Leipzig heeft als jaarbeurs
afgedaan
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Een gedwongen
Huwelijk
MISDAAD EN STRAF IN DEZE
WERELD
Slechts 200 Nederlandse bezoekers
Zeeuwse Almanak
Vliegtuigincident
PONDERDAG 7 SEPTEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANZ
Zakelijk karakter door politieke propaganda vertroebeld
(Van onze correspondent).
LEIPZIG, Sept. Het is verbazingwekkend te zien, hoe in korte tyd do
Oost-Duitse autoriteiten er in ztJn geslaagd de wereldfaam, die do Jaar
beurs van Leipzig een genoot, volkomen ten gronde te richten. Tezamen
met duizenden anderen waren wy naar Leizig getogen, om een overzicht
te krijgen van de nieuwe vindingen, die vernuft en techniek in het
afgelopen jaar tot stand hadden weten te brengen, doch wy zjjn helaas
diep teleurgesteld teruggekeerd.
Leipzig heeft als trefplaats voor een nauw zakelijk contact afgedaan,
niet omdat het deze stad aan voortreffelijke ruimten ontbreekt of, dat zjj
gebrek heeft aan geschoolde organisatorische krachten. Beide zjjn nog in
voldoende mate voorhanden. Doch wel omdat het zakelijk karakter van dit
gebeuren volkomen door een ongeremde politieke propaganda is verdron
gen.
Zodra de bezoekr in Leipzig is
aangekomen, wordt hij bestormd
door zoveel uitingen van politieke
propaganda, dat hij niet meer weet,
of de Jaarbeurs een zakelijke dan
wel een politieke bijeenkomst is. In
welke richting hij zich ook wendt,
overal ontdekt hy plakkaten, span
doeken en transparanten, die open
lijk voor het Communisme werven.
Op het stationsplein zijn levensgrote
foto's opgehangen van Stalin, Pieck,
Gotwala, Rakosi en alle andere com
munistische grootheden, terwijl in
de straten communistische strijdlie
deren ten gehore worden gebracht.
Het sterkste staaltje leverde Minis
ter-President Grotewohl in eigen
persoon door de Jaarbeursbezoekers
op te roepen geen Amerikaanse pro
ducten meer te kopen en Ameri
kaanse ondernemingen te boycotten.
Deze propaganda bleef overigens
niet alleen tot de straten en pleinen
der stad beperkt. Ook op de Jaar
beurs zelf waren tot in de stands
politieke leuzen aangebracht. Het
waren meestal genationaliseerde
Oost-Duitse bedrijven, die zich tot
deze excessen leenden. Op de ene
stand werd de bezoeker gevraagd,
of hij tegen het gebruik van de
atoombom was. Op 'n andere stand,
wat hy het liefst hoorde, de klanken
van een vreedzaam instrument of
het gedreun van uiteenbarstende
bommen. Voor de meeste bezoekers
was het onmogelijk, om tot zaken
te komen. De Oost-Duitse instanties
verlangden de levering van schaar
se grondstoffen, die de meeste lan
den slechts door het ERP-program
kunnen verkrygen, terwijl zij zelf
als betaling, economisch gezien,
waardeloze artikelen wilden leveren,
zoals bjjv. speelgoed tegen koper,
aardewerk tegen staal.
Dit was mede een der redenen,
dat de Jaarbeurs zo slecht bezocht
was. Onder de buitenlanders lever
den de Nederlanders met ongeveer
tweehonderd bezoekers het grootste
contingent. Belgen en Fransen wa
ren er slechts enkele, terwijl de an
ders nogal Leipziglievende Noren en
Zweden geheel waren weggebleven.
Zy hadden blijkbaar het vorig jaar
reeds ingezien, dat het geen zin had,
om voor zakelijke doeleinden naar
Leipzig te komen.
De stemming onder de aanwezige
buitenlanders was uitzonderlijk
slecht.
Men had hen gedwongen tegen
harde valuta chèques te kopen,
waarmede zy hun uitgaven konden
bestrijden. Daarvoor hadden zij toe
gang tot de Intouristhotels en enke
le speciaal voor hen gereserveerde
Staatswinkels. Ook taxi's moesten
met deze chèques betaald worden.
