De zon beheerst het leven
Zuid-Frankrijk
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
OPLEIDING VOOR LUCHTDOEL
Een gedwongen
Huwelijk
AAN HET EINDE VAN DE ZOMER
De Provence, ideaal vacantieoord
VRIJDAG 25 AUGUSTUS 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
S
Op bezoek te Ermelo
(Van onze speciale verslaggever).
ERMELO, Augustus. Het IJsselmeer lag kalm te blikkeren in de
Augustuszon. Er langs in de buurt van Ermelo strekte zich een
brede grasstrook uit. In de wazige verte over het water piekten langs
de kust enkele torentjes en enige fabrieksschoorstenen omhoog. Aan de
landzyde getuigden dichte bomengroepen van de schoonheid van de
streek.
Het had er rnstig en vredig kunnen zijn, maar toen wy er Donderdag
een bezoek brachten, knalden de afweerkanonnen en knetterden de mi
trailleurs, waarmede geschoten werd op een rode of witte manche, een
langwerpige luchtzak, die door een vliegtuig met behulp van een nylon
kabel gesleept werd. Op een veilige afstand van 800 meter overigens.
Er werd daar druk geoefend. Een
hele rrj luchtafweerkanonnen, zoge
naamde 4 T.L.'s, staken hun lopen
dreigend omhoog. Het gebeurt va
ker, dat soldaten getraind worden
in de bediening van het moderne
afweergeschut. Op zich zelf zou deze
oefening het vermelden dus nauwe
lijks waard geweest zijn. Het bijzon
dere van deze oefening was echter,
dat het de eerste gemeenschappelij
ke, geallieerde oefening was met de
wapenen, die door Amerika naar
Europa gezonden zijn. Nederlandse,
Belgische en Deense soldaten kregen
er nun aanwijzingen van Ameri
kaanse instructeurs, die met het ma
teriaal naar Europa gekomen zijn of
reeds in West-Europa gedetacheerd
waren.
DE OPLEIDING.
De opleiding in de bediening van
het luchtafweergeschut is geconcen
treerd in de artillerieschool Braschaet
bij Antwerpen. Enige maanden is
men daar reeds bezig de manschap
pen en de toekomstige instructeurs
in de geheimen van het gebruik van
de luchtdoelartillerie in te wijden.
Het daar geleerde moest echter ook
eens in de practyk worden toege
past. Aangezien men in België niet
over een voldoend groot terrein be
schikt om dit zonder gevaar voor
de burgerbevolking te doen, trok
men naar het oefenterrein bij Er
melo, waar de troep van Maandag
tot Vrijdag gebivakkeerd heeft. De
Belgen brachten hun 4 T.L.'s mee.
Het zijn vervaarlijke 40 mm. ka
nonnen, een Bofors-product, ontwor
pen in Zweden, doch in Amerika in
licentie vervaardigd. Per minuut
kunnen er 120 schoten mee afge
vuurd worden. Het gewicht der pro
jectielen bedraagt 1 kg., waarvan
15 springstof. Tot 1800 a 2000
meter hebben zij een effectieve uit
werking.
DE BEDIENING.
Elk stuk heeft acht man bedie
ning. Men kan deze kanonnen
bruiken met behulp van de ricl
middelen, die op het kanon gemon
teerd zijn, maar meestal geschiedt
het schatten van de afstand van
het vliegtuig, de hoogte en de snel
heid met de hulp van het vuurlei
dingstoestel, een vernuftig apparaat,
dat niet ver van het stuk geschut
is opgesteld. Telkens, wanneer een
vliegtuig langs kwam, werden onge
veer twaalf projectielen afgevuurd.
De commandanten waren zeer tevre
den als de manche, de sleepschyf
dus, in vier runs van het vliegtuig,
één keer geraakt werd, dat wil zeg
gen als één van de 48 schoten doel
treft.
i ge-
richt-
Het was snel werken met deze
kanonnen. Een vliegtuig wacht niet.
In de practijk moet een voorbijsnel
lende machine in 20 seconden ge
raakt zijn. Anders heeft men zijn
munitie tevergeefs verschoten.
