Zoon van Stalin werd vermoord in Sachsenhausen JIMMY BROWN, sportheld no. 1 NEDERLANDS INSPANNING OP MILITAIR GEBIED Een gedwongen Huwelijk Mannen met blauwgeverfde gezichten: zij bleven niet lang in leven Zeeuwse Almanak WOENSDAG 6 SEPTEMBER 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Payne Best ontmoet Georg Eiser. deerd mocht worden. Ons kamp viel daar ook onder. Die vier rode kerst bomen. die de omtrek van ons kamp aangaven, gaven mij altijd een groot gevoel van veiligheid. Zij waren een band tussen mij en mijn landgenoten, de RAF-bemanningen, daar hoog in de lucht, duizenden meters boven Ber lijn. Daarna kwamen verder weg, boven het doel, de groene en witte fakkels naar beneden. Het gedaver van het luchtdoelgeschut kondigde de nade rende vliegtuigen aan en werd ge volgd door de verre doffe dreunen van de neerkomende bommen. HET EFFECT DER BOMMEN Het Duitse moreel was het slechts Ik wist nu al heel wat van de kleine man in cel no. IS, wiens naam Geor ge Eiser was. Daar ik toestemming had om Duitse kranten te lezen, had ik met grote belangstelling gezien, dat de Völkischer Beobachter onze na men met elkaar in verband had gebracht. Het bleek dat hy in Dachau ge vangen had gezeten en dat men beloofd had hem vry te laten, als hy wou bekennen dat hy een bom geplaatst had in een van de pilaren van de Bür- gerbraukeller, toen Hitier daar sprak op 8 November. De opzet was ge weest om Eiser te laten zeggen „dat Captain Payne Best van de Britse In lichtingendienst hem met een bedrag van veertigduizend Zwitserse francs had omgekocht om een bomaanslag op Hitier te plegen". Ik was natuurlijk verlangend naar een ontmoeting met mijn „mede-sa menzweerder". Ik zond hem zo gauw het mogelijk was wat sigaretten om contact met hem te krijgen. Hij bleek een goed timmerman te zijn, want op zijn beurt deed hij my een zelfge maakt boekenkastje toekomen. Het was prachtig in elkaar gezet, doch ik bemerkte dat de bovenste plank los zat. Ik wachtte een goede gelegenheid af om de plank eruit te halen en vond een geheim vakje met een opgevou wen brief er in. Deze was heel klein geschreven. Eiser vertelde mij in de ze brief van zijn vroegere leven en van alle gebeurtenissen die hun cli max vonden in de bomaanslag in No vember 1939. Later, in 1943, werd Ei ser uit Sachsenhausen weggehaald. Na afloop van de oorlog hoorde ik dat hij geëxecuteerd was. MANNEN MET BLAUW GEVERFDE GEZICHTEN Sachsenhausen begon nu overvol te worden. Talrijke gevangenissen, die door de snelle Russische opmars ge vaar liepen, werden ontruimd en hun bewoners kwamen bij ons terecht. Barakken, die voor tachtig man be stemd waren, bevatten er nu vierhon derd. De SS-bewakers liepen steeds in koppels, terwijl zij hun pistolen ge reed hielden om bij de geringste aan leiding te schieten. Er kwam ook een nieuw type ge vangenen aan, gezond uitziende man nen die nooit lang bleven. Zy hadden alle een paar strepen verf over hun gezicht 't kenmerk van de plunde raar. De mannen van de Berlynse luchtbeschermingsdienst waren in die dagen gewapeind met een pot hemels blauwe verf om de handen en gezich ten van de plunderaars te brandmer ken". Deze getekenden konden ner gens heenvluchten, want iedereen was tegen hen. Ik zag een groep van hen huiverend op het exercitieterrein staan, terwijl hun hemden om hun blote benen fladderden. De groep moest toezien terwijl twee hunner werden opgehangen. Vanaf 22 November 1943 werd 't leven in Berlyn beheerst door lucht aanvallen. Byna iedere nacht hoorde ik in mijn cel het sombere gebrom van de onbarmhartige zware bom menwerpers. Zij kwamen overvliegen als een vreemde zwerm reusachtige ganzen. Ik keek altjjd uit myn kleine cel raampje, als de Pathfinder-vliegtui- gen him fel brandende fakkels uit gooiden. Zij