Jeugdige gevangenen zitten hun straftijd uit LEZERS SCHRIJVEN HITLER'S SS WAS OPGEBOUWD VOLGENS BLOED-KIT-METHODE Een bezoek aan de Bijzondere Strafgevangenis te Zutphen Van Vrouw tot Vrouw cru^s) Wogen miel en cap uclten STEMMEN UIT DE KERKEN ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 ONTSPOORDE JEUGD (I) Jongemannen worden opgevoed tot een beter leven. (Van onze speciale verslaggever). ZUTPHEN", September. „Jeugdgevangenis", zeggen we tegen de chauffeur van de taxi, die voor het Zutphense station in de stromende regen op een vrachtje staat te wachten. Een verdere aanduiding is overbodig. HO weet, waar het gebouw, aan de rand van de stad, staat. Hjj kent blijkbaar de bewoners van „Lunet- tenstein", zoals de Bijzondere Strafgevangenis voor Jonge Mannen kortweg Jeugdgevangenis heet; hij is op de hoogte van het leven daar en van de methoden, die er toegepast worden, want in een kort gesprekje vat hjj z(jn karakteristiek ïn één woord samen: een rusthuis! Even later hebben we gelegenheid zijn oordeel te toetsen aan de wer kelijkheid. De directeur, de heer A. Wedzinga, heeft zich bereid verklaard ons zijn inrichting te laten zien en er een en ander van te vertellen. Hij begrijpt onze belangstelling: er Is een kentering in óns gevangeniswezen waarneembaar; de methode van de langdurige eenzame opsluiting heeft In veel gevallen niet tot het gewenste resultaat geleid. Er was geen en kele waarborg, dat zij, die de gevangenis na er hun straftijd uitgezeten te hebben, verlieten, als geestelijk herboren mensen de maatschappij weer betraden, als individuen althans, die uit hun bestraffing zoveel le ring hadden getrokken, dat de kans op een beter, op een deugdzamer le ven aanmerkelijk gestegen was. Men wil het zwaartepunt tegenwoordig vooral leggen op de heropvoeding, op het weder geschikt maken van de ontspoorden voor hun deelneming aan een ordelijke samenleving. Welnu: in de jeugdgevangenis in Zutphen gaat men in sterke mate deze richting uit. Dat is voor een jeugdge vangenis des te verheugender, omdat jonge mensen nog een lang leven voor de boeg hebben, waarin gelegenheid bestaat de zonden der jeugd goed te maken en zich een bestaan op te bou wen. Onze Foto-prijsvraag Toen wy in Augustus de fotowedstrijd uitschreven ter gelegenheid van het bedoek van H.M. de Koningin en Z.K.H. Prins Bernhard aan Zeeland, hebben wij niet kun nen vermoeden, dat zoveel amateur-fotografen deze ge legenheid zouden willen aan grijpen om de feestelijkheden op de gevoelige plaat of film vast te leggen. In grote ver scheidenheid kwamen de in zendingen bij onze redactie binnen en al deze foto's wer den door hen, die hiervoor waren aangewezen, zorgvul dig bekeken op technische en artistieke kwaliteiten. De inzenders zullen nog enkele dagen geduld moeten hebben. Einde volgende week zullen wij de namen van de prijswinnaars bekend maken en de bekroonde foto's af drukken. „Een rusthuis", zei onze chauffeur. Neen, dat is de jeugdgevangenis stel lig niet. Maar een echte gevangenis in de sombere, afschrikwekkende voorstelling, die wij ons daarvan door gaans maken, evenmin. Denken we bij het woord gevangenis en meestal nog terecht ook niet aan grauwe gebouwen achter hoge muren met klei ne, getraliede ramen, aan zware, ge grendelde deuren, aan rammelende sleutelbossen en norse cipiers, aan sloeberige boevenpakjes en water en brood? Als wij het voorgebouw in Zutphen. waarachter de eigenlijke gevangenis min of meer verscholen ligt, betreden, treffen ons in de hal al dadelijk twee grote vazen kleurige najaarsbloemen. Zeker, daarachter, door glazen tocht deuren ervan gescheiden, strekt zich de diepe, grote vleugel uit, met aan weerszijden, in drie lagen boven elk aar, lange rijen celdeuren. Het geheel kan in één blik overzien worden. Hier en daar staat een ambtenaar men spreekt in Zutphen niet van cipiers en lopen enkele gedetineerden, die corvéediensten verrichten. Aan de deuren der kamertjes men gebruikt