Wie in een Staatsrestaurant wilde
eten, moest hiervoor eerst weer naar
het wisselkantoor. Op deze wyze
werd bereikt, dat de buitenlandse
bezoekers streng van de bevolking
gescheiden bleven en dat zy tevens
een niet onaardig sommetje aan de
viezen achterlieten. Weinig gesticht
waren de meesten ook door het ei
genaardig gebruik, de bezoeker in
een eetgelegenheid tegelijk met de
spijskaart ook een net gedrukt
kaartje te overhandigen, waarop de
Sovjet-Unie als kampioene van de
vrede gevierd werd.
De bevolking van Leipzig heeft
met lede ogen aangezien, hoe de
Communisten de faam van haar
Jaarbeurs volkomen ten gronde
richten. De druk, waaronder zij
voortdurend leeft, heeft diepe spo
ren achtergelaten. Het vorig jaar
door:
Mary Burchell
21
„Ik geloof", zei ze nadenkend, „dat
u ook de eigenschappen hebt van een
schrikwekkende persoonlijkheid. Ik
stel me voor, dat u vijftig bent..."
„Is het nódig, dat je je mij als
vijftigjarige voorstelt?" protesteerde
hij zacht. Toen lachte ze voluit.
„Waarom zou je zo ver in de toe
komst kijken?" Hij stond naast haar,
terwijl hy' lachend op haar neerkeek.
„Je hebt nog mijn vraag niet beant
woord betreffende mijzelf in de tegen
woordige tijd, weet je?"
„Welke vraag?" Maar haar neer
geslagen wimpers en haar lichtblo-
zende wangen, bewezen dat ze be
greep.
„De vraag die ik deed, toen we de
kamer inkwamen. Betekende je ver
wijt over mijn niet vriendelijk zijn,
dat je mij niet mag?"
„Ik ken u heus nog niet goed
genoeg, om te weten of ik u mag of
niet" zei ze haastig.
„Je kent me toch goed genoeg, om
een paar zeer pertinente opmerkin
gen te maken over mijn karakter in
het algemeen," herinnerde hij haar
geamuseerd.
Mijnheer Burdern
„Is het je helemaal onmogelijk
Elliott te zeggen... onder deze om-'
standigheden?"
KNOPEN
Wat is er onbelangrijker dan een
knoop Zij is een van de onbelang
rijkste dingen op aarde. Maar ge zult
er om verlegen zitten, zoals de ge
broeders de Ruiter uit 's Heer
Arendskerke, waarvan ge gisteren de
noodkreet hebt kunnen lezen! Daar
dreigt zowaar het Zeeuwse costume
op Zuid-Beveland in de verdrukking
te raken, omdat de mannen er de
juiste knopen niet voor kunnen krij
gen! Natuurlijk, ze kunnen andere
soorten knopen kopen. Maar wat is
een Zeeuwse schone zonder haar kra
len? Wat is een Walcherse boer zon
der zijn zilveren gespen en zijn
gouden dasknoppen? En wat is de
Bevelandse dracht zonder de knopen
die er bij behoren?
Daarom hoopt de schrijver van dit
rubriekje, dat vergeleken bij het we
reldnieuws even onbelangrijk is als
de knoop vergeleken bij het beste
boerenpak, dat in de Zeeuwse kno-
pendoosjes voldoende materiaal wordt
gevonden om de kleermakers-barbiers
In 's Heer Arendskerke uit de brand
te helpen.
Edoch: Zullen de meeste boeren niet
zuinig worden op htin knopen, nu ze
weten dat er moeilijk aan te komen
is?
We rekenen erop, dat de gebroeders
de Ruiter ons op de hoogte zullen
houden!
„Nou, Elliott dan..." begon ze dap
per en zweeg toen.
Hij wachtte. Maar toen 't duide
lijk werd, dat ze niet veel verder
kwam, lachte hy zacht, en zijn han
den voorzichtig om haar middel
leggend, keerde hy haar naar zich
toe.
