Luc Vrind zocht 't „hogerop"
Een vliegende foto-reporter
Zilver„rush" op Schiphol.
Voltooiing rijkswegenplan kost nog
750 millioen
Beproefde huismiddelt
es om zelf te maken
Van Vrouw tot Vrouw
KEER HET DUBBELTJE
NOG ER ES OM
Een gedwongen
Huwelijk
ZATERDAG 23 SEPTEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSECOURANT
9
Een paar weken vlieglessen en boem de lucht in.
(Van onze speciale verslaggever).
Amsterdam, September Op een van de houten barakken op Schiphol,
die wat achteraf staan en feitelijk al zjjn afgeschreven, staat een nummer:
128. En op de deur van dat feitelyk afgeschreven gebouwtje is een bordje
bevestigd, dat de aanwezigheid aantoont van een allesbehalve afgeschre
ven onderneming: „Aero Photo Nederland", het tweede bedrijf in ons land,
dat zich bezig houdt met het vervaardigen van luchtfoto's.
De eerste onderneming op dit gebied de K.L>M! kent iedereen. De
tweede, de concurrent dus, wordt gevormd door een jonge man met enorm
veel lef, met kennis van zaken en met véél doorzettingsvermogen.
Een alledaags beroep is dat van
luchtfotograaf niet; vele mensen
menen, dat de K.L.M. het enige be
drijf is dat luchtfoto's maakt en zelfs
m&g maken. Maar de 33-jarige lange,
magere jongeman, die naar de naam
van Luc Vrind luistert, heeft een
vergunning gekregen om als zakelijk
object luchtfoto's te vervaardigen.
En al is zfc'n bedrijf nog niet zo lang
geleden opgericht, al loopt het nog
niet storm met klanten, een begin is
gemaakt en de directeur-vlieger-fo
tograaf is voorlopig niet ontevreden.
Het bedrijf „draait", maar voor het
zover was, heeft Luc zoals ieder
een op Schiphol hem noemt een
berg werk moeten verzetten. Hij
heeft daarbij bljjk gegeven een rots
vast vertrouwen in de uitvoerbaar
heid van zijn plannen te hebben en
over veel volharding te beschikken.
In ons land zijn geen millionnairs, die
na het vernemen van een wat ex
treem idee, voor de verwezenlijking
daarvan „even" een paar ton four
neren, zoals dat in Amerika wel
schijnt voor te komen. Luc Vrind
moest zijn zaak dus uit eigen midde
len opbouwen.
In 1934 bevond zich onder de ge
slaagden van een Haagse school de
achttienjarige Luc Vrind. Zijn hobby
was fotograferen en bij Polygoon
vond hij zijn eerste werkkring als
leerling-fotograaf. „Dat beteken
de", zo vertelt Luc in zijn barakkan
toor op Schiphol, „driemaal per dag
pakjes met foto's wegbrengen naar
het station, meermalen per dag foto's
bezorger aan de krantenbureaux en
de koffe'r-apparatuur dragen voor de
eerste fotograaf.
Na enige tijd mocht ik een enkele
keer met een gammele camera een
proeffoto maken, maar die mislukte
meestal. Ik heb er toch wel geleerd".
HOGEROP.
Voor een ambitieuze jongeling is
20'n fimctie niet aanlokkelijk. Na
verloop van tijd gelukte het hem in
dienst van de K.L.M. op de afdeling
reclame- en persfotografie te komen.
De mobilisatie riep hem echter onder
de wapenen. Toen hij in het burger
leven was teruggekeerd, was er
uiteraard bij de K.L.M. weinig of
niets meer te fotograferen. Het werd
zwerven,' dat na een mislukte poging
om naar Engeland te komen, eindig
de met twee jaar concentratiekamp.
De bevrijding voerde Luc Vrind te
rug naar de foto-afdeling van Nedei'-
lands grootste luchtvaartmaatschap
pij, Maar hjj kon daar zijn „draai"
niet vinden. Hij wilde letterlijk „ho
gerop", foto's gaan maken van bo
ven af. Hij kreeg daar echter de kans
niet voor. evenmin als voor het uit
werken van de vele ideeën, die aan
zijn brein ontsproten. Hij ging daar
om eens hier en daar informeren en
van zijn vele vxienden bleken er een
paar bereid hem te steunen in de uit
werking van een, naar het hemzelf
voorkwam, groots plan: namelijk
zelf een luchtbedrijf te gaan begin
nen. Bij besprekingen inet relaties
ontving hij toezeggingen„Als je je
plannen ten uitvoer kunt leggen, kim
3e van ons opdrachten krijgen. Niet
veel, maar geregeld".
