De zon beheerst het leven Zuid-Frankrijk JIMMY BROWN, sportheld no. 1 OPLEIDING VOOR LUCHTDOEL Een gedwongen Huwelijk AAN HET EINDE VAN DE ZOMER De Provence, ideaal vacantieoord VRIJDAG 25 AUGUSTUS 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT S Op bezoek te Ermelo (Van onze speciale verslaggever). ERMELO, Augustus. Het IJsselmeer lag kalm te blikkeren in de Augustuszon. Er langs in de buurt van Ermelo strekte zich een brede grasstrook uit. In de wazige verte over het water piekten langs de kust enkele torentjes en enige fabrieksschoorstenen omhoog. Aan de landzyde getuigden dichte bomengroepen van de schoonheid van de streek. Het had er rnstig en vredig kunnen zijn, maar toen wy er Donderdag een bezoek brachten, knalden de afweerkanonnen en knetterden de mi trailleurs, waarmede geschoten werd op een rode of witte manche, een langwerpige luchtzak, die door een vliegtuig met behulp van een nylon kabel gesleept werd. Op een veilige afstand van 800 meter overigens. Er werd daar druk geoefend. Een hele rrj luchtafweerkanonnen, zoge naamde 4 T.L.'s, staken hun lopen dreigend omhoog. Het gebeurt va ker, dat soldaten getraind worden in de bediening van het moderne afweergeschut. Op zich zelf zou deze oefening het vermelden dus nauwe lijks waard geweest zijn. Het bijzon dere van deze oefening was echter, dat het de eerste gemeenschappelij ke, geallieerde oefening was met de wapenen, die door Amerika naar Europa gezonden zijn. Nederlandse, Belgische en Deense soldaten kregen er nun aanwijzingen van Ameri kaanse instructeurs, die met het ma teriaal naar Europa gekomen zijn of reeds in West-Europa gedetacheerd waren. DE OPLEIDING. De opleiding in de bediening van het luchtafweergeschut is geconcen treerd in de artillerieschool Braschaet bij Antwerpen. Enige maanden is men daar reeds bezig de manschap pen en de toekomstige instructeurs in de geheimen van het gebruik van de luchtdoelartillerie in te wijden. Het daar geleerde moest echter ook eens in de practyk worden toege past. Aangezien men in België niet over een voldoend groot terrein be schikt om dit zonder gevaar voor de burgerbevolking te doen, trok men naar het oefenterrein bij Er melo, waar de troep van Maandag tot Vrijdag gebivakkeerd heeft. De Belgen brachten hun 4 T.L.'s mee. Het zijn vervaarlijke 40 mm. ka nonnen, een Bofors-product, ontwor pen in Zweden, doch in Amerika in licentie vervaardigd. Per minuut kunnen er 120 schoten mee afge vuurd worden. Het gewicht der pro jectielen bedraagt 1 kg., waarvan 15 springstof. Tot 1800 a 2000 meter hebben zij een effectieve uit werking. DE BEDIENING. Elk stuk heeft acht man bedie ning. Men kan deze kanonnen bruiken met behulp van de ricl middelen, die op het kanon gemon teerd zijn, maar meestal geschiedt het schatten van de afstand van het vliegtuig, de hoogte en de snel heid met de hulp van het vuurlei dingstoestel, een vernuftig apparaat, dat niet ver van het stuk geschut is opgesteld. Telkens, wanneer een vliegtuig langs kwam, werden onge veer twaalf projectielen afgevuurd. De commandanten waren zeer tevre den als de manche, de sleepschyf dus, in vier runs van het vliegtuig, één keer geraakt werd, dat wil zeg gen als één van de 48 schoten doel treft. i ge- richt- Het was snel werken met deze kanonnen. Een vliegtuig wacht niet. In de practijk moet een voorbijsnel lende machine in 20 seconden ge raakt zijn. Anders heeft men zijn munitie