Zoon van Stalin werd vermoord
in Sachsenhausen
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
NEDERLANDS INSPANNING
OP MILITAIR GEBIED
Een gedwongen
Huwelijk
Mannen met blauwgeverfde gezichten:
zij bleven niet lang in leven
Zeeuwse Almanak
WOENSDAG 6 SEPTEMBER 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Payne Best ontmoet Georg Eiser.
deerd mocht worden. Ons kamp viel
daar ook onder. Die vier rode kerst
bomen. die de omtrek van ons kamp
aangaven, gaven mij altijd een groot
gevoel van veiligheid. Zij waren een
band tussen mij en mijn landgenoten,
de RAF-bemanningen, daar hoog in
de lucht, duizenden meters boven Ber
lijn.
Daarna kwamen verder weg, boven
het doel, de groene en witte fakkels
naar beneden. Het gedaver van het
luchtdoelgeschut kondigde de nade
rende vliegtuigen aan en werd ge
volgd door de verre doffe dreunen van
de neerkomende bommen.
HET EFFECT DER BOMMEN
Het Duitse moreel was het slechts
Ik wist nu al heel wat van de kleine man in cel no. IS, wiens naam Geor
ge Eiser was. Daar ik toestemming had om Duitse kranten te lezen, had
ik met grote belangstelling gezien, dat de Völkischer Beobachter onze na
men met elkaar in verband had gebracht. Het bleek dat hy in Dachau ge
vangen had gezeten en dat men beloofd had hem vry te laten, als hy wou
bekennen dat hy een bom geplaatst had in een van de pilaren van de Bür-
gerbraukeller, toen Hitier daar sprak op 8 November. De opzet was ge
weest om Eiser te laten zeggen „dat Captain Payne Best van de Britse In
lichtingendienst hem met een bedrag van veertigduizend Zwitserse francs
had omgekocht om een bomaanslag op Hitier te plegen".
Ik was natuurlijk verlangend naar
een ontmoeting met mijn „mede-sa
menzweerder". Ik zond hem zo gauw
het mogelijk was wat sigaretten om
contact met hem te krijgen. Hij bleek
een goed timmerman te zijn, want op
zijn beurt deed hij my een zelfge
maakt boekenkastje toekomen. Het
was prachtig in elkaar gezet, doch ik
bemerkte dat de bovenste plank los
zat. Ik wachtte een goede gelegenheid
af om de plank eruit te halen en vond
een geheim vakje met een opgevou
wen brief er in. Deze was heel klein
geschreven. Eiser vertelde mij in de
ze brief van zijn vroegere leven en
van alle gebeurtenissen die hun cli
max vonden in de bomaanslag in No
vember 1939. Later, in 1943, werd Ei
ser uit Sachsenhausen weggehaald.
Na afloop van de oorlog hoorde ik dat
hij geëxecuteerd was.
MANNEN MET BLAUW
GEVERFDE GEZICHTEN
Sachsenhausen begon nu overvol
te worden. Talrijke gevangenissen, die
door de snelle Russische opmars ge
vaar liepen, werden ontruimd en hun
bewoners kwamen bij ons terecht.
Barakken, die voor tachtig man be
stemd waren, bevatten er nu vierhon
derd. De SS-bewakers liepen steeds
in koppels, terwijl zij hun pistolen ge
reed hielden om bij de geringste aan
leiding te schieten.
Er kwam ook een nieuw type ge
vangenen aan, gezond uitziende man
nen die nooit lang bleven. Zy hadden
alle een paar strepen verf over hun
gezicht 't kenmerk van de plunde
raar. De mannen van de Berlynse
luchtbeschermingsdienst waren in die
dagen gewapeind met een pot hemels
blauwe verf om de handen en gezich
ten van de plunderaars te brandmer
ken". Deze getekenden konden ner
gens heenvluchten, want iedereen
was tegen hen. Ik zag een groep van
hen huiverend op het exercitieterrein
staan, terwijl hun hemden om hun
blote benen fladderden. De groep
moest toezien terwijl twee hunner
werden opgehangen.
Vanaf 22 November 1943 werd 't
leven in Berlyn beheerst door lucht
aanvallen. Byna iedere nacht hoorde
ik in mijn cel het sombere gebrom
van de onbarmhartige zware bom
menwerpers. Zij kwamen overvliegen
als een vreemde zwerm reusachtige
ganzen.