Het idee liet Luc niet los: stel je
voor, een eigen bedrijf!
Bevriende piloten adviseerden hem
voor de aankoop van een goedkoop
Bezwaren tegen de tarwe en
gerst-maatregelen.
BOERENSTAND IS GEEN RECRUUT.
Het hoofdbestuur van het Kon.
Ned. Landbouwcomité heeft in een
vergadering, welke in Den Haag
werd gehouden, zijn ernstige teleur
stelling uitgesproken over het feit,
dat de regering het overleg met de
georganiseerde landbouw eerst in be
gin September heeft geopend.
Wat de regeling zelf betreft te
weten de vaststelling van de tarwe-
prjjs op f 24.25 en eeii gedwongen
gerstinlevering tegen f 22.werd
opgemerkt, dat de Stichting van de
Landbouw aan de regering geadvi
seerd heeft de tarweprijs op 25.
te stellen, doch verder geen regeling
te treffen.
Dat de regering tegen dit advies
in toch een innameregeling voor
gerst heeft getroffen, acht hét hoofd
bestuur een psychologische misgreep,
daar de boerenstand niet als een re-
cruut die gedrild wordt nu eens
rechtsom naar de vrije en dan weer
linksom naar de gebonden economie
lean keren. Op de vergadering werd
voorts ten sterkste gewaarschuwd te
gen verdergaande maatregelen op het
gebied van inname etc. van voergra-
nen, waarmee wordt gedreigd. Een
algemeen ordenend ingrijpen ten aan
zien van de landbouwproducten acht
het hoofdbestuur slechts aanvaard
baar, indien nationale noodzaak zou
leiden tot zodanige bemoeiing met
alle takken van het bedrijfsleven.
Ten aanzien van de uitvoering van
de thans afgekondigde gerstregeling
heeft het hoofdbestuur bovendien
zeer ernstige bezwaren tegen de
hoogte van de aanslag en het prijs
niveau van f 22.dat zi. beneden
de kostpi*\js ligt.
Met ingang van 7 October 1950 be
hoeven Nederlanders voor toelating in
het Saargebled geen visum meer, indien
zij zich daarheen willen begeven met de
bedoeling om door te reizen naar een
ander land, dan wel beogen aldaar tijde
lijk te verblijven voor een duur van
maximaal drie maanden.
vliegtuigje; met geleend geld zou de
maatschappij moeten starten. In
Duitsland noch in Frankrijk kon hij
in de dumps iets van zijn gading
vinden, maar in Engeland bood de
Austerfabriek hem een juweel van
een sportvliegtuigje aan: een van de
laatste toestellen uit de oorlogspro
ductie, dat nauwelijks een honderd
mjjlen had gevlogen. Hij kon het voor
een koopje krijgen. Maar ondanks de
zeer geringe uitgaven, die hij zich tij
dens zijn rondreis getroost had,
moest hij zeer zuinigjes aan doen.
Luc rekende snel: de aanschaffing
van het toestel was geen bezwaar,
doch bovendien moest hij de trans
portkosten naar Nederland niet ver
geten en hij moest vlieglessen beta
len. Die moeilijkheden legde hij de
leiding van de fabriek voor en deze
had plezier in het geval. „Hoe lang
kun je nog blijven?" vroeg men.
„Nog drie en een halve week", ant
woordde Luc. „Okay, dan zullen wij
je leren vliegen, als je tenminste
hard wil werken"!
Overdag vloog hij veel en 's avonds
kreeg hij theorie. Luc haalde zijn
brevet binnen de afgesproken tijd en
één uur na het m ontvangst nemen
van het voor hem zo waardevolle pa
pier vloog hij in zijn eentje het toe
stel de zee over en landde voorspoe
dig op Schiphol. De gemeente Am
sterdam verhuurde hem een van de
oude houten barakken en beloofde er
zelfs bij, dat hij na gereedkoming
van een nieuw stenen gebouw hierin
op een plaats kon rekenen.
COMPLEET.
