Leipzig heeft als jaarbeurs afgedaan JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Een gedwongen Huwelijk MISDAAD EN STRAF IN DEZE WERELD Slechts 200 Nederlandse bezoekers Zeeuwse Almanak Vliegtuigincident PONDERDAG 7 SEPTEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANZ Zakelijk karakter door politieke propaganda vertroebeld (Van onze correspondent). LEIPZIG, Sept. Het is verbazingwekkend te zien, hoe in korte tyd do Oost-Duitse autoriteiten er in ztJn geslaagd de wereldfaam, die do Jaar beurs van Leipzig een genoot, volkomen ten gronde te richten. Tezamen met duizenden anderen waren wy naar Leizig getogen, om een overzicht te krijgen van de nieuwe vindingen, die vernuft en techniek in het afgelopen jaar tot stand hadden weten te brengen, doch wy zjjn helaas diep teleurgesteld teruggekeerd. Leipzig heeft als trefplaats voor een nauw zakelijk contact afgedaan, niet omdat het deze stad aan voortreffelijke ruimten ontbreekt of, dat zjj gebrek heeft aan geschoolde organisatorische krachten. Beide zjjn nog in voldoende mate voorhanden. Doch wel omdat het zakelijk karakter van dit gebeuren volkomen door een ongeremde politieke propaganda is verdron gen. Zodra de bezoekr in Leipzig is aangekomen, wordt hij bestormd door zoveel uitingen van politieke propaganda, dat hij niet meer weet, of de Jaarbeurs een zakelijke dan wel een politieke bijeenkomst is. In welke richting hij zich ook wendt, overal ontdekt hy plakkaten, span doeken en transparanten, die open lijk voor het Communisme werven. Op het stationsplein zijn levensgrote foto's opgehangen van Stalin, Pieck, Gotwala, Rakosi en alle andere com munistische grootheden, terwijl in de straten communistische strijdlie deren ten gehore worden gebracht. Het sterkste staaltje leverde Minis ter-President Grotewohl in eigen persoon door de Jaarbeursbezoekers op te roepen geen Amerikaanse pro ducten meer te kopen en Ameri kaanse ondernemingen te boycotten. Deze propaganda bleef overigens niet alleen tot de straten en pleinen der stad beperkt. Ook op de Jaar beurs zelf waren tot in de stands politieke leuzen aangebracht. Het waren meestal genationaliseerde Oost-Duitse bedrijven, die zich tot deze excessen leenden. Op de ene stand werd de bezoeker gevraagd, of hij tegen het gebruik van de atoombom was. Op 'n andere stand, wat hy het liefst hoorde, de klanken van een vreedzaam instrument of het gedreun van uiteenbarstende bommen. Voor de meeste bezoekers was het onmogelijk, om tot zaken te komen. De Oost-Duitse instanties verlangden de levering van schaar se grondstoffen, die de meeste lan den slechts door het ERP-program kunnen verkrygen, terwijl zij zelf als betaling, economisch gezien, waardeloze artikelen wilden leveren, zoals bjjv. speelgoed tegen koper, aardewerk tegen staal. Dit was mede een der redenen, dat de Jaarbeurs zo slecht bezocht was. Onder de buitenlanders lever den de Nederlanders met ongeveer tweehonderd bezoekers het grootste contingent. Belgen en Fransen wa ren er slechts enkele, terwijl de an ders nogal Leipziglievende Noren en Zweden geheel waren weggebleven. Zy hadden blijkbaar het vorig jaar reeds ingezien, dat het geen zin had, om voor zakelijke doeleinden naar Leipzig te komen. De stemming onder de aanwezige buitenlanders was uitzonderlijk slecht. Men had hen gedwongen tegen harde valuta chèques te kopen, waarmede zy hun uitgaven konden bestrijden. Daarvoor hadden zij toe gang tot de Intouristhotels en enke le speciaal voor hen gereserveerde