„Zeg me eens, Teresabegin je
het prettig te vinden, dat je dit huis
zult bewonen
„Maar ik heb niet gezegd, dat ik
dat wil", riep ze uit, beangst voor
het smelten van haar weerstand on
der zijn aandringen en voor de on-»
gekende verrukking die haar dreig
de te verstikken, bij het voelen van
de lichte, sterke druk van zijn vin
gers om haar middel.
„Je zult net zoveel geld hebben als
je wenst". Hy negeerde haar tegen
stribbelen geheel. „Bont dat je
tussen twee haakjes allerliefst zal
staan juwelen, je eigen auto
„Zeg zulke dingen nietIk wens
niet omgekocht te worden
„Uitstekend. Laten we het dan be
zien vanuit de meer edele hoek van
je familie-verknochtheid", zei hij iro
nisch. „Je zult voor de twee belang
rijke broeders krijgen wat je maar
wilt en er zyn natuurlijk andere din
gen, die een onbemiddelde familie
kan gebruiken". Zyn toon was onver
schillig en kleinerend, maar zij luis
terde nauwelijks. Want zy was plot
seling tot de ongelooflijke en ver
pletterende ontdekking gekomen, dat
de onzinnige beslissing waar ze naar
toe gedreven werd, in het geheel niet
afhing van een verleidelijk weelde-
aanbod en zelfs niet vaneen lofwaar
dige neiging tot zich opofferen voor
de familie.
(Wordt vervolgd).
nog maakten de Leipzigers van de
Jaarbeurs een soort volksfeest-
Straten en pleinen waren dermate
met mensen gevuld, dat men slechts
voetje voor voetje vooruit kon ko
men. 's Avonds was er volop vertier
in dansgelegenheden en andere ver-
makelykheiasinrichtingen. De be
volking zocht contact met de Jaar
beursbezoekers cn nodigde hen thuis
uit.
Van dit alles was nu niets meer
te bespeuren. Stad en bevolking
maakten een matte indruk. Men had
het idee in een vreemde wereld te
verkeren en onder mensen te zijn,
die het geloof in het leven volkomen
verloren hadden. De Leipziger was
eenvoudig nergens te vinden en dit
op de dagen, die anders tot de be
langrijkste data van het jaar ge
rekend worden.
Zo is men bly Leipzig v/eer te
kunnen verlaten, een stad, die om
haar gastvrijheid en vriendelijkheid
allerwege bekendheid verwierf. Nog
geen derde van de bezoekers, die het
vorig jaar naar Leipzig kwamen,
bracht nu een bezoek aan de Na-
jaarsbeurs. En men behoeft geen
profeet te zyn, om te kunnen voor
spellen, dat dit aantal het volgend
jaar nog geringer zal zyn. Leipzig
heeft als internationale Jaarbeurs
afgedaan!
(Nadruk verboden.)
Nadat het perceel Keizersgracht 321 te Amsterdam, het huis van wylen
de schilder Han van Meegeren, voor het bedrag van 132.000 was verkocht,
is vandaag in dit huis de rest van de nalatenschap geveild. Er was een
enorme belangstelling van publiek en kunstkopers. Het bekende stilleven
van van Meegeren, voorstellende een oud-Delftse schaal met druiven,
kwam onder de hamer. De opbrengst was 750,Links de bekende
Amsterdamse makelaar Paul Brandt, die de veiling in handen had,
in actie.
Twaalfde internationaal strafrecht- en gevangenis
congres gaf blijk van eenzelfde streven in vele landen.
(door dr. J. v. d. Grient, inspecteur sociale zorg van het
gevangeniswezen)
Misdaad en straf, een veel besproken probleem. Een gebied, waarop de
laatste jaren veel evolueert, ook in ons land. In toenemende mate richt
zich de strafrechtspraktijk op de vraag hoe met volledig behoud van de
bescherming van de maatschappij, de straf tevens dienstbaar gemaakt
kan worden aan de reclassering van de veroordeelde. Dit laatste immers
is evenzeer een maatschappelijk belang van de eerste orde.
De tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf heeft in vele landen met
name ook in Nederland de laatste jaren een snelle ontwikkeling door
gemaakt. Wy denken daarbij aan de vernieuwing van ons gevangeniswe
zen. Kort geleden werd in Den Haag een congres gehouden, dat in dit ver
band onze aandacht vraagt, namelijk het Twaalfde Internationale Straf
rechts- en Gevangeniscongres, uitgaande van de Commission Internatio
nale Pénale et Pénitentialn.
Gedurende een week vond in de
Hofstad een ontmoeting plaats tussen
officiële gedelegeerden, rechters,
functionarissen van opvoedings- en
gevangeniswezen en geleerden uit ve
le Europese en Amerikaanse landen.
Nederland mag tevreden zijn. Het
congres was organisatorisch gezien
een succes. De entourage van ont
vangsten, gevangenistentoonstelling,
filmavond waar een keur van docu
mentaires draaide en de op het Con
gres aansluitende reis naar de Belgi
sche strafgestichten, dit alles droeg
er toe bij het Congres de nodige luis
ter bij te zetten.
Wezenlijk was echter, dat deze in
ternationale samenspreking geschied
de in een geest, die de president van
de Commission International Pénale
et Penitentiaire, mr. Sanford Bates,
in zijn slotrede de volgende woorden
ontlokte;
„Indien er tussen de leidslieden der
volkeren een even grote mate van we
derzijds begrip en wil tot samenwer
king zouden bestaan, als tijdens dit
Congres naar voren zyn gekomen,
dan zouden we in een betere en ge
lukkiger wereld leven".
Niet alleen deze geest van samen
werking. maar evenzeer de gelijkge
richtheid ten aanzien van tai van pro
blemen was opmerkelijk. In vrijwel
alle landen is een duidelijk streven
merkbaar de strafrechtspraak te rich
ten op de resocialisatie van de veroor
deelde en de strafexecutie in te stellen
op de wederaanpassing aan het maat
schappelijk leven. De reclassering is
geen kwestie van behandeling gedu
rende de detentie of na de nazorg al
leen, maar vormt mede een integre
rend bestanddeel van de strafrecht
spraak zelf.
Het Congres werkte in vier secties,
welker resultaten in de plénaire zit
tingen werden behandeld. Wij willen
enkele van de belangrijke punten van
bespreking aantippen.
VOORLICHTING
Nadrukkelijk werd het belang van
een goed gefundeerde voorlichting
van de rechter onderstreept. Hij, die
net vonnis uitspreekt, behoort een
duidelijk beeld te hebben van de
persoon van de verdachte en zijn so
ciale en psychologische achtergrond.
Dat bij deze voorlichting, alsmede bij
de behandeling en de selectie van ge
vangenen de psychiatrie in toenemen
de mate een rol moet spelen, werd
algemeen aanvaard.
De bespreking van liet moeilijke
vraagstuk van de classificatie en se
lectie van veroordeelden over de ver
schillende strafgestichten en de
groepsvorming in die gestichten zelf,
leidde o.a. tot de conclusie dat deze
selectie zeer soepel behoort te z\jn.
Hetopen-gesticht", zonder bewaking
gebaseerd op vertrouwen, heeft tot
dusverre gunstige resultaten opgele
verd. Doorslaggevend voor het sla-
Sn van dit experiment is een doel-
iffende selectie van de voor deze.
vorm van strafexecutie in aanroer- strafexcutie in ons land reden geven
king komende gevangenen. Het con- tot bevrediging. Laat ons er evenwel
genhanger van het vorige punt. Maar
zelfs hier blijft, hoe somber de voor
uitzichten soms ook schijnen mogen,
de reclasseringsgedachte levend.
Het congres oordeelde verder, dat
iedere gedetineerde recht op, iedere
veroordeelde de plicht tot arbeid
heeft. Ook deze arbeid moet;de weder
aanpassing' aan het normale leven
bevorderen en derhalve qua efficiency
.organisatie, methodiek en tempo, die
in de vrye samenleving zo dicht moge
lijk benaderen. Zo zullen de gevange
nen ook verzekerd moeten zyn tegen
bedrijfsongevallen en beroepsziekten.
