Rood Spanje in Toulouse Bijzondere kerkdagen van het Duitse Protestantisme JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Zeeuwse Almanak Het thema: Redt de mens! G. B. SHAW ALS PATIENT ZATERDAG 16 SEPTEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Een complot tegen Franco? (Van onze correspondent). PARIJS, September. Frankrijk is zoals wy dezer dagen reeds hebben geschreven het land der politieke vluchtelingen. Sedert 1790 toont het zich soepel, wanneer het immigratie betreft van personen, die om politieke redenen hun land hebben verlaten. Parys neemt daarbij aan, dat de gasten de goede gedachte zullen hebben om de gastvrijheid te waarderen, o.a. door zich te voegen naar de zachte wenken van de gast vrouw Marianne: brood verdienen met eerlijk werken, geen inmenging in de binnenlandse politiek, geen acties tegen hun vroeger vaderland, indien Frankrjjk daarmee goede betrekkingen onderhoudt. Nu is het woordje },goed" In diplomatieke kringen nogal rekbaar. Men mag dan in Parijs niet gecharmeerd zijn op Franco, sedert de plannen voor de Europese verdediging de huidige vormen hebben aangenomen, is men graag bereid de generaal zijn stoel in Madrid te gunnen. Dit ls één van de redenen, waarom de Franse politie is overgegaan tot de arrestatie van bjjna 200 Spaanse communisten. Volgens nauwkeurige inlichtingen zouden zy o.m. een complot smeden tegen Franco. De Spanjaarden immigreerden in Frankrijk, toen hun in Spanje na de overwinning van Franco slechts de gevangenis wachtte. In weinige maanden waren er zes honderd dui zend. Twee honderd vijftig duizend emigreerden naaar andere Tanden of keerden na verloop van jaren terug naar hun vaderland en drie honderd en vijftig duizend vestigden zich voorgoed, in Frankrijk. HET CENTRUM. Toulouse werd een Spaans cen trum. Vandaar uit wilde men de val van Franco voorbereiden. De anti- Franco golf, welke na de bevrijding over Europa trok, was koren op de rode molen. Men ageerde openlijk en al in 1947 had Toulouse een bijnaam gekregen: de hoofdstad van rood Spanje. Velen van de Spaanse vluch telingen waren minder geneigd om met arbeid hun brood te verdienen, dan om clandestien voort te werken aan de verwezenlijking van hun wensdroom; de val van Franco en de vorming van een nieuw volks front in Madrid. Spanje protesteer de langs de diplomatieke en niet diplomatieke kanalen, doch zonder succes. Wel kwam inmiddels het niet rode Franse volk in beweging. ERGERNIS. Vooral in en rond Toulouse erger den zich vele Fransen aan de gast vrijheid genietende Spanjaarden. De Fransman bijvoorbeeld, is er zeer gevoelig voor, als buitenlanders zich met zijn binnenlandse politiek be moeien. De rode Spanjaarden deden dit te kust en te keur. Avond op avond waren er in de bistro's hete woordenwisselingen over de situatie, waarbh de buitenlandse communis ten het opgewondenste betoog voer den en hun tegenstanders niet ont zagen, als het er om ging aan te to nen, hoe slecht de toestand ir Frankrijk wel was. Autoriteiten in Toulouse, Franse dagbladen, volksvertegenwoordigers en particulieren hebben sedert 1946 voortdurend gewezen op het grote gevaar van deze vuurrode Spaanse cel in Zuid-Frankrijk, die, gezien aantal, training, hardheid en bedre venheid in de wapenhandel, met steun van de Kominform la minu te Spanje in brand kon steken. COMPLOT. De laatste weken heeft de Franse pers er herhaaldelijk op gewezen, dat er in Toulouse een complot zou wor den gesmeed tegen Franco. De sme derij werkt al sedert 1939 op volle capaciteit. Hiermee wordt dus niets