de benaming cellen niet hangèn voor hét bovenste, glazen gedeelte gordijntjes, die van buitenaf opzij ge schoven kunnen worden. Sommige van deze deuren hebben krukken, zodat de jongens ze des. avonds zelfstandig kunnen openen en sluiten, wanneer zij zich naar de gemeenschappelijke re creatiezalen willen begeven om zich daar te verpozen. HUMANE HUISVESTING. De kamertjes zien er niet eens on vriendelijk uit; een opklapbed, de de kens netjes opgevouwen, een kastje, een tafel en een stoel, platen aan de wand en een raam op normale hoogte, waarvan de sponningen tegelijk de tralies zijn, zodat zij niet opvallen. Geen geribd- of matglas, doch gewoon vensterglas, waardoor de gedetineer den een vrij uitzicht hebben op de binnenplaats of over de velden. De toiletten en wasplaatsen zijn el ders en verscheidene douche-cellen bieden gelegenheid tot baden. Er is een ruime kerk met verdienstelijke Het systeem van Amerikaanse gangsterbenden nagevolgd (Van onze correspondent) Kopenhagen, September. Het is geen toeval, dat de SS en de Gestapo met Amerikaanse gangsterbenden vergeleken worden. Volgens nieuwe we tenschappelijke onderzoekingen is aangetoond, dat de organisatie van mis- dadigersbenden in de Verenigde Staten precies overeenstemde met die van Hitler's „élite". Tot dit resultaat kwam de Deense geleerde en universiteitsdocent Karl O. Christiansen. In zjjn mededelingen tegenover het Deense blad „Information" doet hjj verrassende onthullingen. misdaden te begaan, dan hij tot op dat ogenblik reeds begaan heeft. Hitier en Himmler kenden dit sys teem en pasten het cynisch en doelbe wust toe. Zij noemden het de ,.bloed- kit-methode". Bloed diende, als kit, om de leden aan de bende te binden. Het is .bekend dat Hitier een boek over Dsjingis-Khan gelezen had, waarin deze methode beschreven werd. Dit boek werd onder de Nazi-leiders ver deeld. In het algemeen waren de slachtof fers zich er niet van bewust, dat men gebruik maakte van een sluw door dachte en bewust toegepaste tactiek om berouwvolle medewerkers vast te houden. Er bestaan echter ook bewij zen voor het tegendeel. Een voorbeeld hiervan is Franck, die zich in het be gin van de oorlog tegen onmenselijke methoden verzette. Spoedig daarop werd hij tot gouverneur-generaal van Polen benoemd en door Hitier ge dwongen zulke ongehoorde wreedhe den te begaan, als wij ons nauwelijks kunnen voorstellen. Franck wist heel goed, waarom men hem op deze post geplaatst had en hij kende de onver biddelijke wetten van zijn „bende", die hem voor de keus stelde geliquideerd te worden óf te bewijzen, dat hij het vertrouwen van de bendeleiders ver diende". (Nadruk verboden) „In Amerika heeft men een weten schappelijk onderzoek ingesteld naar het wezen der misdadigersbenden. die ik bestudeerd heb, omdat ik belang stelde in het probleem, waarom Deen se onderdanen dienst namen bij de ,,Waffen-SS" en omdat de Deense re gering mij verzocht dit probleem te onderzoeken. Dè gehele organisatie der Gestapo en SS, die regelrechte misdadigers- troepen waren, doet denken aan het systeem der Amerikaanse gangsterben den. In iedere gemeenschap van mis dadigers heerst een krachtig ontwik kelde zin voor solidariteit en degene, die tegen dit solidariteitsgevoel zon digt. stelt zich bloot aan strenge straf fen. Het is trouwens een feit. dat on- der misdadigers een veel strengere morele maatstaf geldt dan bij zoge naamde „sociale elementen". Als een lid van een misdadigers- bende de solidariteit schendt en met de bende wil breken, kunnen er twee dingen gebeuren: óf hij wordt geliqui deerd en dat kan zowel bij de SS als bij gewone misdadigersbenden voorkomen óf de leiders van de bende weten de juiste middelen te vinden om hem zo nauw aan de bende te verbinden, dat hij er zich. niet meer van kan losmaken. Een van deze mid delen is hem dwingen nog zwaardere wandschilderingen, uitgevoerd door een jongeman, die eens zijn capacitei ten in verkeerde richting aanwendde. In een