Niet minder vervaarlijk waren de
vierloops Browning mitrailleurs van
12.7 mm., die 650 schoten per loop
per minuut kunnen afgeven. Zij wer
ken zonder vuurleidingstoestel, zo
dat alles op de behendigheid van de
bediende manschappen neerkomt.
Men gebruikt ze vooral tegen laag-
vliegende snelle vliegtuigen op kor
te afstand.
DOORZEEFD!
Voordat men ze op de manche
richtte, probeerden de manschappen
bij wijze van korte oefening een op
een goede honderd meter aan de
kant van het water opgestelde ijze
ren plaat van ongeveer 1 cm. dikte.
We hebben deze platen na -afloop
geziendoorzeefd, want de ko
gels gaan er grif doorheen.
Er was Donderdag hoge belang
stelling voor deze training. Aanwe
zig waren namelijk Sidney E. O'Do-
noghue, politieke adviseur van de
Amerikaanse ambassadeur; Schout
bij Nacht E. P. Forrestal, militair
adviseur van de Amerikaanse am
bassadeur; kolonel N. A. Burnel;
luitenant-kolonel J. M. de Bardele-
ben, trainingsofficier, die de lei
ding van de oefening had, allen uit
Den Haag. En uit Brussel: brigade
generaal Charles T. Lanham en
diens adjudant.
Als gastheer trad op kolonel G. J.
M. C. van Nijnatten. commandant
van de Luchtdoelartillerie in Neder
land.
Wij vernamen nog. dat op het eind
van deze maand bij Antwerpen de
opleiding begint met de zware 90
mm. afweerkanonnen, die uitsluitend
met behulp van radar bediend wor
den en dat daarmede in October in
de practijk geoefend zal worden.
Wervelwind vernielde
twintig vliegtuigen.
Woensdag heeft een wervelwind, die
een snelheid van 250 km. had. 20
vliegtuigen van het militaire trainings
kamp bij Bourges (Midden-Frankrijk)
vernield. In vele dorpen en steden van
het departement Cher werden daken
afgerukt, schuren en afdakken ver
nield en ernstige schade aan wijngaar
den en boomgaarden toegebracht. Het
vliegveld van Semoutier (Haute Mar-
ne) werd door een storm ernstig ge
troffen.
Goed beschouwd is het vak van mode-ontwerper een eigenaardig vak. 's Winters, als wij in onze wollen ja
ponnen of jumpers bij de wanne haard zitten, vertoeven zij met hun gedachten al in de zomermaanden. Op
hun ateliers werken zij in koortsachtige haast aan de collecties zomermantels en japonnen van luchtige
stoffen. En op het-ogenblik, nu wij in deze luchtige kledrj rondwandelen, zitten zij bij een ventilator met hoofd
en handen de wintercollecties samen te stellen.
Links boven op deze foto ziet U Pierre Balmain, één der groten uit de Parijse modewereld, in diep gepeins
verzonken met zijde voor een winter-avondjapon in zijn handen. Uit de rollen stof, die in zijn atelier hoog
liggen opgestapeld, zou men opmaken, dat hij veel zwarte japonnen in zijn collectie zal tonen. De bont
mantel rechts, is een ontwerp van Balmain. In tegenstelling tot de gebruikelijke verwerking van bont, heeft
hij hierbij de strepen dwars genomen. Het behoeft wel geen betoog, dat alleen lange, zeer slanke types zo'n
mantel kunnen dragen. De hoed links onder is uit zwart velours gemaakt en met een fraaie speld ver
sierd. Deze creatie wordt gedragen bij bezoek aan schouwburgen en soortgelijke gelegenheden. Rechts
onder het blousje voor het zo geliefde mantelpak. Deze blouse is van crême-kleurige toile de soie. Het
frontje is geplooid en bij de middensluiting voorzien van een rechte baan, die in een punt uitloopt, met
parelmoeren knoopjes bezet. Een leuke dracht voor het sportieve meisje, dat 's winters onder haar driekwart
bontmantel of swagger bij voorkeur een mantelpakje draagt. Overigens is er nog niet veel nieuws over
de wintermode te melden en het duurt ook nok wel even voor de ontwerpers hun geheimen zullen prijsgeven.