nieuws verteld. Wel is opmerkelijk, dat blijkens inlichtingen van de Franse Geheime Dienst rode Span jaarden van de Kominform nadere richtlijnen zouden hebben gekregen, waarin o.a, het tijdstip van actie zou zijn bepaald. Dit tijdstip zou val len in de meest critieke periode van de Europese geschiedenis, nl. als Spanje voor de West-Europese ver dediging direct noodzakelijk zou zijn feworden. Deze theorie, welke ge- ekt werd door rapporten van de Spaanse Inlichtingen Dienst, heeft het noodzakelijk gemaakt onmiddel lijk in te grijpen. Tot op heden zijn om Toulouse bijna twee honderd Spaanse communisten gearresteerd en in Parijs veertig. De arrestanten hebben zonder uitzondering een min of meer leidende functie in het ver zet tegen Franco. Bezworen is hiermee het gevaar allerminst. Dat realiseert men zich zowel in Parijs als in Madrid. De ar restaties zijn niet omvangrijk ge noeg: de rotte plek blijft. Telefo nisch vernamen wy uit Madrid, dat de Spaanse pers Donderdag het nieuws al in grote opmaak bracht. Vrijwel alle bladen, welke commen taar gaven, spraken de verwachting uit, <iat hierdoor de betrekkingen tussen Spanje en Franltryk zullen verbeteren. Tevens werd aangedron gen op verdere arrestaties. Inmiddels vernamen wij nog, dat de actie tegen de Spaanse commu nisten voortduurt en er nog meer arrestaties kunnen worden ver wacht. De controle op de Spanjaar den in Toulouse zal verscherpt wor den. Ex-nazi's weer in openbare ambten. Vroegere actieve leden van de Duitse weermacht en andere semi- militaire organisaties mogen thans in West-Duitsland weer in openbare functies benoemd worden. Tot nu toe waren zij van openbare diensten in de deelstaten zowel als van de diensten by de federale regering uit gesloten. Bovenstaand besluit is door de ge allieerde Hoge Commissie op 'n des betref fendverzoek van de federale regering medegedeeld. Door het be sluit staat het deelnemen van vi*oe- gere actieve leden van de weer macht aan politiediensten en derge lijke niets meer in de weg. Hierop blijven echter personen een uitzon dering maken op wie de Duitse zui veringsdiensten en de geallieerde wetten tot tegengaan van het mili tarisme van toepassing zijn. De Spoorwegen gaan binnenkort nieuw materiaal in gebruik nemen. Het eerste exemplaar van het nieuwe type personenrijtuig, dat in Ne derland werd gemaakt, is gereed gekomen. Ook is er een nieuwe Franse locomotief in Nederland gearriveerd. Op het ogenblik wordt er met het nieuwe materiaal proef gereden. In totaal zullen er 50 nieuwe Franse locomotieven in gebruik worden genomen. Stemmen uit de Kerken Ontvluchte N.S.B.-er in Antwerpen gearresteerd. Woensdag is te Antwerpen de Haarlemse café houder Slot gearres teerd. Slot, die tijdens de bezetting een berucht N.S.B.-er was, werd bij de bevrijding gearresteerd, maar wist in 1947 uit zijn gevangenschap te ontsnappen. Met behulp van val se papieren wist Slot naar België uit te wijken. In België verdiende de gearresteerde zijn kost door lam- pekappen te verkopen. Hij werd door net Bijzonder Gerechtshof te Am sterdam bij verstek tot 15 jaar ge vangenisstraf veroordeeld. Paniek in New-Yorkse Metro. ,,De bommenwerpers zijn er, er is oorlog." Deze kreet, die door enkele onbekenden geslaakt werd naar aan leiding van een kortsluiting in de New Yorkse Metro, heeft Donder dagavond een paniek veroorzaakt, waarbij 17 personen min of meer ernstig gewond werden. Door de kortsluiting ontstond een donderend lawaai, dat nog versterkt werd door de echo in de tunnel van de metro. Door de tunnel flitste