tevergeefs verschoten. Niet minder vervaarlijk waren de vierloops Browning mitrailleurs van 12.7 mm., die 650 schoten per loop per minuut kunnen afgeven. Zij wer ken zonder vuurleidingstoestel, zo dat alles op de behendigheid van de bediende manschappen neerkomt. Men gebruikt ze vooral tegen laag- vliegende snelle vliegtuigen op kor te afstand. DOORZEEFD! Voordat men ze op de manche richtte, probeerden de manschappen bij wijze van korte oefening een op een goede honderd meter aan de kant van het water opgestelde ijze ren plaat van ongeveer 1 cm. dikte. We hebben deze platen na -afloop geziendoorzeefd, want de ko gels gaan er grif doorheen. Er was Donderdag hoge belang stelling voor deze training. Aanwe zig waren namelijk Sidney E. O'Do- noghue, politieke adviseur van de Amerikaanse ambassadeur; Schout bij Nacht E. P. Forrestal, militair adviseur van de Amerikaanse am bassadeur; kolonel N. A. Burnel; luitenant-kolonel J. M. de Bardele- ben, trainingsofficier, die de lei ding van de oefening had, allen uit Den Haag. En uit Brussel: brigade generaal Charles T. Lanham en diens adjudant. Als gastheer trad op kolonel G. J. M. C. van Nijnatten. commandant van de Luchtdoelartillerie in Neder land. Wij vernamen nog. dat op het eind van deze maand bij Antwerpen de opleiding begint met de zware 90 mm. afweerkanonnen, die uitsluitend met behulp van radar bediend wor den en dat daarmede in October in de practijk geoefend zal worden. Wervelwind vernielde twintig vliegtuigen. Woensdag heeft een wervelwind, die een snelheid van 250 km. had. 20 vliegtuigen van het militaire trainings kamp bij Bourges (Midden-Frankrijk) vernield. In vele dorpen en steden van het departement Cher werden daken afgerukt, schuren en afdakken ver nield en ernstige schade aan wijngaar den en boomgaarden toegebracht. Het vliegveld van Semoutier (Haute Mar- ne) werd door een storm ernstig ge troffen. Goed beschouwd is het vak van mode-ontwerper een eigenaardig vak. 's Winters, als wij in onze wollen ja ponnen of jumpers bij de wanne haard zitten, vertoeven zij met hun gedachten al in de zomermaanden. Op hun ateliers werken zij in koortsachtige haast aan de collecties zomermantels en japonnen van luchtige stoffen. En op het-ogenblik, nu wij in deze luchtige kledrj rondwandelen, zitten zij bij een ventilator met hoofd en handen de wintercollecties samen te stellen. Links boven op deze foto ziet U Pierre Balmain, één der groten uit de Parijse modewereld, in diep gepeins verzonken met zijde voor een winter-avondjapon in zijn handen. Uit de rollen stof, die in zijn atelier hoog liggen opgestapeld, zou men opmaken, dat hij veel zwarte japonnen in zijn collectie zal tonen. De bont mantel rechts, is een ontwerp van Balmain. In tegenstelling tot de gebruikelijke verwerking van bont, heeft hij hierbij de strepen dwars genomen. Het behoeft wel geen betoog, dat alleen lange, zeer slanke types zo'n mantel kunnen dragen. De hoed links onder is uit zwart velours gemaakt en met een fraaie speld ver sierd. Deze creatie wordt gedragen bij bezoek aan schouwburgen en soortgelijke gelegenheden. Rechts onder het blousje voor het zo geliefde mantelpak. Deze blouse is van crême-kleurige toile de soie. Het frontje is geplooid en bij de middensluiting voorzien van een rechte baan, die in een punt uitloopt, met parelmoeren knoopjes bezet. Een leuke dracht voor het sportieve meisje, dat 's winters onder haar driekwart