Indonesische arbeiders weten niet
waarom zij staken
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Thuis blijven" is het parool
Zeeuwse Almanak
Heeft Australische makelaar
een echte Van Dijck
HEKSENKETEL DER DIEPZEE
Derde front?
DINSDAG 26 SEPTEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Vernielingen en diefstallen en machteloze ondernemers.
(Van onze correspondent).
SOERABAJA, September. Ze zaten by elkaar op het drabberige
pleintje van de dessa, op Oosterse wyze gehurkt, ln afwachting van de
redevoering. Er was een anto gekomen met enkele Sarbuprl afgevaar
digden. In het Kalibarus (Oost Java) werden deze afgevaardigden verge
zeld door een locale politie commandant of de heer Reeidl, Ass. Wedana
van Kallbaru en tevens actief bestuurslid van de Sarbuprl.
De redevoering was luid en enthousiast. Echter ln de Bahasa Indo
nesia, dus voor de Mandoerees en Javaan nagenoeg cnbegrypeiyk. In
hoofdzaak kwam het hier op neer: „Willen jullie R 3.50 per dag gaan
verdienen?" Instemming; je zal zo maar elke dag R 3.50 in je schoot
geworpen krygen. „Dan moeten jullie van 20 Augustus af staken."
Daarna wederom een onbegrijpelij
ke toespraak, waarin «meesterlijk werd
gejongleerd met „Pemerintah". In dit
woord schuilt „Perintah" (bevel) en
..Pemerintah" geeft volgens het woor
denboek ..regering" aan.
De auto ging weer weg, met de po
litie commandant en de Ass. Wedana,
die door alleen maar te verschijnen
het woord pemerintah kracht hadden
bijgezet.
Vandaar, dat we qp de vraag „Waar
om' staken jullie?" tot antwoord kre
gen „Pemerintah doro", „Regerings
(bevel) Heer".
,,We koken, we dweilen, we wassen
en we schrobben. Let maar niet op de
rotzooi, we doen ons best, maar wat
wil je van mannen alleen verwachten",
hiermede begroetten ons de planters
van de ondernemingen. Ondanks het
diep sombere van de toestand lachen
ons een paar opgewekte gezichten toe.
Slechts eén loopt met een bloedende
vinger om verband te schreeuwen. In
een droevig gevecht tussen opener en
melkblikje moest de vinger het on
derspit delven. Omdat koffie te om
slachtig is. zitten we 's morgens om
tien uur achter een lauw glas bier. De
fles is achteloos op de hoop geworpen.
Waar nog een enkele vrouw op de
onderneming is achtergebleven (en
dat zijn er niet veel), klopt de zaak
iets beter. Zij veegt enkele haarslier-
ten uit het bezwete gelaat, veegt haar
handen aan een schort af en zegt
„Aangenaam". Het enige verschil met
Nederland voor deze vrouw ligt in het
feit, dat zij zich niet verontschuldigt
voor de rommel, omdat de ..werkster"
niet binnen is gekomen.
Niet alleen de arbeiders van de tui
nen zijn in staking gegaan. Het bevel
van de SARBUPRI luidde: „Thuisblij
ven, over de gehele linie".
Dit geeft aan deze staking van de
ondernemingsarbeiders wel een zeer
eigenaardig aspect. Wat hebben het
huispersoneel, de administratieve
krachten, de technici van electriciteit
en waterleiding, de chauffeurs en
ondernemingswachters, allen werkne
mers op maandsalaris, met deze sta
king te maken. Toch dwong een ge
raffineerde intimidatie hen het werk
neer te leggen. Deze mensen zijn op
geen enkele manier voor hun daad
verantwoordelijk te stellen. Zij zijn
nauwelijks op de hoogte van de bete
kenis van het conflict. De meest won
derlijke verhalen doen op verschillen
de tuinen de ronde. Lichtgelovig en
bijgelovig als men in het binnenland
is, is het een kleine moeite de mensen
over te halen tot staking. Dit alles
brengt vervelende consequenties met
zich mee.
VERWARRING.