Het spul was compleet. Uit Enge
land had hij een sublieme luchtcame-
ra, die tijdens de oorlog in gebruik
geweest was by de Royal Air Force,
meegebi-acht. De barak gaf ruimte
voor een petieterig kantoortje en
voor een betrekkelijk ruime donkere
kamer. De laatste benodigdheden
werden nog bij elkaar gesleept en op
een, voor Luc Vrind stellig goede
dag, zwaaide de deur, waarop een
houten bordje verkondigde dat hier
de Aero Photo Nederland was geves
tigd, open: de klanten konden komen.
Jazeker, de klanten zijn gek! Of
ze op Luc hebben zitten wachten!
Een nieuwe periode brak aan: dië
van klanten gaan zoeken, van reizen,
van besprekingen voeren, van soms
heel „soms" maar afgescheept
worden aan de deur. Maar de aan
houder wint en behalve volgens de
destijds gedane toezeggingen kwamen
klanten. De Hoogovens in Velsen,
er nieuwe en vooral ook belangrijke
vei'enigingen voor vreemdelingen
verkeer*, fabrieken, stadsbesturen,
kortom, er kwam leven in de brouwe
rij. Nog lang niet, zoals Vrind het
zou willen, maar er zit schot
Ideeën zijn er plenty. Nu het na
jaar en de winter naderen en er toch
niet veel gevlogen kan worden om
foto's te vervaardigen, is dit een
mooie tijd om plannen uit te werken,
om op jacht te gaan naar opdrachten,
om nieuwe wegen te zoeken.
Hoeveel beter geven luchtfoto's
een situatie weer dan een grondfoto.
Bezie bijvoorbeeld een grondfoto van
Naarden, het stadje dat vroeger be-
langrijk was als vesting en leg daar
een luchtfoto naast; duidelijk kan
men dan zien, dat Naarden een ves
tingstad was. Op school wordt ge
leerd over de Hondsbosse zeewering
bij Petten in Noord-Holland; soms
staat er in een aardrijkskundeboekje
een foto van een stuk van die dijk.
Bekijk dan een luchtfoto: duidelijk
spreekt, hoe groots en hoe belang
rijk deze zeewering is.
Hoewel de politie van een stad voor
een feestviering aan de hand van een
plattegrond een verkeersregeling
had ontworpen, kwam het verkeer
toch vast te zitten. Luchtfoto's we
zen uit, waar de fout zat en hoe men
te werk had moeten gaan.
Zo zijn er talloze mogelijkheden
voor dit jonge bedrijf en Luc Vrind
is er de man wel naar, om de ontdek
te mogelijkheden uit te buiten.
K.L.M.-bestek lag voor 't grijpen.
In een hoek van het uitgestrekte.
Schipholterrein in Amsterdam ligt 'n
vuilnisbelt, waar de afval uit de can-
tines en de panries van de vliegtui
gen wordt neergegooid. Toch is de
belt van Schiphol geen gewone belt
zoals men dii in elke gemeente in
ons land aantreft. De belt van Schip
hol is een „rijke" belt. Dat is dezer
dagen gebleken. Toen arbeiders er
de lucht van kregen, dat er onder het
vuil ontelbare gloednieuwe theelepel
tjes, vorken, lepels, messen, sei'vet-
ten,' koppen en slechts eenmaal ge
bruikte handdoeken verborgen la
gen, begon men te delven en met
succes. Zakken vol tafelzilver en an
der gerei, waarop de letters KLM
staan, namen de arbeiders mee naar
huis, maar zij hebben er niet lang
plezier van beleefd. De recherche van
Schiphol greep in, met het gevolg,
dat de meeste goederen bij huiszoe
kingen opgespoord konden worden.
Naar het antwoord op de vraag, hoe
het mogelijk is geweest, dat zo maar
voor een kapitaal op de vuilnisbelten
kon terecht komen, wordt nu in krin
gen van de KLM ernstig' gezocht.
De vrijwilligers voor Korea, die in de Nieuwe Alexander-kazerne te 's Gravenhage zjjn gelegerd, hebben hun
wapens ontvangen. Het eerste werk wat zij hadden te doen, was het materiaal (onder het wakend oog van hun
commandant, majoor de Oude) te poetsen. Links op de foto: het poetsen der geweren, nu onder toezicht van
eerste luitenant Clumpkens. Midden: ook de uitrusting werd door luitenant Clumkens aan een grondige in
spectie onderworpen. Rechts: de vrijwilligers aangetreden voor de barakken.
VERKEER EN WATERSTAAT.