Staatswinkels. Ook taxi's moesten met deze chèques betaald worden. Wie in een Staatsrestaurant wilde eten, moest hiervoor eerst weer naar het wisselkantoor. Op deze wyze werd bereikt, dat de buitenlandse bezoekers streng van de bevolking gescheiden bleven en dat zy tevens een niet onaardig sommetje aan de viezen achterlieten. Weinig gesticht waren de meesten ook door het ei genaardig gebruik, de bezoeker in een eetgelegenheid tegelijk met de spijskaart ook een net gedrukt kaartje te overhandigen, waarop de Sovjet-Unie als kampioene van de vrede gevierd werd. De bevolking van Leipzig heeft met lede ogen aangezien, hoe de Communisten de faam van haar Jaarbeurs volkomen ten gronde richten. De druk, waaronder zij voortdurend leeft, heeft diepe spo ren achtergelaten. Het vorig jaar door: Mary Burchell 21 „Ik geloof", zei ze nadenkend, „dat u ook de eigenschappen hebt van een schrikwekkende persoonlijkheid. Ik stel me voor, dat u vijftig bent..." „Is het nódig, dat je je mij als vijftigjarige voorstelt?" protesteerde hij zacht. Toen lachte ze voluit. „Waarom zou je zo ver in de toe komst kijken?" Hij stond naast haar, terwijl hy' lachend op haar neerkeek. „Je hebt nog mijn vraag niet beant woord betreffende mijzelf in de tegen woordige tijd, weet je?" „Welke vraag?" Maar haar neer geslagen wimpers en haar lichtblo- zende wangen, bewezen dat ze be greep. „De vraag die ik deed, toen we de kamer inkwamen. Betekende je ver wijt over mijn niet vriendelijk zijn, dat je mij niet mag?" „Ik ken u heus nog niet goed genoeg, om te weten of ik u mag of niet" zei ze haastig. „Je kent me toch goed genoeg, om een paar zeer pertinente opmerkin gen te maken over mijn karakter in het algemeen," herinnerde hij haar geamuseerd. Mijnheer Burdern „Is het je helemaal onmogelijk Elliott te zeggen... onder deze om-' standigheden?" KNOPEN Wat is er onbelangrijker dan een knoop Zij is een van de onbelang rijkste dingen op aarde. Maar ge zult er om verlegen zitten, zoals de ge broeders de Ruiter uit 's Heer Arendskerke, waarvan ge gisteren de noodkreet hebt kunnen lezen! Daar dreigt zowaar het Zeeuwse costume op Zuid-Beveland in de verdrukking te raken, omdat de mannen er de juiste knopen niet voor kunnen krij gen! Natuurlijk, ze kunnen andere soorten knopen kopen. Maar wat is een Zeeuwse schone zonder haar kra len? Wat is een Walcherse boer zon der zijn zilveren gespen en zijn gouden dasknoppen? En wat is de Bevelandse dracht zonder de knopen die er bij behoren? Daarom hoopt de schrijver van dit rubriekje, dat vergeleken bij het we reldnieuws even onbelangrijk is als de knoop vergeleken bij het beste boerenpak, dat in de Zeeuwse kno- pendoosjes voldoende materiaal wordt gevonden om de kleermakers-barbiers In 's Heer Arendskerke uit de brand te helpen. Edoch: Zullen de meeste boeren niet zuinig worden op htin knopen, nu ze weten dat er moeilijk aan te komen is? We rekenen erop, dat de gebroeders de Ruiter ons op de hoogte zullen houden! „Nou, Elliott dan..." begon ze dap per en zweeg toen. Hij wachtte. Maar toen 't duide lijk werd, dat ze niet veel verder kwam, lachte hy zacht, en zijn han den voorzichtig om haar middel leggend, keerde hy haar naar zich toe. „Zeg me eens, Teresabegin je het prettig te vinden, dat je dit huis zult bewonen „Maar ik heb niet gezegd, dat ik dat wil", riep ze uit, beangst voor het smelten van haar weerstand on der zijn aandringen en voor de on-» gekende verrukking die haar dreig de te verstikken, bij het voelen