Ik keek altjjd uit myn kleine cel
raampje, als de Pathfinder-vliegtui-
gen him fel brandende fakkels uit
gooiden. Zij zagen er uit als snoeren
gekleurde luchtballonnen en de Ber-
lijners noemden hen „kerstbomen".
Als zij rood waren, betekende dat, dat
het betreffende gebied niet gebombar-
George Eiser, die een aanslag op
Hitier pleegde.
in het najaar van 1943. Ik geloof dat
de Duitsers in die dagen naar vredes
voorstellen geluisterd zouden hebben,
maar toen bekend gemaakt werd dat
de geallieerden onvoorwaardelijke
overgave eisten en toen de Duitse
steden de een na de ander plat werden
gegooid, werd de weerstand hardnek
kiger. Burgers in hun eigen bekende
omgeving van straten en huizen zul
len altijd koppiger volhouden dan
troepen op het slagveld in een onbe
kende omgeving. Gedurende de mas
sale luchtaanvallen hadden de Berly-
ners, die zelfs in vredestijd gehoor
zaam en gediciplineerd zijn, het ge
voel dat ae autoriteiten voor hen
zorgden. Het meest vreesden de Duit
sers echter de kleinere sporadische
luchtaanvallen door vliegtuigen, die
naar beneden doken en de straten en
wegen mitrailleerden, zoals vooral de
Thunderbolts P 47 deden.
Toen ik van Sachsenhausen naar
Buchenwald werd overgebracht en la
ter naar Dachau, zag ik honderden
uitgebrande vrachtwagens en andere
voertuigen en tevens hele dorpen die
door dit soort luchtaanvallen ..ausra-
diert" waren. Alles wat ik kon doen
gedurende de bombardementen van
erlijn was, op mijn houten zitbank
staan voor het raampje van mijn cel,
kijken en hopen.
Op 20 Februari 1945 kreeg ik op
dracht myn bezittingen in te pak
ken. Een groene gevangeniswagen
wachtte buiten op het plein. Er werd
beweerd dat we naar Buchenwald
gebracht zouden worden.
RUSSISCHE LOTGENOTEN.
In de wagen bevond zich onder
anderen de 22-jarige luitenant Ko-
korin. Hy was een Rus en was per
parachute achter de Dnitse linies
neergelaten om daar partisanen-
groepen te organiseren. Samen met
hem was ook luitenant Joseph Sta
lin uit het vliegtuig gesprongen,
'n zoon van de grote Stalin. Zy wa
ren beide gevangen genomen en had
den toen getracht uit Sachsenhausen
te ontsnappen, maar bloedhonden
hadden hun spoor gevonden en zy
waren weer gepakt. Kokorin had er
bevroren voeten by opgelopen en
liep nu kreupel. De jonge Stalin
trachtte nog een tweede keer te ont
snappen, maar hij kwam in de on
der stroom staande afrastering te
recht. Hy bleef in de draden hangen
tot de bewakers hem doodschoten.
Kokorin bleek een aardige kerel
te zijn, eenvoudig en onbedorven.
Zijn gelaat leek veel op dat van zijn
oom, Molotof. Hij had grote bewon
dering voor Stalin en zijn levensop
vattingen. „Stalin prachtige man",
vertelde hij mij in zijn gebroken
Duits. „Erg veel van mijn moeder
houden. Zij hem op gaan zoeken
ieder dag na avondeten. Stalin lui,
houdt niet van werken. Houdt van
lekker eten en drinken en mooie
meisjes. Stalin trouwen met meisje
uit mijn klas op school. Erg veel van
haar houden, dan genoeg van haar.
Altijd laten Politburo haar gang
faan. Myn moeder lezen alle brieven'
talin krygt. maar Stalin nooit boos.
Altijd graag lachen. Mijn oom Mo
lotof altijd erg, erg druk. Doen allé
werk, waar Stalin niet van houden."
24 jaar geleden richtten een aantal Uithoorners een hengelvereniglng op,
die door de leden „De Vrouwenplaag" werd genoemd. Waarschijnlijk heb
ben de heren hun club deze naam gegeven, omdat bet voor de vrouwen
werkelijk een plaag is de gevangen visjes te ontschubben, te koken of te
bakken, en dan nog net te doen of zij die graten met een beetje vis er
omheen lekker vinden. Dezer dagen hebben de twaalf „Vrouwenplagers"
een hengelwedstryd gehouden. In twee uur tyd vingen zy met elkaar 891
visjes. De leden Han van Vliet en Henk van der Schraaff vingen ieder 46
baarsjes, wat de beste prestatie was. Maar Willem van de Ruit verschalk
te een baars van 38 cm., wat geen der „Vrouwenplagers" hem nadeed.
