Australië's nieuwe wolmillionnairs
zetten de bloemetjes buiten
De nieuwe Ned. Herv. Kerkorde
Ongekende weelde op het platteland
Zeeuwse Almanak
LAGERE INVOERRECHTEN EISEN
UITVOERIGE CONFERENTIES
Eén kerk of een verzameling van
plaatselijke gemeenten?
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1950
PROVINCIAL* ZEEUWSE COURAWT
s
Het geld moet rollen
(Van onze correspondent)
YOUNG (Nieuw Zuid Wales), September. Terwyl de wolprijzen op de
veilingen nog steeds naar boven schieten tot ongekende en duizelingwek
kende hoogte, beginnen economen, strategen, politici en Jan Publiek zich
angstig af te vragen, wat de gevolgen van deze aan „wind-handel" doen
denkende verkopen wel zullen zijn.
De economen zien inflatie, de politici en strategen hebben een angstig ver
moeden, dat een belangrijk deel van de tegen de huidige fantastische prijzen
gekochte wol uiteindelijk achter het „IJzeren Gordijn" zal verdwijnen en
Jan Publiek maakt zich zorgen over wat hem nu zijn wollen costuum, zjjn
wolletje en zijn wollen sokken wel gullen gaan kosten.
Doch wie er helemaal niet bezorgd kijken, dat zijn de mannen en vrouwen
van het Australische platteland, die het schaap fokken, verzorgen, scheren
enhet geld binnen zien stromen. Van hoog tot laag krijgen allen hun
aandeel in de ongekende opbrengst van het „gouden vlies". Want niet alleen
de eigenaar van een flinke kudde schapen wrijft zich in de handen, wanneer
hg de ontvangen chèques bekijkt, maar de eenvoudigste boundary rider"
de cowboy van het schaap incasseert zijn wekelijkse 175 gulden, de
scheerders maken, wanneer ze wat doorwerken, hun dikke 400 gulden per
week, en de taxi-chauffeurs in deze gezegende streken, waar het schaap
graast, maken in deze „boom"-periode een slordige duizend gulden in de
week.
Het is al geld wat er rolt in dit
schapenland en de enige zorg, die
men hier schijnt te hebben is hoe al
deze ongekende weelde op te maken.
Op de grote schapenfokkerijen wor
den hele bioscoop-theaters gebouwd,
zodat niet alleen de fokker en zijn
gezin, maar ook de „boundery Ri
ders", de scheerders, de kok en de
tuinjongen 's avonds niet naar de
stad hoeven om de nieuwste films te
zien. Op een van de grote fokkergen
had men zelfs zo'n haast met de
eigen bioscoop, dat men de gehele
uitrusting maar even per vliegtuig
liet komen!
Gierig zijn deze nleuw-rflken zeker
Jordanië beschuldigt Israël
van agressie
Jordanië heeft de Veiligheidsraad
verzocht maatregelen te nemen tegen
de Israëlische regering, welke het for
meel van agressie beschuldigt. Israël
zou een smalle strook grond hebben
bezet, waarop Jordanië rechten laat
gelden.
Vertraging van rentebetaling.
Het bestuur van de Nederlands-In
donesische Spoorweg Mij. te 's Gra-
venhage deelt mede, dat door de mo
netaire maatregelen in Indonesië de
betaalbaarstelling der coupons per
1 October a.s. vertraging ondervindt.
In overleg met de vereniging voor de
effectenhandel is besloten telkens als
door de overmaking van gelden uit
Indonesië betaalbaarstelling van cou
pons mogelijk is geworden, dit be
kend te maken. Vertrouwd wordt,
dat de Octobercoupons begin Janua
ri a.s. zullen kunnen worden be
taald.
Republiek Zuid-Molukken"
protesteert in Den Haag.
De vertegenwoordiger van de „Repu
bliek der Zuid-Molukken" heeft vtn
zijn regering een telegram ontvangen,
waarin hem wordt opgedragen bij de
Nederlandse regering te protesteren
tegen het gebruik der Nederlandse
schepen ..Amsteldijk" en „Sumatra"
bij de operaties der Indonesische
strijdkrachten. ,.ter voorbereiding van
de beslissende aanval op Ambon en
de nog andere vrije eilanden van de
Republiek der Zuid-Molukken".