bontmantel of swagger bij voorkeur een mantelpakje draagt. Overigens is er nog niet veel nieuws over de wintermode te melden en het duurt ook nok wel even voor de ontwerpers hun geheimen zullen prijsgeven. Als de Fransman een dutje doet, groeien de olijven toch wel. (Van onze correspondent) PROVENCE, Augustus. Er is hier één oppermachtige heerser, naar wie iedereen luistert, naar wie iedereen zich schikt en die het leven in heel dit grote iand naar zUn onbarmhartige wetten organiseert. Niemand zou het durven wagen tegen deze heerser in opstand te komen en wee het gebeente van hem, die zich niet naar de wetten van deze macht zou wil len schikken. Die macht, dat is de zon. Wy logeren namelyk sinds e?n dag of veertien in een van die nog bijna middeleeuwse dorpen van Zuid-Frankrjjk, waar bet leven zo heel anders is dan in Nederland, dat men zich er iedere dag weer over verwondert. Dat dorp, bestaande uit een hon derdtal scheefgezakte huizen, die om een wonderlijk ud kerkje op een heu vel afn gebouwd, bevindt zich op on geveer zeventig kilometer van de Middellandse Zee. Van de ongeveer honderd huizen zijn er misschien een goede vijftig bewoond, de andere zijn zo oud, zo vervallen, dat ze onbe woonbaar zijn geworden. Zo zyn er hele straatjes met alleen verlaten huizen, die ondanks de brandende zon, er triest en een beetje trooste loos uitzien. Ja, die zon. Ik zit dit stukje te schrijven op een helling, te midden van de zilveren olijfbomen. De lucht is onwezenlijk blauw en er is geen zuchtje wind. De thermometer staat boven de 30 graden en ofschoon ik kilometers in het rond kan kijken, zie ik geen mens. Het heeft hier in deze streek in geen vier maanden ge regend en met uitzondering van de glooiende wijngaarden is alles ver brand. Het gras is op de velden hooi geworden. De vijgebomen, die wat de droogte betreft toch voor geen klein tje vervaard zjjn, hebben een gedeel te van hun grote bladen moeten los laten, de grond is gebarsten en ziet roodbruin en iedere dag vindt men honderden dode krekels langs de weg die gewoon uitgedroogd zijn. En toch is dat voor de Provence eigenlijk niets bijzonders. Men is er hier aan gewend, dat het 's zomers niet regent en dat de zon iedere dag in al zijn hevigheid schijnt. Heel het leven heeft zich daarbij aangepast. Men staat vroeg op. werkt een beetje tot een uur of half elf, daarna wordt er gegeten en 's middags gaat men naar bed. Wie hier woont, is ver plicht aijn dag zo in te delen. Hy is verplicht om de gehele dag de blin den voor zijn ramen gesloten te hou den en niemand vindt het vreemd, dat de kinderen hier meer dan twee maanden zomervacantie hebben, hoe wel ze daarvoor en daarna toch al leen maar 's morgens naar school gaan. Ja, die zon, die men in het vroege voorjaar natuurlijk gaarne ziet, om dat men dan vaak al in Januari bui ten kan eten, maar die men 's zo mers toch liefst ook wel eens vacan- tie zou geven, heeft zo'n invloed op de mensen van deze streek gehad, dat zij geheel andere opvattingen hebben dan wij. Men vindt hier over het alge meen, dat men het beste zo min mo gelijk kan werken. Die felle zon maakt het werk buiten gedurende meer dan de helft van het jaar zo zwaar, dat iedereen poogt zo min mogelijk te doen. Ook de grond past zich daar bij aan. Koeien, die men iedere dag moet melken, kan men hier natuurlyk niet houden. Neen. dan zijn de olijfbomen, die men by honderdduizenden ziet, gemakkelij