zagen er uit als snoeren gekleurde luchtballonnen en de Ber- lijners noemden hen „kerstbomen". Als zij rood waren, betekende dat, dat het betreffende gebied niet gebombar- George Eiser, die een aanslag op Hitier pleegde. in het najaar van 1943. Ik geloof dat de Duitsers in die dagen naar vredes voorstellen geluisterd zouden hebben, maar toen bekend gemaakt werd dat de geallieerden onvoorwaardelijke overgave eisten en toen de Duitse steden de een na de ander plat werden gegooid, werd de weerstand hardnek kiger. Burgers in hun eigen bekende omgeving van straten en huizen zul len altijd koppiger volhouden dan troepen op het slagveld in een onbe kende omgeving. Gedurende de mas sale luchtaanvallen hadden de Berly- ners, die zelfs in vredestijd gehoor zaam en gediciplineerd zijn, het ge voel dat ae autoriteiten voor hen zorgden. Het meest vreesden de Duit sers echter de kleinere sporadische luchtaanvallen door vliegtuigen, die naar beneden doken en de straten en wegen mitrailleerden, zoals vooral de Thunderbolts P 47 deden. Toen ik van Sachsenhausen naar Buchenwald werd overgebracht en la ter naar Dachau, zag ik honderden uitgebrande vrachtwagens en andere voertuigen en tevens hele dorpen die door dit soort luchtaanvallen ..ausra- diert" waren. Alles wat ik kon doen gedurende de bombardementen van erlijn was, op mijn houten zitbank staan voor het raampje van mijn cel, kijken en hopen. Op 20 Februari 1945 kreeg ik op dracht myn bezittingen in te pak ken. Een groene gevangeniswagen wachtte buiten op het plein. Er werd beweerd dat we naar Buchenwald gebracht zouden worden. RUSSISCHE LOTGENOTEN. In de wagen bevond zich onder anderen de 22-jarige luitenant Ko- korin. Hy was een Rus en was per parachute achter de Dnitse linies neergelaten om daar partisanen- groepen te organiseren. Samen met hem was ook luitenant Joseph Sta lin uit het vliegtuig gesprongen, 'n zoon van de grote Stalin. Zy wa ren beide gevangen genomen en had den toen getracht uit Sachsenhausen te ontsnappen, maar bloedhonden hadden hun spoor gevonden en zy waren weer gepakt. Kokorin had er bevroren voeten by opgelopen en liep nu kreupel. De jonge Stalin trachtte nog een tweede keer te ont snappen, maar hij kwam in de on der stroom staande afrastering te recht. Hy bleef in de draden hangen tot de bewakers hem doodschoten. Kokorin bleek een aardige kerel te zijn, eenvoudig en onbedorven. Zijn gelaat leek veel op dat van zijn oom, Molotof. Hij had grote bewon dering voor Stalin en zijn levensop vattingen. „Stalin prachtige man", vertelde hij mij in zijn gebroken Duits. „Erg veel van mijn moeder houden. Zij hem op gaan zoeken ieder dag na avondeten. Stalin lui, houdt niet van werken. Houdt van lekker eten en drinken en mooie meisjes. Stalin trouwen met meisje uit mijn klas op school. Erg veel van haar houden, dan genoeg van haar. Altijd laten Politburo haar gang faan. Myn moeder lezen alle brieven' talin krygt. maar Stalin nooit boos. Altijd graag lachen. Mijn oom Mo lotof altijd erg, erg druk. Doen allé werk, waar Stalin niet van houden." 24 jaar geleden richtten een aantal Uithoorners een hengelvereniglng op, die door de leden „De Vrouwenplaag" werd genoemd. Waarschijnlijk heb ben de heren hun club deze naam gegeven, omdat bet voor de vrouwen werkelijk een plaag is de gevangen visjes te ontschubben, te koken of te bakken, en dan nog net te doen of zij die graten met een beetje vis er omheen lekker vinden. Dezer dagen hebben de twaalf „Vrouwenplagers" een hengelwedstryd gehouden. In twee uur tyd vingen zy met elkaar 891 visjes. De leden Han van Vliet en Henk van der Schraaff vingen ieder 46 baarsjes, wat de beste prestatie was. Maar Willem van de Ruit verschalk te een baars van 38 cm., wat geen der „Vrouwenplagers" hem nadeed. Deze