Luchtstroom raast om de aarde.
Meteorologen te Rio de Janeiro
hebben met verbazing geconstateerd,
dat een smalle luchtstroom met een
snelheid van 130 tot 300 km. per
uur boven het Zuiden van Brazilië
van het Westen naar het Oosten
raast. Zij hebben de luchtstroom
straalstroom" gedoopt. Men gelooft,
dat de straal het gehele Zuidelijke
halfrond omvat en in een ring om
de aarde loopt van Brazilië over de
Atlantische Oceaan en Afrika en
vervolgens over de Indische en Stil
le Oceaan.
B.A.
De letters B.A. hebben in ons taal-
gebruik geen aangename klank. Ge
moogt wensen, dat ge er nooit mee
in aanraking komtZij betekenen
immers Burgerlijk Armbestuur en
wanneer ge 'daarop aangewezen zijt,
w het maar mager met u gesteld.
De inwoners van Yerseke, die er
op aangewezen zijn, zullen dat niet
aangenaam vinden. En men mag dus
eigenlijk verwachtendat het B.A.
met de gevoeligheid van deze men-
sen rekening houdt. Als onze berich
ten juist z\jn, is echter het tegendeel
waar. Men houdt iedere Vrijdag be
taaldag in het tehuis voor ouden van
dagen, Vredelust. In de serre. Is het
goed weer, dan mogen de mensen,
die buiten moeten wachten, de serre
betreden en het geld in ontvangst
nemen. Is het slecht weer, dan is dat
niet toegestaan, omdat het anders
binnen een vuile boel wordt. Zij krij
gen dan hun geld aan de deur....
Is er in heel Yerseke geen plaats
te vinden, waar de mensen kunnen
wachten met een dak boven hun
hoofdf
Laten wij hopen, dat er verande
ring komt! Zoals het om schijnt te
gaan, kan het niet door de bengel.
niet. Het is verdienen en laten ver
dienen. De 175 gulden per week ver
dienende schapenhoeder heeft er niet
het minste bezwaar tegen om een
taxichaffeur een gulden per kilome
ter te betalen om hem van de scha
penfokkerij naar het dichtst bijzrjnde
stadje te brengen. Ook al wonen ze
een 125 kilometer van de „stad" (je
moet die stad dan nog zien!), ze bel
len rustig even een taxi op om ze te
komen halen.
Op zo'n manier is iedereen natuur
lijk graag taxi-chauffeur. Verschil
lende mensen in kleine plaatsjes in
het schapenland gooien er dan ook
hun baantje bij neer en gaan scha
penhoeders rijden.
De scheerders, die een beetje han
dig zijn en vijf dagen in de week een
120 schapen scheren, maken een dik
ke 400 gulden voor die 5-dagen week.
En het kan natuurlijk nog wel har
der, want er zijn matadors die er 200
per dag kunnen scheren. Laten toe
komstige immigranten zich hier ech
ter niet te veel door opwinden, want
schapenscheren is een vak dat je
maar niet zo een, twee, drie leert.
Natuurlijk laten de grote schapen
fokkers, die aan veel geld gewend
zijn, hun rijkdom niet zo gemakkelijk
rollen als degenen voor wie dit nieuw
is. Zij beseffen, dat het nu de tyd is
om verbeteringen aan te brengen,
waarvoor vroeger geen geld was en
waar straks misschien niets meer van
komt. Zo wordt er nu ook hard ge
werkt aan nieuwe afrasteringen om
het gevreesde konijn buiten te hou
den, aan irrigatie-kanalen en nieuwe,
uiterst comfortabele huizen. Hetgeen
natuurlijk ook geld-laten-rollen is, al
leen op een verstandiger manier dan
voor een ritje van meer dan 100 kilo
meter een taxi op te bellen.
Wie van deze verstandige manier
van geld laten rollen weer profiteren,
zijn natuurlijk de ambachtslui, de
metselaars, timmerlieden, loodgie
ters en electriciens, die 250 gulden in
de week plus kost en onderdak kun
nen krijgen om op de afgelegen „sta
tions" te komen werken. En dan mo
gen ze hun vrouw ook nog meebren
gen.