Vijftien jaren-plan voor grote werken.
Voor de wederopbouw van de Rijkswaterstaat is volgens raming na 1950
in totaal nog een bedrag van ongeveer 35 millioen gulden nodig. Voorts ge
ven de volgende globale ramingcyfers een denkbeeld van de bedragen, die
met enige werken nog zyn gemoeid: indijking Brabantse Biesbosch en wa-
tervrjj maken van het gebied van Donge en Oude Maasje, 28 millioen; af
damming Hollandse IJssel, 12 millioen; vormen van zoetwaterbekkens in
de benedenrivieren, 70 millioen en kanalisatie van Nederrijn en Lek en
verbetering van de IJssel, 80 millioen. De totstandkoming van deze werken
zou een tijdsverloop nodig hebben van 15 jaar. Behalve met de uitvoering
van de hierboven vermelde grote werken moet In de toekomst ook rekening
worden gehouden met de verdere uitvoering van 't rijkswegenplan, waarvan
de volledige voltooiing volgens globale raming nog 750 millioen gulden
zou vereisen, aldus minister Spitzen in de toelichting op de begroting 1951
voor Verkeer en Waterstaat.
Medegedeeld wordt, dat bij de op
stelling van deze begroting er naar
gestreefd is de uitgaven tot de strikt
noodzakelijke te beperken en op die
uitgaven te bezuinigen, waarop dit
verantwoord kan worden geacht.
Met vooruitloping op een ter zake
te treffen meer algemene regeling
Hoest U of bent U verkouden?
Probeer dan dit. receptje eens!
Laat' .*4 liter water koken, los er
1 eetlepel suiker in op en voeg er
aan toe 30 gr. Vervus (dubbel ge
concentreerd)die U bij elke apo
theker of drogist voor slechts 75
et kunt verkrijgen. Dosis: 1 eet
lepel na de maaltijden; kinderen
van 8-12 jaar: 1 dessertlepel; van
3-8 jaar: 1 theelepel, 'n Eenvoudig
en zeer doeltreffend middel.
Een goed middeltje
t'égfcn spit iri de rug
In alle gevallen van spit en rheu-
matielc zal dit huismiddel goed
voldoen. In 'n schone fles ver
mengt U, door goed te schudden,
15 gr. Rheumagic-olie (prijs slechts
65 ct) en 85 gr. brandspiritus, bei
de verkrijgbaar bij elke apotheker
of drogist. Dit ouderwetse middel
mag in geen enkele huishouding
ontbreken.
Merkwaardig. Hoogst
merkwaardig. Wij zijn
weer aan een nieuwe
loonronde toe. Het kan
beslist niet langer zon
der er weer eens vijf
procent bovenop te leg
gen. 3n tegelijkertijd be
gint het Centraal Bu
reau voor de Statistiek
zich hevig te interesseren
voor de vraag, hoe de
Nederlandse huisvrouw
haar geld besteedt. Wilt u
zo vriendelijk zijn een
jaar lang uw huishoud
boekje in te vullen en dal
dan voor de statistiek be
schikbaar te stellen?
Ik weet niet of u ver
band ziet tussen deze
twee verschijnselen, maar
ik begin zoiets als een
schroeiluchtje van de lont
te ruiken. Is het geen tijd,
dat we aan de ernst van
de toestand de nodige
aandacht gaan besteden?
Want als de lont werke
lijk opbrandt en 't kruit
vat van het economisch
evenwicht springt, gaan
wij met ons. allen van
Speyck achterna: met de
brokstukken de lucht in.
Laten try het gewoon
op zijn nuchter Hollands
uitdrukken: het staat er
op het ogenblik niet zo
best voor met de staat
huishouding. Wij leven
allertreurigst boven onze
stand, en straks wordt
Jan Soldaat zo'n dure
kostganger, dat wij hele
maal op de bodem van de
geldkist moeten rond-
krabben.
En dan nog weer eens
een toeslag op de lonen
waarover wij niet zul
len gaan kibbelen of het
nu werkelijk zo broodno
dig is. Al moet het ons
van het hart, dat er grote
groepen burgers zijn die
géén verhoging van inko
men krijgen, van geen
enkele sociale maatregel
profiteren en die boven
dien nog de kapitalen
moeten opbrengen om
hun medeburgers aan al
die extraatjes te helpen.