Bij de vernielingen als plotseling
uitgelopen lagers van machines, on
klaar gemaakte waterzuiveringsinstaL
laties. doorsnijden van telefoonverbin
dingen, motoren met water in olie en
benzine, komt nog het toenemend
aantal diefstallen: koffie goedangs ge-
DUIZEND MAAL
Mijne moeder schonk mij ter gele
genheid van mijn tweede verjaardag,
nadat ik een dag te voren in de voor
vaderlijke bakkerij met mijn tere bil
len op een plaat beschuitebollen was
terecht gekomen, dewelke zojuist de
gloeiend hete oven had verlateneen
een meziekskedat men thans def
tig „mondaccordeon" noemt. Toen de
blaren van mijne derriere waren ge
nezen, en ik voor de honderdvijftig-
ste keer op mijn „meziekske" blies,
riep mijne moeder: „Zo is 't genogt!
Zij greep het meziekske en keilde het
met ene sierlijke boog liet venster
uit, de straat op. En hoe ik nadien
ook zocht, het meziekske was en bleef
weg
En nu meldt daar ons lijfblad, De
P.Z.C., daar onverhoeds, dat meneer
Ventevogel de duizendste repetitie
heeft geleid van Crescendo in Vlissin-
gen en Crescendo is een accordeon
vereniging.
Daaruit valt af te leiden, dat of de
heer Ventevogel meer geduld heeft
dan mijne moeder had, óf dat Cres
cendo uit de meziekskes meer schoon
heid weet te puren, dan ik destijds,
toen ik twee jaar was.
Laat ons het op het laatste houden.
Dat is vleiend, voor de heer Vente
vogel. En voor my. Want wie weet,
hoe schoon ik nu op een meziekske
blazen zoude. En voor de muse. Want
de Muse der muziek is een nederig
meiske. Zij huist niet alleen in schuif
trompetten en hobo's, maar ook in
blokfluiten en mondaccordeons. En
menig mondaccordeongezelschap, of
accordeongezelschap als de mond dan
met alle geweld weg moet, speelt zo
schoon, dat ge telkens de Muse om de
hoek ziet kijken. Zoals Eduard van
Beinum en bij Albert van Raalte en
by zovele anderen.
Maar zelfs dan! Duizend repetities.
Het is veel, bijna te veel van het goe
de.
Nevermind. Excelsior, heer Ventevo
gel! En nog duizend malen!
forceerd; op Djatorono 150 quintaal
koffie gestolen; op Glenn Fellow een
hele goedang leeggehaald (men had
zelfs de moeite genomen de vloer aan
te vegen); suikerriet (midden in de
campagnetijd) in brand gestoken; rub
ber uit de tuinen getapt. De Engelse
onderneming Kali Redjo is volledig
leeggeroofd.
Hierbij zij opgemerkt, dat nu de
ondernemingswacht in staking is, de
politie in de meeste gevallen zijn vol
ledige medewerking verleent. Maar 't
corps staat voor een hopeloze taak, In
het Bangjoewangische ging 16 procent
van de koffie-productie door diefstal
verloren.
TOEKOMST.
De lachende gezichten van de plan
ters vertrekken, wanneer na het vijfde
biertje hun toekomst ter sprake komt.
In zekere zin is de huidige toestand
debet aan hun gebrek aan vertrouwen
in de toekomst. Maar ook alle moei
lijkheden van vóór de staking als de
monotaire maatregelen en de onzekere
verwachtingen hebben de grootste op
timist aan het twijfelen gebracht. Van
daar: „Emigreren, nog een jaartje
trekken en dan verlof; we zullen wel
zien: Nederland, Australië en Nieuw
Zeeland. Op het ogenblik kost me een
ontslag nog te veel. Maar zodra het
contractje me een vrije overtocht
geeft, dan ben ik gevlogen". De oude
ren hebben het over: „Mijn pensioen
tje volmaken en dan terug".
Zodra echter de vooruitzichten maar
iets opklaren en een weinig kleur
krijgen, kan de Indonesische regering
op deze mensen rekenen. Mensen, die
vergroeid zijn met hun tuin. Jonge
Wageningers. die het over hun proef-
tuintje zus en proeftuintje zo hebben.
Die leven bij een edel stekje of een
machtig stukje riet.
Maar bij het rinkelen van het zo
veelste bierflesje op de hoop zijn ze
somber gestemd over de toekomst. We
kunnen het hun niet kwalijk nemen.
De lach zegeviert echter weer, als een
lange employé uit de huiskamer komt
en droevig vertelt, dat-ie zich verdien
stelijk wilde maken met een kopje
koffie te zetten. Maar hij had per on
geluk bruine bonen gemalen. Hij ver
ontschuldigde zich met „Ik kom ook
uit de rubber".