te zelfdertijd een geweldige bliksem schicht. Door dit defect zou niemand ge wond zijn, indien de door angst over mande reizigers de ruiten niet had den willen verbryzelen en elkaar niet onder de voet hadden gelopen. CONGRES Nooit zijn er meer tandartsen in Zeeland geweest, dan juist de laatste dagen. En nooit hebben er meer men sen met wollen dekens om hun kaken gelopen, dan juist diezelfde dagen. De tandartsen vergaderden, koffiemaal den, dineerden, tennisten, reden ster, bevoeren de Westerschelde en kof fiemaalden en congresseerden op nieuw En dat alles in ons on volprezen Zeeland. Zij waren welkome gasten, de tan dentrekkers. Maar ge zult u voor kun nen stellen, dat hun vertrek door on- telbaren in Nederland met vreugde is begroet Want voor uw plezier loopt ge geen drie dagen rond met een kies, die in uw hoofd te keer gaat als een electrische drilboor en noch met aspi rine, noch met kiespijnwatten te kal meren is. iemand werkelijk zo hevige kiespijn heeft, dat hij het niet meer harden kan, is dat zijn eigen schuld, doceren de tandartsen. Dan had de patiënt maar eerder moeten komen. Maar de juffrouw bij ons naast, die drie dagen scheel heeft gekeken van de kiespijn en tóch het lef niet bij elkaar kreeg om haar toevlucht te zoe ken bij een niet congresserende tand arts, dacht er anders over. Mens, ik krijg er de zenuwen ^an, zei ze, ik wou dat ik gewapend beton m mijn mond had! Het is altijd goed eens buiten de grenzen van eigen land te kijken. Dat verruimt de blik en laat ons zien dat er ook andere mogelijkheden zyn dan die, welke wy hier kennen en een ander aanpak van de moei lijkheden. We zouden verarmen als er niet een voortdurende aanraking was met de kerken uit het buitenland. Voor dit keer willen we kijken naar onze Ooster-buren. Daar is reden voor. In Essen zijn van 2327 Augustus „Kirchentage" gehou den. Dit woord is moeilijk te vertalen. In sommige provincies van ons land hebben we, na de oorlog, kerkelijke landdagen gehad. De Duitse „Kirchen tage" hebben toch een ander karakter, vooral omdat de deelnemers er niet alleen luiterende zijn, maar direct worden betrokken in het gesprek over de vragen die aan de orde zijn gesteld. In één van de verslagen lazen we dat juist door niet-theologen de belang rijkste dingen zijn gezegd. Men maakt dit mogelijk door grondige studies, die te voren over het te behandelen on derwerp zijn uitgegeven. REDT DE MENS. Het thema van deze dagen was: Redt de mens! De Kerk heeft willen vertolken de kreet van een volk in nood. In vieren was het onderver deeld: Redt zijn vrijheid, zijn vader land zyn gezin en tenslotte zyn geloof. Al de problemen van het land. waar men met millioenen vluchtelingen zit en waar nog zo weinig opgebouwd is van wat tijdens de oorlog is vernield; waar men in het Westelijk deel al thans voor millioenen zelfs geen ar- beidsmogelijkheid heeft, zijn hier ter sprake gekomen. Is de mens meer dan een werkdier? Een mens leeft in een gemeenschap. Welke verantwoordelijk heid heeft hij hier en welke is zijn ver antwoordelijkheid voor degenen die „grenzeloos alleen staan?" Aan de ene kant zijn er mensen die te veel werk hebben, 2odat zij er door worden over stelpt. Aan de andere kant zijn er de massa's die geen werk hebben en ook geen uitzicht dat zij werk zullen krij gen. Van de „ontheemden" blijken er, volgens de laatste statistiek, slechts 30 in hun vroegere beroep bezig te zijn en van deze een groot aantal nog maar gedeeltelijk. In West-Duitsland zijn nu reeds een half millioen jonge ren boven de schoolleeftijd, zonder