Deze foto toont U de „Vrouwenplagers" voor de wedstryd. (Dit kunt U
trouwens wel aan hun nog mooi glimmende schoenen zien.
Voor einde 1951 drie operationele divisies.
De minister van Oorlog, mr. Schokking, heeft de Memorie van Ant
woord op de Oorlogsbegroting doen voorafgaan door een inleiding, waar-
In enige mededelingen worden gedaan over de ontwikkeling van het de
fensiebeleid. De hoofdpunten hieruit zyn de volgende:
1). Ten spoedigste dienen op het gebied van de landstrijdkrachten uit
de beschikbare getrainde manschappen operationele eenheden te worden
gevormd, welke in geval van nood terstond gemobiliseerd dienen te kun
nen worden.
3.) Ter verhoging van de veiligheid van West-Europa, zal ook Neder
land een bydrage dienen te geven in de nodig geachte paraat aanwezige
en volledig getrainde troepenmacht te land.
3). Aan de versterking van de strijdkrachten voor luchtverdediging en
van de tactische luchtstrijdkrachten zal door Nederland een passende en
snelle bijdrage dienen te worden gegeven.
Voorts zal, zodra de Permanente
Raad een standpunt heeft bepaald
over de vraag, welke consequenties
het principe der „balanced forces"
voor de onderscheidene bondgenoten
en dus ook voor Nederland met
zich meebrengt, de regering, ten
deze rekening houdende met de ver
hoogde aandacht, welke voor de
naaste toekomst zal moeten worden
door:
Mary Burchell
Generaal Franz Halder, voormalig
chef van de Duitse generale staf.
HET GROENT AL WEER.
Meneerzei de boze boerenstem
aan het andere einde van de telefoon'
kabel, meneerdat kachelstukje in
uw krant van gisteren bewijst, dat
ge geen goede boer zyt. Ge gaat sla
pende door de landen en ge bezint
u geen ogenblik op wat er plaats
grijpt in de natuur. Hadt ge uw
steedse ogen wijder open gehad, ge
zoudt gezien hebben, dat het door u
zoveel en zo geestdriftig bezongen
koolzaad zowaar al weer boven de
grond komt, dat de velden, die vol
gende voorjaar geel zullen zijn, ka
nariegeel, vlammendgeel, juichend
geel, zoals ge dat pleegt te noemen,
al weer groenen. Ge doet er dwaas
aan om te kijken naar wat geweest
is en stil te staan bij wat zich onver
mijdelijk voltrekt. Het is voorbij en
niet tegen te houden. Kijk liever
vooruit, naar wat komende is en ver
heug u. Het koolzaad groent al weer'.
De telefoon ging op de haak. En
inderdaad: het koolzaad groent
23
„Iedereen is erg aardig tegen me",
zei ze ontwijkend cn ze trachtte zich
voor te houden, dat hij willens en we
tens een rol speelde.
„Waarom zouden ze niet aardig te
gen je zijn?" Hij kuste de zachte ron
ding van haar wang en het was won
derbaarlijk, dat een zo lichte aanra
king een zo diepe indruk kon nalaten.
„Ik heb u geen toestemming gege
ven mij te kussen", zei ze wat onzeker.
„Nee? Misschien dacht ik dat je zou
willen weten hoe ik kuste en ook hoe
ik me gedraag, voor jij je wensen hebt
kenbaar gemaakt", zei hij plagend,
maar hij liet haar nu los. „Kom, ik zal
je het huis laten zien".
„Het huis laten zien" was een hele
onderneming. Teresa, die haar hele le
ven had doorgebracht in een tamelijk
armoedig voorstadshuis, dat nooit
groot genoeg leek voor een steeds
groeiende familie, kwam tegen haar
zin onder de indruk.
Hij gaf een zeer interessant com
mentaar. verklarende met cynische
openhartigheid hoe gedeelten van het
huis, die op verschillende tijden waren
bijgebouwd, het toenemend succes van
zijn vorderingen in de kunst, zijn
geld te spenderen op minder snobbis-
tische en meer smaakvolle wijze.
„Ik vind niet dat u zo over uw oom
behoort te spreken", zei ze plotseling.
„Het is niet aardig van u, zo critisch
tegenover iemand te staan, aan wie u
zoveel te danken heeft".
„Ik ben niet critisch". Ze zag, dat
hij pleizier had in haar verdediging
van oom Chad. „Ik ben volkomen ob
jectief".