De echte schapenfokkers zijn altyd
welgesteld geweest. Doch wie nu ook
tot „de groten" zijn gaan behoren,
zijn de boertjes van de gemengde
boerderijen keuterboertjes die
naast hun graanvelden en vee nog
zo'n paar duizend schapen hadden
grazen. Maar vandaag aan de dag
betekent het bezit van een paar dui
zend schapen dat men goed is voor
een paar ton.
Een in het buitenland algemeen
heersend misverstand is, dat het in
Australië wemelt van de grote scha
penfokkers met enorme kudden. Dat
mag vroeger zo geweest zyn, tegen
woordig zijn er van de ruim 100.000
kudden van het vyfde werelddeel
slechts 38 met meer dan 50.000 scha
pen. De grote meerderheid van de
schappenfokkers hebben kudden va
riërend van 250 tot 5000 schapen. Te
genwoordig echter meer dan genoeg
om op rozen te zitten, ook al betalen
„de groten" ruim negen gulden be
lasting van ieder tientje
(Nadruk verboden)
Op de vliegbasis Deelen had de commando-overdracht plaats van het commando Luchtvaartopleldlngen.
Luitenant-kolonel vlieger waarnemer W. J. Reynierse, droeg het commando over aan kapitein-ter-zee vlieger
P. Vroon.
Links op de foto, de overdracht van het commando. Links de scheidende commandant W. J. Reynierse en
rechts de nieuwe commandant, kapitein-ter-Zee vlieger P. Vroon. Tussen beiden in staat generaal-majoor A.
Baretta, plaatsvervangend chef Luchtmachtstaf en vice-admiraal A. S. Pinke.
Rechts op de foto: het escorte Havard-vliegtuigen dat tydens de plechtigheid boven de vliegbasis vloog.
Maandenlange arbeid, die niet tot de verbeelding spreekt
(Door onze economische medewerker).
Torquay, de bekoorlijke badplaats met haar wuivende palmen en acacia's
aan de Zuidkust van Engeland, Is van 28 September af het centrum, waar
uit 88 landen de deelnemers by elkaar gekomen zjjn om ernstig te onderhan
delen over een verlaging van de handelstarieven.
Eens, nu ongeveer 100 jaren geleden, klonk ook de roep door Europa om
de handel tussen de staten zo weinig mogelijk beperkingen In de weg te leg
gen. Het was de tyd, toen de vrytiandelsgedachte hoogty vierde, toen de goe
deren aan de grenzen slechts voor enkele procenten werden belast.
In de tachtiger jaren begonnen er donkere wolken te komen aan deze vry-
handelshemel: sommige landen (vooral Duitsland en de Ver. Staten) gingen
hun invoerrechten sterk verhogen, waardoor zy automatisch de uit het bui
tenland komende artikelen duurder maakten. Andere landen lieten dit niet
over hun kant gaan en de vryhandel werd meer en meer als een ongewenste
vreemdeling beschouwd.
Ook ons land hoewel zich tot het
laatst verzettende kon tegen deze
stroom niet oproeien. Was in 1862 ons
gemiddelde tarief nog 5 in 1939 was
dit gestegen tot 11 terwijl het thans
13 is. Er zit evenwel een grote
schommeling in de huidige tarieven:
2/3 van de belaste posten beweegt zich
tussen 10 en 24
Na de tweede wereldoorlog, toen er
allerwegen een bezinning kwam op
oude waarden, werd men zich ook be
wust. dat de tot waanzinnige hoogte
opgevoerde handelstarieven mede een
van de oorzaken waren, die tot de oor
logsuitbarsting hebben geleid.
In onze moderne wereld is geen en
kel land in staat zich zelf geheel te
voeden en t.e kleden. Overal halen wij
onze grondstoffen en machines van
daan. overal sturen wij de producten
onzer handen naar toe. Maar die ruil
wordt sterk beperkt, als Duitsland of
Frankrijk of welk land ook op een ar
tikel van ons van b.v. 100.nog eens
40.invoerrechten gaat leggen. Het
Nederlandse artikel gaat in dat land
dan 140.kosten en het wordt door
dit beschermde recht veel te duur en
dus zo goed als onverkoopbaar. En
achter deze barrière van tarieven
het doel van deze protectie bouwde
Stemmen uit de Kerken
De besprekingen over het ontwerp-kerkorde in de Classicale Vergaderin
gen en Provinciale Kerkbesturen van de Ned. Hervormde Kerk zjjn ten einde.