werk en in de komende jaren dreigt dit aantal met jaarlijks 100.000 te ver meerderen. Te midden van al deze vragen, die onder het volk leven, staat de Kerk. die een boodschap heeft te brengen van God en van Jezus Christus. Wat heeft zij te zeggen tot mensen die le ven in de ellende van de puinhopen en alleen maar een uitzichtloze weg van kommer vóór zich zien? Bovendien ligt het land in tweeën gedeeld en door de politiek van de grote mogendheden is het niet uitge sloten dat de beide delen tegenover elkaar komen te staan als Noord- en Zuid-Korea. Moet ook het Westen weer een leger hebben, zoals er in het Oosten reeds een is gevormd? Wat moet de Kerk zeggen te mid den van al deze omstandigheden, waar door alle geloof in God dreigt verloren te gaan en de mensen steeds meer in bittere zelfzuchtigheid tegenover elk aar komen te staan? GROTE ZORGEN. Zie hier enkele punten van het rijk- beladen programma dat op de ..Kir chentage" is behandeld. Wij hebben ook onze moeilijkheden en alle Kerk in ons land heeft haar vragen, die niet te onderschatten zijn; maar als we het boekje doorlezen dat uitgegeven is als een voorbereiding en inleiding voor deze dagen van de Duitse Kerk. moe ten we ons wel schamen over onze zorgen. Hierbij vergeleken zijn ze klein. De „Kerkdagen" zijn er dan nu ge weest. Reeds op de eerste dag waren er een 8000 aanwezigen. Iedere dag kwamen er meer. Soms waren enkele duizenden aanwezig wanneer in een werkgroep een onderwerp dat „bran dend" was, werd behandeld. Bij een godsdienstoefening op Zondagmorgen, waren op z'n minst 3500 toehoorders. De meesten van hen konden de spre ker niet eens zien, maar ze hoorden zijn stem door de geluidsversterking. De slotbijeenkomst in het enorme sta dion, het hoogtepunt van deze dagen, werd door meer dan 200.000 mensen bijgewoond. DE BETEKENIS. Aanwezig waren van de regering, behalve dr. Adenauer, de president dr. Heuss en de minister van Binnen landse Zaken. Zij hebben alle gespro ken, evenals de deken van de R.K. Kerk in Essen. Wel een bewijs dat de ze dagen van de Prot. Kerk als zeer belangrijk werden gezien en wanneer we kijken naar de massa's die aanwe zig waren, moeten we wel tot de con clusie komen dat deze dageia van bete kenis zijn geweest voor West-Duits land en in het bijzonder voor het Pro testantse deel van de bevolking. Wanneer we deze getallen horen en lezen hoe alles liep, denken we: Dat kunnen ze in Duitsland, massabetogin gen organiseren. Ons komen weer voor de geest de foto's van voor de oorlog, waarop we grote menigten zagen, tot op 'n millimeter geordend. Duitsers houden van massa-betogingen. Dat is niets voor ons. ONDERSCHEID. Toch moeten we het ondei'scheid wel in het oog houden tussen toen en nu. Toen was het gecomman deerd. Op deze dagen kwam de me nigte bijeen in vrijheid. Toen ging het alleen om het massale, dat te voren tot in de puntjes was verzorgd en waarbij de enkeling zich geheel en al oploste in de massa. Op deze dagen was dat niet het geval. Er is bijv. over herbewapening gesproken, waarbij de gedachten ver uit elkaar lagen. Van massa-regie in de beteke nis waarvan wij niets willen weten, was hier geen sprake. Deze dagen hebben laten zien dat er iets leeft in de Duitse Kerk. Met het Evan gelie in de hand, wil zij een antwoord zoeken op de vele problemen te mid den waarvan zij leeft. Het Evange lie van het Kruis van Christus wil deze Kerk midden in de wereld Ïxlaatsen. Zy wil dat doen, niet al- een met woorden, maar ook met de daad. We denken bijv. aan hetgeen de Duitse Kerk gedaan heeft