„Dat zeggen mensen alleen, als ze
iets onaangenaams over iemand in re
serve hebben", weerlegde Teresa, .,ze
zeggen nooit ,ik ben volkomen objec
tief", als ze iets aardigs te zeggen heb
ben van de mensen, waarover ze spre
ken".
Hij lachte. „Misschien heb je gelijk",
gaf hij toe. ..Maar oom Chad zou de
eerste geweest zijn om zo over zich.
zelf te praten".
„Mogelijk. Je kunt glimlachend je
eigen zwakheden erkennen, maar het
wordt heel wat anders wanneer een
ander ze glimlachend bespreekt", ver
klaarde Teresa, die op haar stuk
bleef staan.
„Dat is zo, Teresa", stemde hy toe,
„je bent van nature veel vriendelijker
dan ik."
„Ik vind u zelfs helemaal niet
vriendelijk", zei ze met innemende
en naïve oprechtheid. Hij lachte
weer.
„Heus? Wel, ik geloof dat je het
bij het rechte eind hebt. Maar be
tekent dat, dat je me niet mag?"
„O, wat een prachtige kamer."
Ze greep dankbaar de gelegenheid
aan, zijn vraag te ontwijken, door
opgewonden de van panelen voor
ziene studeerkamer te bewonderen,
die ze juist waren binnengegaan.
„Was dit uw ooms studeerkamer?"
„Nee, de mijne". Slechts een glim
lachje duidde er op, dat hij haar ont
duiken bemerkt had.
„Alleraardigst. Doet u hier uw
meeste werk?" Ze liep rond, stil
staand om sommige dingen te be
kijken en zelfs hier en daar voor
zichtig iets betastend.
„Ja, ik werk hier veel. Niemand
behalve ikzelf en de dienstbode, die
de kamer schoonhoudt, mag hier bin
nenkomen."
„O, u bedoelt dat het heel bijzon
der is, dat ik word toegelaten?"
„Heel bijzonder."
„En ik had geen toegang gehad.
Ze zweeg eensklaps en keek zeer
verslagen nu ze de gang van haar
gedachten zo had bloot gegeven.
„Dat zal helemaal van jezelf af
hangen, Teresa", zei hy glimlachend.
„Onder laten we zeggen be
paalde omstandigheden, zou ik de
kamer moeilyk voor je kunnen slui
ten."
Ze draaide zich verlegen om en
deed alsof ze belangstellend naar-een
olleverfschildery keek, dat tegen een
van de panelen achter zyn schrijf
tafel hing:
„Wie is dat?"
„Dat is oom Chad, toen hij een
nog vry jonge man was."
„Hy lijkt op u." Haar belangstel
ling was niet langer voorgewend.
„Ja, dat zeggen de meeste men
sen."
„Hij ziet er uit als een schrikwek
kende persoonlijkheid."
„O, dat was hij ook. Waarschijnlijk
een veel groter persoonlijkheid dan
ik ooit zal zijn", zei hij onpartijdig.
Teresa keerde zich naar hem toe.
„Waarom zegt u dat?"
„Uit objectieve overwegingen",
antwoordde Elliott prompt, terwijl
hij met zichtbaar genoegen de lach-
kulltjes onwillig dieper zag worden
in haar wangen.
(Wordt vervolgd).
77. De hinderlaag, die de jury van het „Crite
rium van Dwaalhuizen" Jimmy Brown had ge
legd, gelukte wonder wel. Jimmy naderde in een
vervaarlijke spurt opnieuw de hoofdtribune en
omdat hij in zijn uiterste krachtsinspanning
bijna met ztfn ogen dicht reed, had-ie helemaal
niet in de gaten dat er een net dwars over de
weg gespannen was. Hij had zich juist voorgeno
men, al zijn concurrenten een tweede dap te be
zorgen..
geschonken aan de verdedigings
voorbereidingen te land, ter zee en
in de lucht, de nodige beslissingen
moeten nemen. Zy zal daarin uiter
aard de Staten-Generaal kennen."
Ten aanzien van deze hoofdpun
ten merkt de minister nog het vol
gende op:
„Door het mobilisabel maken van
uit Indonesië teruggekeerde land
strijdkrachten, alsook door het vol
tooien van de geoefendheid van de
lichting 1949-n, vertrouwt de re
gering in staat te zyn om, indien
op materieel gebied door internati
onale samenwérking tydig het be
nodigde zal kunnen worden verkre
gen, voor het einde van 1951 drie
operationele divisies ter beschikking
te hebben.