Er zyn heel wat woorden over gevallen en amendementen en opmerkingen
ingediend. Wat de uiteindelijke uitslag van de stemmingen zal zyn, ls nog
moeilijk te zeggen, ftlen krygt de indruk dat, In het geheel der Kerk, deze
orde niet onwelwillend is ontvangen. Over bepaalde onderdelen zullen de
bespreldngen nog wel moeten worden voortgezet.
Wie de besprekingen heeft gevolgd,
weet dat er telkens de vrees naar vo
ren is gekomen dat de zelfstandigheid
van de plaatselijke Gemeente, bij het
aannemen van deze kerkorde, te veel
in het gedrang zou komen. Iedere Ge
meente moet een zelfstandig geheel
kunnen zijn en naar eigen inzicht haar
weg kunnen gaan. Wordt de vrijheid
van de plaatselijke Gemeente nu niet
te veel belemmerd, wanneer zij ge
dwongen wordt zich te regelen naar
het geheel der Kerk? Men ziet daaruit
grote moeilijkheden voortkomen. Deze
kerkorde zal. zo zegt menigeen, geen
rust brengen in de Kerk. maar een
voortdurende bron van onrust zijn.
Men profeteert zelfs scherpere tegen
stellingen. die aanleiding zouden kun
nen zijn tot splitsingen en scheidingen.
GEREF. BOND.
De Gereformeerde Bond heeft zich
ernstig bezig gehouden met de bestu
dering van de kerkorde. Zij heeft
daartoe een eigen commissie ingesteld,
die met een lijvig rapport voor de dag
is gekomen. De conclusie is hier dat
het ontwerp-kerkorde in deze vorm
onaanvaardbaar is. Een van de lijnen
waartegen men ernstig bezwaar heeft
is, dat in de kerkorde te veel nadruk
valt op het geheel der Kerk. De be
zwaren in deze kring rijzen al direct
tegen de allereerste zin van het eerste
artikel: „De Ned. Hervormde Kerk,
overeenkomstig haar belijdenis open
baring van de ene algemene Christe
lijke Kerk, bestaat uit al de Hervorm
de Gemeenten". Het genoemde rapport
tekent hierbij o.a. aan: „Het hoofdbe
zwaar gaat echter tegen de opvatting
die in dit artikel en in het gehele ont
werp gehuldigd wordt inzake de ver
houding van de algemene Kerk en de
plaatselijke Gemeente. De plaatselijke
Gemeente wordt er gezien als deel van
de algemene Kerk. en wel als een sa
menstellend deel. Daardoor wordt te
kort gedaan aan de zelfstandigheid
van de plaatselijke Gemeente. De
plaatselijke Gemeente is een zelfstan
dige openbaring van het lichaam van
Christus en de éénheid van de Ge
meenten lag in het gemeenschappelijk
geloof, terwijl de organisatorische
band door de kerkorde werd vast ge
legd".
ZELFSTANDIGHEID.
De vrees wordt hier dus zeer duide
lijk uitgesproken dat zal worden te
kort gedaan aan de zelfstandigheid en
rechten van de plaatselijke Gemeenten.
Het gaat hier om zeer practische
dingen. De gedachtengang in de krin
gen van de Geref. Bond en waarlijk
daar niet alleen is deze: Uit het
beginsel der Kerkhervorming vloeide
ook voort dat het oppergezag van de
Paus werd verworpen. Alleen voor het
gezag van de H. Schrift wilde men
zich buigen. Buiten dit wilde men geen
ander gezag erkennen. Wanneer er nu
een Generale Synode komt zo gaat
de redenering verder die van boven
af kan decreteren wat er in de plaat
selijke Gemeenten moet gebeuren, dan
zijn we van de ene Paus tot een ande
re vervallen en daarom zijn we tegen
deze kerkorde.