goed geoutilleerde gymnastiek zaal kunnen de jongelui gezamenlijk aan lichaamsoefening doen. Een dok ters- en een onderzoekkamer ontbre ken evenmin als het frisse ziekenzaal tje, Er is een goed gevulde bibliotheek en voor de bevoorrechten in deze niet temin gekooide gemeenschap staan re creatiezaaltjes beschikbaar met radio aansluiting, kranten, boeken, gezel schapsspelletjes en wat meer kan die nen om het leven in afzondering enige kleur te geven. Een paar muziekinstru menten liggen te wachten om in de avonduren bespeeld te worden. In bijgebouwen zijn ruime, goed van gereedschappen, werktuigen en machi nes voorziene werkplaatsen ingericht, waarin de jeugdige gevangenen onder deskundige leiding geanimeerd aan de arbeid zijn en prima vakwerk leveren: een boekbinderij, waarin men kalen ders en kinderbijbels, bestemd voor de handel, onder handen heeft en een stapel juist opnieuw ingebonden boe ken voor de verzending naar de Uni versiteitsbibliotheek in Utrecht gereed ligt; een stoffeerderij; een complete meubelmakerij; een afdeling machina le houtbewerking; een metaal „fabriek je" met draaibanken, autogenische las apparaten en al; een schilderswerk plaats, waarin enkele nog wat onhan dige jongens op mooie letters zitten te zwoegen Buiten ligt een voetbalveld en daar naast een stuk bouwland, waarvan de andijvie wordt binnengehaald. Op 10 km. van Zutphen beschikt de Jeugdgevangenis zelfs over een grote, complete boerderij, „Werksche Veld" genaamd. „IK VEROORDEEL U. In deze omgeving vertoeven gere geld gemiddeld 125 ontspoorde jonge mannen, jeugdige kerels van allerlei slag meest tussen de achttien en drie en twintig jaar die een ernstig vergrijp hebben gepleegd, daarvoor tot gevangenisstraffen van één tot drie jaar veroordeeld zijn, maar van wie aangenomen kan worden, dat zij door een doelmatige opvoedingsmethode en door de toepassing van een streng, doch humaan „regiem" in het maat schappelijk gareel kunnen worden te ruggebracht. SCHERPE SELECTIE. Gedachtig aan het spreekwoord, dat één rotte appel in de mand al het ga ve fruit te schand maakt, tracht men gevaarlijke elementen, die een slechte invloed op de anderen uitoefenen en deze naar het kwaad toetrekken in plaats van hen daarvan te verwijderen, te weren. Een enkele keer gebeurt hét, dat een bewoner van de Jeugdgevan genis naar een gewone strafgevange nis verhuist, omdat hij in eerstgenoem de inrichting niet op zijn plaats is. (Nadruk verboden) De onderhandelingen over de prijs van de door Denemarken aan Engeland in het komende jaar te leveren boter zijn Woensdag afgebroken, nadat de bei de delegaties niet tot overeenstemming waren kunnen komen over de hogere prij.s, die door Denemarken verlangd werd. De jeugdige gevangenen in Zutphen zijn niet opgesloten in een grauwe, trieste cel, maar zij „wonen in een kamertje, dat wel elk persoonlijk contact met de buitenwereld uitsluit, doch een vrij uitzicht naar buiten geeft en dat niet eens ongezellig is ingericht. Overdag werken bovendien de meeste gedetineerden gemeen schappelijk met de anderen in werkplaatsen of op het land. Het nieuwe Zeeuws costuum Enige tijd geleden stond in dit blad een stukje over bovengenoemd onder werp. Omdat het nogal stof heeft doen opwaaien in en buiten de provincie en er tevens enkele onjuistheden in wa ren geslopen die ik graag recht wil zetten, stel ik het op prijs, wanneer de redactie mij enige plaatsruimte verleent. De bond van plattelandsvrouwen werd genoemd als degene die opdracht gegeven had aan mevrouw Kars om een nieuw Zeeuws costuum te ontwer pen. Zo gebeurde het echter niet. Het was „Het Landbouwhuishouden", maandblad van de twee in ons land bestaande verenigingen van leerkrach ten bij het landbouwhuishoudonder- wijs dat contact zocht met de ont werpster Jo Kars en haar verzocht om, niet zoals tevens vermeld werd, een nieuw Zeeuws costuum te ontwer pen maar om ontwei-p-schetsen te ma ken van kledingstukken, geïnspireerd óp de drachten. Tussen deze beide for muleringen ligt toch wel een belang rijk verschil.