foto toont U de „Vrouwenplagers" voor de wedstryd. (Dit kunt U trouwens wel aan hun nog mooi glimmende schoenen zien. Voor einde 1951 drie operationele divisies. De minister van Oorlog, mr. Schokking, heeft de Memorie van Ant woord op de Oorlogsbegroting doen voorafgaan door een inleiding, waar- In enige mededelingen worden gedaan over de ontwikkeling van het de fensiebeleid. De hoofdpunten hieruit zyn de volgende: 1). Ten spoedigste dienen op het gebied van de landstrijdkrachten uit de beschikbare getrainde manschappen operationele eenheden te worden gevormd, welke in geval van nood terstond gemobiliseerd dienen te kun nen worden. 3.) Ter verhoging van de veiligheid van West-Europa, zal ook Neder land een bydrage dienen te geven in de nodig geachte paraat aanwezige en volledig getrainde troepenmacht te land. 3). Aan de versterking van de strijdkrachten voor luchtverdediging en van de tactische luchtstrijdkrachten zal door Nederland een passende en snelle bijdrage dienen te worden gegeven. Voorts zal, zodra de Permanente Raad een standpunt heeft bepaald over de vraag, welke consequenties het principe der „balanced forces" voor de onderscheidene bondgenoten en dus ook voor Nederland met zich meebrengt, de regering, ten deze rekening houdende met de ver hoogde aandacht, welke voor de naaste toekomst zal moeten worden door: Mary Burchell Generaal Franz Halder, voormalig chef van de Duitse generale staf. HET GROENT AL WEER. Meneerzei de boze boerenstem aan het andere einde van de telefoon' kabel, meneerdat kachelstukje in uw krant van gisteren bewijst, dat ge geen goede boer zyt. Ge gaat sla pende door de landen en ge bezint u geen ogenblik op wat er plaats grijpt in de natuur. Hadt ge uw steedse ogen wijder open gehad, ge zoudt gezien hebben, dat het door u zoveel en zo geestdriftig bezongen koolzaad zowaar al weer boven de grond komt, dat de velden, die vol gende voorjaar geel zullen zijn, ka nariegeel, vlammendgeel, juichend geel, zoals ge dat pleegt te noemen, al weer groenen. Ge doet er dwaas aan om te kijken naar wat geweest is en stil te staan bij wat zich onver mijdelijk voltrekt. Het is voorbij en niet tegen te houden. Kijk liever vooruit, naar wat komende is en ver heug u. Het koolzaad groent al weer'. De telefoon ging op de haak. En inderdaad: het koolzaad groent 23 „Iedereen is erg aardig tegen me", zei ze ontwijkend cn ze trachtte zich voor te houden, dat hij willens en we tens een rol speelde. „Waarom zouden ze niet aardig te gen je zijn?" Hij kuste de zachte ron ding van haar wang en het was won derbaarlijk, dat een zo lichte aanra king een zo diepe indruk kon nalaten. „Ik heb u geen toestemming gege ven mij te kussen", zei ze wat onzeker. „Nee? Misschien dacht ik dat je zou willen weten hoe ik kuste en ook hoe ik me gedraag, voor jij je wensen hebt kenbaar gemaakt", zei hij plagend, maar hij liet haar nu los. „Kom, ik zal je het huis laten zien". „Het huis laten zien" was een hele onderneming. Teresa, die haar hele le ven had doorgebracht in een tamelijk armoedig voorstadshuis, dat nooit groot genoeg leek voor een steeds groeiende familie, kwam tegen haar zin onder de indruk. Hij gaf een zeer interessant com mentaar. verklarende met cynische openhartigheid hoe gedeelten van het huis, die op verschillende tijden waren bijgebouwd, het toenemend succes van zijn vorderingen in de kunst, zijn geld te spenderen op minder snobbis- tische en meer smaakvolle wijze. „Ik vind niet dat u zo over uw oom behoort te spreken", zei ze plotseling. „Het is niet aardig van u, zo critisch tegenover iemand te staan, aan wie u zoveel te danken heeft". „Ik ben niet critisch". Ze zag, dat hij pleizier had in haar verdediging van oom Chad. „Ik ben volkomen ob jectief". „Dat zeggen mensen alleen, als