Als de Fransman een dutje doet, groeien
de olijven toch wel.
(Van onze correspondent)
PROVENCE, Augustus. Er is hier één oppermachtige heerser, naar
wie iedereen luistert, naar wie iedereen zich schikt en die het leven in
heel dit grote iand naar zUn onbarmhartige wetten organiseert. Niemand
zou het durven wagen tegen deze heerser in opstand te komen en wee het
gebeente van hem, die zich niet naar de wetten van deze macht zou wil
len schikken.
Die macht, dat is de zon. Wy logeren namelyk sinds e?n dag of veertien
in een van die nog bijna middeleeuwse dorpen van Zuid-Frankrjjk, waar
bet leven zo heel anders is dan in Nederland, dat men zich er iedere dag
weer over verwondert.
Dat dorp, bestaande uit een hon
derdtal scheefgezakte huizen, die om
een wonderlijk ud kerkje op een heu
vel afn gebouwd, bevindt zich op on
geveer zeventig kilometer van de
Middellandse Zee. Van de ongeveer
honderd huizen zijn er misschien een
goede vijftig bewoond, de andere zijn
zo oud, zo vervallen, dat ze onbe
woonbaar zijn geworden. Zo zyn er
hele straatjes met alleen verlaten
huizen, die ondanks de brandende
zon, er triest en een beetje trooste
loos uitzien.
Ja, die zon. Ik zit dit stukje te
schrijven op een helling, te midden
van de zilveren olijfbomen. De lucht
is onwezenlijk blauw en er is geen
zuchtje wind. De thermometer staat
boven de 30 graden en ofschoon ik
kilometers in het rond kan kijken,
zie ik geen mens. Het heeft hier in
deze streek in geen vier maanden ge
regend en met uitzondering van de
glooiende wijngaarden is alles ver
brand. Het gras is op de velden hooi
geworden. De vijgebomen, die wat de
droogte betreft toch voor geen klein
tje vervaard zjjn, hebben een gedeel
te van hun grote bladen moeten los
laten, de grond is gebarsten en ziet
roodbruin en iedere dag vindt men
honderden dode krekels langs de weg
die gewoon uitgedroogd zijn.
En toch is dat voor de Provence
eigenlijk niets bijzonders. Men is er
hier aan gewend, dat het 's zomers
niet regent en dat de zon iedere dag
in al zijn hevigheid schijnt. Heel het
leven heeft zich daarbij aangepast.
Men staat vroeg op. werkt een beetje
tot een uur of half elf, daarna wordt
er gegeten en 's middags gaat men
naar bed. Wie hier woont, is ver
plicht aijn dag zo in te delen. Hy is
verplicht om de gehele dag de blin
den voor zijn ramen gesloten te hou
den en niemand vindt het vreemd,
dat de kinderen hier meer dan twee
maanden zomervacantie hebben, hoe
wel ze daarvoor en daarna toch al
leen maar 's morgens naar school
gaan.
Ja, die zon, die men in het vroege
voorjaar natuurlijk gaarne ziet, om
dat men dan vaak al in Januari bui
ten kan eten, maar die men 's zo
mers toch liefst ook wel eens vacan-
tie zou geven, heeft zo'n invloed op
de mensen van deze streek gehad, dat
zij geheel andere opvattingen hebben
dan wij. Men vindt hier over het alge
meen, dat men het beste zo min mo
gelijk kan werken. Die felle zon
maakt het werk buiten gedurende
meer dan de helft van het jaar zo
zwaar, dat iedereen poogt zo min
mogelijk te doen. Ook de grond past
zich daar bij aan. Koeien, die men
iedere dag moet melken, kan men
hier natuurlyk niet houden. Neen.
dan zijn de olijfbomen, die men by
honderdduizenden ziet, gemakkelij
ker. Daar behoeft men niet veel aan
te doen en ze geven toch eens in de
twee jaar een oogst, die de beurs
weer vol maakt.
WIJNPLUKKERS.
Het mag dan al in geen vier maan
den een druppeltje geregend hebben,
de grond mag er uitzien als een bak
steen, toch hebben de wijngaarden
hun frisse groene kleur behouden.