van de lichte, sterke druk van zijn vin gers om haar middel. „Je zult net zoveel geld hebben als je wenst". Hy negeerde haar tegen stribbelen geheel. „Bont dat je tussen twee haakjes allerliefst zal staan juwelen, je eigen auto „Zeg zulke dingen nietIk wens niet omgekocht te worden „Uitstekend. Laten we het dan be zien vanuit de meer edele hoek van je familie-verknochtheid", zei hij iro nisch. „Je zult voor de twee belang rijke broeders krijgen wat je maar wilt en er zyn natuurlijk andere din gen, die een onbemiddelde familie kan gebruiken". Zyn toon was onver schillig en kleinerend, maar zij luis terde nauwelijks. Want zy was plot seling tot de ongelooflijke en ver pletterende ontdekking gekomen, dat de onzinnige beslissing waar ze naar toe gedreven werd, in het geheel niet afhing van een verleidelijk weelde- aanbod en zelfs niet vaneen lofwaar dige neiging tot zich opofferen voor de familie. (Wordt vervolgd). nog maakten de Leipzigers van de Jaarbeurs een soort volksfeest- Straten en pleinen waren dermate met mensen gevuld, dat men slechts voetje voor voetje vooruit kon ko men. 's Avonds was er volop vertier in dansgelegenheden en andere ver- makelykheiasinrichtingen. De be volking zocht contact met de Jaar beursbezoekers cn nodigde hen thuis uit. Van dit alles was nu niets meer te bespeuren. Stad en bevolking maakten een matte indruk. Men had het idee in een vreemde wereld te verkeren en onder mensen te zijn, die het geloof in het leven volkomen verloren hadden. De Leipziger was eenvoudig nergens te vinden en dit op de dagen, die anders tot de be langrijkste data van het jaar ge rekend worden. Zo is men bly Leipzig v/eer te kunnen verlaten, een stad, die om haar gastvrijheid en vriendelijkheid allerwege bekendheid verwierf. Nog geen derde van de bezoekers, die het vorig jaar naar Leipzig kwamen, bracht nu een bezoek aan de Na- jaarsbeurs. En men behoeft geen profeet te zyn, om te kunnen voor spellen, dat dit aantal het volgend jaar nog geringer zal zyn. Leipzig heeft als internationale Jaarbeurs afgedaan! (Nadruk verboden.) Nadat het perceel Keizersgracht 321 te Amsterdam, het huis van wylen de schilder Han van Meegeren, voor het bedrag van 132.000 was verkocht, is vandaag in dit huis de rest van de nalatenschap geveild. Er was een enorme belangstelling van publiek en kunstkopers. Het bekende stilleven van van Meegeren, voorstellende een oud-Delftse schaal met druiven, kwam onder de hamer. De opbrengst was 750,Links de bekende Amsterdamse makelaar Paul Brandt, die de veiling in handen had, in actie. Twaalfde internationaal strafrecht- en gevangenis congres gaf blijk van eenzelfde streven in vele landen. (door dr. J. v. d. Grient, inspecteur sociale zorg van het gevangeniswezen) Misdaad en straf, een veel besproken probleem. Een gebied, waarop de laatste jaren veel evolueert, ook in ons land. In toenemende mate richt zich de strafrechtspraktijk op de vraag hoe met volledig behoud van de bescherming van de maatschappij, de straf tevens dienstbaar gemaakt kan worden aan de reclassering van de veroordeelde. Dit laatste immers is evenzeer een maatschappelijk belang van de eerste orde. De tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf heeft in vele landen met name ook in Nederland de laatste jaren een snelle ontwikkeling door gemaakt. Wy denken daarbij aan de vernieuwing van ons gevangeniswe zen. Kort geleden werd in Den Haag een congres gehouden, dat in dit ver band onze aandacht vraagt, namelijk het