Tijdens liet hippisch feest, waarmede Zaterdag- te Zaltbommel de viering
van het 1100-jarig bestaan der stad werd ingezet kwamen de prinsesjes
Beatrix en Irene de verrichtingen der ruiters, onder wie zich ook Haar
vader, Z.K.H. Prins Bernhard bevond, gadeslaan. Aandachtig volgen
prinses Beatrix en prinses Irene de gebeurtenissen op het sportterrein.
94. Intussen stond meneer Babbel duizend ang
sten uit op de rug van Jimmy. Eerst hield hij
zich koest, want hij besefte amper wat er met
hem gebeurde, maar toen tot hem begon door te
dringen dat de aap wel eens kwade bedoelingen
kon hebben, sloeg de vrees hem om het hart en
hij begon zó te jammeren en te weeklagen, dat
een brok bazalt er week van zou zyn geworden.
Niet aldus Jimmy, die grijnsde eens verachtelijk
en begon nog harder te trappen.
Drie portretten van Cornell's van der Geest.
(Van onze correspondent).
SYDNEY, September. - De Australische kunstwereld is in hevige
beroering gebracht door een schildery in de kleine, doch uitstekende
prlvé-collectie van een eenvoudig makelaar in onroerende goederen in de
Sydneyse voorstad Manley. Deze makelaar, de heer A. G. Dunlop, is
er namelijk van overtuigd, dat hy naast het pronkstuk van zyn verzame
ling, een echte Velasquez, een 17e eeuws Vlaams meesterwerk heeft:
het originele portret van Cornells van der Geest, geschilderd door één
van Rubens' beste leerlingen, de meester Antoon van Dyck (15991641).
van generaal Wauchope op het land
goed van de hertog van Buccleuch
stond dezelfde hertog, die een van
de geregistreerde portretten van
Cornelius van der Geest in zijn bezit
heeft of heeft gehad. De hertog
houdt zich echter koest, zodat uit die
richting verder niets te leren valt.
Wat voor de echtheid van de
Australische Van Dijck niet pleit, is
dat vast is komen te staan, dat drie
kwart van het schildery in het Lon-
dense museum nagemaakt is. Dus
hoeveel vertrouwen kan men verder
nog in dat laatste kwart stuk heb
ben?
Hel Wereldgebeuren
Steeds heeft men gemeend, dat dit
meesterwerk van Van Dijck, die zo'n
grote invloed hefeft gehad op de
Haagse school van portretschilders,
in het Nationale Museum in Londen
hing. Deze Londense Van Dijck be
staat in feite uit twee stukken
waarschijnlijk gemutileerd als de
Nachtwacht van Rembrandt en later
weer aan elkaar geplakt. Bij een kort
geleden gehouden Röntgen-onderzoek
is echter gebleken, dat alleen het
middenstuk van het schildery in het
Londense museum een echte Van
Dijck is.
Het boeiende van de geschiedenis
is nu echter, hoe dit 17e eeuwse
meesterwerk in een badplaats bij
Sydney terecht is gekomen. Op het
eerste gezicht lijken de Van Dijcks
uit Manley en uit Londen als twee
druppels water op elkaar. Alleen is
het schildery van de Manley-make-
laar ovaal en wat donkerder. Dit
laatste is te wyten aan het feit, dat
het hard een schoonmaak nodig
heeft.
Een andere "complicatie is, dat.er
drie portretten van Cornelius van der
Geest geregistreerd zijn, die alle
van de grote Van Dyck afkomstig he
ten te zijn. Het ene is dat in het Lon
dense Nationale Museum, het andere
was het eigendom van de Engelse
hertog van Buccleuch en het derde
De reusachtige kerkhoven der zeeën.
Het idee, dat de bodem der zee een geiykmatige vlakte zou zijn, is door
de talryke expedities, die zich met de raadselen der diepzee bezighielden,
volkomen achterhaald. De diepzee-bodem ziet er net eender uit als de op
pervlakte van de aarde: doorboord, doorkloofd en door bergketens uiteen-
gescheurd. Als de mens het landschap der diepzee kon zien, zou hy een
waarlyk indrukwekkende en bizarre wereld ontdekken. Toch bestaat er nog
een belangryk verschil tussen de bodem der zee en die van de aarde: de
diepte of hoogte biyft niet steeds gelyk. Op sommige plaatsen is deze diep
te aan voortdurende schommelingen onderhevig, soms van 150 tot 5.000
meter en weer terug. Een onderaardse heksenketel borrelt daar in de diep
te en de krachten, die daar vormend en bewegend aan het werk zyn, heb
ben een voor onze begrippen onvoorstelbare sterkte.
plaats vindt Byna een derde gedeelte
van de gehele zeebodem, ongeveer
100 millioen vierkante kilometer, is
met een kalklaag bedekt. De kalk-
houdende modder verbindt zich met
de groeiende koraalriffen en schel-
penbanken tot machtige rotsblokken.
