuren: óf hij wordt geliqui
deerd en dat kan zowel bij de SS
als bij gewone misdadigersbenden
voorkomen óf de leiders van de
bende weten de juiste middelen te
vinden om hem zo nauw aan de bende
te verbinden, dat hij er zich. niet meer
van kan losmaken. Een van deze mid
delen is hem dwingen nog zwaardere
wandschilderingen, uitgevoerd door
een jongeman, die eens zijn capacitei
ten in verkeerde richting aanwendde.
In een goed geoutilleerde gymnastiek
zaal kunnen de jongelui gezamenlijk
aan lichaamsoefening doen. Een dok
ters- en een onderzoekkamer ontbre
ken evenmin als het frisse ziekenzaal
tje, Er is een goed gevulde bibliotheek
en voor de bevoorrechten in deze niet
temin gekooide gemeenschap staan re
creatiezaaltjes beschikbaar met radio
aansluiting, kranten, boeken, gezel
schapsspelletjes en wat meer kan die
nen om het leven in afzondering enige
kleur te geven. Een paar muziekinstru
menten liggen te wachten om in de
avonduren bespeeld te worden.
In bijgebouwen zijn ruime, goed van
gereedschappen, werktuigen en machi
nes voorziene werkplaatsen ingericht,
waarin de jeugdige gevangenen onder
deskundige leiding geanimeerd aan de
arbeid zijn en prima vakwerk leveren:
een boekbinderij, waarin men kalen
ders en kinderbijbels, bestemd voor de
handel, onder handen heeft en een
stapel juist opnieuw ingebonden boe
ken voor de verzending naar de Uni
versiteitsbibliotheek in Utrecht gereed
ligt; een stoffeerderij; een complete
meubelmakerij; een afdeling machina
le houtbewerking; een metaal „fabriek
je" met draaibanken, autogenische las
apparaten en al; een schilderswerk
plaats, waarin enkele nog wat onhan
dige jongens op mooie letters zitten te
zwoegen
Buiten ligt een voetbalveld en daar
naast een stuk bouwland, waarvan de
andijvie wordt binnengehaald.
Op 10 km. van Zutphen beschikt de
Jeugdgevangenis zelfs over een grote,
complete boerderij, „Werksche Veld"
genaamd.
„IK VEROORDEEL U.
In deze omgeving vertoeven gere
geld gemiddeld 125 ontspoorde jonge
mannen, jeugdige kerels van allerlei
slag meest tussen de achttien en
drie en twintig jaar die een ernstig
vergrijp hebben gepleegd, daarvoor tot
gevangenisstraffen van één tot drie
jaar veroordeeld zijn, maar van wie
aangenomen kan worden, dat zij door
een doelmatige opvoedingsmethode en
door de toepassing van een streng,
doch humaan „regiem" in het maat
schappelijk gareel kunnen worden te
ruggebracht.
SCHERPE SELECTIE.
Gedachtig aan het spreekwoord, dat
één rotte appel in de mand al het ga
ve fruit te schand maakt, tracht men
gevaarlijke elementen, die een slechte
invloed op de anderen uitoefenen en
deze naar het kwaad toetrekken in
plaats van hen daarvan te verwijderen,
te weren. Een enkele keer gebeurt hét,
dat een bewoner van de Jeugdgevan
genis naar een gewone strafgevange
nis verhuist, omdat hij in eerstgenoem
de inrichting niet op zijn plaats is.
(Nadruk verboden)
De onderhandelingen over de prijs
van de door Denemarken aan Engeland
in het komende jaar te leveren boter
zijn Woensdag afgebroken, nadat de bei
de delegaties niet tot overeenstemming
waren kunnen komen over de hogere
prij.s, die door Denemarken verlangd
werd.