De periode voor eerste oefening
krachtens de dienstplichtwet zal
voor de jonge lichtingen worden
aangehouden. Wanneer de internati
onale omstandigheden volgens het
oordeel van de in het Atlantisch
Pact verbonden mogendheden vor
deren, dat gemeenschappelijk een
bepaalde sterkte aan parate troepen
bij voortduring dient te worden aan
gehouden, zal de Nederlandse rege
ring van de troepen, welke hun eer
ste oefening zullen hebben volbracht
moeten vergen, dat zy voor een als
dan nader te bepalen periode, langer
onder de wapenen zullen blijven.
Hoewel de regering hieromtrent
geen bindende uitspraak vermag te
doen, voorziet zij thans niet, dat
eventuele toevoeging van deze pe
riode de diensttijd, met inbegrip dus
van de eerste oefening, een totaal van
18 maanden zal doen overschrijden.
Dit geldt uiteraard alleen voor die
dienstplichtigen, waarvoor de wet
telijke eerste oefeningstijd thans
minder dan 18 maanden bedraagt.
Tenslotte zegt de minister in zijn
inleiding, dat de snelle ontwikkeling,
die zich de laatste maanden in het
internationaal contact over de defen
sievraagstukken voltrekt, oorzaak is,
dat vrijwel elke begroting of beschou
wing over het defensiebeleid op kor
te termijn'door de feiten achterhaald
wordt.
MEMORIE VAN ANTWOORD.
De omvangrijke Memorie van Ant
woord beantwoordt een groot aantal
vragen inzake kosten, oorzaken der
herziening, efficiency in het leger en
vorming van een ministerie voor
rijksverdediging.
De minister kan geen mededelin
gen doen over de taakomschrijving
van Nederland in Westelijk verband,
omdat dan een zodanig inzicht in de
structuele bijdrage van Nederland af
zonderlijk en van zyn bondgenoten
zou worden gegeven, dat de minister
met de internationaal overeengeko
men geheimhouding in stryd zou ko
men.
De Nederlandse krachtsinspanning,
hoe groot ook, zal slechts sin heb
ben, indien met voldoende snelheid
en in voldoende hoeveelheid buiten
landse hulp wordt verleend.
Deze hulp is slechts te verwachten
en het aanvaarden ervan is slechts
te verenigen met ons gevoel van na
tionale eigenwaarde, indien de Neder
landse krachtsinspanning in persoon
lijk en financieel opzicht tot de ui
terste grens van het verantwoorde
gaat, aldus minister Schokking.
GEESTELIJKE WEERBAARHEID.
De geestelijke weerbaarheid van
het Nederlandse volk is een dusdanig
vanzelfsprekende voorwaarde voor
het welslagen van de defensie, dat
Het Wereldgebeuren
Meer wapens
In Londen is de Raad van plaats
vervangers van het Atlantisch Pact
bijeengekomen om aanbevelingen op
te stellen voor de twaalf ministers
van Buitenlandse Zaken, die straks
in New York tezamen kunnen ko
men. Voorzitter was de Amerikaan
Charles Spofford.
De conclusie, waartoe de plaats
vervangers zijn gekomen, is weinig
opwekkend maar zeer realistisch. Er
gaapt nog zulk een diepe kloof tus
sen wat militair als tenminste nood
zakelijk wordt beschouwd en wat de
landen van het Atlantisch Pact, met
inbegrip van him jongste toezeg
gingen, bereid zyn te dragen, dat
aan verdere krachtsinspanningen en
offers niet te ontkomen zal zijn. al
dus het communiqué.
De wapenproductie In de aange
sloten landen zal ten spoedigste op
gevoerd moeten worden, waarbij
Amerika zal steunen met grondstof
fen en machines, waar dit nodig is.
Een studiecommissie in Londen heeft
opdracht gekregen vast te stellen,
welke bijdrage precies geleverd zal
moeten worden door elk land, dat
een aandeel in de Amerikaanse mil-
liardenhulp ontvangt. Daarbij wordt
er van uitgegaan, dat de Europese
naties haar buurlanden zullen voor
zien van wat deze laatste niet en zij
zelf wel produceren. Wat een land
voor eigen gebruik vervaardigt zal
het ook zelr moeten financieren.
Het program, zoals dat hier in
korte trekken is ontvouwd, is erop
gericht de levensstandaard der Wes
telijke mogendheden intact te laten.