Twaalfde Internationale Straf rechts- en Gevangeniscongres, uitgaande van de Commission Internatio nale Pénale et Pénitentialn. Gedurende een week vond in de Hofstad een ontmoeting plaats tussen officiële gedelegeerden, rechters, functionarissen van opvoedings- en gevangeniswezen en geleerden uit ve le Europese en Amerikaanse landen. Nederland mag tevreden zijn. Het congres was organisatorisch gezien een succes. De entourage van ont vangsten, gevangenistentoonstelling, filmavond waar een keur van docu mentaires draaide en de op het Con gres aansluitende reis naar de Belgi sche strafgestichten, dit alles droeg er toe bij het Congres de nodige luis ter bij te zetten. Wezenlijk was echter, dat deze in ternationale samenspreking geschied de in een geest, die de president van de Commission International Pénale et Penitentiaire, mr. Sanford Bates, in zijn slotrede de volgende woorden ontlokte; „Indien er tussen de leidslieden der volkeren een even grote mate van we derzijds begrip en wil tot samenwer king zouden bestaan, als tijdens dit Congres naar voren zyn gekomen, dan zouden we in een betere en ge lukkiger wereld leven". Niet alleen deze geest van samen werking. maar evenzeer de gelijkge richtheid ten aanzien van tai van pro blemen was opmerkelijk. In vrijwel alle landen is een duidelijk streven merkbaar de strafrechtspraak te rich ten op de resocialisatie van de veroor deelde en de strafexecutie in te stellen op de wederaanpassing aan het maat schappelijk leven. De reclassering is geen kwestie van behandeling gedu rende de detentie of na de nazorg al leen, maar vormt mede een integre rend bestanddeel van de strafrecht spraak zelf. Het Congres werkte in vier secties, welker resultaten in de plénaire zit tingen werden behandeld. Wij willen enkele van de belangrijke punten van bespreking aantippen. VOORLICHTING Nadrukkelijk werd het belang van een goed gefundeerde voorlichting van de rechter onderstreept. Hij, die net vonnis uitspreekt, behoort een duidelijk beeld te hebben van de persoon van de verdachte en zijn so ciale en psychologische achtergrond. Dat bij deze voorlichting, alsmede bij de behandeling en de selectie van ge vangenen de psychiatrie in toenemen de mate een rol moet spelen, werd algemeen aanvaard. De bespreking van liet moeilijke vraagstuk van de classificatie en se lectie van veroordeelden over de ver schillende strafgestichten en de groepsvorming in die gestichten zelf, leidde o.a. tot de conclusie dat deze selectie zeer soepel behoort te z\jn. Hetopen-gesticht", zonder bewaking gebaseerd op vertrouwen, heeft tot dusverre gunstige resultaten opgele verd. Doorslaggevend voor het sla- Sn van dit experiment is een doel- iffende selectie van de voor deze. vorm van strafexecutie in aanroer- strafexcutie in ons land reden geven king komende gevangenen. Het con- tot bevrediging. Laat ons er evenwel genhanger van het vorige punt. Maar zelfs hier blijft, hoe somber de voor uitzichten soms ook schijnen mogen, de reclasseringsgedachte levend. Het congres oordeelde verder, dat iedere gedetineerde recht op, iedere veroordeelde de plicht tot arbeid heeft. Ook deze arbeid moet;de weder aanpassing' aan het normale leven bevorderen en derhalve qua efficiency .organisatie, methodiek en tempo, die in de vrye samenleving zo dicht moge lijk benaderen. Zo zullen de gevange nen ook verzekerd moeten zyn tegen bedrijfsongevallen en beroepsziekten. De beloning van de gevangenen vormt een stuk problematiek op zich zelf. Ondanks de vele practische bezwaren, beveelt het congres een calculatie volgens de in de vrye maatschappy geldende maatstaven aan. Aftrek van onderhoudskosten van de gevangenen worden vanzelfsprekend geacht. Het Congres verwerpt een veelvou dige toepassing van korte vrijheids straffen, die psychologisch, sociaal en economisch gezien onevenredig grote nadelen voor de gestrafte ver oorzaken. Voor ons land van groot belang was de discussie over bestaan en open baarheid van het strafregister, .