De genietersvan de
middelgrote inkomens en
de mensen in het vrije
broep kunnen u een huis
houdboekje opendoen.
Maar een t weede vraag
is van meer belang. Zal
de nieuwe loonsverho
ging ook werkelijk hel
pen, zelfs als grote prijs
stijging kan voorkomen
worden? En dan is Saskia
zo vrij achter deze vraag
het vraagteken extra ex
tra dik te maken. Neen
mijne heren vakbondlei
ders en magistraten: als u
zich door een vrouw,
door duizenden deskun
dige Nederlandse vrou
wen wilt laten adviseren,
knoopt u zich dan dit in
het oor: Al uw loonron-
den, al uw prijsstoppen
al uw goedbedoelde maat
regelen zullen u toch ein-
ren, die niet het flauwste
besef van de waarde van
het geld hebben.
Het leven is zo duur!
Een gezin met kinderen
kan ook met een behoor
lijk loon nauwelijks rond
komen!, dat zijn kreten
die te pas en te onpas op
de jammerlijkste toon
worden aangeheven, en
men zou het bijna gelo
ven, als
Als de koele statistiek
ons af en toe geen cijfers
onder de neus schoof,
waarvan we toch wel
even met de ogen knip
peren. Honderden milli-
oenen aan sterke drank,
aan rokerij, aan snoeperij
geven wij, al jammerende
over onze lege beurs, jaar-
delijk in. een fatale spi
raal zuigen, als
Als u de grote massa
der Nederlandse loon
trekkers niet eindelijk op
het allerlaatste nippertje
gaat bijbrengen hoe een
verstandig mens zijn geld
moet besteden. Want die
kunst, waarin onze groot
ouders het ver gebracht
hadden^ijn negen van de
tien. van Harer Majesteits
onderdanen op het ogen
blik lelijk verleerd als
zij die ooit verstaan heb
ben.
En zonder het opnieuw
aanleren en nauwgezet
beoefenen van die kunst
heeft ook het allergroot
ste inkomen geen zin. Het
is hard en beschamend 't
te moeten zeggen, maar
wie goed om zich heen
kijkt en zijn oor te luis
teren legt, moet wel tot
de conclusie komen, dat
ons volk voor het groot
ste gedeelte uit volwassen
kinderen bestaat. Kinde-
lijks grif uit. In de va-
cantiemaanden snorren
de bromfietsen ons bij
zwermen van tientallen
voorbij, en wie rijdt er
nog op zo'n opgelapt
vooroorlogs karretje? Bij
de banketbakkers staan
de kooplustigen 's Zater
dags de deur uit, en al
die enorme voorraden
van slaolie, suiker, thee,
textiel, breigarens en ningen. Wij hebben ver
noem maar op, die, dank geten, dat sociale voor
zij Korea, zijn geham- uitgang gepaard moet
sterd: die hebben de, tuin- gaan met geestelijke
failliet slaan als het on
derste bier uit de kan is,
en er kan geen gehucht
in ons lieve land zijn dal
een paar nullen achter
zijn bestaansduur kan
schrijven of het moet no
dig een week lang de
bloemetjes buiten zetten.
Het is een koorts ge
worden, het smijten met
geld; een kinderziekte,
die wij nog altijd niet te
boven zijn sinds de
bezetting. Toén was het
een averechts maar nood
gedwongen levensprinci
pe, van hoog tot laag:
Geef maar raak uit, geld
kun je toch niet opeten:
koop wat je krijgen kunt
en mqrgen zien we wel
verder.
Kopen wat men ziet en
wat momenteel de be
geerte opwekt: dat is de
kwaal die onze Neder
landse huishouding meer
teistert dan welke inter
nationale débdcle. Wy
zyn, met de beste bedoe
lingen, hard óp weg een
geslacht te kweken, dat
enkel en uitsluitend leeft
bij het heden; dat geen
geld in handen kan hou
den en werken een nood
zakelijk kwaad acht. Dat
schulden maken en bor
gen de gewoonste zaak
van de wereld vindt, niet
meer op eigen benen van
verantwoordlijkheidsge-
voel en zelfrespect kan
staan, maar dat aan alle
kanten moet gesteund
worden door de krukken
van de sociale voorzie-
keiiers toch stellig niet
geleverd om derwille van
de mooie ogen der koop
sters? Wij liggen als Ne
derlandse natie niet krom
en wij rekken ons leven
niet van maand tot maand
op enkele armzalige gul
dens.