De druiven zjjn bijna rijp en straks
begint de druivenpluk. Dat is natuur
lijk een vermoeiend werk en daarom
laat men de arbeidskrachten daarvoor
ook uit andere delen van Frankrijk
komen. Trouwens, tijdens de wijnpluk
komen er jonge mannen uit alle lan
den van west-Europa naar de Pro
vence, om door het plukken hun va-
cantie in dit warme, maar zo won
derlijke mooie land te kunnen be
kostigen. Er zijn hier zo veel druiven,
dat men rustig een wijngaard in kan
stappen om een paar grote trossen te
plukken. Opvallend is, dat de vrou
wen hier beslist meer werken dan de
manen. Want ofschoon de huizen
zeer primitief zijn, het huishouden
moet toch iedere dag weer gedaan
worden en bovendien is de Zuid
Fransman een fameuze lekkerbek,
die van een gesoigneex'de keuken
houdt. Hijzelf doet in de zomermaan
den-niet veel. Men ziet hem erg veel
in de schaduw op een terrasje zit
ten, de warmte bestrijdend met en
kele glazen koele „pastis", daarbij
echter altijd zeer druk redenerend.
Ook kegelt hy geweldig graag. En
aangezien de olijfbomen toch wel
groeien zonder dat hy er bij is en
aangezien werken beslist ongezond is,
kegelt hij veel en de kroegjes hebben
het druk. De „pastis" die men hier
drinkt, is een anysdrank, die bijzon
der onschuldig smaakt, maar die zo
gevaarlijk is, dat de Franse staat
hem vex-boden heeft. Dat neemt niet
weg, dat men overal „pastis" kan
krijgen, dat de veldwachtex-, die met
de warmte ook liever niet op weg is,
er toch ook iedere dag een paar gaat
pikken en dat de Zuidfransen lachend
zeggen, dat er xxiets zo gezond is als
juist die pastis.
LEVEN GOEDKOOP.
Nu moet men hieruit niet de ge
volgtrekicing maken, dat de Proven-
caal lui is. Hij heeft zich gewoon aan
gepast aan zijn klimaat. Bovendien
is de grond, ondanks de droogte, zo
overdadig rijk, dat al de boeren, on
danks het feit, dat zij de helft xninder
werken dan hun Nederlandse colle
ga's, over het algemeen goed in hun
geld zitten. Natuxu-lyk, zij klagen, dat
ze maar 30 cent voor een kilo_dx*uiven
en 5 cent voor een kilo tomaten krij
gen, maar zij hebben toch allemaal
hun autootje en hun bankrekenin
gen mogen er zijn. Daarbij is er zo
verschrikkelijk veel grond en zijn er
zo betrekkelijk weinig bewoners, dat
iedere boerenzoon er zeker van kan
zyn volop grond te kunnen krijgen,
terwijl er toch nog kilometers en ki
lometers grond onbebouwd zyn.
Dit verklaart waarschynlijlt ook
het feit, dat het leven hier zo vex'ba-
zend goedkoop is. We zitten hier toch
maar tachtig kiloixieter van Marseil
le, maar men geeft hier minder dan
de helft uit dan aan de Cote d' Azur
of in Parijs. Voor één gulden vijftig
eet men uitbundig lekker en voor
vyf en vijftig cent heeft men een liter
landwijn, waarbij men zyn tong in
slikt. Hierdoor is de Provence voor
hen, die tegen de waimte kunnen,
een ideaal vacantieoord.
(Nadruk vex-boden.)
door:
Mary Burchell
„Ach, ze zijn rijk, en laten mij erg
mijn armoede voelen. Daarom ben
ik er vanmiddag uitgelopen en door
de heuvels gaan dwalen al leek er
een storm op komst te zyn. Ik was
woedend op iedex-een, myzelf incluis.
Rijke familie is de ex-gste bezoeking,
vindt up niet?"
Hij lachte. „Daar kan ik moeilijk
op antwoorden. Ik zou zelf tot de
bezoeking kunnen horen."