ker. Daar behoeft men niet veel aan te doen en ze geven toch eens in de twee jaar een oogst, die de beurs weer vol maakt. WIJNPLUKKERS. Het mag dan al in geen vier maan den een druppeltje geregend hebben, de grond mag er uitzien als een bak steen, toch hebben de wijngaarden hun frisse groene kleur behouden. De druiven zjjn bijna rijp en straks begint de druivenpluk. Dat is natuur lijk een vermoeiend werk en daarom laat men de arbeidskrachten daarvoor ook uit andere delen van Frankrijk komen. Trouwens, tijdens de wijnpluk komen er jonge mannen uit alle lan den van west-Europa naar de Pro vence, om door het plukken hun va- cantie in dit warme, maar zo won derlijke mooie land te kunnen be kostigen. Er zijn hier zo veel druiven, dat men rustig een wijngaard in kan stappen om een paar grote trossen te plukken. Opvallend is, dat de vrou wen hier beslist meer werken dan de manen. Want ofschoon de huizen zeer primitief zijn, het huishouden moet toch iedere dag weer gedaan worden en bovendien is de Zuid Fransman een fameuze lekkerbek, die van een gesoigneex'de keuken houdt. Hijzelf doet in de zomermaan den-niet veel. Men ziet hem erg veel in de schaduw op een terrasje zit ten, de warmte bestrijdend met en kele glazen koele „pastis", daarbij echter altijd zeer druk redenerend. Ook kegelt hy geweldig graag. En aangezien de olijfbomen toch wel groeien zonder dat hy er bij is en aangezien werken beslist ongezond is, kegelt hij veel en de kroegjes hebben het druk. De „pastis" die men hier drinkt, is een anysdrank, die bijzon der onschuldig smaakt, maar die zo gevaarlijk is, dat de Franse staat hem vex-boden heeft. Dat neemt niet weg, dat men overal „pastis" kan krijgen, dat de veldwachtex-, die met de warmte ook liever niet op weg is, er toch ook iedere dag een paar gaat pikken en dat de Zuidfransen lachend zeggen, dat er xxiets zo gezond is als juist die pastis. LEVEN GOEDKOOP. Nu moet men hieruit niet de ge volgtrekicing maken, dat de Proven- caal lui is. Hij heeft zich gewoon aan gepast aan zijn klimaat. Bovendien is de grond, ondanks de droogte, zo overdadig rijk, dat al de boeren, on danks het feit, dat zij de helft xninder werken dan hun Nederlandse colle ga's, over het algemeen goed in hun geld zitten. Natuxu-lyk, zij klagen, dat ze maar 30 cent voor een kilo_dx*uiven en 5 cent voor een kilo tomaten krij gen, maar zij hebben toch allemaal hun autootje en hun bankrekenin gen mogen er zijn. Daarbij is er zo verschrikkelijk veel grond en zijn er zo betrekkelijk weinig bewoners, dat iedere boerenzoon er zeker van kan zyn volop grond te kunnen krijgen, terwijl er toch nog kilometers en ki lometers grond onbebouwd zyn. Dit verklaart waarschynlijlt ook het feit, dat het leven hier zo vex'ba- zend goedkoop is. We zitten hier toch maar tachtig kiloixieter van Marseil le, maar men geeft hier minder dan de helft uit dan aan de Cote d' Azur of in Parijs. Voor één gulden vijftig eet men uitbundig lekker en voor vyf en vijftig cent heeft men een liter landwijn, waarbij men zyn tong in slikt. Hierdoor is de Provence voor hen, die tegen de waimte kunnen, een ideaal vacantieoord. (Nadruk vex-boden.) door: Mary Burchell „Ach, ze zijn rijk, en laten mij erg mijn armoede voelen. Daarom ben ik er vanmiddag uitgelopen en door de heuvels gaan dwalen al leek er een storm op komst te zyn. Ik was woedend op iedex-een, myzelf incluis. Rijke familie is de ex-gste bezoeking, vindt