Spofford zelf heeft echter toe
moeten geven, dat het tempo dei-
sociale verbeteringen wel vertraagd
zal worden. Dit is nog zeer gema
tigd uitgedrukt. Het Westen staat
op 't ogenblik voor een zeer moei
lijk probleem. De slechte internatio
nale toestand maakt bewapening op
grote schaal noodzakelijk, wil het
Atlantisch Pact geen lege huls blij
ven. Het verleden heeft geleerd, dat
militaire zwakte slechts een uitda
ging betekent voor een sterkere
macht. Qui se fait brebis, le loup le
mange, wie zich tot schaap maakt
zal door de wolf verslonden worden.
Evenwel, bewapening kost veel
feld en is een uiterst zware last op
e begroting. Dat geld kan er alleen
komen door verlaging van de levens
standaard. hoe dan ook. Het is geen
toeval, dat in enkele landen de drang
naar loonsverhogingen groter wordt,
nu de spanning tussen lonen en prij
zen stijgt. Het is echter te vrezen,
dat nieuwe loonronden op de duur
weinig uitkomst zullen brengen. De
verlaging van de levensstandaard
zal steeds tot uiting komen in stij
ging van de prijzen hy gelijke lonen,
bij verminderde koopkracht dus. De
sociale rust. die daardoor teweeg
wordt gebracht, speelt ongetwijfeld
het communisme, dat deze onrust
exploiteert, in de kaart, vandaar de
merkwaardige uitkomst, dat inten
sieve opvoering van de bewapening,
de kans op een aanval van buiten
af vermindert, doch het binnenland
se communisme ten goede komt.
Wat het zwaarst is moet echter
het zwaarst wegen.
Herhalingsoefeningen voor
nlet-afgestudeerde
militairen.
(Van onze Haagse Redacteur)
Naar wij vernemen, hebben Donder
dagmiddag de hoofdbesturen der sa
menwerkende organisaties Bond Mili
tairen uit Indië, Voor Onze Militairen
Overzee en Band NederlandIndone
sië de Minister van Oorlog en Marine
mr. W. F. Schokking telegrafisch drin
gend verzocht een dusdanige regeling
te willen treffen .dat militairen van do
7 December- en 2e Divisie, die lange
tijd in Indonesië hebben gediend en
hun dagstudie nauwelijks hervat of
aangevangen hebben, tijdens hun stu
die uitsluitend in de vacantietijd wor
den opgeroepen voor herhalings-oefe-
ningen. aangezien deze militairen
reeds zoveel achterstand moeten inha
len en wegens hun leeftijd reeds in
een ongunstige positie zijn komen te
verkeren.
Op 10 September as. hoopt kardi
naal De Jong zijn 65ste verjaardag te
vieren.
In een hoofdbestuursvergadering
van de Stichting 1940—1943, die in heb
Amstelhotel te Amsterdam werd gehou
den, is Z. K. H. Prins Bernhard het ere
lidmaatschap van het hoofdbestuur dei-
Stichting aangeboden.
de minister daarover dan ook niet in
de nota over het defensiebeleid heeft
gesproken.
Onder ons volk zyn er, aldus de
minister, die maar liever niet denken
aan de mogelijkheid van een omzet
ting van dreigementen in werkelijk
heid,
De veélzins verklaarbare redenen
voor deze houding zyn thans echter
geen verontschuldiging meer. De re
gering acht het haar plicht, om voor-
ai de laatstbedoelde groep ervan te
doordringen dat het sein niet meer
geheel op veilig staat.
INSCHAKELING VAN INDUSTRIE.
Op vragen ten aanzien van indus
trie, organisatie en planning zegt de
minister van Oorlog onder meer:
Waar mogelijk en wenselijk wordt
de Nederlandse industrie zoveel mo
gelijk ingeschakeld, uiteraard onder
vrije mededinging van alle daarvoor
in aanmerking komende bona fide
leveranciers. Enkele industrieën heb
ben zoveel orders van militaire zijde,
dat zij daardoor, althans voorlopig,
uitermate afhankelijk zijn van de mi
litaire departementen. Deze indus
trieën kunnen om redenen van vei
ligheid niet worden genoemd.
De minister stelt nadrukkelijk vast,
dat de éénwording van de departe
menten van Marine en Oorlog in geen
enkel opzicht wordt opgehouden door
het niet „meekunnen" of „meewillen"
van één of meer diergenen, die thans
met de leidinggevende functie in de
beide departementen belast zijn. In
tegendeel de bereidheid om samen te
werken is ten volle aanwezig.