„Ozei ze een beetje uit het
veld geslagen. Toen leunde ze voor
over hy wist dat, omdat de posi
tie van haar sigaret veranderde
en vroeg geïnteresseerd: „U woont
in Malever, is 't niet?"
„O, ja. Ik heb er nxijn hele leven
gewoond. Ik behoor me voor te stel
len. Myn naam is Burdern, Elliott
Burdern. Ik vermoed dat u wel van
mijn familie zxxlt gehoord hebben."
„O ja natuurlijk. U bent ze
ker familie van de oude mijnheer
Chad wiek Burdern?"
„Zyn achterlieef."
„Dan kent u natuux-lijk nxijn fa-
nxilie goed. Het zyn de Vaylons."
„Watzei u?" Ditmaal begon
zijn sigaret fel te gloeien.
„Ik zei dat myn familie de Vay
lons wax-en. Zo heet ik ook. Ik ben
Marcia Vaylon's nicht, Teresa."
„Goeie hemel", zei hij langzaam,
„hoe wonderlyk!" Ze lachte.
„Waarom?"
„Niemand van ons vermoedde
ik bedoel, ik heb nooit geweten dat
er nog meer Vaylons waren, dan de-
§enen die wij leenden. Ik weet zeker
at oom Chad daar ook nooit aan
gedacht heeft", voegde Elliott er
met norse zekerheid aan toe.
„Dat denk ik ook xxiet, maar waar
om zou u erover denken?" Families
hebben vreemde zytakken. weet u",
verzekerde ze hem. „Wy zijn feitelyk
een heel onbelangryke zytak. Ik ben
niet eens een volle nicht van Mar
cia. Haar vader en de nxyne waren
volle neven, maar daarna wox-dt 't
zo'n verwarring in graden. Het is 't
eenvoudigst alles maar tot neef te
bombarderen, is 't niet?"
Hy antwoordde niet. En xxa een
ogenblik zei ze onzeker: „Moesten
wy nu maar niet gaan?"
„Wacht!"
Hij sprak zo gebiedend, dat ze, al
half opgerezen van de bank, om naar
de deur te gaan, ogenblikkelyk te
rugviel.
„U zei dat uw naam Vaylon was
exx dat u beslist een lid van de fami
lie bent?"
„Ja zeker." Het klonk verbaasd en
geamuseerd. „Maar is dat van zo
veel belang?"
„Het is van zoveel belang, dat ik
nauwelijks weet, wat ik nu doen
moetoverigens zult u denkeix,
dat ik gek ben voegde hy er neer
slachtig aan toe.
„Tot nu toe heb ik de indruk ge-
Het Wereldgebeuren
Labour in
Straatsburg
Het is met Engeland vreemd ge
steld wat internationale samenwer
king in West Europa betreft. Men
weet nu zo langzamerhand wel dat
de Britten altijd een spaak in het
wiel gestoken hebben als het op een
Europese samenwex-king aan moest
komen. Straatsburg heeft dat dezer
dagen wel overduidelyk bewezen: het
plan-Schuman heeft by de Britten
geen genade kuixnen vinden. De star
re houding der Engelsen is zo ont
moedigend geweest dat Mollet, voor
zitter van de Fx-anse socialistische
party (broeder dus van Labour) zijn
post als x-apporteur van de commissie
voor algemene zaken der Europese
Assemblee neergelegd heeft als pro
test tegen de houding der Britten.
Men weet in kringen buiten de As
semblee weinig van het conflict tus
sen Mollet en de Bx-itse Labourleden,
maar het staat wel vast dat hy aan
Engeland gevraagd heeft (met de
vuist op tafel) om nu eens de kaar
ten op tafel te leggen en te zeggen
wat zy eigenlijk wèl willen. De ont
slagaanvrage is wel weer teniet ge
daan (Spaak heeft Mollet bewerkt),
maar het typische conflict zegt ge
noeg over Engelands houding.
Nu is de Bi'itse Labourparty ech
ter dezer dagen met een ander nieuw
plan op de proppen gekomen, een
„wereldplan voor wederzydse steun"
op lange termyn in plaats van de
Max-shall-hulp, die in 1952 ten einde
loopt.