- De ontwerpster kon haar inspiratie putten uit de rijke bron van waarden door de klederdrachten geboden. Ten slotte moet de mens die iets maakt er- -gens door beroerd worden en het zou 'toch wel *V'aïi een -grote geestelijke ar moede getuigen wanneer dit cultuur bezit van het platteland hem niets meer te zeggen had. Maarinspiratie putten betekent niet „het museum leeg halen" of iets maken wat al het bezit van een ander is. Zeker, er kan verwantschap be staan, maar 't werkstuk dat uit han den komt moet eigen leven hebben en kunnen wortelen en ademen in de tijd waarin het ontstaat. Dit was ons uitgangspunt en me vrouw Kars vatte haar taak ook op deze wijze op. Wetende dat de dracht reeds jaren een punt van overdenking vormde in plattelandskringen en het daarbij be trokken onderwijs, hebben we het op bovengenoemde wijze aangesneden in ons blad en geplaatst onder de rubriek „Kleding" en niet onder „nieuw cos- turn of moderne dracht"; tevens besef fende, dat men dan pas van een kle derdracht kan en mag spreken, wan neer het kledingstuk door een groep wordt aanvaard en gedragen. Met een schets geïnspireerd op het Friese costuum werd begonnen. Daar na volgden Noord-Holland, Marken en Zeeland. In Friesland werd de nieuwe schets mede door een groep kenners van het oude costuum in studie genomen. Het resultaat van studie, elf ver schillende proefstukken met gelijke grondvorm, waarbij dan de hoofdtooi weggelaten of beperkt tot een smalle zilveren spang is onlangs in Leeu warden aan een grote groep belang, stellenden getoond en gunstig ontvan gen. In Friesland wordt de dracht niet meer gedragen. De kap nog wel eens door oudere dames. Bij sommigen zijn dracht en juwelen familie-bezit en de ze worden nog gedragen bij bijzondere gelegenheden. Er is hier nog sprake van traditie, welke net als in Zwitser- Het is altijd buitenge meen plezierig om, na de vacantie weer thuis te komen. Wanneer men zijn bagage, die louter keistenen schijnt te be vatten, op de stoep depo neert en de sleutel in het slot steekt (moet je zo'n bel zien en het schijnt hier twee weken lang modder geregend te heb ben) waarschuwt de moeilijk schuivende voor deur al dat het met de vrijbuiterij afgelopen is. Alles goed en wel om urenlang door stille la nen te dwalen en met 'n boek dat men niet leest in een ligstoel op een grasveld te zitten maar hier ligt het leven van alledag weer duimen- dik op de voordeurmat. Tijdschriften en brochu res en brieven van opge togen dames en heren, naar aanleiding van uw laatste rubriek", en ra dio-boden en aanslagbil jetten en kennisgevingen van aangetekende stuk ken: enfin, we zijn zo echt gezellig weer thuis. Ik heb de gehele sta pel liefderijk uit het ge zicht gedeponeerd (be halve natuurlijk de brie ven voornoemd), en al leen maar de krant opge pakt om met een lichte dosis alvast weer aan het werken met de hersens te wennen. En het eerste bericht, waarover ilc met mijn bereidwillige aan dacht struikelde, was zo echt geschikt om mij weer helemaal met de ernst des levens vertrouwd te ma ken. Kijk, dacht ik, dat is nu toch iets waarvan wij vrouwen speciaal op de hoogte behoren te zijn. Het is zo juist wat we no dig hebbeneen sprekend bewijs hoe goed 'ons dier baar vaderland ondanks alle aderlatingen van de fensie uitgaven, verlies van handelsmarkten, moordende belastingen en stijgende prijzen ervoor staat. Vertel ons niet dat West-Europa met de rug tegen de muur staat, zo als het boek beweert waarmee ik mij in de va cantie al bladerend heb beziggehouden (als ik het degelijk bestudeerd heb hoort u er wel meer van). Welnee, dat is allemaal bangmakerij om kleine kinderen naar het bed te jagen. Kijk naar Noord- wijk: daar is geen vuil tje aan de lucht, daar is het al benzinegeur en. zonneschijn, wamt onder grote belangstelling werd daar weer 'het jaarlijks Concours d' élégance ver reden. Is het niet