Welke enorme hoeveelheden dode
zeedieren in de diepte zinken, be
wijst de berekening van een Ameri
kaanse onderzoeker, die een opper
vlakte van ongeveer 10.000 vierkan
te kilometer tot op twee meter hoog
te met dode zeedieren bedekt vond.
Warm water is arm aan zuurstof
en de meeste vissen kunnen er niet
in leven. Daardoor vormt ieder punt,
waar de warme golfstroom de koude
zeeën kruist, een plaats van vernieti
ging voor alle waterbewoners. Onop
houdelijk zinken daar dode vissen
naar de bodem der zee en voeden de
enorme benzinkingsplaatsen.
Op deze diepte kan geen rottings
proces plaats vinden. De cadavers
vallen uiteen en onder de hoge druk,
die hierop rust, ontstaan nieuwe mi
nerale producten (aardolie)! Men
mag dus als zeker aannemen, dat er
Een van deze onderaardse heksen
ketels is het gebied ten Westen van
de Azoren. In 1858 werd daar een
diepte van 5.000 meter gepeild. In '32
was het nog maar 200 meter en drie
jaar later leverden de metingen weer
een resultaat op van meer dan 3.000
meter. Kort geleden moest echter ook
deze diepte op de zeekaarten weer
geschrapt worden, want de laatste
resultaten lagen by 150 meter.
Aangezien de verschillende metin
gen steeds jaren uiteen laten, kan
men niet zeggen, op welke tijds*;~
pen en vooral met welke snelheid
zeebodem in deze heksenketel op en
neer gegaan is.
Tot nog toe is het geen mens ge
lukt, om af te dalen in de zwijgende
diepten waar steile bergtoppen, die
pe kloven, aardscheuren en krater-
wanden elkaar afwisselen, wilder dan
het landschap van de maan door een
verrekijker onthuld wordt.
Maar de bodem der zee is ook niets
anders dan een reusachtig kerkhof.
Alle zeedieren, die in de loop van dui'
zenden jaren gestorven zijn, alle
overblijfselen van planten en ander
vuil, dat door de rivieren de zee in-
gespoeld is. vormt daar in de diepte
een reusachtige modderlaag, waarop
een geweldige waterdruk rust. Ontel
bare zeedieren, van de kleinste orga
nismen tot de grootste monsters toe,
hebben op dit grootste kerkhof ter
wereld hun laatste rust gevonden.
Wat er inmiddels aan mensenwerk op
de bodem der zee is gezonken, om in
de modder daar beneden voor altijd
aan het gezicht der mensen onttrok
ken te blijven, zyn slechts onbedui
dende stukjes er tussen.
Kerkhoven der zeeën zyn niets on
bekends. De geweldige kalkgebergten
zyn tenslotte op dezelfde wyze in een
tyd ontstaan, toen de zee nog het
grootste gedeelte van de tegenwoor
dige werelddelen bedekte. Zolang de
wereld bestaat, zyn de grenzen der
zeeën steeds veranderd en is er nau
welijks een plekje aarde dat niet eens
onder watermassa's bedolven is ge
weest.
Hoe warmer de zeeën zijn, des te
groter is de kalkafscheiding, die erin
Regeling voor loonderving
en reiskosten.
VOOR VRIJWILLIGERS BIJ
KON. LANDMACHT.
Bij K. B. is een regeling .getroffen
tot het toekennen van een vergoeding
voor loonderving en reiskosten aan
personen, die zich voor vrijwillige
dienstneming bij de Koninklijke Land
macht hebben aangemeld. Er wordt
vergoeding gegeven voor loonderving
ten bedrage van het noodzakelijk ge
derfde netto-loon tot een maximum
bedrag van 8.— per dag,, alsmede op
vervoer voor rijksrekening van hun
woon- of verblijfplaats naar de plaats,
waar het onderzoek wordt gehouden,
en terug, indien de afstand tussen be
doelde plaatsen meer dan vijf km. be
draagt. Deze bepaling geldt met terug
werkende kracht tot 1 Januari 1948.
onder de zeeën grote hoeveelheden
van deze begeerde grondstof aanwe
zig zijn. Of de exploitatie hiervan mo
gelijk is voor zover ze op grote
diepte liggen is een kwestie van
technische ontwikkeling.