Het bestuur van de Labourparty
verklaarde, dat de uitvoering van het
plan onmiddellyk dient te worden
aangevat „ter bestrijding van armoe-
le waar ook ter wereld, zowel in ont-
•ikkelde al onontwikkelde landen".
Deze verklaring, met als opschrift
„Labour en de nieuwe maatschappy,
zal wox-den besproken op het congres
van de Labourparty in October. Vol
gens de verklaring is het thans nog
niet de tyd „om te beslissen over de
byzondei'heden van het aan het kie
zerscorps voor te leggen program".
Het document rept xxiet over de
strijdvraag van Engelse deelneming
aan het plan-Schuman, maar ver
klaart alleen, „dat wy zullen werken
voor nauwere samenwerking tussen
Engeland en de rest van Europa"!
Volgens het Labour-plan zal de
partij voortgaan met de nationalisa
tie van de ijzer- en staalindustrie. Be
paalde industrieën, welke voor natio
nalisatie in aanmerking komen, wor
den niet genoemd. Wel wordt ge
waarschuwd, dat „de Labourregex*ing
gebruik zal maken van haar huidige
bevoegdheid om ondernemingen over
te nemen, die het land in de steek la
ten".
Wat Engelands verplichtingen op
het gebied van de defensie betreri
wordt gezegd, dat „de verdediging
van de vrije wereld een gemeenschap
pelijke inspanning vereist om de
krachten van eeft agressief imperialis
me te beteugelen". Dit vereist militai
re paraatheid schepen, tanks, vlieg
tuigen en een doeltreffende gecoördi
neerde leiding. Desondanks zou La
bour „haar volle steun blijven schen
ken aan andere landen, die streven
naar een werkelijk wederkerige
overeenkomst met de Sovjet-Unie over
ontwapening en toezicht op de atoom
energie".
In de afgelopen drie jaar. aldus ver
volgt de verklaring, was de wereld
handel en de welvaart behouden ge
bleven door „de edelmoedige steun
van het Amerikaanse volk via da
Marshall-hulp". De Labourpartij zegt
niet te verwachten, dat „alle landen"
waarmee wij samenwerken socialis
tisch zijn. Al wat wij vragen is. dat
zij hixn eigen economieën voldoende
beheersen om hun verplichtingen in
intex-nationaal verband na te komen".
Helder exx duidelijk is de verklaring
niet en er komen nogal wat gemeen
plaatsen in voor. Geen wonder, dat de
continentale vrienden van Labour
wrevelig worden.
kregen, dat u volkomen wel by het
hoofd was", zei ze, „als dat u kan
helpen."
„Zxxlt u me nóg wel by het hoofd
noemen, wanneer ik u zeg, dat my
vandaag een fortuin werd nagelaten
op de enige voorwaarde, dat ik een
lid van uw familie zou trouwen?"
vroeg hy droog. Een lange stilte
volgde. Toen zei ze twyfelend: „Een
beetje onwaarschyniyk, hé?"
„Zó onwaarschyniyk, dat ik het
grootste deel van de middag besteed
heb, er zelf aan te geloven. Maar
luisterEn vooroverleunend, als
wilde hy zelfs in de duisternis trach
ten haar gezichtsxxitdrukking te
zien, verklaarde hy haar oom Chad's
testament.
Zy hoorde hem tot het eind toe
aan, zonder de kreetjes van verras
sing en ongeloof die hy al by voor
baat geërgerd verwacht had.
Toen zei ze langzaam:
„Maar zou zo'n vreemdsaortig tes
tament juridisch geldig zyn?"
(Wordt vervolgd).
67. En weer naderde Jimmy de hoofdtribune.
Hij lag natuurlyk nog steeds aan de kop en zyn
voorsprong op zyn naaste concixrrenten bedroeg
al zeker zeven minuten. Van verre reeds begon
men tegen hem te schreeuwen. „AfstappenJe
moet er uitJe bent gediskwalificeerd. Stop
pen!" Maar men liet voor 'Ule zekerheid de weg
vrij, want Jimmy maakte niet de minste aan
stalten aan deze commando's te gehoorzamen.