^ge meen was men van oordeel, dat iemand, die gestraft was, na verloop van tjfd bjj goed gedrag in het bezit moet kunnen worden gesteld van een bewjjs van goed zedeljjk gedrag. Nog tal van andere vraagstukken, zoals de voorwaardelijke invryheid- stellingen de strafrechtelijke behande ling van jeugdige delinquenten kwa men aan de orde. Objectief gezien mag worden ge zegd, dat in het licht van dit interna tionaal overleg de strafrechtspraak en gres beval uitbreiding van deze w\jze van vrijheidsbeneming, voor zover thans verantwoord, ten zeerste aan. De bewaring d.w.z. het voor onbe paalde tyd uit de samenleving verwij deren van beroeps- en gewoontemis dadigers vormde als het ware een te- voor waken, dat deze bevrediging zal leiden tot tevredenheid. De strijd te gen de misdaad immers is een strijd voor hen die misdeden, een strijd om behoud van levende mensen, die strui kelden door eigen en door onze schuld. Nadruk verboden Nederlandse regering gaf geen antwoord op een verzoek (Van onze Haagse redacteur) DEN HAAG, September De Ambonnezen voeren een verbeten strijd om de erkenning van hun rechten. Een strijd niet alleen met de wapenen te gen de aanvallen van de soldaten der Republiek Indonesia, maar ook een geestelijke strijd, die gebruik maakt van het middel der overreding. Zij proberen gehoor te vinden by de Nederlandse regering, van wie zy zo dan al geen directe steun dan toch in geen geval tegenstand verwachten en by de Nederlandse bevolking aan wie zij voorhouden, dat Ambon in het bijzonder en in het algemeen de Zoid-Molukken steeds loyaal tegen over Nederland gestaan hebben, ook in tyden van gisting in Indonesië en in de moeilijke periode, die aan de overdracht van de souvereiniteit vooraf ging- Op het ogenblik vertoeft in Neder land de heer P. W. Lokollo, minister van Voedselvoorziening en Bevoor rading van de Republiek der Zuid- Molukken, teneinde in ons land zyn steentje bij te dragen aan de Ambon- se zaak. Zyn speciaal doel Is een drie hoeksconferentie van de Republiek der Zuld-Molukken, de Republiek Indonesia en Nederland te bevor deren, die de problemen, welke ge rezen zijn, tot oplossing moet bren gen. DE BLOKKADE Op 28 Juni jl. heeft de vertegen woordiger van de Republiek der Zuid- Molukken in het buitenland, dr. Ni- 78maar voor het zover kwam, tolde hij vanzelf met een plof in het net, dat meneer Bab bel zo listiglijk voor hem had uitgespannen. Jimmy slaakte 'n kreet van schrik. Hij vloog met zijn hoofd voorover in het net cn bleef daarin kleven als een vlieg aan een vliegenvanger De toeschouwers zagen dit alles met stijgende verbazing aan. Dit was wel het allervreemdste einde van een wegwedstrijd, die zij ooit aan schouwden. kijuluw, aan de Nederlandse minister president dr. Drees het voorstel tot zo'n driehoeksconferentie gedaan. In de betreffende brief vroegen de Zuid- Molukken aldus de heer Lokollo in een gesprek met de pers dat on verwijld de thans door de zeestrijd- krachten van de Republiek Indonesia uitgeoefende