De beloning van de gevangenen vormt
een stuk problematiek op zich zelf.
Ondanks de vele practische bezwaren,
beveelt het congres een calculatie
volgens de in de vrye maatschappy
geldende maatstaven aan. Aftrek van
onderhoudskosten van de gevangenen
worden vanzelfsprekend geacht.
Het Congres verwerpt een veelvou
dige toepassing van korte vrijheids
straffen, die psychologisch, sociaal
en economisch gezien onevenredig
grote nadelen voor de gestrafte ver
oorzaken.
Voor ons land van groot belang was
de discussie over bestaan en open
baarheid van het strafregister, .^ge
meen was men van oordeel, dat
iemand, die gestraft was, na verloop
van tjfd bjj goed gedrag in het bezit
moet kunnen worden gesteld van een
bewjjs van goed zedeljjk gedrag.
Nog tal van andere vraagstukken,
zoals de voorwaardelijke invryheid-
stellingen de strafrechtelijke behande
ling van jeugdige delinquenten kwa
men aan de orde.
Objectief gezien mag worden ge
zegd, dat in het licht van dit interna
tionaal overleg de strafrechtspraak en
gres beval uitbreiding van deze w\jze
van vrijheidsbeneming, voor zover
thans verantwoord, ten zeerste aan.
De bewaring d.w.z. het voor onbe
paalde tyd uit de samenleving verwij
deren van beroeps- en gewoontemis
dadigers vormde als het ware een te-
voor waken, dat deze bevrediging zal
leiden tot tevredenheid. De strijd te
gen de misdaad immers is een strijd
voor hen die misdeden, een strijd om
behoud van levende mensen, die strui
kelden door eigen en door onze
schuld.
Nadruk verboden
Nederlandse regering gaf geen
antwoord op een verzoek
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, September De Ambonnezen voeren een verbeten strijd om
de erkenning van hun rechten. Een strijd niet alleen met de wapenen te
gen de aanvallen van de soldaten der Republiek Indonesia, maar ook een
geestelijke strijd, die gebruik maakt van het middel der overreding.
Zij proberen gehoor te vinden by de Nederlandse regering, van wie zy zo
dan al geen directe steun dan toch in geen geval tegenstand verwachten
en by de Nederlandse bevolking aan wie zij voorhouden, dat Ambon in
het bijzonder en in het algemeen de Zoid-Molukken steeds loyaal tegen
over Nederland gestaan hebben, ook in tyden van gisting in Indonesië en
in de moeilijke periode, die aan de overdracht van de souvereiniteit vooraf
ging-
Op het ogenblik vertoeft in Neder
land de heer P. W. Lokollo, minister
van Voedselvoorziening en Bevoor
rading van de Republiek der Zuid-
Molukken, teneinde in ons land zyn
steentje bij te dragen aan de Ambon-
se zaak. Zyn speciaal doel Is een drie
hoeksconferentie van de Republiek
der Zuld-Molukken, de Republiek
Indonesia en Nederland te bevor
deren, die de problemen, welke ge
rezen zijn, tot oplossing moet bren
gen.
DE BLOKKADE
Op 28 Juni jl. heeft de vertegen
woordiger van de Republiek der Zuid-
Molukken in het buitenland, dr. Ni-
78maar voor het zover kwam, tolde hij
vanzelf met een plof in het net, dat meneer Bab
bel zo listiglijk voor hem had uitgespannen.
Jimmy slaakte 'n kreet van schrik. Hij vloog met
zijn hoofd voorover in het net cn bleef daarin
kleven als een vlieg aan een vliegenvanger
De toeschouwers zagen dit alles met stijgende
verbazing aan. Dit was wel het allervreemdste
einde van een wegwedstrijd, die zij ooit aan
schouwden.
kijuluw, aan de Nederlandse minister
president dr. Drees het voorstel tot
zo'n driehoeksconferentie gedaan. In
de betreffende brief vroegen de Zuid-
Molukken aldus de heer Lokollo
in een gesprek met de pers dat on
verwijld de thans door de zeestrijd-
krachten van de Republiek Indonesia
uitgeoefende blokkade wordt opgehe
ven, zodat alle passagiers- en vracht
schepen vrijelijk de havens der Repu
bliek Zuid-Molukken kunnen aandoen,
met dien verstande dat het vrye ver
keer naar en van de gebieden der
Zuid Molukken door de Nederlandse
Marine wordt gewaarborgd.