ze iets onaangenaams over iemand in re serve hebben", weerlegde Teresa, .,ze zeggen nooit ,ik ben volkomen objec tief", als ze iets aardigs te zeggen heb ben van de mensen, waarover ze spre ken". Hij lachte. „Misschien heb je gelijk", gaf hij toe. ..Maar oom Chad zou de eerste geweest zijn om zo over zich. zelf te praten". „Mogelijk. Je kunt glimlachend je eigen zwakheden erkennen, maar het wordt heel wat anders wanneer een ander ze glimlachend bespreekt", ver klaarde Teresa, die op haar stuk bleef staan. „Dat is zo, Teresa", stemde hy toe, „je bent van nature veel vriendelijker dan ik." „Ik vind u zelfs helemaal niet vriendelijk", zei ze met innemende en naïve oprechtheid. Hij lachte weer. „Heus? Wel, ik geloof dat je het bij het rechte eind hebt. Maar be tekent dat, dat je me niet mag?" „O, wat een prachtige kamer." Ze greep dankbaar de gelegenheid aan, zijn vraag te ontwijken, door opgewonden de van panelen voor ziene studeerkamer te bewonderen, die ze juist waren binnengegaan. „Was dit uw ooms studeerkamer?" „Nee, de mijne". Slechts een glim lachje duidde er op, dat hij haar ont duiken bemerkt had. „Alleraardigst. Doet u hier uw meeste werk?" Ze liep rond, stil staand om sommige dingen te be kijken en zelfs hier en daar voor zichtig iets betastend. „Ja, ik werk hier veel. Niemand behalve ikzelf en de dienstbode, die de kamer schoonhoudt, mag hier bin nenkomen." „O, u bedoelt dat het heel bijzon der is, dat ik word toegelaten?" „Heel bijzonder." „En ik had geen toegang gehad. Ze zweeg eensklaps en keek zeer verslagen nu ze de gang van haar gedachten zo had bloot gegeven. „Dat zal helemaal van jezelf af hangen, Teresa", zei hy glimlachend. „Onder laten we zeggen be paalde omstandigheden, zou ik de kamer moeilyk voor je kunnen slui ten." Ze draaide zich verlegen om en deed alsof ze belangstellend naar-een olleverfschildery keek, dat tegen een van de panelen achter zyn schrijf tafel hing: „Wie is dat?" „Dat is oom Chad, toen hij een nog vry jonge man was." „Hy lijkt op u." Haar belangstel ling was niet langer voorgewend. „Ja, dat zeggen de meeste men sen." „Hij ziet er uit als een schrikwek kende persoonlijkheid." „O, dat was hij ook. Waarschijnlijk een veel groter persoonlijkheid dan ik ooit zal zijn", zei hij onpartijdig. Teresa keerde zich naar hem toe. „Waarom zegt u dat?" „Uit objectieve overwegingen", antwoordde Elliott prompt, terwijl hij met zichtbaar genoegen de lach- kulltjes onwillig dieper zag worden in haar wangen. (Wordt vervolgd). 77. De hinderlaag, die de jury van het „Crite rium van Dwaalhuizen" Jimmy Brown had ge legd, gelukte wonder wel. Jimmy naderde in een vervaarlijke spurt opnieuw de hoofdtribune en omdat hij in zijn uiterste krachtsinspanning bijna met ztfn ogen dicht reed, had-ie helemaal niet in de gaten dat er een net dwars over de weg gespannen was. Hij had zich juist voorgeno men, al zijn concurrenten een tweede dap te be zorgen.. geschonken aan de verdedigings voorbereidingen te land, ter zee en in de lucht, de nodige beslissingen moeten nemen. Zy zal daarin uiter aard de Staten-Generaal kennen." Ten aanzien van deze hoofdpun ten merkt de minister nog het vol gende op: „Door het mobilisabel maken van uit Indonesië teruggekeerde land strijdkrachten, alsook door het vol tooien van de geoefendheid van de lichting 1949-n, vertrouwt de re gering in staat te zyn om, indien op materieel gebied door internati onale samenwérking tydig het be nodigde zal kunnen worden verkre gen, voor het einde van 1951 drie operationele divisies ter beschikking te hebben. De periode voor eerste oefening krachtens de dienstplichtwet zal voor de jonge lichtingen worden aangehouden. Wanneer de internati onale omstandigheden volgens het oordeel van de in het Atlantisch Pact verbonden