blokkade wordt opgehe ven, zodat alle passagiers- en vracht schepen vrijelijk de havens der Repu bliek Zuid-Molukken kunnen aandoen, met dien verstande dat het vrye ver keer naar en van de gebieden der Zuid Molukken door de Nederlandse Marine wordt gewaarborgd. Voorts vroegen zy herstel van het vrije telegraafverkeer in de gebieden van de Zuid-Molukken onderling en met alle overige delen der wereld en tenslotte de opening van de onderhan delingen op korte termijn, doch niet op het grondgebied van de Republiek Indonesia, die zich als in oorlog met de Republiek der Zuid-Molukken ge draagt en zich schuldig maakt aan uithongering, beschieting en roverijen. DE AANVALLEN In een chronologisch overzicht gaf minister Lokollo een aantal voorbeel den van deze beschietingen en van de aanvallen, die door de Republiek In donesia op de Republiek der Zuid-Mo lukken zrjn gericht. Uitdrukkelijk verklaarde hij, dat de gevraagde onderhandelingen niet behoeven te betekenen, dat zijn Re- Subliek reeds al» souvereine, onaf- ankeiyke staat wordt erkend. Zij be doelen slechts de in artikel 2, lid 2 van de Overgangsovereenkomst om schreven bevoegdheid van de Repu bliek der Zuid-Molukken om te on derhandelen met de huidige deelge noten der Unie. Zijn regering zou net op prtts stellen, zo deelde hij verder mee, dat a&n deze onderhandelingen als waarnemers zullen deelnemen vertegenwoordigers van de Neder- Het Wereldgebeuren De toestand op Korea heeft zich de laatste dagen weer verscherpt. Het felle Noordelijke offensief heeft tenslotte tot een doorbraak geleid, die opnieuw het Amerikaanse brug- fehoofd in ernstig gevaar heeft ge rucht. De frontsector van de Zutd- koreaanse troepen bleek de zwakke plek te zijn, die het eerste onder de aanhoudende druk is bezweken. Het is nog steeds te vroeg .om voorspellingen te doen; er is een mogelijkheid, dat het nog resteren de terrein behouden kan worden om als uitvalspoort te dienen voor een tegen-offensief op een veel latei- tijdstip. Het terugdringen naar de 38ste ureedtegraaa schijnt echter vooralsnog een wensdroom, die ver van verwezenlijking af ligt. Inmiddels heeft zich een incident voorgedaan, dat met grote koppen in de wereldpers is gepubliceerd. Voor de kust van Korea is een vlieg tuig met rode ster neergeschoten, bemand door een Russische piloot. Het Amerikaanse departement van Buitenlandse Zaken heeft daar veel ophef van gemaakt en de Sovjet- Unie er zijdelings van beschuldigd van inmenging in de strijd op Ko rea. In de Veiligheidsraad sprak Austin de vrees uit, dat de Russen het conflict niet langer wensen te localiseren, doch actief de Noord- koreanen gaan steunen. Om verscheidene redenen is de Amerikaanse houding in deze zaak niet op alle punten even sterk. Dat Moskou de Noordkoreanen terdege op de strijd heeft voorbereid, dat ae kleine luchtmacht, waarover zij be schikken van Russisch maaksel is. dat de militaire adviseurs school .hebben gegaan by ,het Rode Leger, het zijn reeds lang bekende feiten. Het is dus wel opmerkelijk, dat MacArthurs hoofdkwartier juist nu, nu het militair weinig voorspoedig gaat, de tyd gekomen acht, Russi sche inmenging aan de kaak te stel len. In dat opzicht zit er enige waarheid in Jacob Maliks beschul diging, dat het vliegtuig-incident niets andei's is dan een „provocatie" van het Amerikaanse departement van oorlog. Daar het de Noordkoreaanse strijd krachten voorspoedig gaat, is het weinig aannemelyk. dat de Sovjets inderdaad van plan zyn zich openlijk