De jeugdige gevangenen in Zutphen zijn niet opgesloten in een grauwe, trieste cel, maar zij „wonen in een
kamertje, dat wel elk persoonlijk contact met de buitenwereld uitsluit, doch een vrij uitzicht naar buiten
geeft en dat niet eens ongezellig is ingericht. Overdag werken bovendien de meeste gedetineerden gemeen
schappelijk met de anderen in werkplaatsen of op het land.
Het nieuwe Zeeuws costuum
Enige tijd geleden stond in dit blad
een stukje over bovengenoemd onder
werp. Omdat het nogal stof heeft doen
opwaaien in en buiten de provincie en
er tevens enkele onjuistheden in wa
ren geslopen die ik graag recht wil
zetten, stel ik het op prijs, wanneer
de redactie mij enige plaatsruimte
verleent.
De bond van plattelandsvrouwen
werd genoemd als degene die opdracht
gegeven had aan mevrouw Kars om
een nieuw Zeeuws costuum te ontwer
pen. Zo gebeurde het echter niet. Het
was „Het Landbouwhuishouden",
maandblad van de twee in ons land
bestaande verenigingen van leerkrach
ten bij het landbouwhuishoudonder-
wijs dat contact zocht met de ont
werpster Jo Kars en haar verzocht
om, niet zoals tevens vermeld werd,
een nieuw Zeeuws costuum te ontwer
pen maar om ontwei-p-schetsen te ma
ken van kledingstukken, geïnspireerd
óp de drachten. Tussen deze beide for
muleringen ligt toch wel een belang
rijk verschil.-
De ontwerpster kon haar inspiratie
putten uit de rijke bron van waarden
door de klederdrachten geboden. Ten
slotte moet de mens die iets maakt er-
-gens door beroerd worden en het zou
'toch wel *V'aïi een -grote geestelijke ar
moede getuigen wanneer dit cultuur
bezit van het platteland hem niets
meer te zeggen had.
Maarinspiratie putten betekent
niet „het museum leeg halen" of iets
maken wat al het bezit van een ander
is. Zeker, er kan verwantschap be
staan, maar 't werkstuk dat uit han
den komt moet eigen leven hebben en
kunnen wortelen en ademen in de tijd
waarin het ontstaat.
Dit was ons uitgangspunt en me
vrouw Kars vatte haar taak ook op
deze wijze op.
Wetende dat de dracht reeds jaren
een punt van overdenking vormde in
plattelandskringen en het daarbij be
trokken onderwijs, hebben we het op
bovengenoemde wijze aangesneden in
ons blad en geplaatst onder de rubriek
„Kleding" en niet onder „nieuw cos-
turn of moderne dracht"; tevens besef
fende, dat men dan pas van een kle
derdracht kan en mag spreken, wan
neer het kledingstuk door een groep
wordt aanvaard en gedragen.
Met een schets geïnspireerd op het
Friese costuum werd begonnen. Daar
na volgden Noord-Holland, Marken en
Zeeland.
In Friesland werd de nieuwe schets
mede door een groep kenners van het
oude costuum in studie genomen.
Het resultaat van studie, elf ver
schillende proefstukken met gelijke
grondvorm, waarbij dan de hoofdtooi
weggelaten of beperkt tot een smalle
zilveren spang is onlangs in Leeu
warden aan een grote groep belang,
stellenden getoond en gunstig ontvan
gen.
In Friesland wordt de dracht niet
meer gedragen. De kap nog wel eens
door oudere dames. Bij sommigen zijn
dracht en juwelen familie-bezit en de
ze worden nog gedragen bij bijzondere
gelegenheden. Er is hier nog sprake
van traditie, welke net als in Zwitser-
Het is altijd buitenge
meen plezierig om, na de
vacantie weer thuis te
komen. Wanneer men
zijn bagage, die louter
keistenen schijnt te be
vatten, op de stoep depo
neert en de sleutel in het
slot steekt (moet je zo'n
bel zien en het schijnt
hier twee weken lang
modder geregend te heb
ben) waarschuwt de
moeilijk schuivende voor
deur al dat het met de
vrijbuiterij afgelopen is.