Wy willen hier niet spreken over
de diepzeemonsters, over de veelvul
dige wezens, die zich aan de hoge wa
terdruk aangepast hebben en die
blijkbaar tot in de diepste diepten le
ven. Deze wezens, wier schaduwen
over de reusachtigste kerkhoven ter
>uf
wereld glijden, totdat hun cadavers
zelf een
van deze
zelf een nietig steentje tot de groei
van deze kerkhoven zullen bijdragen,
dze monsters zijn de spoken aer diep
zee. De ontdekkers, die dit leven eens
zullen onthullen, kunnen de mens
heid en de wetenschap nog vele ver
rassingen bereiden.
De bewering, dat er op de aardbol
geen witte plekken meer bestaan,
gaat alleen op voor de werelddelen,
aoch de reusachtige kerkhoven der
diepzee zyn nog steeds onbekend en
ondoorgrond.
N.C.R.V.-wfaiter-
programma bekend.
De N.C.R.V. heeft voor de komen
de winter haar programma bekend
gemaakt. In dit programma wordt
speciale aandacht geschonken aan de
kerkmuziek. Er komt een rubriek
„Hoogtepunten van kerkmuziek" met
opnamen van grote koren uit de ka
thedralen als Westminster Abdey,
Dom van Bremen, St. Giles Edin
burgh, Saint Pierre Genève, enz.
Voorts komt er een serie „Bybel en
muziek", een reeks uitzendingen ge
vrijd aan het Psalter 1949 van ds.
Hasper, een rubriek „Op de orgel-
bank", uitvoeringen van Anthems v.
H&ndel en een volledige radio-uit
voering van Bach's Mattheus-Pas-
sion. Ook staan op het programma 'n
Bartok-herdenking, een Ravel-cyclus
en een Verdi-herdenking.
Wat de luisterspelen betreft komt
er o.a. een bewerking van het boek
„De prijs der vrijheid" van H. Sturm.
Op het gebied van de ontspanning
zal weer een aantal steravonden wor
den gegeven, die echter geheel nieuw
worden opgezet. Onder de titel: „De
Gilde viert" wordt n.l. elke week een
gezellige avond gewijd aan een be
roep or bedrijf. Dan zijn er wedstrij
den onder de titel „Over en Weer",
een wedstrijd voor luisteraars ten ba
te van de kankerbestrijding, enz.
Zweeds schip liep op een mij'n.
Minstens tien personen zyn om het
leven gekomen, doordat een schip
van een Zweedse maatschappij in de
Aland zee op een mijn liep, aldus is
te Stockholm medegedeeld.
Zes overlevenden werden door een
vissersboot opgepikt en naar een zie
kenhuis te Stockholm overgebracht.
Twaalf personen worden vermist.
De ramp gebeurde Donderdag. De
passagiers waren Baltische vluchte
lingen.
was in het bezit van een Franse
graaf.
Nu copiëren meesters nooit hun
eigen werk, zodat een van de drie
de echte Van Dijck naoet zijn. De an
dere zijn of copieën gemaakt door
zyn leerlingen in de 17e eeuw, of pro
ducten van een nieuw Han van Mee
geren drama. De Australische kunst
kenners achten dit laatste echter on
waarschijnlijk, hetgeen natuurlijk
nauwelijks een bewijs is, want hoe-
velen hebben zich niet door de pro
ducten van wijlen Han van Meegeren
in de luren laten leggen.
De Australische Van Dijck is op
de volgende wijze naar het vrjfde we
relddeel gekomen: de vader van ma
kelaar Dunlop kocht het stuk in En
geland op een veiling van de verza
meling van een generaal Wauchope.
Overtuigd als hij was, dat hij voor
een krats (500 gulden) een 17e eeuws
meesterwerk op de kop had getikt,
hield hij echter styf zijn kaken op
elkaar en praatte er met niemand
over.
Zijn Australische zoon is echter
niet zo terughoudend geweest. Hij
heeft zijn doek grondig laten onder
zoeken en is gaan delven naar de
herkomst. Daarby bleek, dat het huis
NA TWEE MA;
NA DRIE MAANDEfv
Ijöo'
Het is langzamerhand wel duide
lijk geworden dat Joego-Slavië in de
strijd tussen Amerika en Rusland
om de macht niets liever wenst dan
neutraal te blijven. Maar dan een
neutraliteit met een bepaald accent.