up niet?" Hij lachte. „Daar kan ik moeilijk op antwoorden. Ik zou zelf tot de bezoeking kunnen horen." „Ozei ze een beetje uit het veld geslagen. Toen leunde ze voor over hy wist dat, omdat de posi tie van haar sigaret veranderde en vroeg geïnteresseerd: „U woont in Malever, is 't niet?" „O, ja. Ik heb er nxijn hele leven gewoond. Ik behoor me voor te stel len. Myn naam is Burdern, Elliott Burdern. Ik vermoed dat u wel van mijn familie zxxlt gehoord hebben." „O ja natuurlijk. U bent ze ker familie van de oude mijnheer Chad wiek Burdern?" „Zyn achterlieef." „Dan kent u natuux-lijk nxijn fa- nxilie goed. Het zyn de Vaylons." „Watzei u?" Ditmaal begon zijn sigaret fel te gloeien. „Ik zei dat myn familie de Vay lons wax-en. Zo heet ik ook. Ik ben Marcia Vaylon's nicht, Teresa." „Goeie hemel", zei hij langzaam, „hoe wonderlyk!" Ze lachte. „Waarom?" „Niemand van ons vermoedde ik bedoel, ik heb nooit geweten dat er nog meer Vaylons waren, dan de- §enen die wij leenden. Ik weet zeker at oom Chad daar ook nooit aan gedacht heeft", voegde Elliott er met norse zekerheid aan toe. „Dat denk ik ook xxiet, maar waar om zou u erover denken?" Families hebben vreemde zytakken. weet u", verzekerde ze hem. „Wy zijn feitelyk een heel onbelangryke zytak. Ik ben niet eens een volle nicht van Mar cia. Haar vader en de nxyne waren volle neven, maar daarna wox-dt 't zo'n verwarring in graden. Het is 't eenvoudigst alles maar tot neef te bombarderen, is 't niet?" Hy antwoordde niet. En xxa een ogenblik zei ze onzeker: „Moesten wy nu maar niet gaan?" „Wacht!" Hij sprak zo gebiedend, dat ze, al half opgerezen van de bank, om naar de deur te gaan, ogenblikkelyk te rugviel. „U zei dat uw naam Vaylon was exx dat u beslist een lid van de fami lie bent?" „Ja zeker." Het klonk verbaasd en geamuseerd. „Maar is dat van zo veel belang?" „Het is van zoveel belang, dat ik nauwelijks weet, wat ik nu doen moetoverigens zult u denkeix, dat ik gek ben voegde hy er neer slachtig aan toe. „Tot nu toe heb ik de indruk ge- Het Wereldgebeuren Labour in Straatsburg Het is met Engeland vreemd ge steld wat internationale samenwer king in West Europa betreft. Men weet nu zo langzamerhand wel dat de Britten altijd een spaak in het wiel gestoken hebben als het op een Europese samenwex-king aan moest komen. Straatsburg heeft dat dezer dagen wel overduidelyk bewezen: het plan-Schuman heeft by de Britten geen genade kuixnen vinden. De star re houding der Engelsen is zo ont moedigend geweest dat Mollet, voor zitter van de Fx-anse socialistische party (broeder dus van Labour) zijn post als x-apporteur van de commissie voor algemene zaken der Europese Assemblee neergelegd heeft als pro test tegen de houding der Britten. Men weet in kringen buiten de As semblee weinig van het conflict tus sen Mollet en de Bx-itse Labourleden, maar het staat wel vast dat hy aan Engeland gevraagd heeft (met de vuist op tafel) om nu eens de kaar ten op tafel te leggen en te zeggen wat zy eigenlijk wèl willen. De ont slagaanvrage is wel weer teniet ge daan (Spaak heeft Mollet bewerkt), maar het typische conflict zegt ge noeg over Engelands houding. Nu is de Bi'itse Labourparty ech ter dezer dagen met een ander nieuw plan op de proppen gekomen, een „wereldplan voor wederzydse steun" op lange termyn in plaats van de Max-shall-hulp, die in 1952 ten einde loopt. Het bestuur van de Labourparty verklaarde, dat de uitvoering