en nog doet voor de „ontheemden." EENHEID. In een van de verslagen lazen we dat de mensen, die hier tegenwoor dig waren, het besef kregen tot één geestelijk geheel te behoren. Dit on danks de verschillen. Zou zo iets in ons land ook niet nuttig zijn en zou het niet nodig wezen dat ook by ons de vragen die wij hebben en waarmede ons volk zit, door heel het Protestantisme van ons land werden behandeld? We kunnen ons de mogelijkheid eigenlijk zelfs niet indenken dat men uit één enkele Kerk zo byeen kwam, laat Was niet in bed te houden (Van onze.correspondent). LONDEN, September. Dc 94-jarige George Bernard Shaw, die Zondag j.I. zijn dijbeen brak, doordat hij van een ladder viel, toen hij één van zyn vruchtbomen probeerde te snoeien, heeft het hele hospitaal te Luton versteld doen staan door twee dagen na dc operatic uit bed te stap pen om te bewijzen, dat hjj best weer kon staan. De ochtendbladen van dezelfde dag hadden nl. met grote koppen aangekondigd, dat dc moge lijkheid bestond, dat SJmw nooit meer zou kunnen lopen, daar het de vraag zou zijn of zyn gebroken dijbeen, dat Maandagavond door een sta len pen aan zyn heupbeen is gezet, op zijn hogo leeftijd weer zou func- tionneren. Nadat G. B. S. uit bed gestapt was en op de arm van zijn verpleeg ster leunend enkele minuten op zijn gezonde rechterbeen gestaan had en tegelijk zijn stijf vex-bonden linker been, dat echter niet in gips zit, luchtig heen en weer gezwaaid had, glommen de doktoren van voldoening en verklaarden dat de operatie goed geslaagd is en Shaw waarschijnlijk over 10 dagen al weer naar huis mag. Zijn pols en temperatuur zyn geheel normaal. Inmiddels is G. B. S. de origineel ste patiënt, die men zich denken kan. Toen hij het hospitaal binnen gebracht werd na zijn val, werden er tegelijk etteleijke kisten boeken meegebracht, zonder welke hij niet vervoerd wilde worden. Ook drong hij erop aan zijn fluitje om zijn nek te mogen houden. Dit draagt hij nl. altijd bij zich, daar hij de laatste tijd al niet goed ter been was en met twee stokken liep. Ingeval hy zich dan te ver in zijn tuin begaf, floot hij om zijn huishoudster om' hem weer naar binnen te helpen. Toen het ongeluk gebeurde, was zijn huis houdster net voor een paar weken met vacantie naar Schotland ver trokken, na hem op het hart ge drukt te hebben niet te ver te wan delen. WOEDEND. Op een verwoed en aanhoudend gefluit kwamen toen zyn chauffeur en keukenmeisje aanrennen, die de oude baas met een woedend gezicht en een gebroken been onder een ap pelboom vonden liggen. Op zijn rug waren eveneens streng tegen de „bevelen" van zijn huishoudster in twee grote rugzakken gevonden, vol met fruit, die er hoofdzakelijk de oorzaak van waren dat G. B. S. met zo'n zware slag op de grond was terecht gekomen. Toen men hem in het hospitaal een beetje verweet, dat hij op zyn leeftijd nog dergelij ke schooljongenskunsten had uitge haald, bi'omde Shaw: „Waarom zou ik niet vallen? Ik val gemiddeld drie keer in de week. Dat krijg je als je zo oud ben als ik, dan werken je benen niet meer zo goed .als je hersenen." HONGER. Het grootste spectakel vond ech ter plaats op de tweede dag na zijn operatie. Shaw werd om zes uur 's ochtends gewekt en schreeuwde prompt, dat hij honger had en zijn ontbijt wilde hebben. Inplaats daar van kreeg hij echter eerst een gróte waskom voor zijn neus en toen was staan uit alle Kerken. Is het mis schien nodig dat wij eerst door nog diepere ravijnen heengaan, voor het zo ver kan komen? Stel dat er bij ons eens zo iets werd georganiseerd, zouden