In de Veiligheidsraad vorige week
bv. heeft de Joego-Slavische verte
genwoordiger, Bebler, zwygend naai
de polemiek tussen Oost en West
geluisterd. Zodra het echter om de
vertegenwoordiging van China ging,
onderbrak dr. Bebler zijn zwijgen en
ondersteunde nadrukkelijk Mao-Tse-
toengs toelating tot de Veiligheids
raad. De hoop dat Mao zich nog
eens tot een „tweede Tito" zou ont
wikkelen, heeft men in Belgrado
nog steeds niet opgegeven. Joego
slavië wil niet in een conflict tus
sen Washington en MoskoiT betrok
ken worden, maar het verlangt ook
niet naar een zege van het Krem
lin. Zijn neutraliteit is derhalve door
drenkt van welwillendheid zover
als dat kan t tegenover het Wes
ten.
Er gaan thans wel geruchten dat
Tito toenadering tot Moskou zoekt
(of andersom?); men zegt zelfs dat
hij geheime samenkomsten heeft met
Cominform-prominenten op een der
vele eilandjes in de Adriatische Zee.
Zijn terugkeer als berouwvolle „ver
loren zoon" zou echter wel aan be
paalde voorwaarden gebonden zijn.
Het is altijd mogelijk dat geruchten
een grond van betrouwbaarheid
hebben, maar het wil iedere waarne
mer toch wel voorkomen dat Mos
kou Joego-Slavië's dwaling nog wel
wil vergeven, maar dat Tito onder
geen beding vergiffenis zal worden
geschonken: hy is tenslotte de be
lichaming van een nationaal-commu-
nisme. En Tito zelf is oud en wijs
genoeg geworden in de Kremlin-
methoden om te weten wat een te
rugkeer naar Moskou voor hem kan
betekenen
Tito moest uit de boycot van de
Cominform-landen de consequenties
trekken. Zijn land. dat economisch
op het Oosten was ingesteld, diende
plotseling handelsbetrekkingen met
het Westen aan te knopen. Het vijf
jarenplan van Belgrado, opgebouwd
op het idee van industrialisatie door
import van machines, was na het uit-
I vallen van leveranciers als Tsjecho-
Slowakije in zijn uitvoering bedreigd.
De productie van de kopermijnen te
Bor een der belangrijkste devie-
zenbronnen bv. loopt thans sterk
achteruit, omdat de reparaties der
machines, om nog maar niet te spre
ken van vervanging door nieuwe te
wensen overlaat. De droogte heeft de
vooruitzichten van de graanexport
dit jaar grotendeels te niet gedaan. In
October, zo zijn sommige berekenin
gen, zit Joego-Slavië met zijn devie
zenpot totaal aan de grond.
Nu is echter de toestand de laatste
tijd wel enigszins ontspannen door het
Duits-Joego-Slavische handelsaccoord.
waarbij de Joego-Slaven een crediet
op korte termijn van 35 millioen dol
lar verleend wordt, en door een nieuw
crediet van 15 millioen dollar op lange
termijn van de Amerikaanse Export-
Import-Bank. Misschien zal de Inter
nationale Bank. welker president mr.
Black kort geleden een bezoek heeft
gebracht aan Belgrado in haar Sep-
tember-zitting eveneens een crediet
verlenen. Bovendien is het gelukt tot
een economisch accoord te komen met
Oostenrijk.
Wat haast nog belangrijker is dan
het voorkomen van de uitputting van
de deviezenreserve, zijn de structuur
veranderingen van de communistische
economie in Joego-Slavië zelf. Het be
treft hier de decentralisatie van het
bestuur, de veranderingen van de be-
drijfswetten in de industrie en het
stopzetten van de collectieverings koers
in de landbouw. De hoge kosten van
de bureaucratie der geleide economie
dwongen tot de uiterste bezuiniging.
In de twee jaar sinds de breuk met
Moskou is Tito een weg gegaan die
hem steeds verder van zijn vroegere
voorbeeld verwijderd heeft. Hii kan
niet meer terug, zelfs al zou het Krem
lin tot een verzoening bereid zijn. Hij
kan alleen maar hopen, dat zich in de
wereld steeds duidelijker een „derde
front" zal vormen, waartoe thans reeds
Nehroe, morgen misschien Mao en
vertegenwoordigers van andere lan
den, behoren die genoeg hebben van
de rivaliteit tussen beide wereldmach
ten.