van het plan onmiddellyk dient te worden aangevat „ter bestrijding van armoe- le waar ook ter wereld, zowel in ont- •ikkelde al onontwikkelde landen". Deze verklaring, met als opschrift „Labour en de nieuwe maatschappy, zal wox-den besproken op het congres van de Labourparty in October. Vol gens de verklaring is het thans nog niet de tyd „om te beslissen over de byzondei'heden van het aan het kie zerscorps voor te leggen program". Het document rept xxiet over de strijdvraag van Engelse deelneming aan het plan-Schuman, maar ver klaart alleen, „dat wy zullen werken voor nauwere samenwerking tussen Engeland en de rest van Europa"! Volgens het Labour-plan zal de partij voortgaan met de nationalisa tie van de ijzer- en staalindustrie. Be paalde industrieën, welke voor natio nalisatie in aanmerking komen, wor den niet genoemd. Wel wordt ge waarschuwd, dat „de Labourregex*ing gebruik zal maken van haar huidige bevoegdheid om ondernemingen over te nemen, die het land in de steek la ten". Wat Engelands verplichtingen op het gebied van de defensie betreri wordt gezegd, dat „de verdediging van de vrije wereld een gemeenschap pelijke inspanning vereist om de krachten van eeft agressief imperialis me te beteugelen". Dit vereist militai re paraatheid schepen, tanks, vlieg tuigen en een doeltreffende gecoördi neerde leiding. Desondanks zou La bour „haar volle steun blijven schen ken aan andere landen, die streven naar een werkelijk wederkerige overeenkomst met de Sovjet-Unie over ontwapening en toezicht op de atoom energie". In de afgelopen drie jaar. aldus ver volgt de verklaring, was de wereld handel en de welvaart behouden ge bleven door „de edelmoedige steun van het Amerikaanse volk via da Marshall-hulp". De Labourpartij zegt niet te verwachten, dat „alle landen" waarmee wij samenwerken socialis tisch zijn. Al wat wij vragen is. dat zij hixn eigen economieën voldoende beheersen om hun verplichtingen in intex-nationaal verband na te komen". Helder exx duidelijk is de verklaring niet en er komen nogal wat gemeen plaatsen in voor. Geen wonder, dat de continentale vrienden van Labour wrevelig worden. kregen, dat u volkomen wel by het hoofd was", zei ze, „als dat u kan helpen." „Zxxlt u me nóg wel by het hoofd noemen, wanneer ik u zeg, dat my vandaag een fortuin werd nagelaten op de enige voorwaarde, dat ik een lid van uw familie zou trouwen?" vroeg hy droog. Een lange stilte volgde. Toen zei ze twyfelend: „Een beetje onwaarschyniyk, hé?" „Zó onwaarschyniyk, dat ik het grootste deel van de middag besteed heb, er zelf aan te geloven. Maar luisterEn vooroverleunend, als wilde hy zelfs in de duisternis trach ten haar gezichtsxxitdrukking te zien, verklaarde hy haar oom Chad's testament. Zy hoorde hem tot het eind toe aan, zonder de kreetjes van verras sing en ongeloof die hy al by voor baat geërgerd verwacht had. Toen zei ze langzaam: „Maar zou zo'n vreemdsaortig tes tament juridisch geldig zyn?" (Wordt vervolgd). 67. En weer naderde Jimmy de hoofdtribune. Hij lag natuurlyk nog steeds aan de kop en zyn voorsprong op zyn naaste concixrrenten bedroeg al zeker zeven minuten. Van verre reeds begon men tegen hem te schreeuwen. „AfstappenJe moet er uitJe bent gediskwalificeerd. Stop pen!" Maar men liet voor 'Ule zekerheid de weg vrij, want Jimmy maakte niet de minste aan stalten aan deze commando's te gehoorzamen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3