in de strijd te mengen. Het gevaar voor uitbreiding van het conflict komt op 't ogenblik vanuit Washing ton. Senatoren en andere vooraan staande leiders hebben daar de laat ste tyd verklaringen doen horen, die zeer agressief klinken en veel weg hebben van propaganda voor een „preventieve oorlog". De mening, dat de Amerikanen dan maar het eerste schot moeten lossen teneinde de Sovjet-Unie tot „vredelievendheid" te dwingen, komt veelvuldiger voor dan wenselijk is. Vooral in militaire kringen begint men ongeduld aan de dag te leggen over het verloop van zaken en wordt de critiek op het behoedzame be leid van president Truman en mi nister Acheson scherper. Een der gelijke stemming wijst op onvermo gen om de juiste afweermaatregelen te treffen tegen de sluwë Russische strategie van geleideiyke uitbreiding van de invloedssfeer. De Amerika nen zijn door een verkeerde politiek in Azië schaakmat gezet en krijgs haftige taal lost de moeilijkheden niet op, noch wordt daarmee het prestige herwonnen, dat verloren is gegaan door de militaire tegensla gen op Korea. Het is te hopen, dat Acheson en zyn medewerkers de leiding stevig in handen kunnen houden, ongehin derd door capriolen van MacArthur en de zijnen. Pauselijke onderscheiding voor prof. Veraart. De Delftse hoogleraar, prof. dr. J. A. Veraart, is door de paus benoemd tot Commandeur in de Orde van Sint Sylvester voor zijn verwezen lijking van de pauselijke encyclieken Rerum Novarum en Quadragesimo Anno. Onlangs is prof. Veraart be noemd tot Commandeur in de Orde van Oranje Nassau wegens zyn pio niersarbeid op het gebied van de pu bliekrechtelijke bedrijfsorganisatie. landse Antillen en Suriname en van Nieuw-Guinea. Een officieel antwoord op dit ver zoek is tot heden uitgebleven, op een desbetreffende vraag antwoordde mi nister Lokollo. dat hij tijdens zyn be zoek in Nederland ook nog geen con tact had gehad met de Nederlandse regering. Met de meeste nadruk sprak hy te gen, dat de gebeurtenissen in de Zuid- Molukken slechts een „militaire rel" zyn, veroorzaakt doordat een paar ex-K.N.I.L. militairen niet naar de T.N.I. willen. De wens om buiten de negara Indonesia Tiraoer en buiten de RIS te blijven dateert namelijk al van 1946. De Republiek der Zuid- Molukken aanvaardt in geen geval dat de Republiek Djokja, na zelf van het vreemde juk bevrijd te zijn, nu haar eigen juk aan andere volkeren oplegt. Wat de moeilijke positie van de Ambonese ex-KNIL militairen in In donesië buiten het territoir van de Republiek der Zuld-Molukken betreft, zeide de heer Lokollo, dat het ant woord van de Nederlandse Regering totaal onbevredigend is. Hy was van oordeel, dat zy haar plechtige belof ten en de op zich genomen verplich tingen heeft verzaakt, waarschijnlyk alleen om de Uniepartners tot vriend te houden. In antwoord op enige hem gestelde vragen deelde de heer Lokollo ten slotte mee, dat de Zuid-Molukken wel degelijk economische perspectieven hebben; dat de voedselpositie er niet best is, maar geen reden tot bezorgd heid geeft; dat Christenen en Moham medanen in de beste geest en schou der aan schouder samenwerken te gen de aanvallen van de Republiek Indonesia en dat de Republiek der Zuid-Molukken 20.000 man voor Ko rea heeft aangeboden op voorwaarde van erkenning. Op dit aanbod is nog geen antwoord ontvangen. Op een vraag omtrent de militaire kracht van de Zuld-Molukken moest hij het antwoord schuldig blijven. (Nadruk verboden)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5