Eén Kerk of een verzameling van
plaatselijke Gemeenten? Deze vraag is
waarlijk niet nieuw. Ze is zo oud als
de Hervormde Kerk in ons land heeft
bestaan. Op de Synode van Embden
in 1571 heeft deze Kerk haar definitie
ve vorm gekregen. Toen zijn er ook
geweest die alleen maar een losse band
wilden tussen de verschillende Ge
meenten, die zelfstandige Kerken wer
den genoemd, zoals tegenwoordig de
Vry Evangelische Gemeenten in ons
land ook alleen maar een vry losse
band kennen.
GEVOELIGHEDEN.
Dat er juist op dit punt in de Ker
ken, die los van Rome met haar bis-
schappelijk gezag, hun weg wilden
gaan, gevoeligheden lagen, is te begrij
pen. De kerkorde van Embden begint
met de regel: „Geen Kerk zal over een
andere Kerk. geen dienaar des Woords,
geen ouderling, noch diaken zal de een
over de andere heerschappij voeren,
maar een iegelijk zal zich voor alle
suspiciën en aanlokking om te heer
schappen, wachten".
Men is op deze Synode zo ver ge
gaan dat men zelfs de catechismus niet
bindend heeft willen voorschrijven,
„doch alzoo, dat of er eenige Kerken
een andere forme van Catechismus
(den Woorde Gods gelijkvormig zijn
de) gebruikten, die zullen te verande
ren niet gedwongen worden".
Ondanks dit heeft men toch een bin
ding der Gemeenten gewild en ge
maakt, in één Kerk, zodat men in de
plaatselijke Gemeente niet willekeurig
kon doen wat zij wilde. Er moet ook
over Gemeenten opzicht kunnen zijn.
CENTRALISATIE?
Ligt er in het ontwerp-kerkorde een
centraliserende strekking? Deze ligt
er zonder twijfel in. Daarvoor is het
ook een Kerkorde. Er ligt hierin meer
binding dan in de reglementen van
1816. Ook geestelijk is dit het geval.
Dit is de laatste halve eeuw telkens
weer als een dringende vraag naar vo
ren gekomen.
Deze centraliserende en bindende
strekking kan ook beslist niet worden
gemist. Al de Gemeenten te samen
vormen één Kerk. In deze kerkorde
ligt ook verdisconteerd de strijd uit de
dagen der Doleantie, toen men meende
dat een plaatselijke Gemeente kon
worden losgepeld uit het geheel der
Kerk. Sindsdien is men ook in de Ger.
Kerken wel iets meer centraliserend
geworden dan men toen meende dat
nodig was. De jongste ontwikkelin
gen hebben dat wel bewezen. De te
genwoordige tijd maakt dit ook waar
lijk wel nodig. In geen enkele Kerk
kan een centrale leiding .worden ge
mist.
VRIJHEDEN.
Is het mogelijk dat, bij Invoering
van een kerkorde naar het huidige
ontwerp, aan de zelfstandigheid van
men dan in alle landen eigen, nieuwe
industrieën op. die er nimmer geko
men zouden zijn bij „normale" invoer
rechten.
CONFERENTIES.
Maar goed, de Amerikanen hebben
na 1945 deze koe bij de horens willen
vatten. Eerstens werd er in 1947 te Ha
vanna een Internationale Handels Or
ganisatie opgericht ter uitbreiding van
de wereldhandel en ter vermeerdering
van de werkgelegenheid.
Als het ware evenwijdig aan deze
actie werd er, eveneens in 1947, in Ge
neve een conferentie tussen 23 landen
gehouden over wederzijdse tariefson
derhandelingen. Kennelijk hadden de
landen wel wat geleerd, want in 1949
is men andermaal bijeengekomen en
wel in het romantische Annecey in
Frankrijk, zelfs traden er 9 landen nog
tot de reeds in 1947 gesloten overeen
komsten toe. Dit jaar is de belangstel
ling weer groter geworden, daar ook
Oostenrijk, West-Duitsland, Peru, de
Philippijnen, Turkije en Uruguay aan
de besprekingen zullen deelnemen.