Alles goed en wel om
urenlang door stille la
nen te dwalen en met 'n
boek dat men niet leest
in een ligstoel op een
grasveld te zitten
maar hier ligt het leven
van alledag weer duimen-
dik op de voordeurmat.
Tijdschriften en brochu
res en brieven van opge
togen dames en heren,
naar aanleiding van uw
laatste rubriek", en ra
dio-boden en aanslagbil
jetten en kennisgevingen
van aangetekende stuk
ken: enfin, we zijn zo
echt gezellig weer thuis.
Ik heb de gehele sta
pel liefderijk uit het ge
zicht gedeponeerd (be
halve natuurlijk de brie
ven voornoemd), en al
leen maar de krant opge
pakt om met een lichte
dosis alvast weer aan het
werken met de hersens te
wennen. En het eerste
bericht, waarover ilc met
mijn bereidwillige aan
dacht struikelde, was zo
echt geschikt om mij weer
helemaal met de ernst des
levens vertrouwd te ma
ken.
Kijk, dacht ik, dat is nu
toch iets waarvan wij
vrouwen speciaal op de
hoogte behoren te zijn.
Het is zo juist wat we no
dig hebbeneen sprekend
bewijs hoe goed 'ons dier
baar vaderland ondanks
alle aderlatingen van de
fensie uitgaven, verlies
van handelsmarkten,
moordende belastingen en
stijgende prijzen ervoor
staat. Vertel ons niet dat
West-Europa met de rug
tegen de muur staat, zo
als het boek beweert
waarmee ik mij in de va
cantie al bladerend heb
beziggehouden (als ik het
degelijk bestudeerd heb
hoort u er wel meer van).
Welnee, dat is allemaal
bangmakerij om kleine
kinderen naar het bed te
jagen. Kijk naar Noord-
wijk: daar is geen vuil
tje aan de lucht, daar is
het al benzinegeur en.
zonneschijn, wamt onder
grote belangstelling werd
daar weer 'het jaarlijks
Concours d' élégance ver
reden.
Is het niet heerlijk?
Klopt uw huisvrouwen
hart niét sneller onder
uw gebloemde schortje?
Concours, d' élégance, dat
is toch waarlijk geen gek
heid. Dromen van wa
gens, bestuurd door da
mes in dromen van toi
letten: de jury was niet
om op haar voordeligst
voor de dag te komen en
tegelijk in de stijl en het
kleurenschema van haar
wagen te blijven. Gaatu
er maar aan staan: een
grijze Skoda-roadster wat
zou daarbij aantrekken?
Was u ooit op het idee
gekomen van een prac-
tisch en vrolijk groen-
rood geruit jurkje met
rode tas, handschoenen,
schoenen, misschien oor
knoppen en de juiste tint
lippenstift?
En een Kaiser-1950 in
twee kleuren grijs had
die u op het brillante idee
van een vieux-rose japon
en wagenwiel gebracht?
De mevrouw met de De-
lahaye Conpetition had 't
helemaal niet gemak
kelijk, want zo'n sleetje
te benijden, dat kan iku
verzekeren.
Had geweten wie u
kiezen moest om te be
antwoorden aan de stren
ge voorwaarden die by
zo'n gewichtig concours
gesteld worden? De aesth-
etische waarde van de
auto met betrekking tot
lijn en kleur, de ver
schijning van de dame
achter het stuur en dan
nog de combinatie van
die twee ai ai, het is
geen kinderwerk om dat
te beoordelen. Om te be
ginnen waren al die be
stuursters getooid in na
middagtoilet, met bijpas
sende accessoires,en droe
gen meestal daarbij op de
modieuze coiffure een
hoed als een wagenwiel
als u mij niet gelooft,
ik houd mij eerlijk aan
het verslag. Nu moet u
zich alleen al eens inden
ken wat 'n hoofdbrekens
dat gekost heeft aan al
die deelnemende dames
heeft een lange neus, ge
drongen cabine en gecou
peerde staart, en dat lijkt
zo te horen niet een bij
ster voordelig uiterlijk
maar derzelver chauf-
feuse was zo wijs geweest
een zwart cocktailtoiletje
aan te trekken en een
maisgeel hoedje op te zet
ten, en toen- was het land
gered met 'n eerste prijs
maar liefst in twee klas
sen. Hetgeen een pak van
uw en mijn hart betekent.