mogendheden vor deren, dat gemeenschappelijk een bepaalde sterkte aan parate troepen bij voortduring dient te worden aan gehouden, zal de Nederlandse rege ring van de troepen, welke hun eer ste oefening zullen hebben volbracht moeten vergen, dat zy voor een als dan nader te bepalen periode, langer onder de wapenen zullen blijven. Hoewel de regering hieromtrent geen bindende uitspraak vermag te doen, voorziet zij thans niet, dat eventuele toevoeging van deze pe riode de diensttijd, met inbegrip dus van de eerste oefening, een totaal van 18 maanden zal doen overschrijden. Dit geldt uiteraard alleen voor die dienstplichtigen, waarvoor de wet telijke eerste oefeningstijd thans minder dan 18 maanden bedraagt. Tenslotte zegt de minister in zijn inleiding, dat de snelle ontwikkeling, die zich de laatste maanden in het internationaal contact over de defen sievraagstukken voltrekt, oorzaak is, dat vrijwel elke begroting of beschou wing over het defensiebeleid op kor te termijn'door de feiten achterhaald wordt. MEMORIE VAN ANTWOORD. De omvangrijke Memorie van Ant woord beantwoordt een groot aantal vragen inzake kosten, oorzaken der herziening, efficiency in het leger en vorming van een ministerie voor rijksverdediging. De minister kan geen mededelin gen doen over de taakomschrijving van Nederland in Westelijk verband, omdat dan een zodanig inzicht in de structuele bijdrage van Nederland af zonderlijk en van zyn bondgenoten zou worden gegeven, dat de minister met de internationaal overeengeko men geheimhouding in stryd zou ko men. De Nederlandse krachtsinspanning, hoe groot ook, zal slechts sin heb ben, indien met voldoende snelheid en in voldoende hoeveelheid buiten landse hulp wordt verleend. Deze hulp is slechts te verwachten en het aanvaarden ervan is slechts te verenigen met ons gevoel van na tionale eigenwaarde, indien de Neder landse krachtsinspanning in persoon lijk en financieel opzicht tot de ui terste grens van het verantwoorde gaat, aldus minister Schokking. GEESTELIJKE WEERBAARHEID. De geestelijke weerbaarheid van het Nederlandse volk is een dusdanig vanzelfsprekende voorwaarde voor het welslagen van de defensie, dat Het Wereldgebeuren Meer wapens In Londen is de Raad van plaats vervangers van het Atlantisch Pact bijeengekomen om aanbevelingen op te stellen voor de twaalf ministers van Buitenlandse Zaken, die straks in New York tezamen kunnen ko men. Voorzitter was de Amerikaan Charles Spofford. De conclusie, waartoe de plaats vervangers zijn gekomen, is weinig opwekkend maar zeer realistisch. Er gaapt nog zulk een diepe kloof tus sen wat militair als tenminste nood zakelijk wordt beschouwd en wat de landen van het Atlantisch Pact, met inbegrip van him jongste toezeg gingen, bereid zyn te dragen, dat aan verdere krachtsinspanningen en offers niet te ontkomen zal zijn. al dus het communiqué. De wapenproductie In de aange sloten landen zal ten spoedigste op gevoerd moeten worden, waarbij Amerika zal steunen met grondstof fen en machines, waar dit nodig is. Een studiecommissie in Londen heeft opdracht gekregen vast te stellen, welke bijdrage precies geleverd zal moeten worden door elk land, dat een aandeel in de Amerikaanse mil- liardenhulp ontvangt. Daarbij wordt er van uitgegaan, dat de Europese naties haar buurlanden zullen voor zien van wat deze laatste niet en zij zelf wel produceren. Wat een land voor eigen gebruik vervaardigt zal het ook zelr moeten financieren. Het program, zoals dat hier in korte trekken is ontvouwd, is erop gericht de levensstandaard der Wes telijke mogendheden intact te laten. Spofford zelf heeft echter toe moeten geven, dat het tempo dei- sociale verbeteringen wel vertraagd zal worden. Dit is nog zeer gema tigd uitgedrukt. Het Westen staat op 't ogenblik