Wij drinken, wij roken,
wij snoepen, wij fuiven
dat de stukken eraf vlie
gen. Wij slaan ons geld
stuk in imitatie-oud-hol-
landse steden die Krdkend
groei en dat een kind
niet leert lopen door het
aan 'n handje te houden.
En daarom moeten wij,
van hoog tot laag, terug
naar de oud-vaderlandse
soberheid van tarwe
brood als regel en taart
jes als grote uitzondering,
van de pijp in plaats van
de sigaret, de appel in
plaats van het ijsje, en
het stuk in de elleboog
in plaats van de smoking
op afbetaling. SASKIA.
wordt een bedrag uitgetrokken om
het mogelijk te maken in vooi'ko-
mende gevallen steun te verlenen
voor het in stand houden van wind
molens van polders.
Een post is op de begroting ge
bracht voor de vernieuwing van de
Friesche brug te Alkmaar.
Het ligt in het voornemen de vroe
gere draaibrug in de ovebrugging
van de Oude Maas te Barendrecht,
die door haar geringe breedte een
belemmering voor het verkeer vormt
en die bovendien in slechte staat ver
keert, door een bredere vaste over
spanning te vervangen.
Het ligt in het voornemen bij de
Zuid-Oosthoek van Texel een nieu
we veerhaven met een aanleginrich-
ting voor veerboten met koplading
te maken en eveneens te Nieuwediep
een zodanige aanleginrichting te ma
ken. Door de nieuwe haven wordt de
door de veerboot te varen afstand
tot de helft teruggebracht.
WEGENAANLEG.
Wat de landwegen betreft is het
belangrijkste object, dat voor 1951
in het oog moet worden gevat, de
voortzetting van de rijksweg Amster
dam-Utrecht.
Voorts wordt er op gerekend de
verbinding EemnesHoevelaken in
1951 grotendeels te kunnen tot stand
brengen.
Als de voornaamste verdere werken,
die uit het betreffende begrotingsar
tikel bestreden zullen worden, kun
nen worden genoemd het vak Eind'
hovenLeende van rijksweg no. 68,
de omlegging br} Wouw in rijksweg
no. 56, de weg GeleenHeerlen en
de voltooiing van rijksweg no. 12 tot
Veenendaal met de aansluiting aan
de bestaande rijksweg UtrechtEde
Arnhem.
BRUG-
EN TUNNELBOUW
Voor de bouw van de brug over de
IJssel te Doesburg en de aanleg van
de toegangswegen naar de brug. zal
voor 1951 zyn te rekenen op een be
drag van f 1.750.000.
Voor het weder aanvatten van de
tunnelbouw te Velse nis een bedrag
afgenomen van f 2.500-000.
ELECTRIFICATIE
De werkzaamheden voor de elec-
trificatie van de spoorwegverbinding
van het Westen met het Noorden van
het land zullen worden voortgezet en
die voor de verbinding van het Wes
ten met Twenthe zullen in het ko
mende jaar worden voltooid.
Ten aanzien van het internatio
nale verkeer ligt aan het beleid van
de minister de gedachte ten grond
slag, dat voor Nederland het ver
lenen van verkeersdiensten als een
export-industrie is te beschouwen.
Met betrekking tot de zeehavens
wordt voorts steeds opgekomen tegen
kunstmatige bevoordeling van zee
havens in het buitenland, door mid
del van bijzondere en eenzijdig wer
kende tarieven voor rail, water, weg
of haven, dan wel door middel van.
speciale haven-faciliteiten in han
delsovereenkomsten of anderszins.
Met dit doel voor ogen worden veel
vuldig besprekingen gehouden met
onze nabuurlanden.
De nog aan de staat toebehoi'ende
zeeschepen, welke voor commercieel
gebruik zijn bestemd, worden gelei
delijk verkocht voorzover aanneme
lijke koopprijzen kunnen worden ver
kregen. Enkele aan de staat toebe
horende schepen zullen vooralsnog in
eigendom van de staat geëxploiteerd
blijven voor het vervoer van militai
ren.
Het ligt in de bedoeling in 1951
een deel van de maritieme geschied
schrijving van de wereldoorlog II te
doen verschijnen.,
Ten aanzien van de luchtvaartpo-
litiek blijft de minister voorstander
van de grootst mogelijke vrijheid in
de lucht.