U zult zeggen: Maar
Saskia, is het nu nodig
om over zoiets dermate
sarcastisch te worden?
Vindt u dat nu werkelijk
zó erg? Laat ieder diertje
zijn pleziertje: Noordwijk
kan heus wel een paar
attracties gebruiken, zo'n
concours trekt touristen
en dat brengt toch ook
weer aardig deviezen in
het lege laatje.
Weet ik wel. Ik zou
ook bereid zijn over die
Skoda's en Packards en
Sedan annex geruite wa
genwielen en vieux-rose
handschoenen glimla-
chend de schouders op te
halen, als ik niet wist:
dat duizenden beste ijve
rige zuinige en opoffe
rende vrouwen, die dit
lezen, er weer een af
schuwelijk minderwaar
digheidsgevoel door op
liepen. Zie je, voor zo
iets snoezigs en elegants
deug ik nu helemaal
niet:
dat duizenden gedachte
loze echtgenoten van der
gelijke niet-met-goud-te-
betalen huisvrouwen zul
len denken of misschien
wel verstaanbaar mom
pelen: Zie je, zo'n vrouw
tje, daar kun je als man
nog eens mee voor de
dag komen; sportief, pre
sentabel, modieus-mmm;
dat er op die lijst van
publiekelijk toegejuichte
en belcroonde dames ach
ter geen enkele naam
vermeld wordt in welk
cultureel of maatschap
pelijk opzicht zij zich
verdienstelijk hebben ge
maakt:
dat deze dames haar ui
terlijk aantrekkelijke
verschoning comfortabel
rondrijden in geruisloze
gloednieuwe auto's, ter
wijl legioenen schooljuf-
fertjes, wijkzusters,
vroedvrouwen, telefonis
ten, typisten, zelfs apo
thekeressen en vrouwe
lijke doktoren zich door
weer en wind op dood
gewone fietsen dag aan
dag stug trappend naar
hun onmisbare en vaak
zeer matig betaalde maat
schappelijke taak spoe
den. Maar diè komen in
haar gummijas-met-capu-
chon en sportschoenen
nooit voor een prijs in
aanmerking.
SASKIA.
Mededeling van de re
dactie.
Hier en draagt heerst
de mening, dat de bijdra
gen, die door „Saskia"
in ons blad worden ge
schreven, afkomstig zou
den zijn van mevr. Ina v.
d. Beugel.
Wij delen daarom me
de, dat mevr. Ina v. d.
Beugel niet identiek is
met Saskia.
land gaaf in ere gehouden moet wor
den.
De verkleedpartijen in slechtzittende
namaak-djfibhten van gordijnstoffen
vallen hier ten enen male buiten.
In Zeeland staan de zaken weer an
ders. Het is nog rijk want het bezit
een prachtige dracht die nog gedragen
wordt. Ook haar vruchten worden
schaarser en om zich te kunnen hand
haven en vernieuwen zullen haarwor
tels diep genoeg in deze tijd moeten
dringen. Het is de plicht van de plat
telandsgemeenschap om zich te ver
diepen in de groei van datgene, waar
voor zij de voedingsbodem moet zijn.
het nieuwe en onbekende dat opkomt.
Dan behoeft er geen angst te zijn voor
Ook al weet men niet of het een on
kruid. dan wel een heilzaam kruid zal
blijken te zijn.
Redactrice Het Landbouwhuishouden.