Dat gaat dan zo, dat steeds twee
landen met elkaar aan het handelen
gaan.Nederland wil b.v. gaarne, dat
India&ijn invoerrecht op een Neder-
land^product verlaagt. Daartegenover
willen wij dan ons invoerrecht op een
product uit India verlagen. Is er voor
deze twee artikelen resultaat bereikt,
dan zorgt de meestbegunstigingsclau-
sule er voor. dat deze concessie ook
ten goede komt aan de andere deelne
mende landen.
Het wordt dus een loven en bieden:
artikel voor artikel moet besproken
worden; onze delegatie moet derhalvé*
het ene oog gericht houden op de be
langen van onze exportindustrie, die
gebaat is bij lage tarieven in het bui
tenland en het andere oog op de be
langen van de eigen industrie, die
voor de binnenlandse markt werkt en
die door te lage invoerrechten niet
plotseling in de knel mag komen.
Het is geen spectaculair werk, dat
er in Torquay wordt vericht. Maanden
zal er onderhandeld worden en de
vrucht van die arbeid (zo hopen wij
ten minste) zal zijn, dat er allerwegen
wat van de invoertarieven is afge.
knabbeld.
Naast de Europese Betaling» Unie,
het komende plan Schuman en de
Marshallhulp moet deze aanval op de
protectie de landen der wereld even
wel economisch dichter by elkaar
brengen. Want per slot van rekening
is een matig tarief van invoerrechten
voor een snelle doorstroming der goe
deren bevordelijker dan de Chinese
muur, die wij sedert de crisis van 1929
gekend hebben.
(Nadruk verboden)
Het was teveel voor haar
Een 45-jarige Londense bank
bediende ontving dezer dagen
een uitnodiging om naar een
hotel in West-End te komen,
waar hem 918.320 gulden ter
hand werd gesteld. Hij*had dit
geld gewonnen met een shilling
(50 cent), die hij in een voet
balpool gestort had. Zijn
vrouw, die hem vergezelde en
niets vermoed had, viel flauw.
de plaatselijke Gemeente wordt te kort
gedaan? We willen niet ontkennen dat
„vrijheden" hier en daar moeten wor
den prijs gegeven. Deze waren ook te
groot en de ellende hiervan is niet
uitgebleven. Geen Gemeente staat al
leen, maar zij maakt, hoe dan ook,
deel uit van één Kerk. Dit brengt on
herroepelijk mee een gebondenheid en
een verantwoordelijkheid die verder
gaat dan de plaatselijke Gemeente.
Zal een Synode als een nieuw, dwin
gend gezagsorgaan kunnen optreden?
Voor dit gevaar behoeven we toch ook
weer niet bang te zijn, want de leden
van de Generale Synode worden geko
zen door de Classicale Vergaderingen,
waar iedere Gemeente vertegenwoor
digd is en stemrecht heeft.
Maar al te veel wordt, ook in de
Kerk, gedacht in een plaatselijk egoïs
me. In 1571 heeft men gevoeld dat dit
niet verantwoord was en in deze tijd.
met zijn spanningen en strijd, te mid
den waarvan wij leven, is het evenmin
verantwoord. Wil men het geheel van
een Kerk welke dan ook niet
krachteloos maken, dan moet men in
iedere Gemeente beseffen dat men on
losmakelijk vast zit aan het geheel en
dat iedere predikant, behalve dat hij
dienaar is van een Gemeente, ook die
naar is van de Kerk en dat ieder lid
niet alleen behoort bij een plaatselijke
Gemeente, maar bij de gehele Kerk.