heerlijk? Klopt uw huisvrouwen hart niét sneller onder uw gebloemde schortje? Concours, d' élégance, dat is toch waarlijk geen gek heid. Dromen van wa gens, bestuurd door da mes in dromen van toi letten: de jury was niet om op haar voordeligst voor de dag te komen en tegelijk in de stijl en het kleurenschema van haar wagen te blijven. Gaatu er maar aan staan: een grijze Skoda-roadster wat zou daarbij aantrekken? Was u ooit op het idee gekomen van een prac- tisch en vrolijk groen- rood geruit jurkje met rode tas, handschoenen, schoenen, misschien oor knoppen en de juiste tint lippenstift? En een Kaiser-1950 in twee kleuren grijs had die u op het brillante idee van een vieux-rose japon en wagenwiel gebracht? De mevrouw met de De- lahaye Conpetition had 't helemaal niet gemak kelijk, want zo'n sleetje te benijden, dat kan iku verzekeren. Had geweten wie u kiezen moest om te be antwoorden aan de stren ge voorwaarden die by zo'n gewichtig concours gesteld worden? De aesth- etische waarde van de auto met betrekking tot lijn en kleur, de ver schijning van de dame achter het stuur en dan nog de combinatie van die twee ai ai, het is geen kinderwerk om dat te beoordelen. Om te be ginnen waren al die be stuursters getooid in na middagtoilet, met bijpas sende accessoires,en droe gen meestal daarbij op de modieuze coiffure een hoed als een wagenwiel als u mij niet gelooft, ik houd mij eerlijk aan het verslag. Nu moet u zich alleen al eens inden ken wat 'n hoofdbrekens dat gekost heeft aan al die deelnemende dames heeft een lange neus, ge drongen cabine en gecou peerde staart, en dat lijkt zo te horen niet een bij ster voordelig uiterlijk maar derzelver chauf- feuse was zo wijs geweest een zwart cocktailtoiletje aan te trekken en een maisgeel hoedje op te zet ten, en toen- was het land gered met 'n eerste prijs maar liefst in twee klas sen. Hetgeen een pak van uw en mijn hart betekent. U zult zeggen: Maar Saskia, is het nu nodig om over zoiets dermate sarcastisch te worden? Vindt u dat nu werkelijk zó erg? Laat ieder diertje zijn pleziertje: Noordwijk kan heus wel een paar attracties gebruiken, zo'n concours trekt touristen en dat brengt toch ook weer aardig deviezen in het lege laatje. Weet ik wel. Ik zou ook bereid zijn over die Skoda's en Packards en Sedan annex geruite wa genwielen en vieux-rose handschoenen glimla- chend de schouders op te halen, als ik niet wist: dat duizenden beste ijve rige zuinige en opoffe rende vrouwen, die dit lezen, er weer een af schuwelijk minderwaar digheidsgevoel door op liepen. Zie je, voor zo iets snoezigs en elegants deug ik nu helemaal niet: dat duizenden gedachte loze echtgenoten van der gelijke niet-met-goud-te- betalen huisvrouwen zul len denken of misschien wel verstaanbaar mom pelen: Zie je, zo'n vrouw tje, daar kun je als man nog eens mee voor de dag komen; sportief, pre sentabel, modieus-mmm; dat er op die lijst van publiekelijk toegejuichte en belcroonde dames ach ter geen enkele naam vermeld wordt in welk cultureel of maatschap pelijk opzicht zij zich verdienstelijk hebben ge maakt: dat deze dames haar ui terlijk aantrekkelijke verschoning comfortabel rondrijden in geruisloze gloednieuwe auto's, ter wijl legioenen schooljuf- fertjes, wijkzusters, vroedvrouwen, telefonis ten, typisten, zelfs apo thekeressen en vrouwe lijke doktoren zich door weer en wind op dood gewone fietsen dag aan dag stug trappend naar hun onmisbare en vaak zeer matig betaalde maat schappelijke taak spoe den. Maar diè komen in haar gummijas-met-capu- chon en sportschoenen nooit voor een prijs in aanmerking. SASKIA. Mededeling van de re dactie. Hier en draagt heerst de mening, dat de bijdra gen, die door „Saskia" in ons blad worden ge schreven, afkomstig zou den zijn van mevr. Ina v. d. Beugel. Wij delen daarom me de, dat mevr. Ina v. d. Beugel niet identiek is met Saskia. land gaaf in ere gehouden moet wor den. De verkleedpartijen in slechtzittende namaak-djfibhten van