de men sen er dan belangstelling voor heb ben en zouden ze komen in zulke aantallen Het merkwaardige van deze „Kirchentage" is bovendien dat hierin voor een belangrijk deel tot uiting komt een actie van gewone femeenteleden. Het is een actie van e mannen- en vi-ouwenverenigingen, van de jeugd der Kerk en van de studenten. Voor een belangrijk deel hebben niet-predikanten de leiding. De voorzitter bijv. is geen theoloog. ORGANISEREN. Organiseren: dat kunnen ze in Duitsland! Massa-betogingen hebben een betrekkelijke waarde! Deze da gen van de Duitse Kerk zouden niet mogelijk geweest zijn allèen door or ganisatie. Indien er geen leven was in de Kerk. zouden zulke massa's niet komen, hoe er ook georgani seerd werd. De onderwerpen die behandeld wei-den, raakten direct de maat schappelijke en sociale noden waar mee Duitsland zit. Men is hier na tuurlijk niet uitgekomen. Maar het kan niet anders of de Duitse Kerk heeft toch een duw gekregen in een bepaalde richting. Met het Evan; lie in de hand zijn hier vragen I sproken, die leven onder het volk en het woord dat in kerkelijk ver band gesproken is, heeft een weer klank gevonden in heel het land. In dagbladen en ook in gesprekken bleek dat men deze dagen beschouw de als een belangrijke gebeurtenis voor heel West-Duitsland. Het wa ren dagen van Kerk en Wereld te samen. Jaloers zullen we niet zijn op Duitsland: maar wanneer we lezen hoe daar de „Kirchentage" zijn ge weest, dan komt er toch jalouzie naar boven, omdat vier dagen lang de Protest. Kerk en het woord van de Kerk in het middelpunt hebben gestaan van heel het volk. H. 86. De juryleden riepen al tegen de renners: „Hebben jullie Jimmy met meneer Babbel ook gezien?" maar de coureurs schudden hun warme hoofden en maakten grimassen dat zy het niet wisten. Het was hun overigens een pak van het hart,, dat de aap eensklaps van het parcours ver dwenen was. Nu kregen zijzelf tenminste weer een kans op de eerste prijs en zij reden er om, dat de stukken er af vlogen. Leiden in last. „Zyn jullie hele maalGisteren ben ik ook al driemaal gewassen. Daar kan geen enkel stuk antiek tegen." Geduldig legden zijn twee verpleegsters uit, dat dit nu eenmaal zo hoorde, maar dat hij dan als speciale gunst niet meer dtfn twee maal per dag gewas sen zou worden. „Nou goed dan", stemde Shaw edelmoedig toe, „maar dan wil ik ook na elke wasparty een behoorlijk ondertekend ontvangstbe wijs van jullie hebben, want ik neem het risico niet, dat jullie zouden kunnen zeggen, dat ik de tel was kwijt geraakt." ONGEHOORZAAM. Zijn hevig ontdane huishoudster is inmiddels hals over kop van haar vacantie in Schotland komen terug vliegen en Shaw heeft haar zyn ex cuses aangeboden over zyn „onge hoorzaamheid", dat hij promt na haar vertrek op ladders in zijn boom gaard was gaan klimmen. Haar te rugkomst heeft ook tegelijk het py jamaprobleem voor het hospitaal op gelost, want Shaw wilde van hospi- taalpyjama's niets weten, en eiste zijn eigen favorite streepjespyjama op, die alleen de huishoudster wist te vinden. Ook over de gewone kus senslopen van het hospitaal had hij zich kwaad gemaakt, daar hij alleen een flanellen kussensloop wil hebben en zijn eigen handgebreide dekens. Met al deze schatten kwam de huis houdster dan ook zo snel mogelijk aanrennen, inclusief een grote hoe veelheid fruit en andere specialitei ten voor 's wex-elds beroemdste ve getariër. Momenteel, nauwelijks twee dagen na zijn operatie, is G. B. S. al weer zo monter, dat hij in bed zyn werk hervat heeft aan zijn nieuwste toneelstuk, genaamd „Waarom ze niet wilde". „Het bevalt me echter niet helemaal", verklaarde hij tegen zijn dokter, „en als ik het ding niet precies zo krijg als ik wil, ga ik het hele manuscript liever verbranden. Maar momenteel amuseer ik me er nog mee." Het Wereldgebeuren Audenauer in moeilijkheden De Westduitse bondskanselier Ade nauer is een man met autoritaire in slag en dat heeft hem de laatste maan den in onnodige politieke moeilijkhe den gebracht. Zelfs moet de bondskan selier thans al zijn bedrevenheid aan wenden om te voorkomen, dat enkele barsten in zijn kabinet bedenkelijke scheuren zullen worden. Vorige week is het tot een conflict gekomen tussen hem en zijn minister van Buitenlandse Zaken dr. Heinemann, een conflict, dat een uitbarsting was van een sinds lang bestaande ontevredenheid over Adenauers zeer persoonlijke wijze van regeren. De maat liep over toen Aden auer zijn advies aan Washington over instelling van een veiligheidspolitie verstrekte buiten medeweten van zijn ministers. Voor raadpleging was vol gens hem geen tijd geweest. Dit wek te de verbolgenheid van dr. Heine mann. die zich voor de politie verant woordelijk acht. Heinemann vreest, dat Adenauer er naar streeft de zeg genschap over de politie in eigen hand te houden, zoals ook aangenomen wordt, dat Adenauer straks liefst zijn eigen minister van Buitenlandse Za ken zal worden. De andere ministers zijn niet bereid zich steeds te laten passeren en dat schept onaangename spanningen in het kabinet. Een der bladen heeft de kan selier aangeraden er rekening mee te houden, dat zelfs in het kabinet „de mocratische beginselen aangewend dienen te worden". Behalve eigenzinnigheid wordt Adenauer ten laste gelegd, dat hij straf zijn wil doorzet om uit de kabi netten van de afzonderlijke staten de socialisten te weren. In Noordrijnland-Westfalen is hij daarbij gestuit op tegenstand van dr. Arnold en in Nedersaksen op verzet van de Christelijke minister Gereke. In het armelijke Sleeswijk-Holstein is aan Adenauers wens voldaan; het kabinet telt geen socialisten meer. Adenauers overwinning heeft echter een bijsmaak door het feit. dat vier van de zes ministers voormalige nazis zijn. Daaronder hoox-t de premier, dr. Bartram, die in 1946 door het Britse bestuur werd afgezet als directeur der Unilever. Terwijl Bartram gewoon lid der Nazipartij was, behoorden twee zijner ministers tot de SS-elite en een tot de S.A. Van hen schijnt de vluchte ling Waldemar Kraft, vicepremier, de grootste rol te gaan spelen, politiek ernstige zorgen voor de kan- Zo bren^ het spel der binnenlandse politiek ernstige zorgen voor de kan selier. ook daar waar hij zijn wil heeft kunnen doorzetten. Deze zorgen wor den nog versterkt, doordat van de zijde der oppositie balletjes worden opge gooid over de wenselijkheid om de bondsregering een soort nationale ba sis te geven door de socialisten op te nemen. Zo wordt in Bonn bijvoorbeeld gefluisterd, dat de Berlijnse burge meester, prof Reuter, een geschikte figuur voor Buitenlandse Zaken zou zijn. een opvatting, die door Ade nauers vrienden natuurlijk scherp wordt afgekeurd. Dat alles is misschien niet zo erg belangrijk. Het bewijst slechts, dat in Westduitsland de nieuwbakken parle mentaire staatsvorm nog vele euvelen vertoont: persoonlijke rivaliteit, partij twisten, herrijzenis van vroegere Na zi-figuren, interne spanningen enz. Kanselier Adenauer mist de soepel heid en de populariteit, die hem tot een groot staatsman kan maken boven de partijen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5