Voorts vroegen zy herstel van het
vrije telegraafverkeer in de gebieden
van de Zuid-Molukken onderling en
met alle overige delen der wereld en
tenslotte de opening van de onderhan
delingen op korte termijn, doch niet
op het grondgebied van de Republiek
Indonesia, die zich als in oorlog met
de Republiek der Zuid-Molukken ge
draagt en zich schuldig maakt aan
uithongering, beschieting en roverijen.
DE AANVALLEN
In een chronologisch overzicht gaf
minister Lokollo een aantal voorbeel
den van deze beschietingen en van de
aanvallen, die door de Republiek In
donesia op de Republiek der Zuid-Mo
lukken zrjn gericht.
Uitdrukkelijk verklaarde hij, dat
de gevraagde onderhandelingen niet
behoeven te betekenen, dat zijn Re-
Subliek reeds al» souvereine, onaf-
ankeiyke staat wordt erkend. Zij be
doelen slechts de in artikel 2, lid 2
van de Overgangsovereenkomst om
schreven bevoegdheid van de Repu
bliek der Zuid-Molukken om te on
derhandelen met de huidige deelge
noten der Unie. Zijn regering zou net
op prtts stellen, zo deelde hij verder
mee, dat a&n deze onderhandelingen
als waarnemers zullen deelnemen
vertegenwoordigers van de Neder-
Het Wereldgebeuren
De toestand op Korea heeft zich
de laatste dagen weer verscherpt.
Het felle Noordelijke offensief heeft
tenslotte tot een doorbraak geleid,
die opnieuw het Amerikaanse brug-
fehoofd in ernstig gevaar heeft ge
rucht. De frontsector van de Zutd-
koreaanse troepen bleek de zwakke
plek te zijn, die het eerste onder
de aanhoudende druk is bezweken.
Het is nog steeds te vroeg .om
voorspellingen te doen; er is een
mogelijkheid, dat het nog resteren
de terrein behouden kan worden om
als uitvalspoort te dienen voor een
tegen-offensief op een veel latei-
tijdstip. Het terugdringen naar de
38ste ureedtegraaa schijnt echter
vooralsnog een wensdroom, die ver
van verwezenlijking af ligt.
Inmiddels heeft zich een incident
voorgedaan, dat met grote koppen
in de wereldpers is gepubliceerd.
Voor de kust van Korea is een vlieg
tuig met rode ster neergeschoten,
bemand door een Russische piloot.
Het Amerikaanse departement van
Buitenlandse Zaken heeft daar veel
ophef van gemaakt en de Sovjet-
Unie er zijdelings van beschuldigd
van inmenging in de strijd op Ko
rea. In de Veiligheidsraad sprak
Austin de vrees uit, dat de Russen
het conflict niet langer wensen te
localiseren, doch actief de Noord-
koreanen gaan steunen.
Om verscheidene redenen is de
Amerikaanse houding in deze zaak
niet op alle punten even sterk. Dat
Moskou de Noordkoreanen terdege
op de strijd heeft voorbereid, dat ae
kleine luchtmacht, waarover zij be
schikken van Russisch maaksel is.
dat de militaire adviseurs school
.hebben gegaan by ,het Rode Leger,
het zijn reeds lang bekende feiten.
Het is dus wel opmerkelijk, dat
MacArthurs hoofdkwartier juist nu,
nu het militair weinig voorspoedig
gaat, de tyd gekomen acht, Russi
sche inmenging aan de kaak te stel
len. In dat opzicht zit er enige
waarheid in Jacob Maliks beschul
diging, dat het vliegtuig-incident
niets andei's is dan een „provocatie"
van het Amerikaanse departement
van oorlog.