gordijnstoffen vallen hier ten enen male buiten. In Zeeland staan de zaken weer an ders. Het is nog rijk want het bezit een prachtige dracht die nog gedragen wordt. Ook haar vruchten worden schaarser en om zich te kunnen hand haven en vernieuwen zullen haarwor tels diep genoeg in deze tijd moeten dringen. Het is de plicht van de plat telandsgemeenschap om zich te ver diepen in de groei van datgene, waar voor zij de voedingsbodem moet zijn. het nieuwe en onbekende dat opkomt. Dan behoeft er geen angst te zijn voor Ook al weet men niet of het een on kruid. dan wel een heilzaam kruid zal blijken te zijn. Redactrice Het Landbouwhuishouden. V. MÜNCH-ZWAGERMAN, Sneek. VLISSINGSE HERINNERINGEN VAN EEN MARINEMAN. Van een marineman, die vroeger te Vlissingen op de „Brabant" lag en dezer dagen een bezoek aan Vlissin gen bracht, ontvingen wij de volgen de ontboezeming: Vlissingen, voor hoevelen van de ouderen roept deze plaats herinnerin gen op aan de tijd voor de oorlog? Van de buitenkant lgkt de stad met z'n hoge kranen weinig veranderd, maar toch vindt men er maar weinig van het oude, vooral door het ontbre ken van de marine in de Binnenha ven. Al spoedig kom je in de stad oude bekenden tegen, oude bekenden zijn ook de witte ballons in het Bel- lamypark Uit de gesprekken, die je met Vlis- singers voert, blijkt al spoedig, dat velen hopen op de terugkeer van de marine zoals vroeger. Zou die tijd ooit komen? Veel is er hier veranderd, om bij voorbeeld iets te noemen: het Eiland, het oude vertrouwde Eiland. Dat was toch wel een stadsgedeelte, dat voor ons een eigen intimiteit had. Van de „Brabant" af kon je het helemaal overzien en als je naar de stad ging, dan nam je vanzelfsprekend de weg via de sluizen. Wie ging er nu over de Keersluis Bijna niemand immers. Of het zou soms moeten zijn, als „zg" toevallig uit Souburg kwam Zelfs het kanaal had zgn bijzondere bekoring, vooral van een roeisloep uit, op weg naar Veere via Middel burg. Daar was het jaagpad en niet te vergeten het zwembad, om je wa tervrees af te leren. Aan al die din gen denk je terug als je bij toeval weer eens in Vlissingen komt. Wee moedige, maar gelukkig toch ook bigde herinneringen. DE PLAATS DER VROUW IN DE KERK. De presidente van het Isabella Tho- burn College in Lucknow (India), Miss Sarah Chakko, zeide in een toe spraak voor het Centrale Comité van de Wereldraad van Kerken dat de Kerk geen gelijke tred heeft gehouden met de wereld wat de positie van de vrouw betreft. Daarom hebben de vrouwen haar talenten in dienst ge steld van wereldse beroepen. Zij sprak als haar verwachting uit, dat de in stelling van de Commissie voor „de arbeid van de vrouw in de Kerk", een stap is in de richting om het verzuim goed te maken. COÖRDINATIE BIJ DE FINANCIERING DER KERKELIJKE UITGAVEN. De kerkeraad der N.H. gemeente te Voorburg heeft een commissie be noemd, bestaande uit een predikant, een diaken en een kerkvoogd om te trachten een weg te vinden tot coör dinatie bij de financiering der kerke lijke uitgaven. Men is hiertoe geko men uit de overweging dat op kerke lijk gebied vaak veel geld wordt gege ven en uitgegeven voor minder nood zakelijke dingen, terwijl soms zeer be. langrijke delen van het kerkelijk ar beidsterrein niet tot hun recht komen door gebrek aan geld. Het gevolg daarvan is een eindeloos gebedel en opwekking tot het geven voor een bepaald doel. Er moet voor de kerkelijke gemeen te een begroting komen, waarin alle kerkelijk werk naar behoefte en mo gelijkheid een deel van de inkomsten wordt toegedacht. Het bedelen en col lecteren voor aparte doeleinden kan daardoor zoveel mogelijk worden voorkomen. De genoemde commissie is begon nen met aan alle instellingen, die op het collecte-rooster van de kerkeraad voorkomen een opgave te vragen van de bedragen, die zij uit collecten enz. ontvangen hebben alsmede het bedrag der uitgaven en enkele verdere gege vens.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7