Het Wereldgebeuren
Onrust in Oostenrijk
De Oostenrijkse minister van bin
nenlandse zaken heeft gezegd vol
doende gedetailleerde inlichtingen tot
zijn beschikking te hebben om de be
schuldiging waar te maken, dat de
Russen de Oostenrijkse communisten
steunen bij het organiseren van hun
demonstraties die overigens wel
iets meer zijn dan demonstraties in de
gebruikelijke zin tegen de door de
regering afgekondigde loon- en prijs
regeling. Zo werden de demonstran
ten na de betogingen van Dinsdag
door een groot aantal vrachtwagens
met Russische nummerborden afge
haald. Ook berichten uit andere bron
nen maken melding van georgani
seerde hulp van de Russische bezet
ters aan de communisten, ook in an
dere plaatsen dan Wenen. En men
moet hieruit dus besluiten, dat de
Sovjet-autoriteiten, die het tot stand
komen van een vredesverdrag al stel
selmatig onmogelijk hebben gemaakt,
nu ook rechtstreeks, en niet alleen
achter de schermen, ertoe bijdragen
ongeregelde toestanden te scheppen,
waarmede een communistische min
derheid eventueel haar voordeel zou
kunnen doen.
Voorlopig ziet het er niet naar uit,
dat deze actie tot het gewenste resul
taat zal voeren, maar er schuilen
uiteraard wel gevaarlijke elementen
in, vooral waar het publiek in het al
gemeen in onrust is gebracht door de
wijzigingen in het levensniveau, die
uit de nieuw afgekondigde maatrege
len zouden voortvloeien. Toch behoe
ven deze, wanneer ze ordelijk worden
doorgevoerd, volgens de officiële be
rekening althans, geen verslechtering
te betekenen. En in elk geval waren
de maatregelen op democratische
wijze ontworpen en tot stand geko
men. De verhoging van de prijzen,
gepaard gaande met een verhoging
van de lonen (die volgens de bereke
ning zelfs nog een kleine verbetering
in de koopkracht bracht), was zowel
door de twee leidende politieke par
tijen als door de vakbonden aanvaard.
Slechts de communisten, alsmede de
zogenaamde onafhankelijke partijen,
hadden er protest tegen aangetekend
en de betogingen, die ze op touw
hadden gezet, hebben geleid tot de
ernstige ongeregeldheden van Dins
dag in Wenen en de daarop volgende
relletjes in Linz en andere plaatsen.
Terwijl verdere demonstraties nog op
touw zyn gezet.
Intussen bestormt het publiek de
levensmiddelenwinkels om nog vóór
1 October (de datum, waarop dc ver
hoogde prijzen ingaan) het nodige in
te slaan. Sommige voedingsmiddelen
zullen inderdaad zeer aanmerkelijk in
prijs worden verhoogd, bijvoorbeeld
brood en suiker met 26 pet. en meel
met 59 pet. Het is de bedoeling van
de Oostenrijkse regering om de sub
sidies geleidelijk af te schaffen en de
Oostenrijkse economie op een gezon
der basis te plaatsen. Het feit, dat de
vakbonden hiermede accoord zijn ge
gaan en een loonsverhoging van rond
10 pet., die daartegenover staat, heb-
gen geaccepteerd, toont aan, dat men
over het algemeen de noodzaak van
zulk een gezondmaking erkent, al
wordt het leven ér in de practijk ver-
moedelijker niet gemakkelijker door.
De levensstandaard in Oostenrijk is
toch al vrij laag, maar mén moet
roeien met de riemen, die men heeft
en men kan de dingen nu eenmaal
niet forceren. Het is alleen moeilijk,
ilijk overal elders, de redelijkhéid te
trachten, wanneer de gezinnen in
de zorg zitten en daarvan wordt door
de groepen, die geen verantwoorde
lijkheid dragen, misbruik gemaakt.
Het is voor hen gemakkelijk met
slagzinnen te komen, die meer aan
spreken dan een redelijk betoog.
Uit de berichten kan men intussen
opmaken, dat de poging om de onrust
gaande te houden, voornamelijk komt
uit de Russische zóne en dat ook daar
bijvoorbeeld het ophouden van de
treinen door bezetting van de sta
tions (en de rails) is georganiseerd.
Het betreft hier kennelijk geen spon
tane volksbeweging. De Oostenrijkse
socialistische partij zal dan ook wel
niet ver van de waarheid zijn, wan
neer ze beweert, dat de stakingen en
andere activiteiten „een poging zyn
van de communisten om, tezamen
met de organisaties der vroegere
nazi's, de democratie en de vrijheid
omver te werpen".
Mevrouw Soekarno heeft het leven
geschonken aan een dochter. Het is haar
derde kind.