voor een zeer moei lijk probleem. De slechte internatio nale toestand maakt bewapening op grote schaal noodzakelijk, wil het Atlantisch Pact geen lege huls blij ven. Het verleden heeft geleerd, dat militaire zwakte slechts een uitda ging betekent voor een sterkere macht. Qui se fait brebis, le loup le mange, wie zich tot schaap maakt zal door de wolf verslonden worden. Evenwel, bewapening kost veel feld en is een uiterst zware last op e begroting. Dat geld kan er alleen komen door verlaging van de levens standaard. hoe dan ook. Het is geen toeval, dat in enkele landen de drang naar loonsverhogingen groter wordt, nu de spanning tussen lonen en prij zen stijgt. Het is echter te vrezen, dat nieuwe loonronden op de duur weinig uitkomst zullen brengen. De verlaging van de levensstandaard zal steeds tot uiting komen in stij ging van de prijzen hy gelijke lonen, bij verminderde koopkracht dus. De sociale rust. die daardoor teweeg wordt gebracht, speelt ongetwijfeld het communisme, dat deze onrust exploiteert, in de kaart, vandaar de merkwaardige uitkomst, dat inten sieve opvoering van de bewapening, de kans op een aanval van buiten af vermindert, doch het binnenland se communisme ten goede komt. Wat het zwaarst is moet echter het zwaarst wegen. Herhalingsoefeningen voor nlet-afgestudeerde militairen. (Van onze Haagse Redacteur) Naar wij vernemen, hebben Donder dagmiddag de hoofdbesturen der sa menwerkende organisaties Bond Mili tairen uit Indië, Voor Onze Militairen Overzee en Band NederlandIndone sië de Minister van Oorlog en Marine mr. W. F. Schokking telegrafisch drin gend verzocht een dusdanige regeling te willen treffen .dat militairen van do 7 December- en 2e Divisie, die lange tijd in Indonesië hebben gediend en hun dagstudie nauwelijks hervat of aangevangen hebben, tijdens hun stu die uitsluitend in de vacantietijd wor den opgeroepen voor herhalings-oefe- ningen. aangezien deze militairen reeds zoveel achterstand moeten inha len en wegens hun leeftijd reeds in een ongunstige positie zijn komen te verkeren. Op 10 September as. hoopt kardi naal De Jong zijn 65ste verjaardag te vieren. In een hoofdbestuursvergadering van de Stichting 1940—1943, die in heb Amstelhotel te Amsterdam werd gehou den, is Z. K. H. Prins Bernhard het ere lidmaatschap van het hoofdbestuur dei- Stichting aangeboden. de minister daarover dan ook niet in de nota over het defensiebeleid heeft gesproken. Onder ons volk zyn er, aldus de minister, die maar liever niet denken aan de mogelijkheid van een omzet ting van dreigementen in werkelijk heid, De veélzins verklaarbare redenen voor deze houding zyn thans echter geen verontschuldiging meer. De re gering acht het haar plicht, om voor- ai de laatstbedoelde groep ervan te doordringen dat het sein niet meer geheel op veilig staat. INSCHAKELING VAN INDUSTRIE. Op vragen ten aanzien van indus trie, organisatie en planning zegt de minister van Oorlog onder meer: Waar mogelijk en wenselijk wordt de Nederlandse industrie zoveel mo gelijk ingeschakeld, uiteraard onder vrije mededinging van alle daarvoor in aanmerking komende bona fide leveranciers. Enkele industrieën heb ben zoveel orders van militaire zijde, dat zij daardoor, althans voorlopig, uitermate afhankelijk zijn van de mi litaire departementen. Deze indus trieën kunnen om redenen van vei ligheid niet worden genoemd. De minister stelt nadrukkelijk vast, dat de éénwording van de departe menten van Marine en Oorlog in geen enkel opzicht wordt opgehouden door het niet „meekunnen" of „meewillen" van één of meer diergenen, die thans met de leidinggevende functie in de beide departementen belast zijn. In tegendeel de bereidheid om samen te werken is ten volle aanwezig.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 5