Daar het de Noordkoreaanse strijd
krachten voorspoedig gaat, is het
weinig aannemelyk. dat de Sovjets
inderdaad van plan zyn zich openlijk
in de strijd te mengen. Het gevaar
voor uitbreiding van het conflict
komt op 't ogenblik vanuit Washing
ton. Senatoren en andere vooraan
staande leiders hebben daar de laat
ste tyd verklaringen doen horen, die
zeer agressief klinken en veel weg
hebben van propaganda voor een
„preventieve oorlog".
De mening, dat de Amerikanen
dan maar het eerste schot moeten
lossen teneinde de Sovjet-Unie tot
„vredelievendheid" te dwingen, komt
veelvuldiger voor dan wenselijk is.
Vooral in militaire kringen begint
men ongeduld aan de dag te leggen
over het verloop van zaken en wordt
de critiek op het behoedzame be
leid van president Truman en mi
nister Acheson scherper. Een der
gelijke stemming wijst op onvermo
gen om de juiste afweermaatregelen
te treffen tegen de sluwë Russische
strategie van geleideiyke uitbreiding
van de invloedssfeer. De Amerika
nen zijn door een verkeerde politiek
in Azië schaakmat gezet en krijgs
haftige taal lost de moeilijkheden
niet op, noch wordt daarmee het
prestige herwonnen, dat verloren is
gegaan door de militaire tegensla
gen op Korea.
Het is te hopen, dat Acheson en
zyn medewerkers de leiding stevig
in handen kunnen houden, ongehin
derd door capriolen van MacArthur
en de zijnen.
Pauselijke onderscheiding
voor prof. Veraart.
De Delftse hoogleraar, prof. dr. J.
A. Veraart, is door de paus benoemd
tot Commandeur in de Orde van
Sint Sylvester voor zijn verwezen
lijking van de pauselijke encyclieken
Rerum Novarum en Quadragesimo
Anno. Onlangs is prof. Veraart be
noemd tot Commandeur in de Orde
van Oranje Nassau wegens zyn pio
niersarbeid op het gebied van de pu
bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie.
landse Antillen en Suriname en van
Nieuw-Guinea.
Een officieel antwoord op dit ver
zoek is tot heden uitgebleven, op een
desbetreffende vraag antwoordde mi
nister Lokollo. dat hij tijdens zyn be
zoek in Nederland ook nog geen con
tact had gehad met de Nederlandse
regering.
Met de meeste nadruk sprak hy te
gen, dat de gebeurtenissen in de Zuid-
Molukken slechts een „militaire rel"
zyn, veroorzaakt doordat een paar
ex-K.N.I.L. militairen niet naar de
T.N.I. willen. De wens om buiten de
negara Indonesia Tiraoer en buiten
de RIS te blijven dateert namelijk al
van 1946. De Republiek der Zuid-
Molukken aanvaardt in geen geval
dat de Republiek Djokja, na zelf van
het vreemde juk bevrijd te zijn, nu
haar eigen juk aan andere volkeren
oplegt.
Wat de moeilijke positie van de
Ambonese ex-KNIL militairen in In
donesië buiten het territoir van de
Republiek der Zuld-Molukken betreft,
zeide de heer Lokollo, dat het ant
woord van de Nederlandse Regering
totaal onbevredigend is. Hy was van
oordeel, dat zy haar plechtige belof
ten en de op zich genomen verplich
tingen heeft verzaakt, waarschijnlyk
alleen om de Uniepartners tot vriend
te houden.
In antwoord op enige hem gestelde
vragen deelde de heer Lokollo ten
slotte mee, dat de Zuid-Molukken wel
degelijk economische perspectieven
hebben; dat de voedselpositie er niet
best is, maar geen reden tot bezorgd
heid geeft; dat Christenen en Moham
medanen in de beste geest en schou
der aan schouder samenwerken te
gen de aanvallen van de Republiek
Indonesia en dat de Republiek der
Zuid-Molukken 20.000 man voor Ko
rea heeft aangeboden op voorwaarde
van erkenning. Op dit aanbod is nog
geen antwoord ontvangen.
Op een vraag omtrent de militaire
kracht van de Zuld-Molukken moest
hij het antwoord schuldig blijven.
(Nadruk verboden)