V. MÜNCH-ZWAGERMAN, Sneek.
VLISSINGSE HERINNERINGEN
VAN EEN MARINEMAN.
Van een marineman, die vroeger te
Vlissingen op de „Brabant" lag en
dezer dagen een bezoek aan Vlissin
gen bracht, ontvingen wij de volgen
de ontboezeming:
Vlissingen, voor hoevelen van de
ouderen roept deze plaats herinnerin
gen op aan de tijd voor de oorlog?
Van de buitenkant lgkt de stad met
z'n hoge kranen weinig veranderd,
maar toch vindt men er maar weinig
van het oude, vooral door het ontbre
ken van de marine in de Binnenha
ven. Al spoedig kom je in de stad
oude bekenden tegen, oude bekenden
zijn ook de witte ballons in het Bel-
lamypark
Uit de gesprekken, die je met Vlis-
singers voert, blijkt al spoedig, dat
velen hopen op de terugkeer van de
marine zoals vroeger. Zou die tijd
ooit komen?
Veel is er hier veranderd, om bij
voorbeeld iets te noemen: het Eiland,
het oude vertrouwde Eiland. Dat was
toch wel een stadsgedeelte, dat voor
ons een eigen intimiteit had. Van de
„Brabant" af kon je het helemaal
overzien en als je naar de stad ging,
dan nam je vanzelfsprekend de weg
via de sluizen. Wie ging er nu over
de Keersluis Bijna niemand immers.
Of het zou soms moeten zijn, als „zg"
toevallig uit Souburg kwam
Zelfs het kanaal had zgn bijzondere
bekoring, vooral van een roeisloep
uit, op weg naar Veere via Middel
burg. Daar was het jaagpad en niet
te vergeten het zwembad, om je wa
tervrees af te leren. Aan al die din
gen denk je terug als je bij toeval
weer eens in Vlissingen komt. Wee
moedige, maar gelukkig toch ook
bigde herinneringen.
DE PLAATS DER VROUW
IN DE KERK.
De presidente van het Isabella Tho-
burn College in Lucknow (India),
Miss Sarah Chakko, zeide in een toe
spraak voor het Centrale Comité van
de Wereldraad van Kerken dat de
Kerk geen gelijke tred heeft gehouden
met de wereld wat de positie van de
vrouw betreft. Daarom hebben de
vrouwen haar talenten in dienst ge
steld van wereldse beroepen. Zij sprak
als haar verwachting uit, dat de in
stelling van de Commissie voor „de
arbeid van de vrouw in de Kerk", een
stap is in de richting om het verzuim
goed te maken.
COÖRDINATIE BIJ DE
FINANCIERING DER KERKELIJKE
UITGAVEN.
De kerkeraad der N.H. gemeente te
Voorburg heeft een commissie be
noemd, bestaande uit een predikant,
een diaken en een kerkvoogd om te
trachten een weg te vinden tot coör
dinatie bij de financiering der kerke
lijke uitgaven. Men is hiertoe geko
men uit de overweging dat op kerke
lijk gebied vaak veel geld wordt gege
ven en uitgegeven voor minder nood
zakelijke dingen, terwijl soms zeer be.
langrijke delen van het kerkelijk ar
beidsterrein niet tot hun recht komen
door gebrek aan geld.
Het gevolg daarvan is een eindeloos
gebedel en opwekking tot het geven
voor een bepaald doel.
Er moet voor de kerkelijke gemeen
te een begroting komen, waarin alle
kerkelijk werk naar behoefte en mo
gelijkheid een deel van de inkomsten
wordt toegedacht. Het bedelen en col
lecteren voor aparte doeleinden kan
daardoor zoveel mogelijk worden
voorkomen.
De genoemde commissie is begon
nen met aan alle instellingen, die op
het collecte-rooster van de kerkeraad
voorkomen een opgave te vragen van
de bedragen, die zij uit collecten enz.
ontvangen hebben alsmede het bedrag
der uitgaven en enkele verdere gege
vens.