De vloot van de Rijksluchtvaart
school zal in de 2de helft van 1950
bestaan uit 66 vliegtuigen.
In het kader van de besteding van
de tegenwaardefondsen, voortvloeiende
uit de onder de Marshall-hulp verkre
gen schenkingen in dollars, is thans over
eenstemming bereikt over het gebruik
van 3 millioen gulden ten behoeve van
de Rijkswerkplaatsen.
Mary Burchell
Toen, alsof haar plotseling iets te
binnen schoot, keerde Marcia zich
weer om.
„Als het alleen maar 'n geldkwes
tie is, Teresa, dan denk ik er Ell wel
toe te kunnen krijgen, iets te arran
geren. Ik zie in, dat het teleurstel
lend voor je moet zijn», je eerst voor
de rest van je leven op grote schaal
verzorgd te "denken en dan..."
„Ga alsjeblieft weg, Marcia", zei
Teresa kalm. „Ik geloof, dat ik je in
je gezicht zou slaan, als je bleef en
dat zou erg onwaardig voor ons alle
bei zyn".
Marcia uitte een ongelovig lachje.
„O, jij kleine kattekop", zei ze haast
vrolijk en lachend verdween zij.
Toen ze weg was, ging Teresa op
de rand van haar bed zitten, omdat
haar benen allervreemdst trilden en
ze verborg haar gezicht in haar han
den.
Het was alles goed en wel de schyn
tegenover Marcia op te houden en
haar zelfs te trotseren door haar
Elliott niet af te staan. Maar wat
was haar werkelijke positie in dit
alles?
Alles, wat Marcia te berde had ge
bracht, had natuurlijk een bijsmaak
van wrok en gaf een voorstelling van
zaken, zoals in Marcia's kraam te
pas kwam. Maar het zou nutteloos
zijn te ontkennen, dat er een zekere
waarheid school in hetgeen zij ge
zegd had.
Zelfs Clara die onbarmhartige
realiste had toegegeven, dat Elli
ott eens heel erg verliefd was ge
weest op Marcia en „er nooit hele
maal overheen was gekomen". Wat
zij persoonlek had nagestreefd was,
dat Teresa voor hen allen de zaak
zou redden, vóór Marcia tijd zou heb
ben gekregen van mening te veran-
dei'en en degene zou worden, die tot
de familie Burdern zou toetreden.
Maar Marcia had naar het scheen,
haar mening al gewijzigd.
Er was maar één ding, waar Clara
en vermoedelijk ook de andere
Burderns geen rekening mee had
den gehouden en dat was, dat de
voorwaarden van oom Chad's testa
ment voor Marcia geen geheim wa
ren. En dus zouden ze voor heel Mal-
ever geen geheim blijven, als Mar-
lever geen geheim blijven, als Mar
cia het in haar hoofd haalde er ge
meen goed van te maken. Onbekend
als ze was met de verschillende te
genspelers kon Teresa zich geen
voorstelling maken van de omstan
digheden waaronder oom Chad die
gevaarlijke inlichtingen aan Marcia
verstrekt had. Hij kon haar een zeer
duidelijke wenk hebben gegeven, ver
trouwend dat hij haar daarmee van
andere huwelijksplannen zou afhou
den, die de zaak zouden bederven.
Of hij kon, met de toegeeflijkheid
van een oude man voor het meisje
waarmee hij zijn achterneef wenste
te zien trouwen, zich het geheim door
haar doen hebben ontfutselen. Of ze
kon er gewoon achter zijn gekomen
op een van de vele gewetenloze ma
nieren, welke ze niet zou geaarzeld
hebben toe te passen, wanneer ze
meende, dat daarmee iets, dat in
haar voordeel was, aan het licht zou
komen.
Teresa zuchtte en liet haar handen
in haar schoot vallen. Het deed er
eigenlijk niet toe, hoe Marcia er ach
ter was gekomen. Waar het om ging
was, dat zij het wist en er naar zou
handelen.
Hoezeer het haar blijkbaar had be
haagd Elliott in het onzekere te la
ten, het was nooit haar bedoeling ge
weest, dat hij haar door de vingers
zou glippen. En zeker niet, nu oom
Chad's testament hem financieel zo
begeerlijk had gemaakt.
„Maar tenslotte zal Elliott moeten
beslissen", zei Teresa tot zichzelf en
hieruit trachtte ze een schrale troost
te putten.
(Wordt vervolgd).
